يادگيري  ذهني -  حر كتي : نقش رابطه  شدت وظيفه

خلاصه- اهداف  مدل تنبام (2001)]مدل  يك بعد اجتماعي- شناختني  اعمال  قوه  مشاهده  شده  و حد  تحمل  اعمال قوه ،  كتابچه  روانشناسي ورزش( صفحات 820-810 نيويورك )[ مدل  ار تباط  شدت تمرين -  ذهن  استفاده  شده  تا  دو بررسي  را طراحي وصورت دهد  تا  استراتژي هاي  ذهني  افراد را در طي  در گيري  در دو وظيفه پرمتقاضي حركتي وتاثير رابطه به شدت  وظيفه  بركانون  ذهني ( يادگيري  ذهني – حر كتي)را بررسي نمايد .

 طراحي : يك  طر ح آزمايشي  به كار  گر فته شده ، در صور تيكه طبقه  بنديهاي فكر ( مر تبط  در مقابل  غير  مرتبط)  در طي  سه مر حله  يك وظيفه دست گير( مطالعه 1)و در طي50% ،70%،90% حداكثر  اكسيژن  به كار گرفته  در يك  وظيفه  دوچر خه  سواري ( مطالعه 2 ) مر تبط  با بررسي مر بع -  چي غير پارامتري   شدند .

روشها – شركت كنندگان مرد و زن در معرض حس افزاينده تلاش حركت از طريق دو وظيفه خسته كننده قرار گرفتند : يك وظيفه دست گير ايزومتري (تعداد = 35) و يك وظيفه دوچرخه سواري ثابت (تعداد = 13) . در طي هر وظيفه به شركت كنندگان‌آموزش داده شد تا به صورت كلامي افكار فعلي خودشان را به صورت جملاتي، عباراتي يا كلماتي به طور مستمر در سرتاسر فرآيند آزمون بيان كنند. افكار گزارش شخصي شركت كنندگان، در طي وظايف ثبت شدند و مدتي بعد طبقه بندي شدند تا الگوهاي كانون ذهني مرتبط و غير مرتبط را نشان دهند.

نتايج : كانون ذهن، به صورت مسلطي، مرتبط بود، هنگاميكه شدت وظيفه، بالا بود. اين يافته ها با مدل (2001) تينام ثابت هستند كه ] مدل يك بعد اجتماعي – شناختني اعمال قوه مشاهده شده و حد تحمل اعمال قوه است[ . كتابچه مدل روانشناسي ورزش رابطه بين شدت تمرين و تخصيص ذهن (يادگيري ذهني -  حركتي) را مطرح مي سازد كه ذكر مي كند كه كليدهاي فيزيولوژيكي آستانه تلاش بر يادگيري ذهني مسلط هستند.

نتيجه گيريها : در طي شرايط بار كار بالا و طول مدت طولاني، ذهن بر حسهاي فيزيولوژيكي سختي متمركز مي شود كه بر آگاهي مركزي مسلط هستند. در اين نكته، يك يادگيري ذهني مرتبط تقريباً قطعي است.

مقدمه

تمايزي بين دو مقوله گسترده يادگيري ذهني – حركتي در ورزش، پيرامون ارتباط و عدم ارتباط بوسيله مورگان و پالاك (1977) روشن شد و از آن هنگام تصور حاكم در ربط اين يادگيري شده است. ارتباط و عدم ارتباط (A/D ) ، استراتژيهاي شناختني را توصيف مي كنند كه حدي را خاطر نشان مي سازند كه ورزشكاران، توجه ذهني خودشان را بر فيدبك حركتي معطوف مي دارند. همانطوريكه در ابتدا بوسيله مورگان و پالاك تعريف شد، ارتباط به عنوان يك سبك ذهني داخلي در نظر گرفته شد كه ورزشكاران دنبال مي كنند تا ورودي حسي را ثبت نمايند و تلاش خودشان را مطابقاً، تطبيق نمايند. ارتباط به هر تفكري اشاره مي كند كه ذهن را از حسهاي داخلي به سوي حسهاي خارجي منحرف كننده انگيزه، منحرف مي سازد.

اكثريت تحقيق با در نظرگيري استراتژيهاي شناختني در تمرين، تكيه بر ارتباط بين A/D و نوعي از متغير مرتبط با وظيفه، مثل عملكرد و نسبت اعمال قوه (RPE) تكيه نموده است. براي اينكه اكثر بررسيهاي تحقيقي در اين حوزه، تكيه بر دوندگاني. نموده اند كه در زمينه آموزش و رقابت آنها، مرتبط با سطوح بالاي تلاش حركتي و اعمال قوه هستند. به صورت خلاصه، ادبيات پيرامون A/D و حسهاي حركتي مثل محدوديتهاي ذاتي در تفسير نتايج بررسيهاي قبلي را بررسي مي كنيم كه يك چارچوب تئوري را پيشنهاد مي كند كه مستلزم ارتباط حسي – حركتي A/D است و دو بررسي را هدايت مي كند تا فرضيه هائي را اثبات نمايند كه از اين تصور كلي ريشه مي گيرند. با مورد خطاب قرار دادن مسئله اي كه  اين حوزه بررسي تعريف و سنجش A/D را محدود مي سازد، آغاز مي كنيم.

موارد متدلو‍ژيكي – سنجش A/D ، ذاتاً مشكل است، زيرا «هدف بررسي (به عبارتي، بستگي ها» براي شركت كننده داخلي است و مستقيماً براي ديگران قابل مشاهده نيست و زيرا شركت كنندگام مشغول فعاليت حركتي مي شوند، هنگاميكه بستگيها رخ مي دهند. محققين قبلي، روشهاي سنجش متعددي را استفاده نموده اند تا استرات‍ژيهاي شناختي به كار گرفته بوسيله تمرين كنندگان را مثل ارزشيابيهاي قلم – كاغذ و بررسي ساختاري را ارزشيابي نمايند. تقريباً، اين معيارها، پس از تمرين و مبتني بر گزارش نقل شده، تعيين مي شود. چامر (1986) معتقد بود كه اين شكل داده هاي شخصي، غير واقعي است، زيرا آشفتگي قصدي دارند. چامر از تحقيق صورت پيرامون اثر استراتژيهاي ذهني در طي فعاليت حركتي طرفداري نمود. جهت حصول اين، جامر ضبط صوتهاي كوچكي را به شركت كنندگان داد و از آنها خواست همه چيز را كه به ذهن آنها مي آيد در حاليكه در يك دوي ماراتون مي دوند، بلند نقل نمايند اين افكار متعاقباً به عنوان مرتبط يا غير مرتبط طبق يك سيستم كدسازي دقيقي طبقه بندي شدند.

به صورت آزمايشي، دستياران تحقيقي ، مطابقت 346/97 را در صورت كدسازي كلامي 30878 طبق اين سيستم حاصل نمودند. همه ناهماهنگيهاي كدسازي پس از بحث گسترده اي حل شدند. اگر چه اين روش تأثير بر هم ريختگي ناظر به گذشته را كاهش مي دهد، بدون محدوديت نيست. بحث مي شود كه شركت كنندگان ممكنست درباره گزارش افكار خاص يا يافتن برخي از كلمات انتزاعي يا بسيار خلاصه، آگاه هستيم.

به علاوه، كلامي سازي افكار ممكنست بر آنچه واقعاً پيرامون آن انديشه مي شود، شايد به افزايش ارتباط گزارشها تأثير گذارد. همچنين عامل بالقوه اي براي يك تأثير مطلوب اجتماعي وجود دارد كه شركت كنندگان تلاش مي كنند تا نوع واكنشهائي را كه فكر مي كنند محققين به دنبال آن هستند، فراهم آورند.

معيار A/D ، احتمالاً حوزه مشكلي براي محققين خواهد ماند. همه روشهاي سنجش نكات قوت و محدوديتهاي ذاتي را داراست. مهم است كه محققين نسبت به اين محدوديتها و تأثير بالقوه گزينش روش سنجش بر نتايج آنها مطلع هستند.

طبقه بندي بستگيها، نيز به خاطر روشهاي نسبتاً متفاوتي كه در A/D عملياتي شده اند، مسئله ساز است. به خاطر اينكه مورگان (1978) ، ارتباط را با توجه به حسهاي حركتي معرفي نمود، در حاليكه عدم ارتباط را عدم توجه به حسهاي حركتي معرفي نمود. (به هر صورت) مؤلفين ديگر، اصطلاحات گسترده تري را تعريف كرده اند، بنابراين ارتباط شامل ثبت صورتهاي داخلي و فاكتور حياتي مهم در عملكرد مي شود، در حاليكه عدم ارتباط مرتبط به انحراف از هر دوي اين نوع كليدها مي شود. چامر (1986) از آشفتگي پيرامون آنچه ارتباط و عدم ارتباط بوسيله بكارگيري اصطلاحات افكار (مرتبط با وظيفه) و (غير مرتبط با وظيفه) معني مي دهند : پيشگيري نمود. افكار ارتباطي شامل هر گونه تفكري مي شوند كه مرتبط به وظيفه بودند (به عنوان مثال، حسهاي حركتي ، آموزشهاي عملكرد و ثبت سرعت)، در حاليكه افكار غير مرتبط با آنهائي، تركيب شدند كه مرتبط با وظيفه نبودند به عنوان مثال افكار فعاليت بازتابي و حل مسئله) . با درك اينكه كانون عملكرد شمول ذهن ممكنست بسيار ساده باشد، اسيوسنون و بيدل (1998) ، يك مدل دو بعدي را معرفي نمودند كه هر دو ويژگي هدايت ذهن (داخلي يا خارجي) و ارتباط وظيفه ( مرتبط يا غير مرتبط) را در صورت طبقه بندي افكار ورزشكاران در نظر مي گيرد. شرايط مرتبط با وظيفه كه طبق آنها توجه ذهن بر چيزي تكيه مي كند كه با وظيفه است و مرتبط در نظر گرفته مي شوند در حاليكه شرايط غير مرتبط با وظيفه، غير مرتبط در نظر گرفته مي شوند افكار مرتبط با وظيفه كه داراي كانون توجه داخل (به عنوان مثال حسهاي حركتي) هستند به عنوان ارتباط داخلي طبقه بندي مي شوند در حاليكه افكار مرتبط با وظيفه كه داراي كانون توجه خارجي هستند، ( به عنوان مثال، استراتژي ارتباط خارجي برچسب داده مي شوند. مشتابهاً ، افكار غيرمرتبط با وظيفه داراي كانون توجه داخلي (به عنوان مثال، روياهاي روزانه) به عنوان غيرمرتبط خارجي در نظر گرفته مي شوند. يك نمونه طرح كوچك (تعداد = 10 نفر) بررسي 66 ممتاز در دوي ما را تن را تأييد نمود كه اين چهار مقوله همگي برحسب رشته وسيعي از بستگيهاي موجود براي اجراكنندگان آستانه تحمل، متقابلاً مرتبط و غير مرتبط بودند. به هر صرت، استتلي، پاركمن و تنبام (در مطبوعات) يافتند كه تنها بعد مرتبط – غير مرتبط كانون يادگيري ذهني، به صورت مفهوم داري به پذيرشهاي اعمال قوه كمك مي نمايد.

يادگيري ذهني – حركتي

مستر زوالگس (1998) بررسي ادبيات A/D را در يك دوره 20 ساله صورت دادند و به نتايجي رسيدند اولاً، به كارگيري ارتباط به طور كلي با عملكردهاي دو به هم پيوسته مي شود، در حاليكه عدم ارتباط با عملكردهاي دو به هم پيوسته نمي شود. دوماً : دوندگان به طور كلي عدم ارتباط را در آموشهاي د و ارتباط را در يك روي سكه مسابقات ترجيح مي دهند. مسترزو الگس پيشنهاد كردند كه اين دو يافته احتمالاً دو جنبه يك روي سكه هستند. (مسترز والگس ، 1998 ، صفحه 263) كه در آن آموزش دو عملاً با سرعت صورت مي گرفت كه تا حدي كند تراز سرعت يك مسابقه واقعي بود. تا به امروز، رابطه بين استراتژي مرتبط دفعات و عملكرد سريعتر در يك نمونه غير اجرائي، با استثناء قابل توجه اسپينك و لانگهارت (1986) مقرر نشده است در جائيكه شناگران با به كارگيري يادگيري ذهني مرتبط به طور قابل توجهي سريعتر از شناگراني كه يادگيري ذهني غيرمرتبط استفاده كردند، شنا نمودند.

مسترز والگس (1998)، عدم وجود يك تئوري كامل را مبني بر به كارگيري استراتژيهاي شناختني به عنوان يك ضعف عمده در ادبيات نقل نمودند. تئوريهائي كه تلاش نموده اند تا كاربرد استراتژيهاي A/D را كه سطح مهارت ورزشكار و دلايل دويدن به عنوان بهم پيوستگيهاي ممكن يادگيري ذهني را معرفي نمايد، مطرح كنند. مورگان و  پالاك (1977) تأييد نمودند كه دوندگان ممتاز مايلند تا استراتژيهاي ذهني مربتط را به كار گيرند، در حاليكه دوندگان غير ممتاز به وسيله استراتژيهاي ذهني غير مرتبط مشخص شدند. تاكنون تحقيق متعاقبي هميشه اين نتيجه گيري را حمايت نكرده است. مسترزو لامبرت (1989) پيشنهاد نمودند كه اينكه يك شخص در حال دويدن مرتبط نمي شود. ممكنست اولاً مرتبط با دلايل وي براي دويدن باشد. بويژه، دوندگان رقيب بيشتري مايلند تا بيشتر از دوندگان رقابتي قبلي مرتبط شوند. اين تشريح در خودش به هر صورت نمي تواند مبين به كارگيري ارتباط در تمرين تفريحي و موقعيتهاي غير رقابتي ديگر باشد.

يادگيري ذهني و RPE– مدرك علمي مرتبط به تأثير A/D پيرامون اعمال قوه محول شده است. كه تا حدي متغير شده است. در برخي از بررسيها، عدم ارتباط مرتبط به نسبتهاي پائينتر اعمال قوه درك يافته شد، در حاليكه ديگران اين تأثير را حمايت نكرده اند. يك محدوديت اساسي كه بر اكثر اين يافته هاي تحقيقي تأثير مي گذارد، شكست در كنترل كافي فشار با كار است. بر اساس بررسي ادبيات مديريت درد، مك كال و مالت (1984) نتيجه گرفتند كه انحراف (عدم ارتباط) فقط براي كاهش استرس مؤثر است در حاليكه براي تحريك و انگيزه عامل متوسط است. اين يافته در يك بافت تمرين به وسيله تنبام، ليدو ولاويان و ديگران (2004) حمايت شده است كه نتيجه گرفتند كه تأثير استراتژيهاي غير مرتبط بر RPE «بار وابسته» (بسته به بار) است. (صفحه 167).

به كارگيري استرات‍ژيهاي مرتبط و غير مرتبط بوسيله تمرين كنندگان، مرتبط با عملكرد وظيفه يا REP ، مي تواند مبين مدل (2001) تنبام يادگيري ذهني به عنوان يك عملكرد فشار تمرين باشد. اين مدل از اطلاعات شيوه پردازش ذهن، به ويژه مدل پردازش معادل (1984) رجسكي ريشه مي گيرد. رجسكي (1985) يك مدل پردازش معادل را براي درد تطبيق داد كه اولاً بوسيله لونتال و اورهارت (1979) ، پيشنهاد شد. مدل پردازش معادل پيشنهاد مي كند، اطلاعات حسي و عاطفي، خودآگاهانه به صورت معادل پردازش مي شوند، اما در طي پردازش آگاهانه كه مشكل است بر منابع مختلف اطلاعات، تكيه نمود، فقط ميزاني از اطلاعات در يك مدت زماني پردازش مي شد. در مدل اوليه، لونتال و اورهارت بين احساس و آگاهي مركزي تمايز قائل شدند. در حاليكه احساس مرتبط به همه ماده پردازش يافته مي شود كه فردي مي تواند در نظر گيرد. آگاهي مركزي (وجدان بيدار) معرف آن بخش از تحريكهاي بالقوه اي است كه فردي مي تواند در نظر گيرد. از بعد پردازش معادل، فرضيه اي بيان مي شد كه استرات‍ژيهاي غرمرتبط، رفع خستگي را به وسيله در برگيري ظرفيت كانال محدودي به هم مي آورند كه براي آوردن احساس خستگي در آگاهي مركزي حياتي است.

مبتني بر اين مقدمه، تنبام (2001) تصور كلي نشانه شناسي را حمايت نمودند، در حاليكه تحت شرايط يادگيري حركتي پائين مي توانند به صورت داوطلب از سوي شيوه غرمرتبط به شيوه مرتبط و از فواصل زماني بين دو رويداد وسيع به باريك تغيير داده شوند. به هر صورت، در طي تمرين بالا، كنترل داوطلبانه يادگيري به طور جدي محو مي شود و بنابراين، سودمندي استرات‍ژيهاي خارجي بر تلاش دريافت شده محدود مي شود. به عنوان سلسله مراتب اين، معارت تمرين RPE و حد تحمل اعمال قوه از «آسان» در سطوح پائين شدت به تمرين «سخت» در سطوح بالاي شدت تغيير مي يابد.

هدف – بررسي فعلي ، وابستگي مرتبط – غير مرتبط بر شدت تمرين را بوسيله بررسي يادگيري ذهني در فواصل منظم «سرتاسر طول مدت دو وظيفه خسته كننده مورد آزمون قرار مي دهد يك وظيفه ايزومتري دست گير و يك وظيفه دوچرخه سواري ثابت. مبتني بر مدل ارتباط يادگيري حركتي – ذهني انتظار رفت كه در طي تمرين داراي شدت پائين ، شركت كنندگان مي توانند كانون توجه ذهني خود را نسبتاً به سادگي زير نفوذ خود قرار دهند، همانطوريكه بوسيله كانون ذهني معكوس خاطرنشان شد همانطوريكه شدت تمرينها، افزايش يافت، توجه ذهني شركت كنندگان انتظار رفت تا به يك كانون داراي تمايز حداقل در ميان شركت كنندگان تغيير يابد.

روش بررسي 1 شركت كنندگان

جمعيتي بالغ بر 35 نفر دانشجو، (21 مرد و 14 زن : سن M : 65/23 سال، 23/3 = SD ) براي اين بررسي از كلاسهاي فارغ التحصيل شده و غير فارغ التحصيل شده در يك دانشگاه بزرگ جنوب شرقي ايالات متحده آمريكا به كار گرفته شدن. تجزيه شركت كنندگان بوسيله عامل نژاد 88% كاكاسيان (تعداد = 31 نفر) ، 9 درصد آفريقائي – آمريكائي (تعداد = 3 نفر) و 3 درصد آسيائي (تعداد = 1 نفر) صورت داده شد. شركت كنندگان به طور متوسط فعال بودند و تجربه قبلي نسبت به وظيفه دست گير را نداشتند. براي اينكه هدف اين بررسي به عنوان يك فرد درگير در ورزش ايروبيك حداقل سه بار در هفته در طي 30 دقيقه در شدت متوسط ( 75- 60 درصد  752 ماكزيمم) براي طول 6 ماه اخير تعريف شد. هيئت بررسي انجمني دانشگاه براي حمايت از موضوعات انساني اين بررسي را تأييد نمود.

وسيله – طبقه بندي انديشه و تفكر – انديشه هاي شركت كنندگان طبق يك سيستم طبقه بندي توسعه يافته بوسيله چامر (1986) طبقه بندي شدند. اين روش گزينش شد، زيرا روش جمع آوري داده هاي ما (به عبارتي ديگر ثبت گفتارها در طي وظيفه) با روش بكار گرفته بوسيله چاغمر در توسعه سيستم وي ثابت است. در حاليكه سيستم دو بعدي فعلي كه بوسيله استيونسن و بيدل (1998) پيشنهاد شد، طبقه بندي جامع تري را پيشنهاد مي نمايد . احساس كرديم كه ماهيت محيطي اين بررسي، خودش را به مسير بعد ذهن (داخلي – خارجي) به كار گرفته در روش استيونس و بيدل هدايت نكرد. تحقيق فعلي اين تصور را حمايت مي كند.

سيستم طبقه بندي چامر، ده طبقه بندي معين توجه معتبر را تصديق مي كند: احساسات و تأثيرات (A ) ، ثبت بدن (B ) ، فرمان و آموزش (‍C‌) ، ثبت سرعت (P) ، فيدبك محيطي (E) افكار فعاليت بازتابي (R) ، حل مسئله شخصي (S‌) ، كار، دوره شغلي و مديريت (W) ، اطلاعات تخصصي (I ) و گفتگوي محاوره اي صميمانه (T ) ، مقولات A  ، B ، C‌، P‌، طبقه بندي كانون ذهني مرتبط را تركيب مي كنند. طبقه بندي كانون ذهني غير مرتبط، مقولات R ،  S‌، W‌، E‌، T  ، I‌ را در بر مي گيرد.

کنترل مؤکد– به دنبال تکمیل وظیفه دست گیر، از شرکت کنندگان سه پرسش با توجه به تعهد آنها نسبت به وظیفه مطرح شد : (a) چقدر نسبت به انجام وظیفه مسئول هستید، در حالیکه کار را انجام می دهید؟ (b ) چقدر فکر می کنید تلاش مرتبط با این وظیفه را تحمل نموده اید؟ (c) چقدر تلاش کردید تا این وظیفه را انجام دهید؟ شرکت کنندگان، هر پرسش را طبق معیار متغیر (هیچ، اصلاً ) تا 5 (خیلی زیاد، خیلی خوب ) نسبت بندی نمودند.

فعالیت سنج دست گیر – ظرفیت دست گیر در بازوی مسلط با به کارگیری مدل فعالیت سنج دست گیر لافایت Tn کالیبره ، مورد سنجش واقع شد. رشته آزمون برای این فعالیت سنج 100 -  0 کیلوگرم است. انقباض داوطلبانه حداکثر شرکت کنندگان (MVC) ، بوسیله بیرون آوری قویترین انقباض از سه تلاش، تبیین شد. تلاشها متعاقباً در طی دوره استراحت 5 دقیقه بین هر تلاش صورت داده شدند.

مهارت و فرآنید وظیفه – یک پرونده پزشکی کامل و رضایت کتبی از سوی هر شرکت کننده قبل از احاطه وظیفه حاصل شدند. شرکت کنندگان در یک اتاق مجزا جای داده شدند، از آنها خواسته شد تا به میله دستی فعالیت سنج در 25 درصد MCV تا حدی که می توانستند آنرا تحمل نمایند، سرفه کنند. کاهش در عملکرد بوسیله بیشتر از 10 درصد این ارزش، این آزمایش را خاتمه داد.

انقباض حداکثر معین دست گیر در 25% MVC مستلزم میزان قابل توجهی از تلاش می شود. در طی این وظیفه، خستگی ماهیچه و کاهش در جریان خون موضعی منتهی به مشاهده درد موضعی و اعمال قوه می شوند. این آزمون قدرت ویژه، برای سهولت اجرای آن گزینش شد و شامل بارگیری افراطی هر مفصل پایه نمی شود. به علاوه ، احتمال داشت که هریک از شرکت کنندگان با این نوع تمرین  را تجربه کنند، بنابراین رهاسازی تأثیرات مثبت بالقوه تجربه یا آشنائی با این وظیفه صورت گرفت. RPC ، در طی وظیفه دست گیر مورد سنجش واقع نشد ، زیرا حصول نسبت هر حس، یک تغییر ذهنی (مرتبط) داخلی را ضرورت می بخشید. به هر صورت، به خوبی تبیین شد که در طی انقباظهای مفصل مستقل ماهیچه، شدت اعمال قوه مشاهده شده به عنوان عملکرد انقباض و خستگی ماهیچه افزایش می یابد.

در طی هر وظیفه، شرکت کنندگان آموزش دیدند تا به صورت کلامی افکار فعلی خود را به صورت جملات، عبارات یا کلمات – به صورت مکرر در طی فرآیند آزمون بیان کنند. به شرکت کنندگان فرصتی داده شد تا این مهارت کلامی را قبل از شرایط آزمون تمرین کنند و به آنها توصیه شد که هیچ پاسخ های صحیح یا غلطی وجود ندارند. جملات شرکت کنندگان بوسیله ممتحن یادداشت شدند و مدتی بعد به صورت مستقل به وسیله دو مصحح طبق سیستم طبق بندی تفکر (1986) چامر نمره دهی شدند. هر جمله، مرتبط یا غیر مرتبط مقوله بندی شد و مقولات، متقابلاً انحصاری و جامع بودند توافق مصحح داخلی ، 100% بود.

بررسی داده هتا

هر مدت زمان کل اختصاص یافته برای تکلیف شرکت کننده (از رخداد وظیفه تا خستگی ارادی) به سه مرحله زمانی برابر آغاز ، میانگین و انتها، تقسیم شد تا شدت وظیفه افزایش یاتفه را نقل کند. آزمونهای (x²) مربع – چی صورت داده شدند تا بررسی نمایند، آیا افکار مرتبط یا غیر مرتبط به صورت متفاوتی به وسیله همان شرکت کنندگان در طی مراحل آغاز، میانگین و انتهای وظیفه دست گیر توزیع شدند. تحت این فرضیه ها، همه جملات باید به صورت برابر بین مقولات توجه مرتبط و غیر مرتبط در هر مرحله توزیع شوند.

نتایج بررسی 1- آمار توصیفی – شرکت کنندگان نسبتهای بسیار بالائی را برای 3 پرسش کنترل – مهارت را نمایش دادند، در صورتیکه خاطر نشان می کردند که آنها نسبت به انجام وظیفه متعهد بودند. میانگین ها و انحراف معیارها (SD  ها ) ، 32/4 (89/0) ، 88/3 و (98/0 ) 47/4 (83% ) برای پرسشهای مرتبط به تعهد وظیفه، تحمل وظیفه مشاهده شده و سرمایه گزاری تلاش، به ترتیب بودند. توان اخذ حداکثر میانگین ، 93/40 کیلوگرم (انحراف معیار = 55/12 بود. مدت زمان متوسط وظیفه 58:1 دقیقه (انحراف معیار = 7/36 ثانیه بود).

یافته های اساسی جدول 1، فرکانس و درصد افکار طبقه بندی شده را در طی مراحل آغاز، متوسط و پایان وظیفه دست گیر نشان می دهد. آزمونهای مربع – چی انجام شدند تا بررسی نمایند آیا کانونهای ذهنی غیر مرتبط به صورت متفاوت در طی هر مرحله (مراحل آغاز، متوسط و پایان وظیفه دست گیر توزیع شدند. بررسیهای x² نشان دادند که شمارشهای فرکانس به طور قابل توجهی در طی سه مرحله تمرین متفاوت بودند. همانطوریکه مورد انتظار بود، فرکانس افکار مرتبط به طور قابل توجهی در طی مرحله تمرین نهائی بیشتر x² (او تعداد = 35) = 76/68 و 000/0 = p ، مبین 94 درصد افکار گزارش شده کل در طی این مرحله بودند . افکار غیر مرتبط در آغاز وظیفه که مبینن 71 درصد کل افکار گزارش شده ،( 35=N = 1 )x² = 36/16 ، 000/. = p بودند مشهودتر بودند، در حالیکه افکار مرتبط در طی مرحله متوسط وظیفه که مبین 64% کل افکار گزارش شده ، (35 = N و 1) = 04/7 x² بودند متداول تر بودند. این فرضیه که افکار مرتبط بر یادگیری ذهنی حاکم می شوند، همانطوریکه شدت وظیفه افزایش می یابد، در وظیفه دست گیر حمایت شد.

روش بررسی 2 شرکت کنندگان

از کل 13 کاکاسیان (92%) شرکت کننده (7 مرد و شش زن)  سن M = 85/26 سال، انحراف معیار = 91/4 برای این بررسی از کلاسهای فارغ التحصیلی و غیر فارغ التحصیلی در یک دانشگاه جنوب شرقی به کار گرفته شدند. شرکت کنندگان نسبتاً فعال بودند (همانطوریکه در بررسی 1 تعریف شد) و تجربه تمرین قبلی را طبق یک میدان ثابت محدود کرده بودند. هیئت بررسی سازمانی دانشگاه برای حمایت از افراد انسانی این بررسی را حمایت نمود.

وسیله – همان سیسم طبقه بندی فکر (چامر 1989) و کنترل مهارت مورد استفاده در بررسی 1، نیز در بررسی دومی استفاده شدند.

آزمون ایروبیک : آزمون تمرین ایروبیک با به کارگیری یک ارگومتر (کارسنج) دارای ترمز چرخ مکانیکی e 828 انجام شد. داده های ضربان قلب (HR) با به کارگیری یک مانیتور Vantage´Lpolar HR (فنلاند و polar Electro ) جمع آوری شدند. حداکثر جذب اکسیژن (₂VO) و معیارهای تبادل (فنلاند و Polar Electro ) جمع آوری شدند. حداکثر جذب اکسیژن (VO₂) و معیارهای تبادل گاز با به کارگیری تنفس 30 ثانیه ای به طور متوسط در یک سیستم سنجش سوخت و ساز.

2400 × MaParvo Medics True محاسبه شدند.

مهارت در وظیفه و فرآیند – پرونده پزشکی سلامت و رضایت کتبی از هر شرکت کننده قبل از جمع آوری داده ها گرفته شدند. تقاضا متعدد کار جسمی و حرکتی در این بررسی از طریق ارگومتری چرخ تأیید شده حاصل شد. یک هفته بعد، شرکت کنندگان برگشتند تا برای 5 دقیقه در حداکثر اکسیژن 50% برای یک 5 دقیقه بعدی در حداکثر اکسیژن 70% و سپس به حالت خستگی ارادی در حداکثر اکسیژن 90 درصد، دوچرخه سواری کنند. ضربان قلب هدف برابر با حداکثر اکسیژن توصیه شده بوسیله طرح کردن واکنشهای قلب در طی آزمون اکسیژن حداکثر به عنوان عملکرد تطابق واکنشهای اکسیژن تعیین شد. در طی آزمون، شدت تمرین به وسیله ممتحن بررسی شد تا اینکه ضربان قلب (bpm 3 ±) حاصل شد، اطمیمان حاصل شد که نسبت سوخت و ساز نسبی توصیه شده حفظ شد. وظیفه تمام شد، هنگامیکه شرکت کنندگان نتوانستند، کار را در دسته بارکار ادامه دهند. مثل مطالعه قبلی، RPE  در طی دوچرخه سواری سنجش شد، زیرا حصول نسبت هر حس حرکتی، مستلزم تغییر ذهنی مرتبط بود.

در طی هر وظیفه، شرکت کنندگان آموختند تا به صورت کلامی افکار فعلی خود را به صورت جملاتی، عباراتی یا کلماتی – به صورت مستمر در طی فرآیند آزمون بیان کنند. مثل مطالعه قبلی، ممتحن این افکار و مدت زمانی را که آنها رخ دادند را ثبت نمود. افکار شرکت کنندگان مدتی بعد به صورت مستقلی به وسیله دو مصحح طبق  سیستم چامر (1986) . (توافق مصحح داخلی، 100% بود) طبقه بندی شدند. نمره ها برای هریک از سه سطح شدت وظیفه توصیه شده : پائین  (حداکثر اکسیژن 50%)، متوسط (70% حداکثر اکسیژن) و بالا (90% حداکثر اکسیژن) محاسبه شدند.

نتایج بررسی 2 – آمار توصیفی

شرکت کنندگان نسبتهای بسیاربالائی را برای س پرسش کنترل – مهارت نشان دادند، که هاطر نشان می کرد که به انها حکم شده بود و موظف به انجام وظیفه بودند. میانگینها و انحراف معیار، (78%) 46/4 ، (12/1) 08/4 و (48/0) 70/4 برای سؤالات مرتبط با تعهد کار، تحمل کار مشاهده شده و تلاش مورد سرمایه گذاری به ترتیب بودند. حداکثر اکسیژن متوسط (min / m1kg ) ، خاطر نشان می کنند که شرکت کنندگان ، دارای تناسب تنفس قلبی برای دسته سنی و جنسیت خودشان را دارا بودند. مدت زمان متوسط تحلیل رفتگی   افراد برای حداکثر اکسیژن 90% 8:52 دقیقه (انحراف معیار = 03/4 دقیقه) بود.

یافته های عمده – جدول 2 ، فرکانس و درصد افکار طبقه بندی شده را در طی مراحل آغاز ، متوسط و پایان وظیفه دوچرخه سواری نشان می دهد. آزمونهای مربع – چی صورت گرفتند تا بررسی نمایند آیا کانونهای ذهنی غیر مرتبط ، به صورت متفاوتی در طی هر مرحله (شدت پائین، متوسط و بالا) در وظیفه دوچرخه سواری توزیع شدند. بررسیها نشان دادند که شمارشهای فرکانس به طور قابل توجهی در طی سه شرط تمرین متمایز بودند. طبق انتظار، فرکانس افکار مرتبط، به طور قابل توجهی در طی شدت بالای تمرین 000/0 = p و 13/90 = (13 = تعداد و 1)  = x² بیشتر بود که مبین 90% کل افکار گزارش شده در طی این مرحله بود. افکار غیر مرتبط در طی تمرین شدت پائین، مشهودتر بودند که مبین 78 درصد کل افکار گزارش شده 000/0  =p و 13/6 = (13 = تعداد و 1- ) ²x  بودند. فرضیه اینستکه افکار مرتبط بر کانون ذهنی حاکم هستند. همانطوریکه شدت وظیفه افزایش می یابد که در وظیفه دوچرخه سواری حمایت شد.

بحث – دو بررسی بر بررسی کانون ذهنی در طی یک وظیفه دست گیر ایزومتری (تعداد=35) و یک وظیفه دوچرخه سواری ثابت (تعداد = 13) و در معلوم سازی تأثیر شدت وظیفه بر کانون دهنی، مورد هدف واقع شدند. مبتنی بر مدل (2001) تنبام، تصور شد که در طی تمرین دارای شدت پائین، کانون ذهن، در میان شرکت کنندگان متفاوت است. همانطوریکه شدت وظیفه افزایش یافت، توجه ذهنی شرکت کنندگان انتظار رفت تا به یک کانون مرتبط دارای تغییر حداقل در میان شرکت کنندگان تغییر نماید. نتایج نشان دادند که کانون توجه ذهنی به طور قابل توجهی در طی سه مرحله تمرین در هر دو وظیفه دست گیر و دوچرخه سوار متفاوت بود. در هر دو وظیفه، کانون ذهن، به طور مسلطی در طی مرحله تمرین دارای فشار اولیه / پایین غیر مرتبط بود و به طور افزاینده ای مرتبط شد، هنگامیکه شدت وظیفه افزایش یافت. بنابراین این تصور که توجه شرکت کنندگان در وههله نخست در طی تمرین دارای شدت بالا، مرتبط بود، در هر دو وظیفه حمایت شد. این یافته ها با مدل 2001 تنبام ثابت هستند که یادگیری حرکتی – ذهنی را مطرح می کردند و مدل پردازش معادل (1985) رجسکی که خاطر نشان می سازد که کلیدهای فیزیولوژیکی آستانه تلاش ارائه شده فوق، بر کانون توجه ذهنی مسلط هستند. در میان مشاهده درد به خوبی استناد شد که توجه ذهنی آشفته و غیر متمرکز از یک تحریک درد آور، مشاهده درد را کاهش می دهد، درک پایه عصبی واقعی این مدلسازی، مبهم باقی می ماند. مدل پردازش اطلاعات اولیه لونتال و اورهارت (1979) ، چهار مرحله را در پردازش تحریک حسی معرفی می نماید. کدسازی ، پرکاری، مشاهده و گزینش توجه ذهنی و سبط سیگنال. در مرحله اول، تحریکات حسی داخل سینگنال های عصبی کدسازی می شوند و در طی مرحله دومی، سیگنال عصبی پرکار می شود. در مرحله سومی، اطلاعات حسی وارد میدان مشاهده (بیداری) می شود و سپس در طی مرحله نهائی، سیگنال وارد کانالهای ذهنی می شود. در این مرحله ذهن متمرکز می شود و سیگنال بسط داده می شود. این مرحله ای است که تأثیر شدت تمرین، نقش خویش را ایفا می نماید. به عنوان مثال، یک فکر غیر مرتبط که ممکنست در طی تمرین دارای شدت متوسط باشد، مهم باشد، ممکنست در طی تمرین دارای شدت بالا از آستانه هوشیاری خارج شود، هنگامیکه حسهای فیزیولوژیکی ، کانون اولیه آگاهی شدند.

یافته ها با بررسیهای قبلی با در نظرگیری کانون ذهنی و عملکرد دویدن موافق هستند. مسترز والگس (1998) نتیجه گیری نمودند که یک کانون ذهنی مرتبط به صورت کلی با عملکردهای دویدن به هم پیوسته می شود، در حالیکه مقابل آن برای عدم ارتباط صحیح است و اینکه دوندگان به طور کلی، عدم ارتباط را در دوهای آموزشی و ارتباط را در طی تمرین فراهم آوردند.

این نتایج نیز به صورت غیر مستقیم پیشنهاد می کنند که شدت وظیفه برای تأثیر تکنیکهای غیر مرتبط بر مشاهدات حرکتی مهم است. کمک نسبی فاکتورهای روانشناختی و فیزیولوژیکی برای گزارشهای فردی اعمال قوه ممکنست بر توان انگیزه تمرین وابسته باشد. بویژه، فاکتورهای فیزیولوژیکی ممکنست در تمرین دارای شدتهای پائین و متوسط، مهم باشد، اما در طی تمرین دارای شدت بالا و طول مدت بالا، محتمل بر این است که توجه ذهنی تکیه بر حسهای بسیار فیزیولوژیکی می کند که بر آگاهی مرکزی مسلط هستند. بنابراین استراتژیهای تطبیق سازی غیرمرتبط می توانند در تلاش مشاهده شده در سطوح پایین به متوسط شدت تمرین موثر باشند. شکست در تبیین مناسب شدت تمرین، یک محدودیت در بررسیهای قبلی در این حوزه  است و ممکنست مبین نتایج متغیری باشد که آنها گزارش نمودند. شدت وظیفه باید در نظر گرفته شود و به صورت مناسبی در بررسیهای آینده کنترل شد تا کارائی مهارتهای ذهنی را بر تلاش مشاهده شده بررسی نماید.

در بررسی نتایج مطالعات فعلی، یکی باید، محدودیتهای ذیل را در نظر گیرد : (a) سنجش (A/D) ذاتاً مشکل است. در مطالعه فعلی، افکار کلامی یافته ارزشیابی شدند، همانطوریکه در طی دو وظیفه تمرین شده به ذهن ورزشکاران آمدند، شیوه ای که از غلط پنداری بازنگرانه جلوگیری می نماید. مسترز واگلس (1998) پیشنهاد می کنند که کلامی سازی در طی انجام وظیفه ممکنست شرکت کنندگان را وادار نماید. نتایج ما، تغییرپذیری در کانون ذهنی را در سرتاسر مراحل زمانی نشان می دهند و از آنجائیکه فرایند در سرتاسر مراحل زمانی ثابت بود، واضحاً ما را از یافتن تفاوتها در کانون توجه ذهنی منع نکرد. با وجود این، واقعیت است که روشهای تهاجمی تر که ممکنست گزارشهای ارتباط را افزایش دهند نمی توانند نادیده گرفته شود. (b) روش جمع آوری داده ها شامل یادداشت برداری جملات شرکت کنندگان توسط ممتحن در طی وظیفه تمرین، به جای ثبت حملات در طی وظیفه و مدتی بعد رونویسی آنهاست. در حالیکه ممتحن هیچ مشکلی را در ثبت اظهارات شرکت کنندگان تجربه نکند، ممکن نیتس تا صحت یادداشتهای خود را تضمین نماید. به علاوه، ممکن است که شرکت کنندگان احتمالاً اظهارات خودشان را مبتنی بر توانائی ممتحن در ثبت آنها به شیوه ای به موقع اصلاح کرده باشند. پیشنهاد می شود که از ضبط صوت استفاده شود و رونویسی متعاقب در بررسیهای آینده این نوع استفاده شود. (c ) خصوصیات تقاضای آزمایشگاه و محیط آزمون ممکنست تمایلات مطلویت اجتماعی را در پاسخها ایجاد کرده باشند. به علاوه، شرکت کنندگان ممکنست ظرفیت و محتوای اظهارات خودشان را در حضور آنی شخص دیگر سانسور کنند یا تغییر دهند. جهت محدود کردن این تأثیر ، ممتحن تأکید نمود که هیچ پاسخهای غلط یا صحیح وجود ندارد. و شرکت کنندگان مورد مطالعه می توانست به وسیله گزارش نمودن آنچه فکر نمودند و بیان صادقانه و واقعی احساسات خودشان ، مفیدتر باشند.

در مجموع، نتایج این بررسی خاطر نشان می کنند که کانون ذهنی در طی تلاش، محول شده، بسیار وابسته به شدت تمرین است. بویژه، در طی تمرین دارای شدت بالا، ذهن بر حسهای فیزیولوژیکی سختی متمرکز می شود که بر آگاهی مرکزی مسلط هستند. این یافته ها مدل (2001) تنبام را حمایت می کنند که رابط بین تلاش فیزیکی و تخصیص ذهن (یادگیری ذهنی – حرکتی) را مطرح می نماید.

تقدیم به شما از طرف سایت

ورزش و آرتروز
آرتروز شايعترين بيماري مفصلي در انسان است . در کشورهاي توسعه يافته ، التهاب مفصل زانو علت ناتواني طولاني مدت در سالمندان به شمار مي رود .
× سن قوي ترين عامل خطر زا جهت ايجاد بيماري است . در يک تحقيق بعمل آمده تنها ۲٪ زنان زير ۴۵ سال دچار آرتروز بودند ولي ميزان شيوع در زنان بالاي ۴۵ تا ۶۴ سال ۳۰٪ و بالاي ۶۵ سال ۶۸٪ بوده است .
× ضربه هاي شديد و استفاده مکرر از مفاصل نيز از عوامل خطرزاي مهمي براي آرتروز محسوب مي شوند . الگوهاي درگيري مفاصل تحت تأثير اضافه بار تحميل شده بر مفاصل در اثر مشاغل يا سرگرمي ها مي باشد . براي مثال :
×آرتروز مچ پا در بالرين ها ، آرنج و مفصل کف دستي – انگشتان درشت پرتاب کننده هاي توپ بيسبال ، شايع است در حاليکه در افراد عادي آرتروز هيچ يک از مفاصل فوق شايع نيست .
×فعاليت هاي شغلي از جمله مشاغل کارگرداني که با متد دستي سر و کار دارند ،
×کارگران نخ ريسي ، کشتي سازي و کارگران معادن زغالسنگ مي تواند موجب آرتروز در مفاصل خاصي شود .
×چاقي عامل خطرزايي براي آرتروز زانو و دست محسوب مي شود و طبق بررسي هاي بعمل آمده کاهش وزني معادل ۵ کيلوگرم شانس پيدايش آرتروز علامت دار زانو را تا ۵۰ ٪ کاهش مي دهد .
بيشتر محققان بر اين باورند که اولين تغييرات بيماري از غضروف شروع مي شود ؛
غضروف مفصل دو عملکرد اساسي در مفصل دارد :
×اول آنکه سطحي فراهم مي آورد که به طور چشمگيري صاف بوده ، فشارهاي وارده را تحمل مي کند و بدين نحو با حرکت مفصل استخوانها براحتي روي يکديگر مي لغزند و در اثر نرم کنندگي مايع داخل مفصل ضريب اصطکاک ناشي عضروف بر غضروف ديگر ، ۱۵ بار کمتر از لغزش دو قطعه يخ بر روي يکديگر است !
× دومين عملکرد عضروف مفصلي آن است که از تمرکز فشارها و در نتيجه خرد شدن استخوان حين تحمل فشار جلوگيري مي کند . هر گاه ساختار بيولوژيک عضروف مفصلي و استخوان غير طبيعي شود و يا اينکه فشار بيش از حد بر مفصل وارد شود . آرتروز پديد مي آيد .
درد مفصلي در آرتروز به صورت درد عمقي و در ناحيه مشخص در مفصل درگير بوده و با حرکت مفصل تشديد و با استراحت تسکين مي يابد .
در صورتي که بيماري پيشرفته باشد ، درد دائمي بوده و گاهي خواب فرد را مختل مي کند . خشکي مفصل پس از برخاستن از بستر يا پس از مدتي فعاليت ( مثلاً رانندگي ) ممکن است بارز باشد . اما معمولاً کمتر از ۲۰ دقيقه طول مي کشد . علائم ديگر مانند تب ، بي حالي ، کاهش وزن و غيره به همراه اين بيماري وجود ندارد . ممکن است پزشک در معاينه متوجه تورم استخوان يا بافت نرم اطراف مفصل ، تغيير شکل و مختصري در زندگي مفصل شود . با توجه به علائم ، پزشک درخواست عکس راديولوژي و آزمايشات مي کند و بيماري را تشخيص مي دهد .
هدف از درمان آرتروز :
× کاهش درد
× حفظ تحرک
× به حداقل رساندن ناتواني مفصل در افراد مي باشد .
کاهش فشار وارده بر مفصل از طريق :
× پرهيز از ايستادن طولاني ، زانو زدن ، چمباتمه زدن
× کاهش وزن
× استراحت
× استفاده از عصا و غيره از درمانهاي غير دارويي محسوب مي شود .
استفاده از داروها و جراحي ارتوپدي در موارد شديدتر در نظر گرفته مي شود .
ورزش جزء حياتي از درمان آرتروز به شمار مي آيد و علاوه بر اينکه از خشکي مفاصل جلوگيري مي کند به تقويت عضلات اطراف مفاصل نيز کمک مي کند . همچنين فرد بيمار با انجام تمرينات ورزشي مناسب احساس نشاط و شادابي کرده ، انرژي کلي بدن بهبود مي يابد .
انواع مختلفي از تمرينات ورزشي براي مبتلايان به آرتروز وجود دارد :
· ورزش هاي هوازي
· قدرتي ( استقامتي )
·کششي
·خم و راست شدن
·و تمرينات ويژه براي مفاصل خاص .
ورزشهاي هوازي مثل شنا « پياده روي ، دوچرخه سواري ، بالارفتن از پله ها و غيره با بالابردن ضربان قلب به تقويت عملکرد قلب و ريه کمک مي کند . همچنين انجام اين تمرينات سبب کاهش درد ، خشکي و ناتواني مفاصل مي شود .
اهداف برنامه تمريني ، ۳۰ دقيقه فعاليت در اکثر روزهاي هفته است ولي ...
-به آهستگي و بتدريج شروع کنيد . اگر تا کنون ورزش نکرده ايد ، ۵ دقيقه تمرين کنيد و اگر مي توانيد آنرا در طي روز چند بار تکرار کنيد . هر هفته به ميزان ده درصد ، زمان تمرينات را طولاني تر کنيد . براي مثال اگر درهفته اول روزي ۱۰ دقيقه پياده روي مي کرديد از هفته دوم روزي يازده دقيقه و ...
-خودتان را به مبارزه بطلبيد ولي خيلي هم به خودتان فشار نياوريد ! هدف قوي تر شدن پمپ قلبتان است و در اين ميان ممکن است عرق کنيد و کمي نفستان تنگ شود ولي به ورزش ادامه دهيد .
- وزن ايده آل خود را به دست آوريد . تحمل وزن اضافي مخفاصلتان را فرسوده خواهد کرد .
حتي کاهش وزن در حد چند گرم فشار اضافي را از روي مفاصل ملتهب بر مي دارد . ورزش در کنار تغذيه سالم بهترين شيوه درمان براي کاهش وزن است .
تمرينات استقامتي و کششي
بلند کردن وزنه هاي سبک و يا استفاده از تجهيزات پيشرفته ، سبب پرورش کلي عضلات بدن مي شود . اين تمرينان باعث افزايش جريان خون عضلات و قدرت و تحمل آن مي شود . قبل از انجام تمرينات قدرتي نکات ذيل را به خاطر داشته باشيد :
1. قبل از تمرين بدن خود را گرم کنيد . اين کار به ورزش هاي سبک مثل پياده روي انجام دهيد .
2. تمرينات کششي مقدم بر ساير تمرينات ( قدرتي )‌هستند .
3. به هنگام بلند کردن وزنه به روش صحيح نفس بکشيد . هنگام بلند کردن وزنه نفس عميق بکشيد و در پايان عمل ، نفس را با قدرت و به آرامي بيرون دهيد .
4. بتدريج وزنه هاي سنگينتر را جايگزين کنيد .
5. بطور يک روز در ميان و يا کمتر ا ز چهار روز در هفته تمرين کنيد .
6. استفاده از قالب يخ که در قالب پارچه اي پيچيده شده به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقيقه بر روي مفاصل ملتهب پس از انجام تمرينات ، از دردناکي و تورم آن پيشگيري مي کند .
7. درد خفيف و قابل تحمل و مختصري احساس ناراحتي در مفصل بعد از تمرين طبيعي است ولي اگر مفاصلتان در شب با چند روز بعد دچار درد شديد شدند ، تمرينات را قطع کرده با پزشکتان مشورت کنيد .
تغييرات اندکي در برنامه تمرين شما را مجدداً به حالت زمان اوليه برمي گرداند.
در اين قسمت يک نمونه از برنامه ورزشي که براي مبتلايان به آرتروز زانو تهيه شده در ذيل مي آيد :

تمرينات کششي
( اشکال ۱-۳ ) سبب تقويت عضلات و حمايت و حفاظت زانو مي شود .
براي تقويت عضلات چهار سر ران که در جلوي ران قرار گرفته ( شکل ۱ )بر روي سطح صاف و سفت و به پشت دراز بکشيد . يک پا را راست ( مستقيم ) نگه داشته و پاي ديگر را از زانو خم کنيد . پاي صاف کشيده شده را به اندازه ۱۵-۲۰ سانتي متر از سطح زمين بلند کرده و به مدت ۵-۷ ثانيه نگهداريد . اين عمل با ۱۲ بار انجام دهيد . سپس با پاي ديگر اين تمرين را انجام دهيد . اگر اين تمرينات آسان و راحت بود ، وزنه اي يک کيلويي را به مچ پا ببنديد . اين نرمش را ۱۲ مرتبه براي سه دوره انجام دهيد . براي تقويت عضلات پشت ران ( شکل ۲ ) بر روي شکم بخوابيد . يک پا را به آرامي ۵-۱۰ سانتي متر بالا بياوريد و ۵-۷ ثانيه را در همين حالت نگه داريد . اين عمل را سه بار و دوباره با ۱۲ حرکت انجام داده و با پاي ديگر تکرار کنيد . براي تقويت عضلات ساق پا ( شکل ۳ ) در جلوي يک پيشخوان بايستيد و روي پنجه هاي پا بلند شويد و اين حرکت را دو دوره و هر بار با ۱۲ حرکت تکرار کنيد.
تمرينات خم و راست شدن زانو
( اشکال ۴-۵ ) خشکي و سفتي عضله را از بين مي برد.
به منظور کشش عضلات خلف ران ( شکل ۴ ) روي زمين بنشينيد . يک پا را دراز کرده و پاي ديگر را به سمت ديگري خم کنيد بطوريکه پاي چپ در کنار زانوي راست قرار بگيرد . به سمت انگشتان پا خم شويد تا موقعيکه احساس کشش بکنيد در اين وضعيت بمانيد ( درد پشت زانو مهم نيست ) راحت باشيد و به آساني نفس بکشيد . ۱۵-۲۰ ثانيه به همين منوال بمانيد . اين تمرين را ۵-۷ مرتبه تکرار کنيد . سپس پاها را عوض کنيد . براي کشش عضلات چهار سر ران ( شکل ۵ ) جلوي يک پيشخوان بايستيد . با دست راست مچ پاي راست را گرفته و به سمت عقب بلند کنيد در حاليکه زانو تا شده است . با دستتان به آرامي پايتان را به سمت نشيمن بکشيد تا احساس کشش در جلوي قسمت فوقاني پا بکنيد. ۵-۷ بار اين حرکت را تکرار کنيد .
·تمريناتي براي افزايش دامنه حرکتي مفصل زانو
( شکل ۶ و ۷ ) دامنه حرکت زانو را بهبود بخشيده و يا حفظ مي کنند و از خشکي مفصل جلوگيري کنند .
به پشت بخوابيد . زانويتان را خم کرده و به سمت سينه بياوريد . دستهايتان را به دور ساق پا قلاب کرده و به آرامي پاشنه پا را به سمت نشيمنگاه بياوريد و ۵-۷ ثانيه نگه داريد . اين تمرين را ۵ بار انجام دهيد .
( شکل ۷ ) روي زمين بنشينيد و پايتان را تا آنجا که ممکن است بکشيد ( يک حوله لوله شده را در زير پاشنه قرار دهيد )‌. به آرامي بر روي زانو فشار آورده و سعي کنيد تا پا کاملاً کشيده و صاف شود . اين حالت را ۵-۷ ثانيه نگاه دارد و سپس يک دقيقه استراحت کنيد و ۱۰ بار اين تمرين را تکرار کنيد . سپس پاي ديگر را تمرين دهيد . اين تمرين را تا ۳ بار در روز انجام دهيد.
« پوکي استخوان و ورزش »
پوکي استخوان بيماري است که با کاهش توده استخواني و اختلال در ساختمان ميکروسکوپي بافت استخوان مشخص و با بالا بردن ميزان شکنندگي استخوان باعث افزايش خطر شکستگي آن مي شود .
در يک تحقيق انجام شده سالانه چندين ميليون شکستگي بر اثر آن رخ مي دهد . در بين اين مصدومين ۴۴ ٪ از ناحيه ستون فقرات ، ۱۹٪ در لگن و ۱۴ ٪ هم از ناحيه مچ دست دچار شکستگي شدند . تا رسيدن به سن ۹۰ سالگي ۳۲ ٪ از زنان و ۱۷٪ از مردان بر اثر کاهش تراکم استخوان به شکستگي دائمي استخوان لگن مبتلا مي شوند و تقريباً ۱۵٪ از اين مبتلايان بعد از يکسال فوت مي کنند .
تراکم توده استخواني در دوران بلوغ در پاسخ به هورمون هاي جنسي به نحو چشمگيري افزايش مي يابد و در نهايت در جوانان به حدي مي رسد که تقريباً دو برابر اين ميزان در کودکان است . پس از آنکه توده استخوان به حداکثر ميزان خود رسيد ، سالها ثابت باقي مي ماند و سپس رو به افول مي گذارد . شواهد قابل توجهي دال بر اين مطلب وجود دارند که کاهش استخوان در زنان در دوره قبل از يائسگي و در مردان در دهه هاي سوم تا پنجم ( ۲۰-۴۰ سالگي )‌آغاز مي شود . به محض يائسه شدن سرعت کاهش استخوان در زنان ۷ برابر مي شود . وقتي اين دوره به پايان رسيد ، کاهش استخوان در سراسر طول عمر با سيري آهسته تر ادامه مي يابد .
علاوه بر کاهش توده استخواني ناشي از افزايش سن ، علل ديگري نيز وجود دارند که سبب پوکي استخوان مي شوند که شامل پرکاري تيروئيد ، کمبود ويتامين دي ( D ) بيماريهاي گوارشي ، بعضي از داروها و کم کاري غده پاراتيروئيد است .
مبتلايان به بيماري پوکي استخوان دچار شکستگي هاي استخوان هاي بدن که گاه با استرس ناچيزي مثل عطسه کردن ، خم شدن يا بلند کردن يک جسم سبک روي مي دهد ، گاه کمر درد پيدا مي کنند که بتدريج درعرض چند هفته فروکش مي کند . ممکن است اين افراد کاهش قد و قوزپشتي پيدا کنند . احتمال شکستگي لگن در نتيجه ضربه خفيف و حتي قبل از زمين خوردن در افراد مسن وجود دارد .
پزشک با ديدن اين علائم درخواست عکس راديولوژي و سنجش تراکم استخوان ( دانسيومتري ) مي کند و بيماري را تشخيص مي دهد .
از آنجايي که پوکي استخوان پس از تثبيت شدن ، غيرقابل بازگشت است پس پيشگيري از آن بسيار مهم است و درمان جهت کاهش درد و جلوگيري از پيشرفت بيماري انجام ميشود.
مدتهاست معلوم شده است در شرايطي که فشاري بر استخوانها وارد نمي شود بافت استخوان خيلي سريعتر از زماني که بر آن باري وارد مي شود تحليل مي رود . اين يافته بر نقش ورزش در پيشگيري و درمان پوکي استخوان صحه مي گذارد .
تمرينات ورزشي علاوه بر اينکه در پرورش و بازسازي عضلات مفيد است در حفظ ساختمان استخوان و افزايش استحکام آن مفيد است . با توجه به اينکه حداکثر حجم توده استخوان حول و حوش سنين ۲۰ تا ۳۰ سالگي حاصل مي شود ، انجام فعاليت هاي ورزشي در سنين نوجواني بي کفايت توده استخوان کمک نموده ودر پي آن پوکي استخوان وعوارض آن در کهنسالي کاهش مي يابد و يا به تعويق مي افتد .
همچنين ورزش با قدرت بخشيدن به عضلات و اسکلت ، به حفظ تعادل کمک کرده و مانع از سقوط بيمار و بروز شکستگي مي شود . همچنين تقويت عضلات شکم و پشت همانند يک کمربند طبيعي عمل مي کند و موجب کاهش تغيير شکل و حفظ وضعيت بدن مي شود .
ترکيب ورزش ، رژيم غذايي مناسب و داروها اساس درمان بيماري پوکي استخوان را تشکيل مي دهد و هيچکدام به تنهايي کارايي مناسبي ندارد .
اين نکته را به خاطر داشته باشيد آنقدر پير نيستيد که هرگز نتوانيد ورزش کنيد !
ورزش هايي همچون راهپيمايي ، دويدن آرام ، وزنه زدن و ساير ورزش هاي تحمل کننده وزن به منظور افزايش تراکم استخوان در سنين رشد و کهولت بسيار مفيد است .
پياده روي :
راه رفتن سريع براي اکثر مبتلايان به پوکي استخوان ورزش ايده آلي است . اين تمرين در هر زمان و در هر جايي قابل انجام بوده و نياز به امکانات خاصي ندارد و با حداقل آسيب همراه است .
بهترين برنامه تمريني ، راه رفتن به مدت ۱۵-۲۰ دقيقه و سه تا چهار بار در هفته است ولي اگر تا کنون تحرک چنداني نداشتيد با ۵ دقيقه پياده روي شروع کنيد . استراحت کنيد و دوباره آغاز کنيد ولي سعي کنيد هر بار يک دقيقه به زمان اضافه کنيد . اين فعاليت ممکن است کمي نفستان را تنگ کند ولي آنرا جدي نگيريد وادامه دهيد . اگر مشکل خاصي از نظر قلب و ريه داريد با پزشکتان در مورد نحوه و ميزان تمرينات ورزشي مشورت کنيد .
ورزشهاي قدرتي :
ورزشهاي قدرتي نظير بلند کردن وزنه ، استخوان هاي بدن را محکم مي کند . خصوصاً اگر در اين تمرينات از عضلات بزرگ پا ، بازو و تنه استفاده کنيد . درباره نحوه طراحي برنامه تمريني با پزشک يا فيزيوتراپيست مشورت کنيد .
ورزشهاي قدرتي ، تمرينات طولاني و آهسته اي هستند . بنابراين از سطح پايين شروع کنيد و بتدريج در طي چند ماه بدن سازي کنيد . براي هر تمرين وزنه ها يا تجهيزات مناسب انتخاب کنيد . از وزنه هاي سبک شروع کنيد تا عضلاتتان بدون کمترين آسيب پرورش يابد. هر سه روز يکبار تمرين کنيد تا بدنتان فرصت کافي براي استراحت و بازسازي داشته باشد .
از ورزشهايي مثل دويدن ، دوچرخه سواري و شنا که استرس زيادي بر استخوانهاي شما وارد مي سازند پرهيز کنيد . همچنين از نرمش هايي که نياز به خم شدن شديد و با فشار به سمت جلو باشد اجتناب کنيد .
خشکي مفاصل و عضلات صبح روز بعد از تمرين طبيعي است ولي اگر درد شديدي در تمام طول روز پيدا کرديد ، مفصلتان ورم کرد يا دچار لنگش شُديد ، برنامه تمريني را متوقف کنيد و پس از بهبودي علائم با وزنه هاي سبکتر و سطحي پائينتر ( ۲۵ تا ۵۰ ٪ )‌شروع کنيد . اگر درد و يا ورم خيلي شديد بود ، با پزشکتان مشورت کنيد . اگر نقطه خاصي از بدنتان درد مي کند ، قالب يخي را که به پارچه اي پيچيده ، قرار داده ايد به مدت ۱۰-۱۵ دقيقه بر روي موضع آسيب ديده بگذاريد.

نقش تربیت بدنی  در جامعه 

چكيده‌

تقريباً‌ در هر جامعه‌اي، ورزش‌ يك‌ نهاد اجتماعي‌ بسيار برجسته‌ محسوب‌ مي‌شود، زيرا ورزش‌ ويژگي‌هاي‌ موجد در هر نهادي‌ را با جاذبه‌ منحصر به‌ فردي‌ كه‌ فقط‌ شايد دين‌ موجد آن‌ باشد، تركيب‌ مي‌كند. در اين‌ مقاله، ديدگاههاي‌ كاركردي) )، تضاد و فرهنگي‌  مرور گرديده‌ و به‌ بحث‌ خواهيم‌ پرداخت‌ كه‌ چگونه‌ ورزش‌ با فرآيند جامعه‌پذيري‌ و تغييرات‌ اجتماعي، ارتباط‌ پيدا مي‌كند. در اين‌ بحث‌ تمركز خواهيم‌ نمود روي‌ تكامل‌ ورزش‌ از يك‌ فعاليت‌ تفريحي‌ و معطوف‌ به‌ مشاركت‌ به‌ فعاليتي‌ كه‌ شبيه‌ شركتي‌ است‌ كه‌ با اصول‌ سوداگري‌ و تفنن‌ هدايت‌ مي‌شود. نقش‌ ورزش‌ در روابط‌ بين‌الملل‌ و توسعه‌ ملي‌ نشان‌دهنده‌ معنا و اهميت‌ سياسي‌ ورزش‌ در بسياري‌ از جوامع‌ است. در حالي‌ كه‌ ورزش‌ قرار است‌ در سطوح‌ بالاي‌ سياسي‌ حالت‌ انسجام‌ دهنده داشته‌ باشد، ولي‌ در سطوح‌ روابط‌ فردي‌ مبتني‌ بر جنس‌ و نژاد اين‌ گونه‌ نيست. نابرابري‌ كه‌ در روابط‌ نژادي‌ و جنسيتي‌ جامعه‌ وجود دارد، در ورزش‌ نيز يافت‌ مي‌شود. جامعه‌شناسي‌ ورزش‌ زماني‌ مي‌تواند به‌ فهم‌ بهتر تمامي‌ اين‌ موضوعات‌ كمك‌ كند كه‌ تئوري‌ نقش‌ بيشتري‌ در تحقيقات‌ اين‌ خرده‌ حوزه‌ ايفا نمايد.

‌ ‌مقدمه‌

ورزش‌ عرصه‌ فعاليتهاي‌ الگومند، ساختارهاي‌ اجتماعي‌ و روابط‌ ميان‌ نهادي‌  است‌ كه‌ فرصت‌ منحصر به‌ فردي‌ براي‌ مطالعه‌ و فهم‌ پيچيدگيهاي‌ حيات‌ اجتماعي‌ فراهم‌ مي‌آورد. ورزش‌ فعاليتي‌ است‌ كه‌ درجه‌اي‌ از اشتغال‌ اوليه‌ يا ثانويه‌اي‌ را در بر دارد كه‌ ديگر شرايط‌ نهادي‌ قادر به‌ پيشي‌ گرفتن‌ از آن‌ نيستند. ورزش‌ چنان‌ فرصتي‌ براي‌ تحقيق‌ در مورد «اشكال‌ بسيار شفاف‌ ساختار اجتماعي‌ فراهم‌ مي‌آورد كه‌ در ديگر نظامها يا موقعيتها نمي‌توان‌ يافت.»: به‌ عبارت‌ ديگر، بعنوان‌ مثال‌ تحقيق‌ ميداني‌ در ورزش‌ امكان‌ تضاد ساخت‌ يافته‌ و رقابت‌ را در شرايط‌ كنترل‌ شده‌ فراهم‌ مي‌آورد، چيزي‌ كه‌ به‌ سختي‌ مي‌توان‌ در ديگر ابعاد حيات‌ اجتماعي‌ يافت. پويايي‌ گروهي، نيل‌ به‌ هدف‌ از طريق‌ سازمان‌هاي‌ اجتماعي، خرده‌ فرهنگها، فرآيندهاي‌ رفتاري، پيوستگي‌ اجتماعي، نابرابري‌ ساخت‌ يافته، جامعه‌پذيري‌ و شبكه‌هاي‌ سازماني، فقط‌ تعداد معدودي‌ از موضوعات‌ جامعه‌شناختي‌ هستند كه‌ مي‌توان‌ در محيط‌هاي‌ ورزشي‌ آنها را مطالعه‌ كرد. پيش‌ فرض‌ اين‌ نگرش‌ اين‌ است‌ كه‌ ساختار يا اشكال‌ رفتار و تعامل‌ موجود در محيط‌هاي‌ ورزشي‌ شبيه‌ رفتار و تعامل‌ موجود در ساير زمينه‌هاي‌ اجتماعي‌ هستند. به‌ عبارت‌ ديگر، ورزش‌ همانند ديگر نهادها جهان‌ كوچكي‌ از جامعه‌ است.

در عين‌ حال‌ كه‌ ورزش، محصول‌ واقعيت‌ اجتماعي‌ است، منحصر به‌ فرد نيز هست. هيچ‌ يك‌ از ديگر نهادها، البته‌ شايد به‌ استثناي‌ دين، داراي‌ آن‌ رمز، احساس‌ غم‌ توأم‌ با شادي، فكر كردن‌ به‌ حادثه‌اي، تثبيت‌ فرهنگي‌ انگاره‌ رمانتيك‌ كه‌ ورزش‌ آنها را داراست، نمي‌باشند. هيچ‌ فعاليت‌ ديگري‌ اين‌ چنين‌ تناقض‌آميز، امر جدي‌ را با امر غير جدي، تفريح‌ و نشاط‌ را با شدت‌ و قوت، و امر ايديولوژيكي‌ را با امر ساختاري، تركيب‌ نمي‌كند.

اين‌ مقاله‌ داراي‌ دو هدف‌ مي‌باشد: اول، توصيف‌ فهم‌ رايج‌ از ورزش‌ و جامعه‌ از طريق‌ آثار جامعه‌شناسان‌ ورزش‌ در حوزه‌هاي‌ برگزيده‌ و دوم، ارزيابي‌ كفايت‌ تحقيق‌ و تئوري‌سازي‌ در اين‌ حوزه‌ها. مقاله‌ داراي‌ پنج‌ بخش‌ است: بخش‌ اول، ديدگاههاي‌ تئوريكي‌ هدايت‌ كننده‌ تحقيقات‌ در جامعه‌شناسي‌ ورزش‌ را ارايه‌ مي‌كند. دو بخش‌ بعدي‌ به‌ بررسي‌ ورزش‌ و دو فرآيند اجتماعي‌ يعني‌ جامعه‌پذيري‌ و تغييرات‌ اجتماعي‌ مي‌پردازد. بخش‌ چهارم‌ به‌ نهاد حكومت‌ (شكل‌ يا فرآيند حكومت‌ و رابطه‌ آن‌ با ورزش‌ اختصاص‌ دارد. بخش‌ نهايي‌ نشان‌ مي‌دهد كه‌ چگونه‌ ورزش‌ سبب‌ تقويت‌ نابرابري‌ نژادي‌ و جنسي‌ مي‌شود. به‌ استثناي‌ بخش‌ مربوط‌ به‌ حكومت، مباحث‌ مطروحه‌ روي‌ آمريكاي‌ شمالي‌ و بخصوص‌ ايالات‌ متحده‌ آمريكا، تأكيد دارند.

‌ ‌ديدگاههاي‌ تئوريكي‌

در سطح‌ كلان، تمركز اين‌ مقاله‌ روي‌ سه‌ ديدگاه‌ تئوريكي: كاركردگرايي‌ ساختاري، تئوري‌ تضاد و مطالعات‌ فرهنگي‌ مي‌باشد كه‌ اين‌ سه‌ ديدگاه‌ در آثار جامعه‌شناسان‌ ورزش‌ نقش‌ برجسته‌اي‌ دارند. جامعه‌شناسي‌ ورزش‌ در دهه‌ 1960 و 1970 پا به‌ عرصه‌ نهاد. اولين‌ مشاركتها در اين‌ حوزه، تلاشهايي‌ بودند در جهت‌ ترسيم‌ و توجيه‌ اين‌ خرده‌ حوزه‌ جديد بعنوان‌ يك‌ حوزه‌ تحقيقي‌ مهم. اين‌ مشاركت‌ها تحت‌ تأثير كاركردگرايي‌ ساختاري‌ قرار داشتند. پارادايم‌ ساختاري، كاركرد تمركزي‌ بر سازمانهاي‌ اجتماعي‌ دارد، اين‌ كه‌ چگونه‌ اين‌ سازمانها كار مي‌كنند و چگونه‌ بقا و دوام‌ مي‌يابند. آنچه‌ به‌ آن‌ تأكيد مي‌شود كاركردهاي‌ (يعني‌ عواقب) رفتارهاي‌ الگومند براي‌ سازمانهاي‌ مورد نظر مي‌باشد (1986(Frey

تحت‌ راهبري‌ اصول‌ كاركردگرايي‌ ساختاري، اين‌ نوع‌ كارها روي‌ موضوعاتي‌ نظير جامعه‌پذيري‌ جوانان‌ از طريق‌ ورزش، ورزش‌ بعنوان‌ وسيله‌اي‌ براي‌ شبيه‌ سازي، ورزش‌ بعنوان‌ يك‌ نظام‌ اجتماعي، رابطه‌ ورزش‌ با ديگر نهادها و كاركردهاي‌ انسجام‌ دهنده‌ ورزش‌ براي‌ مشاركت‌ كنندگان، تماشاگران‌ و سازمانهاي‌ اجتماعي‌ تأكيد دارند.

اين‌ نوع‌ كارها زماني‌ در تاريخ‌ آمريكا ظاهر شدند كه‌ جامعه‌ دستخوش‌ تغييرات‌ سريع‌ شده، باورهاي‌ محبوب‌ آمريكايي‌ مورد چالش‌ قرار گرفته‌ و اقتدار زير سؤ‌ال‌ رفته‌ بود. بسياري‌ از جامعه‌شناسان‌ ورزش‌ به‌ واكنش‌ عليه‌ كاركردگرايي‌ ساختاري‌ و جانبداري‌ آن‌ نسبت‌ به‌ پذيرش‌ و عقلاني‌ كردن‌ آنچه‌ كه‌ هست، پرداختند. آنها بيشتر به‌ پذيرش‌ ديدگاه‌ تضاد تمايل‌ نشان‌ دادند، ديدگاهي‌ كه‌ معتقد است‌ ورزش‌ منعكس‌ كننده‌ و تقويت‌ كننده‌ سلطه‌ آرايش‌ اجتماعي‌ بوده‌ و بدين‌ وسيله‌ تفاضل‌هاي‌ طبقاتي‌ و قدرت‌ را تداوم‌ مي‌بخشد. متفكران‌ تحت‌ تأثير تئوري‌ تضاد ، روي‌ مسايل‌ اجتماعي‌ موجود در ورزش‌ نظير جنسيت‌گرايي نژاد گرايي، طبقه‌ گرايي(65)، ظلم‌ و ستمگري، تضاد سازماني‌ و انحراف، تأكيد دارند.

اخيرا" برخي‌ از جامعه‌شناسان‌ ورزش‌ رهيافتي‌ فرهنگي‌ نسبت‌ به‌ پديده‌هاي‌ مربوط‌ به‌ ورزش‌ اختيار كرده‌اند. از اين‌ نقطه‌ نظر، هر دو ديدگاه‌ كاركردي‌ و تضاد مورد چالش‌ قرار مي‌گيرند، زيرا اين‌ ديدگاهها جبرگرا(66) هستند، يعني‌ به‌ نقش‌ عامل‌ انساني‌ در تغييرات‌ اجتماعي‌ توجهي‌ ندارند. به‌ علاوه، عيب‌ ديگر هر دو ديدگاه‌ اين‌ است‌ كه‌ آنها اهميت‌ الزامات‌ فرهنگي‌ را ناديده‌ مي‌گيرند، در حالي‌ كه‌ ورزش‌ نوعي‌ تجلي‌ فرهنگي‌ محسوب‌ مي‌شود. از اين‌ نقطه‌ نظر، ورزش‌ عرصه‌اي‌ است‌ كه‌ به‌ طريق‌ اجتماعي‌ ساخت‌ يافته‌ و ويژگي‌هاي‌ رشدي‌ و ظاهر شونده‌ آن‌ از اهميت‌ كانوني‌ برخوردارند. محققان‌ كانادايي‌ و اروپايي‌ اولين‌ كوششها را براي‌ نوشتن‌ از اين‌ ديدگاه‌ به‌ كار بسته‌اند و به‌ دنبال‌ آنها اخيرا" محققان‌ آمريكايي‌ اين‌ مسير را طي‌ نموده‌اند.

نظريه‌پردازان‌ مطالعات‌ فرهنگي‌ مدل‌ علوم‌ طبيعي‌ را بعنوان‌ بهترين‌ ابزار براي‌ شناخت‌ پديده، رد مي‌كنند. اينان، رهيافت‌ پديدارشناسانه‌ را بيشتر ترجيح‌ مي‌دهند. يكي‌ از موافقان‌ بزرگ‌ اين‌ ديدگاه‌ چنين‌ اظهار مي‌كند:

«تكرار مطالعات‌ علمي‌ ورزش‌ نقش‌ چنداني‌ در افزايش‌ شناخت‌ يا فهم‌ ما از ماهيت‌ و معناي‌ فعاليتهاي‌ ورزشي‌ نداشته‌ است. با جداسازي‌ ورزش‌ از ويژگي‌هاي‌ رشدي‌ آن، رهيافت‌ (متغير) كاملا" ابعاد اجتماعي‌ - تاريخي‌ و سياسي‌ حيات‌ فرهنگي‌ را ناديده‌ مي‌گيرد. نقش‌ خاص‌ مطالعات‌ فرهنگي، پيوند دادن‌ تجربه‌ زيسته، كنش‌گران‌ انساني‌ و معاني‌ فرهنگي، متون، تجليات‌ (فرهنگ‌ بعنوان‌ تفسير) يا ساختارهاي‌ وسيع‌تر سياسي‌ و اقتصادي‌ جوامع‌ صنعتي‌ مدرن، بوده‌ است.»

وجود ورزش‌ مي‌بايستي‌ برحسب‌ چيزي‌ بيش‌ از صرفِ‌ نيازهاي‌ توليدي‌ اقتصاد سرمايه‌داري، تبيين‌ شود. ورزش‌ محصول‌ انسانهايي‌ است‌ كه‌ با يكديگر تعامل‌ داشته، از مهارتها و علايق‌ خود استفاده‌ مي‌كنند تا ورزش‌ را تبديل‌ به‌ چيزي‌ كنند كه‌ علايق‌ و نيازهاي‌ آنها را برآورده‌ مي‌سازد (1990.(coakley:

براي‌ نظريه‌پردازان‌ مطالعات‌ فرهنگي، تغيير نيز عامل‌ مهمي‌ است. ورزش‌ محصول‌ زندگاني‌ روزمره‌ است(1983(gruneau:.

بدين‌سان، مردم‌ خالق‌ نهادهاي‌ خود هستند، آنها صرفاً‌ پاسخگويان‌ منفعل‌ نيستند. اگرچه، طرح‌ ورزش‌ هميشه‌ مطلوب‌ نيست‌ (مثلا" ورزشكاران‌ نمي‌توانند هميشه‌ مدارس‌ را عوض‌ كنند)، زيرا برخي‌ از افراد درگير، دچار تأثير منفي‌ مي‌شوند و آنها داراي‌ امكانات‌ و منابع‌ كافي‌ براي‌ مقابله‌ با تغييرات‌ سازماني‌ نيستند. بعنوان‌ مثال، ورزشكاران‌ كالج‌ نمي‌توانند كار زيادي‌ در مورد روشي‌ كه‌NCAA ورزش‌ كالج‌ را اداره‌ مي‌كند، انجام‌ دهند. ورزش‌ و هر نشاني‌ از فرهنگ‌ مي‌تواند اشكالي‌ از مقاومت‌ باشد، اگرچه‌ بخش‌ اعظم‌ روابط‌ طبقاتي‌ موجود از جمله‌ روابط‌ جنسي‌ و نژادي، باز توليد مي‌شوند.

‌ ‌ورزش‌ و جامعه‌ پذيري‌

مشاركت‌ جوانان، بخصوص‌ پسران‌ در ورزش‌ اغلب‌ توسط‌ والدين، مسؤ‌ولين‌ مدارس‌ و رهبران‌ اجتماع‌ تشويق‌ مي‌شود، زيرا به‌ ورزش‌ بعنوان‌ زمينه‌ مؤ‌ثري‌ براي‌ يادگيري‌ ارزشها و باورهاي‌ مورد قبول‌ و براي‌ كسب‌ ويژگي‌هاي‌ منش‌ مطلوب، نگريسته‌ مي‌شود. علي‌رغم‌ وجود انتقادات‌ مداوم، بخاطر وجود اين‌ باور كه‌ ورزش‌ ارزشهاي‌ مناسبي‌ نظير خود انضباطي، رفتار جوانمردانه‌ و قدرداني‌ كار سخت، رقابت‌ و نيل‌ به‌ هدف‌ را آموزش‌ مي‌دهد، حمايت‌ اجتماعي‌ بسيار قوي‌ براي‌ مشاركت‌ ورزشي‌ وجود دارد.

اكثريت‌ ادعاها درباره‌ ارزش‌ مشاركت‌ ورزشي‌ بر نقش‌ ورزش‌ بعنوان‌ يكي‌ از كارگزاران‌ جامعه‌پذيري، تأكيد دارند. اما علي‌رغم‌ وجود باورهاي‌ فرهنگي‌ قوي، شواهد اندكي‌ براي‌ حمايت‌ از ادعاهاي‌ صورت‌ گرفته‌ در مورد نقش‌ ورزش‌ در فرآيند جامعه‌پذيري، وجود دارد. مطالعات‌ مقايسه‌اي‌ بين‌ روان‌ ورزشكاران‌ و روان‌ غير ورزشكار (مطالعات‌ مقايسه‌ كنندة‌ زنان‌ بسيار اندك‌ است) حمايت‌ اندكي‌ از اين‌ ايده‌ مي‌كنند كه‌ ورزش‌ براي‌ جامعه‌پذيري‌ كامل‌ و مناسب، ضروري‌ است، يا اين‌كه‌ مشاركت‌ در ورزش‌ منجر به‌ ساخت‌ منش، توسعه‌ اخلاقي، جهت‌گيري‌ رقابتي‌ يا تيمي، شهروندي‌ خوب‌ با ويژگي‌هاي‌ ارزشمند شخصيتي‌ مي‌شود.

ورزش‌ ظاهرا" تفاوت‌ اندكي‌ ايجاد مي‌كند. ورزشكاران‌ و غيرورزشكاران‌ از جهت‌ بسياري‌ از ويژگي‌هاي‌ شخصيتي‌ و جهت‌گيري‌هاي‌ ارزشي، قابل‌ مقايسه‌ هستند. مشاركت‌ ورزشي‌ هيچ‌ تأثير عمومي‌ روي‌ خودپنداري(67) ندارد. اين‌ مشاركت‌ سبب‌ كاهش‌ پيشداوري‌ نمي‌شود، وجود آن‌ براي‌ توسعه‌ قدرت‌ رهبري‌ ضروري‌ نيست‌ و سازگاري‌ اجتماعي‌ الزاماً‌ افزايش‌ نمي‌يابد. نتيجه‌ عمومي‌ مورد قبول‌ جامعه‌شناسان‌ ورزش‌ اين‌ است‌ كه‌ زماني‌ كه‌ يك‌ تأثير جامعه‌ پذيري‌ آشكار يافت‌ مي‌شود، اين‌ تأثير نتيجه‌ فرآيند گزينشي‌ است‌ كه‌ كودكان‌ و جوانان‌ را به‌ ورزش‌ جذب‌ كرده‌ و آنها را در ورزش‌ نگه‌ مي‌دارد، كساني‌ كه‌ با ارزشها و ويژگي‌هاي‌ رفتاري‌ مورد تقاضاي‌ مربيان‌ راحت‌ بوده‌ و همين‌ منجر به‌ موفقيت‌ در ورزش‌ مي‌شود. كساني‌ كه‌ فاقد اين‌ ارزشها و خصايص‌ مطلوب‌ هستند يا هيچ‌ علاقه‌اي‌ به‌ ورزش‌ نشان‌ نمي‌دهند، يا داوطلبانه‌ ورزش‌ را كنار مي‌گذارند (يعني‌ ترك‌ ورزش‌ كردن) و يا غيرداوطلبانه‌ (يعني‌ مربيان‌ آنها را كنار مي‌گذارند).

بحث‌ و اختلاف‌ نظر در مورد تجربه‌ جوانان‌ در ورزش‌ عمدتاً‌ ناشي‌ از اساطير فرهنگي‌ است‌ تا از مطالعات‌ تجربي. آنچه‌ كه‌ سبب‌ ايجاد تفاوتها مي‌شود، واكنش‌هايي‌ است‌ كه‌ كساني‌ كه‌ در اطراف‌ او مهم‌ هستند، در مقابل‌ او ارايه‌ مي‌كنند. مشاركت‌ مداوم‌ زماني‌ محتمل‌ است‌ كه‌ حمايت‌ و ادراك، مثبت‌ باشد و مشاركت‌ زماني‌ دوام‌ نخواهد يافت‌ كه‌ تأثير اجتماعي‌ساز از سوي‌ افراد مهم‌ اطراف‌ كودك‌ وجود نداشته‌ باشد. كناره‌گيري‌ زماني‌ روي‌ خواهد داد كه‌ نقش‌ ورزشي‌ براي‌ هويت‌ فرد ديگر خيلي‌ مهم‌ نباشد و فعاليتهاي‌ غير ورزشي‌ و گروه‌ همسالان‌ براي‌ فرد جذاب‌تر باشند. جامعه‌پذيري‌ بيزاري‌ يا تجربه‌ منفي‌ شديد نيز مي‌تواند سبب‌ كناره‌گيري‌ شود. براون‌ (1985(Brown: دريافت‌ كه‌ بسياري‌ از شناگران‌ در سنين‌ 10-12 سالگي‌ در صورت‌ مواجهه‌ با كاهش‌ موفقيت‌ و تقليل‌ پاداشها براي‌ مشاركت، براي‌ حفظ‌ و حمايت‌ از عزت‌ نفس(68)خود به‌ ترك‌ ورزش‌ پرداخته‌اند.

بالاخره‌ اين‌كه، جامعه‌پذيري‌ جوانان‌ و بزرگسالان، چه‌ مشاركت‌ كنندگان‌ در ورزش‌ و چه‌ غيرمشاركت‌ كنندگان، از طريق‌ تجلي‌ ورزش‌ در وسايل‌ ارتباط‌ جمعي‌ صورت‌ مي‌گيرد. وسايل‌ ارتباط‌ جمعي‌ از طريق‌ مديريت‌ تصوير ذهني(69)دستكاري‌ سمبل‌ها و تفسير ورزشي، به‌ جامعه‌پذيري‌ مي‌پردازند. محصول‌ ورزشي‌ تبليغ‌ شده‌ در رسانه‌ كه‌ منعكس‌ كننده‌ ارزشهاي‌ محافظه‌ كارانه، اقتدارطلب‌ و مليت‌ گرايانه‌ مي‌باشد، به‌ گرمي‌ مورد پذيرش‌ مخاطبان‌ خود قرار مي‌گيرد؛ اين‌ محصول‌ بر آنها تحميل‌ نمي‌شود. در شكل‌ پيامهاي‌ ارزشي‌ موجود در نمايش‌ ورزش‌ محتواي‌ سياسي‌ ضمني‌ وجود دارد. بعنوان‌ مثال، ونر(70) در مطالعه‌ و شرح‌ مسابقه‌ سوپرباول(71) دريافت‌ كه‌ محتواي‌ ارزشي‌ اين‌ مسابقه‌ بشدت‌ كار سخت، فردگرايي‌ شديد و غرور ملي‌ را تأييد و تصديق‌ مي‌كند. وسايل‌ ارتباط‌ جمعي‌ به‌ يك‌ معنا، خالقان‌ فرهنگ‌ بوده‌ و به‌ ما اطلاعاتي‌ در مورد آنچه‌ كه‌ مورد قبول‌ است‌ و آنچه‌ كه‌ مورد قبول‌ نيست، ارايه‌ مي‌دهند. بدين‌سان، وسايل‌ ارتباط‌ جمعي‌ از طريق‌ نمايش‌ و تفسير رويدادهاي‌ ورزشي، نظم‌ تثبيت‌ شده‌ و وفاق‌ ارزشي‌ را تقويت‌ مي‌نمايند. اين‌ نمايش‌هاي‌ ورزشي‌ از طريق‌ وسايل‌ ارتباط‌ جمعي‌ مي‌توانند بر ايده‌هاي‌ ما در مورد ورزش، ادراك‌ ما نسبت‌ به‌ جنسيت، نژاد، روابط‌ اجتماعي‌ و رفتار مناسب‌ و مقتضي‌ و بر تبعيت‌ و پيروي‌ ما از ارزشهاي‌ خاص، تأثير گذارند.

‌ ‌تغيير اجتماعي: از بازي‌ تا ورزش‌ شركتي‌

اگرچه‌ هدف‌ از گونه‌شناسي، ارايه‌ دقيق‌ واقعيت‌ نيست، ولي‌ گونه‌شناسي‌ها ابزار مفيدي‌ براي‌ اهداف‌ تحليلي‌ مي‌باشند. يكي‌ از اين‌ گونه‌شناسي‌ها، تمايز بين‌ بازي‌ از ورزش‌ است، يعني‌ تغيير شكل‌ يك‌ فعاليت‌ تفريحي‌ كه‌ صرفاً‌ بخاطر خود دنبال‌ مي‌شود به‌ يك‌ فعاليت‌ فيزيكي‌ كه‌ بخاطر اهداف‌ بيروني‌ انجام‌ مي‌شود. از لحاظ‌ تاريخي، اين‌ تغيير شكل‌ آنچه‌ را كه‌ پيچ(72) و گاتمن(73) و ديگران‌ آن‌ را بعنوان‌ دنياگرايي(74)، كمي‌شدن،(75) تجارتي‌ شدن(76)، ورزش‌ مدرن، توصيف‌ كرده‌اند، به‌ وجود آورده‌ است.

هوزينگا(1949)(77)، استون‌ (1995)(78)، كايلويس‌ (1961)(79)، ادواردز(80)، مك‌ فرسون‌ و همكاران‌ (1999)(81)، كواكلي‌ (1990)(82) و بسياري‌ ديگر كه‌ به‌ مطالعه‌ ورزش‌ پرداخته‌اند، تمايز تحليلي‌ بين‌ بازي‌ و ورزش‌ را سودمند يافته‌اند. بازي، فعاليتي‌ است‌ كه‌ ورود به‌ آن‌ يا خروج‌ از آن، آزاد و داوطلبانه‌ است، قواعد موقتي‌ و بسته‌ به‌ شرايط‌ پديدار شده، تخيل‌ در آن‌ مجاز است، سودمندي‌ كنش‌ در آن‌ بي‌ربط‌ است‌ و نتايج‌ آن‌ نامعين‌ است. بازي‌ نه‌ تاريخ‌ رسمي‌ دارد و نه‌ سازمان؛ انگيزش‌ و رضايت‌ در آن، دروني‌ است‌ و نتيجه‌ آن‌ هيچ‌ تأثير جدي‌ و ايجاد زمينه‌ فعاليت‌ ندارد. از سوي‌ ديگر، ورزش‌ مدرن‌ كه‌ بصورت‌ بازيهاي‌ المپيك، ورزشكاران‌ دانشگاهي‌ صاحب‌ نام‌ و ورزش‌ حرفه‌اي‌ تجلي‌ دارد، تصويري‌ كاملا" متضاد با بازي‌ را نشان‌ مي‌دهد. اين‌ نوع‌ ورزش‌ را به‌ سختي‌ مي‌توان‌ داوطلبانه‌ دانست؛ قواعد آن‌ رسمي‌ و قابل‌ تعميم‌ بوده‌ و توسط‌ هيأت‌هاي‌ رسمي‌ به‌ اجرا در مي‌آيند (مثل‌ انجمن‌ ورزشي‌ دانشگاههاي‌ ملي‌.(NCAA در اين‌جا نتيجه‌ كار براي‌ افراد و سازمانها به‌ مراتب‌ جدي‌تر از مشاركت‌ در فعاليت‌ فيزيكي‌ است‌ و برنده‌ شدن‌ (نتيجه‌ كار) مهم‌تر از مشاركت‌ در فرآيند مي‌باشد.

به‌ موازات‌ نهادي‌ شدن‌ ورزش، بخصوص‌ در بالاترين‌ سطوح‌ رقابت‌ آماتور و حرفه‌اي‌ ورزش‌ منعكس‌ كننده‌ مدل‌ شركتي‌ / كالا مي‌شود. ورزش‌ بيشتر به‌ كار شبيه‌ است‌ تا به‌ بازي. كانون‌ كنترل‌ از بازيكن‌ / مشاركت‌ كننده‌ به‌ مدير و حضار، تغيير مكان‌ داده‌ است. سرگرمي‌ و تماشايي‌ بودن‌ جايگزين‌ اخلاقيات‌ و نجابت‌ شده‌ است. نمايش، جايگزين‌ ورزش‌ شده‌ است‌ (1995.(Stone: امروزه‌ جذب‌ تماشاگران‌ و حمايت‌ مادي‌ رسانه‌هاي‌ جمعي‌ مهم‌تر از خود فرآيند بازي‌ كردن‌ است، زيرا اكنون‌ ورزش، انگيزه‌ سود و بازار يافته‌ است. اخلاق‌ دنياي‌ تجاري‌ و شركتي‌ راهبر ورزش‌ است‌ نه‌ اصول‌ بازي‌ و تفريح‌ (1989)(83). نبايستي‌ تعجب‌ نمود كه‌ ورزش‌ در سطح‌ بالا به‌ پديده‌اي‌ تجارتي، كالايي‌ و توده‌اي‌ تبديل‌ شده‌ است. از زماني‌ كه‌ سازمان‌ تجاري‌ جايگزين‌ خانواده‌ بعنوان‌ واحد اساسي‌ هماهنگ‌ كنندة‌ فعاليت‌ اقتصادي‌ شده‌ و سرمايه‌ انحصاري‌ سبب‌ رشد بازار مصرفي‌ بعنوان‌ عامل‌ برتر در سازمان‌ اقتصادي‌ گرديده، بسياري‌ از نهادها از جمله‌ نهاد ورزش‌ در جامعه‌ آمريكا عقلايي‌ شده‌ و حالت‌ شركتي‌ پيدا كرده‌اند. عامل‌ تجاري‌ چنان‌ نقش‌ برجسته‌اي‌ دارد كه‌ حتي‌ منجر به‌ محاسبه‌ توليد ناخالص‌ ملي‌ ورزش‌ (Gnasp) شده‌ است. در سال‌ 1988، توليد ناخالص‌ ملي‌ ورزش‌ 1/63 ميليارد دلار بوده‌ است‌ (1990.(Comter Stogel: اين‌ عدد توليد ناخالص‌ ملي‌ ورزش‌ را در ليست‌ توليد ناخالص‌ ملي‌ مربوط‌ به‌ 50 فعاليت‌ تجاري‌ عمده، در رديف‌ بيست‌ و دوم‌ قرار مي‌دهد كه‌ در آن‌ ورزش‌ در رديف‌ بالاتر از صنعت‌ اتومبيل، نفت‌ و هواپيمايي‌ قرار دارد.

عواقب‌ و دستاوردهاي‌ تجارتي‌ شدن‌ ورزش، بسيار مهم‌ مي‌باشند. اول‌ اين‌كه، ممكن‌ است‌ تغييراتي‌ در شكل‌ يا قواعد بازي‌ صورت‌ گيرد. بعنوان‌ مثال، در فوتبال‌ تغييراتي‌ صورت‌ گرفته‌ تا فوتبال‌ از جذابيت‌ بيشتري‌ براي‌ تماشاگران‌ داخل‌ استاديوم‌ و بينندگان‌ تلويزيوني‌ برخوردار باشد.

دوم‌ اين‌كه، ممكن‌ است‌ جهت‌گيري‌ يا ارزشهاي‌ مشاركت‌ كنندگان‌ در ورزش‌ از ارزشهاي‌ مبتني‌ بر استكمال‌ نفس(84) و رضايت‌ به‌ ارزشهاي‌ مبتني‌ بر سرگرمي‌ و تفنن‌ و نفع‌ شخصي(85)، تغيير يابد. كاكلي‌ (1990(Coakley: اين‌ پديده‌ را بعنوان‌ تغييري‌ از جهت‌گيري‌ زيبايي‌شناختي(86) كه‌ تأكيد آن‌ بر زيبايي‌ و لذت‌ تحرك، مهارت، توانايي‌ و فعاليت‌ مادام‌ العمر است‌ به‌ جهت‌گيري‌ قهرمانانه(87) كه‌ تأكيد آن‌ بر خطر، هيجان، سبك‌ و تعهد كوتاه‌ مدت‌ به‌ پيروزي‌ است، توصيف‌ كرده‌ است.

در حال‌ حاضر علوم‌ ورزشي‌ در حال‌ پيشرفتي‌ وجود دارد كه‌ هدف‌ اوليه‌ آن‌ بهبود عملكرد است. تأكيد اين‌ علوم‌ بر استراتژيها، بهبود تكنيكي، مداخله‌ تغذيه‌اي‌ و روان‌شناختي‌ يا هر تكنيكي‌ براي‌ دستكاري‌ يا مهندسي‌ كردن‌ ورزشكاران‌ براي‌ بهتر نمودن‌ عملكرد آنها مي‌باشد. اين‌ فرآيند علمي‌ شدن(88)ورزش‌ قهرمانانه‌ ناميده‌ مي‌شود، اين‌ روندي‌ است‌ كه‌ با اهداف‌ ابزاري‌ ورزش‌ شركتي، هماهنگ‌ و سازگار است‌ (1978.(Brohn:

سوم‌ اين‌كه، كنترل‌ و تأثيرگذاري‌ اساساً‌ در دستان‌ اشخاص‌ و سازمانهايي‌ است‌ كه‌ خودشان‌ مشاركت‌ كنندگان‌ مستقيم‌ نيستند. ليگ‌ها، گروههاي‌ تنظيم‌ كننده‌ نظيرNCAA ، رسانه‌هاي‌ جمعي، حمايت‌ كنندگان‌ مادي‌ رويدادهاي‌ ورزشي، مديران‌ ورزشهاي‌ حرفه‌اي، ادارات‌ ورزشي‌ و فارغ‌التحصيلان‌ دوره‌هاي‌ دانشگاهي، نمونه‌هايي‌ از اين‌ مراكز تأثير گذاري‌ هستند. اين‌ امر، ورزشكاران‌ حرفه‌اي‌ را واداشته‌ تا در جهت‌ افزايش‌ تأثير خود روي‌ تصميم‌گيريها دست‌ به‌ اقداماتي‌ نظير: اتحاديه‌ سازي، استفاده‌ از كارگزاران(89) و توسل‌ به‌ چالش‌هاي‌ حقوقي‌ بزنند.

چهارمين‌ نتيجه‌ تجارتي‌ شدن‌ ورزش، كاهش‌ آماتورگرايي(90) و رشد حرفه‌اي‌گرايي(91) است‌ (1985.(Eitzam: 9891 ,sewart: ورزش‌ آماتور سطح‌ برتر، ورزش‌ شركتي‌ است، خواه‌ اين‌ ورزش‌ با بازيهاي‌ المپيك‌ مرتبط‌ باشد، خواه‌ با ورزشهاي‌ دانشگاهي. ويژگي‌ خاص‌ ورزش‌ آماتور اين‌ است‌ كه‌ مشاركت‌ در آن‌ به‌ جهت‌ عشق‌ و علاقه‌ به‌ ورزش‌ است‌ نه‌ به‌ جهت‌ پاداشهاي‌ بيروني.

انگيزش‌ها و پاداشهاي‌ دروني‌ هنوز وجود دارند، ولي‌ رشد اهميت‌ پاداشهاي‌ پولي‌ (قانوني‌ يا غيرقانوني) براي‌ ورزشكاران، اهميت‌ مبالغه‌آميز برنده‌ شدن‌ كه‌ نتيجه‌ آن‌ رفتار با ورزشكاران‌ بصورت‌ اجزاي‌ قابل‌ معاوضه‌ است، افزايش‌ موارد استفاده‌ از داروهاي‌ نيروي‌ زا توسط‌ ورزشكاران‌ و تداعي‌ معاني‌ موفقيت‌ ورزشي‌ با اهداف‌ سودطلبي، رويت‌پذيري، سرگرمي‌ و تفنن‌ و پرستيژ اجتماعي‌ - سازماني‌ مي‌باشد، سبب‌ شده‌ است‌ كه‌ اهميت‌ انگيزشها و پاداشهاي‌ دروني‌ تنزل‌ يابد.

تجارتي‌ شدن‌ ورزش‌ شديدا" تحت‌ تأثير نقش‌ رسانه‌هاي‌ جمعي، بخصوص‌ تلويزيون، در برنامه‌ريزي‌ محصولات‌ ورزشي‌ و در پولهاي‌ پرداختي‌ به‌ سازمانهاي‌ ورزشي‌ براي‌ اخذ حق‌ پخش‌ اين‌ برنامه‌ها، قرار دارد. نقش‌ رسانه‌هاي‌ جمعي‌ در سالهاي‌ اخير اهميت‌ زيادي‌ داشته‌ است. بعنوان‌ مثال، در سال‌ 1980 سه‌ شبكه‌ تلويزيوني‌ عمده، فقط‌ 787 ساعت‌ برنامه‌هاي‌ زنده‌ ورزشي‌ را پخش‌ كردند، ولي‌ در سال‌ 1989 اين‌ سه‌ شبكه‌ به‌ اضافه‌ كانالهاي‌ TBS,SCA,ESPN، 7341 برنامه‌ زنده‌ ورزشي‌ را پخش‌ نمودند (1990Stogel:)، يعني‌ رشدي‌ در حدود 90 درصد در طي‌ 9 سال‌ گذشته‌ را شاهد بوديم. سرازير شدن‌ شديد پولهاي‌ ناشي‌ از رسانه‌هاي‌ جمعي‌ كاملا" قابل‌ توجه‌ و آشكار است. بعنوان‌ مثال، ليگ‌ ملي‌ فوتبال‌ حق‌ پخش‌ بازيهاي‌ خود از سال‌ 1990 تا سال‌ 1993 را به‌ قيمت‌ 6/3 ميليارد دلار فروخت، در نتيجه‌ درآمد ساليانه‌ ليگ‌ از تلويزيون، در طي‌ سال‌ 1989 حدود 90 درصد افزايش‌ داشت.

مؤ‌سسه‌ ورزشي‌ پوشش‌ تلويزيوني‌ رويدادهاي‌ خود را خواهان‌ است‌ و اين‌ امر بخاطر نقش‌ رسانه‌هاي‌ جمعي‌ در سودآوري‌ و نمايش‌ رويداد ورزشي‌ به‌ توده‌ وسيعي‌ از مخاطبان‌ مي‌باشد. رسانه‌هاي‌ جمعي‌ نيز به‌ دنبال‌ برنامه‌سازي‌ ورزشي‌ هستند، بدين‌ دليل‌ كه‌ توليد اين‌ نوع‌ برنامه‌ها در مقايسه‌ با ديگر انواع‌ برنامه‌ها، ارزان‌تر بوده‌ و به‌ رسانه‌هاي‌ جمعي‌ اين‌ امكان‌ را مي‌دهد تا به‌ مخاطبان‌ صعب‌الوصولي‌ نظير جوانان‌ و تحصيل‌كردگان‌ دانشگاهي‌ كه‌ داراي‌ درآمد آماده‌ مصرف‌ نيز هستند، دست‌ يابند (1990.(Coakley: اين‌ امر سبب‌ مي‌شود تا برنامه‌سازي‌ ورزشي‌ براي‌ تبليغ‌ كنندگان‌ تجاري‌ خاصي، بسيار جذاب‌ باشد. بدين‌سان، رسانه‌هاي‌ جمعي‌ و ورزش‌ داراي‌ رابطه‌ همزيستي، بخصوص‌ همزيستي‌ از لحاظ‌ اقتصادي، مي‌باشند. درك‌ اين‌ نكته‌ مهم‌ است‌ كه‌ در اين‌ رابطه، رسانه‌هاي‌ جمعي‌ نقش‌ مسلطي‌ را ايفا مي‌كنند، زيرا ورزش‌ عمدتاً‌ بوسيله‌ قواعد و دستورات‌ تجاري‌ هدايت‌ مي‌شود.

تلويزيون‌ صرفاً‌ علايق‌ تجاري‌ را كه‌ بخش‌ ذاتي‌ ورزشهاي‌ پر بيننده‌ در جوامع‌ سرمايه‌ داري‌ هستند، بسط‌ و گسترش‌ مي‌دهد. اگرچه‌ انجام‌ برخي‌ تغييرات‌ صرفاً‌ جهت‌ نيازهاي‌ خاص‌ پوشش‌ تلويزيوني‌ مي‌باشد، دليل‌ واقعي‌ اكثر تغييرات‌ حادث‌ در طي‌ سه‌ دهه‌ گذشته‌ همانا تمايل‌ به‌ توليد سرگرمي‌ با قابليت‌ فروش‌ بيشتر براي‌ تمامي‌ بينندگان‌ و توليد بسته‌هاي‌ تجاري‌ جذاب‌تر براي‌ حاميان‌ مادي‌ و تبليغ‌ كنندگان‌ تجاري‌ بوده‌ است‌ (1990(Coakley:.

اگرچه‌ همين‌ كه‌ وجود و ماهيت‌ يك‌ ورزش‌ در تلويزيون‌ به‌ نمايش‌ گذاشته‌ شود و حمايت‌ مادي‌ از سوي‌ تلويزيون‌ را دريافت‌ كند، در آن‌ صورت‌ سازمانهاي‌ ورزشي‌ براي‌ هميشه‌ تغيير مي‌يابند (1977(Altheidet snow:8791,Parente:.

ماهيت‌ ورزش‌ بوسيله‌ رسانه‌هاي‌ جمعي‌ با تأكيد اين‌ رسانه‌ها روي‌ نمايش‌ يا آنچه‌ كه‌ آن‌ را «سرگرمي‌ شدن»(92) خوانده‌اند، تغيير كرده‌ است. بسياري‌ از تغييرات‌ حادث‌ در ماهيت‌ ورزش‌ ناشي‌ از تأثير رسانه‌هاي‌ جمعي‌ و تمايل‌ مديران‌ اين‌ رسانه‌ها و نمايندگان‌ مؤ‌سسات‌ ورزشي‌ براي‌ افزايش‌ جاذبه‌ محصولات‌ ورزشي‌ آنها به‌ منظور حفظ‌ حاشيه‌ سود مي‌باشد. بنابراين، برخي‌ اوقات‌ رسانه‌هاي‌ جمعي، خشونت‌ را تمجيد نموده، قهرمان‌ خلق‌ نموده، خواهان‌ تغيير برنامه‌هاي‌ ورزشي‌ شده‌ و خواستار تغيير در قواعد ورزش‌ مي‌شوند تا بر ارزش‌ محصول‌ افزوده، تعداد مخاطبان‌ را افزايش‌ داده‌ و سود بيشتري‌ از تبليغ‌ كنندگان‌ تجاري‌ به‌ دست‌ آورند. نقش‌ برجسته‌ رسانه‌هاي‌ جمعي‌ در ورزش‌ بدين‌ معناست‌ كه‌ در نمايش‌ ورزش‌ از طريق‌ تلويزيون، واسطي‌ وجود دارد. بدين‌ معنا كه‌ بينندگان‌ آن‌ نمايشي‌ از ورزش‌ را بصورتي‌ كه‌ بوسيله‌ تفسير ورزشي، گزينش‌ صحنه‌ها و كارگرداني‌ صحنه‌ها،تصوير شده، مي‌بينند(1977(Coakley:0991, Comiskyet al:. نمايش‌ رسانه‌ جمعي‌ از يك‌ رويداد ورزشي، بعنوان‌ واقعيت‌ در نظر گرفته‌ مي‌شود و اين‌ نوعي‌ ناديده‌ گرفتن‌ اين‌ واقعيت‌ است‌ كه‌ اين‌ ارايه‌ يك‌ رويداد به‌ نمايش‌ درآمده‌اي‌ است‌ كه‌ تفسير ورزشي‌ بر آن‌ تأثير گذاشته‌ است. آنچه‌ كه‌ به‌ نمايش‌ گذاشته‌ شده، عموماً‌ با دستور كار رسانه‌هاي‌ جمعي‌ و مؤ‌سسات‌ ورزشي، هماهنگ‌ و سازگار است.

يكي‌ از رفتارهاي‌ مربوط‌ به‌ ورزش‌ كه‌ از آن‌ بعنوان‌ نتيجه‌ تعريف‌ رسانه‌هاي‌ جمعي‌ از ورزش‌ ياد مي‌شود، شرطبندي(93)است. نه‌ تنها مراكز رسانه‌هاي‌ جمعي‌ اطلاعات‌ مورد نياز يك‌ شرطبند رافراهم‌ مي‌سازند، بلكه‌ اين‌ مراكز يكي‌ از منابع‌ مشروعيت‌بخشي‌ به‌ شرطبندي‌ هستند. وارد نمودن‌ اطلاعات‌ مربوط‌ به‌ امتيازات‌ و گزارشات‌ مربوط‌ به‌ مصدوميت‌ها در توصيف‌ بازيهاي‌ آتي‌ و معرفي‌ چهره‌هاي‌ معروف‌ شرطبندي‌ و تحليل‌گران‌ شرطبندي، تمامي‌ اينان‌ اين‌ پيام‌ را به‌ مردم‌ مي‌رساند كه‌ شرطبندي‌ يك‌ فعاليت‌ قابل‌ قبول‌ بوده‌ و اين‌كه‌ شرطبندي‌ در ورزش، يار طبيعي‌ ورزش‌ است، هرچند شرطبندي‌ و قمار در ورزش‌ فقط‌ در دو ايالت‌ قانوني‌ مي‌باشد. بدين‌سان‌ تأمين‌ اطلاعات‌ مورد نياز براي‌ شرطبندي‌ كه‌ براي‌ بينندگان‌ نيز جذاب‌ مي‌باشد، رابطه‌ همزيستي‌ ورزش‌ و رسانه‌هاي‌ جمعي‌ را تقويت‌ مي‌كند (1987(D' Angelo: .

شرطبندي، بعنوان‌ يك‌ فعاليت، شايع‌ و گسترده‌ بوده‌ و اساساً‌ براي‌ بسياري‌ از مردم‌ يك‌ فعاليت‌ مشروع‌ به‌ حساب‌ مي‌آيد (1988.(Rosecrance: مطالعه‌ جامع‌ بعمل‌ آمده‌ در سال‌ 1974 در مورد رفتار شرطبندي‌ آمريكايي‌ها نشان‌ داد كه‌ در طي‌ 12 ماه‌ گذشته، اندكي‌ كمتر از 32 آمريكايي‌ها شرطبندي‌ نموده‌اند. نظرسنجي‌ مؤ‌سسه‌ گالوپ‌ در سال‌ 1984 و تحقيق‌ ورزشي‌ ميلر ليت‌(Miller Lite) در سال‌ 1983 به‌ ترتيب‌ نشان‌ دادند كه‌ 17 درصد و 23 درصد از مردم‌ دست‌ به‌ شرطبندي‌ در ورزش‌ زده‌اند (1985(Frey: .

در سال‌ 1989، آمريكايي‌ها در تمام‌ انواع‌ بازي‌ها حدود 290 ميليارد دلار شرطبندي‌ نمودند، افزايشي‌ حدود 100 درصد از سال‌ 1982. از اين‌ مبلغ، 43 ميليارد دلار، شرط‌ بندي‌ غيرقانوني‌ بود كه‌ تقريباً‌ 70 درصد از اين‌ شرطبنديهاي‌ غيرقانوني‌ در حوزه‌ ورزش‌ بود. شرطبندي‌ ورزشي‌ در سال‌ 1989 تقريباً‌ 11 درصد كل‌ شرطبندي‌ كشور را شامل‌ مي‌شد، افزايشي‌ حدود 42 درصد در طي‌ سال‌ 1982 (1990.(Christianson: شرطبندي‌ ورزشي‌ بسيار محبوب‌ است‌ و اين‌ محبوبيت‌ ناشي‌ از اين‌ واقعيت‌ است‌ كه‌ پيوستگي‌ ورزش‌ و شرطبندي، دايماً‌ بخشي‌ از محتواي‌ نمايش‌ رويدادهاي‌ ورزشي‌ و تفسير اين‌ رويدادها در رسانه‌هاي‌ جمعي‌ مي‌باشد.

‌ ‌ورزش‌ و حكومت: روابط‌ بين‌الملل‌

بر فعاليت‌ سياسي‌ و اقتصادي‌ هر كشوري‌ دو انگيزه‌ عمده‌ حاكم‌ است. اولين‌ انگيزه، ساخت‌ يك‌ دولت‌ پوياي‌ مدرن‌ و كارآمد مي‌باشد. به‌ عبارت‌ ديگر، كشور مي‌بايستي‌ داراي‌ استاندارد زندگي‌ قابل‌ قبول، نظم‌ سياسي‌ باثبات، نظام‌ عادلانه‌ عدالت‌ اجتماعي‌ و رفتار اجتماعي‌ مبتني‌ بر رويه‌هاي‌ كنترل‌ شده، عقلاني‌ و نه‌ انگيزشي، باشد. انگيزه‌ ملي‌ دوم، مسؤ‌وليت‌ كنش‌گر در جامعه‌ بين‌المللي‌ مي‌باشد (1963 :z.(Geert به‌ عبارت‌ ديگر، ملت‌ها به‌ دنبال‌ ثبات‌ داخلي‌ و پايگاه‌ خارجي‌ هستند. عموماً‌ به‌ ورزش‌ بعنوان‌ ابزاري‌ براي‌ نيل‌ به‌ هر دو هدف، نگريسته‌ مي‌شود.

نقش‌ منسجم‌ كننده‌ ورزش‌ براي‌ يك‌ ملت، مشابه‌ نقش‌ ساختاري‌ - كاركردي‌ منتسب‌ به‌ ورزش‌ در اجتماعات‌ مي‌باشد كه‌ درمطالعات‌ كلاسيك‌ (1929Lynds:)، (1949Hollingshead:) و (1981(Stone : و مطالعه‌ اخير (1987(Wilkerson+Dodder: يافت‌ شده‌ است. انسجام‌ براي‌ مقابله‌ با تنوع‌ و تضاد نژادي، قومي، منطقه‌اي‌ و طبقاتي‌ موجود در داخل‌ يك‌ كشور، دليل‌ عمده‌اي‌ است‌ كه‌ سبب‌ مي‌شود تا ملت‌ها مشاركت‌ در رويدادهاي‌ ورزشي‌ كاملا" آشكار را تشويق‌ و ترغيب‌ نمايند. مطالعه‌ لور(94)در مورد فوتبال‌ در برزيل‌ نشان‌ مي‌دهد كه‌ چگونه‌ ورزش‌ به‌ يك‌ جمعيت‌ متنوع، عامل‌ مشتركي‌ تحت‌ نام‌ همبستگي‌ ملي‌ مي‌بخشد. پس‌ ورزش‌ مي‌تواند نقش‌ مهمي‌ در هويت‌ ملي‌ يا حس‌ ناسيوناليسم‌ ايفا نمايد تا بتوان‌ بطور موقت‌ بر تفاوت‌ها و اختلافات‌ موجود، فايق‌ آمد. مسابقات‌ قهرماني‌ راگبي‌ جهاني‌ مثال‌ جالبي‌ در اين‌ زمينه‌ است. هر سال‌ وقتي‌ كه‌ تيم‌هاي‌ ملي‌ برگزيده‌ مي‌شوند، جناح‌هاي‌ در حال‌ جنگ‌ در ايرلند و ايرلند شمالي‌ دشمني‌هاي‌ شديد خود را كنار نهاده، بازيكناني‌ از هر دو گروه‌ با يكديگر تركيب‌ مي‌شوند تا تيم‌ ملي‌ ايرلند را تشكيل‌ دهند، تيمي‌ كه‌ مردم‌ هر دو ملت‌ براي‌ آن‌ فرياد شادي‌ سر مي‌دهند. حكومت‌ها با آگاهي‌ از نقش‌ متحد كننده‌ ورزش، اغلب‌ رقابت‌هاي‌ بين‌ المللي‌ را تشويق‌ مي‌كنند (1969.(Riordan:6891 ,Frey:4891, Anthony: اگرچه، منتقدان‌ معتقد به‌ ديدگاه‌ تضاد بر اين‌ باورند كه‌ استفاده‌ از ورزش‌ براي‌ تشويق‌ متجانس‌ نمودن‌ مردم‌ جامعه، بيانگر تلاشي‌ است‌ براي‌ كنترل‌ اين‌ مردم‌ از طريق‌ تلقين‌ ارزشهاي‌ حاكم‌ خاصي‌ بر آنها كه‌ نتيجه‌ اين‌ امر، تقليل‌ احتمال‌ چالش‌ عليه‌ صاحبان‌ قدرت‌ مي‌باشد (1989.(Klein: مشاركت‌ در ورزش‌ بين‌المللي‌ مستلزم‌ مشاركت‌ در شبكه‌اي‌ از سازمانها مي‌باشد كه‌ اين‌ سازمانها داراي‌ قلمرو جهاني‌ هستند. قبل‌ از اين‌كه‌ اين‌ مشاركت‌ بتواند مؤ‌ثر واقع‌ شود، بايستي‌ پايگاهي‌ سازماني‌ كه‌ كاركنان‌ آن‌ پرسنلي‌ شايسته‌ و ذي‌صلاح‌ باشند، توسعه‌ يابد. ورزش‌ مكانيسمي‌ فراهم‌ مي‌آورد تا سازمانها به‌ يكديگر پيوند خورده‌ و مهارتهاي‌ مديريتي‌ و اداري‌ در ميان‌ مردم‌ بومي‌ توسعه‌ يابد. برخي‌ از كشورهاي‌ آمريكاي‌ لاتين‌ از جمله‌ كوبا، اين‌ كار را انجام‌ داده‌اند (1985.(Arbena: نيكاراگويه‌ از بيسبال‌ بعنوان‌ مكانيسمي‌ براي‌ بازسازي‌ نهادهاي‌ داخلي‌ بعد از وقوع‌ انقلاب‌ و براي‌ برپايي‌ مجدد ارتباطات‌ و هماهنگي‌ منطقه‌اي‌ و درون‌ مملكتي، استفاده‌ نمود. در برخي‌ موارد نظير كوبا و جمهوري‌ دومينيك، استفاده‌ از ورزش‌ براي‌ رشد دهي‌ و بهبود بخشي‌ به‌ نيروي‌ انساني‌ يك‌ جمعيت‌ بومي، كمكي‌ بوده‌ است‌ به‌ كاهش‌ وابستگي‌ يك‌ كشور كوچك‌تر و داراي‌ منابع‌ محدودتر به‌ كشورهاي‌ بزرگ‌تر (1988(Klein:9891 ,Frey: .

نقش‌ اوليه‌ ورزش‌ در روابط‌ بين‌الملل، نقش‌ ديپلماسي‌ عمومي‌ است. يعني‌ اين‌كه، ورزش‌ به‌ بيان‌ دقيق‌ منافع‌ ملي‌ ثانويه‌ (نظير قابليت‌ رويت، تجلي‌ ايديولوژي، رشد جايگاه، مشروعيت)، به‌ امتحان‌ كردن‌ پيش‌ قدمي‌ها در روابط‌ خارجي‌ (مثلا" ديپلماسي‌ پينگ‌پونگي‌ بين‌ آمريكا و چين)، به‌ رشد و بهبود مبادلات‌ تفاهم‌ فرهنگي‌ و به‌ كاهش‌ پتانسيل‌ براي‌ كشمكش‌ عملي‌ از طريق‌ بروز خصومت‌ها در زمينه‌اي‌ محصور و كنترل‌ شده، كمك‌ مي‌كند (1974Reich:, 1984.(Riordan:6891 ,Frey: بدين‌سان، ورزش‌ فعاليتي‌ براي‌ همكاري‌ و تعامل‌ بين‌المللي‌ است، ولي‌ نبايستي‌ از اين‌ نكته‌ غافل‌ بود كه‌ ورزش‌ در مقايسه‌ با بقاي‌ نظام‌ سياسي‌ يك‌ دولت، اهميت‌ به‌ مراتب‌ كمتري‌ دارد (1984.(Frey: براي‌ مذاكرات‌ سياسي‌ شديد بر سر اهداف‌ ملي‌ اوليه‌ كه‌ اگر حل‌ نشوند مي‌توانند به‌ جنگ‌ ختم‌ شوند، ركوردهاي‌ المپيك‌ بي‌ربط‌ مي‌باشند. با وجود اين، در نهايت‌ امر، يافتن‌ پايگاه‌ در جامعه‌ بين‌المللي‌ با موفقيت‌ در رويدادهاي‌ ورزشي‌ گره‌ خورده‌ است. شمارش‌ مدالهاي‌ طلا در المپيك‌ها دقيقاً‌ بدين‌ دليل‌ مهم‌ است‌ كه‌ اين‌ شمارش‌ به‌ سنجش‌ مشروعيت‌ سياسي، به‌ سنجش‌ مدرنيزاسيون‌ يا به‌ سنجش‌ عزم‌ راسخ‌ افراد، تبديل‌ مي‌شود (1979(Heinila:5891, Frey:4891, Espy:.

انگيزه‌ نيل‌ به‌ پايگاه‌ مقبول‌ در جامعه‌ بين‌المللي‌ و تبديل‌ اين‌ پايگاه‌ به‌ مزيت‌ سياسي، محدود به‌ كشورهاي‌ در حال‌ توسعه‌ نيست. كشورهاي‌ بلوك‌ شرق، منابع‌ هنگفتي‌ براي‌ كسب‌ موفقيت‌ در رقابت‌هاي‌ بين‌المللي‌ صرف‌ نموده‌اند. ايالات‌ متحده‌ و ديگر كشورهاي‌ غربي‌ تمايلي‌ ندارند تا علاقه‌ شديد خود به‌ موفقيت‌ در ورزشهاي‌ بين‌المللي‌ را اعتراف‌ كنند. با وجود اين، چنين‌ علاقه‌اي‌ در آنها وجود دارد. در ايالات‌ متحده‌ آمريكا، موفقيت‌ در ورزشهاي‌ بين‌المللي‌ هدف‌ بسيارجدي‌ محسوب‌ مي‌شود،زيراچه‌ازلحاظ‌ داخلي‌ و چه‌ ازلحاظ‌ خارجي‌ اين‌ موفقيت‌ بعنوان‌ گواه‌ برتري‌ نظام‌هاي‌ اجتماعي، اقتصادي‌ و سياسي‌ كشور، تفسير مي‌شود. بدين‌سان، تنها تفاوت‌ موجود بين‌ايالات‌متحده،كشورهاي‌بلوك‌ شرق‌ وجهان‌سوم‌اين‌ است‌ كه‌ ايالات‌ متحده‌ نمي‌پذيرد كه‌ تلاشهاي‌ ورزشي‌ بين‌المللي‌ اين‌ كشور، جدي‌ مي‌باشد(1984(Riordan:6891, Frey:.

نقش تغذیه در انجام ورزش ها

هرم غذایی ورزش

شاید فقط یک ورزشکار حرفه ای از ارزش تغذیه در انجام ورزش ها آگاه باشد و به خوبی نقش تغییراتی را که رژیم غذایی در بهبود انجام تمرینات دارد را درک کند.

شواهد بسیاری نشان دهنده رابطه بین مصرف غذا و انجام ورزش ها هستند. همچنین یک رژیم غذایی بد، به طور یقین اثر منفی بر انجام حرکات ورزشی، حتی اگر به صورت غیر حرفه ای باشند، دارد. یک رژیم غذایی که شامل مقدار کافی از کالری، ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین باشد، انرژی لازم برای انجام یک مسابقه و یا یک ورزژش تفریحی را تامین می کند.
توصیه های لازم در این زمینه:
ترکیبات یک رژیم غذایی که برای یک ورزشکار توصیه می شود، تا حدودی با رژیم غذایی افراد معمولی تفاوت دارد. اگرچه هرم غذایی راهنمای بسیار خوبی در این زمینه است، با این حال مقدار مصرف هر گروه از غذاها، بسته به نوع ورزش و میزان تمرینات و همچنین زمان انجام آنها متفاوت است. علاوه بر این، کالری مورد نیاز بسته به سایز، سن، جنسیت و میزان انجام ورزش ها و حرکات ورزشی دارد و به همین دلیل، تعداد وعده های غذا نیز از فردی به فرد دیگری متغییر است.

کربوهیدرات ها:
کربوهیدرات های مرکب، جزء اصلی یک رژیم هستند که در غذاهایی چون پاستا، ماکارونی، انواع نان های شیرینی، نان های سبوسدار و برنج وجود دارند. کربوهیدرات ها تامین کننده انرژی، فیبر، ویتامین ها و مواد معدنی هستند و در عین حال، دارای مقدار ناچیزی چربی هستند. یک رژیم غذایی مملو از کربوهیدرات ها، باعث افزایش ذخیره انرژی بدن از کربوهیدرات ها (که گلیکوژن نامیده می شود) می شود. و همین موضوع باعث انجام هرچه بهتر ورزش های استقامتی، به ویژه در زمان های بیش از یک ساعت می شود.

امروزه روش کلاسیک و سنتی ذخیره کربوهیدرات ها، منسوخ شده است و به جای آن از روش جدید و اصلاح یافته استفاده می شود که در افزایش گلیکوژن ماهیچه ها کم ضررتر و موثر تر است. مهم ترین عاملی که ذخیره گلیکوژن را افزایش می دهد، سوزاندن 50 تا 60 درصد از کربوهیدرات ها و تبدیل آن به انرژی در طول روز است.

قندهای ساده که در موادی نظیر نوشابه های غیر الکلی، انواع مرباها و ژله ها و آبنبات ها هستند، اگرچه کالری بسیار زیادی را به بدن می رسانند، اما از نظر غذایی ارزش چندانی ندارند. و در حقیقت، اگر دقیقا" پیش از انجام ورزش ها مصرف شوند، باعث کاهش کارآیی ورزشکاران می شود و حتی ممکن است منجر به هیپوگلیسما (کاهش میزان قند خون) شوند.

پروتئین ها:
مهم ترین نقش پروتئین ها در در بدن، رشد و ترمیم بافت های بدن است. بسیاری از مردم بر این عقیده هستند که ورزشکاران به مقدار زیادی پروتئین نیاز دارند و رژیم آنها باید از مقدار پروتئین بالایی برخوردار باشد، تا ماهیچه های آنها رشد کنند. اما محققان بارها و بارها در آزمایشات و تحقیقات خود، چنین نظریه ای را غلط بر شمرده اند و این موضوع که رژیم پروتئین باعث رشد و افزایش ماهیچه ها می شود، نادرست است. تنها عاملی که باعث افزایش حجم عضلات بدن می شود، انجام تمرینات شدید و مداوم است.

مصرف پروتئین در ورزشکاران و افرادی که به تمرینات بدنسازی می پردازند، در مقایسه با افراد معمولی، تنها مقدار بسیار کمی افزایش می یابد و البته اغلب آنها این مقدار ناچیز را از راه خوردن غذای زیاد جبران می کنند. به طوری که اغلب ورزشکاران آمریکایی بیش از نیاز بدنشان پروتئین مصرف می کنند و حتی این مقدار به دو وعده در روز می رسد.

بنابراین بدن افراد برای افزایش عضلات و ماهیچه ها، پیش از آنکه شروع به ورزش های سنگین و سخت کنند، نیاز به پروتئین دارد. البته باید یادآور شد که پروتئین اضافی تبدیل به انرژی شده و حتی در بعضی مواقع به شکل چربی در بدن ذخیره می شود. به همین دلیل مصرف بالای اسیدآمینو ها وپروتئین ها به هیچ عنوان توصیه نمی شود. زیرا ممکن است علاوه بر ایجاد کمبود کلسیم، بار زیادی بر روی کلیه ها میگذارند که نیازمند تصفیه بیشتر مواد پروتئینی نیتروژن دار است.

آب و مایعات:
آب مهم ترین ماده برای بدن است و علیرغم اهمیت آن از سوی ورزشکاران نادیده گرفته می شود. آب و مایعات برای آب رسانی به اندام های بدن و تنظیم دمای آن بسیار ضروری هستند. آبی که بدن از راه تعریق از دست می دهد تا خنک بماند، ممکن است در طول مدت یک ساعت ورزش، به چبدین لیتر برسد.

افراد بالغ و بزرگسال، هرگونه کاهش وزن در طول ورزش را که به علت از دست دادن آب بدن است، باید از طریق نوشیدن آب و دیگر مایعات جبران کنند. بهترین روش برای آنکه مطمئن شوید آب کافی به بدن شمادر حین ورزش می رسد، آنست که ادرار شما شفاف باشد.

چند توصیه برای رساندن آب کافی به بدن:
• به مقدار کافی آّب، آبمیوه و شیر بنوشید.
• از نوشیدن آشامیدنی های کافئین دار، جدا" خودداری کنید. زیرا کافئین یک ماده ادرار آور است و باعث از دست رفتن آب بدن می شود.
• قبل، بعد و در حین ورزش به مقدار کافی مایعات بنوشید.
• در طول ورزش به کودکان مقدار کافی مایعات بخورانید. زیرا آنها مانند افراد بزرگسال در مقابل تشنگی ممکن است واکنش نشان ندهند.

بدست آوردن وزن مناسب برای مسابقات:
هر گونه تغییر در وزن بدن به منظور شرکت در مسابقات، باید بصورت بی خطر و موثر صورت گیرد. در غیر اینصورت ضرر آن بیش از منفعت آن است. پایین نگه داشتن وزن بدن به طور غیر اصولی، کاهش سریع وزن و یا افزایش وزن به طور سریع و غیر طبیعی ممکن است اثرات سوء و بدی بر روی سلامت بگذارد.

بنابراین هر گونه افزایش یا کاهش وزن باید به طور صحیح و اصولی انجام شود. ورزشکاران جوان که قصد دارند وزن خود را کاهش دهند بهتر است از یک متخصص رژیم و تغذیه کمک بگیرند. در غیر این صورت ممکن است از نظر سلامت دچار مشکلاتی شوند.

هرم غذایی؛ راهنمای خوبی برای چگونگ مصرف انواع غذاها است و اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرد، ویتامین ها و دیگر مواد معدنی لازم به بدن خواهد رسید.

پیش از انجام هر ورزشی، با یک متخصص و یا فرد حرفه ای در زمینه تغذیه و رژیم صحبت کنید تا بر طبق نوع ورزش، سن، جنسیت و ... راهنمایی های لازم را به شما بکند.

عوامل مؤثر بر عملکرد کار عضلاني

عوامل متعددي بر عملکرد کار عضلاني اثر مي گذارد ، مهمترين اين عوامل به شرح زير است :

۱- دريافت ناکافي انرژي

براي ورزشکاراني که بايد با وزن مشخصي رقابت کنند ، در صورت نياز به تغييرات وزني ، اين اقدام بايد چندين روز قبل از شروع مسابقات انجام شود . کاهش وزن در روزهاي قبل از مسابقه ، اثرات سوء فوق العاده شديدي روي توان عضلاني ورزشکار دارد . دريافت ناکافي انرژي براي مدت کوتاه ( ۱ تا ۱۵  روز ) اگر در روزهاي قبل از شروع مسابقه نباشد ، بر سطح توانايي اثر سوء ندارد ، اما در دراز مدت ،‌ موجب کاهش توانايي بدن مي شود .

۲- کيفيت رژيم غذايي

هر چه رژيم غذايي از نظر کيفيت متعادل تر باشد ،‌ بازده کار عضلاني رضايت بخش تر مي شود .

۳- افراط در تغذيه

افراط و زياده روي در تغذيه به مدت متوسط يا طولاني ، حتي اگر ميزان تمرينات بدني ثابت باشد ، موجب افزايش وزن مي شود و بر توانايي بدن اثر سوء دارد .

۴- تعداد وعده هاي غذايي

تعداد زياد وعده هاي غذايي ( ۴ تا ۵ بار در روز ) موجب افزايش بازده نسبت به ۲ بار غذاخوردن در روز مي شود . اين تعداد وعده هاي غذا از خستگي ناشي از کار سنگين پس از غذاخوردن و کاهش قند خون ثانويه که ناشي از خوردن غذاهاي زياد در يک وعده است ، جلوگيري مي کند .

۵- تعادل کمي بين وعده هاي غذا و مزاياي ترکيب صبحانه

صبحانه بايد يک چهارم از تمام نيازهاي مواد مغذي روزانه را تأمين کند و شير و لبنيات و يا تخم مرغ داشته باشد .

۶ - مصرف دخانيات

مصرف دخانيات براي ورزشکاران ممنوع است ، زيرا :

موجب تخريب ويتامين ث مي شود و در نتيجه خستگي زودرس عضلاني پديد مي آيد .

موجب کاهش قند خون مي شود و در نتيجه فعاليت عضلاني مختل مي شود .

موجب اختلال در رسيدن اکسيژن به بدن و اختلال در اعمال قلبي - عروقي مي شود .

۷- نقش الکل

الکل نه براي کارکرد فعاليت عضلاني مناسب است و نه براي مبارزه با سرما . مصرف الکل حالتي شبيه « ضربه شلاق » را دارد که در لحظات پس از مصرف با مرحله خستگي شديد و کاهش بازده کار عضلاني همراه است . بنابراين ، مصرف مشروبات الکلي براي ورزشکاران مجاز نيست .

۸ - نوشابه هاي محرک

مصرف قهوه ، چاي و مخلوط آن بر تجزيه چربي ها که براي بالا بردن عملکرد عضلاني لازم است ، اثر غيرقابل انکاري دارد ، اما مصرف مقادير زياد آن ها موجب تحريک پذيري ، عصبانيت و ادرار بي موقع مي شود ، بنابراين ، بهتر است قبل از مسابقات مصرف نشود

روش هاي ساده براي کاهش وزن

کاهش وزن نياز به تغيير در نحوه غذاخوردن ، ميزان ورزش و نحوه تفکر در مورد غذا دارد .

اگر روند کاهش وزن را به اهداف و قدمهاي کوچکتري تجزيه کنيد به موفقيت بيشتري مي رسيد .

کارشناسان معتقدند که انجام تغييرات کم و کوچک در يک زمان يک استراتژي بزرگ و مهم بوده و اين روند خسته کننده نبوده و باعث کاهش وزن آهسته تر و مداومتري مي شود .

به ياد داشته باشيد که در مسابقه کاهش وزن کسي برنده مي شود که آهسته و مداوم حرکت کند . اين نوع حرکت به شما کمک مي کند که به هدف خود رسيده و آن را حفظ کنيد .

زمانيکه مي خواهيد برنامه کاهش وزن را شروع کنيد در ابتدا کار سختي به نظر مي رسد درحاليکه اقدامات کوچک تبديل به عادت شده و نهايتاً طي تمام مسير خسته کننده و نااميد کننده نخواهد بود .

نکات مهم در مورد تغييرات کوچک تغذيه اي :

۱- تا مي توانيد آب زياد مصرف کنيد . ( پوست شما نيز ظاهر خوبي پيدا مي کند )

۲ - در رستوران نصف غذا سفارش دهيد يا يک غذا را براي ۲ نفر سفارش دهيد .

۳ - تا حد امکان از غذاهاي سرخ کردني استفاده نکنيد .

۴ - براي صرف چاي و قهوه از شکر استفاده نکنيد ، يا شکر کمي مصرف کنيد .

۵ - همراه با ساندويچ بجاي چيپس از سبزيجات استفاده کنيد .

۶ - سعي کنيد انرژي و کالري مورد نياز را از نوشيدني ها تأمين نکنيد چون استفاده از غذا باعث احساس پري نيز مي شود .

۷ - بجاي اينکه سس را روي سالاد بريزيد چنگال خود را در سس فرو کنيد به مرور متوجه مي شويد که با ميزان کمتري از سس نيز مي توانيد از سالاد لذت ببريد .

۸ - به جاي غذاهاي پر انرژي مورد علاقه خود از غذاهاي با انرژي کمتر استفاده کنيد .

۹ - اگر غذايي را دوست نداريد آن را نخوريد .

۱۰ -  هميشه غذا را در بشقاب بريزيد تا متوجه باشيد که چه مقدار غذا مي خوريد .

۱۱ - صبحانه را ولو اندک بخوريد .

۱۲ - برچسب غذاها را بخوانيد و ميزان کالري مواد غذائي را کنترل کنيد .

۱۳ - هميشه به غذاهايتان سبزي اضافه کنيد .

۱۴ - به مهمانان غذا بدهيد تا به منزل خود ببرند .

 نکات مهم در مورد انجام فعاليتهاي ورزشي :

۱ - حتي المقدور به جاي آسانسور يا پله برقي از پله معمولي استفاده کنيد .

۲ - ورزش را يک اولويت قرار دهيد نه يک گرفتاري و سختي

۳ - دورتر از مقصد خود ماشين را پارک کنيد تا مجبور شويد مقداري پياده روي کنيد .

۴ - به کارهاي روزانه خسته کننده منزل مثل برف پارو کردن ، نظافت منزل ‌،‌ خريد منزل به شکل يک موقعيت براي افزايش فعاليت نگاه کنيد .

۵ - زمانيکه محتويات چرخ حمل مواد خريداري شده را به ماشين منتقل کرديد چرخ را به فروشگاه برگردانيد .

۶ - اگر از وسايل نقليه عمومي استفاده مي کنيد يک ايستگاه زودتر پياده شويد .

۷ - با يک دوست ورزش کنيد .

سيستم تمريني پيش خستگي

در سيستم تمريني پيش خستگي يك عضله را ابتدابا يك حركت تك عضله يا يك حركت تك مفصلي خسته ميكنند و سپس سراغ اجراي يك حركت تركيبي براي آن عضله ميروند در اين روش قبل از اينكه عضله براي تمرين واقعي آماده شود توسط يك حركت تك مفصلي به خستگي عضلاني ميرسد مقدار وزنه در اين حركت در حد سبك و يا متوسط ميباشد و تعداد تكرار نيز معمولاْ در سطح بالا قرار دارد. براي مثال: براي عضله سينه ابتدا حركت كراس اور كه يك حركت تك مفصلي است را براي 3 ست 20 تكراري اجرا كرده و سپس سراغ حركت پرس سينه با هالتر ميرويد.

ستهاي پس خستگي يا ستهاي سنگين به سبك

در روش تمريني سپس خستگي ابتدا يك حركت اصلي را با وزنه سنگين و براي تكرارهاي كم اجرا كرده و سپس بلافاصله سراغ يك حركت تك مفصلي با وزنه سبك و براي تكرارهاي زياد ميرويم. اين سيستم را ميتوان هم براي يك حركت و با دو نوع وزنه و تعداد تكرار اجرا كرد و هم ميتوان با دو نوع حركت متفاوت براي همان عضله و تعداد تكرار مشخص براي هر كدام اجرا كرد.

استراحت بين يك ست در اين سيستم حداقل ميباشد و استراحت بين ستهاي اصلي متوسط و زياد ميباشد. به مثالهاي ذيل دقت كنيد:

مثال اول ابتدا حركت اسكوات با وزنه سنگين را براي 4 تا 6 تكرار اجرا كرده سپس بلافاصله با وزنه سبكتر براي 12 تا 15 تكرار حركت اسكوات را انجام ميدهيم. مثال دوم، حركت اسكوات با وزنه اي سنگين را براي 4 تا 6 تكرار اجرا كرده سپس بلافاصله سراغ حركت جلو پا با دستگاه رفته و با وزنه متوسط و يا سبك حركت جلو پا را براي 12 تا 15 تكرار اجرا ميكنيد

.

ستهاي هرمي

سيستم ستهاي هرمي يك سيستم كلي ميباشد كه تشكيل شده از چندين نوع روش مختلف: سيستم هرمي وزنه، سيستم هرمي تكرارها، سيستم هرمي استراحت هاي موقتي.

ستهاي هرمي وزنه

در اين روش هر ست نسبت به ست قبل بر مقدار وزنه افزوده شده واز تعداد تكرارها كاسته ميشود. اين روش را ميتوان با حداقل زمان استراحت ممكن و يا استراحت متوسط بين هر ست اجرا كرد. براي مثال در حركت پرس سينه:

ست اول) وزنه 80 كيلويي براي 10 تكرار

ست دوم) وزنه 90 كيلويي براي 8 تكرار و الي آخر.

ستهاي تكرار هرمي

در اين سيستم هرمي مقدار وزنه ثابت است و هر ست نسبت به ست قبل بر تعداد تكرارها افزوده ميشود. براي مثال: در حركت پرس سينه براي ست اول با وزنه 80 كيلويي 10 تكرار را اجرا كرده، سپس براي ست دوم با همان وزنه 80 كيلويي 12 تكرار و براي ست سوم باز همان وزنه 80 كيلويي و براي 13 تكرار و الي آخر. استراحت بين ستها در حد متوسط و حداقل ميباشد.

ستهاي هرمي با استراحت موقت

در اين سيستم هرمي همانطور كه ست به ست پيش ميرويم در عين حال كه مقدار وزنه اي ثابت است از مقدار زمان استراحت بين هر ست كاسته ميشود. براي مثال در حركت پرس سينه: ست اول با وزنه اي 80 كيلويي تعداد تكرار مورد نظر را اجرا كرده و سپس براي مدت يك دقيقه استراحت ميكنيد.

سپس بلافاصله ست دوم را هم با وزنه 80 كيلويي اجرا كرده و اين بار زمان استراحت را به 30 ثانيه ميرسانيد و براي ست سوم باز همان وزنه 80 كيلويي تعداد تكرار مشخص را اجرا كرده و اين بار 15 ثانيه استراحت مينمائيد.

ستهاي افزودني

در ستهاي افزودني هر ست نسبت به ست قبل بر مقدار وزنه بدون استراحت مابين افزوده ميشود ضمن اينكه ميتوان تعداد تكرار در هر ست را ثابت يا بصورت نزولي در نظر گرفت. براي مثال در حركت پرس سينه براي ست اول وزنه 70 كيلويي 10 تكرار اجرا كرده سپس بلافاصله و بدون استراحت براي ست دوم با وزنه 80 كيلويي، 10 تكرار ديگر اجرا ميكنيد و همين شكل تعداد ست مورد نظرتان را اجرا ميكنيد

يادآوري چند نکته  در امر تغذيه به جهت جذب بيشتر غذا

به آرامي غذا بخوريد کاملاً‌ غذا را بجويد تا به خوبي با بزاق آغشته و هضم آن آسان شود

غذا را بايد با توجه به جوانب رواني - تغذيه اي و مطابق با ذائقه فردي تهيه کنيد ، به نحوي که اشتها آور باشد .

ميوه يا سبزي مصرفي بهتر است از يک نوع باشد . به همين ترتيب نبايد يک شيريني يا يک مخلوط از غلات را بعد از سيب زميني يا ماکاروني يا برنج مصرف کرد .

اگر در يک وعده غذايي ، گوشت ، ماهي و تخم مرغ و يا انواع سبزي ها با هم وجود دارند ، بايد مخلوطي که به مصرف مي رسد ،‌از مقدار کل گوشت يا سبزي در نظر گرفته شده بيشتر نباشد ( مثلاً اگر توصيه شده است که ۹۰ گرم گوشت مصرف شود مي توان به جاي آن ۳۰ گرم گوشت به اضافه ۳۰ گرم ماهي و يک عدد تخم مرغ استفاده کرد ) .

نوشيدن مايعات همراه با غذا ، موجب رقيق شدن شيره معده مي شود و در نتيجه هضم غذا طولاني ميشود . بنابراين همراه با غذا نبايد بيش از يک تا دو ليوان مايعات نوشيد . اما در فاصله دو غذا بايد حتماً مايعات نوشيد تا نياز بدن به آب تأمين شود . در طول روز بايد حدود ۲  ليتر نوشيدني مصرف شود ( يک آشاميدني در محل تمرين همراه خود داشته باشيد ) .

غذا بايد در يک ساعت مشخص و ثابت و در محيطي آرام صرف شود تا هضم آن راحت تر انجام گيرد . مقدار مصرف رژيم غذايي ورزشکار برحسب نياز کمي و کيفي فرد تنظيم مي شود . با توجه به اهميت تعادل وزن مي توان اين مطلب را توجيه کرد . ميانگين نياز روزانه يک ورزشکار بين ۳ هزار تا ۳ هزار و ۵۰۰ کيلوکالري انرژي است . اما بايد بدانيم که نياز افراد بر حسب وضع جسماني متغير است و بعضي از افراد براي اين که به حال تعادل درآيند ، بايد تا ۵ هزار کيلوکالري بيشتر انرژي دريافت کنند ، در صورتي که عده اي ديگر با ۲ هزار و ۵۰۰ کيلوکالري يا کمتر بحال تعادل مي رسند . ورزشکاران بايد به متخصص تغذيه خود کمک کنند تا او بتواند نياز کلي آن ها را برآورد کند .

اکثر جوانان، در دريافت وزن و بالا بردن آن، دچار مشكل هستند. تنها راه افزايش وزن در شما ورزش و فراوان خوردن است.

در اينجا 10 روش تغذيه اي براي بالا بردن وزن بدون دريافت ميزان بالايي از چربي پيشنهاد مي شود:
1 – غذاي بيشتر، بيشتر و بيشتر
چنانچه ورزش مي كنيد و رشد نداريد، تنها مشكل به اندازه كافي نخوردن شماست. چطور انتظار داريدوقتي كالري كافي را براي پر كردن ميزان سوخت كالري بدنتان در روز مصرف نمي كنيد، افزايش وزن بيابيد؟ به عنوان يك وعده غذايي متوسط، شما بايستي روزانه 10 كالري به ازاي هر (پوند) از وزن بدنتان دريافت كنيد تا بدن قادر به ترميم و رسيدگي كه به تمام اجزاي بدن باشد، حالا به منظور افزايش وزن، بايد حداقل 500 كالري درروز و هر وعده غذايي مصرف كنيد تا ميزان كالري دريافتي از حد نرمال آن بالا رفته، موجب بالا رفتن وزن شود. هر چه بيشتر بخوريد، پتانسيل رشد بيشتري توليد مي كنيد. همچنين بايستي قدرت انتخاب در مورد غذاي مصرفي تان داشته باشيد تا بدون افزايش ميزان چربي و دريافت آن به مقدار زياد وزنتان بالا برود.

2 – خوردن در زمانهاي بيشتر
اين مورد نيز مشابه مورد قبل عمل مي كند. هر چه به تعداد وعده هاي غذايي خود بيفزاييد، كالري بيشتري دريافت مي كنيد. مطمئناً آسانتر است كه در طول روز مثلاً 8 وعده غذايي داراي 500 كالري مصرف كنيد تا اينكه 4 وعده غذايي حجيم داراي 2000 كالري را استفاده كنيد. همچنين، هنگامي كه غذاي حجيم مصرف مي كنيد، به دليل كمبود برخي هورمون ها در متابوليسم شما، ممكن است برخي از غذاها فرصت تجزيه و تحليل كامل را نيافته و در آخر تبديل به چربي شود. هميشه در خاطر داشته باشيد كه به هر حال، با خوردن بيشتر، ناخواسته و به طور اتوماتيك بدنتان مقداري چربي نيز بدست آورده، ذخيره مي كند. (با ورزش كردن بايد آنها را آب كرد).

3 – تمام تناسب ها را رعايت كنيد
پروتئين اصلي ترين ماده سازنده بافت عضله و بي شك مهمترين ماده غذايي در بالا بردن وزن و ساخت جرم اضافي است. ليكن، به خاطر داشته باشيد كه شما بايستي هميشه اطمينان داشته باشيد كه مقدار دربست و دقيقي از چربي و كربوهيدرات ها را دريافت مي كنيد. مقدار پيشنهادي براي چربي، پروتئين و هيدرات هاي كربن در يك رژيم غذايي بالا برنده وزن 15%، 35%، 50% مي باشد.

4 – غذاهاي پركالري و كم حجم مصرف كنيد
مصرف اين غذاها بسيار به صرفه است. هر چه مقدار كالري در هر گرم غذايي كه مصرف مي كنيد بيشتر باشد، بهتر است. چرا كه سبب خواهد شد حجم كمتري از غذا را مصرف كنيد. همچنين اين نوع غذاها زودتر شما را سير خواهند كرد. در نتيجه حصول چربي از اين طريق كمتر و آب كردن آن نيز با ورزش سهل تر خواهد بود.
مثلاً سعي كنيد مصرف سبزيجات را كاهش دهيد، چرا كه داراي كالري كمتري به نسبت ساير مواد بوده و حدود80% از وزن آنها آب است. در عوض از گوشت قرمز، تخم مرغ و تن استفاده كنيد.

5 – مولتي ويتامين ها را فراموش نكنيد
غذاهاي كم حجم – پر كالري معمولاً فاقد مواد غذايي ميكروبي مثل: ويتامين ها، آب و مواد معدني مهم هستند. كه براي جبران آن مصرف روزانه مولتي ويتامين توصيه مي شود. ويتامين ها براي ساخت و ترميم مواد غذايي ميكروبي ضروري هستند. سعي كنيد آنها را در بين غذا مصرف كنيد تا جذب سريعتري داشته باشند.

6 – وعده غذايي (مخصوص بعد از زمان تمرين)
بعد از يك تمرين سخت و پيوسته، سطح مواد غذايي ماكروني شما كاهش يافته و فيبرهاي ماهيچه اي شما براي دريافت غذا فرياد مي زنند به اين دليل است كه يك وعده غذايي بعد از تمرين خوب و مناسب، مهمترين وعده غذايي در طول روز براي كسي كه قصد افزايش وزن دارد، به شمار مي رود. هميشه سعي كنيد تا يك ساعت بعد از گذشت تمرين، حتماً اين وعده غذايي را مصرف كنيد تا بهترين نيتجه را دريافت كنيد. بدن شما در اين مرحله بيشترين ظرفيت دريافت پروتئين را به نسبت هر زمان ديگري در طول روز خواهد داشت. عموماً شما بايستي سعي كنيد 40 تا 50 گرم پروتئين و بيش از 5. 1 برابر اين مقدار كربوهيدارت را پس از هر بار تمرين مصرف كنيد.

7 – با شكم پر به رختخواب برويد
مهمترين وعده غذايي در درجه دوم، غذايي است كه شما قبل از رفتن به رختخواب مصرف مي كنيد. از يك غذاي متوسط 67 كالري در ساعت در طول خواب سوزانده مي شود. بنابراين، اگر شما حدود 8 ساعت بخوابيد، سعي كنيد قبل از خوابيدن حدود 536 كالري را مصرف كنيد. مقدار هورمون ها در شب زماني كه بدن بخش زيادي از اجزاء را تحت پوشش قرار داده و به اوج مي رسد عقيده اي عمومي مبني بر اين وجود دارد كه شما هر چه قبل از خواب بخوريد، تبديل به چربي مي شود. اين عقيده كاملاً غلط است.
البته اگر شما قبل از خواب، مك دونالد بزرگي را خورده باشيد، بدون شك بيشتر آن به صورت چربي انباشته خواهد شد ولي مصرف مواد پروتئين ساز كه داراي چربي كم و نيز كربوهيدرات هاي ساده هستند بسيار مناسب است.

8 – گوشت و علاقه خوردن آن
طبيعي و ساده است. اگر بخواهيد رشد كنيد. نياز به خوردن گوشت داريد. گوشت از نظر پروتئين غني است نيز منبع طبيعي خوبي براي كراتين است و كالري هاي فراواني دارد.

9 – مايعات زياد بنوشيد
آب، آبميوه و شير. آب رساني و توليد آب كليه رشد جرم بدن است. تا 60% بدن شما را آب تشكيل داده است. شما از طريق تعريق و ادرار، آب از دست مي دهيد، حتماً به ميزان فراوان مايعات مصرف كنيد . آب بنوشيد و قابليت جذب مواد غذايي را نيز بالا مي برد شير نيز غني از پروتئين بوده و آبميوه ها قادرند ويتامين و قند طبيعي بدن شما را تامين كنند.

10 – به تدريج ميزان دريافت كالري خود را افزايش دهيد.
سعي كنيد ميزان كالري روزانه، خود را از1250به 2500 افزايش دهيد تا به وزن مورد نظر و مناسب خود برسيد

علل بي اشتهايي و راههاي رفع آن

اگر مثل بيشتر مردم هستيد ، از بين رفتن اشتها فرصت خوبي براي کاهش وزنتان است . ( پوشيدن لباس هاي تنگ شده پارسال شما را وسوسه مي کند )اشتباه نكنيد . اما اگر بي اشتهايي به جاي چند روز چند هفته طول بکشد و به طور عادي باعث آب رفتن شما  شود ، اين بي اشتهايي علت خاصي دارد .

کم خوراکي يا بي اشتهايي علامت شايعي است که مي تواند علل مختلفي داشته باشد ، که بسياري از آنها اهميت چنداني ندارند .

تقريباً تمام عفونت ها مي توانند باعث بي اشتهايي شوند . مثلاً ويروس سرماخوردگي يا آنفولانزا ممکن است عامل آن باشد . يا علل جدي تر مثل سل ، کم کاري غده تيروئيد ، بيماري هاي قلبي يا ريوي ، يا گرفتاري هاي کبدي داشته باشد .

متأسفانه يکي از شايعترين علائم اخطاردهنده اوليه سرطان بي اشتهايي است که معمولاً با تغيير در حساسيت به مزه ها همراه است .

بي اشتهايي مقاومت بدن در برابر خوردن هر چيزي است که به فرايند بهبود کمک کند .

با اين همه بيماري تنها علت کاهش اشتها نيست . گاهي چيزي که به دليل خاصي خورده ايد ، مثل يک دارو ،‌ مي تواند عامل آن باشد . آنتي بيوتيک هايي مثل اريترومايسين جوانه هاي چشايي را غيرفعال کرده و باعث کندي حرکت غذا در روده شده و احساس پري بعد از خوردن غذا را طولاني مي کنند . تمام آمفتامين ها - که براي کاهش وزن تجويز مي شوند - احساس گرسنگي را از بين مي برند .

داروهاي مسکن و ضد التهاب مفصل مي توانند معده را تحريک کرده و باعث تهوع و برگرداندن غذا شوند . ديژيتاليس ( که يک داروي قلبي است ) و داروهاي مدر ( که مانع احتباس آب شده و فشار خون را پايين مي آورند ) نيز ميل به غذا خوردن را کم مي کنند

گاهي چيزي غيرخوراکي مشکل ساز شده است . کمبودهاي کلي تغذيه اي مي توانند نيروي حياتي يک اشتهاي طبيعي را تضعيف کنند . مخصوصاً اشخاص مسن ممکن است گرفتار کمبود روي در رژيم غذايي باشند که مي تواند جوانه هاي چشايي را از بين ببرد .

خود پيري بر روي اشتها تأثير مي گذارد . در اشخاص مسن ، سازوکار بدن آهسته مي گردد ، وزن ماهيچه ها کم مي شود و ضعف جسماني مانع فعاليت است . در رأس آنها ، کاهش احساس چشايي و ترشحات معدي قرار دارد که همه باعث بي اشتهايي مي شوند

گاهي نيز اتفاقي در زندگي بر اشتها تأثير مي گذارد . اگر اخيراً يک برنامه ورزشي را شروع کرده ايد ،‌ ممکن است دچار بي اشتهايي شويد تا بدن خود را با نيازهاي جديد تطبيق دهد

به طور کلي ، سلامت رواني نقش مهمي در اشتهاي شما دارد ، در هنگام گرفتاري طولاني ، تنش رواني مي تواند شما را به پرخوري بکشاند . ولي فشارهاي کوتاه مدت معمولاً اشتها را از بين مي برند . افسردگي نيز در برخي افراد باعث بي اشتهايي مي شود .

درمان بي اشتهايي

بي اشتهايي عصبي اختلالي است که در افراد مبتلا  - معمولاً دختران جوان - تقريباً باعث ترک کامل غذاخوردن مي شود . بيماري وسوسه غذا خوردن دارند ، ولي از ترس چاق شدن چيزي نمي خورند . براي آنها نخوردن از به اندازه خوردن راحت تر است .

کمي بي اشتهايي جاي نگراني ندارد . اما اگر آخرين باري را که از غذا خوردن لذت برده ايد به ياد نداريد ، بايد سعي کنيد عادت عادي خوردن را باز به دست آوريد . در اينجا مواردي را که بايد به ان توجه کنيد گفته مي شود .

اگر اشتهاي طبيعي داريد ، بايد انواعي از غذاها را بخوريد ، اشتهاي زياد به خوردن فقط گوشت فقط اشتهاي طبيعي نيست .

اگر مرتباً خود را وادار به خوردن مي کنيد ، اين هم علامت خوبي نيست .

ويتامين بخوريد . خوردن روزانه مکمل مولتي ويتامين و کاني ها به بازشدن اشتهاي کاهش يافته کمک مي کند و اگر کم خوردن شما باعث سوء تغذيه شده است ، مواد غذايي اضافي آسيبي به شما نمي رساند . گاهي افراد مسن تر با خوردن روي کمي اشتهاي خود را باز مي يابند . درباره لزوم خوردن روي با پزشک مشورت کنيد .

داروهايتان را کنترل کنيد . درباره احتمال اينکه داروهاي مصرفيتان يا مقدار آنها باعث بي اشتهايي شده باشد سئوال کنيد . پزشک ممکن است دارو را با داروهاي ديگري که اشتها را ازبين نمي برند عوض کند .

هر چه را که دوست داريد بخوريد . اگر غذاخوردن لذت خود را از دست داده است ، برنامه غذايي خود را عوض کنيد . ببينيد کدام غذاها برايتان اشتها آور است و از آنها بخوريد . اگر فقط بستني دوست داريد ،‌ هر قدر که مي خواهيد بخوريد . ما رژيم غذايي ناسالمي را توصيه نمي کنيم ، اما اگر بستني تنها راه رساندن کالري مورد نياز به بدن است ، هر قدر که مي خواهيد بخوريد . هدف بالا بردن ضريب اشتهاست .

حجم غذا را کم کنيد . غذا را با حجم کم و دفعات بيشتر بخوريد . معده شما غذاي کمتر را بهتر مي پذيرد .

آب زياد بخوريد . اگر برنامه ورزشي تازه اي شروع کرده ايد ، مهم ترين نياز شما آب است . کم آبي بدن مي تواند بي اشتهايي ايجاد کند . پيش از شروع تمرين و بلافاصله بعد از آن يک ليوان آب بنوشيد . به علاوه هر روز شش تا هشت ليوان آب بخوريد .

نزد پزشک برويد . اگر بعد از دو هفته اشتهاي خود را بازنيافتيد ، براي معاينه کلي پيش پزشک خود برويد . قبل از درمان بايد اختلالات جسماني تشخيص داده شود . شايد فقط به يک دوره درمان با آنتي بيوتيک براي از بين بردن يک عفونت خفيف نياز داشته باشيد .

سلامت رواني خود را بيازماييد . اگر افسرده هستيد ، داروهاي ضد افسردگي تجويز شده توسط پزشک اشتهاي شما را بر مي گرداند . با بازگشت سلامت رواني اشتهاي شما نيز بازمي گردد .

از متخصص کمک بگيريد . بي اشتهايي عصبي معمولاً به درمان خانگي جواب نمي دهد و افراد مبتلا به آن بايد در بيمارستان بستري شوند . معالجه آن مشکل است و نياز به درمان شديد روان شناختي و تغذيه اي دارد . ممکن است تغذيه اجباري از طريق تزريق درون سياهرگي يا لوله معدي لازم شود .

نقش آب  در ورزشكاران

نقش آب در بدن

شما بدون غذا چند هفته،بدون آب چند روز و بدون اکسیژن چند دقیقه میتوانید زنده بمانید،به عبارت دیگر بجز اکسیژن آب مهمترین عنصریست که در بدنمان داریم.

بدن شما از70-55 درصد آب تشکیل شده و تقریباً 90-80 درصد خون را آب تشکیل می دهد.آب تقریباً در تمام روندهای حیاتی بدن دخیل است.کمبود آب میتواند به تغییرات ذهنی و فیزیکی منجر شود.آب نقش های زیر را ایفا میکند:

با شستن سمومی که در طی زندگی عادی تولید میشود،بدن را پاک میکند.

زندگی مفاصل را تأمین میکند.

پوست را از خشکی محافظت می نماید.

هیدراسیون احشاء داخلی را حفظ میکند.

دمای بدن را کنترل مینماید.

وقتی بدن گرم میشود،آب به شکل عرق از پوست دفع میگردد.این مساله خوب است چرا که عرق از پوست شما تبخیر میشود و بدن شما سرد میشود.در واقع یک Air-Conditioner در بدن شما وجود دارد ولی برای اینکه این سیستم به کار خود ادامه دهد،نیاز به جبران آب از دست رفته بدن دارید.اگر به اندازه کافی و در حد جبران عرق از دست رفته آب ننوشید،خون غلیظ شده و جریان خون کند میشود این امر باعث میگردد که فشار بروی قلب وارد شود.در صورتی که کمبود مایع زیاد باشد،بدن شما به اندازه کافی آب برای تولید عرق ندارد.در این نقطه درجه حرارت بدن میتواند تا حد خطرناکی بالا برود.

وجود اینکه یک فرد بزرگسال با چثه متوسط در روز حدود2 لیتر آب از دست میدهد،یک ورزشکار ممکن است در ظرف یک ساعت ورزش شدید قریب به 3 لیتر آب از دست بدهد.در صورتی که این مایعات از دست رفته جایگزین نشوند،ممکن است دهیدراسیون عارض گردد.

کم آبی یا دهیدراسیون یک اثر منفی و شدید روی کارایی ورزشی دارد.در واقع حتی هیدراسیون خفیف تا حد یک درصد کاهش وزن بدن می تواند با ایجاد سرگیجه،سردرد و زمان عکس العمل کندتر باشد و میتواند بر خطر گرمازدگی بیافزاید.

در صورت عدم درمان،دهیدراسیون بدتر میشود و میتواند کشنده باشد.مراقب علایم زودرس هشداردهنده در خودتان و هم تیمی ها باشیدتا از دهیدراسیون اجتناب شود.در صورتی که هر یک از این علائم را مشاهده کردید،به مربی خود اطلاع دهید یا مراقبت طبی فوری طلب کنید.

تشنگي

سوال اینست که آیا احساس تشنگی همیشه با آغار کم آبی همراه است؟پاسخ اینست،نه همیشه.در بسیاری موارد ورزش واقعاً واکنش تشنگی را مختل میکند.به هنگام ورزش شما مقدار زیادی آب را قبل از احساس تشنگی از دست می دهید و قبل از اینکه بطور کامل کم آبی شما جبران شود احساس تشنگی از بین میرود.بنابراین برای تأمین نیازتان به آب نمی توانید به حس تشنگی اکتفا کنید.به عنوان یک ورزشکار،لازم است که بطور آگاهانه بیش از آنچه که دوست دارید آب بنوشید،مصرف کنید،بویژه زمانی که در گرما ورزش میکنید.

ميزان مصرف مايعات در ورزشكاران

بنا به همه دلایل فوق،ورزشکاران لازم است که آب یا سایر نوشابه ها را قبل،در طی و بعد از ورزش مصرف کنند.

قبل از ورزش:یک یا دو لیوان مایعات را دو ساعت قبل از مسابقه یا تمرین بیاشامید تا اطمینان حاصل کنید که بخوبی هیدراته شده اید.پانزده دقیقه قبل از شروع ورزش یک لیوان دیگر نیز بنوشید.

در طی ورزش:در طی ورزش برای جایگزینی مایعات از دست رفته و اجتناب از گرمای بیش از حد هر20- 15 دقیقه ،180-120 سی سی مایعات بنوشید،مایعات سرد بهتر است چرا که به سرعت جذب می شوند و حرارت مرکزی بدن را سریعتر پایین می آورند.

پس از ورزش:این نکته که پس از انجام ورزش به مصرف مایعات ادامه دهید حائز اهمیت است که جبران کم آبی بدن زمان میکیرد.برای اطمینان از اینکه به اندازه کافی آشامیده اید،خودتان را قبل و بعد ورزش توزین کنید.به ازای هر 5/0 کیلوگرم کاهش وزن حداقل 500 سی سی آب مصرف نمایید.این اشتباه را نکنید که وزن کاهش یافته در ورزش مربوط به چربی است،چرا که چربی بتدریج از دست میرود و در مقیاس چند روز،مشخص نخواهد شد.تقریباً تمام کاهش وزن طی ورزش از منشاً آب می باشد.

علائم و خطرات كم آبي در ورزشكاران

دهیدراسیون می تواند نسبتاً سریع عارض شود.ملی همچنین ممکن است ظرف چندین روز ورزش بدون نوشیدن مایعات کافی پدید آید.ورزشکارانی که هر روز یا دوبار در روز و بویژه در آب و هوای گرم و مرطوب بشدت ورزش میکنند ممکن است بازای ها 5/0 کیلوگرم وزنی که از دست می دهند آب نیاز داشته باشند تا تعادل آب آنها مجدداً اعاده شود.به طور معمول نباید در روز وزن شما کاهش یابد،حتی 2درصد کاهش وزن می تواند به کاهش کارآیی منجر شود و معرف دهیدراسیون خفیف باشد.

علاوه بر آب،برخی از ورزشکاران نیاز به جایگزینی الکترولیتهای سدیم و پتاسیم که در عرق از دست می روند،دارند.این امر بویژه در ورزشی که بیش از یک ساعت به طول انجامد صدق میکند.بسیاری از نوشابه های ورزشی حاوی غلظتهایی از الکترولیتها و کربوهیدراتها هستند که جذب آب را تشریع می نمایند.به علاوه الکترولیتهای موجود در نوشابه های ورزشی تشنگی را تحریک میکند،که باعث تحریک فرد به نوشیدن و جبران کم آبی میشود. نوشابه های ورزشی در ورزشکاران استقامتی و نیز افرادی که تا حد توان به طور روزانه تمرین می کنند،یا در چند مسابقه در یک روز شرکت میکنند یا دو جلسه تمرین در روز دارند بیشترین فایده را دارند.

در صورتی که ذائقه و بیزاری مانع نوشیدن مایعات مورد نیاز شماست،نوشابه را بر طریق سلیقه خود برگزینید.(انواع آبمیوه، آب ساده، آب معدنی،نوشابه های ورزشی،لیموناد)شما همچنین میتوانید از غذاهایی که آب زیادی دارند(مثل هندوانه،گوجه فرنگی،کاهو،سوپ)بیشتر استفاده کنید.با این حال آگاه باشید که نوشیدنیهای حاوی کافئین،نظیر قهوه و چای اثر متضادی دارند.کافئین نیاز بدن به ادرار کردن را افزایش میدهد و بنابراین باید در زمان اعاده مایعات از دست رفته،از مصرف آنها اجتناب نمود.به همین ترتیب مشروبات الکلی دارای اثر کاهنده آب بدن هستند.

موضوع :

نقش ورزش از لخاظ فکری ، جسمی ، و رفتار اجتماعی

استاد راهنما : جناب آقای مولوی

تهیه کننده : سعیده سلیمانی

پیشگفتار

ورزش یکی از فعالیتهای مهم انسانی است و تقریبا هیچ جامعه ی بشری را، با هر درجه ای از پیشرفت یا عقب ماندگی، نمی توان یافت که در آن ،ورزش به گنه ای وجود نداشته باشد.بشر در طی اعصار و تمدن های گوناگون خود، با این پدیده آشنائی داشته است، هرچند عملکرد و رویکرد تمدن های مختلف، به ورزش یکسان نبوده است.مثلا توجه تمدن ها به این پدیده انگیزه ی نظامی – دفاعی یا توسعه طلبانه – داشته اند. برخی دیگر تنها به منظور پر کردن اوقات فراغت و به عنوان یک تفریح به آن روی آورده اند و در پاره ای از تمدن ها هم به عنوان شیوه ای تربیتی به کار گرفته شده است.

این مقاله در واقع کوششی است برای روشن ساختن نقش ورزش در ریشه فکری، جسمی و رفتار اجتماعی افراد نه به منظور بالا بردن سطح اطلاعات خواننده و خوشحالم که حال در اختیار شما خواننده محترم قرار گرفته است.

همانطور که با ورزشقدرت جسمانی خود را افزایش می دهید،قوای روحانی تان را هم تهیه و تقویت کنید. همان گونه که می کوشید جسمتان قوی باشد بکوشید که روحتان هم قوی باشد.

                                                                                      امام خمینی(ره)

جوانان ورزش و سیاست

در هر جامعه مهمترین رکن را جوانان  هستند و فعالیتهای اجتماعی را این قشر به عهده دارند. بنابراین نقش جوانان را در امر ورزش و فعالیت های جسمی و در نتیجه ایجاد روحیه مناسب و شاداب در آنها نادیده گرفت. جوانان امید جامعه خویش و ابزارتان برای تحقق بخشیدن به پیشرفت از طریق برنامه های بلند پروازانه توسعه هستند. جوانان بدون در نظر گرفتن حد و مرزی و بی آنکه انتظار این یا نفع مادی داشته باشند بی دریغ بذل و بخشش و فداکاری میکنند. دلیل این امر آن است که مرحله جوانی از ویژگی آرمان گرائی  و روحیه عصیان و شورش ها اوضاع نادرست یا فاسد و بر این عمیق به دگرگون ساختن جامعه در راستای بهینه سازی آن برخوردار است و این خود از جوانان نیروی بزرگ قابل ملاحظه ای در سطح سیاسی، به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای تغییر و پیشرفت اجتماعی میسازد.

از نقطه نظر بیولوژِکی، جوانی مرحله ای است سر شار از حیات و نیرو و نشاط در زندگی انسان .در این مرحله انسان بیشتر به فکر خود است تا به فکر خواسته ها و مشکلات عمومی اجتماعی بودن از طریق فعالیتهائی که هدف تقویت پختگی و ارزش و اعتبار اجتماعی را دنبال میکند، در راه خود شکوفائی میکوشد و برای این که خود را به دیگران بیاوراند در صورتی که تشویق شود غالبا از نفع مادی چشم پوشی میکند.باید  دانست که این نیازهای روانی-اجتماعی جوانان چه بسا که انگیزه اساسی در ورای بسیاری از فعالیتهای ویژه جوانان و در راس آنها ورزش و تفریح میباشد.

مجموعه این ویژگی ها جوان را به استوانه ملت وپشتوانه رهبران سیاسی در ایجاد تغییرات مطلوب اجتماعی و فرهنگی تبدیل میکند. به همین دلیل است که دولتها به ورزش توجه و عنایت مضاعف نشان میدهند و در صورتی که به این امر توجه نشود نسل جوان را در معرض عوامل ویرانگری میبرند که ازهرسوآنان را آماج حملات تباه کننده خود قرار میدهند و برای جامعه جوانان بی هویت از خود بیش و فاقد تعلق به جا میگزارد.

اعتقاد به سودمندی فعالیت بدنی در رشد فکری و جسمی

ایده سودمندی فعالیت بدنی هرگز کنار گذاشته نشده است و پیوسته به صورتی اصلاح شده باز میگردد.در ابتدای قرن 20 این عقیده را پیدا کردند که فعالیت بدنی (ورزش) وضع ریه ها را بهبود میبخشد و به مبارزه با بیماری سل میپردازد و در نتیجه فعالیت بدنی طول عمر را افزایش میدهد. این ایده را تکذیب کردند اما بار دیگرهمان ایده این بار در ارتباط با افزایش نسبی بیماریهای قلبی عروقی، به  صورت تاثیر مثبت فعالیت های بدنی روی قلب ظاهر شد و متعاقبا تحقیقات متعددی در راستای اثباط وجود رابطه میان فعالیت بدنی منظم و کاهش خطر سکته قلبی در محیط های فرهنگی مساعد به ورزش به ویژه ورزش پیاده روی صورت گرفت که عموم مردم و بخش قابل ملاحضه ای از بدنه پزشکی به اثرات مثبت ورزش روی سلامت جسمانی باور دارند – در سال 1984 یک متخصص قلب و عروق آمریکائی به نام«هانری سولومون» در صدد بر می آید خصلت افسانه ای این نسبت کمی را نشان دهد. – باور به کارائی بدنی مثبت ورزش روی افراد اگر فقط پزشکان از آن حمایت میکردند دوام نمی آورد. این باور در عرف عام و در تجربه ذهنی اهل ورزش ریشه دارد.

ورزشکار پس از یک جلسه حرکات بدنی نیرو بخش، مفرح، با هیجان عضلانی و پوستی احساس میکند به بدن در نفس خویش میلط است. این تجربه در میان تعداد کثیری از افراد مشترک است و ایده ای که به موجب آن ورزش اثرات سودمندس دارد و به صورت یک باور، از طرف بخش بزرگی از افکار عمومی پذیرفته شده است – جنبش سوسیالیسم از همان آغاز قرن بیستم از تز حق استراحت حین کار و نیز از اوقات فراغت ورزشی کارگر دفاع میکند، با این استدلال که ورزش اثرات ترمیمی دارد و به کارگر اجازه میدهد تا تعادل جسمانی و روانی مختل شده در اثر کار را باز یابد – ورزش یک کار مجازی است  یک   ویژگی    جبران اثرات کار عادی است.

بدن انسان برای این که بتواند نقش خود را به طور موثر در زندگی ایفا کند و به طور مداوم انرژی لازم را در اختیار داشته تا بتواند وظایف خود را به نحو احسنت انجام دهد باید از آمادگی جسمانی مطلوب برخوردار باشد.

میزان توانائی و کارآئی بدن بستگی دارد به میزان رشد ماهیچه ها و آمادگی آنها. تمرینات مداوم و منظم باعث رشد عضلات میشودو آمادگی جسمانی به عوامل مختلف بستگی دارد به عنوان مثال: شکل ظاهری بدن، کیفیت مواد غذائی مورد مصرف، سلامت عمومی بدن، خواب و استراحت و فارغ بودن از فشارهای عصبی و روحی زندگی  و ... .چهار عاملی که در زیر می آید نقش مهم تری را نسبت به عوامل ذکر شده در بالا دارد که عبارتند از: قدرت عضلانی، استقامت عضلانی،انعطافپذیری عضلانی و استقامت قلبی و ریوی.

اگر رشد عضلات و قدرت بدنی انسان در حدی باشد که بتواند به طور موثر و مفید به فعالیت بپردازد، میتوان گفت که او فردی سالم بوده و از آمادگی جسمانی لازم برخوردار است. هنگامی که حرف از آمادگی جسمانی به میان میآید، مقصود از آن داشتن چنان قلب و عروق خونی و ریه هائی است که بتواند وظائف خود را به بهترین نحو ممکن انجام دهند. البته پیدا کردن آمادگی جسمانی در افراد مختلف باید به سبکی خاص صورت پذیرد،  یعنی باید ورزش متناسب با سن و توانائی جسمی را یافت و به آن عمل نمود.

این ها باعث نوعی برتری در افراد میشوند. برتری جسمی افرادی که به طور مداوم و مستمر در بازیها و فعالیتهای ورزشی شرکت میکنند، معمولا در شخصیت افراد اثر دارد که این خود یکی از مهمترین دلایل برای شکوفا کردن استعدادهای درونی و قابلیتهای افراد از طریق ورزش وبه دست آوردن قدرت بدنی و سلامت جسمی است.

اگرچه ورزش  به شکوفا کردن استعدادهای درونی و انسجام بخشیدن به فکر انسانها کمک میکند، اما بیشتر باعث خوش فرم شدن بدن و یا به عبارت دیگر مانع مانع بد شکل شدن جسم میشود به طوری که ذیچارد مویکاتیر و جان کامیفوس معتقدند که::« تربیت بدنی بیش از هر چیز برای تامین سلامت، تناسب اندام و آرامش فکری و روحی-روانی در نظر گرفته شده است. »

به طور کلی میخواهیم بگوئیم که ورزش در زیبا ساختن شکل کلی افراد جامعه و حرکات آنها کمک میکند که در امیدواری افراد جامعه موثر است.

میتوان گفت که ورزش قادر است فکر زیبای دوستی و قدرت درک و تشخیص زیبائی را در افراد ایجاد و تقویت نماید و از این عامل قوی در ناکامی ها، نامرادیها و شکستهای زندگی به سود خود استفاده نماید و راهبری برای زیبائی ها و نوآوری ها و امیدی برای نوآوری های جسمی و روحی در برخورد با جهان و اجتماع باشد.

نتیجه گیری:

ورزش میتواند از لحاظ فکری  و جسمی برای بدن هم سودمند باشد و هم مضر که همان اثرات مثبت و منفی است که ورزش روی افراد میگذار. اثرات مثبت ورزش روی افرادبر روی شخصیت آنها،خویشتن داری، عزت نفس،برون گرائی و در شکوفائی استعدادها و کسب توان رهبری میباشد.

اثر ورزش بر روی شخصیت افراد یکی رایجترین هاست که از راههای گوناگون تاثیر میگذارد، یکی از آن موارد برد و باخت است. چنین تاثیراتی ممکن است موقتی یا دائمی باشند و احتمالا در مورد افراد جوان بیش از افراد مسن موثر است. افراد جوان دارای غرور و اخلاق مطرح شدن هستند و چون تازه به بلوغ فکری و جسمی رسیده اند هر برد و باختی در آنها تاثیر به سزائی دارد ولی در افراد مسن به دلیل تجربه و کامل بودن شخصیت برد یا باخت تاثیر مثبت یا منفی زیادی در آنها ندارد.

ورزش در رفتار اجتماعی

ورزش در جامعه یک فعالیت جسمی و برای بعضی از افراد نوعی غایش است. در مصاحبه های تلویزیونی که از مردم دیده میشود عده ای به این دلیل خود را ورزشکار میدانند که برای ساعات فراغت در روزهای تعطیل آخر هفته به تماشای مسابقات ورزشی می پردازند و عده ای به سوی ورزش کشیده میشوند زیرا ورزش را به عنوان وسیله ای برای کسب مقام و داشتن اندام جسمی متعادل و سرگرمی و تفریح و برای شکل دادن شخصیت خود میدانند. که البته ورزش را نباید وسیله ای برای تفریح یا رقابت یا کسب مقام بالا دانست بلکه ورزش قدمی بالاتر از اینهاست.

اهداف عمده ورزش در تاریخ زندگی انسان عبارت است از حفظ سلامت،تعمیم بهداشت،رشد و تقویت قوای جسمانی،آمادگی برای فعالیتهای دفاعی،کسب شادابی و نشاط و میل به موفقیت در وظائف حرفه ای و شغلی. اهداف فوق تا به امروز با مختصر تغییری در نزد اکثریت جوامع بشری است و بر حسب ضرورت به یک یا چند هدف تاکید بیشتری به عمل می آید.

در زندگی فردی و اجتماعی بسیاری از ملتها و جوامع امروز جهان تربیت بدنی و ورزش بخش مهمی از برنامه های کلی تربیت کودکان و نوجوانان به حساب می آید و امروز ملل مختلف به طرح و تنظیم برنامه های ورزشی و تربیت بدنی می پردازند که در زندگی خانوادگی و آموزشگاهی نسلهای حال و آینده خود قرار میدهند.

محیط ورزشی یک محیط سالم تربیتی استزیرا عامل همسازی و جذب و باعث پختگی و بلوغ جسمانی می شود. مهمترین عامل موثر در شرکت مردم و اجتماعی شدن ورزش عبارت است از: آگاهی اجتماعی به اهمیت ورزش و آگاهی نهادهای اجتماعی از نقشی که ورزش میتواند در تمرین، فرهنگ و پیشرفت جامعه خود ایفا کند.

یکی دیگر از عوامل موثر ورزش در اجتماع همکاری و تعاون است. فعالیتهای ورزشی شرایط و موقعیتهای بسیار ارزنده ای برای تحقق همکاری و حس تعاون در بازیکنان فراهم می آورد و روی هم رفته ثمره ورزش تعاون و همیاری از یک سو و همکاری گروهی از سوی دیگر است که باعث پشتیبانی و کمک افراد به یکدیگر میشود و عوامل موثر که در رفتار اجتماعی فرد و ورزشکار دیده میشود یکی مدارا کردن و گذشت در برابر ناملایمات دیگران و تسلیم شدن و میانجیگری و دیگری داوری میان دعوا میباشد.

نتیجه گیری:

          ورزش در اجتماع، تعامل میان انسان ها را بیشتر میکند و باعث تقویت قوای معنوی و اعتماد به نفس و جرات و کاهش اضطراب و استرس و تکمیل شخصیت و قدرت جسمی و روحی میشود. ولی به نظر من درست یا نادرست ورزش در رفتار اجتماعی افراد اثرات منفی هم به جای می گذارد،مثلا گاهی باعث افزایش اضطراب و استرس و سلب اعتماد به نفس در افراد هم میشود. پس نباید گفت که ورزش برای همه مفید است و باعث تقویت قوای جسمی و روحی میشود.

منابع

تازه های علوم ورزشی، نویسنده: موریس تونس،  مترجم: دکتر شکوه نوابی نژاد

جامعه شناسی ورزشی، نویسنده: ژاک دوفرانس، مترجم: عبدالحسین نیک گهر

ورزش و جامعه، نویسنده: امین انورالخولی، مترجم: حمیدرضا شیخی

فیزیلوژی ورزشی، نویسنده: اسکات – ک.پاونر،

    ادوارد-ت.هاولی، مترجم: دکتر بختیار

تربیت بدنی عمومی، نویسنده: دکتر مهدی نمازی زاده

اصول و مبانی تربیت بدنی و ورزش، نویسنده: احمد آذربانی و رضا کلانتری

مقدمه ای بر جامعه شناسی ورزش،  نویسنده: دکتر بیژن رحمانی