بيماري آنفلوانزاي پرندگان از طريق ترشحات بدن پرنده آلوده به ويروس اين بيماري منتقل مي شود بنابراين مهمترين اقدام براي پيشگيري از اين بيماري خودداري از دست زدن به بدن پرنده آلوده به اين بيماري است. بيماري آنفلوانزاي پرندگان انواع مختلفي دارد كه اكثر آنها فقط در ميان پرندگان قابل انتقال است فقط نوع فوق حاد آنفلوانزاي پرندگان با عنوان آنفلوانزايH5N1 بين انسان و پرندگان مشترك است و امكان انتقال اين بيماري از پرندگان به انسان وجود دارد. ويروس آنفلوانزاي پرندگان از طريق ترشحات بدن پرنده آلوده به ويروس اين بيماري ممكن است به انسان منتقل شودبه همين علت پزشكان توصيه مي كنند در صورتي كه با جسد يك پرنده مرده مواجه شديد به هيچوجه به آن دست نزنيد چون ممكن است علت مرگ آن آنفلوانزاي فوق حاد پرندگان باشد و لمس آن موجب انتقال اين بيماري مي شود. ويروس آنفلوانزاي پرندگان از طريق خوردن گوشت پرنده منتقل نمي شود به خصوص اگر گوشت پرنده در حرارت بالاي 70 درجه پخته شده باشد، بنابراين توصيه پزشكان اين است كه در هر صورت گوشت پرندگان به صورت كاملا پخته مصرف شود و براي كندن پوست و پر آنها حتما از دستكش استفاده شود. بيماري آنفلوانزاي پرندگان به علت ماهيت آن بيشتر يك بيماري شغلي محسوب مي شود و بيشتر شكارچيان و افرادي كه در مرغداريها كار مي كنند در معرض خطر اين بيماري قرار دارند، اين افراد بايد حتما آموزشهاي لازم را براي پيشگيري از اين بيماري ببينند، حتما بايد هنگام لمس پرندگان دستكش به دست داشته باشند و دهان و بيني خود را بپوشانند. مهمترين توصيه پزشكان به مردم عادي به خصوص كودكان براي پيشگيري از بيماري آنفلوانزاي پرندگان اين است كه به هيچوجه به پرندگان مرده دست نزنند و در صورت لمس هر پرنده‌اي بلافاصله دستهاي خود را آب و صابون بشويند. در زمان حاضر هنوز هيچ موردي از بيماري آنفلوانزاي پرندگان در داخل كشور گزارش نشده است و وزارت بهداشت با همكاري سازمان حفاظت محيط زيست و وزارت جهاد كشاورزي به شدت مناطق آلوده به اين بيماري را تحت كنترل دارند و هر مورد مرگ و مشكوك پرندگان را بلافاصله نمونه گيري مي كنند. از ميان كشورهاي همسايه ايران اكنون تركيه بيش از بقيه با اين بيماري درگير شده است و تاكنون حداقل 4 نفر بر اثر اين بيماري در تركيه مرده اند كه دو نفر آنها كودكاني بوده اند كه به پرنده مرده دست زده بودند. اكنون نگراني از ورود اين بيماري به داخل كشور از مرزهاي غربي افزايش يافته است به همين علت ترددهاي يكروزه به تركيه ممنوع شده و جوجه ها و مرغداريهاي نزديك مناطق مرزي تعطيل شده‌اند. دستگاههاي مسئول با همكاري وزارت كشور همه ترددها در مرزهاي غربي كشور را كنترل مي كنند خودروهاي عبوري از مرز بارزگان ضدعفوني مي شوند. علاوه بر آن با توجه به وضعيت كشور عراق نگراني از وجود اين بيماري در اين كشور نيز افزايش يافته است به همين علت به زائران و افرادي كه به اين كشور سفر مي كنند نيز توصيه مي شود اصول بهداشتي ذكر شده را با دقت بيشتري رعايت كنند و در صورتي كه سفر آنها ضروري نيست آن را به تعويق بيندازند. با وجود اين به علت مهاجرت پرندگان در فصل زمستان از مرزهاي شمالي و امكان استقرار آنها در هر جاي كشور، خطر آنفلوانزاي پرندگان فقط به مناطق غربي و شمالي كشور منحصر نمي شود و در هر نقطه اي ممكن است پرنده آلوده به ويروس«H5N1» وجود داشته باشد بنابراين توصيه هاي پيشگيرانه ذكر شده از قبيل خودداري از لمس پرندگان مرده يا مشكوك و شستن بلافاصله دستها در صورت لمس آنها، استفاده از دستكش هنگام ذبح يا پركندن پرندگان و نيز پختن كامل مرغ و پرندگاني كه مصرف خوراكي دارند الزامي است. هنوز در مورد امكان انتقال ويروس آنفلوانزاي پرندگان از انسان به انسان مطلب اثبات شده اي وجود ندارد و به نظر نمي رسد امكان انتقال اين بيماري از انسان به انسان وجود داشته باشد با اين حال با توجه به انتقال بيماري آنفلوانزاي انساني از انسان به انسان و اين امكان كه ممكن است فردي به طور همزمان آنفلوانزاي انساني و پرندگان را با هم بگيرد توصيه مي شود، افرادي كه در معرض خطر اين بيماري هستند واكسن آنفلوانزاي انساني را تزريق كنند تا امكان جهش ژنتيكي ويروس اين بيماري به نحوي كه امكان انتقال انسان به انسان آن باشد، فراهم نشود. بيماري آنفلوانزاي پرندگان هنوز واكسن ندارد البته پژوهشگران در سطح دنيا مشغول تلاش براي كشف واكسن اين بيماري هستند و پيش بيني مي شود به زودي واكسن اين بيماري نيز كشف شود، در حال حاضر فقط واكسن آنفلوانزاي انساني در اختيار پزشكان است و علاوه بر آن داروي درمان اين بيماري نيز با عنوان داروي «تاميفلو» به ميزان كافي در كشور خريداري شده و مقادير بيشتري نيز اين دارو به زودي از خارج كشور خريداري و توسط وزارت بهداشت براي مواجهه با خطر اين بيماري دپو مي شود.

هپاتيت به انواع مختلفى تقسيم مى‌شود كه علت آن تفاوت در نوع ويروس اين بيمارى است. ويروس‌هاى هپاتيتى كه با حمله به بافت كبد منجر به تخريب اين بافت و موجب بيمارى هپاتيت مى‌شوند از نظر ژنتيكى بسيار به يكديگرشبيه هستند.

تعداد زيادى از بيماريها از دسته بيماريهاى ويروسى هستند يعنى حضور يك ويروس در بدن منجر به بيمارى مى‌شود. اين گروه از بيماريها درمان خاص و قطعى ندارند. هنوز دارويى ساخته نشده است كه بتواند ويروس را از بين ببرد. در اين حالت تنها سيستم ايمنى بدن بايد با بيمارى مبارزه كند. در نتيجه اگر دارويى براي بيمارى ويروسى تجويز شود تنها براى بالا بردن مقاومت بدن و حمايت از سيستم دفاعى درونى است.

بيشتر بيماريهاى دشوار و طولانى مدت، بيماريهاى ويروسى هستند. از جمله اين بيماريها، بيمارى هپاتيت است. بيمارى هپاتيت به انواع مختلفى تقسيم مى‌شود كه علت آن تفاوت در نوع ويروس اين بيمارى است. ويروس‌هاى هپاتيتى كه با حمله به بافت كبد منجر به تخريب اين بافت و موجب بيمارى هپاتيت مى‌شوند از نظر ژنتيكى بسيار به يكديگرشبيه هستند. آنچه كه اين ويروس‌ها را از هم متمايز مى‌كند تفاوت كوچكى در ساختار اطلاعاتى آنهاست. هر ويروس ذره كوچكى است كه ذخيره اطلاعاتى ژنتيكى خاص خود را به همراه دارد. بر پايه همين تفاوت كوچك ويروس‌هاى هپاتيتى به انواع مختلفى تقسيم و نامگذارى مى‌شوند. با آنكه نشانه‌هاى اوليه بيمارى هپاتيت در تمامى انواع اين بيمارى مشابه است اما نوع و شدت آسيب‌هاى كبدى در هر يك متفاوت است. ويروس هپاتيت نوع C كه موجب بيمارى هپاتيت C مى‌شود يكى از اين ويروس‌هاى اين گروه است.

بيمارى هپاتيت C كه طبق آمارهاى موجود بيش از 170 ميليون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند با نشانه‌هاى عمومى بيمارى هپاتيت همراه است. علائمى مثل تهوع، اسهال و ضعف عمومى. اما زردى پوست يا زردى سفيدى چشم در بيمارى هپاتيت C ديده نمى‌شود. اين مسئله يكى از تفاوت‌هاى بارز اين نوع هپاتيت با ساير انواع هپاتيت است.

دوره خفتگى بيمارى، يعنى از هنگام ورود ويروس تا شروع فعاليت آن ممكن است بين دو تا 20 ماه به طول انجامد. اين امكان هست كه پس از ورود ويروس بيمارى هپاتيت C سيستم دفاعى بدن بتواند تا مدتى مقاومت كند. گلبولهاى سفيد كه در خون شناورند مى‌توانند ويروس‌ها و باكترى‌ها را ببلعند و آنها را در خود هضم كنند. ويروس بيمارى هپاتيت C ممكن است تا مدتى در گلبولهاى سفيد به صورت خفته باقى بماند اما اين ويروس مى‌تواند به دلايل نامعلومى فعال شود. شروع فعاليت ويروس گاه به يك سرماخوردگى ساده شبيه است. از آنجا كه بيمارى هپاتيت C با زردى همراه نيست غالبا فرد متوجه ابتلا خود به بيمارى نمى‌شود. اما فاكتورهاى كبدى خون كه ميزان فعاليت آنزيم‌هاى كبدى را نشان مى‌دهند به شدت بالا مى‌رود كه نشان‌دهنده بر هم خوردن تعادل در كبد و آغاز بيمارى است.

روند بيمارى در بيمارى هپاتيت C سريع‌تر و آسيب‌هاى حاصل از آن شديدتر است. از جمله آسيب‌هاى جانبى اين بيمارى دردهاى مفصلى و از بين رفتگى بافت كليه است. متأسفانه بيمارى هپاتيت C بيش از 80 درصد موارد به سيروز كبدى مى‌انجامد. با تشخيص سريع بيمارى و بهره‌گيرى از داروهاى كمكى و بازدارنده مى‌توان از تخريب بيشتر بافت كبد جلوگيرى كرد و بيمارى را تا حدى كنترل كرد.

هپاتيت‌ها به شدت مسرى هستند. مهمترين راه انتقال بيمارى هپاتيت C از طريق تماس مستقيم با خون فرد بيمار و آلوده است. متأسفانه اين بيمارى در زندانها و در معتادان تزريقى آمار بالايى نشان مى‌دهد.‌ درمان بيمارى بسيار پرهزينه و مشكل است. مهمترين راه مقابله جلوگيرى از انتقال ويروس است.

واكسن بيمارى هپاتيت C تا به امروز كشف نشده است. اما واكسيناسيون عليه هپاتيت نوع B بدن را بيش از 75 درصد نسبت به هپاتيت نوع C نيز ايمن مى‌كند.

  «ام اس چيست؟» ام اس هنگامي در بدن آغاز مي‌شود كه گلبول‌هاي سفيد كه نقش دفاعي در بدن دارند به ميلين كه حفاظتي براي رشته‌هاي عصبي است و كمك مي‌كند كه پيام‌هاي الكتريكي با سرعتي چندين برابر منتقل شوند، بجاي يك عامل بيگانه حمله مي‌كنند و هر بار كه اين گلبول‌ها به رشته‌هاي اعصاب مربوط به يكي از اندام‌هاي بدن حمله كنند، آن اندام دچار مشكل مي‌شود. «انواع ام اس» شايد بتوان گفت دو بيمار ام اس را نمي‌توان يافت كه چگونگي شروع و ادامه بيماريشان شبيه هم باشد ولي در كل بيماري ام اس را مي‌توان به چهار دسته‌ اصلي تقسيم كرد. 1-ام اس خوش‌خيم (Benign MS) كه در اين نوع فقط تعداد كمي حمله رخ مي‌دهد كه اين حملات نيز معمولا با بهبودي كامل همراه است. اين نوع ام‌اس در طي زمان بدتر نمي‌شود و معمولا موجب هيچ ناتواني ماندگاري نخواهد شد. 2- نوع عود كننده و فردكش يابنده (Relapsihg Remitting MS ) كه اكثر مبتلايان بيماريشان را با همين نوع آغاز مي‌كنند و به اين صورت است كه در آنها هر حمله بيماري، يك دوره آرام در پي دارد كه بيماران در اين مدت مشكلي ندارند، حمله‌ها نيز معمولا غير قابل پيش‌بيني‌اند. 3- نوع پيشرونده ثانويه (Secondary Progressive MS ) ، اين دسته مي‌توان ادامه نوع قبلي دانست يعني پس از چندين سال حمله‌ و آرامش بيمار به حدي مي‌رسد كه بدون وجود دوره‌هاي واضحي از حمله با گذشت زمان ضعيف‌تر مي‌شود. 4- نوع پيشرونده اوليه (Primary Progressive) در اين نوع بيماري هرگز حالت‌هاي عود يا فروكش را ندارند و از همان حالت ممكن است هر زماني متوقف شود يا همچنان بدتر شود. «علائم و مشكلات شايع در ام اس» تظاهرات و سير بيماري ام اس از شخصي به شخص ديگر متفاوت است. چشم‌ها نيز معمولا اولين و شايع‌ترين عضو درگير هستند، قدرت بينايي نيز معمولا در اشخاصي كه درگيري چشمي داشته‌اند تا حدي كاهش مي‌يابد. اندام‌هاي دست و پا نيز ممكن است دچار مشكلات حسي و حركتي شوند مثل احساس كرختي، به خواب رفتگي يا سوزن سوزن شدن، اشكال در راه رفتن و حركات اداري ديگر را مي‌توان نام برد. گوش‌ها گاهي دچار مشكلاتي نظير وزوز يا كاهش شنوايي مي‌شوند. احساس نياز مكرر به دفع ادرار، بند آمدن و احتباس ادرار، بي‌اختياري در دفع ادرار و بالاخره كاهش ميل و توانايي جنسي از مشكلاتي هستند كه در دستگاه ادراري - تناسلي بيماران به وجود مي‌آيند. از دست دادن تعادل هنگام راه رفتن خصوصا در تاريكي ممكن است به خاطر درگيري مخچه باشد به جزء اين موارد مي‌توان به مشكلاتي نظير تمركز حواس و گاهي بي‌حواسي، اضطراب، افسردگي، احساس درد در ماهيچه‌ها، اشكال در سخن گفتن، اشكال در اجابت مزاج اشاره كرد. گروهي از عوامل مي‌توانند زمينه ساز ايجاد مشكلات جديد باشند كه از آنها مي‌توان به گرما و رطوبت، وزرش‌هايي كه حرارت بدن را بالا مي‌برند، تب و مهمتر از همه اينها فشار روحي و عصبي كه استرس رواني مي‌گويند. «ام اس و فيزيوتراپي» يكي از مشكلات اصلي ما، ضعف و محدوديت در حركت است كه از طرفي به علت درگيري قسمت‌هاي حركتي در مغز و نخاع و از طرف ديگر به علت كم حركت شدن خود بيماران كه به يكي از اين عوامل مربوط مي‌شود؛ افسردگي و بي‌حوصلگي، ترس از افتادن و كم بودن تحرك داراي عوارضي مانند كوتاه و ضعيف‌تر شدن عضلات ، زخم بستر، يبوست و ... تفاوت بيماران ام اس با افرادي كه بعد از شكستگي و باز كردن گچ نيازمند به فيزيوتراپي هستند، در اين است كه فيزيوتراپي بيماران ام اس ، براي مدت نامحدودي صورت مي‌گيرد. منظور ما از انجام حركات فيزيوتراپي رسيدن به وضعيت بهتر جسمي و روحي است. «چه بخوريم؟» معمولا زماني كه فرد بيمار شد بعد از اين كه به دنبال دارو و درمان رفت به فكر مي‌افتد كه چه مواد غذايي استفاده كند و از چه غذاهايي پرهيز كند. تاكنون هيچ رابطه مشخص بين مواد غذايي و ام اس پيدا نشده است، حالا كه مي‌دانيم بوسيله رژيم غذايي نمي‌توان ام اس را درمان كرد ولي با يك برنامه‌ريزي خوب غذايي مي‌توانيم از يكسري عوارض بيماري جلوگيري كنيم. به عنوان مثال استفاده كافي از ميوه‌ها و سبزيجات علاوه بر تامين درصد بالايي از ويتامين‌هاي ضروري مي‌تواند به بهتر كار كردن دستگاه گوارش و جلوگيري از يبوست كمك بسزايي كند. ما مي‌توانيم آزادانه غذاهاي متنوعي مصرف كنيم و يا از هر برنامه غذايي كه مي‌پسنديم پيروي كنيم به شرطي كه حاوي مواد اصلي و ضروري بدن باشد. اين مواد شامل پروتيئن‌ها، هيدرات‌هاي كربن (نشاسته و قند)، چربي‌ها، ويتامين‌ها و املاح مي‌باشد. طبق جدول پيشنهادي انجمن ام اس آمريكا براي يك رژيم غذايي متعادل، بهتر است بخش اصلي غذا از هيدراتهاي كربن و سپس ميوه‌ها و سبزيجات، گوشت و سرانجام كمترين سهم آن از چربي‌ها باشد. «درمان ام اس» داروهاي موجود براي درمان ام اس از نظر كاربرد به سه گروه اصلي تقسيم بندي مي‌شوند، 1- براي حملات بيماري، در اين دوره زماني معمولا به صورت تزريقي وريدي و يا خوراكي تجويز مي‌شوند و معمولا طول هر دوره بين چهار تا هفت روز طول مي‌كشد. از اين مواد، متيل پردنيزولون (سولومدرول يا دپومدرول) بيشتر به كار مي‌رود و به جز آن از دگزامتازون، پروفيرون، بتامتازون هم استفاده مي‌شود. 2- براي كنترل علائم بيماري: بيش از 30 داروي مختلف به اين منظور به كار مي‌روند، مثلا از آمانتادين براي كم كردن اختلالات حركتي و از باكلوفن براي مقابله با سفتي عضلاني (اسپاسم) استفاده مي‌شود. 3- براي كنترل دوره بيماري: براي اين منظور سه دارو وجود دارد كه دو عدد از آن‌ها از دسته اينترفرون‌ها هستند، اينترفرون‌ها مواد پروتئيني هستند كه به طور طبيعي در بدن براي مقابله با بعضي عفونت‌ها توليد مي‌شوند. اين سه دارو عبارتند از: 1- اينترفرون بتا، يكA (آوونكس) 2- اينتروفرون بتا، يك B (بتاسرون)، 3- گلاتيرامراستات (كوپاكسون) از روش‌هاي درماني ديگر مي‌توان به تاثير خوب بعضي از اين روش‌ها دقيقا اثبات شده است مانند كاردرماني، فيزيوتراپي، گفتاردرماني و ماساژ . اما روش‌هايي ديگري هم هست كه بيماران نتايج خوبي از آن گرفته‌اند، مثل مديتيشن ، يوگا، هوميوپاتي، انرژي درماني و .... «چه كساني ام اس مي‌گيرند؟» هنوز چگونگي شروع ام اس دقيقا مشخص نشده است ولي امروزه دريافته‌اند كه مثلا شيوع اين بيماري در مناطق مختلف دنيا با هم متفاوت است. به عنوان مثال در كشورهاي شمال اروپا و آمريكا و افرادي نيز كه پوست، مو و چشم روشن دارند شيوع آن بيشتر ديده مي‌شود ولي در سياه‌پوستان و ژاپني‌ها كمياب است. همچنين ام اس در خانم‌ها بيشتر از آقايان ديده مي‌شود و شروع آن معمولا در سنين 20 تا 40 سالگي است. در مورد اثر مهاجرت به ابتلاء به ام اس ديده شده در افرادي كه قبل از 15 سالگي به سرزمين ديگري مهاجرت كرده‌اند ميزان شيوع بيماري مانند ميزان شيوع آن در مردم سرزمين جديد است. اين بيماري بيشتر در كساني بروز مي‌كند كه شخصيت خاصي دارند چنين افرادي معمولا مسئوليت پذير ولي حساس هستند كه هنگام بروز ناملايمات خيلي خودخوري مي‌كنند. 

آلرژيهاي بيني در نتيجه برخورد ذرات آلرژي‌زا با سلولهاي ديواره بيني بروز مي‌كنند.

 در اين حالت ابتدا ذرات آلرژي وارد بيني مي‌شوند.

ذرات آلرژي‌زا عبارت از گروههاي گياهان، گرد و غبار، كپك‌ها و هاگ كپك‌ها و پشم حيوانات هستند. اين ذرات با آنتي‌باديهاي موجود در سلولهاي بيني موسوم به IGE واكنش نشان مي‌دهد. اين امر باعث آزاد شدن هيستامين مي‌شود. هيستامين باعث عطسه، گرفتگي بيني و آب ريزش بيني مي‌شود.

اين سلولهاي بيني مواد ديگري نيز ترشح مي‌كنند. اين مواد باعث نفوذ گروهي از سلولهاي موسوم به ائوزينوفيل به ديواره‌ بيني مي‌شود. اين سلولها طي يك دوره 6 تا 24 ساعته به ديواره بيني سفر مي‌كنند.

اين سلولها موادي آزاد مي‌كنند كه مي‌توانند چندين ساعت پس از بروز علائم اوليه به اين علائم بيافزايند.

واكنش اول «واكنش ابتدايي» ناميده مي‌شود و علايمي كه چندين ساعت بعد از واكنش ابتدايي بروز مي‌كنند، واكنش مرحله‌ آخر ناميده مي‌شوند.

براي مثال فردي كه نسبت به پشم گربه‌ها حساسيت دارد به محض برخورد با يك گربه واكنش آلرژيك فوري از خود نشان مي‌دهد. اين جلمه ابتدايي ممكن است تا زماني كه فرد با حيوان در تماس است ادامه پيدا كند. هنگامي كه فرد محيط را ترك كند، علايم فروكش مي‌كند. پس از آن حركت سلولهاي ائوزنيوفيل منجر به بروز موج ديگري از علايم مي‌شود.

علايم و نشانه‌هاي آلرژي بيني شامل ترشحات بيني به صورت مايع سفيد و آبكي، سرفه، خارش گوش، آب ريزش چشم و قرمز شدن آن، خارش بيني، خشك شدن بيني، سختي تنفس و عطسه هستند كه واكنشهاي مرحله‌ دوم نيز بسيار شبيه هستند.

در مورد افرادي كه مبتلا به آلرژي مزمن هستند علائم ديگري نيز ممكن است مشاهده شود كه عبارت از خشكي مداوم بيني، كاهش حس بويايي، سردردهاي سينوسي، معمولا در ناحيه پيشاني، چانه و بين چشمها هستند.

افرادي كه مبتلا به آلرژي مزمن هستند حتي ممكن است با محركهاي غير آلرژيك نيز علائم آنها آغاز شود. اين محرك‌ها شامل هواي خشك، هواي سرد، دود سيگار و غبار موجود در هوا هستند.

عامل اصلي بروز آلرژي‌هاي بيني همانطور كه در بالا ذكر شد واكنش ميان سلولهاي ديواره‌ بيني و ذرات آلرژي‌زاست. براي پيشگيري از بروز اين حالت بايد توجه داشت كه بسياري از ذرات آلرژي، در هوا موجود هستند، بنابراين شايد براي برخي افراد پيشگيري امر دشواري باشد.

اما اگر عامل آلرژي فرد گربه‌ها و ساير حيوانات خاص باشد خارج كردن اين حيوانات از منزل در امر پيشگيري بسيار اهميت دارد. همچنين افرادي كه از گرد و غبار موجود در فضا دچار حالت آلرژي مي‌شوند، مي‌توانند در آپارتمانهايي با سقف، كف و ديوارهاي چوبي زندگي كنند.

افراد مبتلا به آلرژي شديد بيني بايد از مجاورت با دود تنباكو و دخانيات خودداري كنند. آنتي‌هيستامين‌ها از جمله ديفن هيدرامين يا كلورفنيرامين مي‌توانند علائم بيماري را متوقف كنند.

همچنين، استفاده از افشانه‌هاي استروئيدي مانند كرومولين به توقف آزاد شدن مواد سلولهاي بيني به داخل مجراي بيني كمك مي‌كند.

اين افشانه‌ها مانع از ترشح سلولهاي بيني و در نتيجه بروز علائم اوليه مي‌شوند. تشخيص آلرژيها اغلب با يك آزمايش سابقه‌ بيماري يا آزمايش جسمي صورت مي‌گيرد.

فرد ممكن است در مورد بروز علايم پس از تماس با عوامل آلرژي‌زا مانند تماس با گربه گزارش دهد.

برخي افراد ممكن است اين علائم را در فصلهاي خاص داشته باشند.

براي افرادي كه با علائم پيش‌رو مانند خشكي بيني مواجه مي‌شوند آزمايشهاي ديگري نيز تجويز مي‌شود. آزمايش آلرژي معمولا براي تشخيص فاكتورهاي ويژه كه باعث بروز علائم به طور منحصرا در افراد مي‌شود صورت مي‌گيرد.

در خصوص تاثيرات بلندمدت اين حالت بايد خاطرنشان كرد كه اين تاثيرات اغلب در افرادي بروز مي‌كند كه در دوره‌هاي طولاني و پي در پي از بيماري آلرژي رنج مي‌برند.

بروز حالت آلرژيك در درازمدت احتمال ابتلا به آسم را تا 4 برابر افزايش مي‌دهد. افرادي كه مبتلا به آلرژي‌هاي مزمن هستند، مانند افراد حساس به گرد و غبار، نيز بيشتر در معرض علائم مزمن و بلند مدت اين بيماري قرار دارند. هم چنين ابتدا به آلرژي براي دوره‌هاي طولاني مثلا از ابتداي فصل بهار تا آخر فصل پاييز دچار علائم مزمن و بلند مدت اين بيماري مي‌شوند.

اين علائم مزمن شامل سرفه‌هاي مزمن، گرفتگي شديد و دائمي بيني، كاهش ضمانت موكوس ( مايع مخاطي) بيني، درد در صورت، خستگي، فقدان حس بويايي، سردردهاي سينوسي و در حالتهاي شديد عفونتهاي سينوسي و آسم مي‌باشد.

بهترين و مهمترين راه درمان جلوگيري از مواجهه با عوامل آلرژيك وحساسيت‌زا است. در موارد كوتاه مدت اغلب مصرف آنتي هيستامين به طور خوراكي توصيه مي‌شود.

در موارد شديدتر تجويز دارو بر عهده پزشك خواهد بود. همچنين هر نشان جديد يا شديدتر حتما بايد با درمانگر در ميان گذاشته شود.