یک نگاه به دور و برتان بکنید. حتما آدمهایی را می‌بینید که همیشه در حال آه و ناله هستند. ما انتظار نداریم بعد از خدای نکرده فوت یکی از عزیزان‌تان یا شکست در یک پروژه تجاری خوشحال باشید اما فرق هست بین یک چنین ناراحت بودنی با اینکه همیشه غمگین زندگی کنید.

مطلب امروز ما درباره چنین آدمهای غمگینی است که فکر می‌کنند کائنات یک ماموریت دارد و آن هم گرفتن حال آنهاست! اگر شما چنین فردی هستید در ادامه با ما همراه باشید.

اگر هم از این آدمهای بسیار شادی هستید که گل هر مجلس و خانواده‌ای می‌شوید بد نیست یک نگاهی به این اشتباههای بزرگ بیاندازید. این جوری می‌توانید مطمئن باشید که هیچ کدام از لحظات شیرین زندگی‌تان را از دست نمی‌دهید.

اشتباه شماره یک

شادی صبر می‌کند تا همه چیز رو به راه شود و بعد می‌پرد بیرون !

زندگی بالا و پایین دارد. خیلی از مردم این مسئله را می‌دانند اما فقط آدمهایی مثل من که واقعا دلم پر از شادی است باورش کردیم. می‌دانید چرا می‌گویم دلم پر از شادی است؟ چون شرایطم را همانطوری که هست پذیرفتم و سعی می‌کنم به دنبال دلایلی برای شاد بودن بگردم.

پذیرفتن شرایط یعنی اینکه رویاپردازی را بگذاریم کنار. باور کنیم که حالا اینجا هستیم و تنها کار به درد بخوری که می‌توانیم انجام بدهیم این است که تلاش کنیم وضع را بهتر کنیم.

دنبال شادی گشتن و یاد گرفتن شاد زندگی کردن سخت‌ترین قسمت است. اما یادتان باشد اگر بخواهید غمگین فکر کنید آن وقتی که به پایین زندگی می‌رسید مشکلات چند برابر می‌شود و شما را غرق در خودش می‌کند.

اشتباه شماره دو

هر مسئله یک راه حل دارد

شاید فهمیدن این که چرا دروغ است سخت باشد. بگذارید حقیقت را بگویم. برای حل هر مسئله معمولا بیش از یک راه حل وجود دارد!

افرادی که از زندگی ناراضی هستند معمولا انعطاف‌پذیر نیستند. نمی‌خواهند باور کنند که می‌توانند شرایط را بهتر کنند. و قسم خوردند که هیچ وقت کمی مثبت‌تر نگاه نکنند!

فکر کنید و فکر کنید و فکر کنید." فکر کردن به راه بهتر "چند راه جلوی شما می‌گذارد که می‌توانید از بین آنها بهترین راه را پیدا کنید و به یک شرایط بهتر برسید. این راه‌ها منتظرند که شما پیدایشان کنید.

اشتباه شماره سه

من هیچ کنترلی روی زندگی و شرایطی که روزگار پیش می‌آورد ندارم

اکثر آدمهای غمگین واقعا باور کردند که کاملا ضعیف و بدون قدرت هستند و مثل یک مورچه افتادند زیر پای فیل زندگی! اصلا و ابدا هم نمی‌توانند شرایط را بهتر کنند. مشخص است اگر کسی خودش را در موقعیت یک ضعیف مطلق ببیند غم می‌ریزد توی دلش.

ایمان به خدا در باور ما خداپرستان یک جورهایی کمک می‌کند که از این احساس دوری کنیم.

اشتباه شماره چهار

بقیه باید بدانند من چه حسی دارم

افراد غمگین فکر می‌کنند که باید یک دستورالعمل داشته باشند. بقیه آن دستورالعمل را بخوانند و به سرعت متوجه شوند چی بگویند و چی کار بکنند که به تریج قبای آنها برنخورد !

خب این عملی نیست. هر کسی بخواهد بقیه مطابق میل او رفتار کنند و خودشان کیف دنیا را ببرند که نمی‌شود. افراد شاد یاد می‌گیرند چطور با بقیه تعامل داشته باشند تا این که عین بدبخت‌ها منتظر بشوند که بقیه تمام خواسته‌هایش را مو به مو اجرا کنند. عین بدبخت‌ها چون این قضیه هیچ وقت اتفاق نمی‌افتد.

اشتباه شماره پنج

هیچ وقت ناامید نمیشوم اگر فقط انتظار بدترین چیزها را داشته باشم

بگذارید رازی را بگویم که یکی از کلیدهای اساسی خوشبخت بودن است. برای تجربه شادی دائمی باید باور داشته باشید که این طبیعی است که گاهی ناامید باشید. درک کنید که اشکالی ندارد این قضیه و ناامید شدن مقطعی ( اگر اجازه ندهید دائمی بشود! ) نمی‌تواند شما و شادی‌هایتان را نابود کند.

آدمهای شاد شاد شاد هم قرار نیست همیشه امید داشته باشند که در این صورت مثلا به آنها می‌گویند «الکی خوش» که لقب واقعا جذابی نیست. تصورات شما از آینده می‌تواند احساس هیجان و لذت و امیدواری فوق‌العاده‌ای به شما هدیه کند. با منفی نگری از دستش ندهید.

اشتباه شماره شش

دیگران احمق و گیج و دست و پا چلفتی هستند

این که فکر کنید دیگران از شما پایین‌تر هستند یک اشتباه خیلی خیلی خطرناک است. به حرفهای مادر و پدرتان که به بقیه پدر و مادرها می‌گفتند بچه ما باهوش است توجه نکنید. همه پدر و مادرها از این حرف‌ها می‌زنند. این کار فقط و فقط باعث می‌شود که احساس تنهایی کنید و به مرور در یک محیط ایزوله از این تنها بودن‌تان احساس غم داشته باشید.

یادتان باشد اکثر مردم در یک سطح از بهره هوشی هستند و شما هم احتمالا در همان سطح ( کمی بالاتر ویا کمی پایین‌تر ) هستید. این غرورهای کاذب اکثرا بسیار گران برای شما تمام می‌شود.

اشتباه شماره هفت

واقعیت این است که همیشه باید به خراب شدن چیزها فکر کنیم

باید باور کنیم همه چیز حداکثر همان قدری خوب می‌شود که شما خوب تصورش کنید. یعنی چیزی بیشتر از چیزی که شما باور دارید خوب نمی‌شود. پس اگر می‌خواهید کاری درست انجام شود نباید فکر کنید که آن کار خراب می‌شود.

آدمهای غمگین همیشه دوست دارند برای خودشان مانع‌تراشی کنند و مرتبا با خودشان تکرار می‌کنند که نمی‌شود و خراب می‌شود و نمی‌توانم و به جایی نمیرسم. بدیهی است بعد از این همه منفی بافی غمگین می‌شوند دیگر.

این دروغ یک تضمین به شما می‌دهد. این که هرگز به هدفتان نمی‌رسید و کارها را خراب می‌کنید. در آخر راهی برای شما باقی نمی‌ماند جز بغل کردن زانوی غم.

اشتباه شماره هشت

دنیا محل خطرناکی است که همه بدبختی‌ها جمع شدند آنجا

در این دنیا سختی‌ها و دردهای زیادی هست. هیچکس نمی‌خواهد این را رد کند. آن دنیا را هم که خبر نداریم.

آدم‌های شاد این دردها را می‌بینند. برای انسانهایی که در درد و رنج هستند غمگین می‌شوند. اما غمگینانه زندگی نمی‌کنند. می‌دانید چرا؟

چون آنها درک کردند که این غم‌ها اجتناب ناپذیر است و نباید به آنها توجه کرد. باید به دنبال پیشرفت بود و یاد گرفت که چطور از لحظه لحظه زندگی لذت بیشتری برد و با اعتماد و شور و شوق و عشق به زندگی شاد لبخند زد.

1.دروغ گفتن

یکی از تله‌های تربیتی که والدین در آن می‌افتند، دروغ گفتن برای ترساندن بچه‌هاست. شاید شما هم برای این‌که فرزندتان، کاری را که از آن سرپیچی کرده، انجام دهد، به دروغ، محلی ترسناک را برایش توصیف کنید که همه بچه‌های بد و حرف‌گوش‌نکن به آن‌جا می‌روند. بعد، تهدید کنید که اگر آن کار را انجام ندهد، او را به آن مکان می‌فرستید. این موضوع، ذهن کودک شما را پر از ترس می‌کند و باعث می‌شود تا مدت‌های طولانی، از نزدیک شدن به بعضی مکان‌ها یا آدم‌های خاص، واهمه داشته باشد.  مادری را در نظر بگیرید که مجبور است سر کار برود و چون نمی‌خواهد دختر خواب‌آلودش، صبح زود و قبل از رسیدن به خانه مادربزرگ، یک گریه و زاری درست و حسابی راه بیندازد، به او می‌گوید: «اگر همین حالا ساکت نشی، می‌گم آقاپلیسه بیاد و ببردت زندان»! واضح است که از آن به بعد، دختر او، از تمام پلیس‌های شهر می‌ترسد.

روش درست: دروغ‌های مصلحتی، ممکن است گاهی به یاری‌تان بیایند و ترساندن کودک، به شما کمک کند تا او، حرف‌شنوی بیش‌تری داشته باشد، اما توصیه همیشگی کارشناسان تربیت کودک این است که با کودک‌تان صادق باشید. به‌عنوان مثال، این مادر می‌توانست به دخترش بگوید: «می‌فهمم که دلت نمی‌خواهد صبح زود بیدار شوی و تا خونه مادربزرگ، توی اتوبوس سرپا بایستی، من هم دوست ندارم سر کار بروم، اما مجبورم و چاره دیگری ندارم.» این روش باعث می‌شود او، احساس بهتری درباره صبح زود بیدار شدن و... داشته باشد.

2.تهدید کردن

یکی دیگر از اشتباهات رایجی که والدین مرتکب می‌شوند، تهدید کردن بچه‌هاست. به او نگویید «اگر دوباره زبانت را دربیاوری، تنبیه‌ات می‌کنم»؛ زیرا وقتی کودک را در چنین شرایطی قرار می‌دهید، علاقه او را برای لجبازی با خودتان، دوبرابر می‌کنید و مطمئن باشید او، کار بدش را تکرار خواهد کرد.

روش درست: تکرار جمله «اگر باز هم به خواهرت لگد بزنی، دیگه هیچ وقت نمی‌آییم پارک»، رفتار کودک شما را تغییر نمی‌دهد، بلکه باعث می‌شود فکر کند هنوز تا قبل از این‌که او را از محل بازی بیرون کنید، می‌تواند با چندتا لگد حسابی دیگر، خدمت خواهرش برسد. پس، بهتر است به او تذکر بدهید که اگر رفتارش را درست نکند، به خانه برمی‌گردید و در صورتی که آن را نادیده گرفت، بدون درنگ، به حرفی که زده‌اید، عمل کنید. این موضوع باعث می‌شود او، از جدیت شما مطمئن باشد.

3. خراب کردن وجهه پدر ومادر توسط یکدیگر

پشت هم را خالی کردن مقابل خواسته‌های بچه‌ها، یکی دیگر از خطاهایی است که هر پدر و مادری ممکن است انجام دهند. به‌عنوان مثال، اگر پدر خانواده، شرط بستنی خوردن را تمیز کردن اتاق قرار داده، شما هم پیرو این شرط باشید و از روی دل‌سوزی، در صورتی که فرزندتان، اتاقش را مرتب نکرده، به او بستنی ندهید.

روش درست: متحد بودن پدر و مادر، یکی از مهم‌ترین مسایلی است که باید توسط والدین رعایت شود. ممکن است شما روش‌های مختلفی برای تربیت و تنبیه کردن فرزندتان داشته باشید و می‌توانید در مورد آن‌ها با یکدیگر صحبت کنید، اما هرگز سعی نکنید مقابل فرزندتان، تلاش دیگری را کم‌تر جلوه دهید.

4. رشوه دادن

رشوه دادن به کودکان، آن هم وقتی باید وظیفه‌شان را انجام دهند، باعث می‌شود همیشه، از شما توقع جایزه داشته باشند. مادر یک دختر دو ساله، در این‌باره می‌گوید: «دختر من، هیچ وقت خوب غذا نمی‌خورد. به همین دلیل، یک بار به او پیشنهاد دادم که اگر غذایش را کامل بخورد، به او شکلات می‌دهم. از آن پس، او، هر بار پس از اتمام غذایش، از من انتظار شکلات یا آب‌نبات دارد.»

روش بهتر: گاهی کار خوب،  مستحق جایزه است، اما تشویق کردن بچه‌ها برای خوب رفتار کردن، بهتر از دادن وعده جایزه است. بهتر است به‌جای به کار بردن جمله «اگر امروز که رفتیم خانه خاله، پسر خوبی باشی، برایت اسباب‌بازی می‌خرم»، از جمله «من واقعا به تو افتخار می‌کنم که امروز، خانه خاله، پسر خوبی بودی و من را خوش‌حال کردی» استفاده کنید.

راه‌کارهای پیشنهادی ما

اگر فرزندتان، هنگام صحبت با شما، فریاد بزند و شما هم در مقابل، فریاد می‌زنید یا به او هشدار می‌دهید و عصبانی می‌شوید؟

همه اشتباه می‌کنند. به همین دلیل، خودتان را سرزنش نکنید و در مقابل، به فرزندتان بگویید از کاری که انجام داده‌اید یا حرفی که زده‌اید، پشیمان هستید و از این پس، قانون‌های جدید در خانه بگذارید.

حتی اگر شما فکر می‌کنید که روش تربیتی که داشته‌اید، باید به‌طور کل تغییر کند، در ابتدا، با دو قانون جدید شروع کنید و فرزندتان را با 20 قانون جدید، غافل‌گیر نکنید.

برای فرزندتان، بیش‌تر از دو یا سه حق انتخاب نگذارید. به این ترتیب، می‌توانید همیشه او را در کنترل‌تان داشته باشید.

به خودتان و فرزندتان زمان دهید. تغییر یک رفتار بد، همیشه، زمان می‌خواهد.

فنری که گاهی درمی‌رود!

وقتی دختر خردسالم، از سفر جادویی به خانه پدربزرگ و مادربزرگش برمی‌گردد، مثل فنری می‌شود که از جا در رفته؛ باید با همان تقلا، او را به زندگی برگردانیم. در این سفر جادویی، او هر کاری می‌خواهد، می‌تواند انجام دهد؛ حتی می‌تواند برای چندین ساعت غذا و خوراکی نخورد، کسی هم با قاشق دنبالش ندود. حالا من و همسرم را تصور کنید که باید با تلاش بسیار، او را دوباره به قوانین زندگی خودمان عادت دهیم.

این حرف‌های تکراری، دردسرهای همیشگی همه والدین است؛ چون همه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها فکر می‌کنند که بچه‌هایشان، با روش‌های تربیتی که در پیش گرفته‌اند، حتما نوه‌های عزیزتر از جان‌شان را می‌کُشند. این وسط، نوه‌ها، از موقعیت پیش آمده نهایت سوءاستفاده! را می‌کنند و حسابی، پنبه پدر و مادر را پیش پدربزرگ و مادربزرگ می‌زنند.

تنها راه والدین برای بهتر کردن اوضاع، نه درست کردن آن، حرف زدن است؛ آن هم با احترام، اما قاطعانه. ما هم همین راه  را در پیش گرفته‌ایم و هم‌چنان تلاش می‌کنیم تا  این دو جبهه! را به تعادل برسانیم. هیچ‌وقت از حرف زدن خسته نشوید؛ سرانجام، نتیجه خواهد داد.

۱ زوجین فراتر از مراسم عروسی را نمی بینند!

برخی از زوجین آنچنان غرق در مراسم عروسی می شوند که به مسائل دیگر فکر نمی کنند، درحالی که مراسم عروسی هر چقدر هم که با شکوه باشد یک روز بیشتر طول نمی کشد و پس از آن شما باید زندگی نویی را آغاز کنید.

۲ زوجین درصدد تغییر یکدیگر برمی آیند

به احتمال قوی شما به این علت با همسرتان ازدواج کرده اید که او را دوست دارید، در این صورت دلیلی برای تغییر دادن او وجود ندارد. راستش را بخواهید بیشتر بزرگسالان تغییر چندانی نمی کنند بنابراین بهتر است شما همسرتان را آن گونه که هست بپذیرید و به علت ویژگی های خاص او دوستش داشته باشید. تلاش برای تغییر دادن همسرتان باعث رنجش او و سست شدن پایه های ازدواج تان می شود.

۳ زوجین با خویشاوندان همسر خود رفتار شایسته ای ندارند

اگر در ارتباط با خویشاوندان همسر خود دچار مشکل شدید هر چه زودتر به فکر اصلاح آن باشید و در آشتی کردن پیشقدم شوید. زیرا تنها کسی که در این میان آسیب می بیند و خود را تحت فشار احساس می کند همسرتان است.

۴ زوجین در مشاجرات احساسات خود را کنترل نمی کنند

داشتن روحیه پرخاشگرانه یا فریاد کشیدن کمکی به حل مشکلات نمی کند در صورتی که مذاکرات منطقی و توأم با آرامش نتایج بسیار مثبتی دارد. اگر در زمان بروز مشاجره نتوانید احساسات خود را کنترل کنید زندگی زناشویی شما به خطر می افتد بنابراین هر کاری که از دست تان برمی آید انجام دهید، از قطع مشاجره گرفته تا مشورت با یک متخصص.

۵ زوجین از بحث های ضروری اجتناب می کنند

هیچ کس دوست ندارد راجع به مسائل ناخوشایند حرف بزند ولی پس از ازدواج چاره ای جز این کار ندارید! یادتان باشد هرگز مشکلات را نادیده نگیرید.

۶ زوجین درباره مسائل پیش پا افتاده مشاجره می کنند

تمام زوجین گاهی در مورد مسائل پیش پا افتاده جروبحث می کنند، از باز گذاشتن در خمیر دندان گرفته تا قرار دادن لباس ها بر روی مبل. وقت خود را صرف امور مهم تر کنید. درواقع اگر بدترین کاری که همسرتان انجام می دهد این است که جوراب کثیف خود را بر روی کف اتاق می اندازد شما باید خودتان را آدم خوش شانسی بدانید!

۷ زوجین گاهی حسادت می کنند

یادتان باشد همسرتان شما را به عنوان شریک زندگی خود انتخاب کرده و حسادت، وقت تلف کردن است. با این کار همسرتان به این باور می رسد که به او اعتماد ندارید و رنجیده خاطر می شود.

فراموش نکنید حسادت، در زندگی زناشویی حکم سم را دارد!

۸ زوجین گاهی مثل افراد مجرد رفتار می کنند

پس از ازدواج وقت آن فرا می رسد که بزرگ شوید! شاید شما در زمان تجرد اوقات خود را با دوستان تان می گذراندید ولی پس از ازدواج این کار، قابل قبول نیست. اکنون شما می دانید که چه کاری درست است و چه کاری نادرست. بنابراین کار درست را انجام دهید!

۹ زوجین دست از غرور خود برنمی دارند

اگر یکی از طرفین تمایلی به عذرخواهی کردن نداشته باشد و علائق همسرش را نادیده بگیرد پایه های ازدواج سست می شود، غرور، مانع از حل مشکلات می شود. درواقع شما باید مسئولیت اقدامات خود را بپذیرید.

۱۰ زوجین وقت کمی را در کنار یکدیگر می گذرانند

شما باید زندگی مشترک خود را همانند یک گل بدانید همان طور که گل ها بدون آب، آفتاب و مراقبت پژمرده می شوند زندگی زناشویی نیز نیاز به مراقبت دارد. طوری برنامه ریزی کنید که اوقات مفیدی را در کنار همسرتان بگذرانید.

۱۱ زوجین برای بچه دار شدن شتاب می کنند

برخی از زوجین بلافاصله پس از ازدواج بچه دار می شوند. در صورت امکان مدتی دست نگه دارید زیرا پس از بچه دار شدن دیگر فرصتی برای تنها ماندن با همسرتان پیدا نخواهید کرد هرچه باشد بچه ها در کانون توجه خانواده قرار دارند!

۱۲ زوجین زیربار قرض می روند

زیربار قرض رفتن در ابتدای ازدواج بسیار مشکل ساز خواهد بود. با برنامه ریزی درست هرچه زودتر قرض های خود را بپردازید تا شب ها راحت تر بخوابید!

۱۳ زوجین انتظارات غیرواقع گرایانه از ازدواج دارند.

اگر فکر می کنید ازدواج صرفاً قدم زدن در پارک است در اشتباه هستید! زندگی زناشویی فراز و نشیب زیادی دارد و مدتی طول می کشد که پایه های ازدواج شما مستحکم شود. فکر نکنید تمام مشکلات پس از ازدواج حل می شوند. یادتان باشد برخی از مشکلات هرگز حل نمی شوند ولی مسأله مهم نحوه کنار آمدن با آنهاست.

۱۴ زوجین اجازه می دهند اوضاع بدتر شود

هرگز اجازه ندهید مشکلات پیچیده تر شوند. اگر از مسأله ای ناراحت هستید آن را به زبان آورید. اگر احساس می کنید که بار تمام مسئولیت ها به دوش شماست دست از انجام این کارها بردارید. بدترین کار این است که اجازه دهید رنجش از همسرتان در وجود شما رشد کند. این مسأله نتیجه ای جز از بین رفتن عشق ندارد.

۱۵ زوجین نسبت به احساسات همسر خود بی تفاوت هستند

انسان ها با یکدیگر تفاوت دارند و در شرایط مختلف واکنش های متفاوتی نشان می دهند. شما پس از مدتی می توانید برخی از واکنش های همسرتان را حدس بزنید ولی هرگز درمورد کارهای او قضاوت نکنید بلکه آنها را بپذیرید و برای آرام کردن همسرتان هر کاری که از دست تان برمی آید انجام دهید.

۱۶ زوجین بدون مشورت با همسرشان تصمیم گیری می کنند.

شما در زمان تجرد شخصاً درمورد مسائل مختلف تصمیم گیری می کردید، به عنوان مثال درمورد اینکه پس از کار به کجا بروید، تعطیلات خود را چگونه بگذرانید، پول خود را صرف چه کارهایی کنید،...

ولی پس از ازدواج همسرتان نیز حق دارد در این تصمیم گیری ها سهیم باشد.

۱۷ زوجین نسبت به تفاوت ها یا اشتباهات همسرشان بردباری به خرج نمی دهند.

وقتی ازدواج می کنید در واقع همسرتان را با تمام ویژگی های مثبت و منفی پذیرفته اند. پس، انصاف نیست که در برابر مسائل جزئی عصبانی شوید.

۱۸ زوجین به حریم خصوصی یکدیگر احترام نمی گذارند

هرکسی نیاز دارد زمانی را صرف خودش کند و در فضایی آرام به کار مورد علاقه اش بپردازد. چنین امکانی را برای همسرتان فراهم کنید.

۱۹ زوجین قدر همسر خود را نمی دانند

به یاد آوردن تمام دلایل علاقه شما به همسرتان و قدردانی از زحمات او نیاز به زمان دارد ولی این کار برای پایه ریزی یک زندگی زناشویی موفق ضروری است. اگر زحمات همسر خود را از یاد ببرید و یا از او توقعات بیش از حد داشته باشید مشکلات آغاز می شود.

۲۰ زوجین در برطرف کردن نیازهای عاطفی همسر خود کوتاهی می کنند

یکی از وظایف مهم زوجین این است که از نظر عاطفی به همسر خود توجه کنند و زمینه رضایت او را فراهم آورند ولی متأسفانه این مسأله نادیده گرفته می شود.

تصور ما از عشق و انتخاب همسر آینده، تصوری است که از خانه در ذهن ما شکل گرفته است؛ برای مثال اگر در خانه «طردشدن و عدم پذیرش» حاکم بوده، عشق را این گونه می فهمیم. گاهی در عشق، از فضای آشنای کودکی مان می گریزیم. برخی افراد خانواده خود را نپذیرفته اند و همواره مایل به فرار از خانه بوده اند. آنها در تجربه عشق دقیقا افرادی را متضاد با ویژگی های اعضای خانواده انتخاب می کنند. چنانچه فردی در دوران کودکی خود ناکامی زیادی را تحمل کرده باشد یا مطلقا تجربه ناکامی نداشته باشد، شکست عشقی موجب افت اعتماد به نفس در او شده و احساس خشم می کند که ممکن است با انتقام همراه شود.

کاهش آسیب های شکست عاطفی

·باور کنیم که عشق، پدیده ای هیجانی قابل مدیریت و کنترل است.

·هویت عاشق نباید از بین برود و هویت فردی در کنار هویت ارتباطی باید حفظ شود.

. چنانچه باور کنیم هیجان عشق با گذشت زمان، فروکش خواهد کرد، از هرگونه ایده آل سازی دست برمی داریم.

·اولین ارزیابی ما در ارتباط عاشقانه هرگز واقع بینانه نیست و بعد از مدیریت هیجانی، باید بار دیگر فرد موردنظر را مورد ارزیابی قرار دهیم و چنانچه به تنهایی قادر نیستیم، از دیگران کمک بگیریم.

·هنگامی که به فرد به خصوصی توجه می کنیم، عواطف ما بر او متمرکز می شود. بهتر است، توجه خود را به امور دیگری مانند کار، مطالعه و ورزش متمرکز کنیم.

جلوگیری از قربانی شدن در ارتباط عاطفی

برای این که قربانی یک عشق نافرجام نشوید، باید به پیام های نگران کننده در ارتباط عاطفی توجه کنید. این پیام ها عبارتند از

·مالکیت: «با دیگران صحبت نکن، این جوری بپوش. اونجا نرو.»

·نباید از این پیام چنین برداشت هایی داشته باشید: «چقدر من رو دوست داره. بهم تعصب داره. دوریم رو نمی تونه تحمل کند.»

.واکنش صحیح به این پیام، قاطعیت است. روابط عاطفی، به معنای از دست دادن، هویت و استقلال فردی نیست. باید بی درنگ و قاطعانه، مرزها و نیازهای خود را اعلام کنید، چنانچه تغییر قابل توجهی در رفتارهای او ایجاد نشد، توصیه می شود، رابطه، تعدیل و قطع شود.

·ایده آل جلوه کردن: «تو فوق العاده ای، عین تو پیدا نمی شه، بدون تو نمی تونم زندگی کنم».

· چنین برداشتی از این پیام صحیح نیست؛ «عاشقمه». در ابتدای تمامی روابط عاطفی، چنین پیام هایی متداول است اما چنانچه این پیام ماندگاری داشته و با این پیام همراه شود که «هرطور رفتار کنی، دوستت دارم»، جای تامل دارد. واکنش صحیح، مواجه ساختن طرف مقابل با ویژگی های واقعی شماست. او را یاری کنید تا ناکامی های کوچک ارتباطی را تجربه و باور کند که شما نقاط ضعفی دارید که شاید باب میل او نباشد.

·خشم های شدید و ناگهانی: هرگز بروز چنین حملاتی را شوخی نگرفته، موقتی قلمداد نکنید. بلافاصله از متخصصان بهداشت روان برای بررسی رابطه یاری بگیرید.

توصیه هایی برای عشاق ناکام

·اگر پس از تجربه ناکامی در عشق، خشم زیادی را تجربه کرده و با افکار انتقامجویانه اجباری و تکرار شونده مواجهید، از متخصصان بهداشت روان و نزدیکان، درخواست کمک کنید.

·درمورد اینکه چه کارهایی را می توان برای حل مشکل انجام داد، بیندیشید و با دیگران، ترجیحا افراد بالغ مطرح کنید.

·با دیگران درددل کنید و خود را تسکین دهید.

·باور کنید که خشمگین هستید و خشم، اجازه هر نوع رفتار مناسبی را از شما سلب کرده است.

·افکار خود را وارسی کنید؛ چنانچه به تنهایی قادر نیستید از دیگران کمک بگیرید، ردپای خطاهای شناختی را در پیدایش خشم شدید خود جست و جو و اصلاح کنید.