شعر در مورد اسفراین

درخرا ســـان شمالی دوسـتان           شـــهرزیباي ست ، بـــا آب روان

نام آن بود ست شــهرمهرگان                     مردمش خوش خلق وخوب مهربان

اســـفراین هست نام دیـگرش            احـمد موسی ا ست زیب و زیـورش

شهر بلقیسش نمادی دیگرست                    بـرج هـــا را تــاج عزت برسرست

مردمش دل زنده و مهمان نواز                    راد مــرد و قـهرمـان و پــاکــــباز

مرد میدانند و خوب و بی ریـا                     دین مــدار و صــالـــح و اهل دعا

عــارفا نش اهـل دانش از ازل             صــاحب شـــعر قــصیده یا غـزل

آن یکی نـا مــش عـــلی آذری            مــرد عــلم وعــاشق فـــن آوری

شاعر خوش ذوق و یک صاحب اثر          شیخ بیدوازی ست ، مــردی با هنر

حــا می فــردوسی شیرین زبان           آن ابوالعـــباس خـوب و پــرتـوان

بوالفتوح وبوالمــظفر، صدردین            عالم تفسیر قـــــــــرآن در زمین

سندی وجنید و یحیی ابن حسن           جمــله در دا نش حـریص واهل فن

از وجــود قــــاریان خـوش نوا            دارقـــرآن ست نــــام شــــهر ما

منظرش زیـــبا و باغش پـرثمر           شـــا مل الــــطاف حي دادگــــر

دره ی سرسبز و خوب کـاویان            بـــیدواز و کوهــــــسار اردغـــان

از وجود چشـمه سار و جویـبار            نقش خـلقت را نــموده آشـــــکار

مــرکز ترویج قـــرآن زنده باد           اســفراین شــهر خــوبــان زنده باد

  شاعر:موسی الرضا علی نیا جوشقانی اسفراین