سوال  : چرا در گذشته مردم روستا یا یک شهر در قلعه ای زندگی می کردند

پاسخ :

انها برای دفاع از خود و خانه و شهر خود از حملات دشمنان و استحکام بیشتر در قلعه ها زندگی می کردن البته دیوار های قلعه محدوده شهر خود را مشخص می کردند

بسیاری از قلعه‌ها در اصل از گل و چوب ساخته شده بودند، اما بعدها با کمک سنگ قدرت تدافعیشان افزایش یافت. قلعه‌های اولیه اغلب از امکانات دفاعی طبیعی و عوارضی مانند برج‌ها استفاده می‌کردند، و بر روی یک برجک دفاعی مرکزی استوار بودند. در اواخر سده ۱۲ام و اوایل سده ۱۳ام پدافند قلعه‌ها به پیشرفتی علمی دست یافت. این پیشرفت با تأکید بر شلیک از جناحین موجب گسترش برج‌ها شد.

بسیاری از دژهای نو چند ضلعی و برپایه دفاع متمرکز بودند (چندین مرحله از دفاع که به همراه یکدیگر قادر بودند به‌طور هم‌زمان عمل کرده تا قدرت قلعه را به حداکثر برسانند). این تغییرات در دفاع به ترکیب فناوری قلعه‌ها در طول جنگ‌های صلیبی، از جمله استحکامات متمرکز، و الهام‌گیری از پدافندهای پیشین مانند پایگاه‌های دفاعی رومی نسبت داده می‌شود.

طبیعت تمام عناصر معماری قلعه نظامی نیستند، و مواردی مانند خندق‌ها از هدف اصلی خود (دفاع) به مظهری از قدرت تبدیل شده‌اند. مسیرهای منتهی به برخی قلعه‌های بزرگ، بسیار پیچ‌درپیچند و چشم‌اندازشان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند و بر آن مسلط می‌گردند.

اگرچه اروپاییان در سده ۱۴ام به باروت دست یافتند، اما چنین دست‌آوردی تا سده ۱۵ ام و هنگامی که توپ‌خانه‌ها به قدری توانمند شدند که از دیوارهای سنگی فراتر روند، به‌طور چشمگیری قلعه‌ها را تحت تأثیر قرار نداد. درحالی که در سده ۱۶ام ساختن قلعه‌ها ادامه یافت، تکنیک‌های جدید شلیک توپ آن‌ها را به مکانی نامطلوب برای زندگی تبدیل کرد.

در نتیجه، قلعه‌ها رکود یافتند و با قلعه‌های توپخانه‌ای که هیچ نقشی در حکومت مدنی نداشتند، جایگزین گشتند. از سده ۱۸ام به بعد، با ساخته شدن قلعه‌های ساختگی، به عنوان بخشی از احیای رمانتیک معماری گوتیک، علاقه به دژ مجدداً افزایش یافت، اما آن‌ها دیگر اهدافی نظامی را دنبال نمی‌کردند