اواخر قرن 18 و اوايل قرن 19 پديده هاي متعدد علمي به جهانيان معرفي شد از جمله کشتي بخار، گاز روشناييف تلگراف، راه آهن و عکاسي . عکاسي در اروپا متولد شد و در آمريکا به تکامل رسيد ژوزف نيسفورني پئس پس از مدتها تلاش و تحقيق توانست در سال 1822 اولين عکس دنيا را به ثبت رساند.
ني ئپس اين عکس را در دهکده اي به نام لودو وارن تهيه کرد. در قرن يازدهم حسن ابن هيثم (دانشمند مسلمان اهل بصره) از اتاقک تاريک براي ديدن ستاره ها و مطالعه خسوف و کسوف استفاده کرد که عبارت بود از جعبه يا اتاقکي که فقط بر روي يکي از سطوح آن روزنه اي ريز تعبيه مي شد نور از روزنه عبور کرده تصويري نسبتاً واضح اما وارونه بر روي سطح مقابل تشکيل مي داد.
اگر قطر روزني ريزتر از حد معمول بود شعاعهاي نور در محل روزنه دچار تفرق و در صورتي که قطر روزنه بيشتر بود نقاط نور تداخل کرده تصويري ناواضح به دست مي آمد.
اين وسيله طي جنگهاي صليبي به اروپا راه يافت لئوناردو داوينچي ضمن شرح خواص اتاقک تاريک آن را کامرا ابسکورا نامگذاري کرد و روزنه ريز آن راپين ... ناميد. نقاشان صفحه اي را روي سطح مقابل روزنه نصب کرده تصويري که بر روي آن شکل گرفته بود ترسيم مي کردند. آن تصوير بسيار واقعي و از پرسپکتيو صحيحي برخوردار بود.

در سال 1550 ژرم کاردان روزنه اتاقک را به يک عدسي محدب مجهز کرد که تصويري واضح تر به دست آمد. در قرن 17 آيينه 45 درجه بدان افزوده شد آيينه نور منعکس شده از موضوع را بر روي صفحه اي در داخل اتاقک مي تاباند. بعدها نوع کوچکتري از اين اتاقکها به صورت تاشو ساخته شد که آن را بر روي ميز يا محلي تخت قرار مي دادند و عدسي آن را رو به موضوع مي گرفتند نور پس از عبور از عدسي به آيينه برخورد کرده آيينه تصوير را به صفحه شيشه اي مات مي رساند. در يکي از روزهاي سال 1727 در آزمايشگاه شولتز شيميدان آلماني بر روي کاغذي آغشته به نيترات نقره و آهک برگ درختي مي افتد شولتز پس از مراجعه به آنجا مي بيند که کاغذ مثل هميشه سياه شده است وقتي برگ را از روي آن برمي دارد مي بيند محلي که برگ بر روي آن قرار گرفته بود سياه نشده او مي فهمد که برگ درخت مانع رسيدن نور به آن قسمت شده اين واقعه باعث آغاز فعاليتهايي براي شناسايي مواد حساس به نور شد. دانشمندان با قراردادن صفحات آغشته به مواد حساس در اتاقک تاريک در تلاش به دست آوردن تصاويري بودند اما نور اتاقک تاريک کافي نبود و تصويرها نيز با قرارگرفتن در معرض نور شديد از بين مي رفتند. 

سال 1819 سرجان هرشل انگليسي محلول ثبوت را کشف کرد. اين ماده هيپوسولفيت دو سود نام داشت. او با ترکيبي از کلمات (photo) يعني «نور» و (Graphein) يعني «رسم کردن» واژه فتوگرافي (photography) را ابداع کرد. او الفاظ (Negative) منفي، و (postive) مثبت را در مورد تصاوير نيز بکار برد. اولين عکس ثابت دنيا را او بعد از هشت ساعت نور به ثبت رساند. او اين روش را هليوگرافي يا ترسيم به وسيله خورشيد نامگذاريکرد. زمان طولاني نوردهي ناشي از حساسيت بسيار کم ماده حساسي بود که او ساخته بود.
پس از چند سال بخاپئس کار خود را با (لويي ژاک مانده داگر) ادامه داد. او روشي را به نام (اگرئوتيپ) ناميد. عکاسي براي بسياري از مردم سحر و جادو تلقي مي شد تا حدي که روزنامه هاي آن زمان اين تصويرها را (آيينه حافظه دار) خواندند. (ويليام هنري فوکس تالبوت) با تهيه تصوير نگاتيو در ابعاد کوچکتر بزرگسازي تصوير در به دست آوردن تصوير پوزتيو يا مثبت دو مرحله اصلي را در ظهور عکس تکميل کرد. يکي از اين تصاوير پنجره اي با شيشه هاي کوچک بود که او اين روش را کالوتيپ ناميد. شکل ص 16 و ص 17 (ژوزف ولويي) پيش از اين عکاسان براي عکسبرداري از دوربين هاي عظيمي استفاده مي کردند مثل (ماموت کامرا) براي عکسبرداري از يک واگن قطار که 11 نفر خدمه داشت. اما با اختراع تالبوت فيلمها در اندازه کوچکتر ساخته شدند. کار با روش بزرگسازي تصويرهاي بزرگتر چاپ شدند يکي از عبارات تالبوت اين است که :‌يک شعاع نورخورشيد ، يک درخت بلوط خشک شده يا يک سنگ پوشيده از خزه مي توانند يک رشته افکار و احساسات و تصورات با شکوه را بيدار کنند.
اين يعني افرادي به قابليتهاي هنري عکاسي فکر مي کردند افراد زيادي زمينه را براي تجارت مساعد ديدند آتليه ها عکاسي گشايش يافت و عکاسي به سرعت گسترش يافت. عکسبرداري با ابزاري به نام (آپلو) صورت مي گرفت با کشف را مولسيون تر) زمان عکسبرداري به 2 تا 3 ثانيه تقليل يافت و مردم با هزينه کم از خود عکس داشتند. با اختراع امولسيون تر حجم زياد و وسايل کوچک شد و عکاس لازم بود که ماده حساس را ساخته بر روي شيشه اي بمالد و قبل از خشک شدن عکس گرفته شده ظاهر شود که در تاريک خانه هاي سيار انجام مي شد. نقيصه هايي چون سنگين بودن دوربين و سه پايه و چادر سياه رنگ کار عکاسي را دشوار مي کرد. اما مردم بسيار استقبال مي کردند و نمايشگاه هاي عکس در رقابت با هم بودند با ساختن ماده اي حساس توسط (ريچارد مادوکس) با استفاده از ژلاتين و برومور نقره و ماليدن آن به روي شيشه روش امولسيون ژلاتين دار يا امولسيون خشک به وجود آمد. در اين روش شيشه هاي آماده شده براي عکسبرداري به محلهاي ديگر حمل مي شدند و پس از عکسبرداري به لابراتور برگردانده مي شد نه براي ظهور و ثبوت . زمان عکسبرداري به 25/1 ثانيه تقليل يافت. 

عکاسي پيشرفته کرد تا جايي که به جاي ماده سنگين و شکننده شيشه ابتدا کاغذ و سپس از مواد سلولوئيد براي پايه مواد حساس استفاده شد از اين تاريخ عکاسي مدرن متولد شد با اختراع سينما توسط برادران لومير در سال 1895، فيلمهاي حساس به تمامي طيف خورشيد در سال 1904 بر وسعت کاربردهاي عکاسي افزوده شد.
جرج ايستمن بنيانگذار مؤسسه کداک است که محصولات متعددي به بازار مصرف روانه ساخت. با پيشرفت روز افزون دستگاههاي متعدد عکاسي که قابل حمل بودند ساخته شدند اين دوربين ها به شکل کلاه، کيف و وسايلي از اين قبيل بودند.
فيلمهاي رنگي ساخته شده فلاش هاي عکاسي به وجود آمد زمان عکسبرداري کوتاه شد عکاسي در عرصه هاي گوناگون زندگي حضور يافت و جايگاه بسيار مستحکمي در تحقيقات علمي و ثبت وقايع مستند پيدا کرد