متداول ترین و رایج ترین تصور اشتباه آمیز معلمان و مربیان و اولیاء خانواده در تربیت این است که انتظار داشته باشند هر آنچه را که کودکان می گویند قلباً بپذیرند؛ در حالی که گفتن، تربیت کردن نیست. اظهار کردن واقعیت هایی که در ذهن وجود دارد یک انگیزه طبیعی است که شخص بزرگسال را وادار می کند تا بخواهد دیگران هم از این واقعیت ها آگاه شوند. اما این آگاهی که در سطح شناختی آن هم در مرحله ناپایدار دانستن متوقف می شود نمی تواند تأثیر تربیتی به خود بگیرد، درست همان گونه که نوازش کردن کودک تب او را درمان نمی کند، گفتن واقعیت ها به او نیز نه جهل او را درمان می کند و نه مشکلات شخصیتی و رفتاری اش را.

مثلاً در بعد آموزشی، هنر یک معلم آگاه و با تجربه در این نیست که دائماً در پی انتقال و تحمیل اطلاعات، داده ها و دانسته های علمی به دانش آموزان باشد، (آن هم به صورت کلامی و نصیحت) بلکه هنر اصلی و در عین حال ظریف معلم، ایجاد عشق به دانستن، کشف کردن و خلق کردن در یادگیرنده است. معلم یا مربی برای پرورش نیروی تفکر باید محیطی را فراهم سازد که دانش آموزان خود به تفکر و تعمق در مسایل بپردازند.

به عبارت دیگر، رسالت معلم در این است که متعلم را از وابستگی های کلامی و نصایح بیرونی برهاند و با فراهم سازی زمینه های مستعد و مساعد او را به درون خویش رهنمون سازد. بهترین ذکرها و نافذترین داروها و حتی مؤثرترین روش های درمانی در درون انسان است. بهترین نصایح در خویشتن فرد نهفته است، تنها آماده سازی روانی و تزکیه دل را می طلبد تا فرد از «حجت های بیرونی» پی به «حجت های درونی» خود ببرد، از «عقل دیگری» رها گشته و به « عقل خود» دست یابد از «نصیحت غیر» بپرهیزد و از «نصیحت خود» سیراب شود.

در مورد مشکلات و ناهنجاری های اخلاقی و رفتاری نیز همین حکم صادق است. اگر کودکان بنابر اقتضای سن و شرایط خاص تحول روانی، دچار مشکلات رفتاری می گردند قبل از آنکه برای معالجه و تغییر رفتار آن ها از طریق کلامی و نصیحت اقدام کنیم بهتر است به روش های عملی و فراهم کردن موقعیت های تربیتی تکیه کنیم تا خود به خود مشکل مورد نظر مرتفع گردد. برای مثال، اگر دانش آموزی از افسردگی روانی رنج می برد و نسبت به محیط، همسالان و محرک های محیطی بی تفاوت و بی علاقه شده است، به جای اینکه از طریق نصیحت او را به زندگی بانشاط و فعال دعوت کنیم که قطعاً بیهوده به نظر می رسد، باید شرایطی را در مدرسه یا خانه فراهم کنیم که او از وجود خویش لذت ببرد؛ «احساس مفید بودن» در او ریشه بگیرد؛ به کارهایی که می تواند انجام دهد تشویقش کنیم تا او با احساس موفقیت و پیروزی تصویری که از خود دارد تغییر دهد و خواهیم دید با این «عمل و رفتار»، خود بخود احساس افسردگی و اندوه را از درون او زدوده ایم. بدون اینکه با کلام و نصیحت با او برخورد کرده باشیم.

ما باید زبان «کردار» را جایگزین زبان «گفتار» کنیم. زیرا زبان رفتار، زبان حال، زبان احساس، عواطف و هیجان است. بدون تردید بخش عظیمی از حالات و هیجانات ناخودآگاه ما در هنگامی که در حال انتقال پیام کلامی هستیم به دیگران منتقل می شود و آنچه را که در «پس گفتار» ما ارسال می شود قوی تر و گویاتر از تمامی عباراتی است که در «متن گفتار» بیان می شود.

اما قبل از هرچیز باید از کمرویی او مطمئن شوید. چون برخی از بچه ها در برخورد با ناشناخته ها محتاط هستند که نباید با کمرویی اشتباه گرفته شود. موقعیت هایی را که باعث خجالت فرزندتان می شود شناسایی کنید؛ آیا در گروه خجالتی است یا وقتیدر مقابل جمع قرار میگیرد.
-حتی اگر کودکتان کمرو یا خجالتی است این را جلوی جمع نگویید و اگر گفتید این صفت را با یکی از ویژگی های مثبت او همراه کنید.
-کودکتان را با دیگران مقایسه نکنید و ایده ها و دیدگاه های فرزندتان را جدی بگیرید.
-در شناسایی استعدادهایش به او کمک کنید.
-او را در موقعیت تعامل با سایر کودکان قرار دهید.
-راه مناسب را به او پیشنهاد دهید اما او را مجبور نکنید.
-به او نشان دهید او را درک می کنید و کمک کنید تا اعتماد به نفس از دست رفته اش را باز یابد.

سال هاست که کارشناسان بهداشت سراسر دنیا نسبت به مضرات استفاده زیاد از محصولات آرایشی، حتی انواع مرغوب و استاندارد هشدار می دهند.

این هشدارها بیشتر به خانم های جوانی داده می شود که به استفاده مکرر از لوازم آرایشی عادت کرده اند. حال تصور کنید کودکانی که حفاظت از سلامت جسمی آنها باید مهم ترین و اصلی ترین اولویت ها در هرم سلامتی جامعه تلقی شود، با آلوده شدن به ترکیبات شیمیایی موجود در لوازم آرایشی چه بر سرشان می آید؟ شاید باورش سخت باشد، اما این روزها مادران و پدران خواسته یا ناخواسته سلامت کودکشان را این گونه به بازی می گیرند.

اما این روزها چاپ عکس های کودکان زیبای آرایش شده، زینت بخش جلد بسیاری از مجلات حتی نشریاتی است که با محور موضوعات مربوط به سلامت و بهداشت عمومی منتشر می شود، بدون آن که مسئولان حوزه سلامت و بهداشت کشور نسبت به این اتفاق واکنش نشان دهند.

اکنون نمایشگاه عرضه کتاب به عنوان اصلی ترین نماد رشد فرهنگی کشور در حاشیه تفریحی خود، جولانگاه غرفه هایی است که به آرایش و نقاشی صورت کودکان اختصاص پیدا کرده است، یعنی با رنگ کردن صورت کودکان با موادی که معلوم نیست از چه ترکیباتی ساخته شده؛ زمینه ای برای نوعی تفریح غیرسالم و البته غیرفرهنگی کودکان فراهم شده است.

به نظر می رسد نباید منتظر واکنش مسوولان باشیم، بهتر است از خودمان شروع کنیم، از خودمان که کوچک ترین رفتارمان الگوی فرزندان مان خواهد شد، یعنی استفاده از لوازم آرایشی را در عمل به فرزندان مان آموزش دهیم تا آنها نه تنها در جوانی، بلکه در کودکی و نوجوانی هم دچار هیجان کاذب استفاده از این وسایل نباشند.

از آنجا كه هوش و استعداد تحصیلی به‌عنوان دو عامل اساسی در پیشرفت تحصیلی،كمتر تحت تأثیر معلم یا مربی واقع می‌شود، سعی بر آن است كه با افزایش انگیزه دانش‌آموزان حداكثر بهره‌وری از هوش صورت گیرد. زیرا در حالت مساوی برابری هوش و استعداد تحصیلی افراد، مشاهده شده است كه پیشرفت تحصیلی افراد با انگیزه چشمگیرتر بوده است. با وجود آنكه معلمان در تغییر هوش و استعداد تحصیلی نقش چندانی ندارند، ولی می‌توانند در بالا بردن انگیزه دانش‌‌آموزان مفید واقع شوند.

انگیزه به دو نوع درونی و بیرونی قابل تقسیم است. از انگیزه بیرونی می‌توان به تقویت‌كننده‌هایی چون پول، تائید، محبت، احترام، نمره و از تقویت‌كننده‌های درونی می‌توان به رضایت خاطر و احساس خوب از یادگیری اشاره كرد.

آنچه كه بیشتر موجب رفتار خود‌جوش می‌شود، انگیزه درونی است. هدف عمده فعالیت‌های پرورشی معلم یا مربی این است كه دانش‌آموز به تدریج از انگیزه‌های بیرونی به سمت انگیزه‌های درونی هدایت شود.

تفاوت اساسی افراد دارای انگیزه درونی با افراد دارای انگیزه بیرونی این است كه افراد با انگیزه درونی احساس كفایت بیشتری در خود دارند و كمتر به دیگران اجازه می‌دهند كه محرك رفتارشان شوند. این گروه از دانش‌آموزان، خود تعیین كننده رفتارها هستند و به خاطر كفایتی كه در خود احساس می‌كنند، باور دارند كه می‌توانند با رفتارشان بر محیط خود تأثیر بگذارند.

این گروه از دانش آموزان با انگیزه درون‌گرا، تصورشان این است كه موفقیت و عدم موفقیت در تحصیل به خاطر نحوه رفتار صحیح یا غلط خودشان است.

اما برخلاف آنها، دانش‌آموزان باانگیزه برون‌گرا، احساس بی‌كفایتی یا كفایت كم داشته و همواره تصور می‌كنند كه موفقیت آنها تحت تأثیر عوامل محیطی نظیر:

معلم و سوالات سخت است. این گروه از دانش‌آموزان حتی اگر درس بخوانند، باز هم موفقیت چندانی نخواهند داشت. چرا كه اندك تلاش آنها به خاطر همان انگیزه‌های بیرونی، همچون فرار از تنبیه یا كسب خواست معلم است. اینان در صورت كسب موفقیت اندك هم آن را به شانس و تصادف نسبت می‌دهند و نه به تلاش و استعداد خود.

این دانش‌آموزان حتی اگر نیم‌نگاهی به موفقیت داشته باشند، آنقدر آن را صعب‌الوصول می‌دانند كه دست به عمل نمی‌زنند، در نتیجه هرگز طعم موفقیت را نخواهند چشید.

در حقیقت گام اول در برخورد با این افراد چشاندن طعم موفقیت به آنها و درهم شكستن تصور منفی آنها در مورد دستیابی به موفقیت است. در این صورت است كه «موفقیت»، «موفقیت» می‌آورد.

از آنجایی كه انسان آمادگی دارد تا فعالیت‌ها و تصوراتش را تعمیم دهد، موفقیت در یك درس منجر به موفقیت در دروس دیگر می‌شود و این موضوع در مورد دروس اصلی هر رشته مهم‌تر است.

درواقع، ضعف درسی در این دروس منجر به بی‌علاقگی به تحصیل و گاهی حتی ترك تحصیل می‌شود و البته عكس آن هم صادق است. به همین علت به معلمان دروس اصلی هر رشته توصیه می‌شود، شرایط آموزشی و امتحانی را مطلوب نمایند و با ارزشیابی‌های مناسب فضای كلاس را لذت‌بخش كنند.

به طوركلی به‌منظور افزایش انگیزه دانش‌آموزان و سوق دادن آنها به سمت درونی شدن انگیزه‌ها راهكارهای زیر توصیه می‌شود:

1 - سعی كنیم اولویت تجربه‌های دانش‌آموزان برای آنها جالب باشد، احساس موفقیت اولیه اعتماد به نفس آنها را افزایش می‌دهد. این موضوع در مسابقات ورزشی نیز مشهود است.

2 - برای موفقیت دانش‌آموزان پاداش در نظر بگیریم. منتظر نباشیم تا افت تحصیلی اتفاق افتد و سپس موفقیت را تحسین كنیم.

3 - با احترام گذاشتن به تفاوت‌های فردی دانش‌آموزان، هرگز آنها را با یكدیگر مقایسه نكنیم.

4 - دانش‌آموزان را در كلاس كمتر درگیر مسائل عاطفی منفی نمائیم و نسبت به حساسیت‌های عاطفی آنان آشنا و در كاهش آن كوشا باشیم. سخت‌گیری و انضباط شدید، تبعیض، بیان قضاوت‌های منفی و خبرهای ناخوشایند از جمله عواملی است كه موجب درگیری ذهنی و كاهش علاقه به یادگیری می‌شود.

5 - بلافاصله پس از آزمون یا پرسش كلاسی، دانش‌آموزان را از نتیجه كار آگاه كنید.

6 - برای اینكه دانش‌آموز بداند، در طول تدریس به‌دنبال آموختن به چیزی باشد، بیان اهداف آموزشی مورد انتظار از او را در ابتدای درس فراموش نكنیم.

7 - چگونگی یادگیری و نحوه انجام كار برای دانش‌آموز مشخص شود.

8 - به‌منظور افزایش حس كفایت در دانش‌آموز از او بخواهیم مطالب یاد گرفته شده را به دوستان یا كلاس آموزش دهد.

9 - در مورد مشكلات درسی دانش‌آموز و ریشه‌یابی آن، با او تبادل نظر و گفت‌وگو كنیم.

10 - تشویق كلامی در كلاس، به صورت انفرادی بسیار حائز اهمیت است.

11 - مطالب درسی را به ترتیب از ساده به دشوار مطرح كنیم.

12 - از بروز رقابت ناسالم در بین دانش‌آموزان پیشگیری شود.

13 - در فرآیند آموزش متكلم وحده نباشیم و یادگیرندگان را در یادگیری مشاركت دهیم.

14 - علاقه به دانش‌آموزان و تعلق خاطر و اهمیت دادن به یكایك آنها، سطح انگیزه‌ها را افزایش می‌دهد.

15 - آموزش را با «تهدید» پیش نبریم.

16 - برای دانش‌آموزان با انگیزه، خوراك علمی كافی داشته باشیم.

17 - با محول كردن مسئولیت به دانش‌آموزان كم توجه، آنان را به رفتارهای مثبت هدایت و علل كم‌توجهی در آنها را بررسی كنید.

18 - شیوه‌های تدریس را از سنتی به شیوه‌های روز تغییر داده و با استفاده از تكنولوژی آموزشی، حواس پنجگانه دانش‌آموزان را به كار گیریم.

19 - میان درس كلاس و مسائل زندگی كه به وسیله همان درس قابل حل است، ارتباطبرقرار كنیم.

20 - تدریس را با طرح مطالب و پرسش‌های جالب توجه آغاز كرده و با تحریك حس كنجكاوی، دانش‌آموزان را برانگیخته‌تر سازیم.

21 - به وضعیت جسمانی دانش‌آموزان توجه كرده و علل جسمی بی‌توجهی و كاهش انگیزه آنان را بیابیم.

22 - محیط كلاس را با طراحی زیبا و مناسب، جذاب سازیم تا مانع بروز كسالت روحی شویم.

23 - با فرهنگ و تاریخچه زندگی افراد مدرسه یا محله‌ای كه در آن تدریس می‌كنیم، آشنا شده و در طول تدریس از مثال‌های آشنا استفاده كنیم.

24 - به منظور اطلاع از نتیجه فعالیت درسی دانش‌آموزان و ارائه بازخورد به موقع و مناسب،تكالیف آنان را بلافاصله در جلسه بعدی ملاحظه و با رفع اشكالات، جنبه‌های مثبت را تشویق كنید.

25 - در گرفتن آزمون و امتحان به قول خود عمل كنیم.

26 - زمان یادگیری باید در حد توان دانش‌آموز باشد. برای تجدید قوا و انگیزه در میان كلاس از وقت تفریح و استراحت غافل نشویم.

27 - دانش‌آموز را از میزان پیشرفت خود آگاه سازیم تا بداند برای رسیدن به هدف چه گام‌های دیگری بردارد.

28 - به لحاظ اخلاقی و ایجاد انگیزه، همیشه خوش‌اخلاق و خوش‌رو باشیم.

29 - به منظور افزایش حس كفایت و مشاركت در ارائه دروس از نظرات دانش‌آموزان استفاده كنیم.

30 - مطمئن باشیم كه توجه دانش‌آموزان برای شروع تدریس آماده است.

31 - تمام مطالب دشوار را یكجا و در یك جلسه آموزش ندهیم.

32 - به خاطر داشته باشیم، توجه افراطی به دانش‌آموزان (قوی یا ضعیف) موجب متشنج شدن فضای كلاس می‌شود.

33 - دانش‌آموزان را به گروه‌های «خوب»، «بد» و «ضعیف» تقسیم‌بندی نكنیم.

34 - از ورود به موضوعات حاشیه‌ای كه منجر به انحراف توجه كلاس می‌شود، بپرهیزیم.

35 - با ایجاد جلسات بحث و تحلیل به دانش آموزان فرصت تفكر و اظهار نظر بدهیم.

36 - هرگز دانش‌آموزان را مجبور به انجام فعالیت‌های تحقیركننده نظیر «جریمه» نكنیم.

37 - به افراد درون‌گرا، كمرو، مضطرب كه تمایلی به ابراز وجود ندارند، توجه كرده و با تقویت رفتارهای مثبت، آنها را به مشاركت در بحث‌های كلاسی و كارهای گروهی تشویق كنیم.

38 - در روش‌های تدریس، كنفرانس و سمینار را مد نظر قرار دهیم.

39 - تأكید بر نمره، اضطراب دانش‌آموزان را افزایش می‌دهد و مانع از توجه كامل به موضوع درس می‌شود. این دانش‌آموزان با وجود تلاش زیاد از نمرات پایینی برخوردارند و به تدریج رابطه میان تلاش و نتیجه را نادیده می‌گیرند كه در نهایت منجر به از دست رفتن انگیزه خواهد شد.

انسان مجموعه ای از آنچه که دارد نیست ؛ 
بلکه انسان مجموعه ای است از آنچه که هنوز ندارد،
 اما می تواند داشته باشد

.

آدمهايي     وجود     دارند    كه   بنظر    مي رسد    هميشه    به    دنبال      نزاع     و ستيزند  .  اگر    با     آنها      برخورد   كرديد     ،  دور  شويد    ،  درگيري      آنها     با      شما      نيست     ،              با    درون  خودشان  است  .

.

خوبی بادبادک اینه که  می‌دونه زندگیش فقط به یک نخ نازک بنده ولی بازم تو آسمون می‌رقصه و می‌خنده . . . 

.

برنده می گوید مشکل است ، اما ممکن 
و
 بازنده می گوید ممکن است ، اما مشکل . . .

.

به   كساني   كه   پشت   سرتان   حرف   ميزنند   بي اعتنا   باشيد     ،   آنها    به    همان  جا تعلق دارند :     دقيقا   "  پشت سرتان   "

.

من در رقابت با هیچکس جز خودم نمیباشم

.

چيزهاي   خوب    به سراغ   كساني   ميرود    كه صبر مي كنند .
اما    چيزهاي  بهتر   به   سراغ   كساني  ميرود   كه   برايش  تلاش ميكنند.
.

تنها دو روز در سال هست که نمیتونی هیچ کاری بکنی‌! یکی‌ دیروز و یکی‌ فردا . . . 

.

 
اگر می خواهید حقیقتی را خراب کنید
خوب به آن حمله نکنید
بد از آن دفاع کنید.

.

سخنی گهربار از امام علی (ع)
حق و حقیقت در تمام حالات جدید و تازه است اگر چه مدتی بر آن گذشته باشد و
باطل همیشه پست و بی اساس است اگر چه افراد زیادی از آن حمایت کنند .

.

آدمها    را     بخاطر       اينكه    باعث     نااميدي     شما     ميشوند    سرزنش نكنيد ، خودتان      را       سرزنش    كنيد    كه    بيش    از    حد    از   آنها   انتظار   داريد .

.

عزیزترین بندگان نزد خداوند ، خوش خلق ترین آنها هستند

.

قوي بودن به اين معني نيست كه بايد در يك زد و خرد مبارزه كنيد . قدرت واقعي يعني آنقدر عاقل و بالغ شده باشيد كه از كنار حرفهاي پوچ و بي معني و غير منطقي آدمهاي مزاحم و آشوبگر با بي توجهي و بي محلي رد شويد .
.

وقتی هیچ مشکلی سر راهم نبود میفهمم که   :   راهم را  اشتباه رفته ام

.

يادتان   باشد   ، تا  آنچه  كه  در   پشت   سرتان  است  را  رها   نكرده  باشيد   نخواهيد      توانست     به      آ نچه       كه    در      پيش   رويتان   است      ،
دست يابيد.

.

چنان باش که بتوانی به هر کس بگوئی ، مثل من رفتار کن . . .

.


از اندیشه ها و آرزوهای دیگران ، برای موفقیت خود کمک بگیرید . . .

.


اگر هر روز راهت را عوض کنی ، هیچ وقت به مقصد نخواهی رسید . . .

.

درباره درخت بر اساس میوه هایش قضاوت میکنند ، نه برگ هایش . . .

.

هیچ وقت خودت را برای کسی شرح نده

کسی که تو را دوست داشته باشد نیازی به این کار ندارد

و کسی که تو را دوست ندارد آن را باور نخواهد کرد . . .

.


وقتی انسان آرامش را در خود نیابد ، جستجوی آن در جایی دیگر ، کار بیهوده ای است

.

سکوت سرشار از نگفته هاست و نا گفته ها پر بها ترین داشته هاست . . .

.

.


وقتی انسان دوست واقعی دارد که خودش دوست واقعی باشد . . .

.


محبت همه چیز را شکست میدهد و خود شکست نمیخورد . . .

.


آن که میتواند انجام میدهد و آن که نمیتواند انتقاد میکند . . .

.

زبان عاقل درقلب اوست وقلب احمق در زبانش.

.

به آرامش رسيدن، نه با فراموش کردن زندگي بدست مي آيد و نه با غرق کردن خود در زندگي.

.

رمز کليه پيروزي ها، اراده است.

.

.

راز بزرگ زندگي در شکيبايي است و نبايد به خاطر يک آينده ي مبهم زمان حال را بر خود تلخ نمود.

.

مشکلات فرصتهايي هستند که به شما داده شده اند تا بتوانيد جوهر وجود خود را بروز دهيد و حداکثر تلاش خود را بکنيد.

.

اشتباه را تصحيح نکردن،خود اشتباه ديگري است.