هیچ یك از ادیان و مكاتب به اندازه اسلام، بر كسب معرفت و دانش اندوزی تأكید نكرده اند. این تأكید نه فقط مؤمنان بلكه كافران و مشركان را نیز در بر گرفته است. نه در منابع اندیشه و عمل اسلامی و نه در تاریخ ظهور این دین الهی نشانه ای از علم ستیزی و تعارض بین دین و علم یافت نمی شود. اگر آنچه را كه در آیات و اخبار درباره فضیلت علم و معرفت آمده بدون هیچ تفسیر و توضیحی كنار هم قرار دهیم خود چندین مجلد می گردد. 
اصل كلمه علم هشتاد بار در قرآن در مواضع گوناگون تكرار شده و مشتقات آن مانند یعلمون و یعلم و غیره بارها بكار برده شده است. 
نكته جالب این است كه قرآن كریم در زمینه دانش اندوزی فقط به كلیات اكتفا نكرده است، بسیاری از آیات به طور خاص بشر را به ژرف نگری در آثار خلقت و طبیعت می خواند. 
منبع اصلی علوم عقلی كه به جهان اسلام راه یافت، یونان و محافل آن بود. از جمله زمینه علمی كه مسلمانان در فراگیری آن از علوم یونانی بهره زیادی گرفتند عبارت بودند از ریاضی، نجوم و پزشكی و علوم طبیعی، مسلمانان همچنین از راه كتاب صوره الارض بطلمیوس در ترسیم نقشه های جغرافیایی توفیق یافتند. 
مسلمانان در نیمه دوم سده دوم هجری از گنجینه های پزشكی یونان استفاده های زیادی كردند و كشفیات جابر درباره سموم نمونه بارزی از این بهره مندی بود. 
نكته حائز اهمیت این است كه تنها شیوه آشنایی مسلمانان با علم طب از راه ترجمه آثار یونانی ها نبود بلكه از طریق پزشكانی انجام گرفت كه پیش و پس از فتوحات اسلامی در سرزمین های یونانی زندگی می كردند. درباره علوم طبیعی یونانی و اثرپذیری جهان اسلام از آن باید گفت مسلمانان با استفاده از كتاب دیسقوریس در زمینه علم گیاه شناسی كه نزد یونانیان حائز اهمیت زیادی بود و به دست اعراب دقیقاً ترجمه و تكمیل شد به مقام درخور توجهی در این علم رسیدند.بخشی از علوم هم از طریق هند به جهان اسلام راه یافت. 
این ارتباط علمی در اوایل دوره خلفای عباسی برقرار شد و ترجمه هایی از متون هندی در پزشكی و نجوم و دیگر رشته ها صورت گرفت. به عنوان مثال در كتاب الفهرست ابن ندیم دوازده كتاب در طب هندی به زبان عربی ثبت شده است. 
پس از فتح ایران كارگزاران در ایران كار ترجمه متون پهلوی به عربی را آغاز كردند. در ایران فعالیت های علمی در دوره خسرو انوشیروان به اوج خود رسیده بود و كانون این نشاط علمی شهر گندی شاپور بود. مهمترین علومی كه از طریق ایران به جهان اسلام انتقال یافت علم نجوم و پزشكی بود. 
بسیاری از مورخان علم بخصوص اندیشمندان غربی این رشته بر این نظر متفقند كه مسلمانان در تكوین مسیر دانش و میراث بشری و انتقال دانش از عصر یونان به عصر رنسانس مهمترین نقش را داشته اند. 
از مهمترین خدمات تمدن اسلامی به علوم طبقه بندی آن است كه توسط مسلمانان به صورت دقیق و منظمی صورت گرفت . اولین طبقه بندی به دو بخش علوم نظری و عملی بود كه در علوم نظری تنها اصل شناخت و معرفت مطرح بود و علوم عملی به معنای سلوك بود كه به سه دسته اخلاق، تدبیر و سیاست تقسیم می شد. این طبقه بندی برگرفته از علوم در یونان بود. طبقه بندی دومی كه از سوی مسلمانان صورت گرفت تقسیم علوم براساس ارتباط شان با هدف اصلی بود. در طبقه بندی سوم علوم به علوم اسلامی و غیراسلامی تقسیم شد. 
منظور از علوم اسلامی علومی بود كه به طور خالص برگرفته از تفكر مسلمانان بود و دیگران در آن دخالتی نداشتند مانند علم تفسیر. در طبقه بندی چهارم علوم براساس شرعی و غیرشرعی تقسیم شدند علوم شرعی شامل علومی بودند كه از سوی پیامبر و ائمه به ما رسیده و خود به ۴ قسمت تقسیم می شوند. اصول، فروع، مقدمات و متممات و علوم غیرشرعی در این طبقه بندی علوم عقلی محض بودند مانند ریاضیات. 
در آخرین طبقه بندی، علوم به دو بخش عقلی و نقلی تقسیم شدند. منظور از علوم عقلی همان حكمت و فلسفه و غیرنقلی هم امور شرعی و فقهی و دیگر علوم مرتبط با آن بود. 
از جمله اندیشمندانی كه در طبقه بندی علوم در كتب خود نقش اساسی داشته اند ابونصر فارابی است. او نخستین اندیشمند اسلامی می باشد كه به طبقه بندی علوم توجه ویژه ای كرد و كتاب احصاءالعلوم مورد توجه دانشمندان غربی و شرقی قرار گرفت. 
ابوعبدالله محمدبن احمد بن یوسف خوارزمی هم در كتاب مفاتیح العلوم شكل نوینی از طبقه بندی علوم را ارائه می دهد. 
از جمله علومی كه در حوزه تمدن اسلامی شكوفا شد می توان به ریاضیات، نجوم، فیزیك و مكانیك، طب، كیمیا، فلسفه، منطق، تاریخ و تاریخ نگاری، جغرافیا و ادبیات اشاره نمود.

ریاضیات

عرب ها در صدر اسلام علاقه چندانی به آموختن حساب نشان نمی دادند اما همین كه شهرنشینی گسترش یافت و نیاز به حساب برای امور مالی ضرورت یافت كم كم اعداد هندی و عدد صفر وارد عرصه ریاضیات مسلمانان شد و شكوفایی این علم آغاز شد. 
احمدبن عبدالله مروزی ملقب به حبش حاسب از ریاضی دانان بنام جهان اسلام بود كه علم مثلثات مسطحه و كروی را وارد مرحله شگرفی نمود. وی در محاسبات مثلثات كروی نشان می دهد كه سینوس، كسینوس و تانژانت و كتانژانت را می شناسد و به درستی از آن بهره می گیرد. 
مهمترین مایه ترغیب مسلمین به تاریخ آموزی و تاریخ نگاری آموزه های قرآنی و حدیثی بود، لذا مسلمانان نخستین موضوعی را كه در تاریخ مورد توجه قرار دادند سیره پیامبر بود. نیاز مسلمانان به آگاهی و شناخت زندگی پیامبر و چگونگی پیشرفت اسلام و نبردهای آنها با دشمنان اسلام همراه با فتوحات و افزایش قلمرو سرزمینی اسلام بر حجم مطالعات و تنوع موضوعات تاریخی افزود. 
از دیگر اندیشمندان رشته ریاضیات ابوعبدالله محمد بن موسی خوارزمی است كه از برجسته ترین دانشمندان و بزرگترین عالم عصر خود در زمینه ریاضیات، نجوم و تاریخ و جغرافیا بوده است. بیشترین شهرت خوارزمی به سبب نگارش كتاب الجبر و المقابله است كه در قرون وسطی نزد اروپاییان از اهمیت خاصی برخوردار بود و پایه مطالعات اروپا در این علم گشت. واژه الگوریتم به معنی فن حساب یا محاسبه از نام خوارزمی گرفته شده و وارد زبان اروپایی گشته است. 
از دیگر دانشمندان برجسته ریاضیات جهان اسلام در عصر شكوفایی علوم ابوالعباس فضل بن حاتم نیریزی، موسی بن شاكر، ابوالحسن ثابت بن قره بن زهرون حرانی، ابونصر محمدبن طرخان فارابی معروف به ابونصر فارابی، ابوعلی حسین بن عبدالله بن حسن بن علی بن سینا، غیاث الدین ابوالفتح عمر بن ابراهیم خیامی نیشابوری معروف به عمرخیام و ابوجعفر محمد بن محمد بن حسن معروف به خواجه نصیرالدین و محمود طبیب كاشانی هستند كاشانی ریاضی دانی بود كه عدد (پی) را حساب كرد. 
دانشمندان مذكور را می توان جریان های علم سازی در حوزه دانش ریاضی در جهان اسلام خواند. 

نجوم

در حوزه نجوم دانشمندان اسلامی ٍآثار ارزشمندی از خود باقی گذاشتند از جمله این بزرگان نجوم می توان به ابوعبدالله محمد بن جابر بن سنان رقی حرانی بتانی، ثابت ابن قره صابی حرانی، عبدالجلیل سجزی وابوالحسن بن یونس اشاره نمود. مهمترین دانسته های نجومی اسلامی چه در موضع نظری و چه در زمینه داده های رصدی از طریق ترجمه مهمترین كتاب نجومی بطلمیوس، مجسطی به دست آمد. مطالعه مجسطی در جهان اسلام باعث به وجود آمدن مكتبی شد كه عمده كار آن ارصاد ستارگان و تهیه جدول های ستارگان (این جدول ها در جهان اسلام زیج نامیده می شدند) بود. انجام رصدهای پیاپی برای تهیه زیج ها باعث دست یافتن ستاره شناسان اسلامی به یافته های نجومی مختلفی شد كه از یافته های مهم آن تقویم اعتدالین بود. 

فیزیك و مكانیك

دانش مكانیك نزد مسلمانان علم الحیل خوانده می شد. یعنی دانش ابزارهای شگردساز كه دنباله سنت خاورمیانه و مدیترانه بوده است. 
از جمله نخستین مكانیك دانان مسلمان موسی بن شاكر است كه در كتاب الحیل او یك صد دستگاه شرح داده شده اند كه بیشتر آنها به صورت خودكار و با استفاده از خواص مكانیكی سیالات كار می كنند.از دیگر دانشمندان مكانیك دان مسلمان بدیع الزمان ابوالعزبن اسماعیل بن رزاز الجزری است .كارهای جزری حلقه ای از زنجیره ابداعات و اختراعات مهندسان مسلمان و مهندسان پیش از آنان از تمدن های پیش از اسلام است. 
كتاب الجامع بین العلم و العمل النافع فی صناعه الحیل بهترین نوشتار درباره ابزارهای مكانیكی هیدرولیكی در سده های دیرینه و میانه است. در سال ۱۹۷۶ سه دستگاه از ماشین های جزری را برای جشنواره جهان اسلام در لندن ساختند كه شامل تلمبه، یكی از وسائل خون گیری و ساعت آبی بزرگی بود. 
از مهمترین دستاوردهای دانشمندان اسلامی در حوزه مكانیك در تبادل بین اسلام و غرب آشنا ساختن اروپا با باروت و سلاح آتشین است. 

طب

علم طب هم مانند نجوم از نخستین فنونی است كه در بین مسلمانان رواج یافت. این علم در دوره اسلامی با ترجمه كتابهای یونانی و هندی آغاز شد. 
علم پزشكی بعد از تطور در سده های سوم تا پنجم منتهی به تألیف ۴ دانشنامه جامع پزشكی عربی در اوایل سده پنجم شد. دو فقره از این آثار بنیادی را ابوبكر محمدبن زكریای رازی و یك فقره را نیز ابن سینا تألیف كرده است. 
مسلمانان در دو رشته پزشكی یعنی چشم پزشكی و داروشناسی پیشرفت فوق العاده ای داشته و خلاقیت های چشمگیری نشان دادند.در داروشناسی به دلیل گستردگی جغرافیای قلمرو اسلامی دانشمندان این رشته با داروهای ملل گوناگون كه تا آن زمان ناشناخته مانده بود آشنا شدند. معتبرترین كتاب در داروشناسی را ابن بیطار با نام الجامع المفردات الادویه والاغذیه تألیف كرد. الجامع راهنمایی است الفبایی برای بیش از ۱۴۰۰ دارو كه بعدها این تألیف عظیم اساس بسیاری از كتب بعدی در این رشته شد. 
نكته مهمی كه در رشته طب در جهان اسلام باید مورد توجه قرار گیرد این است كه رشته مذكور خیلی زود ماهیت بومی گرفت. 

كیمیا

مقوله كیمیاگری تدریجاً شكل اولیه شیمی را از بطن خود بیرون داد. در كیمیاگری از فلزات و كانی ها استفاده می شد. 
این رشته پس از ظهور اسلام در سده نخست هجری مورد توجه قرار گرفت و مهمترین مجموعه در این رشته توسط جابربن حیان تدوین گردید و سپس دانشمندان بزرگی از جمله رازی و ابن سینا و فارابی و خوارزمی آثار مهمی در قلمرو این رشته تألیف كردند. 

فلسفه و منطق

در جهان اسلام فلسفه عموماً به دو بخش تقسیم می شود؛ فلسفه مشایی كه منسوب به ارسطو است بر اساس استدلال و اعتبار عقل ایجاد شده و توسط ابویعقوب اسحق كندی، ابونصر فارابی، ابوالحسن عامری، ابوعلی سینا، امام فخررازی و ابن رشد پیگیری و سپس در غرب دنبال شده است.فلسفه اشراق كه ابتدایی ترین و قدیمی ترین حكمت و پیشگام آن شهاب الدین سهروردی است. 
در جهان اسلام ابویعقوب بن اسحق كندی اولین فیلسوف مسلمان به حساب می آید. او نخستین مسلمانی بود كه به پژوهش و مطالعه در علم و فلسفه پرداخت؛ از این رو او را فیلسوف العرب نامیدند. فیلسوف دیگر جهان اسلام محمدبن زكریای رازی است كه قائل به اصالت عقل بود. پس از رازی بزرگترین فیلسوف مسلمان كه در تاریخ علوم عقلی مقام شامخی دارد ابونصر فارابی است. 
دیگر فیلسوف جهان اسلام ابن سینا است كه دارای یك نظام فلسفی استوار و درخشان است. او صاحب نظریه در زمینه های رابطه نفس و بدن، شناخت، نبوت، خدا و جهان است. 
از دیگر فیلسوفان اسلامی می توان از غزالی، خیام، ابن ماجه، ابن طفیل، سهروردی، فخرالدین رازی، خواجه نصرالدین طوسی، میرداماد، میرفندرسكی و ملاصدرا نام برد. در باب منطق هم می توان گفت برای نخستین بار در جهان اسلام ابن مقفع به ترجمه عربی مقولات و عبارات و قیاس مبادرت ورزید و افراد دیگری از جمله الكندی، فارابی، ابن سینا، بهمنیار و لوكری در این فن كار كرده اند. فارابی در زمینه منطق مطالعات گسترده ای داشته است كه بیشتر در حوزه شرح ارغنون ارسطو استوار است. 
با ظهور ملاصدرا در سده دهم و یازدهم فعالیت فكری و عقلی در تمدن اسلامی به اوج خود می رسد. او از برجسته ترین چهره های حیات فكری تشیع بوده و در دوره ای كه علوم عقلی به ضعف و ركود افتاده بود با هماهنگی فلسفه یونانی با حكمت مشایی و اشراقی و تعالیم اسلامی، مسیر تازه ای را در شكوفایی علوم عقلی می گشاید. 

تاریخ

مهمترین مایه ترغیب مسلمین به تاریخ آموزی و تاریخ نگاری آموزه های قرآنی و حدیثی بود، لذا مسلمانان نخستین موضوعی را كه در تاریخ مورد توجه قرار دادند سیره پیامبر بود. نیاز مسلمانان به آگاهی و شناخت زندگی پیامبر و چگونگی پیشرفت اسلام و نبردهای آنها با دشمنان اسلام همراه با فتوحات و افزایش قلمرو سرزمینی اسلام بر حجم مطالعات و تنوع موضوعات تاریخی افزود. حاجی خلیفه نویسنده كشف الظنون می نویسد از مجموع ۱۸۵۰۰ جلد كتابی كه مسلمین تا سده ۱۱ به نگارش درآورده اند ۱۳۰۰ مجلد آن به تاریخ و تاریخ نگاری اختصاص داشته است.از مورخان بزرگ اسلامی می توان از ابن اسحاق، وافدی، بلاذری و ابن مسكویه نام برد. 

جغرافیا

تأكید قرآن بر شناسایی آفاق و سیر در ارض در كنار ضرورت تدوین اطلاعات دقیق از قلمروهای دیگر به ویژه سرزمین های مجاور دولت اسلامی و قلمرو اسلامی توجه به جغرافیا را در میان مسلمانان افزایش داد. 
مسلمانان در زمینه دانش جغرافیا نیز مانند رشته های دیگر علوم به میراث تمدن های پیشین تكیه كردند اما با ترجمه و مطالعه آثار آنها ابواب جدیدی از این دانش را گشوده و در آن تعمق كردند. 
از جغرافیادانان بزرگ اسلامی می توان از ابن خرداذبه، یعقوبی، مسعودی، ابوزید بلخی و ابن بطوطه نام برد. 

ادبیات

در آغاز گسترش اسلام، ادبیات عرب به ویژه شعر مورد اهتمام قرار گرفت. از روزگار خلافت امام علی (علیه السلام)شعر دینی و دینی- سیاسی با شاعران پیرو امام آغاز شد و با شهادت امام حسین به موجی از خشم و خونخواهی مبدل شد. 
شعر مذهبی به طور عام و شیعی به طور خاص با هاشمیات كمیت شاعر شجاع شیعی به صورت مكتبی استوار درآمد و روحانی تر شد.در زمان بنی امیه شعر و شاعری به دلایل سیاسی مورد توجه قرار گرفت زیرا آنان در صدد جذب مردم به خود با ابزار شعر بودند.بر اثر آزادی نسبی كه با روی كار آمدن عباسیان پدید آمد شاعران بزرگی به تشیع گرویدند؛ این شاعران باورهای خود را در ستایش اهل بیت بیان می كردند. شعر دینی در آثار شریف رضی به اوج خود رسید و سپس توسط مهیا و دیلمی كه دست پرورده رضی بودند دنبال شد.در مغرب جهان اسلام یعنی اندلس نیز شاعران برجسته ای وجود داشتند كه نامشان در تاریخ ثبت شده است. 
ادبیات فارسی كه از سده سوم هجری پیدایش و توسعه یافت ادبیاتی اسلامی به شمار می آید؛ این ادبیات در عهد صفاریان و در آغاز دوره طاهریان شكل گرفت. در پی تشویق بی سابقه شاهان در سده چهارم و نیمه نخست سده پنجم ادب فارسی به اوج خود می رسد. از ویژگی های شعر فارسی در این عهد می توان به فزونی شمار شاعران، مهارت گویندگان و قدرت آنان در تلفیق كلام، كثرت شعر و سادگی و روانی كلام و فكر گوینده و دگرگونی اوزان شعر اشاره نمود.از بزرگان شعر فارسی می توان از رودكی، فردوسی و عنصری بلخی نام برد. از شاعران مشهور سده پنجم و ششم هم می توان به منوچهری دامغانی، مسعود سعد لاهوری، امیر معزی و خیام نیشابوری اشاره كرد. 
در پایان سده ششم دگرگونی بزرگی در سبك شعر فارسی پدید آمد. از پیشروان سبك جدید می توان به غزنوی، خاقانی شروانی و نظامی گنجوی اشاره كرد. در سده هفتم و هشتم قصیده جای خود را به غزل داد و شاعران معروف این دوره، مولوی، سعدی و حافظ هستند. شعر فارسی در سده نهم به علت بی ثباتی اوضاع سیاسی و اجتماعی و كسادی بازار علم و ادب و نادر بودن امرا و شاهان شاعردوست از رونق افتاد. از شاعران برجسته این دوره می توان به وحشی بافقی، محتشم كاشانی و عرفی شیرازی اشاره كرد.در كنار شعر فارسی نثر فارسی هم تحت تأثیر عوامل گوناگون از سده سوم هجری آغاز و در سده چهارم به شكوفایی رسید.

بسم الله الرحمن الرحيم

تحقیق  درباره 8 سال دفاع مقدس

مقدمه:
به خود مي باليم در كشوري زندگي ميكنيم كه جاي جاي آن عطرآگين از حضور شهيداني است كه تاريخ مارا با نثار خون خويش ، براي سربلندي ايران عزيز رقم زدند.به روح پاكشان درود مي فرستيم و خاضعانه در برابر آرمان هاي بزرگ امام سر فرود مي آوريم.

آغاز تهاجم
در جريان كنفرانس سران اوپك كه در سال 1353 در شهر الجزيره تشكيل شد ،  با تلاش هايي كه رييس جمهور الجزاير به عمل آورد  ، مذاكراتي بين شاه ايران و صدام حسين انجام شد كه نتيجه آن اعلاميه (6 مارس 1975) بود كه به قرداد 1975 الجزاير معروف شد.صدام حسين با پاره كردن قرداد 1975 الجزاير در مقابل دوربين هاي تلويزيوني ، جنگ و تجاوزعليه ايران را در ساعت 20/14 روز 31 شهريور ماه 1359 با حملات هوايي آغاز و ظرف چند ساعت ، 19 نقطه مهم ، از جمله فرودگاه هاي كشور مارا مورد هدف قرار داد.
رژیم بعثي عراق در پي موافقت كاخ سفيد ، عمليات تهاجم سر تا سري ارتش خود به خاك ايران را با رمز (يوم الرعد)به معناي (روز تندر) آغاز كرد.

دفاع مقدس و آمار
در كل دفاع مقدس 7 سال و 11 ماه ،  يا 2900روز و به عبارتي ديگر 95 ماه طول كشيد كه اين مدت دو برابر جنگ دو كره و دو برابر جنگ جهاني اول مي باشد.
مجموعا در طول8 سال دفاع مقدس 163 عمليات كوچك و بزرگ وبه طور تقريبي هر 7 ماه يك عمليات عليه دشمن انجام شده كه در اين ميان 19 عمليات بزرگ ، 19 عمليات متوسط و125 عمليات كوچك انجام شده است.

شهدا
تعداد كل شهدايجنگ ايران و عراق ، طي آخرين آمار 188 هزار و 15 نفر اعلام شده است.
در جنگ تحميلي 172056 نفر در درگيري با دشمن و 15959 نفر در بمباران شهر ها به شهادت رسيده اند.

شركاي دزد ،  رفقاي قافله
شوروي بزرگترين تامين كننده نياز هاي تسليحاتي عراق بود.
آمريكا بزرگترين متحد عراق بر عليه ايران بود.
آلمان بزرگترين كارخانه ساخت سلاح شيميايي را در عراق ساخت.
فرانسه علاوه بر صدها هواپيما موشك و... يك بمب اتمي به عراق براي حمله به ايران هديه نمود.
ايتاليا چند ميليون مين ضد نفر به عراق فرستاد.
سوئیس كابرد پروژه اورانيوم را در عراق آغاز كرد.
بلژيك قرداد ساخت پايگاه نظامي در عراق به قيمت 830 ميليون دلار منعقد كرد.
برزيل قردادي 10 ساله با عراق براي همكاري هسته اي امضاء كرد.
شيلي در ساخت بمب هاي خوشه اي به عراق كمك كرد.
اسپانيا سوئد ژاپن و آرژانتين كمك هاي نظامي متنوعي به عراق عليه ايران اعطا كردند.
اردن اولين كشوري بود كه به طور رسمي از عراق حمايت كرد و نيروي انتظامي به عراق اعزام نمود.
كويت وام بلا عوض 15 ميليون دلاري به عراق در جنگ عليه ايران اعطا كرد و جزيره بوبيان كه جزو خاك اين كشور مي باشد را از آغاز تا پايان جنگ به عنوان پايگاه موشكي و باند پرواز هواپيماهاي عراقي براي زدن كشتي ها و حتي موشك باران شهر هاي ايران در اختيار عراق گذاشته بود.
مصر 3/5 ميليارد دلار موشك و تسليحات به صورت رايگان براي عراق فرستاد.
سودان صدها تن از سربازان ارتش خودرا به جبه هاي جنگ عليه ايران اعزام نمود.
سازمان ملل سكوت ، مسامحه و تعلل در مقابل جنگ نابرابر عليه ايران.

سقوط خرمشهر
از رويا هاي رژيم عراق اضافه كردن بندر خرمشهر به خاك عراق بود كه سرانجام براي تحقق اين رويا در31 شهريور 1359 ارتش صدام با استعداد 2 لشكر به شهر خرمشهر هجوم آورد و پس از 35 روز مقاومت بي نظير و فراموش نشدني  ، در تاريخ 4/8/1359 خرمشهر را به تصرف ارتش خود در آورد.
ارتش عراق پس از اشغال خرمشهر 700هزار تن كالا به همراه 500اتومبيل خارجي كه در بندر عظيم خرمشهر تخليه شده بود را غارت برد.
پس از تخليه اموال ، سرتيپ احمد زيدان ، فرمانده نيروهاي عراقي مستقر در خرمشهر دستور تخريب كامل شهر را صادر مي كند.منازل شهر با 300 تن »تي ان تي« (مواد انفجاري) تخريب مي شود.

فتح خرمشهر
و سرانجام در روز سوم خرداد 1361در ساعت 50/13 خرمشهر پس از 575 روز اشغال  در مرحله چهارم عمليات بيت المقدس به دست توانمند رزمندگان اسلام آزاد شد.

خاطرات
سال 1361 ، قرار بود كنفرانس سران كشور هاي غير متعهد در بغداد برگزار شود.اگر اين كنفرانس برگزار مي شد صدام به مدت 8 سال رياست آن را بر عهده مي گرفت.تنها راهي كه مي شد از برگزاري كنفرانس جلوگيري كرد  ، نا امن نشان دادن بغداد بود كه صدام به امنيت آن خيلي افتخار مي كرد.
صبح روز 31 تيرماه سال 1361 خلبان شجاع عباس دوران  ،  كه عراق براي سرش جايزه گذاشته بود.پس از بمباران پالايشگاه بغداد ، هواپيماي خود را كه آتش گرفته بود به هتل محل برگزاري اجلاس سران غير متعهد ها كوبيد و بدين ترتيب با شهادت خود كاري كرد كه اين اجلاس به علت فقدان امنيت در بغداد ، برگزار نشود.پيكر پاك شهيددوران به همراه 570 شهيد ديگر در دوم مرداد 1381 به خاك ميهن باز گشت.
در عمليات كربلاي يك وقتي يكي از عراقي ها خود را تسليم كرد  ، گفت:من شيعههستم هنگام اعزام مادرم يك تكه پارچه ي سبز حرم امام حسين (عليه السلام) را به قصد تبرك به من داد و گفت:اگر اسير شدي اين پارچه نزد ايراني ها خيلي ارزشمند است بگو مال كربلاست.باتو كاري نخواهند داشت.

دانستنيها
رژيم عراق از ابتدا تا پايان جنگ به هيچ يك از سربازان خود ،  كارت پايان خدمت نداد.
رژيم عراق در طول 8 سال دفاع مقدس ، 242 بار از سلاح هاي شيميايي عليه ايران استفاده كرده است.
طبق اعلام سازمان حمايت از مجروحين سلاح شيميايي مستقر در انگليس ، عراق اولين رژيمي است كه غير نظاميان خود را با سلاح شيميايي بمباران كرده است.

پايان مقاومت
و سرانجام جنگي كه در تاريخ 31/6/1359 از طرف صدام با حمايت بيش از 50 كشور ، با نام "قادسيه" و با هدف اصلي براندازي نظام جمهوري اسلامي ، بر ايران تحميل شده بود در تاريخ 7/5/1367 با سركوب حمله مشترك منافقين و ارتش بعثي عراق متوقف شد.

پس از هشت سال دفاع دليرانه رزمندگان ، نه تنها دشمن نتوانست يك وجب از خاك كشورمان را اشغال كند ، بلكه در اوج درماندگي و عجز ، شكست را پذيرفت و همگان به عظمت و اقتدار جمهوري اسلامي ايران اعتراف نمودند.

منابع:
سيري در جنگ هاي ايران و عراق جلد هاي 1 تا 6 و تاملي در جنگ ايران و عراق
آمارها پرده بر مي دارند
اطلس نبرد هاي ماندگار
همپاي صاعقه
اولين هاي دفاع مقدس
نشريه امتداد و ديگر نشريات
كتب و سايت هاي مربوط به دفاع مقدس

کاتبان وحی چه کسانی بودند و دارای چه شخصیتی بودند؟

پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله وسلم همگان را به خواندن و نوشتن وحى تشويق مى‏فرمود. در آغاز بعثت از تمام قريش، فقط هفده نفر خواندن و نوشتن مى‏دانستند. آنان در مدينه از اين هم، كمتر بودند،  اما تشويق‏هاى پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم موجب شد بيش از چهل نفر، كاتب وحى شوند. در تعداد كاتبان وحى، اختلاف است؛ ابن عساكر در تاريخ دمشق آنان را 23 نفر مى‏داند. ابوشامه و نيز ابن عبدالبر كاتبان وحى را 25 نفر ذكر مى‏كنند. شبر املسى تعداد آنان را چهل نفر مى‏شمارد. حافظ عراقى نام 42 نفر كاتب وحى را به نظم در آورده است. [6] حلبى در حواشى شفا  و نيز مجتهد زنجانى تعداد آنان را 43 نفر نقل كرده‏اند. مستشرقان نيز در اين زمينه سخن گفته‏اند؛ مثلاً: بلاشر فرانسوى مى‏گويد: تعداد كاتبان وحى چهل نفر است.

نويسندگان مكه در صدر اسلام عبارت بودند از: خلفاى چهارگانه، شرحبيل بن حسنة، عبد اللَّه بن سعد بن أبى السّرح قرشي (م. 37 ه ق)، خالد بن سعيد بن عاص بن أميه، طلحه، زبير (م. 36 ه ق)، سعد بن أبي وقاص (م.55 ه ق)، عامر بن فهيرة (42 ه ق)، علاء بن حضرمي (م. 21 ه ق)، معيقيب بن أبي فاطمة الدوسي (م402 ه. ق)، أرقم بن أبى الارقم (م. 11 ه ق)، حاطب بن عمرو، حاطب بن أبي بلتعه (م30 ه. ق)، مصعب بن عمير، عبد اللَّه بن حجش (32. ه ق)، جهم بن قيس و سالم مولى ابى حذيفة (م. 12 ه ق).

نويسندگان مدينه در صدر اسلام

نويسندگان به تدريج در مدينه بيشتر شدند؛ در آغاز، نويسندگى را بيشتر ابى بن كعب انجام مى‏داد؛ سپس زيد بن ثابت آموخته‏تر شد و كتابت را نزد اسيران بدر تكميل كرد. او بيشتر در محضر نبى اكرم‏ صلى الله عليه وآله وسلم بود. كسان ديگرى نيز بعداً به اين جمع افزوده شدند كه عبارتند از:

1. عبد اللَّه بن رواحه (م. 8 ه ق)؛

2. ثابت بن قيس (م. 12 ه ق)؛

3. حتظلة بن الربيع الاسيدى (م. 45 ه ق)؛

4. حذيفة بن يمان (36. ه ق)؛

5. علاء بن عقبة؛

6. جهيم بن الصلت.؛

7. عبد اللَّه بن زيد (م. 63 ه ق)؛

8. محمد بن مسلمة (م. 43 ه ق)؛

9. حنظلة بن أبي عامر (م. 3 ه ق)؛

10. عبد اللَّه بن عبد اللَّه بن أبي بن سلول؛

11. أبو زيد قيس بن السكن؛

12. عقبة بن عامر (م. 58 ه)؛

13. معاذ بن جبل؛

14. أبو أيوب انصارى (م. 52 ه ق)؛

15. مغيرة بن شعبة (م. 50 ه ق)؛

16. أبان بن سعد بن عاص (برادر خالد) (م. 13 ه ق)؛

17. عمرو بن عاص (م. 43 ه ق)؛

18. خالد بن وليد (م. 12 ه ق).

البته برخى مى‏گويند: ابوسفيان و دو پسرش معاويه و يزيد؛ عبد اللَّه بن أرقم (م. 44 ه ق) و حويطب بن عبد العزى (م. 54 ه ق) نيز، از سال هفتم هجرى (فتح مكه) در اين جمع بوده‏اند؛ بنابراين در مجموع نام چهل و پنج تن از صحابه ذكر شده است كه از كاتبان وحى بوده‏اند.

امّا آيا همه كاتبان وحى، در صداقت و ايمان يكسان بوده‏اند يا خير؟ در پاسخ مى‏توان گفت: صرف كتابت وحى، دليل صداقت، ايمان و اهل نجات بودن نيست؛ چنان‏كه نوشته‏اند: عبد اللَّه بن سعد بن أبى السرح يكى از نخستين كاتبان وحى بود كه خط خوشى داشت امّا پس از مدّتى مرتد شد و از مدينه به مكه گريخت. در آنجا به خود مى‏باليد كه گاهى به جاى «سميع»، يا به جاى «خبير»، «بصير» مى‏نوشته است تا اين‏كه درباره او آيه «106 سوره 16» و «93 سوره 6» نازل شد. [10] وى يكى از شش نفرى بود كه روز فتح مكه، پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم [11] فرمان قتل او را صادر كرد اما عثمان، برادر رضاعى عبداللَّه بن سعد چند روز بعد او را نزد رسول خدا آورد و اصرار كرد كه او را امان بدهند، رسول خدا ساعتى درنگ فرمود سپس او را امان داد. [12] وقتى از آنجا خارج شدند پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم به اصحاب فرمود: چرا كسى از شما گردنش را نزد؟ يكى از آنان گفت: چشم دوخته بوديم كه اشاره‏اى بفرمايى! پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمود: اشارت چشم در شأن پيامبران نيست؛ [13] بدين ترتيب، او هم رها شد و كرد آنچه را كه كرد. [14]

ابن ابى داود نيز يكى ديگر از اين كاتبان خائن را ذكر مى‏كند. [15] ولى او ناشناس مانده است و سرنوشتش با عبداللَّه بن سعد بن ابى السرح تفاوت دارد، مى‏گويند: زمين جنازه‏اش را رد كرده، و در گوشه‏اى افتاده بود؛ پس چنين نيست كه هر كه نامش در جرگه كاتبان وحى باشد انسان بافضيلتى به شمار بيايد.

امام علی اولین کاتب وحی مکه

«حضرت علی (علیه‌السّلام)» به دلیل ملازمت و همراهی همیشگی با رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یکی از مهمترین و مشهورترین «کاتبان وحی» بوده است. «این امر مورد اتفاق همه مسلمانان است که حضرت علی (علیه‌السّلام) امام مسلمین و اعلم آن‌ها به قرآن کریم و شئون آن است و او مؤسس علم تفسیر و یکی از کاتبان مهم وحی بوده است.» [۲۸] آن حضرت بیش از سایر «کاتبان وحی» به نگارش وحی موفق بود. ایشان از همان ابتدای نزول وحی طبق فرمایش خودشان نور وحی و رسالت را می‌دید. [۲۹]

لذا «اولین کسی که در مکه عهده‌دار کتابت، مخصوصا کتابت وحی شد، علی (علیه‌السّلام) بود و تا آخرین روز حیات پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به این کار ادامه داد.» [۳۰]

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ‌نیز اصرار فراوان داشت تا علی (علیه‌السلام)، آن چه را نازل می‌شود، نوشته و ثبت نماید تا چیزی‌ از قرآن و وحی آسمانی از علی (علیه‌السلام) دور نماند.

سلیم بن قیس هلالی، که یکی از تابعین بود، می‌گوید:

نزد حضرت علی (علیه‌السلام) در مسجد کوفه ‌بودم و مردم گرد او را گرفته بودند آن حضرت فرمود: «تا در میان شما هستم‌ پرسش‌های خود را از من دریغ مدارید. درباره کتاب خدا از من بپرسید، به خدا قسم آیه‌ای نازل نشد مگر آنکه پیامبر گرامی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آن را بر من می‌خواند و تفسیر و تاویل آن را به من‌ می‌آموخت‌».

عبدالله بن عمرو یشکری معروف به ابن الکواء که از صحابه حضرت علی (علیه‌السلام) و بسیار دانا و دانشمند و یکی از پرسش‌کنندگان بود، از ایشان پرسید: آن‌چه ‌نازل می‌گردید و شما حضور نداشتید، چگونه است؟ علی (علیه‌السلام) فرمود: «هنگامی که‌ به حضور پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌رسیدم، می‌فرمود: یا علی در غیبت تو آیه‌هایی نازل شد، آن گاه ‌آن‌ها را بر من می‌خواند و تاویل آن‌ها را به من تعلیم می‌فرمود» [۳۱] [۳۲] .

حضرت در سخنی دیگر می‌فرماید: «سلونی عن کتاب اللّه فانه لیست آیة الا و قد عرفت ابلیل نزلت‌ام بنهار فی سهل او جبل؛ [۳۳] از من در مورد کتاب خدا، قرآن بپرسید آیه‌ای در قرآن نیست، مگر آن که من می‌دانم آیا در شب نازل شده یا در روز، در بیابان هموار (دشت) نازل شده یا در کوهسار.»

قرآنی که امام علی‌ (علیه‌السّلام) نوشته بود همراه با توضیح و تفسیر آیات بود. علی (علیه‌السّلام) می‌فرمود: «لو ثنیت لی الوسادة لاخرجت لهم مصحفا کتبته و املاه علی رسول‌ الله [۳۴] اگر فرصتی به دست آید قرآنی را که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای من املاء کرده و من آن را نوشته‌ام، رو خواهم کرد.»

شیوه کتابت در عهد رسالت‌ بدین گونه بود که بر هر چه یافت می‌شد و امکان‌ نوشتن روی آن وجود داشت، می‌نوشتند. از جمله چیزهایی که قرآن روی آن نوشته می‌شد، می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

۱- عُسُب: جمع عسیب، جریده نخل یا چوب وسط شاخه‌های درخت‌ خرما که‌ برگ‌های آن را جدا می‌ساختند و در قسمت پهن آن می‌نوشتند.

۲- لِخاف: جمع لخفه، سنگ‌های نازک و سفید.

۳- رُقاع: جمع رقعه، تکه‌های پوست ‌یا ورق (برگ) یا کاغذ.

۴- اُدُم: جمع ادیم، پوست آماده شده برای نوشتن. [۵۲]

۵- اکتاف: جمع کِتف به معنای استخوان شانه (شتریا گوسفند)

۶- اقتاب: چوب‌هایی که بر شتران می‌نهادند تا بر آن‌ها سوار شوند.

۷- حریر و پارچه که گاهی قرآن را بر روی آن‌ها می‌نوشتند. [۵۳]

بسم الله الرحمن الرحیم

موضوع :

ورزش شنا

درس : ورزش

تهیه و تنظیم کنندگان :

کلاس ششم

معرفی ورزش شنا

شنا مهارت يا ورزش شناور ماندن و حرکت درون آب است. شنا کردن به معني حرکت انسان يا حيوان بدون هر گونه کمک خارجي درون آب است. آموختن شنا علاوه بر تقويت جسم در مواقع اضطراري و افتادن ناگهاني درون آب زندگي انسان را نجات خواهد داد. بسياري از حيوانات هنگام تولد و به طور غريزي، قادر به شنا کردن هستند؛ اما انسان بايد شنا کردن را ياد بگيرد.يادگيرندگان شنا تمرين‌هاي خود را اغلب در استخرهاي کم عمق و کناره درياها شروع مي‌کنند. آن‌ها ابتدا شناور ماندن روي آب و سپس حرکت‌هاي پا را مي‌آموزند و در پايان حرکت‌هاي دست را نيز ياد خواهند گرفت. براي شنا کردن آسان و روان، شناگران در مفاصل اصليشان به انعطاف‌پذيري مطلوبي نياز دارند.شناگران تازه کار بايد چگونگي حرکت‌هاي هماهنگ دست با نفس کشيدن را تمرين کنند. شناگران معمولاً يک يا چند شنا مي‌آموزند.

تاريخچه شنا در جهان

شواهد باستان‌شناسي نشان مي‌دهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰سال قبل از ميلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن‌هاي آشور و يونان و روم باستان باز مي‌گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا مي‌دانيم بر اساس يافته‌هايي است که از «حروف تصويري» هيروگليف مصريان به دست آورده‌ايم. يوناني‌هاي باستان و رومي‌ها شنا را جزو برنامه‌هاي مهم آموزش نظامي خود قرار داده بودند، و مانند الفبا يکي از مواد درسي در آموزش مردان بوده‌است. شنا در شرق به قرن اول قبل از ميلاد باز مي‌گردد. ژاپن جايي است که شواهد و مدارکي از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمي حکومتي شنا به صورت اجباري در مدارس تدريس مي‌شد.

مسابقات سازمان يافته شنا در قرن ۱۹ميلادي قبل از ورود ژاپن به دنياي غرب شکل گرفت. از قرار معلوم مردم ساحل نشين اقيانوس آرام، به کودکان هنگامي که به راه مي‌افتادند يا حتي پيش تر شنا مي‌آموختند. نشانه‌هايي از مسابقات گاه و بي گاه ميان مردم يونان باستان وجود دارد و همچنين يکي از بوکسورهاي معروف يونان شنا را به عنوان تمرين در برنامه ورزشي خود گنجانيده بود. رومي‌ها اولين استخرهاي شنا را بنا کردند و گفته مي‌شود که در سدهٔ يکم پيش از ميلاد گايوس ماسناسرايزن سياسي سزار آگوست رومي، نخستين استخر آب گرم را ساخت.

برخي عدم تمايل اروپائيان به شنا را در سده‌هاي ميانه ترس از گسترش و سرايت عفونت و بيماري‌هاي مسري مي‌دانند از طرفي شواهدي وجود دارد که نشان مي‌دهد در سواحل بريتانياي کبير در اواخر قرن ۱۷ميلادي از شنا در آب به عنوان وسيله‌اي براي درمان استفاده مي‌شود. البته تا پيش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفريح و ورزش در ميان مردم جايگاهي پيدا نکرد. زماني که نخستين سازمان شنا در سال ۱۸۳۷تأسيس شد در پايتخت بريتانيا يعني لندن، ۶استخر سر پوشيده وجود داشت که مجهز به تخته شيرجه بودند. در سال ۱۸۴۶اولين مسابقه شنا در مسافت ۴۴۰يارد در استراليا بر پا شد که بعد از آن هر ساله نيز به اجرا در آمد. باشگاه شناي «متروپوليتين» لندن در سال ۱۸۶۹تأسيس شد که بعدها به انجمن شناي غير حرفه‌اي تغيير نام پيدا کردکه در واقع هيئت رئيسه شناي غير حرفه‌اي بريتانيا بود. فدراسيون‌هاي ملي شنا در چندين کشور اروپايي در سال ۱۸۸۲تا ۱۸۸۹شکل گرفتند.

تاريخچه شنا در ايران

تاريخچه شنا به عنوان يک ورزش، در ايران، بسيار کوتاه است و به طور کلي هم اين رشته از ورزش به نسبت ديگر رشته‌ها در کشور ايران چندان پيشرفتي حاصل نکرده‌است. در حالي که به جهت موقعيت جغرافيايي ايران که در شمال و جنوب کشور به دريا متصل است و هم به جهت تأکيدات مذهبي، مي‌بايستي اين ورزش را مورد توجه قرار مي‌دادند.

در قديم، مکان‌هايي شبيه استخر سرپوشيده در حمام‌ها مي‌ساختند، به نام چال حوض. اين چال حوض‌ها، که حداکثر از ۱۰متر تجاوز نمي‌کرد، براي شنا کردن و آب بازي بود. در اطراف چال حوض‌ها، سکوهايي به ارتفاع ۲يا ۳متر وجود داشت که از بالاي آن به درون آب مي‌پريدند و عملياتي مانند پشتک و وارو انجام مي‌دادند. روشنايي چال حوض‌ها از سوراخ کوچکي که در سقف بود، تأمين مي‌شد. در اين گونه آبگيرهاي غير بهداشتي، هيچ گونه مقرراتي وجود نداشت و هر کس مي‌توانست قبل از استحمام يا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازي و شنا که به معناي واقعي هم شنا نبود بپردازد. تا سال ۱۳۱۴در سراسر ايران حتي يک استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامي اقدسيه تهران يک استخر براي آموزش شنا به دانشجويان دانشکده افسري ساخته بودند. در سال ۱۳۱۴، استخر ديگري در باغ فردوس شميران احداث شد که به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستين استخري که براي استفاده ورزشکاران و تعليم اصول جديد شنا به آنها به وجود آمد، در سال ۱۳۱۴در منظريه تهران بود که يک مربي ورزش خارجي به نام «گيبسون» بر آن نظارت مي‌کرد. پايه‌هاي ورزش شناي نوين در ايران از همان استخر منظريه گذاشته شد.

انواع شنا

شنای قورباغه

شنای قورباغه گونه‌ای از ورزش شنا است. شنای قورباغه قدیمی‌ترین و رایج‌ترین گونه شنا است. دلیل این امر این است که در این نوع از شنا، شناگر قادر به تنفس راحت در حین شنا نیز هست. در استخرها گونه‌هایی از شنا که در آغاز به شناگران آموخته می‌شود معمولاً اول شنای کرال سینه و شنای قورباغه‌است.

شنای قورباغه یکی ازچهارنوع شنای اصلی است که مسابقات آن رسما برگزار می‌شود و در عین حال این شنا علاقه مندان بسیاری دارد، زیرا احتیاج کمتری به صرف انرژی نسبت به شنای کرال سینه دارد. یادگیریش آسان است. این شنا برای مسافت‌های طولانی مناسب است، علاوه بر این، شنای قورباغه هم جهت شنا کردن در دریا وهم در موقع نجات غریق مفید است. کندترین نوع شنا بین چهارنوع شنای اصلی است.

کرال سینه

کرال سینه یکی از انواع شنا است که حرکاتی کاملاً تعریف شده و مشخص دارد. شانه‌ها باید با آب در یک خط قرار بگیرند، و حرکات دست‌ها و پاها باید با هم انجام شود. دست‌ها از سینه دور شده و به دور بدن می‌گردد و بعد دوباره به جای اولیه باز می‌گردد (پاها مستقیم اند و بالا و پایین می‌روند). اگر با این حرکت یک ساعت شنا کنید، حدود ۷۵۰کالری خواهید سوزاند.

واژهٔ کرال از فعل انگلیسی Crawl مشتق شده که به معنی خزیدن است . زیرا انسان به وسیلهٔ این شنا در آب می‌خزد و پیش می‌رود.

کرال سینه سریعترین روش شنا است و تقریبا همه شناگران در مسابقات شنای آزاد از آن استفاده می کنند.

 شنای پروانه

شنای پروانه یکی از زیباترین و مشکل‌ترین انواع شنا است که در اکثر مسابقات معتبر جزو پر بیننده‌ترین انواع شناست. در حالی که دیگر انواع شنا توسط مبتدیان به راحتی انجام می‌شود، پروانه نیاز به تکنیک مناسب دارد تا صورت گیرد. بسیاری از نوآموزان پروانه را سخت‌ترین نوع شنا می‌دانند. در این نوع شنا حرکت پاها مانند حرکت دلفین در آب است و از کمر آغاز می‌شود دستها نیز بطور هم‌زمان و از طرفین به سمت جلو پرتاب می‌شود و و هم‌زمان با این عمل سر از آب بیرون امده و هواگیری انجام می‌شود.

کرال پشت

کرال پشت نوعی شنا است که در آن بدن به شکل افقی به پشت به موازات سطح آب قرار می‌گیرد و سر تا گوش‌ها داخل آب است و پاها به حالت ضربدر به آب ضربه می‌زنند.

کرال پشت را به سادگی می‌توان یاد گرفت . چون صورت همیشه خارج از آب قرار دارد و دم و بازدم به آسانی انجام پذیراست.

منبع :

www.wikipedia.com

منابع كنكور كاردانی به كارشناسی مامائی و كتابهای مفید معرفی شده برای هر كدام:
( دروس عمومی )
ادبیات فارسی (ضریب3):
1-برگزیده متون ادب فارسی با تجدید نظر كل ی:
به اهتمام جلیل تجلیل – اسماعیل حاكمی – محمد
رادمنش - علی رادمنش - علی شیخ الاسلامی – علی
مرزبان راد مركز نشر دانشگاهی ۱۳۸۴ یا ۱۳۸۳ یا ۱۳۸۲
۲ - زبان ونگارش فارسی :
به اهتمام حسن احمدی گیوی – اسماعیل حاكمی –
یدا ... شكری – سید محمود طباطبایی اردكانی - سازمان
مطالعه و تدوین كتب علوم انسانی دانشگاهها ( سم ت) -
۱۳۸۴ یا ۱۳۸۳ یا ۱۳۸۲

معارف اسلامی (ضریب 2 )
معارف اسلامی – انتشارات نهاد رهبری
ترجیحاً اندیشه اسلامی مطالعه شود .

زبان انگلیسی (ضریب1)
با وجود اینكه منبع خاصی جهت آزمون زبان عمومی
معرفی نمی گردد ولی با توجه به آزمونهای سالهای قبل
منابع زیر پیشنهاد می شود :
۱ - گرامر :
انتشارات – Basic English Grammar كتاب
دانشگاه شهید رجائی و یا هر كتاب گرامر فارسی كه
مطالب گرامری كلی را دارا باشد.
۲ - متون و لغات و درك مطل ب:
۱A
Basic Course in Reading English
۲Basic
English Readings
۳Bridging
The Gap
۴Concepts
And Comments
۵Developing
Reading Skills
۶Expanding
Reading Skills
۷ - سوالات كنكورهای سالهای قبل

(دروس تخصصی)
بیوشیمی (ضریب1):
بیوشیمی هاپر – شهبازی ،ملك نیا
بیوشیمی – دكتر نجات شكوهی
بیوشیمی برای پرستار

فیزیولوژی (ضریب1)
فیزیولوژی گایتون

بارداری وزایمان(ضریب ۳ )
ویلیامز ۲۰۰۵

جنین شناسی (ضریب ۳ )
جنین شناسی لانگمن

نوزادان(ضریب ۳ )
نلسون 2004

بیماریهای زنان (ضریب1)
كیستز ۱۹۹۹ - بیماری های زنان نواك ۲۰۰۲
اسپیروف ۲

بیماری های داخلی جراحی (ضریب1)
جلد ۳ ویلیامز ۲

بهداشت مادر و كودك (ضریب1)
اسپیروف – درسنامه پزشكی پیشگیری
درس نامه پایه پزشكی – ویلیامز - نلسون