ارسال و دریافت فیلم در شبکه

فیلم های ویدیویی درخواستی

گاهی فیلم های ویدیویی درخواستی، با مغازه اجاره ی فیلم الکترونیکی مقایسه می شود. کاربر (مشتری) یکی از فیلم های موجود را انتخاب می کند و به خانه می برد تا تماشا کند.

فیلم های ویدیویی درخواستی در منزل قابل انتخاب اند. این انتخاب به کمک کنترل راه دور تلویزیون صورت می گیرد، پس از آن، فیلم ویدیویی نمایش داده می شود، به طوری که نیازی به رفتن به مغازه نیست. بدیهی است که پیاده سازی فیلم های ویدیویی درخواستی، کمی پیچیده تر از تشریح آن است. در این بخش، به اهداف اصلی و پیاده سازی آن می پردازیم. توصیفی از یک پیاده سازی واقعی آن، در (نلسون وینتون، 1995) آمده است. کار کردن با تلویزیون های محاوره ای در (هودگ، 1995) آمده است. منابع دیگر عبارتند از (همکاران جانگ، 1994، همکاران هوگ 1993 و لیتل و ون کاتش، 1994).

آیا فیلم های درخواستی مانند اجاره فیلم از مغازه است، یا مثل انتخاب فیلمی از سیستم کابلی 500 یا 5000 کانالی است؟ پاسخ این سوال، تکنیکی است. مشتریان که فیلم های ویدیویی را اجاره می کنند عادت دارند که فیلم را متوقف کنند، به آشپزخانه یا حمام بروند، و سپس آن را از جایی که متوقف شد، آغاز کنند. بینندگان تلویزیون انتظار ندارند که برنامه ها متوقف شود.

اگر فیلم های ویدیویی درخواستی، بخواهد با مغازه های اجاره فیلم رقابت کند، باید این امکان را فراهم کند که کاربران بتوانند فیلم را متوقف کرده، روشن کنند و آن را جلو و عقب ببرند. اگر کاربر این توانایی را داشته باشد. تهیه کننده فیلم باید کپی جداگانه ای برای هر کدام ارسال کند.

از طرف دیگر، اگر فیلم های ویدیویی درخواستی، به عنوان تلویزیون پیشرفته در نظر گرفته شود، چنانچه تهیه کننده فیلم، فیلم ها را در هر ده دقیقه آغاز کند، کفایت می کند. البته، این کار را باید بدون وقفه انجام دهد. کاربری که می خواهد فیلم دلخواه خود را ببیند، 10 دقیقه هم صبر می کند. گرچه در اینجا، توقف و از سرگیری وجود ندارد، بیننده ها که پس از توقفی کوتاه به اتاق نشیمن برمی گردد، می تواند به کانال دیگر مراجعه کند و همان فیلم را 10 دقیقه بعد ببیند. بعضی از مطالب تکرار می شود ولی چیزی از قلم نمی افتد. این روش فیلم های ویدیویی درخواستی نسبی نام دارد. این خدمات ارزان تمام می شود، زیرا در آن واحد به چندبن کاربر انتقال می یابد. تفاوت بین فیلم های ویدیویی درخواستی و فیلم های ویدیویی درخواستی نسبی، مثل تفاوت بین رانندگی ماشین شخصی و سوار شدن اتوبوس است.

بعد از اینکه شبکه بندی پهن باند به کار افتد، تنها یکی از کارهای متعددی که این سیستم جدید می توانست عرضه کند، ارائه فیلم های ویدیویی درخواستی بود.

مدلی کلی که بسیاری از مردم از آن استفاده می کنند در شکل 5-4 آمده است. در اینجا، پهنای باند بالایی وجود دارد، ناحیه گسترده ی ستون فقرات (ملی یا بین المللی) در مرکز سیستم مشاهده می شود. هزاران شبکه توزیع محلی باهم وصل است، مثل تلویزیون کابلی یا سیستم های توزیعی شرکت تلفن، سیستم های توزیع محلی، به خانه های مردم وصل می شود.

در خانه ها، ست تاپ باکس (set – top- box)قدرتمندی وصل می گردند. ست تاپ باکس ها، کامپیوتر های شخصی قدرتمندی هستند.

هزاران تهیه کننده اطلاعات، از طریق فیبر نوری با پهنای باند بالا، به ستون فقرات متصلند. بعضی از اینها سی دی های صوتی و تصویری را عرضه می کنند. بعضی دیگر خدمات ویژه ارائه می کنند. مثل خرید در منزل (با توانایی چرخش کنسرو سوپ و زوم کردن در لیست مواد سازنده ی آن، یا مشاهده بریده ی فیلمی در مورد چگونگی کار کردن با چمن زنی بنزینی). ورزش، اخبار، دستیابی به شبکه جهانی، و هزاران امکانات دیگر در دسترس هست.

کارگزارهای اسپولینگ (spoling)محلی در سیستم وجود دارد که فیلم را از قبل، نزدیک کاربر قرار می دهد. این کار باعث می شود تا در ساعت های شلوغ، پهنای باند زیادی اشغال نشود. چگونگی تناسب این خدمات با یکدیگر، و کسی که موضوعات مهم را تعیین می کند، در صنعت بحث می شود. طراحی قسمت های اصلی سیستم را مورد بررسی قرار می دهیم: کارگزارهای فیلم ویدیویی، شبکه توزیع، و کامپیوترهای شخصی قدرتمند در منازل.