هر مدرسه‌اي به مثابه يك كشتي است كه بايستي هدفي را دنبال كند.مدرسه‌اي كه دماغه‌ كشتي خود را در جهت مشخص نگرفته است در درياي مواج سرگردانخواهد ماند. ابتدايي‌ترين و اصلي‌ترين كاركرد يك رهبر آموزشي، داشتن چشم‌اندازي ازآينده و انتقال اين چشم‌انداز به مربيان، والدين، دانش‌آموزان و جامعه است.مدرسه‌اي كه فراتر از ملاك نمره، افزايش درصد قبولي، كنكور تيزهوشان و... معياري ندارد مثل جزيره‌اي تنها و دور افتاده از بطن اجتماع و تحولات شتابنده جامعهپيراموني و جامعه جهاني، دانش‌آموزي به جامعه تحويل خواهد داد كه «ناتوان از زندگيكردن» است.مدرسه‌ اثربخش ابتدا آينده را تصور مي‌كند و سپس آن را مي‌سازد و در اينزمينه بيشترين نقش را به خود دانش‌آموزان مي‌دهد تا با هدايت و حمايت اوليا ومربيان بتوانند براي زندگي در شرايط جديد جامعه خود را مهيا سازند.

برنامه‌ريزي استراتژيك، داشتن اهداف ساليانه، ماهيانه و روزانه، آموزشمديريت زمان، استفاده از گروه‌هاي تخصصي، بهره‌گيري از اساتيد دانشگاه‌ها، استفادهاز منابع عظيم اطلاعاتي از جمله اينترنت و آموزش فرهنگ استفاده صحيح از اين منابع وبسياري ديگر مي‌تواند مدرسه را نه به عنوان بخشي منفعل و منفك، بلكه به عنوانجلودار، موتور محركه و در نهايت گنجينه ذخاير و ثروت اصلي يك جامعه قرار دهد. تحصيلتوأم با «اشك» با يادگيري به همراه «لذت» تفاوتي اساسي دارد. در مدرسه‌اي كه بذراعتماد كاشته شود، ميوه مشاركت چيده مي‌شود. مدرسه در نظام آموزشي اسلامي مكانافزوده شدن است نه كاسته شدن، مدرسه مكاني است براي خوديابي و خودسازي. مدرسه با آشنا ساختن دانش‌آموزان با مجموعه توانايي‌هاي خود آنها را صاحباعتماد به نفس بالا، اهل ريسك حساب شده، عملكرد خردمندانه، تفكر علمي، بينش انتقاديو در نهايت خداجو بار مي‌آورد.

مدرسه‌اي كه روي نقاط ضعف دانش‌آموزان دست مي‌گذارد مثل باغباني است كه به‌جايبذرهاي مفيد و سالم علف‌هاي هرز را پرورش مي‌دهد. مدرسه مكان كرامت‌بخشي به انسان‌هاست، در مدرسه مطلوب، مدير آموزشي نه‌فقطرهبر آموزشي است، بلكه يك رهبر اخلاقي است كه در مدرسه تحت هدايت او معلم، از ياددادن، دانش‌آموز از يادگرفتن، والدين از مشاركت و خود مدير از هدايت مجموعه لذتمي‌برند.در مدرسه اثربخش به تفاوت‌هاي فردي افراد با احترام نگريسته مي‌شود و هر كسيآن‌گونه‌اي كه «هست» پذيرفته مي‌شود تا آن‌گونه كه مي‌بايست «ساخته شود» را، خودداوطلبانه بپذيرد و در آن مسير با اوليا و مربيان همكاري كند. در مدرسه اثربخش فضايمثبتي بر جريان‌ ياددهي- يادگيري حاكم است و هيچ چيز از جمله مدرك تحصيلي، امتحان،نمره و... نمي‌تواند جايگزين منزلت والاي «انسان» شود.هيچ‌چيز به اندازه اصل مشاركت در تصميم‌گيري‌ها نمي‌تواند باعث آزاد شدنانرژي همكارانه افراد به‌ويژه اوليا، مربيان و دانش‌آموزان در جهت رسيدن به اهدافنظام آموزشي شود.  هرچه ميزان اطلاعات افراد از جريانات و تصميم‌گيري‌هاي مدرسهافزايش پيدا مي‌كند انگيزه آنها براي حل مشكلات مدرسه بيشتر مي‌شود. رهبران آموزشيموفق به دنبال ساختن كانال‌هاي ارتباطي و تعاملي با اوليا، جامعه، رسانه‌ها، مربيانو دانش‌آموزان هستند كه تا جريان اطلاعات، در اين كانال‌ها به‌راحتي رد و بدل شده وافراد اندوخته‌هاي عقلي و بضاعت تجربي خود را در اختيار مدرسه قرار دهند.

 مدرسه سالم همان مدرسه‌اي  است كه نقشه‌هاي ذهني گذشته را به چالش مي‌كشد، ملاكشخصيت‌دهي و ارزش افزوده را به‌جاي «نمره افزوده» مي‌گذارد، به‌جاي فشار بر يادگيري «كشش» در يادگيري ايجاد مي‌كند. در مدرسه سالم همه افراد اعم از كاركنان، اوليا ودانش‌آموزان يادگيرنده مي‌شوند و همه از هم مي‌آموزند، افراد با هم عهد و پيمانمي‌بندند كه اطلاعات را به دانش و دانش را به معرفت تبديل سازند.در اين مدرسه اوليا و مربيان بيشتر از خود دانش‌آموزان به يادگيري علاقه نشانمي‌دهند و مي‌آموزند با آموزش بيشتر نه‌فقط به تربيت بهتر دانش‌آموزان كمك كنند،بلكه با بيشتر آموختن رمز بهتر زندگي كردن را نيز بيابند.

منبع: همشهری آنلاین.