موضوع: جزء26- حزب 3- سوره حجرات

1-     كسي كه از خدا و پيامبر پيشي مي گيرد در مديريت نظام خلل وارد كرده و جامعه را به هرج و مرج مي كشاند و در حقيقت دستگاه و نظام قانوني گذاري را بازيچه تمايلات خود مي كند (1).

2-     هر گونه حرام كردن حلال خداوند و يا حلال كردن حرام ها، بدعت يا پيشي گرفتن از خدا و رسول است وبي تقوايي و بي ايماني است . (1)

3-     حفظ عمل مهمتر از خود عمل است. (2).

4-     خداوند دل هاي افراد مودب را آزمايش مي كند و موارد آن است كه انسان در برابر مسائل، از خود استعداد و عكس العمل بروز دهد تا لايق دريافت پاداش الهي شود.(3).

5-     به شان افراد توجه كنيد با يك حركت بي ادبانه نبايد مردم را بي عقل دانست. هر كس عقلش بيشتر است ادبش بيشتر است. (4و5).

6-     تجسس درباره رفتار شخصي مردم حرام است ولي آنجا كه به جامعه مربوط است و بايد بر اساس آن عملي انجام دهيم و اگر به خاطر احترام فرد تحقيق نكنيم ممكن است حتي در معرض فتنه قرار گيرند تحقيق لازم است (6).

7-     كليد شناخت خود را علاقه به مومين بدانيد (7 و 8).

8-     در مرحله درگيري كه متجاوز معلوم نيست بايد تلاش براي خاموش كردن اصل فتنه وايجاد صلح باشد و اگر متجاوز شناخته شد خاموش كردن فتنه وايجاد صلح بايد در جهت دفاع از مظلوم باشد. (9)

9-     مومنان با يكديگر برادر و برابرند. رمز برادري تنها در ايمان است (10).

10-ما از باطن مردم آگاه نيستيم پس نبايد ظاهر بين و سطحي نگر باشيم. مسخره كردن تجاوز به حريم افراد است واگر مسخره كننده توبه نكند ظالم است (11).

11-خداوند مسلمين را از غيبت و گمان بد نسبته به ديگران نهي مي كند راه ورود به غيبت : اول سوء ظن، بعد تجسس و سپس كشف عيب  است.(12)

12-تفاوت هايي كه در آفريده ها مي باشد حكيمانه و براي شناسايي از يكديگر است نه براي تفاخر (13).

13-برتري خواهي در فطرت انسان است و اسلام مسير اين خواستار و فطرت را تقوي قرار داده است .  (13).

14-به هو دعايي گوش ندهيم، ادعاي نابجا را مهار كنيم، هر كس بايد حريم خود را حفظ كند و خود را بيش از آنچه هست مطرح نكند (14).

15-خداوند عادل است وذره اي از پاداش عمل انسان را كم نمي كند (14).

16-نشانه ايمان واقعي پايداري و عدم ترديد در آن است. ايمان امري باطني است كه از راه آثار آن شناخته مي شود. (15)

17-مومنان واقعي كساني هستند كه : به خدا و رسول ايمان آورند، سپس ترديد نكردند و با اموال وجان هاي خود در راه خدا جهاد كردند (15).

18-خداوند به اسلام وايمان و عبادات ما احتياج و نيازي ندارد (17).

19-ايمان به علم و بصيرت خداوند ضامن تقواي انسان است (18)

20-علم خداوند همراه با بصير بودن اوست يعني علم اجمالي، سطحي، يك جانبه، قابل ترديد و موقت نيست (18).