پورت موازي و استفاده از آن در پروژه‌ها

هدف

پورت موازي يك سيستم كامپيوتر راهي جهت كنترل پروژه‌هاي سخت‌افزاري مي باشد. در اين فصل با بررسي انواع پورت‌هاي موازي، نحوه استفاده از اين پورت را به عنوان نمونه در چندپروژه خواهيم آورد. نحوه برنامه‌ريزي پورت‌هاي موازي و استفاده از وقفه‌ها در كنترل پورت‌ها را نيز مورد بررسي قرار مي دهيم.

دراين فصل سعي خواهيم كرد با بررسي پورت موازي يا چاپگرها،نحوۀ استفاده از آن در پروژه‌ها و كنترل ابزارهاي خروجي و ورودي و ديجيتال يا آنالوگ با آن را بررسي نماييم. گر چه اين فصل چندان ارتباطي با اسلات‌هاي توسعه ندارد ولي نحوۀ استفاده از يك يا چند آدرس را در پروژه‌هاي سخت‌‌‌‌‌افزاري نشان خواهد داد كه براي طراحان كارتهاي جانبي خارج از اسلات‌ها كه جديدا نيز زياد شده است بسيار مفيد خواهد بود.

1-11 پين‌هاي اينترفيس چاپگر سنترونيكس

پورت‌ موازي به عنوان اينترفيس استاندارد چاپگرها در سيستمهاي 8680 تعريف و استفاده مي‌شود. اين مشابه استاندارد چاپگر اپسيون Fx-100 مي‌باشد. اين پورت داراي 26 پين بوده كه تعداد زيادي سيگنال زمين در آن جهت جلوگيري از تداخل نويز در نظر گرفته شده است. اين 36 پايه را مي‌توان در 4 گروه به صورت زير تقسيم‌بندي نمود:

1.     خطوط اطلاعات كه اطلاعات را از سيستم به چاپگر منتقل مي‌نمايد.

2.     سيگنالهاي حالت چاپگر. اين سيگنالهاي حالت چاپگر را در هر لحظه نشان مي‌دهند.

3.     سيگنالهاي كنترل چاپگر. اين سيگنالها به چاپگر مي‌گويد كه چه عملي بايد انجام دهد.

4.     سيگنالهاي زمين. اين سيگنالها جهت برگشت زمين هر كدام از خطوط اطلاعات و يا سيگنالهاي حالت و كنترل مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

خطوط اطلاعات و زمين آنها

خطوط ورودي D1 تا D8، يك خط موازي جهت ارسال اطلاعات از سيستم كامپيوتر به چاپگر را فراهم مي‌آورند. سيگنالهاي 20 تا 28 خطوط زمين D1 تا D8 مي‌ساشند.

سيگنالهاي حالت چاپگر

سيگنالهاي خروجي فوق از چاپگر به سيستم آمده تا حالت قسمتهاي مختلف چاپگر را به سيستم و برنامۀ كاربردي مورد نظر نشان دهد. اين سيگنالها عبارت‌اند از:

(پين 12) PE : جهت نمايش نداشتن كاغذ توسط چاپگر

(پين 11) BUSY اين سيگنال در صورت آماده نبودن چاپگر جهت دريافت اطلاعات جديد در حالت high قرار مي‌گيرد.يعني زماني كه چاپگر off-line است يا آمادگي دريافت اطلاعات جديد را ندارد به حالت high مي‌رود و به سيستم مي‌گويد كه نبايد براي چاپگر ارسال اطلاعات داشته باشد.

(پين 32) ERROR : يك سيگنال خروجي كه درحالت معمولي high بوده و زماني كه يك خطا (مثلا نبودن كاغذ) رخ دهد به حالت low خواهد رفت.

(پين 13) SLCT : در حالت نرمال به صورت high بوده و از چاپگر به PC مي‌رود و زماني كه چاپگر روشن مي‌شود نشان مي‌دهد كه چاپگر انتخاب شده است.

(پين 10) ACKNLG : جواب دادن به دريافت اطلاعات ارسال شده از سوي كامپيوتر مي‌باشد و اعلان مي‌كند كه آمادۀ دريافت اطلاعات جديد است.

سيگنالهاي كنترل چاپگر

دو سيگنال TROBE (پين 1) و CLNLG به عنوان مهمترين سيگنالهاي كنترلي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. پين NIT (پين 31) به عنوان يك سيگنال ورودي بوده كه در حالت نرمال high مي‌باشد. وقتي فعال مي‌شود (low مي‌شود) باعث باز نشاندن چاپگر شده و يك برنامۀ خاص اجرا خواهد شد. شكل 2-11 كليۀ سيگنالهاي پورت سنترونيكس يرا نشان مي‌دهد. براي ارسال اطلاعات از كامپيوتر به چاپگر مراحل زير انجام مي‌گيرد:

1)     سيگنال Busy كه از چاپگر به سيستم مي‌آيد توسط PC چك مي‌شود تا نشان داده شود كه چاپگر آمادۀ دريافت اطلاعات است (مشغول نيست)

2)     كامپيوتر 8 بيت اطلاعات را بر روي باس اطلاعات كه ما بين چاپگر و سيستم برقرار است قرار مي‌دهد.

3)     كامپيوتر سيگنال TROB را فعال مي‌كند(به حالت low). اطلاعات بايد حداقل 5/0 ميكرو ثانيه روي باس اطلاعات باشد.

4)     خط TROB بايد به آرامي در مدت 5/0 ميكرو ثانيه به حالت low برگردد.

5)     فعال شدن سيگنال TROB باعث فعال شدن سيگنال Busy از سوي چاپگر خواهد شد و به كامپيوتر مي‌گويد كه بايد تا پايان يافتن اين مرحله منتظر شود.

6)     زماني كه چاپگر آمادۀ دريافت اطلاعات جديد باشد سيگنال CLNLG را به حالت فعال ، براي كامپيوتر ارسال خواهد كرد. اين سيگنال براي 5 ميكروثانيه به حالت low خواهد رفت.

2-11 اينترفيس چاپگر PC

در سيستمهاي PC و سازگار با آن ، برنامۀ POST (تست خودش در زمان روشن شدن) به عنوان قسمتي از باياس ، براي وجود و اتصال چاپگر به پورت موازي عمليات تست را انجام مي‌دهد.

 

 آدرس پورت‌هاي موازي (حداكثر 4 پورت قابل تعريف مي‌باشد) در چهار آدرس به صورت جدول زير در محدودۀ فضاي اطلاعات باياس قرار دارند. در اين محدوده فضاي آدرس چك مي‌شود تا مشخص شود كه كدام پورت وجود دارد.

مدار اينترفيس چاپگر از سه پورت I/O اصلي جهت شروع پورت‌هاي I/O به صورت: يك پورت I/O جهت خطوط اطلاعات LPT ها، يك پورت I/O جهت خطوط كنترل ، استفاده مي‌كند.به عنوان مثال اگر آدرس شروع براي پورت LPT1 عدد 378H باشد آنگاه پورت 378H براي اطلاعات، 379H براي خطوط حالت و 37AH براي خطوط كنترل استفاده خواهد شد كه شكل 3-11 سه آدرس فوق را براي LPT1 تا LPT3 نشان مي‌دهد.

مثال : با استفاده از نرم‌افزار ديباگ مشخص كنيد كه كدام پورت چاپگر در دسترس مي‌باشد:

حل:

C:\>DEBUG.

D 40:08L8

0040:0008 7803000000000000

اين نشان مي‌دهد كه آدرس پورت LPT1 كه همان 0378H مي‌باشد در دسترس است و پورت ديگري تعريف نشده است.

 

مثال: در شكل 3-11 آدرس پورت LPTI و 3BCH ذكر كرده‌ايم و درمثال قبل اين آدرس را 378H آورديم، كدام مطلب درست است؟

حل: هر دو مطلب صحيح است. زيرا كارخانه اول از آدرس اصلي 3BCH استفاده كرده است و كارخانه دوم از 378H كه هردو دراست است، براي درستي عمل فوق مي‌توان با فرمان ديباگ آدرسهاي 0040.0008و 0040:0009 را خوانده وباهمديگر مقايسه كنيم.

شكل 4 به طوركامل آدرس يك پورت به همراه سيگنالهاي ورودي ياخروجي به هركدام را نشان ميدهد.

نكته:

سيگنال D5 در پورت كنترل جهت مد توسعه يافته استفاده مي‌شود. اين مد اجازه ميدهد كه خطوط DO تا D7 به صورت دو طرفه عمل نمايند ولي سيستمهاي PC قديمي از مد توسعه يافته پشتيباني نمي كنند(توضيحات بيشتر را در ادامه خواهيم آورد.)

4-11 باس اطلاعات دو طرفه در پورت‌هاي موازي

در كامپيوتر هاي اوليه و تاسالهاي 1987، پورت موازي كامپيوتر به صورت يك طرفه عمل مي كرد به طوري كه فقط قادر به ارسال اطلاعات از سيستم به چاپگر بوديد. براي امكان دريافت اطلاعات(مثلا كابلهاي لينك كه دو كامپيوتر را از طريق پورت موازي به همديگر متصل مي‌نمايد.) از طريق پورت موازي بايد از پورت‌هاي حالت و كنترل آن و همچنين از سيگنالهايي به غير از DO تا D7 استفاده كنيد.

اما در سيستمهاي بعد از 1981، امكان دو طرفه بودن پورت موازي فراهم شد كه دراين قسمت آنها را بررسي خواهيم كرد.

SPP

Spp استاندارد معمولي يا پورت موازي استاندارد (standard parallel port) در اولين سري كامپيوترهاي PC تعريف و وجود داشت. اين حالت جهت سازگاري هم‌اكنون نيز درتمام كامپيوترهاي جديد تعريف و استفاده مي شود. دراين استاندارد باس اطلاعات به صورت موازي به طوريك طرفه عمل مي‌نمايد و فقط اطلاعات را از كامپيوتر به چاپگر ارال مي كند. در اين حالت، طراحان هيچ‌گونه تلاشي جهت خواندن اطلاعات از طريق پورت موازي را نخواهند داشت  زيرا باعث سوختن پورت خواهد شد. بدين خاطر شمانيز هيچ‌وقت به فكر استفاده از پورت چاپگر درحالتspp جهت خواندن اطلاعات نيافتيد.  گرچه جهت خسارت كمتر ويا احتمالا عدم ايجاد خسارت، خطوط پورت موازي با مقاومت پول‌آپ شده‌ اند.

 

2/PS

اولين تغيير در پورت موازي چاپگرها در سال 1987 با آمدن كامپيوترهاي PS/2  به وجود آمد.با آمدن اين پورت موازي، سرعت انتقال به مقدار چشمگيري افزايش پيدا كرد. همچنين مدار داخلي باس اطلاعات به نحوي تغيير كرد كه خطوط انتقال بتوانند به طور يكطرفه كار كنند. در زمان روشن‌روشن كامپيوتر، با باس به طور اتومات اين پورت را درحالتspp تعريف و ست مي كند. همزمان بيت كانتر5(cs)به كاربر اجازه تغيير جهت پورت را مي دهد . در زمان بوت، C5=0 مي باشد، و اين به معني خروجي بودن اطلاعات خواهد بود. با قراردادن C5=1، حالت پورت به صورت ورودي تغيير خواهد كرد.

مثال: فرض كنيد كه آدرس پايه پورت LPT2، دركامپيوترهاي PS/2 و سازگار با آن آدرس 278H باشد. نحوه تغيير بيت C5 جهت تعريف پورت در حالت وروردي را نشان دهيد.

حل: باتوجه به آدرس پايه H 278 براي اطلاعات، پورت حالت H279 و پورت كنترل AH27 خواهد بود.

MOV DX,27AH: DXآدرس پورت كنترل

IN AL, DX;گرفتن اطلاعات جاري

قراردادن C5=1 بدون تغيير چيزي ديگريOR AL, 00100000;

OUT DX; AL;پورت اطلاعات در حالت ورودي قراردارد.

 

 

EPP

مد EPP يا پورت توسعه يافته (enhane parallel port) شبيه پورت PS/2درقسمت قبل است با اين تفاوت كه سرعت آن بيشتر است. اگر از قسمتهاي قبل به ياد داشته باشيد، خطوط از‌دست دادن همچون strobe توسط نرم‌افزار ايجادميشود كه دراين نوع پورت‌ها، اين خطوط به صورت سخت‌افزاري در طراحي پورت درنظر گرفته است. در اين مد يك رجيستراضافي با آدرس پايه بعلاوه 2 تعريف شده است. د رواقع درمدEPP، فضاي آدرس I/O  از آدرس پايه تا پايه بعلاوه 7 وجود دارد. به عنوان مثال، اگر آدرس پايه 278H باشد آنگاه 279Hو 27AH نيز مشابه 278H خواهند بود. همچنين آدرسهاي I/O  به مقدار 27BH تا 27FH روزر هستند.

 

EPC

مد EPC يا پورت با قابليت توسعه يافته (extended capability port) شبيه EPP ولي با سرعت بالاتر مي باشد. در واقع ECP يك مد EPP به علاوه يك DMA سريع جهت انتقال اطلاعات مي‌باشد. وجوئ DMA و فشرده‌سازي اطلاعات در اين مد، آن را به عنوان يك پورت سريع و ايده‌آل جهت كاربردهايي همچون چاپگرهاي ليزري و اسكنرهاي سريع درآورده است. د رواقع اين عامل(داشتن سرعت بالا) با عث توسعه اين مد توسط شركتهاي مايكروسافت، هيولت پاكارد، و ... شد.

در سيسمتهاي جديد، قابليت نوع پورت موازي(ECP, EPP, PS/2, SPP) در ست‌آپ كامپيوتر وجود دارد.

درگاه موازي چاپگر

واسط موازي كامپيوترهاي شخصي يعني LPTI يا LPT2 در مجموع 17 خط ديجيتال را در اختيار ما قرار مي‌دهد كه اين خطوط موجب شده‌اند واسط موازي براي تبادل سريع‌ اطلاعات با ساير مدارهاي واسط مناسب باشد. در اين كتاب، با استفاده از اين 17 خط، تعداد محدودي آزمايش كه ساده نيز هستند، شرح داده شده است. در هر حال همواره بايد هنگام استفاده از واسط موازي احتياطهاي لازم را انجام داد. واسط موازي در مقايسه با واسط سريال د ربرابر اشتباهات غيرعمدي آسيب‌پذيرتر است و نسبتا ساده‌تر خراب مي شود. زيرا هيچ‌يك از اين 17 خط در برابر اضافه‌بار محافظت شده نيستند. در كار با واسط موازي، دستورات زير بايد موردتوجه قرار گيرند:

·         بايد تجهيزات مربوط به درگاه موازي را بايد وقتي كه كامپيوتر خاموش است وصل كرد .

·         ولتاژهاي ورودي بايد بين صفر و 5 ولت باشند.

·         خروجيها نبايد اتصال كوتاه و يا به خروجيهاي ديگر وصل شوند.

·         خروجيها هرگز نبايد به ولتاژ تغذيه تجهيزات ديگر وصل شوند.

 

1-9: خطوط i/o

جدول صفحه بعد تمامي اتصالات را نشان مي دهد . شكل 1-9 نحوه اختصاص‌داده‌شدن پايه‌ها را در يك سوكت 25 راه موجود در كامپيوترهاي شخصي نشان مي دهد. همچنين در صورت به كارگيري كابل چاپگر، مي توان از سوكت 36راه سنترونيكس نيز استفاده كرد. متاسفانه اتصالات كابل‌هاي چاپگر خريداري شده هميشه كاملا مطابق با شكل نشان داده نيست لذا توصيه مي شود كه قبل از به كارگيري كابل، ابتدا آن را به دقت بررسي كنيد.

اغلب مواقع به غير از LPT1 واسط چاپگر ديگري كه بانام LPT2 شناخته مي‌شود، به سيستم اضافه شود. در برنامه زير از LPT1 استفاده شده است. يك چنين برنامه‌هايي را مي توان با تغيير آدرس مبنا، باري خط موازي ديگر به كار گرفت.

 

با به كارگيري ثابت data، يك درگاه خروجي كامل هشت بيتي دردسترس قرار مي گيرد كه در حالت عادي با ارسال اطلاعات به چاپگر مورداستفاده واقع مي‌شود. خروجي با TTL سازگار است لذا سطح ولتاژ حالت بين 5/3 تا 5 ولت مي‌باشد و مي تواند تقريبا جرياني معادل 10 ميلي آمپر را تغذيه كند.

اين درگاه براي خروجي هشت بيتي سريع مناسب است ولي قبل از دسترسي، بايد درگاه را باز كرد تا بين ترتيب ويندوز اجازه خروجي فيزيكي را بدهد. تابع OPENCOM رامي‌توان براي بازكردن واسط موازي كار گرفت.

VB:     OPENCOM     (‘LPT1:’)

          OUTPORT BA,N

دلفي:           OPENCOM (‘LPT1:’);

          OUTPORT(BA,N);

 از بين تعداد زيادي از خطوط كمكي چاپگر، تنها وضعيت پنج ورودي توسط ثبات status نشان داده شود، اين وروديها عبارتند از: ACK , PE, Select, Error و Busy كه وضعيت خط Busy به صورت معكوس رانده مي شود. اغلب اين وروديها با TTL سازگاري دارندلذا بازبودن وروديها به منزله بالاكردن آنها است. همين دليل مي‌توان كليدها را به سادگي به زمين وصل كرد. وضعيت هر پنج كليد را مي توان از آدرس (BA+2) خواند، البته قبل از اين كار بايد واسط راتوسط Open Com باز كرد.

VB:     A=INPORT (‘BA+1):REM status port read

دلفي:           A:=INPORT(BA+1);[status port read]

آدرس درگاه(BA+2) اجازه دسترسي به ثبات control  و متعاقب آن به چهار خط كمكي Init, Auo Fec , strobe و SLST INمي ‌دهد. در حالت عادي كامپيوتر از طريق اين خطوط، اطلاعات مربوط به كنترل به چاپگر ارسال مي كند. درهر صورت وضعيت اين چهار خط را نيز مي توان خواند. اطلاعات به خروجي كنتور- بازداده مي شود. مقاومتهاي بالابر(پول- آپ)به 5+ ولت، تقريبا 3/3 كيلواهم هستند. اگر وضعيت يك خروجي بالا باشد، خط خروجي در حالت امپدانس بالاست و بنابراين مي توان آن را به زمين وصل كرد. وضعيت نسبي اين خطوط را مي توان از طريق ورودي TTL خواند، در نتيجه اين چهار خط را براي ردو بدل اطلاعات در هردو جهت مي توان به كار برد. بايد هميشه به خاطر داشته باشيد كه سه خط از اين چهار خط (Auto Feed , Strobe و SLCT IN) معكوس شده‌اند و فقط خط Init به اين صورت نيست. با استفاده از تابع XOR در برنامه‌ها مطابق مثالهاي زير مي‌توان به سادگي بيت مورد نظر را معكوس كرد:

VB: (خروجي)          OUTPORT BA+2 , A XOR 11

VB(ورودي) :            B=(INPORT (BA+2) XOR 11) AND 15

 

(خروجي) دلفي :     OutPort (BA+2 , A XOR 11);

(ورودي) دلفي:       B:=(Inport (BA+2) XOR 11) AND 15;

2-9: واسط دو طرفه چاپگر

تا كنون خاصيتهاي توضيح داده شده در مورد واسط سنترونيكس استاندارد مصداق داشت. دركامپيوتر‌هاي مدرن ، يك واسط چاپگر توسعه يافته نيز وكود دارد كه واسط ECP يا EPP است ، اين واسط اجازه مي‌دهد تا اطلاعات به صورت دو طرفه از طريق درگاه هشت بيتي چاپگر ارسال شوند. اين واسط‌ها به منظور انطباق با واسط‌هاي چاپگر قديمي ، هميشه در حالت سازگار يا ISA به كار برده مي‌شوند كه در آن تمامي توابع دسترسي همانهايي هستند كه در بالا ذكر شده است.

به همراه استفاده از حالتهاي EPPو  EPC، روشهاي ارسال توسعه يافته‌اي نيز وجود دارد كه در آنها داده‌ها و آدرس‌ها به طور مجزا ارسال مي شوند و همچنين با اين روش مي‌توان كل بلوك‌هاي داده‌ها را ارسال كرد. متاسفانه پياده سازي اين پيشرفتها عملا كارساده‌اي نيست و نيازمند مدارهاي بيروني خاصي است. پيچيدگي كار حتي بيش از چيزي است كه گفته شد، زيرا تراشه‌هاي مختلف كه در كامپيوترهاي متفاوت استفاده شده‌اند، هر يك به روش خاص خود بايد راه‌اندازي شوند. به عنوان مثال راه‌اندازهاي مناسب قادر به كنترل ارتباط اطلاعات با درايوهاي Zip و اسكنرها هستند. ا‌ز آنجايي كه اين حالتها بسيار پيچيده مي‌باشند، از آنها در اين كتاب استفاده نشده است.

درگاه موازي مدرن يك يك مزيت دارد كه كاربران مبتدي با استفاده از نرم افزار مناسب مي توانند از اين قابليت استفاده كنند. اگر واسط چاپگر حالت سازگار با ps/2  را پشتيباني كند، آنگاه در بسياري موارد خواندن هشت بيتي از طريق درگاه چاپگر امكان‌پذير مي شود، بدين منظور يك يا دو بيت كنترلي به استاندارد قبلي اضافه شده است. با استفاده از بيت پنجم (DIR=1) جهت هشت بيت درگاه داده‌ها را مي‌توان به صورت خروجي يا ورودي تنظيم كرد. اگر واسط EPP يا EPC نصب شده باشد، درگاه چاپگر با PS/2 سازگار است و خواندن داده‌هاي موازي را پشتيباني مي كند .

با استفاده از برنامه كوچك زير كه با ويژوال بيسيك 5نوشته شده است مي‌توان تعيين كرد كه آيا واسط، خواندن اطلاعات موازي را حمايت مي كند يا خير. جهت ارسال داده‌ها را مي توان به دو دكمه موجود تغيير داد. واسطي كه فقط با ISA سازگار است هميشه آخرين بايت فرستاده شده رامي‌خواند. در صورتي كه واسط،دادن موازي را پشتيابي كند آنگاه اگر جهت داده ها را به ورودي تغيير دهيد، تمام خطوط داده به حالت بالا و امپدانس آنها بالا مي‌رود. درگاهي كه وروديهاي آن باز باشد، مقدار 255 را نمايش خواهد داد.

پس از تغيير جهت ارسال داده‌ها به منظور خواندن، خطوط 2 تا 9 درگاه چاپگر را به حالت 1 منطقي يعني ؟ ولت تغيير وضعيت مي دهند. در اين حالت آنها امپدانس نسبتا بالايي دارند و مي‌توان با جريان كم تقريبا ؟  ميلي‌آمپر مقاومت آنها را پايين آورد(pull-down) يك خواندن ساده از آدرس مبنا، وضعيت واقعي درگاه را مشخص مي كند. در اين حالت مي‌توان از واسط به عنوان ورودي موازي استفاده كرد. توصيه مي‌شود كه اگر درگاه چاپگر به عنوان ورودي سيستم به كار برده مي‌شود، حتما از مقاومتهاي محافظ استفاده شود. اين كار براي محدودكردن جريان اتصال كوتاهي‌ مي‌باشد كه ممكن است به طور اشتباه در اثر تغيير حالت درگاه به خروجي به وجودآيد.

اگر واسط در جهت خروجي به كاربرده شود، تمام خطوط در حالت امپدانس پايين قرار مي‌گيرند و قادر به تامين جرياني تا حد 30 ميلي‌آمپر خواهند بود. اتصال مسقيم كليدها و ياخروجي مدارات منطقي كاري پرخطر مي باشدزيرا حالت فوق حالتي است كه به طور معمول پس از روشن‌شدن كامپيوتر به وجود مي‌آيد. براي اطمينان از انتقال سريعتر اطلاعات، درگاههاي مدرن چاپگر از راه‌اندازهاي خروجي صنعتي قوي كه بسيار پرقدرت‌تر ا زواسط قديمي سنترونيكس هستند، استفاده مي كنند. بنابراين خطوط داده مي‌توانند به عنوان منبع تغذيه براي مدارات كم‌قدرت، به كار برده شوند.

منبع : سايت علمی و پژوهشي آسمان--صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید
اين مطلب در تاريخ: یکشنبه 02 فروردین 1394 ساعت: 12:18 منتشر شده است
برچسب ها : تحقیق درباره پورت موازي,پورت موازي و استفاده از آن در پروژهها,

 

پارتيشن بندي

براي استفاده از هارد، ابتدا بايد هارد را پارتشين بندي كرد. براي اين كار ابتدا ديسك (سي دي) بوت را داخل سي رام گذاشته تا سيستم از طريق ديسك (سي دي ) بوت شود سپس با تايپ فرمان fdisk وارد fdisk مي شويم تا كار پارتشين بندي هارد را شروع كنيم. از بين گزين هاي موجود.

1- Create Dos Partition or Logical Dos Drive

2- Set Active Partition

3- Delete of Logival Dos Drive

4- Display Partition Information

گزينه اول را انتخاب مي كنيم. (اگر سيستم بيش از يك هارد داشته باشد، در اين قسمت يك گزينه ديگر نيز اضافه مي شود كه مربوط به انتخاب هاردي كه مي خواهيم پارتشين بندي كنيم مي شود) پس از انتخاب گزينه اول، از بين گزين هاي بعدي:

1- Create Primry Dos Partition

2- Creat Extended Dos Partition

3- Create Logical Dos Drive (s) in the Exteded Dos Partition

گزينه يك را انتخاب مي كنيم كه مربوط مي شود به ايجاد پارتشين C كه پارتشين اوليه (Primary) مي باشد. تنها، پارتيشنها، پس ايجاد پارتيشن C، از طريق انتخاب گزينه دو، از نوع Extended ايجاد مي شوند.

نكته: پس از ايجاد پارتيشن c بايد آنرا Active كرد (بااستفاده از گزينه (Set Active Partition . درايو c تنها درايوي است كه Active مي شود.

پس از پايان پارتيشن بندي بايد سيستم را Restart كرد تا بتوان عمل فرمت را انجام داد.

پارتيشن بندي سيستمي با بيش از يك هارد:

براي اينكه سيستمي با بيش از يك هارد (مثلا دو هارد) را پارتيشين بندي كنيم ابتدا بايد تمام پارتشينهاي هارد اول و سپس تمام پارتيشنهاي هارد دوم را ايجاد كرد. با اين تفاوت كه پارتيشن Primary را فقط براي هارد اول ايجاد مي كنيم و در واقع هارد دوم فقط داراي پارتيشنهاي Extenden  مي باشد. (پارتيشن Primary همواره براي يكي از هاردها ايجاد مي شود.

ويندوز xp اين خاصيت را دارد كه هنگام نصب ويندوز، سيستم را پارتيشن بندي كرد كه در قسمت نصب ويندوز به اين موضوع اشاره خواهد شد.

ظرفيت هر پارتيشن (درايو):

پس از اينكه نوع پارتشيني كه مي خواهيم ايجاد كنيم Extended  يا Primary)، مشخص شد، ابتدا كل ظرفيت ديسك نمايش داده ميشود و سپس از كاربر سوال مي شود كه آيا مي خواهيد كل ظرفيت ديسك را به يك پارتيشن اختصاص دهيد؟ كه در صورت مثبت بودن جواب، هارد را فقط به يك قسمت (پارتيشن) يعني پارتيشن c، تقسيم مي كند و در غير اينصورت از كاربر مي خواهد كه ظرفيت درايو مورد نظر را به صورت درصدي يا معمولي وارد كند كه اين مقدار، به ظرفيت هارد و همچنين تعداد پارتيشنهايي كه مي خواهيد ايجاد كنيم بستگي دارد. پس از ايجاد پارتيشن c ابتدا كل فضاي باقيمانده را به كل پارتشينهاي Extended اختصاص دهيم و سپس ظرفيت هر پارتيشن را به طور جداگانه و در زمان ايجاد آن (به صورت معمولي يا درصدي) مشخص مي كنيم.

پاك (Delete) كردن پارتيشنها:

براي پاك كردن يك يا همه پارتيشنها، پس از بالا آمدن با سي دي رام و وارد شدن به Fdisk، از بين گزينه هاي موجود

1- Create Dos Partition or Logical Dos Drive

2- Set Active Partition

3- Delete of Logival Dos Drive

4- Display Partition Information

 

گزينه سه را انتخاب مي كنيم و سپس از ميان گزينه هاي بعدي

1-     Delete Primary Dos Partition

2-     Delete Extenden Dos Pertition

3-     Delete Logical Dos Drive (s) in the Extenden Dos Partition

4-     Delete Non_Dos Partition

ابتدا گزينه يك را انتخاي مي كنيم تا پارتيشن Primary كه همان پارتيشن c مي باشد و سپس با انتخاي گزينه سه، بقيه پارتيشنها را نيز پاك مي كنيم كه در هر مرحله نام پارتيشن مورد نظر سوال مي شود.

فرمت كردن درايو c

پس از اينكه كار پارتشين بندي هارد تمام شد، براي اينكه بتوان سيستم عاملي بر روي سيستمنصب كرد، بايد درايوي را كه مي خواهيم سيستم عامل مورد نظر را در آن نصب كنيم، فرمت كنيم كه اينكار معمولا در درايو c صورت مي گيرد براي اينكار بايد ديسك (سي دي) بوت را داخل سي رام گذاشت پس از اينكه سيستم بوت شد، فرمان مربوط به فرمت كردن درايو c را به صورت زير تايپ مي كنيم.

A: \Format C:/s

كه البته بعضي اوقات /s را نشناخته و بايد به صورت زير تايپ شود:

A: \Format C

نكته: بعضي مواقع، هنگام فرمت كرد درايو c، پيغامي به صورت زير ظاهر مي گردد.

Enter Current Password

براي رفع چنين مشكلي حافظه CMOS را خالي مي كنيم به اين ترتيب كه جامپر كنار باتري را يك لحظه برداشته و دوباره مي گذاريم.

نصب ويندوز

پس از اينكه هارد پارتيشن بندي و درايو c فرمت شد، بايد سيستم عاملي بر روي سيستم نصب كرد تا بتوان به راحتي با آن كار كرد.

نكته: پس از نصب سيستم عامل بايد بقيه درايوها نيز فرمت شوند تا بتوان از آنها استفاده كرد.

ويندوز 98

براي نصب ويندوز 98 ابتدا سي دي ويندوز را داخل سي دي رام مي گذازيم و سپس يك شاخه داخل درايو c ايجاد مي كنيم تا فايلهاي ويندوز در آنجا كپي كنيم و بتوانيم ويندوز را از روي هارد نصب كنيم. در غير اينصورت بايد ويندوز را از روي سي دي آن نصب كرد. (براي كپي كردن معمولا wina 98  يا wina 98 se را كپي مي كنيم) پس از اينكه فايلهاي مربوطه كپي شد، كار نصب را با تايپ فرمان c: \win> setup (با اين فرض كه win همان شاخه ساخته شده در درايو c باشد)، شروع مي كنيم.

نكته: بعضي از اوقات، هنگام نصب ويندوز 98 پيغامي به صورت زير ظاهر مي گردد.

Setup found errors on your hard disk

You must repair this errors berore continuing with setup.

For more information, see setup . TXT on setup disk 1 or the windowd CD_ROM

Press any key to quit setup

براي رفع اين مشكل ابتدا كليد Esc را فشرده تا فرمان زير ظاهر گردد:

C: \win >

( كه در اينجا C همان درايوي است كه ويندوز را در آن نصب مي كنيم و win نيز همان شاخه اي است كه ويندوز را در آن كپي كرديم.

سپس فرمان setup را جلوي اين فرمان تايپ مي كنيم اگر باز هم مشكل رفع نشد، دوباه درايو C را فرمت كرده و از اول شروع به نصب ويندوز مي كنيم. اما ممكن است باز هم مشكل رفع نشود و دوباره همين پيغام ظاهر شود. در چنين موردي فرمان زير را تايپ مي كنيم.

C:\win>setup /ie /is

Wina 98  و wina 98 se

گفته شده كه در زمان نصب ويندوز 98 ابتدا بايد فايلهاي آن را كپي كرد.

براي كپي كردن فايل در سيستمهايي كه داراي CPU با قدرت بالا هستند (P4)، بايد Wina 98 se و براي سيستمهاي داراي CPU با قدرت پايين P_III و قبل از آن بايد Wina 98  را كپي كرد.

ويندوز XP:

براي نصب ويندوز XP بايد سيستمي با حداقل 128 گيگا بايت حافظه رم در اختيار داشت.

ويندوز xp داراي قابليتي است كه كار نصب آن را راحت تر مي كند. براي نصب ويندوز xp، حتي اگر اين ويندوز اولين سيستم عاملي باشد كه مي خواهيم بر روي سيستم نصب كنيم، فقط كافيست كه CD آن را درون سي دي رام قرار دهيم و كار نصب را شروع كنيم.

در اولين مرحله از نصب ويندوز xp (در صورتي كه ويندوز / ويندوز هاي ديگري نيز بر روي سيستم نصب باشد)، بايد بين دو گزينه Upgrade , New يكي را انتخاب كرد. انتخاب كزينه New به اين معني است كه مي خواهيم يك ويندوز جديد (علاوه بر ويندوز موجود) بر روي سيستم نصب كنيم. اما با انتخاب گزينه Upgrae، ويندوز قبلي پاك شده و ويندوز xp جانشين آن خواهد شد.

در آخرين مرحله از نصب ويندوز xp  نيز، بين دو گزينه زير، گزينه دوم (Not right now) را انتخاب مي كنيم.

·         Help protent my by turning on Automatic updates now

·          Net right now

با انتخاب گزينه اول، هر بار كه وارد اينترنت شويم، ويندوز به طور خودكار Update مي شود.

پاك كردن ويندوز xp

براي پاك كردن ويندوز xp ابتدا بايد از طريق شاخه Boot كه در داخل درايوي است كه ويندوز در آن نصب شده، اطلاعات مربوط به ويندوز را پاك كرد تا هنگام بالا آمدن، نام اين ويندوز است ليست ويندوزهاي نصب شده بر روي سيستم پاك شود. سپس درايوي كه ويندوز در آن نصب شده بر روي سيستم پاك شود. سپس درايوي كه ويندوز در آن نصب شده را فرمت مي كنيم تا ويندوز بطور كلي از روي سيستم حذف شود. اما از آنجاييكه كه ممكن بعضي فايلها مخفي باشند، بايد قبل از فرمت كردن، اين فايلهاي مخفي را به به شاخه مورد نظر آورد. (از طريق / show all file Folder option)

پارتشين بندي سيستم از طريق ويندوز xp

همانطور كه قبلا اشاره شد، ويندوز xp اين قابليت را دارد كه هنگام نصب سيستم را پارتشين بندي كند. در واقع درايو (پارتشين ) C در زمان نصب ويندوز به طور خودكار ايجاد مي شود. اما بقيه پارتشينها را بايد پس از نصب ويندوز، طبق مراحل زير ايجاد كرد.

كليك راست بر روي desktop<property<tab/ setting  <Advanced<tab/ Adapter< Change  <tab Driver  <  .... Update Driver<

همچنين كارت گرافيكي را به صورت Outo Roun نيز مي توان نصب كرد كارت صوت و DVD نيز به صورت Outo Run  نصب مي شوند.

براي نصب مودم نيز بايد به طريق زير عمل كرد.

كليك راست بر روي آيكن My computer   < انتخاب گزينه Property  <tab / Device Manager  <  گزينه Modem  <

كليك راست بر  روي آيكن my comuter  <  گزينه manage  < گزينه disk manament<  كليك راست بر روي نوار سبز رنگ (Extended Partition)<  گزينه new partition

نصب درايورها

پس از نصب ويندوز بايد درايورهاي سيستم را نصب كرد تا بتوان از امكاناتي چون صوت، گرافيك و ... استفاده كرد.

براي نصب هر يك از كارتهاي صوت، گرافيك، مودم، DVD و ... بايد ابتدا CD مربوط به آن را داخل CD ROM گذاشت.

براي نصب كارت گرافيگ بصورت زير عمل مي كنيم.

؟

اگر سيستمي داراي CD_writer باشد، بايد نرم افزار Neto را نيز براي آن نصب كرد.

اسمبل كردن

براي بستن يك سيستم، به يك كيس نياز داريم تا قطعات را داخل آن قرار دهيم. در داخل يك case ، يك power (كه در واقع برق كامپيوتر را تامين مي كند (كه درواقع برق كاميپوتر را تامين مي كند)، يك كابل برق، بسته اي حاوي پيچها و پايه هاي كف كيس و همچنين سيمهاي رابط به مادر بورد قرار دارد.

نحوه قرار دادن مادر بورد:

براي شروع كار، ابتدا پايه هاي فلزي را كف كيس مي بنديم تا بتوانيم مادر بورد را روي آنها قرار داده و پيچ كنيم. اين روش از تماس بورد با كف كيس جلوگيري كرده و در واقع مانع ايجاد اتصال كوتاه و در نتيجه مانع سوختن مادر بورد مي شود. به همين جهت بايد توجه داشت كه پايه ها در محلهايي از كف كيس قرار گيرند كه محل لازم براي آنها، بر روي مادر بورد تعبيه شده باشد (در غير اينصورت چون اين پايه ها فلزي هستند اتصال كوتاه ايجاد خواهد شد) سپس حلقه متصل به ديواره پشتي كيس را جدا كرده و حلقه متناسب با همان مادر بورد را (كه همراه مادر بورد در جعبه آن وجود دارد) به جاي آن قرار مي دهيم در نهايت نيز بورد را روي پايه ها گذاشته و پيچها را در محلهايي كه پايه ها قرار دارند مي بنديم. همچنين دو پايه پلاستيكي را زير بورد و در دو طرف آن قرار مي دهيم تا بورد، بر اثر فشارهايي كه ممكن است به آن وارد شود نشكند.

CPU:

براي قرار دادن CPU، ابتدا ضامن آنرا باز كرده و سپس CPU را از گوشه اي كه با سه گوشه ديگر آن تفاوت دارد بر روي همان گوشه از بورد گذاشته و ضامن آنرا مي بنديم. سپس فن CPU را روي آن قرار داده (طوريكه كاملا جا بيفتد) و دو ضامن آنرا در دوجهت مخالف هم مي بنديم تا كاملا محكم شودو زير فن يك ماده خميري شكل وجود دارد كه اين ماده باعث مي شودفن روي CPU چسبيده و از آن جدا نشود.

در انتها نيز سيسم برق فن را درمحل مربوطه بر روي بورد وصل مي كنيم.

RAM:

بر روي هر بورد، دو (و يا چند) محل براي قرار دادن RAM وجود دارد كه مي توان آنرا  بر روي هر كدام از آنها و يا هر دو (در صورتي كه سيستم داراي دو رم باشد) قرار داد. پس از قرار دادن رم در جاي خودش، دو گيزه اي را كه در دو طرف آن قرار دارد مي بنديم.

كارتها:

بطور كلي براي قرار دادن كارتها، ابتدا بايد نوارمستطيل شكل پشت كيس را از محل خود جداكرد.  سپس كارت را در اسلات مربوط به آن گذاشته پيچ آن را مي بنديم. (اسلات مربوط به كارت گرافيگ معمولا به رنگ آبي و اسلات مربوط به كارتهاي ديگر معمولا شيري رنگ مي باشد)

نكته: هر يك از كارتهاي گرافيك، صوت، مودم مي توانند به صورت on Board نيز باشند. به اين معني كه كارت به مادر بورد متصل است و نيازي به صول مجدد آن نيست.

فلاپي درايو- سي در رام- هارد:

هارد و فلاپي درايو را در محل مربوط به آن قرار داده و پيچهاي آن را از دو طرف مي بنديم. براي قرار دادن CD- ROM بايدابتدا قاب جلوي كيس در قسمت سي دي رام را برداشت و سي دي رام را از جلو داخل كيس قرار داد و سپس پيچها را محكم كرد. (CD- Writer) را نيز به همين طريق بايد قرار داد.)

بهتر است قبل از قرار دادن Writer , ROM ابتدا چامپرها را در محل مورد نظر (Master/ Slave /Cable Select(  قرار داد.

همواره بايد يكي (Rom / Writer) را دروضعيت Master و ديگري را در وضعيت Slave قرار داد اما بايد توجه داشت كه سر كابل همواره به آنچه كه در وضعيت Master  قرار دارد باشد. حالت Cable Select نيز به اين معني است كه خودش انتخاب مي كند كه كدام Master  و كدام Slave باشد.

مي توان ROM و Writer را به هم وصل كرده و سپس به Main وصل كرد و هارد را نيز جدا متصل كرد و يا اينكه يكي از ايندو را به هادر وصل كرده و ديگري را جداگانه به main متصل كرد. اگر سيستمي فقط ROM و يا فقط Writer داشته باشد مي توان آن را در حالت Master قرار داده، سر كابل را به آن وصل كنيم. همچنين مي توان كاملا جداگانه اينكار را انجام داد يعني اينكه ROM/ DVD يا Writer را جداوهارد را نيز جدا به Main  وصل كرد.

وضعيت كابل ها:

هر يك از كابل ها بايد به طرز صحيح وصل شود تا از بروز مشكل جلوگيري شود.

در مورد ROM و Writer، كابل ها بايد طوري متصل شوند كه نوار قرمز رنگ كنار آن، به سمت برق رام يا رايتر باشد. در موردفلاپي درايو نيز، در صورتيكه فلاپي درايو درست سر جايش قرار گرفته باشد، نوار قرمز رنگ كنار كابل بايد به سمت چپ باشد (در حالتي كه كيس روي زمين خوابيده است) همچنين طرفي از كابل كه داراي پارگي است بايد به سمت فلاپي درايو باشد. اگر اين كابل بر عكس قرار گيرد، چراغ درايو همواره روشن خواهد ماند. براي هارد هم نوار قرمز كابل بايد به سمت پايه شماره يك باشد. در غير اينصورت سيستم روشن نخواهد بود.

نحوه اتصال سيمهاي H. D.D Mic , Reset _sw , Power _sw , Power LED و ... نيز در دفترچه راهنماي هر مادر بوردي مشخص شده كه بايد طبق دفترچه وصل شود.

در انتهاي كار بايد كليه كابلها و سيمهاي داخل كيس را ببنديم تا داخل كيس شلوغ نشود. گاهي سيمهاي داخلي كيس را از داخل يك آهنرباي حلقوي (كه داخل بعضي كيسها به همراه بسته پيچها وجود دارد) رد مي كنند كه اينكار هم به مرتب شدن سيمها در داخل كيس كمك مي كند و به هم به دليل ايجاد ميدان مغناطيسي از ايجاد noise جلوگيري مي كند.

در نهايت نيز، مانيتور، صفحه كليد، موس و ساير ابزار جانبي را وصل كرده و كليد power را در وضعيت on قرار داده، سيستم را روشن مي كنيم و وارد Setup مي شويم تا ببينيم آيا تمامي قطعات را مي شناسيد يا نه.

قابل ذكر است كه فيش مربوط به موس را به رنگ سبز و فيش مربوط به كيبورد به رنگ بنفش مي باشد.

عيب يابي و روشهاي رفع عيب

بطور كلي مشكلاتي كه يك سيستم با آنها مواجه است، به دو دسته عيبهاي سخت افزاري و عيبهاي نرم افزاري تقسيم مي شوند بنابراين زماني كه يك سيستم با مشكيلي مواجه مي شود، ابتدا بايد مشخص كرد كه اين مشكل چه نوع مشكلي است.

مشكلات نرم افزاري، علل مختلفي مي توانند داشته باشند مثلا ممكن است ويندوز درست نصب نشده باشد ويا هارد به درستي پارتيشن بندي نشده باشد و يا حتي ممكن است سيستم ويروسي شده باشد. كه روي مواجهه با اين مشكلات در هر موردي متفاوت است. گاهي نيز ممكن است سيستم از نظر سخت افزاري با مشكل مواجه باشد مثلا ممكن است فن ها به خوبي كار نكنند كه در اينصورت مي توان آنها را باز كرده، سرويس كرد. و يا ممكن است كابلها شل باشند و يا درست متصل نشده باشند و ...

چند نمونه از موارد پيش آمده:

§    ويندوز هنگام كار كردن قف كرده و كاربر قادر به كار كردن با آن نبود: در اينحالت ويندوز قبلي پاك و يك ويندوز جديد نصب شد كه با اينكار مشكل بر طرف شد.

§    ويندوز سيستم مورد نظر مشكل داشته و كار نمي كرد ابتدا فن ها و كابل ها چك شد و پس از اينكه از درستي آنها اطمينان حاصل شد، مشخص شد مشكل از چيز ديگري است بنابراين جاي IC هاي هارد را عوض كرديم. در اينحالت ويندوز كار مي كرد اما پس از مدتي كار كردن با آن و چندين بار روشن و خاموش كردن، دوباره، ويندوز قفل كرد. در اينحالت نيز جاي RAM را عوض كرديم كه مشكل رفع شد.

§    كاربر Password مربوط به ويندوز خود را فراموش كرده و قادر به وارد شدن به آن نبود ويندوز را پاك كرده و ويندوز جديدي نصب شد.

§    سيستم به محض بالا آمدن قفل مر كرد: پس از اينكه از سالم بودن كليه قطعات اطمينان حاصل شد ابتدا حافظه CMOS را خالي كرده سپس دوباره هارد را پارتيشن بندي و دوباره اقدام به نصب ويندوز كرديم.

§    فن ها به خوبي كار نمي كردند بنابراين فن ها را در آورده تميز كرديم اما با هم به خوبي كار نمي كردند. Main را در آورده و متوجه شديم كه چند تا از خازنها تركيده اند در واقع Main  سوخته شود.(علت نوسانات برق)

شبكه

تعريف شبكه (Net work):

به دو يا چند كامپيوتر متصل به هم شبكه گفته مي شود. ارتباط بين كامپيوترهاي شبكه ممكن است بااتصالات دئمي نظير كابل ها يا اتصالات موقت مثل خطوط تلفن و يا پيوند هاي ارتباطي ديگر باشد. يك شبكه ممكن است در يك محدوده جغرافيايي كوچك نظير يك ساختمان يا محدوده بزرگ جغرافيايي مثل يك شهر يا كشور گسترده شده باشد.

مزاياي شبكه

مزايايي زيادي را مي توان براي به كار بردن كامپيوتر در شبكه بر شمرد كه بعضي از آنها عبارتند از:

1-     اشتراك فايلها و برنامه ها

2-     اشتراك پايگاه داده ها

3-     دسترسي به اطلاعات با حجم زياد در زمان كوتاه

4-     اشتراك منابع شبكه

5-     دسترسي به بيش از يك سيستم عامل

6-     تمركز مديريت

7-     ايجاد گروه هاي كاري

8-     امنيت اطلاعات

9-     ميزان تحمل خرابي

انوع شبكه:

شبكه هاي كامپيوتري از لحاظ وسعت منطقه تحت پوشش و سرعت ارتباطي به چند دسته زير تقسيم مي شوند:

1-     شبكه هاي محلي (LAN)

2-     شبكه هاي منطقه اي (MAN)

3-     شبكه هاي وسيع (WAN)

معماري شبكه (Topology)

به شكل هندسي نحوه اتصال كامپيوتر ها در يك شبكه اصطلاحا توپولوژي يا معماري گفته مي شود و به روشهاي زير دسته بندي مي شوند:

الف- خطي

ب- حلقوي

ج- كامل

د- ستاره اي

ه- تركيبي

اتصال خطي (Bus):

در اين روش ارتباط كامپيوتر ها از طريق يك رشته كابل كه به ترتيب از كامپيوتري به كامپيوتر ديگر كشيده مي شود، برقرار مي گردد. اطلاعاتي كه از طريق يك سيم بر روي كابل قرار داده مي شود از دو طرف امتداد يافته و توسط دستگاههاي ديگر قابل دريافت مي باشد قابل ذكر است كه جهت جلوگيري از انعكاس پيام ها، از وسيله اي به نام Terminator در دو انتهاي آزاد كابل استفاده مي شود. مزيت اين روش، نصب آسان و قيمت ارزان آن مي باشد. همچنين، عيب عمده اين روش، اين است كه در صورتي كه در يك قسمت كابل يا يكي از دستگاهها اختلالي به وجود آيد ارتباط كليه كامپيوتر متصل به اين كابل با شبكه قطع مي شود.

اتصال حلقوي (Ring):

در اين روش نيز مانند اتصال خطي، كابل رابط از يك كامپيوتر به كامپيوتر ديگر متصل مي شود و نهايتا ابتدا و انتهاي دو سر آزاد كابل نيز بهم متصل مي شوند بطوريكه كامپيوتر ها به صورت يك حلقه قرار مي گيرند.

در اين روش، اطلاعات ارسال شده توسط يك كاميپوتر، تنها در يك جهت صورت مي گيرد و در صورت نياز، كامپيوتر ايستگاه مجاور اين اطلاعات را به كامپيوتر بعدي ارسال مي كند. كارايي بهتر كامپيوتر ها در شبكه هاي با ترافيك بالا از مزيت هاي عمده اين روش است و از اشكالات عمده اين روش اين است كه افزودن يا كاستن ايستگاهها در شبكه به سادگي ممكن نيست.

اتصال كامل (complete):

در اين روش هر كامپيوتر، با كامپيوتر هاي موجود در شبكه در ارتباط مي باشد. يعني از هر كامپيوتر، كابل جداگانه اي به تمامي كامپيوترها متصل مي شود به همين دليل در اين روش، سرعت ارتباط بسيار بالا مي باشد. اما هزينه پياده سازي اين روش، مقرون به صرفه نمي باشد.

اتصال ستاره اي (Star):

در اين روش هر كامپيوتر، از طريق كابل مخصوص خود، به دستگاه كنترل كننده مركزي (centeral Hub) متصل مي شود. دستگاه كنترل كننده مركزي در اين روش، تنها يك تكرار كننده مي باشد.

عيب اصلي اين روش، كابل كشي زياد و هزينه بالاي آن است و از مزاياي عمده اين روش، سهولت انتخاب محل كامپيوتر ها و نيز عدم ايجاد اختلال در كار ساير كامپيوتر هاي شبكه درصورت خرابي يكي از ايستگاهها مي باشد.

اتصال تركيبي (Hybrid):

در اين روش كامپيوترهاي مختلف، بصورت تركيبي از روشهاي قبلي به يكديگر متصل مي شوند.

اتصالات شبكه

ارتباط بين شبكه ها به دو روش زير صورت مي گيرد.

الف) Hardwire

ب) Wireless

در اين روش Hardwire، از خطوط تلفن، كابلهاي فيبر نوري و خطوط ارتباطي ويژه، همچون Leased Line استفاده مي شود. عموما از اين روش براي ارتباط در فواصل نزديك استفاده مي شود. استفاده راحت و ارزاني اينگونه اتصالات از مزاياي آن مي باشد در روش Wireless ارتباط بين شبكه ها از طريق امواج مخابراتي بر قرار مي شود براي فواصل متوسط (مثلا دانشگاههاي يك شهر) از آنت هاي فرستنده و گيرنده ويژه كه بصورت مستقيم در مسير ديد يكديگر قرار دارند، استفاده مي شود امروزه اينگونه از آنتن ها تا دهها كيلومتر برد دارند اما در مسافتهاي طولاني از ماهواره هاي مخابراتي جهت برقراري ارتباط شبكه ها استفاده مي شود.

قرار دادهاي مهم شبكه

قرار داد شبكه مجموعه اي از روشها و ضوابط ارتباطي است كه شامل قوانيني در خصوص چگونگي انجام قسمتي يا تمامي فرآيند ارتباط مي شود. اينگونه از قرار دادها، توليد كنندگان تجهيزات سخت افزاري و نرم افزاري، شبكه را ملزم به رعايت ضوابط و روشهاي استانداردي جهت فرآيند ارتباطي مي نمايد. لذا محصولات توليدي شركتهاي مختلف بدون ايجاد مشكل در كنار يكديگر با يك قرار داد (Protocol) كار مي كنند.

برخي قرار دادهاي مهم شبكه

1-     قرار داد Ethernet

2-     قرار داد IEEE 802.3

3-     قرار داد TCP /IP

4-     قرار داد IPX/SPX

5-     قرار داد Talk Apple

6-     قرار داد IBM /Microsoft

ضمائم

كليه داده ها مربوط به روز چهار شنبه 16 شهريور (7 سپتامبر 2005) مي باشد:

NOTEBBOOK

 

 

 

ASUS

 

COMPAQ (HP)

 

CPU

 

Intel

 

 

HATD SCSI

 

MAXTOR

 

CD- ROM

 

 

 

FLOPPY

 

NEC	3.5	-	SAZGARGHAM	000/62
NEC	3.5	SILVER	SAZGARGHAM	000/67
NEC	3.5	BLACK	SAZGARGHAM	000/67
NEC	EXT	-	SAZGARGHAM	000/230
NEC	EXT	BLACK	SAZGARGHAM	000/230
NEC	EXT	SILVER	SAZGARGHAM	000/230
SONY	1.44	-	IRAN RAHJOO	000/65
SONY	EXT	-	IRAN RAHJOO	000/310
IOMAGA	EXT	-	FAREH	0000/390

 

ADSL MODEM

Model

Type

Key Chipset

Memory

Prive®

 

AZTECH

AZTCH

 

GRAPHIC CARD

 

 

AKN

NVIDIA

 

بررسي وضعيت سهام چند شركت فن آوري اطلاعات:

 

 

شماره سريالهاي پر كاربرد:

Windows 98:

Are W9DM-HDKF2-3X2V7-PY3FC-G97TD

Windows XP 2002:

CRTGH- B68P2-XB6JC-44GCD-X9JKM

 

Windows XP 2004:

YQ7XW-QPT6C-233QF-RRXC7- PF7TY

Offce 200:

Gc6j3-gtq62- fp876-94fbr- d3dx8

Office 2003:

GWH28- DGCMP-P6RC4-6J4MT-3HFDY

منابع و مطالعات جنبي:

1-     خودكار آسان ويندوز xp

تاليف: كارت سيمونز

مترجمين: مهندس محمد تقي فرامرزي- مهندس جمشيد گيلاني پور

2-     اصول سخت افزار, مونتاژ و تعمير كامپيوتر هاي شخصي

3-     رايانه كار شبكه اينترنت

تاليف:مهندس مجيد سبز علي گل

4- ماهنامه ارتباط

 

منبع : سايت علمی و پژوهشي آسمان--صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید
اين مطلب در تاريخ: یکشنبه 02 فروردین 1394 ساعت: 12:16 منتشر شده است
برچسب ها : تحقیق درباره پارتيشن بندي,پارتيشن بندي,تحقیق درباره طریقه پارتيشن بندي,

 

مودم چیست و چگونه کار می کند؟

امروزه،ارتباطات از ضروریات زندگی است.هم اکنون اینترنت با رشدی بسیار سریع و با استفاد از فن آوری ارتباطات موجب به دنیا آمدن چندین صنعت جدید نیز شده است .

کلید برقراری ارتباطات کامپیوتری خوب ،به ویژه نوع راه دور آن ،مودم است . این وسیله کوچک هر کامپیوتری را به کامپیوتری دیگر که فاصله زیاد با یکدیگر دارند مرتبط کند.

ارتباطات با مودم از طریق یک یا دو نوع تماس حاصل می شود: کابل تلفن یا سیگنالهای نوری. این وسایل کامپیوتر شما را از طریق نرم افزارهای مختلف به سایر نقاط جهان وصل می کنند. می توانید از مودم برای ارسال پیامهای تایپ شده به اشخاص دیگر بهره بگیرید ( پست الکترونیک) ، پیامهای خود را به صورت اطلاعیه به گروهی از مردم برسانید ، مقادیر هنگفبی از اطلاعات را روی اینترنت ببینید و آنها را چاپ کنید، فکس بفرستید و دریافت کنید، و حتی کاری کنید که به تلفنهایتان پاسخ بدهد. این خدمات پیشرفته ی ارتباطاتی که مودم فراهم می کند می تواند زندگی را ساده تر کند، اما باید دانست که از کجا باید شروع کرد. از اول شروع می کنیم.

کلمه ی « مودم » از حروف اول دو اصطلاح کاملا فنی گرفته شده است:Modulation (به معنی مد گردانی) و DEModulation ( به معنی وامد گردانی). داده هایی که یک کامپیوتر می فرستد در اصل سیگنالهایی رقمی (دیجیتال) هستند. مودم داده های کامپیوتری را به صورت نواهایی صوتی در می آورد( عمل مد گردانی مودم) تا بتوانند از طریق خطوط تلفن آنالوگ، سیگنالهای آنالوگ را حمل نی کنند، چنین سیگنالهایی را با طول موج اندازه گیری می کنند.) در پی آن مودم واقع در کامپیوتر مقصد سیگنالهای دیجیتالی در می آورد که کامپیوتر می تواند آنها را بخواند (عمل وامد گردانی مودم).

مودمها دو نوعند:

وقتی بخواهید مودم بخرید، در خواهید یافت که انواعی از مودم را برای پی سی های رومیزی می فروشند و انواعی دیگر را برای پی سی هان کیفی. ابتدا روی مودمهایی بحث می کنیم که رای پی سی های رومیزی طراحی شده اند. دو نوع مودم عرضه می شود که به مودمهای داخلی و مودمهای خارحی شهرت یافته اند . مودمهای داخلی تخته مدارهایی هستند که وارد شکاف گگسترش داخل جعبه ی کامپیوتر می شوند. اکثر کامپیو ترهایی که در حال حاضر فروخته می شوند دارای مودم داخلی هستند، بنابراین تنها کاری که برای به کار انداختن مودم باید انجام دهید وصل کردن سیم تلفن به فیش اتصال واقع در پشت جعبه ی کامپیوترتان است .

مودمهای خارجی درون جعبه هایی مجزا از جعبه ی کامپیوتر قرار می گیرند. ای جهبه ها معمولا کوچکتر از تلفن هستند و می توانند هم با کامپیوتر های رومیزی به کار بروند و هم با کامپیوترهای کیفی و کتابی. روی جعبه ی این نوع مودمها چراغهایی وجود دارد که کار کردن مودم یا وجود اشکال در آن را به درگاه COM ( در گاه سریال نیز گفته می شود ) وصل کرد که در پشت جعبه ی کامپیوتر قرار دارد. ( بسیاری از مودمهای خارجی آراپتور برق دارند که باید سیم آنهارا نیز به برق وصل کرد.) مودمهای داخلی نیز یک درگاه COM را به کار می گیرند، اما خودشان آن را فراهم می کنند و نیازی نیست که از دز گاه COM پشت جعبه ی کامپیوتر استفاده کنند.

پیش از آن که مطلب مودمها را ادامه دهیم نکته ای را به اجمال درباره ی در گاههای COM می گوییم . بعضی از وسایل سخت افزاری به ارتباط با کامپیوتر نیاز دارند، این وسایل از درگاه (port) برای ارتباط با کامپیوتر تهره می گیرند. COM علامت اختصاری COMmunication به معنی « ارتباطات» است وقتی می گوییم درگاه سریال، منظور آن است که نحوه ی ارتباط کامپیوتر با وسیله ی جانبی از طریق رابط سریال و به صورت سریال (پیاپی) انجام می گیرد. بسیاری از پی سی ها می توانند چهار درگاه COM داشته باشند، اما یسیتم عامل نمی تواند COM1 را از COM3 تمیز بدهد( و همینطور COM2 را از COM4 ). این مسئله وقتی که دو وسیله ی سخت افزاری ، مثلا مودم و پویشگر بخواهند به طور همزمان از این درگاهها بهره بگیرند موجب دردسر می شود.

تنها را جلوگیری از این مسئله از طریق نرم افزاری است که هر دو وسیله سخت افزاری را می تواند تشخیص بدهد و با آنها جفت و جور است. در اکثر مواقع ، نرم افزار هنگام نصب وسیله ی جانبی می تواند درگاه COM استفاده نشده را بیابد. با این همه گاهی برخورد پیش می آید و خودتان باید مسئله را حل کنید.

حال دوباره به بحث مودمها بر می گردیم . هم انواع داخلی و هم انواع خارجی مودمها سوئیچهای خاصی به نام DIP دارند که پارامترهای مودم را کنترل می کند. این موئیچها به حالت روشن یا خاموش میزان می شوند. پیش تنظیم کارخانه معمولا مطابق تنظیم مورد نیز کامپیوتر است. اما اگر چنین تنظیمی در امور دیگر مداخله ی بیجا کند لازم است که به دفتر چه ی راهنمای مودم مراجعه کنید و دستور العملهای لازم برای تغییر حالت سوئیچها را بیابید و به کار ببندید.

کسانی که کامپیوتر کتابی دارند از نوع سوم مودمها می توانند بهره بگیدند: پی سی کارت (PC Card) مودمی (پی سی کارت وسیله ای به اندازه یک کارت شناسایی است که یک وسیله ای به اندازه ی یک کارت شناسایی است که یک وسیله ی جانبی را از طریق شکاف تعبیه شده در کامپیوتر کتابی وصل می کند.)در اصل این نوع مودم را نیز می توان مودم خارجی نامید زیرا قطعه ای جدا از سخت افزار کامپیوتر است.

کدام مودم برای شما بهتر است؟مانند هر چیز دیگری اینها نیز هر کدام مزایا و معایب خاصی دارند.اما یک نکته ی مهم را به خاطر داشته باشید:قطعات و وسایل سخت افزاری معمولا پس از یکی دو سال از رده خارج میشوند و انواع جدیدترین و قدرتمندتر ار راه می رسند.از ارتقا دادن مودم های خارجی بسیار ساده تر از ارتقا دادن مودم های داخلی است.

ضمنا مودم خارجی یک حسن دیگر دارد ،آن را می توانید برای چند کامپیوتر به کار ببرید، هروقت بخواهید روی کامپیوتر دیگر مودم داشته باشید کافی است مودم را از کامپیوتر قبلی قطع کنید وبه کامپیوتر جدید وصل کنید.اما مودم داخلی یک حسن بزرگ دارد و آن این که میزتان را شلوغ و در ضمن درگاه سریال پشت جعبه کامپیوتر را اشغال نمی کند.

سرعت عمل:

سرعت احتمالا مهمترین خصوصیت هر مودمی است.سرعت مودم را بر حسب ((بیت در ثانیه ))یا bps می سنجند،که مقدار داده هایی است که در یک ثانیه می تواند ارسال شود.(البته بیشتر کیلو بیت در ثانیه یا Kbps معمول است.)

حداکثر سرعت مودمهای دو طرف ارتباط حتما نباید مساوی باشند،اما اگر چنین باشد بهتر است.دو مودم برای برقراری ارتباط نوعی تبادل پیام مشهور به ((تایید گیری)) یا handshake دارند .سرعت انتقال داده ها طی عملیات تایید گیری بر اساس سرعت مودم آهسته تر تعیین می شود.به عنوان مثال،اگر مودم آهسته تر تعیین می شود.

به عنوان مثال،اگر مودم شما سرعت 28000 بیت در ثانیه و مودم طرف مقابل سرعت 14000 بیت در ثانیه داشته باشد عملیات انتقال داده ها با سرعت 14000 بیت در ثانیه روی می دهد.در حال حاضر مودم های 28 کیلو بیت در ثانیه بسیار به کار می رود،ولی مودمهای 56,33.3 کیلویی نیز به بازار عرضه شده است.

واحدهای دیگری نیز برای اندازه گیری سرعت مودم ها وجود دارد. یکی از آنها سرعت باد (baud rate)است که غالبا به طور نادرست به کار می رود. داده هایی که بین کامپیوتر نقل و انتقال می یابد از طریق یک رشته تپ(پالس) به جلو و عقب حمل می شود.

هر پالس یک باد است وهر باد بسته ای (packet) با تعداد خاصی از بیتهاست.به عنوان مثال ،سرعت باد 1200 ( یعنی 1200 پالس در ثانیه) که هر باد آن بسته ای 8 بیتی باشد معادل سرعت انتقال داده ای 9600 بیت در ثانیه است. با آن که ممکن است در جاهای دیگر این دو واحد اندازه گیری را به طور یکسان به کار ببرند، در این مقاله همواره سرعت مودم را بر حسب بیت در ثانیه ذکر می کنیم.

مودمها برای برقراری ارتباطات پایدار و در بالاترین سرعت، از چند نوع قرار داد (پروتوکل) یا قوانین جاده های مخابراتی بهره می گیرند. این قرار دادها در صنعت مودم سازی استاندارد شده است. با این همه ، برای انواع مختلف ارتباطات قرار دادهای مختلفی وضع شده است. در اینجا متداولترین قرار دادها و منظور از آنها را به اجمال بررسی می کنیم.

مودمها برای افزایش سرعت انتقال داده ها باید فشرده سازی داده ها را پشتیبانی کنند . فشرده سازی داده ها از طریق مودم به وسیله ی حذف زوائد یا جایگزین کردن چند کاراکتر به جای تعداد بسیار بیشتری کاراکتر انجام می گیرد. این عمل حجم داده ها را پیش از انتقال کوچک می کند ، یعنی تعداد بیتهای کمتری انتقال می یابر و در نتیجه سرعت انتقال بالا می رود. در اکثر مواقع تنظیمهای مربوط به فشرده سازی را کارخانه ی سازنده ی مودم انجام می دهد در نتیجه شما نباید نگران پروتوکلهای مربوط به فشرده سازی باشید.

این که داده ها به سرعت انتقال یابند بسیار مهم است ، اما مهمتر از آن انتقال بدون خطا است. پروتوکلهایی نیز برای تصحیح خطا  وضع شده است که همگام با فشرده سازی داده ها کار می کند. بدین منظور داده ها به صورت بلوک بلوک شکسته می شوند. سه پروتوکل پر استفاده ZMODEM , YMODEM , XMODEM نام دارند و اساسا قواعد انتقال داده ها هستند.

بلوکهای XMODEM به صورت بلوکهای128 بایتی و بلوکهای YMODEM هد کدام1024 بایتی هستند. روش YMODEM داده ها را سریعتر اما XMODEM داده ها را برون خطا انتقال می دهد.

ZMODEM داده ها را در دسته های بزرگ انتقال می دهد؛ اگر بخشی از داده ها ارسا و ناگهان ارتباط قطع شود ، این پروتوکل می تواند بعدا بقیه ی داده ها را بفرستد و لازم نیست که از نو همه ی داده ها اسال شود این پروتوکل برای فایلهای بزرگ بسیار خوب عمل می کند.

از تنظیمهای متداول دیگر که ممکن است لازم باشد انجام دهید تعیین بیت پریتی (Parity) و بیت توقف (Stop bit) است . پریتی یک روش ساده ی تصحیح خطا و بیتی اضافی در انتهای حد هفت بیت از داده هاست. این بیت به کامپیوتر امکان می دهد که تایید کند که داده ها درست دسیده اید یا خید. این روش ساده برین شکل وارسی خطا است و با پیشرفت فشرده سازی داده ها و کاربرد گزینه های   YMODEM,XMODEM یا ZMODEM استفاده از آن منسوخ شده است. در نتیجه ، تنظیم معمول پریتی باید None باشد. بیتهای توقف نشان می دهند که مودم ارسال داده ها را متوقف کرده است و منتظر پاسخ از مودم گیرنده است . مورد استفاره ی این بیتها در مواردی است که شما مطمئن نیستید که یک فایل مشخص در چه مدت زمانی از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر انتقال خواهد یافت. برای این که دو کامپیوتر ارتباط برقرار کنند لازم است که تنظیمهای قرار دادی یکسانی داشته باشند. این قرار دادها در زمان تایید گیری بررسی می شوند و اگر مطابق نباشند ازتباط برقرار نمی شود.

کنترل جریان (flow  control) تنظیمی دیگر است که در تعیین سرعت انتقال داده ها کمک میکند .(یکسان بودن این پارامتردر هر دو پی سی طرف ارتباط ضروری نیست.)این پارامتر شبیه بیتهای توقف است،ولی کنترل جریان با سرعتی سر و کار دارد که در آن کامپیوتر شما داده ها را به مودم می فرستد،اطلاعاتی را که به مودم فرستاده شده تنظیم می کند و وقتی داده ها ار ظرفیت حافظه میانگیر (buffer)داده های مودم فراتر برود جریان ارسال را متوقف میکند.(حافظه ی میانگیر داده ها را ذخیره می کند و بر اساس سرعت مودم داده ها را برای ارسال به مودم می دهد.)

اکثر مودم ها امکان تنظیم شماره گیری نواختی یاتون (tone  dialing)یا شماره گیری تپی یا پالس(pulse)را نیز فراهم میکنند .وقتی مودم عملیات اولیه ی شماره گیری را انجام میدهد می تواند  از طریق بلند گوی پی سی ،تون شماره گیری یا صدای شماره گیری و همچنین و موقع تایید گیری تونی دیگر را بشنوید.این صدا علاوه بر آن که برقرای ارتباط را به شما تفهیم می کند این نکته را نیز می گوید که مودمتان روی تون میزان شده استیا روی پالس.

همچنین موقع قطع ارتباط نیز صدایی را خواهید شنید.البته،صدا وقتی هست که بلند گوی مودمتان در حالت روشن باشد،که معمولا تنظیمی از قبل و توسط کارخانه است.

چطور می توانی بلند گو را خاموش کنید؟مودم یک قطعه سخت افزاری از کامپیوتر استو پیش از برقرای ارتباط با کامپیوتری دیگر،باید رابطه ی کامپیوتربا مودم خودش برقرار شود.این ارتباط به کمک یک رشته فرمان مشهور به فرمانهای AT حاصل می شود.

این فرمانها در بر گیرنده ی همه ی تکالیفی است که مودم باید انجام دهد،مانند استفاده از شماره گیری تونی یا پالسی،یا روشن یا خاموش بودن بلند گو و غیره.دفتر چه راهنمای مودم حاوی جدولی از فرمانهای AT و نحوه ی استفاده از آنهاست.(فرمانهای AT در مودم های مختلف دارای تفاوت های جزئی هستند،از همین روی،دفتر چه راهنمای مودم خود را هیچ گاه دور نیندازید.)با این همه ،اکثر برنامه های نرم افزاری ارتباطی و اینترنت که امروزه عرضه می شود تکالیف مودم را با فعال شدن گزینه های منو انجام می دهند،در نتیجه هرگز نیازی به فرمانهای پیچیده و دشوار AT ندارید.

مودمها امکانات فکس را هم دارند:

 تا چند سال پیش، از مودمها فقط برای انتقال فایلهای داده ای بهره می گرفتند . امروزه، مودمها عملیات دیگر ارتباطی را نیز انجام می دهند که متداولترین آنها امکانات فکس شدن مودم است.                                

فاکس /مودم،در بیشتر موارد،با دو سرعت توصیف می شود یکی برای انتقال داده ها ودیگری برای انتقال فاکس .سرعت فکس به طور معمول آهسته تر از سرعت مودم است ومعمولا به عنوان سرعت دوم روی جعبه ی بسته بندی فاکس/مودم نوشته می شود (به عنوان مثال28800/14400 ) . استفاده از فاکس/مودم چند مزیت نسبت به دستگاههای فکس معمولی دارد. به عنوان مثال ، از کاغذ کمتری استفاده می کنید زیرا مجبور نیستید که سندی را که می خواهید فکس کنید به چاپ برسانید.

همچنین می توانید شماره گیری تلفنهای خود را به وسیله ی مودم انجام دهید. بسیاری از برنامه های دفتر چه تلفن به شما امکان می دهند که شماره تلفنی را از فهرست شماره تلفنها بیابید و از مودم بخواهید که شماره را بگیرد. سپس می توانید با استفاده از بلند گوهای کامپیوتر خود پاسخ را بشنوید و گوشی تلفن را بردارید و صحبت کنید.

از خصوصیات پیشرفته ی دیگر که بسیاری از مودمها فراهم می کنند پست صوتی و فاکس-طبق تقاضاست. چندین برنامه ی نرم افزاری عرضه شده است که به شما امکان می دهند یک سیستم پست صوتی با استفاده از میکروفون و بلندگوهای کامپیوتر و همچنین مودم برپا کنید. این نرم افزار به مودم دستور می دهد تا به هر تلفنی که زده می شود پاسخ دهد و سپس پیغام از پیش ضبط شده ی شما را پخش کند و از تلفن کننده بخواهد که پیغام خود را بدهد. خصوصیت فاکس-طبق تقاضا به تلفن کنندگان امکان می دهد که اسناد در خواستی خود را به صورت فکس از شماره تلفن شما بگیرند. و وقتی ارتباط خود را سیستم شما قطع کند، مودم به صورت یک ماشین فکس در می آید و اسناد در خواست شده را ارسال می کند.

مودمهای موبایل:

مودمهای بی سیم و موبایل نیز ساخته شده است که می تواند ارتباطی همیشگی را برقرار کند. مودمهای بی سیم در اندازه های مختلف عرضه شده است. بعضی از آنها به اندازه ی تلفن موبایل هستند، آنتنهای کوچکی دارند و به یک درگاه سریال خارجی وصل می شوند. بعضی از آنها به صورت پی سی کارت هستند که آنتن دارند اما خیلی به صورت کوچک و فشرده شده. با این وسایل ، داده ها روی امواج رادیویی انتقال می یابند و می توانید داده ها را هم دریافت و هم ارسال کنید. لازم نیست مودم طرف مقابل هم بی سیم باشد. در واقع با مودمهای بی سیم حتی فکس هم می توانید ارسال کنید.

مجموعه فرمانهای AT :

حتما توجه کرده اید که وقتی برنامه ی ارتباطاتی شماره ای را می گیرد حروفی عجیب و غریب روی صفحه نمایش به نمایش در می آید، این حروف «مجموعه ی فرمان AT» است که ابتدا آن را شرکت Hayes طراحی کرد و بعدها شرکتهای دیگر آن را بر اساس نیازهای خود تکمیل کردند. نرم افزار ارتباطاتی از این حروف برای کنترل مودم بهره می گیرد. متاسفانه ، مجموعه فرمان ATی استانداردی وجود ندارد. هر یک از سازندگان مودم فرمانهای مورد نیاز برای فعال کردن خصوصیات مودمشان را خودشان خلق می کنند. بنابراین، یادتان باشد که دفترچه ی راهنمای مودم خود را که حاوی این فرمانهاست دور نیندازند. برنامه های ارتباطی خوب لایه ای می سازند که مجموعه فرمانAT از نظر شما پنهان باشد. با این همه ، بهتر است چند فرمان اساسی را بفهمید. اگر وارد حالت ترمینال شوید ( بعضی برنامه های ارتباطی ممکن است چنین اجازه ای ندهند) ، می توانید فرمانهان AT را وارد کنید( باز هم می گوییم آن کتابچه های راهنما را دور نیندازید!)

وقت سکوت:

نرم افزار ارتباطاتی خوب به شما امکان می دهد که بلند گوی مودمتان را خاموش کنید . اگر برنامه تان چنین امکانی را نمی دهد، می توانید به طور دستی آن را انجام دهید. وارد کردن "ATMO" در حالت ترمینال بلندگو را خاموش خواهد کرد. نمونه هایی از دستور های دیگر ، M1 (بلند گو هنگام شماره گیری روشن و پس از اتصال خاموش)، M2 (بلندگو همیشه روشن ). و M3 (بلندگو هنگام شماره گیری خاموش . و و قتی نشست ارتباط به پایان می رسد روشن ) است. برای این که بلندگو همیشه خاموش باشد از M0 استفاده کنید.

وقتی تنظیمات به هم خورد:

شاید AT&F مهمترین فرمان AT باشد. هرگاه تنظیمها را خراب کنید به طوری که مودم از کار بیفتد، وارد کردن "AT&F" مودم را به تنظیمهای از پیش تعریف شده ی سازنده مجددا تنظیم می کند. اما هشیار باشید: بعضی از سازندگان تنظیمهای چند گانه می دهند و AT&F همه ی آنها را پاک خواهد کرد. روش مطمئن تر فرمان ATZ است که مودم را به حالت بیدار از پیش تعریف شده ی سازنده مجددا تنظیم می کند.

فرمان AT13 شماره ی نسخه firmware را نشان می دهد. البته ، بعضی از سازندگان از فرمان متفاوتی بهره می گیرند. پس آن دفترچه ی کوچک راهنما را دور نیندازند.    

UART:

با سریعترین مودمها،تعدادی از سازندگان و فروشندگان مودم معتقدند که تراشه ی کنترل کنندی سریال پی سی (یعنی تراشه UART)توان همگامی با مودم ها را ندارد.درگاه (port) سریال بیتهای موازی را – که پردازنده پی سی به کار می برد – به بیتهای پشت سر هم سریال تبدیل می کند و از آنجا به مودم می رود.در قلب درگاه سریال تراشه ای به نام UART.نام UART علامت اختصاری «گیرنده/فرستنده ناهمزمان عمومی»تراشه UART در پی سیها قبلا تراشه 8250 یا19450  بود و بعد 16550A آمد.

به دلیل ضعیف درگاه سریال،UARTهایی با بازدهی بیشتر و همچنین ترکیبی از سخت افزار و نرم افزار خاص بالا بردن بازدهی درگاه سریال به بازار عرضه شده است.آیا خرید اینها لازم است؟

پاسخ به روشی بستگی دارد که از مودم خود بهره میگیرد.اگر کارتان با مورو این باشد که از فایلهای از پیش فشرده شده ی BBSها یا خدمات روی خطی (on-line)بهره ی بگیرید،نیازی به سخت افزار جدید ندارید.هر چند،اگر در اکثر اوقات به انتقال دادن فایلهای قابل فشرده شدن مشغول هستید بد نیست روی محصولات فوق الذکر مطالعه کنید.

همان گونه که گفتیم وقتی داده ها از پی سی به مودم، یا برعکس،می رود باید از تراشه ی UART عبور کند شما می توانید سرعتی را که در آن مودم و کامپیوتر ارتباط برقرار میکند کنترل کنید.این سرعت به سرعت DTE مشهور است و معمولا می توانید از طریق نرم افزاری آن را معین کنید.

انتخاب سرعت DTE مناسب در اصل به سرعت مودم و نوع داده هایی که می خواهید ارسال کنید بستگی دارد.به عنوان مثال،اگر مودم 28.8 کیلو بیت در ثانیه ای دارید که از فشرده سازی V.24bis با نسبت 4 به1 بهره می گیرد،برای بازدهی خوب باید DTE خود را به 28.8 ضرب در 4 یا 115.2 کیلو بیت در ثانیه تنظیم کنید.

بعضی از پی سی هایی که امروزه فروخته می شوند تراشه ی 8250  UART یا 16450 را دارند.اشکال این تراشه ها در آن است که اگر سرعت DTE را خیلی زیاد تنظیم کنید ممکن است کامپیوترتان قادر نباشد همه ی داده هایی را که به درگاه سریال می آیند بگیرد.

هر گاه DTE را روی سرعت بالا تنظیم کرده باشید و خطا با ارسال مجدد روی داده باشد بهتر است تراشه ی 164550A  را به جای 16450 قرار دهید.این تراشه امکاناتی دارد که تنظیم DTE روی سرعت های بالاتر را میسر می سازد.چنانچه باز هم مشکل داشتید می توانید از سخت افزارهای خاصی که برای این کار طراحی شده اند بهره بگیرید.

    

مودم سرعت بالا و خانواده فاکس

CH2056            -             V.90/56,000bps    

CH1799            -             V.34bis/33,600bps

CH1798            -             V.34/28,800bps    

CH1794            -             V.32bis/14,400bps

خصوصیات:

. V.90, V.34bis, V.34,  V.32bis,  V.32, V.22bis, V.22/B, V.23, V.21,

Bell212  and 103

.  CH2056 به عملکرد همزمان V.80  کمک می کند.

.  تصحیح خطا:V.42 LAMP, MNP2-4 and MNP 10 

.  تراکم داده ها:V.42bis and MNP 5 

.  ارتقای خروجی داده ها MNP 10  برای عملکرد یافته ای(تلفن همراه)

.  رابطه سریال DTE  با سرعت بالای 230.4kbps (CH2056),115.2kbps (CH1799/CH1798) or 57.6kbps (CH1794)  

.  وفق پذیری روند علامت در ثانیه بصورت اتوماتیک با استفاده از دریافت سرعت, کنترل جریان و بافرهای داده ها .

.  فرستادن و دریافت طبقه1 فاکس, گروه3 حمایت شده.

.  سریال ,V.24 رابطه 5 ولتی.

.  دفتر راهنمای NVRAM و سیستم های پرسنلی ذخیره انبوه کامپیوتر.

.  ساختار فرمان AT همراه با تعمیم ها.

.   DAAسر خود با انزوای 1500 VAC RAM , 2122v که حمایت از جریان را به اوج می رساند.

.  CSA C22.2950, UL 1950 شناسایی شده اند.

.  مدل خط تلفن اجاره شده  CH1799LL است.

.  قسمت  68,FCC تایید شده است یا قسمت1 DOT CSA CS-03 قابل تایید است.

.  عملکرد 5 ولتی با انتخاب قدرت صفر.

.  اندازه کوچک: 1.35"*1.38"*0.61" (جزئی).

.  شماره شناسایی شخصی با سرعت پایین یا هزینه پایین CH1786 .

مقدمه:

CH1794, CH1799, CH2056 (خانواده مودم HS)ماژول های مودم با سرعت بالا و از نوع صنعتی می باشند .   هر مودم HS از دامنه ای از استاندارد های مودم و سرعت هایی از 300bps تا 14,400bps,28,800bps,33,600bps, یا 56,000bps  حمایت می نمایید.  با استفاده از الگوریتم های تراکمی سر خود , ممکن است سرعت عملکردی تا ماکزیمم سرعت 57.6kbps  برایCH1794,115.2kbps برایCH1799 /CH1798 و230.4kbps برای CH2056 توسعه یابد.انتخاب طرح های تصحیح خطا از جمله MNP10 برای عملکردهای تلفن همراه در دسترس است.خانواده مودمHS از فرستادن و دریافت فاکس حمایت می کند.CH1799LL منحصرا روی خطوط تلفن بدون ولتاژ کار می کند . خانواده مودم HS, شماره شناسایی شخصی است که با هزینه پایین cermetekCH1786,V.22bis خانواده مودم 2400bps قابل مقایسه است.

هر ماژول در خانواده مودمHS کامل(مستقل) و FCC قسمت 68 است که تایید شده و  DOT کانادائی قابل قبولی است.این ماژول های بسیار کوچک برای نصب PCB طراحی شده اند و اندازه شان 1.35"*1.38"*0.58" است.

خانواده مودمHS تنها به دو رابط اضافه احتیاج دارد:

یک رابط سریالCCITT V.24  که می تواند مستقیمابه UART وصل شود و یک TIP و RING که مستقیما به RJ-11C JACK وصل می شود تا با خط PSTN ارتباط پیدا کند.خانواده مودم HS ممکن است با فرمانهای AT, استانداردهای صنعتی کنترل  شودو با نرم افزار ارتباطی, صنعتی موجود قابل مقایسه است.

توصیف بلوک های عملکردی و بحث راجع به عملکردهای اساسی:

شکل1 طرحی از بلوک عملکردی محصولات خانواده مودمHS می باشد. هر مودم HS حاوی بافر رابط سریال, ماژولتر(modulator) یا دماژولتر(demodulator), کنترل کننده مودم با تصحیح خطا و تراکم داده ها, حافظه غیر فرار و  DAA است.

بافر رابط میزان سریال:

مودم HS از یک سری رابط  V.24 EIA 232-E 5V استفاده میکند تا بدین ترتیب مودم را کنترل کند. محصولات مودم HS ممکن است به رابط سریال مربوط شود.این رابط سریال با ملزومات نهایی داده ها (DTE) در سرعت ثابت بی توجه به سرعت مدولاسیون خط حامل(DCE)ارتباط مودم PSTN قرار دارد.

این امر سبب می شود نیازی به کنار رفتن یا افزایش دادن سرعت بر اساس روند داده های ارتباطی معاشرتی PSTN نباشد.بنابراین DET ممکن است CH2056را برای بیان56kbps  آموزش دهد و راجع به ارتباط داده ای کندتری صحبت  کند.این سرعت بدون تغییر سرعت میزبان 2400pbs است.برعکس DTE میزبان که در 14.4kbps آموزش دیده است, ممکن است همچنین با مودم های سرعت بالا یعنی 28.8kbps ارتباط برقرار سازد.این ارتباط با تقاضای کنترل جریان داده ای اتوماتیک کامل می شود.خانواده مودم HS یک بافر ساکن دارد که برای ما امکان عملکرد ثانیه ای خودکار را 8فراهم می کند.

حافظه غیر فرار(NVRAM):

NVRAM قادر است دو پیکر بندی اختصاصی شده برای کاربر را ذخیره سازد. فرمانAT&Wn پیکر بندی مودم فعال را در یکی از دو موقعیت NVRAM که توسط عددی از 0 تا1 انتخاب شده ذخیره می سازد.فرمان AT&Yn یکی از پیکربندی های مودم ذخیره شده را انتخاب می کند که این پیکربندی بصورت اتوماتیک فراخوانی شده و با نصب مجدد یا روشن کردن کامپیوتر فعال میگردد.فرمان ATZn فورا فراخوانی میکند و پیکربندی ذخیره شده را فعال می سازد.برای فرمانها و به ثبت رسیده های قابل ذخیره به جداول 7Aو7B مراجعه شود. NVRAM قادر است بیش از چهار شماره تلفن با بیش از 31 عدد یا تعدیل کننده در هر شماره تلفن را به حافظه بسپارد. فرمان AT&ZN = S ،S را ذخیره خواهد کرد.شماره تلفن شماره گیری می شود فرمان AT&Zn = S سبب می شود مودم یکی از چهار شماره تلفن ذخیره شده را شماره گیری کند. موقعیت ذخیره NVRAM برای چهار شماره تلفن توسط یکی از اعداد 0، 1، 2، یا 3 انتخاب شده است.

رابط خط تلفن یا DAA :

مودم هایی که کارائی بیشتری دارند به کارائی DAA (تسقلیم دسترسی به داده ها)بسیار

حساس هستند. تفاوت بین مودم خوب و یک مودم معمولی در کارائی DAA است. مودم های خانواده ی HS داران پیچیدکی کمی هستند که برای کارائی بهینه برای تمام شرایط خط PSTN طراحی شده است، تا از این طریق دسترسی به قابل اعتمادترین و بهترین شرایط کارائی PSTN حاصل شود. خانواده مودم HS طوری طراحی شده که در استاندارد های تلفن های امریکای شمالی به کار آید همانگونه که توسط FCC قسمت 68 ( ایالات متحده ی امریکا ) و CSA قسمت 1 ، CS-03 (کانادا) مورد استفاده قرار گرفته است. در بین پارامترهای مهم تر ، رابط خط PSTN طوری طراحی شده است که جدا سازی 1500 VAC RAM را داشته باشد و حفاظت جریان اوج 2132V را فراهم آورد. در نتیجه مورم های خانواده ی HS  ملزومات کشورهای کانادا و امریکا را فراهم می آورند و همچنین نیازهای نماینده های بین المللی را فراهم می آورند که موجب تمایز این سطوح جدا سازی می گردد . شماره شناسایی های شخص1,2 ، همانند ارتباطات ورودی و خروجی برای PSTN عمل می کند برای افزایش قابلیت اعتماد در محیط های مخالف یعنی تایید کانادا، موافقت UL و همچنین بصورت اختیاری برای موافقت FCC بخش 15 ، می باشد. این هر شماره شناسایی شخصی باید از میان یک شبکه بیرونی بطور مفصل در عملکرد   cermetek  نکته # 126 توصیف شده است. هر محصول مودمHS   با تایید FCC قسمت 68 عرضه می گردد. و از کارخانه با بر چسبFCC   عرضه می گردد که نشان دهنده ی شماره شناسایی و برابریRinger   می باشد. این بر چسب باید به ویژه در ته محصول چسبانده شود به استثنای امریکا، بیشتر کشورها (از جمله کانادا) احتیاچ به تایید محصول نهائی دارند و یا سیستمی که حاوی مودم HS  باشد با نماینده دولت آن را تایید کند. معمولا ، این کار با تایید محصول نهائی در ، محل آزمایش مستقل یا وجود مشاوری برای ارزیابی ، انجام میگردد.محل آزمایش یا مشاور, نتایج آزمایش را پیش می برند و مدارک مستندی را برای نماینده دولتی فراهم می آورند.

 تصحیح خطای مدولاسیون یا دمولاسیون و تراکم داده ها :

این عملیات توسط تراشه مودم استاندارد صنعتی فراهم آمده استکه برای استفاده همراه با مودم HS اختصاص یافته است.طرح مدولاسیون یا دمولاسیون از استانداردهای مودم صنعتی حمایت می کند.

 مودم HS از محصولات تصحیح خطای V.24LAMP, MNP2-4, MNP10 حمایت میکند.CH1794 از تکنیک های تراکم داده هایMNP5 استفاده می کندوCH1798/9/CH2056از تراکم داده هایV.42bis استفاده می کندو این امکان را فراهم می کند که تراکم داده ها تا ماکزیمم 57.6kbps/115.2kbps/230.4kbps سرعت گیرد.این سرعت های بالای DTE توسط رابط سریال مودم HS حمایت میگردد و از این طریق علامت در ثانیه به طور خود کار فعال می گردد. توجه داسته باشید که ماکزیمم سرعت به وسیله سرعت ماکزیمم موجود ازDTE محدود می گردد وماژولتر یا دماژولتر موجود از برابرسازی حمایت می کند و عمل تصحیح خطا را پیش می برد.

نکته:

استاندارد V.90  56kbps,  33.6kbps, را مشخص می کند.در نتیجه دو مودم V.90 که پشت به پشت به هم متصل شده اند ، در 33.6kbps فرستاده می شود.

اتصال برای UART میزبان:

چون یک مودم ،بصورت سریالی داده هارامنتقل می سازد و بیشتر محصولات میزبان ، داده ها را در یک قالب بندی موازی اداره می کند،UART لازم است تا انتقالات موازی به سریال و سریال به موازی را فراهم سازد.

ویژگیهای پشتیبانی شده،درقراردادن فرمان:

مودمHS از فرمان AT که با توسعه هایی همراه است حمایت می کند.این فرمان قادر است با نرم افزار ارتباطی استاندارد صنعتی عمل کند.فرمانهای AT با TR302.3/88-08006 قابل مقایسه است

 

 

رابط میزبان سریال:

خانواده مودم HS در حالت اسنکرون (ناهماهنگ) عمل میکند و از رابط گونه 5V,RS232- که V.24 (EIA-232-E ) نام دارد ، حمایت می کند.مودم HS از رابط سریال کامل RS- 232C/V.24 حمایت می کند خطوط سیگنال به جای سطح قابل مقایسه  RS-232-C ،TTL هستند که امکان اتصال مستقیم مودم HS را به UART میزبان فراهم می آورد،بدون آنکه سطح جریان تغییر یابد.برای توصیفات کامل شماره شناسایی شخصی به جدول3 مراجعه نمایید. با فرستادن فرمانهای سریال برروی TXD و با هدایت پیامهای موقعیت سریال که روی RXD بر می گردند ،مودم کنترل می شود . ممکن است سایر خطوط رابط سریال برای سهولت استفاده از برنامه های کاربردی خاص مورد استفاده واقع شوند ، اما احتیاجی به مودم ندارند . خروجی های غیر قابل استفاده از مودم HS باید بدون اتصال رها شوند . ورودی های بدون استفاده باید به سطح منطقی مناسب متصل گردند. به جدول 3 مراجعه شود. 

رابط بلندگو:

خروجی SPK  در امتداد ورودی ، دریافت کننده را منعکس می کند و سیگنالی به وجود می آورد که ممکن است برای جهت دهی پیشرفت صدا ، مورد استفاده قرار می گیرد .

سیگنال SPK ممکن است  مستقیما بار 300  اهمی عمل کند . معمولا سیگنال SPK ورودی به تعدیل کننده ی نیروی صوتی است و در عوض ، تعدیل کننده حلقه ( کویل ) بلندگو را تعدیل می کند . بلندگو با فرمان ATM فعال می گردد. صدای بلند گو با استفاده از فرمان ATLN تنظیم می گردد. در صورتی که N یکی از اعداد2,1,0  یا 3 باشد . افزایش اعداد با صدای بیشتر مطابقت دارد. شکل 3 نشان دهنده ی روش تعدیل بلند گویی با 8 اهم اضافه می باشد .

حالت نیروی صفر :

اگر یک برنامه ی کاربردی طی دوره های غیر فعال بودن کامپیوتر ( STAND BY ) برای انرژی صفر فراخوانی شود . ممکن است انرژی با استفاده از جریان خارجی خاموش شود و پس زمانی که شماره شناسایی شخصی RI مودم HS  فعال می گردد، مجددا به کار گرفته شود . بنابراین مودم HS  قادر است تامرز صفر خاموش گردد. با مراجعه  به شکل 2  متوجه می شویم که کنترل کننده موجب می شود که دستگاه تقویت کننده تغییر یابد که این کار با فراهم آوردن نیروی (  5V+ ) برای مودمHS انجام می دهد . در این پیکر بندی سیگنال رینگ باری بیدار کردن مودم HS  ، زمانی که مودم HS  در حالت خاموشی است مورد استفاده قرار می گیرد . شماره شنا سا یی شخصی مودم HS زمانی که نیرو در حالت خاموشی به سر می برد ، به حالت نا مشخصی خواهد بود . این نکته باید در نظر گرفته شود که از عدم وجود سیگنال ها ی نا خواسته برای مودم HS  در طی مدت خاموشی اطمینان حاصل گردد.

فراهم آوردن انرژی :

ماژول مودم HS یک سری پیچیده از ریز سیستم های حساس است . در طی دوره ی عملکرد نرمال ، مودم HS ، در امتداد سیگنال ها از خط تلفنی که در دامنه ی  میلی ولت است ، رمز گشایی می کند این مراحل باید توسط کاربر انجام شود تا متضمن گردد که انرژی ، صدا را روی تمام خطوط فراهم می آورد . از جمله این خطوط زمین است که از یک قله تا قله فراتر از 25mv نمی شود . در صورت لزوم از انرژی اختصاصی و طرحهای زمینی استفاده نمائید. عدم توانایی در فراهم آوردن چنین شرایطی موجب می شود مودم  HS ، بد کار کند یا اینکه عملیات به طور نا منظم صورت گیرد . خانواده ی مودم HS احتیاج به سیگنال +5V+5%  دارد . پیشنهاد می شود که خازنها با سیر جنبی روی منبع نیرو قرار داده شوند و تا جایی که امکان شماره های شناسایی شخصی ورودی مودمHS  بسته شود . توصیه می شود که یک خازن TANTALUM  10 یا بیشتر یه موازات خازن سفالی استفاده گردد. همچنین کاربر باید استحفاظ لازم را در نزدیک منابع EMI از قبیل دستگاه های تقوییت کننده موتور ها و سایر فراهم آورنده گان انرژی به وجود آورد.

سرعت اتوماتیک یافتن قالب بندی:

مودم HS  هم از فرمان و هم از حالت داده های عملی حمایت می کند.مودمHS می تواند بطور خود کار سرعت یا قالب بندی داده هایی که از DTE  به رابط سریال داده می شودرا مشخص نماید و قادر است دامنه ی وسیع سرعت های زیر را پیدا کند.

CH1794   300,600,1200,2400,4800,7200,9600,12000,14400,                    

19200,38400,and 57600bps                                                     

CH1798/9 300,600,1200,2400,4800,7200,9600,12000,14400,                  

      16800 ,19200,21600 ,24000,26400 ,28800, 38400,                         

57600,and115200bps                                                                 

CH2056   300,600,1200,2400,4800,7200,9600,12000,14400,                   

16800 ,19200 ,24600 ,24000,26400,28800,38400,                    

57600,115200,and 230400bps                                                   

دادههایی که در جدول 1 قالب بندی شده اند ، توسط محصولات خانواده مودم HS شناسایی شده اند . مودم HS می تواند داده ها را با علامت یا بیت توازن فضا پیدا کندو همان طور که در جدول 2 توصیف شد خودش را قالب بندی نماید.مودم HS  برای سرعت انتخابی با توالی آموزش AT<CR> آموزش داده شده است . بنابراین ،DTE برای سرعت رابط سریال مودم می تواند مستقل از DCE یا حامل خط سرعت مربوط(با محدودیت های اندک ، به دستور AT+MS مراجعه شود)باشد . این امر در زمان انتخاب سرعت مدولاسیون (سوار سازی)حامل خط DCE  امکان انعطاف پذیری بیشتری را فراهم می سازد و بدین طریق کاربر به کارایی خروجی داده های بهینه دست می یابد.برای افزایش سرعت خروجی داده های مودم موثر، برای سرعت رابط سریال مودم باید DTE در بالاترین سرعت موجود، بدون تقاضای استفاده از کنترل جریان سر خود مودم  HS قرار گیرد.اگر چه کنترل جریان ارتباط با حالت های سرعت بالاتر ،توسط DTE را تسهیل میکند ،اما استفاده از کنترل جریان موجب میشود، روند خروجی کلی با خطا انجام شود.

دریچه ورودآهنگ یا صدا :

خانواده مودم HS شماره شناسایی شخصی T1 بوجود می آورد تا این امکان برای کاربر فراهم گردد ک در رابط خط PSTN سهیم باشد .این رابط با مودم به منظور استفاده از صدا و DTMF همراه شده است. شکل4 حاوی طرحی است که از یک تقویت کننده عملی یک طرفه (تکی) استفاده می کند و نشان دهنده ی پیکر بندی ممکن برای استفاده از آهنگ از تقویت کننده ازcermetek  ، نکته 17 مراجعه شود که در آن جا برای اجرای صوت و آهنگ از تقویت کننده دو تایی استفاده می کند. همه ی محصولات مدوم HS با شماره شناسایی شخصی T1 مشخص شده اند که مستقیما بهDAA  داخلی جفت شده اند.هنگام استفاده از مودم HS در حالت داده،T1 باید جریان داشته باشد و به شکل منفرد از هر گونه پتانسیل قطع شود چون هر منفرد روی T1 در طی دوره ی عملکرد داده ها روی خروجی مودم HS تاثیر می گذارد . اگرT1 از طریق برنامه ی کاربردی دیگری خواسته شوداز یک تقویت کننده یا تغییر مقاومت ظاهری (امپدانس) صفر استفاده نمائید تا زمانی که T1 در حالت داده ها قرار گیرد،جریان قطع شود به شکل 5 مراجعه کنید.از رزیستور ارزشمندی (POT )استفاده کنید تا میزان صدای دلخواه بلند گو را به دست آورید. برای برقراری موافقت FCC ،فرکانس ها عبور کرده اند و این در حالی است که حالت صوت باید بین3000 HZ,300HZ  باشد. زمانی که صدا و داده ها هر دو مورد استفاده قرار می گیرد و شماره شناسایی های شخصی TXA,RXA فعال باشند و معمولا ارتباط صوتیاز ارتباط داده ها فراتر می رود.در این حالت، فرمان های زیر باید مورد استفاده قرار کیرد تا مودم HS را پیکر بندی کنند و امکان استفاده کامل از خصوصیت ورودی آهنگ یا صدا را فراهم آورد ایت فرمان ها پاسخ خودکار را از کار می اندازندو به علت عدم سیگنال حامل ،ارتباط قطع می شود.

1.  Enter:ATS0=0 <CR>                                                                                 

2.  Enter:ATS7=255 <CR>                                                                      

3.  Enter:ATS10=255 <CR>                                                                  

توالی های فرمان زیر نشان دهنده ی تکمیل موارد استفاده پورت آهنگ یا صدای معمول است .

1 . برای پاسخ گویی به تلفن:

                                       الف) وارد کنید ATH1<CR>

                                         ب)منبع صوت محلی را به TXA , RXT تغییر دهید

                                          ج)مکالمه خود را شروع کنید

 2. برای تغییر حالت داده ها منبع صوت محلی را از TXA,RXA  تغییر دهید:

                                          الف)در مودم اورژینال(اصل) ATX1<CR> واردکنید

                                            ب)در مودم پاسخ ATA<CR> وارد کنید

3. برای قطع رابطه تلفنی یا رابطه داده ای:

                                         الف)با وارد کردن +++به حالت کنترل برگردید

                                           ب)ATH<CR> را وارد کنید

4.برای ایجاد رابطه صوتی از تسهیلات DTMF مودم  HS  استفاده کنید:

الف)ATDT1234567<CR> را وارد کنید.در صورتی که 1234567 شماره تلفن باشد

ب)سپس به منبع صوت محلی تغییر دهید

 

 

کنترل مودم :

ممکن است مودم HS با فرستادن توالی های فرمان ASCLL سریال کنترل شود فرمان ها به صورت سریالی روی شماره شناسایی شخصی TXD به مودم فرستاده می شوند.پس از اجرای فرمان دریافتی،مودم به حالت سریالی برمی گردد که این پیام روی شماره شناسایی شخصی RXT خوانده می شود .

حالت های مودم :

مودم می تواند هم در حالت فرمان و هم در حالت داده قرار گیرد. زمانی که مودم بلا استفاده است بطور پیش فرض در حالت فرمان قرار م گیرد و فرمانها را تشخیص میدهد

زمانی که انتقال داده ها صورت می گیرد ، مودم HS در حالت داده ها قرار می گیرد و فرمان ها را تشخیص نمی دهد برای اینکه مودم را به تشخیص فرامانها وادار نماییم،میزبان باید "توالی دفاعی"بفرستد تا مودم مجبور شود از حالت داده خارج شود و به حالت فرمان در آید توالی دفاعی حاوی"زمان حفاظتی"است(دوره ای که هیچ کاراکتری به مودم فرستاده نمی شود)به دنبال3 کاراکتر دفاعی ،زمان حفاظتی دوم فرا می رسد.در هنگام POWER-UP زمان حفاظتی 1 ثانیه است و کاراکتر دفاعی"+"است.

توجه داشته باشید که هیچ زمان حداقلی بین کاراکتر های دفاعی لازم نیست.این دو پارامتر،به نوبت از طریق S2وS12 قابل تغییر هستند.

پس از توالی دفاعی دریافت شده مودم HS همراه با حاملی که روی آن است به حالت OFF-HOOK باقی می ماند.زمانی که مودم آماده دریافت فرمان ها باشد ،مودمHS به پیام مو قعیتی HS بر می گردد.برای اینکه مودم HS را به حالت داده بر گردانید ،فرمانATO<CR> را بفرستید.

قالب بندی فرمان :

فرمان های مودم HS حاوی سه عنصر است :

1)توالی توجه

2)خود فرمانها

3)برگشت حالت پایانی

 

هشدار :

محصولات خانواده مودم HS ،FCC قسمت 68 بوده اند که به عنوان مودم های داده ای یا FAX مورد تایید قرار گرفته اند.استفاده از پورت (دریچه)صوتی احتیاج به محدودیت های بیشتری دارد.FCC احتیاج به این دارد که سیستم کل از جمله مودم HS و دستگاه فرستنده-گیرنده ی DTMFبه قوانین قسمت68 بپیوندد.

فرمان های AT<CR> :

در صورتی که AT ارائه دهنده یتوالی توجه باشد A و T  ممکن است یا در حالت بالایی و یا پایینی باشد اما باید در همان حالت باشد.

فرمان ارائه دهندهی رشته فرمان است.<CR> ارائه دهندهی برگشت حالت (HEX 0D یا ASCHH 13)است.

مودم HS با یکی از پیام های موقعیتی زیر پاسخ گو می باشد که بستگی به این دارد که آیا برای خلاصه کردن اختیار شده یا برای پیام های موقعیت انگلیسی اختیار شده است.

                                                                (شکل خلاصه شده)0<CR> : نتیجه            

<CR> <LF>                                                                                 : نتیجه

                                                                 (شکل انگلیسی)<CRLF>

 (HEX 0D یا ASCLL 13 )  ارائه دهنده ی بر گشت حالت باشد <CR> در صورتیکه     (HEX 0A یا ASCLL 10 )    ارائه دهنده ی تغذیه خط می باشد <LF>

در حال حاضر بلا استفاده است و آماده پذیرش فرمان ها می باشد.توالی توجه دیگر A/ ممکن است فرستاده شود که شباهت بیشتری به توالی AT داشته باشد،جزء اینکه باعث شود آخرین فرمان وارد شده که با پیشوند AT اجرا می شود، مشخص میگردد.

زمان ورود فرمان ها به مودم کلید Backspace کاراکتر کنترل H (HEX 08 یا ASCLL )استفاده می شود .تا اشتباه ها را ویرایش کند.به هر حال AT و A ممکن است ویرایش نشوند.

فرمان های چند تایی ممکن است روی خط فرمان قرار گیرند.خط فرمان ممکن است به طول 40 کاراکتر باشد که این 40 کاراکتر شامل AT نمی شوند.برای مثال،فرمان زیر به مودم  HS آموزش می دهد تا خودش را پیکربندی کند و نه اینکه در زمانی که در حالت فرمان قرار می گیرد (EO ) کاراکترها را منعکس می کند و سپس خودش را در حالت پاسخ قرار می دهد.

Enter:   ATEO<CR>                                                                               

قرار دادن فرمان AT :

فرمان موجود به 4 نوع فرمان تقسیم می شود:

تقویت کننده های شماره گیری، فرمان های اساسی،فرمان های در صدی و آمپر ساند به لیست کامل درجه 6A و 6B مراجعه شود.

آغازین کردن مودم :

قبل از اینکه فرمانها به مودم HS فرستاده شوند،مودم باید آغازینه شود که شامل دو مرحله است:

مرحله اول:نصب مجدد مودم.این کار با به کارگیری سخت افزاری نصب به علاوه شماره شناسایی شخصی  RST انجام می گیرد و یا می توان این کار را با خاموش کردن و راه اندازی مجدد انجام داد.

مرحله دوم:آموزش مودم اولیه،مودم باید برای سرعت DTE میزبان و همانندی (فرد،زوج،علامت،فاصله یا هیچ) آموزش داده شود.این فعالیتها بطور خلاصه در قسمت زیر تشریح شده اند.

راه اندازی مجدد مودم HS :

با به کارگیزی نیرو برای مودم HS ،مدوم HS بطور خود کار یک وقفه راه اندازی مجدد داخلی ایجاد می کند.همچنین با به کارگیری وقفه راهاندازی مجدد برای شماره شناسایی شخصی RST برای حداقل10ms پس از اینکه انرژی +5v تثبیت گشت،کاربر می تواند مودم را از لحاظ ظاهری نیز مجددا راه اندازی نماید. تاخیر در فرستادن فرمانها به مودم HS برای900ms پس از اینکه راه اندازی صورت گرفت،این امکان را می دهد که زمان کافی جهت اینکه مجددا پیکربندی مناسب صورت گیرد،در اختیار داشته باشددر هنگام روشن بودن کامپیوتر،یا زمانی که راه اندازی مجدد آغاز شده باشد،مودم یا توسط فرمان  ATZ یا با شماره شناسایی شخصی RST مجددا پیکر بندی می شود تا به موقعیت پیش فرضش با سرعت مدولاسیون حامل خطی برسد. این موقعیت به صورت زیر است.

1. 14.4kbps for CH1794                                                                            

2. 28.8kbps for CH1798                                                                         

3. 33.6kbps for CH1799                                                                          

1. 56.0kbps for CH2056                                                                         

 روش تراکم دادهای موجود روی مودم  HS، حبس می شود.

آموزش مودم :

هر مودم برای تطابق سرعت DTE میزبان و توازن باید آموزش داده شود بطوریکه قادر باشد فرمان های اسنکرون سریالی فرستاده شده به مودم توسط DTE را شناسایی کند.هر زمان که وقفه راه اندازی روی RST به کار گرفته شود یا پس از اینکه فرمان سریال RESET فرستاده شود،DTE باید مودم را مجددا آموزش دهد.

پیام های موقعیتی و کدهای نتیجه :

کد نتیجه توسط مودم HS برای تمام فرمان های اجرا شده توسط مودم HS به جزء فرمان های شماره گیری بهDTE فرستاده می شود،علاوه بر آن،فرمان های مختلف روی PSTN توسط مودم HS به DTE سیگنال شده اند.

تمام  کد های نتیجه یا مدل کوتاه شکل ، خلاصه ای دارند (که توسط شماره ای که پس از آن <CR> می آید ، مشخص می شود) یا مدل پیغامی مشبه انگلیسی طولانی شکلی است( که قبل از آن <CR> می آید و با <LF> پایان می پذرد) کاربر ممکن است زیر مجموعه های معینی از کد های نتیجه ی گسترش نیافته را سرکوب کند.

این امر با انتخاب زیر مجموعه های کد نتیجه با استفاده از فرمان ATXn کامل می شود. در صورتی که n به طور اختیاری 3,2,1,0 باشد کاربر ممکن است یک سری گسترش یافته از کد های نتیجه ( کد های بالای 35 ) را با قرار دادن ثبت کننده ی S95 مشخص کند.

تمام فرمان AT  ، به غیر از فرمان های شماره گیری در صورتی که فرمان صحیح یا مورد قبول باشد با OK ( 0 کد نتیجه به شکل کوتاه) پاسخ می دهد و در صورتی که فرمان شناسایی نشود ( کد نتیجه 4 ) با ERROR پاسخ می دهند جزئیاتی که در کد های  نتیجه ی خطا وجود دارند، بسته به سطح سرکوب پیام به کار گرفته شده توسط کاربر به DTE سیگنال می شوند تعیین X4 به مدل HS این امکان را می دهد که از کل دامنه پیام های گسترش نیافته استفاده کند. در حالی که X0 همه ، به جز کدهای نتیجه ی بسیار اساسی را سرکوب می کند. بسیاری ار کدهای نتیجه ای که تحت X2,X1  و X3 امکان می یابند کدهای موقعیتی پیشرفته صوتی محسوب می شوند و عملا به جز در مورد فعالیتهای بر طرف کردن معایب سرکوب شده اند.

 توصیه می شود که کدهای نتیجه گسترش نیافته در همه ی موارد استفاده شوند. باید توجه کرد که کدهای 9تا20 نتیجه تماس پیش فرض نشان دهنده ی سرعت ارتباط DTE است و سرعت DCE خط حاصل را نشان نمی دهد. بنابراین، CH1794 به سرعت ماکزیم 57.6kbps متصل است (کد نتیجه 18 ) مگر اینکه DTE با انتخاب سرکوب داده ها ، وادار به افزایش سرعت گردد. در این حالت ، ماکزیمم DTE برای سرعت مودم230.4kbps  خواهد بود(کد نتیجه 20 )افزایش هایی که در کد نتیجه اساسی صورت گرفته است ممکن است توسط ثبت کننده S95 مشخص گردد که این ثبت کننده نتیجه ی امکان استفاده از کد های نتیجه ی 194-165-64-40 را فراهم می آورد.

نکته :

کدهای نتیجه 64-53 توسط CH1799-CH1798  حمایت می شوند.کدهای نتیجه ی 194-165 تنها توسط CH2056  حمایت می شوند.برای اطلاع بیشتر از گزارش موقعیتی برای پیکربندی ارتباطاتی مودم مربوطه، از فرمان AT\V1 استفاده کنید.اجرای این فرمان در هنگام نصب موجب می شود که مودم متصل گردد و به پیامی روی خط بر می  گرددو این پیام بدین شرح است.

<DTE speed> <modulation> <error protocol> <line speed of connection>

انتخاب خط اجاره ای :

CH1799LL مدل CH1799خط اجاره ای است. در حالیکه CH1799 احتیاج به حالت ولتاژ فعال یا خط PSTN مرطوب (web) برای عملکرد های خاص (معمولا، ولتاژ خط مشغول 48VDC)دارد،CH1799LL تنها روی خط خشک به شکل مناسبی کار می کند.در صورتی که روی خط مرطوب کار می کند صدمه می بیند .CH1799LL از شناسایی حلقه حمایت نمی کنداما از کنترل (خط) آزاد حمایت می کند. به نمونه ها و دستور عمل های نکته کاربردی cermetek#116  مراجه نمایید تا ارتباطی روی خط خشک اجاره ای برقرار نمائید.توجه داشته باشید که طول خط اجاره ای به 20,000 فوت محدود است.از محافظ خط PSTN استفاده کنید. از همه ملزومات مناسب برای FCC بخش 68 پیروی کنید. کاربر موظف است از برقراری ارتباط FCC موافقت بخش 68 اطمینان حاصل کند. در صورتیکه خط با استفاده از ولتاژ DC مر طوب گردد. CH 1799 سوی خط اجاره ای عمل خواهد کرد. به نکته کاربردی 114≠ سرمتک (CERMETEK ) مراجعه نمائید.

هشدار:

استفاده از CH1799LL روی خط PSTN استاندارد، به CH1799LL صدمه وارد می کند و گارانتی آن را باطل می کند. از آن گذشته ، استفاده ازCH 1799LL روی خط خشک ، بدون استفاده از جریان مناسبی که محدود کننده ی مواد باشر یعنی همانگونه که در نکته ی کاربردی CERMETEK 126≠ آمده است ، موجب آسیب به CH 1799LL می شود و همچنین گارانتی را باطل خواهد کرد.

استفاده ی فرمان AT :

شماره گیری یک تلفن:

فرمان شماره گیری به شکل Dn است. در صورتیکه n یک رشته از کاراکترها باشد . در ساده ترین شکل ، n بنها اعداد شماره تلفنی است که سماره گیری می شود .

مثال: شماره تلفن      در پاسخ به این فرمان،مودمHS شماره تلفن 123-45-67    

ورود:ATD1234567  را شماره گیری می کندو پس منتظر حاصلی از مودم دور می شود. اگر ظرف زمان مورد نظر (زمان پیش فرض 30 ثانیه است.) هیچ حاطی شناسایی نگردد مودم HS به طور خود کار خط را آزاد می کند و کد نتیجه ی NOCARRIER را می فرستد. و در صورتیکه حاصل شناسایی گردد ، مودم HS کد نتیجه CONNECT را می دهد و روی خط می رود و امکان برقراری ارتباط با مودم دور را فراهم می سازد. همچنین فرمان شماره گیری ممکن است بدون شماره تلفن فرستاده شود. ATD باعث می شود که مودم گوشی تلفن را بردارد. (به تلفن پاسخ دهد ) بدون اینکه عددی را شماره گیری کرده باشد.

نکته ها :

1- نشان دهنده ی تفاوتی بین CH 1780 و مودم HS است. مودم HS به جز در مواردی که شماره شناسائی شخصی 12,8و18 استفاده می شود ممکن است مستقیما جایگزین CH 1786 گردد.

2- NC نشان می دهد که ارتباطی برقرار نشده است.

3- از 31 مارس2000، مودم HS دیگر از عملکرد نشانه ای (علامت) HS استفاده نکرد. بنابراین، شماره شناسایی شخصی 18، در تمام موارد استفاده بدین معنی است ارتباط برقرار نشده است.

وقفه در طی شماره گیری :

زمانی که می خواهید در اداره ای با تلفنی که به PBX وصل است تلفن بزنید، لازم است کد ورود را شماره کیری نمائید 0 که معمولا عدد 9 است) تا با خط خارج از اداره تماس خاصل نمائید . وارد کردن کاما در فرمانهای شماره تلفن باعث می شود که برای طول مدت معینی مودم توقف نماید زمان توقف پیش فرض کارخانه 2 ثانیه است.

مثال: 9 را شماره گیری کنید، وقفه ، عدد را شماره گیری نمائید

ورودی : ATDT9, T1234567

 کاماهای چند تایی ممکن است برای زمان تاخیر بیشتری استفاده گردند.

شماره گیری با سیستم های  TONE و PULS :

مودم میتواند از DTMF (آهنگ های تماس)"T" استفاده کند(سیستم Tone)استفاده کند یا با سیستم وقفه ای (Pulse)شماره گیری نماید.اگر فرمان شماره گیزی مشخص نکند که از کدام نوع استفاده نمایید،مودم بطور پیش فرض نوف آخر را مشخص می نماید.با فشار دادن روی کلید پیش فرض به صورت T در می آید.

مثال:با سیستم Pulse عدد 9 را شماره گیری کنید،وقفه،با سیستم Tone عدد را شماره گیری نمائید.

ورودی : ATDP9, T1234567

عدد آخر را مجدد شماره گیری نمائید :

از A/, یعنی همان فرمان تکراری استفاده کنید تا در زمانی که علامت مشغولی در یافت شده استوآخرین شماره تلفنی که شماره گیری شده است را مجدد شماره گیری کند.

آزاد شدن و بازگشت به حالت فرمان :

ممکن است مودم پس از اینکه با فرستادن فرمان ATDT با نقطه ویرگول-نقطه به حالت آزاد در آمد،مجبور شود مجددا حالت فرمان را وارد نمایید.در هنگام استفاده از مودم با ژنراتور آهنگ(Tone)DTMF مستقل این حالت بسیار مفید است.نمونه اشاره گیری و با سیستم tone ،وقفه،آزاد شدن خط،بازگشت برای فرمان های اضافه AT

پاسخ اتوماتیک :

به تلفن پاسخ  ندهید S0=0  Do not answer telephon                                   

روی حلقه1 به254 پاسخ دهید            S0=1-254  Answer on ring 1 to ring 254

روی حلقه 255 پاسخ دهید S0=255 Answer on ring 255                                

زمانی که S0 ، صفر است.مودم به صورت پاسخ خودکار نمی باشد.

راهنمای اتصال خط تلفن :

1. مودم HS در گردهمایی نهایی باید نصب گردد،بطوریکه از عرضه با ولتاژهای پر خطر در هنگام گردهمایی باید جدا گردد.جدا سازی مناسب و محدودیت کابل و سیم ها باید فراهم گردد.

2. مدار از مودم HS به رابط خط تلفن باید در هنگام سیم کشی بوجود آید بطوریکه از مداری که به صورت ویژه در قوانین FCC مجاز است،مدار دیگری موجود نباشد.(از قبیل سیم های رابط A و A1 )

3. اتصال به خط تلفن باید از طریق پایه RJ-11C صورت گیرد.

4.علائم PCB از شماره شناسایی شخصی TIP و RING به پایه RJ-11C باید به فاصله 0/1 اینچ یا بیشتر از یکدیگر باشند و فاصله آنها از سایر علائم باید 0/2 اینچ یا بیشتر باشد.

5. علائم TIP PCB و RING باید تا حد امکان کوتاه باشد و باید طوری جهت دهی شوند که با سیگنال های فرکانس بالا یا سرعت بالای موجود در PCB مدار میزبان جفت نشوند.

6.هیچ مدار را اضافه ای به جزء آن که در شکل 7 نشان داده شده است،ممکن نیست بین ماژول مودم و پایه RJ-11 متصل گردد.انجام این عمل اغتبار FCCرا از بین می برد

7. مودم HS، پایه RJ-11، مدار رابط و تمام علائم PCB مابین آنها باید روی PCB با روند قابل اشتغالی 94v-0 موجود باشند.

8. بر چسب محدودیت FCC باید به شکل قابل رویتی در قسمت خارجی محصول باشد.

9. کتابچه ی راهنمایی که کاربرمحصول در اختیار دارد،کاربر را از دستور العملها برای اتصال و استفاده ،همانگونه که در پشت FCC توصیه شده و در بخش زیر نیز آمده، مطلع می سازد.

تاییدات کانادایی :  

خانواده مودم HS برای استفاده توسط DOT تا CSACS-03 قسمت 1 قابل تایید است.به هر حال،در پروسه های کانادایی تایید ممکن است تنها پس از اینکه مودم داخل محصول نهایی نصب شد،اتخاذ گردد.

معمولا تایید کانادایی با پذیرش محصول نهایی بدست می آید.که این پذیرش با ارزیابی مشاور یا آموزشگاه صورت می گیرد.

سپس آزمایشگاه یا مشاور نتایج آزمایشات و مدارک قابل قبول را برای دفتر نظارتی فراهم می کند .

Cermetek لیستی از مشاورین زا جهت همکاری با این پروسه پیشنهاد می کند .

پیشنهاداتی جهت گردهمایی و اداره مودم HS :

 مودم HS حاوی اجزای خاصی در برابر جریان الکتریسیته است و باید تنها پرسنل و آن هم در مناطقی که در برابر دشارژ الکتریسیته (ایستا) محافظت می شوند ، استفاده گردد.

 برای نصب این مودم دو تکنیک موجود است که برای اتصال فیزیکی مودم HS به یک  PCB توصیه می گردد :

1. مستقیما لحیم گردد .

2. سوکت ها

لحیم مستقیم :

ممکن مودم  HS روی کارت مدار لحیم گردد . همه ی محصولات مودم HS به شکل بسیار محکمی می چسبند و به وسیله ی پروسه های لحیم استاندارد صنعتی به آن ها آسیبی وارد نمی شود.

سوکت کردن :

استفاده از سوکت برای نصب نگرانی های باز شدن لحیم و تمیز کردن را از بین می برد. زمانی که سوکت استعمال می گردد ، باید ارتباطی کامل با تمام شماره شناسایی های شخصی به وجود آید . در غیر اینصورت ، برنامه کاربردی متناوب یا غیر معتبر به وجود می آید . همچنین اقداماتی باید صورت گیرد تا اطمینان حاصل شود که پس از این که محصول نهائی فرستاده شد ماژول در سوکت محکم قرار گرفته است . cermetek ، سوکت CES-150-01-T-S را که توسط Samtrc ساخته شده پیشنهاد می کند.50 شماره شناسایی شخصی سوکت را پیاده می کند.

ثبت FCC :

تمام محصولات در خانواده ی مودم HS  با FCC تحت قسمت 68 ثبت شده اند (به غیر از CH1799LL  ).

 برای بدست آوردان اعتبار ثبت باید به محدودیت های چند گانه ی کاربر نهائی محصول توجه داشته باشید. این محدودیت ها را FCC برای استفاده از مودم اعمال می کند .

به علاوه ی اخطار محدودیتی ، FCC نیاز دارد که cermetek همه ی تعمیرات ، تمام محصولات در خانواده ی مودم HS را تقبل کند . رد صورتی که تعمیرات

س از نصب مودم HS ضرورت یابند و محصول نهائی به کاربر نهائی داده شده باشد ، محصول نهائی باید به تهیه کننده ی محصول نهائی برگردانده شود و این در صورتی است که مودم HS قابل برداشتن باشد و سپس به تعمیرگاه cermetk می رود.

تذکر زیر توصیه می شود و باید در کتابچه ی راهنمای کاربر محصول نهائی قید گردد.

جهت کتابچه ی راهنمای کاربر :

قوانین قسمت 68 احتیاج به این دارد که موارد زیر (یا معادل آنها)برای کاربر نهایی محصول که حاوی DAA است است فراهم آید.

نوع سرویس دهی :

وارد نمودن نام محصول نهاییطوری طراحی شده است که روی خطوط تلفن وسیله ی استاندارد استحال گردد.خطوط تلفن وسیله ی استاندار توسط وسایل پایه ی استاندارد به نام (USOC RJ45S) یا USOC RJ-11C به خط تلفن وصل می شود.

ارتباط با تلفن سکه ای که شرکت فراهم آورده ممنوع است.(اداره مرکزی سیستم ها را اجرا می کند).

تغییرات در پروسه ی تاییدی برای دو شاخه و پایه ها :

(نام متقاضی) مؤید این است که پایه ها یا در شاخه های رابط شبکه که روی اسن تجهیزات اسبفاده می گردند ، از ملزومات مکانیکی که در بخش 68 ، جزء اصلی F آمده است تبعیت می کند را ادامه خواهند داد. و این تبعیت مخصوصا مازومات مربوط به ابعاد، دامنه ی تغییرات ( تلرانس) و روکش کاری فلزی را در بر می گیرد. پذیرش این ارتباط دهنده ها با جزئیات  مزید و بازدید آتی تضمین می گردد. ارائه ی سند از چنین جزئیاتی و یا بازدید توسط FCC ظرف مدت 30 روز از در خواست شان برای ارائه سند یا بازدید ، فراهم خواهد آمد.

پروسه شرکت تلفنی:

تلفنی هدف از شرکت تلفنی این است که برای شما تهترین سرویس دهی ممکن را فراهم آورد. برای رسیدن به این هدف ، ممکن است گاهی اوقات اعمال تغییر در تجهیزات برنامه های کاربردی یا پروسه ها ضروری باشد. اگر این تغییرات روی سرویس

شما یا برنامه ی کاربردی تجهیزات تاثیر گذارد ، شرکت تلفنی بصورت نوشتاری به شما آگهی می دهد و این امکان را برای شما فراهم می آورد با تغییرات ضروری برای برقراری سرویس بی وقفه را انجام دهید. در شرایط خاص ، ممکن است لازم باشد که شرکت تلفنی ، اطلاعاتی راجع به تجهیزاتی که شما را به خط تلفی تان ارتباط می دهد ، بخواهد به مجرد در خواست شدکت تلفنی ، مبنی بر فراهم آوردن شماره ثبت و شماره معادل احاطه کنند (REN) هر دوی اینها روی بر چسب وسیله ذکر می شود. برخی ار همه ی       REN روی خطوط تلفن باید کمتر از 5 باشد تا سرویس هی مناسب را از شرکت تلفنی تضمین نماید. در برخی موارد ، مقداری از 5 ممکن است که روی خط داده شده قابل استفاده نباشد. با تامین کننده تلفن تانم مشورت نمائید.

در صورت رخداد مشکلات:

اگر هر کدام از تجهیرات (لوازم) تلفن تان به خوبی عمل نکرد ، باید فورا آن را از روی خط تلفن بردارید ، چون ممکن است به شبکه تلفیب تان آسیب وارد نمائید. اگر شرکت تلفنی شکل را اطلاع ( اخطار) دهد ممکن است موقتا خدمات رسانی را متوقف سازد . در صورت امکان ، آنها از قبل این وقفه را به اطلاع شما می رسانند. و در صورتیکه اطلاع قبلی ممکن نباشد ، همین که این امکان فراهم آمد. شما مطلع می گردید. زمانی که اطلاع یا ختیر فرطت این را دارید تا شکل را دفع کنید و حق پذیرش FCC را دارید. در صورتی که سؤالی راجع به خط تلفن تان برایتان مطرح شد با تهیه کننده ی خدمات تلفن محلی تان تماس بگیرید. در صورتی که تعمیری لازم بود (نام محصولتان را وارد کنید.) تعمیرات باید صورت پذیرد (نام کمپانی تان را وارد کنید) یا یک نمونه مجاز ارائه گردد(نام کپانی تان را وارد کنید.) برای کسب اطلاعاب بیشتر تماس بگیرید (آدرس کمپانی تان را وارد کنید.)

 موقعیت پیش فرض ، برنامه و خصوصیات:  

قبل از تحویل cermetek روی هر مودم HS سیستم پرسنلی ذخیره انبوه کامپیوتر زیر را نصب می کند.

سرعت های تماس پیش فرض 14,400bps , 28800bps , 33600bps , 56000bps به ترتیب برای CH1794 , CH1798 , CH1799 , CH2056   است. روند داده های پورت سریالی به طول خودکار به صورت علامت در ثانیه هستند. عملکرد زنگ 212A در1200bps است.

*همانندی ندارند.

* پاسخ خودکار فعال نمی باشد.

* انعکاس فرمان ON است.

* همه کدهای نتیجه به غیر از کدهان REL فعال هستند.

*مدت انتظار برای شماره گیری با سیستم TONE ، 2 ثانیه است.

* شماره ها با سیستم TONE تماسی (T) است.

*سیگنال مشغولی شناسایی می شود. (ATX 4) .

* کدهای نتیجه ی کلمه ی کامل گسترش نیافته اند.

*شماره گیری با سیستم PULSE روندی معادل 39161-10 به وجود آورد.

* زمان بر آزمایشی روی صفر قرار دارد. حالتهای آزمایشی غیر فعال است.

* غیر فعالی زمان بر روی 0دقیقه است.

*CTS همیشه فعال است.

* به DSR توجه نشده است. 

*DCD مورد توجه قرار نگرفته است.

*RTS به CTS ، 0.1 ثانیه تاخیر دارد.

*DTR همیشه فعال است .

*قطع فاصله ی طولانی غیر فعال است.

* بلندگو فعال است اما زمان دریافت حاصل خاموش است.

* صدای بلندگو کم است.

* مودم محلی تقاضای ROL را از مودم دورتر نمی پذیرد.

* محافظ صداها غیر فعال است .

* حداقل عرض پاس DTR معادل0.05 ثانیه است.

*شمارش زنگ صفر است.

*کاراکتر کد گریز 43(+)= است .

* چشمک زدن برای حالت اشغال 70ms=.

* شناسایی سرعت خودکار غیر فعال است.

*سرعت ارتباطاتی DTE ،پیام های ارتباطاتی است.

*کاراکتر برگشت=0.8 کاراکتر برگشت13(CR)=carriage .

* کاراکتر تغذیه خط =10(LF) .

*مدت انتظار برای شماره گیری با سیستم tone=2 ثانیه.

*مدت انتظار برای حامل پس از شماره گیری =50 ثانیه.

*زمان پاسخگویی شناسایی حامل=0.6 ثانیه.

*زمان محافظتی کد گریز=1 ثانیه.

*طول استفاده پس از کاما=2 ثانیه.

*حامل آخر تا تاخیر برداشتن گوشی=1.4 ثانیه.

*تاخیر بین عددی DTMF=0.095 ثانیه.

*آدرس سینک خود کار یا شنایایی آدرس=0.

*ارتباط شناسایی شده در DTE- مرتفع ترین سرعت.38,400bps

*آموزش مجدد خودکار غیر فعال-30 ثانیه تلاش لازم است.

*حالت تصحیح خطای MNP ممکن است مذاکره گردد(&Q5).

*سرویس گسترش نیافته MNP انتخاب شده.

*اندازه بلوک تصحیح خطای 128,MNP کاراکتر انتخاب شده است.

*حذف داده ها-مذاکره عیر فعال است.

*طول فرمان Break انتقال 0.3 ثانیه است.

*همه ی فرمان های Break در توالی با داده ها منتقل می شوند.

*کنترل جریان پورت سریالی غیر فعال است= RTS/CTS .

*کاراکترهای کنترل جریان XON/XOFF انتخاب شده اند.

نکته :

به محض روشن کردن کامپیوتر مودم HS سیستم ذخیره انبوه کامپیوتری را فرا خوانی خواهد کرد که ممکن است برخی از پیش فرض های شرکت بالا را باطل می کند.در صورت تمایل به انتخاب خودش پیش فرض های شرکت در سیستم پرسنلی ذخیره انبوه کامپیوتر ذخیره خواهد شد.

.1 وسیله خط محافظت PSTN که محدود کننده و جریان است :

محدود کننده ی جریان الزاما باید،ملزومات امنیتی بالا را برآورده سازد.برای برقراری تایید قسمت FCC,68 منتقل شده،وسایل محدود کننده ی جریان همانند F1 و F2 به صورت جعبه های خط فاصله ای # مشخص شده اند، این وسایل باید آزمایشات نوسان شدید قسمت68 رل به انجام رسانند تا توافق حاصل آید.

برای جزئیات بیشتر به نکته کاربردی 128#،حفاظت خط PSTN الحاقی،مراجعه نمائید .

الف)Raychem Polyfuse TR 600-500  (در 0.15 سرعت می یابد) بهتر است چون این وسیله به محض برداشتن جریان معمول به صورت اتوماتیک مجددا راه اندازی میشود.وسایل غیر قابل راه اندازی از قبیل Littlefuse ،نوع220003 یا WICKMANN 19397-038 نیز قابل قبول هستند.

ب)رزیستورها(فیلم کربنی 10 یا حداقل 1.8 ولت) ممکن است در کانادا استفاده شوند.چون کانادا نیاز ندارد که تجهیزات PSTN پس از آزمایش نوسان شدید نوع B کاربردی گردد.

ج)اگر چه CSA CS-03 قسمت 1 (کانادا) ملزومات FCC بخش 68 (امریکا)را دنبال می کند،cermetek تماس DOT (کانادا) را توصیه میکند و یا یک آزمایشگاه مستقل،مشخص برای تغییر توافق را سفارش می کند.برای کانادا یا رزیستور 10 (فیلم کربن یا قسمت های SMDبا حداقل 1.8 وات) را همانگونه در پاراگراف ب) بالا توصیف شد و یا فیوز های غیر قابل راه اندازی یا فیوزهای چندتایی قابل راهاندازی را همانگونه در پاراگراف الف) بالا توصیف شد، استفاده نمایید.

 

2. ولتاژ زیاد و محافظت در برابر نور :

محافظت در برابر نوسان شدید توسط جریان داخلی فراهم می گردد.این جریان داخلی در همه ی مودم های HS به غیر از  CH1799LL (به شکل 6B مراجعه کنید) است. هیچ گونه جزء خارجی اضافی نیاز نیست تا تایید قسمتFCC,68 منتقل شده را برای مودم های HS فراهم آورد(به استثنای  CH1799LL) به نکته کاربردی cermetek#126 ،حفاظت خط PSTN الحاقی ،مراجعه شود تا از جزئیات بیشتر اطلاع یابد.

3. حذف EMI/RFI :

هیچ گونه جریان حذف صدای EMI/RFI نیاز نیست تا تایید قسمت FCC,68 منتقل شده رابه دست آورد.به هر حال اگر بنا به دلایلی،حذف اضافه الزم باشد،ممکن است همانگونه که در قسمت زیر بخش 3A-3B توصیف شد اضافه گردد، بدون اینکه به شکل نامحدودی بر تایید قسمت FCC,68 تاثیر گذارد.

الف) برای فراهم آوردن حذفEMI/RFI کافی، خازن یا شبکه انداکتوری موجود در جعبه #3 ،شکل 1، باید طوری قرار گیرد که تا حد امکان به پایه RJ11 نزدیک باشد .از آن گذشته ،این شبکه باید به راه زمینه ای خوبی تا بدنه مجهز گردد.

ب)خازهای C2,C1 نباید از 0.005 فراتر روندوآنها باید سرعتی معادل 1.5kv داشته باشد و معمولا 0.001+20% هستند.

وسایل پیشنهادی برای آنداکتور های L2,L1,Fair-Rite 2643666611 یا2943666661 یا معادل آنهااست.برای موارد استفاده UL، خازن ها و آنداکتور هایی

انتخاب کنید که در UL1950 لیست شده اند.ارزشهای واقعی اجزاء استفاده شده ممکن است تفاوت ذاشته باشند و این تفاوت بستگی به طرح محصول نهایی دارد.

1.وسیله خط محافظ PSTN که محدود کننده جریان است :

لازم است، وسایل محدود کننده ی جریان استاندارد های امنیتی UL را تامین کنند.برای بدست آوردن تایید قسمتFCC,68 منتقل شده اجزاء محدود کننده ی جریان به عنوان F1,F2 در جعبه خط فاصله ای 1# مشخص شده اند که این اجزاء همچنین باید آزمایش نوسان شدید قسمتFCC,68 را محفوظ دارند.برای اطلاع از جزئیات بیشتر به نکته ی کاربردی 1#126 محافظت خط PSTN الحاقی، مراجعه نمائید .

الف)Raychem Polyfuse TR 600-150 (در 0.15 amps سرعت می یابد.)بهتر است، چون این وسیله به محض برداشتن جریان معمول به طور خود کار مجددا راه اندازی می شود.همچنین وسایل غیر قابل راه اندازی همانند Littlefuse،نوع2500003،یا WICKMANN نوع 19397-038 قابل قبول هستند.

ب)رزیستورها (فیلم کربن 10 یا حداقل 1.8 وات)ممکن است در کانادا مورد استفاده قرار گیرند.چون کانادا نیازی به این ندارد که تجهیزات PSTN پس از آزمایش نوسان شدید نوع B کاربردی باشند.

ج)اگر چه CSA CS-03 قسمت 1 (کانادا)ملزومات FCC ،قسمت 68 را (امریکا)دنبال می کند.cermetek  تماس با DOT (کانادا) و یا یک آزمایشگاه مستقل،مشخص را پیشنهاد می کند تا توافق را تغییر دهد.برای کانادایی یا از رزیستور 10(فیلم کربن یا قسمتهای SMD با حداقل 1.8 وات) همانگونه که در پاراگراف الف)بالا توصیف شد،استفاده نمائید.

2.ولتاژ بیش از اندازه و محافظت در برابر نور :

الف) ولتاژ بیش از حد و حفاظت نوسان شدید نور برای توافق قسمت FCC,68 ضروری است.محافظ نوسان شدید خارجی مورد نیاز (همانگونه که به عنوان D1 در خط فاصله جعبه 2 مشخص شد.) الزامی است.و خریدار باید برخی از فرمهای حفاظت نوسان شدید را منظور نماید. این فرم ها،همانگونه در زیر توصیف شده برای برقراری تایید قسمت FCC 68 منتقل شده است.

ب)در بسیاری از محیط ها 2 حذف کننده ی نوسان شدید پایانی کافی است. در این موارد استفاده cermetek استفاده از Teccor Sidactor P/N 3203AB یا معادل آن استفاده نمایید.

3.حذف EMI/RFI :

هیچگونه مدار حذف صدای EMI/RFI اضافی لازم نیست تا تایید قسمت FCC,68 منتقل شده را برقرار سازد.به هر حال ،اگر به دلایلی حذف اضافه لازم باشد ممکن است همانگونه که در قسمتهای 3A-3B توصیف شد اضافه گردد.بدون اینکه تاثیر نامطلوبی روی تایید قسمت FCC 68 داشته باشد.

الف)برای فراهم آوردن حذف EMI/RFI کافی خازن یا شبکه آندکتوری که به صورت جعبه #3 است باید تا جایی که ممکن باشد به پایه ی RJ11 نزدیک باشد.وانگهی این شبکه باید با راه زمینه ای عالی به برنه مجهز گردد.

ب)خازن های C1,C2 نباید از 0.005 فراتر رود.آنها باید سرعتی معادل 1.5kv داشته باشد و معمولا 0.001+20% هستند.وسایل سفارش شده برای آنداکتورهای L1 و L2Fair-Rite 2643666611 یا 2943666661 معادل آنها هستند.در موارد استفاده UL خازن ها و آنداکتورهایی را انتخاب کنید که در UL 1950 لیست شده اند.ارزشهای واقعی اجزاء استفاده شده،ممکن است به طرح محصول نهایی بستگی داشته باشد.

Cermetek حق این را دارد که در هر زمانی که مایل بود بدون اینکه اطلاع دهد تغییراتی را در خصوصیات ایجاد نماید.

اطلاعات بدست آمده توسط cermetek در این چاپ صحیح و معتبر می باشد.به هر حال cermetek هیچ گونه مسئولیتی را برای استفاده اش متقبل نمی شود.یا برای هر گونه تخلف از حقوق انحصاری یا سایر حقوق طرفین سوم در قبال استفاده از cermetek مسئولیتی را قبول نمی کند.برای هیچ حقوق انحصاری ،مدرکی اخذ نشده است.

منبع : سايت علمی و پژوهشي آسمان--صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید
اين مطلب در تاريخ: یکشنبه 02 فروردین 1394 ساعت: 12:15 منتشر شده است
برچسب ها : تحقیق درباره مودم,مودم چیست و چگونه کار می کند,مودم چیست,

 

بسمه تعالي

 

لينوكس يك سيستم عامل چند كاربره و چند وظيفه اي است كه روي سخت افزارهاي مختلف اجرا مي شود.

نسخه اول لينوكس توسط يك دانشجوي فنلاندي به نام لينوكس توروالدز ارايه شد. توروالدز اين نسخه را در وب براي ساير برنامه نويسان ارسال كرد تا از آن استفاده كنند و آن را بهبود بخشند. توروالدز خود اين سيستم عامل را بر اساس يك سيستم دانشگاهي به نام MINIX توسعه داد. اين سيستم عامل توسط آقاي تنن بام به عنوان يك سيستم عامل آموزشي ايجاد شده بود.

 

نسخه تجاري

در حال حاضر، شركت هاي زيادي روي سيستم عامل لينوكس كار مي كنند. براي مثال شركت RED HAT يكي از شركت هاي مهم توزيع كننده لينوكس به شمار مي رود. لازم به ذكر است كه RED HAT LINUX 7 آخرين گونه ارايه شده توسط اين شركت مي باشد. از ويژگي هاي اين گونه مي توان به نصب آسان و نيز امكانات مديريتي سيستم اشاره نمود. در حال حاضر، شركت هاي ديگري نيز گونه هاي تجاري لينوكس را توزيع مي كنند كه اسامي تعدادي از اين شركت هاي عبارت است از:

caldera, corel, slackware, debian, mandark, turbolinux, easylinux

افزون بر اين، بسياري از شركت هاي سخت افزاري، مانند: ibm, compac محصولات و خدمات مرتبط با لينوكس را ارايه مي دهند. شركت ibm اعلام كرده است كه تمامي محصولاتش را با لينوكس سازگار مي كند. همچنين شركت intel نيز اعلام كرده است كه سرورهاي اينترنتي مبتني بر سخت افزار intel را با سيستم عامل لينوكس عرضه مي كند. در حال حاضر بسياري از شركت هاي كامپيوتري دست به فروش كامپيوترهايي زده اند كه لينكس را به عنوان سيستم عامل اوليه خود دارند. از جمله پيشتازان جديد سيستم عامل لينوكس مي توان به شركت هاي بزرگي چون sun, oracle اشاره كرد. شركت borland نيز در تلاش براي ارايه محصول كاربردي interbase روي سيستم عامل لينوكس است.

ميزان افزايش استفاده از سيستم عامل لينوكس

مطالعه idc نشان داده است كه در فاصله سال هاي 1997 تا 1999 ميزان استفاده از لينوكس افزايش چشمگيري داشته است. موارد بسياري باعث محبوبيت لينوكس گرديده است. از جمله: پشتيباني از پروتكل smb و فايل سيستم cifs (كه باعث راحتي كار با ماشين هاي وينوزي مي شود)، وجود برنامه هايي نطير x-win32 كه امكان اجراي برنامه ها را روي ماشين لينوكس و نيز مشاهده آنها روي ماشين ويندوزي را مي دهد. همچنين، امكاناتي نطير پشتيباني از فايل سيستم هاي dos, ntfs, vfat باعث شده است كه ميزان استفاده از لينوكس بيشتر شود.

شركت corel نيز اين امكان را فرهم آورده است تا برنامه هاي كاربردي ويندوز به طور كامل از يك اصال روي لينوكس اجرا شوند. idc پيش بيني مي كند تا سال 2002 نسخه هاي لينوكس خدود 25% افزايش فروش را نشان دهند.

 

دلايل استفاده از سيستم عامل لينوكس

كنترل: كاربران، كنترل كاملي بر وطيعه مندي سيستم دارند و مي توانند مشخصشه ها و قابليت هاي مورد علاقه و نياز خود را اضافه كنند، اشكالات را بيابند و بدون نياز به نرم افزارهاي ارتقاء دهنده ارتقاء خود را انجام دهند.

انعطاف پذيري: سيستم عامل لينوكس، با پشتيباني طيف وسيعي از پروتكل هاي شبكه هاي lan, wan و فايل سيستم هاي مختلف، امكان ارتباط لينكس با ساير سيستم هاي عامل را فراهم كرده است. همچنين، با استفاده از برنامه هاي ماشين مجازي، لينوكس قادر مي باشد تا سيستم هاي عامل مختكفي را شبيه سازي كند.

همچنين سيستم عامل لينوكس روي طيف وسيعي از سخت افزارها موجود است از جمله سخت افزارهايي مانند: x86, mips, alpha, motorla, vax .

پايداري: شركت هاي بسياري ساليانه مليون ها دلار به خاطر بروز اشالاتي در سرورهايشان ضرر مي كنند. ولي در مقابل ماشين هاي لينوكس بسيار پايدار هستند و اغلب براي ماه ها يا سال ها به كارشان ادامه مي دهند،‌بدون آن كه برايشان مشكلي پيش بيايد.

امنيت: به طور كلي ويروس به آن مفهومي كه در سيستم هاي عامل ويندوزي متداول است، در محيط هاي يونكسي و لينوكسي وجود ندارد. علت اين امر، امنيت بالاي فايل سيستم لينوكس و يونيكس است. ابزارهاي متعددي براي پيدا كردن اشكالات احتمالي لينوكس وجود دارد. اين ابزارها يافتن و  برطرف كردن اشكالات احتمالي را آسان مي كنند.

هزينه پايين: اغلب نرم افزارهاي لينوكس مجاني هستند و خود سيستم عامل هم قيمتي ندارد. نرم افزارهاي مجاني شامي نرم افزارهاي اداري، ابزارهاي گرافيكي، ويرايشگرها و مرورگرهاي وب هستند. در ضمن، ارتقاء لينوكس نيز هزينه هاي در پي نخواهد داشت.

قدرت سيستم عامل پانزده ابركامپيوتر  از 100 ابركامپيوتر موجود، از نوع لينوكس است. لينوكس از منابع سخت افزاري به طور كارايي بهره مي برد و اين امر سبب مي شود تا سرعت و توانايي آن بالا برود.

مصارف روميزي: مهمترين نقطه ضعف سيستم هاي عامل مبتني بر يونيكس عدم وجود يك واسط گرافيك زيبا و راحت براي استفاده كاربران است. در حال حاضر، با سرمايه گذاري شركت هاي مختلف و با ارائه windows manager هاي بسيار زيبا براي محيط x سيستم عامل لينوكس اين مشكل تقريباً برطرف گرديده است. وجود ابزار start office ، كه به طور كامل تمام امكانات ms-office را روي محيط لينوكس و به همان راحتي كه در محيط ويندوز وجود دارد را فراهم مي كند، باعث گرديده است تا سيستم عامل لينوكيس براي مصارف شخصي نيز مناسب گردد.

 

امكانات سيستم عامل linux :

سيستم عامل لينوكس تمام امكانات لازم به عنوان يك سيستم عامل client (سرويس گيرنده)، همچنين يك سيستم عامل server (سرويس دهنده) را دارا مي باشد.

 

سيستم عامل چيست؟

سيستم عامل برنامه اي است كه به عنوان رابط بين كاربر و سخت افزار عمل مي كند. همچنين به عنوان يك تخصيص دهنده منابع از قبيل: زمان پردازش، فضاي حفظه، فضاي ذخيره سازي، دستگاه هاي ورودي-خروجي به شمار مي رود. اهداف سيستم عامل:

سيستم عامل دو هدف عمده زير را بر عهده دارد:

 

 

resource manager:

سيستم عامل مديريت منابع را بر عهده دارد و هنچ كاري بدون همهنگي و نظارت سيستم عامل صورت نمي گيرد. براي مثال، اگر كاربر بخاهد كاري را در مورد سخت افزار انجام دهد،‌اين كار بايد از طريق سيستم عامل صورت گيرد.

extended machine:

سيستم عامل به عنوان يك دستگاه توسعه يافته عمل مي كند. به عبارت ديگر  سيستم عامل كارهاي كوچك و جزئي و با پيچيدگي بالا و همچنين كارهايي را كه كابر علاقه مند به انجام آن ها نمي باشد را انجام مي دهد.

 

تاريخچه سيستم عامل

 

كامپيوترهاي نسل اول:

كامپيوترهاي نسل اول از لامپ خلأ استفاده مي كردند و براي نوشتن برنامه ها همه كارها بايد بوسط كاربر انجام مي گرفت. در واقع ، روي اين كامپيوترها سيستم عامل وجود نداشت، زيرا سيستم عامل خود نيز به عنوان يك برنامه بايد نخست در حافظه بار مي شد و سپس برنامه هاي كاربردي مورد اجرا و بررسي قرار مي گرفت.

 

 

كامپيوترهاي نسل دوم:

در كامپيوترهاي نسل دوم استفاده از ترانزيستور متداول گرديد. در اين كامپيوترها تنها يك برنامه وارد حافظه شده و اجرا مي گرديد. لذا در هنگام اجراي برنامه، كامپيوتر نمي توانست توسط برنامه ديگري مورد استفاده قرار گيرد. يعني براي انجام هر كاري بقيه برنامه ها بايد در سيستم باقي مي ماندند.

 

كامپيوترهاي نسل سوم:

سخت افزار اين نسل از كامپيوترها به icها مجهز گرديدند و به كامپيوترها امكان multiprograming افزوده شد. يعني اين كامپيوترها مي توانستند به صورت همزمان چند برنامه را در پردازشگر اجرا كنند. همچنين، در اين نسل از كامپيوترها مفهوم time sharing به وجود آمد و مورد بهره برداري قرار گرفت.

 

كامپيوترهاي نسل چهارم:

در اين نسل از كامپيوترها قابليت توانايي كار با چندين پردازنده افزوده گرديد. بدين معني كه مي توان برنامه هاي مختلف را روي پردازنده هاي متفاوت در سيستم اجرا نمود و چون در اين نسل امكان multi programing نيز وجود داشت، در بعضي موارد قابليت پردازش موازي امكان پذير بود.

يعني يك برنامه را به چند قسمت تقسيم كرده و هر قسمت آن توسط يك پردازشگر مورد پردازش قرار گيرد.

 

چند تعريف :

 

Shell :

Shell يكي از لايه هاي سيستمهاي عامل مبتني بر يونيكس است. در واقع ، Shell  در اين سيستم عاملها مفسر فرمان به شمار مي رود.

در اينجا شل هاي معروفي را كه سيستم عامل Red Hat Linux  در اختيار كاربران قرار مي دهد را در جدول زير فهرست شده است.

 

Kernel  :

Kernell قسمتي است كه به منابع سخت افزاري دسترسي دارد. درخواست كاربر ابتدا وارد Sell  مي شود. Sell برنامه اي است كه Buffer صفحه كليد را جهت داده هاي مختلفي كه كاربر وارد كرده است جستجو مي كند و پس از جستجوي اين Buffer توسط Sell محتواي آن براي سيستم عامل تفسير مي شود و در صورت معتبر بودن درخواست مورد نظر، به Kernel  فرمان مي دهد تا رويه مورد نظر اجرا گردد و بدين ترتيب سرويس لازم در اختيار كاربر قرار گيرد و در صورت عدم اعتبار درخواست كاربر توسط Sell ، پيغام خطايي جهت اطلاع به كاربر روي صفحه نمايشگر ظاهر مي گردد.

از مزاياي سيستمهاي عامل مبتني بر يونيكس اين است كه به يك مفسر فرمان وابسته نيستند. اينگونه سيستم عاملها Sell هاي مختلفي را پشتيباني مي كنند.

 

Schedulder :

Schedulder يكي از بخشهاي مهم سيستم عامل چند كاربره (Multi User ) مي باشد . در واقع Schedulder برنامه‌اي است كه امكان استفاده تعداد زيادي كاربر را بصورت همزمان از سيستم فراهم مي‌سازد. در اينگونه سيستمها، كاربران تصور مي‌كنند كه همگي بصورت همزمان و در يك لحظه از كامپيوتر استفاده مي كنند، امّا در واقع در هر لحظه فقط يك كاربر از سيستم استفاده مي كند.

 

چند تعريف:

فايل سيستم:

هر ديسك فيزيكي متصل به سيستم در سيستم عامل لينوكس بايد فايل سيستم مربوط به خود را داشته باشد. به عنوان مثال در هنگام نصب سيستم عامل لينوكس حداقل دو فايل سيستم يكي با نام Linux swap و ديگري Linux Native روي سيستم ايجاد مي گردند. در سيستم عامل لينوكس اطلاعات مربوط به هر فايل سيستم از قبيل ليست بلوك‌هاي ديسك، جدول آدرس محل استقرار فايل‌ها و اطلاعات ديگر مربوط به آن ديسك بطور مجزاي ذخيره و نگهداري  مي شوند.

 

Boot Block :

اين Block بخشي از فايل سيستم مي باشد كه براي ذخيره سازي برنامه مربوط به راه اندازي سيستم مورد استفاده قرار مي گيرند.

 

Data Block  :

اين بخش شامل اطلاعات بلوك هاي آزاد سيستم مي‌باشد كه مي‌توانند اطلاعات و داده هاي سيستم عامل لينوكس را در بر گيرند.

 

جدول I-node :

جدول I- naode اطلاعاتي در ارتباط با فايلهايي كه در فايل سيستم لينوكس ايجاد مي گردند را شامل مي شود. اين اطلاعات از قبيل :

1-     useri-d  و group-id مربوط به كاربران سيستم عامل.

2-      زمان ايجاد يك فايل، آخرين زمان استفاده از يك فايل و اعمال تغييرات روي آن.

3-      تعداد الحاقات (Link) يك فايل.

4-     تعيين نوع فايل معمولي، دايركتوري و فايل هاي ويژه.

5-     تعداد بايت‌هاي فايل.

6-     حفاظت از حقوق دسترسي (خواندن، نوشتن و اجرا كردن).

سيستم عامل Red hat linux  در مقايسه با سيستم عامل هاي مبتني بر يونيكس و ساير شركت‌هاي توزيع كننده اين سيستم عامل، فايل‌ها را بصورت مناسبي روي سيستم سازماندهي مي كند كه اين امر بدليل آنستكه سيستم عامل Red hat linux  از فايل سيستم استانداردي موسوم به FSSTND استفاده مي كند.

 

Super Block :

اين Block شامل اطلاعاتي است كه بر كل فايل سيستم ديسك نظارت مي‌كند. اين Block شامل اطلاعات زير مي باشد:

1-                 اندازه فضايي كه فايل سيستم روي ديسك اشغال كرده است.

2-                 نوع فايل سيستم.

3-                 تعداد block هاي خالي روي data block.

4-                 شماره بلوك هاي آزاد روي ديسك.

5-                 اندازه بخش i-node:

6-                 آخرين زمان اعمل تغييرات روي super block.

 

فهرست راهنماي /bin:

تمامي فايل هاي موجود در اين فهرست قابل اجرا مي باشند، همچنين فايل ها درون اين فهرست، دستورات اصلي سيستم عامل را تشكيل مي دهند.

 

فهرست راهنماي /sbin:

در اين فهرست راهنما اغلب برنامه هاي مربوط به سيستم، همچنين برنامه هاي اساسي و بنيادي براي نگهداري سيستم عامل قرار مي گيرند.

برخي از اين برنامه ها عبارتند از:

fsck – fdisk – mkfs – shut down – lilo – init

 

فهرست راهنماي /etc:

اغلب دستورات جهت مديريت سيستم در اين فهرست راهنما قرار مي گيرند.

بعضي از فايل ها و برنامه هاي مهم دراين فهرست عبارتند از:

passwd – shadow – fstab – hosts – inittab – motd – prsfile – shells – services – lilo.conf – rc.d.

نصب قدم به قدم

نسخه هاي متعددي از سيستم هامل لينوكس در بازار موجود مي باشد كه اين امر به علت open source code بودن و رايگان بودن سيستم عامل لينوكس مي باشد. به همين دليل شركت هاي بسياري اقدام به فروش و عرضه اين سيستم عامل به بازار انفورماتيك جهان كرده اند كه از جمله اين شركت ها مي توان به شركت هاي زير اشاره نمود:

red hat, caldera, corel, debian, mandarke, infomagic.

سيستم عامل red hat linux يكي از معروفترين گونه هاي اين سيستم عامل مي باشد.

 

نصب سيستم عامل red hat linux 7:

 

سازگاري با سخت افزار:

سيستم عامل red hat linux 7 با اغلب سخت افزارهاي موجود در بازار سازگار است و لي به هر دليل امكان دارد كه با برخي از قطعات سخت افزاري سيستم سازگاري نداشته باشد. بنابراين مي توانيد براي دريافت اطلاعات بيشتر در اين ارتباط به سايت اينترنتي زير مراجعه كنيد:

htt://www.redhat.com/hardware

 

 

نصب دوگانه (dual boot):

هنگامي كه مي خواهيد سيستم عامل لينوكس را روي سيستم نصب نماييد ممكن است دو حالت وجود داشته باشد: حالت اول اين كه در زمان نصب سيستم عامل red hat linux از سيستم عامل هاي ديگري نظير: windows 98, windows nt يا windows 2000 و . . . استفاده مي كنيد.

حالت دوم اين كه مي خواهيد فقط سيستم عامل لينوكس را روي سيستم داشته باشيد و هيچ سيستم عامل ديگري روي سيستم نداريد. با اطمينان بايد گفت كه در هر يك از دو حالت مطرح شده كاربر مي تواند به راحتي سيستم عامل لينوكس را روي سيستم نصب نماييد زيرا سيستم عامل لينوكس هنچ گونه تضادي با ساير سيستم عامل هاي نصب شده روي سيستم ندارد و به راحتي با ساير سيستم عامل هاي ديگر كار مي كند.

بنابراين در صورتي كه بخواهيد سيستم عامل لينوكس را همزمان با ساير سيستم عامل هاي نصب شده روي سيستم نصب نماييد. نياز به حالت نصب دوگانه يا dual boot خواهيد داشت. براي اين منظور سيستم عامل لينوكس نرم افزاري تحت عنوان lilo (سرواژهlinux loader) را روي سيستم نصب مي نمايد.

لازم به ذكر است كه نرم افزار lilo فقط مختص ماشين هاي سازگار با intel است و براي ساير ماشين ها ، نرم افزارهاي ديگري مانند: silo, milo را در اختيار كاربران قرار مي دهد.

نرم افزار lilo در هنگام نصب سيستم عامل red aht linux به طور خودكار روي master boot record نصب مي شود، اما نرم افزار lilo پيش از قرارا گرفتن روي master boot record از آن يك كپي تهيه مي كند. بنابراين پس از نصب سيستم عامل لينوكس و نرم افزار lilo ، در هنگام راه اندازي سيستم ابتدا نرم افزار lilo فعال مي گردد و طي پيامي كه به صورت زير روي صفحه نمايشگر ظاهر مي گردد، مي توانيد سيستم عاملي را كه مي خواهيد روي سيستم boot و راه اندازي گردد را انتخاب نماييد.

 

lilo boot:

با ظاهر شدن اين اعلان روي صفحه نمايشگر ، در صورتي كه بخواهيد لينوكس به عنوان سيستم عامل راهاندازي گردد، كافي است تا دكمه enter را فشار دهيد و در صورتي كه مي خواهيد ساير سيستم هاي عامل نصب شده روي سيستم شمار boot گردند، كافي است تا كلمه dos (يا واژه ديگري را كه در هنگام پيكربندي نرم افزار lilo تعيين مي نماييد را ووارد نماييد) را در مقابل اعلان فوق وارد كنيد و سپس كليد enter را فشار دهيد. در اين مرحله منويي از سيستم هاي عامل نصب شده روي سيستم ظاهر مي گردد. و مي توانيد با انتخاب هر يك از آنها سيستم را راه اندازي نماييد.

 

انتخاب روش هاي نصب سيستم عامل red hat linux 7:

براي نصب سيستم عامل red hat linux 7 مي توانيد يكي از روش هاي زير را انتخاب كنيد:

1- به علت آن كه cd-rom حاوي نرم افزار سيستم عامل red hat linux داراي قابليت bootable مي باشد، مي توانيد با تغيير دادن گزينه boot sequence در setupسيستم ، عمليات نصب را به طور مستقيم از روي cd-rom و در هنگام راه اندازي سيستم انجام دهيد.

همانطوري كه بيان گرديد براي اين منظور بايد وارد صفحه مربوط به Set up  سيستم شويد و در زمان تغيير Boot sequence  اطمينان حاصل كنيد كه cd- rom  جز انتخاب اول آن باشد.

توجه : در صورتي كه از سيستمي استفاده مي كنيد كه Bios  آن قابليت Boot  شدن از طريق cd- rom را داراست انتخاب روش براي نصب سيستم عامل Red hat linux آسانترين روش نصب به شمار مي رود. اما اگر به هر دليل نمي خواهيد كه برنامه نصب سيستم عامل Red hat linux را بصورت مستقيم از روي cd-rom در هنگام Boot شدن سيستم دنبال كنيد مي توانيد با ايجاد يك فلاپي sturtup  عمليات نصب سيستم عامل را آغاز نماييد. براي اين منظور پس از ايجاد كردن فلاپي sturtup . آن را درون درايو مربوطه قرار داده و سيستم را از روي آن بوت نماييد.

در اين مرحله پس از بوت شدن سيستم. فرايند نصب سيستم عامل Red hat linux7.0 با ظاهر شدن اعلان بوت آغاز مي گردد.

در صورتي كه فلاپي sturtup سيستم عامل Red hat linux7.0 را ايجاد كرده ايد, مي توانيد هر يك از روشهاي زير را نيز براي نصب سيستم عامل انتخاب كنيد.

توجه : در صورتي كه بوسيله فلاپي sturtup  فرايند نصب سيستم عامل را آغاز كرده باشيد مي بايد در طي فرايند نصب جهت كپي كردن فايلهاي نرم افزار سيستم عامل Red hat linux روي سيستم از  cd-rom حاوي نرم افزار سيستم عامل لينوكس استفاده كنيد.

 

2 – نصب از روي Hard disk :

اگر فايل هاي نرم افزار سيستم عامل Red hat linux را روي ديسك سخت كپي كرده ايد مي توانيد از اين روش نصب استفاده كنيد.

 

 

 

3 – نصب از طريق ftp server :

مي توانيد نصب سيستم عامل Red hat linux را از روي يك  ftp server انجام دهيد.

 

ايجاد كردن فلاپي startup :

مي توانيد فلاپي startup  سيستم عامل Red hat linux را در سيستم عامل هاي مختلف ايجاد كنيد.

 

ايجاد فلاپي startup تحت ms-dos :

در cd-rom حاوي نرم افزار سيستم عامل Red hat linux يك دايركتوري تحت عنوان dosutils وجود دارد. براي ايجاد فلاپي startup تحت ms-dos كافي است تا برنامه Rawrite  موجود در اين دايركتوري اجرا نماييد:

براي اين كار مي توانيد بصورت زير عمل كنيد:

cd\dosutils\rawrite.exe←

كه پس از اجراي اين برنامه پيام زير ظاهر مي گردد:

enter disk image source filename:

در اين مرحله مي بايد مسير فايل (disk image) boot.img را, كه در دايركتوري images از cd-rom حاوي نرم افزار سيستم عامل red hat linux وجود دارد, در مقابل پيام فوق دارد كرده و سپس كليد enter را فشار دهيم.

براي مثال:

enter disk image source: e:\images\boot.img.

پس از انجام اين مرحله برنامه rawrite پيام زير را روي صفحه نمايشگر ظاهر مي كند.

enter target diskette drive

در ماين مرحله كافي است نام درايو مربوطه (a:) را تعيين كرده ويك فلاپي فرمت شده را داخل درايو قرار داده و دوباره كليد enter را فشار دهيد.

پس از انجام اين مرحله فلاپي startup سيستم عامل red hat linux ايجاد مي گردد. تذكر: يك برچسب با عنوان مناسب روي فلاپي startup ايجاد شده سيستم عامل red hat linux قرار داده و آن را در جاي مطمئن قرار دهيد.

 

ايجاد كردن فلاپي startup سيستم عامل unix يا linux:

براي اين منظور مي توانيد از فرمان dd به صورت زير در هر يك از سيستم عامل هاي يونيكس يا لينوكس استفاده كنيد.

dd if=boot.img of= /dev/fd0 bs

تذكر: براي استفاده از محتويات cd-rom در هر يك از سيستم هاي عامل يونيكس يا لينوكس ابتدا بايد دستگاه مورد نظر را روي سيتم mount كنيد (در اين ارتباط در فصل هاي بعدي توضيحات بيشتري ترائه خواهد شد) براي مثال مي توان به صورت زير عمل كرد:

# mount /dev/cdrom

و سپس فرمان dd را اجرا كنيد.

توجه: به منظور راحتي بيشتر كاربران در طي نصب اين سيستم عامل لينوكس, در هر يك از بخش هاي مختلف فرآيند نصب كه در ادامه اين فصل مورد بررسي قرار مي گيدند, در فريم سمت چپ هر بخش راهنمايي در ارتباط با آن مرحله وجود دارد. بنابراين كاربران مي توانند با مطالعه اين راهنما اطلاعات بيشتر و دقيقتري پيرامون هر مرحله و پارمتر هاي آن به دست آورند.

با فشار دادن دكمه فرمان hide help كه در پايين فريم مربوط به online help قرار دارد مي توانيد راهنماي مورد نظر را به صورت گسترده بر روي تمام صفحه نمايشگر سيستم مطالعه نماييد و براي بازگشت به حالت قبل مي توانيد روي دكمه فرمان show help كليك نماييد.

تعيين محل فايل هاي نصب سيستم عامل

در هنگام نصب سيستم عامل لينوكس فايل هاي مورد نياز جهت نصب اين نرم افزار مي تواند روي يكي از دستگاه هاي زير قرار داشته باشد:

1- local cd-rom

2- hard drive

3- ftp server

4- nfs server

5- samba server

ما در اين فصل نصب از طريق cd-rom را مورد بررسي قرار مي دهيم و همانطوريكه در بخش قبل بيان گرديد سريع ترين و راحت ترين روش نصب سيستم عامل لينوكس نصب از طريق local cd-rom مي باشد. به شما نيز توصيه مي كنيم تا اين روش نصب را انتخاب نماييد.

 

مراحل نصب سيستم عامل red hat linux 7.0 :

پس از انتخاب روش نصب سيستم عامل red hat linux , برنامه نصب يك صفحه به نمايش در مي آورد. در اين صفحه ضمن خوش آمد گويي, اعلان boot: را در پائين صفحه مشخص مي كند.

welcome to red hat linux!

- - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - -

boot:

در اين صفحه, برنامه نصب از شما مي خواهد تا نوع روش نصب را انتخاب نمائيد. نصب سيستم عامل red hat linux در حالت گرافيكي با فشار دادن كليد enter آغاز مي گردد و با وارد كردن كلمه text در مقابل اعلان: boot نصب در حالت متني (text mode) شروع مي شود.

تفاوت اين دو حالت در اين است كه نصب در حالت گرافيك به علت وجود واسطه هاي گرافيكي آسانتر است, اما پس از طي فرايند نصب به صورت كامل هنچ تفاوتي بين سيستم عامل لينوكس نصب شده در هر يك از دو حالتوجود نخواهد داشت.

صفحه انتخاب زبان (language selction):

در اين مرحله برنامه نصب صفحه انتخاب زبان را نمايش مي دهد. انتخاب پيش فرض زبان انگليسي مي باشد ولي شما مي توانيد هر يك از زبان هاي فهرست شده در ليست را انتخاب نماييد.

بخشي از انتخاب هايي كهدر اختيارتان قرار مي گيرد به صورت زير مي باشد:

czech

danish

english

german

hungarian

italian

russian

………

براي انتخاب زبان دلخواه مي توانيد توسط كليد هاي جهت نما گزينه مورد نظر را انتخاب كرده و سپس روي دكمه فرمان next كليك نماييد.

تذكر: شما در هر مرحله از برنامه نصب مي توانيد با كليك كردن روي دكمه فرمان back به مرحله قبلي از برنامه نصب برويد و در صورت نياز تغييراتي را در مرحله مورد نظر انجام دهيد.

پيكر بندي صفحه كليد (keyboard configuration):

در اين مرحله شما مي بايد تنظيمات مربوط به صفحه كليد سيستم را مشخص نماييد اين مرحله از برنامه نصب داراي سه بخش مي باشد كه عبارتند از:

1- model

2- layout

3- dead keys

 

model:

در اين بخش مدل هاي مختلف صفحه كليد ها فهرست شده است. برنامه نصب به صورت خودكار نوع صقحه كليد سيستم شما را تشخيص مي دهد ولي شما مي تواند در صورت عدم تطبيق گزينه و مدل انتخاب شده با صفحه كليد سيستم , در فهرست ارائه شده مدل مناسب را انتخاب نماييد.

 

layout:

در اين بخش آرايش مربوط به صفحه كليد تعيين مي شود. انتخاب پيش فرض در اين بخش u.s english مي باشد ولي شما مي توانيد بر حسب مورد هر يك از انتخاب هاي موجود در اين بخش را انتخاب نماييد.

براي مثال بعضي از اين انتخاب ها به صورت زير مي باشند:

u.s english

u.s english w/dead keys

u.s english w/iso 9995-3

united kingdom

 

dead keys:

dea keys به كليد هاي مرده در صفحه كليد اطلاق مي شود. به عبارت ديگر در صفحه كليد به كليدهاي كمكي و كليدهيي كه به تنهايي كاري را انجام نمي دهند و در هنگام استفاده به صورت تركيبي عملي را انجام مي دهند (مانند كليدهاي alt, shift) dead keys اطلاق مي شوند.

در بخش dead keys مربوط به پيكربندي صفحه كليد مي توان تعيين نمود كه اين كليدها بر روي صفحه كليد فعال يا غير فعال باشند. انتخاب پيش فرض enable dead keys مي باشد ولي شما مي توانيد در صورت نياز به غير فعال كردن اين كليدها گزينه disable dead keys را انتخاب نماييد.

در بخش test your selection here شما مي توانيد به منظور آزمايش تنظيمات صورت گرفته در ارتباط با پيكربندي صفحه كليد كاراكترهايي را وارد نماييد و صحت تنظيمات را آزمايش نماييد.

پس از تكميل تنظيمات پيكربندي صفحه كليد براي ورود به مرحله تعد روي دكمه فرمان next كليك كنيد.

پيكربندي ماوس (mouse configuration):

در اين مرحله تنظيمات مربوط به پيكربندي ماوس سيستم صورت گيرد. اين مرحله نيز داراي دو بخش مي باشد. در بخش نخست مدل و نوع ماوس سيستم پيكربندي و تنظيم مي گردد و در بخش دوم device و port مناسب به ماوس تخصيص داده مي شود.

توجه: در هر مرحله برنامه نصب ف صورت خودكار به شناسايي ابزارها و دستگاه هاي سخت افزاري سيستم مي پردازد و به صورت پيش فرض تنظيماتي را براي پيكربندي آن ها در نظر مي گيرد. در چنين وضعيتي شما مي توانيد در صورت تطبيق تنظيمات صورت گرفته شده توسز برنامه نصب مقدار پيش فرض را پذيرفته و با كليك روي دكمه Next مر حله بعدي از برنامه نصب برويد و در صورت عدم هماهنگي و تطبيق تنظيمات پيش فرض در هر مرحله, مي توانيد تنظيمات مربوط به پيكربندي سيستم را خودتان انجام دهيد.

در بخش مربوط به تعيين توع مدل ماوس سيستم مي توانيد از فهرست ارائه شده توسط برنامه نصب, مدل سازگار با ماوس سيستم را انتخاب نماييد.

تذكر: در بخش مربوط به تنظيم كردن نوع و مدل ماوس سيستم مي توانيد با كليك كردن روي علامت + در كنار مدل مورد نظر انتخاب مناسب را در آن گزينش نماييد، در اين حالت + به علامت – تبديل خواهد شد.                                                      …

-generic

- 2button mouse (ps/2)

- 2button mouse (csb)

- 2button mouse (serial)

- 3button mouse (ps/2)

- 3button mouse (us/2)

- 3button mouse (usb)

- 3button mouse (serial)

- 2button mouse (ps/2)

+genius

 در بخش دوم نام پورت و دستگاه متناظر به ماوس سيستم تعيين مي شود اين انتخاب ها مي تواند به صورت زير باشند:

port                       device

ttys0                    /dev/ttys0 (com1 under dos)

ttys1                    /dev/ttys1 (com2 under dos)

ttys2                    /dev/ttys2 (com3 under dos)

ttys3                    /dev/ttys3 (com4 under dos)

پس از انجام هر يك از اين تنظيمات با كليك روي ركمه فرمان next به مرحله بعدي از برنامه نصب برويد.

برنامه system installer:

در اين مرحله روي دكمه فرمان next كليك كرده و به مرحله بعدي برويد.

انتخاب نوع نصب (install type):

در اين مرحله مي توان بر حسب مورد يكي از حالت هاي زير را براي سيستم عامل لينوكس انتخاب نمود.

1- work station

2- server system

3- custom system

4- upgrade

 

حالت work station:

اين حالت براي مواردي مورد استفاده قرار مي گيرد كه نمي خواهيد از سيستم عامل لينوكس به عنوان سرويسدهنده (server) استفاده كنيد.

 

حالت server system:

با انتخاب اين گزينه سيستم عامل لينوكس به عنوان يك سيستم عامل سرويسدهنده (server) نصب مي شود. در واقع، با انتخاب اين گزينه، مؤلفه هاي بيشتري نسبت به حالت work station روي سيستم نصب مي گردد. براي مثال سرويس هايي از قبيل:

ftp server

mail server

apache web server

…

تذكر: انتخاب گزينه system server براي سيستم عامل لينوكس باعث مي گردد تا فضاي بيشتري از ديسك سخت اشغال گردد.

 

حالت custom system:

توصيه مي شود اين گزينه را براي نصب سيستم عامل red hat linux 7.0 انتخاب كنيد، زيرا در اين صورت در هنگام نصب، در زمينه انتخاب مؤلفه ها و نيز تنظيمات سخت افزاري و غيره اختيار بيشتري داريد. تذكر: مدت زماني كه براي نصب سيستم عامل red hat linux 7.0 روي سيستم سپري مي گردد، بستگي به سرعت cd-rom، پردازشگر دستگاه و انتخاب نوع نصب سيستم عامل دارد ولي به طور متوسط بين 10 تا 30 دقيقه زمان لازم است تا سيستم عامل red hat linux 7.0 روي سيستم نصب گردد.

تذكر: انتخاب روش نصب به صورت custom system براي افراد مبتدي توصيه نمي شود. در اينجا به دليل بررسي دقيق و كامل مراحل نصب، روش نصب به صورت custom system انتخاب شده است.

صفحه مربوط به انتخاب ابزار جهت پارتيشن بندي فضاي ديسك سخت (manual partitioning):

پس از انتخاب گزينه custom system در صفحه install type و كليك روي دكمه فرمان next ، جهت انتخاب ابزاري براي پارتيشن بندي فضاي ديسك سخت دو انتخاب به صورت زير در اختيارتان قرار مي گيرد:

1- manual partition with disk druid

2- manual partition with fdisk [expert only]

استفاده از هر يك از اين دو ابزار fdisk, disk druid براي پارتيشن بندي فضاي ديسك سخت مناسب است ، ولي استفاده از روش disk druid به دليل گرافيكي بودن محيط آسانتر است ولي استفاده از روش fdisk ورود به محيط متن text mode مي باشد، همچنين استفاده از فرامين آن نيازمند تربه و مهارت بيشتري مي باشد.

 

 

 

استفاده از روش disk druid:

جهت انتخاب اين روش براي پارتيشن بندي فضاي ديسك سخت مي بايد گزينهmanually partition with disk druid را انتخاب كرده و سپس روي دكمه فرمان next كليك نماييد. در اين مرحله فهرستي از پارتيشن هاي موجود به خمراه اندازه ، نوع و فضاي هر يك از آنها ، مقدار فضاي كل ديسك سخت (در صورت داشتن چند ديسك سخت روي سيستم اطلاعات مربوط به تمامي آن ها فهرست مي شود) و فضاي خالي و پارتيشن نشده از ديسك سخت نمايش داده مي شود.

تذكر : بستگي به انتخاب نوع نصب سيستم عامل لينوكيس work station يا server مقدار فضايي كه بايد به ديسك سخت نسبت دهيد،‌ متفاوت مي باشد.

تذكر: حداقل مفدار فضاي لازم براي نصب سيستم عامل red aht linux به طور تقريبي به صورت زير است.

1- work station     700 mb

2- server system     1.7 mb

3- custom system     1.7 mb

همانطوريكه بيان شد اين مقادير هگي حداقل فضاي لازم هستند، اما شما مي توانيد در صورت در اختيار داشتن فضاي خالي بيشتر روي ديسك سخت، فضاي بيشتري را به اين امر تخصيص دهيد.

ابزار disk druid اطلاعات لازم از فضاي ديسك سخت را در اختيار شما قرار مي دهد. حال اگر فضاي خالي به اندازه مورد نظر روي ديسك سخت وجود دارد ،‌مي توان به اضافه كردن پارتيشن هاي سيستم عامل لينوكس روي ديسك سخت اقدام نمود و در صورتي كه به اندازه كافي فضا روي ديسك سخت وجود ندارد بايد مقداري از پارتيشن هاي موجود روي ديسك سخت را حذف كرده تا فضاي لازم جهت پارتيشن بندي در اختيارتان قرار گيرد.

 

محيط disk druid:

محيط ابزرا disk druid از سه بخش زير تشكيل شده است:

1-                             تقسيم بندي و پارتيشن هاي جاري ديسك سخت را نمايش مي دهد          (current disk partition).

2-                             خلاصه اي از وضعيت ديسك سخت را نمايش مي دهد. (disk summaries).

3-                             دكمه هاي فرمان جهت كار در محيط disk druid (command buttons).

 

 

 

بخش current disk partition:

در اين بخش هر خط داراي 5 فيلد مي باشد كه عبارتند از:

1- Mount point

2- device

3- requested

4- actual

5- type

انواع type هايي كه براي هر پارتيشن مي توانيد انتخاب كنيد عبارتند از:

1- linux swap

2- linux native

3- linux raid

4- dos 16-bit<32m

5- dos 16-bit>=32m

 

بخش drive summaries:

در اين بخش خلاصه اي از وضعيت ديسك سخت (در صورت داشتن، چند ديسك سخت روي سيستم،‌ خلاصشه اي از وضعيت هر يك را گزارش مي دهد) موجود روي سيستم را نمايش مي دهد جهت نمايش وضعيت هر يك از اين ديسك هاي سخت روي سيستم در هر خط 6 فيلد را به صورت زير پر مي كند.

1- drive

2- geom (c/h/s)

3- total (m)

4- free (m)

5- used (m)

6- used(%)

1-                             ديسك هاي سخت متصل به سيستم را نمايش مي دهد. براي مثال در صورت داشتن يك ديسك سخت روي سيستم ،‌آن را با had و ديسك سخت دوم متصل به سيستم را hdb (در صورت وجود) و به همين ترتيب نمايش مي دهد.

2-                             Geom: اين فيلد بيانگر وضعيت هندسي ديسك سخت است. در اين فيلد تعداد سيلندر ، تعداد head و sector هاي ديسك سخت نشان داده مي شود.

3-                             Total (m): مقدار ظرفيت كل ديسك سخت را نمايش مي دهد. (بر حسب مگابايت).

4-                             Free (m): مقدار فضاي خالي از ديسك سخت را نمايش مي دهد (بر حسب مگابايت).

5-                             Used (m): معين مي كند تا چه حجمي از فضاي ديسك سخت پارتيشن بندي شده است. (بر حسب مگابايت)

6-                             Used (%): مقدار فضاي استفاده شده از ديسك سخت را بر حسب درصد نمايش مي دهد.

بخش دكمه هاي فرمان:

دكمه هاي فرمان كه در اين بخش مي توانيد از آن ها استفاده كنيد:

1- add

2- delete

3- ok

4- back

چگونگي اضافه كردن يك پارتيشن جديد:

براي اضافه كردن يك پارتيشن جديد به كمك ابزار disk druid ابتدا روي دكمه فرمان add كليك نماييد. پس از آن جعبه گفتگويي شامل فيلد هاي زير و دكمه هاي فرمان ok و cancel ظاهر مي گردد.

1- mount point

2- size

3- used remaining space?

4- partition type

5- allawable drives

و دكمه هاي فرمان ok  و cancel.

1- mount point:

در اين فيلد مي بايد mount point مربوط به پارتيشن را مشخص نماييد.

تذكر: دقت نماييد كه شما بايد حداقل دو فايل سيستم ، يكي از نوع linux native و ديگري از نوع linux swap، روي سيستم ايجاد نماييد.

تذكر: mount point كه براي پارتيشن از نوع linux native انتخاب مي كنيد،‌بايد كاراكتر / باشد.

تذكر: توصيه مي شود علاوه بر دو فايل سيستم linux native, linux swap، چهار فايل سيستم ديگر روي ديسك سخت ايجاد نماييد. اين فايل سيستم ها عبارتند از:

/usr,/var,/home,/usr/local

(در صورت نياز به توضيحات بيشتر در ازرتباط با فيل سيستم ها مي توانيد به فصل قبل مراجعه نماييد).

توجه: براي فايل سيستم از نوع linux swap نبايد mount point انتخاب نماييد. همچنين توصيه مي شود در صورت در اختيار داشتن فضاي لازم روي ديسك سخت ، فضايي به اندازه 133mb را به پارتيشن از نوع linux swap تخصيص دهيد.

 

2- اندازه پارتيشن (size):

در اين فيلد مي بايد اندازه مورد نظر از فضاي ديسك سخت را براي پارتيشني كه مي خواهيد ايجاد نماييد را بر حسب مگابايت تعيين نماييد.

3- نوع پارتيشن (partition type):

براي تعيين نوع پارتيشني كه مي خواهيد ايجاد نماييد مي بايد روي آيكون كنار عبارت partition type كليك نماييد. پس از آن فهرستي از انواع مختلف پارتيشن ها در اختيارتان قرار مي گيرد كه عبارتند از:

1- linux swap

2- linux native

3- linux raid

4- dos 16-bit<32m

5- dos 16-bit>=32m

 

4- allowable drive:

اين قسمت فهرستي از ديسك هاي سخت موجود روي سيستم را نمايش مي دهد و در اين قسمت شما مي بايد ديسك سختي را كه مي خواهيدپارتيشن مربوطه روي آن ايجاد گردد را انتخاب نماييد.

 

5- used remaining space?:

در صورتيكه بخواهيد از مقدار فضاي باقيمانده ديسك سخت به عنوان مقدار فضاي يك پارتيشن استفاده نماييد روي آيكون كنار آن كليك نماييد.

پس از تكميل اطلاعات فوق و سپس كليك روي دكمه فرمان ok پارتيشن مورد نظر ايجاد ي گردد و در صورت انصراف يا ناديده گرفتن اطلاعات وارد شده روي دكمه فرمان cancel  كليك نماييد.

 

 

دكمه فرمان edit:

از اين دكمه فرمان مي توانيد در صورت نياز به ويرايش و اصلاح يك پارتيشن ايجاد شده استفاده نماييد.

 

دكمه فرمان delete:

در صورتيكه بخواهيد پارتيشن ايجاد شده روي ديسك سخت را حذف كنيد، مي توانيد از اين دكمه فرمان استفاد كنيد.

 

ثبت تغييرات و ورود به مرحله بعد:

در صورتيكه بخواهيد همه تغييرات اعمال شده روي سيستم را ثبت و ذخيره نماييد، روي دكمه فرمان next كليك كرده و به مدحله بعدي از برنامه نصب برويد.

 

استفاده از ابزرا fdisk:

همانطوريكه قبلاً نيز ذكر گرديد مي توان از دستور fdisk براي پارتيشن بندي فضاي ديسك سخت استفاد نمود.

جهت استفاده از ابزار fdisk در صفحه مربوط به manual partitioning گزينه manually partition with fdisk را انتخاب كرده و سپس روي دكمه فرمان next كليك نماييد . در صفحه مربوط به fdisk مي بايد ابتدا ديسك سخت متصل به سيستم را انتخاب كرده و سپس روي دكمه فرمان next كليك نماييد.

در اينجا براي آشنايي با پارامترها و نحوه كار با دستور fdisk به ذكر پارامترهاي اين دستور مي پردازيم:

 

Fdisk options:

M: فهرستي از پارامترهاي قابل استفاده به همراه دستور fdisk را در اختيارتان قرار مي دهد.

P: فهرستي ااز پارتيشن بندي هاي موجود روي ديسك سخت را ارائه مي دهد.

O: ايجاد كردن پارتيشن جديد روي ديسك سخت.

T: براي تعيين و اغيير دادن نوع پارتيشن.

L: فهرستي از پارتيشن هاي مختلف روي ديسك سخت به همراه id number هاي آن ها ارائه مي دهد.

 W: براي ذخيره كردن همه تغييرات اعمال شده و خارج شدن از دستور fdisk.

Q: خروج از برنامه fdisk و ناديده گرفتن تمامي تغييرات اعمال شده.

 

 

 

انتخاب پارتيشن ها جهت فرمت شدن (choose partitions format):

در اين صفحه مي بايد پارتيشن هاي ايجاد شده را جهت فرمت انتخاب مي نماييد، همچنين مي توانيد جهت بررسي bad block هاي احتمالي روي ديسك سخت گزينه check for bad blocks while formatting را انتخاب كنيد. (انتخاب اين گزينه اختياري مي باشد).

 

پيكربندي نرم افزار lilo:

اين صفحه به پيكربندي نرم افزار lilo(linux loader) مي پردازد (جهت به دست آوردن اطلاعات بيشتر به فصل هفتم مراجعه نماييد). همچنين در اين صفحه مي توانيد به ايجاد كردن ديسك boot و نيز در صورت نصب نرم افزار lilo ، اين نرم افزار روي كدام boot record نصب گردد بپردازيد.

 

پيكربندي شبكه (network configuration):

در اين صفحه مي توانيد در صورت داشتن كارت شبكه به پيكر بندي تنظيمات مربوط به كارت شبكه از قبيل پيكربندي سرويس dhcp ، آدرس هاي netmask, ip و آدرس network شبكه همچنين host name ، آدرس defaul gateway و غيره بپردازيد (براي اطلاعات بيشتر در اين ارتباط به فصل سيزدهم مراجعه نماييد).

صفحه انتخاب time zone:

در اين صفحه مي توانيد ناحيه مورد نظر را انتخاب كنيد. براي مثال نام كشور ايران را انتخاب نماييد و سپس روي دكمه فرمان next كليك نماييد.

 

تعيين رمز عبور ريشه:

در اين مرحله ،‌برنامه نصب از شما مي خواهد تا رمز عبور براي كاربر root را وارد نماييد. كاربر root در سيستم عامل لينوكس، همانند ساير سيستم هاي عامل مبتني بر يونيس، نقش مدير سيستم را ايف مي كند. همچنين در اين صفحه مي توانيد كاربراني را براي سيستم عامل لينوكس تعريف نماييد. اين كار در قسمت account name موجود در اين صفحه به كمك دكمه هاي فرمان new, delete, edit, add انجام مي پذيرد.

در صورتيكه شما تنظيمات مربوط به رمز هاي شبكه را تعيين نكرده باشيد مي توانيد از اين صفحه صرف نظر نماييد و در صورت تنظيم كردن آن مي بايد هر يك از فيلدهاي موجود در اين صفحه را پر نماييد.

 

پيكر بندي محيط گرافيك x(x configuration):

در اين صفحه ،‌برنامه نصب سوالاتي را در ارتباط با سازنده و مدل نمايشگر و بسامد هاي افقي و عمودي مربوط به نمايشگر سيستم مطرح مي كند. اين صفحه از سه بخش تشكيل شده است كه عبارتند از:

1- Monitor configuration.

2- horizontal sync.

3- vertical sync.

 در بخش پيكربندي نمايشگر (monitor configuration) نام ،‌مدل و نوع نمايشگر متصل به سيستم را مي بايد تعيين نماييد. در اين تخش فهرستي از انواع مختلق مدل هاي نمايشگر ارائه شده است. بخشي از مدل هاي موجود در اين قسمت عبارتند از:

…

-                         acer

-                         acer 35c

-                         acer 54e

-                         acer 55es

-                         acer 55l

-                         acer 55c

-                         acer56i

همچنين در بخش مربوط به بسامد هاي عمودي و افقي مي بايد مقدار مناسب را وارد نماييد براي نمونه:

Horizontal sync                                 vertical sync

31-0-54-0                                       50.0-110.0

پس از تكميل اطلاعات فوق روي دكمه فرمان next كليك نماييد.

 

پيكربندي كارت گرافيك

در اين صفحه تنظيمات مربوط به پيكربندي كارت گرافيك متصل به دستگاه از قبيل مقدار حافظه كارت گرافيك ،‌تنظيمات مربوط به وضوح و دقت كارت گرافيك و نيز انتخاب window manager پيش فرض سيستم عامل لينوكس انجام مي پذيرد.

همانطوريكه قبلاً نيز بيان گرديد برنامه نصب سيستم عامل لينوكس به صورت خودكار سعي در تشخيص نوع دستگاه سخت افزاري سيستم مي كند (auto probing ولي در صورتي كه انتخاب انجام شده مطابق با نوع و مدل دستگاه و ابزار مورد نظر نباشد شما قادر خواهيد بود تا خودتان به پيكربندي آن اقدام نماييد.

در فثرستي كه در اين صفحه به نمايش در آمده است ليستي از انواع مدل هاي كارت گرافيك ديده مي شود كه شما مي توانيد مطابق با كارت گرافيك متصل به سيستم و نيز داشتن اطلاعات كافي در ازتباط با مشخصات كارت گرافيك سيستم ، در ليست مربوطه نوع و مدل سازگار با كارت گرافيك را انتخاب نماييد.

براي نمونه بعضي از انواع مدل هاي كارت گرافيك ارئه شده در ليست مربوطه به صورت زير مي باشد:

Agp 2d/3d v.in.agp-740d

Agx (generic)

Asus 3dexpiorex

Asus agp-v2740

Asus pci-av264ct

Asus pci-v264ct

Ati 3d pro turbo

Ati 3d pro turbo pc2tv

Ati 3d xpression

Ati 3d xpression+

همچنين شما در اين صفحه مي توانيد در مقابل گزينه default desktop به انتخاب window manager پيش فرض سسيستم عامل لينوكس بپردازيد. انتخاب هايي كه براي اين گزينه در اختيارتان قرار مي گيرد عبارتند از:

1- gnome

2- kde

سيستم عامل لينوكس براي محيط گرافيك (محيطx) از يك سري window manager در اين محيط استفاده مي كند كه هر يك از آنها ابزارهايي را جهت كار در محيط گرافيك براي كابران آماده مي سازند.

از window manager هاي قوي و كارآمد اين سيستم عامل مي توان به به kde, gnome اشاره نمود كه ابزار بسيار مفيد و كارآمدي براي كار در محيط سيستم عامل لينوكس مي باشند (براي توضيحات بيشتر در اين ارتباط به فصل بعد مراجعه نماييد).

تذكر: شما مي توانيد در هر زمان كه مايل باشيد default desktop سيستم عامل لينوكس را تغيير دهيد. بنابراين در صورت هر انتخابي در اين صفحه قادر خواهيد بود تا در صورت نياز اين مقدار پيش فرض را تغيير دهيد.

از ديگر پارامترهايي كه مي توانيد در ارتباط با پيكربندي كارت گرافيك انجام دهيد انتخاب گزينه customize x configuration مي باشد. با انتخاب اين گزينه مي توانيد تنظيمات ديگري از كارت گرافيك را انج ام دهيد. براي اين منظور ابتدا گزينه customize x configuration را انتخاب كرده و سپس روي دكمه next كليك نماييد اين پارامترها عبارتند از:

 

شما نيز مي توانيد با توجه به قابليت هاي كارت گرافيك سيستم ، دقت و وضوح كارت گرافيك بر حسب مورد گزينه مورد نظر را انتخاب نماييد.

در صفحه مربوط به پيكر بندي كارت گرافيك در صورتي نخواهيد اقدام به پيكر بندي كارت گرافيك نماييد مي توانيد گزينه skip x configuration را انتخاب نماييد. همچنين در صورتي كه بخواهيد ورود به سيستم عامل لينوكس در محيط گرافيك باشد (در هنگام راه اندازي سيستم) مي توانيد گزينه use graphical login در اين صفحه را انتخاب نماييد.

پس تكميل تمامي تنظيمات مربوط به كارت گرافيك روي دكمه next كليك نماييد.

 

صفحه about installation:

در اين صفحه با كليك كردن روي دكمه فران next برنامه نصب سيستم عامل لينوكس ابتدا اقدام به فرمت كردن فايل سيستم هاي ايجاد شده از قبيل فايل سيستم هاي linux swap, linux native مي كند و سپس به نصب مؤلفه ها و بسته هاي نرم افزاري انتخاب شده مي پردازد.

 

 

 

ايجاد كردن فلاپي راه انداز سيستم عامل نوكس boot disk creation:

در اين مرحله برنامه نصب از شما مي خواهد تا يك فلاپي ديسك سالم را در داخل درايو مربوطه قرار دهيد تا فايل هاي مربوط به راه اندازي سيستم عامل لينوكس را روي فلاپي كپي نمايد.

تذكر : توصيه مي شود تا حتماً اقدام به ايجاد فلاپي راه انداز سيستم عامل لينوكس نماييد زيرا در مواقعي كه سيستم دچار اشكالاتي گردد و به صورت نرمال راه اندازي نمي شود مي اوانيد از اين فلاپي راه انداز جهت boot كردن سيستم عامل لينوكس استفاده نماييد.

از قبيل مواقعي كه مي بايد حتماً از اين فلاپي استفاده نماييد همگامي است كه نرم افزار lilo را روي سيستم نصب نكرده باشيد، در اين حالت براي راه اندازي سيستم عامل لينوكس بايد از اين فلاپي استفاده نماييد.

براي اين منظور يك فلاپي درون درايو مربوطه قرار داده و سپس دكمه فرمان next كليك نماييد.

در صورتي كه به هر دليل بخواهيد از ايجاد فلاپي راه انداز سيستم عامل لينوكس صرف نظر كنيد مي توانيد گزينه skip boot disk creation را انتخاب نماييد.

صفحه تبريك برنامه نصب (congratulation):

در اين صفحه برنامه نصب ضمن تبريك ، پايان برنامه نصب را اعلام مي مي كند. در اين مرحله با كليك روي دكمه فرمان exit فرآيند نصب سيستم عامل لينوكس پايان مي پذيرد و سيستم راه اندازي مجدد (reboot) مي شود.

 

login

فرآيند ورود به سيستم عامل لينوكس را login مي گويند. پيش از استفاده از سيستم عامل لينوكس شما بايد داراي يك نام كاربري (user id)  ،همچنين يك رمز عبور (password) باشيد. به دليلي آن كه سيستم عامل لينوكس يك سيستم عامل چند كاربره مي باشد، فرآيند login كردن به اين سيستم عامل به جهت اين است كه سيستم عامل مشخصات شخصي را كه مي خواهد وارد سيستم عامل شود و از منابع آن استفاده نمايد را در اين زمان بررسي مي كند تا از دسترسي غير مجاز جلوگيري نمايد. همچنين سيستم عامل از اين طريق بتواند محيط كاري مناسب و تعريف شده توسط مدير سيستم (كاربر root) را براي كاربران انجاد نمايد. بنابراين در صورتي كه به هر دليل فاقد يكي از اين دو مورد (نام كاربري و رمز عبور) هستيد ،‌مي بايد با مدير سيستم كه همان كاربر root سيستم عامل لينوكس مي باشد تماس گرفته تا يك نام كاربري و رمز عبور براي استفاده شما از سيستم عامل و منابع آن ايجاد نمايد.

سيستم عامل لينوكس همانند سيستم عامل هاي مبتني بر يونيكس يك حساب كامل از نحوه كار كاربران در اين سيستم عامل و منابع موجود آن در خود نگهداري مي كند. اين اطلاعات از قبيل :‌نام كاربران تعريف شده، زمان ورود هر كاربر به سيستم، مدت زماني را كه هر كاربر از سيستم استفاده كرده است،‌ هر كاربر صاحب كدام فايل ها و دايركتوري ها مي باشد و در طي كار با سيستم به كداميك از آن ها و منابع و در طي كار با سيستم به كداميك از آنها و منابع سيستم دسترسي داشته است، نوع ترمينال كاربر و غيره مي باشد.

پس از در اختيار داشتن نام كاربري و رمز عبور مي توانيد كار با سيستم عامل لينوكس را آغاز نماييد. با مشاهده اعلان زير روي صفحه نمايگر نام كاربري خود را در مقابل واژه login وارد نماييد:

 

Local host login:

پس از وارد كردن نام كاربري كليد enter را فشار دهيد ،‌در اين مرحله سيستم عامل لينوكس از شما مي خواهد تا رمز عبور خود را نيز در مقابل واژه password وارد كرده و سپس كليد enter را فشار دهيد.

 

فرآيند خارج شدن از سيستم عامل لينوكس (عمل logout):

فرآيند خارج شدن از سيستم عامل لينوكس را logout مي نامند. هنگامي كه كار كاربر روي سيستم پايان يافت، بايد از محيط سيستم عامل خارج شود. براي انجام اين امر بايد فرمان logout را صادر نمايد.

اگر عمل logout را انجام ندهيد، شخص ديگري مي تواند با استفاده از كامپيوتر يا ترميتالي كه هم اينك مشغول كار روي آن بوده ايد به فايل ها و دايركتوريهاي شما دسترسي پيدا كند و با تمامي اين فايل ها كارنمايد. بنابراين بايد پس از اتمام كار، از سيستم عامل لينوكس خارج شويد. پس از اجرا كردن فرمان logout روي صفحه نمايشگر دوباره پيغام login ظاهر مي گردد.

عمل خارج شدن از سيستم عامل لينوكس در shell هاي مختلف مقدار كمي با يكديگر تفاوت دارد ولي در اغلب گونه هاي اين سيستم عامل با استفاده از كليد تركيبي ctrl+d مي توان از سيستم عامل خارج شد. ولي استفاده از اين كليد تركيبي در بعضي از شبكه ها كه از سيستم عامل لينوكس استفاده مي كنند براي عدم استفاده كاربران از اين كليد تركيبي از استفاده آن جلوگيري مي كنند.

منبع : سايت علمی و پژوهشي آسمان--صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید
اين مطلب در تاريخ: یکشنبه 02 فروردین 1394 ساعت: 12:13 منتشر شده است
برچسب ها : تحقیق درباره لينوكس,تحقیق درباره سیستم عامل لينوكس,سیستم عامل لینوکس,