تحقیق دانشجویی - 403

مي پسندم 0 نمي پسندم 0

اين مطلب در تاريخ: چهارشنبه 13 اسفند 1393 ساعت: 10:56 منتشر شده است
برچسب ها : تحقیق درباره راه‌هايي براي بهبود وب‌سايت‌ تجاري,وب‌سايت تجاری چگونه بايد ايجاد شود,ديدگاه‌هاي مشتري,

نويسنده:nevisandeh

منبع : سايت علمی و پژوهشي آسمان--صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید

تحقیق درباره دولتهای الکترونیک و نانوتکنولوژی

بازديد: 101

دسته بندي: تحقیق و پروژه رایگان,پروژه و تحقیق رایگان,دانش آموزی,تحقیق دانشجویی,

دولتهای الکترونیک

و نانوتکنولوژی

چكيده
دولت الكترونيك يكي از پديده هاي مهم حاصل از به كارگيري فناوري اطلاعات و ارتباطات است كه پياده سازي آن تحولي بس عميق در نحوه زندگي، اداره و رهبري كشورها داشته و تركيبي از فناوري اطلاعات و شبكه اطلاع رساني وب است كه هدف آن، ارائه مستقيم خدمات به شهروندان، كاركنان دولت، بخشهاي تجاري و ساير بخشهاي دولت است.
اين مقاله كه با هدف شناخت و بررسي مدلهاي پياده سازي دولت الكترونيك نگاشته شده به تشريح و معرفي عمده ترين مدلهاي استقرار دولت الكترونيك مي پردازد و در آن مدلهايي همچون مدل سازمان ملل، مدل لاينه - لي موردبحث و بررسي قرار مي گيرند. اين مدلها اگرچه ازنظر تعداد مراحل استقرار با يكديگر متفاوت به نظر مي رسند ولي ماهيتاً وجوه مشتركي نيز دارند كه باعث گرديده تا همگي آنها در پياده سازي دولت الكترونيك موردتوجه قرار گيرند.

مقدمه
فرايند توسعه و پياده سازي دولت الكترونيك يك فرايند پويا و جامع است. (1) نكته اي كه دراينجا بايد به آن اشاره كرد آن است كه باتوجه به اينكه شرايط كشورهاي گوناگون جهان تا حدودي با يكديگر متفاوتند و هريك از آنها از پياده سازي دولت الكترونيك مقاصــد ويژه اي را دنبال مي كنند، بنابراين، نمي توان يك روش يكتا را براي همه آنها تجويز كرد. (2) بنابراين، فرايند توسعه دولت الكترونيك بايد برپايه شناخت و تحليل درست از شرايط محيطي انجام گيرد. به عبارت ديگر، فرايند الكترونيك كردن دولت داراي ماهيتي استراتژيك است. (3)
به همين دليل، در شروع پياده سازي دولت الكترونيك ضمن توجه به هريك از مراحل استقرار وچالشهاي آن، پاسخ به برخي از پرسشها ضروري است.
در اين زمينه تحقيقي از سوي گروه استراتژي بين المللي شوراي پاسيفيك صورت گرفته و نتايج آن توسط پنج شـــركت بزرگ طراحي استراتژي هاي موفقيت آميز پياده سازي دولت الكترونيك ارائه شده است كه بر اساس آن در شروع پياده سازي دولت الكترونيك در هر كشور بايد به 10 سؤال زير پاسخ داد:

1 - چرا به دنبال الكترونيك كردن دولت هستيم؟

2 - آيا ما چشم انداز روشن و اولويتهاي مشخصي براي دولت الكترونيك داريم؟
3 - ما براي چه نوعي ازمدلهاي دولت الكترونيك آمادگي داريم؟
4 - آيا اراده و تعهد سياسي لازم براي هدايت تلاشهاي مربوط به دولت الكترونيك وجود دارد؟

5 - آيا بهترين پروژه هاي پياده سازي دولت الكترونيك را انتخاب كرده ايم؟
6 - چگونه بايد پروژه هاي دولت الكترونيك را طراحي وهدايت كنيم؟
7 - چگونه بر مقــاومت درون دولتي براي پياده سازي دولت الكترونيك غلبه كنيم؟
8 - چگونه پيشرفت پروژه هاي پياده سازي دولت الكترونيك را اندازه گيري كنيم؟
9 - نحوه ارتباط بخش دولتي و خصوصي در پياده سازي دولت الكترونيك چگونه است؟
10 - دولت الكترونيك از چه راههايي و چگونه مي تواند مشاركت شهروندان را در امور عمومي بيشتر و بيشتر كند؟ (4)

نتايج پژوهشها
در اين مقاله درباره نحوه گسترش دولت الكترونيك كشورهاي مختلف جهان تحقيقاتي به عمل آمده است كه براساس آن مي توان شاهد روندها و كارهاي همانندي ميان آنها بود و به نتايج زير رسيد:
1 - هر كدام از منابع علمي و پژوهشي، مدل و يا متدولوژي خاص خود را براي تشريح مراحل موردنياز جهت پياده سازي دولت الكترونيك ذكر كرده اند؛
2 - پياده سازي دولت الكترونيك به مثابه انتقال از يك نوع سيستم حكومتي به نوع ديگري از اداره امــور است، بنابراين، متدولوژي هاي پياده سازي دولت الكترونيك ماهيتي تكاملي دارند و بيشتر شبيه به ساخت يا ايجاد يك سيستم جديد هستند؛
3 - به نظر مي رسد كه فرايند ايجاد و توسعه دولت الكتــرونيك يك فرايند پيوسته است و به طور معمول در 4 و يا 5 گام پيموده مي شود.
با پژوهشهاي متعددي كه درباره روند گسترش دولت الكترونيك در نقاط مختلف جهان و در طول سالهاي گذشته انجام گرديده، مدلهاي عمده زير جهت استقرار دولت الكترونيك شناسايي شده اند كه در جدول شماره يك به طور خلاصه آمده اند.

مدلهاي پياده سازي دولت الكترونيك
از بين مدلهاي مختلف پياده سازي دولت الكترونيك كه در جدول شماره دو به آنها اشاره شده است، مدلهاي سازمان ملل، لاينه و لي و گــــروه گارتنر به دليل اهميت بيشترشان به طور مشروح معرفي مي شوند.
الف - مدل سازمان ملل: در پژوهشي كه در سال 2002 ميلادي توسط سازمان ملل انجام گرفته، يك مدل پنج مرحله اي براي پياده سازي دولت الكترونيك مشخص شده است. سازمان ملل اين مدل را براي تعيين وضعيت تكامل كشورها ارائه كرده و درعين حال ميزان آمادگي آنها را براي پذيرش فناوري اطلاعات نشان مي دهد.
تاكيد اين مدل كه نگرش كاربردي دارد بر روي كاربران و نيز نوع و تعداد خدمات ارائه شده به آنان متمركز است. شناسايي هركدام از اين گامها با بررسي وضعيت دولت الكترونيك در كشورهاي عضو سازمان ملل و چگونگي توسعه آن در جهان صورت گرفته است. اين گامها عبارتند از:
گام اول - پيدايش (ظهور): در اين مرحله كشورها ازطريق ايجاد يك وب سايت كوچك در وب حضور مي يابند. ادارات دولتي سايتهاي اينترنتي خود را ايجاد مي كنند. همچنين اطلاعات موجود بر روي اين وب سايت ها شكل غيركافي و ايستا دارند و به ندرت به روز مي شوند و اطلاعات لازم براي نشان دادن نحـــوه دسترسي به خدمات به كاربران داده نمي شود. اطلاعات به طور معمول به شكل محصولات، خدمات، آدرسها و ارتباط با ساير وب سايتها است و در نهايت به شكل پاسخ دادن به سوالهاي معمول قابل دسترسي است.
گام دوم - ارتقا (توسعه): اطلاعات موجود بر روي سايتها افزايش مي يابند و سايتهاي اينترنتي پوياتر مي شوند. تعداد صفحات وب افزايش مي يابند.
اطلاعات به شكل پويا ارائه و دفعات به روز شدن آن زياد مي شوند. همچنين درجه تنوع اطلاعات و محتواي آنها بالا مي رود و به شكل كاتالوگ، خبرنامه و موتورهاي جستجو قابل دستيابي هستند.
گام سوم - تعامل: ارائه اطلاعات در اين مرحله برپايه نياز مراجعان سازماندهي مي شود و كاربران مي توانند با پست الكترونيك يا پركردن فرمهاي الكترونيك با سازمان خود ارتباط برقرار كنند. در اين مرحله ارتباط دوسويه رسمي بيشتري ميان مشتريان و سازمان برقرار مي شود.
همچنين بانكهاي اطلاعاتي با موتور جستجو در اختيار كاربران قرار مي گيرد تا امكان تبادل اطلاعات با سازمان خود را بيابند. مشتريان امكان خودي كردن محصولات و خدمـــــات بر خط را خواهند داشت؛ يعني، مي توانند تنها محصولات و اطلاعاتي را ببينند كه موردنيازشان است.
گام چهارم - تراكنش (تبادل): طي اين مرحله، كاربران مي توانند از خدمات به صورت برخط استفاده كنند، جهت دريافت خدمات و اطلاعات و محصولات روي خط مبلغ موردنظر خود را پرداخت كنند و معاملات مالي با امنيتي را به صورت برخط انجام دهند.
ارتباطات در اين مرحله به شكل زنجيره اي است كــــه بين خدمات و محصولات برقرار مي شود تا بالاترين ميزان رضايت كاربران تامين شود. به علاوه بر روي حريم افراد، تاييد صحت ارتباطات، اعتبار تبادلات، يكپارچگي و عدم تكرار تمركز مي شود.
گام پنجم - يكپارچگي (ادغام): در اين مرحله، همه خدمات و اطلاعات دولتي، به سادگي در اينترنت قابل دسترسي هستند. كليه وظايف الكترونيك يكپارچه شده اند و در فضاي الكترونيك خطوط متمايزكننده ادارات برداشته شده اند.

پژوهشهايي كه توسط سازمان ملل انجام گرفته، نشان دهنده اين مطلب است كه در سال 2002 ميلادي، 32 كشور جهان در مرحله پيدايش، 65 كشور در مرحله ارتقا، 55 كشور درمرحله تعامل و 17 كشور در مرحله تراكنش قرار داشته اند و هيچ يك از كشورهاي جهان به مرحله يكپارچگي نرسيده اند. (6) همچنين كشورهاي فقير و عقب مانده جهان بيشتر در گام نخست گسترش دولت الكترونيك جاي دارند. ايران و برخي از كشورهاي روبه توسعه، كشورهاي آسياي مركزي و برخي از كشورهاي خاورميانه در مرحله ارتقا جاي دارند.
كشورهاي اروپايي و برخي از كشورهاي عربي مانند امارات متحده، كويت، مصر، مغرب، اردن و عربستان سعودي در مرحله تعامل قرار دارند. پيشگامان دولت الكترونيك درجهان مانند كانادا، انگلستان، سنگاپور، آمريكا و استراليا در مرحله تراكنش هستند و با وجود اينكه هنوز هيچ كشوري به مرحله يكپارچگي دست نيافته است، اما انگلستان و سنگاپور از پيشگامان ورود به اين مرحله هستند.(6) جدول شماره دو وضعيت هر يك از كشورهاي بررسي شده را ازنظر قرار داشتن درهريك از مراحل فوق نشان مي دهد.

در پايان گفتني است كه آرمان كشورها از استقرار دولت الكترونيك لزوماً پيمودن تدريجي و گام به گام اين مراحل نيست. به طوري كه برخي از كشورها رسيدن به فازهاي تعامل يا تراكنش را به عنوان آرمان خود برگزيده اند. نتايج بيشتري از اين مدل و تحقيقـــات مرتبط با آن در فصل بعدي ازنظر مي گذرد. (6)
ب - مدل لاينه - لي: اين مدل توسط كارن لاينه، استاد دانشكده مسائل امور شهري و جونگ وولي، استاد دانشكده تجاري دانشگاه نوادا لاس وگاس ارائـــــــه و برپايه يكسري امكان سنجي هاي مديريتي، سازماني و فني و طبق تجربيات ايالات متحده بنا شده است. اين بحث از دولت ايالتي نشأت مي گيرد و نوآوريهاي مدل در دو سطح دولت محلي و مركزي كاربرد دارد. (5)
طبق نظر اين دومحقق براي ايجاد يك دولت الكترونيك مبتني بر اينترنت و روشهاي ديجيتالي مراحل زير ضروري است. شكل شماره يك اين مراحل را به همراه ابعاد آنها نشان مي دهد.

مرحله اول - فهرست برداري: به دليل درخواست شهروندان، فشار فناوري اطلاعات، بالارفتن دانش فني كاركنان و درخواست صاحبان سهام وجود وب سايت دولتي ضروري است. با ايجاد اين سايت شهروندان مي توانند از نحوه ارائه خدمات و نحوه خدمات بعداز آن با دريافت اطلاعاتي از سايتها و روشهاي دولتي آگاهي يابند. با شعار شهروندان به عنوان مشتري، مقدار اطلاعات قابل ارائه بايد افزايش يابد و با ايجاد يك سايت فهرست، امكان اتصال و استفاده براي ساير سايت ها نيز فراهم شود. (5)
به طور معمول در سايت فهرست، موضوعها براساس وظايف يا عنوانهاي وزارتخــانه ها و موسسات دولتي طبقه بندي مي شوند. در ضمن براي به روز نگه داشتن سايتهاي دولتي، با توجه به تغييرات متفاوتي كه در روشها و مقررات انجام مي گيرد، به طور سريع بايد در اطلاعات وب سايت ها اصلاحات لازم به عمل آيد. همچنين مسئوليت هركــدام از موسسات دولتي در هماهنگي، برنامه ريزي و حفظ وب سايت مشخص شود. البته ممكن است يك موسسه مركزي مسئوليت وب سايتهاي دولتي را برعهده بگيرد. در اين مرحله هيچگونه تغييري به لحاظ الكترونيك اتفاق نمي افتد بلكه تنها به پركردن يكسري فرمها محدود مي گردد. (11)
در پايان بايد گفت كه ايده خدمات قابل دسترس براي همگان مستلزم روشهاي برخط و غيرالكترونيك است زيرا همگان ممكن است به امكانات اينترنتي دسترسي نداشته باشند. (5)
مرحله دوم - تراكنش: در اين مرحله شهروندان روز به روز خواستار گسترش انجام كارهايشان به صورت الكترونيك هستند. بنابراين، كارگزاران، مديران دولتي و شهروندان با بودن كانالهاي ارتباطي مقدماتي برخط، به دنبال افزودن بر اين كانال هاي ارائه خدمات هستند. اين نوع ارتباطات اميد به بهبود كارايي را براي طرفين افزايش مي دهد. شهروندان به تدريج از مزاياي دولت الكتــــــرونيك همچون خدمت رساني در همــــــه اوقات روز، صرفه جويي در وقت به دليل عدم مراجعه حضــــــوري و مواجه شدن با مشكلات رفت و آمد، ايستادن در نوبت و عدم پاسخگويي در اداره ها آگاهي مي يابند. اين خود باعث گسترش استفاده از دولت الكترونيك مي شود. ثبت فعاليتهاي وسايط نقليه يا پركردن فرمهاي مالياتي سرآغاز چنين خدمات تراكنش محور هستند.(12)
در ايـــن مـــــرحله، روشهاي ارتباطي به گونه اي تنظيم مي شوند كه روابط دوطرفه باشد. اين توانايي باعث اعطاي نقش فعال تري به شهروندان مي شود زيرا آنها به طور مستقيم مي توانند با مسئولان مربوط تماس برقرار كنند. درنهايت اينكه در اين جامعه پاسخگويي و كيفيت سيستم هاي ON-LINE با سيستم هاي OFF - LINE مقايسه مي شود و يكپارچگي آنها مدنظر قرار مي گيرد.
مرحله سوم - ادغام عمودي: هدف از اين مرحلــــــه، اصلاح سيستم و روشهاي خدمات رساني است. اين ضرورت به اين خاطر است كه بعد از راه اندازي سيستم هاي ارتباطي جديد، انتظارات شهروندان افزايش پيدا مي كند.
طي اين مرحله اغلب سازمانهاي دولتي، بانكهاي اطلاعاتي خاصي دارند و طراحي و فرايندهاي مشابه ندارند. لذا ادغام عمودي آنها ضروري است. به همين منظور بعضي از وظايف مشابه ابتدا همسان مي شوند و اين كار ازطريق يك بانك اطلاعاتي متمركز انجام مي گيرد و يا اينكه ازطريق كانال خاصي با هم ارتباط پيدا مي كنند. (5)
به عنوان نمونه اي از فعاليتهاي اين مرحله يك سيستم ثبت مجوز رانندگي در يك ايالت آمريكا را درنظر بگيريد. اين سيستم ممكن است به يك پايگاه داده ملي كه دربرگيرنده رانندگان وسايط نقليه سنگين عبوري است، متصل شود. از آنجا كه سيستم ها به طور عمودي ادغام شده اند، به محض اينكه يك شهروند براي يك مجوز كاري در دولت فرمي را پر مي كند، اين اطلاعات به سيستم مجوز كار ايالتي، دولت مركزي و شماره تشخيص كارمند وارد و ثبت مي شود.
مرحله چهارم - ادغام افقي: از آنجا كه شهروندان داراي نيازهاي مختلفي از قبيل آمـــوزش، بهداشت، غدا، مسكن و... هستند، مي توانند از كمكهاي اطلاعاتي و خدمات دولتي اين مرحله به بهترين نحو ممكن استفاده كنند. از ديــــــدگاه آنان خدمات قابل ارائه مي توانند ازطريق سيلوهاي مختلف و يا به صورت يكپارچه فراهم شوند.
سازمانهاي مختلف با حوزه هاي وظيفه اي متفاوت نيز مي توانند با همديگر همكاري كرده و در اطلاعات يكديگر هم سهيم شوند. به طوري كه اطلاعات مشترك ازطريق يك موسسه منتشر شود و همه وظايف موسسه ها را برعهده گيرد.
ازنظر فني ادغام بانك هاي اطلاعاتي نامتجانس و رفع مشكلات تعارض آنها مستلزم وظايف متعدد و رفع هرگونه مانع براي دسترسي به آنهاست. از اين طريق سازمانها قادر خواهند بود كه از اصل صرفه جويي در مقياس استفاده كنند و هزينه ها را كاهش دهند. به شرطي كه شهروندان اين ادغام را به عنوان خوشه چيني از اطلاعات يك جامعه محصور شده و يا اطلاعات منحصـــر به فرد تلقي نكنند. (13) (5).
اهداف كلي و جزئي اين طرح

اهداف دولت الكترونيك توسعه دهندگان دولت الكترونيك در سرتاسر جهان پنج هدف عمده را كه در دولت الكترونيك دنبال مي شود شناسايي كرده ان،د دولت الكترونيك وسيله اي براي به انجام رساندن اين اهداف مي باشد. در زير اين اهداف شرح داده شده اند توجه داشته باشيد كه اين اهداف براساس اهميت ليست نشده اند و هر دولتي باتوجه به اولويت هاي خود بايد آنها را عملي سازد. ايجاد محيط تجاري بهتر: واضح است كه تكنولوژي يك تسريع كننده مطمئن در افزايش بهره وري و رشد اقتصادي مي باشد استفاده از ICT در دولت و ايجاد زيربناي دولت الكترونيك به ايجاد يك محيط تجاري شكوفا و مدرن (مخصوصا براي شركت هاي كوچك و متوسط) از طريق ساده و موثر كردن مبادلات و ارتباطات بين دولت و تجارت كمك مي نمايد و با از بين بردن افزونگي در فرايندها و اهميت دادن به ارايه سريع و موثر خدمات دولت الكترونيك شرايطي را به وجود مي آورد كه باعث جذب سرمايه گذاران/ سرمايه گذاري مي گردد. مشتري هاي بر خط (Online ) نه به Inline)ox ): اين امر از طريق ارايه موثر خدمات عمومي به شهروندان حاصل مي شود كه بايد با پاسخ سريع دولت با كمترين مداخله مقامات دولتي انجام گيرد. تقويت حكومت و توسعه مشاركت عمومي: ترقي دادن شفافيت و جوابگويي در دولت از طريق ازدياد ICT در مديريت و عملكردها، شانس مشاركت فعال تر شهروندان در فرايندهاي سياسي و تصميمات دولت را به صورت موثري بهبود مي بخشد. بهبود در بازده و بهره وري سازمان هاي دولتي طراحي دوباره فرايندها و رويه هاي سازمان هاي دولتي ( كه از ملزومات دولت الكترونيك است) ارايه خدمات را ساده خواهد ساخت، سودمندي سازمان هاي اداري را خواهد افزود و باعث صرفه جويي در هزينه هاي آنان مي گردد به ويژه دولت الكترونيك مي تواند در موارد زير كمك ساز باشد: كارايي كارمندان دولت را افزايش مي دهد، باتوجه به كاسته شدن از كاغذ بازي هاي موجود و مراجعه مستقيم كمتر به ادارات و سازمان هاي دولتي، كارمندان مي توانند به طور موثرتري به فعاليت هاي خود بپردازند همچنين درآمدهايي كه از طريق ارايه خدمات (مثلا صدور جواز) به شهروندان و شركت ها كسب مي شود افزايش مي يابد و علت اين افزايش ساده تر شدن فرايندهاي مربوط به ارايه خدمات مي باشد كه باعث جذب كساني مي شود كه قبلا كمتر از اين خدمات (به علت دردسرهايي كه بر سر راه دريافت اين خدمات وجود داشت) استفاده مي كردند. باعث كاهش هزينه ها در ميان مدت و بلند مدت خواهد شد، اگر چه در كوتاه مدت باتوجه به هزينه هاي صرف شده براي راه اندازي دولت الكترونيك و نيز نياز به ارايه خدمات در دو سطح (هم به صورت مرسوم و هم بر مبناي دولت الكترونيك ) تا زماني كه كاربران با سيستم جديد آشنا مي شوند دولت مشكلاتي در پيش خواهد داشت اما در دراز مدت به دليل ارزان تر بودن ارايه خدمات براي دولت، هزينه ها به شدت كاهش خواهد يافت. عملكردهاي دولت را ساده و موثر خواهد نمود، اكثر فراينده اي دولتي در طي سال ها رشد كرده اند و معمولا شامل مراحل، كارها و فعاليت هاي زيادي مي باشند. ساده سازي عملكرد دولت از طريق ICT مراحل زايد را خواهد زدود و فرايندها را ساده خواهد نمود. به رشد شركت ها و تعاوني هاي محروم كمك خواهد نمود. ICT ارتباط دولت با گروه ها و تعاوني هاي حاشيه اي (كم اهميت) را امكان پذير مي سازد و به رشد آنها كمك خواهد كرد باتوجه به اينكه خدمات درخواستي اين شركت ها بسيار سريع تر در اختيار آنان قرار مي گيرد و مي توانند شركت فعال تري در فرآيندهاي سياسي داشته باشند، لذا به سرعت توسعه مي يابند. نهايتا هدف دولت الكترونيك افزودن فعل و انفعال بين سه بازيگر عمده در جامعه يعني دولت شهروندان و شركت هاي تجاري به منظور تسريع در رشد فرآيندهاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي كشور مي باشد. • مشكلات دولت الكترونيك مانند هر پروژه زيربنايي دولتي، دولت الكترونيك مي تواند طي مراحلي انجام گيرد و هزينه هاي پياده سازي بستگي به فراهم بودن زيرساخت كنوني، توانايي هاي تهيه كننده و كاربر و روش هاي ارايه خدمات ( از طريق اينترنت يا خطوط تلفن و يا با ابزارهايي در مكان هايي مشخص ) خواهد داشت هر چه نوع خدماتي كه دولت مي خواهد ارايه دهد پيچيده تر باشد. هزينه ها بيشتر خواهد بود. پروژه هاي دولت الكترونيك بايد از لحاظ مالي قابل تحمل باشند بايد در ابتدا از يك مدل درآمدزا و كم هزينه استفاده كرد. پروژه هاي كوچك تر كه داراي درآمدي مشخص بوده و نياز به كمترين سرمايه گذاري اوليه دارند در درازمدت تحمل پذيرتر مي باشند، براي مثال وب سايت ها يكي از آسان ترين و ارزان ترين راه هاي دستيابي به دولت الكترونيك به صورت موثر با كم ترين سرمايه گذاري مي باشند. دولت الكترونيك در هر شرايطي بايد مشي شهروند محوري را هدف خود قرار دهد. اين به آن معني است كه دولت الكترونيك بايد يك سرويس برخواسته از نياز و تقاضاي كاربر باشد. هرچند شهروندان زيادي از دولت الكترونيك به چند دليل استفاده نمي كنند كه در اين ميان مي توان به ناآشنايي با ICT ، نداشتن دسترسي، كمبود آموزش و نگراني بابت امنيت و محرمانه بودن اطلاعات اشاره كرد در حالي كه دولت الكترونيك ممكن است تحويل خدمات عمومي را ساده سازد و خدمات دولتي جديدي را ارايه دهد. هيچيك از اينها شهروندان را بر نمي انگيزد مگر آنكه در ابتدا دلواپسي هايي را كه در بالا به آنها اشاره شد رفع گردد. • سه فاز دولت الكترونيك دولت ها استراتژي هاي مختلفي براي ساخت دولت الكترونيك دارند و بعضي از آنها سياست هاي جامع بلندمدت اتخاذ نموده اند و بعضي نيز چند ناحيه كليدي را در پروژه هاي اوليه مورد توجه قرار داده اند، در كل كشورهايي كه به عنوان موفق ترين در اين زمينه شناخته شده اند از پروژه هاي كوچك براي ايجاد ساختار دولت الكترونيك خود شروع كرده اند. مي توان مراحل ايجاد دولت الكترونيك را به سه فاز تقسيم كرد؛ اين فازها به همديگر وابسته نيستند و نيازي به كامل شدن يك فاز براي شروع فاز ديگر نيست. • فاز يك: انتشار استفاده از ICT براي بسط دسترسي به اطلاعات دولت دولت ها حجم عظيمي از اطلاعات توليد مي كنند و مقدار زيادي از آن بالقوه براي افراد و شركت هاي تجاري مفيد است. اينترنت و ديگر تكنولوژي هاي پيشرفته ارتباطي مي توانند اين اطلاعات را بسيار سريع و مستقيم به شهروندان برسانند. پياده سازي هاي فاز انتشار دولت الكترونيك بسيار در طراحي محتوياتشان متفاوتند اما كشورهاي در حال توسعه عموما مي توانند فرآيند دولت الكترونيك را انتشار اطلاعات دولتي به صورت آن لاين، مثلا قوانين و قواعد اسناد و فرم ها شروع كنند. قادر ساختن شهروندان و شركت هاي تجاري در دسترسي به اطلاعات دولتي بدون مراجعه به سازمان هاي دولتي و انتظار در صف هاي طولاني و يا پرداخت رشوه مي تواند پيشرفتي عظيم براي جوامعي باشد كه كاغذ بازي هاي اداري آنان را با مشكل رو به رو ساخته است. سايت هاي انتشار، اطلاعاتي را درباره دولت و اطلاعات تاليف شده توسط دولت را براي عموم منتشر مي كند لذا سايت هاي انتشار به عنوان پيشتاز دولت الكترونيك عمل مي كنند. • فاز 2: اثر متقابل توسعه مشاركت مردمي در دولت سايت هاي «انتشار» هر اندازه غني در محتويات، تنها قدم اوليه هستند. دولت الكترونيك اين پتانسيل را دارد كه شهروندان را در فرآيندهاي سياسي و حكومت داري، از طريق فعل و انفعال با سياستگذاران، شركت كند. دولت الكترونيك فعل و انفعالي نياز به ارتباطي دو طرفه دارد كه مي تواند از طريق ابزارهايي چون پست الكترونيك و يا فرم هاي بازخورد براي كاربران فراهم آورد. اين فاز از دولت الكترونيك همچنين ممكن است شامل ايجاد Forum هاي شهروند دولت باشد. چنين Forum هايي مي تواند باعث ايجاد انجمن هاي آن لاين گردد كه مردم بتوانند عقايد خود را مبادله كنند، آگاهي عمومي را افزايش داده و شانسي جديد براي ازسرگيري فعاليت هايي كه به وسيله فاصله محدود شده اند فراهم كند. • فاز 3: داد و ستد دسترس پذير كردن خدمات دولت به صورت آن لاين دولت ها مي توانند با ايجاد وب سايت هايي كه به كاربران اجازه داد و ستد به صورت آنلاين را مي دهد جلوتر بروند؛ همچنانكه بخش خصوصي در كشورهاي در حال توسعه از اينترنت جهت ارايه خدمات تجارت الكترونيك استفاده مي كنند از دولت ها انتظار خواهد رفت كه همين كار را براي خدمات خود انجام بدهند. يك وب سايت «داد و ستد» يك پيوند مستقيم به خدمات دولت كه در هر زماني قابل دسترس مي باشند ايجاد مي كند. در گذشته خدمات دولتي همانند ثبت زمين يا تمديد جواز نيازمند انتظار طولاني مواجه با كاغذبازي هاي عذاب آور و رشوه هاي مربوطه مي شد بدعت هايي همچون كيوسك هاي خدمات شهروندي واقع در مراكز خريد برزيل يا كامپيوترهاي قابل حمل دولتي در هند، دولت الكترونيك را مستقيما براي شهروندان كشورهاي در حال توسعه به ارمغان مي آورد. مروري بر كتاب «تاملي فلسفي درباره اينترنت» هيوبرت دريفوس گمنامي و واقعيت شبيه سازي شده اينترنت امكان پرهيز از تعهد داشتن را فراهم مي آورد. دريفوس استدلال مي كند كه اينترنت دشمن غايي تعهد بي قيد و شرط در جامعه مدرن غربي است. درست همانطور كه كي يركگارد در زمان خودش مطبوعات را اينچنين مي دانست. هيوبرت دريفوس فيلسوف معاصر آمريكايي و استاد دانشگاه بركلي در زمينه هاي متفاوتي طبع آزمايي كرده است. از جمله او يكي از منتقدان تاثيرگذار پروژه هوش مصنوعي بوده است، كه محور كتاب مشهور او «آنچه كامپيوترها نمي توانند انجام دهند» (1972) بود. كتابي كه او بعدها دنباله اي هم بر آن نوشت تحت عنوان «آنچه كامپيوترها هنوز نمي توانند انجام دهند» . او در اين كتاب ها و در كتاب ها و مقالات ديگرش از ديدگاهي پديدارشناسانه بر تفاوت بنيادي ميان انسان هاي متجسد و داراي كالبد و ماشين هاي نامتجسد تاكيد كرده است، محور اصلي نقد او اولين مقالات و كتاب هايش در ابتداي دهه 1970 بر پروژه هوش مصنوعي كه در آن زمان در جريان بود، متمركز بود، اين پروژه كه بعدها آن را «هوش مصنوعي خوب سبك قديم» (AIFOG) ناميدند. در واقع آن سنت افلاطوني و دكارتي را دنبال مي كرد كه توانايي هاي فكري انتزاعي را مهم ترين جنبه هوش انساني به حساب مي آورد. براساس همين عقيده بود كه پژوهشگران AIFOG براي اجراي پروژه هوش مصنوعي شان كامپيوترها را با معرف هاي سمبوليك قواعد و فاكت ها برنامه ريزي كردند به اين اميد كه اين امر نهايتا به كامپيوترها توانايي كنش هوشمندانه اعطا كند. امروزه پس از چند دهه تلاش درستي انتقاد دريفوس از اين پروژه آشكار شده و برنامه تحقيقاتي AIFOG تقريبا رو به زوال مي رود و پژوهشگران اصلي هوش مصنوعي به سوي الگوهايي از ذهن انسان با پيچيدگي بيشتر رو آورده اند. دريفوس در نقدش بر برنامه پژوهشي AIFOG از اين استدلال نيچه تبعيت مي كند كه توانايي هاي عاطفي و شهودي وجود متجسدها در جهان براي كنش هوشمندانه نقشي بنيادي دارند. دريفوس در كتابش «درباره اينترنت» در واقع به بسط دادن نظر انتقادي اش درباره هوش مصنوعي در مواجهه با پديده اينترنت مي پردازد. پديده اي كه به قول خودش در مقدمه كتاب، صرفا يك ابداع جديد تكنولوژيك نيست، بلكه معرف سنخ جديدي از ابدعات تكنولوژيك است. سنخي كه مي تواند آشكاركننده ماهيت خود تكنولوژي باشد. به نظر او تا به حال ابداعات تكنولوژيك در ابتدا براي رفع نيازهاي مشخص به وجود آمده و سپس عوارض جانبي غيرقابل انتظاري را آفريده اند. مثلا تلفن ابتدا براي تسهيل ارتباطات در تجارت به وجود آمد، اما امروزه به وسيله متعارف كاملا خانگي و حتي براي پركردن فضاي خصوصي بدل شده است. اما در مورد اينترنت كه در ابتدا براي به وجود آوردن ارتباط بين دانشمندان به وجود آمد. اين امر كاملا به حاشيه رانده شده و مشخص شده است كه اصولا اينترنت آنقدر فراگير و مرتبا در حال تعبير است كه به جاي آنكه وسيله اي براي آن كشف مي شود و به اين ترتيب به جوهر تكنولوژي يعني اينكه دسترسي هر چيزي امكان پذير شود، نزديك شده است. دريفوس در اينجا به پيروي از هايدگر به اين خطر تكنولوژي مدرن ( و اينترنت به عنوان نمونه اي كامل از آن) اشاره مي كند كه سوژه انساني در خط محو شدن در برابر توليد ابژه هاي تكنولوژيك مدرن است، يا به عبارت ديگر انسان مدرن در خطر بردگي تكنولوژي مدرن است. كتاب به چهار فصل تقسيم مي شود. دريفوس در فصل اول به «گزافه گويي درباره ابرپيوندها (هايپرلينگ ها)» به شكست هوش مصنوعي در بازيابي اطلاعات داراي مناسبت در اينترنت مي پردازد و نشان مي دهد كه شكل حقيقي و حركت جسم هاي ما نقشي اساسي در به وجود آمدن معنا دارد و فقدان تجسد به فقدان مناسبت مي انجامد. هنگامي كه ما در اينترنت جست و جو مي كنيم، بدن ما در اين جست و جو شركتي ندارد. جست و جو توسط يك موتور جست و جو صورت مي گيرد كه از قواعد و فاكت هاي معيني پيروي مي كند. يعني وضعيتي شبيه يك انسان مبتدي در مدل كسب مهارتي، كه دريفوس در فصل بعدي آن را مفصلا شرح مي دهد. چنين موتور جست و جويي نمي تواند عناصر مختص موقعيت را مورد ملاحظه قرار دهد و به اين ترتيب عملكردي در سطح پايين مهارت خواهد داشت. مسئله ديگر كه دريفوس در اين فصل به آن مي پردازد اين است كه اينترنت حاوي مقادير هنگفتي از اطلاعات ابرپيوند يافته (هايپرلينك شده) است، بدون آنكه كتابداري وجود داشته باشد كه آنها را طبقه بندي يا انتخاب كند. سازمان بندي اطلاعات در اينترنت تك سطحي و انعطاف پذير است و امكان اجازه همه لينك هاي ممكن را مي دهد. هرچيزي را حفظ مي كند و همه متن ها را در دسترس قرار مي دهد. چنين خصوصياتي به گفته دريفوس زمينه را براي رشد يافتن گسترش بين متني و جست و جوي بازيگوشانه و غيرمتعهد بدون هدف واضح فراهم مي كند. به اين ترتيب اينترنت «سوژه مدرن با هويت ثابت را كه ميل به داشتن مدلي كامل و قابل اعتماد از جهان دارد» موجب نمي شود، بلكه سوژه پست مدرني متلوني را مي آفريند كه آمادگي گشايش به افق هاي هميشه جديد را دارد. در فصل دوم كتاب با نام «يادگيري از راه دور چقدر از آموزش دور است؟» دريفوس درباره پديدارشناسي آموزش مهارت ها و نياز به شاگردي كردن مستقيم براي كسب كردن سطوح بالاي مهارت بحث مي كند. او معتقد است كه بدون درگير شدن و حضور، مهارت آموزي ممكن نيست. دريفوس در اين فصل يك مدل كسب مهارت شامل پنج شيوه كاركرد را از مرحله «مبتدي» تا مرحله خبرگي شهودي كه آن را «فرد عملي» مي نامد ارايه مي دهد. فضاي سيبرنتيكي در اينترنت حوزه تعاملات بدون خطرپذيري است كه در آن تعهدي واقعي وجود ندارد و بنابراين يادگيرندگان امكان رسيدن به مرحله اي بالاتر از «كارداني» را ندارند. به قول دريفوس «اگر حضور از راه دور ]در اينترنت[ نتواند تدريس در كلاس درس و حضور در سالن سخنراني را به نحوي انتقال دهد كه از طريق آن مشاركت جويي شاگردان توسط معلمان متعهد و حضور شاگردان نزد استاداني امكان پذير شود كه سبك عمل آنها به طور روزمره براي اين شاگردان آشكار باشد تا مورد تقليد قرار گيرد، آنگاه يادگيري از راه دور تنها مي تواند كارداني به وجود آورد و تبحر و خرد عملي كاملا دور از دسترس خواهند ماند.» تاكيد دريفوس بر اهميت حضور جسمي روزمره در نزد استادان براي كسب سطوح مهارتي در حد استادي و خرد عملي است. دريفوس روشن مي كند، حضور جسمي به صورت شاگردي كردن تنها راه به دست آوردن يك سبك است. منظور از «سبك» خصوصيات رويكرد استاد و شيوه مشكل گشايي توسط اوست. به قول دريفوس «يك معلم الهام بخش مانند ويتگنشتاين نسل هاي متعددي از دانشجويان را به جاي مي گذارد كه نه تنها سبك او بلكه حتي اطوار او را تقليد مي كند» . فصل سوم كتاب «حضور از راه دور نامتسجد و متروك شدن امر واقعي» به توصيف بدن به عنوان منبع حس ما از تسلط بر واقعيت مي پردازد و اينكه چگونه فقدان پيوستگي و هماهنگي پس زمينه اي _ كه خصوصيت حضور از راه دور است - به فقدان درك واقعيت افراد و اشيا مي انجامد. اينترنت نمي تواند دستيابي به تسلط كامل را موجب شود، دريفوس در اين فصل از برداشت مرلوپونتي از «حداكثر تسلط» استفاده مي كند كه مقصود از آن گرايشي جسمي براي به دست آوردن تسلط مطلوب بر جهان است. هنگامي كه ما به چيزي مي نگريم، گرايش داريم. بدون فكر كردن به اين كار بهترين فاصله را براي دريافت شي هم به عنوان يك كل و هم بخش هاي مختلف آن پيدا كنيم، اين حداكثر تسلط يا احاطه گرايش بدن ما، از طريق حركت كردن مداوم، تجربه هاي ما در اين جهان را به صورت تجربياتي از اشياي پايدار سازمان دهد. دريفوس در پيروي از پديدارشناسي جسم مرلوپونتي اين بحث را مطرح مي كند كه اگر جسمي از حضور ]واقعي[ بايد در حضور از راه دور وجود داشته باشد. ما بايد مداوما امكان به دست آوردن تسلط بر هر چيز را كه در مقابل ما قرار مي گيرد، فراهم كنيم. چنين وضعيتي هنوز در فضاي سيبرنتيكي به وجود نيامده است و احتمالا هرگز به وجود نخواهد آمد. تعامل ميان بدن ها، آنچنان كه مرلوپونتي آن را بيان مي كند، به عبارت ديگر تعامل و روزمره متجسد را نمي توان در فضاي سيبرنتيكي كسب كرد. هر چقدر هم كه اين رابطه با تصاوير سه بعدي، صداي استريو، كنترل رباتي از راه دور و... غني شده باشد. فصل پاياني كتاب با نام «نيهيليسم در بزرگراه اطلاعاتي: گمنامي در برابر تعهد در عصر حاضر» به طور مشروح توضيح مي دهد كه چگونه معنا نياز به تعهد و تعهد واقعي به خطرپذيري واقعي نياز دارد، در حاليكه اينترنت ما را به اجتناب كردن از خطر تعهد واقعي سوق مي دهد. گمنامي و واقعيت شبيه سازي شده اينترنت امكان پرهيز از تعهد داشتن را فراهم مي آورد. دريفوس استدلال مي كند كه اينترنت دشمن غايي تعهد بي قيد و شرط در جامعه مدرن غربي است. درست همانطور كه كي يركگارد در زمان خويش مطبوعات را اينچنين مي دانست.

نتيجه گيري
افزايش تقاضاي دسترسي عمومي به اينترنت براي دريافت اطلاعات و خدمات از دولت، روشهاي كار و زندگي شهروندان را تحت تاثير قرار داده است. به همين دليل، يكي از مفاهيمي كه در طول دهه اخير به گونه اي بسيار گسترده در جوامع پيشرفته مطرح گرديده و سپس در ساير جوامع نيز با اقبال خوبي مواجه شده و حتي در بعضي از موارد با اجراي موفقيت آميزي نيز همراه بوده است، مفهوم دولت الكترونيك است. همه اين موارد بيانگر اهميت استقرار دولت الكترونيك در هر كشور است كه خود مستلزم شناخت هرچه بيشتر از مفهوم دولت الكترونيك، مزايا و خصوصيات مثبتي است كه مي تواند براي كشورها به همراه داشته باشد. درعين حال، پياده سازي دولت الكترونيك مستلزم آگاهي از توانمنديها و ظرفيتهاي كشورهايي است كه قصد ايجاد آن را دارند و آن گونه نيست كه بتوان آن را بدون يك تحليل درست امكان سنجي، انجام داد. همچنين در اين زمينه مدلهاي متعددي براي استقرار دولت الكترونيك شناسايي شده است كه اگرچه هريك از آنها براي معرفي اين فرايند از نامها و يا اصطلاحات خاص خود استفاده كرده اند ولي درنهايت همه آنها بازگوكننده يك مفهوم هستند. در اين مقاله ضمن اشاره به شش نمونه از اين مدلها به سه مورد آنها اشاره و هركدام به اجمال موردبررسي قرار گرفت و درنهايت نشان داده شد كه همه آنها به مقوله پياده سازي دولت الكترونيك به شكل تكاملي و مرحله به مرحله مي نگرند.

نانوتكنولوژي، انقلابي جديد در صنعت و تكنولوژي

By: Sylvia Pagan Westphal, Los Angeles Times (www.latimes.com)

نانوتكنولوژي يا كنترل مواد در مقياس مولكولي، گشايش اسرار طبيعت در تمام عرصهها از مهندسي تا پزشكي را نويد ميدهد.

در آينده نه چندان دور، در خانههاي جديد آجرها ممكن است هنگامي كه تركي درآنها ظاهر ميشود خودشان را تعمير كنند. ماشينها نيز ممكن است با لايهاي به استحكام الماس پوشانده شوند كه آنها را در برابر خراشها محافظت ميكند. پزشكان نيز خواهند توانست صدها نوع بيماري را تنها با قراردادن يك قطره خون در يك دستگاه تشخيص داده و پس از چند ثانيه نتيجه را دريافت كنند.

نانوتكنولوژي در جهاني بسيار كوچك كنترل ميشود. هدف نانوتكنولوژي ساخت اشياء، اتم به اتم، مولكول به مولكول و با يك رويكرد از پايين به بالاست، راهي كه طبيعت ميليونها سال است انجام ميدهد.

نانو يك پيشوند علمي است كه به معني "يك ميلياردم" است و حوزه نانوتكنولوژي در حدود ميلياردم متر است، ابعادي كه در آن اتمها با هم تركيب شده و مولكولها روي هم اثر متقابل دارند.

هدف اين است كه اگر بشر بتواند به اتمها بگويد كه چه طور خودشان را مرتب كنند و چگونه رفتار كنند، بسياري از خواص يك ماده قابل كنترل ميگردد. همان طور كه در طبيعت اتمهاي كربن موجود در زغال سنگ را با تغيير دادن ترتيب قرار گرفتن آنها به الماس تبديل ميكنند، بنابراين خواصي مانند رنگ، استحكام و شكنندگي نيز در سطح اتمي قابل تعيين خواهند بود. دانشمندان بر اين عقيدهاند كه اگر بتوانند يك آجر را اتم به اتم بسازند، مولكولهايش را نيز ميتوان طوري تعليم داد تا هنگاميكه يك ترك ظاهر ميشود آن را تعمير كنند يا اينكه با كم يا زياد كردن تخلخل، خود را با شرايط مرطوب هوا وفق دهند.

بنابراين نانوتكنولوژي اميد ساخت هر چيز قابل تصور را - از كوچكترين جرثقيلها و موتورها گرفته تا لايههاي خود اسمبل پلاستيكي يا فلزي - ميدهد. براي نخستين بار در تخيلات علمي، به لطف پيشرفتهاي اخير ديدن جهان در مقياسهاي نانو اين سناريوها درست و معقول به نظر ميرسند. انواع جديد ميكروسكوپها و برنامههاي قدرتمند كامپيوتري شبيهساز كه در 10 سال اخير توسعه پيدا كردهاند، نانوتكنولوژي را دچار يك نوع انقلاب نمودهاند. ميكروسكوپها نه تنها به دانشمندان اجازه ميدهند كه اتمها را بينند، بلكه به آنها اجازه ميدهند كه حتي آنها را جا به جا بكنند، همانطور كه در آزمايش مشهور سال 1990 دانشمندان مركز تحقيقاتي Almaden وابسته به IBM، لغت "IBM" را توسط 35 اتم زنون نوشتند.

امروزه يك تيم از فيزيكدانان IBM يك پيشرفت ديگر را اعلام كردند كه مدارات در مقياس اتمي را به واقعيت نزديكتر ميكند. اين پيشرفت كه "سراب كوانتم"1 نام گرفته است نشان ميدهد كه اطلاعات ميتوانند در ميان اجسام جامد بدون نياز به سيم حركت كنند. اسباب جديد عبارتند از: "چشمان، انگشتان و پنسها" كه در جهان نانو ميتوانند كار كنند. Evgene Wang معاون مهندسي بنياد ملي علوم آمريكا، به اعضاء مجلس نمايندگان طي گزارشي در مورد نانوتكنولوژي گفت: "نانوتكنولوژي نويد جذب تعداد فزايندهاي از علاقمندان به علم، دولت و صنايع خصوصي را ميدهد."

دكتر Tom Schaeider يك بيولوژيست رياضيدان در انستيتو ملي سرطان گفت كه: "دليل اين كه مردم اين را قبول ميكنند پشتوانة واقعي علمي آن ميباشد". وي اضافه كرد ما قادر خواهيم بود تا هر چيز كه خواستيم در آينده بسازيم."

دانشمندان پيشرو در اين علم سال گذشته در بنياد ملي علوم آمريكا گفتند كه نانوتكنولوژي يك اثر اساسي روي سلامتي، وضعيت اقتصادي و امنيت مردم جهان خواهد گذاشت و حداقل به اهميت آنتيبيوتيكها،IC ها و پليمرهاي ساخت دست بشر در قرن 20 خواهند بود.

در سال 1998 شوراي علوم و تكنولوژي كاخ سفيد يك گروه كاري بين بخشي IWGN)) تأسيس كرد كه خواست بخشهاي علمي و صنعتي و دولت بود و موظف شد تا چشمانداز ايالات متحده را در مورد نانوتكنولوژي در طي 10 الي 20 سال آينده توسعه دهد.

دولت ايالات متحده در طي سال 1999 حدود 260 ميليون دلار در اين تكنولوژي سرمايهگذاري كرده است. كلينتون نيز پيشنهاد افزايش بودجة نانوتكنولوژي را تا حدود 227 ميليون دلار در سال 2001 را داده است. گروهIWGN پيش بيني ميكند كه نانوتكنولوژي موجب پيشرفت در زمينههايي مانند تكنولوژي اطلاعات، پزشكي، علوم زيست، صنعت خودرو، انرژي و امنيت ملي خواهد شد.

اين گروه موارد زير را امكانپذير ميبيند:

v در پزشكي، نانو ذراتي كه به توزيع آسان دارو در قسمتهاي بدن كمك ميكنند. اين وسايل به اصطلاح كوچك كه از دارو ساخته شدهاند با لايههايي از نانو ذرات پوشيده شدهاند و ميتوانند به قسمتهاي مختلفي از بدن برسند و بيماريهاي از قبيل سرطان را درمان كنند. غدد پروستات و قطعات مصنوعي نيز ممكن است، با اين نانو ذرات پوشيده شوند تا از عكسالعملهاي ناخواسته جلوگيري كنند. پيشرفت در تشخيص بيماريها نيز قابل پيشبيني است، همانطور كه دستگاههاي جديدي كه بر اساس تشخيص DNA يا پروتئين پايهگذاري شدهاند و ميتوانند از مقدار ناچيزي خون به طور همزمان وجود چندين بيماري را تشخيص بدهند.

v در صنايع الكترونيكي، توليد كامپيوترهاي سريعتر و بهتر در اندازههاي بسيار كوچك مدنظر است. هم اكنون يك هد مغناطيسي با اندازة حدود نانو توليد شده كه اطلاعات را از ديسك سختميخواند. همچنين تراشههاي حافظه با اندازة نانو مدنظر هستند كه قدرت ذخيرهاي برابر با هزاران تراشه فعلي را دارا خواهند بود.

v در علوم زيست محيطي، غشاءهاي نانويي فيلترهايي براي سد نفوذ آلودگيها هستند و همچنين قادر خواهند بود تا آلودگيها را با روشهاي شيميايي يا بيولوژيكي پيدا كرده و برطرف كنند. بسياري چالشها تا بيش از اينكه دانشمندان بتوانند پرده از راز جهان در مقياس نانو بردارند، باقي خواهد ماند. طبق گزارش اخير كه توسط گروه IWGN ارائه شده است: اين عرصه، امروز تقريبا همانجايي است كه علم و تكنولوژي بدنبال ترانزيستورها در اواخر دهههاي 1940 و 1950 قرار داشت".

اما با در دست داشتن ابزارهاي جديد براي ديدن اشياء كوچك، آزمايشگاهها در كشور كم كم به اين مطلب پي ميبرند كه چگونه اتمها و مولكولها در يك ماده مرتب ميشوند. تعدادي از آزمايشگاهها ياد ميگيرند كه چگونه مولكولها را در الگوهاي خاص مانند هرم يا چند ضلعي، خود اسمبل كنند. اين مطلب به عنوان يك گام مهم در جهت ساختن مواد نو توسط اتم با اتم به شمار ميرود.

دانشمندان اميدوارند به زودي بتوانند موادي از نانو تيوبهاي كربني بسازند كه ترتيب قرار گرفتناتمهاي كربن در آن مانند قرار گرفتن مدادها در داخل يك جعبه است. چنين موادي يك _ ششم دانسيته فولاد را خواهند داشت و مقاومت آنها 50 الي 100 برابر است. آقاي Richard Smalley، كسي كه در دانشگاه Rice روي نانو تيوبها كار ميكند ميگويد: ما ميدانيم كه چگونه آنها را به صورت خود اسمبل بسازيم و اين كه چگونه مواد ديگر را بپوشانند. اين نانو تيوبهاي كربني، مطابق بسياري از پيشبينيها يك روز تمام چيزها از ماشين تا هواپيما را ميپوشاند تا به سطوح آنها استحكام و مقاومت و در نتيجه عمر بيشتري بدهد.

طبيعت براي ميليونها سال صاحب نانوتكنولوژي بوده است و دانشمندان مانند Smalley عقيده دارند كه ميتوان مطالب بسياري را با نگاهكردن به سلولها آموخت. او ميگويد كه تمام آنزيمها در سلولهاي ما نانوماشينهايي هستند كه وظايف منحصر به فردي را جهت تكامل و رشد انجام ميدهند.

گروه Nadrian Seeman در دانشگاه New Yourk تلاش ميكند، يك مولكول بيولوژيكي ديگرDNA به عنوان جزء سازنده براي اشياء سه بعدي به كار برد. آزمايشگاه وي اخيراً يك دستگاه نانو روبوتيك ساخت كه از DNA ساخته شده بود و دو بازو داشت و ميتوانست بين دو نقطة ثابت حركت كند.

پژوهشگران ميگويند كه اين وسيله گام اول به سوي توسعة نانوتكنولوژي است كه يك روز خواهد توانست مولكولها را در نانو كارخانههايي با همان ابعاد به كار گيرد.

برخي ميگويند كه ما زماني قادر خواهيم بود تا همه چيز را از قطعات ريز بسازيم. مثلاً بدين صورت كه به كامپيوتر تعدادي عناصر داده شده و به وي دستور داده ميشود تا همه چيز، از سيب تا يك ماشين را بسازد. Schnider گفته است: اين جادو نيست، اين ايده جادو نيست.

منابع و مأخذ:
1 - KELLY, CAROL(2003). “ELECTRONIC GOVERNMENT STRATEGIES”. A META GROUP, ADVISORYSERVICE.
2 - TAMBOURIS, E, S. GORILAS AND G. BOUKIS (2003). “INVESTIGATION OF ELECTRONIC GOVERNMENT”. ARCHETYPON S.A.. ATHENS, GREECE.
3 - BURKE, EDMUND (2000). “DIGITAL GOVERNMENT: THE NEXT STEP TOREENGINEERING THE FEDERAL GOVERNMENT”. ROADMAP FOR E-GOVERNMENT IN THEDEVELOPING WORLD. APRIL 19.
4 - PACIFIC COUNCIL ON INTERNATIONAL POLICY (PCIP) (2003). “WORKING GROUP ON ELECTRONIC GOVERNMENT IN THE DEVELOPING WORLD”. ROADMAP FOR E-GOVERNMENT IN THE DEVELOPING WORLD, APRIL 19.
5 -LAYNE. KAREN AND JUNG WOO LEE (2001). “DEVELOPING FULLY FUNCTIONAL: A FOUR STAGEMODEL”. GOVERNMENT INFORMATION QUARTERLY. VOL.18.
6 - RONAGHAN, STEPHENA. (2002). “BENCHMARKING E-GOVERNMENT: A GLOBAL PERSPECTIVE. ASSESSING THEPROGRESS OF THE UN MEMBER STATES”. UNITED NATIONS DIVISION FOR PUBLIC ECONOMICSAND PUBLIC ADMINISTRATION - AMERICAN SOCIETY FOR PUBLIC ADMINISTRATION.. NEWYORK. MAY.
Available by: http://www.unpan.org/e-government/benchmarking20% E-gov 20% 2001.pdf.
7 - BAUM, C.AND A. DI MAIO (2000). “GARTNER’S FOUR PHASES OF E-GOVERNMENT MODEL”. TUTORIALS, RESEARCH NOTE, NOVEMBER 21. Available by: http://aln. Hha.dk/ifi/hdi/ 2001/itstrat/ download/ gartner egovernment pdf.
8 - GHASEMZADEH, FEREIDOUN AND HOUSEIN SAFARI (2003). “TRANSITION TO ELECTRONIC GOVERNMENT: APLAN FOR IRAN”. SHARIF UNIVERSITY OF TECHNOLOGY, SPRING.
9 - EDMISTON, KELLY D. (2003). “STATE AND LOCAL E-GOVERNANCE: PROSPECTS AND CHALLENGES”. AMERICAN REVIEW OF PUBLIC ADMINISTRATION, VOL.33, NO.1, MARCH.
10 - DELOITTE RESEARCH (2000). “AT THE DAWN OF E-GOVERNMENT: THE CITIZEN ASCUSTOMER”. APRIL 23.
Available by: http://www.deloitte.com. 11 - NEVADA STATEGOVERNOR’S OFFICE (2000). “PRESS RELEASE DATED”. MARCH 8.
Available by: http://egov.state. Nv.us/ execordsilvers. Htm.
12 - U.S. GENERAL SERVICESADMINISTRATION, INTERGOVERNMENTAL ADVISORY BOARD (1999). “INTEGRATED SERVICEDELIVERY: GOVERNMENTS USING TECHNOLOGY TO SERVE THE CITIZEN”. GENERAL SERVICESADMINISTRATION OFFICE OF INTERGOVERNMENTAL SOLUTIONS, WASHINGTON, DC.
Available by:http://policyworks.gov/ intergov/ reportsframe.html.
13 - HO, A, T.(2002). “REINVENTING LOCAL GOVERNMENTS AND THE EGOVERNMENT INITIATIVE”. PUBLIC ADMINISTRATION REVIEW, NO.6

براي ديدن ساير اقدام پژوهي هاوگزارش تخصصي ها وتحقيقات ديگر برروي لينک هاي زيرکليک کنيد

مي پسندم 0 نمي پسندم 0

اين مطلب در تاريخ: چهارشنبه 13 اسفند 1393 ساعت: 10:49 منتشر شده است
برچسب ها : تحقیق درباره دولتهای الکترونیک و نانوتکنولوژی,دولتهای الکترونیک و نانوتکنولوژی,مدلهاي پياده سازي دولت الكترونيك,

نويسنده:nevisandeh

منبع : سايت علمی و پژوهشي آسمان--صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید

تحقیق درباره دنیای مجازی اینترنت

بازديد: 943

دسته بندي: تحقیق و پروژه رایگان,پروژه و تحقیق رایگان,دانش آموزی,تحقیق دانشجویی,

سلام آشنايي

يونس شكرخواه روزنامه نگار و مدرس برجسته ارتباطات، يكي از معدود كساني است كه دنياي اينترنت را به خوبي مي شناسد. او فعاليت هاي فرهنگي اش را با ترجمه آثار ادبي شروع كرد، اما با ورود به دنياي روزنامه نگاري به ترجمه آثار ارتباطي روي آورد.

از كتاب هاي شكرخواه مي توان به "واژه نامه پژوهش هاي ارتباطي و رسانه اي" و "خبر" اشاره كرد. همچنين ترجمه كتاب هاي‌ "جريان بين المللي اطلاعات" و "گذر از نوگرايي" نوشته حميد مولانا از ديگر آثار اوست.

شكرخواه با مطبوعات بسياري همكاري داشته و دارد. همچنين نام او براي كساني كه اهل اينترنت بازي و وبلاگ نويسي و چت كردن و اين حرف ها هستند، ناشناخته نيست و احتياج به معرفي ندارد.

او در كنار كتاب ها و مقاله هايش، هر شب در دنياي اينترنت، در پنجره اي به نام "دات" ما را با دنياي پر رمز و راز ارتباطات آشنا مي كند.

او يكي از اولين ايرانياني است كه پاي در سرزمين مجازي –اينترنت- گذاشته و
كوله بارش را از دانش هاي مربوط به اين سرزمين انباشته است و هر روز چيزي به اين كوله بار مي افزايد.

ما در اين پژوهش كوشش كرده ايم در يك گفت و گوي نه چندان بلند، به اين كوله بار دستبردي بزنيم و در اختيار شما بگذاريم.

چند واژه مهم

در اين پژوهش ما با چند واژه مهم و چگونگي شكل گيري آن آشنا مي شويم.

فرامتن:

كلماتي كه در اينترنت، وقتي با ماوس روي آنها مي رويد، مشخص مي شود و مكان نمايش ماوس را تبديل به دست مي كند و اگر روي آن كلمات كليك شود، اطلاعات بيشتري ارائه مي شود. وقتي كه فرامتن اختراع شد، انقلاب بزرگي در اينترنت به وجود آمد و شايد اينترنت واقعي بعد از اختراع فرامتن بود.

هكر:

شما به راحتي دو شاخ تلفن را مي زنيد و اطلاعات را روي كامپيوتر تان مي آوريد. در اين مسير عده اي هم هستند كه دو شاخ هاي ديگري را به اين سيم بزنند كه به آنها "هكر" HACKER مي گويند. هكرها مهاجم هستند. آنها ممكن است اطلاعات را به دست آورند و بفروشند. يك هكر ممكن است شماره حساب ديگران را به دست آورد و شماره كارت اعتباري را به دست آورد و از حساب افراد پول برداشت كند.

حقوق سايبر:

چون جرايم اينترنتي بالا رفته حقوق سايبر هم رشد سريعي داشته است. حقوق سايبر در واقع به قصد حمايت از مصرف كننده و كاربر وارد ميدان مي شود. الان معضلي كه وجود دارد اين است كه شما نمي توانيد با قوانين قديمي سراغ دنياي اينترنت برويد، اما گرفتاري اين جاست كه هنوز مركب يك قانون جديد در مورد فضاي سايبر خشك نشده، تكنولوژي هاي ارتباطي شكل عوض مي كنند و به سمت تكنولوژي ديگري با كاربردهاي ديگر مي روند و به اين ترتيب قوانين از تحولات عقب مي مانند.

اعتياد اينترنتي:

گاهي دنياي مجازي اينترنت براي برخي جايگزين دنياي واقعي مي شود و بسيار شيفته آن مي شوند. اين حالت را در علم ارتباطات "جانشين شدن ابزار" هم مي گويند. در واقع شيفتگي به اينترنت آدم را از هدف ورودش به اينترنت دور مي كند، و به ابزار تبديل مي شود و در امتداد آن ابزار قرار مي گيرد و اصلاً فراموش مي كند كه به دنبال چه چيزي به اين فضا آمده است.

شكاف ديجيتالي:

در فضاي اينترنت بالاخره مسئله اقتصاد و سياست وجود دارد. ولي الان چون اينترنت فاقد مركزيت است، يعني ساختارش پهن، هموار و افقي است و سلسله مراتب قدرت در آن نيست، هنوز براي همگان فرصت بسيار است، اما همه اين فرصت ها مي تواند از بين برود و همه نتوانند از اين فضا استفاده كنند و فقط سرمايه داران از آن بهره مند شوند. اين يعني شكاف ديجيتال. همين امروز در تمام دنيا فعلاً فقط 700 ميليون نفر استفاده كننده اينترنتي داريم. در حالي كه جهان 5/6 ميليارد نفر جمعيت دارد. محله منهتن نيويورك آمريكا، كه يك محله تجاري است، به اندازه كل آفريقا تلفن دارد.

ما وقتي از برق صحبت مي كنيم مي گوييم برق را اديسون اختراع كرد مي گوييم تلفن را گراهام بل اختراع كرد آيا اينترنت هم مثل برق يا تلفن مخترع مشخصي دارد؟

هم بله و هم نه.

چرا هم بله و هم نه؟

آن چيزي كه به نام اينترنت مي شناسيم ابتدا شبكه اي بوده به نام آرپانت (ARPANET)؛ آرپانت يك موسسه پيشرفته تحقيقاتي وابسته به پنتاگون (وزارت دفاع آمريكا) بود.

اين مؤسسه چه كاري انجام مي داد؟

آرپانت در سال 1969 اعلام موجوديت كرد. يعني در دوره جنگ سرد بين آمريكا و شوروي. نگراني از شوروي سابق باعث شد كه آمريكايي ها براي حفظ اطلاعات خودشان
برنامه ريزي كنند تا در اثر يك حمله از بين نرود.

در حمله نظامي يا جاسوسي؟

حمله نظامي كه بخشي از آن مي توانست جاسوسي هم باشد. آمريكايي ها آمدند و آرپانت را طراحي كردند.

آنها هنگام طراحي آرپانت فكر مي كردند اگر اطلاعاتشان در چند جاي مختلف كه به هم متصل شده باشد (شبكه) نگهداري شود، وقتي بخشي از شبكه هم آسيب ببيند كل شبكه از بين نخواهد رفت. يعني اگر به يك قسمت شليك شد بقيه قسمت ها از بين نروند.

اين شبكه چگونه كار مي كرد؟

چهار تا نود (NODE) بيشتر نداشت.

نود يعني چه؟

يعني هسته يعني گره گاه. اين شبكه چهار هسته داشت كه چهار كامپيوتر بود. آرپانت شبكه اي متشكل از چهار كامپيوتر بود كه به م وصل شده بودند كه در سال هاي بعد به 15 كامپيوتر رسيد و به تدريج به تعداد كامپيوترها اضافه شد.

همچنان در اختيار وزارت دفاع بود؟

ابتدا اطلاعات فقط در دسترس نظاميان بود. اما به تدريج برخي از دانشمندان كه از طرف دانشگاه ها در پروژه هاي نظامي همكاري داشتند، به اطلاعات دسترسي پيدا كردند.

به همه اطلاعات؟

نه، بخشي از اطلاعات در چنين مواقعي هميشه سطح دسترسي (ACCESS) تعيين مي شود. به يك نفر ممكن است دسترسي كامل (FULL ACCESS) داده شود، ولي به بقيه در اندازه هاي مختلف امكان دسترسي داده شود.

بقيه مردم كي توانستند وارد اين شبكه شوند؟

بعد از نظاميان و برخي دانشگاهيان مرتبط به آنان. بعضي از تاجران به اين شبكه پيوستند و به تدريج شبكه از پوسته اوليه اش خارج شد.

اين اتفاق در آمريكا افتاد. چه طوري جهاني شد؟

وقتي از پوسته اوليه خارج شد، نهاري به نام NSF كه بنياد ملي علوم آمريكاست مسئوليت اين شبكه را بر عهده گرفت كه هنوز هم فعاليت مي كند.

يعني از حالت نظامي خارج شد؟

بله در اختيار بنياد علوم آمريكا قرار گرفت و بعد از مدتي بخش خصوصي وارد ماجرا شد. بخش خصوصي اينترنت را جهاني كرد و به تدريج كشورهاي مختلف به آن پيوستند.

شما در اولين پرسش گفتيد هم مخترع مشخص داشت و هم نداشت، اما نگفتيد اگر داشت كي بود و چه كار كرد؟

بله، اگر براي اينترنت هم بخواهيم دنبال كسي مثل اديسون براي برق، ماركوني براي راديو يا بل براي تلفن بگرديم بايد از آقاي تيم برنرزلي (TIM BERNERS LEE) نام ببريم. او در واقع خالق فرامتن است. اينترنت تا پيش از اقدام تيم برنرزلي به صورت متن بود و او بود كه فرامتن را اختراع كرد.

فرامتن يعني چه؟

همين كلماتي كه الان در اينترنت، وقتي كه با ماوس روي آنها مي رويد، مشخص مي شود و مكان نماي ماوس را تبديل به دست مي كند و اگر شما روي آن كلمات كليك كنيد، به اطلاعات بيش تري دسترسي پيدا مي كنيد، فرامتن است.

خب اين چه تأثيري داشت؟

وقتي كه فرامتن اختراع شد، انقلاب بزرگي در اينترنت بود، و شايد اينترنت واقعي بعد از اختراع فرامتن به وجود آمد.

چگونه؟ اين انقلاب چگونه رخ داد؟

فرض كنيد شما مي خواهيد از آرشيوي استفاده كنيد وقتي شما بخواهيد درباره مثلاً مصر مطلبي بنويسيد، مسئول آن آرشيو به شما مي گويد نياز خودتان را دقيق تر بيان كنيد و مثلاً شما مي گوييد رابطه مصر با آمريكا را مي خواهم. مسئول آرشيو بايد برود پرونده مصر با آمريكا را به شما بدهد. اگر شما رابطه مصر را با آفريقاي جنوبي بخواهيد بايد پرونده مصر را با آفريقاي جنوبي به شما بدهد و اگر درباره مصر باستان بخواهيد پرونده ديگري به شما مي دهد.

حالا اگر بخواهيم فرامتن را به سادگي معني كنيم، اين است كه شما مي توانيد به همه متن هايي كه درباره مصر توليد شده در‌آن واحد دسترسي پيدا كنيد.

يا به طور مثال اگر در اينترنت با ماوس روي كلمه حافظ برويد و آن كلمه تبديل به رنگ آبي روشن شود، يعني شما به هر چه متن درباره حافظ در اينترنت است دسترسي داريد، چون اين متون همه به يكديگر وصل هستند. فرامتن، شرايط دسترسي به ادبيات جهاني يك اصطلاح، يك واژه يا يك موضوع را فراهم مي كند.

اختراع فرامتن در دوره اي بود كه NSF متولي اينترنت بود؟

نه بعدتر بود، سال 1982 ميلادي (1360 هجري شمسي) بود و اين در حالي بود كه در سال 1972 ميلادي ايميل آمده بود.

توضيحات پراكنده اي را در باره اينترنت مرور كرديم، حالا اگر بخواهيم در چند جمله بگوييم اينترنت چيست، چه بايد بگوييم؟

اين بزرگ ترين ابزار ارتباطي است كه بشر در قرن 21 به آن دست پيدا كرده است. در واقع الان ستون فقرات ارتباطات جهان است. اگر تلويزيون را ادامه چشم خود بدانيد و راديو را ادامه گوش، و روزنامه را امتداد چشم، اينترنت ادامه سلسله اعصاب انسان است. يعني با همان سرعت كه يك پيام عصبي در سلسله اعصاب انسان حركت مي كند و به مغز منتقل مي شود، در اينترنت هم اطلاعات به همين سرعت حركت كنند.

اينترنت به زبان ساده يك شبكه ارتباطي است كه بشر تا به حال به شبكه اي با اين ابعاد و اندازه دست نيافته بود.

اينترنت به نظر من نوعي سوپرماركت است كه در آن اطلاعات و مفاهيم در معرض فروش و استفاده قرار مي گيرد. همان طور كه شما در سوپرماركت از روي قفسه ها چيزهاي مورد نظرتان را برمي داريد، در اينترنت هم شما معني و مفهوم بر مي داريد.

اين معني و مفهوم ها كجا هستند؟ اين قفسه هايي كه ما، معني و مفهوم ها را از آنجا بر مي داريم كجا هستند؟

در يك فضاي مجازي، شما در واقع داريد از ستون فقرات يا زيرساخت اينترنت صحبت مي كنيد. زير ساخت اينترنت چند عنصر خيلي مهم دارد. يكي از آنها خط تلفن است؛ يعني شما بدون خطوط تلفن و سيم تلفن نمي توانيد وارد اينترنت شويد.

شما داريد از عناصري نام مي بريد كه براي وارد شدن به اينترنت حداقل بايد آنها را داشت.

بله، غير از تلفن به كامپيوتر هم نياز است. كامپيوتر به همراه هارد و بقيه متعلقات آن، يعني سيستم كامپيوتر ي وسيله ديگري است كه شما لازم داريد، مودم (MODEM) است. اين مودم هم مترجم زبان كامپيوتر براي تلفن است و هم مترجم زبان تلفن براي كامپيوتر است. مودم در واقع ميانجي و روابط كامپيوتر و تلفن است.

وقتي شما از طريق تلفن با كسي حرف مي زنيد، پيام شما به صورت "آنالوگ" وارد سيم تلفن مي شود و مخاطب آن را گوش مي كند، اما وقتي بخواهيد اين پيام را از طريق كامپيوتر منتقل كنيد به صورت "ديجيتال" منتقل مي شود. به عبارت بهتر هرگاه پيام از سيم تلفن مي آيد و به مودم مي رسد در حالت آنالوگ است و سپس اين مودم است كه آن پيام آنالوگ را به ديجيتال ترجمه مي كند و به كامپيوتر مي دهد و برعكس وقتي از طريق كامپيوتر پيغام مي فرستيد مودم دوباره پيام ديجيتال كامپيوتر را براي تلفن به پيام آنالوگ ترجمه مي كند تا پيام شما منتقل شود.

نگفتيد آن اطلاعات و قفسه ها كجا هستند؟

بله، داشتم به اين جا مي رسيدم. اطلاعات در كامپيوتر هاي بزرگي به نام "سرور" ذخيره مي شوند. سرورها هم نوعي كامپيوتر براي انبار اطلاعات هستند، سرور عنصر چهارم براي داشتن اينترنت است. عنصر پنجم هم "هاست ها" (HOSTS) هستند. هاست ها يا ميزبانان كساني هستند كه به تعبيري در سرزمين مجازي اينترنت به شما زمين مي فروشند. همان طور كه وقتي در يك شهر مي خواهيد ساختمان بسازيد بايد زمين بخريد، در دنياي مجازي اينترنت هم آنها به شما زمين مي فروشند و مي گويند اينجا متعلق به شماست، مي خواهيد آن را تبديل به يك انبار كنيد، مي خواهيد ساختماني چند طبقه بسازيد، فروشگاه داير كنيد، هر كاري كه مي خواهيد مي توانيد انجام دهيد. شما وقتي از سايت وبلاگ صحبت مي كنيد در واقع در دامن يك ميزبان (HOST) نشسته ايد. ميزباني شما را پشتيباني مي كند. عنصر ششم "راهبانان" (ROUTER) هستند.

راهبانان چه كار مي كنند؟

كاركرد راهبانان مثل ماموران راهنمايي است كه اتومبيل ها را در خيابان ها و چهارراه ها هدايت مي كنند. راهبانان نظم و مقررات نقل و انتقال اطلاعات را برقرار مي كنند.

پس براي اينترنت حداقل اين شش عنصر بايد باشد؟

بله. اين ها زيرساخت هاي اينترنت را تشكيل مي دهند، اما براي اينكه كمك بيش تري به تبادل اطلاعات بكنند از ماهواره ها هم استفاده مي كنند.

ماهواره ها با پهناي باند وسيعي كه دارند به جاي سيم هاي تلفن وارد ميدان مي شوند و باعث مي شوند سرعت نقل و انتقال بالاتر برود.

ظرفيت باند (BAND WIDTH) ظرفيت جابجايي اطلاعات را بالا مي برد.

فكر نمي كنيد اينترنت كمي ترس آور است؟ ما خصوصي ترين اطلاعاتمان را از طريق آن مي فرستيم، برايمان ايميل مي زنند، ايميل مي زنيم، وبلاگ مي نويسيم، اما نمي دانيم چه كساني به مطالب و نوشته هاي ما مثلاً به نامه ها و ايميل هاي ما دسترسي دارند.

هرچه حرفه اي تر و فني تر اينترنت را بشناسيد ترستان بيش تر مي شود. براي اين كه همه چيز ثبت مي شود، بحثي كه شما مي كنيد در عرصه آكادميك PRIVACY ناميده مي شود.

يعني حريم شخصي. دقيقاً منظور من هم همين است كه چقدر ديگران مي توانند وارد حريم شخصي ما بشوند؟

به نظرمن بخشي از آسيب ديدن حريم شخصي طبيعي است. چرا؟ شما به هر حال اطلاعاتتان را از ذهن بيرون مي آوريد يا به صورت كلمه به زبان مي آوريد و يا آنها را به صدا و تصوير تبديل مي كنيد. اگر مي خواهيد دانش خود را منتشر كنيد، راهي جز اين نداريد اگر شما به دوران قديم برگرديد كه آموزش فقط براساس صدا و كلمات و واژه هاي معلم بود و دانش همان جا بود كه معلم بود و اين ديگران بودند كه بايد به نزد آن معلم مي رفتند تا چيزي از او ياد بگيرند. اما زماني كه خط اختراع شد و حروف متحرك چاپ را چيني ها ساختند و بعدها گوتنبرگ در آلمان اين كار را تمام كرد و چاپ اختراع شد، دانش قابليت توزيع و تكثير پيدا كرد. يعني دانش از ذهن يك دانشمند يا يك معلم در منطقه اي دوردست، به روي كاغذ آمد و چاپ شد و به اين طرف و آن طرف منتقل شد. ديگر لازم نبود كه ديگران پيش اين دانشمند يا آن معلم بروند و به اين ترتيب معاني زمان و مكان تا حدودي تغيير كرد. از طرف ديگر، وقتي راديو آمد صدا نيز قابليت توزيع و تكثير پيدا كرد و وقتي تلويزيون و سينما به وجود آمد، تصوير هم در كنار صدا قابل انتقال شد و الان نكته اين جاست كه پلي شده براي عبور هم زمان تمام اين امكانات، يعني صدا، تصوير و خط، همه امكان عبور از روي اين پل را دارند. به عبارت ديگر دانش انسان در قالب صدا، تصوير و متن در پريز تلفن اتاق شما قرار گرفته است شما به راحتي دو شاخ تلفن را مي زنيد و اطلاعات را روي كامپيوتر تان مي آوريد، بگذريم كه در اين مسير عده اي هم هستند كه دوشاخ هاي ديگري را به اين سيم بزنند كه به آنها "هكر" HACKER مي گويند.

هكرها مهاجم هستند. آنها ممكن است اطلاعات را به دست آورند و بفروشند. يك هكر ممكن است شماره حساب ديگران را به دست آورند و شما ره كارت اعتباري را به دست آورند و از حساب افراد پول برداشت كند.

اين ها كه گفتيد به طور غيرقانوني وارد اين فضا مي شوند، ولي كساني هستند كه صاحب اين ابركامپيوترها هستند و بر آن تسلط دارند از آن طريق چه؟ آيا آن ها به اين اطلاعات دسترسي ندارند؟

اينترنت هنوز آسيب پذير است. از آن طريق هم ممكن است اما وقتي به اينترنت وصل مي شويد وارد هر سروري كه بشويد و بخواهيد اطلاعات برداريد، فايلي براي شما تشكيل مي شود به نام "لاگ فايل" (LOGFILE) . لاگ فايل ها در واقع مسير كليك كردن شما را نشان مي دهند، شما اگر داخل لاگ فايل خودتان برويد، هر جايي كه رفته باشيد آدرس هاي اينترنتي را كه رفته ايد در آن ثبت مي شود كه اينترنت كارهاي حرفه اي به آن "كليك استريم" (CLICK STREAM) مي گويند به معني جريان كليك يا مسير كليك.

خوشبختانه در جهان امروز قوانيني وضع شده كه لاگ فايل ها را جزو حريم شخصي مي داند، اما در بعضي از كشورها متاسفانه تحت شرايطي اجازه باز كردن لاگ فايل ها را مي دهند ولي در كل از جنبه اخلاقي لاگ فايل ها متعلق به اشخاص هستند و حريم خصوصي آنها به شمار مي آيند.

آيا اين مسئله فقط در حد لاگ فايل است؟

به نظر من حتي لاگ فايل ها هم مسئله نيستند اما گاهي اتفاقات ديگري هم در اين دنياي مجازي رخ مي دهد كه مي شود با قانون آنها را حل كرد. در اروپا گروهي را بازداشت كردند كه هم زمان در چند نقطه اروپا فيلم پرونوگرافي روي اينترنت تكثير مي كردند و چون اين كار در آن كشورها غيرقانوني است به هيچ كس اجازه دسترسي به چنين سايت هايي را نمي دهند. يا فرض كنيد در آلمان سايت هاي مربوط به نازي ها ممنوع است.

اما اينترنت جهاني است و اين جور قوانين ملي. براي همين هم شايد خيلي نشود با قانون هاي ملي با اين مسائل در اينترنت برخورد كرد. مثلاً در ايران يك چيز غيرقانوني است، ولي وقتي ما وارد فضاي اينترنت مي شويم، در جغرافياي ملي كار نمي كنيم.

درست است، اما اين طور نيست كه هيچ كاري در اين زمينه ها نشود. مثلا در كشور ها وقتي يك قانون ملي وضع مي شود فقط در حيطه خودش قابل اجراست، اما چون اينترنت الان مركزيت ندارد چنين وضعي دارد.

مركزيت ندارد يعني چه؟

يعني جايي وجود ندارد كه براي اينترنت سياستگذاري يكسان كند. اينترنت صرفا مركزيتي دارد به نام "آيكان" در آمريكا كه يك سازمان شبه خصوصي است. چندي پيش در ژنو اجلاسي با حضور سران كشورهاي جهان به نام جامعه اطلاعاتي برگزار شد كه من هم در آن حضور داشتم. يكي از بحث هاي اجلاس اين بود كه كار آيكان را بايد اتحاديه بين المللي ارتباطات دوربرد ITU وابسته به سازمان ملل متحد انجام دهد.

يعني يك جور تسلط آمريكا بر اينترنت كم شود؟

بله، اما عده اي معتقدند كه همين مركزيت نداشتن اينترنت باعث جذابيت آن شده است، اما حالا به عنوان نمونه كشور انگليس را فرض كنيد كه گروهي دارند تحت عنوان IWF يا بنياد نظارت بر اينترنت. اين بنياد يك شورايي است از استادان دانشگاه و مقامات پليس انگليس كه وقتي به اين نتيجه مي رسند كه دسترسي به يك مقاله يا خبر يا سند در يك سايت، غيرقانوني است، يا اساسا فعاليت يك سايت غير قانوني است به دستور اين بنياد مانع دسترسي به آن اسناد يا اطلاعات مي شوند. اگر سرور آن سايت خارج از خاك انگليس باشد از طريق پليس بين الملل وارد عمل مي شوند.

يعني اين امكان وجود ندارد كه نتوانند جاي آن سايت ها را پيدا كنند؟

چرا امكان دارد اگرچه مكان بسياري از سايت ها قابل شناسائي است ولي بعضي وقت ها هكرها اتفاقا در حياط خلوت سايت هاي بسيار مطرح و بزرگ مي نشينند و آن سايت خودش نمي داند كه مستاجري غيرقانوني دارد. بسياري از سايت هاي پرونوگرافي، همين گونه عمل مي كنند و در حالي كه در سرورها مستقر مي شوند كه صاحبان آنها اطلاع ندارند. در بسياري از موارد هم اين ها قابل رد گيري هستند. زمان و انرژي مي برد اما قابل دستيابي است.

بخشي از اين هراس و نگراني واقعي است و كاري هم نمي شود كرد. آدم خودش نمي داند كه اطلاعاتش چه جوري نگهداري مي شود!

بله و اين بسيار طبيعي است. به طوري كه الان شاخه اي از حقوق در جهان شكل گرفته كه به آن "حقوق سايبر" مي گويند چون جرايم سايبر بالا رفته حقوق سايبر هم رشد سريعي داشته است.

حقوق سايبر چه كاري انجام مي دهد؟

حقوق سايبر در واقع به قصد حمايت از مصرف كننده و كاربر وارد ميدان مي شود. منتهي بايد وكيل بگيريد و هزينه آن را بپردازيد. چون وكلاي سايبر با قوانين جديد ديجيتال آشنا هستند. الان معضلي كه وجود دارد اين است كه شما نمي توانيد با قوانيني كه قبلا مربوط به متن بوده سراغ چيزي برويد كه در واقع ديگر متن نيست و به صفر و يك تبديل شده است اما گرفتاري اينجاست كه هنوز مركب يك قانون جديد در مورد فضاي سايبر خشك نشده، تكنولوژي هاي ارتباطي شكل عوض مي كنند و به سمت تكنولوژي ديگري با كاربردهاي ديگر مي روند وبه اين ترتيب قوانين از تحولات عقب مي مانند .

پس با اين وضعيت چه كاري مي شود انجام داد؟

به هر حال در چنين فضايي نيز كارهايي انجام مي شود. سازمان جهاني مالكيت معنوي (WIPO) كه يكي از زيرشاخه هاي سازمان ملل است يكي از سازمان هايي است كه در اين زمينه فعاليت مي كند. برخي از كشورها هم كارهايي انجام داده اند يا مي دهند. مثلا آمريكا اولين قانون حمايت از كودكان در اينترنت را وضع كرده است.

الان كلي امكانات رايگان در اينترنت به آدم داده مي شود. هزينه اين امكانات از كجا تأمين مي شود؟ چرا ايميل رايگان دراختيار من قرار مي گيرد؟ حتي فضاي رايگان در اختيارم گذاشته مي شود كه وبلاگ داشته باشم؟

خيلي روشن است. شما را بايد به فضاي اينترنت عادت داد. مثل اين است كه براي مدتي به شما ماشيني رايگان بدهند تا شما مزه با ماشين جا به جا شدن را بچشيد. در اين صورت حتما به فكر خريد آن هم مي افتيد. بخشي از اين سرويس ها در دنياي امروز سرويس هايي از اين دست است. حتي ممكن است فردا به شما كامپيوتر رايگان هم بدهند، چون آنها قرار نيست از كامپيوتر پول در بياورند، بلكه از اطلاعاتي كه قرار است شما برداريد پول در مي آورند. در واقع اين يك سياست بازاريابي است. ببينيد مثلا وقتي يك پوستر چاپ مي شود از چاپ پوستر كه قرار نيست پول در بيايد بلكه قرار است از آنچه كه شما در باره اش تبليغ كرده ايد پول در بيايد.

در واقع ما در دنياي اينترنت هر كداممان يك هدف تبليغاتي هستيم كه مي خواهند مخاطب تبليغاتشان باشيم.

بله. اما در باره اين كه گفتيد چرا حاضرند به ما ايميل رايگان هم بدهند هم توضيحي بدهم. در دنياي اينترنت چند اصطلاح هست كه يكي از آنها "ديده شدن صفحه" (PAGE VIEW) است. اصطلاح ديگري كه رايج است هيت يا شمارشگري (HIT) است كه يك نوع ركورد است، يا تعداد تماس با يك صفحه است.

اگر سايت ها را طبقه بندي كنيم يك سري سايت ها شخصي هستند، يك سري سايت ها مربوط به سازمان ها و يك سري هم سايت هاي «پورتال» يا «درگاهي» هستند كه وقتي شما از آن عبور مي كنيد، مجموعه اي از سايت هاي مرتبط در اختيارتان قرار مي گيرد. اگر اين درگاه مربوط به كتاب باشد شما سايت هاي مرتبط با كتاب را در اين درگاه پيدا مي كنيد و اگر مربوط به تلويزيون باشد، سايت هاي مربوط به تلويزيون را. فرض كنيد سايت هاي بزرگي مثل YAHOO كه به شما ميل رايگان مي دهند اگر از يك شركت آگهي بگيرند، مبناي دريافت محاسبه مبلغ آگهي چيزي جز همان هيت ها يا ميزان ديده شدن صفحه نيست و در واقع به تعداد كساني وابسته است كه صفحه YAHOO را ديده اند.

ما در كشورهاي مختلف زندگي مي كنيم. اما به راحتي با اينترنت با هم ارتباط برقرار مي كنيم. برقراري اين ارتباط نياز به يك زبان مشترك دارد كه ما از آن استفاده مي كنيم. اين زبان مشترك كجا و توسط چه كساني به وجود مي آيد؟

زبان براي من چند معنا دارد. يك زبان، زبان پروتكل است. هر كامپيوتر ي كه به كامپيوتر ديگري وصل مي شود بايد همديگر را بشناسند. سرور به عنوان مثال بايد من را بشناسد كه به من راه بدهد. اما يك زبان ديگر هم زبان موسوم به SMILIE است كه تركيبي از حروف و نشانه هاست كه براي سهولت در ارتباط و صرفه جويي در وقت شكل گرفته است. پس اگر سرور، مرا مي شناسد و راه مي دهد مبتني بر زبان پروتكل است و پروتكل ها در واقع نوعي "زبان مرزي" هستند. براي اين كه "نودها" به هم وصل بشوند بايد رمز مشتركي بين آنها باشد و يكي از اين پروتكل ها همين پروتكل HTTP معروف است. نوع ديگري از زبان ها زبان هايي است كه با آنها برنامه مي نويسيم. زبان هايي هم به "فونت ها" مربوط مي شوند. اين ها بايد مشترك باشند و همديگر را بشناسند. مثلاً زبان ما فارسي است و زبان جهاني انگليسي است. بنابراين برنامه اي مي نويسند كه فونت فارسي روي آن ديده شود.

اين برنامه ها را يك نفر مي نويسد يا يك شركت؟

چه طور مشترك مي شوند؟ اين رمزها كجا تدوين مي شوند؟

غالبا شركت هاي بزرگ وارد اين ميدان ها مي شوند. وقتي يك زبان در فضاي اينترنت به بلوغ مي رسد، شركت هاي بزرگ مي آيند و پروتكل سراسري تعريف مي كنند. الان مايكروسافت كه رئيس آن بيل گيتس است و يك شركت بزرگ جهاني است در XP، كه در واقع فعلاً تازه ترين ورژن ويندوز است، زبان فارسي هم تعبيه كرده است و لابد در ورژن هاي بعدي كه "لانگ هورن" نام دارد، زبان هاي بيشتري تعبيه خواهد شد. پس وقتي زباني در اينترنت رشد مي كند، چيني، ژاپني، پرتغالي، فرانسوي و ... شركت هاي بزرگ مي آيند و سرمايه گذاري مي كنند، چون آنها از اين راه درآمد دارند. هميشه بين اين پروتكل ها رقابت وجود دارد. مثلا HTML را نوشته اند، ولي به تدريج XML هم آمده و RFF هم وارد ميدان شده است و با هم رقابت مي كنند. بر تمام اين ها هم شركتي به نام "آيكان" يك نوع نظارت كلي تر دارد و استاندارد سازي مي كند. اين زبان ها كاري مي كنند كه ريل هاي راه آهن براي لوكوموتيوها مي كنند.

در واقع زبان شبكه ها، مرتبط شدن آنها با هم است، اما زبان SMILE چه كاربردي دارد؟

بله. پروتكل ها زبان هاي شبكه ها و زبان استفاده كننده ها (USERS) هستند، ولي زبان SMILE يا خندان جزو زبان هايي است كه از طريق آن با هم ارتباط برقرار مي كنيم. به طور مسلم انگليسي بر اين زبان غلبه دارد. الان زبان فارسي در عرصه اينترنت به زبان سوم تبديل شده است ولي چون در بسياري جاها زبان غالب، انگليسي است يك نوع زبان جديد در عرصه اينترنت شكل گرفته است و آن زباني است كه جبر شتاب رفتار در اينترنت به آن شكل داده است. ما به اينترنت وصل مي شويم و مي خواهيم در كم ترين مدت بيش ترين ميزان اطلاعات را برداريم يا منتقل كنيم، بنابراين زبان دچار شتاب مي شود، كه پيش درآمدش زبان خودماني و محاوره اي است. در زبان محاوره اي، از زبان پرتكلف رسمي فاصله مي گيريم و خلاصه نويسي مي كنيم و پاي استفاده از كلمات اختصاري پيش مي آيد و بعد هم به يك سري علامت مي رسيم. دو نقطه و يك خط تيره و يك پرانتز مي زنيم اين به صورت افقي كه اگر به صورت عمودي در نظر بگيريد چهره اي است در حال خنديدن اما كافي است شما پرانتز آن را وارونه كنيد. آن وقت حاكي از غم است. اگر 8 تايپ كنيد و يك خط تيره (8-) يعني من يك آدم عينكي هستم. اگر علامت ؟ را هم اضافه كنيد: من يك آدم عينكي هستم و كلاه هم دارم.

در حال حاضر اين علامت ها به يك ديكشنري تبديل شده اند، كه عده اي هم به آن مي گويند ايموتايكن (EMOTICON) كه به معني شمايل احساسي است. يعني شمايل هايي كه احساسات و حالات كاربران را منتقل مي كنند. گذشته از شمايل هاي احساسي، از كلمات اختصاري هم استفاده مي شود. مثلا وقتي من تايپ كردم FYI FOR YOUR INFORMATION يعني جهت اطلاع شما! اگر تايپ كردم SLA يعني دارم درباره جنسيت شما، محل زندگي و سن شما سئوال مي كنم؟ اين اختصارات را فقط كساني كه در اين فضاها تجربه دارند مي شناسند. به تدريج اين اختصارات تبديل به يك فرهنگ در فضاي اينترنت مي شود.

يعني ممكن است زماني برسد كه اين زبان در فضاي اينترنت كاملا مسلط باشد؟

بله. ممكن است. همين الان هم از خيلي از چيزها استفاده مي كنيم. من اگر ايميل مي نويسم در عبارت HOW ARE YOU? به جاي كلمه ARE حرف R را و به جاي كلمه YOU حرف U را مي گذارم و يا بخ جاي FOR YOU مي نويسم 4U يعني براي شما. اگر مي نويسيم IC يعني من مي بينم. بنابراين زمان حضور در اينترنت كه مبتني بر صرفه اقتصادي است به خلق ادبيات نوشتاري جديدي در اينترنت شتاب بخشيده است. اما بالاخره اين تحول يك سقف استفاده دارد. استفاده از اين علامت ها و اختصارات زباني تا جايي ممكن است كه اختلال معنايي به وجود نياورد و ارتباط را قطع نكند.

آيا اين به معني مرگ زبان ها نيست؟

نه. خيلي از زبان ها با اينترنت دارند دوباره يارگيري مي كنند. مثال ساده اي بزنم. من خودم به عده اي از دانشجويان دكترا و فوق ليسانس زبان و ادبيات فارسي از كشورهاي مختلف پيشنهاد كردم كه رساله هايشان را از طريق سايت هاي فارسي تعقيب كنند. نكته جالب اين جاست كه بسياري از آنها تسلط بيش تر بر زبان فارسي را از سايت هاي فارسي زبان در اينترنت ياد گرفته بودند، چون دسترسي به سايت هاي فارسي زبان براي آنها بسيار ساده تر از دسترسي به كتاب ها و مجلات فارسي بود.

اينترنت يك ابزار است براي ارتباط، اما سرعت تحولات تكنولوژي طوري است كه اگر آدم بخواهد مدام به روز باشد آن موقع احساس مي كند كه اينترنت از حالت ابزار در مي آيد و به هدف تبديل مي شود و همه وقتش صرف به روز شدن مي شود. آيا اين مشكل ايجاد نمي كند؟ يك آسيب نيست؟ اگر مشكل ايجاد مي كند و آسيب هست، چه كار مي توانيم بكنيم در مقابلش؟

هيچ كس در برابر اين آسيب بيمه نيست، حتي خود من كه كار و تدريس و حرفه ايم همين است و علي القاعده بايد تجربه ام بيش تر باشد. من نمي خواهم در مورد ديگران قضاوت كنم اما متاسفانه مثل معتاداني هستيم كه فكر مي كنند روي اعتيادشان كنترل دارند و هر وقت بخواهند آن را ترك مي كنند. در صورتي كه اين طور نيست و اعتياد كنترل آن ها را به دست گرفته است. من يك داستان انگليسي خواندم كه خيلي جالب بود. زن و شوهري با هم زندگي مي كردند كه وسط اسمشان @ بود مثلا MARLIN@SMITH بود. اين زن و شوهر مدام به اينترنت وصل بودند و در دنياي اينترنت زندگي مي كردند، دنياي كه ما به آن مي گوييم: دنياي مجازي (VR) و آن را در برابر دنياي واقعي مي دانيم عنوان داستان بود:

"وقتي عشق، لاگ اوت مي شود" مي دانيد كه به قطع شدن اينترنت لاگ اوت مي گويند. خانم داستان در پايان در اعتراض به اين زندگي از شوهرش قهر كرد. و وقتي مي خواست از در بيرون برود شوهرش جمله اي به او گفت و داستان با همان جمله تمام شد. عزيزم بيرون نرو. آنجا دنياي مجازي است،‌خطرناك است!

در واقع دنياي مجازي اينترنت براي آن مرد جايگزين دنياي واقعي شده بود چرا كه بسيار شيفته آن شده بود. اين چيزي است كه به آن اعتياد اينترنتي مي گويند.

اين حالت را در علم ارتباطات "جانشين شدن ابزار" مي گويند يعني در واقع شيفتگي به اينترنت كه شما را از هدف ورودتان به اينترنت دور مي كند يعني شما به ابزار تبديل مي شويد و در امتداد آن ابزار قرار مي گيرد و اصلا فراموش مي كنيد كه به دنبال چه چيزي بوديد كه به اين فضا آمده ايد.

يعني شما در اختيار آن قرار مي گيريد؟

بله فضاست كه شما را اين طرف و آن طرف مي برد. در درون اتاقتان به يك جهان گردي بدون هدف مي رويد و لذا هميشه اين بحث مطرح است كه آيا ما داريم به تدريج از ديدارهاي چهره به چهره خودمان را محروم مي كنيم. بگذريم . بگذاريد مثالي بزنم. پروفسور مايكل شودسن مي گويد: به مادري گفتم: دختر بچه تان خيلي قشنگ است و او در جواب گفت شما عكسش را نديده ايد. عكسش از خودش خيلي قشنگ تر است.

ما از طريق اينترنت خيلي وقت ها داريم عكس ها را نگاه مي كنيم و باورمان شده است كه عكس ها از دنياي واقعي زيباتر هستند.

تكليف عاطفه و احساسات انساني چه مي شود؟

اين ها بحث هاي روز هستند. عده زيادي معتقدند كه اين همه وابستگي به تكنولوژي به يك نوع "پرستش شي" مي انجامد. اينترنت براي شما به تدريج تبديل به يك عادت مي شود و اصلا دوست داريد از ارتباطات اجتماعي تان كم كنيد و به اينترنت بپردازيد. ترجيح مي دهيد از طريق همان خريد كنيد، ترجيح مي دهيد از طريق دوربين وب كم با فاميل تان ارتباط برقرار كنيد و پيش او نرويد و .........

يعني اينترنت جاي روابط انساني را مي گيرد؟

اين از خطرات بزرگ اينترنت است. البته درباره اش بحث است. الان عده اي معتقدند كه جوامع مدني در اينترنت رشد پيدا خواهند كرد. اما ديدگاه هايي هم در مقابل آن قرار دارد كه معتقدند اينترنت باعث شده جوامع مدني تا سرحد مرگ آسيب ببينند. به خاطر اين كه اساس روابط انساني رابطه چهره به چهره است و اين رابطه خيلي كم شده است. برخي گروه هاي مدني در دنيا به اينترنت و تكنولوژي هاي ارتباطي و اطلاعاتي موسوم به ICT از منظر حقوق بشر نگاه مي كنند.

يعني با حقوق بشر متعارض است؟

بله. مي تواند باشد. مي تواند آدم را به انزوا و خلوت بكشاند. به همين دليل گروه هايي شكل گرفته اند و همان طور كه گاهي براي مقابله با آسيب هاي تلويزيون، هفته هاي بدون تلويزيون برگزار مي كنند و در آن يك هفته تماشاي تلويزيون را تحريم مي كنند بعيد نيست هفته هاي بدون اينترنت هم در دنيا برگزار شود به هر حال مدام بايد به ياد داشته باشيم كه اسير شيفتگي هاي آن نشويم. اسير زرق و برق ها و جاذبه هاي كوركننده اش نشويم. ما الان در دنيا با عبارت VID KIDS مواجه شده ايم در اشاره به نسلي كه به مانيتورها عادت كرده است.

VID KIDS ها چه مشخصه هايي دارند؟

مدام در دستشان يك "جوي استيك" يا "ماوس" است براي بازي هاي كامپيوتر ي. مدام زل زده اند به صفحه كامپيوتر، ترجيح مي دهند به جاي كتاب، CD ببيند و بشنوند. در روابط اجتماعي تا حدودي ضد جمع هستند زياد داخل جمع نمي شوند وضعيت به گونه اي است كه در برخي از كشورها قوانيني براي مقابله با آن وضع كرده اند الان در يك از ايالات آمريكا به دستور پليس دوربين فيلمبرداري در سايبر كافه ها نصب شده تا در طول هفته بچه هاي زير 18 سال نتوانند به آنجا ها بروند.

براي چي؟

براي اين كه در ساعت مدرسه به كافي نت نروند. چون از مدرسه فرار مي كند و به كافي نت مي روند اين فيلم ها بايد تا 72 ساعت پاك نشود تا امكان كنترل وجود داشته باشد.

بحث ديگر اينترنت اين است كه ما مي توانيم در اينترنت تغيير مليت بدهيم. تغيير جنسيت بدهيم. اگر دختريم بگوييم پسر هستيم و اگر پسريم بگوييم دختر هستيم و غيره. با اين وجود آيا مي توانيم به اين دنيا اعتماد كنيم و اگر مي توانيم در چه شرايطي است؟

بايد توجه داشته باشيم كه عمر دوستي هاي اينترنتي به اندازه عمر حباب است. من يك دوره اي با نام مورد علاقه يك كاربر در صفحه CHATROOM ظاهر مي شدم. مثلا اگر اسم "ساحل" را براي خود انتخاب كرده بود، اسمم را مي گذاشتم "مرغ دريايي" يعني از حاشيه نامي كه او انتخاب كرده بود استفاده مي كردم و به نكات جالبي هم رسيدم. بله در فضاي اينترنت افراد مي توانند پشت يك هويت مجازي پنهان شوند و خود را چيزي بنامند كه نيستند، مثلا بگويند پيرزنم ولي جوان باشند يا برعكس، مثلا افرادي كه در محيط CHATROOM خيلي متجاوز و مهاجم ظاهر مي شوند ممكن است در زندگي فرديشان آدم هاي بسيار خجالتي باشند يا مثلا كسي كه دارد از خلاهاي يك عشق مي گويد شايد در اوج يك عشق يا يك دوستي است. شما اين را نمي توانيد تشخيص بدهيد اما اين فضا براي روان شناسي فوايدي هم دارد. مثلا روان شناسان امروز در دنيا بسياري از بيماران خود را كه ضد جمع هستند از طريق سايت و وبلاگ درمان مي كنند. آنها را به محيط CHATROOM مي فرستند و مي گويند آن چيزهايي را كه فكر مي كنيد بنويسيد. بنابراين مي بيند كه در چنين محيط هايي هويت ها تقريباً غير قابل اثبات است. عده اي خلأهاي خودشان را جبران مي كنند عده اي از نداشته هايشان زياد مي گويند و عده اي دشاته هايشان را انكار مي كنند و عده اي به رخ مي كشند.

وبلاگ ها، چت روم ها و سايت هاي شخصي هويت مجازي تري دارند. اما ممكن است وبلاگ يا سايتي و يا حتي چت رومي تخصصي باشد و ما با محيطهاي موسوم به "فروم" FORUM روبه رو هستيم.

اين محيط ها چه ويژگي دارند؟

فروم ها در واقع جاهايي هستند كه بحث هاي تخصصي در آنها انجام مي شود. مثلا در فروم هاي روزنامه نگاري افراد خودشان هستند با هويت هاي واقعي

هويتشان هم مجازي باشد مشكلي نيست چون موضوع اهميت دارد نه افراد و هويت آنان.

بله چون موضوع تخصصي است خيلي مهم نيست كه با هويت ديگري ظاهر شوند. در واقع آن پديده چون بيرون از ذهن قابل تصور است و به ذهنيت فرد مربوط نيست در بحثش انگيزه مهم نيست.

پس مي توانيم بگوييم اينترنت دنياي كاملاً متنوعي است كه آدم بسته به توانائي و خواسته خودش مي تواند از اين فضا استفاده كند يا زيان ببيند.

بله. هركس خودش بايد ياد بگيرد. اينترنت هم مثل يك شهر معمولي كوچه هاي تاريك دارد. بزرگ راه هاي با پليس دارد. جاهاي امن و غير امن دارد. همين زندگي است كه فقط آنجا به صورت ديجيتالي است. يكي از دلايل مجازي بودن اينترنت اين است كه شهري به نام اينترنت وجود ندارد. همه چيز ديجيتالي است. آن صفحه اي كه شما مي بينيد، نيست. آن صفحه را به صورت يك سايت مي بينيد ولي واقعا جايي آن قيافه را به خود نگرفته است بلكه يك سري فرمول است كه آن قيافه را مي سازد. اينترنت سرزميني است كه متعلق به هيچ كس نيست. سرزميني است كه هست اما نيست. همه چيز در داخل پريز تلفن شماست.

همه اش در باره آسيب هاي اينترنتي صحبت كرديم. حالا اگر بخواهيم به فايده هاي اينترنت بپردازيم مي توانيم بگوييم اينترنت باعث شده است كه ارتباط از حالت يك طرفه بيرون بيايد. قبلا كساني براي ما روزنامه منتشر مي كردند و ما خواننده آن بوديم. تلويزيون برايمان برنامه پخش مي كرد و ما بيننده آن بوديم. اما اينترنت كه آمده ما در همان حال كه بيننده ايم، بيننده هم داريم و در همان حال كه مي شنويم، شنونده هم داريم و در حالي كه خواننده مطلب ديگران هستيم خودمان هم مي نويسيم. در واقع معني مخاطب هم عوض شده است و مخاطب در همان حال كه مخاطب است خودش هم مخاطب دارد.

هر كسي الان مي تواند يك صفحه شخصي داشته باشد، بنويسد و از جاهاي مختلف مي تواند بازديد كننده دعوت كند و مخاطب داشته باشد.

بله همين طور است يكي از فرصت هاي عجيب در اينترنت همين است كه صندلي مصرف كننده به اندازه صندلي توليد كننده اهميت يافته است يعني شما در عين حال كه مصرف كننده هستيد توليد كننده هم هستيد. در عين حال كه خبرنگار هستيد سردبير هم هستيد و يكي از ويژگي هايش اين است كه از انحصار سازمان هاي مطبوعاتي خارج شده است. حتي از انحصار صاحبان سرمايه نيز خارج شده است. منتهي فكر كردن درباره يك نكته بسيار ضروري است و آن روشن شدن تكليف فضايي است كه در اينترنت در اختيار ما قرار مي گيرد.

فرض كنيد قانوني تصويب شود كه هر كسي خواست اطلاعات بردارد در ازاي هر يك BIT اطلاعات بايد يك سنت بپردازد. فرض كنيد بخواهيد از داستان هري پاتر استفاده كنيد يا از يك فرهنگ لغت خوب كه كسي زحمت كشيده و اطلاعات زيادي روي آن گذاشته است. وقتي قرار باشد به ازاي هر كلمه اي كه مي بينيم يك سنت به اين حساب واريز كنيم، تكليف داراها و ندارها در اين جهان چه خواهد شد؟

باز دوباره بحث عدالت پيش مي آيد.

به زبان علم ارتباطات به آن مي گويند شكاف ديجيتالي اينترنت ظاهرش بسيار دموكراتيك است. اما ممكن است واقعيت آن دموكراتيك نباشد.

اما در حال حاضر در اينترنت دموكراس و عدالت تا حدي وجود ندارد.

وجود دارد چون ما به آن دسترس داريم. همين وبلاگ ها به عنوان بارز ترين نمونه روزنامه نگاري شخصي است. اصلا روزنامه نگاري نگوييم، بگوييم از خود گفتن. از نظر من هر وبلاگ يعني سلامي به جهان.

با يك پنجره رو به جهان

يعني من متولد دشن در كره ي زمين فراموش نكنيد كه اين فضا را به من داده اند اما اگر اين فضا را بگيرند چه اتفاقي مي افتد؟

يكي از اين شركت ها مشخصا شركت "بلاگ اسپات" BLOG SPOT است. اگر از زاويه فلسفي خودش به آن نگاه كنيد اتفاقا در اين باره كه ارمغان اينترنت، دموكراس است زياد صحبت كرده است. ولي امروز اين شركت توسط كمپاني گوگل خريداري شده است. الان گوگل تصميم نگرفته بابت آن فضا از شما پول بگيرد ولي اگر به چنين تصميمي رسيد چه اتفاقي مي افتد؟

يعني ممكن است فردا يك معامله اي انجام شود و صاحب شركت كه خدماتي رايگان به ما مي دهد عوض شود و آن خدمات را ديگر ندهد.

بله ممكن است.

پس سرنوشت فضاهاي رايگاني كه در اينترنت در اختيار ما گذاشته اند همواره به معامله ها وابسته است.

بله مي خواهم بگويم كه ما در دنياي اينترنت هنوز عادت نكرده ايم به اقتصاد سياسي آن فكر كنيم فرض كنيد الان پرقدرت ترين ديوارهاي آتش (WALLS FIRE) جهان در حال ساخته دشن است كه از ورود به سايت ها جلوگيري مي كنند.

شما به موضوع نگران كننده اي اشاره مي كنيد. ما وقتي به آينده اينترنت فكر مي كنيم، چگونه بايد اين نگراني را رفع كنيم؟ آيا ممكن است اين نگراني برطرف شود؟

بله تنها راه اين است كه ما به طرف وضع قوانيني در جهان برويم كه حق دسترسي به اينترنت را براي همه به رسميت بشناسند و حكومت ها بپذيرند كه دسترسي به اينترنت جزو حقوق بنيادي انسان هاست. در عين حال بايد توجه داشته باشيم كه شما نمي توانيد نقشه بازي را خيلي تغيير دهيد، مگر اين كه يك توليد كننده بسيار فعال باشيد. اما در اين زمينه بايد خلاف كارها را هم فراموش نكنيم. پرسش اين است كه ما به آنها هم بايد اين اجازه را بدهيم يا نه؟

بخشي از اين خلافكارها، هكرها و جاسوس ها هستند اين ها چه جوري به وجود آمدند؟

در اين زمينه موارد گوناگون است اما بخشي از آن كه همه كاربرهاي دنيا را نگران مي كند، مسئله ويروس است. ناگهان يك بسته اي به MAILBOX شما مي آيد. شما آن را باز مي كنيد و يك دفعه سيستم شما از كار مي افتد. به نظر من يك درصد آدم هايي كه اين ويروس ها را مي فرستند كساني اند كه از اين كار لذت مي برند جنون دارند و مي خواهند اذيت كنند. اما نمي توانم منكر كمپاني هايي بشوم كه از فروش نرم افزارهاي ضد ويروس سود مي برند. ممكن است من كه كارم فروش نرم افزارهاي ضد ويروس است بيايم و اين ويروس ها را بفرستم. آن موقع چه اتفاقي مي افتد؟

تقاضا زياد مي شود، به همين دليل معتقدند كه خيلي از اين ويروس ها جنبه سياس و دگرآزاري ندارد و بخشي از آنها ممكن است از سوي كمپاني هاي ضد ويروس تهيه شده باشد. مسائل ديگري هم هست. ببينيد مثلا شما در اينترنت ايميل مي گيريد. وقتي ايميل داشته باشيد، با پديده اي به نام "اسپم" مواجه مي شود. يعني همان ميل هاي ناخواسته. شما ده ها ميل دريافت مي كنيد با موضوعاتي كه اصلا ربطي به شما ندارد. يا شما وارد سايت هايي كه مي شويد آگهي هايي به صورت پنجره هاي كوچك براي شما باز مي شود. تعداد اين ها اين قدر زياد است كه شما اصلا فرصت انتخاب ندارد. شما داريد بمباران مي شويد. اصلا نمي خواهيد كه اين ها به شما اصابت كند. اما چون در آن فضا قرار گرفته ايد در معرض بمباران قرار مي گيريد به هر حال اينترنت سرزمين پر رمز و رازي است. در نگاه اول ما با امكاني رو به رو مي شويم كه در آن همه افراد حق حرف زدن دارند چه تضميني براي ادامه آن وجود دارد؟ به هر حال اينترنت يك طرف تاريك هم دارد طرف تاريك را ما خودمان نمي خواهيم روشن شود وگرنه در كنارآن مي توانيم حركت كنيم.

ولي نمي شود آن را ناديده گرفت.

بله. ما الان بحثي در ارتباطات داريم با عنوان طبقه مجازي. همان طور كه ماركسيست ها به بحث طبقه مي پرداختند برخي به وجود طبقه مجازي باور دارند. طبقه اي كه يك كلوپ قدرت و ثروت است. شركت هاي مختلفي كه ارتباطات پشت صحنه اي با هم دارند. سايت هايي كه با هم ادغام مي شوند. شما ببينيد كمپاني تايم وارنر كه TIME را منتشر مي كرد با CNN و شركت AOL "آمريكا آنلاين" با هم ادغام شدند و بزرگ ترين ادغام قرن را شكل دادند.

يعني هميشه اين خطر وجود دارد؟

چون اينترنت فاقد مركزيت است يعني ساختارش پهن هموار و افقي است و سلسله مراتب قدرت در آن نيست هنوز در اينترنت براي همگان فرصت بسيار است، اما همه اين فرصت ها مي تواند از بين برود.

يعني ممكن است در آينده اين فرصت ها كم شود و فضاي نسبتا دموكراتيك و عادلانه امروزي از بين برود؟

بله. به نظر من كمتر مي شود با تصويب قوانين بين المللي بتوان از آن جلوگيري كرد. من براي روشن شدن موضوع مثالي مي زنم. در تمام دنيا فعلا فقط 700 ميليون نفر استفاده كننده اينترنتي داريم در حالي كه جهان 5/6 ميليون نفر جمعيت دارد. محله منتهن نيويورك آمريكا –كه يك محله تجاري است- به اندازه كل قاره آفريقا تلفن دارد. ما در اين دنيا زندگي مي كنيم در دنيايي كه حتي بعضي ها فرصت يك بار تلفن زدن را هم پيدا نكرده اند ولي هر قانوني كه تصويب مي شود آنها را هم در برمي گيرد. چه بخواهند و چه نخواهند آفريقايي ها در اجلاس جامعه اطلاعاتي 2003 كه در ژنو برگزار شد مي گفتند اگر مي خواهيد ما به دنياي ديجيتال بپيونديم بايد "صندوق همبستگي ديجيتال" را كه پيشنهاد آنها بود با پول پر كنيد. آنها روز 12 دسامبر را به عنوان روز همبستگي ديجيتالي با آفريقا اعلام كردن و مي گفتند كه اگر مي خواهيد ما بر شكاف ديجيتال غلبه كنيم فقط بايد به ما پول بدهيد و كمك كنيد. همان سياست هايي كه در دنياي واقعي هست در اينترنت هم وجود دارد اگر دنيا خيلي دموكراتيك شده باشد اينترنت هم دموكراتيك است ببينيد الان اينترنت به شما فرصتي داده كه واقعا در يك لحظه بتوانيد به دنيا سلام كنيد ولي اين فضا چقدر دوام دارد و چقدر رايگان در اختيار ما قرار مي گيرد؟ شما الان به سايت هاي علمي كه وارد مي شويد به شما خلاصه مقاله مي دهد و مي گويد براي دريافت كامل آن بايد پول بدهيد. پس ما بايد منتظر بمانيم كه داراها و ندارها را با تجربه ديگري ببينيم. داراها قطعا جزو توليدكنندگان هستند و نادارها جزو مصرف كننده ها. ما تا زماني كه به طرف ديجيتالي كردن داده هاي دانشي و معرفتي جلو نرويم هيچ حرفي نمي توانيم بزنيم. زماني كه داده هامان را ديجيتالي كرديم مي توانيم توليد كننده شويم.

پس آن قسمت تاريك را هم مي توان روشن كرد؟

بله. به شرطي كه به طور جدي و قدرتمندان به سمت ديجيتالي كردن اطلاعات و پردازش و طبقه بندي آن برويد. به نظرم يكي از چيزهايي كه در بين بسياري از چيزهاي ديگر مي تواند ايران را ثروتمند كند همين افسانه هاي ايراني است كه بايد به گيم تبديل شود. اين ها كالي درآمد دارد. پاشنه آشيل فضاي گيم در دنيا امروز سوژه است. شما مي توانيد داستان بفروشيد اين حداقل كاري است كه مي شود در اينترنت كرد در اين فضا هر نوع اطلاعاتي گران است. شما ببينيد مثلا مساجد ايران درياچه هاي ايران پرندگان ايران گياهان ايران و ... همه مي توانند در اين فضا به اطلاعاتي تبديل شوند كه مشتري دارند. همان طور كه گفتم اينترنت يك سوپرماركت مجازي است. شما بايد جنستان را در قفسه هاي آن بگذاريد تا هر كس لازم داشت بردارد. به طور مثال يك شركت اينترنتي هست به نام eBay كه جنس مي فروشد از يك انگشتر مسي دو دلاري گرفته تا پاره اي از موشك آمريكاي كه در فلان جنگ جهان عمل نكرده است. كار eBay هم خيلي گرفته است.

براي ديدن ساير اقدام پژوهي هاوگزارش تخصصي ها وتحقيقات ديگر برروي لينک هاي زيرکليک کنيد

مي پسندم 2 نمي پسندم 0

اين مطلب در تاريخ: چهارشنبه 13 اسفند 1393 ساعت: 10:46 منتشر شده است
برچسب ها : تحقیق درباره دنیای مجازی اینترنت,اعتياد اينترنتي,شكاف ديجيتالي,هكر,

نويسنده:nevisandeh

منبع : سايت علمی و پژوهشي آسمان--صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید

تحقیق درباره چگونگی نصب تلسکوپ به کامپیوتر و استفاده از نرم افزار Starry Night

بازديد: 159

دسته بندي: تحقیق و پروژه رایگان,پروژه و تحقیق رایگان,دانش آموزی,تحقیق دانشجویی,

چگونگی نصب تلسکوپ به کامپیوتر

و استفاده از نرم افزار Starry Night

مقدمه

دلیل استفاده از این روش این است که ما در نرم افزار خود اجرام بسیار زیادی را داریم و همان موقع که از تلسکوپ استفاده میکنیم میتوانیم آسمان قبل یا بعد را روی مانیتور داشته باشیم تا بتوانیم رصد مورد نظر خود را به بهترین وجه انجام دهیم یکی دیگر از دلایل استفاده از این روش این است که دقت بسیار بالایی دارد و برای بعضی از رصد های خاص میتوان استفاده کرد؛ حال بهاستفاده از این روش می پردازیم.

قبل از اینکه بگوییم چگونه باید از این سیستم استفاده کرد باید وسایل مورد نیاز را توضیح داد.

وسایل مورد نیاز:

یک دستگاه تلسکوپ (Meade)
یک دستگاه کامپیوتر(P4)
یک عدد کابل(RS232)
نرم افزار (Starry Night Pro4.5)

در مورد گزینه شماره 3 باید توضیح کوچکی داده شود، پورت ذکر شده در این سیستم را باید از جاهایی که لوازم جانبی تلسکوپ فروخته میشود خریداری شود ولی اگر دست رسی به این مکانها ندارید و از آنجایی که این مکانها در ایران بسیار کم است ما مجبور میشویم که خودمان دست به کار شویم.چگونه؟

من در این قسمت نقشه پورت مورد نظر را در اختیار دوستان قرار میدهم تا بتوانید آن را خودتان درست کنید.(نگاره1) در نگاره شماره2 نقشه پورت روی کامپیوتر را ارائه کردیم تا از شماره های روی پورت مطمئن شوید که هر کدام برای چه کاری هستند.

در این قسمت جدول سیمها آمده است.

For completeness, the following table defines how to connect the RJ-11 to either a DB-9 or a DB-25 connector.

RJ-11 Pin Number	Description	DB-9 Pin Number	DB-25 Pin Number
1	Not Used	Not Used	Not Used
2	Not Used	Not Used	Not Used
3	PC Transmit Data	3	2
4	Ground	5	7
5	PC Receive Data	2	3
6	Not Used	Not Used	Not Used

بعد از اینکه پورت مورد نظر را ساختیم تلسکوپ را به کامپیوتر متصل میکنیم. ولی مراحل کار چگونه است.

برای اینکه بتوانید با کامپیوتر و نرم افزار تلسکوپ را کنترل کنیم باید اول تلسکوپ را با Auto Star اَلاین کرده و بعد نرم افزار Starry Night را روی سیستم ران کرده .

در این قسمت به منوی Telescope رفته و آن را باز می کنیم در قسمت بالا Setup دو منوی دیگر دیده میشود یکیConfigure و دیگریConnect برای اینکه بتوانیم با نرم افزار تلسکوپ را کنترل کنیم باید اول منوی Configure را فشار داده منوی برای شما باز میشود به این منویAscom Telescope Chooser گفته میشود در قسمت وسط این منو شما میتوانید نوع کنترل تلسکوپ خود را انتخاب کنیم از این منو گزینه Meade LX200 And Autostar را انتخاب کنید بعد منوی Properties را زده و در قسمت Serial Port پورت مورد استفاده را به سیستم میدهیم و OK می کنیمدر منوی قبلی دوباره ok را میزنیم و در منویSetup گزینه Connect را میزنیم حال تلسکوپ به کامپیوتر متصل شده است و شما میتوانید اجسام را با تلسکوپ Go to کنید البته این گزینه در نرم افزار به گزینهSlow تبدیل شده کافی است شما روی شرم مورد نظر راست کلیک کرده و این گزینه که در صدر لیست باز شده قرار دارد را فشار دهید تلسکوپ شروع به رفت به این جرم می کند.

امیدوارم شب رصدی خوبی داشته باشید

آسمانتان صاف

براي ديدن ساير اقدام پژوهي هاوگزارش تخصصي ها وتحقيقات ديگر برروي لينک هاي زيرکليک کنيد

مي پسندم 0 نمي پسندم 0

اين مطلب در تاريخ: چهارشنبه 13 اسفند 1393 ساعت: 10:42 منتشر شده است
برچسب ها : تحقیق درباره چگونگی نصب تلسکوپ به کامپیوتر و استفاده از نرم افزار Starry Night,چگونگی نصب تلسکوپ به کامپیوتر,

نويسنده:nevisandeh