موضوع :

انشا در مورد بار کج به منزل نمی رسد

مقدمه:طریقه ی کسب درآمد و نحوه ی جمع آوری مال و منال هر کسی متفاوت از دیگری است. به طوری که هر کدام روشی را دنبال کرده و بدان شاد است اما آیا این راهه برگزیده اش ودرآمدش از راه درست تامین شده است یا از راه کج؟

تنه انشاء: راه راست همان راهی است که صخره های سنگ جلوی دید آن را گرفته است و در نگاه اول در نظرت سخت و دشوار است. اما همین که کمر همت ببندی و دست های توانمندت را به کارگیری و مانع ها را از سر راهت برداری متوجه خواهی شد که پشت آن سنگ های بزرگ،مسیری هموار و منظره ایی شگفت انگیز به انتظارت است اما راه کج همان راهی است که راحت و آسوده به نظر می رسد اما هرچه بیشتر پیش روی، در سیاهی ها بیش از پیش غرق خواهی شد و انتظارت را دره ایی عمیق که انتهایش بی کران است، می کشد.

اما آیا بار کج که از مسیر و راه کج بدست آمده است به منزلت می رسد؟ انسان عاقل بلافاصله بعد از طرح پرسش جواب خیر می دهد. او یقین دارد که هر چه از این راه کسب کنی تنها بار گناهانت را بیشتر می کند و هر چه درآمد به دست آوری، بدون هیچ برکتی،دود می شود و به هوا می رود. بازتابی نخواهد داشت. هرگز موجب رونق مال و سیری شکم نخواهد شد.

بار کج به مانند کیسه ایی از سکه ی طلاست که روی دوش دارید اما خبر از سوراخ کیسه ندارید و در طول راه همه ی سکه ها خواهد ریخت و زمانی که به منزل رسیدید، تنها با کیسه ایی خالی مواجه خواهی شد! در حالی که راه درست برعکس آن است و کافی است دانه ایی گندم در آن زمین بکارید، خیلی زود چند برابرش را باز پس خواهید گرفت.

نتیجه گیری:بار کج به مانند سکه ی طلاست، همانقدر چشم گیر و همانقدر درخشنده اما راه درست به مانند دانه ی گندم است. سکه هرگز تکثیر یا برکت نمی کند شاید قیمتش بالا و پایین رود اما هرگز نمی تواند جای گندمی را که زندگی بدون آن ممکن نیست را بگیرد.

 انشاهای دیگر در این موزد  :

انشا شماره یک

یکی از بچه های کلاسمان بود که همیشه در همه ی امتحان ها تقلب می کرد. ما همه مجبور بودیم از مدرسه به خانه برگردیم و کلی درس بخوانیم. تازه خیلی وقتها هم نمره هایمان خوب نمی شد. اما او هیچ وقت درس نمی خواند. فقط سر جلسه امتحان از روی دست بقیه بچه ها یا از روی کتاب و جزوه تقلب می کرد و نمره های خوب می گرفت.ما همه خیلی از او بدمان می آمد.

و او هم همیشه ما را مسخره میکرد که کلی درس می خوانیم و آخر سر نمره مان از او کمتر است. چند باری نشستیم و سعی کردیم راه حلی پیدا کنیم اما بجایی نرسیدیم. به دلایلی هم نمی خواستیم به معلممان بگوییم.

خلاصه یکسال گذشت و او همه نمره هایش بهتر از ما شد. امتحانات ترم آخر رسید. باز هم همین کار را تکرار کرد و آنقدر اعتماد بنفسش زیاد شده بود که بدون ترس جلوی مراقب ها تقلب می کرد. امتحانات تموم شد و روز دادن کارنامه ها رسید.

دیدیم که گریان از اتاق مدیر به بیرون آمد. پرس و جو کردیم که ببینیم چه شده است، فهمیدیم که معلممان همه ی این مدت را حواسشان به او بوده، و می دانستند که او دارد تقلب می کند اما می خواستند او به کارش ادامه دهد تا در آخر مچش را بگیرند.

خلاصه او آن سال مردود شد و مجبور شد که یکبار دیگر آن پایه را بخواند. و آنج بود که من معنی ضرب المثل «بار کج ب منزل نمی رسد» را فهمیدم.

انشا شماره دو

در روزگار قدیم مردی جوان زندگی می کرد که بسیار به زرنگی معروف بود. این مرد لقب زرنگ را با دوز و کلک به دست آورده بود. هرجا که می توانست نقشه ای می کشید تا دیگران را فریب بدهد و کار خودش را پیش ببرد. هیچ توجهی به درست یا نادرست بودن کارهایش نداشت.

این مرد، پدری پیر و درستکار داشت که همیشه او را نصیحت می کرد:«اگر خواهان به سرانجام رسیدن کارها و موفقیت در برنامه هایت هستی، راست گو و راست کردار باش و باور داشته باش که ناراستی و حقه بازی عاقبت خوبی ندارد». اما او گوشش به حرف پدر پیر بدهکار نبود. می گفت:«می بینی که من از تو پولدارترم یعنی بهتر کار کرده ام».

روزی مرد جوان به در سرای همسایه اش رفت و گفت:«آنقدر بی پول شده ام که برای خرید غذا هم پول ندارم. می ترسم بچه هایم از گرسنگی هلاک شوند». مرد همسایه از آشنایان پدرش بود؛ گرچه می دانست که مرد جوان ممکن است به او حقه بزند، به خاطر پدرش و به دلیل حق همسایگی مقداری از پولی را که خودش نیاز داشت، به او داد. مرد که پول را گرفته بود، به همسایه قول داد که به محض اینکه پول دار شد، پول او را پس بدهد. اما برخلاف سخنش، دلش نمی خواست پول همسایه را پس بدهد. می خواست آنقدر پس ندهد تا همسایه به تنگ بیاید و سراغ پولش را بگیرد.

او از افراد دیگری هم به همین شیوه و به اعتبار پدرش پول قرض کرده بود. مرد جوان می خواست با این پول ها کالایی را بخرد و در انبار بگذارد تا گران شود و از این طریق سود کند.

چند روز بعد، همه پول هایی را که داشت، در جیب قبایش گذاشت و به بازار رفت تا آن کالا را خریداری کند. در میانه راه مردی ناشناس به او تنه زد و مرد جوان بر زمین افتاد. مرد ناشناس با عجله از آنجا دور شد.

مرد جوان اول نفهمید چه شده است. بعد که بلند شد و دست به جیب قبایش برد، فهمید که کیسه پولش نیست. بر سرش زد و گفت:«وای پول هایم... حالا چه کار کنم؟» در همان حال همسایه اش از آنجا رد می شد. او را دید و گفت:«چه شده؟ مگر تو نگفتی که هیچ پولی نداری؟» مرد جوان که خجالت زده شده بود، گفت:«بله! من اشتباه کردم، بار کج به منزل نمی رسد».

همیشه بهتر است که راستی و درستی را پیشه خود سازیم؛ چرا که بار کج به منزل نمی رسد.

انشا شماره سه

در زمان های قدیم پسر جوانو بازیگوش در روستا زندگی می کرد که از قضا دستش کج بود و دزدی می کرد و سر اطرافیان خود را کلا میذاشت اما هر چه قدر دزدی می کرد و حق دیگران را می خورد نه خانه خوبی داشت و نه غذا درست حسابی برای خوردن داشت و همیشه بدهکار بود و از نظر مالی مشکل داشت روزی کیسه ای زر و سکه دزدید بود از دست سربازان در حال فرار بود بعد از دویدن زیاد و تنگی نفس و رهایی از دست سرباز ها گوشه ای دنج ایستاد تا نفسی بکشد و دوباره بگریزد و وقتی دست در جیب خود کرد تا از وجود کیسه اطمینان کند هر چه قدر گشت اما کیسه ای در جیب او نبود پیر مردی که در گوشه ی همان دیوار بود در نظاره گر رفتار پسر جوان بود و گفت ای جوان بار کج به منزل نمی رسد

توجه :

حتما نظرات خود را زیر هر انشابنویسید تا ما نیز بیشتر برای شما انشا در سایت قرار بدهیم .باتشکر

برای دیدن سایر انشا ها بر روی هر کدام از موضوعات زیر کلیک کنید :