مقدمه:

نگاه اسلام به ورزش و تربيت بدني:

اسلام به عنوان دين كامل به ورزش جسم در جهت تمام و تكميل كردن ابعاد وجودي انسان، اهميت لازم را داده و بر جنبه‌هاي مختلف آن از جمله شخصيت‌سازي كودكان، اهميت جسم، مسابقه و نام بردن و تاكيد كردن بر برخي از ورزش‌ها، سنگ تمام را گذاشته است.

شخصيت سازي كودكان:

اگر چه در علم روانشناسيِ شخصيت در زمان ما به نكات جالبي در ساختار انسان از جمله بازي‌هاي كودكانه مطالبي گفته شده و با دقت به بررسي اين قسمت مهم از زندگي آدمي پرداخته‌اند ليكن به لحاظ ساختار انسان مدار دين اسلام، از همان آغاز اين موضوع مورد توجه قرار گرفته است.

در قرآن كريم مي‌خوانيم: «ارسله معنا غدا يرتع ويلعب و انا له لحافظون»

« اي پدر[ فردا او را با ما به ]صحرا‌ بفرست كه در چمن و مراتع بگردد و بازي كند و البته ما از هر خطري او را محافظت مي‌كنيم».

اين گذر قرآن كريم بر امري طبيعي است كه برادران يوسف از آن استفاده كردند و به پدر اصرار كردند كه او را با خود به صحرا ببرند، در ضمن روايتي در آيين تربيت فرزندان، امام صادق عليه السلام نيز بر اين امر تصريح مي‌فرمايند: «طفل هفت سال بازي كند، هفت سال خواندن و نوشتن بياموزد و هفت سال حلال و حرام را ياد بگيرد». در امر تربيت توصيه‌ي ائمه‌ي معصومين (عليهم صلواه الله)، همراهي با كودكان در بازي با اوست:

امام المتقين حضرت علي عليه السلام مي‌فرمايد:

«رحمت خدا بر پدري كه در راه نيكي و نيكوكاري به فرزند خود كمك كند، به او احسان نمايد و چون كودكي، رفيق دوران كودكي وي باشد و او را عالِم و مؤدب بار آورد».

نگرش اسلام به مسابقات ورزشي:

مسابقه همواره از حس برتري جويي انسانها نشأت گرفته و اين خود، نوعي پيشي گرفتن و جلو افتادن تلقي مي‌شود اسلام كه ديني است انسان ساز، به اين امر توجه كامل دارد و از اين حس طبيعي در جهت ارتقاء روحيه‌ي الهي و معنوي، بهره برده است و آنان را به سوي انجام كارهاي خير دعوت و تشويق كرده است:

«ولكل وجهه هو موليها فاستبقواالخيرات» «و هر كسي را راهي است به سوي حق پس در كارهاي نيك از يكديگر پيشي بگيريد».

يا در جاي ديگر در اوصاف بندگان راستين خداوند مي‌فرمايد:

«اولئك يسارعون في الخيرات و هم لها سابقون» «چنين بندگاني درسعادت و خيرات تعجيل مي‌كنند و اينان هستند كه در كارهاي نيك سبقت مي‌جويند».  

 مسابقات ورزشي و سيره‌ي پيامبر (ص)

با نگرش به زندگاني پيامبر (ص) به اين نكته مي‌رسيم كه ايشان مسابقات را تأييد مي‌فرمودند، امام صادق عليه السلام مي‌فرمايند شخصي اعرابي به مدينه آمد و به پيامبر خدا (ص) پيشنهاد مسابقه‌ي شترسواري كرد، پيامبر (ص) قبول فرمود، در اين مسابقه، شتر پيامبر (ص)، از شتر اعرابي عقب ماند، پيامبر (ص) به اصحاب فرمود: شما اين شتررابالا برديد و خداوند دوست داشت كه او را پايين بياورد. كوهها براي كشتي نوح، گردن فرازي كردند و كوه جودي، تواضعش بيشتر از همه بود، به همين جهت، خداوند كشتي نوح را بر كوه جودي فرود آورد.

ائمه‌ي ما نيز در اين امر از پيامبر اسلام (ص) تبعيت داشته‌‌اند، در تاريخ آمده است هشام بن عبدالملك از امام باقر عليه السلام خواست تا در مسابقه‌ي تيراندازي شركت كند (و قصد او تخفيف مقام امامت بود) امام علي عليه السلام نيز پذيرفتند:

امام (ع) كمان را برداشت و هدف را نشانه گرفت و دقيقا تير را بر هدف زد، سپس تير ديگري خواست و طوري نشانه روي كرد كه دقيقا تير دوم بر تير اول سوار شد و به همين ترتيب تير سوم را بر تير دوم و تير چهارم را بر تير سوم.... در امر مسابقه در فقه ما نيز جواز بعضي ورزش‌ها (براي مسابقه) اعلام شده است. 

 ورزش هاي مورد تأكيد در اسلام:

با بررسي متون اسلامي روشن مي شود كه ورزشهايي چون تيراندازي، سواركاري، شنا، شمشيرزني، كشتي، مبارزه با نيزه و وزنه برداري، مورد تأكيد اسلام قرار گرفته‌اند و به لحاظ اهميت آنها به طور گذرا به اين متون مي‌پردازيم:

تيراندازي: ورزش تيراندازي با كمان يكي از پربهاترين ورزش‌ها در نظر اسلام و متون ديني ماست؛ تا جائيكه در قرآن كريم نيز از آن نام برده شده است: «و ما رميت إذا رميت ولكن الله رمي» ([اي پيامبر] تو تير نيانداختي بلكه خداوند تير انداخت) پيامبر اسلام (ص) نيز در مورد اين ورزش مهم مي فرمايند:

«احب اللهو إلي الله تعالي إجراء الخيل والرمي» «بهترين بازيها در پيشگاه خداوند تعالي اسب دواني و تيراندازي است».

و يا در حديث ديگري فرموده‌اند:

«همانا زمين بر شما گشوده مي‌شود و دنيا شما را كفايت خواهد كرد پس هيچ يك از شما هنگامي كه سرگرم تيراندازي است احساس عجز و سستي نكند.»

اسب سواري: ورزش سواركاري از جمله ورزشهايي است كه در متون ديني ما اعم از قرآن و روايات در باره‌ي آن سخن به ميان آمده است از نمونه‌هاي آن موارد زير است:

«و شما [اي مؤمنان] در مقام مبارزه با آنها خود را مهيا كنيد و تا آن حد كه مي‌توانيد از آذوقه و آلات جنگي و اسبان سواري براي تهديد دشمنان خدا و دشمنان خود فراهم سازيد».

و در حديثي پيامبر اسلام (ص) مي فرمايند:

«مسابقه به جز در اسب سواري، شتر سواري و تيراندازي جايز نمي‌باشد».

شنا: شنا نيز در زمره‌ي ورزش‌هايي است كه بر يادگيري آن تاكيد شده است تا جاييكه پيامبر اكرم (ص) آنرا جزء حقوق فرزندان نسبت به پدر قرار داده است و فرموده:

«حقِ فرزند بر پدرش آن است كه نوشتن، شنا كردن، تيرانداختن را به او بياموزد و او را جز با غذايِ خوب و حلال تغذيه نكند».

كشتي: ديگر از ورزشهايي كه در روايات در مورد آن سخن رفته ورزش كشتي است، در بحارالانوار، مرحوم مجلسي (ره) داستاني را در مورد كشتي گرفتن امام مجتبي و امام حسين (عليهماالسلام) آورده كه عينا نقل مي‌نمايم:

امام صادق عليه السلام فرمود:

«يكي ازشبها پيامبر اكرم (ص) همراه امام حسن و امام حسين (عليهماالسلام) وارد خانه‌ي حضرت فاطمه (س) گرديد، پيامبر اكرم (ص) به فرزندانش فرمود؛ برخيزيد و با يكديگر كشتي بگيريد، دو كودك برخاستند و به كشتي گرفتن مشغول شدند، حضرت فاطمه (س) كه براي انجام كاري به خارج از منزل رفته بود، به خانه بازگشت و و صحنه‌ي كشتي فرزندان را مشاهده نمود و شنيد كه پيامبر (ص) امام حسن (ع) را براي پيروزي در مسابقه تشويق مي فرمايد، پس حضرت زهرا (س) با تعجب گفت: آيا براي پيروزي، يكي از ايندو را تشويق مي‌كنيد؟! آن هم تشويق فرزند بزرگتر براي مغلوب كردن فرزند كوچكتر!

پيامبر (ص) فرمود: دخترم آيا رضايت نداري به اينكه من فرزندم حسن (ع) را براي پيروزي بر فرزندم حسين (ع) تشويق كنم در حالي كه دوستم جبرئيل امين نيز فرزندم حسين (ع) را براي پيروزي بر فرزندم حسن (ع) تشويق مي نمايد».

در ورزش‌ها نيز مِلاك و ارزش، الهي شدن است و با اخلاق بودن لذا پيامبر (ص) در مورد ورزش كشتي فرمودند: « همانا كسي در كشتي پيروز است كه هنگام غضب بر نفسش مسلط باشد».

به همين مقدار اكتفا مي‌كنيم كه اجمال و خلاصه اي است از بهايي كه اسلام براي ورزشكاري قائل است. نوشتار حاضر با اين ديدگاه كه ورزش در اسلام ارزشمند است و اهميت به ترتيب بدني مورد نظر مي‌باشد مهيا گرديده ولي ذكر اين نكته كه هدفمندي كار را روشن مي‌نمايد لازم است كه ديدگاه اسلام به ورزش نيز مانند هر مقوله و واقعيت ديگر انسان سعادتمند است، انساني كه مقرر شده درزمين و حيات دنيوي با ارزش‌هاي اخلاقي جانشين خداوند سبحان گردد و در حيات جاويد در جوار رحمت الهي به سعادت و حيات پاك ابدي برسد.

به همين روي طي صفحات آينده به اخلاق ورزشي يك كماندار، آيين و آداب انساني - الهي اين ورزش مهم (در نظر اسلام) خواهيم پرداخت، اميد اين است كه پرورش جسم و تعالي روح در خوانندگان و مخاطبان به خصوص ورزشكاران در اين رشته موجب جلب رحمت واسعه‌ي خداوندي گردد و همگان را به سعادت دنيا و آخرت برساند.

براي حسن ختام اين نوشتار مناسب ديدم كه با رجوع به متون غني پارسي چند كلامي در آداب كمانداري و تير و كمان بازگو نمايم:

نيك سهل است زنده بي جان كرد            كشـته را بـاز زنده نتوان كرد

شـرط عقل اسـت صبـر تـير انداز              كه چو رفت از كمان نيايد باز

كاشفي سبزواري در فصل پنجم از باب هفتم فتوت نامه‌ي سلطاني در قبضه‌ي كمان حرب (جنگ) چنين مي نويسد:

بدان كه كمان داري علم شريف است و در او قواعد و اركان بسيار بيان كرده‌اند و ما از جمله آنچه لايق اين مختصر باشد بياريم:

اگر پرسند كه كمان داري از كه مانده؟ بگوي در اين امت (مسلمانان) از سيد الشهداء حمزه كه پيوسته تيرانداختي و گفته‌اند كه حضرت رسالت (ص) تيرانداخته‌اند و در آن كه آن حضرت كمان به دست گرفته‌اند هيچ ترديدي نيست....

اگر پرسند كه كماندار را اول چيزي كه دربايست (شايسته) است چيست؟ بگوي استاد مشفق كه اگر كسي را استاد نبود (به خود) در اين كار نتوان شروع نمود و اگر نمايد به هيچ جا نرسد و از او هيچ كار نيايد. ... اگر پرسند كه كمان به چه تمام شود؟ بگوي زه كه كمان بي زه ناقص باشد.

اگر پرسند كه روح كمان كدام است؟ بگوي زه بركمان به جاي روح است در بدن.

اگر پرسند كه غذاي كمان چيست؟ بگوي آتش كه چون در كمان كژي پيدا شود زود آن را به آتش راست كنند تا فاسد نگردد...

اگر پرسند كه آينه‌ي كماندار كدام است؟ بگوي نشانه كه از اول كشيدن، كمان و پيوستن تير تا آخر گشادن چشم را بر او بايد دوخت و به جاي ديگر مشغول نبايد ساخت، اين نكته‌اي چند بود از علم كمان داران ....

• اصول تيراندازي:

1-هواشناسي

هنگام تيراندازي بايد هوا نه گرم و نه سرد باشد و باران و برف و باد هم نباشد زيرا در اين مواقع تيراندازي مناسب نيست و تير خوب به نشان نمي‌توان انداخت.

2-شيوه ي ايستادن

بايد تيرانداز چنان بايستد كه پهلوي چپ با پاي راست، برابر هدف باشد و كعب پاي راست مقابل پاشنه‌ي پاي چپ و ميان هر دو پاي يك گام بيشتر فاصله نباشد و بايد نوك يا سرپاي چپ را به زمين سخت و محكم نگهدارد و پاشنه را كمي از زمين بلند كند و اين در صورتي است كه ايستاده بخواهد تيراندازي كند ولي اگر بخواهد نشسته تير بيندازد، بايد پاي راست را خم كند و پاي چپ را ستون نمايد و برافرازد. چنانكه فردوسي فرموده است:

ستون كرد چپ را و خم كرد راست خروش از خم چرخ چاچي بخاست

و اگر بخواهد از بالا به پايين (از فراز به نشيب) تيراندازد بايد «مرفق» دست چپ را بر زانوي چپ تكيه دهد تا دست نلرزد.

3-شيوه قبضه گرفتن

بايد تيرانداز به قدري تمرين كند كه در موقع كمان گرفتن كف دستش آبله نكند و انگشت ابهام وي زخم نشود و تا ول نزند و نلرزد و انگشتان به يكديگر نپيچد و از يكديگر باز نباشد. هركدام از اين علتها (اشكالات) اگر ظاهر شود، تيراندازي درست انجام نخواهد شد...

4-دست درست داشتن:

بايد دست چپ كه كمان را گرفته با ساعد راست باشد زيرا اگر بالا باشد تيربلند مي‌افتد و اگر پايين‌تر باشد تير به راست مي‌خورد، توضيح آنكه تيرانداز بايد «كباده» بسيار بكشد تا ستون فقرات قائم شود و بازوان نيرو گيرد و نلرزد، تا ستون قايم نشده اگر تيرانداز، تيراندازي كند عيبهاي بسيار پديد آيد.

5-مسافت دانستن:

بايد چشم تيرانداز «اندازه گير» باشد كه به مجرد نگاه كردن، حدس بزند كه مابين او و هدف يا دشمن چه مقدار فاصله هست...

6-كمان كشيدن

تيرانداز بايد هنگام كمان كشيدن اندكي زانو را فراخ كند ولي كمر را خم نكند و نيز در وقت كمان كشيدن هم بايد دم فرو بندد و تمام حواس خود را به زور تازه آورد تا به آن اندازه كه بايد كمان را كشيد، كشيده شود و آن هشت قبضه‌ي تير است و نيز حد كشيد كمان رسيدن زه و سوفار تير است به گوش (و در صورت امكان رسانيدن) و پيكان به شست دست چپ كه كمان را گرفته است. چنانكه فردوسي گفته است:

چو سو فارش آمد به پهناي گوش             ز چرم گوزنان برآمد خروش

چو بوسيد پيكان سراگشت اوي                 گذر كرد از شهره پشت اوي

7-گشاد دادن

گشاد دادن يعني رها كردن تير، فردوسي مي‌فرمايد:

چو او از كمان تير بگشاد شست             تن رستم و رخش جنگي بخست

«خواجه حافظ» به طور كنايه گويد:

تفریح و ورزش پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله): عَلِّمُوا أوْلادَکُم السَّباحَةَ وَالرِّمایةَ. به فرزندانتان شنا و تیراندازی تعلیم دهید.

تیر اندازی کنید وسواری کنید ، اگر تیراندازی کنید بیشتر دوست دارم که سواری کنید ، هر چیزی که مرد بدان سرگرم شود بیهوده است جز آنکه مردی با کمان خود تیر اندازد یا اسب خود را تربیت کند یا با زن خود بازی کند ، همه اینها حق است و هرکس تیراندازی آموزد و آنرا ترک کند حق معلم خود را ادا نکرده است.

شنا و تیراندازی

جوانان و نوجوان ، برای رشد و کمال روحی و جسمی هم به فعالیتهای بدنی نیاز دارند و هم به طراوت و شادابی روح. باید تفریحات سالم را ، بگونه‌ای برای جوانان فراهم کرد که هم وقت آنها را پر کند و بیکار و سرگردان نمانند و هم در رشد جسمی و روانی آنان تاثیر داشته باشد.

حضرت علی علیه السلام به دو نوع از سرگرمیهای خوب اشاره می‌فرماید: "علـِّموا اولادکم ، السباحة و الرمایة."

به کودکان و نوجوانان خود ، شنا و تیراندازی بیاموزید. (البته قابل ذکر است که در زمان حضرت علی علیه السلام تیراندازی و فراگیری آن امر مهمی بود اما در این زمان شاید فراگیری موارد دیگر از اهمیت بیشتری برخوردار باشد.)

تیراندازی رایاد بگیرید و فرزندانتان نیز بیاموزید.                    « پیامبر اکرم»

پـِینت‌بال (Paintball)

یک نوع بازی گروهی که در آن چندین نفر در دو گروه رقیب با سلاحهایی که گلوله‌های رنگ پرتاب می‌کنند به مبارزه برای تسخیر پرچم گروه مقابل می‌پردازند.

پینت بال را می‌شود در فارسی در قیاس با تیراندازی، «رنگ‌اندازی» نامید.

پینت بال چیست ؟     

در مدت زمان کوتاه 15 سال پینت بال یکی از مهیج ترین تفریحات خارج از خانه شناخته شده . این بازی در بیش از 40 کشور در میان میلیون ها زن و مرد در هر رده سنی و عقیده رایج است . همچنین خانه دار ها یا دانش اموزان ، حرفه ای ها و بازنشسته ها،تمامی بازیکنان در عشق به بازی و روحیه مبارزه طلبی قوی مشترک هستند .

ینت بال (توپ رنگی) نام ورزشی است که در آن باریکنان از تفگ ها ی (marker) مخصوص این بازی برای شلیک به بازیکنان تیم حریف استفاده می کنند. این تفنگ ها حاوی گاز فشرده شده هستند که موجب شلیک تیر می شوند. تیر های مورد استفاده در این ورزش کپسولی ژلاتینی است که از رنگ خوراکی پر شده است و پس از شلیک و اصابت به هدف تریکیده و رنگ آن پخش میشود. اثر رنگ از به اصابت رسیدن گلوله به هدف مورد نظر خبر می دهد .

تاريخچه پینت بال

 اوايل دهه ي 1970 در وزارت كشاورزي امريكا ماشين هايي وجود داشت كه عقب آنها پمپي متصل بود كه رنگ را به مسافت هاي دور پرتاب مي كرد و با اين وسيله ، درخت هايي كه بايد قطع يا هرس مي شدند ،علامت گذاري مي كردند ايده ي تبديل اين سيستم به صورت يك بازي از آن زمان آغاز شد.تكميل نشانه روهاي قابل حمل و تكنولوژي ساخت آنها تا اوايل دهه ي 1980 طول كشيد كه در آن زمان نشانه روها از نوع شات گان و پينت بال هاي مصرفي در آن از رنگ هاي معمولي بودند.در سال 1981 در امريكاي شمالي اولين بازي به طور رسمي با 12 بازيكن مسلح به نشانه روهاي بادي با هدف تسخير پرچم شروع شد و به شكل امروزي پايه گذاري شد در حدود پانزده سال است كه پينت بال به طور رسمي بازي ميشود و 5 سال است كه به كميته بين المللي المپيك معرفي شده است تا در بازي هاي المپيك به عنوان ورزشي جديد وارد گردد فرم جديد پينت بال در حال بررسي در كميته بين المللي المپيك مي باشد تحت نام . x-ball از پينت بال به عنوان شطرنج زنده در جهان نام برده مي شود

این ورزش در سال1380 وارد ایران شد و زیر نظر فدراسیون ورزشهای همگانی فعالیت خود را آغاز کرد. در حال حاضر تورنمنت های رسمی مختلفی در سراسر دنیا برگزار میشود که تیمهایی از ایران نیز در این مسابقات شرکت مینمایند. دست اندركاران ورزش پينت بال در قاره هاي مختلف در طي يكي دو سال اخير به طور جدي در ايجاد ساختار منظم براي اين ورزش پر طرفدار مي باشند. در قاره آسيا كشور مالزي بعنوان مديريت پينت بال مسئوليت ايجاد اين تشكيلات را در اواسط سال 2005 بعهده گرفت و در سال گذشته (2006) شاهد اولين ليگ حرفه اي اين ورزش بوديم كه در سه دوره و در كشورهاي تايوان، تايلند و فينال آن در كشور مالزي برگزار شد. لازم به ذكر است كه تيمي از  ايران با كسب بترتيب مقامهاي سوم ، اول و اول در طي اين سه دوره و در مجموع قهرمان آسيا گرديد.

 هم اكنون باشگاههايي در تهران ، مشهد، كرمان، اراك و نمك آبرود فعاليت مي نمايند و مسابقات متعدد داخلی نیز در طول سال در داخل کشور برگزار میگردد.

پینت بال در جهان امروز

تجهيزات ورزش و بازی پينت بال:

همانند همه ورزشها ، پينت بال

داراي تجهيزات ويژه خود ميباشد كه

 به برخي از آنها اشاره ميكنيم :

 1- نشانه رو ( تفنگ پينت بال )

2- درپوش نشانه رو                                 

3- ماسك ايمني

4- لباس و پوشش استاندارد ( برای راحتی بازیکنان آزاد و غیر حرفه ای باشگاهها از لباس یکسره استفاده میکنند ولی تیمها دارای لباسهای یکرنگ با طراحی خاص میباشند)

 البته برخی تجهیزات جانبی نیز میتواند بصورت سلیقه ای همراه بازیکنان باشد که بسته به نوع و شرایط مسابقه متنوع است.

از آن جمله میتوان به محافظ گردن ، دستکش ، خشاب اضافی ، محافظ سینه و ... اشاره نمود

باشگاه پينت بال در زميني به مساحت 2000 مترمربع احداث مي گردد . سايت اداري آن متشكل از دو طبقه است كه جمعاً داراي 450 متر مربع مساحت که :

•        طبقه اول آن شامل دفتر باشگاه ، اسلحه خانه ، رختکن و لاکرها ، پروشاپ ( فروشگاه تخصصی ) و انبار است.

•        طبقه دوم نیز شامل كافي شاپ ، رستوران و امكانات رفاهي میباشد.

•        زمين بازي در ابعاد 50*30 (1500 متر مربع) است كه بر طبق استانداردهاي بين المللي اين فضا در نظر گرفته شده است.

هزینه بازی و نحوه ارائه خدمات برای علاقمندان به بازی پینت بال

هزینه یک سانس دو ساعته،  مبلغ 3500 (سه هزار و پانصد) تومان میباشد که مطابق جدول ذیل شامل ورودیه، اجاره تجهیزات و دریافت 50 عدد پینت بال میباشد.

در یک سانس دوساعته چندین سناریو اجرا میشود. زیرا بسته به شکل چیدن موانع زمین و مهارت افراد زمان اجرای هر سناریو بین 3 الی 10 دقیقه خواهد بود.

بین هر بازی بازیکنان در حالیکه از هیجانات پیروزی و یا شکست شان با یکدیگر گفتگو میکنند، مشغول بررسی و تمیز کردن تجهیزاتشان، تهیه توپ رنگی و خوردن غذا و نوشیدنی میشوند.

هندبال

 قانون (1) زمين بازي

 (1:1) زمين بازي، محوطه اي است به شکل مستطيل که طول آن 40 و عرض آن 20 متر مي باشد. اين زمين داراي دو محوطه دروازه (قانون 1:4 و قانون 6) و يک محوطه بازي است. دو خط بلند طولي را خطوط کناري و خطوط کوتاه انتهايي را خط دروازه (بين دو پايه دروازه) يا خط بيروني دروازه (دو طرف دروازه) مي نامند.

زمين بازي حداقل بايد در طول خطوط کناري، يک متر و در پشت خط بيروني دروازه، دو متر حريم داشته باشد. وضعيت زمين بازي نبايد به صورتي تغيير يابد که باعث کسب آوانتاژ يکي از تيمها شود.

(1:2) در وسط هر خط دروازه، يک دروازه قرار مي گيرد. دروازه ها بايد به خوبي در زمين يا ديوار پشت آن نصب شده باشند. ابعاد داخلي هر دروازه 2 متر ارتفاع و 3 متر طول دارد. هر دروازه داراي دو پايه است که به وسيله يک تير افقي به يکديگر متصل مي شوند. لبه پشتي پايه ها با لبه بيروني خط دروازه منطبق است. پايه ها و قطعه افقي بالاي آنها بايد مقطعي به ابعاد 8 سانتيمتر داشته باشند. بخش دروازه که از داخل زمين، نمايان است بايد سطوح آن با دو رنگ متفاوت که ضمناً با زمينه پشت دروازه اختلاف واضح داشته باشد، رنگ آميزي شود. دروازه ها بايد مجهز به تور باشند به نحوي که توپ پرتاب شده به دروازه، به سرعت از آن خارج نشود.

(1:3) کليه خطوط زمين، جزء قسمتي از منطقه اي است که آن را محدود مي کند. خط دروازه ها مابين دو پايه دروازه 8 سانتيمتر و مابقي خطوط 5 سانتيمتر پهنا دارد. خطوط بين دو منطقه مجاور را مي توان به وسيله رنگي متفاوت از کفپوش مجاور آن منطقه، جايگزين نمود.

(1:4) در مقابل هر دروازه، يک محوطه دروازه قرار دارد (قانون 6). محوطه دروازه به وسيله خط محوطه دروازه محدود و معين مي شود (خط 6 متر) که به شرح زير رسم مي گردد:

يک خط به طول 3 متر و به فاصله 6 متر موازي و قرينه با خط دورازه در داخل زمين کشيده مي شود (از لبه عقبي خط دروازه تا لبه جلويي خط محوطه دروازه) و اين خط از هر طرف با يک ربع دايره به شعاع 6 متر (به مرکز زاويه عقب داخلي پايه هاي دروازه به خط بيروني دروازه متصل مي شود).

(1:5) خط پرتاب آزاد (9 متر) يک خط مقطّع است که طول هر قطعه و فاصله بين قطعات، 15 سانتيمتر است. اين خط به فاصله 3 متر و موازي با خط منطقه دروازه رسم مي شود.

(1:6) خط 7 متر يک متر طول دارد و موازي با خط دورازه رسم مي شود. فاصله اين خط با لبه پشتي خط دروازه 7 متر است و دقيقاً در مرکز و مقابل دروازه کشيده مي شود.

(1:7) خط محدوديت دروازه بان (4 متر) به طول 15 سانتيمتر و موازي  با خط دروازه کشيده مي شود و فاصله اين خط با لبه پشتي خط دروازه 4 متر و دقيقاً در مرکز و مقابل دروازه قرار دارد.

(1:8) خط وسط زمين نقاط مرکزي دو خط کناري را به يکديگر متصل مي نمايد.

(1:9) خط منطقه تعويض (بخشي از خط کناري) براي هر تيم به فاصله 5/4 متر از خط وسط تعيين شده است. نقطه انتهايي خط منطقه تعويض به وسيله خط موازي با خط وسط و به طول 15 سانتيمتر به سمت داخل خط کناري و 15 سانتيمتر به سمت خارج خط کناري مشخص مي گردد.

   قانون (2) وقت بازي، علامت پاياني و تايم اوت

 وقت بازي

(2:1) وقت عادي بازي براي تمامي تيمهايي که 16 سال به بالا دارند در دو نيمه و هر نيمه به مدت 30 دقيقه است که در بين آن 10 دقيقه استراحت داده مي شود. وقت عادي بازي براي تيمهاي جوانان، دو زمان 25 دقيقه اي براي گروه سني 12 تا 16 سال و دو وقت 20 دقيقه اي براي گروه سني 8 تا 12 سال مي باشد. در هر دوي اين موارد، زمان استراحت 10 دقيقه مي باشد.

(2:2) چنانچه مسابقاتي که برنده آن بايد معلوم شود، در پايان وقت عادي، مساوي تمام شود، پس از 5 دقيقه استراحت، بازي در وقت اضافي ادامه خواهد يافت. وقت اضافي شامل دو نيمه 5 دقيقه اي همراه با يک دقيقه استراحت در بين دو نيمه خواهد بود. چنانچه مسابقه پس از وقت اضافي اول مجدداً مساوي شود، پس از 5 دقيقه استراحت، وقت اضافي دوم انجام خواهد شد. اين وقت اضافي نيز شامل دو نيمه 5 دقيقه اي همراه با يک دقيقه استراحت بين دو نيمه خواهد بود. در صورتي که مسابقه همچنان مساوي باشد، برنده به وسيله مقررات خاص همان مسابقات، تعيين خواهد شد.

علامت پاياني

(2:3) وقت بازي با سوت داور براي اجراي پرتاب شروع، آغاز مي شود. بازي به وسيله علامت پاياني ساعت عمومي يا وقت نگهدار خاتمه مي يابد. اگر هيچ نوع علامتي داده نشد، داور براي اعلام پايان وقت، سوت خواهد زد (17:10).

توضيح: در صورتي که ساعت عمومي مجهز به علامت اتوماتيک پاياني در دسترس نباشد، وقت نگهدار از يک ساعت روميزي با يک کورنومتر استفاده کرده و خاتمه مسابقه را با علامتي که مي دهد اعلام خواهد کرد. چنانچه از ساعت اتوماتيک استفاده مي شود در صورت امکان بايد ترتيبي داده شود تا ساعت از صفر به سمت 30 دقيقه وقت را نشان دهد.

(2:4) خطاها و رفتار خلاف روحيه ورزشي که قبل يا همزمان با اعلام پايان وقت، به وقوع مي پيوندد، بايد جريمه شود (براي وقت استراحت بين دو نيمه يا پايان مسابقه) حتي اگر به علت همزماني اعلام پايان وقت و وقوع خطا، نتوان همان موقع خطا را اعلام نمود. داوران فقط پس از آنکه ضرورتاً پرتاب آزاد (به استثناي پرتاب آزاد) يا پرتاب 7 متر اجرا شده و نتيجه بلاواسطه آن به دست آمده باشد مسابقه را پايان خواهند داد.

(2:5) در حالي که پرتاب آزاد يا پرتاب 7 متر در حال اجرا بوده يا قبلاً اجرا شده و توپ در فضا مي باشد، اگر علامت پاياني وقت، به صدا درآيد (براي وقت استراحت بين دو نيمه يا پايان مسابقه) پرتاب بايد تکرار شود. قبل از آنکه داوران، پايان مسابقه را اعلام نمايند بايد نتيجه بلاواسطه پرتاب تکرار شده مشخص شود.

(2:6) در هنگام اجراي پرتاب آزاد يا پرتاب 7 متر با شرايط ذکر شده در قانونهاي 5ـ2:4 در صورتي که بازيکنان يا مسؤولين تيم، مرتکب تخلف يا رفتار خارج از روحيه ورزشي گردند با جريمه شخصي روبه رو مي شوند. به هر حال تخلف، در خلال اجراي چنين پرتابي نمي تواند منجر به يک پرتاب آزاد در جهت مخالف شود.

(2:7) چنانچه داوران، متوجه شوند که وقت نگهدار، زودتر از موعد، پايان مسابقه را اعلام کرده است (براي استراحت بين و نيمه و پايان مسابقه) آنها بايد بازيکنان را براي ادامه بازي در زمان باقيمانده در زمين نگهدارند. تيمي که در لحظه وقوع زود هنگام بازي، توپ را در اختيار داشته است، در شروع مجدد بازي نيز صاحب توپ خواهد بود. اگر توپ، قبلاً از جريان بازي خارج شده باشد بازي با پرتابي متناسب با آن، با موفقيت ادامه خواهد يافت. اگر توپ در جريان بازي باشد، بازي با يک پرتاب آزاد متناسب با قانون 13:4 الف، ب ادامه خواهد يافت. اگر نيمه اول (يا وقت اضافي) ديرتر از زمان مقرر به پايان برسد، نيمه دوم بايد به همان ميزان، کاهش يابد. اگر نيمه دوم (يا وقت اضافي) ديرتر از زمان مقرر به پايان برسد، داوران نمي توانند در اين وضعيت، تغييري ايجاد نمايند.

تايم اوت

(2:8) داوران تصميم مي گيرند که وقت بازي چه موقع و براي چه مدت متوقف شود (تايم اوت).

در موارد زير اعلام تايم اوت الزامي است:

الف) هنگام اعلام دو دقيقه تعليق، ديسکاليفه يا اکسکلود؛

ب) هنگام اعلام پرتاب 7 متر؛

ج) هنگام اعلام تايم اوت تيمي؛

د) هنگام خطاي تعويض با ورود بازيکن اضافي به زمين؛

ه) هنگامي که از سوي وقت نگهدار يا سرپرست فني سوت زده شود؛

و) هنگام ضرورت مشورت بين داوران، طبق قانون 17:8؛

در وضعيتهاي مسلم ديگر و متناسب با موقعيت، مي توان به صورت عادي نيز تايم اوت اعلام نمود (توضيحات پيرامون قوانين شماره 2). تخلفات در حال تايم اوت، نتيجه اي مشابه تخلفات در خلال وقت بازي را خواهد داشت (پاراگراف اول 16:3).

(2:9) در ارتباط با تايم اوت، داوران به وسيله علامتي به وقت نگهدار اعلام خواهند کرد چه زماني وقت بازي متوقف و چه زماني مجدداً شروع شود. توقف وقت بازي به وسيله 3 سوت کوتاه و علامت (شماره 16) به وقت نگهدار اطلاع داده خواهد شد. پس از تايم اوت همواره بايد شروع مجدد بازي به وسيله سوت اعلام شود.

(2:10) هر تيم، مجاز به استفاده از يک دقيقه تايم اوت تيمي در هر نيمه از وقت معمول بازي مي باشد (توضيحات پيرامون قوانين شماره 3).

   قانون (3) توپ

(3:1) توپ، به شکل کروي و جنس آن از چرم و يا مواد مصنوعي است. سطح توپ نبايد براق و لغزنده باشد (3ـ17).

(3:2) اندازه توپ شامل محيط و وزن، در رده هاي مختلف تيمي به صورت متفاوت به شرح زير است:

* محيط 60ـ58 سانتيمتر و وزن 475ـ425 گرم (اندازه 3 فدراسيون جهاني هندبال) براي مردان و نوجوانان (بالاي 16سال)؛

* محيط 56ـ54 سانتيمتر و وزن 375ـ325 گرم (اندازه 25 فدراسيون جهاني هندبال) براي زنان و دختران جوان (بالاي 14 سال) و پسران جوان (16ـ12 سال)؛

*محيط 52ـ50 سانتيمتر و وزن 330ـ290 گرم (اندازه 1 فدراسيون جهاني هندبال) براي دختران جوان (14ـ8 سال) و پسران جوان (12 ـ8 سال).

توضيح: شرايط فني لازم براي توپهاي مورد استفاده در کليه مسابقات بين المللي رسمي در مقررات توپ فدراسيون جهاني هندبال آمده است. اندازه و وزن توپهاي مورد استفاده در ميني هندبال، در اين قوانين گنجانده نشده است.

(2:3) در هر بازي، حداقل بايد دو توپ در اختيار باشد. در جريان بازي، توپهاي ذخيره بايد در نزديکترين محل به ميز وقت نگهدار باشد. اين توپها بايد شرايط مشروحه در قانون 2ـ3:1 را داشته باشند.

(3:4) داوران تصميم مي گيرند چه زماني از توپ ذخيره استفاده شود. در چنين موقعيتي به منظور حداقل توقف اجتناب از اعلام تايم اوت، داوران بايد سريعاً توپ ذخيره را وارد بازي نمايند.

   قانون (4) بازيکنان، ذخيره ها، تجهيزات و وسايل

بازيکنان

(4:1) يک تيم، شامل 12 بازيکن مي باشد. بيش از 7 بازيکن نمي توانند همزمان در داخل زمين باشند، مابقي بازيکنان، ذخيره مي باشند. در خلال بازي، همواره تيم بايد يک بازيکن داخل زمين خود را به عنوان دروازه بان معين کرده باشد. بازيکني که به عنوان دروازه بان تعيين شده است مي تواند در هر لحظه از بازي به عنوان بازيکن زمين فعاليت نمايد؛ همچنين بازيکنان زمين نيز مي توانند در هر لحظه از بازي به عنوان دروازه بان فعاليت نمايند (قانون 7:4،4:4). يک تيم در آغاز مسابقه حداقل بايد 5 بازيکن در زمين بازي داشته باشد، تعداد اعضا و تيم مي تواند در هر لحظه از بازي و همچنين وقت اضافي به 12 نفر برسد. (در مسابقات فدراسيون جهاني هندبال و قاره اي متناسب با مقررات خاص آن مسابقات عمل مي شود).

چنانچه در طول مسابقه تعداد بازيکنان يک تيم در زمين از 5 نفر کمتر شود، بازي مي تواند ادامه پيدا کند. اين بر عهده داوران است که اعلام نمايند تحت چه شرايطي و چه زماني بازي به صورت قطعي خاتمه يابد (13ـ17).

(4:2) در جريان بازي، يک تيم اجازه دارد حداکثر از چهار نفر مسؤول استفاده نمايد. اين مسؤولين نمي توانند در جريان يک دور مسابقه، تعويض شوند و يکي از اين نفرات بايد به عنوان (سرپرست مسؤول تيم) تعيين شود. فقط اين مسؤول مجاز خواهد بود با وقت نگهدار، منشي و در صورت امکان داوران صحبت نمايد (توضيحات پيرامون قوانين شماره 3).

در جريان بازي، مسؤولين تيم به صورت معمول اجازه ورود به زمين را ندارند؛ تخلف از اين قانون به عنوان رفتار خارج از روحيه ورزشي جريمه مي گردد. (قوانين 8:4، 16:1د، 16:3د، 16:6 ب شود). مجدداً بازي به وسيله پرتاب آزاد براي تيم مقابل خواهد بود (13:1 الف ـ ب همچنين توضيحات پيرامون قوانين شماره 9).

(4:3) بازيکن يا مسؤول تيم در صورتي واجد شرايط بازي است که در آغاز مسابقه حاضر بوده و نام او نيز در برگ مسابقه ثبت شده باشد. بازيکنان و مسؤولين تيم که پس از آغاز بازي حضور مي يابند، بايد براي شرکت در بازي از وقت نگهدار/ منشي اجازه گرفته و نام آنها در برگ مسابقه ثبت شود. اصولاً بازيکن واجد شرايط بازي، در هر لحظه مي تواند از طريق منطقه تعويض تيم خودي وارد زمين شود (قانونهاي 4:4 ، 4:6). بازيکني که واجد شرايط بازي نيست در صورت ورود به زمين بازي بايد ديکاليجه شود (16:6). در اين شرايط، بازي به وسيله پرتاب آزاد براي تيم مقابل ادامه خواهد يافت (13:1 الف، ب همچنين توضيحات پيرامون قوانين شماره 9).

بازيکنان ذخيره

(4:4) بازيکنان ذخيره مي توانند به صورت مکرر و در هر زمان بدون اطلاع وقت نگهدار/ منشي به زمين بازي وارد شوند، به شرط آنکه بازيکني که با وي تعويض مي شود قبلاً از زمين خارج شده باشد.

بازيکنان همواره بايد از منطقه تعويض خودي زمين را ترک يا به آن وارد شوند (4:5)؛ در خصوص تعويض دروازه بان هم اين شرايط بايد رعايت شود (7ـ4، 10ـ4).

(4:5) جريمه خطاي تعويض، 2 دقيقه تعليق براي بازيکن متخلف خواهد بود. اگر بيش از يک نفر از يک تيم به صورت همزمان مرتکب خطاي تعويض شوند فقط اولين بازيکني که مرتکب خطا شده است جريمه مي شود. بازي به وسيله پرتاب آزاد براي تيم مقابل ادامه پيدا مي کند (13:1 الف، ب. همچنين توضيحات پيرامون قوانين شماره 9).

(4:6) چنانچه بازيکني بدون اينکه تعويضي صورت گيرد به صورت اضافي وارد زمين بازي شود يا اينکه يکي از افراد ذخيره از منطقه تعويض به صورت غيرقانوني در بازي شرکت نمايد آن بازيکن بايد دو دقيقه تعليق شود. در اين حالت، يک بازيکن ديگر بايد زمين را ترک نمايد تا در مدت دو دقيقه تيم با نيروي کمتري بازي کند (مسلماً اين به غير از بازيکن اضافي وارد شده است که بايد زمين را ترک نمايد). چنانچه بازيکني قبل از پايان دو دقيقه تعليق خود به زمين وارد شود، بايد دو دقيقه ديگر تعليق شود. اين تعليق، بلافاصله انجام مي شود و يک بازيکن ديگر به مدت باقي مانده از دو دقيقه اول بايد زمين بازي را ترک نمايد. در هر دو حالت فوق، بازي به وسيله پرتاب آزاد براي تيم مقابل ادامه پيدا مي کند (1ـ13 الف، ب. همچنين توضيحات پيرامون قوانين شماره 9).

تجهيزات و وسايل

(4:7) همه بازيکنان يک تيم در زمين، بايد لباس مشابه و يکنواخت داشته باشند. ترکيب رنگها و طرح لباس دو تيم بايد به صورتي باشد که آنها را کاملاً از يکديگر متمايز نمايد. بازيکني که به عنوان دروازه بان مورد استفاده قرار مي گيرد، بايد براي لباس خود از رنگهايي استفاده کند که او را از بازيکنان هر دو تيم و همچنين دروازه بان تيم مقابل متمايز نمايد (3ـ17).

(4:8) شماره بازيکنان در پشت پيراهن بايد حداقل 20 سانتيمتر و در جلو، حداقل 10 سانتيمتر ارتفاع داشته باشد. بازيکنان مي توانند از شماره هاي 1 تا 20 استفاده نمايند. زنگ شماره ها بايد از رنگ و طرح پيراهن، کاملاً متمايز باشد. کاپيتان هر تيم بايد در قسمت بالاي بازو داراي بازوبند باشد. اين بازوبند بايد تقريباً 4 سانتيمتر پهنا داشته باشد و به رنگي متفاوت از لباس بازيکن باشد.

(4:9) بازيکنان بايد از کفش ورزشي استفاده نمايند. پوشيدن و همراه داشتن هر شيئي که براي بازيکنان خطرناک باشد مانند محافظ سر يا صورت، دستبند، ساعت، حلقه، انگشتري، گردن بند يا زنجير گردن، گوشواره، عينک بدون بند نگهدارنده و يا با قاب سخت و يا هر وسيله خطرناک ديگر ممنوع مي باشد (17:3)؛ استفاده از هر بند به شرطي که از مواد نرم قابل ارتجاع ساخته شده باشد، مجاز است. بازيکناني که اين شرايط را رعايت نکنند تا زماني که ايراد را رفع نکرده اند مجاز به شرکت در بازي نيستند.

(4:10) بازيکناني که خونريزي دارند و يا بدن يا لباس آنها خوني باشد سريعاً و داوطلبانه بايد زمين را ترک نمايند (از طريق يک تعويض معمولي)؛ چنين بازيکناني تا زماني که خونريزي آنها قطع نشود، زخم آنها پانسمان نشود و بدن و لباس آنها تميز نشود، نبايد به زمين بازي بازگردند. بازيکني که به توصيه هاي داوران در ارتباط با موارد ياد شده توجه ننمايد، عمل وي به عنوان رفتار خارج از روحيه ورزشي تلقي مي گردد.

(4:11) در هنگام آسيب ديدگي و در خلال تايم اوت، داوران مي توانند به دو نفر که واجد شرايط بازي باشند (4:3) براي امداد و کمک به بازيکن مصدوم تيم خود اجازه ورود به زمين دهند (با استفاده از علامت دست شماره 16و 17) (قانونهاي 4:20، 16:1د، 16:3د، 16:6 ب).

   قانون (5) دروازه بان

دروازه بان، مجاز است که:

(5:1) در محوطه دروازه و در حالت دفاعي، توپ را با هر قسمت از بدن لمس نمايد.

(5:2) در داخل محوطه دروازه، همراه با توپ بدون محدوديتهاي بازيکنان زمين حرکت نمايد (قانون 4ـ7:2، 7:7). با اين وجود دروازه بان مجاز نيست در انجام پرتاب دروازه تأخير نمايد (6:5، 12:2، 15:3 ب).

(5:3) هنگامي که توپ را در اختيار ندارد محوطه دروازه را ترک نمايد و در بازي شرکت کند در اين حالت دروازه بان مشمول مقررات حاکم بر بازيکنان زمين خواهد بود. هنگامي دروازه بان خارج از محوطه دروازه محسوب مي شود که با يک قسمت از بدن زمين بازي را در خارج از خط محوطه دروازه لمس نمايد.

(5:4) همراه با توپ از محوطه دروازه خارج شود و در زمين بازي مجدداً با آن بازي کند به شرط آنکه توپ کاملاً در کنترل او نباشد دروازه بان مجاز نمي باشد که:

(5:5) در حالت دفاع بازيکن مهاجم را به خطر اندازد (8:2،8:5).

(5:6) در حالي که توپ را در اختيار دارد از محوطه دروازه خارج شود (پرتاب آزاد تحت قانون 1ـ13 الف اگر که داوران قبلاً براي اجراي پرتاب دروازه، سوت زده باشند، در غير اين صورت پرتاب دروازه تکرار مي گردد).

(5:7) پس از انجام پرتاب دروازه قبل از اينکه ساير بازيکنان، توپ را لمس کنند آن را در زمين بازي مجدداً لمس نمايد (1ـ13 الف).

(5:8) در حالي که داخل محوطه دروازه قرار دارد توپي را که روي زمين خارج از محوطه دروازه ساکن يا در حال غلتيدن است لمس نمايد (1ـ13 الف).

(5:9) توپي را که روي زمين خارج محوطه دروازه ساکن يا در حال غلتيدن است به داخل محوطه دروازه حمل کند (1ـ13 الف).

(5:10) همراه با توپ از زمين بازي به محوطه دروازه باز گردد (1ـ13 الف).

(5:11) توپي را که در محوطه دروازه ساکن است يا به سمت زمين بازي در حرکت مي باشد با پا يا ساق پايين تر از زانو لمس نمايد (1ـ13 الف).

(5:12) در هنگام اجراي پرتاب 7 متر قبل از اينکه توپ از دست پرتاب کننده رها شود، خط محدوديت دروازه بان (خط 4 متر) و يا امتداد آن را از دو طرف قطع نمايد (14:9).

توضيح: تا زماني که يک پاي دروازه بان در پشت يا روي خط محدوديت (4 متر) قرار دارد، او مي تواند پاي ديگر و يا هر قسمت از بدن خود را در فضا حرکت داده و از اين خط عبور دهد.

   قانون (6) محوطه دروازه

(6:1) فقط دروازه بان حق ورود به محوطه دروازه را دارد (با اين وجود به قانون 6:3 مراجعه شود). ورود به محوطه دروازه که شامل خط منطقه دروازه نيز مي باشد، زماني محرز مي شود که بازيکن، اين محوطه يا خط آن را با هر قسمت از بدن لمس کند.

(6:2) هنگامي که بازيکن زمين وارد محوطه دروازه شود، تصميمات زير اتخاذ مي شود:

* پرتاب آزاد هنگامي که بازيکن زمين همراه با توپ وارد محوطه دروازه شود (13:1 الف).

* پرتاب آزاد وقتي که بازيکن زمين بدون توپ به محوطه دروازه وارد شود و از اين طريق آوانتاژي کسب نمايد (1ـ13 الف، ب همچنين 16:2 ج).

* پرتاب 7 متر هنگامي که بازيکن مدافع وارد محوطه دروازه شود و يک شانس مسلم گل را از بين ببرد (14:1 الف).

(6:3) در موارد زير بازيکن در ورود به منطقه جريمه نمي شود:

* وقتي بازيکن پس از بازي با توپ به محوطه دروازه وارد شود، ولي با اين عمل آوانتاژي را از تيم مقابل سلب ننمايد.

* وقتي بازيکن بدون توپ وارد محوطه دروازه شود و با اين عمل آوانتاژي کسب نکند.

* وقتي بازيکن مدافع، ضمن حرکت دفاعي يا در دنباله آن به محوطه دروازه وارد شود بدون آنکه آوانتاژي را از تيم مقابل، سلب نمايد.

(6:4) توپ در محوطه دروازه به دورازه بان تعلق دارد.

بازيکن زمين مجاز نيست توپي را که در محوطه دروازه ساکن يا در حال غلتيدن و يا در اختيار دروازه بان است لمس نمايد (1ـ13 الف، ب)؛ با اين وجود او مي تواند با توپي که در فضاي محوطه دروازه است بازي کند به استثناي زماني که پرتاب دروازه اجرا مي شود (12:2).

(6:5) دروازه بان بايد توپي را که وارد محوطه دروازه مي شود به وسيله پرتاب دروازه به بازي برگرداند (قانون 12).

(6:6) بازي بايد ادامه پيدا کند (به وسيله پرتاب دروازه طبق قانون 6:5) هرچند بازيکن تيم دفاعي ضمن عمل دفاع، توپ را لمس کرده و اين توپ به دروازه بان برسد و يا اينکه در محوطه دروازه متوقف شود.

(6:7) چنانچه بازيکني توپ را به محوطه دروازه خودي پرتاب نمايد به شرح ذيل اتخاذ تصميم مي شود:

الف) گل، در صورتي که توپ وارد دروازه شود.

ب) پرتاب آزاد، چنانچه توپ در محوطه دروازه متوقف شود يا اينکه دروازه بان توپ را لمس کند و توپ وارد دروازه نشود (1ـ13 ب).

ج) پرتاب اوت، اگر توپ از خط بيروني دروازه خارج شود (1ـ11).

د) بازي ادامه پيدا مي کند اگر توپ بدون آنکه به وسيله دروازه بان لمس شود از محوطه دروازه به زمين بازي برگردد.

(6:8) با برگشتن توپ از محوطه دروازه به زمين بازي جريان عادي بازي ادامه مي يابد.

   قانون (7) بازي با توپ، بازي غيرفعال

بازي با توپ

ــ موارد ذيل، مجاز مي باشد:

(7:1) پرتاب کردن، دريافت کردن، متوقف کردن، هُل دادن و يا ضربه زدن به توپ با استفاده از دستها (باز و بسته) بازوها، سر، بالاتنه، رانها و زانوها.

(7:2) نگهداشتن توپ حداکثر براي مدت 3 ثانيه، همچنين اگر توپ روي زمين باشد.

(7:3) برداشتن حداکثر سه گام همراه با توپ (1ـ13 الف).

يک گام برداشته شده تلقي مي شود، وقتي که:

الف) بازيکن در حالت ايستاده روي دو پا بر روي زمين، توپ را دريافت کند و سپس يک پا را از زمين بردارد و دوباره به زمين بگذارد يا اينکه پا را از يک محل به محل ديگر جا به جا نمايد.

ب) فقط يک پاي بازيکن با زمين در تماس است و در اين حالت، توپ را دريافت مي کند و پس از آن پاي ديگر خود را بر زمين مي گذارد.

ج) بازيکن پس از پرش، فقط با يک پا روي زمين فرود آيد. پس از آن روي همان پا لي لي کند يا پاي ديگر او با زمين تماس پيدا کند.

د) بازيکن پس از پرش با هر دو پا به صورت همزمان فرود آيد و سپس يک پاي خود را بلند کرده و مجدداً بر زمين گذارد يا يک پاي خود را از محلي به محل ديگر حرکت دهد.

توضيح: اگر يک پا از نقطه اي به نقطه ديگر حرکت داده شود، مي توان پاي ديگر را تا نزديک پاي اول کشاند (فقط يک گام محسوب مي شود).

(7:4) در حالت ايستاده يا دويدن مي توان:

الف) توپ را براي يک مرتبه به زمين زد و مجدداً آن را با يک يا هر دو دست گرفت.

ب) توپ را به صورت مکرّر با يک دست به زمين زد (دريبل) يا آن را به صورت مکرّر با يک دست روي زمين غلتاند و سپس با يک يا هر دو دست آن را گرفت و يا از زمين بلند کرد. از لحظه گرفتن و کنترل توپ با يک يا دو دست، بايد ظرف مدت 3 ثانيه و حداکثر پس از 3 گام با آن بازي کرد (1ـ13 الف). زمين زدن يا دريبل کردن از زماني شروع شده محسوب مي شود که بازيکن، توپ را با هريک از قسمتهاي بدن خود لمس کرده و به زمين مي زند. پس از آنکه توپ با دروازه يا بازيکن ديگري تماس پيدا کرد بازيکن مي تواند مجدداً به آن ضربه بزند يا دريبل نمايد و يا آن را بگيرد.

(7:5) توپ را از يک دست به دست ديگر منتقل کرد.

(7:6) در حالت ايستاده روي دو زانو، نشسته يا درازکش با توپ بازي کرد.

ــ موارد زير مجاز نمي باشد:

(7:7) لمس توپ بيش از يک بار مگر در اين فاصله توپ با زمين بازيکن ديگر و يا دروازه، تماس پيدا کند (1ـ13 الف).

کورمال کردن توپ، جريمه ندارد.

توضيح: معني کورمال کردن اين است که بازيکن هنگامي که براي گرفتن يا متوقف کردن توپ تلاش مي کند نتوانند آن را به کنترل خود درآورد. اگر توپ قبلاً کنترل شده باشد آنگاه بازيکن پس از دريبل يا ضربه زدن به توپ نمي تواند بيش از يک بار توپ را لمس نمايد.

(7:8) لمس کردن توپ با پا و يا هر قسمت، پايين تر از زانو به استثناي وقتي که توپ توسط بازيکن مقابل پرتاب شده باشد (اـ13 الف، ب).

(7:9) در صورتي که توپ در زمين بازي، به داوران برخورد نمايد بازي ادامه خواهد يافت.

بازي غير فعال

(7:10) نگهداشتن توپ در مالکيت تيم، بدون هيچگونه تلاش آشکار و قابل تشخيص براي حمله يا شوت به طرف دروازه، مُجاز نمي باشد (توضيحات پيرامون قوانين شماره 4). اين عمل به عنوان بازي غيرفعال تلقي شده و با پرتاب آزاد عليه تيمي که مالکيت توپ را دارد جريمه مي شود (1ـ13 الف). پرتاب آزاد از محلي که توپ در هنگام قطع بازي قرار داشته است انجام مي شود.

(7:11) هنگامي که احتمال گرايش و تمايل به بازي غير فعال تشخيص داده شود، علامت هشدار دهنده نشان داده مي شود. اين هشدار به تيم صاحب توپ اين فرصت را مي دهد كه به منظور اجتناب از، از دست دادن توپ، روش حمله خود را تغيير دهد. پس از نشان دادن علامت هشدار دهنده اگر هيچگونه تغييري در روش حمله به وجود نيامد، يا شوت به طرف دروازه انجام نشد، آنگاه يک پرتاب آزاد عليه تيمي که مالکيت توپ را در اختيار دارد، اعلام مي شود (توضيحات پيرامون قوانين شماره 4).

در موقعيتهاي قطعي و مسلم، داوران مي توانند بدون هيچگونه علامت هشدار دهنده، يک پرتاب آزاد عليه تيم صاحب توپ اعلام نمايند. به عنوان مثال هنگامي که بازيکن تعمداً از تلاش براي استفاده از يک شانس مسلم گل خودداري مي نمايد.

قانون (8) خطاها و رفتار خارج از روحيه ورزشي

موارد ذيل مُجاز مي باشد:

(8:1):

الف) استفاده از دستها و بازوها به منظور سد کردن يا گرفتن توپ؛

ب) استفاده از دست باز به منظور دور کردن توپ از حريف در هر جهت؛

ج) استفاده از بدن براي سد کردن حريف حتي هنگامي که بازيکن مقابل، توپ را در مالکيت خود ندارد؛

د) ايجاد تماس بدني با حريف از روبه رو به وسيله دستهاي خم شده و حفظ اين تماس براي کنترل و تعقيب بازيکن مقابل؛

موارد ذيل مُجاز نمي باشد:

(8:2)

الف) کشيدن يا ضربه زدن به توپي که در دست بازيکن مقابل است؛

ب) سد کردن يا هل دادن حريف به وسيله بازوها و دستها يا پاها؛

ج) بغل کردن، گرفتن، هل دادن، دويدن يا پريدن بر روي حريف؛

د) به هر شکل، ممانعت يا به خطر انداختن بازيکن مقابل (با توپ يا بدون توپ) تخلف از قوانين است؛

(8:3) نقض قانون 8:2 در مواردي که به صورت کلي و يا انحصاري متوجه بازيکن مقابل است نه توپ، به صورت پيش رونده جريمه خواهد شد. جريمه پيش رونده بدين مفهوم است که پرتاب آزاد يا پرتاب 7 متر براي خطاهاي خاصي کافي نيست زيرا تخلفات، معمولاً در اثر تلاش براي به دست آوردن توپ، به وقوع مي پيوندد.

هر خطايي که مناسب و درخور تعريف جريمه پيش رونده باشد، مستلزم جريمه شخصي است که با اخطار (16:1 ب) آغاز شده و روند افزايش و رشد آن جريمه هاي شديدتري مي باشد (16:3 ب، 16:6 ز). اخطارها و تعليقهايي که براي ديگر تخلفات، داده مي شود نيز بايد در جريمه پيش رونده مورد محاسبه قرار گيرد.

(8:4) حالات و بيانات زباني و فيزيکي که با روحيه ورزشکاري منافات دارد به عنوان رفتار خارج از روحيه ورزشي تلقي مي شود (به عنوان مثال نگاه کنيد به توضيحات پيرامون قوانين شماره 5) اين، هم براي بازيکنان و هم براي مسؤولين تيم چه داخل يا خارج از زمين قابل اجرا مي باشد (16:1د، 16:3 ج، 16:6 ب، ز،ج).

(8:5) بازيکني که حرکات خطرناک عليه سلامتي حريف که در حال حمله است انجام دهد، بايد ديسکاليفه شود (16:6 ج)، علي الخصوص اگر مرتکب اعمال ذيل شود:

الف) از بغل يا از پشت زدن يا به عقب کشيدن دست پرتاب کننده بازيکني که در حال پرتاب يا پاس دادن توپ است.

ب) انجام هرگونه عملي که منجر به ضربه زدن به گردن يا سر حريف گردد.

ج) تعمداً ضربه زدن به بازيکن حريف به وسيله پا يا زانو و يا هر طريق ديگري.

د) هل دادن بازيکن مقابل که در حال دويدن يا پريدن يا حمله است. در هر جهت در حالي که بازيکن مقابل کنترل خود را از دست دهد اين موضوع شامل هنگامي که دروازه بان در ارتباط با ضد حمله حريف، محوطه دروازه را ترک مي کند نيز مي شود.

ه) زدن توپ به سر بازيکن مدافع در هنگام اجراي پرتاب آزاد که به صورت شوت مستقيم به طرف دروازه است، با فرض آنکه بازيکن مدافع قبلاً در حال حرکت نبوده يا به صورت مشابه زدن توپ به سر دروازه بان در هنگام اجراي پرتاب 7 متر با اين فرض که دروازه بان قبلاً در حال حرکت نبوده است.

(8:6) رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن يا مسؤول تيم داخل يا خارج از زمين بازي (به عنوان مثال نگاه کنيد به توضيحات پيرامون قوانين شماره 6) بايد به وسيله ديسکاليفه جريمه شود (16:6 د).

(8:7) بازيکني که در جريان بازي مرتکب درگيري بدني شود، بايد اکسکلود شود (11ـ16:9). درگيري بدني خارج از جريان بازي به وسيله ديسکاليفه جريمه مي شود (16:6ه،16:13 ب، د). مسؤول تيم که مرتکب درگيري بدني مي شود بايد ديسکاليفه گردد (16:6و).

توضيح: درگيري بدني از لحاظ اين قانون به مفهوم برخورد شديد بدني به صورت تعمدي عليه افراد ديگر مي باشد (بازيکن، داور، وقت نگهدار/ منشي، مسؤول تيم، نمايندگان، تماشاگران). به عبارت ديگر آن رفتار يک عکس العمل ساده يا نتيجه يک اشتباه نيست بلکه روشي افراطي مي باشد. در اين قانون آب دهان انداختن به افراد ديگر معادل درگيري بدني محسوب مي شود.

(8:8) اگر تخلف عليه قانونهاي 7ـ8:2 به صورت مستقيم يا غيرمستقيم باعث توقف بازي و موجب از بين رفتن يک شانس مسلم گل براي تيم مقابل شود منجر به پرتاب 7 متر براي آن تيم مي گردد (14:1) در غير اين صورت اين تخلف منجر به يک پرتاب آزاد براي تيم مقابل مي شود (قانون 13:1 الف همچنين نگاه کنيد به 3ـ13:2).

قانون 9 امتياز گل

(9:1) هنگامي يک گل، به ثمر مي رسد که تمام توپ از عرض خط دروازه عبور نمايد، مشروط بر آنکه در هنگام پرتاب يا قبل از آن، پرتاب کننده يا ديگر هم تيميهاي او مرتکب تخلف نشده باشند. داور خط دروازه، به وسيله دو سوت کوتاه و علامت ت شماره 12 به ثمر رسيدن گل را مورد تأييد قرار مي دهد. عليرغم خطاي مدافع، اگر توپ، وارد دروازه شود اين گل مورد قبول خواهد بود چنانچه قبل از عبور کامل توپ از خط دروازه، داور يا وقت نگهدار، بازي را متوقف کند گل، مورد پذيرش نخواهد بود. در صورتي که بازيکني توپ را به دروازه خودي وارد کند يک گل براي تيم مقابل به حساب خواهد آمد به استثناي زماني که دروازه بان در حال اجراي پرتاب دروازه باشد (پاراگراف دوم 12:2).

توضيح: اگر شخصي يا چيزي که حضور آن در زمين بازي مجاز نيست (تماشاچيان و غيره) مانع ورود توپ به دروازه گردند و داوران اعتماد داشته باشند که بدون دخالت آن عامل خارجي توپ وارد دروازه مي شد، گل را قبول خواهند کرد.

(9:2) گلي که قبلاً مورد قبول واقع شده پس از سوت داور براي اجراي پرتاب شروع، ديگر قابل برگشت و باطل شدن نخواهد بود چنانچه پس از ورود توپ به دروازه، علامت پايان نيمه بازي به صدا درمي آيد داوران بايد به صورت واضح و روشن نشان دهند که گل مورد قبول بوده ولي به علت پايان وقت پرتاب شروع انجام نخواهد شد.

توضيح: امتياز گلي که مورد تأييد داوران قرار مي گيرد را بايد بلافاصله در تابلو امتيازات ثبت نمود.

(9:3) تيمي که نسبت به تيم مقابل، امتياز گل بيشتري به ثمر رسانده باشد، برنده مسابقه خواهد بود. اگر هر دو تيم به تعداد برابر، گل به ثمر رسانده باشند يا اينکه هيچ گلي به ثمر نرسيده باشد، بازي مساوي خواهد بود.

قانون 10 پرتاب شروع

(10:1) در آغاز بازي، تيمي پرتاب شروع را انجام مي دهد که در قرعه کشي آغاز بازي، برنده شده و مالکيت توپ را شروع بازي انتخاب کرده باشد. در اين صورت، تيم ديگر مي تواند زمين را انتخاب نمايد. همچنين اگر تيمي که برنده قرعه کشي شده زمين را انتخاب نمايد آنگاه تيم ديگر پرتاب شروع را انجام خواهد داد. تيمها در نيمه دوم بازي، زمين را عوض مي نمايند. پرتاب شروع در ابتداي نيمه دوم توسط تيمي انجام مي شود که پرتاب شروع آغاز بازي را انجام نداده باشد. در آغاز هر دوره وقت اضافي نيز پرتاب سکه جديدي انجام مي شود و کليه مقررات فوق الذکر تحت قانون 10:1 در وقت اضافي نيز قابل اجرا مي باشد.

(10:2) پس از به ثمر رسيدن هر گل بازي با اجراي پرتاب شروع توسط تيمي که گل خورده است ادامه مي يابد (با وجود اين، به قانون 9:2 پاراگراف دوم نگاه کنيد.)

(10:3) پرتاب شروع از مرکز زمين و در همه جهات، انجام مي شود (از نقطه مرکز خط وسط به فاصله 5/1 متر به طرفين) اين پرتاب با علامت سوت و حداکثر ظرف 3 ثانيه بايد انجام شود (1ـ13الف) بازيکني که پرتاب شروع را انجام مي دهد تا هنگامي که توپ از دستش رها مي شود بايد يک پاي خود را روي خط وسط زمين نگهدارد (1ـ13الف) (همچنين نگاه کنيد به توضيحات پيرامون شماره 7). بازيکنان هم تيمي پرتاب کننده تا قبل از علامت سوت، مجاز نيستند خط وسط را قطع نمايند (پاراگرافهاي دوم و سوم15:1).

(10:4) بازيكنان بايد براي پرتاب شروع در آغاز هر نيمه، در زمين خودشان باشند. با اين وجود براي پرتاب شروع بعد از به ثمر رسيدن هر گل، بازيکنان تيم مقابل پرتاب کننده اجازه دارند که در هر دو نيمه زمين حضور داشته باشند. در هر دو حالت فوق، بازيکنان تيم حريف بايد حداقل 3 متر با بازيکني که قصد اجراي پرتاب شروع را دارد فاصله داشته باشند (15:7).

قانون 11 پرتاب اوت

(11:1) پرتاب اوت هنگامي اعلام مي شود که تمامي توپ از خطوط کناري، خارج شده يا قبل از عبور از خط بيروني دروازه توسط بازيکن زمين تيم دفاعي لمس شده باشد.

(11:2) پرتاب اوت از نقطه اي که توپ از خطوط کناري خارج شده يا اگر از خط بيروني دروازه خارج شده از محل تقاطع اين خط با خط کناري و در همان سمت، اجرا مي شود.

(11:3) تا زماني که توپ از دست پرتاب کننده رها نشده است يک پاي او بايد روي خط کناري قرار داشته باشد. پرتاب کننده نمي تواند توپ را روي زمين بگذارد و خودش آن را بردارد و يا اينکه توپ را به زمين بزند و مجدداً آن را بگيرد (13:1 الف).

(11:4) در هنگام اجراي پرتاب اوت، بازيکنان تيم مقابل بايد حداقل سه متر با پرتاب کننده فاصله داشته باشند.

در هر حال آنها حق دارند بلاواسطه در جلوي خط محوطه دروازه خود مستقر شوند حتي اگر در اين وضعيت فاصله بين آنها و پرتاب کننده از 3 متر هم کمتر شود.

قانون 12 پرتاب دروازه بان

(12:1) پرتاب دروازه اعلام مي شود:

هنگامي که دروازه بانان، توپ را در محوطه دروازه، کنترل نمايد (6:5) يا هنگامي که توپ از خط بيروني دروازه خارج شده در حاليکه آخرين بار توسط دروازه بان يا يک بازيکن از تيم مقابل لمس شده باشد. اين بدين مفهوم است که در هر دو موقعيت فوق، توپ خارج از بازي تلقي گرديده است و اگر پس از اعلام پرتاب دروازه و قبل از اجراي آن تخلفي از سوي دروازه بان به وقوع بپيوندد، قانون 13:3 قابل اجرا مي باشد.

(12:2) پرتاب دروازه بدون سوت داور از محوطه دروازه به سمت زمين بازي انجام مي شود (با وجود اين نگاه کنيد به 15:3 ب) پرتاب دروازه هنگامي اجرا شده تلقي مي شود که توپ پرتاب شده توسط دروازه بان از خط منطقه دروازه عبور نمايد. بازيکنان تيم ديگر مجاز مي باشند که بلاواسطه پشت خط منطقه دروازه قرار گيرند اما تا زماني که توپ از خط منطقه دروازه عبور نکرده باشد مجاز به لمس آن نيستند.

(12:3) پس از اجراي پرتاب دروازه، دروازه بان نمي تواند مجدداً با توپ، تماس پيدا کند مگر آنکه بازيکن ديگري آن را لمس کرده باشد (15:7، 13:1الف).

قانون (13) پرتاب آزاد

اعلام پرتاب آزاد

(13:1) اساساً داوران، بازي را متوقف ساخته و آن را مجدداً با پرتاب آزاد براي تيم حريف شروع خواهند کرد هنگامي که:

الف) تيم صاحب توپ، مرتکب تخلفي شود که بايد منجر به سلب مالکيت از آن تيم شود (نگاه کنيد به قوانين 3ـ4:2، 6ـ4:5، 11ـ5:6، 6:2 الف ـ ب،6:4، 6:7 ب، 4ـ7:2، 7:10، 8:8، 10:3،11:4، 12:3،8ـ13:7، 7ـ14:4و 5ـ15:2).

ب) تيم مدافع، مرتکب تخلفي شود که تيم صاحب توپ مالکيت توپ را از دست بدهد (نگاه کنيد به قوانين 3ـ4:2، 6ـ4:5، 5:5، 6:2 ب، 6:4، 6:7 ب، 7:8 و 8:8).

(13:2) داوران بايد در جهت تداوم و استمرار بازي، از قطع كردن پيش از موقع بازي به وسيله اعلام پرتاب آزاد، خودداري نمايند. اين بدين مفهوم است که طبق قانون 13:1 الف، اگر پس از خطاي تيم حمله، بلافاصله تيم دفاعي مالکيت توپ را به دست آورد، داوران نبايد اعلام پرتاب آزاد نمايند. به صورت مشابه طبق قانون 1ـ13 ب، تا زماني که تيم حمله کننده به سبب خطايي که توسط تيم دفاعي انجام مي شود، مالکيت توپ را از دست ندهد يا به حمله خود ادامه بدهد، داوران نبايد در بازي دخالت نمايند.

اگر به سبب تخلف از قوانين، يک جريمه شخصي در نظر گرفته شود آنگاه داوران در صورتي که بدين وسيله آوانتاژي را از تيم مقابل خطاکننده سلب ننمايند، مي توانند بلافاصله بازي را متوقف نمايند. در غير اين صورت، اين جريمه بايد تا زماني که موقعيت مورد نظر خاتمه يابد، به تأخير افتد. قانون 13:2 در خصوص موارد تخلف عليه قانون 3ـ4:2 يا 6ـ4:5 قابل اعمال نيست و بازي بايد بلافاصله متوقف شود که معمولاً به وسيله وقت نگهدار انجام مي شود.

(13:3) اگر تخلفي که به صورت معمول منجر به يک پرتاب آزاد تحت قانون 13:1 الف، ب مي شود، در شرايطي اتفاق بيفتد که توپ قبلاً از بازي خارج گرديده باشد، آنگاه بازي با پرتابي متناسب با علت توقف بازي، ادامه پيدا مي کند.

(13:4) علاوه بر موقعيت اشاره شده در قانون 13:1 الف، ب همچنين پرتاب آزاد به عنوان راهي براي شروع مجدد بازي در موقعيتهاي قطعي که بازي متوقف شده ولي هيچگونه تخلفي از قوانين به وقوع نپيوسته است استفاده مي شود (به عبارت ديگر وقتي که توپ در بازي است.)

الف: اگر يک تيم در هنگام قطع بازي مالکيت توپ را داشته است آن تيم در شروع مجدد نيز صاحب توپ خواهد بود.

ب: اگر هيچ تيمي توپ را در مالکيت خود نداشته است آنگاه تيمي که آخرين بار مالک توپ بوده در شروع مجدد نيز مالک توپ خواهد بود.

ج: هنگامي که بازي به خاطر برخورد توپ با سقف يا تجهيزات بالاي زمين متوقف شود، تيمي که آخرين بار توپ را لمس نکرده است، مالکيت توپ را به دست خواهد آورد. قانون آوانتاژ که در قانون 2ـ13 ذکر گرديده در موقعيت ذکر شده در قانون 4ـ13 قابل اعمال نمي باشد.

(13:5) اگر عليه تيمي که مالکيت توپ را در هنگام سوت داور در اختيار دارد يک پرتاب آزاد اعلام شود، آنگاه بازيکني که در آن لحظه توپ را در اختيار دارد بايد بلافاصله آن را رها كند يا در همان محلي که قرار دارد روي زمين بگذارد (16:3 ه).

اجراي پرتاب آزاد

(13:6) پرتاب آزاد به صورت معمول بدون سوت داور (عليرغم اين نگاه کنيد به 15:3 ب) و اساساً از محلي که خطا اتفاق افتاده است، انجام مي شود. موارد ذيل از اين قاعده مستثني مي باشند:

در موقعيت تشريح شده در قانون 13:4 الف، ب پرتاب آزاد پس از سوت داور و اصولاً از محلي که توپ در هنگام قطع بازي قرار داشته باشد، انجام مي شود. در موقعيت 13:4ج، پرتاب آزاد همچنان پس از سوت داور و اصولاً از مکاني زير محل برخورد توپ با سقف يا تجهيزات، انجام مي شود. اگر داور يا نماينده فني (فدراسيون جهاني هندبال و يا فدراسيون قاره اي، ملي) بازي را به علت تخلف بازيکن يا مسؤول تيم دفاعي متوقف کردند و آن منجر به يک تذکر شفاهي و يا جريمه شخصي گرديد، آنگاه پرتاب آزاد از محلي که توپ در هنگام قطع شدن بازي قرار داشته است اجرا مي شود، به شرط آنکه اين محل، موقعيت مناسب تري نسبت به محل وقوع خطا داشته باشد و به همين ترتيب، پاراگراف قبلي قابل اجرا خواهد بود در صورتي که وقت نگهدار بازي را به خاطر خطاي تعويض يا ورود غيرقانوني تحت قوانين 3ـ4:2 يا 6ـ4:5 متوقف سازد.

طبق موارد ذکر شده در قانون 7:10 پرتاب آزاد که به علت بازي غير فعال اعلام مي شود بايد از محلي که توپ در هنگام قطع بازي قرار داشته است، اجرا شود. عليرغم قاعده کلي و زيربنايي و روش قيد شده در پاراگرافهاي قبلي، پرتاب آزاد هرگز نمي تواند در داخل منطقه دروازه خود يا داخل محوطه پرتاب آزاد تيم مقابل اجرا شود. در هر موقعيتي از مکانهاي شرح داده شده در يکي از پاراگرافها شامل يکي از دو محوطه مذکور، محل اجراي پرتاب بايد به نزديکترين نقطه در بيرون آن محوطه خاص منتقل شود.

توضيح: اگر وضعيت صحيح براي پرتاب آزاد از محل محوطه خط پرتاب آزاد تيم دفاعي باشد، آنگاه لازم است که پرتاب از محل دقيق خود انجام شود. به هر حال هرچه از خط پرتاب آزاد تيم مدافع دورتر شويم، اجازه داده مي شود که پرتاب آزاد با فاصله بيشتري نسبت به محل وقوع خطا انجام شود. اين فاصله به تدريج بيشتر مي شود تا حداکثر 3 متر که در موقعيت انجام پرتاب آزاد از پشت محوطه دروازه خودي، قابل اجرا مي باشد. اين فاصله شرح داده شده، در موارد تخلف عليه قانون 13:5ه، اگر همراه با جريمه متناسب با قانون 16:3 باشد، به کار نمي رود. در چنين مواردي، پرتاب همواره بايد از محل دقيق خود انجام شود.

(13:7) بازيکنان تيم مهاجم قبل از اجراي پرتاب آزاد، نبايد خط پرتاب آزاد تيم مقابل را لمس يا قطع نمايند (15:1). داوران بايد موقعيت بازيکنان مهاجم را که در حين اجراي پرتاب آزاد بين خط پرتاب آزاد و خط محوطه دروازه قرار دارند تصحيح نمايند، به شرطي که اين وضعيت ناصحيح در بازي مؤثر باشد (15:1). پس از آن پرتاب آزاد بايد با علامت سوت اجرا شود (15:3ب).

در مواردي که اجراي پرتاب آزاد با سوت همراه باشد، اگر بازيکنان تيم مهاجم از رها شدن توپ از دست پرتاب کننده خط پرتاب آزاد را لمس يا قطع نمايند آنگاه يک پرتاب آزاد براي تيم مدافع اعلام مي شود (13:1 الف).

(13:9) در هنگام اجراي پرتاب آزاد، بازيکنان تيم مقابل بايد حداقل 3 متر از پرتاب کننده فاصله داشته باشند با اين وجود، در صورتي که پرتاب آزاد از پشت خط پرتاب آزاد انجام شود، بازيکنان مدافع مي توانند بلاواسطه در جلوي خط محوطه دروازه خود مستقر شوند.

قانون (15) دستورالعملهاي عمومي براي اجراي پرتابها

(پرتاب اوت، پرتاب دروازه بان، پرتاب آزاد، پرتاب 7 متر و پرتاب شروع)

(15:1) قبل از اجراي پرتاب، توپ بايد در دست پرتاب کننده باشد. کليه بازيکنان، بايد در وضعيت مقرر براي پرتاب مورد نظر قرار گيرند. بازيکنان، بايد تا زماني که توپ از دست پرتاب کننده رها شود، در وضعيت صحيح باقي بمانند، به استثناي موارد ذکر شده در پاراگراف دوم قانون 10:3 وضعيت نادرست اوليه بايد اصلاح شود (با وجود اين نگاه کنيد به پاراگراف دوم قانون 13:8 و 15:7).

(15:2) به استثناي موارد پرتاب دروازه بان در هنگام اجراي يک پرتاب، پرتاب کننده بايد قسمتي از يک پاي خود را در تماس دايم با زمين داشته باشد (1ـ13الف) پاي ديگر را مي توان به صورت مکرر بلند کرد و به زمين گذاشت.

(15:3) داوران بايد در موارد ذيل براي شروع مجدد بازي سوت بزنند:

الف) همواره براي پرتاب شروع (10:3) يا پرتاب 7 متر (14:4)؛

ب) در موارد پرتاب اوت، پرتاب دروازه بان يا پرتاب آزاد ذيل:

ــ براي شروع مجدد پس از تايم اوت؛

ــ براي شروع به وسيله پرتاب آزاد تحت قانون (13:4)؛

ــ هنگامي که در اجراي پرتاب، تأخير شود؛

ــ پس از اصلاح وضعيت بازيکن؛

ــ پس از تذکر شفاهي يا اخطار؛

ــ پس از علامت سوت، پرتاب کننده بايد ظرف 3 ثانيه پرتاب را انجام دهد (1ـ13الف).

(15:4) پرتاب، هنگامي انجام شده تلقي مي گردد كه توپ از دست پرتاب کننده رها شود. با وجود اين نگاه کنيد به قانون 12:2. هنگام اجراي پرتاب، توپ را نمي توان دست به دست کرد يا توسط يک بازيکن هم تيمي لمس شود.

(15:5) تا قبل از تماس توپ با بازيکن ديگري يا دروازه، پرتاب کننده نبايد مجدداً توپ را لمس نمايد (1ـ13الف).

(15:6) همه پرتابها مي توانند منجر به يک گل شوند (به استثناي پرتاب دروازه بان هنگامي که توپ به داخل دروازه خودي مي رود) (12:2).

(15:7) وضعيت ناصحيح بازيکنان دفاعي در هنگام اجراي پرتاب شروع، پرتاب اوت يا پرتاب آزاد اگر که آوانتاژ را از بازيکنان مهاجمي که مي خواهند سريعاً پرتاب را انجام دهند سلب نکنند نبايد توسط داوران اصلاح شود. در صورت سلب آوانتاژ، اين وضعيت بايد اصلاح شود (15:3ب).

چنانچه عليرغم وضعيت ناصحيح بازيکنان دفاعي حق خواهند داشت به صورت کامل در بازي مداخله نمايند بازيکني که با نزديک شدن و يا انجام ساير خطاها، پرتاب بازيکنان تيم مقابل را به تعويق اندازد يا در آن دخالت کند بايد اخطار بگيرد و در صورت تکرار او بايد تعليق شود (16:1ج، 16:3و).

قانون (16) جرائم

اخطار

(16:1) مي توان يک اخطار داد براي:

الف: در خطاها و تخلفات مشابه عليه حريف (5:5، 8:2) به شرطي که در رده خطاهاي پيش رونده تحت قانون (8:3) نباشد، بايد يک اخطار داد براي:

ب: هر نوع خطايي که بايد به صورت پيش رونده جريمه شود (8:3).

ج: تخلف هنگامي که بازيکنان مقابل در حال اجراي يک پرتاب رسمي هستند.

د: رفتار خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن يا مسؤول تيم (8:4).

توضيح: به يک بازيکن بيش از يک اخطار و به يک تيم بيش از 3 اخطار نمي توان داد. بازيکني که دو دقيقه تعليق شده است نمي تواند اخطار بگيرد، مجموعاً بيش از يک اخطار نمي توان به مسؤولين يک تيم داد.

(16:2) داور بايد به وسيله بالا آوردن کارت زرد، اخطار را به بازيکن متخلف يا مسؤول و وقت نگهدار/ منشي اعلام نمايد (علامت دست شماره 13). «کارت زرد» بايد داراي ابعاد 9712 سانتيمتر باشد.

تعليق

(16:3) يک تعليق (2 دقيقه) بايد داده شود:

الف) براي خطاي تعويض يا ورود غيرقانوني به زمين (6ـ4:5)؛

ب) براي تکرار خطاهايي که نوعاً بايد به صورت پيش رونده جريمه شوند (8:3)؛

ج) براي تکرار رفتار خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن داخل يا خارج از زمين بازي (8:4).

د) براي دومين مورد رفتار خارج از روحيه ورزشي توسط هر يک از مسؤولين يک تيم در حالي که آنها قبلاً يک اخطار تحت قانون 16:1 دريافت نموده اند (8:4).

ه) براي خودداري از انداختن يا گذاردن توپ روي زمين، هنگامي که يک پرتاب آزاد عليه تيمي که مالکيت توپ را دارد اعلام مي شود (13:5).

و) براي تکرار خطا هنگامي که بازيکنان تيم مقابل در حال اجراي يک پرتاب رسمي هستند (15:7).

ز) پس از ديسکاليفه يک بازيکن يا مسؤول در خلال وقت بازي.

ج) براي رفتار خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن پس از دريافت دو دقيقه تعليق و قبل از شروع مجدد بازي (16:22).

توضيح: عليرغم موارد شرح داده شده در ب، ج، د، که تعليق عموماً جهت موارد تکرار خطا يا رفتار خارج از روحيه ورزشي در نظر گرفته مي شود، در صورت انجام يک تخلف خاص، داوران مي توانند بلافاصله يک تعليق اعلام نمايند حتي اگر بازيکن قبلاً اخطار نگرفته باشد و مجموع اخطارهاي آن تيم نيز به 3 نرسيده باشد. به صورت مشابه، مسؤول تيم نيز مي تواند تعليق شود حتي اگر مسؤولين آن تيم قبلاً اخطار نگرفته باشند. هنگامي که بر طبق قانون 16:3 ب عليه مسؤول تيم، دو دقيقه تعليق اعلام مي شود، آن مسؤول مجاز خواهد بود در محوطه تعويض باقي بماند و به وظايف خود عمل نمايد، با اين وجود نيروي آن تيم در زمين به مدت دو دقيقه کاهش مي يابد.

(16:4) داور بايد پس از اعلام تايم اوت، تعليق را به صورت واضح و آشکار به بازيکن متخلف و وقت نگهدار/ منشي به وسيله علامت دست استاندارد، بلند کردن دست و نشان دادن دو انگشت باز شده اعلام نمايد.

(16:5) تعليق همواره براي مدت دو دقيقه از وقت بازي است. سومين تعليق يک بازيکن همواره منجر به ديسکاليفه وي مي شود (16:6ز).

بازيکن تعليقي در مدت تعليق خود حق شرکت در بازي را ندارد و تيم او نيز نمي تواند در اين مدت، از بازيکن ديگري در زمين به جاي وي استفاده نمايد. زمان تعليق از لحظه سوت داور براي شروع مجدد بازي آغاز مي شود. اگر دو دقيقه تعليق در پايان نيمه اول تکميل نشود، ادامه آن در نيمه دوم منظور مي شود. به همين ترتيب از وقت عادي به وقت اضافي در خلال وقت اضافي نيز قابل اجرا مي باشد.

ديسکاليفه

(16:6) يک ديسکاليفه بايد داده شود:

الف) اگر بازيکني که واجد شرايط بازي نيست وارد زمين شود (4:3).

ب) براي سومين مورد (يا ادامه آن، رفتار خارج از روحيه ورزشي به وسيله يک نفر از مسؤولين) يک تيم در حالي که يکي از آنها قبلاً تحت 16:3د، يک تعليق دو دقيقه اي گرفته باشد.

ج) براي خطاهايي که سلامتي حريف را به خطر مي اندازد (8:5).

د) براي رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن يا مسؤول تيم داخل يا خارج از زمين بازي.

ه) براي حمله و تهاجم بدني بازيکن خارج از وقت بازي (قبل از شروع بازي يا در خلال وقت استراحت بين دو نيمه) (8:7، 16:13 ب و د).

و) براي حمله و تهاجم بدني به وسيله مسؤول تيم.

ز) به علت سومين تعليق يک بازيکن زمين.

چ) براي تکرار رفتار خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن يا مسؤول تيم در خلال وقت استراحت بين دو نيمه (16:3د).

(16:7) پس از اعلام تايم اوت، داوران بايد واضح و روشن با بالا بردن کارت قرمز، ديسکاليته را به بازيکن متخلف يا مسؤول و وقت نگهدار/ منشي اعلام نمايند.

(16:8) ديسکاليفه بازيکن يا مربي تيم، همواره براي بقيه مدت بازي است. بازيکن يا مسؤول بايد فوراً زمين بازي و محوطه تعويض را ترک نمايد. بازيکن يا مسؤول، پس از ترک محوطه به هر شکل اجازه ارتباط با تيم را ندارد.

ديسکاليفه بازيکن يا مسؤول تيم داخل يا خارج از زمين در خلال وقت بازي همواره با دو دقيقه تعليق، براي آن تيم همراه خواهد بود. اين بدين مفهوم است که توانايي و قدرت آن تيم در زمين به اندازه يک نفر کاهش مي يابد (16:3ز). اين کاهش در زمين مي تواند براي چهار دقيقه باشد. چنانچه بازيکن بر طبق شرايطي که در قانون 16:12 اشاره شده ديسکاليفه شود، ديسکاليفه تعداد بازيکنان يا مسؤولين حاضر تيم را کاهش مي دهد (به استثناي 16:3ب). به هر حال آن تيم مجاز خواهد بود در پايان دو دقيقه تعليق، تعداد بازيکنان داخل زمين خود را مجدداً افزايش دهد.

ديسکاليفه اصولاً فقط براي مدت باقيمانده از همان بازي و طبق نظر داوران که بر پايه مشاهده حقايق اتخاذ شده، اعلام مي شود.

ديسکاليفه عواقب ديگري پس از آن بازي نخواهد داشت، به استثناي مواردي که ديسکاليفه به علت تهاجم و درگيري بدني اعلام شده (16:6ه، و) يا به هنگام رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن يا مسؤول تيم (16:6د) که مشمول رده الف يا، د، توضيحات پيرامون قوانين شماره 6 باشد. اين قبيل ديسکاليفه ها بايد در برگه مسابقه گزارش شوند (17:11).

اكسکلود

(16:9) يک اكسکلود بايد داده شود:

هنگامي که بازيکن در خلال وقت بازي (نگاه کنيد به پاراگراف اول قانون 16:13 و قانون 2:6) داخل يا خارج از زمين بازي مرتکب تهاجم و درگيري بدني شود (مشخص شده در قانون 8:7).

(16:10) داوران پس از اعلام تايم اوت بايد به صورت واضح و آشکار به وسيله علامت دست استاندارد، اكسکلود را به بازيکن مختلف و وقت نگهدار/ منشي، نشان دهند (داور، دستها را بالا برده و به صورت ضربدر در مقابل صورت خود نگه مي دارد).

(16:11) اكسکلود همواره براي تمامي وقت باقيمانده بازي بوده و آن تيم بايد با يک بازيکن کمتر در زمين، بازي را ادامه دهد. بازيکن اسکلود شده نمي تواند تعويض شود و بلافاصله بايد زمين بازي و محوطه تعويض را ترک نمايد. بازيکن پس از ترک محل، مُجاز نيست به هر شکل با تيم ارتباط داشته باشد. اكسکلود بايد توسط داوران در برگه مسابقه براي مرجع ذيصلاح گزارش شود.

بيش از يک تخلف، در يک موقعيت خاص

(16:12) اگر بازيکن يا مسؤول تيم، مرتکب بيش از يک تخلف به صورت همزمان يا سلسله وار شدند قبل از آنکه بازي مجدداً شروع شود و اين تخلفات، احکام جريمه متفاوتي داشته باشند، آنگاه فقط يکي از شديدترين جريمه ها را بايد اعلام نمود، اين همواره در شرايطي است که يکي از موارد تخلف، تهاجم و درگيري بدني باشد. عليرغم اين، در موارد استثنا شده ذيل، تيم بايد به مدت چهار دقيقه با نيروي کمتري در زمين بازي کند.

الف) اگر بازيکني که قبلاً تعليق گرفته است، قبل از آنکه بازي مجدداً شروع شود، مرتکب رفتار خارج از روحيه ورزشي شود، آنگاه آن بازيکن بار ديگر دو دقيقه تعليق مي شود (16:3ح) (اگر تعليق اضافه شده سومين آن باشد آنگاه بازيکن ديسکاليفه مي گردد).

ب) اگر بازيکني که قبلاً ديسکاليفه شده است (مستقيم يا به علت سومين تعليق) قبل از شروع مجدد بازي مرتکب رفتار خارج از روحيه ورزشي شود آنگاه به تيم، يک جريمه اضافه تعليق مي گيرد، در اين شرايط اين کاهش براي مدت چهار دقيقه خواهد بود.

ج) اگر بازيکني که قبلاً دو دقيقه تعليق گرفته است، قبل از شروع مجدد بازي مرتکب رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي شود، آنگاه آن بازيکن علاوه بر آن ديسکاليفه مي شود (16:6د) اين جريمه هاي ترکيبي منجر به چهار دقيقه کاهش مي شود (پاراگراف دوم16:8).

د) اگر بازيکني که قبلاً ديسکاليفه شده است (مستقيم يا به علت سومين تعليق) قبل از آنکه بازي، مجدداً شروع شود مرتکب رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي شود، آنگاه به تيم، يک جريمه اضافي تعلق مي گيرد؛ در اين شرايط اين کاهش به مدت چهار دقيقه خواهد بود.

تخلفات خارج از وقت بازي

(16:13) موقعيتهاي شرح داده شده در قوانين 16:1، 16:3، 16:6، 16:9 عموماً تخلفات در خلال وقت بازي را شامل مي شود. منظور از اين قوانين، وقت بازي به علاوه وقت اضافي و تايم اوت بوده ولي استراحت بين دو نيمه نمي باشد. رفتار خارج از روحيه ورزشي، رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي يا تهاجم يا درگيري بدني که توسط بازيکن يا مسؤول تيم در محوطه بازي و خارج از وقت بازي روي مي دهد، بايد به شرح ذيل جريمه شود:

قبل از مسابقه

الف) در مورد رفتار خارج از روحيه ورزشي يک اخطار بايد داده شود (16:1د).

ب) در موارد رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي يا تهاجم يا درگيري بدني (16:6د، و) يک ديسکاليفه بايد داده شود اما تيم اجازه دارد بازي را با 12 بازيکن و 4 مسؤول شروع نمايد.

در خلال وقت استراحت

ج ) در موارد رفتار خارج از روحيه ورزشي بايد يک اخطار داده شود (16:1د).

د) در صورت تکرار يا رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي يا در موارد تهاجم و درگيري بدني (16:6ب، د و ج) بايد يک ديسکاليفه داده شود. در موارد تکرار رفتار خارج از روحيه ورزشي، مقررات تعيين شده علاوه بر قانونهاي (16:3ج، د) است که در خلال وقت بازي نيز قابل اجرا مي باشد. پس از ديسکاليفه در خلال وقت استراحت، تيم مي تواند بازي را با تعداد بازيکني برابر تعداد نفرات بلافاصله قبل از وقت استراحت ادامه دهد.

بعد از پايان مسابقه، پنج گزارش نوشته مي شود.

قانون (17) داوران

(17:1) دو داور، با اختيارات مساوي، مسؤوليت برگزاري هر مسابقه را بر عهده دارند. اين داوران را يک نفر وقت نگهدار و يک نفر منشي، همراهي مي کنند.

(17:2) داوران رفتار و حرکات بازيکنان را از لحظه ورود به محل مسابقه تا زماني که آن را ترک مي کنند، تحت نظارت و کنترل قرار مي دهند.

(17:3) داوران، مسؤوليت دارند قبل از شروع بازي، زمين بازي، دروازه ها و توپها را مورد بازرسي و کنترل قرار دهند. آنها تصميم مي گيرند کدام توپ مورد استفاده قرار گيرد (قانون1، 3:1). داوران همچنين حضور دو تيم را با لباس متحدالشکل و مناسب مورد کنترل و تأييد قرار مي دهند. آنها جدول مسابقه و وسايل بازيکنان را کنترل مي نمايند. آنها از تعداد مجاز بازيکنان و مسؤولين حاضر در محوطه تعويض، اطمينان حاصل کرده و همچنين هويت و حضور سرپرست مسؤول هر يک از تيمها را کنترل و تأييد مي نمايند. هرگونه موارد اختلاف بايد اصلاح شود (2ـ4:1، 9ـ4:7).

(17:4) پرتاب سکه را يکي از داوران در حضور داور ديگر و کاپيتانهاي هر دو تيم انجام مي دهد (1ـ10).

(17:5) در شروع مسابقه يکي از داوران با استقرار در پشت تيمي که پرتاب شروع را انجام مي دهد در موقعيت داور زمين، قرار مي گيرد. داور زمين با سوتي که براي پرتاب شروع، به صدا در مي آورد بازي را آغاز مي کند (10:3)، در ادامه وقتي که تيم ديگر مالکيت توپ را به دست آورد اين داور در موقعيت داور خط بيروني دروازه تيمي که اينک مدافع شده است قرار مي گيرد. داور ديگر که در شروع بازي به عنوان داور خط دروازه در موقعيت خط بيروني دروازه تيم مدافع قرار گرفته وقتي که اين تيم مالکيت توپ را به دست آورد، وي به داور زمين تبديل مي شود. در خلال مسابقه داوران بايد به تناوب، جاي خود را در زمين عوض نمايند.

(17:6) اصولاً مسابقه بايد با همان داوراني که شروع شده به پايان برسد و داوران، مسؤوليت دارند مراقبت نمايند که بازي بر طبق قوانين، انجام گردد و بايد هرگونه تخلف را جريمه نمايند (با وجود اين نگاه کنيد به 13:2، 14:2).

در صورتي که يکي از داوران نتواند تا پايان مسابقه به کار خود ادامه دهد، داور ديگر به تنهايي بازي را ادامه خواهد داد. (براي مسابقات فدراسيون جهاني هندبال و قاره اي اين موقعيت متناسب با مقررات خاص همان مسابقات انجام مي شود.)

(17:7) اگر هر دو داور براي اعلام خطايي سوت بزنند و هر دو درخصوص تيمي که بايد جريمه شود هم نظر باشند ولي عقايد متفاوتي در خصوص شدت جريمه داشته باشند، آنگاه جريمه شديدتر اجرا خواهد شد.

(17:8) اگر هر دو داور براي اعلام خطا سوت بزنند يا توپ از زمين خارج شود و دو داور نظريات متفاوتي در خصوص تيم صاحب توپ داشته باشند آنگاه يک تصميم مشترک که داوران پس از مشورت با يکديگر به دست مي آورند، قابل اجرا مي باشد. اگر داوران موفق به اتخاذ يک تصميم مشترک نشوند آنگاه نظر داور زمين قابل اجرا مي باشد. در اين شرايط، تايم اوت الزامي مي باشد. پس از مشورت داوران با يکديگر، آنها با علامت دست واضح و روشن و با سوت بازي را مجدداً شروع خواهند کرد (8:2 و 15:3ب).

(17:9) هر دو داور براي کنترل و حفظ نتايج، مسؤوليت دارند. آنها همچنين موارد اخطار، تعليق، ديسکاليفه و کسکلود را ثبت مي نمايند.

(17:10) هر دو داور مسؤولند که وقت بازي را کنترل نمايند. در صورت بروز هرگونه ترديد در اين باره، داوران به يک تصميم مشترک مي رسند (نگاه کنيد به قانون 2:3).

(17:11) داوران، مسؤوليت دارند در پايان بازي کنترل نمايند که برگ ثبت مسابقه، صحيح تنظيم شده باشد. اکسکلودها (16:11) و ديسکاليفه هاي از نوع موارد اشاره شده در پاراگراف چهارم قانون 16:8 بايد در برگه مسابقه توضيح داده شوند.

(17:12) تصميمات داوران که بر اساس مشاهده حقايق، اتخاذ مي شود، جنبه نهايي دارد. فقط عليه تصميماتي که با قوانين، انطباق ندارد مي توان درخواست رسيدگي نمود. در طول مسابقه فقط سرپرست مسؤول تيم مربوطه مي تواند داوران را مورد خطاب قرار دهد.

(17:13) داوران حق دارند مسابقه را به صورت دايم يا موقت معلق کنند. قبل از تصميم به تعليق دايم بازي، بايد براي ادامه آن همه گونه تلاش به عمل آيد.

(17:14) براي داوران در درجه اول لباس مشکي در نظر گرفته شده است.

قانون (18) وقت نگهدار / منشي

(18:1) اساساً مسؤوليت اصلي وقت نگهدار براي وقت بازي، تايم اوت ها و زمان تعليق بازيکنان تعليقي مي باشد. به صورت مشابه، مسؤوليت اصلي منشي براي فهرست اسامي تيم، جدول مسابقه، ورود بازيکناني که پس از شروع بازي رسيده اند و ورود بازيکناني که واجد شرايط بازي نيستند مي باشد. ديگر وظايف، همانند کنترل تعداد بازيکنان و مسؤولين تيم در محوطه تعويض و خروج و ورود بازيکنان به عنوان مسؤوليت مشترک، تلقي مي شود. به طور کلي فقط وقت نگهدار در صورت لزوم مي تواند بازي را قطع نمايد.

(18:2) اگر استفاده از ساعت تابلوي عمومي، امکان پذير نباشد، آنگاه وقت نگهدار بايد به صورت مرتب علي الخصوص در هنگام تايم اوت سرپرست مسؤول هر تيم را از وقتِ گذشته و وقتِ باقيمانده آگاه سازد. اگر استفاده از ساعت تابلوي عمومي مجهز به علامت پايان اتوماتيک امکان پذير نباشد، وقت نگهدار، مسؤوليت اعلام علامت نهايي را در پايان نيمه اول و پايان بازي بر عهده دارد (قانون2:3). اگر تابلوي عمومي، قابليت نشان دادن وقت تعليق را نداشته باشد، (در مسابقات رسمي فدراسيون جهاني هندبال حداقل 3 مورد براي هر تيم) وقت نگهدار بايد به وسيله کارت زمان، خاتمه هر تعليق به انضمام شماره پيراهن بازيکن را بر روي ميز نشان دهد.

علايم دست فدراسيون جهاني هندبال

هنگامي که يک پرتاب آزاد يا پرتاب اوت اعلام مي شود، داوران بايد بلافاصله جهتِ پرتاب را با استفاده از علايم 7 يا 9 نشان دهند. پس از آن، در صورت لزوم، جهت آگاهي افرادي که جريمه مي شوند بايد علايم دست مقتضي و مناسب اعلام شود.

اگر به نظر بيايد که بيان دليل اعلام پرتاب آزاد يا پرتاب 7 متر مفيد و سودمند مي باشد، آنگاه يکي از علايم مربوط 6، 1، 11 براي آگاهي نشان داده مي شود.

ليست علايم دست:

1- ورود به منطقه دروازه

2- دريبل غير قانوني

3- گامهاي اضافي يا نگهداشتن توپ بيش از سه ثانيه

4- بغل کردن، گرفتن، هل دادن

5- ضربه زدن

6- خطاي حمله

7- پرتاب اوت ـ جهت

8- پرتاب دروازه بان

9- پرتاب آزاد ـ جهت

10- رعايت فاصله سه متر

11- بازي غير فعال

12- گل

13- اخطار (زرد) ديسکاليفه (قرمز)

14- تعليق (دو دقيقه)

15- اکسکلود

16- تايم اوت

17- اجازه براي دو نفر (که واجد شرايط بازي مي باشند) براي ورود به زمين در خلال تايم اوت

18- علامت تذکر براي بازي غير فعال

ورزش در آب

ورزش در آب

محيط و تسهيلات استخر محل مناسبي براي تفريح و شادي است و ورزش را به کاري مفرح مبدل ميکند. "ورزش بيشتر" توصيه پزشکان به همه ما است، اما ممکن است شما جزو افرادي که به دلايل مختلفي چون آرتروز، اضافه وزن و يا شيوه زندگي بسيار کم تحرک، نگران تاثير منفي ورزش بر استخوانها، مفاصل و ماهيچه هايشان هستند، باشيد. شايد پذيرفتن اين موضوع که به ورزش بپردازيد اصلا برايتان ممکن نباشد، آن هم در آب. اما توصيه پزشکان به چنين افرادي همين است: ورزش در آب. بسياري از افراد حداقل به خاطر يکي از دلايل زير به ورزش در آب ميپردازند :

تناسب و سلامت جسم : سيستم قلبي- عروقي مقاوم، ماهيچه هاي نيرومند و پرتوان، انعطاف پذيري، هماهنگي، چالاکي و تعادل همه از اجزاء تشکيل دهنده جسمي متناسب و سالم هستند که با پرداختن به ورزش در آب به دست مي آيند و تقويت ميشوند.

جنبه هاي درماني : ورزش در آب به افراد آسيب ديده، اشخاصي که در دوران پس از جراحي يا بيماري شديد به سر ميبرند کمک ميکند تا بهتر و سريعتر بهبود يابند.
رهايي از تنش : ورزش کردن در يک محيط آرام بخش آبي به شما امکان ميدهد تا تنشهاي ناشي از کار، مشکلات و مسائل نگران کننده را فراموش کنيد و به ذهن خود استراحت بدهيد.

آسايش : تاثير خنک کننده و حالت ماساژ مانندي که از حرکت در آب به وجود مي آيد، به ورزشکار کمک ميکند بدون احساس گرما يا خستگي، به انجام حرکات بپردازد.

تفريح : محيط و تسهيلات استخر محل مناسبي براي تفريح و شادي است و ورزش را به کاري مفرح مبدل ميکند.

چرا ورزش در آب؟

در آب بودن به خودي خود موجب ميشود که شما ورزش کنيد زيرا هر حرکت شما در واقع عملي براي غلبه بر مقاومت آب بر بدن شما است. البته منظور ما از ورزش در آب، شنا نيست. منظور انجام دادن حرکات ورزشي مانند پياده روي، ايروبيک و نرمشهايي است که معمولا در خشکي انجام ميگيرند.

ورزش در آب، اگر به طور صحيح انجام شود ميتواند همانقدر که انجام اين حرکات بر روي زمين موثرند، براي بدن مفيد باشد. اين ورزشها قدرت عضلاني، استقامت، نرمش و انعطاف پذيري و همچنين تعادل بهتر را براي ورزشکاران به ارمغان مي آورند. پزشکان ورزش در آب را به دلايل زير تجويز ميکنند :

نيروي رانش آب، تکيه گاه وزن بدن ميشود. هنگامي که شما تا گردن در آب غوطه ور هستيد، آب در حدود 90 درصد وزن شما را خنثي ميکند و به طور قابل توجهي از فشار وزن بر روي مفاصل، استخوانها و ماهيچه ها ميکاهد. شما به جاي اينکه با تمام وزن خود بر روي زمين محکمي فرود بياييد، تنها با ده درصد وزن خود ايستاده ايد. اين خاصيت، ميزان جراحات و آسيبهاي حين ورزش را به شدت کم ميکند.

هنگام غوطه وري در آب، جريان خون سريعتر ميشود و سلامت قلب و عروق شما را بهبود ميبخشد.

در صورتي که دچار آسيب ديدگي و تورم در بخشي از بدن باشيد، فشار آب بر روي بدن از شدت تورم کاسته و درد را تخفيف ميدهد.

از آنجايي که آب محيطي متراکم تر از هوا است، شما با حرکت در آب مقاومتي از 4 تا 44 درصد بيشتر از مقاومت هوا را تجربه ميکنيد. ورزش در آب و غلبه بر اين مقاومت، مانند آن است که وزنه هايي به دست و پاي خود بسته باشيد يا با دستگاههاي وزنه دار به ورزش بپردازيد، با اين حسن که انجام اين حرکات در آب کم خطرتر است.

از آنجايي که نيروي جاذبه در آب کم ميشود، شما در آب ميتوانيد آن دسته از حرکات کششي که انجام آن در خشکي برايتان ممکن نيست را انجام دهيد.

فشار عمق آب بر روي بدن، مفاصل، ماهيچه ها و اندامهاي داخلي، در حين ورزش مانند يک ماساژ خوب، به تمام بدن آرامش بخشيده و مانع کوفتگي بدن ميشود.
ورزش در آب براي چه کساني مناسب است؟

هر کس ميتواند به ورزش در آب بپردازد اما براي کسي که داراي يک يا چند نمونه از مشخصات زير باشد، از هر ورزشي مناسبتر است :

ابتلا به آرتروز يا هر مشکل مفصلي ديگر

اضافه وزن يا چاقي مفرط

بيشتر اوقات روز را در بي تحرکي سپري کند و به دنبال روشي ساده براي آغاز ورزش باشد

در حال طي کردن دوران نقاهت بعد از آسيب ديدگي يا يک جراحي بوده و قصد دارد با اجازه پزشک به اين ورزش بپردازد

ابتلا به مشکلاتي در ناحيه پشت

ضعيف بودن ماهيچه هاي پا

بارداري
سالخوردگي
راه رفتن درجا

چگونه از منافع ورزش در آب بهره مند شويم؟

براي اينکه از هر برنامه ورزشي بيشترين استفاده را ببريد بايد برنامه خود را با سه عامل مهم زير تنظيم کنيد :

تعداد : در هفته حداقل سه تا پنج مرتبه به ورزش بپردازيد. عده اي از پنج تا هفت مرتبه در هفته به ورزش ميپردازند، اما توصيه ما همان يک روز در ميان است.
شدت و تعداد حرکات : شما بايد در هر جلسه، به يک حداقل شدت و تعداد مشخصي در حرکات خود دست يابيد و در جلسات بعد، آنرا تکرار نماييد. به تدريج اين نقطه اوج را افزايش داده و با افزودن به تعداد حرکات و شدت انجام آنها، از ورزش خود سود بيشتري ببريد.

زمان : براي ورزش زماني از 20 تا 60 دقيقه در نظر بگيريد. براي بهره مند شدن از مزاياي قلبي- عروقي ورزش، در زماني از 20 تا 45 دقيقه، به ورزشي با شدت متوسط بپردازيد.

حرکات خود را متنوع کنيد : نوع حرکاتي که به انجام آن ميپردازيد تعيين کننده تاثير ورزش بر بدن شما است. از آنجايي که در حرکات متفاوت عضلات مختلفي به کار گرفته ميشوند، شما بايد به چند نوع حرکت مختلف بپردازيد تا عضلات بيشتري را تقويت نماييد.

نکات ايمني:

با پزشک خود مشورت کنيد : اگر بيش از 40 سال داريد و داراي مشکل مزمني چون آسم، ديابت يا نارسايي قلبي هستيد، در زمينه ورزش در آب با پزشک خود مشورت کنيد.

ورزش را در ابتدا با يک کلاس معتبر آغاز کنيد تا ورزش در آـب را به خوبي بياموزيد. شما ميتوانيد پس از آموختن حرکات صحيح و گرفتن پاسخ پرسشهاي خود، در استخر منزل يا نزديکترين استخر به محل زندگي يا کار خود به ورزش بپردازيد.

از شايستگي مربي خود مطمئن شويد.

قبل از اولين جلسه کلاس، مربي خود را از شرايط و هرنوع مشکل عمده جسمي مانند آرتروز، آگاه کنيد تا حرکاتي متناسب با شرايط شما پيشنهاد کند.
بالا بردن پا از پشت

چند نمونه از حرکات ورزشي در آب:

تذکر : بهترين حالت براي آغاز ورزش در آب، آموزش حرکات با يک مربي مجرب است. اگر دچار مشکلات مفصلي يا دردهاي عضلاني هستيد، قبل از انجام هر حرمتي با مربي مشورت نماييد.

راه رفتن درجا : با فاصله مناسب و رو به ديوار استخر بايستيد و در صورت لزوم دست خود را حائل بدن نماييد. پاها را رو به جلو- مانند حرکت مارش- به نوبت بالا و پايين ببريد. اين حرکت را براي هر پا از 5 تا 8 مرتبه تکرار کنيد.

بالابردن پا از پهلو : رو به ديوار استخر بايستيد و در صورت لزوم براي حفظ تعادل دست خود را به لبه استخر بگيريد. پا را از مفصل لگن به سمت بيرون بالا و پايين ببريد. اين حرکت را براي هر پا از 5 تا 8 مرتبه تکرار کنيد.

کشش ساق پا :

بالا بردن پا از پشت :

 رو به ديوار استخر بايستيد و در صورت لزوم براي حفظ تعادل دست خود را به لبه استخر بگيريد. پا را از مفصل لگن به سمت عقب بالا و پايين ببريد.مراقب باشيد پشت خود را قوس ندهيد. اين حرکت را براي هر پا از 5 تا 8 مرتبه تکرار کنيد.

کشش ساق پا :

 رو به ديوار استخر بايستيد و براي حفظ تعادل دست خود را به لبه استخر بگيريد. يک پا را به سمت عقب برده و کف هر دو پا را بر روي زمين قرار دهيد. پاشنه پاي عقب را روي زمين نگه داريد و زانوي پاي جلويي را خم کنيد و با حرکت مچ پا به سمت جلو متمايل شويدو هنگامي که کشش را در ساق پا احساس کرديد، 20 تا 30 ثانيه به همين حالت بمانيد. اين حرکت را يک يا دو مرتبه با هر پا انجام دهيد.

چگونه از منافع ورزش در آب بهره مند شویم؟

برای اینکه از هر برنامه ورزشی بیشترین استفاده را ببرید باید برنامه خود را با سه عامل مهم زیر تنظیم کنید :

تعداد : در هفته حداقل سه تا پنج مرتبه به ورزش بپردازید. عده ای از پنج تا هفت مرتبه در هفته به ورزش میپردازند، اما توصیه ما همان یک روز در میان است.
شدت و تعداد حرکات : شما باید در هر جلسه، به یک حداقل شدت و تعداد مشخصی در حرکات خود دست یابید و در جلسات بعد، آنرا تکرار نمایید. به تدریج این نقطه اوج را افزایش داده و با افزودن به تعداد حرکات و شدت انجام آنها، از ورزش خود سود بیشتری ببرید.

زمان : برای ورزش زمانی از 20 تا 60 دقیقه در نظر بگیرید. برای بهره مند شدن از مزایای قلبی- عروقی ورزش، در زمانی از 20 تا 45 دقیقه، به ورزشی با شدت متوسط بپردازید.

حرکات خود را متنوع کنید : نوع حرکاتی که به انجام آن میپردازید تعیین کننده تاثیر ورزش بر بدن شما است. از آنجایی که در حرکات متفاوت عضلات مختلفی به کار گرفته میشوند، شما باید به چند نوع حرکت مختلف بپردازید تا عضلات بیشتری را تقویت نمایید.

توصیه های مفید برای ورزش در آب:

 تنفس :

 فراموش نکنید که یکنواخت تنفس کنید و نفس عمیق بکشید. به یاد داشته باشید که در طی ورزش باید قادر به صحبت کردن باشید، ورزش نباید به حدی شدید باشد که موجب نفس نفس زدن یا عدم توانایی در صحبت کردن شود.

نوشیدن آب :

 هرچند بدن شما در آب قرار دارد، اما بدن همچنان به تعریق ادامه میدهدد و مقدار قابل توجهی از مایعات خود را از دست میدهد. به یاد داشته باشید که چند ساعت قبل و بعد از ورزش چند لیوان آب بنوشید.

بالابردن پا از پهلو

پرهیز از کافئین :

کافئین یک ماده ادرار آور است، به این دلیل بهتر است دو ساعت قبل و بعد از ورزش از مصرف مواد دارای کافئین خودداری کنید.

از مو و پوست خود محافظت کنید:

برای حفظ مو و پوست خود از مواد شیمیایی موجود در آب استخر، حتما قبل و بعد از ورود به آب مو و بدن خود را با آب تازه خیس کنید. این کار جذب مواد شیمیایی را کمتر خواهد کرد.

از شایستگی مربی خود مطمئن شوید.

قبل از اولین جلسه کلاس، مربی خود را از شرایط و هرنوع مشکل عمده جسمی مانند آرتروز، آگاه کنید تا حرکاتی متناسب با شرایط شما پیشنهاد کند.

بالا بردن پا از پشت

چند نمونه از حرکات ورزشی در آب

تذکر : بهترین حالت برای آغاز ورزش در آب، آموزش حرکات با یک مربی مجرب است. اگر دچار مشکلات مفصلی یا دردهای عضلانی هستید، قبل از انجام هر حرمتی با مربی مشورت نمایید.

راه رفتن درجا :

 با فاصله مناسب و رو به دیوار استخر بایستید و در صورت لزوم دست خود را حائل بدن نمایید. پاها را رو به جلو- مانند حرکت مارش- به نوبت بالا و پایین ببرید. این حرکت را برای هر پا از 5 تا 8 مرتبه تکرار کنید.

بالابردن پا از پهلو :

 رو به دیوار استخر بایستید و در صورت لزوم برای حفظ تعادل دست خود را به لبه استخر بگیرید. پا را از مفصل لگن به سمت بیرون بالا و پایین ببرید. این حرکت را برای هر پا از 5 تا 8 مرتبه تکرار کنید.

کشش ساق پا

بالا بردن پا از پشت : رو به دیوار استخر بایستید و در صورت لزوم برای حفظ تعادل دست خود را به لبه استخر بگیرید. پا را از مفصل لگن به سمت عقب بالا و پایین ببرید.مراقب باشید پشت خود را قوس ندهید. این حرکت را برای هر پا از 5 تا 8 مرتبه تکرار کنید.

کشش ساق پا :

رو به دیوار استخر بایستید و برای حفظ تعادل دست خود را به لبه استخر بگیرید. یک پا را به سمت عقب برده و کف هر دو پا را بر روی زمین قرار دهید. پاشنه پای عقب را روی زمین نگه دارید و زانوی پای جلویی را خم کنید و با حرکت مچ پا به سمت جلو متمایل شویدو هنگامی که کشش را در ساق پا احساس کردید، 20 تا 30 ثانیه به همین حالت بمانید. این حرکت را یک یا دو مرتبه با هر پا انجام دهید.

شنا ورزشي براي همه:

انواع اصلی حرکات شنا شامل شنای آزاد، کرال سینه، پروانه و کرال پشت می باشد که شنای پروانه دشوارترین این حرکات به شمار می آید.

شنای آزاد که کرال جلو یا کرال استرالیایی هم نامیده می شود، کاملاً از اسمش پیداست. در این حرکت هیچ محدودیتی برای چگونگی حرکت دست و پا وجود ندارد. شما فقط باید بتوانید نیمی از بدن را بالای آب نگاه دارید (به استثنای 15 متر اول و بعد از هر دور). این حرکت احتمالاً بهترین حرکت برای آنهاست که تازه شروع کرده اند. شنای آزاد برای 150 تا 180 پوند مایل حدوداً 500 تا 700 کالری در ساعت می سوزاند.

کرال سینه از طرف دیگر، حرکاتی کاملاً تعریف شده و مشخص دارد. شانه ها باید با آب در یک خط قرار بگیرند، و حرکات دست ها و پاها باید با هم انجام شود و یک عمل را انجام دهند. دست ها از سینه دور شده و به دور بدن می گردد و بعد دوباره به جای اولیه باز می گردد (پاها نیز دقیقاً همین عمل را انجام می دهند).  اگر با این حرکت یک ساعت شنا کنید، حدود 750 کالری خواهید سوزاند.

در طی حرکت پروانه دو دست از عقب به سمت هم حرکت می کنند، از بالای آب رد شده و به جلوی سر رسیده و بعد دوباره به زیر آب می روند. در این حرکت پاها حرکت دلفینی انجام می دهند. در این حرکت ماهیچه های شانه کاملاً درگیر می شوند و حرکتی کاملاً دشوار است. به همین دلیل پیشنهاد می شود کسانی که در شنا تجربه دارند ســراغ یــادگیری این حرکت بروند و از آنجا که دشوارترین حرکت شنا به حساب می آید، بیشترین انرژی را می گیرد و شما حدوداً 800 کالری در ساعت خواهید سوزاند.

در آخر حرکت کرال پشت در حالتی انجام می شود که پشت شما روی آب قرار دارد. دست ها و پاها را می توان به همان شیوه شنای آزاد حرکت داد و حداقل 500 کالری در ساعت خواهید سوزاند. در این حرکت باید کاملاً از موقعیت بدنتان داخل استخر مطلع شوید چون وقتی از پشت خوابیده اید نمی توانید جلوی خود را ببینید.

فرض کنید که قادر به انجام کلیه این حرکات هستید، در این حالت حرکت پروانه بهترین حرکت برای شما خواهد بود اگر قصد کاهش وزن داشته باشید، این حرکت عضله سازی نیز می کند. به این دلیل كه شما بیشترین حجم کالری را در یک ساعت خواهید سوزاند و این کمک می کند که وزن بدن کاهش یابد.

اما اگر هدف شما از شنا کردن عضله سازی است، باید این ورزش را تا آخرین درجه شدت انجام دهید، اما در زمانی کوتاه تر. در این حالت شما کالری های زیادی نخواهید سوزاند، اما به ساختن ماهیچه کمک خواهید کرد.

نکات مهم:  

از آنجا که این ورزش در آب انجام می شود، نکات و توجهاتی را باید مد نظر قرار دهید. یکی از مهمترین جنبه های شنا کردن این است که بتوانید تنفستان را منظم کنید. چون سرتان فقط زمانهایی مشخص به روی آب می آید، باید تنفستان را با هر حرکت تنظیم کنید. حتی برای بعضی افراد الزامی است که این کار را قبل از شروع ورزش کمی تمرین کنند. اگر نتوانید ریتم تنفستان را تنظیم کنید، بسیار برایتان ایجاد مشکل خواهد شد و دیگر نمی توانید فواید چندانی از این ورزش ببرید، چون در این ورزش تنفس و ماهیچه ها با هم کار می کنند.

همچنین بهتر است قبل از انجام این حرکات برای یک دور کامل، خوب به آن حرکت مسلط شوید. اگر این حرکات را درست انجام ندهید، خیلی زود خسته خواهید شد. اگر حرکات بدنتان با یک نظم هماهنگ انجام شوند، شما قادر خواهید بود که خود را روی ضربان قلبتان متمرکز کرده و بنابراین شدت ورزش را بالاتر ببرید.

فواید شنا کردن:  

دلایل بسیاری وجود دارد که شما را به سمت استخر بکشاند. اول اینکه این ورزشی است که برای قلب بسیار مفید می باشد. اگر شدت حرکاتتان زیاد باشد کاملاً میتوانید آنرا با دویدن در یک تراز تصور کنید. اما از آنجا که در این حرکات هم قسمت های بالایی و هم قسمت های پایینی بدنتان در آب حرکت می کنند، می توان گفت که ماهیچه ها حتی بیشتر از دویدن کار می کنند و شما کالری بیشتری خواهید سوزاند.

به علاوه شنا قدرت بدنی شما را هم بالا خواهد برد. ممکن است فردای اولین روز شنا گردنتان کمی در بدنتان احساس کوفتگی کنید. به این دلیل که از ماهیچه هایتان طوری کار کشـیـده اید که تـا بـه حال کار نکشیده اید و به همين دليل باعث قوی تـر کردن شانه ها و همین طور ماهیچه های پشتتان می شود.

در آخر، افراد بسیاری شنا را یکی از ورزش هایی تلقی می کنند که استرس و فشارهای عصبی را پایین می آورد. به همین دلیل با شنا کردن نه تنها فواید جسمی عایدتان می شود، بلکه فواید روحی نیز می برید.

تجهیزات:  

مسئله دیگر در رابطه با شنا این است که ورزشی کاملاً کم خرج است و اسباب و لوازم آن تقریباً دیر از بین می رود. برای این ورزش شما به یک دست مایو احتیاج خواهید داشت. ممکن است بخواهید یک عینک شنا هم خریداری کنید تا بتوانید زیر آب را به خوبی ببینید. و اگر آب رفتن توی گوشهایتان اذیتتان می کند، باید یک گوش گیر هم داشته باشید.

برای آنها که می خواهند سرعت شنا کردنشان بالاتر رود، کلاه شنا کمک زیادی خواهد کرد. چون به شما کمک می کند که سریعتر داخل آب حرکت کنید.

منابع و ماخذ :

بر گرفته از سایت های :

www.aftab.ir

http://www.nikgostar.com

http://www.mardoman.com/sport/burnfat300.aspx

ورزش کودکان

ورزش براي کودکان، فوق العاده ضروري و لازم است. کودکان به طور طبيعي و فطري به ورزش، بازي و تحرّک علاقه نشان مي دهند و اين بازي و تحرک براي رشد و نموّ نسوج بدنشان لازم بوده و شرط زنده ماندنشان مي باشد. نياز به تحرک و بازي- که چيزي جز ورزش نيست- اختصاصي به بچه انسان ها نداشته، بلکه در ساير حيوانات نيز محسوس است. شهيد دکتر پاک نژاد در کتاب اولين دانشگاه و آخرين پيامبر به همين نکته اشاره کرده و مي نويسد:

" بچه گربه، بازي مي کند، بزغاله، جست و خيز دارد، بچه شير به سروکول مادرش مي پرد، کره الاغ به مادرش لگد مي زند و ... و اخيراً کشف شده، نشخوار کردن نشخوار کنندگان و خواب ديدن حيوانات مغزدار، مخصوصاً در گوشت خواران، از گربه گرفته تا جنين انسان، همه براي تکامل مغزشان بوده و لازم است."

حال که ورزش، بازي و تحرّک براي کودکان لازم و ضروري است، وظيفه والدين و مربيان اين است که سعي کنند کودکان را به سوي ورزش ها و بازي هايي هدايت کنند که فکر، روح، جسم و شخصيت آن ها را ساخته و آن ها را براي زندگي اجتماعي سالم و مفيد آماده سازد. دکتر رجبعلي مظلومي در کتاب گامي در مسير تربيت اسلامي مي نويسد:

"ورزش هايي که به کودکان داده مي شود، بايد چنان باشند که به تربيت قواي فکري و نظم روحي آن ها منتهي گردد؛ بدين معنان که تکوين اخلاق کنند، ايجاد منش نمايند، عادت هاي مطلوب را (نظير نظم و انضباط و اطاعت از قانون و جوان مردي و همکاري) مايه گذارند و يا حس ابتکار را بيدار کنند و بپرورند.

اين ها همه را ضمن بازي ها بهتر از هر گونه درس مي توان ياد داد، زيرا اثر اين چنين آموزش ضمن بازي ها، تا پايان عمر، باقي مي ماند."

از ورزش ها و بازي هاي کودکان، استفاده هاي ديگري نيز مي توان نمود مربيان دلسوز و زيرک، با توجه به نوع بازي ها و ورزش هاي مورد علاقه کودکان، مي توانند شخصيت واقعي و حقيقي و نيز استعدادهاي نهفته کودکان و حساسيت هاي روحي آنان را کشف نموده و در برنامه ريزي هاي تربيتي، مورد توجه و استفاده قرار دهند. دکتر مظلومي در اين مورد مي نويسد:

"بازي هاي مورد علاقه کودک نيز مي توانند تا حد زيادي معرّف جهت عاطفي و نظري او باشند و قابل توجه براي کار مربي قرار گيرند. آري بازي، واقعاً بازي نيست، درس زندگي کودک است، و نمايشي از سير دروني و نفساني او؛ پس بايد که آن را نيکو ساخت و نيکو نظارت کرد."

آية الله ابراهيم اميني نيز در کتاب بانوي نمونه اسلام چنين مي نگارد:

"دانشمندان فن تربيت توصيه مي کنند که بايد اطفال را آزادي داد تا بر طبق دل خواه بازي کنند، بلکه بايد وسايل و اسباب بازي و تفريح سالم را براي آنان فراهم ساخت. اخيراً در جهان متمدن، اين موضوع مورد توجه واقع شده و در کودکستان ها و دبستان ها و دبيرستان ها انواع وسايل بازي و تفريج سالم را مطابق سن کودکان و نوجوانان برايشان فراهم مي سازند، و آنان را به بازي هاي دسته جمعي تشويق مي کنند و به اثبات مي رسانند که بازي چنان که براي رشد بدني اطفال لازم است، براي تربيت روحي آنان نيز تاثير به سزايي دارد.

بعضي مردم از کودکان انتظار دارند که مانند بزرگ سالان زندگي کنند و بر خودشان لازم مي دانند که اطفال را از بازي و حرکات بچه گانه باز دارند؛ و اين عمل را تربيت مي شمارند. اگر کودک بازيگر بود، مي گويند: کودک بي ادبي است، ولي اگر خمود و سر به زير بود و از بازي کناره گيري کرد و در گوشه اي نشست، مي گويند: آفرين، چه کودک با ادبي است! اما دانشمندان روان شناس اين عقيده را خطا و غلط مي دانند و عقيده دارند که بچه بايد بازي کند؛ اگر بازي نمي کند، علامت کسالت جسماني و ضعف روحي اوست. البته پدر و مادر بايد اين جهت را مراعات کنند که بازي کردن کودک به حال خودش زيان بخش نباشد و اسباب مزاحمت ديگران را نيز فراهم نسازد.

پدر و مادر نه تنها بايد کودک را در بازي کردن آزاد بگذارند، بلکه خودشان نيز بايد در مواقع بي کاري با آنان بازي کنند، زيرا بازي کردن با پدر و مادر براي اطفال، بسي لذت بخش است و آن را از علايم محبت مي شمارند."

از طريق ورزش مي توان کودک را تربيت نمود و بسياري از ياد گرفتني ها را به او آموخت. در کتاب کودک و ورزش چنين آمده:

"قدرت آموختن در تمام کودکان وجود دارد. کودک مي تواند از ديگران و با ديگران، بر اثر نگاه کردن، مقايسه کردن و تقليد کردن بياموزد. مقايسه قدرت کودک با ديگران، نشانه اعتماد به قدرت خود مي باشد و رقابت نيز مي تواند در آموزش موثر باشد. هم سالان کودک در آموزش تربيت و آموختن کودک موثرند.

بزرگان نيز مي توانند سرمشق آموزش براي خردسالان باشند... (جهت آموزش نظم و تربيت در ضمن بازي) مي توانند به کودکان بياموزند که:

1- به نوبت از اسباب بازي استفاده نمايند.

2- ممانعت براي کودکان ديگر فراهم نکنند.

3- پس از استفاده از اسباب بازي، آن را به کودکان ديگر واگذار نمايند.

4- اسباب بازي را خراب نکنند.

کودک مي تواند قواعد اجتماعي و زندگي را فقط در جمع کودکان بياموزد، براي اين منظور سعي کنيد که فرزند شما با ديگران آميزش و رفت و آمد داشته باشد و تمرينات مثبت و منفي را بياموزد.

هدف از تربيت کودکان استقلال آن هاست."

تنها دانشمندان و انديشمندان معاصر نيستند که ورزش، بازي و تحرک را براي کودکان لازم مي دانند، بلکه بسياري از فلاسفه و صاحب نظران گذشته نيز اين ضرورت را دريافته و بدان پرداخته اند؛ به عنوان نمونه، غزّالي مي گويد:

"و هر روز يک ساعت وي را از بازي باز ندارند تا فرهيخته شود [يعني تربيت گردد و ادب آموزد] و تنگ دلي نشود که از آن بدخوي گردد و کوردل."

ارسطو نيز ورزش و بازي را براي کودکان لازم مي دانسته، ولي آن ها را از پرداختن به ورزش هاي سنگين منع نموده و معتقد بوده:

"کودکان بايد به طور معتدل ورزش نمايند و نه تا آن حد که مهارت حرفه اي به دست آورند. جواناني که براي شرکت در مسابقه اي المپيک ورزش مي کنند، تندرستي شان آسيب مي بيند، و اين نکته آشکار است که کساني که در خردسالي قهرمان مي شوند، در سال خوردگي به ندرت باز به چنين مقامي مي رسند."

اسلام نيز که دين فطرت بوده و با واقعيات، واقع گرايانه برخورد مي کند، نه تنها بازي کودکان را تخطئه نکرده، بلکه آن را لازم مي داند. در سوره يوسف مي خوانيم:

وقتي برادران يوسف مي خواهند او را از پدر دور سازند، به انديشه فرو مي روند که چه موضوعي را براي اين امر، بهانه قرار دهند تا پدرشان، حضرت يعقوب، که پيامبر خدا بوده و داراي بينش وسيع الهي است، بر آنان خرده نگرفته و از در مخالفت در نيايد، مساله لزوم بازي و تحرک در فضاي باز و سرسبز را مطرح مي کنند، زيرا مي دانند بازي، ورزش و تحرک براي کودک، يک ضرورت فطري است و هيچ گاه پيامبر خدا با يک خواسته فطري مخالفت نمي کند؛ از اين رو مي گويند:

"ارسله معنا غدا يرتع ويلعب؛

[اي پدر] فردا او را با مابه صحرا فرست تا در چمن و مراتع بگردد و بازي کند."

و از آنجا که بايد، بازي و ورزش کودک، تحت مرا قبت و کنترل بزرگترها باشد، اضافه مي کنند:

"و انا له لحافظون"

والبته ما مراقب او خواهيم بود."

حضرت يعقوب عليه السلا م نيز، از اين جهت به آنان ايرادي نگرفته و موافقت مي کند يوسف با آنان به صحرا برود.

رهبران ديني ما نيز به انحاي مختلف، ضرورت بازي و تحرک براي کودکان را مورد اشاره قرار داده اند. حضرت علي عليه السلام فرمودند:

"من کان له ولد صبا؛

هر کس کودکي دارد، خود نيز بايد کودک شود."

پيامبر اکرم صلي الله علي و اله نيز در اين مورد فرمودند:

"من کان عنده صبيّ فليتصابّ له؛

هر کس کودکي دارد، خود نيز بايد تظاهر به کودکي نمايد."

همان گونه که ملاحظه مي شود، رهبران ديني ما، نه تنها کودکان را به واسطه کارها و بازي هاي کودکانه سرزنش نمي کنند، بلکه به والدين آن ها نيز توصيه مي نمايند که خود نيز کودک شده و با کودکانشان به بازي هاي کودکانه بپردازند. خود آن حضرات نيز چنين مي کرده اند.

در سيره پيامبر بزرگ اسلام مي خوانيم: آن بزرگوار با نوه هاي خردسال خود بازي مي کرده و حتي مرکب آنان مي شده و آنان را به دوش مي گرفته است.

اسلم مي گويد: من حسن و حسين عليه السلام را ديدم که بر شانه هاي پيامبر سوار شده اند. به آن دو رو کرده گفتم: چه مرکب راهواري داريد! در اين لحظه، پيامبر صلي الله عليه واله مرا مخاطب ساخته فرمود: "و چه سواران نيکويي!"

همچنين در سيره آن حضرت مي خوانيم: گاه اتفاق مي افتاد آن حضرت در حال نماز بود و همين که سر بر سجده مي گذاشت، دو نوه بزرگوار، ولي سنّ و سال او، حسن و حسين عليه السلام، بر پشت او سوار مي شدند و به بازي و شوخي مي پرداختند. آن حضرت نه تنها آن ها را منع نمي فرمود، بلکه آن قدر سجده را طولاني مي کرد تا خودشان به ميل خود پايين بيايند. جالب تر اين که، گاه خود آن حضرت دو نوه خردسال را به کشتي گرفتن وا داشته و سپس به تشويق آنان مي پرداخت.

منبع:ورزش در اسلام،حسين صبوري

محدودیت در بازیهای سالم کودکان را دچار مشکلات جسمی و روحی می کند

منبع : خبرگزاري مهر
افراد بزرگسال وقتی به ورزش فکر می کنند خیلی زود به یاد سالنهای ورزش و تمرین و... می افتند ، در صورتی که بهترین ورزش برای کودکان بازی است.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری مهر ، کودکانی که به اندازه کافی و مناسب بازی می کنند وضعیت جسمی بهتری داشته و بهتر می خوابند و حتی از نظر روحی نیز کمتر دچار مشکل و اختلال می شوند.
به عقیده کارشناسان ، ورزش برای کودکان و حتی نوجوانان می تواند شامل بازیهایی نظیر فوتبال ، شنا ، دوچرخه سواری و دویدن باشد. زیرا ، در این ورزشها 3 رکن اصلی که شامل قدرت تحمل بدن در دویدن و انعطاف پذیری و کشش در انواع بازیها است ، تقویت می شود.
به همین دلیل است که شاید بزرگسالان با یک دقیقه دویدن ضربان قلبی به مراتب سریعتر داشته باشند و تنفس شان دچار مشکل شود اما کودکان به دلیل عادت به دویدن و بازی ، دچار چنین مشکلاتی نمی شوند.
برای رسیدن به این منظور نباید فعالیتها و بازیهای سالم کودکان را محدود کرد. زیرا با این کار انرژی بچه ها تخلیه نمی شود و دچار انواع مشکلات جسمی و روحی خواهند شد.
با توجه به آمار ، کودکان به طور متوسط روزانه 3 ساعت تلویزیون تماشا می کنند اما مقدار ورزش توصیه شده برای آنان در قبال این 3 ساعت ، 5 ساعت است که باید حداقل 5/1 ساعت آن شامل حرکات سریع در راه رفتن و پیاده روی باشد تا تمام عضلات و ماهیچه ها را درگیر کند.

پندارهای غلط در مورد فعالیت بدنی

1- داشتن فعالیت بدنی هزینه بالایی دارد.نیاز به وسیله،کفش و لباس مخصوص دارد.

گاهی باید هزینه پرداخت تا ورزش کرد.فعالیت بدنی را میتوان هر جا و بدون هیچ وسیله ای انجام داد.جا به جا نمودن وسایل،چوب،کتابها و کودکان به عنوان فعالیت بدنی تکمیلی معادل بالا رفتن از پله ها میباشند.پیاده روی به عنوان فعالیتی که بیشتر از همه انحام میشود و بیش از همه توصیه میشود کاملاً بی نیاز از این موارد است.بیشتر مناطق شهری دارای پارک،آب نما یا پیاده روهایی ایده آل برای پیاده روی،دویدن یا ورزش و بازی هستند.نیازی نیست برای این کارها باشگاه،استخر یا سایر مکانهای ورزشی مراجعه کرد.

2- سرم خیلی شلوغ است فعالیت بدنی وقت زیادی میگیرد.

حداقل30 دقیقه فعالیت بدنی متوسط در هر روز برای بهبود و حفظ سلامتی توصیه میشود.البته این به معنای قطع فعالیت بدنی پس از نیم ساعت نمی باشد.بیشتر فعالیتها را میتوانید با کارهای روزمره مثل محل کار،مدرسه،خانه یا بازی و تفریح ممزوج کنید.بیشتر فعالیتها را میتوانید با امور روزانه خود انجام دهید.10 دقیقه پیاده روی سریع،3بار در روز یا 20 دقیقه در ابتدای صبح و 10 دقیقه در طول روز.حتی اگر مشغله شما زیاد باشد باز هم میتوانید 30 دقیقه فعالیت در روز را به برنامه هایتان اضافه کنید.
 

کودکان طبیعتاً دارای تحرک بالایی هستند و به ندرت یک جا مینشینند.نیازی به صرف وقت و انرژی برای آموختن چیزهایی در مورد فعالیت بدنی به آنها نیست.به اندازه کافی فعال هستند.مطالعات اخیر در مورد کودکان سراسر جهان نشان داده که آنها در مناطق شهری فقیر در حال غیرفعال شدنند.وقت و منابع مصروف برای آموختن ورزش به آنها قطع میشود و بازیهای کامپیوتری و تلویزیون جای تفریحات فعال آنها را میگیرد.تخمین زده شده که در بسیاری از کشورها چه توسعه یافته و در حال توسعه بیش از جوانان از تحرک بدنی ناکافی برخوردارند.فعالیت بدنی ناکافی در کودکان می تواند عواقب طولانی مدتی روی سلامتی به جای بگذارد.فعالیت بدنی منظم باعث فواید جسمی،روحی و اجتماعی بسیارس برای جوانان میشود.فعال بودن بصورت بالقوه باعث کمک به جوانان و کودکان در داشتن استخوان ها،عضلات و مفاصل سالم میشود.وزن بدن را تنظیم کرده و چربی را کاهش میدهد و عملکرد موثر قلب و شش ها را فراهم میکند.بازی،ورزش و سایر فعالیتهای بدنی این فرصت را به جوانان میدهد که ابراز وجود کنند،خودشان را باور کنند و موفقیت و همکاری جمعی را تجربه کنند.همچنین این ها کمک میکنند تا از اضطراب و افسردگی پیشگیری شود.انجام ورزش و فعالیت های بدنی هدایت شده و منظم میتواند پذیرش سایر رفتارهای بهداشتی نظیر پرهیز از سیگار،الکل و مواد مخدر و رفتارهای خشن را تسریع کند.الگوهای فعالیت بدنی که در کودکی و دوران بلوغی کسب میشوند بیشتر در طول زندگی باقی میمانند و پایه ای برای زندگی فعال و سالم هستند.از طرف دیگر،زندگی غیر سالم مثل غیر فعال بودن،تغذیه نامناسب و سوءمصرف مواد که در دوران جوانی پذیرفته شوند بیشتر در دوران بزرگسالی باقی میمانند.

فواید فعالیت بدنی

فواید فعالیت بدنی منظم برای سلامتی بسیار است.حداقل30 دقیقه فعالیت بدنی متوسط مثلاً پیاده روی سریع،برای بدست آوردن بسیاری از این اثرات کافی است.اگر چه با افزایش سطح فعالیت،فواید آن نیز افزایش می یابد.

فعالیت بدنی منظم:

خطر مرگ و میر قبل از بلوغ را کاهش میدهد.

خطرمرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی یا سکته مغزی را کاهش می دهدکه مسوول یک سوم تمام مرگ ها هستند.

خطر ایجاد بیماری های قلبی یا سرطات روده ها را تا 50 درصد کاهش میدهد.

خطر ابتلای به دیابت نوع 2 را 50 درصد کاهش میدهد.

کمک میکند تا احتمال ابتلای به فشار خون بالا را که یک پنجم جمعیت بالغ دنیا را گرفتار کرده کاهش یابد.

به پیشگیری یا کاهش استئوپروز کمک میکند،خطر شکستگی لگن را تا 50 درصد در زنان کاهش میدهد.

خطر ایجاد دردهای ناحیه کمر را کاهش میدهد.

باعث ترفیع سلامت روحی و روانی میشود.اضطراب،استرس و احساس افسردگی و تنهایی را کاهش میدهد.

کمک میکند تا از عادات خطرناک مثل مصرف سیگار،الکل و سوءاستفاده از مواد مخدر و رژیم غذایی بد و خشونت مخصوصاً در کودکان و نوجوانان جلوگیری شود.

کمک میکند تا وزن بدن را تنظیم کرده و خطر چاقی را 50 درصد نسبت به افراد بی تحرک کاهش میدهد.

کمک میکند تا استخوانها،عضلات و مفاصل سالمی داشته باشیم و افراد دچار حالات ناتوان کننده مزمن را از نظر قدرتی تقویت میکند.

میتواند به درمان حالت های دردناک مثل کمردرد و زانودرد کمک کند.

همه ما میدانیم که فعالیت بدنی مثل پیاده روی،دوچرخه سواری و بازیهای مختلف باعث میشود شما احساس خوبی داشته باشید ولی فعالیت بدنی منظم فواید بسیار دیگری نیز دارد.این کار نه تنها باعث بهبود و حفظ سلامت می شود،بلکه اثرات مفید اقتصادی و اجتماعی خود را دارد.فعالیت بدنی منظم به کشورها و اقتصاد کمک میکند تا هزینه های مراقبت های بهداشتی کاهش یابد،تولید افزایش یابد،مدارس بهتر شوند،غیبت از محل کار و تعویض شغل کمتر شود و مشارکت در ورزش و تفریحات سالم افزایش یابد.در بسیاری کشورها،هزینه بهداشتی به علت نبود فعالیت بدنی و چاقی بالاست

مدارس موقعیت بی نظیری برای فراهم کردن زمان،امکانات و راهنمایی های مربوط به فعالیت بدنی برای جوانان دارند.مدارس دارای مسوولیت برای افزودن تمام وجوه رشد و بلوغ کودکان و نوجوانان هستند.در بیشتر کشورها از طریق برنامه های تربیت بدنی،مدارس تنها فرصت قاعده مند برای نوجوانان در مشارکت و آموختن در مورد فعالیت بدنی میباشند.

نتایج تحقیقات دانشمندان دانشگاه فلوریدا نشان داد کودکان دیابتی در هنگام ورزش بیشتر از سایر کودکان در معرض خطر کاهش شدید قند خون هستند.

به گزارش سرویس علمی پژوهشی ایسکانیوز، به نقل از رویترز خطر افت قندخون کودکان دیابتی در حین ورزش روزانه بیشتر از هنگام خواب است.
این دانشمندان پس از مطالعه بر روی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 که با انسولین درمان می شوند اظهار داشتند 42 درصد این کودکان در حین خواب دچار افت قندخون می شوند ولی تقریبا همه آنها در حین ورزش روزانه دچار افت قند خون می شوند.
در عین حال این دانشمندان معتقدند ورزش برای کودکان دیابتی بسیار مفید بوده و از بالا رفتن قند خون جلوگیری می کند همچنین باعث پاسخ بهتر بدن آنها به انسولین می شود.

ورزش و ادیان

در نگاه اول ممكن است چنين به نظر رسد كه آنچه نظام و ورزش را به نظام دين پيوند مي دهد روابطي اندك و يا ساده است، اما با بررسي عميق فرهنگ انسان، امروزه به اين باور رسيده ايم كه ورزش معاصر تمامي خصيصه هاي مسايل ديني و عوامل اثرگذار آنها را با خود دارد.    
اين سئوال كه چه رابطه اي ميان يك نظام اجتماعي مانند ورزش با نظام اجتماعي ديگر چون دين وجود دارد، پرسش بحث انگيزي است كه آوردگاه انديشه ها و بحثهاي فراواني گرديده و پاسخهايي از مثبت و منفي به آن داده شده است. از اين پرسش چندين سئوال ديگر متفرق گشته كه انسان را به تفكر وامي دارد و پژوهشگران و انديشمندان را به پژوهش برمي انگيزد؛ سؤالاتي مانند:
-جايگاه شرعي ورزش در نظام دين چيست؟ 
- دين براي تمرين بدني چه دستور و فرمولي دارد؟  
- دين در حل مسائل ورزش چه سهم مؤثر و نيرومندي مي تواند داشته باشد؟        
- از چه ديدگاهي، دين جايگاه ثابت خود را نسبت به ورزش به دست آورد؟ 
شايد گام اول براي بررسي اين رابطه (ميان دين و ورزش) اين باشد كه دين به لحاظ رويكرد و عقيده، مفهوم يكساني ندارد و در نتيجه نمي توان تعبير دين را بر همة مظاهري كه در ميان بشر شكل ديني دارند اطلاق كرد؛ چرا كه اديان متنوع و گونه گونند. شايد تعريف مفهوم دين به «رابطة فرد با خالق از رهگذر يك باور ايماني مشخص» روشن سازد كه مقصود از واژة دين در اين جا چيست.

از ديدگاه اسلامي، اديان را مي توان به دو گروه تقسيم كرد:
- اديان آسمان الهي (مانند يهوديت، مسيحيت و اسلا).         
- كيشها و آيينهاي بشري (مانند آيين بودا، آيين كنفوسيوس، و آيين زردشت(.         
چنين تقسيم بنديي، در بررسي رابطة ورزش با دين چندان مفيد واقع نمي شود؛ زيرا هر ديني، صرف نظر از آسماني بودن يا آسماني نبودنش، براي خود موضع مشخصي، مثبت يا منفي، در قبال ورزش دارد. وانگهي برخي اديان ديدگاه خود نسبت به ورزش و فعاليتهاي بدني را تعديل و اصلاح كرده اند، مانند كاري كه مسيحيت معاصر كرده است.

هر نظامی برای بقا ورشد وتعالی نیاز به افراد سالم ،شاداب وبا نشاط دارد این میسر نمی شود مگر با گسترش ورزش در جامعه در اهمیت ورزش هرچه گفته ونوشته شود کم است به همین جهت در این باره فراوان گفته ونوشته شده است.  
امروزه بسیاری از فعالیتها که در گذشته بصورت یدی وجسمی انجام می شد با ماشین انجام می شود،بیشتر افراد حتی اگر در دو نوبت کاری هم مشغول به کار باشند با کمترین کار فیزیکی مواجه هستند،همچنین کار با بسیاری از این ابزارها نیاز به ورزش دارد تا موجب ایجاد نارسایی وبیماری در انسانها نگردد،نشستن بسیاری از شاغلین در روی صندلی وپشت میز نیاز آن ها را به ورزش افزایش می دهد                                      .
اگر مردم جامعه این کمبود تحرک بدنی را نتوانند بصورت دیگری جبران کنند رخوت وسستی ،بیماریها وناهنجاریهای جسمی ،روانی واجتماعی در جامعه افزایش می یابد،رو آوردن مردم به ورزش به عنوان بهترین گزینه برای جبران این کمبود می باشد.          
پر کردن اوقات فراغت افراد جامعه نیز یکی از دغدغه های مهم مسئولین هر کشوری می باشد در این میان به نظر می رسد که ورزش مناسب ترین گزینه برای این منظور می باشد،ورزش علاوه بر پر کردن اوقات فراغت فواید عام همه سنین وفوائد خاص برای نوجوانان،جوانان،زنان،مردان،میانسالان ،   افراد مسن وهمچنین برای انواع بیماران دارد    .
به همین علت است که ترویج وگسترش ورزش های قهرمانی و همگانی جزو وظایف نظام های سیاسی گذاشته شده است ودولتها به عنوان یک ضرورت به آن نگاه می کنند.

اهمیت ورزش           
      ورزش از جمله مقوله هایی است که در تمامی ادیان، مکاتب وجوامع جایگاه ویژه ای دارد وتوصیه هایی از جانب اندیشمندان ومتفکرین آنها در باره اهمیت ورزش بیان شده است،هرچند که نوع نگاه آنها به ورزش متفاوت است   .
پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد(ص) می فرمایند: “به فرزندان خود تیراندازی وشنا بیاموزید”.این حدیث بیانگر اهمیتی است که دین ورهبران دینی ما برای ورزش وسلامتی جسمی وروانی مسلمانان قائل هستند وهمچنین بیانگر نکات ریز بیشماری است     :
- این حدیث همانند بسیاری از توصیه های اسلامی خطاب به کلیه مردم اعم از مسلمان وغیر مسلمان بیان شده است .
- این دستور همانند بسیاری از دستورات دینی شامل تمامی افراد، اعم از دختر وپسر می شود، نه تنها پسران        
- ورزش شنا وتیر اندازی از ورزش هایی هستند که دارای ویژگیهایی از قبیل جذاب بودن،مفرح وشاد بودن و….هستند.   
- در ورزشهایی از این قبیل امکان رقابت بین افراد وجود دارد.       
- ورزش های شنا وتیراندازی از ورزشهایی هستند که مسلمانند می توانند در مواقع لزوم از آنها برای دفاع کردن از خود استفاده کنند.     
- انجام اینگونه ورزشها ضمن اینکه محیطی شاد ومفرح برای مردم فراهم می کند واز فواید ورزش بهره مند می شوند به این آیه قرآن هم عمل می شود که در آیه 60 سوره انفال می فرماید: “هر آنچه در توان دارید از نیرو وسوار برای نبرد با آنها “کفار” آماده کنید تا بوسیله آنها دشمنان خدا ودشمنان خودتان را مرعوب نمایید”.      
- این حدیث وتوصیه به ورزشهایی مانند شنا وتیر اندازی نشان می دهد که ورزش باید هدفمند باشد ونه پوچ وبیهوده.

    حضرت امام خمینی(ره) ورزش را به تنهایی برای انسان کافی نمی داند و تقویت قوه جسمانی را در کنار تقویت روحانی دارای ارزش می داند،یعنی همان ورزشی که دارای هدف باشد نه ورزشی که بیهوده وپوچ باشد.    
“من وقتی شما جوان ها را می بینم،ماشاءالله جوان های برومند وپهلوان خیلی خوشم می آید وافتخار می کنم به اینکه جوان ها علاوه بر برومندی بدنی توجه به دیانت واسلام دارند وهمانطوری که ورزش کردند برای تقویت بدن انشاءالله ورزش برای تقویت روح هم کرده اند ومی کنند.وقتی این دوتا قوه با هم شد،قوه جسمانی وقوه روحانی،این ارزش پیدا میکند،….،این دو قوه وقتی مجتمع شد،یک انسان به تمام معنا انسان می شود.”         

     رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای نیز ورزش را وسیله ای می دانند در جهت رشد انسان.ویا در جای دیگری ورزش کردن را یک تکلیف می دانند.
     ورزش در کشورهایی شبیه کشور ما اهمیت مضاعفی دارد، زیرا در فرهنگ دینی وملی ما ورزش از جایگاه ویژه ای برخوردار است واز طرف رهبران دینی ما تاکید فراوانی برای انجام آن شده است تا جائیکه از آن به عنوان یک تکلیف نام برده اند.    
      همچنین بخش عمده جامعه ما را نوجوانان وجوانان تشکیل می دهند که در معرض آنچه” تهاجم فرهنگی” عنوان شده قرار داریم که با ترفند های مختلف سعی در به انحراف کشاندن نوجوانان وجوانان دارند،برای مقابله با تهاجم فرهنگی یا به تعبیر رهبر معظم انقلاب “شبیخون فرهنگی”وجلوگیری از نابودی سرمایه های دینی وملی خود ،می توانیم از ورزش به عنوان یکی از ابزارهای موثر در این زمینه بکار ببریم       .
“مى‏خواهند از جوانِ امروز، اعتماد به نفسش را بگيرند، ايمانش را بگيرند، روحيه‏ى ابتكارش را بگيرند، روحيه‏ى خلاقيتش را بگيرند، شوق او به پيشرفت و كار را بگيرند و او را با گرفتاريهاى گوناگون سرگرم و مشغول كنند. حالا يكى را به شهوات، يكى را به كارهاى لغو، يكى را به هرزه‏گردى و بيهوده اين ور و آن ور رفتن، يكى را به يقه‏ى اين و آن را گرفتن.
جوانى يك نعمت بزرگى است كه يك بار به هر انسانى داده مى‏شود؛ يك دوره‏ى معينى هم دارد. از آن دوره كه گذشتيد، از بركات آن دوره مى‏توانيد استفاده كنيد. پيرمردهاى داراى آرامش روحى و فكر روشن و رفتار منظم و برنامه‏ريزى شده، كسانى هستند كه جوانى را با اين خصوصيات گذرانده‏اند. پيرمردهاى كسل، آشفته، بى‏حوصله، سير از زندگى، كسانى هستند كه در جوانى اين ذخيره را فراهم نكرده‏اند.” 

       در فواید ورزش سخن بسیار گفته شده است ،فواید ورزش را می توان در ابعاد فردی ،خانوادگی واجتماعی جستجو کرد.آثارانجام ورزش توسط افراد جامعه در وهله اول به خود فرد ،سپس خانواده فرد ودر نهایت به کل جامعه برمی گرد دو همه از آثار ونتایج آن بهره مند می گردند.

به سبب گستردگی فواید ورزش نیاز به تخصصها وعلوم مختلفی می باشد تا بررسی همه جانبه ای در این زمینه صورت گیرد.هزینه های بسیار فراوانی که در زمینه گسترش ورزش از سوی سازمانهای دولتی وغیر دولتی  می شود به علت فواید بیشمار آن می باشد.      
     ورزش بدن راسالم ،کسالت را از از انسان دور،اراده انسان را قوی می کند،توان افراد را در انجام کارها افزایش می دهد،بعضی از اموری که در ذات انسان ها وجود دارد با ورزش محقق می شود.
حضرت امام خمینی (ره) در این زمینه می فرمایند:    
“عقل سالم در بدن سالم است.ورزش همانطور که بدن را تربیت می کند وسالم می کند،عقل را هم سالم می کند واگر عقل سالم باشدتهذیب نفس هم بدنبال او باید باشد.شما همانطور که ورزش می کنید واعصاب خودتان را قوی می کنید وانشاءالله برای آتیه مملکت مفید خواهید شد،لازم است که همه ابعاد روحی خودتان را تحت تربیت ورزشی قرار بدهید”           
    مهمترین اثر وفایده ورزش که شاید به آن کمتر پرداخته شده است این نکته می باشد که ورزشکاران زودتر از غیر ورزشکاران آمادگی پذیرش معنویات وایمان را دارند.حتی اگر ورزش فقط همین یک فایده را داشته باشد برای گسترش آن هر اندازه سرمایه گذاری شود ناچیز است.

“آنها که جنبه ورزشکاری ومادی را دارند،آنها جوان هایی هستند که قوای جسمی شان به خاطر همین ورزش نشاط وآمادگی پیدا می کند، آنوقت روح آنها معنویات وایمان را زودتر قبول می کند.یک وقت است که ورزشکاری تعلیم وتربیت در خدمت طاغوت است که این جز خسران برای یک کشوری به بار نمی آورد،ولی وقتی این دوقوه ونیروی بزرگ در خدمت خداست،آنوقت ایمان در آنها تقویت شده وبرای پیشبرد مقاصد اسلام نیروی عظیمی پیدا می شود که هیچ نیرویی نمی تواند جلویش را بگیرد.چنانچه به عیان دیدید که اجتماعات با قوای مادی ومعنوی ونیروی ایمان پیش رفتندتا آینجا واین نهضت عظیم را بپا کردند وآن قدرت های شیطانی را شکستند     “.

   ورزش نوعی مهارت زندگی است برای زندگی بهتر ،افرادی که این مهارت وتوانایی را دارند زندگی بهتر ومفیدی می توانند داشته باشند.این توانایی ومهارت را می توان آموخت وبه دیگران نیز آموزش داد.
ورزش مناسب ترین گزینه برای پر کردن اوقات فراغت کودکان،نوجوانان وجوانان می باشدورزش علاوه بر پر کردن اوقات فراغت می تواند بعنوان وسیله ای برای کنترل انرژي سرشار کودکان،نوجوانان وجوانان عمل کند. همچنین بسیاری از بیماری های جسمی وروانی واجتماعی با ورزش مداوا می شوند.                                                                                                                        
یکی از آثار شوم تهاجم فرهنگی اعتیاد به مواد مخدر بویژه درمیان نوجوانان وجوانان می باشد،بیشتر مطالعاتی که در این زمینه انجام شده نشان می دهد که شروع اعتیاد نوجوانان وجوانان از طریق دوستان وهمچنین آشنایی آنان بامواد مخدر بیشتر به منظور سرگرمی وتفریح بوده است،ورزش بهترین ابزاری است که می تواند جانشین تفریحات ناسالم شود.

ورزش در قرآن

قرآن، كتاب آسماني اسلام، بزرگ‌ترين سرمشق و راه‌گشاي زندگي انسان‌ها در همة شؤون و امور، تا روز قيامت است. در اين كتاب بزرگ و بي‌نقص ـ كه كلام خالق انسان و تمام هستي مي‌باشد ـ آياتي وجود دارد كه به گونه‌اي بر اهميت ورزش و نيرومندسازي جسم در كنار تقويت روح و بُعد علمي دلالت دارد. ما در اين‌جا به برخي از آيات ـ در حدود وسع كتاب ـ اشاره مي‌كنيم، ‌باشد كه راه‌گشاي ورزش‌كاران، ورزش‌دوستان و ساير اقشار جامعة مؤمن و مسلمانان‌ها باشد، ان‌شاءالله.       

طالوت و نيرومند‌سازي    
از جمله مواردي كه نيرومندي جسماني به عنوان يك مزيت و امتياز در قرآن ذكر شده، داستان طالوت و قوم بني‌اسرائيل است. قوم يهود كه در زير سلطة فرعونيان، ضعيف و ناتوان شده بود، بر اثر رهبري‌هاي خردمندانة حضرت موسي ـ عليه السلام ـ از آن وضع اسف‌انگيز نجات يافته و به قدرت و عظمت رسيدند، ولي پس از مدتي دچارغرور شده و دست به قانون‌شكني زدند، و به همين جهت، سرانجام از قوم «جالوت» ـ كه در ساحل درياي روم، بين فلسطين و مصر مي‌زيستند ـ شكست خورده و 440 نفر از شاه‌زادگانشان نيز به اسارت جالوتيان درآمدند.  
اين وضع، چندين سال ادامه داشت، تا آن كه خداوند پيامبري به نام «اشموئيل»[1] را براي نجات و ارشاد آنها برانگيخت. بني‌اسرائيل گرد او اجتماع نموده و از او خواستند رهبر و اميري براي آنها انتخاب‌ كند، تا همگي تحت فرمان و هدايت او، با دشمن نبرد كنند و عزت از دست رفتة خويش را بازيابند.[2[    
اشموئيل به درگاه خداوند روي آورده و خواستة قوم خود را به پيشگاه حضرت احديّت عرضه داشت، به او وحي شد كه طالوت را به پادشاهي ايشان برگزيدم:         
« وَ قالَ لَهُمْ نَبِيٌّهُمْ اِنَّ اللهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طالوُتَ ملِكا؛[3[ 
و پيامبرشان به آنها گفت: خداوند، طالوت را براي زمام‌داري شما مبعوث (و انتخاب) كرده است.»   
از آنجا كه طالوت مردمي كشاوز بوده و توانايي مالي چنداني نداشت، اشراف با انتخاب وي مخالفت نمودند:

« قالوُا انّي يَكونُ لَهُ الُملكُ عَلَيْنا و نَحنُ اَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤتَ سَعَةً مِنَ      الْمالِِ؛[4[         

گفتند: چگونه او بر ما حكومت داشته باشد، با اين كه ما از او شايسته‌تريم؟ و او ثروت زيادي ندارد. »         
او نه ثروت و قدرت مالي دارد ونه موقعيت اجتماعي وخانوادگي، زيرا از خاندان نبوت و پيامبري نبوده و از خاندان پادشاهي نيز نيست. اشموئيل در پاسخ گفت:

« اِنَّ اللهَ اصْطَفيهُ عَليْكُم وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلمِ وَ الْجِسْمِ؛[5[                 
خداوند او را بر شما برگزيده و علم (قدرت) جسم او را وسعت بخشيده است. »      
چنان‌كه ملاحظه مي‌شود، اشموئيل پيامبر دو خصلت «گسترش علمي و توانايي جسمي» را بر دو خصوصيت ديگر، يعني قدرت مالي و افتخارات نژادي و نَسَبي، فضيلت و ترجيح مي‌دهد[6] و دارندة اين دو خصلت را براي احراز مقام رهبري شايسته‌تر مي‌داند، در اين‌جا قدرت بدني با صراحت به عنوان يك مزيت و فضيلت مطرح شده و در كنار علم و قدرت علمي قرار گرفته و با‌ ‌آن مقايسه شده است. هنگامي اهميت اين مقايسه روشن مي‌شود كه با اهميت علم از ديدگاه اسلام آشنا شويم. در قرآن مي‌خوانيم:        

« اِنَّما يَخْشَي اللهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَمؤٌا؛[7]  
در جمع بندگان الهي، فقط علما هستند كه ترس و بيم از خداوند دارند (و حس تقوا و پرهيزگاري در دل آن‌ها راه دارد). »       

« مَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فقَدْ اُوتِيَ خَيْراً كَثيراً[8] ؛   
كسي كه از حكمت (ودانش و استحكام در انديشه و گفتار و رفتار) برخوردارگرديد، به خير و بركت فراواني دست يافته است. »           
كسي كه از حكمت (و دانش و استحكام در انديشه و گفتار و رفتار) برخوردار گردد، به خير و بركت فراواني دست يافته است. »           

خداوند در مقام بيان منزلت والاي حضرت يحيي ـ عليه السلام ـ مي‌فرمايد:     
« وَ اَتَيْناهُ الْحُكْمَ صِبَياً[9] ؛      
ما به يحيي ـ عليه السلام ـ ، آنگاه كه كودكي بيش نبود، حكم و داوري متين و رأي و انديشه‌اي استوار ارزاني داشتيم. و در كودكي به او دانايي عطا كرديم     . »

         «يَرْفَعِ اللهُ الَّذينَ آمَنوُا مِنْكُمْ وَ الَّذينَ اُتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ[10] ؛  
خداوند آن‌هايي را كه ايمان آورده‌اند و كساني را كه دانش يافته‌اند، به درجاتي برافرازد. »  
در احاديث نبوي نيز در اين خصوص چنين آمده است:        

« مِدادُ العُلَماءِ اَفْضَلُ مِنْ دِماء الشُّهداء[11] ؛    
مركب قلم دانشمندان از خون شهيدان برتر است. »

« اِنَّ الْمَلائكَةَ لَتَضعُ اَجْنِحَتَها لِطالبِ الْعِلْم رِضيً بما يَصْنَعُ[12] ؛
فرشتگان آسماني براي ابراز رضايت و شادماني نسبت به دانش آموختن طالبان علم، پروبال خويش را فرو مي‌نهند. »

        
« اُطْلُبُوا الْعِلْمَ وَلَو بالصّين[13] ؛         
جوياي دانش و علم باشيد، هرچند آن را در چين (و نقاط بسيار دوردست) سراغ گرفته باشيد. »

« فَقيهٌ اشَدُّ عَلَي الشَّياطينِ مِنْ اَلْفِ عابِدٍ[14] ؛  
وجود يك فقيه و فرد واجد بينش و بصيرت ديني، از ديدگاه شيطان‌ها و اهريمن صفتان، طاقت‌فرساتر و تحمّل‌ناپذيرتر از وجود هفتاد عابد است. »

           
« مَوتُ قَبيلَةٍ اَيْسَرُ مِنْ مَوْتِ الْعالِمِ[15] ؛        
مرگ يك گروه و قبيله، از مرگ يك عالم و دانشمند، آسان‌تر و تحمل‌پذيرتر است. »

           
حال كه تا حدودي با ارزش و مقام والاي علم و عالم از ديدگاه اسلام آشنا شديم، مي‌توانيم به اهميت تقويت جسم نيز پي‌ببريم، زيرا در اين آية قرآني، نيرومندي جسماني در رديف نيرومندي علمي ـ و البته بلافاصله پس از آن ـ ذكر شده است. البته بايد توجه داشت نيرومندي علمي بر توانايي جسماني اولويت و برتري دارد و رهبر چنان چه از نظر علمي ضعيف باشد، ديگر نمي‌‌تواند رهبري كند و توانايي جسمي او نيز كمكي به وي نخواهد كرد. بدين جهت است كه مي‌بينيم ابتدا توانايي علمي طالوت مطرح شده و سپس توانايي جسمي وي، و فرمود: « وَزادَهُ بَسْطَةً في الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ.»         
از همين جا مي‌توان استفاده كرد كه قوي بودن جسماني براي يك ورزشكار كافي نبوده و بايد به موازات تقويت جسم ـ بلكه مقدم بر تقويت جسم ـ به تقويت جنبة علمي و ايماني نيز بپردازد. قدرت بدني و حتي قدرت علمي فراوان، چنان‌چه با ايمان به خدا همراه نگردد، جز زيان و خسران، فايدة ديگري براي جامعة بشري نداشته و همچون تيغ تيزي خواهد بود در دست زنگيِ مست.      
شجاعت و توان رزمي حضرت داوود ـ عليه السلام ـ  
هنگامي كه طالوت براي مبارزه با جالوت به سوي او حركت مي‌كند، جنگ‌جويان فراواني از مردان بني‌اسرائيل وي را همراهي مي‌كنند، ولي در نهايت با تعداد نيروي اندكي كه داراي ايماني راسخ و استوار بودند، در برابر لشكر انبوه و مجهّز جالوت، صف‌آرايي مي‌نمايند. خداوند متعال به اشموئيل پيامبر وحي مي‌فرستد كه قاتل جالوت شخصي است كه زره حضرت موسي ـ عليه السلام ـ به تن او اندازه باشد، و او مردي است از فرزندان «لاوي بن يعقوب» و نامش «داوود بن ايش» است. ايش، مرد چوپاني بود كه ده پسر داشت[16] و داوود كوچك‌ترين آنها بود.            
طالوت به هنگام گردآوري سپاه، به دنبال ايش مي‌فرستد كه خود و فرزندانت در لشكر من حضور يابيد. آن‌گاه زره حضرت موسي ـ عليه السلام ـ را به تن يك‌يك فرزندان ايش مي‌كند، ولي براي هركدام يا كوتاه است و يا بلند؛ مي‌پرسد: آيا پسر ديگر نيز داري؟    
مي‌گويد: آري، كوچك‌ترين پسرم را با خود نياورده‌ام، تا از گوسفندان نگهداري كند.          
طالوت به دنبال داوود مي‎فرستد و وقتي زره را به وي مي‎پوشاند، آن را درست به اندازة وي مي‎يابد.            
داوود شخصي قوي هيكل، نيرومند و شجاع بود. [17] طالوت براي اين‌كه به توان رزمي و قدرت بدني داوود پي ببرد، از او مي‌پرسد: آيا تاكنون قدرت و نيرومندي خود را آزمايش كرده‌اي؟
وي پاسخ مي‌دهد:‌ آري،‌ هرگاه شيري به گلة من حمله نموده و گوسفندي را به دهان مي‌گيرد، من خود را به آن شير رسانده و با قدرت، دهانش را باز نموده و گوسفند را از آن خارج مي‌كنم![18]
جالوت كه داراي عظمت و ابّهت ويژه‌اي بود، در پيشاپيش لشكر خويش بر فيلي سوار بوده و تاجي بر سر داشت، ياقوتي نيز بر پيشاني وي مي‌درخشيد.           
داوود به اقتضاي شغل چوپاني، فلاخوني در اختيار داشت كه سنگ در آن نهاده و به طرف حيوانات درنده‌اي كه قصد دريدن گوسفندان را داشتند پرتاب مي‌كرد. سنگي در آن نهاده و آن را به طرف سربازاني كه در سمت راست جالوت بودند پرتاب مي‌كند و آنان را متفرق مي‌سازد. سربازان سمت چپ وي را نيز به همين ترتيب از او دور مي‌سازد. آن‌گاه آخرين سنگي را كه به همراه آورده بود، در فلاخن نهاده و آن را به سوي جالوت پرتاب مي‌كند. سنگ ياقوتي كه روي پيشاني جالوت بود اصابت نموده، آن را خرد كرده و به مغزش اصابت مي‌كند! ناگاه پيكر بي‌جان جالوت بر روي زمين قرار مي‌گيرد.[19]
و خداوند بدين گونه رهروان راه حق رابه پيروزي مي‌رساند و به داوود نيز كه خدمت بزرگي نموده و شايستگي خويش را به خوبي به اثبات رسانيده بود، حكومت و دانش مي‌بخشد:
« فَهَزَمُوهُمْ بِِاِذْنِ اللهِ وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ وَ اتيهُ اللهٌ الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ وَ عَلَّمَهُ مِمّا يَشاءُ[20] ؛
سپس آنان به فرمان خدا، ايشان (سپاه دشمن) را به هزيمت و شكست واداشتند و داوود (جوان كم‌سن و سال نيرومند و شجاع كه در لشكر طالوت بود) جالوت را كشت، و خداوند حكومت و دانش را به او بخشيد، و از آن چه مي‌خواست به او تعليم داد.     

ورزش دراسلام

دین مبین اسلام به عنوان یک دین برتر به ورزش جسم در جهت تکمیل جنبه های معنوی انسان اهمیت فراوانی داده و بر جنبه های مختلفی از جمله تربیت کودکان، اهمیت بنیه جسمی، مسابقه، پرداختن به برخی از ورزش ها و ... تاکید فراوان دارد.

تربیت و بازی کودکان

حضرت علی (ع) می فرمایند: رحمت خدا بر پدری که در راه نیکی و نیکوکاری به فرزند خود کمک کند، به او احسان نماید و چون کودکی، رفیق دوران کودکی وی باشد و او را عالم مودب بار آورد.
پیامبر اکرم (ص) فرموده اند: آن کس که نزد او کودکی است باید در پرورش او، کودکانه رفتار نماید.
در مورد توجه حضرت رسول (ص) به بازی و ورزش کودکان، امام صادق (ع) می فرمایند:
یکی از شب ها پیامبر اکرم (ص) همراه حسن و حسین (ع) وارد خانه حضرت فاطمه (س) گردید. پیامبر اکرم به فرزندانش فرمودند برخیزید و با یکدیگر کشتی بگیرید. آن دو کودک برخاستند و به کشتی گرفتن مشغول شدند...

برگزاری مسابقه

امبر اکرم (ص) به عنوان رهبر جامعه اسلامی و فرمانده سپاه اسلام جهت تقویت بنیه نظامی اصحابش مسابقاتی ترتیب می داد و بعضی اوقات خود نیز در آن مسابقات شرکت می نمود.

امام سجاد (ع) می فرمایند: رسول خدا (ص) مسابقات اسب دوانی برگزار می کرد و به برنده مسابقه چند مثقال نقره جایزه می داد. 
امام صادق (ع) می فرمایند: اعرابیی به مدینه آمد و به پیامبر خدا پیشنهاد مسابقه شترسواری کرد. پیامبر قبول کرد. در این مسابقه، شتر پیامبر از شتر اعرابی عقب ماند، پیامبر به اصحاب فرمود: شما این شتر را بالا بردید و خداوند دوست داشت که او را پایین آورد. کوه ها برای کشتی نوح، گردن فرازی کردند، و کوه جودی، تواضعش از همه بیشتر بود. به همین جهت خداوند کشتی نوح را بر کوه جودی فرود آورد.  
امام سجاد (ع) در جایی دیگر می فرمایند: هنگامی که پیامبر اکرم (ص) از جنگ تبوک باز می گشتند مسابقه شترسواری ترتیب داد. با شتر غضباء که اسامه بر آن سوار بود، مسابقه گذاشتند، مردمی که شاهد مسابقه بودند، فریاد بر می آوردند که رسول خدا (ص) پیروز شد، ولی پیامبر فرمودند: اسامه پیروز گردید.

تیراندازی

تیراندازی پرارج ترین ورزش اسلامی است که در قرآن و احادیث و سیره نبوی بدان تاکید شده است. خداوند در قرآن کریم به پیامبر خود می فرماید: ای پیامبر تو تیر نیداختی بلکه خداوند تیر انداخت. (آیه 17 سوره انفال)        
آموزش تیراندازی به عنوان یکی از حقوق فرزند بر والدین یاد شده است و اسلام والدین را به آموزش آن امر می کند.           
پیامبر اکرم می فرمایند: فرزندان خویش را تیراندازی آموزید که این عمل باعث سرشکستگی دشمن است.
همچنین می فرمایند: پسرانتان را شنا و تیراندازی بیاموزید.   
از تفریحات سالم که برای پرکردن اوقات فراغت به آن امر شده است تمرین و مسابقه تیراندازی و اسب سواری است. پیامبر (ص) می فرمایند: بهترین بازی ها در پیشگاه خداوند تعالی اسب دوانی و تیراندازی است.     
همچنین می فرمایند: کسی که تیراندازی بیاموزد و آن را ترک کند یکی از نعمت های خداوند را ترک کرده است.  
و در جایی دیگر فرموده اند: تیراندازی بهترین تفریحات شماست و برشما باد آموختن تیراندازی، زیرا آن بهترین سرگرمی برای شماست.         
رسول خدا می فرمایند: سوارکاری و تیراندازی بیاموزید و اگر تیراندازی بیاموزید نزد من بهتر است از سوارکاری؛ آگاه باشید که خداوند به واسطه یک چوبه تیر سه نفر را به بهشت می برد:
    1- نجار تیرگر،   

 2-  رنگرز تیر در راه خدا،   

 3- تیراندازی در راه خدا   
پیامبر اکرم می فرمایند: همانا زمین بر شما گشوده می شود و دنیا شما را کفایت خواهد کرد، پس هیچ یک از شما هنگامی که سرگرم تیراندازی است احساس عجز و سستی نکند.

شنا  
پیامبر اکرم (ص) فرموده اند: حق فرزند بر پدرش آن است که نوشتن، شنا کردن و تیرانداختن را به او بیاموزد و او را جز با غذای خوب و حلال تغذیه نکند.
همچنین فرموده اند: پسرانتان را شنا و تیراندازی بیاموزید.

اسب سواری           
اسب سواری از جمله ورزش های مورد تاکید اسلام است. خداوند برای فضل و برتری مسلمانان بر کفار آن ها را امر و تشویق به تجهیز نیرو می کند.

خداوند متعال در آیه 60 سوره انفال می فرماید: و شما ای مومنان در مقام مبارزه با آن ها، خود را مهیا کنید و تا آن حد که می توانید از آذوقه و آلات جنگی و اسبان سواری برای تهدید دشمنان خدا و دشمنان خود فراهم سازید.        
رسول خدا می فرمایند: مسابقه بجز در اسب سواری، شترسواری و تیراندازی جایز نمی باشد.

کشتی         
کشتی گرفتن از جمله ورزش هایی است که مورد تاکید اسلام قرار گرفته است.
در حیات القلوب آمده است که پیامبر اکرم در برخوردی که با یکی از مشرکین به نام رکانه داشت او را به اسلام دعوت می کند. رکانه یکی از پهلوانان عرب و از قبیله بنی هاشم بود و با پیامبر خویشی داشت. او برای اثبات برتری خویش بر رسول خدا از او دعوت به کشتی می کند و ده راس از گوسفندان خود را به عنوان شرط پیروزی قرار می دهد. «... حضرت این شرط  را پذیرفت و با او کشتی گرفت و فورا او را بر زمین زد و روی سینه او نشست، رکانه گفت: این کار تو نبود خدای تو اینکار را کرد. بیا بار دیگر کشتی بگیریم. اگر مرا زمین زدی ده گوسفند دیگر به تو می دهم. حضرت باز با او کشتی گرفت و این بار نیز او را به زمین زد. رکانه گفت: یک بار دیگر با هم کشتی می گیریم، اگر این دفعه زمین خوردم، ده گوسفند دیگر به تو می دهم. حضرت این بار نیز او را زمین زد. رکانه گفت: یاری کرده نشود لات و عزی که مرا یاری نکردند...»

ورزش در اسلام

امروزه ورزش در تمام كشورها و جوامع اهميت فوق العاده اى پيدا كرده است. برگزارى مسابقات گوناگون ورزشى در رشته هاى مختلف در سطوح ملى و بين المللى, نشان دهنده اين واقعيت انكارناپذير است. در سايه پروپاكاند و تبليغات بى امان دستگاه ها, سازمان ها و فدراسيون ها, مسابقات ورزشى هواداران فراوان و تماشاچيان بسيارى پيدا كرده است.           
از منظر عقل و دين, ورزش براى تقويت و سلامتى جسم ضرورت دارد. ملتى كه بدنى سالم, بانشاط و نيرومند ندارد از عقل و تفكر شايسته كمتر بهره مند است. مثلى است معروف كه مى گويد: (عقل سالم در بدن سالم است), زيرا تأثير متقابل جسم و جان, مسئله اى ثابت شده و مسلّم است. انسان هايى كه بر اثر تنبلى و عدم تحركات جسمى, بدنى نحيف و عليل دارند و يا بيش از حد فربه و چاق هستند, نمى توانند روحيه اى آرام و بانشاط داشته باشند. اين گونه افراد معمولاً عصبى مزاج, كم حوصله, بهانه گير و داراى روحيه اى ناهنجار و فكرى بيمار هستند و همين مسائل در جسم آنان نيز اثر سويى مى گذارد. حضرت على فرمود: من از حسودان تعجب مى كنم كه چگونه جسمى سالم دارند. حسد, بدبينى و نگرانى هاى روحى و روانى, بدن را ضعيف و بيمار مى كند. پيامبر(ص) مى فرمايد: خوشا به حال كسى كه سالم و زندگى اش در حد كفايت و قوى و نيرومند باشد. از همين رو در تاريخ اديان مى خوانيم: وقتى قوم بنى اسرائيل پادشاهى از خدا خواستند, طالوت با دو ويژگى معرفى مى شود: (خداوند طالوت را براى شما برگزيد و قدرت علمى و جسمى فزون ترى به او عطا فرمود).1     
درباره قدرت موسى بن عمران قرآن مى فرمايد كه در نزاع دو قبيله (قِبطى و سِبطى) حضرت موسى تنها يك مشت به آن مرد زد و او درگذشت: (فوكزه موسى فقضى عليه2). معلوم مى شود حضرت موسى از قدرت جسمانى و مشت پولادين برخوردار بوده است. دختر حضرت شعيب هم به پدرش گفت: اى پدر, موسى را استخدام كن, زيرا آدمى نيرومند و امين است.3 قرآن درباره حضرت هود هم به قدرت جسمانى او اشاره مى كند: (وزادكم فى الخلق بَصْطَةً4).           
اسلام به مسئله سلامت و قدرت جسم و جان اهميت خاصى مى دهد تا آن جا كه بر اين باور است كه رهبران اسلام بايد در سلامت جسم, اعتدال خلقت و قدرت علم و معنويت سرآمد ديگران باشند. رسول گرامى اسلام(ص) مى فرمايد: به سرگرمى و بازى بپردازيد, زيرا دوست ندارم كه در دين شما خشكى و خشونت ديده شود. 
ائمه معصومين با اين كه تحت نظر شديد بودند ولى گاه گاهى قدرت علمى و احياناً قدرت و مهارت جسمى خود را در تيراندازى و اسب دوانى به نمايش مى گذاشتند و اعجاب و تحسين حاضران را برمى انگيختند. امام على(ع) در مسابقات كشتى, پشت تمام اقران خود را به زمين مى زد.
رسول خدا(ص) نيز گاهى در مسابقات اسب سوارى و شتر دوانى شركت مى كردند. بعضى اوقات از رسول خدا(ص) تقاضا مى شد كه در يك مسابقه, داور باشند و حضرت آن را مى پذيرفتند.
پيامبر گرامى اسلام(ص) دستور اكيد داده اند كه كودكان را رها سازيد تا هفت سال بازى كنند.
پيامبر(ص) فرمود: هركس در كنارش كودكى باشد لازم است با او كودكى كند (با او هم زبان و هم بازى شود).چون كه با كودك سر و كارت فتادپس زبان كودكى بايد گشادورزش در اديان الهى, ريشه تاريخى دارد. برادران يوسف براى بردن او به پدر گفتند: او را با ما بفرست تا بگردد و بازى كند. در سيره پيامبر است كه با امام حسن و امام حسين(عليهم السلام) بازى مى كردند; آن ها را روى دوش خود سوار مى كردند و به كشتى گرفتن تشويقشان مى نمودند.5         
در فقه اسلامى بحثى با عنوان (سَبق و رِمايه) مطرح شده است, كه يكى از مسائل آن, مسئله شرط بندى در مسابقات است. مى فرمايند: شرط بندى با پول در مسابقات اسب دوانى, تيراندازى و شمشيربازى جايز است. پيامبر(ص) فرمود: در هيچ مسابقه اى شرط بندى پولى جايز نيست مگر در تيراندازى, شمشيربازى, پرتاب نيزه, شتردوانى و حتى مسابقه با فيل و كليه حيوانات سم دار.
از اين نكته نبايد غفلت كرد كه ورزش فقط منحصر در ورزش هاى رايج و معمول امروزى نيست, بلكه كشاورزى, آهنگرى, درخت كاري… نيز از ورزش هايى هستند كه به عضلات بدن استحكام مى بخشند. به واقع هركار مشروعى كه به قوت جسم و قدرت روح منتهى شود, ورزش است.
هدف از ورزش چيست؟         
در اسلام هدف از ورزش, جمع مال و ثروت و كسب وجهه و شهرت نيست; بلكه وسيله اى براى بهتر عبادت كردن و خدمت بهينه به خلق است. در دعاى كميل مى خوانيم: ((قوّ على خدمتك جوارحى; بار پروردگارا, اعضا و جوارحم را براى خدمت به تو نيرومند گردان) و يا در دعاى روز چهارم ماه مبارك رمضان مى خوانيم: (اللهم قوّنى فيه على اقامة امرك; خدايا, در اين روز مرا براى اقامه فرمانت نيرومند گردان). بدون ترديد تقويت جسم, بدون تمرين و ورزش ممكن نيست. در واقع ما از خدا توفيق ورزش كردن مى طلبيم.          
با وجود اين كه ورزش كردن داراى محاسن و امتيازات فراوانى است, اما اين نكته را نبايد از ذهن دور نگه داشت كه اگر ورزش با اخلاق و اعتدال همراه نباشد, نتيجه مطلوبى را باز پس نخواهد داد. هم چنان كه دين اسلام, دين اعتدال است, به اعتدال در همه امور نيز سفارش كرده است. ورزش كاران باستانى كار ديروز و امروز همواره در خط اعتدال قرار داشته و دارند. فرهنگ حاكم بر اين ورزش, فرهنگ علوى است. نام خدا و ياد خدا, رعايت آداب ويژه باستانى و نيز رعايت اخلاق اسلامى از ويژگى هاى بارز اين رشته ورزشى است. در اين ورزش, پيش كسوتان تقدم دارند و نوآموزان و جوانان مورد احترام مى باشند. روحيه قهرمانى در تمام حركات آنان مشهود است. آنان همواره يار مظلومان و خصم ستم گران بوده اند.    
داستان (پورياى ولى) نمونه اى مشهور و معروف است. وى براى كشتى گرفتن به شهرى اعزام شد. ابتدا به مسجد جامع شهر رفت و نماز اول وقت را خواند. هنگام خارج شدن از مسجد پيره زنى التماس دعا مى گويد, اما خيلى هيجان زده بود. پورياى ولى مى پرسد: مادر, خيلى نگرانى! مى گويد: بله, پسرم پهلوان اين شهر است, شنيده ام پهلوان ديگرى آمده مسابقه بگذارد; اگر در كشتى شكست بخورد من بيچاره مى شوم, زيرا از دخترى خواستگارى كرده ايم اما آنان گفته اند: به شرطى دختر مى دهيم كه پسرت در اين مسابقه پيروز شود. وانگهى تنها نان آور من است. پوريا مى گويد: مادر مطمئن باش كه پسرت پيروز مى شود. وقتى وارد گود شد پس از مدتى گلاويز شدن, تصميم مى گيرد شكست را بپذيرد و به اين طريق مادر پير را از نگرانى نجات داد. اين است منطق دين (ويؤثرون على انفسهم ولو كان بهم خصاصه).

پى نوشت ها:

1ـ بقره(2) آيه 247.  
2ـ قصص(28) آيه 115.         
3ـ همان, آيه 26.        
4ـ اعراف(7) آيه 69. 
5 ـ بحارالانوار, ج103, ص189.

--------------------------------------------------------------------------------
[1] .  در زبان عربي به «اشموئيل»، «اسماعيل» گفته مي‌شود.
« عن الباقر ـ عليه السلام ـ : هو اشموعيل و هو بالعربية اسماعيل». (ملامحسن فيض كاشاني، تفسير الصافي، ج 1، ص 251(.
 [2] . گروهي كه اين خواست را مطرح كردند، طبقة اشراف ـ و به اصطلاح قرآن «ملاء» ـ بودند. در ضمن بايد دانست در آن زمان بين بني‌اسرائيل چنين بود كه نبوت در يك خاندان، و پادشاهي نيز در خاندان ديگر بود. نبوت در بين فرزندان «لاوي» (پسر حضرت يعقوب) و پادشاهي در بين فرزندان «يهودا» (حضرت يوسف).
[3] . بقره (2)، آيه 247.
[4] . همان.
[5] . همان‌جا.
[6] . شيخ طبرسي، تفسير جوامع الجامع، ص 45.
[7] . فاطر (35)، آيه 28.
[8] . بقره (2)، آيه 269.
[9] . مريم (19)، آيه 12.
[10] . مجادله (58) آيه 11.
[11] . شهيد ثاني، منية المريد، ص 9.
[12] . همان.
[13] . همان.
[14] . همان.
[15] . همان.
[16] . در بعضي از تفاسير، تعداد فرزندانش، چهار يا شش ذكر شده است.
[17] . تفسير الصافي، ج 1، ص 255 و 256.
[18] . سيدمحمد حسين طباطبائي، تفسير الميزان، ص 299، تفسير الصافي، ج 1، ص 256.
[19] .تفسير الصافي، ج 1، ص 256.
[20] . بقره (2)، آيه 251.