زندگى نامه حسين بن على (شهيد كربلا)

امام سوم شيعيان،شهيد كربلا و خون خدا،كه نهضت عاشورا بر محور فداكارى و جانفشانى آن حضرت شكل گرفت و تاريخ بشرى را سرشار از حماسه و ايثار كرد و درس آزادگى و عزت به انسان داد و با خون خويش كه در كربلا ريخت،درخت اسلام آبيارى شد و امت مسلمان بيدار گشت.

در معرفى آن امام،بايد كتابى قطور نوشت،ليكن در اينجا فشرده‏اى از زندگى آن حضرت را مى‏خوانيد:امام حسين«ع»در سوم شعبان سال چهارم هجرى در مدينه به دنيا آمد.رسول خدا«ع»نام اين فرزند زهرا«ع»را«حسين»نهاد.وى مورد علاقه شديد پيامبر خدا«ع»بود و آن حضرت در باره او فرمود:«حسين منى و انا من حسين...»و در آغوش پيامبر بزرگ شد.هنگام رحلت رسول خدا،شش ساله بود.در دوران پدرش على بن ابى طالب«ع»نيز از موقعيت والايى برخوردار بود،علم،بخشش،بزرگوارى،فصاحت، شجاعت،تواضع،دستگيرى از بينوايان،عفو و حلم و...از صفات برجسته اين حجت الهى بود.در دوران خلافت پدرش،در كنار آن حضرت بود و در سه جنگ«جمل»، «صفين»و«نهروان»شركت داشت.

پس از شهادت پدرش كه امامت به حسن بن على«ع»رسيد،همچون سربازى مطيع رهبر و مولاى خويش و همراه برادر بود.پس از انعقاد پيمان صلح،با برادرش و بقيه اهل بيت«ع»به مدينه آمدند .با شهادت امام مجتبى«ع»در سال 49 يا 50 هجرى،بار امامت به دوش سيد الشهدا قرار گرفت .در آن دوران دهساله كه معاويه بر حكومت مسلط بود، امام حسين«ع»همواره يكى از معترضين سرسخت نسبت به سياستهاى معاويه و دستگيريها و قتلهاى او بود و نامه‏هاى متعددى در انتقاد از رويه معاويه در كشتن حجر بن عدى و يارانش و عمرو بن حمق خزاعى كه از وفاداران به على«ع»بودند و اعمال ناپسند ديگر او نوشت.در عين حال،حسين بن على«ع»يكى از محورهاى وحدت شيعه و از چهره‏هاى برجسته و شاخصى بود كه مورد توجه قرار داشت و همواره سلطه اموى از نفوذ شخصيت او بيم داشت.با مرگ معاويه در سال 60 هجرى،يزيد به والى مدينه نوشت كه از امام حسين«ع»به نفع او بيعت بگيرد.اما سيد الشهدا كه فساد يزيد و بى‏لياقتى او را مى‏دانست،از بيعت امتناع كرد و براى نجات اسلام از بليه سلطه يزيد كه به زوال و محو دين مى‏انجاميد،راه مبارزه را پيش گرفت.از مدينه به مكه هجرت كرد و در پى نامه نگاريهاى كوفيان و شيعيان عراق با آن حضرت و دعوت براى آمدن به كوفه،آن امام ابتدا مسلم بن عقيل را فرستاد و نامه‏هايى براى شيعيان كوفه و بصره نوشت و با دريافت پاسخ كوفيان در بيعتشان با مسلم بن عقيل،در روز هشتم ذيحجه سال 60 هجرى از مكه به سوى عراق،حركت كرد.

پيمان شكنى كوفيان و شهادت مسلم بن عقيل،اوضاع عراق را نامطلوب ساخت و سيد الشهدا كه همراه خانواده،فرزندان و ياران به سوى كوفه مى‏رفت،پيش از رسيدن به كوفه در سرزمين«كربلا»در محاصره سپاه كوفه قرار گرفت.تسليم نيروهاى يزيدى نشد و سرانجام در روز عاشورا در آن سرزمين،مظلومانه و تشنه كام،همراه اصحابش به شهادت رسيد،از آن پس،كربلا كانون الهام و عاشورا سرچشمه قيام و آزادگى شد و كشته شدن وى،سبب زنده شدن اسلام و بيدار شدن وجدانهاى خفته گرديد.فضايل اين امام شهيد،بيش از آن است كه در اين مختصر بگنجد،چرا كه او آويزه عرش الهى و پرورده دامن رسول خداست.پيامبر خدا«ص»در باره‏اش فرمود:قسم به آنكه مرا بحق به پيامبرى فرستاد،حسين بن على در آسمان بزرگتر از زمين است و بر سمت راست عرش الهى نوشته است«مصباح هدى و سفينة نجاة».

دايناسور چيست؟
ميليونها سال قبل، مدتها پيش از آن كه بشري روي زمين باشد، دايناسورها وجود داشتند. دايناسورها، يكي از انواع خزندگان ماقبل تاريخ هستند كه در دوران مزوزوييك، عصر خزندگان، مي زيستند

بزرگترين دايناسورها، بيش از 100فوت(30متر) طول و بيش از‌50 فوت(15 متر) ارتفاع داشته اند(مانند آرژنتينوزاروس، سيزموزاروس، الترازاروس، براكيوزاروس و سوپرزاروس). كوچكترين دايناسور، كومپوزوگناتوس،‌ به اندازه يك جوجه بوده است. اندازه اكثردايناسورها، .بين اين دو حد بوده است.

ساروپودهاي گياه خوار، بزرگترين موجوداتي هستند كه تاكنون روي زمين مي زيسته اند اما نهنگهاي آبي،‌ از همه انواع دايناسورها، سنگينتر هستند!

تصور اينكه دايناسورها چه صدايي داشته اند، رفتار و حركات آنها چگونه بوده است، چگونه جفتگيري مي كرده اند، چه رنگي بوده ان، و يا حتي تعيين اينكه فسيل آنها نر است يا ماده، بسيار مشكل مي باشد.

در زمانهاي مختلف، انواع مختلفي ازدايناسورها زندگي مي كرده اند:

بعضي از آنها روي دو پا راه مي رفته اند(اين دايناسورها، دوپا بودند)، بعضي روي چهار پا راه مي رفتند(اين دايناسورها، چهارپا بودند). بعضي از آنها هم مي توانستند روي دو پا راه بروند و هم روي چهار پا.

بعضي از دايناسورها بسيار سريع حركت مي كردند(مانند ولوسيراپاتور)، بعضي از آنها بسيار كند و سنگين حركت مي كردند(مانندآنكيلوساروس).

بعضي از دايناسورها،‌ زره داشتند،‌ بعضي شاخدار بودند بعضي هم يال، ميخ يا زوائد ديگري داشتند.

پوست بعضي از دايناسورها، بسيار ضخيم و ناهموار بود در حاليكه بعضي ديگر از دايناسورها، پرهاي اوليه اي داشتند.

بعضي از دايناسورها، گوشتخوار بودند(كه گوشتخوار ناميده مي شوند).مثلا تي ركس، دايناسوري گوشتخوار بود.

دايناسورها، در طي دوران مزوزوييك، حدود 165 ميليون سال بر زمين حكمفرمايي كردند، اما 65 ميليون سال قبل، به طور مرموزي منقرض شدند. ديرينه شناسان، با مطالعه بقاياي فسيلي آنها، درباره دنياي ماقبل تاريخ به يافته هاي حيرت انگيزي رسيده اند.

هنگامي كه دايناسورها مي زيستند، قاره هاي زمين همه دركنارهم به صورت يك ابرقاره بزرگ بودند كه پانگه آ ، ناميده مي شود. به علاوه هواي زمين هم بسيار گرمتر از حال حاضر بود.

دايناسورها، حدود 65 ميليون سال قبل، در انتهاي دوره كرتاسه، كه فعاليتهاي آتشفشاني و زمين ساختي متعددي رخ داد، منقرض شدند. در مورد انقراض دايناسورها، نظريات مختلفي وجود دارد. اكثر دانشمندان اين نظريه را قبول دارند كه برخورد يك شهابسنگ آسماني، باعث تغييرات شديد آب و هوايي شده است و دايناسورها نتوانسته اند خود را با شرايط جديد وفق دهند .

دايناسورها، 65 ميليون سال قبل، به علت تغييرات شديد زيست محيطي، كه ناشي از برخورد يك شهابسنگ به زمين بود، ‌منقرض شدند.

احتمالاپرندگان امروزي، باقيمانده دايناسورها هستند. تمام چيزي كه از دايناسورها باقي مانده فسيلهاي آنهاست و احتمالا پرندگان. فسيلهاي دايناسورها، در همه جاي دنيا وجود دارند، حتي ممكن است يكي از فسيلهاي آنها در نزديكي جايي باشد كه شما زندگي مي كنيد!

بعضي از دايناسورها، بسيار شبيه پرندگان امروزي بودند و ممكن است دايناسورها اجداد پرندگان امروزي باشند.

اگرچه فسيلهاي دايناسورها،‌حداقل از سال 1818 كشف و مورد بررسي قرار گرفته اند، اما نام دايناسور(دينوس به معني وحشتناك و ساروس به معني سوسمار است)، در سال 1842، توسط كالبدشناس انگليسي سر ريچارد اوون،‌ به اين موجودات داده شد. در آن زمان تنها سه نوع دايناسور مگالوزاروس، ايگوانودون و هيلائوزاروس شناسايي شده بود كه دايناسورهاي بسيار بزرگي بودند.

قديميترين دايناسور شناسايي شده، اوراپتور است كه دايناسوري گوشتخوار بوده و 228 ميليون سال قبل مي زيسته است.

تا كنون، حدود 500 جنس و تعداد خيلي بيشتري گونه از دايناسور شناسايي شده است. تقريبا چند ماه يكبار(گاهي اوقات چند هفته يك بار) فسيل جديدي از زير خاك بيرون مي آيد.

تحقیق درباره آب و هوا

ايران بدليل گستردگي و تنوع بومشناختي و بلنديهاي متنوع داراي شرايط آب و هوائي بسيار متفاوت است.  در زمستان( در فواصل ماههاي دسامبر تا فوريه) اکثر مناطق کشور بشدت سرد است در حالي که در تابستان (جون تا آگوست) گرماي هوا به چهل درجه بالاي سانتيگراد مي رسد. ميانگين سالانهء دما در ايران از شمال غربي به شمال شرقي تغيير مي کند و از منهاي ده درجه سانتيگراد در آذربايجان تا به 25 - 30 درجه سانتيگراد در جنوب و جنوب شرقي ميرسد. نواحي ساحلي جنوب و شمال ايران در مقايسه با مناطق مرکزي و کوهستاني الگوي هواشناختي بسيار متنوعي دارد. 

ميانگين سالانه دماي بندر عباس در اوايل زمستان 18.5 سانتيگراد ميباشد. ميزان بارش سالانه مناطق مختلف کشور نيز بسيار متفاوت است. 

ايران داراي آب و هواي متناوبي است که در برخي مناطق کشور گرماي تابستان و سرماي زمستان مشابه ميباشند. به همين دليل آب و هواي ايران در هر منطقه بايد بصورت جداگانه مورد توجه قرار گيرد.   

در ژانويه و فوريه (آذر و دي) سه نوع منطقه آب و هوائي در ايران وجود دارد: سواحل درياي خزر داراي آب و هواي معتدل سرد، مناطق مرکزي داراي آب و هواي سرد زمستاني، و مناطق کناري داراي آب و هواي متوسط و ملايم ميباشد. ولي در مناطق جنوبي هوا بسيار گرم است و در تابستان تحمل آب و هواي مناطق مرکزي بسيار مشکل ميباشد.

شهرهاي شيراز، اصفهان، تهران، مشهد و تبريز که مهمترين مراکز جلب جهانگردند آب و هواي بسيار متنوعي دارند.  شيراز با 4 ماه هواي گرم در صدر اين فهرست قرار مي گيرد و تبريز با يکماه هواي گرم در رديف آخر. 

جهانگردهائي که در فصل زمستان به سواحل جنوبي ايران مي روند با آب و هوائي بسيار مطبوع روبرو مي شوند، در حالي که در همان زمان مردم استانهاي فارس و اصفهان آب و هوائي باراني يا برفي دارند.  در فصل تابستان آب و هواي همه مناطق کشور تا حد قابل تحملي گرم مي شود.  بهترين زمان براي بازديد از مناطق مختلف ايران دو فصل بهار و پائيز و بويژه ايام نوروز ميباشد.

تحقیق درباره سدها ی با پروفیل L شکل

این سدها دارای یک قسمت کف بند مانند در طرف سرآب میباشند که بر روی آن وزن

 رسوبات و ارتفاع آب  قرار میگیرد. خاصیت این نوع سدها این است که از وزن

رسوبات برای پایداری سد در مقابل فشار استفاده شده است. این سد ها از بتون

آرمه ساخته میشوند و شامل قسمت های زیر میباشند.

- قسمت پاشنه در قسمت سرآب که احتمالا توسط یک زائده بمنظور از بین بردن خطر لغزش و فشار  تحتانی خواهد بود.

- دیواره عمودی که دارای لوله های خروج زه آب میباشد.

- یک پاشنه کوچک در قسمت پایاب بمنظور اینکه فشار وارده روی خاک پی یکسان

تقسیم گردد.

- دیواره تحتانی عمودی کهدر زیر سد و در امتداد دیواره عمودی که در زیر سد و در

امتداد دیواره عمودی  قرار میگیرد و بمنظور آن است که سد در مقابل شسته شدن

خاک پایاب بستر پایدار بماند. محل این سد ها باید با در نظر گرفتن عمق دیواره

تحتانی و شیب حد و شسته شدن قابل پیشبینی خاک در پایه  سد محاسبه گردد.

بتون آرمه : برای یک کتر مکعب بتون ،۳۵۰ کیلو گرم سیمان ، تقریبا ۰.۸ متر مکعب

شن ،۰.۴ متر مکعب ماسه و ۱۶۰ تا ۱۸۰ لیتر آب بکار میرود.

کیفیت بتون بستگی شدیدی به میزان ابعاد ذرات مختلف تشکیل دهنده ماسه دارد و باید بر اساس زیر باشد.

ذرات با قطر کمتر از ۰.۵ میلیمتر حدود ۵ در صد ، ذرات کوچکتر از ۲ میلیمتر ،۳۰ تا ۳۵

در صد  ذرات با قطر  ۰.۲ و ۰.۵ میلیمتر ۵۰ تا ۷۰ در صد . قطر ذرا ت شن باید بین ۲۰

تا ۵۰ میلیمتر باشد.

سیمان برتلند مصنوعی ( CPA325) : در هنگامی که آب آبراهه به سیمان لطمه

 ای نزند و به عبارت دیگر فاقد کلرور ها و سولفات ها باشد .

سیمان CLR315: برعکس شرایط فوق که اغلب اتفاق میافتد.

فرمول BOLOMEY: مربوط به پایداری بتون و ساخت آن است.

فرمول FERET:مقدار آب لازم جهت تهیه بتون .

انتخاب ضخامت سد:

هنگامی که میزان ضخامت سد تا سرریز را داشته باشیم میتوان ضخامت سد را

محاسبه نمود. برای دیواره عمودی ،پاشنه و زائده و دیواره تحتانی یک ضخامت در

نظرمیگیرند.

صرقه جویی در بتون مصرفی در این سد ها توسط هزینه اضافی کفراژ (برای دیواره

عمودی) و یا آرماتور بندی ( برای پاشنه در قسمت سرآب که آرماتور های اصلی در

قسمت سطحی قرار میگیرند ) برای سد های با ارتفاع ۲ تا ۴ متر ازبین میرود. سد

های مهمتر در محل اتصال دیواره و پاشنه دارای یک قسمت به نام GAUSSET

هستند  که ارتفاعش برابر ضخامت سد بوده و میزان آرماتور آن در متر طولی برابر

دیواره باشد.

ضخامت C سد باید به حدی باشد که :

با داشتن یک ردیف آرماتور ،دیواره و پاشنه سد در مقابل گشتاور  خمشی پایدار باقی بماند.

سد در مقابل شوک و لغزش درد هنگام سل پایدار باقی بماند.

برای سد های به ارتفاع ۲ و ۳متر ،ضخامت سد برابر ۴۰ سانتیمتر میباشد و برای

 سد های به ارتفاع ۴ ،۵ و ۶ متر ضخامت سد به ترتیب ۵۰ ،۶۰ و ۷۰ سانتیمتر است.

محاسبه ابعاد پاشنه : باید طول پاشن هدر قسمت سرآب m و در قسمت پایابn

تعیین گردد و سپس طول کل پاشنه B برابر  است با B=n+c+m . برای یک سد به

ارتفاع کل H مقدار B برابراست با ۰.۷۵H .

محاسبه ابعاد زائده و دیواره تحتانی :

نقش زائده عمودی دو چیز است .

1.     بهبود بخشیدن به پایداری کلی سد و مخصوصا پایداری در مقابل لغزش

2.     کاهش فشار تحتانی توسط طولانی کردن مسیر حرکت آب

برای سد های به ارتفاع ۴ و ۵ متر طول زائده برابر با ۰.۸ متر و برای سد به ارتفاع ۶

متر برابر ۱ متر خواهد بود .دیواره تحتانی یک دیواره مستقل از سد بوده و در امتداد

دیواره عمودی قرار دارد و دارای همان ضخامتی است که بقیه سد دارا میباشد.

دوستان محترم برای تجسم این سد ، حرفL را در نظر گرفته .قسمت عمودی

این حرف را به عنوان دیواره عمودی سد در نظر گرفته و قسمت افقی به عنوان پاشنه

سرآب میباشد.در انتهای پاشنه سرآب یک زائده کوچک به سمت پایین وجود دارد که

همان زائده عمودی است.پاشنه سرآب را کمی به سمت چپ امتداد دهید تا دیواره

عمودی راقطع کند (پاشنه پایاب).حال  دیواره عمودی را به سمت پایین امتداد داده به

طوری که پاشنه را قطع کند.شما در حقیقت دیواره تحتانی عمودی را ترسیم نمودید.

شکل کلی سد شبیه به چهار انگلیسی میباشد که برعکس نوشته شده .در ضمن

شما باید به تمامی این قسمت ها ضخامتی را در نظر بگیرید.

تحقیق درباره پوریای ولی و مهمترین داستان زندگی او

محمود پوریای ولی یکی از پهلوانان به نام ایرانی است که در مردانگی و ورزشهای زورخانه‌ای و پهلوانی ید بالایی داشته است. در برخی کتاب های خطی قدیم بجای «پوریا» ، «پیریار« ، »پوربای» ، «بوکیار» و «بهوکیار» نوشته اند. همچنین کلمهٔ ولی نیز برای تأیید بزرگی مقام اوست ، کلمه ای که به آخر نام پیشوایان تصوّف و عرفان اضافه می کردند.

مقبرهٔ او در شهر خیوه ، ۲۵ کیلومتری جنوب شهر اورگنج مرکز استان خوارزم ازبکستان می باشد. این مقبره خود یک مجموعهٔ فرهنگی - تاریخی است و در فاصلهٔ قرن های هشتم تا چهاردهم هجری (۱۴ تا ۲۰ میلادی) برای بزرگداشت نام «پهلوان محمود» پسر پوستین دوزی که علاوه بر پهلوانی ، شاعری توانا (تخلّص قتالی) و جوان مردی مردم دار نیز بود ، ساخته شده است.

علاوه بر رباعیاتی که از وی باقی مانده است ، برخی معتقدند مثنوی کنزالحقایق نیز از آنِ اوست. این مثنوی در سال ۷۰۳ سروده شده است.

سال دقیق ولادت او و مدّت عمرش معلوم نیست ، امّا در کتاب های مختلف وفات او را سال ۷۲۲ه.ق ذکر کرده اند. ولی با توجّه به اینکه زمان سرودن کنزالحقایق را ۷۰۳ هجری ذکر کرده اند و بنا به اظهار خودش:

می توان گفت که سال تولد او باید ۶۵۳ هجری بوده باشد.

شهرت پوریای ولی تنها به دلیل پهلوانی هایش نیست بلکه مردم منطقه او را به داشتن خصایل نیکوی اخلاقیِ معلّم ، مرشد ، صوفی و مرد خدا می شناسند. حرم او از پر رونق ترین مکان ها در منطقه است که هر روز مردم کثیری از اطراف و اکناف فرارود و بویژه خوارزم برای زیارت و راز و نیاز با خدای خود به آنجا می روند. لازم به ذکر است که در «ایشان قلعه» امیران و صاحب منصبان زیادی مدفون اند امّا امروزه از هیچ یک از آنها نامی برده نمی شود و تنها نام پهلوان محمود پوریای ولی و حرم اوست که همچنان زنده است.

در مورد وجود مقبره پهلوان نامی ایران پوریای ولی در شهر خوی ، بر اساس تحقیق و  نوشته هایی استاد علی صدرایی(نویسنده ومحقق)می باشد.  ایشان در این زمینه دو سند مهم به شرح زیر آورده اند .

۱-در یک طومار قدیمی در عهد صفویه و در حدود ۴۰۰ سال قبل به روی پوست آهو نوشته شده است صراحتاً آمده است که پهلوان نامی ایران از شهرستان خوی بود ، متن کامل و تصویر طومار در کتاب <ورزش باستانی ایران > نوشته دکتر پرویز ورجاوید آمده است .

۲- در کتاب خطی <مرآت الشرق > که شرح حال ۶۸۰ دانشمند شیعه قرنهای ۱۳و ۱۴ هجری قمری ذکر شده ، زندگینامه پهلوان پوریای ولی و وجود مزارش در گورستان <پیر ولی > خوی قید شده ،در این کتاب به سنگ قبر پوریای ولی هم اشاره شده و در عین سنگ نوشته ،قید شده است .در سنگ نوشته اسامی ۷تن از اجداد پوریای ولی ذکر شده است.نام پرش محمود ونام پسرش نیز محمود بوده چنانچه این رسم در بین مردم خوی و منطقه مرسوم بوده وهنوز هم وجود دارد کسانیکه به پرخود علاقه بسیار دارند . برای زنده نگه داشتن نامش ، فرزند خود را نیز به آن ذکر می کنند در آن سنگ قبر فوت پوریای ولی به سال۸۲۰هجری قمری ذکر شده است . ده فرمان مشهور جوانمردی که پوریا به یادگار مانده جزو اصول ورزش باستانی کشور است. نکته مهمی که برایم حائز اهمیت است اینه که بنده خودم که زادگاهم خوی می باشد در این مورد تال بحال چیزی نشنیده ام ، بدتر از آن اینکه وقتی عکس مربوط به مقبره پوریای ولی را دیدم بسیار متاٌثر شدم از اینکه مکانی به این باارزشی تنها خرابه ای بیش باقی نمانده آنهم در ساخت وسازهای یکی دو نسل دیگر حتی از این خرابه فعلی نیز چیزی باقی نخواهد ماند ، در پایان از مسئولین شهر خوی می خواهم نسبت به این قضیه بی توجهی ننمایند و نسبت به باز سازی این مکان با ارزش باستانی اقدام نمایند .

مطلب زیر از سایت باشگاه خبرنگاران دانشجوی ایران گرفته شده است:

    مهمترین داستان زندگی پوریای ولی :

 هنگام سحر و اذان، در تاریک و روشن بامداد، مردی تنومند و بلند قامت از خانه ای بیرون آمد و قدم در کوچه ای تنگ نهاد. از میان دیوارهای کوتاه و بلند شهر گذشت و به مسجد آن شهر نزدیک شد . صدای اذان صبح از گلدسته ها به گوش می رسید. پهلوان وضو ساخت و با خدای خود، به راز و نیاز پرداخت. هنوز چیزی نگذشته بود که از پشت یكی از ستونهای مسجد، صدای گریه پیرزنی را شنید كه به درگاه خدا چنین التماس می كند: خداوندا ! رو به درگاه تو آورده ام، نیازمندم و از تو حاجت می طلبم، نا امیدم مکن.
مرد بی تاب شد، با خود اندیشید، حتماً این زن تنگدست و نیازمند است. آرام به پیرزن نزدیک شد . او را دید كه بشقابی حلوا در دست دارد. با لحنی سرشار از مهربانی پرسید: چه حاجتی داری مادر؟

چون پیرزن اندکی آرام شد، گفت: ای جوانمرد، التماس دعا دارم. برای من و پسرم دعا کن.
مرد پرسید مشکل تو و پسرت چیست؟
پیرزن آهی سرد از دل برآورد و گفت: پسری دارم زورمند و دلاور که پهلوان هندوستان است و در شهر و دیار خود پرآوازه است. هر جا نام و نشان پهلوانی را می شنود، عزم کشتی گرفتن با وی می كند. شکر خدا که تاکنون پیروز شده و تا امروز هیچکس نتوانسته پشت او را به خاک برساند. اكنون پهلوانی از خوارزم به شهر ما وارد شده و قصد هماوردی با پسر من را دارد، می ترسم پسرم مغلوب شود و روی بازگشت به شهر خود را نداشته باشد. این پهلوان كه كسی جز پوریای ولی نبود، فهمید که رقیب هندی او، پسر این پیرزن است. پوریای ولی، طاقت دیدن اشکهای آن مادر غمگین را نداشت. دلداریش داد و گفت : به لطف خدا امیدوار باش مادر، خداوند دعای مادران دل شکسته را مستجاب می كند. این را گفت و با حالتی پریشان، از پیرزن دور شد و از مسجد بیرون رفت.
پس از آن پوریای ولی با خود فکر کرد که فردا چه باید بکند، اگر قویتر از آن پهلوان باشد و بتواند او را به زمین بزند، آیا طعم شكست را به او بچشاند؟ یا باتوجه به تمنای مادر او، مقاومت جدی نكند و زمینه پیروزی حریف را فراهم نماید. برای مدتی پوریای ولی، در شك و تردید بود. ناگهان از دایره تردید بیرون آمد، لبخندی زد و تصمیمی قاطع گرفت. او می دانست قهرمان واقعی کسی است که نفس سركش خود را مهار کند. او خواست كه غرور خود را بشكند و بقول مولوی ( شیر آن است که خود را بشکند ) البته این انتخاب، بسیار دشوار بود.  چون روز موعود فرا رسید و پوریای ولی، پنجه در پنجه حریف افکند، خویشتن را بسیار قوی و حریف را دربرابر خود ضعیف دید تا آنجا که می توانست به آسانی پشت او را به خاک برساند. اما عهد خود را بیاد آورد. برای آنکه کسی متوجه نشود، مدتی با او دست و پنجه نرم کرد، اما طوری رفتار كرد كه دیگران احساس كنند حریف وی قویتر است. پس از لحظاتی، پوریای ولی، این پهلوان نام آور  بر زمین افتاد و حریف روی سینه اش نشست. در همان وقت به او احساس عجیبی دست داد. مثل این بود كه درهای حكمت به روی او گشوده شده و وی پاداش جهاد با نفس را مشاهده كرد.
دوستان پوریای ولی كه از توانایی بدنی او به خوبی آگاه بودند، از شكست او در رقابت با پهلوان هندی در شگفت بودند. چند روز بعد از آن واقعه، سلطان جونه ( حاكم آن منطقه در هند) مجلسی ترتیب داد تا در آن از پهلوان پوریای ولی دلجویی کند. در آن هنگام، پهلوان هندی كه در مجلس حضور داشت، پیش آمد و خود را به پای پوریای ولی افكند و بازوبند پهلوانی را به او تقدیم كرد. او گفت من در ضمن مسابقه، متوجه گذشت و جوانمردی تو شدم. پوریای  ولی از اینكه رازش برملا شده بود، متاثر و پریشان شد اما دوستان او خوشحال شدند و ماجرای این فداکاری بزرگ در همه شهرها پیچید. از آن پس، از پوریای ولی به عنوان یكی از جوانمردان و اولیای خدا یاد می شود