تحقیق درمورد نقش مردان در دفاع مقدس

در روز ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ حمله‌ سراسری‌ و رسمی‌ عراق‌، با به‌ کارگیری‌ حداکثر توان‌ نظامی‌ و با عبور از مرزهای‌ بین‌المللی‌ و تجاوز به‌ خاک‌ ایران‌، آغاز شد. در ساعات‌ پایانی‌ همان‌ روز، کورت‌ والدهایم‌، دبیرکل‌ سازمان‌ ملل‌ متحد، از دو دولت‌ خواست‌ که‌ در حل‌ مسالمت‌آمیز اختلافات‌ میان‌ دو کشور مساعی‌ جمیله‌ خویش‌ را به‌ کار بندند. در این روز درگیری‌های پراکنده مرزی دو کشور با یورش همزمان نیروی هوایی عراق به ده فرودگاه نظامی و غیرنظامی ایران و تهاجم نیروی زمینی این کشور در تمام مرزها به یک جنگ تمام عیارتبدیل شد. 

با بررسى رهنمود رهبران دینى، دست نوشته و گفتار رزمندگان به ویژه شهیدان دفاع مقدس مى‏توان به روشنى دریافت که اعتقاد به رهبرى ولایى امام خمینى(ره) و تمرکز بر ولایتمدارى در دفاع مقدس محورى‏ ترین و اساسى‏ترین ویژگى رزمندگان در دفاع مقدس بوده و این ولایت در امتداد ولایت ائمه معصومین(ع) و پیامبر اسلام(ص) در جان و دل آنان نفوذ داشته است.

امام خمینى(ره) در جایگاه رهبرى و ولایت امت اسلامى در دوران دفاع مقدس به دلیل برخوردارى از شخصیت جامع الابعاد علمى، اخلاقى، مدیریتى، داراى ویژگى‏هاى بودند که به عنوان مقتدا و الگو براى رزمندگان جلوه‏گر شدند.

فداکارى و از جان گذشتگى در راه خدا و دین، نهایت رستگارى مؤمن است و کسانى که جان خویش را در راه دین فدا مى‏ کنند هم به سعادت ابدى مى ‏رسند و هم شهادتشان سرچشمه الهام و الگوى فداکارى براى دیگران به حساب مى‏آید.

مرگ شهادت‏ طلبانه، مرگى خاص و منحصر به فرد و برخوردار از بار ارزشى بالا از لحاظ دین و اعتقادات است. در این نوع مرگ، عنصر انتخاب و اختیار، نقش دارد، نه به دلیل خستگى و بن‏بست. بلکه به دلیل زندگى زیباى اخروى در جهان ابد و حیات ماندگار.

اشتیاق شهادت از آن جهت مطلوب است که انسان عاشقى براى رسیدن به معشوق از سر اختیار مرگى را انتخاب مى‏کند تا به قرب الهى واصل شود. بنابر این شهادت انتخاب آگاهانه و شجاعانه مرگ است.

شهادت، تلقى خاصى از مرگ و حیات و تفسیر مجددى از مردن است و مسیرى براى رسیدن به زندگى و حیات ابدى و سعادت جاودانه. فیض شهادت، چنان ارزشمند است که اولیاى دین همواره از خداوند،آن را درخواست کرده‏ اند.

شهادت طلبى بر مبناى سلسله اصول فکرى و عملى منطبق بر اعتقادات است، که این اصول بر پایه ایمان مذهبى، شایستگى عملى، بینش و درک صحیح، معرفت و بصیرت قلبى و یقین حاصل مى ‏شود.

“کسى که عاشق شهادت باشد خود را همواره مجاهد فى سبیل الله مى‏بیند، وظیفه خود را انجام مى‏دهد و در پى احقاق حق و ابطال باطل است و شجاعانه در برابر ظلم مى ‏ایستد و از هیچ چیز هراس ندارد.

اعتقاد به شهادت از نظر امام خمینى (ره) نیز همواره مورد توجه بوده است. چنانچه تاکیدات آن حضرت، شوق به شهادت را بازگو مى ‏نماید. در مجموع اعتقاد به شهادت طلبى به انسان مجاهد ایمان، انگیزه، روحیه شجاعت و صبر و استقامت مى ‏بخشد تا در صحنه نبرد با دشمن در هر وضعیتى مقابله نماید و طبیعى است که این روحیه زمینه‏ هاى پیروزى را فراهم مى‏کند و چنانچه در دفاع مقدس مشاهده شد.

سفر زیارتى شهید حسن باقرى به مشهد مقدس و واسطه قرار دادن امام رضا(ع) براى درک فیض شهادت، آرزوى شهید مهدى زین‏ الدین براى بارها شهادت، تقاضاى شهید حاج حسین بصیر از مادر خود براى آمین گفتن به نیت بر زبان جارى نشده (شهادت)، عشق به شهادت را رمز پیروزى شمردن در وصیت نامه‏ هاى شهدا… نمونه‏ هایى از شهادت طلبى‏ فرماندهان و رزمندگان دفاع مقدس بود که محور اصلى ویژگى ‏هاى رزمندگان اسلام را شکل مى ‏داد

سوال  : چرا در گذشته مردم روستا یا یک شهر در قلعه ای زندگی می کردند

پاسخ :

انها برای دفاع از خود و خانه و شهر خود از حملات دشمنان و استحکام بیشتر در قلعه ها زندگی می کردن البته دیوار های قلعه محدوده شهر خود را مشخص می کردند

بسیاری از قلعه‌ها در اصل از گل و چوب ساخته شده بودند، اما بعدها با کمک سنگ قدرت تدافعیشان افزایش یافت. قلعه‌های اولیه اغلب از امکانات دفاعی طبیعی و عوارضی مانند برج‌ها استفاده می‌کردند، و بر روی یک برجک دفاعی مرکزی استوار بودند. در اواخر سده ۱۲ام و اوایل سده ۱۳ام پدافند قلعه‌ها به پیشرفتی علمی دست یافت. این پیشرفت با تأکید بر شلیک از جناحین موجب گسترش برج‌ها شد.

بسیاری از دژهای نو چند ضلعی و برپایه دفاع متمرکز بودند (چندین مرحله از دفاع که به همراه یکدیگر قادر بودند به‌طور هم‌زمان عمل کرده تا قدرت قلعه را به حداکثر برسانند). این تغییرات در دفاع به ترکیب فناوری قلعه‌ها در طول جنگ‌های صلیبی، از جمله استحکامات متمرکز، و الهام‌گیری از پدافندهای پیشین مانند پایگاه‌های دفاعی رومی نسبت داده می‌شود.

طبیعت تمام عناصر معماری قلعه نظامی نیستند، و مواردی مانند خندق‌ها از هدف اصلی خود (دفاع) به مظهری از قدرت تبدیل شده‌اند. مسیرهای منتهی به برخی قلعه‌های بزرگ، بسیار پیچ‌درپیچند و چشم‌اندازشان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند و بر آن مسلط می‌گردند.

اگرچه اروپاییان در سده ۱۴ام به باروت دست یافتند، اما چنین دست‌آوردی تا سده ۱۵ ام و هنگامی که توپ‌خانه‌ها به قدری توانمند شدند که از دیوارهای سنگی فراتر روند، به‌طور چشمگیری قلعه‌ها را تحت تأثیر قرار نداد. درحالی که در سده ۱۶ام ساختن قلعه‌ها ادامه یافت، تکنیک‌های جدید شلیک توپ آن‌ها را به مکانی نامطلوب برای زندگی تبدیل کرد.

در نتیجه، قلعه‌ها رکود یافتند و با قلعه‌های توپخانه‌ای که هیچ نقشی در حکومت مدنی نداشتند، جایگزین گشتند. از سده ۱۸ام به بعد، با ساخته شدن قلعه‌های ساختگی، به عنوان بخشی از احیای رمانتیک معماری گوتیک، علاقه به دژ مجدداً افزایش یافت، اما آن‌ها دیگر اهدافی نظامی را دنبال نمی‌کردند

سوال  : چرا انسان های نخستین غار را به عنوان اولین محل زندگی انتخاب کردند

پاسخ :

برای در امان ماندن از خطر های طبعیی و غیر طبعیی مثل سیل و گرما سرما حیوانات وحشی  در غار ها زندگی می کردن و امنیت بهتری نسبت به فضای باز داشت

شیوه غارنشینى

براى نخستى‌ها تغییر محیط زندگى و یا تغییر در شیوهٔ زندگی، که منشاء بنیادى داشته باشد، میسر نبود مگر آنکه یک تحول و دگرگونى عمده‌اى در شرایط و امکانات طبیعى پیرامون آنها روى داده باشد.

وقوع برخى از حوادث طبیعى مثل تغییرات شدید در آب و هواى زمین به سبب نابودى بسیارى از جنگل‌ها و حیوانات شد، عده‌اى از این شرایط جان سالم به در بردند و توانستند به حاشیهٔ جنگل‌ها آمده و با شرایط جدید سازگارى پیدا کنند.

استفادهٔ بالقوه از امکانات اورگانیکى این موجودات مقاوم مانع از توقف سیر تکامل زندگى انسان گردید. آنها براى حفظ خود به کوه‌ها، دامنهٔ کوه‌ها، شکاف کوه‌ها و حفره‌ها طبیعى کوهستانى و مناطق دیگرى که تهیهٔ غذا امکان‌پذیر بود کوچ کردند. از دورهٔ زندگى غارنشینى انسان آثار فراوانى کشف شده است که مبین شیوهٔ زندگى انسان از دیدگاه‌هاى اعتقادی، هنرى و معیشتى مى‌باشد.

غارنشین شدن انسان شیوهٔ تغذیه او را تغییر داد، یعنى او را بدل به یک موجود گوشتخوار کرد. زیرا از دنیاى فراوانى‌هاى جنگل رانده شد و به جائى پناه آورد که خود باید غذاى خود را فراهم کند. باید با استفاده از هوش و تفکر خود به چاره‌اندیشى بپردازد تا غذائى به‌دست آورد.

انسان های اولیه با شکستن سنگ ها، تراشه هایی از سنگ با لبه های تیز می ساختند که مانند چاقو می شد ازآن ها استفاده کنند. آنها با این وسیله ها پوست ضخیم حیوانات را می بریدند و گوشت را از استخوان جدا می کردند. انسان های اولیه برای گرم کردن خود و درست کردن غذا از آتش استفاده می کردند و حیوانات درنده را فراری می دادند، به مرور زمان این انسان ها ابزارهای سنگی ساختند که بزرگتر بود که مهم ترین آن ها ابزاری با نوک و لبه تیز بود که به آن تبر دستی گفته می شد.

سوال  : برای ایجاد امنیت در مدرسه چه اقداماتی باید کرد

پاسخ :

میزان برق مصرفی مدرسه باید محاسبه و در جهت نصب کنتورهای مناسب اقدام لازم بعمل آید.

کلیه فیوزها از نوع خودکار انتخاب و بعد از کنتور نصب شود.

کلیه سیم کشی‌های مدرسه بوسیله یک متخصص، محاسبه و از نوع مناسب انتخاب و در لوله‌های فولادی بطور زیرکار نصب گردند.

کلیه کلیدها و پریزها بطور ماهیانه بازرسی گردیده و برای پریزها روپوش مخصوص ایمنی در نظر گرفته شود و یا از نوعی انتخاب گردند که اطفال نتوانند براحتی میخ، میله فلزی و یا چیز دیگری در آن فرو کنند.

در کودکستان‌ها و شیرخوارگاه‌ها کلیه پریزها و کلیدها باید در ارتفاعی نصب شوند که در دسترس بچه ها نباشند.

از یک پریز یا یک نقطه انشعاب نباید در آن واحد بیش از یک انشعاب گرفت. گرفتن بار بیش از اندازه از یک پریز باعث گرم شدن سیم و ایجاد آتش‌سوزی و اتصالی می‌شود.

بطور کلی شبکه برق‌رسانی به مدرسه می‌بایست به سیستم اتصال زمین مجهز باشد. با این کار خطرات احتمالی بطور قابل ملاحظه‌ای تقلیل می‌یابند.

سیم کشی‌های موقت در محوطه باز مدرسه، روی شاخه درختان و دیوارها باید ممنوع گردد.

۱- کپسول‌های آتش خاموش‌کن از نوع مناسب به اندازه کافی برای مقابله با آتش‌سوزی‌های احتمالی شامل حداقل یک دستگاه کپسول آتش‌نشانی ۶ کیلویی از نوع گاز کربنیک برای آشپزخانه و آتش‌سوزی‌های برقی و حداقل دو دستگاه کپسول آتش‌نشانی از نوع پودر گاز شیمیایی برای آتش‌سوزی‌های نفت و گاز و غیره.

۲- یک جعبه کمک‌های اولیه برای استفاده در مواقع فوری و احتمالا یک تخت برای استراحت بچه‌ها و یک برانکار و مقداری وسایل و تجهیزات ضد عفونی کننده، حداقل وسایل مورد نیاز برای انجام کمک‌های اولیه می‌باشد.

۳- کلیه مدارسی که دارای بیش از یک طبقه می‌باشند، باید مجهز به سیستم اعلام خطر عمومی برای مواقع خطر باشند.

۴- هر مدرسه می‌بایست دارای یک سیستم ارتباط جمعی مناسب (مثلا بلندگو) باشد که نه تنها در شرایط عادی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بلکه در مواقع حساس و اضطراری کمال اهمیت را برای اعلام خطر و تماس با همگان دارد.      

۵- لیه مسوولین مدرسه از سرایدار تا مدیر با توجه به میزان مسوولیت می‌بایست نکات لازم را در امور آتش‌نشانی، کمک‌های اولیه و نجات و امداد فرا گیرند.

۶- کلیه مدارسی که دارای بیش از یک طبقه می‌باشند، باید دارای طرح اجرایی تخلیه اضطراری بچه‌ها از مدرسه در مواقع خطر بوده

سوال : به چه دلایلی ممکن است بین دو کشور جنگ بگیرد

پاسخ :

غارت و کسب غنیمت :

گروههای ابتدایی به علت کمبود مواد غذایی برای غارت و چپاول اندوخته‌ها و اشیای قیمتی اقوام دیگر دست به تهاجم می‌زدند.

بیگانه ترسی :

دفع خطر از خود گروههای ابتدایی را وادار به ستیزه با هر بیگانه‌ای می‌نمود که با ایجاد ترس در آنها به محدوده زندگی آنان وارد نگردد.

قدرت نمایی :

شجاعت و ابراز قدرت از لوازم زندگی ابتدایی افراد انسانی بوده است بنابراین برای اثبات شجاعت و قدرت خود و مطیع کردن دیگران با آنان می‌جنگیدند.

مقابله به مثل :

تلافی یا مقابله کردن با تهاجم دیگران یکی دیگر از انواع ستیزه‌های اولیه بشر بوده است و بدین ترتیب کسب وجاهت و حیثیت می‌نمودند.

جَنگ به درگیری سازمان‌یافته، مسلّحانه و غالباً طولانی‌مدتی گفته می‌شود که بین دولت‌ها، ملت‌ها یا گروه‌های دیگر انجام شده و با خشونت شدید، گسیختگی اجتماعی و تلفات جانی و مالی زیاد همراه است. از آن‌جا که جنگ یک درگیری مسلحانهٔ واقعی، ارادی و گسترده بین جوامع سیاسی است می‌توان آن را نوعی خشونت سیاسی تلقی کرد. هنگامی که جنگ (و دیگر گونه‌های خشونت) در جریان نباشند وضعیت صلح برقرار است.

نگ نتیجه طبیعی قدرتمندی است : هر قدر یک شهر قدرتمندتر می‌شد، بلند پروازی و شهوتش نیز در گسترش سلطه بیشتر می‌گردید.

جنگ محصول تنفر و خشم ملل از یکدیگر است : برای ورود ایتالیا به جنگ جهانی دوم به رهبری موسولینی هیچ چیز بهتر از داشتن یک ایدئولوژی فاشیستی نبود. او نخستین کسی بود که اصل سیاست داخلی ایتالیا را بر «خشونت» و سیاست خارجی آن را بر «کشور گشایی» بنا نهاده بود. او ضمن تهدید یوگسلاوی به تجزیه ، قصد داشت شکست ایتالیاییها را درآدوادر ۱۸۹۵ جبران نماید.

جنگ محصول احساس تحقیر ملل نسبت به یکدیگر است : بهانه‌های روانی و احساس ضعف و تحقیر ملل از یکدیگر می‌تواند علت جنگ افروزی باشد. در جنگ جهانی دوم آلمان بر تحقیری انگشت گذاشت که این ملت بعد از شکست جنگ جهانی اول ۱۹۱۷ متحمل شده بود.