فلسفه  بیرون رفتن در سیزده بدر چیست؟

سيزده‌بدر يكي از بهترين روزهاي نوروز مي‌باشد. مردم پس از انجام 12‌روز برگزاري جشنهاي سال نو، روز سيزدهم را در دل طبيعت مي‌گذرانند.

به گزارش باشگاه خبرنگاران؛در اين روز كه‌ پايان‌ دوره‌ نوروزي‌ تلقي‌ مي‌ شود، مردم‌ در دشت‌ و بيابان‌ و در فضاي‌ سبز بهاري‌ گرد مي‌ آيند و به‌ شادي‌ مي ‌پردازند. در اين‌ روز پاياني‌ نيز چون‌ روزهاي‌ ديگر عيد، خوراكي‌ ويژه‌ همچون‌ آش‌ رشته‌ و ديگر خوراك هاي‌ سبزي‌ دار مي ‌پزند. گندم هايي‌ را كه‌ براي‌ سفره‌ هفت‌ سين‌ رويانيده‌اند با خود به‌ صحرا مي‌ برند و با انداختن‌ آن‌ در جوي‌ و رود و بيرون‌ از خانه‌ نحسي‌ سيزده‌ را كه‌ يا به‌ آن‌ معتقدند و يا بنا به‌ رسم‌ كهن، آن‌ را خوش ‌يمن‌ تلقي‌ نمي‌ كنند از خود و خانواده‌ دور مي‌ سازند.

رسوم جشن سيزده بدر

بسياري‌ از مردم‌ به‌ نحسي‌ عدد سيزده‌ نه ‌تنها اعتقادي‌ ندارند بلكه‌ در اساس تأثير عددي‌ خاص‌ را در سرنوشت‌ خود مؤثر نمي‌دانند اما اين‌ باور كه‌ در قديم‌ عدد سيزده‌ را خوش ‌يمن‌ تلقي‌ نمي ‌كرده‌اند شايد به‌ اين‌ دليل‌ باشد كه‌ در طالع ‌نماي‌ نجومي، قدما معتقد بودند كه‌ آسمان‌ دوازده‌ برج‌ دارد و هر تولدي‌ كه‌ صورت‌ مي ‌گيرد داراي‌ ستاره‌اي‌ در يكي‌ از دوازده‌ برج‌ است‌ و بنا براين اينكه كدام‌ ستاره‌ در كدام‌ برج‌ قرار گرفته، طالع‌ و خوي‌ فرد متولد شده‌ شكل‌ مي ‌گيرد و خارج‌ از دوازده‌ برج‌ كه‌ عدد سيزده‌ است ،نابجا و نحس‌ به‌ شمار مي ‌آمده‌ است. در هر حال‌ اكنون‌ ديگر نحسي‌ عدد سيزده‌ مورد پذيرش‌ همگان‌ قرار ندارد و بيشتر جنبه‌ خرافي‌ دارد.

گروهي از مردم معتقدند كه براي دور‌كردن نحسي اين روز بايد از خانه خارج شوند و سيزده بدر كنند تا نحسي روز در طبيعت به در شود. در اين روز سبزه‌ها سبز شده را كه چند روز اول سال نو مهمان سفره هفت سين بوده به آب روان مي‌سپارند. خوراكي هاي باقيمانده نوروز، به مصرف مي‌رسد، بساط بازيهاي دسته‌جمعي پهن است.

روز سيزدهم، كمتر كسي در منزل مي‌ماند. در ساعت اول روز خيابانها شلوغ و پر‌رفت و آمد است. پاركها مناظر طبيعي اطراف شهر پذيراي ميليونها زن و مردم و جوان و پير و كودك است. خانواده‌ها با صفا و صميميت در كنار هم مي‌نشينند و گل مي‌گويند و گل مي‌شنوند. مردمي كه در طول سال در هياهوي شهر پي نام و نان هستند و با هم روابطي سرد و خشك دارند در اين روز تغييري در رفتارشان روي مي‌‌دهد همه مهربان و شادمان هستند. گويي بهترين روز سال همين روز است. هر‌چند گروهي آن را نحس مي‌شمارند اما در اين روز همه چيز و همه كس رنگ شادي دارد.

سيزده‌بدر نحس است يا مبارك؟

گروهي چنين بيان مي‌دارند كه روز سيزده هر‌ماه در جدول سي روز ايران باستان به فرشته تير يا تيشتر كه ستاره باران است،مربوط است و بسيار روز خجسته و مباركي است. در اعتقادات مردم ايران باستان روز سيزده بدربه هيچ وجه نحس نبوده است. در جدول مربوط به سعد و نحس روزها نيز روز سيزدهم مبارك آمده است.

مردم ايران باستان در مورد اين روز معتقد بودند كه جمشيد شاه (بنيانگذار نوروز) روز سيزده نوروز را در صحراي سبز و خرم، خيمه و خرگاه برپا مي‌كرد و بار عام مي‌داد. چندين سال متوالي اين كار را انجام داد كه در نتيجه اين مراسم در ايران زمين به صورت سنت و مراسم درآمد.

در تحليلي ديگر اين‌طور بيان مي‌گردد كه ايرانيان پس از دوازده روز جشن‌گرفتن و شادي‌كردن كه به ياد دوازده ماه از سال است، روز سيزدهم نوروز را كه فرخنده است به باغ و صحرا مي‌رفتند و شادي مي‌كردند و در حقيقت بدين ترتيب رسمي‌بودن دوره نوروز را به پايان مي‌رسانيدند.

در تحليل ديگري چنين بيان مي‌گردد كه اعتقاد به عمر 12‌هزار ساله جهان نزد زرتشتيان، تحت تأثير نجوم بين‌النهرين است كه معتقد بودند هر‌يك از دوازده اختر كه خود به يكي از برج هاي دوازده‌گانه حاكم است، هزار سال به جهان حكومت خواهد كرد. بدين روي عمر جهان دوازده هزار سال است و در پايان دوازده هزار سال، آسمان و زمين درهم خواهد شد.

بنا براين اصل اعتقاد به دوازده هزار سال و دوازده ماه سال تأثير معتقدات بابلي است. پس از دوازده هزار سال، آشفتگي آغازين باز مي‌گردد پس جشنهاي دوازده روز در فروردين آغازسال با سال دوازه ماهه و دوره دوازده هزار ساله عمر جهان مربوط است. انسان آنچه را در اين دوازده روز پيش مي‌آمد، سرنوشت سال خود مي‌انگاشت. از پيش از نوروز انواع دانه‌ها را مي‌كاشتند و هر دانه‌ اي كه در طي اين دوازده روزه بهتر و بيشتر رشد مي‌كرد آن دانه را براي كاشت آن سال به‌كار مي‌بردند و گمان داشتند اگر روزهاي نوروزي به اندوه بگذرد همه سال به اندوه خواهد گذشت.

درادامه آمده است: 12‌روز فروردين نماد همه سال بود و چون پس از 12‌هزار سال عمر ، آشفتگي نخستين باري ديگر باز مي‌گشت پس در پايان دوازده روز نيز يك روز نشان آشفتگي نهايي و پايان سال را بر خود داشت.

علف يا سبزه گره زدن

يكي از كارهاي روز سيزده‌بدر، علف گره‌زدن است.در‌مورد سابقه اين رسم مي‌گويند كه مربوط به فرزندان كيومرث يعني اولين زوج يا اولين پدر و مادر (مشيه و مشيانه)است. زرتشتيان معتقدند چون اين دو با هم ازدواج كردند، دو شاخه «مورد» را گره زدند و پايه ازدواج خود را بنا نهادند و از آن زمان به بعد اين رسم معمول گرديد.

تحقیق درباره  نظام سیاسی کشور ژاپن

4-1 قانون اساسی ژاپن

سیاست ژاپن مبتنی بر قانون اساسی این کشور است.

قانون اساسی ژاپن در سوم دسامبر سال 1946 به طور رسمی اعلام شد و از سوم ماه می سال 1947 به اجرا گذاشته شد.

در مقدمه قانون اساسی ژاپن از سه اصل زیر تحت عنوان «اصول اساسی سه‌گانه» یاد شده است¹.

·         احترام به حقوق اساسی بشر: به حقوق بشر مبتنی بر آزادی و برابری که حق تک‌تک انسان‌هاست احترام می‌گذاریم.

·         حاکمیت ملت: حق حاکمیت برای اداره امور کشور در اختیار ملت قرار دارد.

·         صلح‌طلبی: برای همیشه از جنگ احتراز می‌کنیم و ارتش نخواهیم داشت.

قانون اساسی ژاپن از بخش‌های زیر تشکیل یافته است.

·         مقدمه

·         فصل یکم امپراطور (اصل 1 تا اصل 8)

·         فصل دوم پرهیز از جنگ (اصل9)

·         فصل سوم حقوق و وظایف ملت (اصل 10 تا اصل 40)

·         فصل چهارم پارلمان (اصل 41 تا اصل 64)

·         فصل پنجم کابینه (اصل 65 تا اصل 75)

·         فصل ششم امور قضایی (اصل 76 تا اصل 82)

·         فصل هفتم امور مالی (اصل 83 تا اصل 91)

·         فصل هشتم استقلال مناطق (اصل 92 تا اصل 95)

·         فصل نهم اصلاحات (اصل 96)

·         فصل دهم قانون عالی (اصل 97 تا اصل 99)

·         فصل یازدهم قوانین مکمل (اصل 100 تا اصل 103)

4-2 نظام سیاسی

همان گونه که در اصل اول قانون اساسی تصریح شده است، در حقیقت ژاپن با پذیرفتن امپراطور به عنوان نماد کشود، دارای نظام مشروطه سلطنتی است². نیز امپراطور در امور اجرایی کشور دخالتی ندارد.

امپراطور صرفاً امور حکومتی تعیین شده در قانون اساسی را انجام می‌دهد³. در این امور حکومتی امپراطور به پیشنهاد و با تعیین دولت، در مراسمی تشریفاتی و رسمی فعالیت‌های متعددی نظیر اعلام رسمی قوانین، فراخواندن نمایندگان مجلس، انحلال مجلس نمایندگان، تأیید عزل و نصب وزیران، اهدای نشان‌های افتخار، پذیرش سفرا و نمایندگان سیاسی کشورهای خارجی و غیره را انجام می‌دهد.

نیز به منظور تحقق اصول سه‌گانه که شاکله قانون اساسی را تشکیل می‌دهند، قوای سیاسی در نظام حکومتی ژاپن به سه قوه تقسیم می‌شود.

در قانون اساسی ژاپن، حق قانون گذاری به مجلس⁴، حق اجرا و مدیریت به دولت⁵ و حق اجرای عدالت به دستگاه قضایی (دادگاه‌ها) اعطا شده است. بدین ترتیب با تقسیم قوای سیاسی در سه قوه و با نظارت قوا بر کار یکدیگر از تمرکز قدرت سیاسی در یک نقطه جلوگیری می‌شود که هدف از آن صیانت از آزادی‌های سیاسی ملت است.

4-3: مجلس

مجلس در ژاپن تنها نهاد قانون‌‌گذار کشور و بالاترین نهاد دارای قدرت سیاسی است. در ژاپن دو مجلس نمایندگان (مجلس سفلی) و مجلس مشاوران (مجلس علیا) وجود دارد که اعضای آن با انتخابات برگزیده می‌شوند و به تصویب قوانین، تدوین بودجه، تنظیم معاهدات و قراردادها و تعیین نخست‌وزیر دولت می‌پردازند.

مجلس حق بازرسی از قوه اجرایی را داراست و می‌تواند بر آنچه دولت انجام می‌دهد رسیدگی و نظارت کند و به دولت رای عدم اعتماد دهد. نیز می‌تواند با تشکیل دادگاه ویژه قضات⁶، قضات متخلف را عزل یا تنبیه کند.

تعداد اعضای مجلس نمایندگان 480 نفر است که از میان ژاپنی‌های بالاتر از 25 سال با انتخابات برگزیده می‌شوند. تمامی ملت ژاپن که به سن 20 سالگی رسیده باشند حق رأی دادن در انتخابات را دارند. مدت مسئولیت نمایندگان چهار سال است اما گاهی پیش از پایان این مدت مجلس منحل می‌گردد. انحلال مجلس و برگزاری انتخابات مجدد زمانی انجام می‌شود که ضرورت حصول اطمینان از آرای ملت احساس شود.

تعداد اعضای مجلس مشاوران 242 نفر است که از میان ژاپنی‌های بالاتر از 30 سال با انتخابات برگزیده می‌شوند. مدت مسئولیت نمایندگان آن شش سال است و هر سه سال یک بار نیمی از نمایندگان تغییر می‌یابند. مجلس مشاوران نمی‌تواند منحل شود.

از میان مجلس نمایندگان و مجلس مشاوران، مجلس نمایندگان جایگاه بالاتری دارد.

معمولاً لوایح مصوب مجلس نمایندگان به مجلس مشاوران فرستاده می‌شود و در آنجا به بحث گذاشته می‌شود.در صورت تصویب در این مرحله، لوایح اجرایی خواهند شد اما در صورت عدم تصویب، مجدداً مصوبه به مجلس نمایندگان ارجاع داده می‌شود تا در آنجا به شور گذاشته شود و در این مرحله، در صورت موافقت بیش از دو سوم نمایندگان حاضر، مصوبه صورت قانون به خود می‌گیرد.

طرح بودجه نیز نخست به مجلس نمایندگان تقدیم می‌شود و در آنجا به شور گذاشته می‌شود.

چنانچه رأی دو مجلس در خصوص تعین نخست‌وزیر، تدوین بودجه، تنظیم قراردادها و تعیین مدت جلسات مجلس متفاوت باشد، اگر ظرف مدتی معین پس از رأی مجلس نمایندگان، در مجلس مشاوران رأی‌گیری انجام نگردد، رأی مجلس نمایندگان به عنوان رأی دو مجلس در نظر گرفته خواهد شد.

در خصوص رأی عدم اعتماد به دولت، مجلس نمایندگان به تنهایی می‌تواند اقدام کند.

نمایندگان مجلس به عنوان وکلای ملت به تصویب قوانین می‌پردازند که اساس سیاست کشور را تشکیل می‎‌دهد و به تنظیم بودجه و معاهدات کشور اقدام می‌‎کنند. نیز در خصوص سیاست‌های عمومی، نظارت بر کار کابینه دولت نیز از وظایف مجلس است. به همین دلیل،دو حق ویژه برای نمایندگان در قانون اساسی در نظر گرفته شده است که به موجب آن‌ها به جز در موارد مصرح در قانون، نمایندگان در طول دوران نمایندگی مصونیت قضایی دارند و همچنین در خصوص نطق‌ها، مناظرات و آراشان در خارج از مجلس مسئول و جوابگو نیستند.

4-4 کابینه دولت

دولت نهادی پارلمانی است که از نخست وزیر (صدراعظم) و وزرای کابینه تشکیل می‌یابد⁷.

نخست وزیر از میان نمایندگان مجلس و توسط مجلس انتخاب می‌شود و امپراطور او را منصوب می‌کند.وزرای کابینه نیز توسط نخست وزیر منصوب می‌شوند. با این شروط که اکثریت کابینه باید از میان نمایندگان انتخاب شوند ونیز تمامی وزرا باید از بین شهروندان غیرنظامی برگزیده شوند.

کابینه باید در مقابل مجلس مسئول باشد. در صورت احراز عدم کفایت کابینه در مجلس نمایندگان، یا مجلس نمایندگان منحل می‌گردد و یا اعضای کابینه استعفای دسته‌جمعی می‌دهند. چنین نظامی را نظام پارلمانی می‌نامند.

وظایف دولت عبارت اند از پیشبرد امور ادارات دولتی، عقد قراردادها و معاهدات، تهیه طرح بودجه، تصویب آئین‌نامه‌های دولتی، تعیین امور حکومتیِ به عهده امپراطور و رایزنی در مورد آن، معرفی کردن رئیس دیوان عالی و انتصاب قضات دادگاه‌های تالی، انحلال مجلس نمایندگان و غیره.

نخست وزیر اختیارات بسیاری نظیر انتصاب وزرای کابینه، اداره جلسات هیئت دولت و نظارت بر کلیه بخش‌های دولت به عنوان نماینده دولت و تقدیم طرح به مجلس و غیره را داراست. ونیز بالاترین حق نظارت و هدایت نیروهای دفاع از خود و حق اداره نیروهای پلیس در مواقع اضطراری را دارد.

وزرای کابینه توسط نخست‌‌وزیر منصوب می‌شوند و امپراطور آنان را تأیید می‌کند.

در حال حاضر وزرای کابینه ژاپن به شرح زیر اند.

·         وزیر کشور و ارتباطات: رئیس وزارت کشور و ارتباطات

·         وزیر دادگستری: رئیس وزارت دادگستری

·         وزیر امور خارجه: رئیس وزارت امور خارجه

·         وزیر دارایی: رئیس وزارت دارایی

·         وزیر آموزش، فرهنگ، ورزش، علوم و فناوری: رئیس وزارت آموزش، فرهنگ، ورزش، علوم و فناوری

·         وزیر بهداشت، کار و بهزیستی: رئیس وزارت بهداشت، کار و بهزیستی

·         وزیر کشاورزی، جنگلداری و شیلات: رئیس وزارت کشاورزی، جنگلداری و شیلات

·         وزیر اقتصاد، بازرگانی و صنعت: رئیس وزارت اقتصاد، بازرگانی و صنعت

·         وزیر زمین و ترابری: رئیس وزارت زمین و ترابری

·         وزیر محیط زیست: رئیس وزارت محیط زیست

·         وزیر دفاع: رئیس وزارت دفاع

·         رئیس دبیرخانه کابینه: به امور اداری دفتر کابینه رسیدگی می‌کند.

·         رئیس کمیته امنیت عمومی: نماینده کمیته امنیت عمومی (اداره پلیس)

·         وزیر مسئول امور اوکیناوا و نواحی شمالی: مسئول امور مرتبط با اوکیناوا و استان هوکّایدو.

·         وزیر مسئول گردش پول: مسئول امور مرتبط با گردش پول

در ذیل کابینه، ادارات مرکزی مسئول اجرای امور اداری گوناگون وجود دارند. فهرست این ادارات مرکزی به قرار زیر است

ادارات کابینه

·         دبیرخانه کابینه (تنظیم امور جلسات هیئت دولت، امور اداری کابینه، هماهنگی سیاست‌های نهادهای دولتی و غیره را انجام می‌دهد. بر کلیه وزارت‌خانه‌ها تفوق دارد)

·         اداره قانونگذاری کابینه (رسیدگی به قوانین مصوب در دولت و بررسی‌های مربوط به قانونگذاری)

·         شورای امنیت (اقدامات لازم در شرایط دفاع و شرایط فوق اضطراری را انجام می‌دهد)

·         اداره کارگزینی (به امور پرسنلی کارکنان دولت می‌پردازد)

·         دفتر کابینه (وظیفه کمک به کابینه را در طراحی و تنظیم سیاست‌ها دارد)

اداره دربار، کمیته تجارت عادلانه، کمیته امنیت عمومی (اداره پلیس: نهاد ویژه کمیته امنیت عمومی )، اداره گردش پول

[مسئولیت‌های وزارتخانه‌ها]

وزارت کشور و ارتباطات: مسئول نظام‌های مختلف مرتبط با ساختار اساسی حکومت و همچنین نظام‌های بنیادی حامی فعالیت‌های اقتصادی – اجتماعی ملت است.

وزارت دادگستری: مسئول حفظ و حراست از قوانین بنیادی کشور، حفظ نظام قوانین کشور، پاسداری از حقوق ملت، اتخاذ تدابیر یکپارچه و مناسب در دعاوی مرتبط با منافع کشور و مدیریت عادلانه ورود و خروج کشور.

وزارت امور خارجه: به امور دیپلماتیک کشور می‌پردازد و از طریق دیپلمات‌های مقیم خارج، به تماس و مذاکره با دولت‌های خارجی اقدام می‌کند و فعالیت‌هایی نظیر گردآوری و تحلیل اطلاعات، حمایت از ژاپنی‌های مقیم خارج و فعالیت‌های فرهنگی عمومی را انجام می‌دهد.

وزارت دارایی: به امور مربوط به بودجه و نظام مالیات و امور پولی و امور قرضه ملی می‌پردازد.

وزارت آموزش، فرهنگ، ورزش، علوم و فناوری: متولی توسعه آموزش، علوم و فناوری، فرهنگ و ورزش در کشور است.

وزارت بهداشت، کار و بهزیستی: متولی درمان، سلامتی، رفاه، بیمه بازنشستگی، کار و استخدام در کشور است.

وزارت کشاورزی، جنگلداری و شیلات: مسئول توسعه کشاورزی، دامداری، جنگلداری، شیلات، روستاها و همچنین تهیه سالم و پایدار مواد غذایی است.

وزارت اقتصاد، بازرگانی و صنعت: متولی سیاست‌های صنعتی، سیاست‌های بازرگانی، فناوری صنعتی و تجارت در کشور است.

وزارت زمین و ترابری: مسئول برنامه ریزی‌های مربوط به زمین، مدیریت ساخت و نگهداری رودها، شهرها، مسکن، راه‌ها و بنادر، و نیز متولی سیاست‌های مرتبط با حمل و نقل و گردشگری، امور هواشناسی، اقدامات پیشگیری از حوادث، و حفظ امنیت و نظم عمومی دریاهای داخلی ژاپن.

وزارت محیط زیست: متولی حفاظت از محیط زیست کره زمین، پیشگیری از آلودگی، حفاظت و حمایت از زیست‌گاه‌های طبیعی و سایر اقدامات مربوط به حفظ محیط زیست.

وزارت دفاع: عهده‌دار مسئولیت دفاع ملی ژاپن.

4-5 دادگاه‌ها

حق اجرای عدالت در اختیار دادگاه‌هاست⁸. نیز دادگاه‌ها حق بازرسی قوانین (حق بازرسی از قوانین مغایر با قانون اساسی) را دارند. دادگاه‌ها مطابق این حق، تحقیق و و قضاوت می‌کنند که قوانین و امور اجرایی مغایر قانون اساسی ژاپن نباشند.

از آنجا که حق اجرای عدالت منحصراً در اختیار دادگاه‌هاست، برپایی دادگاه‌های ویژه و دادگاه‌های دادرسی نهایی ممنوع است.

رئیس دیوان عالی را نخست وزیر معرفی و امپراطور منصوب می‌کند. سایر قضات توسط دولت منصوب می‌شوند. قضات دیوان عالی پس از انتصاب، در اولین اتخابات مجلس نمایندگان و نیز هر 10 سال یک‌بار در انتخابات مجلس نمایندگان با رأی ملت مورد سنجش قرار می‌گیرند. بازنشستگی قضات سن 70 سالگی است.

قضات سایر دادگاه‌ها دوران مسئولیت 10 ساله دارند و پس از آن می‌توانند مجدداً منصوب شوند.

دادگاه‌های ژاپن از دیوان عالی و دادگاه‌های تالی تشکیل یافته اند. دادگاه‌های تالی خود متشکل از دادگاه‌های عالی، دادگاه‌های محلی، دادگاه‌های خانواده، دادگاه‌های بدوی ودادگاه‌ عالی مالکیت فکری هستند.

دیوان عالی: از رئیس دیوان عالی و 14 قاضی دیوان عالی تشکیل یافته است.

در اینجا به شکایات افراد معترض به رأی دادگاه‌های عالی رسیدگی و حکم نهایی صادر می‌شود. یکسان سازی تفاسیر از قانون در چنین شکایاتی، یکی از مهم‌ترین وظایف دیوان عالی کشور است.

نیز قضاوت نهایی در خصوص عدم مغایرت قوانین با قانون اساسی نیز از وظایف مهم دیوان عالی کشور است.

دادگاه‌های عالی: در سراسر کشور 8 دادگاه عالی وجود دارد. در این دادگاه‌ها به درخواست استیناف، اعتراضات و شکایات نسبت به آرا، احکام و دستورات دادگاه‌های محلی، دادگاه‌های خانواده و دادگاه‌های بدوی رسیدگی می‌شود.

دادگاه‌های محلی: در سراسر کشور 253 دادگاه محلی وجود دارد و هریک مسئول ناحیه خاصی از کشور است و عموماً رسیدگی اولیه به منازعات کیفری و مدنی را انجام می‎‌دهد. نیز رسیدگی ثانویه به درخواست‌های استیناف آرای دادگاه‌های بدوی و انجام امور مربوط به کلیه اسناد از وظایف دادگاه‌های محلی است.

دادگاه‌های خانواده: قضاوت و مصالحه در حوادث مربوط به خانواده، حمایت از کودکان، و تعقیب جزایی اولیه در خصوص جرم‌های اجتماعی را انجام می‌دهد.

دادگاه‌های بدوی: در سراسر کشور 438 دادگاه بدوی وجود دارد که مسئول رسیدگی اولیه و فوری به منازعات کیفری و مدنی پیش آمده در زندگی روزمره هستند. تلاش برای حل و فصل منازعات با گفتگوی طرفین در حضور شورای حل اختلاف نیز از دیگر وظایف دادگاه‌های بدوی است.

دادگاه عالی مالکیت فکری: یکی از شعبات دادگاه‌های عالی است که به طور تخصصی به موارد مربوط به مالکیت فکری می‌پردازد.

4-6 نظام مناطق

ژاپن بر اساس قانون اساسی، با استفاده از شوراهای عمومی مناطق دارای نظام استقلال محلی محدود است.

شوراهای عمومی مناطق از دو سطح شوراهای عمومی مناطق بنیادی یعنی شوراهای شهر، بخش و روستا و شوراهای عمومی مناطق گسترده یعنی شورای استان‌ تشکیل یافته است.

شوراهای عمومی مناطق باید مجلس شورایی برقرار کند. اعضای این شورا و رئیس آن با انتخابات ساکنان مقیم منطقه انتخاب می‌شوند.

شوراهای عمومی مناطق دارایی‌های شورا را مدیریت می‌کنند، به امور اداری می‌پردازند و برای رفاه شهروندان اقدامات مستقلی به عمل می‌آورند. نیز می‌توانند در چهارچوب قانون به تصویب مقررات بپردازند. امور بنیادی در شوراهای شهر و بخش و روستا مستقلاً انجام می‌شود و به امور در سطوح وسیع‌تر در شوراهای استان رسیدگی می‌شود. در صورت احراز مغایرت قوانین مصوب شوراهای استان با اصول قانونگذاری و یا مصالح عمومی، هر یک از وزرا می‌تواند درخواست اصلاح قانون را صادر کند، اما اساساً استقلال و خود گردانی شوراهای عمومی مناطق باید همیشه مد نظر باشد.

به رئیس شورای استان "استاندار" و به رؤسای شوراهای شهر و بخش و روستا شهردار، بخشدار و دهدار می‌گویند.

4-7 نظام مالیات و دارایی

کسانی که در ژاپن زندگی می‌کنند باید لزوماً به کشور ژاپن و یا شوراهای عمومی مناطق مالیات بپردازند⁹.مالیات در ژاپن بر دو قسم است که اولی را دولت اخذ می‌کند (مالیات کشوری) و دومی را شوراهای عمومی مناطق (مالیات منطقه‌ای). هر یک از این مالیات‌ها بسته به نوع پرداخت به دو دسته "مالیات مستقیم" و "مالیات غیر مستقیم" تقسیم می‌شوند.

از مالیات‌های کشوری نوع مستقیم می‌توان به مالیات بر درآمد، مالیات بر اشخاص حقوقی (شرکت‌ها)، مالیات بر ارث و مالیات بر انتقال سرمایه اشاره کرد. و از مالیات‌های غیر مستقیم می‌توان از مالیات بر مصرف، مالیات مشروبات الکلی، مالیات سیگار، مالیات گاز و نفت ومالیات بر وزن خودرو نام برد.

از مالیات‌های منطقه‌ای استانی می‌توان به مالیات ساکنان استان، مالیات بر کار، مالیات بر خرید اموال غیر منقول و مالیات بر خرید خودرو نام برد.

و از مالیات‌های منطقه‌ای شهر و بخش و روستا می‌توان به مالیات ساکنان شهر و بخش و روستا، مالیات مستغلات، مالیات خودروهای سبک و غیره نام برد.

مالیات‌هایی که بدین ترتیب اخذ می‌شوند را دولت و شوراهای عمومی مناطق مدیریت می‌کنند.

خدماتی که شوراهای عمومی مناطق ارائه می‌کنند نیز باید از محل اخذ مالیات‌ها تأمین اعتبار شود، اما در حقیقت بین درآمدهای شوراهای عمومی مناطق مختلف اختلاف وجود دارد و اخذ مالیات به تنهایی نمی‌تواند تأمین کننده تمامی منابع مالی لازم باشد. بدین دلیل دولت با تنظیم اختلاف منابع مالی شوراهای عمومی مناطق با تقسیم مجدد مالیات‌های اخذ شده در مناطق و نیز کلیه منابع مالی بین شوراهای عمومی مناطق، شرایطی فراهم می‌آورد که تمامی شهروندان به طور یکنواخت از خدمات مختلف بهره‌مند شوند. به این نظام، "نظام انتقال مالیات در مناطق"می‌گویند.

شرح بودجه ژاپن در سال 2007 به قرار زیر است.

1 ملت ژاپن با فعالیت از طریق نمایندگان پارلمانی که عادلانه انتخاب می‌شوند، برای ما و نوادگان ما از ثمره اتحاد ملل مختلف و موهبت صلح در سراسر خاک ژاپن دفاع می‌کنند و به واسطه فعالیت‌های دولت از بروز مجدد فاجعه جنگ جلوگیری کرده، با اعلام قرار داشتن حق حاکمیت در اختیار مردم، به تعیین قانون اساسی می‌پردازند. در وهله اول سیاست ودیعه رسمی ملت است و صلاحیت خود را از ملت می‌گیرد و قدرت آن در اختیار نمایندگان ملت است و منافع آن به ملت می‌رسد. این برای نوع بشر اصلی جهانی است و قانون اساسی مبتنی بر این اصل است. ما هرگونه قانون، قانون اساسی یا فرامین امپراطوری مغایر با آن را مردود می‌دانیم. ملت ژاپن خواهان صلح دائمی هستند، آرمان متعالی روابط بین انسان‌ها را عمیقاً درک می‌کنند، به صداقت و عدالت ملل صلح دوست اعتماد دارند و برای حفظ امنیت و زندگی ما همت گماشته اند. ما می‌خواهیم در جامعه‌ای بین‌المللی که برای حذف دائمی برده‌داری، ظلم، استبداد و تحجر از روی زمین کمر همت بسته است، جایگاهی غرورآمیز داشته باشیم. ما تأکید می‌کنیم که تمام مردم دنیا حق دارند به طور برابر از هراس و کمبود رهایی یابند و در صلح زندگی کنند. ما اعتقاد داریم هیچ حکومتی نباید صرفاً به امور کشور خود مشغول شود و سایر کشورها را نادیده بگیرد و قواعد اخلاق سیاسی امری جهانشمول است و وظیفه هر کشوریست که با تبعیت از این قواعد، صلح را در کشور خود جاری سازد و با کشورهای دیگر روابطی برابر برقرار سازد. ملت ژاپن به شرافت کشور سوگند یاد می‌کنند که برای نیل به این آرمان و عقیده متعالی تمام توان خود را به کار گیرند.

2 اصل یکم قانون اساسی: "امپراطور نماد کشور ژاپن و نماد یکپارچگی ملت ژاپن است"

3 اصل چهارم قانون اساسی: "امپراطور صرفاً امور حکومتی تعیین شده در این قانون را انجام می‌دهد و قدرت دخالت در سیاست‌های کشور را ندارد"

4 اصل چهل و یکم قانون اساسی: "مجلس بالاترین نهاد دارای قدرت سیاسی و تنها نهاد قانون‌‌گذار کشور است "

5 اصل شصت و پنجم قانون اساسی: "قدرت امور اجرایی در اختیار دولت است"

6 دادگاه ویژه قضات، نهادی مستقل از بدنه مجلس است

7 اصل شصت و ششم قانون اساسی: "کابینه به موجب قانون از نخست‏وزیر به عنوان رییس هیأت و سایر وزیران تشکیل میگردد."

8 اصل هفتاد و ششم قانون اساسی: "حق اجرای عدالت به طور کامل در اختیار دیوان عالی و دادگاه‌های تالی‌ای است که به موجب قانون بر پا می‌شوند"

9 اصل سی‌ام قانون اساسی: " افراد کشور به پرداخت مالیات به نحوی که قانون معین میکند، موظف میباشند. "

بُجنورد مرکز استان خراسان شمالی میباشد. این شهر در ناحیهٔ شمالشرقی ایران واقع شدهاست. جمعیت شهر بجنورد برپایهٔ آمار سرشماری سال ۱۳۸۵ خورشیدی، برابر با ۱۷۶٬۷۲۶ نفر است( چهل و دومین شهر پرجمعیت ایران).همچنین در استان پیشین خراسان پس از مشهد، سبزوار و نیشابور چهارمین شهر بزرگ و پرجمعیت به شمار می رفت.




نام 

در منابع قدیمی و فرهنگهای لغت نام این شهر، «بیژنگِرد» آورده شدهاست.[۳] و بیژنگرد (بجنورد) به معنی «ساختهٔ بیژن» و «آبادشده به دست بیژن» است.[۴] شهر بیژنگرد نیز بر اساس حکایت بیژن و منیژه، در شاهنامهٔ فردوسی، مکانی بوده که بیژن، منیژه را از چاه نجات داده و شهری در آن مکان بنا کردهاست. از نامهای دیگر بجنورد که آثار بازمانده آن نیز وجود دارد کهنه کند و نیز چرمغان می توان اشاره کرد که به محوطه ای تاریخی در جنوب شهر بجنورد و در مجاورت معصوم زاده اطلاق می گردد.
مردم

اقوامی که در بجنورد زندگی میکنند عبارتند از:

·         مردم فارسزبان از جمله بومیان فارسی که در محل به نام تات نامیده میشوند. ترکزبانها، کردزبانها و ترکمنزبانها.

فارسهای بومی (تاتها) مردمان بومی بجنورد و خراسان شمالی هستند.[۵] فارسهای بومی (تاتها) در بافت میانی شهر بجنورد و محلات جنوب شهر بجنورد (خیابان شهید چمران، حسین معصوم، ۱۷ شهریور و بهویژه بولوار مدرس و برخی کوچههای خیابان شهید بهشتی) حضور پررنگی دارند.[۶]
گویش تاتی زبان فارسی در خراسان شمالی امروزه تأثیر بسیاری از فارسی معیار گرفته و در حال فراموشی است و جای خود را به فارسی معیار میدهد.

مشاهیر بجنورد

·         اسماعیل گرامی مقدم

·         عبدالحسین تیمورتاش

·         ایران تیمورتاش

·         دولتمحمد آزادی

·         اردوان روزبه

·         یحیی علوی فرد

·         علی آبچوری

·         مهدی شهریاری

·         سید محمدکاظم موسوی بجنوردی

تاریخچه 

شهر کنونی بجنورد در حدود سال ۱۱۰۰ق/۱۶۸۹م به وسیله تولیخان دوم، یکی از امیران کرد شادلو بنا شد و پس از آنکه در فتنه حسنخان سالار (۱۲۶۳ق/۱۸۴۷م) به شدت آسیب دید، بار دیگر به دست فرزندان تولیخان مرمت شد.[۸]
پیش از شهر کنونی و حتی پیش از ظهور و سقوط بجنورد، مرکز ناحیه جایی میبودهاست به نام جرمگان که در جریان حمله مغول ویران گردید. تپه باستانیِ چرمغان در کناره شهر کنونی بجنورد، بازمانده ویرانههای آن شهر است.[۹]
ظاهراً جرمگان، شهرکی کوچک، پررونق و آباد بوده و بجنورد کنونی در جوار آن بهوجود آمدهاست. امروزه حدود و گسترهٔ این شهرک در حاشیهٔ شهر بجنورد، نشانگر پیشینهٔ کهن و رونق آن در سدههای آغازین اسلامی است.
به استناد متون تاریخی در سدههای پنجم تا هشتم هجری، بخش وسیعی از ناحیهٔ بجنورد، مسکونی و آباد بودهاست. در آغاز دوران مغول و تیموری، منطقهٔ بجنورد نیز مورد آسیبها و خسارات فراوانی واقع شد.
نتایج بررسی و پهنهبندی محوطههای باستانی نشان دادهاست، نقاط باستانی شناسایی شده، متعلق به دوران میانسنگی هزارهٔ چهارم تا هزارهٔ اول پیش از میلاد، نقش مهمی را در شکلگیری زیستگاههای اولیه در حاشیهٔ رودخانه اترک ایفا نمودهاند. این منطقه، در دوران ماد و هخامنشی، بخشی از ساتراپی پارت قلمداد میشده و از دورهٔ اشکانی، در این ناحیه ۸ زیستگاه، در بخش راز و جرگلان، ۳ مورد در بخش مرکزی و نیز ۵ زیستگاه در شهرستان مانه و سملقان شناسایی شدهاند. وجود بنای سنگی موسوم به اسپاخو، از آثار تاریخی دورهٔ ساسانی نیز، نقش و اهمیت خراسان شمالی را در این دوران روشن مینماید. علاوه بر آن، منطقهٔ بجنورد در صدر اسلام، در ارتباط فرهنگی - اجتماعی جدی با دیگر نقاط ایران قرار داشته و از آن نواحی تأثیر گرفتهاست. در آن دوران قسمتهای عمدهای از منطقهٔ آباد و مسکونی بودهاست. مؤلف تاریخ سیستان، ناحیهٔ امروزی بجنورد را به عنوان بخشی از سرزمین نساء معرفی نمودهاست و در سالهای آغازین قرن دوم هجری، این منطقه جزئی از قلمرو بزرگ حکومت طاهریان بهشمار میآمدهاست.
ابنابواصیبه نیز در ذکر مناطق بجنورد آوردهاست که: «ابن سینا، دربار علیابنمأمون را در خوارزم ترک گفت و به طوس، شوقان، طبر و سملقانجاجرم و بالاخره به جرجان رفت». مؤلف نامعلوم حدودالعالم، از نخستین کسانیاست که از چرمغان نام میبرد و مقدس نیز آن را جزئی از ناحیهٔ نساء برشمردهاست.
بناها و یادمانهای تاریخی

1. آرامگاه باباتوکل 

آرامگاه بابا توکل، مدفن یکی از شاعران قرن چهارم هجریاست و در ناحیهٔ شمالشرقی شهرستان بجنورد قرار گرفتهاست.
جاذبههای طبیعی 

1. چشمه باباامان 

چشمهٔ باباامان در کیلومتر ۱۱ جادهٔ بجنورد - مشهد، به فاصلهٔ تقریبی ۳۰۰ متر از جاده، واقع شدهاست. آب این چشمه، جزء دستهٔ آبهای سولفاته کلسیک و سدیک است و مصرف آن صفراآور و ملین و تسهیل کننده اعمال گوارشی و دافع سموم است. گردشگاه باباامان مکانی برای استراحت مسافرانی که قصد سفر به شهرهای شمالی را دارند میباشد.
 

گردشگاه باباامان


چشمه بش قارداش

چشمهٔ بش قارداش (پنج برادر) در ۸ کیلومتری جنوب بجنورد و در شرق جادهٔ بجنورد به اسفراین، در فاصلهٔ تقریبی یک کیلومتری جاده واقع شدهاست. آب این چشمه، در ردیف آبهای بیکربناته کلسیک و سولفاته کلرورهٔ سرد به همراه سیلیس و آهن میباشد و در درمان اختلالات دستگاه گوارش، یاری رساندن به سوختوساز بدن مؤثر و ارزش غذایی بالایی دارد.

 

اماکن زیارتی و مذهبی

امامزاده سلطان سیدعباس

این آرامگاه در جنوب شهر بجنورد واقع است. این امامزاده را برادر امام رضا(ع) میدانند و در محل به نام «معصومزاده» معروف است. این بنا، در سال ۱۳۴۵ خورشیدی، به طور کامل بازسازی شدهاست.

تحقیق درباره زندگينامه آناتول فرانس

 آناتول فرانس
نويسنده و شاعر فرانسوي ( 1844- 1924 )

«آناتول فرانس»، نویسنده، شاعر و منتقد فرانسوی با نام حقيقي «فرانسوا آناتول تیبو» (Francois-Anatole Thibault)، در پاریس و در خانه‌ای کنار رودخانه «سن» - جایی که پدرش کتابفروشی داشت - متولد شد. وي تحصیلات خود را در کالج «استانسیلاس» (Stanislas) به پايان رساند و براي مدتي با ناشران کتاب همکاری کرد، اما بتدريج به كار تحقیق و بررسي تاریخ روی آورد. او در سال 1868، اولین اثر تحقیقی خود را درباره «آلفرد دو وینیی» ((Alfred de Vigny به چاپ رساند و يك سال بعد، به عنوان ممیز [ =دانا و جدا كننده ]، در مجموعه‌های شعر جدید که با عنوان «پارناس معاصر» (Parnasse Contemporain) منتشر می‌شد، شروع به كار كرد. در 1871 در دومین جلد مجموعه، دو شعر از او چاپ شد و در 1873، «اشعار طلایی» (Poemes dores) را منتشر کرد که به «لوکنت دولیل» تقدیم شده بود. این اشعار توصیفی و موزون به سبک اشعار «پارناسی» بود که توجه شاعر را به فنون و حرفه شعر نشان می‌داد؛ چنانکه گاه لحن توصیفی آن تاحد پرده نقاشی اساطیری پیش می‌رفت و شوق آناتول فرانس را به افسانه‌های کهن آشکار می‌ساخت. آناتول فرانس در 1876، نمایشنامه منظوم «عروسیهای مردم کورنت» (Les Noces corinthiennes) را منتشر كرد که مربوط به عهد کهن بود و در 1902 در پاریس به روي صحنه رفت. موضوع نمایشنامه، داستان ساده‌ای است که در شهر «کورنت» از شهرهای یونان باستان و در نخستین قرنهای مسیحیت اتفاق افتاده و بر مبنای جدال میان طرفداران دین پیروز مسیح و مشرکان، شكل گرفته است. اين داستان، عشق يك جوان مسیحی را به دختری از خانواده کافران نشان می‌دهد که به ناکامی و مرگ دختر می‌انجامد. این نمایشنامه اگرچه فاقد تحرک نمایشی بود، به سبب شیوه نگارش زیبا و شاعرانه، اثری ممتاز به شمار مي رفت. آناتول فرانس در 1876، در کتابخانه مجلس سنا مشغول به كار شد و يك سال بعد، ازدواج كرد و صاحب دختري شد؛ اما ازدواج او در 1893 به جدایی انجامید. 
در این دوره، آناتول فرانس به طور پی در پي، آثاری را منتشر ‌کرد که بیشتر آنها با استقبال عمومی همراه شد؛ از آن جمله است : داستان کوتاه «ژوکاست و گربه لاغر» (Jocaste et le chat maigre) (1879) و رمان «جنایت سیلوستر بونار» (Crime de Sylvestre Bomnard) (1881) که او را به شهرت رساند. قهرمان این اثر - که سبک خاص آناتول فرانس را در بردارد - مردی با فرهنگ و عاشق مطالعه است كه زندگی را از خلال کتاب می‌بیند. نویسنده با هنرمندی بسیار، اندیشه‌ها، شورشها، قضاوتها و طرز فكر دانشمندانه او را درباره زندگی به شیوه‌ای دلپذیر بیان می‌کند و نگارش سبک «پارناسی» را با رئالیسم بي پرده استادش «فلوبر» می‌آمیزد. در بين آثار فرانس، داستان «جنایت سیلوستر بونار» موفقیت بسیاري به دست آورد. داستان «امیال ژان سروین» (Les Desirs de Jean Servien) (1882) که از عشق آناتول فرانس به هنرپیشه اي الهام گرفته بود، دارای قسمتهای بسیار زیبایی مبتني بر تحلیل دقیق روانی و اخلاقی است. از جمله آثار آناتول فرانس که خاطرات زندگی او را نيز در بردارد، کتاب «دوست من» (Le Livre de mon ami) (1885) است. نویسنده در ورای چهره قهرمان کتاب، «پیرنوزی‌یر»، چهره خود را نهان کرده و از اين رو توانسته است در نقل خاطرات شخصی، تغییرات لطیف و دلپذیری صورت دهد و در میان تصویرهای دوران کودکی، نکته‌های خاصی را از دوره بلوغ و پختگی خود نیز بگنجاند و با شیوه‌ای دقیق و نکته‌سنجی فراوان، چهره برخي از دوستان و خویشاوندان را از چشم کودکی پنج تا هفت ساله ترسیم و از نظر «پیر کوچک»، درباره مشاهدات خود قضاوت کند. 
مسأله اساسي که در همه آثار آناتول فرانس مورد هجو و انتقاد قرار گرفته، عالم مسیحیت و جامعه نوین آن است. از جمله رمانهای معروف او در زمينه انتقاد مذهبی، رمان «تائیس» That’s (1890) است که «تورات بی‌ایمانان» ناميده مي شود. آناتول فرانس در این اثر با ناباوری، به بحث هایی طنزآمیز درباره مذهب و زندگی روحی و اخلاقی قدیسان و شهیدان قرون اول مسیحیت می‌پردازد و وصف استادانه‌ای از تمدن یونان باستان به عمل می‌آورد. اين داستان از نظر قالب و شیوه نثر نویسی، از شکوه و جلال بسیار برخوردار است و توجه ويژه فرانس را به نوشتن رمانهای بزرگ نشان می‌دهد. «تائیس» موفقیت بي نظيري به دست آورد و در 1894، اپرایی از آن با آهنگ «ماسنه» (Masenet)، آهنگساز معروف فرانسوی ساخته شد. از آن پس، آناتول فرانس راه تازه‌ای را به سبک «ولتر» در پیش گرفت كه حاکی از بی‌ایمانی و شکاکیت مذهبی و انتقاد آمیخته به طنز و نیشخند بود. نمونه این شیوه را مي توان در رمان «بریان پزی ملکه پدوک» (ملکه سبا) (La Rotisserie de la Reine Pedauque) (1893) و «عقاید آقای ژروم کوانیار» (Les Opinions de M.Jerome Coignard) مشاهده نمود. 
آناتول فرانس از سال 1885، به عنوان منتقد ادبی در روزنامه «تان» مشغول به كار شد. وي مقاله‌های انتقادی خود را که در این روزنامه چاپ مي شد، در يك مجموعه پنج جلدي به نام «زندگی ادبی» (La literaire) فراهم آورد كه اولین جلد آن در 1888 منتشر شد. رمان «زنبق سرخ»Le Lys rouge) ) (1894) از زندگی مادام «آرمان دوکایاوه» ((Mme Arman deCaillavet - که دوستی اش با آناتول فرانس از 1888 آغاز شد- الهام گرفته است و رويدادهاي یکی از انجمنهاي ادبی پاریس را در اواخر قرن نوزدهم توصيف مي كند. اگرچه آناتول فرانس با شیوه نگارش رمان احساسی و تحلیلی ناآشنا بود، با انتشار «زنبق سرخ»، در ردیف «آلفونس دوده» و «گی دی موپاسان» قرار گرفت. «زنبق سرخ» در 1899 به روي صحنه تئاتر رفت. «باغ اپیکور» (Le Jardin d’Epicure) (1894)، شامل مقاله‌های کوتاهی در زمينه هاي گوناگون، زندگی و مرگ و شیوه دست یافتن به خوشبختی و حفظ آن، یا تفسیرهای مختلف از رويدادهاي جاری است که از بهترین مقاله‌های آناتول فرانس به شمار می‌رود و بيانگر فلسفه و طرز فکر اوست. در نظر آناتول فرانس، وجود هیچ چیز به خودش بستگي ندارد؛ به طور مثال، نادانی از امور لازم عالم هستی است و اگر همه چیز را می‌دانستیم، نمی‌توانستیم زندگی را حتی براي یک ساعت تحمل کنیم. احساسی که زندگی را برای ما شیرین یا دست كم قابل تحمل می‌کند، تنها زائیده دروغ و پندارهاي سست و ناپايدار است. این موضوع که زندگی يا خوب و یا بد است، حرفی بی‌معنی است و باید گفت که زندگی شامل امور خوب و بد، گوارا و ناگوار، پرجاذبه و نفرت‌انگیز، شیرین و تلخ و خلاصه همه چیز است و حال که آداب و رسوم و عادتهای زندگی، قرن به قرن تغییر می‌یابد، پس عقل ایجاب می‌کند که زندگی را آنچنان که هست، بپذیریم. 
آناتول فرانس در 1896 به عضویت آکادمی فرانسه در آمد و طي سالهای 1897 تا1901، رمان «تاریخ معاصر» L’Histoire contemporaine) ) را در چهار جلد منتشر ساخت و با لحنی تلخ، از جامعه عصر خود انتقاد کرد. قهرمان کتاب، شخصیتی است که در جامعه قرن نوزدهم همان وضعي را دارد که «آبه کوانیار» در آغاز قرن هیجدهم داشته است. این کتاب از نظر عامه مردم، شاهکار آناتول فرانس به شمار مي رود. مجموعه داستان «کرنکبیل» (Crainquebille) (1903)، متعلق به دوره‌ای است که تحولی آشکار در هنر نویسندگی آناتول فرانس پدید آمده است؛ به اين معنا كه او دست از بی‌ایمانی و شکاکیت مذهبي كشيده و به راهنمایی در نظام اجتماعی و عدالت و قوانین انسانی روی آورده است. «کرنکبیل»، قهرمان داستان، فروشنده دوره‌گردی است که به اتهام دشنام دادن به مأمور انتظامی به زندان می‌افتد و پس از رهایی از زندان، مورد تحقیر مشتریان قرار می‌گیرد و همه آنان را از دست می‌دهد و به فقر و گرسنگی دچار می‌شود و بار دوم که از روی عمد به مأمور دیگری دشنام می‌دهد تا به زندان بیفتد و از مسکن و غذای رایگان برخوردار گردد، نيروهاي انتظامی او را سرزنش می‌كنند. این داستان به سبب هجو نیشدار و مستقیم بر ضد دستگاه عدالت، موفقیت بسیار یافت و نمایشنامه‌ای از آن ساخته شد که اولین بار در سال 1903 به روي صحنه رفت. 
«جزیره پنگوئن‌ها» ((L’lle des Pingouins (1908)، چشم‌انداز استعاری و زننده‌ای از تاریخ فرانسه است. آناتول فرانس به تقلید از افسانه‌های قدیم بروتانی، داستان عجیب «کشیش سن مائل» (Saint Mael) را نقل می‌کند که برای هدايت کافران با وسیله‌ای ابتدایی از آبهای اقیانوس می‌گذرد و هر چند وقت یكبار، به جزیره‌ای پا می‌نهد و پس از هدایت ساکنان آن، به جزیره دیگر مي رود. تا اينكه به جزیره پنگوئن‌ها می‌ رسد و مرغان زیبای جزیره را که دسته دسته گرد هم آمده بودند، به جای مردمی باوقار و کوتاه قد و ساده در نظر می‌گیرد و به ارشاد آنها می‌پردازد و انجیل را به آنان مي آموزد. بدین ترتیب، «قوم پنگوئن» به وجود می‌آید که استعاره‌ای از مبدأ تاریخ فرانسه است. آناتول فرانس، تاریخ این قوم را بتدریج پیش می‌برد و آن را به جامعه سرمایه‌داری، انقلاب اشتراکی، جدال مسلح، تمدنهای جدید و خطاهایی که عالم بشریت تا ابد به ارتکاب آن محکوم است، می‌کشاند. تحقیق شیطنت‌آمیز تاریخی، سبک پرشور و طبع شوخ نویسنده، از این اثر پرده نقاشی دلپذیری ساخته است که در عين حال، اندیشه‌های تازه انقلابی آناتول فرانس و آمادگی او را برای پذیرفتن انقلاب کمونیستی در 1917 آشكار می‌سازد. 
رمان «خدایان تشنه‌اند» (Les Dieux ont soif) (1912)، از معروفترین آثار آناتول فرانس به شمار می‌رود. تار و پود این اثر از انقلاب فرانسه ساخته شده است که آناتول فرانس به خوبی آن را شناخته، از دید خاص خود به آن نگریسته و برخي از نظریه‌های خود را درباره تاریخ و وضع بشر در آن گنجانده است. اين كتاب به دليل مهارت آناتول فرانس در ساخت صحنه‌ها و دقت در عمق رويدادها و نفوذ به طرز فکر عصر حاضر، توجه به انعکاس اندیشه‌ها و حوادث و آداب و رسوم و محیط اجتماعی و همچنين نثر شیوای خود، پیروزی‌ شگفت‌انگیزي به دست آورد. از دیگر آثار مهم این دوره، «عصیان فرشتگان» (La Revolte des Anges) (1914) است؛ کتابی اساطیری که آناتول فرانس در آن، بار دیگر به طور گسترده، نظر خود را درباره مذهب، زندگی، عقل و هوش ارائه داده است. جهت گيري ضد کاتولیک آناتول فرانس در این اثر به بالاترين حد گستاخی رسیده است. او هرگز تا این حد در حمله به مذهب کاتولیک، شدت و خشونت نشان نداده و لحن تمسخرآمیز به کار نبرده است. از آثار سیاسی و اجتماعی آناتول فرانس، مي توان به موارد زير اشاره نمود : 
«بر سنگ سفید» ((Sur la Pierre blanche (1905)، «نظریه‌های اجتماعی» (Opinions socials) (1902)، «به سوی زمانهای بهتر» (Vers les temps meilleurs) (1909).
آناتول فرانس نویسنده‌ با هوشی بود كه با ذهنی قاطع، ادراکی قوی و استعدادی عمیق در طنزگویی و از سوي ديگر، با فرهنگی شگفت‌انگیز و قلبی حساس در برابر بی‌عدالتی‌ها، فارغ از هرگونه جریان زیبائی‌شناسی عصر خود، قالب خاصي از نثر و نظم زبان فرانسه را به وجود آورد و درصدد حفظ قواعد انشا و دستور زبان و شیوه نگارش قرن هیجدهم بود. آناتول فرانس، «سلطان نثر» خوانده شده است. در نثر او هر کلمه همچون نگینی بر جای خود نشسته است. هجوپردازی او در میان گرمی شاعرانه و عشق به زیبایی کلام، لطف خاص می‌یابد و طنزها و انتقاد هاي او به دليل محبت و دلسوزی برای عالم بشریت، دلپذیر می‌گردد. آناتول فرانس در سال 1921 به دریافت جایزه ادبی نوبل نایل آمد.
 
برگرفته از :

http://www.ketabnews.com
 

تحقیق درباره زندگی نامه  آلفرد دوموسه 
نويسنده فرانسوي ( 1810- 1875 )

«آلفرد دوموسه» در سال 1810 میلادی، در شهر پاریس متولد شد. وي در آغاز جوانی به تحصیل علم پزشكي، حقوق و نقاشی پرداخت، اما سرشت او با هیچ یک از آنها سازگار نبود و سرانجام شاعری را پیشه کرد. در هجده سالگی به «انجمن ادبی پیروان سبک رمانتیسم» که «ویکتور هوگو»، «آلفرد دو وین یی»، «سنت بوو» و چند تن دیگر از شاعران و نویسندگان جوان رمانتیک عضو آن بودند، پيوست، ولی بعد از مدتي آن را ترک كرد. نخستین اثر منظوم او با عنوان «حکایت هاي اسپانیا و ایتالیا» در سال 1830 انتشار یافت. وي در همان سال، منظومه های «افکار نهایی رافائل» و «آمال بیهوده» و همچنين نمایشنامه «شب ونیزی» را نوشت و دو سال پس از آن، منظومه «نمایش در یک صندلی راحت» را منتشر كرد.
دوموسه در سال 1833، منظومه «رولا» را نوشت و در پايان همان سال به «مادام ژرژساند»، نویسنده نامی فرانسه، دل بست و با او به ایتالیا سفر کرد، اما عشق آن دو دیری نپایید و با ناکامی و اندوه و رنج روبرو شد.
از آثار مهم و منظوم آلفرد دوموسه طي سال های 1835 تا 1841، مي توان به منظومه هايی از جمله «نامه ای به لامارتین» و «امید به خداوند» و به ويژه قطعات «شبها» و منظومه «یادگار» اشاره كرد. نمایشنامه های «فانتازیو»، «عشق را نباید به شوخی گرفت»، «شمعدان» و «برای هیچ چیز نباید قسم خورد»، از ديگر آثار معروف اوست. مهمترین اثر منظوم موسه، قطعات شبهاست که در لطف و تأثیر و دل انگیزی با بهترین اشعار «لامارتین» برابر است. او  بعد از لامارتین، مشهورترین شاعر قرن 19 فرانسه است. موسه در دوم ماه مه سال 1875 و در سن چهل و هفت سالگی درگذشت و در گورستان «پرلاشز» پاریس به خاك سپرده شد. 
 
برخي از مهمترين آثار وي عبارتند از :
فانتازیو، شبها، رولا، کودک امروزی، هوسهای ماریان، آندره آول سارتو، شمعدان، عشق را نباید به شوخی گرفت، نامونا، قصه های اسپانیا و ایتالیا، اعتراف یک کودک قرن، خاطرات، مجموعه اشعار، مرد خای، نوولها، بلوط های آتشین، شبهای ونیزی، پیاله و لب، آندره آسارتو، حماقتهای ماریان، در عشق لغزش نیست، باربرین، دمدمی مزاج، کت سبز، لوئیسون، شما نمی توانید درباره همه چیز فکر کنید، کارموزین، کمدی تاین، الاغ و نهر آب، شب ماه مه، شب دسامبر، شب ماه اوت، شب اکتبر، آنچه دختران جوان خواب می بینند، در هم باید باز باشد و هم بسته، لورنتزاچو، یادگار، جام و لبها، یک مرغ سفید، آمال بیهوده، یک صندلی راحت، افکار نهایی رافائل، نامه ای به لامارتین و برای هیچ چیز نباید قسم خورد.
 
برگرفته از :

http://forum.hammihan.com