تحقیق درباره آماده كردن كارگاه ساختماني ،پياده كردن نقشه وخاكبرداري

 1-1- آماده سازي كارگاه

در هر كارگاه ساختماني پس از تهيه نقشه و قبل از آن كه شروع به اجراي عمليات ساختماني بنماييم ، نيازمند به اجراي يك سلسله كارهاي متنوع به منظور ايجاد زمينه لازم جهت تسريع در انجام كارهاي اصلي ساختماني ميباشيم . بايد بدانيم كه انجام هر گونه عمليات ساختماني قبل از آن كه كارگاه مورد نظر را آماده سازي نماييم ، ممكن است در آينده مسائل و مشكلات زيادي را براي سازندة ساختمان فراهم آورد .

ذيلاً يك فهرست اوليه به عنوان يك مقدمه براي آشنايي شما با اهم عناوين عمليات آماده سازي كارگاه ارائه مي گردد .

ـ تحويل و كنترل نقشه ها و مدارك اجرايي

ـ تحويل و كنترل زمين

ـ اخذ مجوز هاي لازم

ـ حصار كشي

ـ پاكسازي محل

ـ تسطيح زمين

ـ تعيين نقاط نشانه و مبدا

ـ استقرار كارگاه

لازم است كه بدانيد بسته به شرايط كار دو يا چند عمليات ممكن است همزمان انجام پذيرد ، لذا با توجه به تنوع در شرايط كارهاي ساختماني ، اولويت اجراي هر يك از عمليات بسته به مورد تعيين ميگردد .

1-1-1- تحويل و كنترل نقشه ها و مدارك اجرايي

 اولين قدم را ميتوان تحويل وكنترل نقشه ها و مدارك اجرايي قلمداد كرد . اينكه نقشه ها بصورت كامل تحويل شود وسپس از نقطه نظر اجرايي مورد بررسي سازنده قرار گيرد بسيار اهميت دارد نقشه ها عموماً شامل قسمتهاي معماري ، ايستايي (سازه)

و تاسيسات برقي و مكانيكي مي باشند و بهمراه آنها جزئيات (دتيلها) متنوع نيز ميباشند . دفترچه محاسبات ايستايي و نتايج آزمايشهاي زمين ساختي (ژئو تكنيك) نيز از جمله مدارك اجرايي مي باشند . كنترل كامل جهت احراز    هماهنگي كامل مدارك اجرايي با يكديگر و صحت محتواي هر كدام از اهم وظايف سازنده ساختمان مي باشند .

1-1-2- تحويل و كنترل زمين

زمين محل احداث ساختمان معمولاً به صورت رسمي به سازنده تحويل ميگردد . سازنده نيز موظف است ضمن بررسي زمين ، مشخصات آن را با نقشه ها و مدارك اجرائي تطبيق نمايد . عوارض طبيعي ( پستي و بلندي ، درختان و … ) و مصنوعي (‌ ابنيه موجود ، چاه آب و … ) از جمله موارد قابل بررسي سازنده       مي باشد .

1=1-3- كنترل مجوزهاي لازم

 معمولاً براي انجام كارهاي ساختماني احتياج به اخذ مجوزهاني از بعضي سازمانهاي دولتي مانند شهرداري مي باشد . به ياد داشته باشيد علي رغم آنكه اخذ اين گونه مجوزها ، سازنده ساختمان بايستي مشخصات آنها را با آنچه در نقشه ها و مدارك اجرايي درج و يا مورد لزوم است .

1-1-4 – حصاركشي

باحصاركشي در اطراف محل زمين كارگاه مي توان تا حد زيادي از آن و تجهيزاتي كه احتمالاً در محل كارگاه موجود است ، حفاظت به عمل آورد . حصار با سه هدف زير احداث مي گردد :

اول : محدوده كارگاه ساختماني را مشخص مي كند .

دوم : مانع از بروز خطرات ناشي از عمليات ساختماني براي عابرين مي شود .

سوم : به عنوان مانعي در مقابل ورود افراد متفرقه به داخل كارگاه                  عمل مي نمايد.

نوع حصار به عوامل مختلفي بستگي دارد از آن ميان مي توان از موارد زير نام برد .

                                 ¨          ميزان امنيت مورد نظر

                                 ¨          ميزان مخارج پيش بيني شده براي حصاركشي

                                 ¨          محلي كه كارگاه در آن واقع است

                                 ¨          مدت انجام عمليات ساختماني.

حصار امنيتي اطراف محل ساختمان يا محدوده كارگاه بايد حداقل 80/1 متر ارتفاع داشته باشد و تعداد وروديهاي آن كه معمولاً حفاظت شده و يا داراي محل استقرار نگهبان مي باشند به حداقل ممكن كاهش يابند .

ديواره هاي تخته اي : اين گونه ديواره ها ، حصارهاي تخته اي مسدودي هستند كه در مجاورت معابر عمومي احداث ميشوند تا از ورود اشخاص غير مجاز به محوطةكارگاه جلوگيري كنند و تا حدودي مانع از خروج گرد و غبار و سر و صداي عمليات ساختماني شوند .

1-1-5- پاكسازي محل

 پاكسازي محل نيز از جمله عمليات مهم در امر آماده سازي كارگاه مي باشد و شامل سه بخش عمدة زير است :

الف ) تخريب ساختمانها و تاسيسات موجود

ب ) ريشه كني بوته ها و درختان

ج )  تسطيع و جا بجايي خاك و نخالة ناشي از تخريب

تخريب ، كاري بسيار تخصصي مي باشد . در جريان تخريب بايستي حفظ و مراقبت از ابنيه مجاور را كاملاً مورد نظر داشت . تاسيسات زيرزميني مانند لوله كشي آب و گاز و يا فاضلا ب و همچنين كابل كشي برق و تلفن از ديد پنهان مي باشند ، معمولاً مراقبت و جابجايي آنها توسط ماموران سازمان زيربط انجام ميگردد . پر كردن چاههاي فاضلاب را بايستي به وسيله شفته و يا سنگ لاشه و يا هر نوع مصالح مناسب ديگري انجام داد . در هنگام تخريب بايستي ايمني عابرين پياده مورد توجه قرار گيرد .

محل ساختمان را بايد كاملاً از نباتات پاكسازي كرد . اين كار شامل پاك سازي و برداشت خاك نباتي كه مملو از ريشه نباتات و گياهان در حال فساد است، نيز ميگردد .

1-1-6 – تسطيح زمين

 در صورتيكه زمين تحويل شده براي ساختمان ، سنگلاخ بوده و يا داراي ناهمواريهاي زياد باشد كه مانع از انجام عمليات ساختماني شود ، بايد محوطه كارگاه را تا عمق مناسب پاك و هموار نمود . چنانچه زمين تحويل شده براي ساختمان آب خيز بوده و اجراي كار در آن بدون زهكشي مقدور نباشد ، بايد نسبت به زهكشي كليه زمينهاي كه در آن بنا احداث مي گردد اقدام شود .

1-1-7- تعيين نقاط نشانه و مبدأ‌

به منظور تعيين حجم عمليات و اجراي صحيح كار بايد به تعداد كافي نقاط نشانه و مبدأ تعيين گردد .

1-1-8- استقرار كارگاه

براي انجام امور اداري و دفتري ضرورت دارد كه به طور موقت اتاق يا اتاقهايي به وسعت لازم در محوطه كارگاه و يا مجاورت آن تهيه و ساخته شود و در صورت نياز و امكان . اتاقهاي مناسب اقامت كارگران تأمين گردد .

به منظور نگهداري و حفاظت مصالحي كه ممكن است در هواي آزاد فاسد شده يا آسيب بيند لازم است انبارهايي با وسعت متناسب اقامت كارگران تأمين گردد .

به منظور نگهداري و حفاظت مصالحي كه ممكن است در هواي آزاد فاسد شده يا آسيب بيند لازم است انبارهايي با وسعت متناسب با احتياجات كارگاه تهيه گردد .

انبار فضاي آزاد براي مصالحي همچون شن و ماسه و يا آهن آلات و يا آجر و مانند آنها بايد با توجه به محل مصرف آنها به نحوي مكان يابي شود كه مانع رفت و آمد و يا ساير عمليات ساختماني نگردد .

تأسيسات روشنايي و حرارتي و بهداشتي و همچنين برق مورد نياز دستگاهها بايد قبلاً  پيش بيني شده باشند . محل قرارگيري تجهيزات و ماشين آلات ساختماني با توجه به عملكرد آنها از اهميت ويژه اي برخوردار است .

1-2- پياده كردن نقشه گود برداري بر روي زمين

معمو لاً در سري نقشه هاي يك ساختمان يك نقشه تحت عنوان « گود برداري »  وجود دارد .

1-2-1- نقشة گود برداري

اين نقشه به منظور اجراي گود برداري و محاسبة حجم خاكي كه مي بايستي برداشته شود ترسيم ميگردد . در اين نقشه كه به مقياس مناسب  ( معمولاً 100: 1 يا 200: 1 )تهيه ميشود . در مرحله اول ، محدوده اي كه بايد گود برداري شود مشخص شده و بعد ، ارتفاعات كلية قسمتهايي كه بايد برداشته شود تعيين ميشود ، واضح است كه محدوده گودبرداري مرتبط با محل پي ها ، زيرزمين و متناسب با عمق آن خواهد بود .

1-2-2- روش پياده كردن نقشه گود برداري

اولين قدم در پياده كردن نقشه گود برداري ايجاد يك خط مبنا است تا بتوان تمامي نقشه ساختمان را به كمك آن پياده كرد . اين خط كه به موازات خطوط اصلي گود برداري ميباشد ، بايستي در محلي كاملاً روشن و مشخص پياده شود تا بتوان در هر زمان به آن رجوع كرد .

1-3- گود برداري لازم براي اجراي شالوده ها

گود برداري براي پي به عمليات خاكي گفته ميشود كه هدف آن ايجاد گودهايي است كه بخشهايي از ساختمان كه در تماس مستقيم با زمين هستند در آن قرار دارند . گود برداري كه جهت پي سازي ساختمان انجام    ميگيرد ، بايستي فضاي كافي براي اجراي عمليات ساختماني را فراهم آورد . قبل از گودبرداري بايستي از عدم وجود لوله و كابل در زير زمين اطمينان حاصل نمود . چنانچه گودبرداري براي ساختمانهاي مجاور ايجاد مشكلاتي مينمايد بايستي قبل از شروع عمليات ملاحظات لازم و پيش بينيهاي معمول را به عمل آورد . معمولاً در اين گونه موارد از الوارها و چهار تراشهاي چوبي به عنوان حائل بندي ساختمانهاي مجاور استفاده ميشود . به هر صورت گودهايي كه در مجاورت بناهاي موجود ايجاد ميشوند نبايد به هيچ عنوان پايداري اين بناها را ، چه در مرحلة موقت اجرا و چه در مرحله نهايي دچار نقصان يا اشكال كنند .

1-4- ساختمان سازي در زمينهاي شيبدار

معمولاً زميني كه در اختيار داريد داراي نشيب و فرازهايي ميباشد . قسمتهايي از زمين بايستي مسطح گردند و خاك قسمتهاي ديگر حمل و سپس كوبيده شود . حتي ممكن است مقداري از خاك محل از كارگاه خارج شود . سه روش براي مسطح كردن زمينهاي شيبدار وجود دارد . انتخاب هر يك از اين روشهابستگي به نوع زمين ، نوع ساختمان ومسائل اقتصادي دارد .

1-5-  خاكبرداري و خاكريزي

 اين روش بسيار متداول است و در آن تقريباً هيچ هزينه اي براي از كارگاه پرداخت نميگردد . در مواردي كه جنس خاك محل مناسب است اين روش انتخاب ميگردد . قسمت خاك ريزي شده در ضخامتهاي 20 سانتيمتري ريخته ، پس ازآن بر روي آن آب ريخته ميكوبند تا بخوبي فشرده و يكپارچه گردد . اين عمل به منظور يكپارچه شدن خاك كف انجام مي شود .

 1-5-1- خاكبرداري

 در اين روش به اندازة كل مساحت ساختمان خاك زمين شيب دار را بر مي داريم و آن را به صورت مسطح در مي آوريم . در حقيقت با صرف هزينه بيشتر به منظور خاكبرداري و حمل خاك از محل كارگاه به زمين خوب و يكپارچه دست پيدا مي كنيم .

1-5-2- خاكريزي

 اگر با حمل خاك از محل ديگري زمين شيبدار را به صورت مسطح در آوريم احتمال نشست را افزايش مي دهيم . در اين صورت بايستي از پي هاي عميق استفاده كنيم . زمينهاي لغزشي داراي قشر رسي در زير خاك رويي مي باشند كه پس از مرطوب شدن آن قشر رويي به حركت در مي آيد . 

ج ) آرماتور بندي

ضوابط اجرايي و فني عمليات آرماتور بندي به شرح زير مي باشد :

1-  فاصله ميلگردها تا سطح آزاد بتون در مورد فونداسيون نبايد از 4 سانتيمتر كمتر باشد .

2-تمام آرماتورها بايد به صورت سرد خم شوند ;  مگر اين كه مهندس مسئول به شكل ديگري اجازه دهد .

3-هنگامي كه بتن ريخته مي شود ، آرماتورهاي فلزي بايد از گل ، روغن ، يا ساير پوششهاي غير فلزي كه چسبندگي بتن و آرماتور را كاهش مي دهند ، پاك شده باشند ( تحقيقات نشان داده است كه يك مقدار در حد معمول زنگ ، چسبندگي را افزايش مي دهد .)

4-براي بستن آرماتورهاي نبايد ميلگردهاي متقاطع را به هم جوش داد ;  مگر اين كه مهندس مسئول اجازه دهد .

5-حد اقل فاصله آزاد بين ميلگردهاي موازي در يك رديف نبايد از هيچ يك از دو مقدار d  يا 5/2 سانتيمتر كمتر باشد ( فاصله آزاد ميلگردها بايد بزرگتر يا مساوي سه چهارم برابر قطر بزرگتر دانه شن موجود در مصالح بتن باشد . )

6-    محدوديت فواصل آزاد بين ميلگردها بايد براي فاصله آزاد بين يك  وصله پوششي تماسي و وصله ها به ميلگردهاي مجاور نيز رعايت شوند .

7-   در ستونها شيب قسمت مايل ميلگرد انتظار خم شده نسبت به محور ستون نبايد از 1 به 6 بيشتر گردد .

د ) صفحه كف ستون ( Baseplate )

ستونهاي يك ساختمان اسكلت فلزي ، نقش انتقال دهنده بارهاي وارد شده را به فونداسيون به صورت نيروي فشاري ، كششي ، برشي يا لنگر خمشي – به عهده دارند .

توجه به اينكه ستون فلزي به علت مقاومت بسيار زياد تنشهاي بزرگي را تحمل مي كند و بتن قابليت تحمل اين تنشها را ندارند ;  بنا بر اين صفحه ستون واسطه اي است كه ضمن افزايش سطح تماس ستون باپي ، سبب مي گردد توزيع نيروهاي ستون در حد قابل تحمل براي بتن باشد .

كار اتصال صفحه زير ستوني با بتن به وسيله ميله مهار ( بولت ) صورت مي گيرد و براي ايجاد اتصال ، انتهاي آن را خم مي كنيم و مقدار طول بولت را محاسبه تعيين مي كند .

تعداد بولت ها بسته به نوع كار از دو عدد به بالا تغيير مي كند حد اقل قطر اين ميله هاي مهاري ميلگرد نمره 20 است ، در حالي كه صفحه تنها فشار را تحمل مي كند . بـولت نقش عـمده اي ندارد و تنها پايـه را در محـل خـود ثابت نگـه

مي دارد . نكته مهم هنگام نصب ستون بر روي صفحه تقسيم فشار اين است كه حتماً انتهاي ستون سنگ خورده و صاف باشد تا تمام نقاط مقطع ستون بر روي صفحه بيس پليت بنشيند و عمل انتقال نيرو بخوبي انجام پذيرد . از آنجا كه علاوه بر فشار ، لنگر نيز بر صفحه زيرستوني وارد مي شود ، طول بولت بايد به اندازه اي باشد كه كشش وارد شده را تحمل نمايد كه اين امر با محاسبه تعيين خواهد شد.

روش نصب پيچهاي مهاري:

به طور كلي ، دو روش براي نصب پيچهاي مهاري وجود دارد ؛

الف ) نصب پيچهاي مهاري در موقع بتن ريزي شالوده :

در اين روش ، پيچها را در محلهاي تعيين شده قرار مي دهند و موقعيت آنها را به وسيله مناسبي تثبيت مي كنند ، سپس اطرافشان را با بتن مي پوشانند .

روش اول :

ابتدا به وسيله صفحه اي نازك مشابه با ورق كف ستوني كه « شابلن »‌ يا الگو ناميده مي شود . قسمت فوقاني بولت و قسمت پائين را به وسيله نبشي به يكديگر مي بنديم تا مجموعه اي بدون تغيير شكل بدست آيد ، آن گاه محورهاي طولي و عرضي صفحه الگو را با مداد رنگي (گچ و يا رنگ ) مشخص مي كنيم ، سپس به وسيله ريسمان كار يا دوربين تئودوليت با ميخهاي كنترل محور كلي فنداسيون را در جهات طولي و عرضي بدست مي آوريم و به كمك شخصي با تجربه در موقعيت مناسب آن قرار مي دهيم .( محور طولي و عرضي صفحه شابلن بر محور طولي و عرضي كلي فونداسيون منطبق مي شود و در ارتفاع صحيح و به صورت كاملاً تراز نصب مي گردد . ) سپس به وسيله قطعات آرماتور آن را به ميلگردهاي شبكه آرماتور فنداسيون يا به قطعات ورقي كه در بتن قرار داده اند جوش ( مونتاژ ) داده مي شود . به گونه اي كه هنگام بتن ريزي ، صفحه از جاي خود حركتي نداشته باشد .

بايد دقت داشته باشيم كه در موقع بتن ريزي ، هوا در زير صفحه شابلن محبوس نشود . براي اين منظور ، معمولاً سوراخ بزرگي در وسط شابلن تعبيه مي كنند كه وقتي بتن از اطراف زير صفحه را پر مي كند ، هوا از راه سوراخ خارج گردد و با بيرون زدن بتن از وسط صفحه ، از پر شدن كامل زير آن اطمينان حاصل شود .

روش دوم :

 صفحه تقسيم فشار پيش از بتن ريزي پي به طور دقيق در محل خود قرار مي گيرد و به وسيله آن بولت ها در جاي خود ثابت مي شوند . پس از بتن ريزي ، صفحه را از جاي خود خارج مي كنند و در كارگاه به طور مستقيم به پاي ستون متصل مي نمايند و پس از نصب ستون به همراه صفحه ستون صفحه مهره  ها را محكم مي بندند . در اين حالت ، هر صفحه اي بايد كاملاً علامت گذاري شود تا هنگام نصب اشتباهي رخ ندهد .

روش سوم :

 صفحه را قدري بالاتر از محل اصلي خود نگه مي دارند تا محل ميله هاي مهار به طور دقيق تعيين شود ، سپس ميله مهارها را ثابت مي كنند و عمل بتن ريزي را انجام مي دهند ، در حالي كه صفحه هنوز در جاي خود ثابت است . پس از پايان يافتن بتن ريزي صفحه را در تراز مورد نظر نگه مي دارند . اين عمل را مي توان به وسيله مهره هاي فلزي در زير صفحه اي كه ميله مهارها از درون آنها عبوركرده اند ، باپيچاندن و تنظيم كردن آنها تا تراز لازم انجام داد . سپس فاصله هاي بين زير صفحه و روي بتن پي با ملات ماسه شسته و سيمان به نسبت يك حجم سيمان به دو حجم ماسه كاملاً پرمي گردد يا از ماسه سيمان ( گروت ) استفاده مي گردد .

ب ) نصب پيچهاي مهاري پس ازبتن ريزي شالوده :

در اين روش ، محلهاي پيچهاي مهاري به وسيله قالب در داخل بتن فضاي خالي ايجاد مي كنند كه اين قالب «‌ جعبه » ناميده  مي شود . ميلگردي مطابق شكل در بتن قرارمي دهيم ، سپس پيچ مهاري را در محل خود در گير با آرماتور قرار مي دهيم و تنظيم مي كنيم و اطراف آن را با بتن ريز دانه پر مي كنيم . لازم به يادآوري است جعبه اي كه براي ايجاد فضاي خالي لازم براي نصب پيچ مهاري به كار مي رود ، بايد چنان طرح ريزي و ساخته شده باشد كه به سادگي و در حد امكان ، بدون ضربه زدن ، شكستن و خرد كردن از داخل بتن خارج شود .

براي اين منظور مي توان از جعبه هايي كه قطعات آنها به صورت كام و زبانه متصل مي شوند يا از جعبه هاي لولايي و ساير اقسام جعبه ها استفاده كرد . در مواردي كه از پيچهاي مهاري با قلاب انتهاي و ركاب يا از پيچهاي مهاري با انتهاي كلنگي استفاده مي شود ، براي سرعت بخشيدن به كار ، جعبه هاي ساخته شده يا ورقهاي فولادي كه در درون بتن باقي مي مانند ، استفاده مي شود . بايد توجه داشت كه اين شيوه كار بيشتر براي فنداسيون ماشين آلات صنعتي در كارخانجات كاربرد دارند .

روش كار چنين است كه معمولاً‌ در بتن ريزي ، مجموعه ورق كف ستون و مهارها را در شالوده كار مي گذارند ، پس از گرفتن و سخت شدن بتن ،ستون را روي كف ستون قرار مي دهند و جوشكاري مي كنند . هنگام استفاده از اين روش ، اتصال  به اين دلايل توصيه نمي شود :‌

1-      معمولاً در هنگام بتن ريزي ،حبابهاي هوا در زير ورق كف ستون محبوس مي شوند .

2-   حتي اگر در موقع بتن ريزي حبابي در زير ورق نمانده باشد ،به علت افت بتن فاصله اي بين ورق كف ستون و بتن شالوده به وجود مي آيد . بخار آب در اين فاصله تقطير مي شود و خطر زنگ زدن و ضعيف شدن كف ستون را پديد مي آورد .

3-   بر اساس تجربه مشخص گرديده است كه ميلگرد در محل اتصال به ورق كم و بيش ترد و شكننده مي شود .

4-   اگر زغال جوش روي نوارهاي جوش باقي بماند ، آب را به خود جذب مي كند و نقطه شروع زنگ زدگي را به وجود مي آورد .

5-   امكان تنظيم بعدي ورق كف ستون وجود ندارد و جوش كردن ستون هنگامي كه در كارگاه فلزكاري انجام مي پذيرد ميسر نيست .

محافظت كف ستونها و پيچهاي مهاري ( مهره و حديده )

كف ستونها از جمله قطعات ساختماني هستند كه اغلب در معرض اثر شديد رطوبت قرار دارند و بايد به نحو مطلوب حفاظت شوند . در اين ساختمانهاي معمولي و به طور كلي در ساختمانهايي كه پس از پايان يافتن كار اسكلت فلزي ديگر نيازي به بازديد يا تنظيم كف ستونها نيست . اطراف كف ستون را با بتن پرمي كنند و در صورتي كه قبل از بتن ريزي سطوح فولادي خوب تميز شده و كل جوش يا زغال جوش برداشته شده باشد ، بتن به فولاد مي چسبد و آن را كاملاً‌ محافظت مي كند . در بعضي ديگر از ساختمانها ،كف ستونها را نيز نظير ساير قطعات به وسيله رنگ مواد قيري مخلوط با ماسه نرم از كف ستونها حفاظت مي شود ، همچنين براي تميز ماندن حديده ها به وسيله پلاستيك يا گوني يا سيم مناسب بسته شده ، پوشش مناسب صورت گيرد .

ه ) بتون ريزي

قبل از آنكه بتون در محل اصلي خود قرار گيرد با يد قسمتهاي داخلي قالب بندي از نظر پاكيزكي و وجود روغن هاي جدا كننده باز رسي گردند . اگر چنانچه وضعيت قالب بندي طوري باشد كه امكان انجام بازرسي از بيرون مقدور نگردد ، لازم است در يچه هائي در قالب ايجاد نموده و اين بررسي را از داخل انجام دهيم . آشغالها ، خاك ازه و يا قطعات فلزي را ميتوان بوسيله هواي فشرده از قالب خارج نمود .

در بتون ريزي بايد دقت نمود كه حتماٌ بتون قبل از سفت شده در داخل قالب ريخته شود و تحت هيچ شرائطي نمي بايد به بتوني كه از مخلوط كن خارج شده است آب اضافه نمود . طي مدت بتون ريزي اجازه ندهيد كه مخلوطها در قسمت خاصي از قالب انبوه گردد ، چرا كه قسمتهاي زيرين انبوه قبل از آنكه در محل اصلي پخش شوند سفت خواهند شد . لذا بهتر است بتون ريزي حتي الامكان در محل اصلي خود انجام گيرد . هر گز نبايد براي جابجائي بتون از ويبراسيون استفاده شود چه اين عمل باعث روان شدن آن گرديده و ذرات آن را از يكديگر جدا خواهد ساخت كه البته در پايان كار نيز قابل تشخيص خواهد بود .

ويژگيهاي مهم بتن:

با توجه به نوع سازه و درجه اهميت آن بايد به ويژگي هاي اصلي بتن به هنگام ساخت ، ريختن و نگهداري توجه مخصوص به عمل آورد . بتن با كارايي و دوام زياد به بتني اطلاق مي شود كه بتواند براحتي ريخته شود ، درمقابل شرايط محيطي خورنده و بالاخره بارهاي وارد بر آن بخوبي مقاومت كند و مشخصات آن تغييرننمايد . از اين رو پيمانكار بايد نسبت به ساخت بتن با كيفيت خوب اقدام نمايد.

بتن كارا بتني است كه كه براحتي بتوان آنرا ساخت ، حمل نمود ، در قالب مورد نظر ريخت و متراكم نمود بدون اينكه در يكنواختي آن در طول مراحل فوق تغييري حاصل شود . كارايي بتن بستگي به عوامل زير داشته و پيمانكار ملزم به رعايت آن مي باشد .

از عوامل مهم در كارايي بتن انتخاب صحيح مصالح مصرفي و نسبتهاي اختلاط آنها است . سيمان با نرمي زياد باعث بالا بردن كارايي بتن مي شود . شن و ماسه طبيعي گرد گوشه داراي كارايي بيشتري نسبت به شن و ماسه شكسته است و شن و ماسه شكسته مكعبي داراي الويت بيشتري نسبت به وضعيت مشابه با دانه هاي غير مكعبي مي باشد . در هر صورت مصالح سنگي مناسب از عوامل مهم در كارايي بتن محسوب مي شود . براي بالابردن كارايي بتن با نسبت آب به سيمان معين ، از مواد افزودني استفاده مي شود . نوع و ميزان مصرف اين مواد مطابق مشخصات فني و خصوصي و دستورالعملهاي كارخانه سازنده خواهد بود . نوع و ميزان مصرف مواد افزودني بايد به تائيد دستگاه نظارت برسد .

پي هاي عميق:

پي هائي كه روي شمعها يا تكيه گاههاي مجزا ساخته مي شوند و يا در احداث آنها صندوقه به كارمي رود از اين نوع مي باشند .

شمعها معمولاً داراي مقطع دايره وتوپر هستند . قطر آنها از 10 الي 20 سانتي متر تا چهار متر متغير است . تكيه گاه به پي عميقي كه مقطع مستطيل دارد اطلاق مي شود ( مانند ديواركها ) . صندوقچه تكيه گاهي به مقطع دايره است كه از بتن مسلح با فولاد ساخته مي شود و توخالي است .

براي اجراي اين نوع پي ها ( شمع ها ، تكيه گاهها يا صندوقچه ها ) ، از سكويي كه چندين متر بالاتر از كف پي اجداث مي شود استفاده مي نمايد . ( جداقل 5 متر )

گاهي مي توان پي را از لحاظ فني عميق و يا سطحي در عمق انتخاب كرد . تصميم با توجه به هزينه و طول مدت اجراي كار ، گرفته مي شود . در زمينهاي خشك و چسبنده مي توان روشي را كه بين دو تكنيك فوق باشد انتخاب كرد . اين روش جفر « چاههاي دستي » با نصب كولهاي بتني است كه معاينه زمين پي را قبل از بتن ريزي ميسر مي سازد .

در مواردي ابتدا در محل پي عميق تا تراز نزديك پي گود برداري مي كنند و در آنجا سكويي احداث مي كنند كه براي پي سازي از آن استفاده مي شود .

بعضي از ساختمانهاي بلند ( دودكشها و پايه هاي بلند شبكه برق ) متناوباً نيروهاي فشاري و كششي به پي وارد مي كنند  . براي مقابله با اين وضع پي عميق اجداث مي كنند و هدف اين است كه اصطكاك جانبي حجمي از خاك را براي مقابله با نيروهاي متناوب مورد استفاده قرار دهند . در اين موارد شمعهاي فلزي ( به مقطع دايره يا به شكل H  ) يا شمع هاي بتني مسلح وكشهاي مهار به كار مي برند .

بالاخره تكنيك هاي پي سازي ويژه از قبيل ستونهاي « پيش بندي شده » كه غالباً تاب باربري قابل ملاحظه دارند از يكطرف و شمعهاي كوچك مقطع ( كه شمع سوزني يا ريز شمع هم ناميده مي شوند .

                                                 تحقیق درباره TCP/IP

از زمان پيدايش آن در دهه 1970مجموعه پروتكلTCP/IPبه عنوان استاندارد صنعتي براي پروتكل هاي انتقال داده در لايه هاي شبكه و انتقال مدلOSI پذيرفته شده است.علاوه بر اين،اين مجموعه شامل تعداد زيادي پروتكل هاي ديگر است كه از لايه پيوند داده تا لايه كاربردي كار ميكنند.

سيستم هاي عامل به تسهيل شكل ظاهري پشته مي پردازند تا آن را براي كاربران عادي قابل فهم تر كنند.مثلاً در يك ايستگاه كاري ويندوز،نصبTCP/IPبا انتخاب فقط يك واحد كه پروتكل ناميده

مي شود انجام مي شود ،در حالي كه در حقيقت طي اين فرآيند ، پشتيبان يك خانواده كامل از پروتكل ها نصب مي گردد ، كه پروتكل كنترل ارسال (TCP) و پروتكل اينترنت (IP) فقط دو تا از آنها هستند.انتخابهاي ديگر غير از TCP/IPنيز تا حدود زيادي به همين صورت عمل مي كنند. مجموعه پروتكل IPXشامل چند پروتكل است كه عملكرد آنها شبيه TCP/IPمي باشد ، و  NETBEUIهر چند خيلي ساده تر است اما براي انجام بسياري از عمليات خود به پروتكل هاي ديگري وابسته مي باشد ، مثل  (SMB)

                                   SERVER MESSAGE BLOCKS.

 آگاهي از نحوه عملكرد پروتكل هاي مختلف TCP/IPو نحوه كار آنها با هم براي ارائه سرويسهاي ارتباطي لازمه مديريت شبكه هاي TCP/IPمي باشد .

خواص TCP/IP

اينكه چرا TCP/IPبه مجموعه پروتكل منتخب براي غالب شبكه هاي داده تبديل شده است دلايل متعددي دارد ،و يكي از آنها اين است كه اينها پروتكلهايي هستند كه در اينترنت مورد استفاده قرار مي گيرند.TCP/IP مدتي پيش از عرضه PCبراي پشتيباني از اينترنت جوان طراحي شد (كه بعدها آرپانت نام گرفت)، در واقع در زماني كه تعامل بين محصولات ساخت سازندگان مختلف تقريباً مسئله جديدي بود ، اينترنت از انواع مختلف زيادي از كامپيوترها تشكيل شده بود و هست  و بدين لحاظ به مجموعه پروتكلي نياز بود كه توسط همه آنها به طور مشترك مورد استفاده قرار گيرد .

مهمترين عنصري كهTCP/IPرا از ساير مجموعه پروتكل ها كه سرويس هاي لايه هاي شبكه و انتقال را در اختيار مي گذارند متمايز مي كند مكانيزم آدرس دهي جامع آن است .به هر يك از وسيله هاي روي يك شبكه TCP/IPيك (يا گاهي بيش ازيك)آدرسIPاختصاص داده مي شود كه آن را به طور يكتا به سيستم هاي ديگر ميشناساند.

بيشترPCهاي شبكه هاي امروزي از آداپتورهاي واسط شبكه اترنت ياTOKEN RING  استفاده مي كنند كه شناسه هاي يكتايي(آدرس هاي MAC) به صورت سخت افزاري در آنها حك شده است و اين شناسه ها باعث  مي شوند كه آدرس هايIP مازاد مصرف شوند.اما به بسياري از انواع ديگر كامپوترها شناسه هايي توسط مديران شبكه اختصاص داده مي شود،و هيچ مكانيزمي وجود نداردكه تضمين كند سيستم ديگري از يك شبكه تقابلي جهاني همچون اينترنت از همان شناسه استفاده نمي كند.

از آنجا كه يك مجمع مركزي وجود دارد كه آدرسهايIPرا ثبت مي كند،ميتوان مطمئن بود كه هيچ دو دستگاهي از اينترنت(اگر پيكربندي درستي داشته باشند) آدرسشان يكي نيست .به دليل همين آدرس دهي است كه پروتكل هايTCP/IPمي توانند تقريباً هر پلت فرم نرم افزاري يا سخت افزاري را كه در حال حاضر به كار ميرود پشتيباني كنند.

پروتكل هاي IPX هميشه اساساً با ناول نت ور همراه خواهند بود،  وازNETBEUI  تقريباً فقط در شبكه هاي مايكرو سافت ويندوز استفاده مي شود . اما TCP/IPواقعاً تعامل جهاني پلت فرمها را ممكن مي سازد، به طوري كه همه آن را پشتيباني مي كنند و هرگز مغلوب پروتكل ديگري نشده است .

جنبه منحصربه فرد ديگر پروتكلهاي TCP/IP نحوه طراحي ،تخليص و تصويب استانداردهاي آنهاست . به جاي وابستگي به يك مجمع تدوين استاندارد همچون IEEE، پروتكلهاي TCP/IP با حفظ اصول دموكراسي و توسط يك گروه اتفاقي از داوطلبان كه از طريق خود اينترنت ارتباط گسترده اي دارند تدوين ميشوند ،و مقدم هر كس كه علاقمند به شركت در تدوين يك پروتكل باشد گرامي داشته مي شود. علاوه بر اين خود استانداردها توسط مجمعي تحت عنوان (IETF)

Internet     ENGINEERING TASK    FORCE                       منتشر مي شوند و در اختيار عموم قرار مي گيرند ، و براي همه كس قابل دسترسي و دريافت هستند . استانداردهايي همچون آنها كه IEEE منتشر مي كند نيز در دسترس هستند ، ولي تا همين چند وقت پيش براي خريدن يك كپي از يك استاندارد  IEEE مثل 3/802 كه اترنت بر اساس آن است بايد صدها دلار مي پرداختيد . اين در حالي است كه مي توان هر يك از استانداردهاي TCP/IPرا كه Request for commetns  (RFCها) ناميده ميشوند از سايت وب IETF درhttp://www.ietf.org/، يا از برخي سايتهاي اينترنت ديگر به طور قانوني داون لود كرد .                                                                  

پروتكلهاي TCP/IP  مقياس پذيري فوق العاده اي دارند .شاهدي بر اين مدعا آن است كه اين پروتكل ها زماني طراحي شدند كه آرپانت اساساً يك كلوب انحصاري براي دانشگاهيان و دانشمندان بود و هيچ كس تصور آن را هم نمي كرد كه اين پروتكل ها كه توليد مي شوند زماني روي شبكه اي به اندازه اينترنت كنوني به كار گرفته شوند . عامل اصلي محدود كننده گسترش اينترنت در حال حاضر فضاي آدرس خود IP  است كه 32بيتي مي باشد ، و نسخه جديد پروتكل IPتحت عنوان IPV6در صدد رفع اين نقيصه به كمك يك فضاي آدرس 128بيتي است .

معماري TCP/IP

TCP/IP براي آن طراحي شده است كه شبكه هاي با تقريباً هر اندازه اي را پشتيباني كند . در نتيجه TCP/IPبايد بتواند سرويسهاي مورد نياز برنامه هايي كه از آن استفاده مي كنند را بدون مصرف زياد پهناي باند  و ساير منابع شبكه در اختيار آنها قرار دهد . مثلاً پروتكل  NETBEUIبا ارسال يك پيغام همگاني و انتظار دريافت پاسخ از سيستم مطلوب سيستمهاي ديگر را شناسايي مي كند .

به همين دليل NETBEUI فقط روي شبكه هاي كوچك كه از يك دامنه انتشار تشكيل شده اند به كار مي رود. تصور كنيد كه در اينترنت هر كامپيوتر براي پيدا كردن يك دستگاه ديگر مجبور بود هر بار يك پيغام همگاني را براي ميليون ها دستگاه شبكه ارسال نمايد ! براي رسيدگي به نيازهاي برنامه هاي خاص و عمليات داخل آنها ، TCP/IPاز تركيب چند پروتكل استفاده مي كند تا كيفيت سرويس لازم براي اين منظور را در اختيار بگذارد .

پشته پروتكل TCP/IP

قدمتTCP/IP از مدل مرجعOSI بيشتر است،ولي پروتكل هاي آن به چهار لايه تقسيم مي شوندكه مي توانند تقريباً معادل پشته هفت لايه ايOSI مي باشند.

OSI                                   TCP/IP

درLANها،عملكرد لايه پيوند را يك پرتكلTCP/IP    تعريف نمي كند،بلكه پروتكل هاي استاندارد لايه پيوند داده ها همچون اترنت و TOKEN RINGتعريف ميكنند.براي برقراري مصالحه بين آدرس MAC كه آداپتور واسط شبكه در اختيارمي گذارد و آدرس IP كه در لايه شبكه به كار ميرود،سيستم ها از يك پروتكل TCP/IP به نام پروتكل تصميم گيري درباره آدرس (ARP) استفاده مي كنند ،اما استانداردهايTCP/IP  دو پروتكل را تعريف مي كنند كه معمولاً براي برقراري ارتباطات لايه پيوند با استفاده از مودم و ساير اتصالات مستقيم از آنها استفاده مي شود.اين دو عبارتند از:پروتكل نقطه به نقطه (PPP) و پروتكل اينترنت خط سري(SLIP).

در لايه اينترنت،پروتكل اينترنت (IP) قرار داردكه حامل اصلي همه پروتكل هايي است كه در لايه هاي بالاتر كار مي كنند،و پروتكل پيغام هاي كنترلي اينترنت (ICMP) ،كه سيستم هاي TCP/IPاز آن براي عمليات تشخيصي و گزارش خطا استفاده مي كنند.IP،به عنوان يك پروتكل حامل عمومي،بدون اتصال و غير قابل اطمينان است ، زيرا سرويسهايي همچون تصحيح خطا و تحويل تضمين شده در صورت لزوم توسط لايه انتقال ارائه مي شوند .

در لايه انتقال ، دو پروتكل كار مي كنند : پروتكل كنترل ارسال (TCP) و پروتكل ديتاگرام كاربر (UDP) . TCPاتصال گرا و قابل اطمينان است ،در حالي كه UDP بدون اتصال و غير قابل اطمينان مي باشد.هر برنامه بسته به نيازهاي خود و سرويس هايي كه لايه هاي ديگر در اختيارش مي گذارند از يكي از اين دو استفاده مي كند .

مي توان گفت كه لايه انتقال به گونه اي شامل لايه هاي نشست و انتقال مدل OSI است ، ولي نه از هر لحاظ . مثلاً سيستم هاي ويندوز مي توانند براي انتقال پيغام هاي نت بايوس كه براي عمليات اشتراك فايل و چاپگر مورد استفاده شان قرار مي گيرند از TCP/IP استفاده كنند ، و نت بايوس همچنان همان عملكرد لايه نشستي را در اختيار مي گذارد كه وقتي سيستم از NETBEUI يا IPX به جاي TCP/IP استفاده مي كند ارائه مي دهد  . اين فقط يك مثال است از اينكه چگونه لايه هاي پشته پروتكل TCP/IP تقريباً معادل لايه هاي مدل OSI هستند ، ولي انطباق كاملي بين آنها وجود ندارد . هر دوي اين مدلها بيشتر ابزارهاي آموزشي و تشخيصي هستند .تا دستور العمل تدوين و سازمان دهي پروتكل ، و تطابق دقيقي بين عملكرد لايه هاي مختلف و پروتكلهاي واقعي وجود ندارد .

تعريف لايه كاربردي از همه دشوارتر است ،زيرا پروتكل هايي كه در اين لايه كار مي كنند مي توانند خود برنامه هاي وزين و كاملي باشند مثل پروتكل انتقال فايل (FTP)، يا مكانيزم هايي كه توسط ساير برنامه ها به كار مي روند و سرويسي را ارائه مي كنند ، مثل سيستم نام دامنه (DNS) و پروتكل ساده انتقال نامه (SMTP) .

آدرس دهي IP

آدرس هايIP كه براي شناسايي سيستم هاي يك شبكه TCP/IP  به كار مي رود بر جسته ترين ويژگي اين مجموعه پروتكل هستند.آدرس IP يك شناسه مطلق دستگاه و همچنين شبكه اي كه دستگاه روي آن واقع است مي باشد.هر بسته ديتاگرام IP كه به روي يك شبكه TCP/IP ارسال مي شود در سر آيند IP ي خود حاوي آدر س IP سيستم مبدأ‍‍‍ كه آن را توليد كرده است و سيستم مقصد كه بايد آن را دريافت كند مي باشد . هر چند سيستم هاي اترنت و Token Ring  آدرس سخت افزاري يكتايي دارند كه در واسط شبكه آنها حك شده است ، اما هيچ روشي براي مسير دهي موثر بار به سيستمي از يك شبكه بزرگ با استفاده از اين آدرس وجود ندارد .

آدرس سخت افزاري NIC شامل يك پيشوند است كه سازنده كارت را مشخص مي كند ، ويك آدرس گره كه بين همه كارتهاي ساخته شده توسط آن سازنده منحصر به فرد است .استفاده از پيشوند سازنده براي مسير دهي بار غير ممكن است زيرا هر كارت يك سازنده خاص مي تواند به طور اتفاقي در يك جاي شبكه قرار گرفته باشد . براي تحويل دادن بسته هاي شبكه به يك دستگاه خاص لازم است فهرستي از همه سيستم هاي شبكه و آدرس هاي سخت افزاري آنها وجود داشته باشد ، كه واضح است در شبكه اي به بزرگي اينترنت غير عملي است .

علاوه بر اين همه ميليون ها كامپيوتري كه با استفادهاز مودم به اينترنت وصل هستند آدرس ندارند . با شناسايي شبكه اي كه سيستم بر روي آن واقع است ، يعني با استفاده از يك فهرست نسبتاً قابل مديريت از آدرس هاي شبكه به جاي فهرست آدرس تك تك سيستم ها ، آدرس هاي IP مي توانند به محل مناسب مسير دهي شوند .

طول هر بستهIP 32 بيت است و به صورت چهار عدد دهدهي هشت بيتي كه با نقطه از هم جدا مي شوند نمايش داده مي شود مثل:   192.168.2.45 به نمايش دهدهي نقطه دار معروف است . و هر يك از اعداد هشت بيتي را گاهي اكتت يا كواد مي نامند(اين واژه ها از اين جهت به كار مي روند كه كامپيوتر هايي هستند كه واژه متداولتر بايت درآنها معادل هشت بيت نمي باشد).از آنجا كه هر كواد معادل دهدهي يك عدد باينري هشت بيتي است مقادير ممكن آن از صفر تا 255 مي باشد. به اين ترتيب محدوده كامل آدرس هاي  IP ممكن از 0.0.0.0 تا 255و255و255.255 است.

آدرس هاي  IPبه خودي خود نماينده كامپيوتر ها نيستند بلكه نماينده واسطهاي شبكه مي باشند.كامپيوتري كه دو كارت واسط شبكه يا يكNIC و يك اتصال مودم به سرويس دهندهTCP/IP  دارد داراي دو آدرسIP مي باشد.سيستمي كه دو يا چند واسط دارد را چند ميزباني مي گويند،حال اگر اين واسطها كامپيوتر را به شبكه هاي مختلف وصل كنند و سيستم چنان پيكر بندي شده باشد كه بار را بين شبكه ها منتقل كند،مي گويند اين سيستم عمل مسير ياب را انجام داده است.

نكته: مسير ياب مي تواند يك كامپيوتر معمولي باشد با دو واسط نرم افزاري و شبكه با قابليتهاي مسير يابي،و يا يك وسيله سخت افزاري اختصاصي باشد كه مخصوصاً براي مسير دهي بار شبكه طراحي شده است.گاهي در استانداردهاي TCP/IPبراي اشاره به مسير ياب از واژه دروازه استفاده مي شود،در حالي كه در واژگان استاندارد شبكه دروازه به عنوان يك وسيله كاربردي تعريف مي شود كه بار را بين شبكه هايي با پروتكل هاي مختلف منتقل مي كند،مثل يك دروازه پست الكترونيكي .اين دو را نبايد با هم اشتباه كرد.

هر آدرسIP حاوي بيت هايي است كه يك شبكه را متمايز مي كنند، و بيت هايي كه يك واسط (كه ميزبان ناميده مي شود) را روي آن شبكه مشخص مي كنند.براي اشاره به يك شبكه،سيستم ها فقط از بيت هاي شبكه استفاده مي كنند،و به جاي بيت هاي ميزبان صفر قرار مي دهند.مسيريابها نيز براي فرستادن بسته ها به مسير ياب ديگري كه به شبكه مقصد وصل است از بيت هاي شبكه استفاده مي كنند،و او داده را براي سيستم ميزبان مقصد ارسال مي كند.

ماسك زير شبكه

هميشه بعضي از بيت هاي آدرسIP براي شناسايي شبكه و بعضي براي شناسايي ميزبان اختصاصي داده مي شوند،اما تعداد بيت هايي كه براي هر يك از اين مقاصد به كار مي رود هميشه يكي نيست.در بسياري از آدرس ها 24 بيت براي شبكه و هشت بيت براي ميزبان به كار

مي رود،ولي مرز بين بيت هاي شبكه و ميزبان مي تواند هرجايي از آدرس باشد.براي دانستن اينكه براي هر منظور كدام بيت ها به كار مي رود هر سيستم TCP/IPبه همراه آدرس IP خود يك ماسك زير شبكه نياز دارد.ماسك زير شبكه يك عدد 32 بيتي است كه بيت هاي آن متناظر با بيت هاي آدرس IP هستند. هر بيت از ماسك كه مقدار آن يك (1) است نشان مي دهد كه بيت متناظر از آدرس IP بخشي از شناسه شبكه است ،و هر بيت صفر(0) نشان مي دهد كه بيت آدرس متناظر بخشي از شناسه ميزبان مي باشد.مثل آدرس IP،ماسك زير شبكه نيز با نمايش دهدهي نقطه دار نشان داده مي شود ،بنابراين هر چند ممكن است ماسك در ظاهر مثل آدرس IP باشد،ولي عملكرد آن كاملاً متفاوت است.

به عنوان مثال سيستمي با پيكر بندي TCP/IPزير را در نظر بگيريد:

آدرس IP: 192.168.2.45

ماسك زير شبكه :255.255.255.255

در اين مثال قسمت 192.168.2 آدرس IP شبكه،و 45،ميزبان را مشخص مي كند. در شكل دهدهي ممكن است اينها گيج كننده باشند

ولي معادل باينري آنها عبارت است از:

آدرس IP:

11000000101010000000001000101101

ماسك زيرشبكه:

11111111111111111111111100000000

 همان طور كه در اين مثال ديده مي شود مرز بين بيت هاي شبكه و ميزبان،محل بين سومين و چهارمين كواد است .اما اين خط مرزي الزاماً بين كواد ها نيست .مثلاً ماسك زير شبكه 12.255.255.240 بيت را به آدرس ميزبان اختصاص مي دهد،زيرا معادل باينري اين ماسك عبارت است از :

11111111111111111111000000000000  

خط مرزي بين بيت هاي شبكه و ميزبان مي تواند در هر جايي از 32 بيت ماسك قرار بگيرد،اما هرگز بيت هاي شبكه با بيت هاي ميزبان در آميخته نمي شوند و هميشه خط مشخصي بيت هاي شبكه در چپ را از بيت هاي ميزبان در راست جدا مي كند.  

ثبت آدرس IP

براي اينكه آدرس هاي IPسيستم هاي شبكه را به طور يكتا مشخص كنند آدرس هيچ دو واسطي نبايد يكي باشد.در يك شبكه خصوصي اين مديران هستند كه بايد اطمينان حاصل كنند تمام آدرس ها منحصر به فرد هستند.آنها مي توانند اين كار را شخصاً انجام دهند،با رديابي آدرس هايي كه به شبكه ها و ميزبانها اختصاص داده شدهاند،و يا

مي توانند از سرويسي مثلDHCP(پروتكل پيكربندي پويايي ميزبان)

استفاده كنند،كه تخصيص آدرس را به صورت خودكار انجام مي دهد.

اما در اينترنت اين مشكل خيلي پيچيده تر است.در شرايطي كه مديران

مختلف هزاران شبكه مختلف سراسر جهان را كنترل مي كنند،نه تنها غير عملي است كه آنها جمع شوند و اطمينان حاصل كنند كه هيچ آدرسي تكراري نيست،بلكه هيچ سرويسي جهاني هم وجود ندارد كه بتواند تخصيص آدرس خودكار انجام دهد.در عوض بايد يك دفتر يا اداره ثبت براي تخصيص آدرس هاي  IPوجود داشته باشد كه اطمينان حاصل كند آدرس تكراري وجود ندارد.

اما حتي اين هم كار سختي است،زيرا ميليون ها سيستم به اينترنت وصل هستند.در حقيقت چنين اداره ثبتي وجود دارد ولي به جاي تخصيص آدرس ميزبان به تك تك سيستم ها ،به شركتها و سازمانها آدرس شبكه اختصاصي ميدهد.سازماني كه مسئول ثبت آدرس هاي شبكه براي اينترنت است(LANA) نام دارد.

Internet Assigned Numbers Authority  Internet                 

پس از اينكه سازماني يك آدرس شبكه را در يافت كرد،مدير شبكه موظف است كه آدرس هاي ميزبان يكتايي را به دستگاههاي آن شبكه اختصاص دهد.

نكته: سايت وبLANA،www.iana.org است.

اين سيستم دو سطحي مديريتي يكي از قواعد سازماني اصلي اينترنت  است.ثبت نام دامنه نيز به همين شكل كار مي كند. يك اداره ثبت مثل

NETWORK SOLUTIONS نامهاي دامنه سازمان ها و اشخاص را ثبت مي كند ، و مديران هر يك از دامنه ها مسئول تخصيص نامهايي از دامنه مزبور به ميزبانان خود هستند .

كلاس هاي آدرس IP

IANA  چندين كلاس مختلف از آدرس هاي شبكه را ثبت مي كند ، كه ماسك زير شبكه آنها با هم متفاوت است ، اين كلاس هاي آدرس به طور خلاصه در جدول آمده اند .

اين كلاس هاي مختلف براي آن تعريف شده اند كه بتوان شبكه هايي با اندازه هاي مختلف كه مناسب سازمانها و كاربردهاي مختلف باشند ايجاد كرد . شركتي كه يك شبكه نسبتاً كوچك دارد مي تواند يك آدرس كلاس C را به نام خود به ثبت برساند ، كه چون آدرس هاي اين كلاس فقط هشت بيت ميزبان دارند تا 254 سيستم را پشتيباني

مي كنند . از سوي ديگر يك سازمان بزرگ ميتواند از آدرس هاي كلاس B يا A استفاده كند كه 15يا24بيت ميزبان دارند ، و با استفاده از آنها زير شبكه ايجاد كند. با (( قرض گرفتن)) برخي از بيتهاي ميزبان و استفاده از آنها براي ايجاد شناسه هاي زير شبكه ، كه اساساً شبكه هايي در داخل يك شبكه هستند ميتوان زير شبكه ايجاد كرد.

كلاس هاي آدرس IP

                                      كلاس   A           كلاسB                كلاسC             كلاسD           كلاسE

  بيتهاي آدرس شبكه        8                   16               23               -             -

 بيتهاي آدرس ميزبان        24                 16               8                -             -

ماسك زير شبكه     255.0.0.0   255.2555.0.0   255.255.255.0     -                -

آدرس هاي شروع       0                   10                   110              110      1111    

مقادير اولين بايت        127-0    191-128           223-192   239-224  255 -240

تعداد شبكه ها           127             16384           2097151          -                -

تعداد ميزبانها      16777214           65523                254              -               -

مطمئن ترين راه براي شناسايي كلاس يك آدرس خاص ملاحظه مقدار اولين كواد آن است.اولين بيت آدرس هاي كلاس A هميشه صفر است،و اين بدان معني است كه مقدار باينري كواد آنها مي تواند 0000000 تا 011111111 باشد،يعني صفر تا 127.به همين ترتيب ،دو بيت اول آدرس هاي كلاس B هميشه 10 است،كه منجر به مقادير 1000000 تا 10111111 براي اولين كواد مي شود،يعني 128 تا 191.سه بيت اول آدرس هاي كلاس C نيز هميشه 110 است

بنابراين مقداراولين كوادآنها ميتواند از 11000000 تا 11011111 باشد،يعني 192 تا 223.

در عمل شركتها و سازمانهاي مالك شبكه براي كار ثبت آدرس هاي شبكه خود به طور مستقيم با LANA تماس نمي گيرد،بلكه شركتهايي هستند كه در كار فراهم كردن امكان دستيابي به اينترنت مي باشند،و فراهم كننده خدمات اينترنت ((ISP ناميده مي شود.آنها چند شبكه را ثبت مي كنند و دسته دسته آدرس ها را در اختيار سرويس گيرندگان مي گذارند.آدرس هاي كلاس D مثل ساير كلاس ها به صورت دسته اي اختصاص داده نمي شود،اين قسمت از فضاي آدرس به آدرس هاي چند مقصدي اختصاص داده شده است آدرس هاي چند مقصدي نماينده گروهي از سيستم هستندكه يك خاصيت مشترك دارند،ولي الزاماً در يك محل قرار ندارند يا حتي تحت مديريت يك سازمان هم نيستند.مثلاً بسته هايي كه به آدرس چند مقصدي 244.0.01 ارسال مي شوند توسط همه مسير يابها ي زير شبكه محلي پردارش مي گردند.

دسته آدرس هايي كه تحت عنوان كلاس E مشخص شده اند براي آينده رزرو شده اند.

آدرس هاي IP ثبت نشده

ثبت آدرس IP مخصوص شبكه هايي است كه به اينترنت وصل هستند وكامپيوترهايي دارند كه بايد از شبكه هاي ديگر قابل دسترسي باشند.

وقتي يك آدرس شبكه ثبت ميشود هيچ كس ديگري مجاز به استفاده از آن نيست و مسير يابهاي اينترنت اطلاعات لازم براي ارسال بسته هابه آن شبكه را دارند . در يك شبكه خصوصي كه به اينترنت وصل نيست لزومي ندارد كه آدرس هاي شبكه ثبت شوند .

براي شبكه اي كه كاملاً از اينترنت مجزاست مديران مي توانند از هر آدرس IP كه مي خواهند استفاده كنند ، مشروط بر اينكه روي يك شبكه آدرس تكراري وجود نداشته باشد . اما در اين صورت اگر هر يك از كامپيوتر هاي شبكه به هر صورتي به اينترنت وصل شود امكان بروز تداخل بين يك آدرس داخلي و سيستمي از اينترنت كه اين آدرس براي آن ثبت شده است وجود دارد . مثلا اگر اتفاقاً به يكي از سيستم هاي شبكه خود آدرس يك سرويس دهنده وب مايكروسافت را اختصاص داده باشيد ، كاربردي از شبكه كه مي خواهد به سايت مايكروسافت دست يابد ممكن است به جاي آن به آن دستگاه داخلي كه همان آدرس را دارد برسد .

براي پيشگيري از اين تداخلها ، 1918RFC ، (( تخصيص آدرس براي اينترنتهاي خصوصي )) سه دامنه آدرس را مشخص كرده است كه مخصوص استفاده در شبكه هاي ثبت نشده هستند . اين آدرس ها به هيچ شبكه ثبت نشده اي اختصاص داده نشده اند و بنابراين مي توانند مورد استفاده هر سازمان عمومي يا خصوصي قرار بگيرند .

آدرسهاي IPي ثبت نشده براي شبكه

كلاس A      10.0.0.0   تا    10.255.255.255

كلاس B   172.16.0.0  تا    172.31.255.255  

كلاسC   192.168.0.0 تا  192.168.255.255

استفاده از آدرس هاي  IPثبت نشده نه تنها فرآيند تهيه ، تخصيص آدرس به سيستم هاي شبكه را تسهيل مي كند،بلكه آدرس هاي IP  ثبت شده را نيز براي استفاده توسط سيستم هايي كه براي ارتباطات مستقيم اينترنت واقعاًبه آنها نياز دارند ذخيره ميكند.مثل بسياري از طراحيهاي ديگر در زمينه مسائل كامپيوتري ،هيچ كس در آغاز ظهور اينترنت انتظار نداشت كه تا اندازه كنوني رشد كند و به اين عظمت برسد.بدين لحاظ تصور مي شدكه فضاي آدرس 32 بيتي پروتكل IP آن قدر بزرگ است كه پاسخ گوي نيازهاي آينده باشد،بنابراين آدرسهاي IP ،32 بيتي در حال اتمام مي باشدبنابراين آدرس هاي ديگر در نظر گفته شد،اين آدرس پروتكل IPV6 نام دارد كه به جاي IPV4 قرار گرفته است،IPV6 ،128 بيتي مي باشد و آن قدر فضاي آدرس اين IP زياد مي باشد كه اگر تمام افراد از اين آدرس استفاده كنند باز هم تمام نشدني است.

آدرس هاي IP  خاص

غير از دسته آدرس هايي كه براي استفاده شبكه هاي ثبت نشده اختصاص داده شده اند،آدرس هايي ديگري هم هستند كه به شبكه هاي ثبت شده اختصاص نيافته اند،زيرا براي اهداف خاصي به كار مي روند.                      

آدرس هاي IP  خاص

آدرس                   مثال                                                    عملكرد

همه بيت ها 0         0.0.0.0                        آدرس ميزبان جاري روي شبكه جاري است.

همه بيت ها 1        255.255.255.255         همه ميزبان هاي شبكه محلي را مشخص  

                     ميكند.                                                                       

همه بيت هاي ميزبان 0         192.168.2.0                يك شبكه را مشخص مي كند.

همه بيت هاي ميزبان 1        192.168.2.255            همه ميزبان هاي شبكه ديگري را                                                                                                                 

                                                                     مشخص مي كند.

همه بيت هاي  شبكه      0.0.0.22       يك ميزبان خاص روي شبكه جاري را مشخص مي

                                                  كند.

اولين كواد 127          127.0.0.1      آدرس دور برگردان ميزبان داخلي.

براي تعيين آدرسهاي IP كه به سيستم ها اختصاص داده مي شود بايد چهار بيت شناسه زير شبكه و 12 بيت شناسه ميزبان را به طور جداگانه بعلاوه يك كردو نتايج را به فرم دهدهي تبديل نمود.بنابراين با فرض داشتن آدرس شبكه كلاس Bي 172.16.0.0 . ماسك زير شبكه 255.2555.240.0 ،اولين آدرس IPي اولين زير شبكه اين آدرس باينري زير را خواهد داشت:

000000001  00010000  00010000 10101100

دو كواد اول معادل باينري 172 و 16 هستند .كواد سوم شامل شناسه چهار بيتي زير شبكه  است با مقدار 0001،و چهار بيت اول شناسه 12 بيتي ميزبان.از آنجا كه اين اولين آدرس اين زير شبكه است،مقدار شناسه ميزبان 000000000001 ميباشد.

با وجود اينكه اين 12 بيت در قالب يك عدد افزايش مقدار پيدكرد،اما

هنگام تبديل مقادير باينري به دهدهي بايد هر كواد را به صورت جداگانه در نظر گرفت.بنابراين مقدار كواد سوم(00010000) به فرم دهدهي 16 است،و مقدار كواد چهارم (00000001)به فرم دهدهي 1 است،كه منجر به آدرس IPي 172.16.16.1 مي شود.

مثلاً آدرس زير شبكه،اين آدرس IP  به صورت زير مي باشد:

 172.16.32.1

 كه زير شبكه هاي آن به صورت زير است:

172.16.31.25-172.16.16.1

172.16.47.25-172.16.32.1

172.16.63.25-172.16.48.1

172.16.79.25-172.16.68.1

172.16.95.25-172.16.80.1

172.16.111.25-172.16.96.1

172.16.127.25-172.16.112.1

172.16.143.25-172.16.128.1

172.16.159.25-172.16.144.1

172.16.175.25-172.16.160.1

172.16.191.25-172.16.176.1

172.16.207.25-172.16.192.1

172.16.223.25-172.16.208.1

172.16.239.25-172.16.224.1

وقتي زير شبكه ها به اين ترتيب ايجاد مي شوند محاسبه دستي آدرس                                                                                                                                                                                                                       

 IP لازم نيست.برنامه هاي خدماتي اي وجود دارد كه مي توان در آنها يك آدرس شبكه و كلاس را مشخص كرد و سپس تعداد بيتهايي كه براي شناسه زير شبكه به كار ميرود را انتخاب نمود.

درگاهها و سوكتها

آدرسIP اين امكان را فراهم مي كنندكه بار شبكه به يك سيستم خاص هدايت شود ولي زماني كه بسته ها وارد كامپيوتر شدند و شروع به بالا رفتن در پشته پروتكل كردند بايد به طرف برنامه خود بروند كه اين كار توسط لايه انتقال انجام مي شود.پروتكل هاي لايه انتقال TCP يا UDP مي باشد،براي مشخص كردن اينكه ازكدام   پروتكل استفاده شده از شماره درگاه مي توان استفاده كرد.شماره درگاههايي كه به صورت دائمي به سرويس هاي خاص اختصاص داده مي شود شماره درگاههاي معروف ناميده مي شود.

در هر سيستم TCP فايلي به نام SERVICES وجود دارد كه فهرستي از رايجترين شماره درگاههاي معروف و سرويس هايي كه اين شماره ها به آنها اختصاص مي يابد را دارا مي باشد.

به مجموع آدرس  IP و يك شماره درگاه سوكت مي گويند.در فرمت (URL) كه مخفف كلمه UNIFORM RESOURCE LOCATOR

است ،لازم مي باشد يك سوكت با آدرس IP وبه دنبال آن شماره درگاه نمايش داده شود وبين آنها دو نقطه قرار گيرد،مثل 192.168.2.45:80

البته همه شماره درگاهها معروف نيستند،زماني كه يك سرويس گيرنده  مي خواهد به يك سرويس دهنده معروف مثل يك سرويس  دهنده وب وصل شود از شماره درگاه آن سرويس استفاده مي كند،اما شماره درگاهي را كه ميخواهد به عنوان مقدار درگاه مبدأ خود  از آن استفاده كند را به طور تصادفي انتخاب مي كند ،اين شماره درگاه  زود گذر ناميده مي شود.سرويس دهنده وب با دريافت بسته اي از سرويس گيرنده مقدار درگاه مبدأ را مي خواند و مي فهمد كه بايد پاسخ خود را به شماره درگاهي كه سرويس گيرنده انتخاب كرده است،بفرستد.

هر چند آدرسهايIP وسيله اي براي تشخيص شبكه ها  وميزبانها هستند،اما به خاطرسپردن آنها براي كاربران سخت است.به همين خاطر سيستم نام دامنه به وجود آمد(DNS) تا اسامي بهتري به آنها بدهد.

بسته ها فقط توسط آدرس هاي IP به سوي مقصد خود ميروند.زماني كه كاربر نام DNS را در برنامه خود به كار مي برد سيستم اولين كاري كه انجام مي دهد برقراري ارتباط با يك سرويس دهنده DNS است تا آن نام را به آدرس IP  تبديل كند.

پروتكل هاي TCP/IP

از جمله پروتكله هاي TCP/IP مي توان به PPP  وSLIP وRARP و  ARPاشاره كرد. پروتكل اينترنت خط سري (SLIP) وپروتكل هاي نقطه به نقطه (PPP) در ميان پروتكل هاي TCP/IP منحصر به فرد

مي باشد زيرا اعمال لايه پيوند داده ها را در اختيار دارد. SLIPوPPP

براي استفاده با مودم ها و اتصالات مستقيم ديگر كه نيازي به كنترل دستيابي به رسانه (MAC) ندارند طراحي شده اند.چون كه اين دو پروتكل فقط دوسيستم را به هم وصل ميكند پروتكل نقطه به نقطه يا انتها به انتها ناميده مي شود.از اين دو براي برقراري ارتباط با WAN

استفاده مي شود،چه مي خواهد به LAN  متصل باشد چه نباشد.

همه PCها زماني كه مي خواهند به به اينترنت دسترسي داسته باشند از مودم براي وصل شدن به يك ISP استفاده مي كنند،كه اين كار توسط PPP انجام مي شود. هر چند برخي انواع سيستم ها هنوز از SLIP استفاده مي كنند . LAN ها نيز در مسير يابهاي خود براي وصل شدن به يك ISP و برقراري امكان دستيابي به اينترنت براي كل شبكه يا براي وصل شدن به يك LAN ديگر و تشكيل يك اتصال WAN ، از اتصالات SLIP يا PPP استفاده مي كنند . هرچند اين دو پروتكل تداعي كننده اتصالات مودم هستند ، ولي فناوري هاي ديگر لايه فيزيكي از جمله خطوط استيجاري ، ISDN ، رله فريم و ATM هم مي توانند از SLIP و PPP استفاده كنند .

SLIP و PPP پروتكلهاي اتصال گرا هستند كه به ساده ترين بيان يك پيوند داده را بين دو سيستم بر قرار مي سازند . آنها ديتاگرام هاي IP را براي انتقال بين كامپيوترها كپسوله مي كنند ، همان كاري كه اترنت و Token Ring هم انجام ميدهند ، ولي آنها از فريم خيلي ساده تري استفاده مي كنند . دليل آن اين است كه اين پروتكل ها مشكلات پروتكلهاي LANرا ندارند . از آنجا كه پيوند فقط از يك اتصال بين دو كامپيوتر تشكيل مي شود ، نيازي به مكانيزم هاي كنترل دستيابي به رسانه اي همچون CSMA/CD يا تبادل توكن نخواهد بود . همچنين در رابطه با آدرس دهي بسته ها به يك مقصد خاص مشكلي وجود ندارد،  از آنجا كه فقط دو كامپيوتر در اتصال شركت دارند داده ها فقط به يك جا مي توانند بروند .

پروتكل SLIP

 اين پروتكل در سال 1980 شكل گرفت كه يكي از ساده ترين راه حل براي ارسال داده بر روي اتصال سري مي باشد،قالب اين فريم خيلي ساده مي باشداين فريم فيلدي به نام End داردكه در واقع پايان همه داده را مشخص مي كند ،در بعضي از سيستم ها قبل از داده يك فيلدEND وجود داردكه دليل آن اين است كه اگر نويزي پيش بيايد دريافت كننده با آن مثل يك بسته رفتار مي كند زيرا در دو طرف فيلد END به كار رفته است.عيب اين روش اين است كه با وجود اين كه روش خيلي ساده و آسان است ،در واقع سربار كمي را به داده اضافه مي كند اما فاقد ويژگيهايي است كه مي توانست آن را به عنوان پروتكل مفيدتر تبديل كند.مثلاً اين پروتكل ،اين امكان را ندارد كه هر سيستم را در اختيار سيستم ديگر قرار دهد به معناي ديگر هر دو سيستم بايد با يك آدرسIP كار كنند،دوم اينكه SLIP ،زماني كه يك فريم را مي فرستد نميتواند پروتكل آن را شناسايي كند .اين پروتكل قابليت تشخيص و تصحيح خطا را نداردكه اين مسئله باعث مي شود زماني كه در يك بسته خطا پيش بيايد ،تشخيص آن با تاخير مواجه ميشود.

پروتكل PPP

اين پروتكل در مقابل SLIP است كه قابليتهاي بهتري دارد كه ميتواند پروتكل هاي مختلف لايه شبكه را با هم تركيب كند،البته هزينه اين ويژگيها نسبت به سايرين بيشتر مي باشد.PPP فقط حداكثر 8 بايت به هر بسته اضافه مي كند.

قالب فريم PPP

1                 2 يا4            متغير            2يا 1                     1                 1

فيلد flag: اين فيلد شروع و پايان فريم را نمايش مي دهد.

Protocol: نوع پروتكل بسته را نمايش مي دهد.

Checksum: براي تشخيص خطاست و از روش CRC براي خطايابي استفاده مي كند.پروتكل نقطه به نقطه تشخيص خطا را انجام مي دهد،مقدار اين فيلد 2 يا 4 مي باشد.

Payload: اندازه اين فيلد محدود مي باشد و حداكثر اندازه آن 1500 بايت مي باشد.همان ديتا مي باشد،معمولا بسته اي را كه از لايه بالاتر گرفته است،در واقع بسته اي كه حمل ميكند.

Control: هميشه ثابت است و نوع قالب فريم را مشخص مي كند،مربوط به فريم هاي اطلاعاتي مي باشد كه نشان مي دهد بسته حاوي يك پيغام اطلاعاتي بدون شماره مي باشد.

Address: هميشه ثابت است و پخشي مي باشد زيرا همه آن را دريافت مي كنند.

فريم LCP

پروتكل كنترل ارتباط    Link control protocol         زماني كه سيستم ها با هم ارتباط بر قرار كردند براي اينكه بتوانند از قابليتها و ويژگي هاي خود اطلاع پيدا كنند از LCP استفاده مي كنند اين به اين خاطر است زماني كه دو سيستم آشنايي كاملي از هم داشته باشند بهترين اتصال را مي توانند داشته باشند پس از اين كه دو سيستم پس از مذاكره به توافق رسيد نيز فرآيند بر قراري پيوند ادامه مي يابد .

فرمت LCP

       دو بايت                                 يك بايت                                   يك بايت            

طول:اين فيلد دو بايت دارد و طول پيغام LCP،شامل فيلدهاي كد،شناسه،طول،داده را مشخص مي كند.

شناسه:براي اينكه بين تقاضا و پاسخ هاي يك مبادله LCP تناظر باشد به كار مي رود.

كد:يك بايت طول دارد نوع پيغام LCPرا مشخص مي كند.اين كدها شامل زير ميباشد:

1.تقاضاي پيكر بندي

2.تصديق پيكر بندي

3.رد پيكربندي

4.عدم تصديق پيكربندي و.....

داده:اطلاعات مربوط به نوع خاص پيغام LCP است كه در فيلد كد مشخص شده است.

پروتكل هاي تأييد اعتبار

دو تا از پروتكل هاي تأييد اعتبار PAPو CHAP هستند.در پروتكل PPP مي توان براي تاييد اعتبار از يك پروتكل خارجي استفاده كرد تااز ورود غير مجاز خودداري شود.

فريم PAP

اين پروتكل ضعيف مي باشد و نام حساب كاربر و رمز عبور را به صورت متني ارسال مي كند.

زماني سيستم ها از اين پروتكل استفاده مي كنند كه هيچ پروتكل تاييد اعتبار مشتركي وجود نداشته باشد .

قالب PAP :

دو بايت                                                يك بايت                                يك بايت

كد:يك بايت طول دارد،نوع پيغام PAP رابا استفاده از اين مقادير مشخص مي كند:

1.تقاضاي تاييد اعتبار

2.تصديق تاييد اعتبار

3.عدم تصديق اعتبار

شناسه:يك بايت طول دارد براي اينكه بين تقاضا و پاسخهاي يك مبادله PAP تناظر برقرار باشد ازاين فيلد استفاده مي شود.

طول: دو بايت است،طول پيغام PAP شامل فيلدهاي كد ،شناسه،

طول،داده را مشخص مي كند.

داده:طول آن متغير است فيلدهاي آن به صورت زير مي باشد:

طول IDي همتا:يك بايت است كه طول فيلد IDي همتا را مشخص مي كند.

طول كلمه عبور:يك بايت است و طول فيلد كلمه عبور را مشخص مي كند.

كلمه عبور:مقدار اين فيلد متغير مي باشد و نام اكانتي كه در فيلد IDي همتا است را مشخص ميكند.

طول پيغام:مقدار اين فيلد يك بايت مي باشد و طول فيلد پيغام را مشخص  مي كند.

پيغام:مقدار آن متغير است شامل يك پيغام متني مي باشد وموفقيت يا شكست تأييد اعتبار را مشخص مي كند.

فريم CHAP

امنيت اين پروتكل از PAPبيشتر مي باشد و نام اكانت و كلمه عبور را به صورت متني ارسال نمي كند.فرمت پيغام آن مانند PAPاست.

قالب فريم CHAP

كد:طول آن يك بايت مي باشد و نوع پيغام CHAP را مشخص مي كند.اين پيغام ها به صورت زير مي باشد:

1.مطالبه

2.پاسخ

3.موفقيت

4.شكست

شناسه:براي اينكه بين تقاضا و پاسخهاي يك مبادله CHAP تناظر برقرار باشد به كار ميرود.

طول:مقدارآن دو بايت است،طول پيغام CHAPشامل كد،شناسه،طول

وداده را معيين مي كند.

داده:مقدار اين فيلد متغير مي باشد.شامل تعدادي فيلد از جمله طول،مقدار،نام،پيغام مي باشد.

فريم NCP

پروتكل انتقال كنترل شبكه (NCP) سيستم هاي PPP براي اطلاع از اتصالات از پروتكل لايه شبكه استفاده مي كنند فرمت NCP تقريباً مشابه LCP است .

قالب آن فقط در فيلد كد مقادير 1 تا 7 را پشتيباني مي كنند .

اتصالات PPP

فاز برقراري پيوند : در فاز،سيستمي كه اتصال را راه اندازي كرده يك پيغام تقاضاي پيكر بندي و به مقصد ارسال مي كند از جمله اين تقاضاها اين است كه آيا مي خواهد از تاييد اعتباري و نظارت بر چگونگي كيفيت پيوند استفاده كند . اگر دريافت كننده بتواند همه انتخابهايي كه مشخص شده را پشتيباني كند يك پيغام تصديق ميفرستد

و اگر بتواند انتخابهاي داخل تقاضا را تشخيص دهد اما نتواند آن انتخابهايي را كه فرستنده تعيين كرده پشتيباني كند در پاسخ به فرستنده يك پيغام مي دهد ومي گويد كه نمي تواند اين پيكر بندي را پشتيباني كند،بنابراين سيستمي كه اتصال را راه اندازي كرده بود يك پيغام مبني بر پيكر بندي ديگر توليد ميكند .

فاز تأييد اعتبار

اين فاز اختياري ميباشد و اگر پروتكل تأييد اعتبار انتخاب شود LCP به كار مي افتد.براي تأييد اعتبار از پروتكل هاي PAP و CHAP استفاده ميشود.در تأييد اعتبار  PAPفرستنده يك تأييد اعتبار را كه شامل نام حساب كاربر و رمز عبوراست را مي فرستد و سپس گيرنده پيغامي را جهت پاسخ به تأييد اعتبار يا عدم آن مي فرستد .CHAP  از  PAPامنيت بيشتري دارد.

استفاده از يك پروتكلي كه نظارت بر كيفيت پيوند داشته باشد اختياري مي باشد،هر چند كه اين انتخاب باعث مي شود كه فرستنده هر پروتكل دلخواهي را براي اين منظور تعيين كند،اما تنها يك پروتكل استاندارد شده است كه پروتكل گزارش پيوند نام دارد.

پروتكل ARP

پروتكل تحليل آدرس                                       Address solation protocol  بر خلاف بيشتر پروتكل هاي TCP/IP پيغام هاي ARP در ديتاگرام IPمنتقل نمي شود،به طور دقيق مشخص نيست كه ARP مربوط به كدام لايه مي باشد،بعضيها معتقدند كه ARP يك پروتكل لايه پيوند داده ها مي باشد زيرا به IPسرويس مي دهد در حالي كه گروهي ديگر بر اين باورند كه آن به اينترنت متعلق مي باشد زيرا پيغام هاي آن در لايه پيوند داده ها انتقال مي يابد.اين پروتكل آدرس IP را به آدرس سخت افزاري تبديل مي كند.

نحوه عملكرد اين پروتكل به اين صورت مي باشد كه در يك بسته IP آدرس مقصد به شكل آدرس IP قرار دارد .اما در شبكه محلي مقصد آدرس هاي فيزيكي يا اترنتي ميزبان ها قابل شناسايي هستند .بنابراين وقتي قرار است مقصد يك بسته IP در داخل LAN شناسايي شود لازم است با داشتن آدرس IP به دنبال آدرس فيزيكي جستجو شود.

قرارداد ARP اين تبديل را انجام مي هد زماني كه مسيرياب يك بسته ARP در شبكه محلي پخش مي كند كه مضمون آن اين است «كه اين آدرس IP مال چه كسي مي باشد؟» فقط ميزباني كه صاحب آن آدرس IP است،جواب مي دهد و آدرس فيزيكي خود را ارسال ميكند. بيشترين تفاوت بين آدرس هاي IP و آدرس هاي سخت افزاري آن است كه وظيفه IP اين است كه بسته را به مقصد نهايي كه آن را بر عهده دارد.اگر مقصد روي همان  قطعه شبكه اي باشد كه هست پروتكل IP از ARP استفاده مي كند تا آدرس IP مقصد نهايي را به يك آدرس سخت افزاري تبديل كند،اما اگر مقصد روي شبكه ديگري باشد پروتكل IP براي تعيين آدرس مقصد نهايي از ARP استفاده

نمي كند.

قالب فريم ARP

نوع سخت افزار:دو بايت است،نوع آدرس سخت افزار فرستنده و دريافت كننده مي باشد.

نوع پروتكل:دو بايت است،نوع پروتكل فرستنده و دريافت كننده را مشخص مي كند.

اندازه سخت افزار:يك بايت است،اندازه سخت افزاري فرستنده و گيرنده را مشخص مي كند.

اندازه پروتكل:مقدار آن يك بايت است،اندازه آدرس پروتكلي فرستنده و گيرنده را تعيين مي كند.

آپ كد:دو بايت مي باشد وظيفه آن مشخص كردن نوع پيغام داخل بسته مي باشد.

آدرس سخت افزاري فرستنده:آدرس سخت افزاري فرستنده را مشخص مي كند.مقدار اين فيلد توسط مقدار فيلد سخت افزار مشخص ميشود.

آدرس سخت افزاري هدف:آدرس سخت افزاري مقصد را تعيين

مي كند.

آدرس پروتكلي فرستنده: آدرس پروتكلي فرستنده را تعيين مي كند.

آدرس پروتكلي هدف:آدرس پروتكلي مقصد را تعيين مي كند.

ARP CACHE

چون پيغام ARP براي همه سيستم ها فرستاده مي شود بنابراين بار شبكه زياد مي شود لذا براي اينكه باري از شبكه كاسته شود سيستم TCP/IP براي مدت زمان معيني آدرس هاي سخت افزاري را در حافظه ذخيره مي كند چون ممكن است بعدها دوباره اين آدرس هاي سخت افزاري مورد نياز باشد. اين حافظه پس از مدتي سيستم آن را پاك كند زيرا ممكن است كه ماشين كارت شبكه يا آدرس  IP خود را عوض كند.

پروتكل RARP

اين پروتكل عكس عمل ARP را انجام مي هد.RARP آدرس سخت افزاري را به صورت پخشي ارسال مي كند و در پاسخ يك آدرس IP را دريافت مي كند.

RARP در سيستم هايي كه بدون ديسك هستند طراحي شده و

مي تواند آدرس هاي IP را در اختيار همه بگذارد.وقتي كه يك استگاه بدون ديسك راه اندازي مي شود آدرس IP خود را ندارد اما سخت افزاري را دارد زيرا روي كارت شبكه قرار دارد بنابراين بر روي شبكه مي رود و سيستمي به نام RARP SERVER  به او كمك مي كند.

پروتكل IP

اين پروتكل يك پروتكل بدون اتصال و غير قابل اعتماد است .وظيفه IP تحويل بسته ها به مقصد نهايي آنها مي باشد.آدرس دهي IP با آدرس دهي كه در لايه پيوند داده ها انجام مي گيرد فرق دارد .پروتكل هاي لايه پيوند در واقع فقط مبدأ بسته ها را مي دانند از اينكه مقصد آنها كجاست بي خبر هستند.در لايه پيوند داده ها براي اينكه بسته اي به مقصد برسد از مسير ياب استفاده مي شود.در واقع بسته ها توسط مسيرياب هاي واسطه كه به آنها هاپ(HOP) گفته مي شود به سوي مقصد هدايت مي شوند.اما در آدرس دهي IP آدرس مقصد همان آدرس نهايي مقصد مي باشد. 

قالب فريم IP

Version: طول آن چهار بيت است .اين فيلد نسخه IP را نمايش مي دهد.

Hlen :چهار بيت است.طو ل هدر را نمايش مي دهد.

Type of service : يك بايت است.به ميزبان اجازه ميدهد تا نوع خدمات مورد نياز خود را مشخص كند.

Total lenghs : دو بايت است.طول كل داده گرام شامل سرآيند و داده را مشخص مي كند.حداكثر آن 65536 بايت است.

Idenfication :دو بايت است.مشخص مي كند كه قطعه دريافتي متعلق به كدام داده گرام است.

DF: مخفف كلمه Donot fragment  است،به معني قطعه قطعه نكن.اين فرمان به مسيريابها مي گويد كه عمل خرد كردن را انجام ندهد زيرا مقصد نمي تواند قطعات را روي هم قرار دهد،مقدار اين فيلد اگر 1 باشد سيستم عمل خرد كردن را انجام نمي دهد.

MF: اين بيت براي اين است كه تا مطمئن شويم هيچ قطعه اي از دست نرفته است ودر مقابل مقدار فيلد Total length درست مي باشد.

*قبل از DF يك بيت خالي است،مكن است بعدها فيلدي در IP اضافه شود.

Fragment offset:دو بايت است. آدرس نسبي قطعه را نشان مي دهد.

Time of line:يك بايت است.مهر زماني است،زماني كه بسته از يك روتر مي گذرد يكي از عمرش كم مي شود و اگر مقدار آن به صفر برسد عمر آن تمام شده است.

Ptotocol:يك بايت است.پروتكل لايه بالاتر را مشخص ميكند.يعني بسته را تحويل كدام پروتكل لايه انتقال  بدهد.

Header check sum: براي تشخيص خطاست.از كد CRC

استفاده مي كند.دو بايت است.

آدرس مبدأ و مقصد 32 بيتي است.از نوع IP آدرس مي باشد.

option (انتخاب):مقدار آن متغير است.براي تست،اشكال زدايي و امنيت شبكه به كار مي رود.

همان طوركه قبلاً گفته شد مقصد آدرس IP همان مقصد نهايي است.در واقع IP مسير بسته ها را مشخص مي كند.

مسيريابي فرآيندي است كه در طي حركت بسته هر دفعه در هاپ به وجود مي آيد.سيستم مبدأ بسته را به مسير ياب ارسال مي كند و مسير ياب مشخص مي كند كه بسته بايد به كجا فرستاده شود.

اگر مقصد روي همان شبكه اي باشد كه مسيرياب به آن وصل شده بسته را به آنجا ارسال مي كند.اما اگر مقصد،شبكه ديگر باشد مسيرياب مشخص مي كند بسته بايد به كدام مسيرياب ديگر تحويل داده شود تا سرانجام به مقصدش برسد.مسيريابها از هيچ طريقي قادر نيستند كه بهترين مسير را انتخاب كنند،آنها فقط از قطعه شبكه هايي كه به آنها وصل هستند اطلاع دارند .براي اينكه مسيريابها از ديگر شبكه ها اطلاع بدست بياورند با استفاده از پروتكل هايي مثل RIP

(پروتكل اطلاعات مسيريابي) استفاده مي كنند.

براي اينكه بسته به مقصدخود برسد ،زماني كه بسته به مسيريابي مي رسدجدولي به نام جدول مسيريابي شكل مي گيرد،در اين جدول اطلاعات مربوط به بسته ها در آنجا نگه داري مي شود.

پروتكل IPV6

همان طور كه قبلاً گفته شد زماني كه اينترنت را طراحي كردند فكر نمي كردند كه اين قدرسريع رشد كند،اما اكنون كه گسترش پيدا كرده

آدرس هاي IP كافي نيستند،بنابراين فضاي آدرس آن را زياد كردند و از 32 بيت به 128 بيت گسترش دادند.

ICMP

يكي از پروتكل هاي لايه شبكه است .اين پروتكل دو وظيفه دارد:

1.گزارش خطا

2. زماني كه اطلاعات فرستاده شود،اگر درست فرستاده نشود،

فرستنده را از اين موضوع باخبر مي كند.

بسته كه ارسال مي شود،ماشين مبدأ و مقصد هيچ اطلاعاتي در مورد بسته ندارند و پروتكل IPچون بدون اتصال است هيچ تأييديه اي براي فرستنده نمي فرستد،بنابراين براي رفع اين مشكل از اين پروتكل استفاده مي شود.اين پيغام به گونه اي مي باشد كه كه اگر در بين راه براي بسته مشكلي به وجود بيايد،معمولاً بسته را دور مي ريزد و فرستنده را از مشكل پيش آمده باخبر مي كند.

پيغام هاي ICMP

                               1.Distination unreachable 

مقصد غير قابل دسترسي:اين پيام زماني فرستاده مي شود كه بسته مقصد را پيدا نكند و اين بسته دوباره به مبدأ فرستاه مي شود.و پيغام مي دهد كه مقصد غير قابل دسترسي است.يا اينكه اگر بسته بيت DF آن برابر 1 باشد نتواند تحويل داده شود.

2.Time Exceeded

افزون بودن:وقتي ارسال مي شود كه عمربسته تمام شده باشد وبسته دور ريخته مي شود.علت آن ايجادحالت بسته هاي سرگردان است.

3.Echo and Echo replay

براي اين است كه نشان دهد آيا مقصد فعال يا غيرفعال است.در واقع يك ماشين،ماشين ديگر را صدا مي زند و ماشين مقصد پاسخ مي دهد.

4.Time stamp request

مهر زماني است وقتي بسته اي فرستاده مي شود طرف مقابل مهر

مي زند،به نشانه اينكه او مي تواند جواب دهد.

پروتكل UDP

اين پروتكل بدون اتصال و غير قابل اعتماد است.بنابراين تصديق بسته وجود ندارد.اين پروتكل بيشتر براي شبكه هاي server/client به كار مي رود.كنه در آنها client يك تقاضا ارسال مي كند و پيغام پاسخ server نقش تصديق را دارد.اگر سيستمي تقاضايي را ارسال كند اما جوابي را دريافت نكند،دوباره آن را ارسال مي كند.سرويس هايي مانند DNS و DHCP از اين پروتكل استفاده مي كنند زيرا مي خواهند به صورت پخشي عمل كنند.

 قالب فريم UDP

: sours port شماره پورت مبدأ را نمايش مي دهد.دو بايت است.

Destination port: شماره پورت مقصد را نمايش مي دهد.دو بايت است.

UDP lenghts: طول كل پيغام UDP را مشخص مي كند.دو بايت است.

UDP checksum:خطاي بسته UDP را نمايش مي دهد.

دو بايت است.

كارهايي كه UDP نمي تواند انجام دهد:

كنترل جريان

كنترل خطا

ارسال مجدد در صورت دريافت بسته خراب

موارد استفاده از UDP

وقتي اعتماد مهم نباشد ،يعني مهم نباشد كه بسته به كجا فرستاده شود.

پروتكل TCP

يك پروتكل اتصال گراي قابل اعتماد است.TCP اغلب براي انتقال مقادير نسبتاً زياد داده به كار مي رود.اين پروتكل بر خلاف UDP ارسالات همگاني را پشتيباني نمي كند.

قالب فريم TCP

Source port: شماره درگاه فرستنده را مشخص مي كند.

Destination port: شماره درگاه گيرنده را مشخص مي كند.

Acknowledgment Number:شماره قطعه بعدي را كه سيستم تأييديه انتظار دريافت آن را دارد.32 بيتي است.

Header lenghs: چهار بيت است و طول هدر TCP را كه كلمه 4 بيتي است مشخص مي كند.

Reserved:شش بيت است براي آينده رزرو شده است.

Code bit:

Code bit:شش بيت است.شامل فيلد هاي زير:

URG:نشان مي دهد كه دنباله،حاوي داده اضطراري است .اگر صفر باشد غير معتبر و اگر يك باشد معتبر است.

ACH:نشان مي دهد كه پيغام،قبلاً ارسال شده است و فيلد شماره تأييديه را فعال مي كند.

PSH:دريافت كننده را راهنمايي مي كند كه بدون اينكه داده ها را ذخيره كند بلافاصله ارسال كند.

RST:مجدداً اتصال را برقرار مي كند.

SYN:براي همگام كردن شماره هاي دنباله مبدأ و مقصد است.

FIN:براي پايان دادن به اتصال است.

Wz:تعداد بايت هايي كه بدون تأييديه ارسال ميشود.

Check  sum:براي كنترل خطاست.

Urgent pointer:داده اي را مشخص مي كند كه بايد توسط گيرنده فوري ارسال شود.

Options:مقدار آن متغير است.روشي براي افزودن امكانات اضافه مي باشد.

Data optimal:مقدار آن متغير است.حاوي اطلاعاتي است كه از يك پروتكل لايه كاربردي به پايين تحويل داده شده است.

تحقیق درباره ترکیب مدار ترمز از کتاب  Brake System 

ترکیب مدار ترمز:

مقررات قانونی سیستم انتقال دو مداره را (انتقال نیرو) به عنوان جز ضروری تعیین می کند. DIN 74000 پنج حالت مشخص کرده است که در مدارهای (ضربدری) و (موازی) استفاده می شوند . نحوه نصب شیلنگهای روغن ، اتصالات، محفظه‌ها و وسایل آب بندی دینامیک و ثابت در ترکیب قرار گرفتن آن در یک مدار ترمز توضیح داده شده است . گاهی مواقع اشکال و نقصان در یک قسمت از مدارهای HH,HI,LL باعث از بین رفتن ترمز یک چرخ شده که خود می تواند به از بین رفتن کل مدارهای موجود بینجامد.

معمولا اتومبیلی که بیشتر وزن خود را در جلو دارد از مدار ترکیب ضربدری´بهره   می‌برد برای تاثیرات ترمز ثانوی فراهم می کند. طرح | | برای وسایل نقلیه دراتومبیلهای سنگین و نیمه سنگین و کامیونت‌ها مورد استفاده دارند .

نوع | |

مدارهای جداگانه برای جلو واکسل عقب- یک مدار در چرخهای جلو عمل می کند و دیگری در عقب. (شکلl a)

نوع ´

 طرح توزیع قطری. هر کدام از مدارها در یک چرخ جلو و در جهت مخالف در عقب می‌باشد.شکل(lb)

نوع HI

یک مدار در جلو و یک مدار ثانوی دیگر برای چرخهای جلو وعقب می باشد. یک مدار ترمز در هر دو محور عمل می کنند در حالی که بقیه فعالیتها فقط در چرخ جلو عمل     می نماید. (شکلlc)

نوع LL

جلو و عقب / جلو و طرح توزیع عقب. هر کدام از مدارهای ترمز در روی هر دو چرخ جلو و یکی از چرخهای عقب (شکلle) عمل می نماید.

نوع HH

جلو و عقب/ جلو و طرح توزیع عقب. هر کدام از مدارها بر روی هر دوی چرخهای جلو وعقب عمل می نماید.

سر خوردن

( کتاب سیستم ترمزهای اتومبیل)

هنگامی که اتومبیل دور می زند ، چرخهای جلو به طرفی که با آن روبرو هستند حرکت حرکت نمی کنند . زاویه بین جهت حرکت و جهتی که چرخهای جلو با آن روبرو هستند به نام زاویه لغزش خوانده می شوند . بنابراین ، تایرها در نزدیکی نواحی تماس خود با زمین پیچیدگی حاصل می کنند . این سطوح به جای اینکه بیضی شکل باشند ، غیر قرینه هستند . نیروی کنج حاصله بستگی به زاویه لغزش دارد که به نوبه خود در اثر وجود چسبندگی ، به حد معینی محدود می شود . زیرا اگر چسبندگی به حد خود برسد تایر در محل تماس خود سر می خورد تا کم و بیش حالت بیضی شکل اثر خود را حفظ کند . در این حالت ، تایر دیگر پیچیدگی بیشتر نمی پذیرد، و از این به بعد هم دیگر نیروی کنج دهنده کافی ایجاد نخواهد کرد . بنابراین ، اگر یک بار چرخ سر بخورد اتومبیل دیگر از فرمان تبعیت نخواهد کرد .

در صورتی که ترمز شدیدا اعمال شود و شتاب کند کننده شگفت انگیزی ایجاد گردد ، اگر راننده در آخرین لحظه نتواند بر فرمان تسلط یابد و خود را در مسیر صحیح قرار دهد ، هم جبهه مقابل و هم طرفین جاده مواجه با خطر انحراف خودرو خواهد بود .

این شتابهای کند کننده ، به خصوص در سرعتهای زیاد  و هنگامی که چسبندگی تقلیل پیدا کرده است خیلی خطرناکتر خواهد بود .

منحنی‌ها در شکل 2 نشان می دهد که برای انواع مختلفی از سطوح جاده، چگونه ضریب اصطکاک و با آن عمل ترمز کردن به حداکثر میزان بعنوان یک عملکرد فشار ترمز افزایش می یابد. در یک خودرو بدون ABS؛ فشار ترمز می تواند بیش از این میزان حداکثر افزایش یابد به گونه ای که ترمز مجدد بالا فاصله صورت می گیرد. نتیجه شکل تایر بدین معنی است که تکه ارتباطی بین لغزنده و سطح جاده تا حدی افزایش می یابد که ضریب اصطکاک شروع به کاهش می نماید و لغزش ترمز افزایش می یابد. در نهایت، چرخها قفل می گردد. (نقطه B).

فرایندهای اصطکاکی می تواند به دو اصطکاک استاتیک (ساکن) و متغیر تقسیم می شود. اصطکاک (مالش) ساکن برای توده‌های جامد بیشتر از اصطکاک متغیر است. همانطور که این مطلب تلویحا بیان می‌دارد، شرایطی وجود دارد که تحت آن شرایط ضریب اصطکاک در تایر لاستیک در حال دوران بیشتر از زمانی است که چرخ قفل شده است فرایند‌های متغیر هم زمانی رخ می‌دهد که تایر لاستیکی دوران می‌نماید. از این شرایط با نام سرخوردگی یاد می‌شود چگونگی اتفاق افتادن سریع این نقطه می‌تواند از کاهش شیب در منحنی اصطکاک در شکل 3 دیده شود. ، مرحله ای را نشان می‌دهد که در آن سرعت جنبی چرخ‌ها V_R از سرعت خودرو (V_F) عقب می‌ماند. چه خودرو یا سیستم ABS تجهیز شده باشد یا نه، اکثر ترمزها در منطقه ثابت در طرف چپ میدان کنترل ABS باقی می‌ماند. ABS   تنها در پاسخ به ترمز اضافی وارد عمل می‌شود. این سیستم از حلقه بسته کنترل برای جلوگیری از فشار ترمز از داخل شدن به میدان غیر ثابت استفاده می‌نماید. (برای سمت راست میدان کنترل) که با میزان بالایی از سرخوردگی ترمز و خطر همراه قفل چرخها مشخص می‌گردد.

این سیستم همچنین، عملکرد ترمز بهینه را با استفاده حداکثری از اصطکاک موجود بین تایر و سطح جاده فراهم می‌سازد. در طی دور زدن، نیروی کششی موجود بین مولفه‌های کاهنده وجانبی تقسیم می‌شود. این سیستم همچنین از قفل شدن به علامت ترمز زیاد تحت این شرایط جلوگیری می‌کند، و شرایطی فراهم می‌سازد که سرعت در حداکثر دور زدن از حد مجاز بیشتر نشود. به طور خلاصه، ABS حداکثر بهره گیری را از نیروهای ترمز موجود با حدود تکنیکی فراهم می‌سازد که با محدودیت‌های فیزیکی اعمال شده است این امر فواصل تزمز را به همان اندازه سرعت چرخش به کار می‌برد. حتی با سیستم ABS راننده باید به حفظ رانندگی مناسب در سطح جاده، شرایط ترافیکی ادامه دهد.

Automotive brake systems

مقدار زیادی از نیرو که در زمان Drive off اولیه و همچنین شتاب (همینطور برای ترمز و توقف) که تابع مقدار زیادی لغزش است بین تایر و سطح جاده تولید می‌شود. منحنی لغزش و انقباض برای شتاب و ترمز در طرح شماتیک نشان داده شده اند.

مقدار زیادی از مانورهای شتاب و ترمز فقط به لغزش محدودی منحصر می‌شوند. که در محدوده تعادل باقی می‌مانند در این شرایط افزایش در مقدار لغزش چسبندگی مورد انتظار را بر آورده می‌کند . افزایش بیشتر در لغزش را به بیشینه و محدوده عدم تعادل می‌برد جایی که هر افزایشی دیگری منحصر به کاهش چسبندگی می‌گردد.

یک چرخ در عرض کمتر از یک دهم ثانویه زیر قفل خواهد کرد هنگامی که بالا بودن گشتاور اضافی موقع شتاب باعث افزایش سرعت در یک یا دو چرخ می‌شود.

وقتی که عاملهای اضافی (مثل بارهای سنگین روی چرخها و همینطور محورها) بر روی منحنی لغزش اضافه می‌شود ، تاثیر منفی بیشتری روی انتقال نیرو ومشخصات عملیاتی دارد

اجزای سیستم ترمز

اتصالات متحرک ترمز و حرکت دنده ما به عنوان یکی از قسمتهای حرکت نقش ایفا می‌کنند. بنابراین اجزای سیستم ترمز طوری باید طراحی شود تا با کمترین میزان فشار پا بیشترین میزان کارایی را بدست دهد یا فشار لازم را در پایینترین حد ممکن بدهد.

سیلندر اصلی:

شکل 5- سیلندر اصلی با سوپاپ مرکزی دو مداره

1- محفظه سیلندر2و 9 – اتصال فشار 3و21- محفظه فشار 4- فنر سوپاپ 5 و 11- دریچه های مخزن 6- پیستون شناور 7- پین فنر 8- محفظه میانی 10 و 15- فنر 12- دریچه snifter 13- بوش پلاستیکی 14- پیستون فشار 16-واشر سوپاپ 17 و 23- واشر اولیه 18- پین سوپاپ 19- پیستون میانی 20- فنر جداکننده 22- رینگ پشتیبان 24- دیسک 25- فنر ثانویه جدا کننده 26- ضامن.

پروسه یا فرآیند ترمز گیری در سیلندر اصلی شروع و كنترل می‌شود.

آیین نامه‌های رسمی تصریح می‌كند كه ماشینهای مسافرتی بایستی به دو مدار ترمز مجهز باشند. این تجهزات فقط با طراحی یك سیلندر اصلی به صورت یك واحد جفت (دوتایی) ممكن می‌شود. (شكل 2) پیستون شناور (6) به نشست و تراوش قسمت كمكی پاسخ نشان می‌دهد. مدار شناور با حركت كردن به سوی انتهای سیلندر اجازه می‌دهد كه در محفظه فشار (21), فشار جمع می‌شود اگر در ابتدای كار سوراخ یا تراوشی روی دهد مدار "میله" یا میله جلو دهنده پیستون بر خلاف جریان پیستون به جلو حركت می‌كند و آنرا به سمت چپ می‌راند تا اجازه دهند. كه انرژی و فشار انباشته شود. وقتی كه ترمزها اعمال می‌شوند اگر به حركت ادامه دهد و نیرویی كه به پدال وارد می‌شود لازم به افزایش باشد این یك اخطار به راننده برای این حقیقت است كه مدار از بین رفته است. سیلندر اصلی تشریح شده در اینجا همچنین با یك سوپاپ مركزی در مدار شناور مجهز شده است. وقتی كه فشار كاهش می‌یابد جریان ترمز در درون سوراخ سوپاپ درون یك اریفیس (18) جریان پیدا می‌كند و این هیجان راه عبور دیگری است كه به عنوان یك مسیر دائمی بكار گرفته است بین محفظه میانی (8) و مخزن تامین كننده مزایای استفاده از سوپاپ مركزی این است كه باعث افزون شدن سوراخ Snifter(12) می‌شود. در وسایل نقلیه ای كه به ترمز‌های ABS مجهز می‌باشند در فشار بالا خطر خراب شدن آببندی زمانی كه پیستون از سوراخ Snifter می‌گذرد و جود دارد و به این دلیل می‌باشد كه در وسایل نقلیه ای كه به ترمز ABS مجهز می‌باشند دو سوپاپ در نظر گرفته می‌شود.

عملكرد: نیرویی كه به پدال ترمز اعمال می‌شود مستقیما بر روی پیستون (میله- فشار) عمل می‌كند (14) كه آن هم با حركت به سمت چپ عكس العمل نشان می‌دهد. وقتی كه این كار انجام شد از سوراخ Snifter می‌گذرد (12) و سیال درون محفظه فشار (21) می‌تواند پیستون شناور مانند دیواری به سمت چپ فشرده كند. (6)

میله سوپاپ (18) زمانیكه پیستون شناور 1mm به سمت چپ حركت كند در مقابل میله فنری قرار می‌گیرد. سوپاپ آببندی (16) فشاورد به پیستون شناور (6) تا بتواند محفظه فشار را از محفظه میانی آببندی كند. (8) فشار دو محفظه (3) و (21) با نیروی اضافی در درون پدال افزایش پیدا می‌كند. در یك زمان دو پیستون (6,14) عمل خواهند كرد برای اینكه میزان فشار پا را كاهش بدهند بوسیله جلو رانده شدن به سمت راست تا سوراخ Snifter(12) بر سر راه قرار گیرد یا تا زمانی كه میله سوپاپ (18) با میله فنر شكافدار (7) تماس بگیرد سوپاپ آببندی (16) را به سمت پیستون شناور حركت دهد. اینكار به سیال ترمز این اجازه را می‌دهد كه به منبع اصلی (تغذیه) باز گردد و فشار را در سیستم ترمز آزاد كند.

بوستر ترمز (توان افزای ترمز)

بوستر ترمز فشار پایی را که در هنگام عمل ترمز گیری اعمال می‌شود تقویت می‌کند. با این عمل فشار لازم برای عمل کردن آنها را کم می‌کند. در بیشتر سیستمهای ترمز متحرک بوستر ترمز اینست که بوستر ترمز نباید به کنترل حساس و دقیق نیروی ترمز آسیبی برساند. در استفاده عمومی دو نوع بوستر وجود دارد.

هر دو نوع ترمزهای خلا و هیدرولیک بوسیله بهره برداری از منبع انرژی که در وسایل نقلیه در دسترس هستند استفاده می‌کنند.

بوستر ترمز خلا

اکثریت سیستم ترمز ماشینها مجهز به بوستر ترمز از نوع خلا می‌باشند. بوستر ترمز خلا برای تولید فشار منفی در سیستمهای موتور SI از مکش موتور و در موتورهای دیزل از مکش پمپ ماشین (0.5-0 bar) استفاده می‌کنند. برای تقویت فشاری که در دورن پدال تولید می‌شود. زمانی که ترمز اعمال می‌شود این نیروی مکمل فشاری که در دوران زمانی كه ترمز اعمال می‌شود این نیروی مكمل با تابع مستقیمی از نیروی پدال افزایش پیدا می‌كند. این افزایش تا زمانی كه به فشار سیكل برسد ادامه پیدا می‌كند. این نقطه كه در مجاورت نقطه قفل شدن چرخهای جلو میباشد. فشاری در حدود 60 تا 100 بار دارد. كه البته بستگی به نوع خاص وسیله دارد و بعد از این نقطه دیگر افزایش تقویتی در فشار بوستر وجود ندارد.

بوستر ترمزهای هیدرولیك

این مدل بوستر ترمز می‌تواند در ماشینهایی كه تولید كمترین میزان خلا در ورودی را دارند (مانند دیزلها و ترربو موتورها) و همچنین ماشینهایی كه مجهز به منبع انرژی هیدرولیك (مانند مصارف راندن قدرت) می‌باشند استفاده می‌شود.

بوستر ترمز هیدرولیك می‌تواند سیكلهای در فشار بالاتری در حدود 160 بار بصورت فشرده تر و بهتر از بوسترهای ترمز خلائی عمل كند و مورد استفاده قرار گیرد.

كتاب Brake systems

ABS Verions

اولین سیستمی از ABS كه در سال 1978 با بازار آمد نوع ABA2S بود. این نوع بر اثر پیشرفتهایی بود كه دیجیتال در امر الكترونیککرده بود و قادر بود فرآیند را در كسری از ثانیه نشان دهد.

Technician Guidelines for Antilock Brake Systems .

سیستم ترمز قفل (ABS) سیستم الكترونیكی هستند كه هنگام كه اتومبیل ترمز می‌گیرد لغزش چرخ را كنترل و پردازش می‌نمایند. ABS كنترل وسیله نقلیه را بهتر می‌كند و فاصله تا توقف را كاهش می‌هد حتی وقتی كه سطح جاده لغزنده باشد. چرخ‌های غلتان دارای اصطكاك بیشتری هستند تا چرخهایی كه قفل شده اند. ABS می‌تواند روی انواع اتومیبل اعم از ترمزهای هیدرولیك و پنوماتیك نصب گردد..

Technician Guidelines for Antilock Brake Systems .

مزایای ABS

كنترل فرمان رانندگی و چرخهای تریلر : افزایش فرمان پذیری و تعادل اتومیبل هنگام ترمز كاهش قیچی كردن در تریلرها افزایش دوام لاستیكهاسیستم الكتریكی مطمئن : وقتی سیستم الكتریكی از كار افتاد ABS از كار می‌افتد و اتومبیل به حالت عادی برمی گردد.

كنترل كشش : یك حالت انتخابی كه چرخش اضافی چرخ را كنترل می‌نماید كه  احتمال سر خوردن چرخش و قیچی كردن را كاهش می‌دهد.

سیستم خودكار عیب یابی: كه عیب و خرابی‌ها را سریع و به راحتی پیدا می‌نماید.

چراغ راهنمایی ABS خرابی ABS را به اطلاع می‌رساند.

 حال پس از آشنایی مختصری که با سیستم پیدا کردیم کارکرد هر یک از سیستمهای اصلی آن را توضیح می‌دهیم .

ABS چگونه كار می‌كند؟

1-سنسورهای سرعت چرخ پیوسته سرعت چرخ را پردازش نموده و به صورت پالس‌های الكتریكی به ECU می‌فرستند.

2- وقتی كه پالسها بیانگر قفل شدن چرخECU سیگنالهایی را به دریچه ای مدلاتور فرستاده تا فشار ترمز را یا كاهش دهند یا ثابت نگه دارند تا چرخ قفل نشود.

3- ECU فشار را تنظیم نموده و بیشترین میزان ترمز را فراهم نموده بدون اینكه چرخها قفل شوند.

4-وقتی ECU فشار ترمز را تنظیم می‌نمایند.در اكثر اتومبیلها رتیاردر از كار   می‌افتد تا اینكه خطر قفل شدن چرخ از بین برود.

5-ECU پیوسته سیستم درون خود را چك نموده تا از درست بودن آنها اطمینان حاصل كند. و در صورتی خرابی چراغ لامپ جلوی راننده روشن خواهد شد.

ECU كدهای خالی را به چراغ راهنمای ABS فرستاده تا به راننده هشدار دهد.

وقت ترمز، ECU پالسهای ولتاژ را استفاده می‌نماید از هر حسگر چرخ تا تغییرات سرعت چرخ را بررسی نماید. اگر هنگام قفل شدن حسگرها اطلاعات را به ECU داده و ABS به دریجه‌های مدلاتور سیگنالها را فرستاده تا فشار روغن را كم و زیاد نموده و از قفل شدن چرخ جلوگیری نمایند.

انواع ABS  Automotive Brake Systems

ABS 2S

این سیستم  بدون تغییر ساختار اصلی ترمز عمل می‌كرد و نحوه عمل آن را در شكل 14 شاهد هستیم. حسگر‌های سیستم سرعت چرخ را در هر دو چرخ جلو یا دیفرانسیل یا حتی هر دو چرخ عقب را نشان می‌دهند.بر اساس سیگنالی كه از حسگرها به ECU می‌رسد، لحظه قفل شدن چرخ تشخیص داده شده و با فرمانی كه به دریچه‌های سولونییدی می‌رسد به كار افتاده و توسط مدلاتور هیدرولیكی بر روی چرخها تاثیر می‌گذارند. دریچه‌های سولونییدی مشخص وجود دارند كه ماكزیمم ترمز موثر خود را بر روی هر چرخ جلو باعث می‌شوند. در چرخهای عقب ضریب اصطكاك كمتری وجود دارد فشار ترمز تنظیم می‌گردد..ECU  سوپاپهای سولونوییدی را در سه حالت زیر به حرکت در می‌آورد .

شکل 7- تنظیم فشار ترمز a: ایجاد فشار b: حفظ فشار c: کاهش فشار 1- سنسور سرعت 2- سیلندر ثانویه 3- مدلاتور فشار هیدرولیک a 3 – سوپاپ سولونوئیدی b 3- اکومولاتور c 3- پمپ برگشت 4- سیلندر اصلی 5- ECU

1-  اولین ( خنثی – بی انرژی ) مرحله هنگام ایجاد فشار صورت می‌گیرد که سیلندر اصلی با سیلندر چرخ اتصال پیدا می‌کند .

2-  مرحله دوم ( نیمه توان ) که سیلندر چرخ را از سیلندر اصلی و خطوط رابط جدا می‌نماید و فشار را در یک موقعیت ثابت نگه می‌دارد .

3-    مرحله سوم ( تمام توان) که ارتباط با سیلندر اصلی را به طور کامل قطع نموده و فشار کاملا رها می‌شود .

البته بسته به شرایط سطح جاده تعداد این عمل كنترل بین 4 تا 10 بار تغییر می‌نماید.

هر بار كه وسیله نقلیه روشن می‌شود یا پس از طی مسافتی خاموش می‌گردد ،ECU وضعیت قطعات مختلف را بررسی نموده تا از ایمنی تمام آنها اطمینان حاصل نماید.

Version ABS 5.0

نوع پیشرفته تر ABS 2S می‌باشد كه تنها در یك مورد متفاوت است و آن تعداد سوپاپهای سولونوییدی می‌باشد.

عملیات پردازش داده‌ها (Monitorng)

در ECU دو میكروكنترلر وجود دارند كه وضعیت تمام فرآیند الكترونیك ماشین مورد بررسی و آنالیز قرار می‌دهند و این میكرو كنترلرها مدارهای منطقی و نرم افزار پردازش هستند. ABS به تغییرات منطقی بین سیگنالهای كنترل و بازخورد آنها همچنین به شناسایی خطا واكنش نشان می‌دهد این حالت 100% آنالیز عملیات منطقی را انجام می‌دهد.

اجزایی كه طی این فرآیند مورد استفاده قرار می‌گیرندعبارتند از

-حسگرها

-سوپاپهای سیم پیچ

-چراغ ترمز

ECU همچنین اجزا زیر را مورد بررسی قرار می‌دهد.

-وضعیت موتور پمپ برگشت

-موتور پمپ اولیه در پمپ برگشت، بر اساس اندازه ولتاژ

-اندازه ولتاژ به ترتیب مدارهای باز

-سرعت چرخ و سرعت مرجع طی شتاب اولیه

-لغزش استاتیك در حالت نرمال (به علت تغییرات اندازه چرخ)

-سرعت دینامیك چرخ در سرعتهای بالا

-راه اندازی سوپاپهای سیم پیچ‌ها  

-  آنالیز خطاهای قابل تعقیب تا منبع خطاها به محض روشن شدن اتومبیل، جریان الكتریكی مختصری به سوپاپهای سیم پیچ و موتور پمپ فرستاده می‌شود. تا سرعت اتومبیل به 6 km/h می‌رسد. كه اگر خطایی در مدار وجود داشت چراغ ABS روشن و ABS از كار می‌افتد.

Version ABS 5.3

 این نوع سیستم برای اتومبیلهایی با دستگاه ترمز كوچكتر طراحی شده است. همان عملیات درABS 5.3 انجام می‌گیرد اما در ابعاد بسیار كوچكتر كه تفاوتها فقط در حجم و وزن دو سیستم می‌باشد اما ساختار اصلی آن هیچ فرقی نمی كند.

Automatic brake-force diffrential Lock ABS/ABD5

این سیستم پیشرفته دو نوع قبلی می‌باشد ABS 5.3  ،ABS 5.0 كه عملیات استاندارد ABS را برای تعادل ، فرمانپذیری و كشش بهتر طی شتاب اولیه برای اتومبیل فراهم می‌آورد. در صورتی كه سطح جاده در دو طرف وسیله نقلیه دارای شرایط متفاوتی باشد.

-ABS با مدار ترمز بسته طراحی شده است.

-فشار ABDفعال توسط پمپ مكش برگشت از سیلندر اصلی روغن ترمز تامین می‌شود.

-اجزای كامپیوتری دیگری پردازش را انجام می‌دهند.

اجزا ABS

 1-ECU واحد كنترل الكترونیك

2- سوپاپهای سولونیدی مدلاتور

3- حسگرهای سرعت چرخ

4-چراغ‌ راهنما ABS

واحد كنترل الكتریكی( Electronic Control Unit )

همانطور كه از اسم پیداست واحد تجزیه تحلیل ABS می‌باشد كه همچنین نحوه به عمل كردن ABS و یاكدهای خطا را تشخیص دهد. ساختار اصلی ECU از 4 واحد كوچكتر تشكیل یافته است. البته ساختارهای دیگری هم وجود دارند كه نوع 4 یا 6 كاناله آن یكی از آنهاست . واحد كنترل الكترولیك سیگنالهای ورودی از حسگرها را دریافت نموده تا سرعت را تشخیص دهد كه در حقیقت اطلاعات اصلی برای محاسبه سرعت اصلی، لغزش ترمزها و شتاب چرخها می‌باشند.

واحد كنترل برای ABS 2S

ECU یك بسته بندی فشرده است كامپیوتر مورد نظر شامل دو مدار LSI دیجیتالی می‌باشد. این شكل مدارها، اجزا تسمیه‌هادی برای فیلتر كردن (Filfration) تنظیم سیگنال قوی، تولید پالس مرجع و جلوگیری از (تداخل inter Suppression را جدا می‌كنند. همانطور كه تزانزیستور‌های قدرت برای كنترل دریچه‌های سیم پیچ استفاده می‌شوند. جای نصب ECU محلی بدور از حرارت زیاد و فشار و بخار آب باشد. البته واحد كنترل كه در كنار موتور قرار دارد. مقاومتر نماید. )شکل8)

شكل 8 نمای كلی از ECU می‌باشد كه در سیستم ABS 4كاناله برقرار می‌شود

مدار ورودی:

مدار ورودی شامل فیلتر پایین گذر آمپلی فایر ورودی می‌باشد. این مدار از جریانهای ورودی هنگامی كه همه سیگنالها از تداخل حسگرها وارد می‌شوند جلوگیری می‌نماید. این مدار همچنین ولتاژ ACC سینوسی حسگرها را بر سیگنالهای موج مربعی خروجی تبدیل می‌نماید.كه این سیگنالها در مدار كنترلر LSI به كار می‌روند.

كنترلر دیجیتالی:

كنترلر دیجیتال شامل دو مدار LSI مشخص و جدا می‌باشد. این در مدار موازی عمل می‌كنند و داده‌های ورودی از دو چرخها به صورت منطقی مورد بررسی قرار می‌دهند. این طراحی جدا از هم احتمال وجود خطا را در این قسمت مدار رفع می‌نماید. همچنین زمان تاخیر (dead time) را كاهش می‌دهد.

سیگنالهای موج مربعی آنالوگ كه بیانگر فركانس ورودی از چرخها هستند به كلمات 10-bit تبدیل می‌شوند و به مدارهای LSI وارد می‌شوند. اینجاست كه اختلاط بعضی عوامل رخ می‌دهد. مثل تغییرات تعلیق اتومبیل یا ضربه‌هایی كه از سطح جاده وارد می‌شود و وقایعی كه غیر قابل پیش بینی هستند.

مرحله بعدی پردازشگر حسابی منطقی می‌باشد. این وسیله از سرعت چرخ (فركانس ورودی آن) به عنوان اساس اطلاعات برای محاسبه متغییرهای لغزش كنترل شده لغزش و شتاب چرخها استفاده می‌كند. یك تركیب از واكنشهای مركب منطقی برای عملیات متغیر این سنگنالهای كنترل را به دستورهای اجرایی برای دریچه‌های سولونوییدی تبدیل می‌نماید. ارتباط بین دو مدار LSI و پردازشگر حسابی و داده‌ها كنترلر توسط لینکهای اطلاعات برقرار می‌شود (شکل5) . البته این مدار كار دیگری نیز انجام می‌دهد و آن بازشناسی خطاست.

مدار آنالیز در كنترلر دیجیتال در خطاها با تولید یك سیگنال خطا و بستن یک ولتاژ پایدار صورت می‌گیرد . در همین لحظه چراغ روبروی راننده هشدار می‌دهد كه واحد كنترل (ABS) غیر فعال است. با توجه به اینكه خارج شدن ABS از مدار ترمز اتومبیل هیچ تاثیری بر وضعیت ترمز عادی اتومیبل ندارد.عمل آنالیز همچنین وسایل جانبی دیگری را شامل می‌شود. مثل حسگرهای سرعت تقویت‌ها و اسباب سیم كشی. نقص مدار در مورد ادامه و یا توقف تصمیم می‌گیرد چه قسمتی از كانالهای مشخص وچه كل سیستم .

مدارهای خروجی:

دو مدار خروجی هیبرید توسط قدرت تزانزیستورها عمل می‌كنند. در حقیقت این مدارها به عنوان تنظیم كننده‌های شدت جرین از كاناهای 1+2  و 3+4 عمل می‌كنند. و دستورات اجرایی كه برای سوپاپهای سیم پیچ از مدارات LSI دریافت شده است به آنها می‌دهند جریان تنظیم باعث می‌شود كه سوپاپهای سیم پیچ در یك حالت نیمه بسته و آماده برای ولتاژ نهایی قرار داشته باشند.

(آمپلی فایرهای خروجی) Driver Stage

 بر اثر جریان تنظیم كننده‌ها در دو مدار خروجی، Driver Stage جریان لازم را برای سیم پیچ ایجاد می‌كند.

ولتاژ ثابت، حافظه خطا:

ECU یك ولتاژ پایدار را برای آنالیز تامین می‌كند تا اینكه كمترین تلرانس را داشته باشیم. همچنین یك ولتاژ را نگه می‌دارد تا هنگام خطا لامپ جلو راننده را روشن نماید

واحد كنترل برای ABS50

ECU در این نوع ABS در پیكربندی با مدلاتور فشار هیدرولیك هم موجود است. در میان ECU دو میكروكنترلر وجود دارد این دو مدار از یك برنامه برای عملیات آنالیز استفاده می‌كنند. وقتی كه خطایی در داده‌های ورودی باشند این خطا در جایی ذخیره شده كه EEPROM نامیده می‌شود. ABS خاموش و لامپ هشدار دهنده روشن می‌شود. یكی از دو میكروكنترلر همچنین به یك EER ROM مجهز شده است تا هنگامی كه جریان از بالاتری قطع می‌شود مورد استفاده قرار گیرد EER ROM كدهای خطا را ذخیره نموده تا بعدا منبع خطا مورد شناسایی قرار گیرد یك وسیله اندازه گیری مستقل برای كنترل سوپاپهای سیم پیچ و موتور پمپ برگشت روغن تقویت می‌شود این تراشه و لتاژ ثابتی را فراهم می‌نماید، عملیتات میكروكنترلر‌ها آنالیز می‌كند، و چراغ هشدار دهنده را روشن می‌نماید این مدار كامل (IC) تا زمانی كه ولتاژ ثابت بماند خطاها را در خود حفظ می‌نماید.

مدلاتور فشار: (Pressure Modulator)

این قسمت فشار محفظه ترمز را تنظیم می‌كند. كه در واقع سیستم پیچهای فشار و نگهداشتن می‌باشند.دریچه مدولاتور نزدیك هر محفظه ترمز با یك جفت از آنها قرار گرفته استتا ABS براحتی بتواند آزاد كنترل آید.

این قطعه فرمانهایی را كه از ECU می‌آیند را اجرا  می‌نمایند تا دریچه‌های فشار را كنترل كند.

در واقع یك اتصال بین سیلندر اصلی و سیلندر فشار هر چرخ می‌باشد.

مدلاتور هیدرولیك نزدیك موتور و سیلندر اصلی جا دارند كه لوله‌های اتصال به آن كوتاهتر باشد. مدلاتور فشار هیدورلیك برای ABS 2S مدلاتور فشار هیدرولیك ABS2S شامل پمپ برگشت، یك محفظه اكومولاتور برای هر مدار ترمز، سوپاپهای سولونوییدی(شکل 6)

پمپ برگشت:

وقتی كه فشار از سیلندرهای چرخ آزاد می‌شود پمپ برگشت مایع ترمز اضافی را به اكومولاتور بر می‌گرداند و از آنجا بر سیلندر اصلی ترمز.

اكومولاتور به طور موقت جریان جریان را جذب نموده تا اینكه مایع ترمز طی فرآیند فشار‌ها آزاد بشود.

دریچه‌های سولونوییدی، مغناطیسی 3/3 این دریچه هنگامی كه ABS فعال است. كار می‌افتند و چه اینكه هر (4 كاناله )چرخ و یا  چرخهای جلو (3 كاناله) و دو چرخ عقب به هم متصل باشند دریچه‌های 3/3 لازم است. این طرح بندی ارتباط بین سیلندراصلی ترمز و سیلندر ترمز هر چرخ و مدار برگشت را كنترل می‌كند تا بتواند فرآیند ایجاد فشار، حفظ فشار و كاهش فشار تنظیم نماید.

1- فاز ایجاد فشار:

وقتی كه سولونویید در حالت اولیه خود قرار دارد و گذرگاه بین سیلندر اصلی و سیلندر ترمزهای چرخ‌ها باز است و فشار زمان ترمز بوجود می‌آید.یا در یك فاز مناسب وقتی ABS فعال است.(شکل7) در این مرحله دو فنر دریچه‌های سولونوییدی (فنرهای كمكی و اصلی) نیروهای متضاد دو سره را خارج می‌نمایند. فنر اصلی دچار کشش بیشتری می‌باشد. و به همین خاطر دریچه ورودی باز می‌شود.

2- فرآیند حفظ فشار:

دریچه ورود باید به قفل شدن اولیه چرخ واكنش نشان دهد. .و این واكنش با قطع كردن ارتباط بین سیلندر اصلی و سیلندر‌های چرخ صورت می‌پذیرد تا از فشار اضافی جلوگیری نماید.

دستگاه 50% جریان سیم پیچ (7) را به چرخهای می‌فرستد. جوشن آرمیچر ساچمه را حركت داده تا دریچه ورودی بسته شود. فنر كمكی متوقف می‌شود تا فشار بر خلاف فنر اصلی خارج گردد.

سیم پیچ توانایی غلبه بر فشار خارج شده است دو فنر اصلی و كمكی را ندارد و به همین دلیل آرمیچر متوقف شده و در این حالت باقی می‌ماند. هر سه گذرگاه عایق شده‌اند

3- فاز كاهش فشار:

 دراین مرحله دستگاه فشار ترمز اضافی را بین سیلندر ترمز به كار گرفته شده و خطا برگشت یا اكومولاتور بر می‌گردد.بیشترین سیم پیچ می‌رود. این باعث می‌شود كه به آرمیچر بتواند به نیروی خارج شده از فنرهای غلبه نماید. و دریچه خروجی را باز می‌نماید یكبار كه فشار كافی از سیلندر چرخ آزاد می‌شود دریچه سولونوییدی – یه یك پیستون حفظ فشار یا پیستون اصلی (كاهش فشار) بر می‌گرداند. مدلاتور فشار هیدرولیك برای ABS 5.0 این مدلاتور تركیبی باز ECU می‌باشد كه روی ECU نصب گردیده است.مدولاتور هیدرولیك برای ABS 5.0 این نوع مدلاتور همانند مورد قبل می‌باشد با این تفاوت آزاد ساختار آن ECU بر روی مدلاتور نصب شده است (شکل 10  ) و بقیه اجزا آن طبق این تركیب ساخته شده‌اند و پمپ برگشت و دریچه‌های سولونوییدی و اكومولاتور و....طوری قرار گرفته‌اند كه ساختار اصلی حفظ نمایند.

مدارهای الكتریكی:

شكل 12 یك مدار الكترونیكی 4 كاناله ABS 2S با 4 حسگر سرعت و 4 دریچه سولونوییدی می‌باشد اسباب سیم كشی و اجزا باید از آب محافظت شوند و در جایی مناسب قرار گیرند. همینطور از خوردگی و نقصان در سیستم جلوگیری می‌شود.

جهت تاثیر ماكزیمم سیستم طراحی هر یك از اجزا شامل محاسبات سیم كشی دقیقی است كه در مواقع بحرانی خطوط خراب شناسایی شوند. مثلا ولتاژ ناگهانی بیش از اندازه (كه به ECU وارد می‌شود) مممكن است باعث خرابی سیستم گردد. همانطور می‌تواند بر عمل دریچه‌های سولونیدی و پمپ برگشت تاثیر منفی بگذارد طوری كه در باز و بسته شدن دریچه‌ها تاثیر بگذارد و یا فشار پمپ برگشت راكاهش دهد

در وسایل سنگین و نیمه سنگین به دلیل استفاده از مدارهای ترکیبی پنوماتیک و هیدرولیک دارای سیستمی با اندک تفاوت در مدلاتور می‌باشند اتاقك محور عقب(RAM) كه تركیبی از دو دریچه‌های فشار مدلاتور و یك سوپاپ تقویت می‌باشند.دریچه مدلاتور ABS فشار هوا را برای برخی قطعات ترمز كنترل می‌نماید. هر سوپاپ مدلاتور شامل دو سولونییدی كنترل است كه دیافراگم فشار ورها را كنترل می‌نماید سیم پیچ فشار هوای ورودی را در محفظه‌های ورودی حبس می‌نماید و سیم پیچ رها فشار ورودی را از محفظه‌ها خارج می‌نماید.

سوپاپهای RAM تركیبی از دو دریچه مدلاتور و یك دریچه تقویت هستند. كه در انواع 4.0 یا 5.5 PSIG با یا بدون ATC موجود می‌باشند.

حالات عملكرد دریچه‌های مدلاتور( در وسایل سنگین و نیمه سنگین با سیستم پنوماتیک) عبارتند از :

1-عمل یا واكنش: هوا به داخل دریچه وارد می‌شود. (دیافراگم آزادانه اجازه و رود هوا) می‌دهد. فشار هوا آنقدر اضافه می‌شود تا دیافراگم رها دریچه خروجی را ببندد هیچ كدام ازسولونییدی‌ها فعال نیستند.

رهای نرمال:

2-عملیات رهای سریع، دیافراگم فشار باز شده و هیچ فشاری در دریچه ورودی وجود ندارد هوا هم از دریچه ورودی به خروجی جاری نشده است. هوا از اگر در خارج می‌شود. هیچ كدام از سولونییدی فعال نیستند.

3- فشار ABS:

سیم پیچ فشار فعال می‌شود. هر دو دیافراگم بسته می‌شوند. هیچ هوایی بین دریچه‌ها جریان ندارد.

4-رها ABS: هر دو سولونییدی فعال می‌شوند دیافراگم فشار بسته می‌شود و هوای ورودی حبس می‌گردد.دیافراگم باز شده و اجازه می‌دهد تا هوا از خروجی هوا از اگزوز خارج گردد

حسگری‌های سرعت:

حسگر پایانی سرعت چرخش حسگر مقاوم (مغناطیسی) كه با ولتاژ متناوبی كه ایجاد می‌كند از آهنگ حركت دانه ای بر روی چرخش آهنگ حركت آزاد مشخص می‌كند. هر چرخ روی اكسلها كه با ABS كنترل می‌شوند با حسگرهای سرعت شناخته می‌شوند. حسگرهای سرعت بر حسب اینكه روی كدام محور (اكسل) باشند دارای انواع متفاوت و جاهای متفاوت برای نصب هستند.

Automotive Brake Systems

ECU  از سیگنالهایی كه از حسگرهای سرعت چرخ وارد می‌شوند به عنوان اطلاعات اصلی آنالیز استفاده می‌كند.

پین دسته روی رینگ حسگر قرار گرفته است.كه مستقیما به توپی چرخ متصل می‌شوند پین به آهنربای دائمی متصل است كه اطراف حسگر یك میدان الكتریكی به طرف خارج تولید می‌كند. وقتی كه رینگ می‌چرخد پین هم در معرض یك جریان متناوب قرار گرفته كه توسط دندانه‌ها و شكافها ایجاد می‌شود.

بدین ترتیب میدان مغناطیسی پیوسته متغییری كه ولتاژ تولیدی را در كابل حسگرها بوجود می‌آورد، و همین فركانس در حقیقت سرعت چرخ را مشخص می‌نماید.

انواع مختلفی برای پیكر بندی حسگرها وجود نوع اسكنه ای می‌باشد كه برای نصب عمودی كاربرد دارد. نوع متوازی الاضلاع هم برای نصب‌های افقی به كار می‌رود.

 شكاف بین حسگر سرعت و رینگ حسگر باید 1mm باشد و فركانس آن باید در سرعت نگه داشته شود. تاسیگنالهای ورودی آن تغییر نكنند.

حفظ كردن حسگرهای سرعت از نوسانات جلوگیری نموده تا از كار افتادن ترمز جلوگیری نمایند. چون آنها در معرض آب و آلودگی هستند به همین دلیل آنها را درپوشش از روغن قرار می‌دهند

حسگرهای انتهایی چرخ:

برای اغلب موارد مصرف، حسگر جلویی روی مركز داخلی سگدست نصب می‌شود در محور عقب، حسگر بین چرخ و طبلك‌های نصب می‌گردد.

حسگرهای پایانی انواع مختلفی دارند. تك نقطه و یا حسگرهای مقاوم متغیر انواع آن هستند. اینها معمولا حسگرهای مغناطیسی یا (pick up)پیكاپ مغناطیسی هستند.

این حسگرهای شامل میله یا دسته ای هستندكه توسط یك دسته سیم احاطه شده اند. یك آهنربا با میله آهنی كنار هم قرار داده شده است و یك مدار مغناطیسی را حول سیم پیچ بوجود می‌آورند.

وقتی كه یك دندانه از چرخ دندانه دار از میله مغناطیسی می‌گذرد مقاومت میدان مغناطیسی تغییر می‌كند- كه خود باعث تغییر ولتاژ در سیم پیچ (كوپل) می‌شوند.

موج ولتاژ خروجی مستقل از جهت حركت چرخ می‌باشد.optional Driver Axle Sensor این نوع حسگرها در داخل دیفرانسیل تعبیه می‌شوند. میله اكسل كه با این نوع حسگر مجهز شده است بایك نوارهای باریكی طراحی شده اند. كه روتور این حسگرها را می‌چرخاند. در این نوع حسگرها هم از حسگرهای مغناطیسی استفاده شده است كه دارای همان مشخصاتی هستند كه در حسگرهای انتهای در جلو دیده می‌شدند.

چراغABS:

چراغی كه جلو راننده او در مورد نقصانهای ABS هشدار می‌دهد.

كدهای خطایی كهبه ECU می‌رسند با چشمك زدن مشخص می‌شوند.

ASR-Traction Control Automatic Slip Regulation Or Anti-Spin Regulation      موقعیتهای خطرناك در رانندگی همیشه موقع ترمز پیش نمی آید بلكه هنگام شتاب گرفتن یا دور زدن هم ممكن است دچار بحران شویم.

ASR رفع چنین مشكلاتی طراحی شده است كه پایداری و كنترل فرمان اتومبیل را هنگام شتاب گرفتن افزایش دهد..

ASR این عمل را با تنظیم گشتاور موتور با كشش سطح جاده انجام می‌دهد. )شکل10) با تركیب ABS، ASR  می‌توان بالاترین میزان ایمنی را در اتومبیل شاهد بود.

اجزای سیستم ASR سیستم كنترل ASR باید قادر به جلوگیری از لغزش چرخ هنگام شتاب گرفتن باشد البته در شرایط زیر

1-سطح زیر چرخ لغزنده باشد چه در یك طرف چه در دو طرف

2- اتومبیل در حال بیرون آمدن از روی سطح یخی كنار جاده باشد.

3- وقت شتاب گرفتن هنگام دور زدن

4-وقتی كه در یك سراشیبی خاموش می‌كنیم. كنترل مدار بسته از نیروی كشش لازمه كه روی همچنین این سیستم باید در شرایط زیر كارایی داشته باشد:

-   وقتی كه چرخ دوران می‌نماید (همانطور وقتی كه قفل می‌كند) نیروهایی جانبی كه ممكن است منتقل شوند محدود هستند: اتومبیل نامتعادل گشته و عقب ماشین شروع به بازی می‌نماید. ASR متعادل ماشین را حفظ نموده و ایمنی را افزایش می‌دهد.

-        لغزش و چرخش ساییدگی گام را افزایش داده و فشار Drivetrain

-    ASR همچنین از ساییدگی و بارDrivetrain جلوگیری می‌کند  مثلا موقتی كه چرخی در حال چرخش ناگهانی بر روی سطحی با كشش بالا قرار می‌گیرد.

-   ASR باید در موقعیتهای مختلف آمادگی دخالت داشته باشد.، ASR اندازه‌های مختلف چرخش را محاسبه نماید تا بین دور زدن و شتاب گرفتن را تمیز داداه شود. تایرهای نباید در دور زدن كشیده شوند چنانچه اغلب با قفل شدن دیفرانسیل همراه می‌گردد. به طور واضح، ASR خروجی نیرو از موتور را تنظیم می‌نماید تا چرخها روی زمین كشیده نشود.

-        سیستم شرایط را با روشن شدن چراغی به راننده خبر می‌دهد.

MSR

ASR با وسیله دیگری تكمیل می‌شود كه وسیله كنترل گشتاور موتور می‌باشد و MSR نام دارد. وقتی روی جاده ای با سطح اصطكاك پایین قرار داریم و دریچه گاز ناگهان بسته می‌شود ممكن است در چرخها شاهد ترمز باشیم. MSR مقداری افزایش در گشتاور موتور ایجاد می‌كند تا از لغزش ترمز جلوگیری نماید و اتومبیل پایدار بماند.بین اتصال مكانیكی پدال گاز و دریچه گاز وصلی پایین پدال و اهرم كنترل از پمپ انژكتور (دیزل) جایگزین داشه باشیم.

EMS، فرمانهایی را كه از ASR می‌رسد را بر ورودیهای راننده تقدم می‌دهد، یك حسگر پدال- travel موقعیت پدال شتاب دهنده را به یك سیگنال الكتریكی تغییر می‌دهد. واحد كنترل EMS بین عامل‌های برنامه ریزی شده و سیگنالهای ورودی از بقیه حسگرها هماهنگی می‌كند (مثل ریما و سرعت موتور و ...) كه در سیگنال پدال در ولتاژ كنترل برای موتور خود تنظیم به كار می‌رود.این موتور دریچه گاز را (یا اهرم كنترل پمپ دیزل‌ها) به كار می‌اندازد یا اینكه موقعیت آنرا به ECU بر می‌گرداند (شکل 2 )

کارکرد ASR

وقتی راننده پدال گاز را فشار می‌دهد، گشتاور موتور و همینطور گشتاور رانندگی هر دو افزایش می‌یابد.اگر سطح جاده مناسب باشد، سرعت وسیله هم بدون محدویت افزایش می‌یابد. اگر چه یکی از چرخها به محض اینکه گشتاور افزایش یابد شروع به چرخیدن (دوران در جا) خواهد کرد.که نتیجه آن کاهش در نیروی موتور کشش و همینطور فقدان کشش سطحی می‌باشد. که باعث عدم تعادل اتومبیل می‌گردد. در کمتر از یک ثانیه، ASR دوران چرخ را به حد مطلوب می‌رساند. همانطور که در شکل 1 دیده می‌شود، گشتاور تنظیم شده M_R روی سرعت پردازش شده V₁ و V₄ و همچنین لغزش  از هر یک از چرخها اعمال می‌شود. این گشتاور شامل M_A گشتاور موثر، M_B گشتاور ترمز و M_S عوامل سطح جاده (نمایانگر گشتاوری که به سطح جاده منتقل می‌شود.)

در موتور اتومیبلهای اشتعال جرقه ای، گشتاور موثر به عوامل زیر بستگی دارد؛

دریچه کاربراتور (گاز) – سیستم جرقه (advamed-angle) و جلوگیری از قطعیهای سیستم جرقه ) سیستم انژکتور (جلوگیری از قطعیهای باشش سوخت) در اتومبیلها دیزل M_A توسط اهرم کنترلی در پمپ انژکتور تنظیم می‌شود (مقدار سوخت پمپ شده را کاهش می‌دهد.) سیستم ترمز می‌تواند M_B را اعمال نماید بنابراین ABS هم در این زمینه موثر می‌باشد. شکل 3 تاخیر زمانی قسمتهای مختلف را در ABS نشان می‌دهد. همانطور که در شکل می‌بینیم ممکن نیست که تنها با دریچه گاز بتوان نتیجه مطلوب را حاصل کرد.

انواع ASR

ASR2-DKB

این نوع از ASR با ABS2S ترکیب شده است و ASR شامل دریچه گاز، (Drossel Klappe dk) و سیستم ترمز می‌باشد. همه اجزاء ABS وحتی قسمتهای هیدرولیک آن با ASR در ارتباط می‌باشند. (شکل 4و 5)

موتور:

استفاده از موتور در این سیستم با استفاده از کنترل دریچه گاز فراهم می‌گردد که توسط "EMS" انجام می‌گیرد. (کنترل قدرت موتور الکترونیک)

ترمز:

وسایل موثر و مناسب برای ؟ کنترل ASR همان دستگاههایی می‌باشد که قبلا توسط ABS، به کار گرفته شده اند. یک دریچه ترمز مناسب را برای عمل ASR نگه می‌دارد. این باعث می‌شود که از طرف اکومولاتورها مقداری فشار به سیلندرهای ثانویه ترمز وارد شده تا ترمز نرمال صورت بگیرد. بدون اینکه به پدال فشاری وارد آید. وقتی که ABS در حال اعمال کردن نیرو به سوپاپهای سولونوییدی است تا در سه وضعیت ایجاد، نگهداشتن و رها کردن فشار کار انجام دهند؛ واحد کنترل ABS/ASR دریچه‌های سولونیدی را کنترل می‌نمایند. آنها در حقیقت اولین لغزش در چرخ را شناسایی کرد، و دریچه‌های سولونیدی فرمان لازم را می‌دهند. پمپ برگشت (3) با پمپاژ فرآیند کنترل کشش کمک نموده و بدین ترتیب اکومولاتور وارد می‌شود. در پمپ اصلی اکومولاتور را مجداد پر نموده تا مورد استفاده قرار گیرد. البته هنگامی که ABS/ASR غیر فعال می‌باشند.

البته ترمز همچنین نوعی از محدودیت لغزش یا قفل شدن در دیفرانسیل پدید می‌آورد. تعادل وکنترل فرمان بهتر با کاربرد موثر تر نیروهای شتابدهنده از مزایای اصلی این سیستم می‌باشد. به خصوص هنگامی که دو سطح متفاوت درطرف چپ و راست اتومبیل داشته باشیم. شکل شماره 6 نشان می‌دهد نیروهایی را که به چرخها وارد می‌شوند. سطحی که با ضریب اصطکاکی M_n بالاتر قادر است نیروی F_n بیشتری را متقل نماید و سطح کمتر با نیروی کمتر دیفرانسیل به طور همزمان قادر است تنها 2F₁ در در این سرح با M₁ جلوگیری نماید و نیروی کشش بیشینه اتومبیل به طور موثر به کار می‌رود.

F_total=F_n+ F_l=Z. F₁+F^*_B

F^*_B از F_B مشتق می‌شود وم takes into accomt the difference in offective radii  گشتاور کشش باعث بیشترین نیروی پتانسیل را فراهم می‌نماید. در این اندکی نیروهای ترمز مناسب در چرخی که روی سطح با M_n وجود دارد وارد گردد شکل (6) ترکیب ASR4-DKZ/NSR و استفاده از موتور:

این نوع ترکیبی از ASR,ABS2S می‌باشد. ASR در اینجا از EMS یا عملیات کنترل دریچه گاز استفاده می‌کند این سیستم با احتراق اضافی و کنترل انژکتورها باعث تاخیر کاهش می‌گردد. قبل از اینکه کاهش گشتاور موتور موثر گردد

نقش موتور:

نقش اولیه احتراق و با شش  سوخت این است که اتومیبل متعادل باقی بماند. البته در موقع لزوم، اولین واکنش سیستم ایجاد یک احتراق ؟ (کند) می‌باشد. با این وجود لغزش یا کاهش آن ادامه می‌یابد. واحد به طور همزمان از قطعیهای احتراق و پاشش سوخت جلوگیری می‌نماید. برای هماهنگی بیشتر هنگامی که موقع احتراق دوباره پیش می‌آید.، سیستم به آهستگی احتراق را با تاخیر انجام می‌دهد تا بعدا به تدریج به زمان تایمینگ مورد نظر برسد

ECU واحد کنترل (الکترونیک)

این قسمت باید ارتباط بین ECU و کنترل قدرت موتور و قسمتهای اجرایی موتور را حفظ نماید. که ارتباط گسترده ای را نیاز دارد. (شکل 9). مداری اتصال سیمهای بین بخشهای مختلف را پردازش می‌نماید.  ASRS که بر روی سیستم ABS/ABDS تعادل و فرمانپذیری ایده آل اتومیبل را فراهم نموده و همینطور کشش مطلوب هنگام شتاب گرفتن را ایجاد کرده است.

البته باید در نظر داشت که انواع ترکیب ترمز ABS وجود دارد همانند سیستم ترمز ضد قفل الکتریکی / پنوماتیک (ABS) مناسب برای وسایل باری (WABCO) : سیستم ترمز ضد قفل (ABS) شامل سنسور‌های چرخ عملگرهایی است که کاهش سرعت و یک کاهش سرعت در چرخهای جداگانه با تولید ولتاژهای متناوب را شناسایی کرده، فرکانسی که متناسب با سرعت چرخ‌ها می‌باشد. سنسور‌ها در هر چرخ به طور مستمر سرعت چرخ را در طی ترمز کردن اندازه گیری می‌کند و این اطلاعات به یک بخش (پردازشگر) الکتریکی منتقل می‌شود که زمانی را که هر چرخ در حال قفل شدن است، درک می‌نماید. سیگنال‌ها به سرعت به بخش‌های سوپاپ کنترل سیم لوله منتقل می‌شود که سریعا فشار خطی هوا و ترمز را طوری تنظیم می‌کند که چرخ‌ها در میدان سرخوردگی به مطلوب ترین شکل متوقف می‌شوند.هر چرخ بر طبق گیرش موجود بین تایر خود و جاده کنترل می‌شود. با این وسیله‌ها، خودرو در کوتاه ترین زمان بدون از دست دادن ثبات خودرو و توانایی هدایت جمع می‌شود.

تنظیم کننده هیدور/ الکتریکی: این بخش شامل سوپاپ‌های کنترل سیم لوله است که هر یک برای هر چرخ، یک مخزن برای هر مدار ترمز دو طرفه و یک سیلندر دو قلوی برگردانده جریان پمپ که از یک موتور الکتریکی به حرکت در می‌آید. سوپاپ سیم لوله به صورت نیم یا کامل توسط مدارهای حالت جامد بخش کنترل خاموش و روشن می‌شود و باعث می‌شود سیلندر اصلی در ذخیره جریان سیلندر چرخ، چندین بار در ثانیه متوقف شود. مخزن فشار کاهش یافته به سرعت فشار جریان خطی لوله سیلندر چرخ را کم می‌کند. در حالی که سوپاپ سیم لوله، راه بازگشت را باز می‌کند که به علت فضای اتاق دیافراگم بلافاصله بزرگ می‌شود تا جریان خارجی را جذب نماید. پمپ بازگرداننده جریان هوا، با سوپاپ‌های خروجی و ورودی خود جریان را تحت فشار از مخزن کاهنده به خروجی سیلندر اصلی منتقل می‌کند که منتهی به سیلندر‌های ترمز می‌گردد. به دین وسیله، فشار جریان سیلندر چرخ با شدت ترمز به بهترین حالت، برابری می‌نماید که متناسب با وضعیت سطح جاده است. در توصیف زیر از کارکرد سیستم ضد سرخوردگی، تنها یک چرخ اتومبیل برای سهولت کار مورد بررسی قرار گرفته است.

رفتار جنسي ناسالم (UnsafeSex) و رفتارهاي جنسي پرخطر كدامند؟

رفتار جنسي ناسالم (UnsafeSex) و رفتارهاي جنسي پرخطر كدامند؟

متاسفانه تعدادی از دختران که در سنین نوجوانی و جوانی هستند با ما تماس گرفته و از داشتن رابطه جنسی که با عدم رضایت آنان صورت گرفته خبر داده اند . اکثر افراد متجاوز دوست پسر های این دختران بود اند . بیشترین مکان های استفاده شده داخل ماشین ، مکانهای خلوت ، جاده های بین شهری و داخل خانه بوده است .اکثر این رفتارها از قبل برنامه ریزی شده بوده است و دختران بدون اطلاع به مکان مورد نظر کشیده شده اند.و متاسفانه این دختران مجبور به سکوت و پنهان کاری شده اند و تنها نکته ای که آنان را ترسانده ترس از بارداری بوده است و به هیچ عنوان به ایدز و بیماریهای مقاربتی فکر نکرده اند . نوجوان و جوان عزیز این مقاله و دیگر مقالات مبحث “ درگوشی با نوجوانان و جوانان ” این سایت را به دقت مطالعه کنید . مطمئن باشید مطالعه سلسله مقالات ما به شما کمک شایانی خواهد کرد تا زندگی سالمی داشته باشید.
مهمترين موضوع در آموزش رفتارهاي پرخطر، آموزش رفتارهاي جنسي سالم مي‌باشد.
ابتدا بايد ببينيم رفتار جنسي ناسالم و پرخطر چيست؟

رفتار جنسي ناسالم (UnsafeSex) :

هر گونه تماس جنسي را مي‌گويند كه در آن فرد از سلامت خود يا شريك جنسي خود ‌آگاه نباشد. مشكل از اين جا ناشي مي‌شود كه آگاهي از سلامت خود يا ديگران به راحتي امكانپذير نيست. بعنوان مثال؛ در حدود 90 درصد افراد HIV مثبت از آلوده بودن خودشان اطلاعي ندارند. از طرف ديگر؛ منفي بودن آزمايشات تشخيصي در ابتدای آلودگي با HIV نمي‌تواند دليل سالم بودن فرد باشد زيرا نتيجه اين آزمايشات در اوايل دوره آلودگي معمولاً منفي مي‌باشد. پس چاره چيست؟
براي آگاهي از سلامت افراد بايد به رفتارهاي آنها توجه كرد. اگر فردي از رفتارهاي پرخطر آگاهي داشته باشد بهتر مي‌تواند در خصوص سلامت خود يا شريك جنسي خود قضاوت كند. داشتن رفتارهاي پرخطر احتمال آلودگي به HIV و ساير عفونت‌هاي‌آميزشي را بيشتر مي‌كند.

رفتارهاي جنسي پرخطر كدامند؟

رفتارهاي حنسي پرخطر عبارتند از :
• داشتن شركاي جنسي متعدد
• تماس‌هاي جنسي نامعمول (تماس مقعدي و دهاني)
• متوسل شدن به خشونت در زمان تماس جنسي
• مصرف الكل، مواد مخدر و يا روانگردان قبل از برقراري تماس جنسي
• تماس جنسي محافظت نشده ( عدم استفاده از كاندوم)
بنابراين براي پيشگيري از HIV و ايدز در جامعه بايد رفتارهاي جنسي سالم را به افراد به ويژه نوجوانان و جوانان آموزش داد.

مقاومت در برابر فشارهاي جنسي چيست و چگونه مي توان آن را عملي نمود؟
هنگام مستولي شدن هيجان بر شما امكان دارد تمامي توصيه هاي ما از ياد شما برود متاسفانه شما در اين زمان در معرض فشارهاي جنسي قرار داريد داشتن اطلاعات لازم در مورد راههاي انتقال عفونت HIV كافي نمي باشد.
پرهيز، وفاداري به همسر و روابط جنسي سالم نيز كافي نيست شما بايد از انواع فشارهاي جنسي آگاهي داشته و بتوانيد در برابر آنها مقاومت نماييد ما در اين بخش به توضيح و بررسي فشارهاي جنسي كلامي و فيزيكي خواهيم پرداخت.

مقاومت در برابر فشارهاي جنسي فيزيكي
والدين همواره به فرزندان خود به خصوص دختران سفارش مي كنند تا از رفتن به مكانهاي ناشناخته خودداري نمايند.
امكان تجاوزات جنسي در اين مكانها بسيار زياد مي باشد. والدين و جوانان بايد همواره اين نكات را مد نظر داشته باشند.
طبق آمارهاي ارائه شده از سوي دفتر آمار دادگاه جنايات ملي آمريكا در سال 1990 بيش از 70000 مورد تجاوز جنسي در آمريكا گزار شده است. و اين تنها 5/1 تعداد تجاوزات انجام شده مي باشد يعني در سال 1990 نزديك به 350000 تجاوز جنسي در آمريكا به وقوع پيوسته است.
بسياري از تجاوزات جنسي خشونت آميز در مورد دانشجويان دانشگاهي به انجام رسيده است كه تنها 20% آنها توسط افراد غريبه صورت گرفته است . بسياري از اين تجاوزات در قرار ملاقاتهاي گذاشته شده به انجام رسيده است.
سالانه در سراسر دنيا هزاران و شايد هم ميليونها دانش آموز و دانشجوي دختر ، قرباني تجاوزات جنسي پسران دانشجو و يا دانش آموز مي شوند بسياري از اين افراد مدعي هستند كه آنها به علت تهديد و فشار فيزيكي مردان مجبور به قبول برقراري ارتباط جنسي شده اند.
روابط جنسي اجباري نمونة واضحي از تجاوز محسوب مي شود و دختران و زنان همواره بايد جوانب احتياط را رعايت نمايند.
زيرا گاهي اوقات هر چند كه يك متجاوز مقصر مي باشد ولي قرباني نيز عاري از گناه نيست.

مقاومت در برابر فشارهاي جنسي كلامي
فشارهاي جنسي كلامي ، اغوا نمودن به منظور قبول برقراري ارتباط جنسي توسط جنس مخالف مي باشد و متاسفانه امروزه ما شاهد بسياري از فشارهاي جنسي كلامي و فيزيكي مي باشيم.
توجه به نكات زير بسيار مهم ضروري است :
1) از صحبت نمودن با افراد غريبه و نا آشنا بپرهيزيد .
2) از رفتن به مجالسي كه شئون اخلاقي در آنها رعايت نمي شود بپرهيزيد.
3) با همكلاسيهاي و يا دوستاني كه به خوبي آنها را نمي شناسيد قرار ملاقات خصوصي نگذاريد
4) از پوشيدن لباسهاي نامناسب بپرهيزيد

- همواره به توصيه والدين و مسئولان مدارس و دانشگاهها توجه نماييد
- اگر چه روابط جنسي بخشي مهمي از زندگي است ولي رعايت عفت اخلاقي از واجبات مي باشد.
براي اغوا نمودن شما براي برقراري روابط جنسي ممكن است از كلمات زير استفاده شود:
- اگر قبول نكني٬ ديگر تو را دوست ندارم
- اگر قبول نكني٬ با فرد ديگري دوست خواهم شد
- اگر قبول نكني٬ سرد و بي روح هستي
- اگر قبول نكني٬ حتما داراي عيب و نقصي هستي
و جملاتی از این قبیل که نباید فریب این قبیل حرفها را بخورید.

نكات مهم در تماسهاي شغلي :
1- انتقال HIV از راه پوست سالم در هيچ مكان يا شرايطي به اثبات نرسيده است .
2- هيچگونه خطر انتقال HIV از راه تماس نزديك با بيماران، مواجهه با قطرات پخش شده در هوا و حتي تماس با سطوح محيطي مشاهده نگرديده است .
3- تقريبا تمام موارد قطعي انتقال HIV مربوط به خون يا ديگر مايعات آلوده به خون بوده و تنها دو مورد انتقال غير اين راه بوده است (يك مورد در اثر مايع جنب خوني وديگري دراثر كشت غليظ شده HIV)
4- تاكنون هيچ مورد انتقال شغلي از راه ترشحات مهبل، مني و شير گزارش نشده است، باوجود اين مسئله ، بايستي درتمام تماسها اصول احتياطات استاندارد را رعايت نمود.
5- تاكنون هيچ مورد انتقال HBV و HIV از راه تنفس دهان به دهان گزارش نشده است ولي براي پيشگيري از انتقال عفونت هرپس سيمپلكس و نايسريامننژيتديس و احتمال تئوريك انتقال HIV و HBV در اين موارد از ماسكهاي مخصوص استفاده شده و بعد از مصرف ضد عفوني گردند.
6-رعايت احتياطات استاندارد در موارد جراحي تا 93% از تماس باخون پيشگيري مي نمايد.
تماسهاي شغلي كه مي تواند موجب انتقال HIV شود عبارتند از :
1-آسيبهاي مربوط به تماس جلدي مثل فرورفتن سوزن يا بريدگي توسط سوزن يا اشياء تيز ديگر
2-آلودگي غشاء هاي مخاطي
3-آلودگي پوست غير سالم يا اسيب ديده از طريق خراشيدگي يا درماتيت ها (البته در پوست منافذ غير قابل تشخيص وجود دارد كه گاهي HIV از اين منافذ مي تواند وارد شود)
منابع HIV شامل خون ،مايعات خوني بافت ها و ديگر مايعات بدن نظير مني ، ترشحات واژينال، مايع مغزي-نخاعي٬ مايع سينوويال، پريتونئال پريكارديال و مايع آمنيوتيك كه همه اينها مي توانند موجب انتقال عفونت HIVبه ديگران شوند. در خصوص بزاق به طور كلي تماس با بزاق يك فرد آلوده به HIV در صورتي كه خون قابل روئيت در آن وجود نداشته باشد بعنوان يك عامل خطر آفرين براي انتقال HIV مطرح نمي شود تماس با اشك، عرق ادرار و مدفوع غير خوني شخص آلوده نمي تواند به عنوان عامل خطر آفرين انتقال HIV محسوب گردند.
HIV از طريق شير انسان آلوده مي تواند به نوزاد يا كودك منتقل شود. اما تماس با شير انسان بعنوان يك تماس شغلي براي انتقال HIV درنظر گرفته نمي شود مطالعات نشان داده است كه متوسط خطر انتقال HIV توسط سوزن و يا ديگر آسيبهاي جلدي توسط اشياء تيز آلوده به HIV حدود 0.32% است .
(يك عفونت بعد از 2885 تماس از طريق غشاي مخاطي يا پوست آسيب ديده )
خطر انتقال بيمارستاني HIV از بيماران آلوده به ساير بيماران :
سوزن هاي آلوده به HIV و استفاده مجدد از آنها در 41 كودك بستري دربيمارستهاي شوروي سابق ، موجب آلودگي آنها گرديده است.
حداقل 9 مورد انتقال HIV از بخشهاي همودياليز از كلمبيا گزارش گرديده است كه به علت استريليزاسيون ناكافي وسايل وسوزنهاي آلوده بوده است وموارد مشابهي از كشورهاي آرژانتين گزارش شده است .
در ضمن انجام تست HIV قبل از عمل جراحي نمي تواند موجب ممانعت از ابتلاي شغلي HIV گردد وتوصيه به انجام آن نمي شود.
اساس پيشگيري اوليه پرسنل پزشكي دررابطه با HIV اين است كه خون تمام افراد مي بايست آلوده فرض شود مگر خلاف آن ثابت شود (رعايت احتياطات استاندارد)
پرسنل پزشكي درصورت فرو رفتن سوزن مشكوك يا آلوده به HIV به دست و …بايد در اسرع وقت به مراكز بهداشت استان و يا شهرستان مراجعه كنند(داروهاي Zidovudine Lamivudine , Indinavir جهت كموپرفيلاكسي توصيه شده اند).
درصورت پاشيده شدن خون و مايعات آلوده به HIV به محيط ،مركز كنترل بيماريها (CDC) توصيه مي كند كه :
1- دستكش و درصورت لزوم ساير وسايل محافظ پوشيده شود.
2- با دستگاه كاغذي حوله اي ، خون و مواد ريخته شده در محيط پاك شود .
3-محل با آب و صابون شسته شود.
4-درصورتي كه سطح آلوده صاف باشد با محلول 1:100 (10000 ppm) هيپوكلريت سديم (وايتكس) عفونت زدايي شود و اگر سطح آلوده ناهموار و داراي خلل و فرج باشد با محلول 1:10 (ppm 100000) گندزاديي شود. اگر بيش از 30سي سي خون درمحلي ريخته شود بايستي خون را با حوله كاغذي بپوشانيم وبرروي حوله محلول 1:10هيپوكريت سديم ريخته پس از 10 دقيقه محل را با آب صابون شستشو دهيم و دوباره آنها را با هيپوکلريت سديم گندزدايي نماييم.

واین نکات را همیشه به یاد داشته باشید:

بعضي از افراد و گروه‌ها مثل معتادين تزريقي، كاركنان بهداشتي درماني، نوزادان متولد شده از مادران HIV مثبت، مبتلايان به عفونت‌هاي آميزشي و افراد با رفتارهاي جنسي پرخطر در معرض خطر بالاي آلودگي به HIV قرار دارند. لذا بايد توجه بيشتري به اين افراد مبذول داشت.
الف- زنان HIV مثبت بايد تا حد امكان از باردار شدن خود جلوگيري كنند. لذا توصيه مي‌شود كه در اين افراد از دو روش پيشگيري از بارداري به طور همزمان (Double method) استفاده گردد تا احتمال بارداري به حداقل برسد.
با اين حال اگر خانم HIV مثبت باردار شود با تجويز داروهاي ضد ويروسي در زمان بارداري سعي مي‌شود از انتقال HIV به جنين وي جلوگيري شود. البته تجويز اين داروها در زمان حاملگي همراه با خطراتي مي‌باشد، ضمن آنكه اين داروها بسيار گران و كمياب مي‌باشند. همچنين در نوزدان متولد شده از مادران HIV مثبت مي‌توان از داروهاي ضد ويروسي استفاده كرد.
ب- كاركنان بهداشتي درماني يكي از گروهاي در معرض خطر آلودگي به HIV مي باشند. لذا دستورالعمل‌هايي تحت عنوان ”احتياطات استاندارد“ تدوين شده است كه تمامي كاركنان بهداشتي درماني بايد آنها را به كار ببندند تا خطر انتقال HIV در آنها به حداقل برسد.
ج- يكي ديگر از گروه‌هاي پرخطر، معتادين تزريقي مي‌باشند كه بدليل استفاده مشترك از سرنگ و سوزن و رفتارهاي پرخطر ديگر، منبع مهم آلودگي به HIV در كشور به شمار مي‌روند. اقدامات پيشگيرانه در اين گروه شامل تشويق و ترغيب معتادين به ترك، تغيير اعتياد تزريقي به روش‌هاي كم خطرتر و در نهايت توزيع سرنگ و سوزن و كاندوم رايگان در بين آنها مي‌باشد. از اين اقدامات بعنوان راهكارهای ”كاهش آسيب“ ياد مي‌شود.
د- ابتلا به عفونت‌هاي آميزشي مثل سوزاك، سيفيلس و… خطر انتقال HIV را به دنبال دارد. از طرف ديگر درمان عفونت‌هاي آميزشي خطر احتمال آلودگي به HIV را كم مي‌كند. لذا تشخيص و درمان كامل عفونتهاي آميزشي در مبتلايان به آنها يكي از مهمترين اقدامات پيشگيري از ايدز به شمار مي‌رود.
هـ- افرادي كه رفتارهاي پرخطر به ويژه رفتارهاي پرخطر جنسي دارند لازم است كه تحت مشاوره قرار گيرند تا از خطرات آلودگي به HIV آگاه شوند و در صورت لزوم آزمايشات تشخيصي به طور داوطلبانه از آنها به عمل آيد. مشاوره و آازمايشات داوطلبانه در مراكز مشاوره بيماريهاي رفتاري در سراسر كشور به طور رايگان انجام مي‌شود.

پيشگيري از عفونت HIV در جمعيت عمومي شامل:
الف) آموزش همگاني در مورد HIV و ايدز و رفتارهاي پرخطر مرتبط با آن
ب) تأمين سلامت خون و فرآورده‌هاي خوني مي‌شود.

آيا چيزي مي‌تواند HIV ايجاد كند ؟
خير؛ HIV خلق نمیشود. بعنوان مثال٬ رابطه جنسي بدون محافظ تنها در صورتي خطرناكست كه يك شريك جنسي با ويروس آلوده باشد. اگر شريك جنسي شما HIV منفي است هر نوع رابطه و فعاليت جنسي بين شما نمي‌تواند سبب آلودگي شما به HIV گردد، بعنوان مثال داشتن رابطه تماس مقعدی (anal sex) نمي‌تواند HIV خلق كند.
خطر در تماس های جنسی بيشتر درعدم شناخت کافی سوابق خونی شريک جنسی شماست. در هر صورت برای اطمينان از کاندوم استفاده کنيد. مگر تا زمانی که مطمئن باشيد که هيچ کدام از شما شريک جنسی ديگری ندارد و قبلاً آلوده به ويروس نشده است.
 

درمان ترس از مدرسه

اصطلاحترس از مدرسه به معناي ترس كودك از مدرسه رفتن است.

ترس يا هراس و اضطراب به معني خطر ناگهاني است. ترس متناسب با خطر است و اضطراببه ترس بدون منشأ گفته مي‌شود. ترس مرضي يا فوبيا ترسي شديد و عودكننده و غيرمنطقياست؛ ترسي كه به يك شخص، حيوان، شيء يا يك موقعيت معطوف مي‌شود و موجب اجتناب ازموضوع ترساننده است.

كودك مبتلا به ترس از مدرسه، معمولاً كار مدرسه‌اي خود را خوب انجام مي‌دهد و ازبهره هوشي خوبي برخوردار است. كودكي كه از مدرسه مي‌ترسد نزد مادرش مي‌ماند وليكودك فراري از مدرسه در خيابان‌ها گردش مي‌كند و از بهره هوشي كمتر از متوسطبرخوردار است.

ترس از مدرسه در كودكان مدرسه‌رو و در هر سني كه باشند ديده مي‌شود، اما مشكلبين 5 الي 8 سالگي ديده شده و در 11 و 12 سالگي معمول و رايج‌تر است و هر2جنس به آنمبتلا مي‌شوند؛ البته دخترها كمي‌بيشتر از پسرها.

 در تمام طبقات اجتماعي اين ترس مشاهده مي‌شود. مخالفت كودك براي رفتن به مدرسهمعمولاً در روزها و هفته‌هاي نخستين سال تحصيلي همراه با علائم جسماني يا گريستنمداوم است.

 ترس از مدرسه سبب مي‌شود كه كودكان در مواردي به تعارض روي آورند و اقدام بهانجام اعمالي كنند كه باعث نگراني والدينشان شود، تا آنها به اين نتيجه برسند كهكودك را نبايد به مدرسه فرستاد. گاهي ممكن است كودك به‌واقع بيمار شود؛ در اين صورتلازم است براي معالجه او اقدام كرد.

 فوبياي مدرسه معمولاً صبح زود رخ مي‌دهد و در مواقعي كه مدرسه رفتن منتفي استفروكش مي‌كند و در روزهاي تعطيل يا روزهاي آخر هفته كمتر ديده شده يا اصلاً ديدهنمي‌شود.

ترس از مدرسه داراي شدت و ضعف است. حالت شديد آن بيشتر در كلاس‌هاي اول تا سوماست. كودك دائماً از دردهاي گوناگون مي‌نالد،دچار كم‌خوني، بي‌خوابي و بي‌اشتهايي‌است و هضم غذايش با دشواري همراه است.

 علل ترس از مدرسه

ترس از مدرسه تقريباً هميشه به يكي از2علت زير برمي‌گردد؛ ترس مربوط به مدرسه ياترس مربوط به خانه. ممكن است خانواده كودك را از چيزهاي موهوم ترسانده باشند.تغييرو مواجهه با اشخاص تازه و مخصوصاً در مورد كودكان كم‌رو كه دچار عدم احساس امنيتدروني و عدم اعتمادبه‌نفس هستند نيز مي‌تواند موجب فوبياي مدرسه شود. گاهي آنچه ترساز مدرسه به نظر مي‌آيد در واقع ترس از ترك منزل است.[چطور اعتماد به نفس کودک را تقويت كنيم]

 گاهي وقوع حوادثي ناگوار در خانواده موجب مي‌شود كودك تصور كند اگر به مدرسهبرود و دور از محيط خانواده باشد اتفاق ناگواري پيش خواهد آمد. رايج‌ترين تصوري كهدرباره ترس از مدرسه وجود دارد اين مشكل را ناشي از «اضطراب جدايي» مي‌داند.

 تصور اصلي بر اين است كه مادر و كودك به گونه‌اي شديد به يكديگر وابسته‌اند،وابستگي شديد كودك برايش اين ترس را به وجود مي‌آورد كه امكان دارد براي خود يامادرش اتفاقي روي دهد. ماندن كودك در خانه نيازها و اضطراب‌هاي كودك را ارضامي‌كند. هر چند اين نگرش در بين نظريه‌پردازان بسيار رايج است اما عاقلانه نيست كهدر تمام موارد اين اختلال را ناشي از چنين علتي بدانيم.

ديدگاه تحليل رواني، كودك مبتلا به ترس از مدرسه را كودكي مي‌داند كه نسبت بهوالدينش تمايلات پرخاشگرانه دارد و از اينكه تمايلاتش را در ترس از ترك و جدا شدناز پدر و مادر ابراز كند عاجز است، از اين‌رو به گذشته باز مي‌گردد و به يكنيازمندي قبلي توسل مي‌جويد و خشم خود را از دنياي خارج و به ويژه از مدرسه ظاهرمي‌كند.

ترس از مدرسه اغلب حاصل خصومت و كينه‌توزي متقابل و سركوب شده بين دختر و مادراست كه در ارتباط دختر با مدرسه متبلور مي‌شود.

 برخي از متخصصان نيز برترس واقعي از مدرسه تأكيد ورزيده‌‌اند و تجربه‌هايتكان‌دهنده در محيط مدرسه را باعث شرطي شدن ترس كودكان مي‌دانند. در ديدگاه رفتاري،تأثيري كه توجه در تقويت اضطراب جدايي دارد در ماندگاري ترس شرطي نيز مؤثر است.

 درمان ترس از مدرسه

معلم و والدين بايد از شيوه‌ها و وسايل مختلف كمك به كودكان براي غلبه برترس ازمدرسه استفاده كنند. روش‌هاي منفي و غيرمؤثر درمان از ترس از مدرسه عبارت استاز:

 1 – ناديده گرفتن ترس از مدرسه

 2 – دور نگهداشتن كودك از موقعيت ترسناك (مدرسه)

 3 – برخورد غيرمنطقي و خشونت‌بار با ترس كودك

 روش‌هاي مثبت و مؤثر از ديدگاه صاحبنظران استفاده از روش‌هاي رفتار درماني است. اكثر درمانگران بر اين باورند كه بازگشت سريع كودك به مدرسه از اهميت زياديبرخوردار است. نگرش‌هاي روانكاوي، بر تقويت «خود كودك» تأكيد دارد. شيوه‌هايي مانندحساسيت‌زايي نظام‌داريا مواجهه‌سازي هدايت شده كه براي كاهش اضطراب يا ساير فوبي‌هابه كار مي‌آيد، در درمان ترس از مدرسه نيز كاربرد دارد.

مواجهه‌سازي بر اين امر تأكيد مي‌كند كه حتي اگر كودك سردرد و ساير علائم اضطرابرا نشان دهد بايد به مدرسه برود؛ در اين صورت به‌تدريج علائم فروكش خواهد كرد امادر صورت ماندن كودك در منزل به احتمال قوي علائم تثبيت خواهند شد. در همين حال لازماست والدين كودك از همان ابتدا مدير و معلم كودك را در جريان وضعيت او قرار دهند،چون اين كودكان به توجه خاص نياز دارند.

از ديگر صورت‌هاي مواجهه‌سازي اين است كه يكي از والدين كودك چند روزي در دفترمدرسه حضور داشته باشند و كودك به كلاس برود و پس از مدت مشخصي كه به تدريج اينزمان افزايش مي‌يابد بتواند از كلاس خارج شده و والدين خود را ببيند و اين برنامهتا عادي شدن رفتار كودك در مدرسه ادامه داشته باشد.

در روش ديگر مي‌توان با معلم به توافق رسيد كه كودك روز اول فقط به كلاس برود ودرس خود را پس دهد و تكليف روز بعد را بگيرد و به منزل برگردد و به تدريج ميزانحضور او در مدرسه عادي شود.

 استفاده از الگو و سرمشق نيز كه عملاً در مدرسه و كلاس صورت مي‌گيرد كمك خوبيبراي مواجهه‌سازي است. در اين روش كودكاني كه با ذوق و شوق آمد و شد و بازي مي‌كنندو همكاري خوبي در مدرسه دارند عملاً به عنوان الگو يا سرمشق كودك وارد عمل مي‌شوند. والدين و معلمان نيز اين موقعيت را بايد براي كودك بازگو كنند.

بنابراين ياري گرفتن از كودكاني كه بدون ترس و همراه با علاقه در مدرسه و كلاسحضور دارند الگوهاي خوبي براي سرمشق‌گيري كودكان مبتلا به ترس از مدرسه هستند.

 قرارداد بستن و استفاده از پاداش يكي ديگر از روش‌هاي درماني ترس از مدرسه است. منظور اين است كه انتظاراتي كه والدين و معلم از كودك دارند با دادن پاداش تقويتشود.

استفاد از پاداش به ازاي پيشرفت‌هاي كودك كمك موثري به از بين بردن سريع علائممي‌كند و همچنين مصاحبه و كشف واقع‌بينانه علت ترس كودك كه ممكن است نشأت گرفته ازاختلافات والدين و وابستگي به آنها يا بيان حكايت‌هاي غيرواقع‌بينانه در مورد زدنكودك در مدرسه و عوامل ديگري باشد بايد از سوي والدين و معلم يا پزشك مورد ارزيابيقرار گيرد و برحسب مورد براي اصلاح و درمان او اقدام شود. گروهي از پژوهشگران دارودرماني را نيز لازم تشخيص مي‌دهند كه در موارد شديد و زيرنظر پزشك متخصص بايد درمانصورت پذيرد