سوال : به چه دلایلی ممکن است بین دو کشور جنگ بگیرد

پاسخ :

غارت و کسب غنیمت :

گروههای ابتدایی به علت کمبود مواد غذایی برای غارت و چپاول اندوخته‌ها و اشیای قیمتی اقوام دیگر دست به تهاجم می‌زدند.

بیگانه ترسی :

دفع خطر از خود گروههای ابتدایی را وادار به ستیزه با هر بیگانه‌ای می‌نمود که با ایجاد ترس در آنها به محدوده زندگی آنان وارد نگردد.

قدرت نمایی :

شجاعت و ابراز قدرت از لوازم زندگی ابتدایی افراد انسانی بوده است بنابراین برای اثبات شجاعت و قدرت خود و مطیع کردن دیگران با آنان می‌جنگیدند.

مقابله به مثل :

تلافی یا مقابله کردن با تهاجم دیگران یکی دیگر از انواع ستیزه‌های اولیه بشر بوده است و بدین ترتیب کسب وجاهت و حیثیت می‌نمودند.

جَنگ به درگیری سازمان‌یافته، مسلّحانه و غالباً طولانی‌مدتی گفته می‌شود که بین دولت‌ها، ملت‌ها یا گروه‌های دیگر انجام شده و با خشونت شدید، گسیختگی اجتماعی و تلفات جانی و مالی زیاد همراه است. از آن‌جا که جنگ یک درگیری مسلحانهٔ واقعی، ارادی و گسترده بین جوامع سیاسی است می‌توان آن را نوعی خشونت سیاسی تلقی کرد. هنگامی که جنگ (و دیگر گونه‌های خشونت) در جریان نباشند وضعیت صلح برقرار است.

نگ نتیجه طبیعی قدرتمندی است : هر قدر یک شهر قدرتمندتر می‌شد، بلند پروازی و شهوتش نیز در گسترش سلطه بیشتر می‌گردید.

جنگ محصول تنفر و خشم ملل از یکدیگر است : برای ورود ایتالیا به جنگ جهانی دوم به رهبری موسولینی هیچ چیز بهتر از داشتن یک ایدئولوژی فاشیستی نبود. او نخستین کسی بود که اصل سیاست داخلی ایتالیا را بر «خشونت» و سیاست خارجی آن را بر «کشور گشایی» بنا نهاده بود. او ضمن تهدید یوگسلاوی به تجزیه ، قصد داشت شکست ایتالیاییها را درآدوادر ۱۸۹۵ جبران نماید.

جنگ محصول احساس تحقیر ملل نسبت به یکدیگر است : بهانه‌های روانی و احساس ضعف و تحقیر ملل از یکدیگر می‌تواند علت جنگ افروزی باشد. در جنگ جهانی دوم آلمان بر تحقیری انگشت گذاشت که این ملت بعد از شکست جنگ جهانی اول ۱۹۱۷ متحمل شده بود.