دانش آموزی - 235

منبع : سايت علمی و پژوهشي آسمان--صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید

مي پسندم 5 نمي پسندم 0

نويسنده:nevisandeh

نظرات(0)

تحقیق درباره ورزش فوتبال

بازديد: 8601

دسته بندي: تحقیق و پروژه رایگان,پروژه و تحقیق رایگان,دانش آموزی,تحقیق دانشجویی,

تاريخچه فوتبال جهان:

بازي با توپ تاريخچه اي چند هزار ساله دارد و گر چه به درستي معلوم نيست كه نخستين بار ورزش فوتبال در كدامين نقطه از كره زمين متداول شده و چه كساني آن را ابداع كرده اند اما مدارك تاريخي ثابت مي كند كه لگد زدن به توپ يا چيز هاي مدور و گرد در گوشه و كنار گيتي به شكلهاي مختلف رواج داشته است .

چين :

نزديك به دو هزار سال پيش يكي از امپراطور هاي چيني به نام امپراطور هوانگ تين كه به تقويت جسم و روح سربازان خود بسيار علاقمند بود بازي جالب و سرگرم كننده اي را ابداع كرد و نظاميان را واداشت كه در اوقات فراغت به آن بپردازند .اين بازي تسو- كوه ناميده شد و ترتيب ان چنين بود كه دو گروه بدون استفاده از دست و فقط با ضربه هاي پا توپ را مي بردند تا از زمين حريف عبور دهند. تسو در زبان چيني به معني لگد زدن و كوه به معني توپ است تو پي كه براي بازي تسو- كوه بكار مي رفت از هشت قطعه چرم به هم دو خته تشكيل مي شد كه درون آن را با پر مرغ يا پشم مي انبا شتند.

ژاپن:

در اواخر قرن ششم ميلادي بازي تسو- كوه از چين به ژاپن راه يافت اما شكلي ديگر به خود گرفت. ژاپني ها فوتبال خود را گو ماري نام نها دند و آن را با آداب و تشر يفاتي با شكوه در معبد ها بر گزار كردند و رنگي مذ هبي- عبادي به گو ماري بخشيد ند.

بيش از هر مسا بقه كو ماري كاهن بزرگ توپ را به دست مي گرفت ودعا هاي مخصو صي بر آن مي خواند. آنگاه توپ به زير پاي باز يكنان دو گروه مي افتد و بازي مدتها ادامه مي يافت.

در اسپارت هم توپ بازي با پا رواج داشت كه به شكلي بسيار خشن اجرا مي شد و قوانين و مجازات هاي سختي نيز بر آن حاكم بود فوتبال وايكتينگها نوعي توپ چرمي پر از كاه و گاه با جمجمه حيوانات صورت مي گرفت. در نزد اقوام متمدن آزتك بازي با اجسام كروي شكل و لگد زدن به گوي متداول بوده است.

رم و يونان باستان:

انواع توپ بازي با پا در يونان و رم باستان به اجرا در مي آمد .تصور بر اين است كه رميها بازي با توپ را از يونانيها ياد گرفته باشند .اما قيصر آگوستوس امپراطور رم فوتبال را در سرباز خانه ها ممنوع اعلام كرد. چرا كه معتقد بود اين بازي براي سربازان و جنگاوران رمي بسيار ملايم و سبك است .فوتبال يونانيها اپيگرو ناميده مي شد و در آن دو تيم در دو طرف يك زمين بزرگ صف آرايي مي كردند و با شروع بازي هر تيم مي كوشيد توپ را از ياران حريف عبور دهدو به آن سر ميدان برساند .

در ميان روميان بعدها نوعي توپ بازي با پا متداول شد. به نام هارپاستوم به معني( من ميگيرم) بازي هارپاستوم بسيار خشن هيجان انگيز بود به همين جهت سربازان و جنگجويان بيشتر به آن مي پرداختند تا قدرت بدني خود را افزايش دهند. توپ بازي ديگري كه رميها داشتندبا توپي از جنس چرم نرم اجرا مي شد. اين توپ فوليس نام داشت.

از روي هار پاستوم يونانيها نوعي بازي دسته جمعي پديد آوردند كه اسفروناثيا خوانده مي شد .

انگلستان:

وقتي امپراطور رم كلاوديوس اول در سال 43ميلادي انگلستان را فتح كرد سربازان رمي بازي هار پاستوم را در انگلستان رواج دادند.

اهالي دربي انگلستان ادعا مي كنند كه در سال 217ميلادي توانسته اند يك دسته از سربازان رمي را شكست دهند از آن به بعد به افتخار فراري دادن دشمن هر سال در همان روز جشن با شكوهي مي گرفتندو در اين روز به بازي فوتبال مي پرداختند.

بازي فوتبال رفته رفته چنان در قلب جوانان انگليسي جاي گرفت كه هر چه زمان مي گذشت گروه بيشتري مايل به بازي و تماشاي آن مي شدندو به اين ترتيب چنان گسترش در اين كشور يافت كه انگلستان تبديل به مهد فوتبال شد.

قرون وسطي:

توپ بازي با پا در قرون وسطي در مناطق مختلف اروپا رواج داشت كه چون قوانين يكسان و معيني براي آن موجود نبود به شكلي پر هياهو و بسيار خشونت آميز همراه با مشت و لگد و پشت پا زدن انجام مي شد. به همين دليل حكمرانان محلي و پادشاهان تصميم گر فتند مانع از اجراي آن در شهر ها و روستاها شو ند.

در فرانسه در قرن چهاردهم ميلادي بازي فوتبال چندين بار از سوي پادشاهان كشور ممنوع اعلام شد.

پادشاهان انگلستان در قرنهاي 14و 15فوتبال را به عنوان اينكه كاري ناشايست و زيانبار استيك عمل شيطاني دانستند و اعلاميه هاي در ممنوعيت آن انتشار دادند.ممنوعيت فوتبال درانگلستان همچنان در اواخر قرن 18ادامه داشت اما اين قبيل سختگير ها هرگز نتوانست عملا مانع از توپ بازي با پا شود و فوتبال به شكلهاي گوناگون در گوشه و كنار اروپا به ويژه در انگلستان گسترش مي يافت و حتي در مدرسه ها و دانشگا هها اجرا مي شد.

در سال 1863دانشگاه كمبريج انگلستان بازي فوتبال را رسما پذيرفت و قوانين خاصي براي آن به وجود آورد كه به مقررات كميريج معروف شد.اين قوانين را تيمهاي آزاد هم پذيرفتند و در بازيهاي خود اجرا كردند.

آغاز تحول:

در تاريخ 26اكتبر سال 1863نمايندگان هفت باشگاه و دسته آزاد در لندن جمع شدندوفدراسين فوتبال انگلستان را تاسيس كردند. از اين پس با مسابقات منظمي كه در ميان تيمها برگزار مي شد شمار طرفداران فوتبال نيز در انگلستان رو به فزوني مي نهاد و از طرف ديگر انگليسها به هر نقطه از جهان كه قدم مي نهادند بازي فوتبال را معرفي و منتشر مي كردند. در اواخر قرن نوزدهم فوتبال به قدري توسعه يافته بود كه در بسياري از كشورهاي اروپاي و برخي از كشورهاي آمريكاي لاتين مسابقات فوتبال به صورتي منظم جريان داشت. در سال 1904 فدراسيون بين المللي فوتبال {فيفا}با مشاركت هفت كشور فرانسه هلند بلژيك سوئيس اسپانيا دانمارك و سوئد تاسيس شد. انگلستان در ابتدا از پيوستن به اين هفت كشور خوداري كرد اما سر انجام در سال 1946به آنها پيوست.

در سال 1908همزمان با برگزاري چهارمين دوره بازيهاي المپيك فوتبال در برنامه المپيادها قرار گرفت و از سال 1930مسابقات جام جهاني فوتبال راه اندازي شد. در حال حاضر 165كشور جهان عضو فيفا هستند و فوتبال بي ترديد ورزش اول دنيا محسوب مي شود چرا كه فوتبال تركيب كاملي است از فن مهارت قدرت و كوشش جمعي يك تيم.

كشورهاي صاحب فوتبال جهان عبارتند از :برزيل انگلستان آلمان آرژانتين ايتاليا فرانسه هلند اسپانيا بلژيك و اروگوئه.

از ميان بهترين بازيكنان تاريخ فوتبال نيز مي توان به اين اسامي اشاره كرد:

په له {برزيل}اوزه بيو{پرتقال}كرايف {هلند}ياشين{شوروي}بكن بائر {آلمان}مارادونا{آرژانتين}و پلاتيني{فرانسه}

پيدايش فوتبال در ايران

ورزش و بازيهاي نوين مانند فوتبال كه بازيهاي اروپايي خوانده مي شود در بيست سال پاياني قرن سيزدهم هجري شمسي حدود سالهاي {1280-1300}توسط اروپايها بويژه انگلستان در ايران رواج يافتند. اصطلاح فوتبال را دانشجويان اعزامي به اروپا وارد زبان فارسي كردند.

اولين بار فوتبال توسط انگليسيها مقيم ايران در تهران و ملوانان خارجي در بنادر كشور به راه انداخته شد در سال 1907{1286}هجري شمسي وزير مختار انگليس در ايران به منظور ايجاد حس رقابت در بازيكنانو جنبه رسمي دادن به بازيها يك جام {كاپ}براي فوتبال تهيه كرد و اولين دوره رسمي مسابقه فوتبال در همان سال انجام شد.در بازيهاي تيمهاي انگليسي هيچ ايراني شركت نداشت. كريم زندي اولين ايراني بود كه در سالهاي1287تادر 1295در آن تيمها بازي كرد .

طي سال 1299ه.ش فوتبال به صورتي پراكنده و كاملا ابتدايي در زمين هاي حاشيه تهران بازي مي شد.در سال 1300انجمن ترقي و ترويج فوتبال در تهران تاسيس شد و برگزاري مسابقات فوتبال را بر عهده گرفت. اولين بار مدرسه آمريكايي البرز فعلي آموزش فوتبال را به دانش آموزان آغاز كرد.

در سال 1308اولين مسابقه خارجي فوتبال با تيم باد كوبه {شوروي}در تهران برگزار شد كه در آن شكست خورد.سال 1312را به حق مي توان {سال پيشرفت تشكيلات ورزش}در مدارس و فوتبال در ايران دانست.

در سال1313{انجمن ملي تربيت بدني و پيشاهنگي}تشكيل شد تا متصدي اداره امور تربيت بدني و ورزش در خارج از مدارس باشد.

تعداد تيمها در سال 1315و 367تيم در 29استان و شهرستان بود كه در مقايسه با سال 1314كه 152تيم فوتبال وجود داشت قابل توجه مي باشد.

در سال 1316حسين صد قياني پس از بازگشت از اروپا به ايران مسئول آموزشو گسترش فوتبال شد از كارهاي صد قياني تشكيل تيم ملي و اعزام آن به افغانستان بود.سال 1318 را ميتوان يكي از نقاط عطف ورزشي بويژه فوتبال در ايران دانست.

ورزشگاه امجديه در اين سال تكميل شد و به شكلي در آمد كه امروز وجود دارد.در 12اسفند سال 1325نخستين فدراسيون فوتبال ايران به وجود آمد و سال بعد در 30دي ماه1326اين فدراسيون به عضويت فيفا پذيرفته شد.

تيم ملي ايران از ابتدا تا سال 1326:

دوره اول:1314-1305

اولين تيم ملي فوتبال ايران در سال 1305به سرپرستي مير مهدي ورزنده براي سفر به باد كوبه {شوروي}تشكيل شدو براي انجام چند مسابقه به آذر بايجان شوروي سفر كرد. از بازيكنان اين تيم كه در حقيقت ستارگان فوتبال ايران در سالهاي 1305تا1314بودند مي توان از خان سردار پل هراند شكوه رضا كلانتري حسين سردار احمد سردار حسين صد قياني علي امير اصلاني {معروف به گيوه اي}حسن مفتاح و رضا هدايتي نام برد.

دوره دوم :1320-1314

دوره دوم تشكيل تيم ملي فوتبال از سال 1314با اشغال نظامي ايران توسط ارتشهاي متفقين پايان يافت.در اين دوره تيم ملي ايران دومين سفر خارجي خود را به افغانستان انجام داد. اين تيم به سر پرستي حسين صد قياني از بازيكنان باشگاههاي معروف تهران همچون طوفان تدين نيك نام و تهران تشكيل شد. مهمترين اين بازيكنان عبارت بودند از :

مصطفي بهار مست اكبر حيدري عبدالله كوهستاني احمد خطيبي محمد بلور فروشان گلبو ناصر انشا حسن گوشه جعفر اخوان گيلانشاه و عباس فرزانگان.

دوره سوم:1330-1321

از سال 1321مقارن با اشغال ايران فوتبال شكل تازهاي به خود گرفت.در اين دوره تيم ملي ايران در مسابقه اي با تيم ارتش انگلستان كه از بازيكنان ملي پوش به نامهاي (منين،ميگر،بيك)استفاده ميكرد در امجديه مسابقه داد كه جهت تماشاي آن براي اولين بار بطور رسمي بليط فروخته شده .

بازيكنان تيم ايران در اين دوره كه توسط حسين صدقياني سرپرستي مي شدند عبارتند از : مين باشيان،حاجيان، عباس غريب،عزيز فرزانگان، ملك شاهي ،عباس تنيده گرو... كه سرپرستي تيم ملي ايران را در سه دوره گذشته بعهده داشت درباره تيم ملي ايران در دوره سوم گفته است:به عقده من در اين دوران تيم ملي ايران از نظر بنيه و قدرت در تاريخ فوتبال ايران بينظير بود

در سالهاي 1327تا مسابقات فوتبال جام جهاني 1998فرانسه (1377)فوتبال ايران فراز و نشيب بسياري را پشت سر گذاشته است مسابقات سراسري {ليگ}در اين دوران آغاز شد و از دهه 1350با عنوان جام تخت جمشيد با نظم و انسجام تداوم يافت. با آغاز جام ملتهاي آسيا تيم ملي فوتبال ايران در اين مسابقه شركت كرد و در سالهاي 1345تا1355در اوج فوتبال آسيا قرار و دوران طلا يي خود را آغاز كرد.تيم ايران در مسابقات مقدماتي جام جهاني 1978شركت كرد و براي اولين بار به اين دوره از مسابقات راه يافت.

با پيروزي انقلاب اسلامي فوتبال ايران حدود يك دهه در اثر مشكلات ناشي از جنگ دچار ركود نسبي شد اما با پايان جنگ و آغاز عصر سازندگي فوتبال ايران بار ديگر سير صعودي خود را آغاز كرد و توانست در جام جهاني 1998 فرانسه شايسته ترين نماينده قاره آسيا باشد.

براي ديدن ساير اقدام پژوهي هاوگزارش تخصصي ها وتحقيقات ديگر برروي لينک هاي زيرکليک کنيد

http://www.mytennis4u.com/edu/fitness/standard.asp

مي پسندم 48 نمي پسندم 0

اين مطلب در تاريخ: جمعه 07 فروردین 1394 ساعت: 18:15 منتشر شده است
برچسب ها : تحقیق درباره ورزش فوتبال,تحقیق درباره رشته فوتبال,تحقیق درباره رشته ورزشی فوتبال,

نويسنده:nevisandeh

نظرات(1)

تحقیق درباره آمادگي جسماني

بازديد: 5893

دسته بندي: تحقیق و پروژه رایگان,پروژه و تحقیق رایگان,دانش آموزی,تحقیق دانشجویی,

تعاريف آمادگي جسماني و اجزاي آن

· آمادگي جسماني

- توانايي فرد در انجام اعمال جسماني حاصل از تلاش عضلاني

- توانايي انجام کار عضلاني رضايت بخش

- توانايي انجام کارها و وظايف روزمره با قدرت و هوشياري بدون خستگي زودرس و با ذخيره انرژي براي لذت بردن از اوقات فراغت و توانايي روبرو شدن با حوادث اضطراري پيش بيني نشده

· استقامت قلبي – عروقي

- استقامت دستگاه گردش خون و تنفس براي انجام فعاليتهاي نسبتاً طولاني مدت و توانايي برگشت سريع به حالت اوليه پس از انجام کار.

· استقامت عضلاني

- توانايي يک يا گروهي از عضلات براي انجام تعدادي حرکات يکنواخت يا انقباض نسبتاً طولاني است.

· قدرت عضلاني

- قابليت بکارگيري نيروي يک يا گروهي از عضلات براي يکبار و با حداکثر کوشش در مقابل يک مقاومت.

· انعطاف پذيري

- قابليت فرد در به حرکت درآوردن تمام يا بخشي از بدن در بيشترين دامنه حرکتي بدون آن که به مفاصل و عضلات وي آسيب برسد.

· سرعت

- قابليت فرد در جلو راندن يا حرکت دادن تمام يا بخشي از بدن در فضا در کوتاهترين زمان ممکن

· چابکي

- قابليتي است که انسان را قادر ميسازد تا با سرعت، حالت بدن و جهت حرکت را همراه با حفظ تعادل در فضا تغيير دهد.

· تعادل

- حفظ و نگهداري بدن بطور ارادي در يک حالت خاص

· هماهنگي

- به همکاري متقابل دستگاههاي عصبي – عضلاني و ارگانهاي حسي يا به عبارت ديگر به توانايي کار درست اعضاي بدن با يکديگر

· توان

قابليت فرد در بکارگيري حداکثر قدرت در کوتاهترين زمان ممکن يا قابليت بکارگيري قدرت در سرعت

(آزمون آمادگي جسماني)

1- ضربان قلب
در شرايط عادي و استراحت با قرار دادن انگشتان سبابه و وسط بر روي يكي از نبض هاي بدن مانند ناحيه مچ دست و يا شريان گردن در قسمت انتها و تحتاني استخوان فك پائين تعداد ضربان قلب شخص مورد آزمايش را در مدت يك دقيقه مي توان شمارش نمود . اين عمل را در شرايط ي كه ورزشكار در اوج شدت تمرين بدني مي باشد تكرار مي كنيم . مشخص كردن تعداد ضربان قلب در حالت استراحت و در شرايط حد اكثر فشار تمرين هاي جسماني يكي از روشهاي تعيين ميزان آمادگي جسماني افراد مي باشد .براي سهولت و در عين حال صحت عمل مي توان تعداد ضربان قلب را در 15 ثانيه شمارش كرده و در عدد 4 ضرب نمود . تعداد كمتر ضربان قلب در شرايط استراحت و تمرين بيانگر آمادگي شخص است . واحد اندازه گيري در اين آزمون تعداد ضربان قلب در مدت يك دقيقه مي باشد .

2- ظرفيت حياتي
تعيين حد اكثر اكسيژن مصرفي هنگام تمرين هاي بدني در زمان يك دقيقه معياري است براي سنجش و آمادگي دستگاه تنفس بدن انسان . هر قدر توانائي مصرف اكسيژن بيشتر باشد ، قابليت انجام و تداوم فعاليت هاي جسماني بهتر خواهد بود . براي اندازه گيري مصرف اكسيژن جهت تعيين ظرفيت حياتي به روش سا ده ، از يك دوچرخه ثابت استفاده مي شود . در اين آزمون ورزشكار به مدت 5 دقيقه بر روي دوچرخه نشسته و در حد توانائي به ركابها فشار آورده و پا مي زند . قبلا درجه دو چرخه به مقدار مورد نياز ثابت مي شود . واحد ااندازه گيري در اين آزمون ليتر در دقيقه است .

3- ضخامت چربي
اندازه گيري چربي بدن انسان به روشهاي نسبتا مشكل قابل اجرا است ، ولي با توجه به تحقيقات انجام شده مبني بر اينكه مجموع اندازه هاي سطحي سه ناحيه مشخص شده بدن نسبت مستقيم با در صد چربي دارد ، لذا با اين روش ساده مقايسه لازم بين ورزشكاران مختلف صورت مي گيرد .
براي اين منظور با استفاده از يك دستگاه كا ليپر يا اندازه گيرنده پوست و ناحيه سطحي بدن ، سه قسمت شامل عضله سه سر بازوئي ، ناحيه كتف و ناحيه شكمي را بطور دقيق اندازه مي گيريم . مجموع سه اندازه گيري را يادداشت كرده و آن را با اعداد داخل جدول استاندارد مقايسه مي كنيم . براي اندازه گيري ناحيه عضله سه سر بازوئي نقطه اي در وسط فاصله بين مفصل آرنج و مفصل شانه مشخص كرده و با دو انگشت شست و سبابه محل فوق را گرفته سپس با كا ليپر اندازه گيري مي نمائيم . همين روش در دو ناحيه ديگر نيز صورت مي گيرد بطوري كه نقطه بعدي يك سانتيمتر يا بيشتر از راس تحتاني استخوان مثلثي شكل كتف ودر امتداد يكي از ا ضلاع آن بوده و نقطه سوم در ناحيه شكمي بين ناف و قسمت فوقاني و قدامي استخوان خاصره مي باشد . واحد اندازه گيري بر حسب ميليمتر است .

4- دوها
دو 45 متر ، بر اساس زمان صرف شده بر حسب ثانيه و دو هاي 540 متر و 1600 متر بر حسب دقيقه و ثانيه مشخص شده اند . در دو 12 دقيقه مسافت طي شده بر حسب كيلو متر محاسبه مي گردد .

5- دو 9 +4 متر
با مشخص كردن يك فاصله 9 متري و كشيدن دو پاره خط در ابتدا و انتهاي اين فاصله دو قطعه چوب كوچك را در يك سو قرار داده و فرد مورد آزمايش در سوي ديگر مي ايستد . با فرمان شروع ، ورزشكار مي بايد با حد اگثر سرعت فاصله 9 متر را دويده و با بر داشتن يك قطعه چوب آن را به سمت مقابل آورده و حركت را براي حمل چوب دوم نيز ادامه دهد . به همين ترتيب فاصله 9 متر تعيين شده را 4 بار با حد اكثر سرعت و در حد توانائي خود طي مي كند . زمان شروع تا پايان اين حركت بر حسب ثانيه ثبت مي گردد.

6- دو مار پيچ
در يك مسير تعيين شده 10 متري ، 4 مانع را با فاصله 3 متر از يك ديگر طوري قرار مي دهيم كه مانع اول تا چهارم هر كدام به فاصله نيم متر از خط شروع و خط پايان فاصله داشته با شند . با شروع حركت ورزشكار مورد آزمايش با حد اكثر توان و سرعت خود سعي مي كند ابتدا يك بار فاصله 10 متر را بطور رفت وبر گشت طي كرده ، سپس با عبور از پشت اولين مانع بطور مار پيچ از ميان بقيه مانع ها عبور نمايد . در پايان مجددا فاصله 10 متر را بطور رفت و برگشت يك بار ديگر طي كرده و به خط پايان مي رسد . زمان صرف شده بر حسب ثانيه ، معيار اندازه گيري اين حركت است .

7- پرش طول در جا

پاره خطي روي زمين رسم كرده و شخص مورد آزمايش در پشت آن قرار مي گيرد . او مي بايد در حد توان خود به جلو وبطور طولي پرش نمايد . محل فرود پاشنه ها تا پاره خط رسم شده ميزان پرش را مپخص مي كند . اين حركت در دو نوبت انجام شده و بيشترين طول پرش ثبت مي گردد. مقياس تعيين شده ، پرش طول نسبت به قد شخص در نظر گرفته شده است .

8- پرش ارتفاع در جا

ورزشكار مورد نظر در كنار ديواري مدرج ايستاده و يكي از دستها ي خود را بدون اينكه كف پاها يش از زمين جدا شود بطور كاملا كشيده بالا مي برد و محل بر خورد انتهاي انگشت وسط با ديوار اندازه گيري مي شود ، سپس به حالت اوليه بر گشته سعي مي كند بدون دور خيز ، در حد اكثر توانائي خود بطور عمودي به بالا جهش كرده و انگشت وسط دست خود را به بالاترين نقطه ممكن بزند . اختلاف فاصله دو نقطه بدست آمده ، ارتفاع پرش را به سانتيمتر مشخص مي كند . اين حركت در دو نوبت صورت گرفته و بهترين نتيجه درج مي گردد.

9- پرش جفت دو طرف
قطعه چوب يا مانع كوچكي به طول 50 و به عرض 20 و ارتفاع 10 سانتيمتر بر روي زمين قرار مي دهيم . فرد مورد آزمايش مي بايد با فرمان شروع به مدت يك دقيقه با هر دو پا به دو طرف اين مانع پرش نمايد . تعداد دفعات پرش هاي انجام شده در يك دقيقه ، واحد اندازه گيري اين آزمون مي باشد .

10- كشش ميله

اين آزمون كه به حركت بار فيكس معروف است توانايي بالا كشيدن بدن به كمك دستها و با استفاده از يك ميله افقي را مشخص مي كند . در هر بار مي بايد ناحيه چانه تا حد ميله بالا آمده و مجددا به حالت اوليه با دستهاي كاملا كشيده باز گشت نمايد . تعداد دفعات انجام گرفته در حد توانائي هر فرد واحد اندازه گيري در اين آزمون محسوب مي شود .

11- فشار موازي
آزمون فوق با استفاده از دستگاه پارالل كه يكي از وسايل مورد استفاده در ورزش ژيمناستيك است به مورد اجرا گذارده مي شود . شخص در حالي كه دو ميله موازي پارالل را در دستهاي خود گرفته است ، بطور عمودي و بين دو ميله بدون حركت مستقر مي شود . بايد توجه داشت كه مفاصل آرنج هاي دو دست كاملا باز و هيچگونه خميدگي نداشته باشد . با فرمان شروع ، شخص مورد آزمايش ، مي بايد بدن را كاملا پائين برده و مجددا با فشار به حالت اوليه باز گرداند . با شمارش اين حركت تعداد دفعات انجام شده در حد توانائي ملاك ارزشيابي خواهد بود .

12- قدرت پنجه
بوسيله نيرو سنج دستي كه در تصوير مشخص شده است ، قدرت پنجه بر حسب كيلو گرم بدست مي آ يد . اعداد قيد شده در جدول هاي استاندارد بيانگر نسبت نيروي اعمال شده به نيروسنج بر وزن بدن فرد مورد آ زمايش مي باشد .

13- توانائي دستها
در حالي كه ورزشكار روي نيمكت به پشت خوابيده و كف پاها روي زمين مستقر هستند ، ميله وزنه ها را با دست ها گرفته و بر روي سينه مي آورد ، سپس با فشار آن را بالا برده بطوري كه مفاصل آرنج هاي هر دو دست كاملا باز شوند . اين حركت مي بايد تنها در يكبار و در حد اكثر توانائي شخص انجام پذيرد . مقدار وزنه مورد استفاده مقياس تعيين كننده اين آزمون است .
واحد تعيين شده در جدول هاي استاندارد بر اساس نسبت وزنه قابل حمل بر وزن بدن شخص مورد آزمايش مي باشد .

14- توانائي پاها

در دستگاه بدنسازي و در قسمت پرس پاها ، وزنه اي انتخاب مي شود كه شخص مورد آزمايش با فشار پاها تنها يك بار قادر به جابجائي آنها باشد . مقدار وزنه جابجا شده مقياس اين آزمون است . واحد تعيين شده ، نسبت وزنه جابجا شده به وزن بدن شخص مي باشد .

15- دراز و نشست
در اين آزمون ورزشكار به پشت دراز كشيده و با فرمان شروع كه همزمان با فشار تكمه زمان سنج مي باشد ، در حالي كه دستها ي خود را به پشت سر گذاشته و مفصل زانو را در حد زاويه 90 درجه تا نموده است ، سر را بالا آورده تا حد امكان به پاها نزديك و مجددا به حالت اوليه باز مي گردد . اين حركت در مدت يك دقيقه تكرار شده و تعداد دفعات انجام شده به عنوان مقياس سنجش ثبت مي گردد.

16- آزمون پله

جعبه اي مكعب شكل به ارتفاع 40 سانتيمتر يا پله اي با همين ارتفاع انتخاب مي كنيم و از شخص مورد آزمايش مي خواهيم كه بطور متناوب بر روي پله رفته و دو باره پائين بيايد . حركت به اين ترتيب انجام مي گيرد كه اول يك پا روي پله قرار گرفته سپس با پاي ديگر مي بايد به بالاي جعبه يا پله رفت . پس از اينكه ورزشكار كاملا در روي پله ايستاد مجددا همان پاي اول را پائين گذاشته سپس با پاي بعدي به حالت اوليه بر مي گردد . اين بالا و پائين رفتن ها مي بايد بدون مكث و در زمان 3 دقيقه انجام گيرد . پس از پايان زمان تعيين شده فرد مورد نظر روي پله نشسته و بلا فاصله بعد از 10 ثانيه استراحت تعداد ضربان قلب او براي مدت يك ذقيقه محاسبه مي شود .

17- عكس العمل

خط كشي را از انتها در نقطه صفر نگهداشته و از شخص مورد آزمايش خواسته مي شود كه انگشت شست و سبابه يكي از دستان خود را در نقطه 50 ( 50 سانتيمتري ) خط كش قرار دهد . در حالي كه شخص به خط كش خيره شده است مي بايد بدون اطلاع قبلي آن را رها كرد . با گرفتن خط كش شماره محل تماس انگشتان ثبت مي گردد.

18- انعطاف تنه به جلو

فرد مورد نظر در روي زمين نشسته بطوري كه پاها كاملا كشيده شده باشد . نيمكتي را در مقابل او به پهلو قرار داده و كف پا ها با سطح نيمكت تماس پيدا مي كند . سپس خط كشي را طوري روي نيمكت قرار مي دهيم كه نقطه 15 سانتيمتري آن در لبه سطح نيمكت قرار گرفته و صفر آن به طرف فرد مورد آزمايش قرار گيرد . انتهاي انگشتان وسط دستهاي شخص در حالي كه حد اكثر سعي خود را در خم كردن بدن و دور كردن دستها دارد ، بر روي خط كش اندازه گيري كرده و نقطه مشخص شده را با واحد سانتيمتر ثبت مي كنيم .

19- انعطاف تنه به پشت

در اين آزمون شخص به طرف سينه بر روي زمين دراز كشيده و در حالي كه مچ پا هايش بوسيله فرد يا مانعي نگهداشته شده است ، سعي مي كند تا حد امكان سر و گردن و سينه و حتي ناحيه شكم خود را از زمين جدا كند . در حد نهائي اين حركت در صورتي كه بتواند به مدت 2 ثانيه در آن حالت باقي بماند ، فاصله زمين تا نوك بيني و ي اندازه گيري شده و بر حسب سانتيمتر درج مي گردد.

20- دامنه حركتي مفصل شانه

در اين آزمون ورزشكار بر روي سينه كاملا دراز كشيده و سعي مي كند يكي از دستهاي خود را بدون تا كردن آرنج بطور مستقيم تا حد امكان بالا آورده و حداقل به مدت 3 ثانيه در حالت نهائي نگهدارد . نسبت فاصله مچ دست تا سطح زمين به اندازه طول دست از مفصل مچ تا مفصل شانه مقياس اندازه گيري مي با شد . نوك بيني مي بايد در تمامي طول اين حركت با زمين تماس داشته با شد .

21- دامنه حركتي مفصل ران
فرد مورد آزمايش سعي مي كند در حالي كه امتداد سر وتنه بطور طبيعي و عمود بر سطح ايستادگي باشد ، در حد اكثر توانائي خود و بدون گرفتن كمك پا ها را به سمت پهلو از يكديگر دور كند . نسبت فاصله بين انتهاي اتصال دو استخوان خاصره تا سطح زمين نصف فاصله دو پا مقياسي براي سنجش اين قابليت جسماني مي باشد .

منابع :

http://edare.blogfa.com/

منبع : سايت علمی و پژوهشي آسمان--صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید

براي ديدن ساير اقدام پژوهي هاوگزارش تخصصي ها وتحقيقات ديگر برروي لينک هاي زيرکليک کنيد

منبع : سايت علمی و پژوهشي آسمان--صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید

مي پسندم 16 نمي پسندم 0

اين مطلب در تاريخ: جمعه 07 فروردین 1394 ساعت: 18:13 منتشر شده است
برچسب ها : تحقیق درباره آمادگي جسماني,تحقیق درباره رشته ورزشی آمادگي جسماني,تحقیق درباره ورزش آمادگي جسماني,

نويسنده:nevisandeh

نظرات(2)

تحقیق درباره ورزش بدمينتون

بازديد: 279

دسته بندي: تحقیق و پروژه رایگان,پروژه و تحقیق رایگان,دانش آموزی,تحقیق دانشجویی,

آشنايي با ورزش بدمينتون

اين بازي كه با راكت و توپ پردار در سالنهاي سرپوشيده اجرا مي شود براي اولين بار در هند اجرا شد و پس از آن به انگلستان برده شد. در هندوستان اين بازي را پونا(Poona) مي ناميدند. افسران ارتش انگليس كه در آن كشور مستقر شده بودند اين بازي را آموختند و آنرا به انگلستان برده و به دوستان خود معرفي كردند.

چون براي اولين بار اين بازي در مجلس ضيافتي كه در قصر بدمينتون برپا شده بود انجام گرفت از آن پس بازي پونا را بدمينتون ناميدند. اين بازي به سرعت در اكثر كشورهاي جهان گسترش يافت.

در سال 1934 فدراسيون بين المللي بدمينتون را "سر جرج توماس" بنيان نهاد. بعدها اين بازي در محيط باز نيز انجام شد. در حال حاضر زبده ترين تيمهاي بدمينتون دنيا را كشورهاي آسيايي مانند چين، اندونزي، تايلند، هند، سنگاپور، ژاپن و كره جنوبي و زبده ترين تيمهاي بدمينتون اروپا را كشورهاي انگلستان، دانمارك، سوئد، بلژيك و آلمان تشكيل مي دهند.

پيدايش بدمينتون در ايران حدود يكصد سال پيش با ورود انگليسيها به جنوب كشور بخصوص شهرهاي نفت خيز خوزستان متداول شد.

اولين زمين بدمينتون حدود صد سال پيش در سالني در شهر مسجد سليمان خط كشي و مورد بهره برداري قرار گرفت و سرانجام در سال 1351 فدراسيون بدمينتون ايران تأسيس گرديد.

ويژگيهاي بازي بدمينتون:

اين ورزش شامل انواع حركات دويدن، پريدن، ضربه زدن و خم شدن و كشش بدن بصورت سريع بوده و براي بازيكن لذت بخش است. اين ورزش براي سلامت بدن بسيار مفيد بوده و موجب تقويت كامل قدرت، استقامت، سرعت و چابكي و ورزيدگي بدن مي شود.

قدرت تشخيص، احساس رقابت و رضايت و تمركز حواس و سرعت انتقال فكري و بدني( عصبي و عضلاني) را تقويت مي نمايد. ضمناً در طي تمرينات و مسابقات موجبات آشنايي و دوستيهاي بيشتر را فراهم مي نمايد.

مختصري از روش و اصول بازي بدمينتون:

بازي بدمينتون بر روي زميني به شكل مستطيل اجرا مي شود كه توسط يك تور به دو قسمت مساوي تقسيم شده است.

اين بازي به دو صورت انفرادي و دو نفر( دوبل) انجام ي گيرد. در بازيهاي انفرادي، در هر قسمت زمين يكنفر و در بازيهاي دوبل در هر قسمت زمين دو نفر قرار مي گيرند و بازيكنان توپ را از روي تور به طرف يكديگر طوري مي زنند كه به زمين حريف مقابل برخورد نمايد و يك امتياز يا زدن سرويس را بدست آورند. توپ بدمينتون حتماً بايد در فضا بين بازيكنان رد و بدل شود و در صورتيكه توپ روي زمين بازي بافتد، بازي متوقف خواهد شد.

يك مسابقه شامل سه گيم است و برنده كسي است كه دو گيم از سه گيم را برده باشد. هر گيم در بازي انفرادي و دوبل مردان 15 امتياز و در بازي بانوان انفرادي 11 امتياز و دوبل بانوان 15 امتياز است. پس از پايان هر گيم بازيكنان زمين را عوض مي كنند.

اندازه و ابعاد زمين بدمينتون:

زمين بازي دو نفره(دوبل):

طول 40/13 متر

عرض10/6 متر

زمين بازي يكنفره ( سينگل)

طول 40/13 متر

عرض18/5 متر

سالن بازي:

ارتفاع سقف نبايد كمتر از 62/7 متر از مركز ميدان بازي باشد. در مواردي كه فقط يك ميدان وجود دارد بايد حداقل يك متر اطراف آن خالي بوده و اگر دو زمين در كنار هم است اين فاصله بايد حداقل 22/1 متر باشد.

رنگ كف سالن بايد يكنواخت و تيره انتخاب گردد.

رنگ سبز تيره توصيه مي شود. دليل تيره بودن رنگ كف زمين اين است كه نور را منعكس نكند.

نور:

در طي روز بهتر است نور كافي از سقف بتابد اگر چنين امكاني نباشد از پنجره هاي كنار ميدان بازي نور بتابد هر پنجره اي كه روبروي بازيكنان قرار دارد، بايد كاملاً تيره و بسته باشد.

در شب و يا در سالن بايد نور چراغ بالاي هر طرف زمين بفاصله در حدود 4 متر ارتفاع و حدود 1 متر بيرون از سطح زمين نصب شود قدرت تمامي چراغهاي سالن بايد 2000 وات باشد.

پايه ها:

پايه ها يا ميله هاي تور بايد 55/1 متر ارتفاع داشته باشد. پايه هاي فلزي بر كف سالن در كنار خط مياني ميدان نصب شوند. در صورتيكه نصب آن ممكن نباشد، بايد پايه ها بر كف سالن بوسيله وزنه سنگين مهار شوند. قطر هر پايه نبايد بشتر از 4 سانتي متر باشد.

تور:

تور بايد از نخ طبيعي يا بافت مصنوعي ظريف و به رنگ تيره بصورت بافت مشبك مربع به ابعاد حداقل 5/1 تا حداكثر 2 سانتي متر بعرض 76/0 متر باشد و محكم از پايه اي به پايه ديگر كشيده شود. فاصله فوقاني تور از سطح زمين در نقطه مركزي تور بايد 524/1 متر و در كنار پايه 55/1 متر باشد و لبه آنرا نواري سفيد بعرض 75 ميليمتر در برگيرد بطوريكه طناب و يا سيمي از آن بگذرد و به پايه ها محكم گردد.

مشخصات و اندازه وسايل ورزشي:

توپ( شاتل):

وزن توپ بدمينتون بايد 73/4 الي 50/5 گرم باشد و 14 تا 16 پرك بر قسمت چوب پنبه اي انتهاي آن كه به قطر 5/2 تا 7/2 سانتي متر است قرار گيرد. در ازاي هر پرك 4/6 تا 7 سانتي متر است. نوك فوقاني پركها، بايد به عرض 4/5 الي 4/6 سانتي متر گسترده باشد و با نخ يا ماده مناسب ديگري محكم شود.

راكت:

راكت بدمينتون به دو صورت فلزي و چوبي مورد استفاده قرار مي گيرد و معمولاً با نخ روده و با نايلون تاركشي شده است. وزن راكت بدمينتون بعد از تاركشي بايد حدود 140 گرم باشد.

لباس بازيكنان:

طبق قانون لباس بازي بدمينتون به رنگ سفيد مي باشد.

براي ديدن ساير اقدام پژوهي هاوگزارش تخصصي ها وتحقيقات ديگر برروي لينک هاي زيرکليک کنيد