تحقیق درباره انگیزش پیشرفت

هدف از نظریۀ انگیزش پیشرفت تبیین و پیش بینی رفتار در موقعیت های پیشرفت است. مثلا، برای تبیین این موضوع که چرا برخی از دانش آموزان با اطمینان خاصی از حضور در جلسۀ امتحان کلاسی خودداری می کنند، می توان از انگیزۀ اجتناب از شکست استفاده کرد. و چرا برخی دیگر ، از فعالیت های درسی خارج از کلاس درس استقبال می کنند، می توان از انگیزۀ درونی بالا برای افزایش دانش استفاده کرد. انگیزه ها، سازه های فرضی هستند. آنها را نظریه پردازان ساخته اند تا رفتار را قابل فهم تر و پیش بینی پذیرتر کنند.

دیدگاه نظریه پردازان درباره انگیزش

بعضی نظریه پردازان، انگیزش پیشرفت را یک ویژگی ثابت مفهوم سازی می کنند. چیزی که فرد ممکن است به مقدار کم یا زیاد آن را داشته باشد. به عنوان مثال، یک دانش آموز ممکن است برای پیشرفت در درس جغرافیا انگیزۀ نیرومندی داشته باشد ولی به خاطر تجارب خاصی در جبر یا ریاضی چندان انگیزه ای برای آن نداشته باشد.

در حال حاضر، رویکرد جدید عقیده دارد که معلمان فرصت قابل توجه برای افزایش انگیزش دانش آموزان را در اختیار دارند. بر طبق این دیدگاه، سطوح انگیزش دانش آموزان را فقط والدینشان تعیین نمی کنند. البته این مطلب به این معنی نیست که والدین بر انگیزش و رفتار دانش آموزان در کلاس درس تاثیر ندارند. ولی معلمان می توانند جنبه های زیادی از آموزش کلاس را کنترل کنند و تصور بر این است که متغیرهایی که معلمان کنترل می کنند بر انگیزش دانش آموزان موثر است.

شاخص های انگیزشی مربوط به یادگیری

از پنج عامل زیر می توان به عنوان شاخص های انگیزشی مربوط به یادگیری یاد کرد:

جهت توجه و فعالیت: وقتی که افراد به چیزی توجه می کنند و یا تکلیفی را برای انجام دادن انتخاب می کنند.

پافشاری: طول مدتی را که یک فرد در یک فعالیت درگیر می شود.

سطح فعالیت: افراد می توانند از روی علاقه یا از روی بی علاقگی روی تکلیفی کار کنند.

انگیزش مداوم: افرادی که بدون مشوق های بیرونی آشکار، مجددا به انجام کار رو می آورند و به میل خودشان تکلیف را انجام می دهند.

عملکرد: عملکرد تا اندازه ای پیامد چهار عامل فوق است. دانش آموزی که با علاقه روی تکلیف کار می کند ، وقتی که تکلیف دشوار باشد پافشاری می کند، و بدون وجود مشوق های بیرونی درگیر تکلیف می شود، بدون شک عملکرد بهتری نسبت به سایر دانش آموزان دارد.

انگیزش درونی

بسیاری از نظریه پردازان ادعا می کنند که برای ایجاد یادگیری، تقویت بیرونی نیاز نیست. آنها عقیده دارند که انسان ها در موقعیت هایی که احساس کنند باید به دلایل درونی درگیر رفتار یادگیری شوند، بهتر یاد می گیرند. عقیده بر این است که کار کردن روی تکالیف به دلایل درونی، مانند علاقه به تکلیف، لذتبخش تر بوده و در نهایت به یادگیری بیشتر منجر می شود تا کار کردن بر روی تکلیف به دلایل بیرونی، مانند خشنود کردن اطرافیان، فرار از تنبیه یا به دست آوردن یک پاداش.

انگیزش درونی شده چیست

گروهی دیگر از نظریه پردازان در مورد انگیزش درونی برای درگیر شدن در رفتارهایی که با ارزش های درونی همراه است، بر دلایل درونی تاکید می کنند تا بر ویژگی های تکلیف مانند تازگی و ... یا نیاز فرد به احساس شایستگی. کودکان از والدین یا بزرگسالان مهم دیگر یاد می گیرند که در جامعه، رفتارهای خاص با ارزش هستند . آنها این ارزش ها را به عنوان ارزش های خهودشان تلقی می کنند و مطابق با آنها رفتار می کنند. در چنین موقعیتی، افراد بر این باورند که بر طبق ارادۀ خودشان رفتار می کنند تا بر طبق الزام ها یا اجبارهای بیرونی. برلای مثال، کودکانی که اخلاق کاری درونی شده دارند و برای یادگیری تحصیلی ارزش قائل هستند؛ ممکن است روی یک تکلیف کار کنند. خواه علاقه درونی و تجربۀ احساس شایستگی وجود داشته باشد و خواه وجود نداشته باشد.

مزایای انگیزش درونی چه اندازه است

رفتاری که به طور درونی برانگیخته می شود، مطلوبتر از رفتاری است که به طور بیرونی برانگیخته می شود؛ عمدتا به این که تقویت بیرونی همیشه در دسترس نیست. یک دانش آموز که برای درگیر شدن در رفتارهای پیشرفت به پاداش های بیرونی وابسته است، در محیط های آموزشی که تقویت بیرونی دائمی نیست، وضعیت تحصیلی ضعیف خواهد داشت. علاوه بر آن، احتمالا این دانش آموز در فعالیت های یادگیری خارج از موقعیت های مدرسه ای درگیر نمی شود. اگر یادگیری به عنوان فعالیتی درک شود که برای به دست آوردن پاداش و اجتناب از تنبیه انجام شود، دلیلی وجود ندارد که وقتی پاداش های قابل دسترس و تهدید به تنبیه وجود ندارد، کاری انجام شود.همچنین شواهدی وجود دارند که نشان می دهند دانش آموزانی که برای انجام تکالیف به طور درونی برانگیخته می شوند نسبت به دانش آموزانی که برای پاداش های بیرونی کار می کنند. درک مفهمومی بیشتری از مواد را توسعه می دهند. از سوی دیگر وقتی که دانش آموزی به طور درونی برانگیخته می شود تا به طور بیرونی، توجه بیشتری را بر روی تکالیف متمرکز می کند و از لذت و درگیری هیجانی بیشتری برخوردار می شود.

مقایسه خودکارآمدی و انگیزش

خودکارآمدی به ارزشیابی های شخصی دانش آموزان از قابلیت های عملکرد بر روی یک تکلیف خاص اشاره می کند. یعنی، آیا آنها توانایی موفق شدن در آن تکلیف را دارند یا نه. مفهوم کارآمدی به یک احساس واقعی از تسلط در مهارت اشاره دارد نه احساس هنجاری از شایستگی. دانش آموزان احساس موثر بودن نخواهند کرد، حتی اگر برای تلاششان پاداش دریافت کنند یا عملکردشان بهتر از دیگران باشد؛ مگر این که آنها خودشان واقعا احساس کنند که در به دست آوردن یک مهارت یا یک دانش جدید در حال پیشرفت هستند. به عنوان مثال، دانش آموزی که به طور کامل بر مهارت های لازم جهت کامل کردن تکالیف ریاضی تسلط یافته است با حل بدون اشتباه تکالیف ریاضی احساس موثری در او ایجاد نخواهد شد، حتی اگر عملکردش بهتر از سایر دانش آموزان باشد. او برای احساس کارآمدی باید افزایش در سطح مهارت خودش را تجربه کند.