فهرست مندرجات

[مخفی شود]

·         ۱ واژه‌های مرکب و چندجزئی

o        ۱.۱ نامهای چندجزئی عربی

o        ۱.۲ مصدرها و فعلهای مرکب

o        ۱.۳ پیشوند و پسوند

·         ۲ فعلهای کمکی از مصدر بودن

o        ۲.۱ است

o        ۲.۲ ام ای ایم اید

o        ۲.۳ اند

o        ۲.۴ جدول کمکی برای رجوع سریع

نامهای چندجزئی عربی

برای اسامی چندجزئی عربی از فاصله مجازی استفاده می‌شود. برای نمونه:

مصدرها و فعلهای مرکب

مصدرها، حاصل‌مصدرها، اسم‌مصدرها و صفتهای فاعلی مرکب با فاصلهٔ مجازی و فعلهای مرکب با فاصله معمولی نوشته می‌شوند.

1.      نمونهٔ یک:

دست‌یافتن مصدر است.

فلانی به فلان چیز دست یافت.

2.      نمونهٔ دو:

اسلحه‌سازی پیشهٔ دشواری است.

او برای جنگ با دشمن اسلحه ساخت.

3.      نمونهٔ سه:

فلانی دیوارخراب‌کن است.

فلانی دیوار را خراب کرد.

پیشوند و پسوند

پیشوند معمولاً با فاصله مجازی نوشته می‌شود. مگر اینکه معنی کلمهٔ جدید بسیط گونه باشد. برای نمونه:

·         او با من همسایه‌ است. یعنی در جوار خانهٔ من زندگی می‌کند.

·         او با من هم‌سایه است. یعنی فرضاً به خاطر جهت تابش نور سایهٔ او با من یکی‌است.

پسوند معمولاً چسبیده نوشته می‌شود.

·         استثنا:

 :تر و ترین: این‌دو با فاصله مجازی نوشته می‌شوند. مثال: «این جالب‌ترین کار ممکن است!»

اگر حرف آخر واژه های ناملفوظ یا هم‌مخرج با حرف اول پسوند باشد با فاصله مجازی نوشته می‌شود. نمونه: علاقه‌مند و کلام‌مند.

·         حالت خاص ها: ها همواره چسبیده به کلمه نوشته می‌شود (مثال: دلاوریها) جز در سه مورد که با فاصله مجازی نوشته می‌شود. در هیچ مورد ها با فاصلهٔ عادی نوشته نمی‌شود.

1.      بعد از های ناملفوظ. مثال:دسته‌ها

2.      بعد از های ملفوظی که به حرف پیشین بچسبد. مثال مشبَّه‌ها ولی راهها.

3.      بخواهیم صورت مفرد کلمه را مشخصاً نشان دهیم.

فعلهای کمکی از مصدر بودن

در زیر قاعده و استثنائات مربوط به هر یک از افعال کمکی آورده شده‌است. در پایان نیز جدولی برای رجوع سریع تنظیم شده‌است. خانهٔ جدول مربوط به هر یک از استثنائات پس از ذکر آن و به صورت (سطر، ستون) آورده شده‌است.

است همواره به صورت است (با الف آغازین) و جدا از کلمه نوشته می‌شود جز در موارد زیر:

با فاصله مجازی در کلمات مختوم به ی: «تیزپی‌است». و «کاری‌است». در هر دو حالت با صامت میانجی ی خوانده می‌شوند: Tizpeyast. kaariyast.‏ (۳، ۳)

احتمالاً اگر بخواهیم Kaarist بخوانیم همان «کاریست» می‌نویسیم. من ندیدم در جایی این مورد تصریح شده باشد.

1.      کلمات مختوم به های ناملفوظ: «خسته‌است» (۲، ۳)

·         بدون الف و چسبیده برای حالاتی که به خاطر صدادار بودن حرف آخر با است ادغام می‌شود. مثل «داناست» و «دانشجوست» و «توست». (۴، ۳) (۵، ۳)

احتمالاً اگر بخواهیم «دانا است» بگوییم (بدون ادغام) با فاصله می‌نویسیم. من ندیدم جایی این مورد تصریح شده باشد.

ام ای ایم اید

ام ای ایم اید همواره بدون الف آغازین و چسبیده به کلمه‌اند. جز در موارد زیر:

·         با فاصله‌مجازی و الف آغازین

o        کلمات مختوم به ی: تیزپی‌ام. کاری‌اید. (۳، ۱) (۳، ۲) (۳، ۴) (۳، ۵)

o        کلمات مختوم به مصوت کوتاه (های ناملفوظ و و با صدای ُ مثل تو): خسته‌ام. خسته‌اید: توام. تو‌اید. در مورد خاص توای، تویی هم صحیح است. (۵، ۱) (۵، ۲) (۵، ۴) (۵، ۵)

·         با صامت میانجی ی نوشته می‌شوند:

o        در کلمات مختوم به مصوت بلند آ و او. دانشجویم، دانایم. دانشجویید. (۴، ۱) (۴، ۲) (۴، ۴) (۴، ۵)

اند

اند همواره با الف آغازین و نیم‌فاصله نوشته می‌شود: (پاک‌اند، خسته‌اند) جز در موارد زیر:

·         بدون الف:

o        کلمات مختوم به حرفی که به حرف بعدی نمی‌چسبد: خشنودند. (۶، ۶)

o        با صامت میانجی ی و بدون الف:

§         کلمات مختوم به مصوت بلند آ و او. دانشجویند. دانایند. (۴، ۶)