اختلالات یادگیری(  ادراك شنیداری)            

ادراك دیداری و ادراك شنوایی از جمله مفاهیمی هستند كه در مورد كودكان با اختلالات یادگیری بسیار بكار برده می شوند. این اصطلاحات به همراه حافظه ، دقت ، توجه و ... عوامل دخیل در مشكلات ویژه یادگیری هستند. ادراك به معنی شناخت اطلاعات حسی است ، یا مكانیسمی است كه به وسیله آن مغز به دوراز تحریك حسی به عمل شناختی و مفهوم سازی می پردازد . سازه های مختلفی از ادراك در ناتوانی یادگیری معنی و كاربرد یافته اند كه در این میان ادراك دیداری و ادراك شنوایی از اهمیت ویژه ای برخوردارند.ادراك یك مهارت آموختنی است به این معنی كه آموزش ،رابطه مستقیم با مهارتهای ادراكی كودك دارد

ادراك شنیداری نیز مانند ادراك دیداری یكی از مراحل رشد زبان است . اختلال كاركرد مسیرشنوایی به عنوان یكی از راه های یادگیری تا اندازه ای از سوی پژوهشگران مورد غفلت قرار گرفته است . در حال حاضر آزمون ها و ابزار های آموزشی بیشتر برای ارزیابی یا بهبود ادراك بینایی طراحی می شود تا ادراك شنوایی .

اكثر كودكانی كه در یادگیری اصوات دچار اشكال هستند ، اغلب دارای ضعف مهارت در آمایش شنوایی و ضعف آنها غالبا به ناتوانی در ادراك ، بازشناسی یا تفسیر آنچه شنیده می شوداطلاق میگردد . وجوه مختلف ادراك شنیداری را می توان معطوف به چهار كاركرد دانست كه شامل : تمیزشنیداری، حافظه شنیداری ،توالی شنیداری پیوند شنیداری می شود .                                            

الف ) تمیز شنیداری: به توانایی بازشناسی تفاوت بین صدری واج ها و تشخیص كلمات مشابه و متفاوت مربوط می شود .


ب) حافظه شنیداری : منظور از حافظه شنیداری توانایی ذخیره سازی و بازخوانی چیزهایی است كه شخص می شنود .

ج) توالی شنیداری : عبارت است از توانایی یاد آوری منظم و پشت سرهم حروف ، كلمات و اعدادی كه شفاها به صورت متوالی ارائه شده است .                                                                         

د ) تركیب یا پیوند شنودی : توانایی تركیب واحدهای صوتی جدااز هم یا واحدهای گفتاری در ساختن یك كلمه .

روشهای تقویت ادراك شنیداری:

*انجام بده: پنج یا شش شئ را در مقابل كودك قرار بدهید و بعد دستوراتی بدهید كه انجام دهد. مثلاً قطعه‌ی سبز را در دامن ژاله بگذار، گل زرد را زیر صندلی بگذار، توپ نارنجی را در نیمكت بگذار، تعداد اشیاء به موازات توسعه حافظه شنوایی كودك می‌تواند افزایش یابد.

*گوش دادن به اصوات: كودكان را با چشمان بسته وادارید كه به اصوات محیطی خود گوش تیز كنند. * صداهای ضبط شده: اصوات را می‌توان روی نوار ضبط كرد و از كودك خواست آنها را تشخیص دهد.

*كشف صدا: یكی از بچه‌ها یك جعبه موزیك یا ساعتی را كه تیك تاك میكند در محلی مخفی می‌سازند. بچه‌های دیگر با جهت‌یابی محل سعی می‌كنند آن را پیدا كنند.

*تمیز شنیداری: با صوت صداهای كوتاه، زیر و بم ایجاد كنید و از كودك بخواهید صداها را از یكدیكر تمیز دهد.

*دقت به نمونه‌های صدا: به كودك بگویید چشمانش را بسته نگهدارد و یا نشسته و رویش را بر گرداند. چند بار كف بزنید، چند ضربه روی میز بزنید، توپ را چند بار به زمین بزنید و… از كودك بخواهید بگوید این حركات چند بار تكرار شد و یا از او بخواهید عین آن حركات را تكرار كند.

منبع:جزوات سازمان استثنایی کشور