احاديثي از حضرت امام حسین (ع)

1- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَغْبَهً فَتِلْكَ عِبادَهُ التُّجارِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَهْبَهً فَتِلْكَ عِبادَهُ الْعَبْیدِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبادَهٌ الْأحْرارِ، وَ هِیَ أفْضَلُ الْعِبادَهِ.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 117، ح 5»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: همانا عدّه ای خداوند متعال را به جهت طمع و آرزوی بهشت عبادت می كنند كه آن یك معامله و تجارت خواهد بود و عدّه ای دیگر از روی ترس خداوند را عبادت و ستایش می كنند كه همانند عبادت و اطاعت نوكر از ارباب باشد و طائفه ای هم به عنوان شكر و سپاس از روی معرفت، خداوند متعال را عبادت و ستایش می نمایند; و این نوع، عبادت آزادگان است كه بهترین عبادات می باشد.

2- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنَّ أجْوَدَ النّاسِ مَنْ أعْطی مَنْ لا یَرْجُوهُ، وَ إنَّ أعْفَی النّاسِ مَنْ عَفی عَنْ قُدْرَه، وَ إنَّ أَوْصَلَ النّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَهُ.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 121، ح 4»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: همانا سخاوتمندترین مردم آن كسی است كه كمك نماید به كسی كه امیدی به وی نداشته است.و بخشنده ترین افراد آن شخصی است كه ـ نسبت به ظلم دیگری با آن كه توان انتقام دارد ـ گذشت نماید.صله رحم كننده ترین مردم و دید و بازدید كننده نسبت به خویشان، آن كسی ست كه صله رحم نماید با كسی كه با او قطع رابطه كرده است.

3- قیلَ: مَا الْفَضْلُ؟ قالَ - علیه السلام - : مُلْكُ اللِّسانِ، وَ بَذْلُ الاْحْسانِ، قیلَ: فَمَا النَّقْصُ؟ قالَ: التَّكَلُّفُ لِما لا یُعنیكَ.

«مستدرك الوسائل، ج 9، ص 24، ح 10099»

از امام حسین - علیه السلام - سؤال شد كرامت و فضیلت انسان در چیست؟ حضرت در پاسخ فرمود: كنترل و در اختیار داشتن زبان و سخاوت داشتن، سؤال شد نقص انسان در چیست؟ فرمود: خود را وا داشتن بر آنچه كه مفید و سودمند نباشد.

4- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : النّاسُ عَبیدُالدُّنْیا، وَ الدّینُ لَعِبٌ عَلی ألْسِنَتِهِمْ، یَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشَهُمْ، فَإذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّیّانُونَ.

«محجّه البیضاء، ج 4، ص 228»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: افراد جامعه بنده و تابع دنیا هستند و مذهب، بازیچه زبانشان گردیده است و برای إمرار معاش خود، دین را محور قرار داده اند ـ و سنگ اسلام را به سینه می زنند ـ.پس اگر بلائی همانند خطر ـ مقام و ریاست، جان، مال، فرزند و موقعیّت، ... ـ انسان را تهدید كند، خواهی دید كه دین داران واقعی كمیاب خواهند شد.

5- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنَّ الْمُؤْمِنَ لا یُسیءُ وَ لا یَعْتَذِرُ، وَ الْمُنافِقُ كُلَّ یَوْم یُسیءُ وَ یَعْتَذِرُ.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 119، ح 2»

امام حسین - علیه السلام - ضمن فرمایشی فرمود: همانا شخص مؤمن خلاف و كار زشت انجام نمی دهد و عذرخواهی هم نمی كند.ولی فرد منافق هر روز مرتكب خلاف و كارهای زشت می گردد و همیشه عذرخواهی می نماید.

6- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إعْمَلْ عَمَلَ رَجُل یَعْلَمُ أنّه مأخُوذٌ بِالاْجْرامِ، مُجْزی بِالاْحْسانِ.

«بحارالأنوار، ج 2، ص 130، ح 15»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: كارها و أمور خود را همانند كسی تنظیم كن و انجام ده كه می داند و مطمئن است كه در صورت خلاف تحت تعقیب قرار می گیرد و مجازات خواهد شد. و در صورتی كه كارهایش صحیح باشد پاداش خواهد گرفت.

7- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : عِباداللهِ! لا تَشْتَغِلُوا بِالدُّنْیا، فَإنَّ الْقَبْرَ بَیْتُ الْعَمَلِ، فَاعْمَلُوا وَ لا تَغْعُلُوا.

«نهج الشّهاده، ص 47»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: ای بندگان خدا، خود را مشغول و سرگرم دنیا ـ و تجمّلات آن ـ قرار ندهید كه همانا قبر، خانه ای است كه تنها عمل ـ صالح ـ در آن مفید و نجات بخش می باشد، پس مواظب باشید كه غفلت نكنید.

8- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : لا تَقُولَنَّ فی أخیكَ الْمُؤمِنِ إذا تَواری عَنْكَ إلاّ مِثْلَ ماتُحِبُّ أنْ یَقُولَ فیكَ إذا تَوارَیْتَ عَنْهُ.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 127، ح 10»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: سخنی ـ كه ناراحت كننده باشد ـ پشت سر دوست و برادر خود مگو، مگر آن كه دوست داشته باشی كه همان سخن پشت سر خودت گفته شود.

9- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : یا بُنَی! إیّاكَ وَظُلْمَ مَنْ لایَجِدُ عَلَیْكَ ناصِراً إلاّ اللهَ.

«وسائل الشّیعه، ج 11، ص 339»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: بپرهیز از ظلم و آزار رساندن نسبت به كسی كه یاوری غیر از خداوند متعال نمی یابد.

10- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنّی لا أری الْمَوْتَ إلاّ سَعادَه، وَ لاَ الْحَیاهَ مَعَ الظّالِمینَ إلاّ بَرَماً.

«بحار الأنوار، ج 44، ص 192»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: به درستی كه من از مرگ نمی هراسم و آن را جز سعادت نمی بینم; و زندگی با ستمگران و ظالمان را عار و ننگ می شناسم.

11- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مَنْ لَبِسَ ثَوْباً یُشْهِرُهُ كَساهُ اللهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ ثَوْباً مِنَ النّارِ.

«الكافی، ج 6، ص 445، ح 4»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: هركس لباس شهرت - و انگشت نما از هر جهت - بپوشد، خداوند او را در روز قیامت لباسی از آتش می پوشاند.

12- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : أنَا قَتیلُ الْعَبَرَهِ، لایَذْكُرُنی مُؤْمِنٌ إلاّ اِسْتَعْبَرَ.

«بحارالأنوار، ج 44، ص 284، ح 19»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: من كشته گریه ها و اشك ها هستم، هیچ مؤمنی مرا یاد نمی كند مگر آن كه عبرت گرفته و اشك هایش جاری خواهد شد.

13- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : لَوْ شَتَمَنی رَجُلٌ فی هذِهِ الاُْذُنِ، وَ أَوْمی إلی الْیُمْنی، وَ اعْتَذَرَ لی فی الاُْخْری لَقَبِلْتُ ذلِكَ مِنْهُ، وَ ذلِكَ أَنَّ أَمیرَ الْمُؤْمِنینَ - علیه السلام - حَدَّثَنی أَنَّهُ سَمِعَ جَدّی رَسُولَ اللهِ (صلی الله علیه وآله)یَقُولُ: لا یَرِدُ الْحَوْضَ مَنْ لَمْ یَقْبَلِ الْعُذرَ مِنْ مُحِقٍّ أَوْ مُبْطِل.

«إحقاق الحقّ، ج 11، ص 431»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: چنانچه با گوش خود بشنوم كه شخصی مرا دشنام می دهد و سپس معذرت خواهی او را بفهمم، از او می پذیرم و گذشت می نمایم، چون كه پدرم امیرالمؤمنین علی - علیه السلام - از جدّم رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) روایت نمود: كسی كه پوزش و عذرخواهی دیگران را نپذیرد، بر حوض كوثر وارد نخواهد شد.

14- قیلَ لِلْحُسَیْنِ بن علی - علیه السلام - : مَنْ أعْظَمُ النّاسِ قَدْراً؟ قالَ: مَنْ لَمْ یُبالِ الدُّنْیا فی یَدَیْ مَنْ كانَتْ.

«تنبیه الخواطر، ص 348»

از امام حسین - علیه السلام - سؤال شد: با شخصیّت ترین افراد چه كسی است؟ حضرت در جواب فرمود: آن كسی است كه اهمیّت ندهد كه دنیا در دست چه كسی می باشد.

15- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مَنْ عَبَدَاللهَ حَقَّ عِبادَتِهِ، آتاهُ اللهُ فَوْقَ أمانیهِ وَ كِفایَتِهِ.

«بحارالأنوار، ج 68، ص 183، ح 44»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: هركس خداوند متعال را با صداقت و خلوص، عبادت و پرستش نماید; خدای متعال او را به بهترین آرزوهایش می رساند و امور زندگیش را تأمین می نماید.

16- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : احْذَرُوا كَثْرَهَ الْحَلْفِ، فِإنَّهُ یَحْلِفُ الرَّجُلُ لِعَلَل أرَبَعَ: إمّا لِمَهانَه یَجِدُها فی نَفْسِهِ، تَحُثُّهُ عَلی الضَّراعَهِ إلی تَصْدیقِ النّاسِ إیّاهُ. وَ إمّا لِعَی فی الْمَنْطِقِ، فَیَتَّخِذُ الاْیْمانَ حَشْواً وَصِلَهً لِكَلامِهِ. وَ إمّا لِتُهْمَه عَرَفَها مِنَ النّاسِ لَهُ، فَیَری أَنَّهُمْ لایَقْبَلُونَ قَوْلَهُ إلاّ بِالْیَمینِ. وَ إمّا لاِرْسالِهِ لِسانَهُ مِنْ غَیْرِ تَثْبیت.

«تنبیه الخواطر، ص 429»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: خود را از قسم و سوگند برهانید كه همانا انسان به جهت یكی از چهار علّت سوگند یاد می كند: در خود احساس سستی و كمبود دارد، به طوری كه مردم به او بی اعتماد شده اند، پس برای جلب توجّه مردم كه او را تصدیق و تأیید كنند، سوگند می خورد. و یا آن كه گفتارش معیوب و به دور از حقیقت است، و می خواهد با سوگند، سخن خود را تقویت و جبران كند.

 و یا در بین مردم متّهم است ـ به دروغ و بی اعتمادی ـ پس می خواهد با سوگند و قسم خوردن جبران ضعف نماید. و یا آن كه سخنان و گفتارش متزلزل است ـ هر زمان به نوعی سخن می گوید ـ و زبانش به سوگند عادت كرده است.

17- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : أیُّما إثْنَیْنِ جَری بَیْنَهُما كَلامٌ، فَطَلِبَ أَحَدُهُما رِضَی الاْخَرِ، كانَ سابِقَهُ إلی الْجَنّهِ.

«محجّه البیضاء، ج 4، ص 228»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: چنانچه دو نفر با یكدیگر نزاع و اختلاف نمایند و یكی از آن دو نفر، در صلح و آشتی پیشقدم شود،همان شخص سبقت گیرنده، جلوتر از دیگری به بهشت وارد می شود.

18- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : وَ اعْلَمُوا إنَّ حَوائِجَ النّاسِ إلَیْكُمْ مِنْ نِعَمِ الله عَلَیْكُمْ، فَلا تَمیلُوا النِّعَمَ فَتَحَوَّلَ نَقِماً.

«نهج الشّهاده، ص 38»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: توجّه داشته باشید كه احتیاج و مراجعه مردم به شما از نعمت های الهی است، پس نسبت به نعمت ها روی، بر نگردانید; وگرنه به نقمت و بلا گرفتار خواهد شد.

19- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : یَا ابْنَ آدَم! اُذْكُرْ مَصْرَعَكَ وَ مَضْجَعَكَ بَیْنَ یَدَی اللهِ، تَشْهَدُ جَوارِحُكَ عَلَیْكَ یَوْمَ تَزِلُّ فیهِ الْأقْدام.

«نهج الشّهاده، ص 59»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: ای فرزند آدم، بیاد آور لحظات مرگ و خواب گاه خود را در قبر، همچنین بیاد آور كه در پیشگاه خداوند قرار خواهی گرفت و اعضاء و جوارحت بر علیه تو شهادت خواهند داد، در آنروزی كه قدم ها لرزان و لغزان می باشد.

20- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مُجالَسَهُ أهْلِ الدِّناءَهِ شَرٌّ، وَ مُجالَسَهُ أهْلِ الْفِسْقِ ریبَهٌ.

«بحارالأنوار، ج 78، ص 122، ح 5»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: همنشینی با اشخاص پست و رذل سبب شرّ و بد یختی خواهد گشت; و همنشینی و مجالست با معصیت كاران موجب شكّ و بدبینی خواهد شد.

21- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنَّ اللهَ خَلَقَ الدُّنْیا لِلْبَلاءِ، وَ خَلَقَ أهْلَها لِلْفَناءِ.

«نهج الشّهاده، ص 196»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: به درستی كه خداوند متعال دنیا ـ و اموال آن ـ را برای آزمایش افراد آفریده است. و همچنین موجودات دنیا را جهت فناء ـ و انتقال از این دنیا به جهانی دیگر ـ آفریده است.

22- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : لا یَأمَنُ یوم الْقِیامَهِ إلاّ مَنْ قَدْ خافَ اللهَ فی الدُّنْیا.

«بحار الأنوار، ج 44، ص 192، ح 5»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: كسی در روز قیامت از شدائد و أحوال آن در أمان نمی باشد، مگر آن كه در دنیا از خداوند متعال ترس داشته باشد ـ و اهل گناه و معصیت نگردد ـ.

23- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : لِكُلِّ داء دَواءٌ، وَ دَواءُ الذُّنُوبِ الإسْتِغْفارِ.

«الكافی، ج 2، ص 439، ح 8»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: برای هر غم و دردی درمان و دوائی است و جبران و درمان گناه، طلب مغفرت و آمرزش از درگاه خداوند می باشد.

24- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مَنْ قَرَءَ آیَهً مِنْ كِتابِ الله عَزَّ وَ جَلَّ فی صَلاتِهِ قائِماً، یُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْف مِأهُ حَسَنَه.

«الكافی، ج 2، ص 611»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: هركس آیه ای از قرآن را در نمازش تلاوت نماید، خداوند متعال در مقابل هر حرفی از آن یكصد حسنه در نامه اعمالش ثبت می نماید.

25- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : سَبْعَهُ أشْیاء لَمْ تُخْلَقْ فی رَحِم: فَأوّلُها آدَمُ( - علیه السلام - )، ثُمَّ حَوّاء، وَ الْغُرابُ، وَ كَبْشُ إبْراهیم( - علیه السلام - )، وَ ناقَهُ اللهِ، وَ عَصا مُوسی (- علیه السلام -)، وَ الطَّیْرُالَّذی خَلَقَهُ عیسیبْنُ مَرْیَم (علیهما السلام).

«بحارالأنوار، ج 10، ص 137، ح 4»

امام حسین - علیه السلام - ضمن جواب سؤال های پادشاه روم، فرمود: آن هفت موجودی كه بدون خلقت در رحم مادر، آفریده شده اند، عبارتند از: حضرت آدم - علیه السلام - و همسرش حوّاء و كلاغی كه برای راهنمائی دفن هابیل آمد و گوسفندی كه برای قربانی به جای حضرت اسماعیل - علیه السلام - آمد و شتری كه خداوند برای پیامبرش، حضرت صالح فرستاد و عصای حضرت موسی - علیه السلام - و هفتمین موجود آن پرنده ای بود كه توسّط حضرت عیسی - علیه السلام - آفریده شد.

26- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنَّ اَعْمالَ هذِهِ الاُْمَّهِ ما مِنْ صَباح إلاّ و تُعْرَضُ عَلَی اللهِ تَعالی.

«بحارالأنوار، ج 70، ص 353، ح 54»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: همانا ـ نامه كردار و ـ أعمال این امّت، در هر صبحگاه بر خداوند متعال عرضه می گردد.

27- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إجْتَنِبُوا الْغِشْیانَ فی اللَّیْلَهِ الَّتی تُریدُون فیها السَّفَرَ، فإنَّ مَنْ فَعَلَ ذلِكَ، ثُمَّ رُزِقَ وَلَدٌ كانَ جَوّالَهً.

«وسائل الشّیعه، ح 20، ج 3، ص 243»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: در آن شبی كه قصد مسافرت دارید، با همسر خود زناشوئی نكنید، كه چنانچه عمل زناشوئی انجام گردد و در آن زمان فرزندی منعقد شود، بسیار متحرّك و افكارش مغشوش می باشد.

28- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : الرّكْنُ الْیَمانی بابٌ مِنْ أبْوابِ الْجَنَّهِ، لَمْ یَمْنَعْهُ مُنْذُ فَتَحَهُ، وَ إنَّ ما بَیْنَ الرُّكْنَیْنِ ـ الأسْوَد وَ الْیَمانی ـ مَلَكٌ یُدْعی هُجَیْرٌ، یُؤَمِّنُ عَلی دُعاءِالْمُؤْمِنینَ.

«مستدرك الوسائل، ج 9، ص 391»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: رُكن یَمانی كعبه الهی، دربی از درب های بهشت است و مابین ركن یمانی و حجرالأسود ملك و فرشته ای است كه برای استجابت دعای مؤمنین آمّین می گوید.

29- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنَّ الْغِنی وَ اْلِعزَّ خَرَجا یَجُولانِ، فَلَقیا التَّوَكُلَّ فَاسْتَوْطَنا.

«مستدرك الوسائل، ج 11، ص 218، ح 15»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: عزّت و بی نیازی ـ هر دو ـ شتاب زده به دنبال پناهگاهی می دویدند، چون به توكّل برخورد كردند، آرامش پیدا نموده و آن را پناهگاه خود قرار دادند.

30- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مَنْ نَفَّسَ كُرْبَهَ مُؤْمِن، فَرَّجَ اللهُ عَنْهُ كَرْبَ الدُّنْیا وَالاْخِرَهِ.

«مستدرك الوسائل، ج 12، ص 416، ح 13»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: هركس گره ای از مشكلات مؤمنی باز كند و مشكلش را برطرف نماید، خداوند متعال مشكلات دنیا و آخرت او را اصلاح می نماید.

31- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مَنْ والانا فَلِجَدّی (صلی الله علیه وآله وسلم) والی، وَ مَنْ عادانا فَلِجَدّی عادی.

«ینابیع المودّه، ج 2، ص 37، ح 58»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: هر كه ما را دوست بدارد و پیرو ما باشد، پس دوستی و محبّتش به جهت جدّم رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)می باشد. هركس با ما دشمن و كینه توز باشد، پس دشمنی و مخالفت او به جهت جدّم رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) خواهد بود.

32- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : یَا ابْنَ آدَمَ! أُذْكُرْ مَصارِعَ آبائِكَ وَ أبْنائِكَ، كَیْفَ كانُوا، وَ حَیْثُ حَلّوُا، وَ كَأَنَّكَ عَنْ قَلیل قَدْ حَلَلْتَ مَحَلَّهُمْ.

«نهج الشّهاده، ص 60»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: ای فرزند آدم، بیاد آور آن لحظاتی را كه پدران و فرزندان ـ و دوستان ـ تو چگونه در چنگال مرگ قرار گرفتند، آن ها در چه وضعیّت و موقعیّتی بودند و سرانجام به كجا منتهی شدند و كجا رفتند. و بیندیش كه تو نیز همانند آن ها به ایشان خواهی پیوست ـ پس مواظب اعمال و رفتار خود باش ـ.

33- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : یَا ابْنَ آدَمَ، إنَّما أنْتَ أیّامٌ، كُلَّما مَضی یَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُكَ.

«نهج الشّهاده، ص 346»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: ای فرزند آدم، بدرستی كه تو مجموعه ای از زمان ها و روزگار هستی، هر آنچه از آن بگذرد، زمانی از تو فانی و سپری گشته است ـ بنابراین لحظات عمرت را غنیمت شمار كه جبران ناپذیر است ـ.

34- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مَنْ حاوَلَ أمْراً بِمَعْصِیَهِ اللهِ كانَ أفْوَتُ لِما یَرْجُو وَ أسْرَعُ لِمَجییءِ ما یَحْذَرُ.

«وسائل الشّیعه، ج 16، ص 153، ح 3»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: هركس از روی نافرمانی و معصیتِ خداوند، كاری را انجام دهد، آنچه را آرزو دارد سریع تر از دست می دهد و به آنچه هراسناك و بیمناك می باشد مبتلا می گردد.

35- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : الْبُكاءُ مِنْ خَشْیَهِ الله نَجاتٌ مِنَ الّنارِ وَ قالَ: بُكاءُ الْعُیُونِ، وَ خَشْیَهُ الْقُلُوبِ مِنْ رَحْمَهِ اللهِ.

«مستدرك الوسائل، ج 11، ص 245، ح 12881»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: گریان بودن به جهت ترس از ـ عذاب ـ خداوند، سبب نجات از آتش دوزخ خواهد بود; و فرمود: گریان بودن چشم و خشیت داشتن دل ها یكی از نشانه های رحمت الهی ـ برای بنده ـ است.

36- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : لا یَكْمِلُ الْعَقْلُ إلاّ بِاتّباعِ الْحَقِّ.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 127، ح 11»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: بینش و عقل و درك انسان تكمیل نمی گردد مگر آن كه ـ أهل حقّ و صداقت باشد و ـ از حقایق، تبعیّت و پیروی كند.

37- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : أَهْلَكَ النّاسَ إثْنانِ: خَوْفُ الْفَقْرِ، وَ طَلَبُ الْفَخْرِ.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 54، ح 96»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: دو چیز مردم را هلاك و بیچاره گردانده است: یكی ترس از این كه مبادا در آینده فقیر و نیازمند دیگران گردند. و دیگری فخر كردن ـ در مسائل مختلف ـ و مباهات بر دیگران است.

38- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مَنْ عَرَفَ حَقَّ أَبَوَیْهِ الاْفْضَلَیْنِ مُحَمَّد وَ عَلی، و أطاعَهُما، قیلَ لَهُ: تَبَحْبَحْ فی أیِّ الْجِنانِ شِئْتَ.

«نهج الشّهاده، ص 293»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: هر شخصی كه حقّ والدینش محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم)، و علی - علیه السلام - را كه با شرافت و با فضیلت ترین انسان ها هستند، بشناسد و ـ در تمام امور زندگی ـ از ایشان تبعیّت و اطاعت كند; در قیامت به او خطاب می شود: هر قسمتی از بهشت را كه خواستار باشی، می توانی انتخاب كنی و در آن وارد شوی.

39- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مَنْ طَلَبَ رِضَی اللهِ بِسَخَطِ النّاسِ كَفاهُ الله اُمُورَ النّاسِ، وَ مَنْ طَلَبَ رِضَی النّاسِ بِسَخَطِ اللهِ وَ كَّلَهُ اللهُ إلَی النّاسِ.

«أمالی شیخ صدوق، ص 167»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: هركس رضایت و خوشنودی خداوند را ـ در أمور زندگی ـ طلب نماید گرچه همه افراد از او رنجیده شوند، خداوند مهمّات و مشكلات او را كفایت خواهد نمود. و كسی كه رضایت و خوشنودی مردم را طالب گردد گرچه مورد خشم و غضب پروردگار باشد، خداوند أمور این شخص را به مردم واگذار می كند.

40- قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنَّ شیعَتَنا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ كُلِّ غِشٍّ وَ غِلّ وَ دَغَل.

«تفسیرالإمام العسكری - علیه السلام -، ص 309، ح 154»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: شیعیان و پیروان ما ـ اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) ـ آن كسانی هستند كه أفكار و درون آن ها از هر گونه حیله و نیرنگ و عوام فریبی سلامت و تهی باشد.