معجزات علمی قرآن کریم - حرکت منظم اجرام آسمانی

حرکت منظم اجرام آسمانی: 
قرآن کریم در آیه (40) از سوره مبارکه (یس) درباره خورشید و ماه می¬گوید: 
وَ کُلٌ فِی فَلَکٍ یَسبَحُوُن 
هر کدام آنها در سپهری شناورند. 
انسان عصر قدیم، حرکت ستارگان را مشاهده می¬کرد و می¬دید که این موجودات آسمانی، در زمان معینی از یکدیگر فاصله گرفته یا به یکدیگر نزدیک می¬شوند. از این رو تعبیر قرآنی فوق¬الذکر هیچ تعجب یا استبعادی را بر نمی¬انگیخت. 
اما ره¬آوردهای علمی جدید، به این تعبیرات جامه نوی را پوشاند و ابعاد و اعماق جدیدی را بر آنها افزود. چه همان گونه که مشاهدات و مطالعات جدید علمی نشان دادند قرآن نه فقط برای حرکت این اجرام آسمانی تعبیرات دقیقی را به کار گرفته بلکه حتی با این تعبیرات، کلیدهای اصلی بحث¬های فلکی و نجومی را هم در اختیار دانش نوین بشری قرار داده است. 
طوریکه همه می¬دانیم، قرآن کریم در زمانی نازل گردید که علم نجوم به حقایق مطرح شده در قرآن به این ارتباط دسترسی پیدا نکرده بود، بلکه بررسی¬های علماء نجوم چندین قرن پس از نزول قرآن ادامه یافت تا سرانجام با اختراع آلات و ابزاری چون رصدخانه¬ها و تلسکوپها، بشر در یافته¬های جدید خویش از دانش فلکی به همان جائی رسید که قرآن کریم قرن¬ها قبل آن را مطرح کرده بود. 
هنگامیکه گالیله در سال 1609 به اختراع تلسکوپی موفق گردید که میتوانست اجسام واقع شده در فاصله¬های دور را سی بار و سطح آنها را هزار بار بیشتر به ساحه دید انسان نزدیک سازد، درست در این زمان بود که دانش نجوم امکام علمی آنرا یافت که به پاره¬ای از حقایق مهم در این زمینه دست پیدا نماید و از این جمله به این حقیقت که خورشید بر مدار خاص خویش شناور است، چه با ترصد خورشید به وسیله این تلسکوپ وجود مناطق سیاهی در کره فوق¬الذکر به ملاحظه رسید که این مناطق از یک کناره قرص خورشید به کناره دیگر آن در حال انتقال و حرکت بوده، سپس به مدت دو هفته کاملا ناپدید گردیده و باز مجدداً ظاهر می¬شدند. گالیله از طریق این مشاهدات به این نتیجه دست یافت که خورشید بر مدار خویش حرکت دورانی دارد. با ترصد سیارات دیگر نیز ثابت گردید که زمین نیز دارای حرکت دورانی است و چنانکه قبلا پنداشته می¬شد ساکن و بی¬حرکت نیست. به همین ترتیب دیری نگذشت که حرکت دورانی هر یک از خورشید و مهتاب در مدار خاص آنها نیز ثابت گردید و اینکه بر مبنای این حقیقت هرگز متصور نیست که خورشید بتواند مهتاب را دریابد و خود را به آن برساند. 
پس چرا نباید به اعجاز علمی قرآن کریم باور کنیم، در حالیکه در حدود 1029 سال قبل از آنکه گالیله و همکارانش به این نتایج نجومی دست پیدا کنند، قرآن کریم در آیه (40) از سوره مبارکه (یس) فرمود: 
لاَ الشَّمسُ یَنبَغِی لَهاَ اَن تُدُرِکَ القَمَرَ وَ لَا الََّیلُ سَابِقُ النَّهاَرِ وَ کُلُّ فِی فَلَکٍ یَسبَحُونُ 
نه در گردش منظم عالم خورشید را شاید که به ماه فرا رسد و نه شب بر روز سبقت می¬گیرد و هر یک در مدار معینی در فضای بی¬پایان شناورند. 
چنانکه قرآن یکهزار و چهارصد سال قبل نه فقط در یک آیه بلکه در آیات عدیده¬ای که بعداً روی آنها مروری خواهیم داشت حرکت دورانی منظم زمین را نیز به اثبات رسانید.