پاسخ :

پایه دوازدهم صفحه۱۰۸ حکایت نگاری سوداگری بار آبگینه

«سوداگری بار آبگینه داشت یکی از باج گیران عنان بارگیرش بگرفت و بر آن آبگینه چوب دست خویش محکم فروکوفت و گفت: ای رفیق، چه در بار داری؟ گفت: اگر چوب دیگر زنی هیچ!»

تاجری بر اسب خود، بار شیشه داشت. در میانه ی راه باج گیران کمین کرده بودند، زمانی که تاجر را به همراه اسب و بار او دیدند یکی از باج گیران افسار اسب او را گرفت و با چوب دستی که در دستش بود محکم به روی بار شیشه ی تاجر کوبید و به تاجر گفت: ای رفیق! چه در بار خود داری؟ تاجر گفت:

اگر بار دیگر چوب خود را بکوبی هیچ چیزی از آن باقی نمی ماند زیرا همه ی شیشه ها می شکستن یا خرد می شدند و نه چیزی برای تاجر می ماند و نه چیزی برای باج گیر! این داستان حکایت آن دسته افرادی است که سعی در کندن از دیگران و سود بردن از آن ها هستند اما با حماقت و ناآگاهی خود موجب می شوند که هم دیگران صدمه ببینند و هم خودشان در این ماجرا سرشان بی کلاه بماند اما کاش به جای آن و به جای سود بردن از زحمات دیگری بدون آنکه خودمان زحمتی بکشیم، برویم و کار کنیم و از دست رنج خودمان بهره مند شویم تا دیگران نیز از طریق ما دچار آسیب و ضرر نشوند. زیرا دزدان هیچوقت سرانجام خوبی نخواهند داشت.

توجه :

برای دیدن سایر ضرب المثل ها و حکایت ها بر روی لینک های زیر کلیک کنید :

نظر هم یادتون نره

پایه دوازدهم صفحه۷۵ نامه ای به وزیر علوم بنویسید و با ارائه دلایل منطقی خواستار حذف کنکور شوید

متن نامه  :

با سلام و احترام و خسته نباشید به وزیر علوم

اینجانب یک دانش آموز پایه دوازدهم هستم ، از شما برای همه ی زحماتی که برای ما می کشید و به نوبه ی خودم تقدیر و تشکر می کنم، بابت همه ی نگرانی ها و تمام تشویش هایی که نسبت به ما دارید اما موضوعی هست که من و خیلی از دوستانم را همیشه آزار داده و می دهد و از شما خواستاریم برای مدت کوتاهی وقت گران بهایتان را برای منه دانش آموز بگذارید و بدون هیچ واسطه ایی حرف های من را گوش دهید. من دوازده سال است که درس می خوانم، دوازده سال است که تلاش می کنم تا با تمام وجودبیاموزم و در آینده بیاموزانم، دوازده سال است که هر روز و هر ساعت چه معلم ها، چه مدیر و چه خانواده از آمادگی کنکور و تلاش و موفقیت از آن سخن می گویند

من و خیلی از دوستانم دوازده سال شب بیداری کشیده ایم که پله پله صعود کنیم و به درجات بالاتر با سربلندی و افتخار برسیم اما تنها در یک روز با یک امتحان و با یک سنجش کل زحمات ما سنجیده می شود و مورد بررسی قرار می گیرد، اما همیشه تمام فکر من این است که نکند در شب قبل از کنکور، مریض شوم یا شاید از استرس زیاد خوابم نبرد و نتوانم آن طور که هستم تمرکز لازم را برای کنکور بگذارم. مثلا همین امسال یکی از دوستان سال بالایی که کل زندگیش را صرف کنکور گذاشته بود و تمام نمراتش و معدلش جزء نمرات برتر بود

درست چند روز قبل از کنکور مادر خود را از دست داد و با همه ی شوق و ذوق این چند سال، روز کنکور حتی رغبت نمی کرد مداد را در دستان خود بگیرد و در نهایت همه ی زحماتش دود شد و به هوا رفت و نتوانست در کنکور قبول شود آن هم تنها در یک شب. آقای وزیر چشمان ما منتظر است که شما به داد این آینده سازان برسید، چه آدم هایی بوده اند که با همین کنکور سرنوشت و آینده اشان به کل تغییر کرده است، چه تلاش هایی که به کل نابود شده است و چه قلب هایی که با یک جواب شکسته است.

توجه :

حتما نظرات خود را زیر هر انشابنویسید تا ما نیز بیشتر برای شما انشا در سایت قرار بدهیم .باتشکر

برای دیدن سایر انشا ها بر روی هر کدام از موضوعات زیر کلیک کنید :

پایه دوازدهم صفحه۵۸ حکایت نکاری

پاسخ :

بیابان گردی را دیدم در حلقه جوهریان بصره حکایت همی کرد که وقتی در بیابان راه گم کرده بودم و از زاد چیزی با من نمانده، دل بر هلاک نهادم که ناگاه کیسه ای یافتم پر از مروارید. هرگز آن ذوق و شادی را فراموش نکنم که پنداشتم گندم بریان است و باز آن تلخ و نومیدی که معلوم شد مروارید غلتان است.

در بیابان فقیر سوخته را                                  شلغم پخته به که نقره خام

در روزگاران گذشته مردی را دیدم که در گروه جوهریان بصره این گونه داستان خود را بازگو می کرد و می گفت: زمانی که در بیابان گم شده بودم و از زیادی راه چیزی برای من از آذوغه خود باقی نمانده بود و دلم از گرسنگی به مالش افتاده بود، ناگهان در راه کیسه ای پیدا کردم. ذوق و شوق زیادی کردم زیرا که تصور کردم گندم پوست کنده است و می توانم رفع گرسنگی کنم اما بعد از دیدن کیسه متوجه شدم کیسه که پر از مروارید است و آن شور و ذوق تبدیل به تلخی و ناامیدی شد.

این داستان  این پیامد را دارد که حتی اگر کیسه ایی زر پیدا کنی اما محتاج غذا باشی آن زر و سکه و مروارید هیچ ارزشی برایت ندارد بلکه برایت آن لحظه غذا و سیر کردن شکمت بالاتر از هر چیزی است حتی از یک صندق پر از مروارید است. هر چیزی در جایگاه خودش حائز اهمیت است. به طور مثال اگر خروارها پول در خزانه داشته باشیم اما از سلامتی برخوردار نباشیم و آن بیماری با هیچ پولی مداوا نشود، آن پول هیچ ارزشی ندارد و به مانند کاغذی باطله می ماند. در بیابان برای انسان فقیر و گرسنه شلغم پخته به مانند نقره ایی با ارزش است در حالی که نقره ی خام در آن لحظه هیچ ارزشی ندارد.

توجه :

برای دیدن سایر ضرب المثل ها و حکایت ها بر روی لینک های زیر کلیک کنید :

نظر هم یادتون نره