خلاق بودن را یاد دهیم
خلاق بودن را یاد دهیم
خلاقیت، ابتكار و نوآوری مرحلهای از رشد عقلی است كه میتواند منجر به ساخت و ایجاد موقعیتی برای راحتتر زیستن شود. برای خلاق بودن نیاز به داشتن هوش و ذكاوت بالا نیست. به عبارت دیگر یك فرد خلاق الزاما فردی باهوش نیست بلكه تنها با استفاده از تجربه، آزمایش و البته كنجكاوی و بررسی درباره پدیدههای محیطیاش قوه خلاقیت و ابتكار خود را متجلی میسازد. كودكان ذاتا خلاق هستند به شرط آنكه بتوانیم شرایط و موقعیتی برایشان فراهم آوریم. كودكان تخیلات، ایدهها و افكار خود را با بهكار گرفتن روشهای گوناگون و خاص خود بیان میكنند.
تحقیقات نشان داده دانشآموزانی كه استقلال بیشتری در تصمیمگیری دارند و به آنان حق انتخاب داده میشود از انگیزه درونی بیشتری برای انجام كار برخوردارند و پیشرفت خلاقیت در آنان قابل ملاحظه است.
اگرچه روانشناسان و خصوصا رفتارگرایان، پاداش را عاملی مهم برای تقویت رفتار میدانند اما اگر این پاداشها به درستی و در جای خود اعمال نشود نهتنها تاثیری مثبت ندارد بلكه خود عاملی برای از بین بردن خلاقیت خواهد بود.
كودكانی به طور مداوم از طرف خانواده یا معلمان مورد تعریف و تشویق قرار میگیرند كه فقط كارهایی را انجام دهند كه مورد توجه والدین یا معلمان آنهاست. آنها یاد میگیرند كه در زندگی آینده به جای خلاقیت و ابتكار، خود را با شرایط سازگار كنند و تنها به دنبال اموری باشند كه تعریف و ستایش دیگران را به ارمغان آورد.
یكی از مهمترین راهها برای ایجاد خلاقیت كودكان فرصتدادن به آنها برای پاسخگویی، كسب بینش و كشف مجهولات است. هیچ كودكی در جهان به كمك آنچه میشنود و به یاری آنچه میبیند پیشرفت نمیكند؛ پیشرفت وی به آنچه انجام میدهد بستگی دارد.
برای ارضای كنجكاوی كودك هیچچیز مثل دادن جوابهای مناسب و صحیح به سؤالات او نیست. سؤال در واقع انعكاسی از مغز تشنهای است كه میخواهد با دریافت جواب از فردی كه بهتر از او میداند خود را سیراب كند. اگر چه احتیاج باید فوراً برآورده شود ولی كمی مكث بین سؤال و جواب غالبا میتواند افكار و ایدههای مفیدی برای مباحثه به بار آورد و ارائه جواب هم بستگی به پیچیدگی سؤال دارد. گاهی اوقات بهتر است به او بگوییم سعی كند جواب سؤالش را خودش پیشبینی كند و او را راهنمایی كنیم تا آن پیشبینی را اگر چه غلط هم باشد برمبنای مشاهدات و تجربیات خود تجزیه و تحلیل كند.
لازم است والدین و مربیان نهتنها درباره امور و مسائلی كه مربوط به كودك میشود بلكه همچنین درباره مسائل و امور خانه و مدرسه كه دخالت كودك در آنها شایسته است از او نظر بخواهند و عقاید او را هم مثل عقاید بزرگترها در حضور خود كودك به بحث و گفتوگو بگذارند.
یكی از مشخصات انسان خلاق این است كه تواناییاش را خودش به كار میاندازد. كنجكاوی كودك به كشف مطالب نشان میدهد كه در یادگیری تقریبا همیشه كودكان پیشقدم هستند. والدین و مربیان به كودكان اجازه دهند كه گاهی اوقات مطابق ذوق و سلیقه خودشان ایثار را كشف كنند. كودك باید در یادگیریهای شخصی و ابتكار خود تشویق و هدایت شود بدون اینكه از خطاهای او چشمپوشی شود.
عوامل آسیبزا در خلاقیت دغدغههایی برای متولیان نظام تعلیم و تربیت در سطح جامعه به وجود آورده است و تهدیدی جدی برای شكوفا شدن استعدادها و توانمندیهای كودكان محسوب میشود. عوامل آسیبزای خلاقیت را میتوان به دو دسته تقسیم كرد:
منظور از عوامل فردی عواملی است كه به ویژگیهای فرد مربوط میشود و عوامل محیطی به موقعیتهایی اطلاق میشود كه فرد در ارتباط با دیگران دارد.
یكی از عوامل محیطی كه در ركود قوه خلاقیت كودكان تاثیر بسزایی دارد محیط خانواده است. خانواده نخستین پایگاه تربیتی كودكان است و میزان خلاقیت را میتوان با ایجاد فضای مناسب خانوادگی افزایش داد. گاهی خانوادهها با ایجاد محیط مناسب خانوادگی امكان خلاقیت را افزایش میدهند؛ هرچند گاهی نیز خانوادهها با روشهای غیركارآمدی كه برای تحقق این هدف اعمال كردهاند نهتنها نتیجه مطلوبی به دست نیاوردهاند بلكه نتیجه معكوس به بار آمده است.
۱ – والدین به كودكانشان احترام بگذارند و به توانمندیهای آنان معتقد باشند.
۲ – به كودكان آزادی عمل دهند زیرا خلاقیت و ابتكار كودك غالبا در زمانهایی شكوفا میشود كه از آزادی عمل برخوردار باشد.
۳ – باید به كودكان اجازه دهند به طور خودجوش و خلاقانه به كارهای مورد علاقه خویش بپردازند.
۴ – حس اعتماد بهنفس و خودباوری را در كودكان تقویت كنند.
۵ – كودكان را به بازی با گل تشویق كنند زیرا گل وسیلهای سهبعدی است. هنگام كار با این وسیله كودكآزادی خلاقانهتری را نسبت به وسایل دوبعدی دیگر نظیر نقاشی و طراحی به دست میآورد.
۶ – نباید كودكان را قربانی عادت كنند. اگر فرزندان در حل مسائل، روشی را انتخاب كنند كه فقط در یك چارچوب خاص قرار بگیرد و همیشه بخواهند طبق آن الگو پیش بروند به آن عادت كرده و بدون تفكر به حل مسائل میپردازند؛ بنابراین فكر خود را محدود كرده و به خلاقیت كه لازمهاش تفكر و تعقل است نخواهند رسید.
یك فرد بزرگسال در شرایطی میتواند خلاقیت را تشویق كند كه در تولید و بروز اندیشههای خلاق از یك چارچوب بدون ارزشیابی بهره گیرد.
فرد بزرگسال باید به كودكان اطمینان دهد كه فرصت خطر كردن در تكالیف وجود دارد و باید آنها را به كنجكاوی و جستوجو درباره اندیشهها و حدسها و ملاحظه چیزها به گونهای نو وادارد.
اين مطلب در تاريخ: چهارشنبه 22 اردیبهشت 1395 ساعت: 11:29 منتشر شده است
برچسب ها : خلاق بودن را یاد دهیم,