نتایج جالب یک مطالعه نشان می دهد گرفتن مچ کودکان در هنگام دروغ گفتن رفتاری اشتباه نیست، تنها باید از آن به عنوان لحظه ای برای آموختن استفاده کرد. به بیانی دیگر به جای فریاد کشیدن یا تنبیه کودک باید با او درباره اهمیت راستگو بودن و تاثیرات منفی دروغگویی صحبت کرد.

« گنگ لی » محقق دانشگاه تورنتو می گوید : « پدر و مادرها نباید با مشاهده دروغ گفتن  کودکانشان نگران شوند؛ تقریباً همه ی کودکان دروغ می گویند و آنها که از رشد شناختی بهتری برخوردارند می توانند بهتر دروغ بگویند زیرا قادرند ردپای دروغ خود را استتار کنند،چنین ویژگی می تواند در آینده از کودک یک بانکدار موفق بسازد»

این تحقیقات اضافه می کند؛ 20 درصد از کودکان دوساله دروغ می گویند که این میزان در سن سه سالگی به 50 درصد و در سن چهارسالگی به 90 درصد می رسد. بیشترین دروغگویی در میان کودکان 12 ساله است، سنی که همه آنها دروغ می گویند. در عین حال تمایل به دروغگویی از سن 16 سالگی کاهش پیدا کرده و به 70 درصد می رسد. با آغاز بزرگسالی افراد جوان می آموزند تا دروغ های مصلحتی یا دروغ هایی را که تقریباً همه انسان ها برای جلوگیری از آسیب زدن احساسات دیگران ازآنها استفاه می کنند، جایگزین دروغ های دیگر سازد.

محققان در عین حال اعلام کردند؛ هیچ ارتباطی میان گفتن دروغ های کوچک در خردسالی و تمایل به تقلب در امتحان یا تبدیل شدن  به یک کلاهبردار در  زندگی آینده وجود ندارد. در عین حال سخت گیری های خانواده و قوانین اخلاقی جامعه هیچ تاثیری بر کنترل این فرایند در کودکی نخواهد داشت.

به گزارش سایت همشهری آنلاین، محققان هشدار داده‌اند که خردسالان هرچه بیشتر تلویزیون تماشا کنند، در آینده احتمال اینکه عملکرد موفقی در مدرسه نداشته باشند و در سن 10سالگی از نظر سلامتی دچار وضعیت نامساعدی شوند افزایش می‌یابد
.

به گزارش بی‌بی‌سی، تحقیقات روی هزار و 300 کودک که توسط دانشگاه‌های میشیگان و مونترال در آمریکا و کانادا انجام گرفته نشانگر آن است که هر یک ساعت تلویزیون دیدن یک کودک، اثرات مخربی بر وی می‌گذارد. در نتیجه این تحقیقات مشخص شده است که عملکرد کودکان به‌دلیل دیدن تلویزیون در منزل کاهش یافته و آنها همچنین بیشتر به خوردن فست‌فود روی می‌آورند. محققان انگلیسی می‌گویند که والدین نباید به کودکان اجازه دیدن هر برنامه‌ای در تلویزیون را بدهند و در عوض باید آنها  را به دیدن برنامه‌های مفید و آموزنده در تلویزیون ترغیب  کنند.در این تحقیق از والدین کودکان مشارکت‌کننده پرسیده شد که کودکان 2 سال و نیمه و 4 سال و نیمه چقدر تلویزیون می‌بینند.

به‌طور میانگین کودکان 2 ساله 9 ساعت در هفته تلویزیون می‌دیدند و نوجوانان 14 ساله نیز زیر 15 ساعت تلویزیون تماشا می‌کردند. این به آن معناست که 11 درصد کودکان 2 ساله و 23 درصد از کودکان 4 ساله بیش از میانگین 2ساعت در روز تلویزیون می‌دیدند.

 پزشکان توصیه کرده‌اند که کودکان نباید بیش از 2 ساعت در روز تلویزیون تماشا کنند.  پس از آنکه این کودکان به سن 10سالگی رسیدند درباره وضعیت تحصیلی آنها در کلاس‌های درس از معلمانشان پرسیده شد و مشخص  شد که بازده تحصیلی آنها نسبت به کودکانی که کمتر تلویزیون تماشا می‌کنند، کاهش یافته است. دیدن تلویزیون در 2 سالگی موجب می‌شود کودکان به هنگام مدرسه رفتن کمتر در فعالیت‌های کلاسی مشارکت داشته باشند و نتوانند در درس ریاضیات نمرات بالایی کسب کنند.

از دیگر مضرات تلویزیون برای کودکان می‌توان به پرخوری و در نتیجه چاقی اشاره کرد. نتایج تحقیقات بیانگر آن است که کودکانی که بیش از اندازه تلویزیون تماشا می‌کنند، بیشتر دچار چاقی می‌شوند. آنها وقتشان را صرف دویدن، بازی‌کردن یا ورزش‌هایی که به آن نیاز دارند، نمی‌کنند و معمولاً همراه با تماشای تلویزیون تنقلات و خوراکی می‌خورند. همچنین تبلیغات مواد غذایی دارای ارزش کم غذایی که در تلویزیون به نمایش در می‌آید مورد توجه کودکان قرار می‌گیرد. در این تبلیغات، تقریباً هیچ وقت درباره مواد مفید و مغذی برای تغذیه کودکان سخنی به میان نمی‌آید. درنتیجه کودک نیز والدین را مجبور می‌کند تا غذاهایی که ارزش غذایی کمتری دارند یا حتی گاه برای سلامتی مضر هستند، بخرند.

از سویی دیگر نتایج تحقیقاتی که اخیرا انجام گرفته نشانگر آن است که تلویزیون تاثیر نامطلوبی بر خواب کودکان می‌گذارد. بنا بر این تحقیقات به‌نظر می‌رسد نوزادان و کودکان نوپایی که بیشتر وقتشان را جلوی تلویزیون می‌گذرانند بیشتر از بقیه کودکان دچار کمبود خواب می‌شوند. در نتیجه والدینی که با برنامه خواب کودکان و نوزادان خود مشکل دارند، باید از میزان تماشای تلویزیون و ساعاتی که کودکانشان صرف این امر می‌کنند کاهش دهند. خواب برای کودک همانند تغذیه، لازم و ضروری است. بسیاری از کودکان برای به خواب رفتن مشکل دارند و به موقع نمی‌خوابند.  در کودکان معمولا بی‌خوابی اوایل شب اتفاق می‌افتد و به‌اصطلاح به آن بی‌خوابی شبانه گفته می‌شود.

از زمانی که کودک چشم خود را باز می کند با مادر آشنا می شود. سپس کم کم با موجودی به نام پدر  آشنا میشود و می فهمد که به جز مادر کسی نیز وجود دارد که با او متفاوت است. کسی که صحبت های او، بازیهای او، ابهت او، سرسختی او، همه و همه بیان از یک موجود پر قدرتی دارد که باید با او ارتباط دیگری داشته باشد.

از آنجائیکه انسان ذاتا دوستدار قدرتمندی است و بی اختیار  به او احترام می گذارد پدر نیز شدیدا مورد توجه کودک در حال رشد و کنجکاو قرار می گیرد. کودک پدر خود را شکست ناپذیر می پندارد و فکر می کند هیچ کس نمی تواند با پدر او برابری کند. گر چه این عقیده اشتباه در دوران نوجوانی متحول می شود اما کماکان ابهت پدر در ضمیر ناخودآگاه فرزند تا آخر عمر باقی می ماند. بنابراین ارتباط صحیح پدر با فرزند می تواند در سرنوشت او تاثیر شگرفی بگذارد. یک پدر قوی و مهربان به خانواده، خصوصا به کودک آرامش و امنیت میدهد در این خانواده دختران و پسران با نقش های جنسیتی خود به خوبی آشنا می شوند.

رفتار پدر تاثیر عمیقتری نسبت به مادر روی فرزندان دارد کودکان عادت کرده اند که با مادران خود بهانه جویی و بحث و جدل داشته باشند و حرفهای مادر را حتی در بحرانی ترین حالت زیاد جدی و تهدید آمیز قلمداد نکنند ولی این مسئله با پدر فرق می کند. کودکان تصوری که از پدر دارند به آنها میگوید که تو در مقابل کسی هستی که یا باید احساس حقارت کنی یا به اعتماد به نفس و عزت نفس نائل شوی پس قضیه خیلی جدی است. چون با یک انسان قدرتمند و کاملی روبرو هستی. 

 بر اساس مطالعات صورت گرفته نشان داده شده است که ارتباط صحیح پدر با فرزند در پیشرفت تحصیلی آنها بسیار تاثیر گذار است. در یکی از این مطالعات فرزندی به علت ملامت و تحقیر پدر خود موفق نشده بود یک بازی کامپیوتر را به پایان برساند و بعد از آن اعتماد به نفس او به شدت سقوط کرده بود.اما همین آزمایش با پدری مهربان و تشویق کننده صورت پذیرفته بود که فرزند او نه تنها بازی را به اتمام رسانده بود بلکه پیشرفت قابل ملاحظه ای نیز کرده بود .

پدر های سرد، قدرت طلب، ستیزه جو و مداخله گر ارتباط صحیحی با فرزندان خود ندارند و پژوهش های صورت گرفته نشان داده است که فرزندان این پدران کمترین نمرات و بدترین روابط اجتماعی را داشته اند. اما پدران مهربان، قاطع، مثبت اندیش، مسئولیت پذیر و منطقی فرزندان موفقی داشته اند. این پدران نه تنها ارتباط خوبی با فرزندان خود داشته اند بلکه توانائیهای خود را برای ایجاد تغییر در موقعیت های بحرانی در روابط خانوادگی و اجتماعی به اثبات رسانده اند.

با تأکید بسیار زیاد بر اهمیت جایگاه مادر خوب در طی دهه های اخیر، شاید پدرها احساس کنند نقش آنها چندان اهمیتی ندارد.

هیچ چیز نمی تواند بیشتر از این حقیقت نداشته باشد! کارشناسان در حال حاضر به این قضیه پی برده اند که پدرها نسبت به آنچه قبلاً تصور می شد، الگوهای شخصیتی بسیار قوی برای بچه ها محسوب می شوند.

طرز برخورد دختران با مردان و پسران با زنان بیشتر از طریق مشاهده طرز برخورد پدر یا مادر شکل می گیرد. توقعات یک دختر مبنی بر چگونگی رفتار مردان با او بیشتر بستگی به این دارد که او در خانه چه چیز را شاهد بوده است.

▪ هشدار: رفتارهای پدر با مادر تأثیر عمده ای بر تمایل دختر به شباهت یا تفاوت با مادرش دارد. اگر پدر، مادر را سرزنش و طرد کند، دختر دوست ندارد شبیه مادرش باشد.

پسران نیز مانند دختران در مورد چگونگی رفتار با زنان از پدرشان الگو می گیرند. آنها با زنانی که در زندگیشان نقش اصلی را بازی می کنند با روشی شبیه به رفتار پدر خود با مادرشان، رفتار می کنند. حتی اگر پسری از بدرفتاری فیزیکی و عاطفی پدر خود با مادرش بیزار باشد، به احتمال زیاد همین الگو را با بدرفتاری با همسر خود، تکرار خواهد کرد. با چنین عملکردی او لذت رضایت از یک ارتباط عاشقانه را از دست می دهد.از این بدتر این که، ممکن است پدر با انتقال سوء رفتار به پسران خود، این سیکل خشونت و بدرفتاری را همیشگی کند. نوجوانان امروزی ممکن است بیش از حد مادی گرا به نظر برسند، اما برخلاف آنچه اکثر افراد تصور می کنند، آنها به اندازه پدرشان به مبلغ چک ماهیانه حقوق او اهمیت نمی دهند.

تحقیقی نشان می دهد، رضایت کلی نوجوانان از زندگی به کیفیت روابط آنها با پدرشان و موقعیت اقتصادی خانوادگی بستگی دارد. نوجوانانی که روابط گرم و صمیمانه ای با پدر خود دارند مثبت گرا و با اعتماد به نفس تر بوده و می توانند در اتفاقاتی که برایشان می افتد، مؤثرتر عمل کنند. آن دسته از نوجوانانی که در مورد رابطه شان با پدر خود احساس خوبی ندارند بدبین تر بوده و قادر به پذیرش مسئولیت زندگی خود نیستند.

   نکته اساسی: با فرزندان نوجوان خود در مورد اهمیت احترام به همسرتان صحبت کنید، اما این به تنهایی کافی نیست. نکته بسیار مهم و قابل توجه این است که نوجوانان به عملکرد پدرشان بیشتر از گفته های او توجه کرده و شبیه به آن عمل می کنند.

اگر می خواهید فرزندان شما به همسرتان احترام بگذارند، باید ابتدا خود شما با طرز برخورد و عملکردتان این رفتار را به آنها آموزش دهید. با وجود این حقیقت که پدران نقش بسیار مهمی در زندگی نوجوانان بازی می کنند، متأسفانه آنها حضور چشمگیری در زندگی نداشته و اکثر اوقات غایب هستند.

در کتاب «تشنه پدر» نوشته «مارگو مین» اشاره شده است: در آمریکا، ۲۰

درصد از نوجوانان در پایان هر هفته پدر خود را می بینند.

۵۰ درصد از نوجوانان هیچ تماسی با پدر خود ندارند و ۳۰ درصد هر چند وقت یک بار با او تماس دارند. در حقیقت بیش از ۱۲ میلیون از نوجوانان در طول روز هیچ ارتباطی با پدر خود ندارند.

دغدغه دختران نوجوان این است که علاوه بر جسمشان، افکار و احساسات آنها نیز مورد تحسین قرار گیرد. پدران در این مرحله نقش مهم و منحصر به فردی را بازی می کنند. اکثر مردان وقتی به طور ناگهانی متوجه می شوند دختر کوچکشان به دختری جوان بدل شده است، در ابتدا یکه می خورند. تحسین جذابیت دختران توسط پدر بسیار مهم است چرا که به دید مناسب دختران نسبت به خود کمک می کند.بعضی از مردان اعتقاد دارند، آگاهی از وضعیت جنسی دخترشان به نوعی نابهنجار یا اشتباه است اما در حقیقت این قضیه امری صحیح و عادی است. وقتی پدری همزمان با لذت بردن از شخصیت دخترش، جنسیت او را نیز تصدیق کند، می تواند به او کمک کند تا به خودش افتخار نماید.

بعضی ازمادران در مورد رفتار دختران نوجوان با پدرشان و این که در بعضی از اوقات ممکن است خود را لوس کنند و لوس شوند.تفاوت در نوع نگاهی است که بیننده دارد. مثلاً وقتی دختر کوچکی روی زانوی پدرش می نشیند، او را در آغوش گرفته و شروع به قلقلک دادن او می کند.

همه تصور می کنند که او دختری بازیگوش و مهربان است. اما اگر همان دختر کوچک که به دختر جوانی تبدیل شده است، این کار را انجام دهد، ممکن است این عمل از دید دیگران حرکتی ناپسند به حساب آید. او به هیچ وجه چنین منظوری ندارد! در ذهنش او هنوز همان دختر کوچولوی پدرش است.هشدار: اگر وقتی دختر کوچکتان بر روی زانوی شما می نشیند، او را از خود برانید فقط عمیقاً گیجش کرده اید. با توجه به نوع مدی که در بین جوانان وجود دارد، اگر دختری نوجوان در خانه یا مهمانی لباس نامناسب بپوشد و یا در طی گردش های خانوادگی غیر متعارف راه برود، پدر و مادر او آشفته و ناراحت می شوند.

ایجاد محدودیت در این زمینه نه تنها برای راحتی خوددختران نوجوان اهمیت دارد بلکه به دختران کمک می کند تا درک درستی از خودشان پیدا کرده و به این قضیه که دیگر بزرگ شده اند توجه کنند.

علاوه بر این، از آنجایی که سایر مردان به آنها به دید یک بزرگسال می نگرند، آگاهی دختران از تأثیری که بر روی دیگران دارند، بسیار مهم است. این موضوع به طور بالقوه موضوعی خجالت آور برای نوجوانان و والدینشان است.

اگر به دخترتان با لحنی تند و عصبانی بگویید باید لباس مناسب تر بپوشد یا رفتارش را با پدرش تغییر دهد، ممکن است او احساس کند به خاطر جنسیتش باید خجالت بکشد. بزرگ شدن دختران نباید به این معنی باشد که او آغوش پدر یا مهربانی و توجه او را از دست بدهد. با او آرام و مهربان برخورد کنید.

▪ حقیقت: پدران در جدا کردن دختران از مادرانشان در حین دعوا، نقش بسیار مهمی را ایفا می کنند. دختران در حین دعواها و اختلاف هایی که با مادرشان دارند، برای این که از پشتیبانی پدرشان بهره مند شوند، به سوی او گرایش پیدا می کنند. پدران می توانند با همدلی و بدون این که طرف هیچ کدام از آنها را بگیرند به از بین رفتن تنش ها کمک کنند تا دوباره ارتباط مناسبی بین دختر و مادر برقرار شود.

اشکالاتی که در روابط دختر و پدر وجود دارد معمولاً باعث ایجاد اختلالاتی مانند اختلال در غذا خوردن دختران می شود. نویسنده کتاب «تشنه پدر» می گوید: توجه پدران به غذا خوردن دختران باعث می شود اعتماد به نفس آنها بالا رود. پدران باید دختران خود را به روشی متعادل مورد مهر و محبت خود قرار دهند. این قضیه به دخترها کمک می کند تا تغییرات جسمی خود را پذیرفته و در مواجهه با پسران اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند.

اگر دختران از سوی پدر- که مهمترین مرد در زندگی آنهاست- مورد تأیید قرار نگرفته و پذیرفته نشوند، به خود شک کرده، به سرزنش خود پرداخته و حتی افسرده می شوند. از سوی دیگر ممکن است از روابط اجتماعی سرباز زده، گوشه گیر شده، بی بند و بار رفتار کرده و یا این که در غذا خوردن آنها اختلال ایجاد شود.

▪ هشدار: دختر شما نیاز دارد او را به عنوان یک فرد کامل بپذیرید. اگر بگوییم یک پسر به پدر و مادرش هم برای ابراز محبت آنها و هم پذیرش صحیح او- همانطوری که هست- نیاز دارد، بیراهه نگفته ایم. پذیرش پسر همانطور که او می خواهد ممکن است برای پدرش سخت باشد. بخصوص اگر از هنگام تولد او برای آینده اش نقشه هایی ریخته باشد.

این واقعیت است که معمولاً پدران در رؤیای داشتن پسری هستند که با رفتن به همان دانشکده ای که آنها رفته اند، عضویت در انجمن مشابه، وارد شدن به شغل مشابه یا به عهده گرفتن شغل خانوادگی، راه پدرشان را ادامه دهد. بسیاری از پدران خود قربانی آرزوهای خانواده هایشان شده اند.

زحمت و رنجی که خانواده هایشان به آنها تحمیل کرده اند تا راهی را بروند که خود شخصاً نتوانسته اند آن را دنبال کنند. پدران با کشف این که پسرشان برای آینده خود نقشه ای متفاوت با نظر آنها دارد، ضربه روحی می خورند. بسیاری از پدران از طریق مخالفت با خواسته پسرشان می خواهند او را به سمتی که خود تمایل دارند هدایت کنند.

متأسفانه این واقعیت که پسران علاوه بر نپذیرفتن خواسته پدرشان، ممکن است هرگز توجهی جدی نیز به نظرات او نداشته باشند قدری بی رحمانه است. پسرها می خواهند کاملاً مستقل عمل کنند. به ندرت فرزند جگر گوشه ای پیدا می شود که بخواهد با پیگیری رؤیاهای پدرش، زندگی خود را وقف کرده و نهایتاً خود را قربانی کند.

▪ حقیقت: جبران خلیل جبران (نویسنده و شاعر) در مورد فرزندان چنین می گوید: شما می توانید به آنها عشق بورزید اما نباید افکارتان را به آنها منتقل کنید. آنها باید افکار خود را داشته باشند. شما می توانید جسم آنها را سکنی دهید اما روح آنها را نه! آنها باید روحشان را در خانه فرداها سکنی دهند، جایی که شما نمی توانید آن را ببینید، حتی نمی توانید آن را در رؤیایتان تصور کنید!

منبع: سایت پزشکان ایران