تحقیق در باره آگار
آگار
آگار عصارهٔ خشک جلبکهای قرمز از نوع GELIDIUM است که از نظر شیمیایی استر سولفوریک گالاکتان میباشد. بشکل قطعات باریک نازک شفاف، یا گرد سفید خاکستری رنگ بی مزه و بی بو است . در آب سرد نامحلول است ولی ابتدا در آبجوش آن را حل کرده و سپس در ۳۵ تا ۴۰ درجهٔ سانتی گراد یا کمتر سرد نموده بصورت ژل در میآورند.
ترکیب شیمیایی
آگاروز، آگاروپکتین، اسید آمینههای : آگارین، اسید گلوتامیک، ترئونین، قندهایی مانند : گالاکتوز و گلوکونیک اسیدو گزیلوز است.
کاربرد درمانی
به عنوان یک ملیّن مخصوصاً در یبوستهای مزمن، بکار میرود و بدون جذب شدن از روده میگذرد. همچنین ضد زخم معده و دوازدهه است. بصورت کپسول یا محلول معلّق در آب و یا ژله به مقدار ۴ تا ۱۶ گرم از راه دهان بکار میرود. آگار عمدتاً برای تهیهٔ محیط کشت در میکروبشناسی آزمایشگاهی مصرف میشود.
هشدار:ژلوز یک مادهٔ سمی نیست و به مقدار کم در قنادیها، خوراک پزیها مصرف میشود اما استعمال آن به مقدار زیاد و یا مکرر در اشخاص مسن اولاً باعث بالا رفتن کلسترول خون شده و ثانیاً انسداد حقیقی روده خواهد شد.
منابع
دکتر محمد صادق رجحان. درمان بوسیله گیاهان دارویی. چاپ دوم. مرکز فرهنگی آبا، ۱۳۷۷.
منبع : سايت علمی و پژوهشي آسمان--صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید
اين مطلب در تاريخ: دوشنبه 17 اسفند 1394 ساعت: 18:28 منتشر شده است
برچسب ها : تحقیق در باره آگار,