آداب حضو در جامعه

  هر شهر يا کشوري داراي آداب رسوم خاصي مي باشد که بنا به شرايط زندگي همان منطقه شکل گرفته است. اما به طور کلي در همه جاي دنيا اصول و مباني مشترکي براي اخلاق و رفتار آدم ها وجود دارد که توجه به آن ها در هر جامعه اي و بين هر ملتي موجب موفقيت در ارتباطات جمعي و آزمون هاي شخصيتي مي شود. با رعايت آداب و اصول معاشرتي و اجتماعي راحت تر مي توان ارتباط اجتماعي موفق با ديگران برقرار کرد و امتيازاتي فراواني از اين رابطه به دست آورد. به عبارتي بهتر، رعايت اين اصول يکي از دلايل تمايز فرد از ديگران است و در زمان انتخاب وي در موقعيت هاي مختلف مانند، ازدواج، شغل، سمت و مقام خاص، نفرات نمونه و برتر، اين خصوصيت يکي از امتيازهاي مهم برتري در اين رقابت ها به حساب مي آيد و در هر رابطه اي مورد رضايت مخاطب قرار مي گيرد. آداب و معاشرت اجتماعي دو اصل اساسي دارد: الف: اخلاق اجتماعي ب: رفتار اجتماعي.

  اخلاق اجتماعي: به کليه اعمال شرعي و وجداني انسان ها گفته مي شود که در همه جاي دنيا اين اصول شناخته شده و مشخص است و همه افراد رعايت آن را نشانه انسانيت، شرافتمندي، نجابت، خداشناسي و منصف بودن فرد مي دانند. از آن جا که اين اصول توسط اديان مختلف به صورت کامل توضيح داده شده است و در همه حال و هر زمان توصيه مي شود، تنها به اشاره اي از اهم آن ها بسنده مي کنيم:

- مهرباني، محبت ورزي و خوش رويي با ديگران.

- فرد تنها به منافع و نيازهاي خود توجه نکند و آن چه را براي خود نمي پسندد براي ديگران نپسندد.

- عدالت و انصاف را پيش رو داشته باشد و تمام اعمال و تصميمات خود را بر اساس آن اتخاذ نمايد.

- دروغ نگويد و ظاهر سازي نکند و از فريب ديگران بپرهيزد.

- گره گشاي مشکلات ديگران باشد و بابت انجام آن امتيازي طلب نکند.

- فرصت طلب نباشد و از موقعيت هايي که به دست مي آورد سوء استفاده نکند.

- نجيب باشد و به ناموس ديگران نظر نداشته باشد.

- خيانتگر نباشد و به وعده هاي خود وفادار بماند. اصل دوم رفتار اجتماعي است که هدف از نوشتن اين مطالب ترويج همين موضوع مي باشد. اصول رفتار اجتماعي داراي نکاتي است که رعايت آن شخصيت فرد را به گونه اي ناباورانه رشد مي دهد و سطح اجتماعي او را به درجات بالا مي رساند، فرد را شخصيتي با ادب، تحصيل کرده و قابل اطمينان نشان مي دهد که به راحتي مخاطب را مغلوب خود مي سازد.