پاسخ :

پایه دوازدهم مثل نویسی صفحه۹۶ از کوزه همان برون تراود که در اوست

مقدمه: کوزه یکی از رایج ترین ظروف در زمان قدیم است که مردم آن دوران برای نگهداری و محافظت از مواد غذایی خود از آن استفاده می کردند و این قابلیت مهم را علاوه بر محافظت، حفظ سرما و گرمای آب یا مواد غذایی بود.

تنه انشاء: در زمان قدیم همانطور که گفته شد مردم از کوزه برای نگهداری موادغذایی و آب خود استفاده می کردند اما آیا این امکان وجود دارد که وقتی در کوزه ایی آب وجود داشته باشد ما توقع بیرون آمدن شیر را از آن داشته باشیم. هرگز این اتفاق نخواهد افتاد زیرا از کوزه همان برون تراود که در او هست. چیزی که وجود ندارد را نمی شود از آن انتظار داشت.در زندگی روزمره ی ما نیز ما هزاران انسان را می بینیم و با آن ها برخورد داریم، هرکسی هر چیزی که در وجود خود دارد را از خود نشات می دهد، آدم خیر همیشه دست به خیر می زند و کار پسندیده انجام می دهد اما هیچ گاه، هیچ کس از یک دزد انتظار خیر و خوبی ندارد. زیرا او انتخاب کرده است

که در وجود خود کار بد و دزدی را پرورش دهد، نه اینکه در وجود او از ابتدا این حس ها وجود داشته باشد یا از زمانی که متولد می شود دزدی یا کار خوب را در دل داشته باشد بلکه این خود ما هستیم که این حسن ها و این صفت ها را در کوزه ی وجودمان پر می کنیم و مثلا از این کوزه همان چیزی بیرون خواهد آمد که خود ما آن را از آن پر کرده ایم. اما چه قدر زیبا می شد که ما به جای صفات بد از صفات خوب، کوزه وجودمان را پر کنیم تا به دنبال آن صفات خوب و کارهای خوب از ما نشات بگیرد.

نتیجه گیری: در این زندگی یکی کوزه اش پر می شود، یکی می شکند، دیگری نیمه کاره تمام می شود. این خود ما هستیم که زندگی خودمان را انتخاب می کنیم. بیاییم قبل از شکستن یا نیمه کاره رها کردن کوزه ی خود را با مهربانی و خیر و دوستی پر کنیم. بیاییم زندگی خودمان را زیبا انتخاب کنیم.

شماره دو :

مقدمه: هر چیزی که در وجود و باطن چیزی وجود دارد کم کم خودش را نشان می دهد. حتی طلا نیز کم کم از لابه لای سنگ ها خودش را نشان می دهد.

تنه انشا: پیرمری سالخورده و گوژپشت از بد روزگار تنها و گرسنه بدون هیچ شناخت و چشم و سویی در بیابان بی آب و علف سرگردان مانده بود و به هر سو که نگاه می کرد بیابان می دید و آفتاب سوزان. اما نا امید نشد و باز پیش رفت و از دور خانه ایی سنگی دید. پایش را تند کرد تا به آن برسد. شاید که در خانه کسی باشد که به او آبی، غذایی یا نشانی از شهر بدهد و پیرمرد از این مصیبت نجات یابد. رفت و رفت تا به خانه رسید! اما هر چه در خانه را کوبید هیچ صدایی نیامد و هیچ کس به بیرون نیامد،پیرمرد دوباره ناامید شد و از روی ناچاری و درماندگی  روی زمیننشست. با نشستنش کوزه ایی سفالی در گوشه ایی از خانه دید شادمان شد و به سمت کوزه شتافت. کوزه را بلند کرد و به دهان برد به امید آن که آبی در آن باشد و مرد رفع تشنگی کند اما مزه ایی بسیار بد سرتاسر دهانش را گرفت و مرد هر آنچه که بر دهان برده بود بیرون ریخت. در آن کوزه سرکه ایی بد بود و بد مزه را دید که به علت کهنگی و وجود حشرات زیاد طمع بدی گرفته بود. پیرمرد زیر لب گفت: چه خیال خامی که فکر کردم در کوزه آبی خنک و گوارا است. مشخص است که از کوزه همان تراود که در اوست.. نه آنچه که من در خیالات خود تصور می کردم.

نتیجه گیری: هر چیزی که در ذات چیزی وجود داشته باشد هر آنچه که در ذاتش است از آن بیرون می آید. اگر خوشی ذات باشد انسان با ذات خوب بیرون می آید و بر عکس.

شماره سه :

انشا ﺍﺯ ﮐﻮﺯﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺮﻭﻥ ﺗﺮﺍﻭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺖ

ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺼﺮﻉ ‏( ﺍﺯ ﮐﻮﺯﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺮﻭﻥ ﺗﺮﺍﻭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺖ ‏) ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺕ ﻣﺜﻞ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ، ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ، ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻭ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺛﺮ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺛﺮ، ﺧﺎﻟﻖ ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻕ، ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ دارد.

ﻗﺪﯾﻢ الایام ﺁﺏ ﺁﺷﺎﻣﯿﺪﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﺯﻩ ﺳﻔﺎﻟﯽ ﻣﯽﺭﯾﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭِ ﮐﻮﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻼﻫﮑﯽ ﺣﺼﯿﺮﯼ ﻭ ﯾﺎ ﺍﺑﺮﯾﺸﻤﯽ ﻣﯽﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ .

ﺳﭙﺲ ﮐﻮﺯﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﻇﺮﻓﯽ ﻣﯽﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﺏ ﮐﻢﮐﻢ ﺩﺭﻣﻨﺎﻓﺬ ﮐﻮﺯﻩ ﺗﺮﺍﻭﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﮐﻮﺯﻩ ﻭ ﺳﺮﭘﻮﺵ ﻫﺮ ﻣﺰﻩ ﻭ ﺑﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﺏ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﺷﺪ .

ﺩﺭﭼﻨﯿﻦ ﻭﺿﻌﯽ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﮐﻮﺯﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺮﻭﻥ ﺗﺮﺍﻭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪ . ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ

هر پیروزی، مقدمه‌ی پیروزی بزرگ‌تری در آینده‌ی نزدیک می‌باشد؛ پس می‌بایست انسان، همواره خود را از درون تقویت نموده و با کسب باورهای مثبت و اعتماد به نفسی قوی، سرنوشتی زیبا را رقم زند و به انتظار زیبایی‌های بیشتری در مسیر زندگی بنشیند.

هر فردی برای ارتقای شخصیت اجتماعی خود و کسب محبوبیت و مطلوبیت اجتماعی خویش تلاش می‌نماید و راز محبوبیت و مطلوبیت اجتماعی را در کوچه پس کوچه‌های مسیر زندگی جست‌وجو می‌نماید؛ اما فقط یک نکته‌ی عمیق، در این موضوع وجود دارد و آن، این است که: از کوزه‌ همان برون‌ تراود که در اوست

به هر میزان که خانه‌ی دل ما، آراسته به صفت‌ها و ویژگی‌های مثبت و پر انرژی باشد، بازتاب بیرونی شخصیت‌ ما نیز، به همان اندازه دارای مطلوبیت و محبوبیت خواهد بود.

شماره چهار :

انشای اول : شروع انشا در مورد ضرب المثل از کوزه همان برون تراود که در اوست :

پیرمری سالخورده و گوژپشت از بد روزگار تنها و گرسنه بدون هیچ شناخت و چشم و سویی در بیابان بی آب و علف سرگردان مانده بود و به هر سو که نگاه می کرد بیابان می دید و آفتاب سوزان. اما نا امید نشد و باز پیش رفت و از دور خانه ایی سنگی دید. پایش را تند کرد تا به آن برسد. شاید که در خانه کسی باشد که به او آبی، غذایی یا نشانی از شهر بدهد و پیرمرد از این مصیبت نجات یابد. رفت و رفت تا به خانه رسید!

اما هر چه در خانه را کوبید هیچ صدایی نیامد و هیچ کس به بیرون نیامد،پیرمرد دوباره ناامید شد و از روی ناچاری و درماندگی روی زمیننشست. با نشستنش کوزه ایی سفالی در گوشه ایی از خانه دید شادمان شد و به سمت کوزه شتافت. کوزه را بلند کرد و به دهان برد به امید آن که آبی در آن باشد و مرد رفع تشنگی کند اما مزه ایی بسیار بد سرتاسر دهانش را گرفت و مرد هر آنچه که بر دهان برده بود بیرون ریخت. در آن کوزه سرکه ایی بد بود و بد مزه را دید که به علت کهنگی و وجود حشرات زیاد طمع بدی گرفته بود. پیرمرد زیر لب گفت:

چه خیال خامی که فکر کردم در کوزه آبی خنک و گوارا است. مشخص است که از کوزه همان تراود که در اوست.. نه آنچه که من در خیالات خود تصور می کردم.

نتیجه گیری انشا در مورد ضرب المثل از کوزه همان برون تراود که در اوست:

هر چیزی که در ذات چیزی وجود داشته باشد هر آنچه که در ذاتش است از آن بیرون می آید. اگر خوشی ذات باشد انسان با ذات خوب بیرون می آید و بر عکس

شماره پنج :

انشای دوم : انشا در مورد ضرب المثل از کوزه همان برون تراود که در اوست به شیوه داستانی

توجه :

حتما نظرات خود را زیر هر انشابنویسید تا ما نیز بیشتر برای شما انشا در سایت قرار بدهیم .باتشکر

برای دیدن سایر انشا ها بر روی هر کدام از موضوعات زیر کلیک کنید :

پاسخ :

پایه دوازدهم صفحه۷۸ شعرگردانی

ای نام تو بهترین سرآغاز                                 بی نام تو نامه کی کنم باز

هم قصه نانموده دانی                                     هم نامه نانوشته خوانی

مقدمه: خدایی زندگی کردن یکی از بالاترین درجات الهی است، آنکه خدا را هر لحظه شاهد و ناظر خود می بیند و رضا و رضایت او از هر چیزی برای او بالاتر است، همان خدایی که همه چیز را می داند و همه چیز را می بیند.

تنه انشاء: چقدر زیباست وقتی کسی در تمام سختی ها دستان گره خورده و نگاه غمگینت را می بیند و می گیرد در نگاهش لبخند خدا را ببینی، خدایی که همه ی ما می دانیم دستگیر همه ی بندگانش است هم بنده ی دارایش و هم بنده ندارش و چقدر زیباست که با تکیه بر این جمله که خدا همیشه حواسش به ما هست روزمان و تک تک کارهای روزمره یمان را با نام او شروع کنیم، آب می خوریم، نان می پزیم، کوه می کنیم و یا در تخت خوابمان آرمیده ایم نامش را ورد زبانمان سازیم و دل هایمان را خدایی کنیم

همان خدایی که عاقبت به خیری ما را از همه کس بیشتر می خواهد و از همه ی اتفاق های اطرافمان مطلع است، می داند در دل ما چه می گذرد و می داند در دل دشمنان چه پیش می آید، همان خدایی که قصه ی زندگیمان را وقتی که هنوز در آن نقش آفرینی نکرده ایم از حفظ است و از نامه ایی که هنوز نوشته نشده مطلع است، چه خدای بزرگی داریم و چقدر ناشکری ها می کنیم و باز خدا دستگیر ماست و ما چه توبه ها شکسته ایم و خدا باز در توبه را برایمان بازگذاشته است.

نتیجه گیری: در هر کاری در هر خیری و یا در هر شری وقتی نام خدا را به زبان می آوریم و به او تکیه می کنیم و توکل می کنیم، می بینیم که چقدر شگفت انگیز همه چیز به خوبی پیش می رود پس به جای خدایی کردن، خدایی زندگی کنیم.