دانشگاه آزاد اسلامي

 واحد تهران شمال

موضوع تحقيق:

طاووس

نام استاد:

نام دانشجو:

طاووس آبي هندي

طاووس من با يك نر مشكي درشت اندام با 3 مرغ آبي هندي، يك جوجه نر سفيد و يك مرغ.

در سال 1963، طاووس بدليل افسانه‌اي بودن و تقدس بيش از اندازه‌اي كه در آداب و سنن هندي داشت، به عنوان« پرنده ملي هند» اعلام شد. (آيا اين مسئله، طاووس را متمايزترين نژاد پرندگان مي‌كند؟ طاووس ماده چطور؟). توانايي طاووس ماده، در تخم‌گذاري، 3 تا 12 تخم است، با اين وجود 4 تا 6 تخم، متوسط تخم‌گذاري است. معمولاً، طاووس ماده دو روز روي تخم‌ها به طور جداگانه مي خوابد. تخم‌هاي طاووس پس از 28 روز شكسته مي‌شود و جوجه سر از آن بيرون مي‌آورد. جوجه‌ها به عنوان Peachicks (جوجه طاووس) نام‌گذاري مي‌شود. جهت اطلاعات بيشتر راجع به
Raising Chicks, Peachicks را ببينيد.

جهت پرورش طاووسيان شما بايد حداقل 400 فوت مربع (37 مترمربع) فضا داشته باشيد. مرغ‌هاي بزرگتر، بهترند. سقف حداقل بايد 2/61 فوت ارتفاع داشته باشد با نشستگاهي، حداقل 40 اينچ زيرزمين. طاووس تا سه سالگي پرهاي بلندشان را گسترده نمي‌كنند و سپس سال به سال پرهايشان مي‌ريزد. در نيويورك آنها در اواخر جولاي يا اوايل آگوست به پرريزي مي‌كنند و تا سپتامبر آنرا به پايان مي‌رسانند. اين پرها دم واقعي طاووس نيستند خود اين دسته دم، شامل 150-100 پوشش دم است كه با 20 Rectric (شاهپر) ساپورت مي‌شوند.

بدن طاووسيان

طاووسيان كم سن و جوان‌، داراي جثه‌هاي يكسان نيستند. اگر شما گروهي از طاووسيان هم سن داشته باشيد، پس از چند ماه، معمولاً نرها داراي پاهاي بلندتري خواهند بود. نكته ديگر، رنگ تازه از تخم بيرون آمدگان است. اين رنگ از همان اول، مشخص و نمايان است در زير، چند تصوير از پرهاي اوليه طاووسيان نر و ماده آمده است.

دسته‌بندي علمي طاووسيان.

شاخه: Chorlata

زيرشاخه: مهره‌داران.

دسته: پرندگان

گونه: Galliforms

خانواده: Phasianina (قرقاوليان)

زيرخانواده: Phasianinae (قرقاول)

سرده: Pavo (طاووس رنگين‌كماني)

گونه‌هاي: Pavo Cristatus (آبيها) و Pavo Muticus (سبزها)

زيرمجموعه‌ها براي p. m. spicifer, p.m. muticus: p.muticus و p.m. imperator

سرده ديگري براي طاووسيان كنگو وجود دارد (Afropavo). گونه تك شناخته شده، Afropavo Congenisis مي‌باشد. در حال حاضر، اطلاعات كمي راجع به طاووسيان كنگويي در دسترس و شناخته شده است كه اولين بار در سال 1936 به ثبت رسيد.

نژاد طاووسيان، متعلق به هند، برمه، جاوا، سيلون، شبه‌جزيره مالايا، و كنگو مي‌باشد. طاووسيان از خانواده قرقاول است. تفاوت عمده ميان طاووس و قرقاول، در بال و پرهاست. طاووسيان، پرندگان بسيار پرتوان و پرطاقتي هستند و با مراقبت كافي، بين چهل تا پنجاه سال عمر مي‌كنند. واژه "Peafowl" (طاووسيان) برمي‌گردد به نام اين گونه پرنده. نر آن، "Peacock" و ماده آن، "Peahen" نام دارد. نوزادان زير يكسال، "Peachicks" نام دارند.

طاووسيان در رنگهاي بسيار گوناگوني، شامل آبي، سبز، سفيد، قهوه‌اي روشن، و بنفش هستند. اين رنگها و بسياري از رنگهياي ديگر كه ذكر نشدند زائيده فكري بشر در تمام جهان است. طاووس هندي آبي و طاووس سبز، متداول‌ترين رنگهاي طاووسيان يافته شده در جهان هستند. طاووسيان هندي آبي تاكنون متداول‌ترين طاووس در به دام افتادن هستند و همان دسته از طاووسيهاني هستند كه مردم با بازديد از باغ‌وحش‌ها و پاركها، با آنها آشنا هستند.

جفتگيري

معمولاً طاووسيان در سن 2 سالگي، جفتگيري مي‌كنند. گاهي طاووس‌هاي ماده يكساله هم روي تخم‌هاي بارور مي‌خوابند. آنها در اواخر تابستان، پس از رسيدن به سن يك‌سالگي تخم‌گذاري مي‌كنند. بهترين شانس براي يك مرغ يكساله، جهت تخم‌گذاري كردن زماني است كه در همان مرغداني كه طاووس بالغ نر است، باشد. يك طاووس نر بالغ، طاووس نري است كه حداقل 3 ساله است. يك طاووس نر، تا زماني كه 3 ساله نشود، كاملاً بالغ نشده است. دنباله دم، دراز خواهد شد و طي 2 تا 3 سال، پرتر مي‌شود. پس از اينكه طاووس پنج يا شش ساله مي‌شود، طول دم ثابت مي‌ماند و تا زمانيكه پرنده سالم باشد كيفيت آن همچنان تا آخر عمر ثابت باقي مي‌ماند. دنباله دم در چرخه جفتگيري طاووس نر بسياري مهم است. طاووس نر، در اواخر تابستان خواهد ريخت و اين، زماني است كه فصل جفت‌گيري خواهد رسيد. يك طاووس نر 2 ساله كه داراي يك دم 1 تا 2 فوتي است در اين سن، براي جفت‌گيري مناسب‌تر از يك طاووس نر 2 ساله كه هيچ دنباله دمي ندارد، مي‌باشد. يك طاووس نر بالغ، در شرايط اوليه، مي‌تواند با پنج طاووس ماده جفت‌گيري كند. زايايي و لقاح‌پذيري براي هر طاووس نر، بايد دقيقاً سنجيده شود تا مشخص شود كه هر طاووس نر با چند طاووس ماده مي‌تواند جفت‌گيري موفقيت‌آميز داشته باشد. هنگام انتخاب طاووسيان به منظور جفت‌گيري بايد طاووس‌هاي نر و ماده بي‌نسبيت با هم (از يك خانواده نباشند)، انتخاب شوند. جفتگيري نسبي مي‌تواند منجر به مشكلاتي براي تخم‌ها و جوجه‌ها شود. مهم نيست كه طاووس با چه سني جهت جفتگيري، انتخاب يا خريداري مي‌شود، مهم اين است كه پرنده‌ها سالم باشند. يك پرنده سالم، داراي پرهاي با كيفيت، پاها و سرپنجه‌هاي مستقيم و چشمان شفاف و پر فعاليت است. طاووس‌هاي ماده، در آوريل، مورد لقاح قرار مي‌گيرند و در هر روز يك تخم مي‌گذارد تا اينكه يكدسته هفت تا ده تخمي بدست مي‌آيد. تخم‌ها، قهوه‌اي روشن هستند و از لحاظ اندازه‌، مانند تخم‌هاي بوقلمون است. اگر تخم‌ها جهت جوجه‌كشي از آشيانه جمع‌آوري شوند، يك طاووس ماده قادر است روي 30 تخم هم بخوابد. طاووس‌هاي ماده‌اي كه آزادانه در زمين كشاورزي و اطراف مزارع، آزادانه پرسه مي‌زنند، آشيانه‌هاي خود را در علف‌‌زارهاي بلند، اطراف درختچه‌ها و پاي بوته‌ها پنهان مي‌كنند. آشيانه، حفره‌اي است كه روي زمين گسترده مي‌شود و با علف مشخص و سجاف مي‌شود. آشيانه‌ها در چنين مكان‌هايي، در بسياري از مواقع توسط صاريخ (اپاسم)، راكون‌ها، و راسوها از بين مي‌رود كه اين حيوانات تخم‌ها را مي‌خورند. طاووس‌هاي ماده‌اي كه در اين آشيانه‌ها مي‌نشينند، نسبت به حمله كايوتها، روباهها، و سگهاي ولگرد كه طاووس‌هاي ماده را مي‌كشند، حساس هستند. طاووس‌هاي ماده‌اي كه در مرغداني‌هاي گروهي نگهداري مي‌شوند، جهت جاي آشيانه، از لاستيكها و تايرهاي قديمي، جعبه‌هاي چوبي، و بشكه‌هاي خالي استفاده مي‌كنند. اين بخش‌ها بايد با علوفه خشك يا كاه پر شوند تا آشيانه را مهيا سازند.

جوجه‌كشي

روش‌هاي متعددي در جوجه‌كشي تخم‌هاي طاووسيان وجود دارد. اولين روش، جوجه‌كشي مصنوعي است. ما تخم‌ها را در دماي 100-99 درجه فارنهايت و در پيازه‌هاي مرطوبي با دماي 85-83 درجه فارنهايت جوجه‌آوري مي‌كنيم. تخم‌ها بعد از 27 تا 30 روز، شكسته مي‌شوند و جوجه‌ها سر از تخم بيرون مي‌آورند. تخم‌ها بايد پس از 10 رزو قرارگيري در مرحله جوجه‌كشي مصنوعي، جوجه‌ها بايد از لحاظ بارور بودن، بررسي شوند. اگر يك تخم بارور نباشد، بايد از بخش جوجه‌كشي خارج شود تا هيچ مزاحمتي براي ديگر تخم‌هاي موجود در دستگاه جوجه‌كشي ايجاد نكند و باعث خراب شدن آنها نشود. تخم‌ها بايد تا آنجا كه ممكن است، پس از تخم‌گذاري شدن، وارد بخش جوجه‌كشي شوند و هيچ تخمي نبايد بيش از 10 روز قبل از شروع جوجه‌كشي، نگهداري شود. همچنين اين قاعده در روش‌هاي متناوب جوجه‌كشي كه در بخش بعد به آن خواهيم پرداخت هم، بكار مي‌رود.

جوجه‌كشي طبيعي تخم‌هاي طاووس، به راههاي گوناگوني مي‌تواند صورت گيرد. اولين روش، اين است كه به طاووس ماده اجازه دهيم كه خود روي تخم‌هايش بخوابد و خود باعث تبديل تخم‌هايش به جوجه شود. معمولاً طاووس‌هاي ماده عمل جوجه‌كشي را به خوبي انجام مي‌دهند اما اين روش، تعداد تخم‌هايي كه يك طاووس ماده مي‌تواند در سال توليد كند را محدود مي‌سازد. هنگامي كه ماده‌اي روي يك دسته تخم‌ مي‌خوابد، در آن فصل، هيچ تخم ديگري نخواهد گذاشت.

گهگداري، اگر آشيانه‌اي در حين جوجه‌كشي از بين رود، يك طاووس ماده، براي سري دوم تخم‌گذاري مي‌كند و روي آنها مي‌خوابد. روش دوم جوجه‌كشي طبيعي، كه فرصتي جهت توليد بيشينه تخم ايجاد مي‌كند، استفاده از مرغ‌هاي كرچ و جوجه‌ها يا اردك‌ها مي‌باشد. تخم‌هاي طاووس، به محض تخم‌گذاري جمع‌آوري مي‌شوند و سپس به عنوان يك سري تخم، زير يك جوجه يا اردك گذاشته مي‌شوند. تعداد تخم‌ها، به سايز اردك يا جوجه‌اي كه جهت جوجه‌كشي استفاده مي‌شود بستگي دارد. تخم‌ها تا 2 روز قبل از روز شكست طبيعي تخم‌ها، زير مادر رضاعي قرار داده مي‌شوند. تخم‌ها از آشيانه بيرون برده مي‌شوند و در يك دستگاه جوجه‌كشي (Hatcher) قرار داده مي‌شوند. يك سري جديد تخم زير مرغ قرار داده مي‌شوند و اين روند مجدداً تكرار مي‌شود. اگر اجازه دهيم كه تخم‌ها، زير مادر رضاعي شكسته شوند، خطر بيماري در جوجه‌ها بسيار بيشتر است وبسياري از مواقع، مرغ آنقدر كرچ نمي‌ماند كه اجازه دهد تخم‌هاي بيشتري، زيرش قرار داده شوند.

قانون "Thumb" در جوجه‌هاي كرچ طاووس، اين است كه اين جوجه‌ها كار خودرا با دماي كرچ 95 درجه فارنهايت و كاهش اين دما تا 5 درجه در هر هفته، آغاز كنند. كرچ‌ها را مي‌توان در خانه، به عمل آورد يا مي‌توان آنها را خريداري كرد. مرغ كرچ، بايد يك منبع گرمايي فراهم آورد تا جوجه‌ها در اثر تغيير دما، خيلي سرد يا خيلي گرم نشوند. مكان گرمازا بايد به اندازه كافي بزرگ باشد تا جوجه‌ها براي گرم ماندن روي يكديگر انباشته نشوند. محيط پرورش جوجه بايد داراي يك طبقه سيمي در پايين باشد تا غذاها و زايدات اضافي به آن ريخته شود. آخرين چيزي كه يك محيط پرورش جوجه بايد داشته باشد، يك سرپوش است. جوجه‌هايي كه تنها چند هفته سن دارند،‌ اغلب پرندگان خوبي هستند. جوجه‌ها معمولاً يك روز پس از سر از تخم بيرون آوردن، در محيط پرورش جوجه گذاشته مي‌شوند. اين عمل، به آنها به اندازه كافي زمان مي‌دهد تا كاملاً خشك شوند و قدرت كافي جهت ايستادن را بدست آورند. سپس جوجه‌ها با استفاده از يك لامپ جهت گرمازايي، در يك جايگاه چوبي پرورش جوجه قرار داده مي‌شوند. جوجه‌هاي زير يك هفته سن، بايد در گروه‌هاي كوچك نگهداري شوند تا بدون وجود هيچ رقابتي، خوردن و آشاميدن را ياد بگيرند. گاهي جوجه‌ها بايد جهت خوردن و آشاميدن، آموزش داده شوند. اين كار را مي‌توان با قرار دادن يك جوجه آموزش دهنده كه 3 تا 4 روزه است و خوردن و آشاميدن را ياد گرفته انجام داد. جوجه‌ها يا قرقاول‌ها هم مي‌توانند به عنوان آموزش‌دهنده استفاده شوند. اگر هيچ جوجه آموزش دهنده‌اي در دسترس نباشد، من يك سنگ مرمر درخشان را براي جوجه‌ها جهت كم‌خوري، در كانتينر آب و غذاي آنها قرار مي‌دهم. در حاليكه خود را به سمت سنگ مي‌كشند، همزمان خوردن و آشاميدن هم ياد مي‌گيرند. همچنين، در هنگام ياديگري آنها، برايشان كاهو يا علف فراهم مي‌كنم. رنگ سبز اين دو، توجه جوجه‌ها را به خود جلب مي‌كند و يك منبع غذايي طبيعي براي جوجه‌ها فراهم مي‌آورند.

تغذيه

طاووسيان نسبت به آنچه مي‌خورند، سخت‌گير نيستند. آنها ذرت پوست كنده شده، جو دوسر، غذاي ماهي قزل‌آلا دانه گل آفتاب‌گردان، علف، حشرات، و بسياري از غذاهاي ديگر، مي‌خورند. از آنجا كه طاووسيان، از خانواده قرقاول هستند، رژيم غذايي آنها، بايد اين چنين در ذهن نقش بندد نه غذا دادن به آنها مانند شخصي كه به يك جوجه غذا مي‌دهد. مكان پرورش جوجه، در فصل تخم‌گيري با يك لايه غذاي پرنده، غذادهي مي‌شود. به آنها از چندين ماه قبل و تا چند ماه پس از فصل تخم‌گيري، يك غذاي محافظ و مخصوص پرنده داده مي‌شود. غذاي خشك شده سگ كه با اين غذاها تركيب مي‌شود يك منبع پروتئين گوشتي و همچنين يك غذاي لذيذ براي طاووسيان فراهم مي‌آورد. ذرت پوست كنده شده در ماههاي زمستان به عنوان يك منبع كالري اضافي به غذاي محافظ اضافه مي‌شود تا باعث افزايش گرماي بدن آنها شود. به جوجه‌ها در شش ماه اول، يك غذاي دارويي داده مي‌شود و سپس تا يك سالگي به آنها غذاي رشد پرنده مي‌دهند پس از آنكه يك ساله شدند، به پرندگان غذاي محافظ مي‌دهند تا زمانيكه به سن تخم‌گيري برسند.

مكان زندگي

نياز به پناهگاه براي طاووسيان با سن پرنده اجبار مي‌گردد. همانطور كه قبلاً هم گفته شد، جوجه‌ها را مي‌توان در جايگاههاي پرورش جوجه نگهداري كرد تا زمانيكه به سن 2 تا 3 ماهگي برسند و ديگر نيازي به گرما نداشته باشند. سپس مي‌توان جوجه‌ها را در مكانهايي كوچك يا يك مرغداري بزرگ نگهداري كرد تا زمانيكه فروخته شوند يا به سن تخم‌گيري برسند. جايگاههاي پرورش جوجه نياز به اتاقكها و فضاي بيشتري دارند و اين به دليل دنباله بلند دم طاووس‌هاي نر است. يك مرغداري براي پرورش جوجه‌ها، حداقل بايد داراي 6 فوت طول و 10 فوت عرض باشد تا پرنده نر بتواند دم را كاملاً باز كند. بزرگي اين مرغداري بايد برحسب تعداد پرندگاني كه در اين مرغداري نگهداري مي‌شوند، تعيين گردد. به عنوان مثال، يك مرغداري براي يك جايگاه پرروش جوجه سه تايي، بايد داراي 20 فوت درازا با يك مكان يا پناهگاهي متصل به انتهاي آن باشد. مرغداري بايد با يك شبكه سيمي پوشيده شود چون طاووسيان پرندگان نيرومندي‌ هستند. پناهگاه آنها بايد داراي 6 فوت طول، حداقل 8 فوت عرض و 8 فوت درازا باشد. نشستگاهها بايد 4 تا 5 فوت زيرزمين قرار داده شوند و به گونه‌اي باشند كه اگر مرغي شروع به تخم‌گذاري كرد بتوان آنرا جابجا كرد. يك نشستگاه مسطح و هموار "4*"2 توخالي بايد به جاي نشستگاه دايره‌اي استفاده شود. اگر يك نشستگاه دايره‌اي استفاده مي‌شود، احتمال مي‌رود كه پنجه‌هاي پرندگان در هواي سرد دچار سرمازدگي شود. يك نشستگاه مسطح، به پرنده اجازه مي‌دهد كه بدون اينكه پنجه‌هايش اذيت شود، روي پاهايش بنشيند.

متفرقه

طاووسيان پرندگان بسيار پرطاقتي هستند اما مراحل پيشگيري وجود دارد كه مي‌توان نسبت به علامت آنها اطمينان حاصل كرد. ساده‌ترين راه، جهت سلامت نگهداشتن پرندگان بالغ، اين است كه حداقل دوبار در سال به آنها كرم دهيم. بسياري از بيماريهايي كه طاووسيان نسبت به آنها مستعدند، بيماري انگل است. كرم‌هاي زيادي وجود دارند كه مي‌توان آنها را به صورت معمولي يا تركيب شده در آب پرندگان به آنها خوراند. استفاده از قفس‌هاي سيمي، جايگاه‌هاي پرورش جوجه، در سالم نگهداشتن جوجه‌ها كمك مي‌كند. دادن غذاي دارويي مخصوص به جوجه‌ها، از بيمار شدن آنها پيشگيري مي‌كند. اين غذا، بايد سالم و تازه باشد زيرا اين مواد دارويي موجود در غذا، با گذشت زمان، خاصيت و تأثيرگذاري خود را از دست مي‌دهند.

جانورشناسي: با طاووسيان و چشم‌هاي مصنوعي آنها

طاووس‌ها مي‌دانند كه در اين جهان، بسيار مورد توجهند

تحقيقات نشان داده است كه طاووس هاي ماده، جفت خود را بر مبناي بال و پر، اندازه و تعداد چشم هاي روي بدنشان انتخاب مي‌كنند. اما تاكنون دانشمندان نتوانسته اند بدانند كه آيا اين انتخاب هيچ تأثير مثبتي بر روي پرندگان و نوزادان دارد يا نه، خصوصاً چون نرها، هيچ كمكي در تخم گذاري به ماده نمي كنند.

در نامه اي به روزنامة Nature، مارين پتري از بخش جانور شناسي دانشگاه آكسفورد آزمايشي را شرح داد كه در آن پتري گروهي از طاووسيان حاصل از طاووس هاي نر مختلف را به دست آورد. نوزادان نر با بيشترين تعداد چشم، به طور كلي در عرض 84 روز بزرگتر از ديگر جوجه ها شدند. آن گاه اين طاووس هاي نر به جنگلي نزديك پارك Whipsnade، جاييكه شكارگراني مانند روباهان نسبت به سايز دو سال پيش خود 41 درصد لاغرتر شده بودند، برده و رها شدند. طاووسيان بزرگتر شانس بيشتري براي دوام آوردن و بقا يافتن نسبت به پرندگان نحيف تر داشتند. پتري اضافه كرد: «نتايج نشان مي‎دهد كه نوزادان حاصل از نرهاي زيباتر و جذاب تر، گرايش به رشد بيشتري دارند و اين تبديل به تفاوتهايي در شانس نجات يافتنشان تحت شرايط طبيعي مي‎شود. اين اطلاعات اين ايده را به اثبات مي رساند كه شايد مادگان، هنگامي كه با نرهاي جذاب و گيرا جفت گيري مي‌كنند، داراي ژن هاي زيست پذيرتري براي نوزادانشان مي‎شوند.

طاووسيان

برگفته از wikipedia ، دانشنامة آزادي كه هركسي مي‎تواند از آن استفاده كند. "peafowl" (طاووسيان) سه گونه از پرندگان از سردة Pare (نوعي طاووس رنگين كماني) و Afropare  (طاووس آفريقايي) از خانوادة ترقاوليان، و Phasianidea مي‎باشد. اين پرندگان به دليل دم گرانقيمت و خوب كه نتيجه آن، انتخاب خوب جفت است و بخشي از جفتگيري است، معروف هستند. طاووس نر، peacock و طاووس ماده peahen نام دارد اگرچه در كاربرد انگليسي عمومي، "peacock" جهت دلالت بر همة طاووس ها استفاده مي شود. گونه‌هاي آن عبارتند از:

طاووس هندي: Pavo cristatas (طاووس كاكل دار)

طاووس سبز: Pavo muticus (طاووس بي نوك)

طاووس كنگويي: Afropavo congolensis (طاووس رنگين كماني آفريقايي)

فهرست:

         يادآوري

         بال و پر

         جفتگيري

         طبقه بندي

         پيوست هاي اضافي و مرجع ها

يادآوري

طاووسان آسيايي متعلق به سردة طاووس هستند كه شامل خانوادة طاووسيان هندي، طاووسيان كاكلي، و پرندة شناخته شده با نام «دراگون» يا طاووس سبز بي نوك مي‎باشد. برخي زيست شناسان معتقدند كه حداقل پنج گونه مشخص و بي آزار طاووسيان سبز وجود دارد در حاليكه برخي ديگر آنها را تنها به يك گونه با سه زير مجموعه تقسيم مي‌كنند.

طاووس دراگون Arakan ، داراي اصالت شمال غربي ميان مار، و جنوب تبت است. طاووس دراگون امپراتور Siamese داراي اصالت جنوب شرقي ميان مار و تايلند است. طاووس دراگون Annametic در جنگل هاي سبز كامبوج، ويتنام، لاس و جنوب چين تايپه زندگي مي‌كند. طاووس سبز جاوايي، تنها مختص جزيرة جاوا و اصالت همان منطقه است. طاووس منحصر به فرد مالايا، با نام طاووس بي نوك توسط طبيعت شناسان معرفي شد. تايپة شمالي، جايگاه اصلي مسحور كننده ترين نوع طاووس سبز مي‎باشد. دراگون تايپه، «طاووس تايپه اي» متمايزترين نوع است.

طاووسيان طبيعتاً، در صرف بخش هاي مختلف گياهي، گلبرگ ها، و در صورت امكان دانه هاي رشد يافته پراشتهاست اما حشرات و ديگر بندپايان، در رژيم غذايي ترجيح داده مي‎شوند. مواد گياهي، طاووس را مجهز به بافت موردنياز جهت هضم استخوان هاي ريز و بخش هاي سفت خزندگان مي‌كنند به استثناي برخي از قرقاولان مثل Ring- Neck، طاووسيان مجبور به شكار هستند. اين بدان معناست كه پروتئين براي اين حيوان، يك الزام واقعي براي سلامت بودن و توليد مثل كردن مي‎باشد. طاووس آسيايي مانند طاووس هندي و خصوصاً طاووسيان سبز يا دراگون، داراي وضعيتهاي مشابه «فاختة دونده»، «پرندة اسرارآميز» و Seriama مي باشند. همة اين پرندگان، حيوانات كوچك يا بندپايان روي زمين را از آبهاي جاري و دائماً در علفهاي بلند شكار مي‌كنند. مارهاي كوچك و ديگر خزندگان، رژيم مورد ترجيح طاووسيان وحشي مي باشند.

مانند «پرندة اسرارآميز» طاووسيان سبز، با تحريك آنها، آنها را دنبال كرده و آنها را خسته مي‌كنند. طاووسيان با ضربه زدن به طعمه با پاها و بال هاي بلند، طعمه را تحت استيلاي خود درمي آورند.

طاووسيان، در جنگل هاي استوايي ساوانا سكونت دارند كه در آنجا آنها در دسته هاي كوچك، به شكار حيوانات مي روند. با وجودي كه اغلب بيان مي‎شود كه طاووسيان، طبيعتاً چند جفتگيره هستند، تشخيص طاووس هاي سبز كم سن و بالغ نيافته از مادرشان هم غيرممكن است. برخي شواهد وجود دارد كه نشان مي‎دهد طاووسيان سبز مي‎توانند آن چنان زندگي گروهي و اجتماعي پيچيده اي داشته باشند كه مي‎تواند شامل سازگاري يك يا دو طاووس يك يا دو سالة بالغ نيافته با بالغ نيافته هاي 3 تا 4 ساله باشد. طاووسيان سبز و طاووسيان آسيايي با نرهايي كه در دفاع از آشيانه به آنها كمك مي كنند، در پرورش و تخم گذاري جوجه نيز به آنها كمك مي كنند، تك جفتگيري مي‌كنند. جوجه هاي يكساله اي كه مادرانشان آنها را ترك كرده اند، به طور كلي، براي خوراك جويي كردن و استراحت، به پدرشان مي پيوندند. گاهي جوجه ها جهت پرواز به يك درخت امن به عنوان يك لانه، پشت والدينشان حمل مي‎شوند. آنچه راجع به سردة خانوادة طاووسيان شناخته شده، پرواز پيچيده اي را نشان مي‎دهد. Argusسdhآسيايآ

 بزرگ داراي بزرگترين سطح مقطع بال ميان تمام پرندگان است و از آن در آهسته حركت كردن استفاده مي‌كنند. هر شكل متمايز طاووسيان سبز داراي شكل بال مخصوص به خود و ويژگي هاي پروازي مخصوص خود است.

اغلب طاووسيان سبز در جاوا، ديده مي‎شوند كه به سمت دريا شنا مي‌كنند كه در آنجا پرندگان ديگر هم در ساحل دور هم جمع مي‎شوند. طاووسيان آفريقايي بالهاي نامتناسب بزرگي نسبت به وزنشان دارند. طاووسيان آفريقايي يا Afropavo داراي بالهايي هستند كه هم از نظر جذابيت رنگي و هم از نظر جذابيت شكلي، در جفتگيري بسيار چشمگير هستند.

تمام گونه هاي شناخته شدة طاووسيان روي درختاني شناخته شده اند كه اين پرندگان در بالاي قسمت چترك درخت مي نشيند. طاووسيان با قرقاوليان متفاوتند اما شبيه به monal و tragopan هستند البته از لحاظ توانايي در بالا بردن بال ها تا بتواند به آنها كمك كند در آسمان اوج بگيرند.

بال و پرها

طاووس نر داراي بال و پر رنگين كماني آبي- سبز يا سبز رنگين است. پرهاي دم او داراي يك سري چشمه هستند كه هنگامي كه دمش را مانند بادبزن باز مي‌كند به خوبي قابل مشاهده است.

طاووس ماده داراي حداكثر رنگهاي سبز، قهوه اي و خاكستري در بال و پرش است او دم بلند طاووس نر را ندارد اما داراي كاكل است.

ماده ها همچنين مي‎توانند بال و پرهاي خود را جهت اعلام خطر به بچه ها يا ماده هاي رقيب ديگر، نشان دهد.

بسياري از رنگهاي چشمگير بال و پرهاي طاووس نر به دليل مداخلة يك پديدة نوري يافته شده در پرهاي اوست. رنگهاي مختلف، در ساختارهاي مختلف اين پرنده به چشم مي خورد. براي پرهاي قهوه اي. تركيبي از قرمز و آبي نياز است- يك رنگ به صورت دوره اي و تناوبي است و رنگ ديگر در اثر همان پديدة نوري از انعكاس بيروني ترين و دروني ترين پرهاي ساختار بدن اوست.

چنين ساختار رنگيني خصوصاً در توليد رنگهاي رنگين كماني (كه با زاوية ديد، تغيير مي‌كنند) مهم است، چون تاثيرات اين مداخلة نوري،‌ به زاوية نور، و رنگيزة شيميايي بستگي دارد.

طاووسيان رنگهاي گوناگون بسياري توليد كرده اند. آن رنگهايي، جهشي هستند مي پرند كه با جفتگيري انتخابي محافظت شده اند كه شامل: بدنة سفيد، بال هاي راه راه، چشمان سفيد، ابلقي، برجسته كاري شده، برنز، پشمي، هلويي، بنفش، و هر تركيب رنگ ديگري است.

جفتگيري

طاووسيان، قادر به باروري در سن 2 سالگي هستند. طاووس هاي نر تا 1 سال پس از آن، كاملاً بلوغ نمي يابند. درسن 2 سالگي، بال ها از لحاظ طولي و تراكم، كاملاً توسعه نمي يابند و رشد نمي كنند. در حاليكه طاووس هاي نر در آن سن و سال، از لحاظ فيزيكي قادر به جفتگيري با ماده است، اما شانس خيلي كمتري در رقابت با ديگر نرهاي بلوغ يافتة داراي پرهاي بزرگتر دارند. در سن 3 سالگي پرهاي طاووس نر، به حداقل درازي خود در طول عمر طاووس مي رسد پس از آن در پايان هر تابستان، پرريزي مي‌كنند.

فصل جفتگيري در اوايل بهار آغاز مي‎شود و با شروع پاييز به اتمام مي رسد. جفتگيري طاووس نر مراحلي دارد كه شامل نمايش دادن بال و پرها و يك صداي بلند است، صداي طاووس نر شبيه صداي پرطنين تر «ميو» گربه است در حاليكه صداي طاووس هاي ماده شبيه صداي «هاپ» سگ است. ديگر نرها، صداهاي مختلف ديگري هم دارند. طاووس نر جهت جلب توجه پرهاي خود را در جهت يك طاووس ماده كه در نزديكش قرار دارد، باز مي‌كند. طاووس هاي نر چند جفتگيره هستند. آنها مي‎توانند با 4 يا 5 طاووس ماده در يك فصل جفتگيري، جفتگيري كنند، اگرچه كه يك جفتگيري هم آنها را ارضا مي‌كند. اگر جفتگيري موفقيت آميز باشد، طاووس ماده بين 4 تا 7 تخم مي گذارد و پس از 28 تا 30 روز جوجه ها سر از تخم بيرون مي آورند.

طبقه بندي

طاووسيان هندي، داراي اصالت هندي هستند كه در آنجا اين پرنده ، يك پرنده ملي است. طاووسيان سبز، پرورش يافته از ميانمار در شرق جاوا هستند. IUCN طاووسيان سبز را كه به دليل شكار و بي كيفيت شدن زيستگاههايشان، در خطر انقراض هستند، ليست كرده است. طاووسيان، پرندگان جنگلي هستند كه روي زمين آشيانه دارند. آنها اغلب دانه مي خورند. اما برخي حشرات و ميوه هم مي خورند. طاووسيان رنگين كماني، پرندگان زميني هستند اما روي درختان آشيانه مي سازند. آنها پرواز را دوست ندارند.

طاووسيان هندي آبي

نام هاي ديگر: طاووسيان هندي، طاووسيان آبي، طاووسيان آزاد

گونه ها: تك نوع، اما جهش هاي زيادي موجود است.

طبقه بندي: پاكستان، هند و سري لانكا. بسياري از آنها در سرتاسر دنيا زندگي مي‌كنند.

زيست گاهها: متفاوت است: جنگل ها، زمين هاي كشاوري و نزديك روستاها.

توضيح: نرها بزرگ هستند با يك دم دراز كه براي جفتگيري استفاده مي‎شود. قابل تشخيص از طاووس بي نوك، چون داراي سينه و گردن آبي است. پوست صورت سفيد است و دم به صورت بادبزن است. نرهاي بلوغ نيافته داراي بال و پرهاي مختلفي هستند اما داراي دم بادبزن مانند و بخش هاي بالايي بدن، آبي هستند در سال دوم، نرها، يك دم كوچكتري دارند. در سال سوم، داراي بال و پر كامل شده و به بلوغ جهت جفتگيري مي رسند. ممكن است دم، تا 2 يا 3 سال ديگر هم به رشد خود ادامه دهد. نرها در پايان هر تابستان پرريزي داشته و همه پرهايشان مي ريزد.

توضيح: ماده ها: در مقايسه با نرها، بي رنگ ترند، پوست صورت مانند طاووسان نر است اما دم، قهوه اي است. گردن و گلو سفيد، سينه و پشت گردن سبز، و باقي بدن خاكستري- قهوه اي روشن است.

جايگاه در حيات وحش: بسيار متداول در بيشتر محيطهاي طبيعي.

اطلاعات ديگر

رژيم غذايي: هنگامي كه آزاد است، هرچه در اطراف بيابد مي خورد. بايد يك رژيم غذايي مناسب براي آنها استفاده شود. پرندگاني كه در پرنده خانه ها زندگي مي‌كنند بايد سبزي و غذاي خوب مصرف كنند.

فصل جفتگيري

بسته به منطقه متفاوت است. در Missouri در اوايل مارس شروع مي‎شود. تخم گذاري با شروع دم ريزي نرها آغاز مي‎شود اما استثنائاتي هم وجود دارد.

سن جفتگيري: نرها تا سه سالگي بالغ نيستند اما در سال دوم اغلب نرها اقدام به جفتگيري مي‌كنند. من شنيده ام كه ماده ها در سال اول تخم گذاري مي‌كنند اما متوسط آن، 2 سال است.

دورة سر از تخم بيرون آوردن: 28 روز

مكان زندگي: طاووسيان آبي، پرندگان پرطاقتي هستند اغلب در جاي باز نگهداري مي‎شوند تا بتوانند در فضايي باز پر بزنند. سايز بزرگ و اندازة مكان اهميت دارد. سقف و پناهگاه در زمستان نياز است. اما بايد مراقب بود كه تمام محافظه كاريها صورت گرفته است.

طاووس

طاووس هاي نر كه روي چمن جولان مي دهند تصويري از خانه هاي آبا و اجدادي بريتانيايي را به انسان منتقل مي‌كند و من تصور مي‌كنم كه اين براي يكي از همسايگان من كه طاووس را به دامنة wiatotah آورده بود، يك رويا و آرزو بود آن طاووس ماية دردسر شده بود. صداهاي بلند، غيرقابل كنترل و عجيب و غريب او باعث شد كه چند سال پيش همسايگان من تلاش كنند تا از شرش خلاص شوند و نهايتاً باعث شدند كه يك مرغ به بوقلمون هاي من كه هر صبح به آنها غذا مي دادم، اضافه شود. آن مرغ بسيار ترسو بود اما من با تلاش زياد سعي كردم كه آنرا تا بهار، يعني همان زماني كه ناپديد شد  نگهدارم. خوشبختانه اين مرغ با دو نوزاد نيمه رشد كرده، در اوايل پاييز بازگشت. آنها همگي در زمستان، در زمين كشاورزي ماندند اما او دوباره در بهار ناپديد شد. مجدداً در پاييز با چند نوزاد بازگشت. او در زمستان گذشته كه نزد من برگشته بود مرد و من يك روز صبح، مردة آن را يافتم. اما سه پرنده اي كه او از خود به جاي گذاشته بود رشد كردند و تبديل به بزرگترين طاووس هاي نر شدند و سالهاي بسياري باعث شادي مداوم من بودند، من نزديك حصار مي نشستم و از باز كردن و بادبزني كردن دم هاي رنگي آنها لذت مي بردم. آنها بسيار زيبا هستند و من گاهي ساعتها محو تابندگي رنگهاي آنها مي شدم. هر بهار در پاسخ ناله هاي بلند طاووس هاي نر، مرغ ها به آن طرف بوته ها مي روند و طاووس هاي نر هم به بالاي تپه مي خواهند تا به آنها ملحق شوند. هر بهار بيش از 100 طاووس از تنگدرة گابريل به بالاي تپه مي آيند و و واضح است كه آنها در اينجا حيات وحش خوبي دارند.

باقي سال،‌ طاووس هاي نر در فضايي بسيار دورتر از كاهداني و خانه پرسه مي زدند اما باز هم عده اي سعي كردند كه آنها را شكار كنند. بي شك آنها را به خاطر پرهايشان شكار مي كردند چقدر اين كار احمقانه بود چون در هر پاييز پرهاي آنها مي ريخت و هر كسي مي توانست آنها را از زمين جمع آوري كند.

انسانها و طاووسيان، با هم پيوند خيلي طولاني اي داشته اند. در بيش از 4000 سال، آنها در اطراف معابد هند داراي جثه اي رنگين و مسحور كننده بوده اند و چون مارها و بدبختيها را دفع مي كردند، مقدس بودند.

امروزه، طاووسيان هندي با امنيت كامل در اطراف روستاها جمع مي‎شوند و همچنان براساس قانون Hinda در هند، محافظت مي‎شدند. در جاهاي ديگر هند، آنها با وجودي كه پرندة ملي هند هستند، به خاطر غذا و پرهايشان شكار مي‎شوند. هندي ها معتقدند كه نالة طاووس پيش بيني كنندة بارش باراني است.

طاووسيان متعلق به خانوادة قرقاوليان است كه شامل بوقلمون، قرقاول و … مي‎شود. طاووسيان از بزرگترين قرقاوليان هستند. طول بدن طاووس 6 تا 8 فوت است كه شامل دنبالة دم است و وزن آن به 12 پوند مي رسد، طاووس ماده، كوچكتر است. دنبالة دم طاووس نر، متشكل از پرهاي بلند دم است. در واقع، 150 پر يا شايد بيشتر بخش دم را شامل مي‎شوند كه اين بخش را پوشش مي دهند. پرهاي دم، پرهاي كوتاهي هستند كه در پشت دنباله قرار دارند و جهت حمل دم بادبزني مي باشند. از آنجا كه پرها داراي درازاي متفاوتي هستند، چشم هاي مصنوعي در پايان دم ها، با باز شدن بادبزني پرها، گسترده مي‎شوند. اين پرها در رنگهاي سبز متاليك هستند و با چشمه هاي مصنوعي به رنگ آبي و برنز تزئين شده اند. يك طاووس نر بين 100 تا 175 چشم مصنوعي دارد هنگامي كه نر، دنباله اش را باز مي كند، به خاطر نمايش دادن اين چشم هاي مصنوعي است. طاووس هاي ماده، نرها را براساس تعداد چشم هاي مصنوعي كه دارند انتخاب مي‌كنند. نرهايي كه داراي بيشترين تعداد اين چشم ها هستند بيشتر طاووس هاي ماده را مي برند.

در فصل جفتگيري، طاووس نر، منزوي و زودخشم مي‎شود. او با صداي بلند جيغ مي زند تا حضور خود را به ماده ها اعلام دارد و از قلمروي خود در مقابل نرهاي جوان رقيب دفاع مي‌كند. عملكرد آن شامل نمايش خود از بهترين زاويه، لرزة سريع دم بادبزنيش كه مثل صداي برگ هاي خشك با وزش باد است. پس از جفتگيري، طاووس ماده، خانواده را ترك مي‌كند و خود را در علفها يا پوشش هاي گياهي بلند قامت مخفي مي‌كند. يك سوراخ فراهم مي‎آورد آنرا با برگها مسطح و هموار مي سازد و بين 5 تا 7 تخم كرم رنگ مي گذارد. او حدود 28 روز روي تخم هاي مي خوابد و حدود 7 تا 9 هفته از جوجه ها مراقبت مي‌كند و در اين مدت او به آنها گرفتن حشرات و غذا خوردن را در روز آموزش مي‎دهد و در شب آنها را زير خود مي خواباند. طاووس هاي نر، سمبل قدرت و سرمايه اند. فينيقيه اي ها براي اولين بار طاووس را از هند به مصر آوردند. كه اين حدود 3000 سال پيش بود. حدود 600 سال بعد الكساندر آنرا به يونان معرفي كرد و در آنجا ممنوع كرد كه كسي به آنها آسيب برساند در رم گفته شده كه Hera  ، شاهزادة خدايان، Argus صدچشمي، اختيار كرد تا شوهرش را زير نظر داشته باشد چون شوهرش عاشق IO بود. روزي Hera، Argus را در حين انجام شغل، خوابيده ديد همة صد چشم بسته بودند او چشم هاي Argus را كند و آنرا به دم طاووس انداخت كه امروز ما آنرا بدين صورت مي بينيم.

نجيب زادگان انگليسي، براي ميهمانانشان، طاووسيان بريان شده پيشنهاد كردند كه اغلب اين ميهمانان هنگام غذا خوردن، به صداي اين طاووس ها در چمن گوش مي دادند.

به نظر مي رسد كه اين پرندگان زيبا به هيچ كس آسيبي نمي رسانند اما دوباره در گرايش طبيعي ما پرندگاني قبيح و منفور شده اند و از طرف خطة محيط پرورش گياه، به دليل شكايات كشاورزاني كه اين پرندگان را مقصر اصلي شكستن پوشش پلي تني دام هاي علوفه اي مي دانند، به عنوان يك آفت مورد خطاب قرار گرفته اند. اين بخش مي‌خواهد يك برنامة سم پاشي در زمستان تداعي مي‌كند چون كشاورزان معتقدند با شليك كردن به آنها نمي‌توان آنها را از اينجا دور كرد چون اين پرندگان، باهوش هستند و متوجه مي‎شوند. اميد داريم اين پرندگان نجات يابند چون من خاطرة آنها را گرامي مي دارم. من هيچ پيانويي با خود به بيشه زار نياوردم اما صداي طاووس‌هاي نر در چمن زار را مي شنوم.