آلرژيهاي بيني در نتيجه برخورد ذرات آلرژي‌زا با سلولهاي ديواره بيني بروز مي‌كنند.

 در اين حالت ابتدا ذرات آلرژي وارد بيني مي‌شوند.

ذرات آلرژي‌زا عبارت از گروههاي گياهان، گرد و غبار، كپك‌ها و هاگ كپك‌ها و پشم حيوانات هستند. اين ذرات با آنتي‌باديهاي موجود در سلولهاي بيني موسوم به IGE واكنش نشان مي‌دهد. اين امر باعث آزاد شدن هيستامين مي‌شود. هيستامين باعث عطسه، گرفتگي بيني و آب ريزش بيني مي‌شود.

اين سلولهاي بيني مواد ديگري نيز ترشح مي‌كنند. اين مواد باعث نفوذ گروهي از سلولهاي موسوم به ائوزينوفيل به ديواره‌ بيني مي‌شود. اين سلولها طي يك دوره 6 تا 24 ساعته به ديواره بيني سفر مي‌كنند.

اين سلولها موادي آزاد مي‌كنند كه مي‌توانند چندين ساعت پس از بروز علائم اوليه به اين علائم بيافزايند.

واكنش اول «واكنش ابتدايي» ناميده مي‌شود و علايمي كه چندين ساعت بعد از واكنش ابتدايي بروز مي‌كنند، واكنش مرحله‌ آخر ناميده مي‌شوند.

براي مثال فردي كه نسبت به پشم گربه‌ها حساسيت دارد به محض برخورد با يك گربه واكنش آلرژيك فوري از خود نشان مي‌دهد. اين جلمه ابتدايي ممكن است تا زماني كه فرد با حيوان در تماس است ادامه پيدا كند. هنگامي كه فرد محيط را ترك كند، علايم فروكش مي‌كند. پس از آن حركت سلولهاي ائوزنيوفيل منجر به بروز موج ديگري از علايم مي‌شود.

علايم و نشانه‌هاي آلرژي بيني شامل ترشحات بيني به صورت مايع سفيد و آبكي، سرفه، خارش گوش، آب ريزش چشم و قرمز شدن آن، خارش بيني، خشك شدن بيني، سختي تنفس و عطسه هستند كه واكنشهاي مرحله‌ دوم نيز بسيار شبيه هستند.

در مورد افرادي كه مبتلا به آلرژي مزمن هستند علائم ديگري نيز ممكن است مشاهده شود كه عبارت از خشكي مداوم بيني، كاهش حس بويايي، سردردهاي سينوسي، معمولا در ناحيه پيشاني، چانه و بين چشمها هستند.

افرادي كه مبتلا به آلرژي مزمن هستند حتي ممكن است با محركهاي غير آلرژيك نيز علائم آنها آغاز شود. اين محرك‌ها شامل هواي خشك، هواي سرد، دود سيگار و غبار موجود در هوا هستند.

عامل اصلي بروز آلرژي‌هاي بيني همانطور كه در بالا ذكر شد واكنش ميان سلولهاي ديواره‌ بيني و ذرات آلرژي‌زاست. براي پيشگيري از بروز اين حالت بايد توجه داشت كه بسياري از ذرات آلرژي، در هوا موجود هستند، بنابراين شايد براي برخي افراد پيشگيري امر دشواري باشد.

اما اگر عامل آلرژي فرد گربه‌ها و ساير حيوانات خاص باشد خارج كردن اين حيوانات از منزل در امر پيشگيري بسيار اهميت دارد. همچنين افرادي كه از گرد و غبار موجود در فضا دچار حالت آلرژي مي‌شوند، مي‌توانند در آپارتمانهايي با سقف، كف و ديوارهاي چوبي زندگي كنند.

افراد مبتلا به آلرژي شديد بيني بايد از مجاورت با دود تنباكو و دخانيات خودداري كنند. آنتي‌هيستامين‌ها از جمله ديفن هيدرامين يا كلورفنيرامين مي‌توانند علائم بيماري را متوقف كنند.

همچنين، استفاده از افشانه‌هاي استروئيدي مانند كرومولين به توقف آزاد شدن مواد سلولهاي بيني به داخل مجراي بيني كمك مي‌كند.

اين افشانه‌ها مانع از ترشح سلولهاي بيني و در نتيجه بروز علائم اوليه مي‌شوند. تشخيص آلرژيها اغلب با يك آزمايش سابقه‌ بيماري يا آزمايش جسمي صورت مي‌گيرد.

فرد ممكن است در مورد بروز علايم پس از تماس با عوامل آلرژي‌زا مانند تماس با گربه گزارش دهد.

برخي افراد ممكن است اين علائم را در فصلهاي خاص داشته باشند.

براي افرادي كه با علائم پيش‌رو مانند خشكي بيني مواجه مي‌شوند آزمايشهاي ديگري نيز تجويز مي‌شود. آزمايش آلرژي معمولا براي تشخيص فاكتورهاي ويژه كه باعث بروز علائم به طور منحصرا در افراد مي‌شود صورت مي‌گيرد.

در خصوص تاثيرات بلندمدت اين حالت بايد خاطرنشان كرد كه اين تاثيرات اغلب در افرادي بروز مي‌كند كه در دوره‌هاي طولاني و پي در پي از بيماري آلرژي رنج مي‌برند.

بروز حالت آلرژيك در درازمدت احتمال ابتلا به آسم را تا 4 برابر افزايش مي‌دهد. افرادي كه مبتلا به آلرژي‌هاي مزمن هستند، مانند افراد حساس به گرد و غبار، نيز بيشتر در معرض علائم مزمن و بلند مدت اين بيماري قرار دارند. هم چنين ابتدا به آلرژي براي دوره‌هاي طولاني مثلا از ابتداي فصل بهار تا آخر فصل پاييز دچار علائم مزمن و بلند مدت اين بيماري مي‌شوند.

اين علائم مزمن شامل سرفه‌هاي مزمن، گرفتگي شديد و دائمي بيني، كاهش ضمانت موكوس ( مايع مخاطي) بيني، درد در صورت، خستگي، فقدان حس بويايي، سردردهاي سينوسي و در حالتهاي شديد عفونتهاي سينوسي و آسم مي‌باشد.

بهترين و مهمترين راه درمان جلوگيري از مواجهه با عوامل آلرژيك وحساسيت‌زا است. در موارد كوتاه مدت اغلب مصرف آنتي هيستامين به طور خوراكي توصيه مي‌شود.

در موارد شديدتر تجويز دارو بر عهده پزشك خواهد بود. همچنين هر نشان جديد يا شديدتر حتما بايد با درمانگر در ميان گذاشته شود.

  بررسي هاي زير شامل مواردي است که عموم خانمها بايد آنها را انجام دهند. 

کنترل فشارخون: اين کار اصلا مشکل نيست.يک کاف مخصوص دور بازوي شما بسته مي شود و فشارخون شما را اندازه مي گيرد. آيا مي دانيد فشارخون يعني چه؟ فشارخون همان فشاري است که توسط قلب شما توليد مي شود تا خون را در سراسر شريان ها (عروق خوني) به جريان بيندازد (فشار سيستوليک) و به اين وسيله بتوان مقدار فشار موجود در شريان ها را در شرايطي که قلب در حال استراحت است (در مواقع بين ضربان هاي قلب) نيز اندازه گرفت (فشار دياستوليک). 
اما اين که چرا بايد فشارخون را کنترل کرد ، بايد گفت تنها به اين طريق مي توان افزايش فشارخون (هيپرتانسيون) را در همان اوايل کار تشخيص داد. در اصل ميزان خوني که توسط قلب شما پمپ مي شود و مقاومتي که عروق خوني در برابر جريان خون وارد مي کنند عامل اصلي تعيين فشارخون محسوب مي شود. در کل هر چه ميزان خوني که توسط قلب پمپ مي شود بيشتر باشد و عروق باريک تر ، کار قلب براي پمپ کردن خون مشکل تر مي شود. 
اگر به مدت طولاني فشارخون شما بالا بوده و درمان نشود ، خطر حمله قلبي ، سکته مغزي ، نارسايي قلبي و آسيب کليه ها بيشتر مي شود. بهتر است کنترل فشارخون از 18 سالگي هر سال و با افزايش سن هر چند ماه يکبار و در شرايطي که فرد مستعد افزايش فشارخون است ، هر ماه مورد بررسي قرار بگيرد. 

آزمايش کلسترول: با يک آزمايش ساده خون مي توانيد سطح کلسترول بد (LDL) ، کلسترول خوب (HDL)و تري گليسريدهاي خون خود را بررسي کنيد. 
LDL باعث رسوب کلسترول بد در ديواره شريان ها شده و HDL باعث مي شود کلسترول از شريان هاي شما برداشته و به کبد منتقل شود و از آنجا دفع گردد. 
مشکل وقتي به وجود مي آيد که LDL کلسترول زيادي در ديواره شريان هايتان رسوب کرده و يا HDL آنقدر کم باشد که نتواند به طور موثر کلسترول را از ديواره عروق تان بردارد. در اين حالت پلاکهاي چربي در عروق خوني شما رسوب مي کند. اگر خانمها کلسترول خود را به طور منظم چک کنند زودتر از شرايط خود باخبر مي شوند. 
از 45 سالگي به بعد خانمها بايد هر 5 سال يکبار آزمايش چربي خون بدهند. اگر فردي شرايط غيرطبيعي و بيمارگونه دارد بنابه توصيه پزشک بايد در فواصل کوتاه تري چکاپ شود. گاهي در خانواده هايي که سابقه بيماري هاي عروق قلب وجود دارد ، افراد خانواده از سنين پايين تر مورد بررسي قرار مي گيرند. 

معاينه باليني پستان: اين معاينه ، پستان ها و نواحي زيربغل خانمها را شامل مي شود. در اين معاينه پزشک تغيير رنگ و تغييرات پوستي نوک پستان ها يا وجود و عدم وجود ترشح از آنها را مورد بررسي قرار مي دهد. ضمنا با لمس پستان ها و زيربغل ، وجود هر نوع توده يا گره لنفاوي غيرطبيعي و بزرگ شده را شناسايي مي کند. ضمنا مي توانيد اين معاينات را از پزشک ياد بگيريد و خودتان در منزل آن را انجام دهيد. 
خانمها توجه داشته باشيد که در اين معاينات هر نوع توده اي که در پستان ها و زيربغل وجود داشته باشد ، شناسايي مي شود و خطر سرطان پستان تا حد بسيار زيادي کاهش پيدا مي کند زيرا اگر توده خوش خيم باشد ، برداشته مي شود و اگر بدخيم باشد با جراحي و درمان هاي تکميلي ديگر امکان گسترش سرطان به ساير نقاط بدن به طور چشمگيري کاهش پيدا مي کند. 
بعد از 40 سالگي بايد حداقل سالي يک بار معاينات پستان ها انجام شود و در همين زمان يک ماموگرافي پايه نيز تهيه شود. 
بهتر است خانمها حتي در سنين پايين تر اين معاينات را از پزشک متخصص زنان و يا ماماها ياد گرفته و هر ماه بعد از عادت ماهيانه ، خودشان در منزل اين کار را انجام دهند. 

ماموگرام: در اين روش با استفاده از پرتوهاي X در راديولوژي ، بافت پستان ها مورد بررسي قرار مي گيرد و به اين ترتيب حتي کوچک ترين توده پستاني تشخيص داده مي شود چرا که ممکن است همين توده هاي بسيار کوچک ، نشاندهنده مراحل اوليه سرطان پستان باشند. 
از سن 40 سالگي به بعد سالي يک يا دو بار بايد ماموگرافي انجام شود (البته تعداد دفعات به شرايط فرد هم بستگي دارد).از سن 50 سالگي به بعد اين کار بايد حتما سالي يک بار انجام شود. 

تست پاپ اسمير: در اين آزمايش ، پزشک يا ماما وسيله کوچکي به نام اسپکولوم را در مهبل قرار مي دهد تا بتواند گردن رحم را مشاهده کند.سپس با استفاده از يک وسيله کوچک (مثل گوش پاک کن) از ترشحات گردن و مجراي مهبل نمونه برمي دارد. اين کار تنها چند دقيقه طول مي کشد و اصلا دردناک نيست. 
سپس نمونه به آزمايشگاه فرستاده مي شود تا در صورت وجود سرطان گردن رحم ، تشخيص و درمان به موقع انجام شود. اين کار در خانمهاي متاهل انجام شده و از بعد از ازدواج حداقل هر 3 سال يکبار انجام مي شود و در سنين بالاتر هر سال ضروري است. 
در خانمهاي بالاي 65 سال و خانمهايي که رحم خود را طي جراحي برداشته اند ، انجام اين آزمايش ضروري نيست. 

معاينه لگن: در اين معاينات ، پزشک دستگاه تناسلي را مورد معاينه قرار مي دهد و هر نوع تغيير رنگ ، تورم ، زخم و حالتهاي غيرطبيعي را مدنظر مي گيرد. با استفاده از اسپکولوم ، ديواره داخلي مهبل و گردن رحم مشاهده مي شوند و مجددا هر نوع زخم ، توده ، التهاب يا ترشح غيرطبيعي در اين نواحي مورد بررسي قرار مي گيرد. 
سپس پزشک با استفاده از دستکش و تنها با 2 انگشت خود ، رحم و تخمدان ها را بررسي و معاينه مي کند. هيچ يک از اين معاينات ناراحت کننده و يا پيچيده نيست. 
با انجام اين بررسي ها هر نوع ناهنجاري مثل کيست ، تومور ، عفونت ، افتادگي عضلات رحم يا مثانه ، ترشحات غيرطبيعي و غيره به موقع تشخيص داده مي شود. 
بهتر است اين معاينات بعد از ازدواج ، حداقل هر 3 سال يکبار انجام شود. ممکن است پزشک در شرايطي خاص اين معاينات را در فواصل کمتر توصيه کند. 
بسياري از خانمها به دليل شرم از معاينه و يا ترس از تشخيص مشکلي در دستگاه تناسلي زنانه از انجام اين معاينات سرباز مي زنند در حالي که اگر مشکل به موقع تشخيص داده و درمان شود ، فرد مي تواند از مرگ و يا زندگي همراه با رنج و مشقت ناشي از بيماري نجات پيدا کند. 

معاينات سرطان روده بزرگ: براي اين منظورچند آزمايش انجام مي شود. ابتدا آزمايش خون مخفي در مدفوع انجام مي شود. گاهي خونريزي از روده و وجود خون در مدفوع با چشم ديده نمي شود و تنها در آزمايشگاه مي توان وجود خون در مدفوع را تشخيص داد. در اين آزمايش شما تنها نمونه مدفوع را به آزمايشگاه تحويل مي دهيد. اگر وجود خون در مدفوع تشخيص داده شد، پزشک بررسي هاي تکميلي را انجام مي دهد. سيگموئيدوسکوپي (Sigmoidoscopy) در شرايطي انجام مي شود که پزشک به مشکلي در قسمت پاييني روده بزرگ مشکوک شده باشد. در اين آزمايش با استفاده از يک لوله قابل انعطاف (سيگموئيدوسکوپ) اين قسمت از روده توسط پزشک مشاهده مي شود. اين کار فقط 15 دقيقه طول مي کشد. 
راديوگرافي از روده بزرگ (باريم انما) بررسي ديگري است که با تنقيه (انما) ماده اي به نام باريم به روده بزرگ ، تصاويري از روده ها تهيه مي شود و اين کار در راديولوژي ها انجام مي گردد. به اين ترتيب سطح داخلي روده ها بررسي مي شود و اين کار تنها 20 دقيقه طول مي کشد. 
کولونوسکوپي (Colonoscopy) بررسي ديگري است که در آن کل طول روده بزرگ با استفاده از لوله اي باريک و انعطاف پذير بررسي مي شود. اين آزمايش نيم ساعت طول مي کشد و ممکن است کمي ناراحت کننده باشد ، اما کاملا قابل تحمل است. 

 

در 30 سال گذشته اپيدمي‌هاي (همه‌گيري) بزرگي از هپاتيت ويروسي در مناطق جنوب آسيا رخ داده است. اين بيماري بيشتر در بالغين جوان ديده مي‌شود. در همه گيريها بيشتر مرگ و ميرها مربوط به زنان باردار است. عامل اين بيماري ويروس است. اين بيماري مانند هپاتيت A از طريق روده منتقل مي‌شود ولي عامل آن ويروس هپاتيت A وB نيست. به همين دليل اين بيماري را هپاتيت غير A و غير B يا هپاتيت ويروسي E نام نهادند.

اپيدمي‌هاي هپاتيت E از راه آب آلوده در هند، نپال، افغانستان، چين، شمال آفريقا و شوروي سابق گزارش شده‌اند. اين اپيدمي‌ها يك تا دو سال باقي مي‌مانند و در هنگام باران‌هاي موسمي شدت مي‌يابند. بزرگترين اپيدمي كه تا به امروز گزارش شده 100 هزار نفر را در شمال غربي چين مبتلا كرده است. اولين اپيدمي در ايران در سال 1369 در كرمانشاه گزارش شده است. دومين اپيدمي در استان چهار محال بختياري در سال 1371 اتفاق افتاد. اپيدمي هپاتيت E بيشتر در بزرگسالان روي مي‌دهد.

* راههاي انتقال *

دوره كمون اين بيماري 40-35 روز است. تمام راههاي ممكن انتقال هنوز مشخص نشده است. اما راه مدفوعي _ دهاني يك راه انتقال قطعي است. در افراد خانواده فرد مبتلا با تماس نزديك مي‌تواند در انتقال بيماري نقش داشته باشد. در هپاتيت A ( كه اين بيماري نيز از راه آب آلوده ( دهاني - مدفوعي ) منتقل مي‌شود) انتقال از فرد به فرد شايع است. ويروس هپاتيت E يك هفته قبل از شروع علائم بيماري در مدفوع فرد بيمار ديده مي‌شود. تا 52 روز ممكن است اين ويروس از طريق مدفوع دفع ‌گردد. هپاتيت E شايعترين نوع هپاتيت در كشورهاي جهان سوم مورد توجه قرار گرفته است.

* علائم بيماري *

در يك فرد بيمار از روي علائم بيماري نمي‌توان هپاتيت E را از ساير هپاتيت‌هاي ويروسي ديگر تشخيص داد ولي بعضي چهره‌ها در هپاتيت E بيشتر ديده مي‌شود. بيش از 50 درصد بيماران تب دارند ( كه در هپاتيت نوع C تب شايع نيست)، بيماري خفيف است اما مي‌تواند شديد باشد و ميزان مرگ و مير بالايي داشته باشد. مرگ و مير كلي اين بيماري يك تا سه درصدست، ولي شديدترين شكل بيماري در زنان باردار ديده مي‌شود ميزان مرگ و مير زنان بارداري كه در سه ماهه سوم بارداري مبتلا مي‌شوند بالاترين مقدارست. ( 20 درصد كل موارد يعني 2 نفر از 10 نفر. علايم بيماري و اختلالات عملكرد كبدي ظرف شش هفته در كساني كه زنده مي‌مانند بهبود مي‌يابد ( برعكس هپاتيت C كه در 50 درصد موارد هپاتيت به شكل مزمن ديده مي‌شود).

* راههاي تشخيص بيماري *

آزمايش مدفوع، آزمايش سرم و خون است. اگر تست‌هاي اختصاصي براي تشخيص هپاتيت E در دست نباشد بايد ساير انواع هپاتيت ( مثل D, C،B، A) كه براي آنها تست اختصاصي داريم وارد كنيم.

* راههاي پيشگيري *

منابع آب بايد از جهت آلودگي‌هاي مدفوعي كنترل شوند. آب بايد قبل از مصرف جوشانده يا كلر زده شود. آموزش بهداشت و رعايت بهداشت فردي براي جلوگيري از انتقال فرد به فرد بايد اجرا شود. واكسني توصيه نشده است. ايمونوگلوبولين وجود دارد اما در شرايط طغيان بيماري استفاده از ايمونوگلوبولين تاثيري نداشته است.

  ريبوفلاوين كه به ويتامين B2 نيز شناخته شده است، يك ويتامين محلول در آب و يكي از ‌٨ نوع ويتامينهاي گروه B است. بهترين منابع غذايي حاوي ريبوفلاوين شامل شير و محصولات لبني، گوشت، تخم‌مرغ، سبزيجات سبز و برگ پهن، تمام دانه‌هاي غلات و غني شده و حبوبات و گوش‌هايي از قبيل كبد، كليه و قلب هستند. در ايالات متحده محصولات و فرآورده‌هاي شير تقريبا نيمي از ريبوفلاوين موجود در مواد غذايي مردم را تشكيل مي‌دهد. بايد توجه داشت كه اشعه فرابنفش مانند نور خورشيد ريبوفلاوين را تخريب مي‌كند. به همين دليل است كه اغلب شير را در شيشه‌هاي مات نگهداري مي‌كنند. بر خلاف ساير ويتامينها ريبوفلاوين در اثر پختن تخريب نمي‌شود اما غلات اغلب در اثر آسياب كردن يا تصفيه كردن بخش عمده ريبوفلاوين و ساير مواد مغذي را از دست مي‌دهند. از اين‌رو مصرف غلات مانند جو و گندم با پوست و به طور كامل ترجيح داده مي‌شود. همچنين، مصرف مواد غذايي غني و تصفيه‌شده گزينه مناسبي است، چرا كه ريبوفلاوين از دست رفته از طريق تصفيه دوباره به اين ترتيب به غذا باز مي‌گردد. مواد خوراكي تصفيه‌ شده‌اي كه غني نشده‌اند مانند برنج سفيد حتي در مقادير زياد نيز نمي‌توانند ريبوفلاوين لازم براي بدن را تامين كنند. مقدار ريبوفلاوين موجود در برخي از مواد غذايي معمولي و روزانه به اين قرار است: ‌٤/٠ ميلي‌گرم ريبوفلاوين در يك فنجان شير، ‌٣٧/٠ ميلي‌گرم در يك فنجان پنير، ‌٦/١ ميلي گرم در يك فنجان ماست و ‌٥/٣ ميلي گرم در ‌٣ اونس گوشت وجود دارد. ريبوفلاوين از راه‌هاي مختلف به حفظ سلامت بدن كمك مي‌كند. براي مثال اين ويتامين باعث تبديل مواد غذايي به انرژي مي‌شود. آمينو اسيد موسوم به تريپتوفان را به نياسين تبديل مي‌كند. اين ويتامين در ارتباط نزديك با ‌٨ ويتامين ديگر گروه B عمل مي‌كند. به ساخته شدن گلبول‌هاي قرمز خون كمك مي‌كند و بافت‌هاي بدن به ويژه پوست و چشم‌ها را سالم نگه مي‌دارد. در رشد و نمو سالم نقش كليدي دارد و به بدن در توليد و كنترل هورمون‌هاي خاص كمك مي‌كند. مقدار مورد نياز مصرف روزانه براي افراد مختلف به اين ترتيب است كه مردان بزرگسال با متوسط سن ‌١٩ تا ‌٥٠ سال به ‌٧/١ ميلي گرم، مردان بالاي ‌٥٠ سال به ‌٤/١ ميلي‌گرم، زنان بين ‌١٩ تا ‌٥٠ سال به ‌٣/١ ميلي‌گرم، زنان بالاي ‌٥٠ سال به ‌٢/١ ميلي گرم،‌زنان باردار به ‌٦/١ ميلي گرم و زنان شيرده در طول ‌٦ ماه اول شيردهي به ‌٨/١ ميلي‌گرم و از ‌٦ ماه به بعد به ‌٧/١ ميلي‌گرم تا زماني كه كودك نياز خود را به اين ويتامين از بدن مادر تامين مي‌كند، از ويتامين ريبوفلاوين نيازمندست. از آنجا كه ريبوفلاوين اغلب در بسياري از مواد غذايي يافت مي‌شود يك رژيم غذايي متعادل معمولا ميزان كافي آن را براي بدن فراهم مي‌كند. به علاوه از آنجا كه ريبوفلاوين نقش مهمي در حفظ سلامت بدن دارد لذا كمبود آن در رژيم غذايي مشكلاتي در پي خواهد داشت. فقدان شديد ريبوفلاوين با علايم كلينيكي بسيار نادر است كمبودهاي خفيف اغلب شايعتر هستند كه بويژه در افراد مسن و نيز افراد مبتلا به بي‌اشتهايي عصبي بروز مي‌كند. همچنين، گياه‌خواران كه به هيچ‌وجه گوشت و مواد لبني مصرف نمي‌كنند نيز در معرض كمبود اين ويتامين قرار دارند. علايم كمبود ريبوفلاوين عبارت از خشكي و خشن شدن پوست به ويژه در چهره و ترك خوردن كناره‌هاي لب،‌ اختلالات چشمي، تورم زبان و لثه‌هاست. به علاوه كودكاني كه براي مدت زمان طولاني ريبوفلاوين دريافت نمي‌كنند، با كاهش رشد مواجه مي‌شوند. مكمل‌هاي ويتاميني اغلب ظرف چندين روز تا چندين هفته اين علائم را بهبود مي‌بخشند. احتمال مسموليت با اين ويتامين در اثر مصرف زياد آن نيز وجود ندارد چرا كه يك ويتامين محلول در آب است و مازاد آن از راه ادرار دفع مي‌شود.