دسته بندي: تحقیق و پروژه رایگان,پروژه و تحقیق رایگان,دانش آموزی,تحقیق دانشجویی,

فهرست

مقدمه

پيشگفتار

مهدويت در اسلام

شناخت كوتاه از حضرت مهدي (عج)

غيبت كبري – هنگام ظهور – روش حكومتي – مركز حكومت – چگونگي پيروزي بر دشمنان

مقدمه مولف

خداوند سبحان پيامبر اكرم محمد بن عبدالله را براي تكميل رسالت ديگر انبياي خويش و هدايت قافله بشري تا نهايت تاريخ برانگيخت و آن حضرت نيز در اين راه از هيچ كوششي فرو گذار نكرد و از بدايت بعثت تا نهايت فرصت علي رغم تمامي مشكلات و موانع به بهترين وجه در هدايت امت كوشيد و آنچه را از مصدر وحي دريافت نمود به امت ابلاغ كرد و در تفسير و تبيين آن تلاش فراوان نمود .

ولي كوتاهي فرصت و كثرت كارها و مشكلات فراوان مانع از آن شد كه تمامي معارف الهي و احكام شرعي و اخلاق اسلامي كه براي هدايت و كمال بشريت ضرورت داشت بيان شود و چگونه ممكن است كه اين همه در مدت كوتاه _ بيست و سه سال _ بيان شود و حال آنكه بسياري از اين اوقات در مبارزات پنهاني و يا محاصره دشمن و يا جنگ و رويارويي با دشمنان و ديگر گرفتاري هاي حكومتي سپري شد .

ولي آن حضرت هرگز تبليغ و رسالت خود را ناقص نگذاشت و براي ادامه اين تبيين و تفسير به امر الهي , اوصياي خويش را معين كرد و بارها نسبت به (( قرآن و عترت )) كه امانتهاي بجاي مانده از وي در بين امت بودند , سفارش كرد كه از جمله اين وصايا حديث متواثر ثقلين است كه تمامي فرق اسلامي آن را نقل كرده اند . ولي با كمال تاسف ثقل اصغر و اهل بيت كه مفسران وحي و تبيين كنندگان قرآن هستند مظلوم واقع شدند و بعد از پيامبر براي دريافت احكام و معارف به آنان مراجعه نشد . اين حقيقت بر هر كسي كه تاريخ اسلام را مطالعه و بررسي نمايد پوشيده نمي ماند به ويژه با تحريم كتابت حديث در دوراني از صدر اسلام و نيز پس از آن تبعيد و شكنجه و حتي اعدام راويان احاديث ائمه اهل بيت اين مظلوميت صورتي مضاعف پيدا كرد . ولي علي رغم تمامي مشكلات , آگاهان پاك نهادي به عروه الوثقاي الهي چنگ زدند و از درياي معارف اهل بيت سيراب شدند و اين زلال جاري را به ديگران نيز نوشانيدند . اين گروه اگر چه اندك بودند ولي با پشتكاري و امانت و صداقتي شگرف روايات پيامبر و ائمه از اهل بيت او را نگاشته و به ارث گذاشتند تا در تاريخ طولاني خويش صورتهاي گوناگوني پذيرفت و در تدوين احاديث روشهاي متنوعي اعمال شد .

پيشگفتار

موضوع امام شناسي , و التزام به پيروي از مقام امامت , و ضرورت وجود يك رهبر اسلامي واجد شرايط در هر زماني , تنها مربوط به شيعه و يك گروه خاصي نبوده و نيست , بلكه واقعيتي است كه ريشه عميق اسلامي دارد و مسلمانان با انواع فرقه گرائي ها و مذاهب گوناگون عقيدتي و فقهي , همه و همه معتقد و معترف به آن بوده و هستند .

به ديگر سخن عقيده به وجود امام در هر زماني يك واجب الهي است كه پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه و آله آنرا اعلام نموده , و بار مسئوليت آن بر دوش همگان نهاده است . آري , حضرتش انحراف گرايان از خط عقيده به امامت را – كه از شناخت امام راستين عصر خود سر باز مي زنند _ جاهليت گرا و به عنوان كسي كه به دوران جاهليت عقب گرد نمايد تعبير كرده , فرمايد :

(( من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميته جاهليه ))

كسي كه بميرد و امام زمان خويش را نشناخته باشد مرگ او مانند مرگ افراد دوران جاهليت باشد كه در حال شرك و بت پرستي از دنيا رفتند .

اين حديث را زيد بن ارقم , عامر بن ربيعه عنزي , عبدالله بن عباس , عبدالله بن عمر بن خطاب , عويمر بن مالك ( معروف به ابوداء ) معاذ بن جبل و معاويه بن ابي سفيان از پيامبر اسلام ( ص) نقل كرده اند ؛ و گروهي از محدثين عالي مقام و ديگر دانشمندان اهل تسنن هم آن را در مصادر اسلامي ذكر نموده اند ؛ و در واقع از احاديث متواتر و قطعي الصدور محسوب ميشود , و ما بخشي از مدارك حديث را پس از توضيح مختصري به نظر خوانندگان مي رسانيم .

اكنون نكته لازم به تذكر در اين زمينه آن باشد كه اين حديث با ديگر احاديثي كه به اين مضمون وارد شده است نشانگر صدور يك فرمان قطعي اسلامي از ناحيه پيامبر است ؛ و با صراحت و تاكيد توجه عموم را به دو امر مهم جلب مي نمايد :

۱- پيامبر اسلام (ص) با اضافه كردن كلمه (( امام )) به كلمه (( زمان)) ضرورت وجود امام جامع الشرائط و قابل شناخت را در هر عصر و زماني ( هر چند تنها يك نفر مسلمان وجود داشته باشد ) جهت پيروي از او اعلام فرموده , و چنين امامي جز با امامان معصوم شيعه كه آخرين آنها حضرت حجه بن الحسن العسكري (ع) است نمي تواند با كسي منطبق گردد .

۲- از اينكه پيامبر گرامي (ص) با اضافه كردن كلمه (( ميته )) به كلمه (( جاهليه )) مرگ بدون شناخت امام زمان هر زماني را مرگ جاهلي توصيف كرده , معلوم ميشود كه اين امام نه يك شخص عادي و معمولي , بلكه همانند پيامبر برخوردار از عالي ترين درجه شخصيت همه جانبه علمي و عملي , و روابط بين خلق و خالق است كه نشناختن آن عيناً بسان نشناختن پيامبر , موجب گمراهي خواهد بود .

اكنون كساني كه بخواهند غير از اين نظريه را بپذيرند , براي ايشان بيش از دو راه وجود ندارد :

يا اصل حديث را انكار نمايند ؛ در صورتيكه اين حديث _ به شرحي كه بعداً ايراد ميگردد _ قابل ترديد و انكار نيست ؛

يا آنكه بگويند : مقصود هر امام و زمامداري است كه با هر وسيله اي , هر چند با قهر و زور ., با كودتا و خونريزي . و بالاخره با پشت كردن به قرآن و معيارهاي اسلامي و انساني روي كار آيد.

بنابراين معاويه ها, يزيد ها , مروان ها , عبدالملك ها ,. منصور دوانيقي ها , هارون ها , مامون ها, متوكل ها , امام زمان هاي عصر خود بوده اند . كه پيامبر (ص) نشناختن آنها را جاهليت گرائي و عامل گمراهي و حشر و نشر با مردم جاهليت اعلام كرده است ؛ و هم اكنون شناختن زمامداران كشورها و مناطق مسلمان نشين را با ويژگيهاي كه دارند . بايد جهت شناخت اسلام و پيروي از احكام آن , جزء وظايف اسلامي دانست , و مرگ بدون شناخت آنان را مرگ جاهلي ناميد .

و اين پنداريست غلط , باطل , مغاير با روح اسلام , و مسخره آميز , كه هيچ انسان عاقل و آگاهي آن را نمي پذيرد .

بدين ترتيب و براساس نظر شيعه , پيامبر گرامي اسلام (ص) با ايراد اين حديث شريف , امامت افراد غير معصوم و جايز الخطا در تبليغ و اجراء احكام اسلام را نفي , و غير قابل قبول و در آخر جاهليت گرائي خوانده ؛ و اين بيان چيزي است كه شيعه در طول قرن ها به آن معتقد بوده است .

اكنون بخاطر آنكه خواننده گرامي نسبت به مدارك حديث آگاه و آشنا گردد , تعدادي از اسناد آن را از كتاب اهل تسنن به نظر مي رسانيم :

۱- احمد بن حنبل ( در گذشته ۲۴۱ ) در "مسند" ج ۲ ص ۸۳ و ج ۳ ص ۴۴۶ و ج ۴ ص ۹۶ .

۲- ابوعثمان جاخط (۲۵۵ ) به نقل ابوجعفر اسكافي در "نقض كتاب العثمانيه" ص ۲۹.

۳- بخاري (۲۵۶ ) در "صحيح" خود ج ۵ ص ۱۳باب فتن

۴- ابوداور طياسي ( ۲۵۹ ) در "مسند" ص ۲۵۹ , چاپ حيدر آباد هند .

۵- مسلم (۲۶۱) در "صحيح" ج ۶ص ۲۱-۲۲، شماره ۱۸۴۹.

۶- احمد بن عمر بزاز (۲۹۲) در زوائد ج ۱ص ۱۴۴ و ج ۲ص ۱۴۳ نيز به نقل "مجمع الزوائد"

۷- دولابي (۳۲۰) در "الكني و الاسماء" ج۲ص ۳

۸- حاكم نيشابوري (۴۰۵) در "مستدرك" ج ۲ ص ۷۷، ۱۱۷

۹- ابوالقاسم طبراني (۳۶۰) در "معجم كبير" ج ۱ ص ۳۵۰

۱۰- حافظ ابونعيم اصفهاني (۴۳۰) در "حليه الاولياء" ج ۳ص ۲۲۴

۱۱- بيهقي (۴۵۸) در سنن ج ۸ص ۱۵۶-۱۵۷نقل از بخاري و مسلم

۱۲- شمس الدين سرخسي (۴۹۰) در "مبسوط" ج ۱ ص ۱۱۳

۱۳- ابن اثير جزري (۶۰۶) در "جامع الاصول" ج ۴ص ۷۰

۱۴- ابن ابي الحديد معتزلي (۶۵۶) در "شرح نهج البلاغه" ج ۹ص ۱۵۵

۱۵- نووي (۶۷۶) در "شرح صحيح مسلم" ج ۱۲ص ۲۴۰، و در "رياض الصالحين" ص ۱۶۴چ مصر

۱۶- ذهبي (۷۴۸) "ذيل مستدرك حاكم" ج ۱ص ۷۷، ۱۱۷

۱۷- ابن كثير دمشقي (۷۷۴) در "تفسير" ج ۱ص ۵۱۷

۱۸- تفتازاني (۷۹۲) در "شرح المقاصد" ج ۲ص ۲۷۵و در "شرح عقايد نسفي" چاپ ۱۳۰۲، اما چاپ ۱۳۱۳ كه هفت صفحه آن به دست خيانت كاران حذف وساقط شده، فاقد اين مطلب است.

۱۹- نورالدين هيثمي (۸۰۷) در "مجمع الزوائد" ج ۵ ص ۲۱۸، ۲۱۹، ۲۲۳، ۲۲۵و ۳۱۲

۲۰- ابن دبيع شيباني (۹۴۴) در "تيسير الوصول" ج ۲ص ۳۹

۲۱- متقي هندي (۹۷۵) در "كنز العمال" ج ۳ص ۲۰۰ چاپ حيدرآباد هند؛ و ج ۶ص ۶۵شماره ۴۸۶۳ چاپ حلب.

۲۲- ملا علي قاري (۱۰۱۴) در خاتمه "الجواهر المضيئه" ج ۲ص ۵۰۹ و ص ۴۵۷به نقل از مسلم.

۲۳- شاه ولي الله دهلوي (۱۱۷۶) در "ازاله الخفاء" ج ۱ص ۳

۲۴- قندوزي حنفي (۱۲۹۴) در "ينابيع الموده" ص ۱۱۷ چاپ اسلامبول

۲۵- قاضي بهلول زنگنه زوري (۱۳۰۰) در "تاريخ ال محمد" كه از تركي اسلامبولي به فارسي ترجمه و مكرر به چاپ رسيده است.

اينها مدارك حديث از صحاح و مسانيد اهل تسنن است، به اضافه چهل و پنج مدرك ديگر از علماي سني كه در كتاب "شناخت امام يا راه رهائي از مرگ جاهلي (ص ۲۸-۴۴)" به قلم اينجانب مفصلاً ارائه و معرفي شده، و همه آنها اين حديث را با ذكر سند و متن هاي مختلف اما هم مضمون آورده اند.

و اگر مدارك حديث را از كتابهاي شيعه بر اينها بيفزائيم در اين صورت به بالاترين درجه از تواتر خواهد رسيد.

مهدويت در اسلام

مساله مهدويت در اسلام، آنچنانكه شيعه مطرح مي كند، يكي از اصيل ترين پايه هاي تداوم اسلام، و شرط اساسي انقلاب جهاني اسلام و پيروزي و حاكميت همه جانبه آئين قرآن بر ديگر آئين ها و حكومت هاي جهان است.

زيرا تنها در سايه رهبري امام واجد شرايط و خليفه معصوم و منبعث از جانب بنيانگذار اسلام است كه اسلام راستين با آزادي كامل و ابعاد گسترده اش در همه شئون علمي، سياسي، اجتماعي، اقتصادي، عبادي، اخلاقي، فرهنگي، قضائي، نظامي و ... مي تواند در سراسر جهان و در ميان عموم توده هاي بشري خود نمائي كند؛ و در همين حال وعده الهي در قرآن مجيد مبني بر پيروزي مستضعفان بر مستكبران عينيت و تحقق پيدا نمايد.

مگر نه اين است كه در طول چهارده قرن گذشته تاريخ اسلام صدها كشور بزرگ و كوچك و جزيره و امير نشين و شيخ نشين در گوشه و كنار جهان وجود داشته و دارد كه مردمش و هيئت حاكمه اش و صدا و سيمايش و دانشگاه و دادگستريش همه و همه دم از اسلام زده و مي زنند.

و هم اكنون در همه اين مراكز انواع شعارهاي اسلامي از طريق رسانه هاي گروهي و كتاب و مقاله، با ابعاد گسترده تر از گذشته توجه عموم را به خود جلب كرده، و اكثراً مدعي هستند و تا حدي هم راست مي گويند كه قانون اساسي خود را از روي قرآن تدوين
نموده اند.

ولي متاسفانه نمي توانيم يك كشور پهناور حدود چهل ميليون نفري همچون مصر، بلكه يك كشور بسيار كوچك يا منطقه شيخ نشيني را معرفي كنيم كه نظام صد در صد
اسلامي بر آن حاكميت داشته، و از هر جهت مورد عمل بوده باشد.

در صورتيكه اگر رهبري كشورها را زمامداران لايق و مسلمان كه هم آگاهي از اسلام داشتند و هم آزادي از سر سپردگي اجانب و استعمارگران عهده دار بودند، اين چنين انواع انحراف گرائي، كجروي مادي و معنوي، فقر و عقب افتادگي همه جانبه، و ظلم و فساد جايگزين اسلام نمي شد.

و اين چنين اختلافات عقيدتي و اخلاقي و سياسي و مسلكي و طبقاتي و اجتماعي، بيش از يك ميليارد مسلمان را دچار تفرقه و جدائي نمي كرد؛ و تحت نفوذ دشمنان اسلام و استعمارگران قرار نمي داد؛ و دست گدائي آنان را در جهت علم و صنعت و خوراك و پوشاك و دارو و درمان پيش شرق و غرب دراز نمي نمود.

بدين ترتيب عدل و مساوات واقعي و جهاني و نجات از يوغ ظلم و جور و جهل و ناداني و فقر و ناامني معنا و مفهومي نخواهد داشت، مگر با روي كار آمدن يك زمامدار لايق و نيرومندي كه با آزادي مطلق و به دور از هرگونه ترس و تقيه و وابستگي و خود فروختگي، در صحنه عمل وارد شود؛ و قبل از هر چيز اسلام اصيل را از چنگال اسارت زمامداران نالايق و خود فروخته، و مسلمانان فريب خورده آزاد سازد؛ و آنگاه بر اساس قوانين اصيل اسلامي و روش پيامبر (ص) و علي (ع) بر مردم حكومت نمايد.

آري به عقيده شيعه اماميه، و محققان اهل تسنن، اين لباسي است كه به قامت يكتا فرزند امام حسن عسكري (ع)، "مهدي منتظر(عج)" دوخته شده؛ و تنها اوست كه مسووليت اينكار به عهده اش واگذار شده؛ و هم اوست كه در سايه رهبريش مستضعفان جهان بر مستكبران پيروز، و آنچه را كه قرآن مجيد در رابطه با حكو مت جها ني و زما مداري مطلق به بندگان شايسته خدا نويد داده و گويد :

((وَلَقد کَتبنا فىِ ألزَّبورمِن بَعد ألذِّكر أنَّ ألأرضَ يَرِثُهاعِبادىَ ألصَّالحُون ))

به بركت وجود او، و به دست او تحقق خواهد يافت.

شناخت كوتاه از حضرت مهدي (عج)

نام : محمد

پدر : امام حسن عسكري (ع)

مادر: نرجس

القاب: حجت، خاتم، صاحب الزمان، قائم، منتظر، و از همه مشهورتر مهدي.

شكل : چون ستاره درخشان نوراني، و داراي خالي سياه بر گونه راست.

زاد روز: شب نيمه شعبان ۲۵۵، هنگام طلوع فجر.

زادگاه : شهر سامراء

غيبت صغري : از سن پنج سالگي به مدت ۶۹سال

نمايندگان : چهار نفر از شخصيت هاي شيعه به نامهاي :

۱- ابو عمرو، عثمان بن سعيد بن عمرو عمري اسدي، وكيل و نماينده پيشين امام هادي و امام عسكري عليهما السلام.

۲- فرزند او، ابو جعفر، محمد بن عثمان بن سعيد، در گذشته ۳۰۴

۳- ابوالقاسم، حسين بن روح بن ابي بحر نوبختي، در گذشته ۳۲۶

۴- ابوالحسن علي بن محمد سمري، در گذشته ۳۲۹

محل اقامت نامبردگان بغداد، و كليه امور شيعيان و خواسته ها و نامه هاي آنان به وسيله اين چهار نفر انجام و رد و بدل مي شد؛ و آرامگاه آنان نيز در بغداد مشهور است.

و به نقلي مليكه دختر يشوعا پسر قيصر روم (كه نسبت وي به وصي مسيح ٫ شمعون الصفا ٫ مي رسيد ) بود ; و در جتگ اعراب و روم بر اثر شكست روميان اسير˛ و طبق معمول آن روز به عنوان كنيز در بغداد به معرض فروش در آمد; و نماينده حضرت هادي (ع) وي را براي امام عسكري (ع) خريداري و در اختيار آن حضرت قرار داد .

غيبت كبري

با درگذشت چهارمين نماينده و سفير آن حضرت از سال ۳۲۹ آغاز گرديد؛ و تا به هنگام فرمان الهي مبني بر اجازه ظهور و قيام آن بزرگوار، همچنان ادامه خواهد داشت.

نمايندگان و وظيفه مردم در دوران غيب كبري : كسيكه فقيه خويشتن دار، مخالف هواي نفس، و فرمانبر امر خداوند باشد، او نماينده امام زمان است؛ و بر ديگران لازم است از او پيروي كنند؛ زيرا اينگونه افراد از طرف امام بر مردم حجت اند، و امام از طرف خداوند بر آنا حجت باشد.

هنگام ظهور

آنگاه كه منادي حق از جانب آسمان ندا دهد: حق با آل محمد است. نام مهدي بر سر زبانها افتد؛ مردم دلباخته او شوند؛ و از كسي جز او سخن نگويند.

محل ظهور : مكه معظمه

محل بيعت (تعهد مردم در پيروي از امام) : مسجد الحرام، ميان ركن و مقام.

نشاني : فرشته اي از بالاي سر او فرياد مي زند: اين مهدي است، او را پيروي كنيد.

يادگار انبيا : انگشتر سليمان در انگشت او، عصاي موسي در دستش، و بطور خلاصه آنچه خوبان همه دارند او تنها دارد.

ياران : سيصد و سيزده نفر (به عدد اصحاب بدر)، افرادي باشند كه هسته مركزي زمامداري او را تشكيل دهند؛ و در حقيقت كارگردانان اصلي قيام مهدي (ع)، و كارگزاران درجه اول انقلاب جهاني اسلام خواهند بود كه از اطراف جهان به دور حضرتش گرد آيند.

روش حكومتي : براساس قرآن و سيره پيامبر (ص) و امام اميرمومنان (ع).

شعاع و دامنه حكومت : سراسر جهان را فرا گيرد؛ و زمين را از عدل و داد پر كند در حالي كه از جور و ستم پر شده باشد.

مركز حكومت : مسجد كوفه، مركز خلافت و حكومت جد بزرگوارش علي (ع)

چگونگي پيروزي بر دشمنان : همانند پيروزي جد عالي مقامش پيامبر اكرم (ص) بر كافران و مشركان، خداوند او را با گروههاي منظم هزار نفري از فرشتگان يا سه هزار نفري كه از آسمان فرود آمدند يا پنج هزار نفري كه داراي نشان مخصوص بودند مدد داد؛ و نيز در جبهه هاي جنگ ياريش كند، آنچنان كه مومنان را در حال شكست در بدر و ديگر جبه هاي فراوان و روز تاريخي حنين ياري و پيروز فرمود و در جنگ احزاب، رعب و وحشت در دل كفار و مشركان فرو ريخت.

مدت زمامداري : روايات كه اكثراً مربوط به اهل تسنن است در اين باره به اختلاف سخن گفته، اما به عقيده شيعه خدا آگاه است.

وزير و معاون

عيسي (ع) از آسمان فرود آيد و به عنوان وزير با حضرتش همكاري نمايد.

بركات حكومت و رهبري او

درهاي خير و بركت از آسمان به روي مردم گشوده شود؛ عمرها به درازا كشد؛ مردم همه در رفاه و بي نيازي بسر برند؛ شهرها همه بر اثر آباداني و سرسبزي به هم پيوسته گردند، آنچنان كه مسافران را به برداشتن توشه نيازي نخواهد بود؛ و اگر زني يا زناني تنها از مشرق به مغرب روند كسي را با آنها كاري نباشد.

ولادت حضرت مهدي (عج)

در اينجا توجه خوانندگان ارجمند را به يك موضوع مهم جلب مي نمائيم و آن اينكه :

اصل مساله مهدويت در اسلام مانند مساله امامت كه در پيشگفتار بدان اشاره كرديم- يك مساله اتفاقي بين همه مذاهب عقيدتي و فقهي اسلام است.

چيزي كه در اين رابطه مورد اختلاف مي باشد موضوع ولادت حضرت مهدي است كه گروهي انگشت شمار از اهل تسنن منكر، و اكثريت قريب به اتفاق موافق با شيعه، و در منابع عقيدتي، حديثي و تاريخي خود صريحاً بدان اعتراف كرده اند.

ناگفته پيداست كه معتقدان به ولادت آن حضرت نيز در انتساب آن بزرگوار به امام عسكري، و ديگر ويژگيها و شئون حياتي او از قبيل غيبت و ... با شيعه هم عقيده اند.

ما در اين مقدمه به اسامي بيش از يكصد نفر از دانشمندان و مورخان اهل تسنن كه با شيعه هم عقيده، و به ولادت حضرت مهدي در نيمه دوم قرن سوم هجري اعتراف كرده اند اشاره مي كنيم؛ و براي تفصيل بيشتر، علاقمندان آشنا به زبان عربي را به كتاب "الامام المهدي عند اهل السنه" و مقدمه آن ارجاع مي دهيم.

۱- ابوبكر محمدبن هارون روياني (در گذشته ۳۰۷) در "مسند" مخطوط موجود در كتابخانه ظاهريه شام كه بخش ويژه حضرت "مهدي" د جلد سوم "الامام المهدي عند اهل السنه" مندرج، تا به ياري خدا چاپ و منتشر گردد.

۲- ابن ابي ثلج، ابوبكر، محمد بن احمد بن بغدادي (۲۳۸-۳۲۲) از بزرگان محدثان و مولف " تاريخ الائمه " كه به عنوان " مواليد الائمه " به پيو ست " الفصول العشره في الغيبه شيخ مفيد-" و "نوادر راوندي" به سال ۱۳۷۰ هجري در نجف به چاپ رسيده؛ و در اين كتاب انتساب حصرت مهدي (ع) به امام عسكري و ولادت آن بزرگوار را صريحاً اعتراف نموده است.

۳- ابوالعباس، احمد بن ابراهيم بن علي كندي، شاگرد ابن جرير طبري، استاد حافظ ابونعيم اصفهاني، مقيم مكه، و راوي كتاب "مواليد الائمه".

۴- ابو علي، احمد بن محمد بن علي عمادي نسوي، راوي كتاب "مواليد الائمه" ابن ابي ثلج به سال ۳۵۰از كندي سابق الذكر.

۵- ابو مسعود، احمد بن محمد بن عبدالعزيز بن شاذان بجلي، نويسنده و قاري رساله "مواليد الائمه" بر ابومنصور شيرازي.

۶- ابومنصور، عبدالرحيم بن محمد بن احمد بن شرابي شيرازي كه رساله مذبور را از ابي مسعود شنيده و نوشته است.

۷- ابو محمد، اسد بن احمد ثقفي كه رساله "مواليد الائمه" را از ابومنصور گرفته است.

۸- ابو ماجد، محمدبن حامد بن عبدالمنعم بن عزيز بن واعظ كه رساله فوق الذكر را به نقل از ثقفي نامبرده ضبط كرده است.

۹- ابو عبدالله، محمد بن عبدالواحد بن فاخر قرشي كه اين رساله را از ابوماجد شنيده و نقل كرده است.

۱۰- محب الدين، ابو عبدالله، محمدبن محمود بن حسن نجار بغدادي (۶۴۳) كه شاگرد ابن جوزي، مدرس مدرسه "مستنصريه" بغداد، و مولف "ذيل تاريخ بغداد- شامل ۴۰ جلد" بوده و محتواي رساله " مواليد الائمه " را از مشا يخ سه گا نه پيشين ( ابو محمد ثقفي ، ابوماجد، ابو عبداللله فاخر قرشي) شنيده و ضبط نموده است.

۱۱- نسب شناس مشهور، ابونصر، سهل بن عبدالله بخاري زيدي (بعد ۳۴۱) در "سر السلسلقه العلويه" پيرامون نام امام حسن عسكري (ع) چاپ نجف.

۱۲- مورخ شهير علي بن حسين مسعودي (۳۴۶) در "مروج الذهب" جلد ۸، چاپ ليدن- به ضميمه ترجمه فرانسوي- ص ۴۰

۱۳- خوارزمي، محمد بن احمد بن يوسف كاتب (۳۸۷) در "مفاتيح العلوم"، چاپ ليدن سنه ۱۸۹۵، ص ۳۲-۳۳

۱۴- حافظ ابوالفتح، محمد بن احمد بن ابي الفوارس بغدادي (۳۸۸-۴۱۴) در "اربعين" خود شماره ۴به نقل "كشف الاستار" محدث نوري ص ۲۹ چاپ اول

١۵- جعفر بن محمد بن المعتز مستغفري سمرقندي (۴۳۲) در "دلائل النبوه و المعجزات" (بنا به نقل شيخاني در "الصراط السوي")

١۶- ابوبكر، احمد بن حسين بيهقي خسرو جردي شافعي (۴۵۸) در "شعب الايمان" چاپ دائره- المعارف هند.

۱۷- مولف "مجمل التواريخ و القصص" فارسي، (تاليف سال ۵۲۰)، ص ۴۵۸ چاپ تهران

١۸- احمد بن ابي الحسن نامقي جامي (۵۳۶) به نقل "ينابيع الموده" ضمن احوال امير مومنان، باب ۸۷ص ۵۶۶

۱۹- ابن خشاب، ابو محمد، عبدالله بن احمد بغدادي (۵۶۷) در "تاريخ مواليد الائمه و..." به نقل "كشف الاستار" و "اعيان الشيعه"

۲۰- اخطب خوارزم، موفق بن احمد حنفي (۴۸۴-۵۶۸) در "مقتل امام حسين" (كه بعضي با مناقب اميرالمومنين از همان نويسنده اشتباه كرده اند) ج ۱، ص ۹۴، ۹۶ضمن دو روايت و به نقل "ينابيع الموده" ص ۴۹۲چاپ اسلامبول سنه ۱۳۰۱و "كشف الستار" علامه نوري

۲۱- يحيي بن سلامت خصكفي شافعي (۵۶۸) به نقل مولفان "تذكره الخواص" ص ۳۶۰چاپ نجف و "ينابيع الموده" باب ۸۷ ص ۵۶۹بعنوان بعض شافعيه

۲۲- ابن ازرق، عبدالله بن محمد بن فارقي (۵۹۰) در "تاريخ ميا فارقين" به نقل "وفيات الاعيان" (ج ۳ ص ۳۱۶، شماره مسلسل ۵۳۴)

۲۳- خليفه عباسي، الناصر لدين الله، احمد بن مستضيي ء (۶۲۶) روي درب منبت كاري صفه سرداب سامراء

۲۴- شهاب الدين، ياقوت بن عبدالله حموي رومي بغدادي (۶۲۶) در "معجم البلدان" (ج ۳ص ۱۲۷۳) پيرامون كلمه "سامراء"

۲۵- شيخ فريد الدين عطار، محمد بن ابراهيم نيشابوري همداني (۶۲۷) در ديوانش به نام "مظهر الصفات" به نقل "ينابيع الموده" باب ۸۷

۲۶- ابن اثير جزري، عزالدين علي بن محمد شيباني موصلي (۵۵۵-۶۳۰) در "الكامل" ذيل سنه ۲۶۰

۲۷- شيخ محي الدين محمد بن علي معروف به ابن عربي طائي اندلسي (۶۳۸) به نقل شعراني- در "اليواقيت و الجواهر"مبحث ۶۵- از باب ۳۶۶ "فتوحات مكيه" او كه متاسفانه در چاپهاي متعدد مصر از روي خيانت اين مطلب ساقط شده . نيز حمزاوي در "مشارق الانوار" و صبان در "اسعاف الراغبين" اين مطلب را از محي الدين نقل كرده اند.

۲۸- شيخ سعد الدين، محمد بن مويد حمويه، معروف به سعد الدين حموي (۶۵۰) در رساله "مهدي منتظر" به نقل جامي در "مرآه الاسرار"

۲۹- شيخ كمال الدين محمد بن طلحه شافعي نصيبي (۵۸۲-۶۵۲) در "مطالب السئول في مناقب آل الرسول" باب ۱۲و نيز در "الدر المنظم" كه بخشي از آن در باب ۶۸ "ينابيع الموده" (ص ۴۹۳-۴۹۴) درج و به چاپ رسيده است.

۳۰- شمس الدين، يوسف بن قزاوغلي، سبط ابي الفرج بن جوزي(۶۵۴) در "تذكره خواص الامه- فصل ويژه حضرت مهدي" كه در تهران و نجف به چاپ رسيده است.

۳۱- حافظ ابو عبدالله محمد بن يوسف گنجي شافعي (۶۵۸) در "كفايه الطالب" پيرو نام امام عسكري (ع) و در "البيان في اخبار صاحب الزمان" باب ۲۵كه مكرر در ايران و نجف و بيروت چاپ شده است.

۳۲- جلال الدين بلخي رومي (۶۷۲) در "مثنوي"، ضمن قصيده "راي سرور مردان علي مستان سلامت مي كنند".

۳۳- صدرالدين قونوي از بزرگان عرفا و فلاسفه (۶۷۳) در قصيده "رائيه" خود به نقل "كشف الاستار" محدث نوري شماره مسلسل۳۱

۳۴- ابن خلكان (۶۸۱) در "وفيات الاعيان" ج ۱ ص ۵۷۱چاپ بولاق مصر، و در چاپ ديگر ج ۳ ص ۳۱۶ شماره ۵۳۴

۳۵- عزيز الدين، عبدالعزيز بن محمد نسفي صوفي (۶۸۶) در رساله خود به نقل "ينابيع الموده" پايان باب ۸۷

و او غير از عزيز الدين عمر بن محمد بن احمد نسفي مولف "عقايد النسفيه" و درگذشته ۵۳۸است كه مولفان "كشف الاستار" و "منتخب الاثر" با يكديگر اشتباه نموده اند، و مولف "دانشمندان عامه و مهدي موعود" تاريخ فوتش را ۶١۶نگاشته است.

۳۶- حكيم اديب، عامر بن بصري نزيل سواين روم (۶۹۶) در "تائيه" خود كه به نقل "معجم المولفين" ۵/۵۴بنام "ذات الانوار" با مقدمه عبدالقادر مغربي و به اعانت ماسينيون به چاپ رسيده، و علامه نوري در صفحه ۵۵ "كشف الاستار" اين بخش از اشعار او را ذكر نموده است.

۳۷- مورخ نامي، حمد الله بن ابي بكر مستوفي فزويني (۷۳۰) در "تاريخ گزيده فارسي" ص ۲۰۶-۲۰۷چاپ ۱۳۳۹تهران.

۳۸- شيخ الاسلام ابراهيم بن محمد بن مويد جويني حموئي شافعي (۶۴۴-۷۳۲) در "فرائد السمطين" ج ۲ص ۳۳۷چاپ بيروت

۳۹- مورخ شهير، ابوالفداء، عماد الدين اسماعيل بن علي، حاكم حماه از بلاد سوريه (۷۳۲) در "المختصر في اخبار البشر" ذيل سنه ۲۵۴ج ۲ص ۴۵

۴۰- كمال الدين عبدالرزاق بن احمد كاشاني صوفي (۷۳۰ يا ۷۳۵) در "تحفه الاخوان في خصايص الفتيان" به نقل سعيد نفيسي در "سرچشمه تصوف در ايران" ص ۲۱۶

۴۱- عارف شهير علاء الدوهله سمناني، احمد بن محمد شافعي (۶۵۹-۷۳۶) به نقل خواجه پارسا در "فصل الخطاب پيرامون ذكر ابدال و اقطاب" كه مورد عقيده متصوفه اهل سنت است.

۴۲- مورخ شهير، شمس الدين محمد ذهبي (۶۷۳-۷۴۸) كه اصلش تركماني و در دمشق اقامت گزيده، در تاريخ "دول الاسلام" ج ١ص ١۵۸ذيل سنه ۲۶۰؛ نيز در "العب في خبر من غبر" ج ۲ص ۲۰ذيل حوادث سنه ۲۶۰

۴۳- ابن وردي، زين الدين عمر بن مظفر بن ابي الفوارس (۶۹۱-۷۴۹) در "تتمه المختصر" معروف به تاريخ ابن وردي، چاپ مصر ج ١ ص ۳١۸ ذيل حوادث سنه ۲۵۴پيرامون وفات امام هادي (ع)

۴۴- شيخ شمس الدين محمد بن يوسف زرندي حنفي انصاري (۶۹۳-۷۴۷يا ۷۴۸يا ۷۵۰) در "معراج الوصول الي معرفه فضيله ال الرسول" كه عكس نسخه خطي آن از كتابخانه ناصريه لكهنو در مكتبه اينجانب موجود است.

۴۵- صلاح الدين صفدي خليل بن ايبك (۷۶۴) مولف "الوافي بالوفيات" و "شرح لاميه العجم" و "شرح ادائره" به نقل "ينابيع الموده" باب ۸۶

۴۶- حافظ محدث، عبدالله بن محمد مطيري مدني شافعي نقشبندي (۷۶۵) در "الرياض الزاهره في فضل آل بيت النبي و عترته الطاهره" به نقل "كشف الاستار" علامه نوري، ص ۹۳و ۲۱۵-۲۱۶ چاپ قديم.

۴۷- مورخ شهير، عبدالله بن علي يافعي يمني شافعي (۷۰۰-۷۶۸) در "مرآه الجنان" ج ۲ص ۱۷۲ذيل حوادث سنه ۲۶۰

۴۸- سيد علي بن شهاب بن محمد همداني مقيم هند (۷۱۴-۷۸۶) در "موده القربي" و "اهل العباء" كه نسخه عكسي آن از كتابخانه ناصريه هند نزد اينجانب موجود است، و متن كامل آن ضمن باب ۵۶"ينابيع الموده" ص ۲۸۸-۳۱۷چاپ نجف مندرج است.

۴۹- ابو وليد، محب الدين، محمد بن شحنه حلبي حنفي (۷۴۹-۸١۵) در "روضه المناظر في اخبار الاوائل و الاواخر" كه مختصر "تاريخ ابوالفداء" است و در حاشيه "مروج الذهب" به سال ۱۳۰۳در مصر به چاپ رسيده است ج 1 ص ۲۹۴

۵۰- عارف شهير و مورخ نامي، محمد بن محمد بن محمود بخاري معروف به خواجه پارسا حنفي نقشبندي (۸۲۲) در "فصل الخطاب" كه نسخه اش در كتابخانه مجلس و فتوكپي آن نزد اينجانب موجود مي باشد؛ و گويا در هند به چاپ رسيده است؛ و بخش ويژه ائمه اثنا عشر آن مندرج در باب ۶۵"ينابيع الموده" مي باشد.

۵۱- مورخ شهير، احمد بن جلال الدين محمد فصيح خوافي (۷۷۷-۸۴۵) در "مجمل فصيحي" چاپ مشهد سنه ۱۳۴۱، ج ۱ص ۲۳۱، ضمن رويدادهاي ۲۵۵

۵۲- شهاب الدين بن شمس الدين بن عمر هندي، معروف به ملك العلماء زاولي دولت آبادي (۸۴۹) در "هدايه السعداء في مناقب السادات" به نقل "كشف الاستار" علامه نوري ص ۷۳و "البرهان" علامه سيد محسن عاملي شامي چاپ دمشق.

۵۳- خواجه افضل الدين بن صدر الدين تركه خجندي اصفهاني (۸۵۰) در "تنقيح الادله و العلل" ترجمه "ملل و نحل" شهرستاني، ص ۱۸و ۱۸۳و ١۸۷

۵۴- ابن صباغ، نورالدين، علي بن محمد مالكي (۷۳۴-۸۵۵) در "الفصول المهمه في معرفه الائمه" ضمن فصل ويژه حضرت مهدي (ع)، ص ۲۷۴چاپ غري

۵۵- شيخ عبدالرحمن بسطامي (۸۵۸) در "دره المعارف" به نقل "ينابيع الموده" باب ۸۴

۵۶- ابوالعمالي، سراج الدين، محمد بن عبدالله حسيني رفاعي مخزومي بغدادي (۷۹۳-۸۸۵) در "صحاح الاخبار في نسب الساده الفاطميه الاخيار" ص ۱۴۳، چاپ ۱۳۰۶ مصر

۵۷- نورالدين، عبدالرحمن بن احمد بن قوام الدين دشتي جامي حنفي شاعر (۸۹۸) صاحب "شرح كافيه" در "شواهد النبوه" كه در لكهنو و بمبئي در ۴۴ صفحه بچاپ رسيده است و فتوكپي نسخه خطي مجلس شوراي اسلامي نزد اينجانب موجود است.

۵۸- محمد بن داود نسيمي منزلاوي صوفي (۹۰١) به نقل قندوزي در "ينابيع الموده" باب ۸۶ص ۵۶۶چاپ نجف

۵۹- مورخ نامي، ميرخواند، محمد بن خاوند شاه (۹۰۳) در"روضه الصفا" ج ۳ص ۵۹-۶۲ فصل ويژه حضرت مهدي (ع) كه در كتابخانه مسجد اعظم قم موجود مي باشد.

۶۰- قاضي فضل بن روزبهان خنجي شيرازي (در گذشته بعد ۹۰۹) كه از سرسخت ترين مخالفان شيعه بوده، در قصيده خود كه شامل سلام بر يك يك انوار مقدسه چهارده معصوم است و در مساله پنجم از بخش سوم "ابطال الباطل" آنرا ذكر نموده و نگارنده عين آن را در مقدمه "الامام المهدي عند اهل السنه" بخش مخطوطات آورده است.

۶١- ملاحسين بن علي كاشفي بيهقي سبزواري هروي (۹۱۰) در "روضه الشهداء" فصل هشتم چاپهاي دهلي و غيره.

۶۲- قاضي حسين بن معين الدين ميبدي يزدي حكيم (۹۱۱) از شاگردان ملا جلال الدين دواني- در شرح ديوان منسوب به اميرمومنان علي (ع) ص ۱۲۳و ص ۳۷۱چاپ تهران

۶۳- فيلسوف شهير جلال الدين محمد بن اسعد صديقي دواني شافعي (۹۰۷يا ۹۱۸يا ۹۲۸) در "نور الهدايه في اثبات الولايه" كه بار اول ضميمه "خصايص" ابن بطريق بسال ۱۲۱۱قمري، و بعداً به سال ۱۳۷۵ در تهران بچاپ رسيده است.

۶۴- ابوالحسن، علي بن محمد شاذلي (۸۵۷-۹۳۹) بنا به نقل شعراني در "اليواقيت و الجواهر"

باب ۵۶

۶۵- مورخ نامي، خواند مير (۹۴۲)، سبط مير خواند مولف "روضه الصفا" در تاريخ "حبيب السير" ج ۲ص ۱۰۰-۱۱۳

۶۶- شمس الدين محمد بن طولون دمشقي حنفي (۹۵۳) در "الائمه اثني عشر" ص ۱۱۷چاپ دارالصادر بيروت

۶۷- شيخ حسن عراقي (بعد ۹۵۸)مدفون بالاي كوم الريش در مصر، به نقل شعراني در "اليواقيت و الجواهر" مبحث ۶۰و در "لواقح الانوار" چاپ ۱۳۷۴مصر ج ۲ص ۱۳۹، ملاقات و اجتماع او را با حضرت مهدي ذكر نموده است.

۶۸- شيخ علي خواص، استاد عارف شيهر شيخ عبدالوهاب شعراني (بعد ۹۵۸) به نقل شاگردش "لواقح الانوار" ج ۲ص ۱۵۰و "اليواقيت و الجواهر" مبحث ۶۵

۶۹- تقي الدين ابي منصور (تاريخ فوت او بدست نيامد) شعراني در "اليواقيت و الجواهر" آغاز باب ۶۵از كتاب "عقيده" او نقل كرده است.

۷۰- مورخ شهير، قاضي حسين بن محمد ديار بكري (۹۶۶) در "تاريخ الخميس" ج ۲ص ۳۴۳پيرامون حوادث۲۶۰ و رويدادهاي ايام معتمد عباسي

۷۱- عارف شهير، شيخ عبدالوهاب بن احمد شعراني شافعي (۸۹۸-۹۷۳) در "اليواقيت و الجواهر" مبحث ۶۵

۷۲- شهاب الدين، شيخ الاسلام، احمد بن حجر هيثمي شافعي (۹۰۹-۹۷۴) در "صواعق المحرقه" ص ۱۰۰و ۱۲۴چاپ ۱۳۱۳هجري مصر

۷۳- سيد جمال الدين، عطاء الله بن سيد غياث الدين فضل الله شيرازي نيشابوري (۱۰۰۰) در"روضه الاحباب" فارسي، چاپ ۱۲۹۷لكهنو و ۱۳۱۰ هند، در فصل ويژه حضرت مهدي (ع)

۷۴- محدث شهير، ملاعلي بن سلطان هروي قاري (۱۰۱۴) در "المرقاه في شرح المشكاه" كه بخش ويژه حضرت مهدي (ع) از آن در جلد دوم "الامام المهدي هند اهل السنه" به چاپ رسيده است.

۷۵- مورخ شهير و فاضل، ابي العباس، احمد بن يوسف بن احمد دمشقي قرماني
(۹۳۹-۱۰۱۹) در تاريخ "اخبار الدول و آثار الاول" ص ۱۱۷، ضمن باب ويژه خلفا و ائمه

۷۶- امام رباني، احمد بن عبدالاحد فاروقي سرهندي نقشبندي حنفي (۹۷۱-۱۰۳۱)، كه از بزرگان صوفيه هند بوده، و از وي به مجدد هزاره دوم تعبير كرده اند، در "مكتوبات" ج ۳ مكتوب آخر

۷۷- عارف شهير، عبدالرحمن چشتي بن عبدالرسول بن قاسم بن عباسي علوي صوفي (بعد ۱۰۴۵در "مرآه الاسرار"، فارسي، شامل شرح حال مشايخ صوفيه (كه نسخه آن در كتابخانه آصفيه لكهنو به شماره ۱۶۷و كتاب ۱۳۰۹موجود است، و نسخه ديگري از آن در كتابخانه مجلس تهران موجود مي باشد) و شاه ولي الله دهلوي نيز در كتاب "الانتباه في سلاسل اولياء الله و اساتيد و ارثي رسول الله" از آن نقل كرده است.

۷۸- عارف شهير , بديع الزمان قطب مدار , كسي كه عبد الرحمن صوفي كتاب (( مرآه الاسرار )) را به خاطر او نوشت و او معاصر وي بود , و از اعلام نيمه اول سده يازدهم به شمار مي رود , و به نقل (( كشف الاستار )) علامه نوري , ص ۵۱تحت شماره ۲۷, عبدالرحمن داستان ديدار او را با آن حضرت در كتاب نامبرده آورده است .

۷۹- ابوالمجد , عبدالحق بن الدين دهلوي بخاري حنفي ( ۹۵۹-۱۰۵۲) در رساله ويژه مناقب ائمه و احوال آنها به نقل (( كشف الاستار )) تحت شماره ۱۲.

۸۰- مورخ شهير , عبدالحي بن احمد , معروف به ابن عماد دمشقي حنبلي ( ۱۰۳۲-۱۰۸۹) در (( شذارت الذهب )) ضمن حوادث ۲۶۰هجري ص ۱۴۲, چاپ ۱۳۵۰.

۸١- شيخ محمود بن محمد شيخاني قادري ( بعد ۱۰۹۴) در"الصراط السوي في مناقب آل النبي (ص)"

۸۲- عبدالملك بن حسين بن عبدالملك بن عصامي مكي (۱۰۹۲-۱۱۱۱) در كتاب (( سمط النجوم العوالي )) ج ۴ص ۱۳۷_ پيرامون نام حضرت امام حسن عسكري (ع) و ص ۱۳۸.

۸۳- ميرزا محمد ان بن رستم بدخشي (۱۱۲۲) در (( مفتاح النجافي مناقب آل العبا )) ص ۱۸۱ , مخلوط كتابخانه آيت الله مرعشي قم . ] ملحقات احقاق الحق ۱۳/۹۵ [

۸۴- سيد عباس بن علي مكي ( بعد ۱۱۴۸) در (( نزهه الجليس )) ج ۲ص۱۲۸ , چاپ قاهره .

۸۵- شيخ عبدالله بن محمد شيرازي شافعي مصري (۱۱۲۷) , شيخ جامع ازهر ,در (( الاتحاف بحب الاشراف )) ص ۶۸-۶۹,چاپ قاهره .

۸۶- احمد بن علي بن عمر , شهاب الدين , ابوالنجاح منيني حنفي دمشقي ( ۱۰۸۹– ۱۱۷۳) در كتاب (( فتح المنان )) در شرح منظومه (( الفوز و الامان )) شيخ بهائي ,ص ۳, چاپ قاهره .

متن اين كتاب در (( الامام المهدي هند اهل السنه )) اينجانب عيناً به چاپ رسيده
است .

۸۷- شاه ولي الله , احمد بن عبدالرحيم فاروقي دهلوي حنفي (۱۱۱۰-۱۱۷۶) در((المسلسلات)) معروف به (( الفضل المبين )) قضيه ملاقات بلاذري با آن حضرت را آورده , و با سكوت موجب رضا از اظهار نظر خودداري كرده است .

نيز (به نقل ((كشف الاستار)) شماره ۲۶) در ((الانتباه في سلاسل اولياء الله)) در اين زمينه شرح مفصلي از جامي آورده است .

۸۸- شيخ سراج الدين , عثمان دده عثماني (۱۲۰۰) در (( تاريخ الاسلام و الرجال )) ص ۳۷۰, نسخه مخطوط كتابخانه آيت الله مرعشي . ] ملحقات احقاق الحق ۱۳ / ۹۲[

۸۹- شيخ محمد بن علي صبان مصري شافعي (۱۲۰۶) در (( اسعاف الراغبين في سيره المصطفي و فضائل اهل بيته الطاهرين )) ذكر نموده است .

۹۰- مولوي علي اكبر بن اسد الله مودوي (۱۲۱۰) از مشاهير علماي هندي و متعصبين سر سخت عليه شيعه در (( مكاشفات )) كه حواشي بر (( تفحات الانس )) جامي است _ ( ج ۷, ص ۳۲۷) پيرامون شرح حال علي بن سهل اصفهاني و بحث از عصمت انبياء و امام مهدي موعود

۹۱- مولوي محمد مبين هندي لكهنوي (۱۲۲۰) در (( وسيله النجاه )) چاپ گلشن فيض , ص ۳۱۶

۹۲- شيخ عبدالعزيز بن شاه ولي الله دهلوي (۱۱۵۹-۱۲۳۹) مولف "تحفه اثنا عشريه" بنا به نقل "استقاء الافهام" ص ۱۱۹در "النزهه"روايت ابن عقله , مربوط به ملاقات بلاذري را از "فضل المبين" پدر خود نقل كرده , واين خود گواه بر عقيده او به حيات حضرت مهدي ( ع )مي باشد .

۹۳- خالد بن احمد بن حسن , ابولبهاء , ضياء الدين نقشبندي شهروزي (۱۱۹۰-۱۲۴۲) از بزرگان صوفيه , در ((ديوان فارسي)) خود به نقل ((محمع الفصاء)) رضا قلي هدايت , ج ۲, ص ۱۱, چاپ ۱۳۲۹.

۹۴- رشيد الدين دهلوي هندي (۱۲۴۳) در (( ايضاح لطافه المقال )) به نقل (( الامام اثاني عشر )) علامه عبقاني , ص ۴۷, چاپ نجف .

۹۵- نسب شناس شهير , ابولفوز , محمد امين سويدي بغدادي (۱۲۴۶) در ((سبائك الذهب , في معرفه قبائل العرب )) ص ۸۷در خط عسكري ذكر نموده است .

۹۶- قاضي جواد بن ابراهيم محمد سابط هجري بصري حنفي (۱۲۵۰۱۱۸۸) , كه نخست مسيحي بود و از آن پس گرايش به اسلام پيدا كرد , در(( البراهين اسباطيه فيما يستقيم به دعائم المله المحمديه )) چاپ عراق , به نقل (( كشف الاستار ))

۹۷- شيخ عبدالكريم يماني ( قبل ۱۲۹۱) ضمن اشعاري كه پيرامون حضرت مهدي (ع)سروده و در (( يناييع الموده )) عيناً آنها را آورده است .

۹۸- محدث عاليقدر , سليمان بن ابراهيم قندوزي حنفي معروف به خواجه كلان
(۱۲۲۰-۱۲۹۴) در ((يناييع الموده )) آخر باب و درهفتمين بار به سال ۱۳۸۴در نجف به چاپ رسيده است .

۹۹-شيخ حسن عدوي حمزاوي شافعي مصري (۱۳۰۳) در "مشارق الانوار في فوز اهل الاعتبار" ص ۱۵۳, چاپ مصر .

١۰۰- عبدالهادي بن رضوان بن محمد بن الابياري (۱۳۰۵) در (( جاليه الكدر )) شرح – منظومه سبزواري – ص ۲۰۷چاپ مصر .

١۰١- مولف (( تشبيد المباني )) (١۳۰۶) به نقل علامه محقق ميرحامد حسين نيشابوري هندي در (( استقاء الافهام )) ص ١۰۳, چاپ لكهنو

١۰۲- سيد مومن بن حسن مومن شبلنجي مصري ( ۱۲۵۲-۱۳۰۸) در فصل ويژه حضرت مهدي (ع) در (( نور الابصار )) ص ١۵۰, چاپ ۱۳۲۲مصر

١۰۳- عبدالرحمن بن محمد بن با علوي حضرمي (١۳۲۰) مفتي حضرم يمن , در (بغيه المستر شدين ) ص ۲۹۶, چاپ مصر , به نقل از جلال الدين سيوطي

١۰۴- محمود بن وهيب قراغولي بغدادي حنفي دركتاب (( جوهر الكلام )) مطبوع , ص ۱۵۷, در فصلي كه تحت عنوان (( المجلس الثلاثون في فضائل محمد المهدي رضي الله عنه )) ويژه حضرت مهدي (ع) گشوده , به ولادت و غيبت آن بزرگوار اعتراف كرده است .

١۰۵- عماد الدين حنفي به تقل علامه نوري از بعضي اصحاب خود رد (( كشف الاستار)) ص ۶۰, اعتراف به ولادت حضرت مهدي (ع) نموده ولي علامه از نص كلام او اظهار بي اطلاعي كرده است.

١۰۶- فاضل محقق قاضي بهلول بهجت افندي قتدوزي زنگنه زوري (۱۳۵۰) در ((محاكمه در تاريخ آل محمد (ص))) كه از تركي آذربايجاني به فارسي ترجمه , و بالغ بر ده مرتبه در ايران به چاپ رسيده , و نمايشگر عالي ترين و محققانه ترين بحث درباره امامت است .

١۰۷- شيخ عبيدالله امر تسري حنفي , معاصر در كتاب ((ارجع المطالب في عد مناقب اسدالله الغالب امير امير المومنين علي بن ابي طالب (ع) كه به زبان اردو نگارش و در لاهور به چاپ رسيده است, ص ۳۷۷.

۱۰۸- سيد عبدالرزاق بن شاكر بدري شافعي , معاصر , در كتاب خود (( سيره الامام العاشر علي الهادي (ع) ص ١۳١.

١۰۹- محمد شفيق غربال (۱۳۱۱-۱۳۸١) مورخ شهير و عضو مجمع لغوي درقاهره در (( دائره المعارف )) كه به قلم گروهي از متخصصين در ۲۰۰۰صفحه نگارش يافته , و به سال ۱۹۶۵در قاهره به چاپ رسيده , زير عنوان (( الائمه الاثني عشريه )) نوشته است كه حضرت مهدي (ع) در سنه ۸۷۳ميلادي ( كه همزمان با ۲۶۰هجري , آغاز غيبت صغري ميباشد ) غايب گرديده .

١١۰- خير الدين بن محمود بن محمد زركلي دمشقي (١۳١۰-١۳۹۶) در (( الاعلام)) ج ۶ص ۸۰چاپ سوم , ضمن فصلي كه به نام (( محمد بن الحسن العسكري )) باز نموده , اعتراف به ولادت آن حضرت كرده است .

١١١- يونس احمد سامرائي در كتاب (( سامراء في ادب القران الثالث الهجري )) كه با همكاري دانشگاه به بغداد به سال ١۹۶۸ميلادي به چاپ رسيده , در ص ۴۶پيرامون واژه (( عسكري )) مي گويد :

(( گروهي از شخصيت ها حامل نسبت اين كلمه اند , از جمله ابوالحسن علي بن محمد الجواد العسكري و فرزندش حسن بن علي و ابوالقاسم محمد بن الحسن العسكري , و او مهدي منتظر است .

و در پاورقي همين صفحه تصيح به قبه و سرداب غيبت نموده و ميگويد :

همانجاسيت كه پندارند مهدي منتظر در آن غيبت نموده

آنگاه مي نويسد :

(( اين سرداب را كثيري از مسلمين در دوره سال زيارت ميكنند

بدين ترتيب گرچه نامبرده تصريح به تاريخ ولادت آن حضرت نكرده است لكن همانرا كه ديگران درباره حضرت مهدي (ع) نوشته اند صريحاً و بدون هيچگونه ترديدي نوشته و ولادت آن حضرت را امر مسلمي دانسته است .

١١۲- مستشار عبدالحليم جندي مصري , معاصر , در كتاب (( الامام جعفر الصادق )) ص ۲۳۸چاپ مجلس اعلاي شئون اسلامي مصر , ۱۳۹۷ .

آري , اين شخصيت هاي بزرگ از اهل تسنن بر ولادت حضرت مهدي (ع) تصريح كرده اند . و از اينجا ميتوان گفت كه مساله تولد امام مهدي (ع) از مسلمات گروه عظيمي از علماء اهل تسنن ميباشد , و كساني كه قائل به تولد او نيستند و مي گويند در آينده متولد خواهد شد در اقليت ميباشند .

اكنون با اين شناخت فشرده از امام مهدي (ع) , لازم است به اصل مطلب كه وصف مهدي منتظراز زبان ائمه المعصومين عليه الاسلام .

صفات مهدي (عج) از زبان اميرمومنان عليه السلام

١۸- سليمان بن بلال از امام صادق عليه السلام از امام باقر عليه السلام از امام سجاد عليه- السلام از امام حسين عليه السلام نقل ميكند كه فرمود: "مردي خدمت امير المومنين عليه السلام آمد و عرض كرده : اي امير المومنان عليه به ما از مهدي آل محمد عليه السلام خبر بده .

حضرت ( ع) فرمود : آنگاه كه روندگان بروند زمانها بگذرد و مومنان كمياب شوند و فراهم آمدگان نابود شوند , در آن زمان او خواهد آمد .

عرض كرد : اي امير مومنان : او از كدام قبيله است ؟

فرمود : از بني هاشم از قله بلند عرب , از جايگاه ژرف درياي آن هر گاه درآيند , از جفا ديده هاي قبيله خود هر گاه حاضر شوند و از كان زلال آن هر گاه تير گردند .

او هيچ هراسي ندارد , آنگاه كه مرگ ها حريصانه نابود سازند , و ناتوان نميگردد آنگاه كه حوادث تلخ روزگار احاطه كند , و ( نا اميد و ) و نگران نميشود آنگاه كه شجاعان ( برزمين ) فر افتند .

او كارآمد ( و چالاك ) چيره دست و پيروز ( و سرافراز ) است , شير دروگر دشمنان و زخم افكن نام آور است .

او شمشيري از شمشيرهاي خدا است , سرور (و سالار) بخشنده (و بزرگوار) است. انديشه و (و هوس) او (از دنيا و آخرت رهيده و) در عالي ترين جايگاه سيادت (و برترين منزلت قرب خداوندي همت گرفته و) بند آمده است . و مجد (و شرافت) ريشه دار او در گرانبهاترين (و كهن ترين اصالتها جا يافته است .

پس ( هشدار كه : ) آن ( شيطان از حق ) برگشته مانع از ( راه خدا ) كه در هر زماني به فتنه اي بر ميخيزد ( آنچنان كه ) اگر گويد , بدترين گوينده است و اگر خاموش شود بد آهنگ , تو را از بيعت با او منصرف نكند .

حضرت عليه السلام از اين هشدار باز به توصيف مهدي عليه السلام برگشت و فرمود :

پناه دهندگي او از همه فراگيرتر، علم او از همه فزونتر، و صله رحم او از همه بهتر و بيشتر است. خدايا! ظهور او را، بيرون شدن از اندوه و درد قرار ده و به سبب او پراكندگي امت اسلام را گرد آور.

پس (اي مردم)، اگر (در عصر غيبت او) توفيق (همزماني) او را يافتي و (بدينوسيله) خداي سبحان خير تو را فراهم آورد، مصمم و استوار باش و از او رو بر متاب و اگر به حضور او راه يافتي (به ديگري مپرداز و) از او مگذر.

اينجا حضرت عليه السلام ، "با دست، اشاره به سينه خود نموده فرمود : آه كه چه شوقي به ديدار او دارم"!

پيشگويي علي عليه السلام از ظهور مهدي عليه السلام

19-حسين بن خالد، از امام رضا عليه السلام، از پدران بزرگوار خود عليهم السلام، از امير مومنان عليه السلام نقل مي كند كه فرمود :

اي حسين، نهمين فرزند از نسل تو همان بپا دارنده حق، و پيروز گرداننده دين اسلام (بر همه اديان) و عدالت گستر است.

امام حسين عليه السلام فرمود : "عرض كردم، آيا به راستي اين شدني است"؟

فرمود: آري سوگند به آن خدايي كه محمد عليه السلام را به پيامبري برانگيخت و او را بر همه آدميان برگزيد (اين شدني است)، ولي پس از غيبت و حيرتي كه در آن مدت، جز خالصان و اهل يقين كه خدا از آنان پيمان ولايت ما را گرفته و ايمان را در دلهايشان استوار داشته و با روحي از جانب خود ياري شان نموده كسي بر دين خدا پايدار نمي ماند.

ظهور در چهره جواني رشيد.

20-امام حسين عليه السلام فرمود : "اگر مهدي آل محمد صلي الله عليه و آله قيام كند، مردم او را نشناسند، زيرا او به سوي آنان مي آيد در حالي كه جواني رشيد است و از بزرگترين آزمونها اين است كه صاحب مردم (_امام زمان) جوان ظهور مي كند در حالي كه آنان مي پندارند او پيرمرد كهنسالي است".

صابران عصر غيبت

21- عبدالرحمن بن سليط گويد : امام حسين عليه السلام فرمود : "آن دوازده امام هدايت يافته، از مايند، اولينشان اميرمومنان علي بن ابي طالب عليه السلام، و آخرينشان همان نهمين نفر از فرزندان من است، او همان كسي است كه حق را به پا مي دارد، خداي سبحان به وسيله او زمين را پس از مرگ زنده مي سازد و دين حق را بر همه اديان، و اگر چه مشركان را خوش نيايد پيروز مي كند، او غيبتي (طولاني) دارد كه در ان گروههايي از دين بر مي گردند و گروههاي ديگري بر دين خود پايدار مي مانند و آزاده مي شوند و به آنان (با طعن) گفته مي شود : (اگر راست مي گوئيد، اين وعده كي رخ مي دهد؟)"

آگاه باشيد هر كه در غيبت او بر اين آزار و تكذيبها صبر كند، همچون كسي است كه با شمشير خود در ركاب رسول خدا صلي الله عليه و آله جهاد مي كند.

رفتار مهدي عليه السلام با پيروان

۲۲- حسن بن هارون گويد : نزد امام حسين عليه السلام نشسته بودم كه معلي بن خنيس از حضرت عليه السلام پرسيد: آنگاه كه مهدي آل محمد صلي الله عليه و آله ظهور كند آيا برخلاف سيره علي عليه السلام عمل مي كند؟

فرمود: "آري، بدين گونه كه : علي عليه السلام با نرمي و خودداري رفتار مي نمود، زيرا مي دانست كه پس از او شيعيانش مغلوب (دشمنان) واقع مي شوند، و مهدي آل محمد صلي الله عليه و آله هنگام ظهور، با قدرت و (در صورت لزوم) دستگير ساختن عمل مي كند، زيرا مي داند كه پس از او ديگر شيعيانش مغلوب (نابكاران) نخواهند شد".

انتقام از ستمكاران

۲۳- امام حسين عليه السلام فرمود : "خدا قائم ما (آل محمد صلي الله عليه و اله) را آشكار مي كند تا از ستمكاران انتقام بگيرد."

عرض شد: اي فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله قائم شما كيست ؟

1. لَؤقامَ الْمَهْدِيُّ لَأنْكَرَهُ النّاسُ; لِأنَّهُ يَرجِعُ إلَيْهِمْ شاباً موَفَقاً وَإنَ مِنْ أعظَمِ الْبَليَّة أَن يَخْرُجَ إِلَيْهِمْ صاحِبُهُمْ شاباً، وَهُم يَحْسَبُونَه شَىْخاً كَبيراً.

2. سور ياس ، آي 29.

3. مِنَّا إِثْنا عَشَرَ مَهدِيّاً،أَؤلُهُمْ أَميرُالمُؤمنينَ عَلِىُّ بْنُ أَبى طَالِبٍ ،وَآخِرُهُمُ الْتَّاسِعُ مِنْ وُلْدِي ، وَهُوَ الْقَائِمُ بِالْحَقٌ ، يُحيي ﺍﷲُ بِهِ الْارْضَ بَعْدَ مَوتِهاَ ،وَ يُظْهِرُ بِهِ دِينَ الْحَقِّ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ ،ولَوْكَرِهَ الْمُشْرِكُونَ.لَهُ غَيْبَةُ يَرْتَدُ فِيهَا اقْوَامٌ وَ يَثْبَتَ فِيهَا عَلَى الدَّينِ أخَرُونَ ،فَيؤذَوْنَ وَيُقالَ لَهُمْ ،( مَتى هذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقينَ ) أما إِنَّ الصَّابِرَ فِى غَيبَتِهِ عَلَى الاَذى وَالتَّكْذِيبِ بِمَنزِلَةِ الْمُجاهِدِ بِالسَّيْفِ بَيْنَ يَدَىْ رَسُولِ ﺍﷲِ.

فرمود : "هفتمين از فرزندان پسرم محمد بن علي عليه السلام، او حجه بن الحسن بن علي ابن محمد بن علي بن موسي بن جعفر بن محمد بن علي فرزندم مي باشد، و او همان كسي است كه زماني طولاني غائب مي شود، سپس ظهور مي كند و زمين را پر از عدل و داد مي سازد، به همان سان كه از ظلم و جور پر شده باشد".

مدت جنگهاي مهدي عليه السلام :

۲۴-شيخ صدوق (ره) با سند خود از عيسي خشاب نقل مي كند كه گفت : به امام حسين عليه السلام عرض كردم : آيا صاحب الامر شمايي ؟

فرمود : "نه، بلكه صاحب الامر، آن دور افتاده (به آخر دورانها) فراري (از انبوه نااهلان امت) است كه انتقام خون پدر او گرفته نشده و پنهان شده از دست عموي خويش است. و (آنگاه كه ظهور كند) شمشير (پيكار با ستم پيشگان) را تا هشت ماه بر شانه خود مي نهد".

مدت حكومت او

۲۵- از امام حسين عليه السلام روايت شده كه فرمود : "مهدي آل محمد صلي الله عليه و عَلَآله، نوزده سال و چند ماه فرمانروايي مي كند."

1. نَعَمْ٫وَذلِك َأَنَّ عَلِيَّاً (ع) سارَ بِاللّيُنِ وَالْكَفِّ ٫ لِأَنَّهُ عَلِمَ أَنَّ شيعَتَهُ سَيُظْهَرُ عَلَيْهِمْ مِنْ بَعْدِهِ ٫وَأَنَّ الْمَهْدِىَّ إِذاخَرَجَ سارَفيهِمْ بِالْبَسْطِ وَالسَّبْيِ ٫ وَذلِكَ أنَّهُ يَعْلَمُ أَنَّ شيعَتَهُ لَنْ يُظْهَرَ عَلَيْهِمْ مِنْ بَعْدِهِ اَبَداً .

2. يُظْهِرُ اﷲُ قَائِمَنَا فَيَنْتَقِمُ مَنَ الظَالِمينَ .

3. السَّابِعُ مِنْ وُلْدِ أبني مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىّ ٫ وَهُوَالْحُجَةُ بْنُ الحَسَنِ بْنِ عَلِى بْنِ مُحَمَّدُ بْنِ عَلِي بْنِ مُوسى بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيّ اَبْنى ٫ وَهُوَالَّذِي يَعْيبُ مُدَةً طَويلَةً ثُمَ يَظْهَرُ وَيَملأ الرْضَ قِسطاً وَعَدْلاً كَما مُلِئَت جَوْراًوَظَلْما .

برخي اوصاف او

۲۶- مرحوم صدوق با سند خود از كسي نقل مي كند كه گفت: از امام حسين عليه السلام

شنيدم مي فرمود : "قائم اين امت، نهمين از فرزندان من است، اوست داراي غيبت (صغري و كبري)، و اوست كه ميراث (و اموال) او تقسيم مي شود در حالي كه زنده است"

سامان يك شبه

۲۷- مرحوم صدوق با سند خود، از امام حسين عليه السلام نقل مي كند كه فرمود :"در نهمين از فرزندان من، سنتي از يوسف عليه السلام و سنتي از موسي بن عمران عليه السلام وجود دارد و او قائم ما اهل بيت نبوت است كه خداي متعال، امر او را در يك شب اصلاح مي كند".

۲۸- از امام حسين عليه السلام روايت شده كه فرمود :" در قائم ما (آل محمد صلي الله عليه و آله) سنتهايي از پيامبران وجود دارد: سنتي از نوح، سنتي از ابراهيم، سنتي از موسي، سنتي از عيسي، سنتي از ايوب، و سنتي از محمد صلي الله عليه و آله.

اما سنتي كه از نوح عليه السلام به ارث برده است: طول عمر است.

1. لا٫ وَلكِنْ صَاحِِبُ هذَا الأمْرِ التَريدُ الشَريدُ المَوْتُورُ بِأبِيه ٫الْمُكَنَّي٫بِعَمََّهِ يضَعُ سَيفَهُ عَلَى عَاتِقِه ثَمَائيةَ أَشْهُرٍ.

2. يملِكُ الْمَهْدِىُّ (ع) تِسْعَةَ عَشَرَ سَنَةً وَأَشْهُراً .

3. قائِمُ هذَه الْأُمََّةِ هُوَالتاسِعُ مِنْ وُلْدِى٫هُوَصاحِبُ الغَيبِةِ ٫وَهُوَالذِى يقْسَمُ ميراثُهُ وَهُوَحَيًّ .

4. فِي التاسِعُ مِنْ وُلْدِى سُنَّةُ مِنْ يوسُفَ وَسُنَة مِنْ مُوسى بْنِ عِمرَانَ (ع) وَهُوَقائِمُنا أَهل الْبَيتِ ٫يصْلِحُ ﺍﷲُ تَبَارَكَ وَتَعَالَي أَمْرهُ فِي لَيلَةٍ وَاحِدَةٍ .

سنتي كه از ابراهيم به ارث برده است : پنهان به دنيا آمدن و كناره گرفتن از مردم

سنتي كه از موسي عليه السلام به ارث برده است : ترس و غايب شدن است

سنتي كه از عيسي عليه السلام به ارث برده است : اختلاف مردم درباره اوست.

سنتي كه از ايوب عليه السلام به ارث برده است : گشايش پس از گرفتاري است.

و سنتي كه از (پيامبر اكرم) محمد صلي الله عليه و آله) به ارث برده است : ظهور با شمشير است"

۲۹- و از او شنيدم فرمود : "ولادت قائم ما (آل محمد عليه السلام) از مردم پنهان مي شود، تا جايي كه مي گويند : او هنوز تولد نيافته است. او در حالي ظهور مي كند كه پيمان هيچ كس بر عهده او نيست".

سختگيري بر ستم پيشگان

۳۰- بشربن غالب اسدي گويد : امام حسين عليه السلام به من فرمود :"اي بشر، ماندن قريش چه معني دارد آنگاه كه آن قائم (آل محمد صلي الله عليه واله) پانصد مرد آنان را احضار كند پس نگهدارد تا گردن همه را بزند، سپس پانصد نفر ديگر را، سپس پانصد نفر

ديگر را"؟

1. في الْقائِمِ مِنّا سَُنَنُ مِنَ الْأَنْبياءِ (ع) سُنَةُ مِنْ نُوحٍ ٫وَسَنَّةُ مِنْ اِبْراهيمَ ٫وَسُنَةُ مِنْ مُوسى ٫ وَسُنَةُ مِنْ عيسى٫ وَسُنَةُ مِنْ ايوبَ وَسُنَةُ مِنْ مُحَمَّدٍ(ص) .

َوأَمّا مِنْ نُوحٍ : فَطُولُ الْمرِ .

وََأمّا مِنْ اِبْراهيمَ : فَخِفاءُ الْوِلَادَةِ وَاِْتِزالُ النّاسُِ .

وََأمّا مِنْ مُوسي : فَالْخَوْفَوَالَْيبَةُ .

وََأمّا مِنْ عيسى : فَإِخْتِلافُ الناسِ فيه .

وََأمّا مِنْ أيوبَ : فَاْفَرَجُ بَعْدَ الْبَ .

وََأمّا مِنْ مُحَمَّدُ (ص) : فَالْخرُوجُ بِالسّيفِ .

2. اَلقائِمُ مِنّا يخْفى عَنِِ النّساسِ وِلادَتُهُ٫حتّى يقُولُو المْ يولَدْ بَعْدُ ٫لَيخْرُجُ حينَ يخْرُجُ وَلَيسَ لاِحَدٍ في عُنُقِه بَيعَ .

عرض كردم : خدا امر شما را سامان بخشد، آيا اينان به آن زمان مي رسند ؟

فرمود : "سرپرست قوم، از آنان است".

بشير برادر بشر گويد : من شهادت مي دهم كه امام حسين عليه السلام (در نقل اين حديث) براي برادرم شش بار شمرد (نه سه بار).

قتل بني اميه

۳١- عبدالله بن شريك در ضمن حديثي كه ما آن را خلاصه نموده ايم نقل مي كند كه امام حسين عليه السلام بر گروهي از بني اميه كه در مسجد پيامبر صلي الله عليه و آله دور هم نشسته بودند گذر نمود، (اغلب در چنين مواقعي از اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله بد مي گفتند) حضرت عليه السلام فرمود: "آگاه باشيد، به خدا سوگند، دنيا پايان نمي پذيرد مگر آنكه خدا از نسل من، مردي را بر انگيزد كه از شما (بني اميه) هزار نفر را به هلاكت رساند و با آن هزار، هزار نفر ديگر را هم، و با آن هزار، هزار نفر ديگر را نيز".

عرض كردم: فدايت شوم، آنان فرزندان چنين و چنانند، به آن روز نمي رسند.

فرمود : "واي بر تو، در آن زمان از نسل هر مردي (از اينان) چنان و چندان مرد پديد مي آيد، سرور اين قوم هم از خودشان است".

۳۲-روايت شده كه امام حسين عليه السلام فرمود : "همانان خدا در قرقيسيا سفره اي و يا طبق روايتي ديگر: ادبستاني دارد، يك آگاه به احوال از آسمان سر مي كشد و ندا مي دهند" اي پرندگان آسمان، و اي درندگان زمين، بياييد و از گوشت جباران سير شويد.

1. يا بِشرُ مابَقءُ قرَيشٍ إذَا قَدَّمَ الْقائِمُ الْمَهْدِيُّ مِنْهُمْ خَمسَمائَةِ رَجُلٍ فَضَربَ أَعناقَهُمْ صَبْراً ٫ثُمَ قَدَمَ خَمْسَمائَةٍ فَضَرَب أَعناقَهُمْ صَبْراً٫ ثُمَ خَمْسَمائَةٍ فَضَرَب أَعناقَهُمْ صَبْراً .

2. إِنَّ مَوْلَى الْقومِ مِنْهُمْ .

3. أَمَا وَاللهِ لَا تَذْهبُ الدُّنيا حَتَّى يبعَثَ اللهَ مِنى رَجُلاً يقْتُلُ مِنكُم الفاً٫وَمَعَ الْألْفِ الفاًوَمَعَ الْألْفِ الفا .

۸-"پيرامون امامان عليه السلام پس از حضرت"

تصريح بر امامت علي بن الحسين عليه السلام

١- عبيدالله بن عبدالله عتبه گويد :در خدمت امام حسين عليه السلام مشرف بودم كه (فرزند حضرت زين العابدين عليه السلام وارد شد، امام او را طلبيد و (سخت) به سينه چسبانيد و ميان ديدگان او را بوسه زد، سپس فرمود : "عزيزم! چقدر خوشبو و خوشرفتاري"!

من از اين رفتار، آشفته (و نگران) گشتم، و عرض كردم: پدر و مادرم فدايت اي فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله اگر رحلت (و شهادت) شما كه ما از آن به خدا پناه مي برم رخ دهد به چه كسي رجوع كنيم؟

فرمود : "به اين فرزندم علي عليه السلام او امام و پدر امامان است".

عرض كردم : سرورم، او كم سال است؟

فرمود : "بله اما (نه آنقدر كم سن، زيرا) فرزند او محمد (هم اكنون) هست، از فرزند او پيروي ميشود در حالي كه نه ساله است (شايد به داستان جابر اشاره دارد- مجلسي)، سپس (سالياني) سكوت مي كند، و آنگاه (به امامت مي رسد و) علوم (آل محمد صلي الله عليه و آله) را در حد كمال مي شكافد".

1. فَقَالَ : وَيحَك في ذَلِكَ الزَّمانِ يكُونُ الرَّجُلُ مِنْ صُلْبِهِ كَذا رَجُلاً ٫وَإنَّ مَوْلَي القوْمِ مِنْ اَنْفُسِمْ .

2. إنَّ لله مائَِةً- وفي رواية- مَأدُبَةً- بِقَرْقَبِسنا٫يطّلِعُ مُطَّلِعُ مِنْ السَّماءِ فَينادِى :

3. بِأَبي أَنتَ ما أَطْيبَ ريحَكَ وَأحْسَنَ خُلْقَكَ!

4. اِلي عَلِ اِبِنْى هذا هُوَ الْاِمامُ وَأبُو ألْأئِمّةِ .

5. نَعَمْ ٫إن اِبْنَهُ مُحَمَّدأيوتَمُّ بِهِ وَهُوَاِبْنُ تِسْعَ سِنينِِ ثُمّ يطْرُقُ . يبقَرُ الْعِلمَ بَقْراً .

همانند ابراهيم خليل عليه السلام

۲-امام باقر عليه السلام از امام سجاد عليه السلام روايت مي كند كه فرمود : (روزي) به سختي، مريض شده بودم، پدرم (امام حسين عليه السلام) پرسيد : "چه دوست داري"؟

عرض كردم، مي خواهم از كساني باشم كه درباره آنچه خدا برايم (مصلحت ديده و) تدبير فرموده است به او (پيشنهاد و) سفارشي نداشته باشم.

فرمود : "آفرين (فرزندم)، تو همانند ابراهيم خليلي كه (آنگاه كه او را در آتش افكندند) جبرئيل پرسيد"، آيا خواسته اي داري؟

فرمود: به پروردگارم (سفارش و) پيشنهادي ندارم، بلكه (علم و تدبير) او مرا بس است، و او خوب وكيلي است.

ابلاغ سلام پيامبر صلي الله عليه و آله

۳- امام صادق عليه السلام از امام باقر عليه السلام نقل مي كند كه فرمود : جد بزرگوارم حسين بن علي عليه السلام مرا (در سنين كودكي) بر دامن خود نشاند و فرمود : رسول خدا صلي الله عليه و آله تو را سلام مي فرمود و (پدرم) امام سجاد عليه السلام فرمود : (جد بزرگوارم) علي بن ابي طالب عليه السلام مرا (در خردسالي) بر دامن خود نشاند و فرمود : رسول خدا صلي الله عليه و آله تو را سلام مي فرمود.

قائم آل محمد از فرزندان حسين عليه السلام است

۴- ابو يحيي نقل مي كند : مردي از امام حسين عليه السلام درباره امامان پرسيد، حضرت

1. ماتَشْتََهى؟

2. أحْسَنْتَ٫ضاهَيتَ إبْراهيمَ الْخَليلَ صلوْاتُ الله عَلَيهِ٫حَيثُ قالَ جَبْرَئلُ:...

3. عَدَدُ نُقَباءِ بَني اِسْرائيلَ٫تِسعَةُ مِنْ وُلْدى٫آخِرُهمْ الْقائِمُ٫وَلَقَدْ سَمِعْتُ رَسولَ الله(ص) :...

فرمود: "(دوازده نفرند كه) به شمار نقباي بني اسرائيل اند، نه نفر آنان از فرزندان منند، آخرينشان قائم آل محمد صلي الله عليه و آله است، به يقين از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدم مي فرمود" : بر شما بشارت باد، بر شما بشارت باد، بر شما بشارت باد، همانا مثل اهل بيت من همچون مثل باغي است كه هر سال گروهي از آن (بهره مي گيرند و) سير مي شوند، تا آخرين آنان براي مردمي ظهور كند كه درياي جمعيتشان از همه گسترده تر و (عمق و سعه فهم و ادراكشان) از همه ژرف تر و پر شاخه تر، و (در ميوه چيني از وجود نور اين امام عصرشان) از همه خوش بين تر خواهند بود، (اينها همگي اهل نجات و رستگاري اند) چگونه هلاك مي شوند مردمي كه اولينشان منم و آخرينشان دوازده نفر از سعادتمندان خردمند پس از من، و مسيح بن مريم خواهد بود؟! بله در اين ميان، عمده نادانان (پيرو اهل دنيا) نابود مي شوند، آنان از من نيستند و من هم از آنان نيستم.

۵- ابوحمزه ثمالي، از امام محمد باقر عليه السلام، از امام سجاد عليه السلام، از امام حسين عليه السلام نقل مي كند كه فرمود : "(روزي در سنين خردسالي) بر جدم رسول خدا صلي الله عليه و آله وارد شدم، حضرت مرا بر زانوي خود نشاند و فرمود" : همانا خداي سبحان از نسل تو اي حسين، نه امام برگزيده كه نهمين آنان قائم آل محمد عليه السلام است و همه آنان در فضيلت و منزلت (و مقام نورانيت)، نزد خدا برابرند.

صاحب الامر عليه اسلام، عدالت گستر جهان

۶- شعيب بن ابي حمزه گويد: به محضر امام حسن عليه السلام تشرف يافته، عرض كردم: (آقا جان) آيا تو صاحب الامري عليه السلام؟

1. دَخلْتُ عَلى جَدّى رَسُولِ الله (ص) فَأَجْلَسَني عَلي فَخِذِهِ وَقالَ لى:...

فرمود: نه. عرض كردم : پس فرزند شماست؟ فرمود: نه. عرض كردم: آيا فرزند فرزند شماست؟ فرمود: نه.

پرسيدم : صاحب الامر كيست ؟

فرمود : "آنكه زمين را پر از عدل خواهد كرد همان گونه كه پر از ظلم گشته باشد. او پس از زماني طولاني كه امامان پيشين رفته باشند خواهد آمد. همان گونه كه رسول خدا صلي الله عليه و اله پس از مدتي دراز كه ا زمان پيامبران پيشين گذشته بود مبعوث شد".

امام حسين عليه السلام و آرزوي خدمت به مهدي (عج)

۷-از امام حسين عليه السلام پرسيدند : آيا حضرت مهدي (عج) به دنيا آمده است؟

فرمود : "نه، و اگر زمان او را ادراك كنم، در تمام عمرم به او خدمت خواهم كرد".

دو غيبت براي مهدي (عج)

۸-امام حسين عليه السلام فرمود : "براي صاحب اين امر يعني حضرت مهدي عليه السلام دو گونه غيبت است: يكي آن قدر به درازا مي كشد كه برخي گويند: او مرده است، و بعضي گويند: او كشته شده، گروه سومي گويند: او رفته است هيچكس از دوست و دشمن بر جاي او آگاه نمي شود مگر آن دوستدار (سر كاملي) كه حضرت عليه السلام، سرپرستي او را عهده دار گشته است".

1. الَّذى يمْلأُها عَدْلاً٫كَما مُلِئَت جَوراً٫على فَتْرَةٍ مِنَ الأئِمَّةِ تَأتي ٫كَماأنَّ رَسُولَ اللهِ (ص) بُعِثَ عَلى فَتْرَةٍ مِنَ الرَّسُلِ .

2. لا٫وَلَوْأدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أيامَ حَياتي .

3. لِصاحِبِ هذاالأمْر-ِ يعنى المَهْدِىَّ (ع)-غَيبَتانِ٫إِحْداهُما تَطُولُ حَتّى يقُولَ بَعْضُهُمْ : مْاتَ٫وَ بَعْضُهُمْ: قُتِلَ٫ وَ بَعْضُهُمْ: ذَهَبَ . وَلايطَّلِعُ عَلى مَوْضِعِهِ أَحَدٌ مِنْ وَلِىٍّ وَلاغَيرِةِ . إلاَّ الْمَوْلَى الَّذى يلى أمْرَهُ .

4. تَواصَلُوا وَتَبَارُّوا٫فَوَالّذي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَبَرَأَ النَّسَمَةَ ٫لَياتِينَّ عَلَيكُمْ وَقْتُ لايجِدُ أَحَدُكُمْ لِدِينارِهِ وَلَالِدِرْهَمِهِ مَوْضِعاً .

بي نيازي مردم در عصر حضرت مهدي (عج)

۹-امام حسين عليه السلام فرمود: "با يكديگر رابطه برقرار كنيد و به همديگر احسان كنيد، سوگند به آن خدايي كه دانه را شكافت، و جانداران را آفريد، بر شما آن چنان روزي (از بي نيازي فردي و عمومي) فرا خواهد رسيد كه در آن هيچ كس براي پرداخت دينار و درهم (انفاقي) خود، جايي (و كسي) را پيدا نمي كند".

قطعي بودن ظهور

۱۰-عبدالله بن عمر گويد : از حسين بي علي عليه السلام شنيدم مي فرمود: "اگر از عمر دنيا باقي نماند جز يك روز، خداي سبحان آن روز را (بلند و) دراز مي كند، تا مردي از فرزندان من ظهور كند، پس زمين را پر از عدل و داد مي سازد، بهمان گونه كه پر از ظلم و جور، گشته است. من اين سخن را اينگونه از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدم".

علامات ظهور

١١-امام حسين عليه السلام فرمود : "پيش از ظهور قائم آل محمد صلي الله عليه و آله،

1. لَوْلَمْ يبْقَ مِن َالدُّنْيا الاّ يوْمٌ واحِدٌ٫لَطّوَّلٌ اللهُ عَزَّوَجَلّ ذلِكَ الْيو٠مَ حَتّي يخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدى ٫فَيمْلَأُها عَدْلاً وَقِِسْطاً كَما مُلِئَتْ جَوْراً وَظُلْماً ٫كَذلِكَ سَمِعْتُ رَسُوَلَ الله (ع) يقُولُ .

2. إنّ قُداَمَ القائِمِ (ع) عَلاماتُ تَكُونُ مِنَ اللهِ لِلْمُومِنينَ٫وَهِي قَوْلُ اللهِ :

3. (وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ) يعنَي الْمُومِنينَ قَبْلَ خُرُوجِ الْقائِمِ .

4. (بِشَىءٍ مِنَ الْخوْفِ) مِنْ مُلُوكِ بَني العَبّاسِ في آخِرِ سُلْطانِهمْ .

5. (وَالْجُوعِ) لِغَلاءِ أسْعارِهِمْ .

6. (وَنَقْصٍ مِنَ ألْأمْوالِ) فَسادُ التّجاراتِ . وَقِلّةُ الْفَضْلِ .

7. (وَالْانْفُسِ) مَوْتُ ذَريع .

قطعاً نشانه هايي از جانب خدا براي اهل ايمان رخ مي دهد كه در ضمن اين آيه شريفه به آنها اشاره شده است":

"(و ما به يقين شما مومنان) را پيش از خروج قائم با چيزهايي مي آزماييم".

۱) "(با ترس) از پادشاهان بني عباس در پايان سلطنتشان".

۲) "(با گرسنگي) كه از بالا رفتن قيمتها ظاهر مي شود".

۳) با "(نقصان اموال) كه به صورت فساد ( و تباهي در) تجارات، و كمي بهره ها رخ مي دهد".

۴) با "(نقصان جانها)كه با مرگهاي ناگهاني و فراگير جلوه ميكند".

۵) با "(نقصان محصولات زراعي)كه از راه كاهش رشد كشته ها پديد مي آيد".

"(و صابران را) در آن روز به نزديك بودن ظهور قائم آل محمد صلي الله عليه و آله بشارت ده".

۱۲- امام حسين عليه السلام فرمود: "براي ظهور مهدي آل محمد صلي الله عليه و آله پنج نشانه است: سفياني، يماني، صيحه آسماني، فرو رفتن در دشت و كشته شدن آن جان پاك و قدسي".

1. (وَالثَّمَراتِ) قِلَّةُ زَكاءِ مايزْرَعُ .

2. (وَبَشَّرَالصابِرينَ) عِنْد َذلِكَ بِتَعْجيلِ خُرُوجِ الْقائِمِ .

3. لِلْمَهْدِىِّ خَمْسُ عَلاماتٍ ٫السُّفَْيانِي٫وَالْيمانىُّ٫وَالصَّيحَةُ مِنَ السَّماء٫وَالْخَسفُ بالبيذاء٫وَقَتْلُ النَّفْسِ الزَّكيةِ .

4. إذارَأيتُمُ عَلامةً في الّسماءِ٫نارًعَظيمَةُ مِنْ قبَلِ الْمَشْرِقِ ٫تَطْلُعُ لَيالي٫فَعِنْدَها فَرَجُ النّاسِ ٫وَهِيَ قُدَّامَ المَهْدِىِّ .

5. إذا هُدِمَ خائِطُ مَسْجِدِ الْكُوفَةِ٫مِمّا يلِى دارَعَبدِاللهِ بْنِ مَسْعودٍ٫فَعِنْدَ ذِلكَ زوالُ مُْلكِ القَوْمِ٫وَعِنْدَ زَوالِهِ خُرُوجُ المَهْدىَّ .

6. بالسّكينَةِ وَالْوقارِ.

۱۳-امام حسين عليه السلام فرمود : "هر گاه در آسمان، نشانه اي ديدي: آتش بزرگي كه شبها از ناحيه شرق طلوع مي كند پس (بدانيد كه) در آن هنگام فرج (عمومي) مردم نزديك است و اين نشانه، پيش از ظهور مهدي عليه السلام رخ مي دهد".

۱۴- امام حسين عليه السلام فرمود : "هرگاه ديوار مسجد كوفه از آن سمت كه نزديك خانه عبدالله بن مسعود واقع شده است، ويران شد، پس در آن هنگام، سلطنت اين گروه (ستمگر) از بين مي رود و با از بين رفتن آن مهدي آل محمد صلي الله عليه و آله ظهور مي كند".

۱۵- حارث بن مغيره گويد : به ابي عبدالله حسين بن علي عليه السلام عرض كردم : امام مهدي (عج) با چه نشانه اي شناخته مي شود؟

فرمود : "با آرامش و وقار".

عرض كردم : و (نيز) با چه نشانه اي؟

فرمود : "با شناختنش حلال و حرام الهي را و به اين كه مردم به او محتاج اند و او به كسي نياز ندارد".

همه خيرها در زمان مهدي عليه السلام

١۶- عميره دختر نفيل گويد : از حسين بن علي عليه السلام شنيدم مي فرمود : "آن امر "فرج عمومي) كه انتظارش را مي كشيد رخ نخواهد داد مگر اينكه در اثر آشفتگي و نابساماني، دسته اي از شما از دسته ديگر برائت جويد و برخي از شما بر چهره برخي ديگر خدو بيفكند و گروهي از شما به كفر گروه ديگر شهادت دهد و بعضي از شما بعض ديگر را لعن فرستد".

عميره گويد: عرض كردم : (پس) در آن زمان هيچ خبري نيست؟

فرمود : "همه خيرها در آن زمان جمع است، قائم ما (آل محمد صلي الله عليه و آله) قيام مي كند و همه آن بديها را برطرف مي سازد".

ظهور مهدي (عج) با شمشير

١۷-امام حسين عليه السلام فرمود : "هرگاه مهدي آل محمد صلي الله عليه و آله ظهور كند، ميان او، و عرب و قريش، چيزي جز شمشير نخواهد بود، و چيست كه در ظهور مهدي عليه السلام شتاب دارد؟ به خدا سوگند پوشاك او جز لباس درشت و خوراك او جز (ناچيزي همانند) جو نيست، و ظهور او جز شمشير (قاطع خدا) و مرگ در سايه شمشير نيست".

1. بِمَعْرِفَةِ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌(بِمَعْرِفَتِةِ)الْحَلال وَالْحَرامِ ٫وَبِحاجَةِ النّاسِ الَيهِ٫ وَلايحتاجُ الىأحَدٍ .

2. لايكُونُ الأمْرَالَّذي تَنْتَظِرُونَهُ حَتّى يبْرَأبَعُضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ ٫وَيتَفَلَ بَعْضُكُمْ فِى وُجُوهِ وَبَعْضٍ٫وَيشْهَدَ بَعْضُكُمْ عَلى بَعْضٍ بالكُفْرِ ٫وَيلعَنَ بَعْضُكُمْ بَعْظاً .

3. الخَيرُكُلُّهُ في ذلِكَ الزَّمانِ ٫يقُومَ قائِمَنا ٫وَيدفَعُ ذلِكَ كُلَّهُ .

4. إذاخَرَجَ الْمَهْديُّ لَمْ يكُنْ بَينَهُ وَبَينَ الْعَرَب وَقَرَيشٍ إلاّالسّيفُ ما يسْتَعْجَلون بِخُروجِ المَهدِي ! وَاللهِ مالِباسُهُ إلاّالْغَليظُ وَلا طَعامُهُ إلاّ الشَّعرُ٫وَماهُوَإلاَّ السَّيفُ٫وَالْمَوْتُ تََحْت ضِلِّ السَّيفِ .

مجموعه اي از روايات و احاديث در زمينه ظهور حضرت مهدي (عج)

۱- در كمال الدين روايت است از امام صادق عليه السلام كه فرموده در تفسير آيه شريفه "سيروا فيها ليالي و اياماً آمنين" كه مراد قائم ما اهل بيت است. يعني در عهد آن حضرت هر كس در شب و روز به هر جا رود ايمن و محفوظ است.

۲- در تفسير عياشي روايت است از امام باقر عليه السلام كه فرمود آن حضرت و اصحابش مقاتله مي كنند و الله تا خلق خدا به يگانگي خالق اقرار كنند و چيزي را براي او شريك قرار ندهند حتي آنكه پيره زن ضعيفي از مشرق اراده مغرب مي كند و احدي او را نمي ترساند.

۳- در غيبت فضل بن شاذان روايت است از حضرت باقر عليه السلام كه فرمود سلطنت مي كند قائم عليه السلام سيصد سال و زياد مي كند نه سال را چنانچه درنگ كردند اصحاب كهف و در كهف خود پر مي كند زمين را از عدل و دد چنان كه پر شده از ظلم و جور و مفتوح مي فرمايد خداوند براي او شرق زمين و غرب آن را، مي كشد مردم را تا آنكه نماند مگر دين محمد (ص) و حكم و رفتار به سير و سلوك سليمان بن داوود و مي خواند آفتاب و ماه را پس اجابت مي كند او را و پيچيده مي شود براي او زمين و وحي مي شود به او پس عمل مي كند به وحي به امر خداي تعالي.

۴- در خصال روايت است از امام صادق و كاظم عليه السلام كه فرمودند هرگاه برخاست قائم ما عليه السلام حكم مي كند به سه حكم كه حكم نكرد به آنها احدي قبل از او، مي كشد پيرزني را و مي كشد مانع ذكوه را و ميراث مي دهد برادر را از برادرش در عامل ذر يعني هر دو نفر كه در آن جا در ميانشان عقد اخوت بسته شد در اينجا از يكديگر ارث مي برند.

۴- در روايت است از حضرت باقر عليه السلام كه فرمود چون قائم عليه السلام خروج كند و اراده نمايد كه متوجه كوفه شود منادي ن حضرت ندا كند كه آگاه باشيد كه كسي حمل نكند طعامي و نه آبي و حمل نمايد حجر موسي را كه جاري شده بود از آن دوازده چشمه آب و فرود نمي آيند در نزلي مگر آنكه نصب مي فرمايد آن را و جاري مي شود از آن چشمه ها پس هر كه گرسنه باشد سير مي شود و هر كه تشنه باشد سيراب مي شود و آن سنگ توشه ايشان است تا وارد نجف شوند پشت كوفه چون فرود آمدند در ظهر كوفه جاري مي شود از آن پيوسته آب و ير پس هر كه گرسنه باشد سير مي شود و هر كه تشنه باشد سيراب مي شود.

۵- در كمال الدين روايت است از رسول خدا (ص) كه فرمود قسم به آنكه مرا به راستي به پيغمبري فرستاد كه اگر نماند از دنيا مگر يك روز، طولاني مي كند خدا آن روز را تا خروج كند در آن روز فرزندم مهدي و فرود آيد روح الله عيسي بن مريم و نماز كند پشت او.

۶- قطب راوندي در ضرايج از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود علم بيت و هفت حرف است پس جميع آنچه پيغمبران آوردند دو حرف بود و نشناختند مردم تا امروز غير از اين دو حرف را پس هرگاه خروج كرد قائم ما عليه السلام بيرون مي آورد بيست و پنج حرف را پس پراكنده مي كند آنها را از ميان مردم و ضميمه مي فرمايد به او دو حرف ديگر را تا منتشر مي نمايد بيست و هفت حرف را.

۷- علي بن ابراهيم در تفسير خود روايت كرده از حضرت صادق عليه السلام كه فرمود در تفسير آيه شريفه "و اشرقت الارض بنور ربها" كه برخي زمين امام زمان است. همچنين در ارث در شيخ مفيد و غيبت شيخ طوسي است از آن جناب كه فرمود هرگاه برخيزد قائم ما عليه السلام روشن شود زمين به نور رب زمين و مستغني شوند مردم از روشنائي آفتاب و تاريكي برود.

۸- در غيبت فضل روايت است زياد شدن باران و گياه و درختان و ميوه ها و ساير نعم ارضيه به نحوي كه مغايرت پيدا كنند حالت زمين در آن وقت با حالت آن در اوقات ديگر و راست آيه قول خداي تعالي در سوره ابراهيم. آيه ۴۸ "يوم تبدل الارض غير الارض" نعماني روايت كرده از كعب كه مهدي عليه السلام چنين كند و مراد تبديل صورت زمين است در عهد آن حضرت به صورتي ديگر به جهت كثرت عدل و باران و اشجار و گياه و ساير بركات.

۹- بودن ملائكه و جن در لشگر آن حضرت و ظهور ايشان براي انصار آن حضرت چنانچه در خبر طولاني مفضل است كه گفت به امام صادق عليه السلام كه اي سيد من آيا ظاهر مي شوند ملائكه و جن براي مردم ؟ فرمود آري قسم به خداي مفضل و مخاطبه مي كنند با ايشان چنانكه گفتگو مي كند مرد با همنشين خود.

گفتم اي سيد من و آيا سير مي كند با او؟ فرمود آري والله اي مفضل و هر آينه فرود مي آيند در زمين هجرت مابين كوفه و نجف و عدد اصحاب آن حضرت در آنوقت چهل و شش هزار است از ملائكه و شش هزار است از جن.

۱۰- در غيب نعماني روايت شده كه فرمود خروج مي كند قائم عليه السلام به امري جديد و قضائي جديد و كتابي جديد و نيز روايت كرده از اميرالمومنين عليه السلام كه فرمود گويا نظر ميكنم به سوي شيعيان خود در مسجد كوفه كه خيمه ها برپا كردند و تعليم مي كنند مردم را قرآن به نحوي كه نازل شده و نيز روايت كرده از "اصبغ" بن نباته از آن جناب كه فرمود گويا مي بينم عجم را كه خيمه هاي ايشان در مسجد كوفه است تعليم مي كنند به مردم قرآن را چنانچه كه نازل شده گفت، گفتم يا اميرالمومنين آيا اين قرآن به همان نحوي نازل شده نيست؟ فرمود نه محو شده از آن هفتاد نفر از قريش به اسمهايشان و اسمهاي پدرهايشان و وا نگذلشتند ابولهب را مگر براي نقص رسول خدا (ص) چون عم آن جناب بوده .

۱۱- "شيخ طبرسي" در احتجاج روايت كرده از "ابي ذر" غفاري كه چون رسول خدا (ص) وفات كرد جمع كرد علي عليه السلام قرآن را و آورد آن را نزد مهاجرين و انصار عرضه داشت آن قرآن را بر ايشان چون پيغمبر (ص) او را به اين وصيت فرموده بود پس چون ابوبكر آن را باز كرد بيرون آمد در صفحه اول آن كه باز كرده بود فضايح قوم، پس عمر برخاست و گفت يا علي برگردان آنرا كه ما را حاجتي به آن نيست پس حضرت آن را گرفت و برگشت تا اينكه مي گويد چون عمر خليفه شد سئوال كرد از آن جناب كه آن قرآن را به او بدهد كه او را در ميان خود تحريف كنند. پس گفت يا ابوالحسن اگر مي آوري آن قرآن را كه آوردي آنرا نزد ابي بكر كه مجتمع شويم بر آن، فرمود هيهات راهي به آن نيست، نياوردم آنرا نزد ابي بكر مگر آنكه حجت بر شما تمام شود و نگوئيد روز قيامت كه ما از اين غافل بوديم يا بگوئيد كه نياوردي آن را نزد ما آن قرآني كه نزد من است.

مس نمي كند آنرا مگر مطهرون و اوصيا از فرزندان من، عمر گفت آيا وقت معلومي براي اظهار آن هست. فرمود آري هرگاه خروج كند قائم از فرزندان من ظاهر مي كند آنرا و وا مي دارد مردم را بر آن پس جاري مي شود سنت بر آن و نيز گذشت از خبر "مفضل" كه حسني عرض مي كند خدمت حضرت حجت عليه السلام كه اگر تو مهدي آل محمدي پس كه مصحفي كه جمع كرد آنرا جد تو اميرالمومنين عليه السلام بدون تغيير و تبديل.

۱۲- بردن آن حضرت را در روز ولادت به سرا پرده عرض و خطاب خداوند تبارك و تعالي به او كه مرحبا به قواي بنده من براي نصرت دين من و اظهار امر من و هدايت عباد من. قسم خوردم به درستي كه من به تو بگيرم و به تو بدهم و به تو بياموزم و به تو عذاب كنم.

۱۳- بودن جمعي از مردگان در ركاب آن حضرت چنانچه شيخ مفيد در ارشاد، دارد كه بيست و هفت نفر از قوم موسي و هفت نفر اصحاب كهف و يوشع بن نون و سلمان و بودجانه و مقداد و مالك اشتر از انصار آن جناب خواهند بود و حكام مي شوند در بلاد.

۱۴- بيرون كردن زمين گنجها و ذخيره ها را كه در او پنهان و سپردن شده در محال الدين است كه خداوند در شب معراج فرمود به پيغمبر (ص) كه از براي او معيني حضرت قائم عليه السلام ظاهر مي كنم گنجها و ذخيره ها را به مشيت خود و در ارشاد از شيخ مفيد از امام صادق عليه السلام كه فرمود چون قائم عليه اسلام خروج كند ظاهر مي كند زمين گنجهاي خود را تا مي بيند مردم آن گنجها را بر روي زمين و در غيبت نعمانه است كه امام باقر عليه السلام فرمود هرگاه كه برخيزد قائم اهل بيت عليه السلام تقسيم مي كند با توسيه تا اينكه فرمود: و جمع مي شود در نزد او اموال دنيا از شكم زمين و از ظاهر او.

منابع

كمال الدين، تفسير عياشي، غيبت فضل بن شاذان

خصال، خرايج، تفسير علي بن ابراهيم، ارشاد شيخ مفيد

غيبت شيخ طوسي، غيبت نعماني، اصبغ بن نباته

احتجاج شيخ طبرسي، سليمان بن بلال، حسين بن خالد، عبدالرحمن بن سليط

حسين بن هارون، مرحوم صدوق، بشربن غالب اسدي

عبدا... بن شريك، ابويحيحي، ابوحمزه ثمالي، شعيب بن ابي حمزه، حارث بن صغيره، عميره دختر نفيل