قرّاء سبعه(هفت‌گانه)

قرائت قرآن بين قاريان در مواردى اختلافى بود و تعداد قاريان در طى ساليان متمادى افزايش می‌يافت تا اين‌كه ابن مجاهد از ميان كليه قرائات، هفت قرائت را برگزيد:[4]

1. ابن عامر: عبد اللّه بن عامر يحصبى(متوفاى 118ق) قارى شام.

2. ابن كثير: عبد اللّه بن كثير دارمى(متوفاى 120ق) قارى مكه.

3. عاصم: عاصم بن ابى النجود اسدى(متوفاى 128ق) قارى كوفه. حفص قرائت عاصم را دقيق‌تر و مضبوط‌تر می‌دانست و قرائت عاصم به‌وسيله او منتشر شده و تا امروز متداول است و همين قرائتى است كه امروزه در بیشتر كشورهاى اسلامى رايج است.

4. ابو عمرو: زبّان ابو عمرو بن علاء مازنى؛(متوفاى 154ق) قارى بصره.

5. حمزه: حمزة بن حبيب زيّات(متوفاى 156ق) قارى كوفه.

6. نافع: نافع بن عبد الرحمان الليثى(متوفاى 169ق) قارى مدينه. و اين قرائت همان است كه در برخى از كشورهاى مغرب عربى امروزه رايج است.

7. كسائى: على بن حمزه(متوفاى 189) قارى كوفه.[5]