این مطلب شامل چندین بازنویسی این حکایت می باشد .تا آخر نگاه کنید و نظر دهید :

سوال  :

ساده نویسی حکایت در مورد طاووس و زاغی

«طاووس و زاغی، در صحن باغی به هم رسیدند و عیب و هنر یکدیگر را دیدند. طاووس با زاغ گفت: این موزه سرخ که در پای توست لایق دیبای نگارین من است. همان وقت که به وجود می آمده ایم در پوشیدن موزه اشتباه کرده ایم. من موزه سیاه تو را پوشیده ام و تو موزه سرخ مرا. زاغ گفت: برخلاف این است. خطایی رفته است در پوشش های دیگر رفته است. باقی پوشش های زیای تو مناسب موزه من است. در آن خواب آلودگی، تو سر از گریبان من در آورده ای و من سر از گریبان تو! در آن نزدیکی سنگ پشتی بود و آن مجادله را می شنید؛ سر برآورد که ای یاران عزیز! از این گفت و گوی باطل دست بردارید. خدای تعالی همه چیز را بر یک کس نداده است. هر کس را به داده خود، خرسند باید بود و خشنود»..

در روزی از روزها در باغی طاووس و کلاغی همدیگر را ملاقات کردند. در این دیدار طاووس و کلاغ عیب ها و زیبایی و هنر یکدیگر را از نزدیک دیدند. طاووس در این بین به کلاغ گفت: این سرخ  پای زیبا که مانند کفشی برای کلاغ بود لایق و شایسته ی تو نیست بلکه این کفش زیبا لایق چهره ی رنگین و زیبای من است همان موقع که به وجود می آمدیم. در پوشیدن کفش اشتباه کرده ایم. من کفش سیاه تو را پوشیده ام و تو کفش سرخ من را! کلاغ گفت: موضوع بر عکس این ماجرا است. اگر اشتباهی شده است، اشتباه در پوشش و لباس یکدیگر رخ داده است. پوشش و لباس زیبای تو لایق کفش من است، در لحظه ی بیدار شدن و چشم به این جهان گشودن در آن خواب آلودگی اشتباهی تو لباس های من را پوشیدی و من لباس های تو را پوشیده ام.

در آن نزدیکی لاک پشتی بود و مجادله طاووس و کلاغ را شنید. سر از لاک خود بیرون آورد و گفت: ای یاران عزیز از این گفت و گوی بیهوده دست بردارید. خدای تعالی همه چیز را یک نفر به تنهایی نداده است. هر کس زیبایی خاص خود را داراست. هرکس به داده و داشته ی خود باید راضی و خشنود باشد.

بازنویسی دوم :

بازنویسی حکایت طاووس و زاغ از بهارستان جامی

در روزگاران قدیم در باغی پر از گل و بلبل که صدای دل نشین بلبلان همه را مست می کرد و نوای خوش آن ها بر روح و جان هر شنونده ای می نشست، طاووس و زاغی با هم روبرو شدند.

زمانی که یکدیگر را دیدند هر کدام از آن ها زیبایی های خود را و عیب دیگری را دید و هر کدام از آن ها غرق در هنر ها و عیب هایشان شدند.

در ابتدا طاووس به زاغ گفت : کفش های سرخ و زیبایی را که به پا کردی مال من است و تو مدت ها قبل در زمانی که من تازه خلقت شده بودم، آن ها را از من ربوده ای! و به جای کفش های سرخ زیبا، کفش های سیاه و زشت خودت را برای من به جا گذاشتی!

بلافاصله زاغ در جواب به طاووس گفت: این طور نیست! من کفش های تو را نزدیدم. دزد تویی که لباس زیبای من را که با کفش هایم بسیار هماهنگ است دزدیده ای! و در آن زمان که به دنیا می آمدیم و چشمانمان جایی را نمی دید تو بجای من قرار گرفتی و من بجای تو و اینگونه شد که تو زیبایی های من را برای خود برداشتی  و اکنون از من ایراد می گیری .

در آن حوالی لاک پشت دانایی بود که همزمان بحث و مجادله طاووس و زاغ را می دید و می شنید. زمانی که صحبت آن ها به پایان رسید لاک پشت رو به هر دو کرد و گفت: از گفتگوی باطل و بیهوده بپرهیزید؛ چرا که خداوند بزرگ و بلندمرتبه همه ویژگی ها و صفات خوب را فقط برای یک نفر قرار نداده است و هرکسی باید از سهم خود راضی باشد و خدا را به خاطر آن شکر کند.

بازنویسی سوم :

بازنویسی حکایت :

در یکی از روز ها در باغ زیبایی که پر از آب و علف بود و صدای بلبل ها به دل آدمی می نشست یک طاووس و یک کلاغ یکدیگر را ملاقات کردند . 

در آن زمان طاووس و زاغ  غرق در هنر ها و عیب هایشان شدند و طاووس به کلاغ گفت : این کفش های سرخ که تو در پاهایت کرده ای مال تو نیست و آن ها را در زمان خلقتم از من ربوده ای و بجای آن کفش های سیاه رنگ خود را برای من باقی گذاشته ایی و اکنون این دو جابجا شده اند . 

اما کلاغ در جواب به طاووس گفت : بلکه من کفش های قرمز رنگ تو را از تو نگرفتم و خود تو لباس زیبا و خوش رنگ مرا که به این پا های قرمزم می آید از من ربوده ای ؛ و در آن زمان که به دنیا می آمدیم و چشمانمان جایی را نمیدید تو بجای من قرار گرفتی و من بجای تو و اینگونه شد که تو زیبایی های من را برای خود برداشتی  و اکنون از من ایراد می گیری . 

در آن باغ یک لاک پشت وجود داشت که مناظره آن دو نفر را تمام و کمال شنید و در آخر به آن دو گفت : از گفتگوی باطل و بیهوده پرهیز کنید ؛ چون خداوند بالا مرتبه همه ویژگی ها و صفات خوب را فقط برای یک نفر قرار نداده است و هرکسی باید از سهم خود راضی باشد و خدا را بخاطر آن شکر کند .

سایر مطالب :

مهشید : روزی روزگاری دریک باغ بزرگ و سرسبز که حیوانات زیادی در آن زندگی می‌کردند،زاغی قارقار کنان بر روی شاخه سروی نشست.همانطور که درحال پاییدن اطرافش بود از دور طاووسی را دید،نگاهشان درهم گره خورد،همانطور که به هم زل زده‌بودند به هم نزدیک شدن.طاووس باناز گفت:《این پوشش زیبای تو لایق ظاهر زیبای من است؛آن موقع که خداوند مارا خلق کرده استپاهایمان جا به جا شده ،توپاهای سرخ و زیبای مرا پوشیده ای و من پاهای سیاه و زشت تو را.》 زاغ گفت :《اتفاقاً برعکس می‌گویی اگر اشتباه شده باشد آن در ظاهرماست؛تن زیبای تو مناسب پاهای من است؛در آن خماری سره تو بر تن من رفته و سره من بر تن تو.》 در آن میان لاک پشتی در حال گذر بود و آن بحث و گفت و گو را می‌شنید فریادی زد و گفت :‌《بچه ها!!! بحث بیهوده نکنید .خدای بزرگ هر چیزی را به اندازه به یک نفر داده است و هیچ‌کس کامل نیست هرکدام از ما ضعف هایی داریم ولی باید به داشته هایمان راضی باشیم و خدارا شکرکنیم که همین راهم داریم . مهم آن است که از اندک داشته هایمان برهم فخر نفروشیم.》

فاطمه : در روزی از روزها در باغی طاووس و کلاغی همدیگر را ملاقات کردند. در این دیدار طاووس و کلاغ عیب ها و زیبایی و هنر یکدیگر را از نزدیک دیدند. طاووس در این بین به کلاغ گفت: این سرخ پای زیبا که مانند کفشی برای کلاغ بود لایق و شایسته ی تو نیست بلکه این کفش زیبا لایق چهره ی رنگین و زیبای من است همان موقع که به وجود می آمدیم. در پوشیدن کفش اشتباه کرده ایم. من کفش سیاه تو را پوشیده ام و تو کفش سرخ من را! کلاغ گفت: موضوع بر عکس این ماجرا است. اگر اشتباهی شده است، اشتباه در پوشش و لباس یکدیگر رخ داده است. پوشش و لباس زیبای تو لایق کفش من است، در لحظه ی بیدار شدن و چشم به این جهان گشودن در آن خواب آلودگی اشتباهی تو لباس های من را پوشیدی و من لباس های تو را پوشیده ام. در آن نزدیکی لاک پشتی بود و مجادله طاووس و کلاغ را شنید. سر از لاک خود بیرون آورد و گفت: ای یاران عزیز از این گفت و گوی بیهوده دست بردارید. خدای تعالی همه چیز را یک نفر به تنهایی نداده است. هر کس زیبایی خاص خود را داراست. هرکس به داده و داشته ی خود باید راضی و خشنود باشد.

حسین : «طاووس و زاغی، در صحن باغی به هم رسیدند و عیب و هنر یکدیگر را دیدند. طاووس با زاغ گفت: این موزه سرخ که در پای توست لایق دیبای نگارین من است. همان وقت که به وجود می آمده ایم در پوشیدن موزه اشتباه کرده ایم. من موزه سیاه تو را پوشیده ام و تو موزه سرخ مرا. زاغ گفت: برخلاف این است. خطایی رفته است در پوشش های دیگر رفته است. باقی پوشش های زیای تو مناسب موزه من است. در آن خواب آلودگی، تو سر از گریبان من در آورده ای و من سر از گریبان تو! در آن نزدیکی سنگ پشتی بود و آن مجادله را می شنید؛ سر برآورد که ای یاران عزیز! از این گفت و گوی باطل دست بردارید. خدای تعالی همه چیز را بر یک کس نداده است. هر کس را به داده خود، خرسند باید بود و خشنود».

با تصرف از بهارستان جامی  - سایت علمی و پژوهشی آسمان

توجه :

برای دیدن سایر ضرب المثل ها و حکایت ها بر روی لینک های زیر کلیک کنید :

نظر هم یادتون نره