سوره حجرات

جزء 26 حزب 4

1-             براي انجام گرفتن دستورات بايد ابتدا زمينه هاي روان پذيرش را در مخاطب ايجاد كند ( ايه 1 يا ايها الذين آمنو)

2-             سرچشمه فقه و رفتار ما بايد قران و سنت پيامبر باشد ( ايه 1 لاتقدموا بين يدي الله ورسوله)

3-             گاهي انسان ندانسته تيشه به ريشه خود مي زند ( آيه 1 آن تحبط اعمالكم و انتم لا تشعرون)

4-             ادب مقطعي و لحظه اي نشان دهنده عمق تقوي نيست (آيه 3 يفضون اصولاتهم)

5-             با همه اقشار خوب سخن بگوييم نه تنها با افراد و گروههاي خاص ( آيه 3 قولوا للناس خسنه)

6-             فرياد در كوچه و بي ادبي نسبت به رهبر آسماني، نشانه بي عقلي است ( ايه 5 ينادونك... لا يعقلون)

7-             صبر نشان ادب است ( اييه 5 صبروا حتي تخرج)

8-             آنجا كه عمل خلافي تكرار شود توبيخ لازم نيست

9-             زمينه حوادث دو چيز است: تلاش فاسد و زود باوري مومن(آيه 6 آمنو آن جالكم فاسق)

10-         ايمان با خوش باوري سازگار نيستپ ( آمنو .... فتبينوا ايه 6)

11-         محبت به ايمان اهست ولي جبر و تحمل ايمان نيست (ايه 7 حبب اليكم الايمان )

12-         رهبر بايد در دسترس مردم باشد و مردم خضور آن حضرت با جدي بگيرند (آيه 7 آن فيكم رسول الله)

13-         قيام مسلمين هدف مقدس است(آيه 9 حتي تفي الي امر الله)

14-         هر كجا مسئله تحمل مشكات در كار است از اهرم محسب استفاده كرد (ايه 9 آن الله يحب المقسطين)

15-         رمز برادري تنها در ايمان است (ايه 10 انما المومنون اخوه)

16-         صلح و صفا مقدمه دريافت رحمت الهي است (آيه 10 فاصلحوا...ترحمون)

17-         ايمان بخدا، با مسخره كردن بندگان خدا سازگار نيست (آيه 11 يا ايها الذين امنو لايسخر)

18-         مسخره، تجاوز به حريم افراد است كه اگر مسخره كننده توبه نكند، ظالم است. (ايه 11 فاولئك هم الظالمون)

19-         مردم با ايمان برادر و همخون يكديگرند (آيه 12 لحم اخيه)

20-         ادعاهاي نابجا را مهار كنيم (‌آيه 14 قل كم تومنوا)