نتایج جالب یک مطالعه نشان می دهد گرفتن مچ کودکان در هنگام دروغ گفتن رفتاری اشتباه نیست، تنها باید از آن به عنوان لحظه ای برای آموختن استفاده کرد. به بیانی دیگر به جای فریاد کشیدن یا تنبیه کودک باید با او درباره اهمیت راستگو بودن و تاثیرات منفی دروغگویی صحبت کرد.

« گنگ لی » محقق دانشگاه تورنتو می گوید : « پدر و مادرها نباید با مشاهده دروغ گفتن  کودکانشان نگران شوند؛ تقریباً همه ی کودکان دروغ می گویند و آنها که از رشد شناختی بهتری برخوردارند می توانند بهتر دروغ بگویند زیرا قادرند ردپای دروغ خود را استتار کنند،چنین ویژگی می تواند در آینده از کودک یک بانکدار موفق بسازد»

این تحقیقات اضافه می کند؛ 20 درصد از کودکان دوساله دروغ می گویند که این میزان در سن سه سالگی به 50 درصد و در سن چهارسالگی به 90 درصد می رسد. بیشترین دروغگویی در میان کودکان 12 ساله است، سنی که همه آنها دروغ می گویند. در عین حال تمایل به دروغگویی از سن 16 سالگی کاهش پیدا کرده و به 70 درصد می رسد. با آغاز بزرگسالی افراد جوان می آموزند تا دروغ های مصلحتی یا دروغ هایی را که تقریباً همه انسان ها برای جلوگیری از آسیب زدن احساسات دیگران ازآنها استفاه می کنند، جایگزین دروغ های دیگر سازد.

محققان در عین حال اعلام کردند؛ هیچ ارتباطی میان گفتن دروغ های کوچک در خردسالی و تمایل به تقلب در امتحان یا تبدیل شدن  به یک کلاهبردار در  زندگی آینده وجود ندارد. در عین حال سخت گیری های خانواده و قوانین اخلاقی جامعه هیچ تاثیری بر کنترل این فرایند در کودکی نخواهد داشت.