تاریخچه بازوپایان

بازوپایان یکی از شاخه‌های اصلی جانوران بی‌مهره هستند.

بازوپایان کف‌زی و دریازی هستند و بدنشان دارای دو کفه می‌باشد و به این خاطر ظاهر ایشان با دوکفه‌ای‌ها همانندی دارد ولی درون این کفه‌ها تفاوت بسیاری بین بازوپایان و دوکفه‌ای‌ها وجود دارد. تفاوت عمده‌ای نیز در تقارن جانبی این کفه‌ها میان این دو گروه وجود دارد.

بازوپایان معمولاً به‌وسیله اندام ساقه مانندی به نام پایچه (pedicle) به ته‌نشست‌های کف حوضه رسوبی متصل مي‌شوند. اندازه بازوپايان معمولاً از ۵ ميليمتر تا ۸۰ ميليمتر است.

امروزه ۷۰ جنس از آنها بجا مانده است.

بازوپایان معمولاً در گروه‌های جمعی یافت می‌شوند.

شاخه بازوپایان

1. یکی از مهمترین شاخه بی مهرگان هستند که دارای دو کفه بوده و قسمتهای نرم بدن در آن جای

دارد.

2 . نام گذاری این شاخه (براکیو = بازو ، پود = پا) به علت وجود اندام بازو مانند در داخل صدف

می باشد .

3 . این موجودات در تمام طبقات زمین شناسی ، دورانهای زمین شناسی ( به جز پرکامبرین )خصوصاً

دوران اول یافت می شود .

4 . براکیوپودا شباهت زیادی به دو کفه ایها دارند ولی از نظر اندازه و شکل دو کفه و همچنین داشتن

تقارن دو طرفی از دو کفه ای ها متمایز می گردند.

5 . بواسطه داشتن زائده های مضاعف بنام لوفوفور (Lophophore) یا براکیا(Brachia) بنام

براکیوپودا خوانده شده اند .

6 . براکیوپودا کف زی و دریایی بوده و در عمق کم دریا زیست می نمایند (بین ساحل تا 180 متر )

 این موجودات توسط اندام ساقه مانندی بنام پدیکل (Pedicle) به روسوبات کف حوضه رسوبی

 متصل می شوند. 

7 . قدیمی ترین براکیوپودا متعلق به کامبرین زیرین هستند. با توجه به اینکه در کامبرین در این

 گروه حدود 500 گونه تشخیص داده شده است به احتمال زیاد منشأ آنها می تواند ازپرکامبرین بالایی

 باشد.

8 . اهمیت چینه شناسی براکیوپودا در دوران اول می باشد و اکثر آنها در شروع دوران دوم از

 بین رفته اند بطوریکه در حال حاضر حدود 200 گونه از موجودات در آبها زیست می نمایند.

9 . لوفوفور: همانگونه که ذکر شد، لوفورفور زائده ایست که از نزدیکی دهان شروع و به حفره پرده

بدنی می رسد.

10 . طول اغلب آنها بین 1 تا 7 سانتیمتر بوده ، ولی برخی از فسیل ها فقط 1 میلیمتر و تعدادی

 نیز تا 30 سانتیمتر طول دارند . این موجودات دارای تقارن دوجانبی می باشند . کفه های پشتی و

شکمی به هم شباهت ندارند . کفه شکمی به طور مشخص محدب بوده و اغلب بزرگتر از کفه پشتی است.