توماس يانگ 
دانشمند انگليسي ( 1773- 1829 )

«توماس يانگ» در 13 ژوئن 1773 در «سامرست» انگليس به دنيا آمد. او به «يانگ اعجوبه» معروف شد. زيرا در 2 سالگي خواندن را ياد گرفت و در هشت سالگي به تنهايي به آموختن رياضي پرداخت. وي در 9 سالگي شروع به يادگيري زبان هاي فرانسوي، ايتاليايي، عبري، عربي و فارسي كرد؛ به طوري كه در 14 سالگي اين زبان ها را مي دانست.
يانگ در سال 1799 تحصيلات دانشگاهي خود را در رشته پزشكي به پايان رساند و در انستيتوي سلطنتي لندن مشغول به كار شد. او مطالعات خود را بر روي ساختمان چشم و ماهيت نور متمركز كرد و اولين تئوري خود را درباره تطابق در بينايي مطرح نمود. بر طبق اين تئوري، براي آن كه تصوير اجسامي كه در فواصل متفاوت قرار دارند، بر روي شبكيه تشكيل گردد، شعاع انحناي عدسي چشم تغيير مي كند.
 
آثار علمي 
كار عمده يانگ آزمايش هايي است كه بر روي نور انجام داده است. او در سال 1803 به آزمايشي دست زد كه نتيجه آن تاييد فرضيه موجي هويگنس درباره ماهيت نور بود. آزمايش يانگ مربوط به نوري است كه از دو شكاف باريك مي گذرد و نوارهاي تاريك و روشن را به وجود مي آورد. قبول اين مطلب كه چگونه جمع دو نور تاريكي را به وجود مي آورد، به سادگي ممكن نبود، وليكن نتيجه آزمايش يانگ، صحت فرضيه موجي بودن نور و پديده تداخل امواج نور را تاييد كرد.
يانگ با اندازه گيري فاصله نوارهاي تاريك و روشن و نيز فاصله شكاف هايي كه نور از آن ها مي گذشت، طول موج نورهاي مرئي را اندازه گيري نمود. پديده انكسار مضاعف نيز مورد توجه يانگ قرار گرفت. در اين پديده، هرگاه نور به بعضي از بلورها برخورد كند، به دو پرتو شكسته تجزيه مي شود. يانگ از روي اين پديده به عرضي بودن امواج نور پي برد.
از كارهاي ديگر يانگ، مطالعه بر روي نيروي كشش سطحي مايعات و نيز نيروي كشش در جامدات است. به دليل كارهاي علمي او در اين مورد، ضريب كشساني موسوم به « مدول يانگ » را به نام او انتخاب كرده اند.
يانگ در عمر پر بركت خود علاوه بر تحقيق در علوم تجربي، در خط هيروگليف هم صاحبنظر شد و از اين رو مورد توجه پژوهشگران تاريخ و تمدن نيز قرار گرفت. هیروگلیف به معنی کنده کاری مقدس و خط مقدس است که حجاران و صنعتگران آن را در دیوار مقبره ها، ستون ها، تندیس‌ها، مهرها و ... به کار می‌‌بردند. وي در روز دهم مه سال 1829 در لندن درگذشت.

توماس كارلايل
مورخ و انديشمند اسکاتلندی (1795- 1881)

"توماس کارلایل" در سوم دسامبر 1795 به دنیا آمد و مهمترین اثر او "تاریخ انقلاب کبیر فرانسه" است. آثار وی تأثیر بسزایی بر تفکر سیاسی، ادبی و مذهبی نیمه ي سده ي نوزدهم میلادی بریتانیا داشت و خود او بسیار تحت تأثیر گوته بود؛ آثاري از جمله "انقلاب فرانسه" و "قهرمانان و ستایش قهرمان و قهرمانان در تاریخ" که نشانگر باور وی در مورد نقش قهرمانان و ناجیان در پیشرفت تاریخ است و همچنين، "نامه ها و سخنرانیهای کرامول و فردریک کبیر" از شاهکارهای او به شمار مي رود.
كارلايل در حرفه ي تاريخنگاري انقلاب كرد و تاليف هايش را بدون "فوت نت" منتشر ساخت و روشي را پايه نهاد كه اينك به "تاريخنگاري ژورناليستيك" معروف شده است. 
به باور وي، مردمي كه به يك مورخ اعتماد دارند بايد حرفهاي او را بپذيرند و لذا نيازي به ذكر غير ضروري سرچشمه ها و گويندگان سخن نيست، زيرا كه مورخ، پيش از اين، درستي مطالب به دست آمده را آزمايش كرده است. اگر مورخ به موردي ترديد دارد بايد آن را ذكر كند و به گردن ديگران انداختن و تكرار "امور مورد ترديد و شايعه" درست نيست. ذكر سرچشمه ها - كه درستي خود آنها هم روشن نيست - باعث پيچيدگي نوشته و به درازا كشيدن گفتار مي شود. 
كارلايل تاييد كرده است كه "فرد ديگري" بايد "تاريخ روز" (خبر) را بنويسد كه پژوهشگران پس از او، اين "فرد ديگر" را "روزنامه نگار" نام نهادند. به اين ترتيب وي راهي را گشود كه به پذيرش اين اصل انجاميد كه روزنامه نگار، "تاريخ امروز" را مي نويسد و عناصرش را به دست مي دهد و تاريخ نگار پس از كسب نتيجه، با شكيبايي بيشتر و برگزيدن يك روش تحقيق و سبك مطمئن، آن را دنبال خواهد كرد و با جمع آوري اسناد لازم، كل "رويداد" را شرح مي دهد و بايد "علت يا علل" و "نتيجه يا نتايج" را روشن سازد. بنابراين، اين دو حرفه (روزنامه نگاري و تاريخنگاري) داراي يك قلمرو مشترك هستند. كارلايل، مورخ را به مثابه ي يك کارآگاه (پليس) مي داند كه براي "قاضي تاريخ" مدرك جمع آوري مي كند و "قاضي زمان" جز نوشته و يا كتاب تاريخ كسي ديگر، نمي تواند باشد و "دادرسي"، همان شرح رويداد است [ از اين نظر ] كه چرا شروع شد، چگونه انجام گرفت و به كجا ختم شد.
 به باور كارلايل و پيروان او، هيچ فرد و گروه، نمي تواند از دست کارآگاه و قاضي تاريخ بگريزد؛ لذا بايد مراقب اعمال هر روز خود باشد. بازپرس (کارآگاه) تاريخ با ديگر بازپرسها اين تفاوت را دارد كه هم برضد و هم در حمايت از يك رويداد و پيروان آن، به گردآوري سند مي پردازد.
با اين استدلال، تاريخ نگار، همان روزنامه نگار است كه به جاي امروز درباره ي ديروز و ديروزهاي دور به پژوهش مي پردازد و مي نويسد تا تجربه ي گذشتگان هدر نرود و در امور جاري به كار گرفته شود و امور نادرست تكرار نگردد.
كارلايل نسبت به مورخان پيش از خود و معاصرش، به "ناراتيو" (شرح نويسي) يك رويداد تاريخي توجه بيشتري دارد تا به رديف كردن سرچشمه ها و ريشه ها و برداشتن مسئوليت از دوش خود. وي همچنين تاريخ نگاري پر از فوت نت نويسي را گونه اي "رونويسي" (رونوشت برداشتن) خوانده است.
توماس كارلايل، در پنجم فوريه ي 1881 چشم از جهان فرو بست.
 
برگرفته از :

http://fa.wikipedia.org
http://www.mashal.org
http://iranews.biz
http://teletext.irib.ir
http://en.wikipedia.org/wiki/Thomas_Carlyle

توماس جفرسون
پرزيدنت آمريكايي و نويسنده اصلي اعلاميه استقلال آمريكا ( 1743- 1826 )

«توماس جفرسون» در تاريخ سيزدهم آوريل ۱۷۴۳، در مستعمره «ویرجینیا» واقع در آمریکای شمالی و در خانواده ای كه از اشخاص برجسته «ویرجینیا» بودند، به دنیا آمد. مادر او، «جین رندولف»، دختر «ایشام رندولف» (ناخدای کشتی و گاهی کشاورز) و پدر وی، «پیتر جفرسون»، کشاورزي از نژاد «ویلزی» بود. سرهنگ «ویلیام رندولف» در سال ۱۷۴۵ درگذشت و پدر توماس وظیفه نگهداری از مزرعه «تاکاهو»٬ املاک «ویلیام رندولف» و پسر خردسال وی «توماس مان رندولف» را به عهده گرفت. از اين رو خانواده توماس به «تاکاهو» رفته و به مدت ۷ سال در آنجا ماندند؛ سپس به زادگاه خود «البه مارله» بازگشتند.
توماس در دانشگاه «ویلیام اند ماری» به تحصیل در رشته حقوق پرداخت. وي در سال ۱۷۷۲ با بيوه اي به نام «مارتا ویلز اسکلتون» ازدواج کرد و او را برای زندگی به یک خانه کوهستانی نیمه ساخته در Monticello برد.
توماس جفرسون یکی از انديشمندان اصلی و بنيانگذار ايده جمهوريخواهي در امریکا، نویسنده اصلی اعلامیه استقلال ایالات متحده امریکا و سومین رییس جمهور اين كشور است. از مهمترین رويدادهاي دوران ریاست جمهوری او، خرید «لوئیزیانا» در ۱۸۰۳ و اکتشاف «لوییس و کلارک» (۱۸۰۶-۱۸۰۴) مي باشد. او حامی روشنگری بود و بسیاری از رهبران روشنفکر  بریتانیا و فرانسه را می شناخت. از نظر توماس، کشاورز مستقلي که در زمین خود کشت می کند، نمونه ایده آلي برای ارزشهای جمهوری خواهی است و جهت گيري سیاسی دولت باید به سود وی باشد. او نسبت به شهرها و سرمایه گذاران، بی اعتماد و طرفدار حقوق ملت و یک دولت فدرال به شدت محدود شده بود. «دمکراسی جفرسونی» به نام خود او ثبت شده است. وي فرضيه دمكراسي خود را با توجه به جمهوري افلاطون، ليبراليسم لاك، مسئوليت اجتماعي راي دهندگان در قبال انتخاب خود (فرضيه اسپينوزا )، انديشه هاي روشنگران قرون 16 ، 17 و 18 اروپا و اخلاق مسيحيت، تنظيم و بيان داشته است. او حقوق سياسي - اجتماعي برابر مردم، ليبراليسم  و مشاركت كامل در دمكراسي را سه عامل اصلي مردمسالاري مي داند.
جفرسون به همراه «جیمز مدیسن»، حزب «دموکرات- جمهوریخواه» را پایه گذاري كرد که به مدت یک ربع قرن، اساس و پايه سیاستهای امریکا بود. وی همچنین فرماندار ویرجینیا (1779- 1781) در زمان جنگ، اولین دبیر دولت امریکا (1789- 1793) و دومین معاون رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا (1797- 1801) بود. توماس به جدایی دین از سیاست باور داشت و نویسنده قانون آزادی اديان ویرجینیا بود. در اوج درگیریهای حزبی در سال ۱۸۰۰، توماس جفرسون در یک نامه محرمانه نوشت : 
«من در حضور خدا سوگند خورده ام که دشمن همیشگی هر گونه خودکامگی در اندیشه بشر باشم». 
توماس جفرسون و «مارتین ون بورن»، تنها افرادي هستند که توانسته اند به عنوان دبیر دولت امریکا٬ معاون رئیس جمهور  و همچنين رییس جمهور ايالات متحده امریکا خدمت کنند. 
جفرسون همانند ارسطو بر اخلاق سياسي تاكيد داشت. وي دانشگاه دولتي «ويرجينيا» را تاسيس كرد و بر اين باور بود كه رشد و تكامل هر جامعه نسبت مستقيم با برخورداري مردم آن جامعه از آموزش و پرورش دارد و هر قدر كه سطح آگاهيهاي مردم بالا برود، قانون شكني و ستمگري كمتر مي شود. جفرسون نشريه ها (رسانه ها)، كتابها و سخنرانيهاي عمومي را همانند مدارس از ستونهاي اصلي آموزش و پرورش مردم مي دانست. از نظر او، كشوري را مي توان مستقل حقيقي خواند كه به لحاظ اقتصادي خودكفا باشد. وي در اين ارتباط بيان مي دارد :
«يك دولت (شهر، ايالت و يا كشور ) كه نتواند ماليات حقيقي را وضع و آن را جمع آوري كند، از مردم خود مي ترسد».
 
سالهای حضور در کنگره ویرجینیا
توماس جفرسون به روشنی می نوشت، اما سخنران خوبی نبود. از اين رو در کنگره ویرجینیا به جای زبان، از قلم خود برای بیان باورهایش استفاده می کرد. این عضو خاموش کنگره در ۳۳ سالگی، اعلامیه استقلال امریکا را طرح ریزی کرد. 
در سالهای بعد، تلاش او بر این بود که نظراتش را به حقيقت تبديل کند. مهمترین اقدام وی در این سالها، نوشتن لایحه «آزادی مذهبی» برای ایالت «ویرجینیا» بود که در ۱۷۸۶ به تصویب رسيد. 
 
سالهای پس از استقلال امریکا
جفرسون اولین رئیس جمهور آمریکا بود که مراسم سوگند ریاست جمهوری را در شهر «واشنگتن» به جا آورد. حمایت وي از افزایش قدرت دولت مرکزی باعث شد تا «جورج واشنگتن» در سال ۱۷۸۹، او را به عنوان وزیر امور خارجه خود انتخاب كند. اگرچه او در سال ۱۷۹۳ از این سمت کناره گیری کرد، بار دیگر در سال ۱۷۹۶ در سمت معاون رئیس جمهور وارد عرصه شد و به عنوان رهبر معنوی مخالف با فدرالیسم[*] مطرح گرديد. دور دوم ریاست جمهوری جفرسون در حالی به پایان رسيد که وي در تلاش بود تا کشورش را از درگیر شدن در جنگهای ناپلئون در اروپا برحذر دارد.
 
سالهای آخر
جفرسون در «مانتیسلو» بازنشسته شد تا زمان بیشتری برای فکر کردن به طرحهای بزرگش در دانشگاه «ویرجینیا» داشته باشد. یک اشراف زاده فرانسوی در مورد وي بیان داشت : 
«او خانه و اندیشه اش را در بلندی قرار داده است و از آنجا می تواند جهان را با دید دیگری ببیند». 
توماس جفرسون در ۴ ژوییه ۱۸۲۶ از دنیا رفت. 
 
برگرفته از :
http: //fa.wikipedia.org
http://naghashamoozesh.parspages.com

پرويز ناتل خانلري
شاعر ايراني ( 1292- 1369)

دكتر پرويز ناتل خانلري در اسفند ماه سال 1292 شمسي در تهران به دنيا آمد. او دوره ابتدايي و متوسطه تحصيلات خود را در تهران به پايان رساند و سپس موفق به اخذ مدرك ليسانس از دانشكده ادبيات گرديد. با پايان تحصيلاتش به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و مدتي مشغول به تدريس در دبيرستانهاي رشت شد. پس از آن، در دبيرستانهاي تهران به كار تدريس ادامه داد و در طي اين دوران، دكتراي خود را در رشته زبان و ادبيات فارسي دريافت نمود. دكتر خانلري مدتي پست آموزشي وزارت فرهنگ و رياست انتشارات دانشگاه را بر عهده داشت و همچنين به عنوان دانشيار زبان فارسي در دانشگاه تدريس مي كرد. او در سال   1327شمسي براي تكميل دانش خود به اروپا سفر كرد و دوره زبان شناسي را در دانشگاه پاريس گذراند. وي بعد از دو سال به ايران بازگشت و به عنوان استاد دانشگاه به كار تدريس مشغول شد. دكتر خانلري در زمان حيات خود به فعاليتهاي بسياري پرداخت. از جمله انتشار مجله سخن كه از سال 1322شمسي شروع به نشر آن كرد و همچنين تأسيس بنياد فرهنگ در سال 1344 شمسي كه در مدت فعاليت اين بنياد، بيش از سيصد عنوان كتاب چاپ و نشر شد و پس از پيروزي انقلاب اسلامي به مؤسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگي تغيير نام داد. سرانجام دكتر خانلري پس از عمري خدمت در شهريور 1369 شمسي دار فاني را وداع گفت. 
دكتر خانلري يكي از شاعران توانا و نويسنده اي بزرگ به شمار مي رود. شعر او داراي مضامين بلند و عالي بوده  و همچنين از انسجام و قدرت خاصي برخوردار است. او در سرودن انواع شعر، مهارت و تبحر داشت. عاليترين و معروفترين اثر او كه شهرت زيادي نيز كسب كرد، منظومه عقاب است. او يكي از نويسندگان فعال و صاحب نظر به شمار مي رفت و از زبان شناسان بزرگ، نقادان و محققان چيره دست بود كه آثار گرانبهايي را در اين زمينه خلق كرده است. 
 
 
معرفي آثار 
دكتر خانلري آثار بسياري را از خود به يادگار گذاشته كه تعدادي از آنها را معرفي مي كنيم. دختر سروان از آثار پوشكين، تحقيق بنيادي در عروض و قافيه و چگونگي اوزان غزل، غزلهاي خواجه حافظ شيرازي، وزن شعر فارسي، ماه در مرداب، مجموعه شعر، ترانه هاي منتخب رباعيات شاعران مشهور، تاريخ زبان فارسي در 5 جلد، دستور زبان فارسي، ديوان سمك عيار، روانشناسي و تطبيق آن با اصول پرورش و آثار بسياري ديگر كه به معرفي آن نمي پردازيم. 
 
 گزيده اي از اشعار   
 
« جان مي رود »
 
هر چه با خود داشتم از من گريزان مي رود 
راحت دل مي رود، دل مي رود، جان ميرود 
بامدادان خوشدلي يار سفر بربست و رفت 
            اينك اميد از پي اش زار و پريشان مي رود 
بام و روزن نيز گويي پر گرفت از شوق راه 
كوي و برزن مي خزد بر خاك و بي جان مي رود 
باد را اينك سرود از دور مي آيد به گوش 
                                     زار مي خواند به ره كاين مي رود آن مي رود 
مي روم كز همدمي يابم نشان وز ماتمم
سايه پيشاپيش من افتان و خيزان مي رود 

هر چه گرد خويش مي بينم وفاداري نماند 
اي شب غم پايدار اكنون كه جانان مي رود 

 
 
« نغمه گمشده »
 
اين نغمه سرا كيست؟ بگو تا نسرايد 
                         بر اين دل غمديده دگر غم نفزايد 
صد حسرت و درد است كز آواي وي امشب 
                               نيشم بزند بر دل و جانم بگزايد 
اين نغمه من بود وز من گمشده ديري است 
                 چشم به رهش دوخته، باشد كه در آيد 
نالنده و رنجور شتابد ز ره اينك 
                               در تيرگي شب سوي من ره بگشايد 
كي بود و كجا بود؟ من و سرخوشي شب 
 حالي كه دريغا ،نفسي دير نپايد 
ايشان بِرُبُودند مگر اين گهر از من 
ني ني كه گمان بد بر دوست نشايد 
اين نغمه من بود كه هرگز نسرودم 
وين مرغ رميده به قفس باز نيايد

توماس ادیسون
مخترع امريكايي ( 1847- 1931)

» توماس اديسون» در سال 1847 در شهر «ميلان»، در ايالت «اوهايو» امريكا متولد شد. تام در كودكي مانند ديگر بچه ها در مدرسه موفق نبود و مادرش تصميم گرفت او را در خانه تحت تعليم قرار دهد. از اين رو، تعداد زيادي كتاب به او داد تا مطالعه كند. تام پسري كنجكاو بود و هميشه در تلاش بود تا بفهمد چيزهاي اطرافش چگونه عمل مي كنند و دوست داشت بتواند كاري كند كه آنها بهتر عمل كنند. 
تام در دوران جواني آزمايشگاهي درست كرد؛ جايي كه مي توانست ايده ها و نظرياتش را آزمايش كند. او بسياري از چيزها را در همين آزمايشگاه اختراع كرد. زمانى كه اديسون 7 ساله بود، خانواده اش به ميشيگان نقل مكان كردند. 4 سال بعد، توماس به عنوان پسر بچه فروشنده روزنامه و شيرينى در قطار بين پورت هورون و ديترويت مشغول به كار شد. اين شغل وقت چندانى از وى نمى گرفت و او مى توانست به اندازه كافى به كارهاى ديگر مشغول شود. او در سال 1862 هفته نامه خود به نام «هرالد هفتگى» را منتشر ساخت. علاوه بر اين، اديسون يك دوره كارآموزى به عنوان تلگرافيست را گذراند و طى سال هاى 1863 تا 1868 در همين رشته به كار خود ادامه داد.
 اديسون نخستين اختراع خود را كه يك دستگاه شمارش برگه هاى راى بود، در سال 1868 به ثبت رساند. اما اين دستگاه در كنگره آمريكا مورد استفاده قرار نگرفت؛ چرا كه اين هراس وجود داشت كه بتوان در كار آن تقلب كرد. يك سال بعد، او در نيويورك مدير كمپانى استاك اند گولد شد، شركتى را به اسم خود تاسيس كرد و از اين زمان به سرعت در كارهايش ترقى كرد.
 توماس اديسون در سال 1871 با خانم مرى استيل ول (M .Stillwell) ازدواج كرد و در همين سال هم نخستين ماشين تحرير را اختراع نمود. در اين دوره او در يك آزمايشگاه در نيوجرسى كار مى كرد. در تاريخ هجدهم ژوئيه سال 1877 اديسون فونوگراف يا دستگاه ضبط  صدا را اختراع كرد و نخستين انسانى بود كه صداى ثبت شده خود را شنيد.
 در سال 1879 لامپ اختراعى او كه از يك رشته ذغالين ساخته شده بود، بيش از 40 ساعت درخشيد. علاوه بر اين، اديسون كار دستگاه تلفن را به وسيله يك ميكروفون حاوى ذرات ذغال بهبود بخشيد. در سال 1880 در منلوپارك - نخستين كارخانه لامپ سازى- شروع به كار كرده و در كنار اين كار به اختراعات ديگر خود از جمله فيوز الكتريكى، دستگاه هاى اندازه گيرى و تكامل ديناموهاى ماشين هاى بخار پرداخت. در سال1883 اثر اديسون كه بعدها به اختراع رشته هاى درخشان و لامپ هاى الكتريكى منجر شد، رسماً به نام او ثبت گرديد. تا سال 1890 اديسون كار فونوگراف را بهبود بخشيد و شركت اديسون جنرال الكتريك را تاسيس كرد. اما برخلاف شايعات موجود، اديسون مخترع صندلى الكتريكى نبود. اين صندلى توسط يكى از همكاران او به نام هارولد پى براون اختراع شد.
 در سال 1891 اديسون دستگاه سينماتوگراف، كه يكى از مراحل ابتدايى تكامل دوربين فيلمبردارى بود را اختراع كرد. بايد متذكر شويم كه اختراعات اديسون كه فهرست آن پايانى ندارد، از جمله تلفن، تلگراف، ميكروفون و لامپ الكتريكى در واقع تنها بهبود و تكامل كار دستگاه هاى اختراع شده پيشين بودند.
 اختراع مورد علاقه اش، گرامافون يا دستگاه ضبط صوت بود. معروفترين اختراع اديسون، چراغ حبابي بود. در آن زمان، مردم براي روشن كردن خانه هايشان از چراغ هاي نفتي و گازي استفاده مي كردند. اديسون مي دانست كه استفاده از الكتريسيته بسيار ساده تر و ارزانتر خواهد بود. مشكل اينجا بود كه كسي نمي دانست چگونه بايد اين كار را انجام دهد. اديسون مدت زيادي بر روي ايده اش كار كرد. وي بسياري از چيزها را مورد آزمايش قرار داد كه هيچ كدام عمل نمي كردند، اما هيچ گاه مايوس نشد و كارش را قطع نكرد؛ او به تلاش خود ادامه داد، تا روزي كه توانست آنچه را مي خواست، بدست آورد. امروز، شما به سادگي مي توانيد با فشار دادن كليدي، هر زمان نور و روشنايي را داشته باشيد. در سال 1882 اديسون اولين نيروگاه برق را در نيويورك ايجاد كرد كه به 85 مشتري برق مي فروخت و توانايي روشن كردن 5000 لامپ را دارا بود. وي همچنين دوربين متحرك را اختراع كرد. بسياري از ماشين هاي الكتريكي كه امروزه در خانه ها يا مدارس مورد استفاده قرار مي گيرد، از ايده ها و نظريات اديسون نشات گرفته اند.
اختراع كردن بهترين چيزي بود كه اديسون به آن علاقه داشت. او ابتدا مي انديشيد كه اشياء پيرامونش چگونه كار مي كنند، سپس فكر مي كرد كه چگونه مي تواند كاري كند كه آنها بهتر عمل كنند؛ كه به آن الهام مي گويند. اما قسمت مشكل كار اينجا بود كه اديسون بايد ايده هايش را در عمل پياده مي كرد. او انواع چيزها را استفاده مي كرد تا در نهايت، آن چه را كه دقيقاً مي خواست، پيدا كند. خود او آن را سخت كاركردن و نااميد نشدن مي دانست. او مي گفت : 
«اختراع يك درصد الهام گرفتن و 99 درصد پشتكار و جديت است».
اديسون در اول فوريه 1893، كار ساختمان «بلك ماريا» نخستين استوديوي تصاوير متحرك را در «وست اورنج» نيوجرسي به پايان برد. او كوشيد تا اختراع دوربين فيلمبرداري را به خود اختصاص داده و حق استفاده انحصاري از آن را به دست آورد، اما در روز 10 مارس 1902 ، ادعاي او در يك دادگاه استيناف ايالات متحده رد شد. وي در سال 1894، تحقيقاتي را در زمينه تركيب فيلم و صدا به انجام رساند كه سرانجام منجر به اختراع «كينه توفون» گرديد. اين دستگاه تركيب ناهماهنگي از كينه توسكوپ و گرامافون استوانه اي بود كه با استقبال مردم مواجه نگرديد. 
اديسون در روز 6 ژانويه 1931 درخواست نامه ثبت آخرين اختراع خود « وسيله نگهدارنده اشياء هنگام آبكاري» را به اداره اختراعات فرستاد، اما پيش از دريافت پاسخ خود و در سن 84 سالگي درگذشت.
 
برگرفته از :
 http://links.p30download.com