معمای باباکوهی

در کنار شهری کوهی قرار داشت که بر بالای آن خانقاهی بود و پیرمردی جهاندیده و خردمند در آن زندگی میکرد که روزها را به مطالعه و تفکر میپرداخت. مردم شهر او را بابا کوهی مینامیدند و میگفتند که او جواب هر سوالی را میداند. حتی بعضی ها او را صاحب "کرامات" هم میدانستند، یعنی معتقد بودند که او از غیب هم خبر دارد!

روزی جوانی تیزهوش، گستاخ و جویای نام خواست او را آزمایش کند. به مردم گفت که من امروز به نزد او میروم و از او سوالی میکنم که او یا نتواند جواب دهد و یا اگر هم جواب دهد جوابش اشتباه باشد. مردم مشتاق شدند بدانند او چه سوالی از پیرمرد خواهد کرد به همین دلیل خواستند که با او همراه شوند.

جوان گنجشکی گرفت و در جیب خود پنهان کرد و با جمعی از مردم به پیش پیرمرد رفت. به پشت در خانقاه که رسید در زد. پیرمرد داشت در را باز میکرد که جوان گنجشک را از جیب در آورد و طوریکه نه مردم متوجه بشوند و نه پیرمرد، آنرا در پشت سر خود پنهان کرد. آنگاه رو به پیرمرد کرد و گفت : مردم در باره ی شما خیلی ادعا میکنند و میگویند که جواب هر سوالی را میدانید و حتی از عالم غیب هم خبر دارید! من امروز میخواهم ثابت کنم که سوالهایی هم هستند که شما جوابهای آنها را نمیدانید یا اگر هم جواب بدهید جواب تان اشتباه باشد. حالا میخواهم یکی از این سوالها را از شما بپرسم. پیرمرد پذیرفت.

جوان گفت : من گنجشکی در پشت سرم دارم. به من بگو آیا گنجشک زنده است یا مرده؟ پیرمرد لحظه ای فکر کرد و بعد گفت: جوان، سوال شما جواب ندارد. مرد جوان به هوشمندی پیر مرد پی برد و به خردمندی او اعتراف کرد. جلو رفت و دست او را بوسید.

با آنکه پیر مرد از غیب خبر داشت( اینطور فرض کنیم ) بر اساس چه استلال عقلی جوابی روشن به جوان نداد و جوان هم با همین جواب قانع شد؟

نانو تكنولوژي چيست ؟؟؟

نانو تكنولوژي چيست ؟؟؟

توصيف نانوتكنولوژي كار ساده و آساني نيست ولي مي‌توان به‌صورت کلي بدين‌صورت آن را تعريف كرد : سروكار داشتن با ابزار و مواد كه حداقل در يكي از ابعاد طول، عرض، ارتفاع (ضخامت)كمتر از nm100 يا 9ـ10 × 100 متر باشد. واقعيت آن است كه در اين مقياس بسياري از قوانين فيزيك كلاسيك از درجه اعتبار ساقط مي‌شود و ماهيت فيزيك كوآنتمي محقق مي گردد. عليرغم آنكه در سال‌هاي اخير به نانوتكنولوژي توجه زيادي شده اما نانوتكنولوژي يك علم نوظهور نيست بلكه مبحثي كاملاً متداول در بين محققان، رسانه‌هاي خبري، جامعة سرمايه‌گذاري و ... مي‌باشد و تنها در سال‌هاي اخير توجه بيشتري به اين واژه شده است. هر چند برخي اظهارنظرها در مورد نانوتكنولوژي با مبالغه همراه است، اما مبالغه نيست اگر بگوييم نانوتكنولوژي موجب تغيير ماهيت در بيشتر صنايع مي‌شود. نانوتكنولوژي توانمندي توليد مواد، ابزارها و سيستم‌هاي جديد با در دست گرفتن كنترل در سطوح مولكولي و اتمي و استفاده از خواصي است كه در آن سطوح ظاهر مي‌شود. از همين تعريف ساده برمي‌آيد كه نانوتكنولوژي يك رشته نيست، بلكه رويكردي جديد در تمام رشته‌ها است. هنگامي‌كه در سال 1959 ريچارد فاينمن گفت: "تا آنجائي كه من مي‌دانم قوانين فيزيكي هيچ تناقضي با امكان آرايش اتم به اتم مواد ندارد. ما بايد اين مفهوم را كه تأثيراتش در مقياسي ميكروسكوپي به اثبات رسيده است در مقياس مولكولي نيز به‌كار بريم. توليد قطعات به جايي مي‌رود كه ما مي‌خواهيم. البته با قرار دادن آنها در جايي كه مي‌خواهيم!" نمي‌دانست كه اولين سنگ بناي نانوتكنولوژي را پايه‌گذاري مي‌كند . براي نانوتكنولوژي, كاربردهايي را در حوزه‌هاي مختلف از غذا، دارو، تشخيص پزشكي، بيوتكنولوژي، الكترونيك، كامپيوتر، ارتباطات، حمل‌و نقل، انرژي، محيط زيست، مواد، هوافضا و امنيت ملي بر شمرده‌اند. كاربردهاي وسيع اين عرصه به همراه اثرات اجتماعي، سياسي و حقوقي آن، اين فناوري را به عنوان يك زمينه فرارشته‌اي و فرابخشي مطرح نموده است. به طوريکه به نظر مي آيد هر صنعتي كه در امر سرمايه‌گذاري در نانوتكنولوژي كوتاهي كند، خود را در معرض خطر قرار خواهد داد.

كاربردهاي نانو تكنولوژي

كاربردهاي نانوتکنولوژي 1توليد مواد و محصولات صنعتي تأثير نانوفناوري بيش از هر چيز در زمينه ساخت انواع مواد مي‌باشد. از طريق نانوفناوري مي‌توان موادي با استحكام بالا در مقابل حرارت , سايش، فشار كششي و با وزن كم, مواد هوشيار، محرك و مواد مورد مصرف در الكترونيك، بيوتكنولوژي و … تهيه كرد. امكان سنتز بلوك‌هاي ساختماني در ابعاد نانو و تركيب دقيق و چيدن آنها در ساختارهاي بزرگتر كه داراي خواص بيولوژيكي، الكترونيكي، مكانيكي، حرارتي و بوجود خواهد آمد. راه‌هاي جديدي براي ساخت محصولات شيميايي و دارويي ارائه مي‌دهند. از طريق ساخت مواد مي‌توان به كاربردهاي زير دست پيدا كرد. داروسازي: استفاده از نانوذرات براي جذب از راه پوست و چشم‌ها (خيلي لذت بخش‌تر از تزريقات) و استنشاق، به منظور جلوگيري از تخريب دارو توسط آنزيم‌هاي معده كه خوشبختانه در شش‌ها وجود ندارند, نانوكپسول‌ها براي آزادسازي تدريجي دارو در بدن و درختسان‌ها براي دارورساني از مواردي است که مي توان به آنها اشاره کرد. انرژي خورشيدي: پيل‌هاي خورشيدي با دوام‌تر و كاراتر با اميد كاهش واقعي قيمت‌ها هم اكنون در حال پيشرفت هستند. برخي از اين پيل‌ها حتي هيدروژن توليد خواهند كرد. پيل‌هاي سوختي:‌ شركت NEC اميدوار است كه اين پيل‌ها را در سال‌هاي 2003 تا 2004 به بازار عرضه كند. در پيل‌هاي سوختي در مرحله كاهش اكسيژن بر روي كاتد مي‌توان از الكترودهاي مخصوصي كه از پلاتين بر پايه نانوکلاسترتهيه شده اند استفاده كرد، كه نقش الكترود‌كاتاليستي دارند و در دستور كار پروژه‌هاي وزارت انرژي آمريكا قرار دارند. صفحات نمايش و صفحات الكترونيكي كاغذي: انتظار مي رود كه نمايشگرهاي صفحات الكترونيكي مبتني بر گسيل ميدان از نانولوله‌هاي كربني در دو سال آينده نمايشگرهاي كريستال مايع را كنار بزند. نانولوله‌ها: نانولوله‌هاي چند جداره نوع پست و ارزان ، هم‌اكنون در حال ورود به كامپوزيت‌ها هستند؛ البته نه به منظور بهبود خواص بلكه با هدف كاهش وزن اين تركيبات، نانولوله‌هاي تك جداره نيز در زمان طولاني‌تر اثر خيلي بزرگتري خواهند داشت. تكنولوژي‌هاي ذخيره‌سازي: حافظه مغناطيسي با قابليت دسترسي اتفاقي (RAM) و هارد ‌ديسك‌هاي ترابايتي نانولوله‌اي در چند سال آينده وارد بازار خواهند شد. مواد توده‌اي نانوكريستالي يا فولادهاي شامل نانوذرات. بعضي شركت‌ها هم‌اكنون فولادهايي را كه نانوذرات كربن در طي مرحله رول كردن به آن افزوده شده است را مورد استفاده قرار مي‌دهند. لايه نشاني: از سازندگان اتومبيل گرفته تا معمارها, مشغول تحقيق بر روي لايه‌هاي خيلي محكم با خصوصيات ويژه‌اي مثل الكتروكروميك (رنگ‌پذيري الكتريكي) يا خود پاك‌كنندگي هستند. حسگرها: مطالعات فراواني در زمينه حسگرهاي بيوشيميايي كه از نانوسيم‌ها و نانولوله‌ها ساخته شده‌اند در حال انجام است. آناليز زيستي: ابزارهايي كه از ميكروسكوپ‌هاي نيروي اتمي و نقاط كوانتومي استفاده مي‌كنند. هم‌اكنون در حال آماده‌سازي براي عرضه به بازار هستند. منسوجات: نانوفيبرها هم ‌اكنون در پوشش‌هاي مقاوم در برابر گرما، قابل استفاده هستند. به زودي نانوفيبرهايي كه از طريق الكتريكي بافته شده‌اند و فيبرهايي كه با نانولوله‌ها بهبود يافته‌اند نيز به بازار ارائه مي شود

آیا علم به پايان خود رسيده است؟

آیا علم به پايان خود رسيده است؟



با تحقيق در مورد اسرار طبيعت، موضوعات پيچيده و حيرت آور بسياري بر ما روشن شد و جريان سيلاب وار توسعه به شكل مهارگسيخته اي شدت يافت.

در ابتداي قرن بيستم بسياري گمان مي كردند كه علم به پايان خود رسيده است، اما گذشت زمان نشان داده است كه دستاوردهايي كه از نتايج پژوهش دانشمندان برجسته حاصل شده است، جنبه هايي از طبيعت بر بشر آشكار شد كه اتفاقا از اهميت بسيار بيشتري برخوردار بود. هر چند فهرست اين اكتشاف ها بسيار بلندبالاست اما در اين بين پنج مورد از اهميت بسيار بيشتري برخوردار بودند، يا تأثير شگرف تري بر زندگي روزمره انسان داشته و يا بينش عميق تري از پديده هاي كيهان در اختيار ما قرار دادند.اما پنج مورد منتخب عبارت بوده از: پرواز، مسافرت فضايي، نسبيت، تئوري كوانتوم و دارو. 

اگر بخواهيم از زماني نام ببريم كه بشر به طور كامل بر طبيعت مسلط شده است، شايد هيچ زماني بهتر از آستانه قرن بيستم به نظر نرسد. در آن هنگام فيزيكدانان توانستند با استفاده از مقدار كمي سيم و آهن ربا قدرت عظيم برق را رام كرده و به خدمت انسان درآورند. الكتريسيته خانه ها را روشن كرد، غذاها را پخت و چرخ هاي صنعت را به گردش درآورد. الكتريسيته صداها را از شهري به شهر ديگر و پيام هاي تلگرافي را به آن سوي درياها انتقال داد. در همين هنگام شيميدان ها مواد بيهوشي و ضدعفوني كننده را ساختند. با توليد اين مواد، عمل هاي جراحي بدون درد و بي خطر شد. زيست شناسان اسرار واكسن ها را كشف كرده و توانستند بر بلاي آبله و هاري غلبه كنند. مهندسان توانستند با ساخت خط آهن هاي بين قاره اي از زمان طولاني، ملال آور و پرخطر سفرهايي كه چندين ماه طول مي كشيد بكاهند. معماران توانستند با ساخت آسمانخراش ها، فضا را توسعه دهند. بشر توانست با استفاده از بالن به پرواز در آيد و اگر كمي بيشتر ماجراجو بود، با گلايدر پرواز كند. تعداد اختراعات آنچنان زياد شد، اكتشافات آنچنان زيادي صورت گرفت كه واقعا به نظر مي رسيد كه ديگر كار جديدي باقي نمانده است كه كسي انجام دهد. چارلزدوئل مسئول اداره ثبت اختراعات آمريكا ادعا كرد: «تمام چيزهايي را كه بتوان اختراع كرد، تاكنون اختراع شده است.»

در مسير پيشرفت

براي آن كه اثبات شود، دوئل در اشتباه بود، مدت زيادي طول نكشيد. طي صد سالي كه از اظهارنظر وي گذشته است، اداره اش بيش از 5 ميليون اختراع را به ثبت رسانده است. اگر چه اختراع «محافظ چشم براي مرغ ها» كه به شماره 730918 به ثبت رسيده است، نتوانست تغيير چنداني در بنيان هاي اجتماع به وجود آورد، ده ها هزار ابداع ديگر چنين تأثيري داشتند. فقط يك اختراع، يعني اختراع موتورجت، نحوه كار و تفريح ما را به شدت متحول كرده است، چرا كه امكان انتقال سريع كالا و انجام سفرهاي كم هزينه را ميسر ساخت. با نگاهي به اين حجم انبوه اختراعات كه طي قرن گذشته صورت گرفته است، اين سئوال به ذهن خطور مي كند كه از بين چند ميليون كشف علمي انجام شده، كداميك از اهميت بيشتري برخوردار است؟ و چه كسي بهتر از استفن هاوكينگ (Stephen Hawking)، فيزيكداني كه اغلب از وي با عنوان برترين متفكر پس از اينشتين ياد مي شود، مي تواند به اين پرسش پاسخ دهد. 

هاوكينگ كه به استفاده از تجهيزات رايانه اي مخصوص سخن مي گويد در پاسخ اين پرسش مي گويد: «سئوال احمقانه اي است. تمام اكتشاف ها از اهميت يكساني برخوردارند.» يقينا استفن هاوكينگ، برج عاج نشين علم، صحيح مي گويد. اما در دنياي فعاليت هاي روزمره، جدا كردن برندگان از بازندگان نه تنها ممكن، بلكه در بسياري مواقع ضروري است. درست هم اكنون، كه علي رغم مواجهه با محدوديت فضا در يك نشريه، بايد دستاوردهاي صد سال ابداعات علمي را بيان كنيم. اما مي توان پنج دستاورد عمده را كه به اعتقاد ما بيشترين تأثير را داشته اند، مورد بررسي قرار داد. چهار دستاورد بزرگ بشري يعني پرواز، مسافرت هاي فضايي، تئوري نسبيت و مكانيك كوانتوم به همراه دارو، مواردي است كه فهرست ما را تشكيل داده اند. علت انتخاب مورد پنجم؟ شايد فكر كنيد انتخاب ما بسيار عجيب است، اما در نظر داشته باشيد كه بدون اين مورد نمي توانستيم سياره اي با 6 ميليارد سكنه داشته باشيم. در حقيقت ما اين مورد را به عنوان مهمترين كشف قرن بيستم مي شناسيم.

به سوي آسمان

در آغاز قرن، به نظر مي رسيد كه پرواز، آرزوي ديرينه بشر، هنوز هم رويايي دست نيافتني است. زماني كه جورج واشنگتن پسربچه اي بيش نبود، دانيل برنولي، رياضيدان سوئيسي تشريح كرد كه چگونه بال خميده مي تواند هواپيمايي را به آسمان ببرد.

پيش از آنكه اولين رئيس جمهور آمريكا فوت كند سر جورج كيلي (Sir George Cayley) فيزيكدان انگليسي بدنه كلي هواپيماهاي امروزي - بال هاي ثابت براي بلند كردن و دم براي كنترل و پايدار كردن هواپيما - را طراحي كرد و زماني كه برادران رايت با دوچرخه ورمـي فتند، پيشگامان پرواز، يـعنـي اوتـو ليلينتال (Otto Lilienthal) در آلـمـان و اكـتـاو چـانـوت (Octave Chanute) در ايالات متحده سرگرم انجام آزمايشات خود بودند تا ركورد 4 هزار پرواز خود را ثبت كنند. مسئله به حركت در آوردن بال در هوا، تا نيروي لازم براي پرواز تأمين شود، پيش از آن حل شده بود. مكانيك هايي كه سرگرم ساخت موتورهاي احتراق داخلي سبك وزني براي كالسكه هاي بدون دوچرخه هاي موتوردار بودند، موتورهاي عالي براي هواپيما ساختند. به رغم تمام اين پيشرفت ها، يك قسمت از اين پازل بزرگ پيدا شده بود. وقتي كه برادران رايت اين قطعه را پيدا كردند، شايسته عنوان پدران هوانوردي شناخته شدند.

تغيير در طرح ها

بسياري از اكتشاف ها طي يك اتفاق صورت گرفته است. برادران رايت راز پرواز را طي يك اتفاق- در حقيقت طي دو اتفاق- كشف كردند. اولين اتفاق در زمستان 86- 1885 روي داد و ويلبر، برادر بزرگتر، كه در بازي هاكي مصدوم شده بود از كالج مرخصي گرفت. وي در خانه بستري شد و خود را با خواندن كتاب هاي كتابخانه پدر سرگرم كرد و شيفته گزارش هايي شد كه روزنامه ها و مجله ها از ليلينتال، هوانورد آلماني ارائه كردند. در اين گزارش ها اخباري در مورد مرگ ليلينتال كه در آگوست 1896 به دليل سانحه گلايدر روي داد، وجود داشت كه به گفته زندگي نامه نويسان برادران رايت، آنان را تشويق كرد كه ادامه تحقيق ها را پي بگيرند. برادران رايت نيز درست مثل ليلينتال با اين مسئله علمي برخورد كردند و اطلاعات مورد نياز خود را از تونل بادي كه در كارگاه دوچرخه سازي خود در ديتون اوهايو ساخته بودند، به دست آوردند. آنها از اين بخت نيز برخوردار بودند كه با چانوت كه مهندس عمران و سازنده راه آهن بود و بعدها باشگاه گلايدرسواري در نزديكي شيكاگو راه انداخت، آشنا شوند. دوستي برادران رايت با وي تا زمان مرگش كه در سال 1910 روي داد، ادامه داشت.

برادران رايت دريافتند كه شكل مهم براي انجام پرواز به وسيله هواپيماهاي سنگين تر از هوا ايجاد نيروي بالابرنده هواپيما نيست، بلكه كنترل آن در هوا است. راه حل آنان براي اين مشكل اگرچه عالي نبود، اما واقعا هوشمندانه بود. خلبان بالاي بال پائين و روي يك صندلي كه به سيستم انحراف بال متصل بود مي نشست. با حركت دادن بدن به سمت چپ و راست زاويه حمله در يك بال افزايش و در بال ديگر كاهش مي يافت. نتيجه آن كه خلبان مي توانست هواپيما را حول محور طولي بگرداند و همانطور كه دوچرخه مي تواند در يك پيچ دور بزند، هواپيما نيز تغيير جهت دهد. البته بعدها شهپرها (ailerons)، دريچه هاي كوچكي كه در انتهاي بال نصب مي شدند، سيستم انحراف را منسوخ كردند. خلاصه آن كه تا زماني كه برادران رايت راه حل خود را ارائه نكرده بودند، پرواز روياي غيرممكني بود. برادران رايت طي سال هاي پس از پرواز سرنوشت سازشان در 17 دسامبر 1903 در كيتي هاوك (KittyتHawk)، طرح هواپيماي خود را اصلاح كردند.آنها اولين ماشيني را كه عملا قادر به پرواز بود، در سال 1905 ارائه كردند. يكي از شركت هاي وابسته به ارتش آمريكا در سال 1909 هواپيمايي خريداري كرد كه مي توانست به مدت يك ساعت و با سرعت متوسط 65 كيلومتر در ساعت پرواز كند. با آزمايش ها و تحقيق هايي كه طي ده سال بعد ارتش انجام داد، هواپيما ها نيز همانند اسلحه و مواد منفجره به يكي از تجهيزات نظامي بدل شدند.

عصر ماجراجويان

بسياري بر اين عقيده اند كه خلبانان در توسعه هوانوردي در فاصله بين دو جنگ نقش بسيار عمده اي ايفا كردند. در حقيقت سهم عمده اي از اين توسعه به اداره پست ايالات متحده تعلق دارد. ارائه خدمات پست هوايي عاملي براي ساخت هواپيماهاي سريع تر بود. خلبانان نيز سعي داشتند مهارت هاي خود را توسعه داده و به سايرين نيز آموزش دهند. اما در آلمان نيروهاي شيطاني دست به كار شدند. از آنجايي كه معاهده اي كه پايان بخش جنگ جهاني اول بود محدوديت هايي را به بار آورد دولت آلمان عمده كارهاي توسعه اي خود را سري انجام مي داد. نيروي هوايي جديد آلمان كه طي جنگ داخلي اسپانيا به آسمان برخاست طعم اولين جنگ جديد هوايي مدرن را به جهانيان چشاند. با تجربياتي كه از مسابقه هوايي به دست آمد، بارها ركورد سرعت، ارتفاع پرواز و بار مفيد شكسته شد و گسترش دانش پرواز به جنگنده هاي هرچه سريعتر و بمب افكن هايي با ارتفاع پرواز بيشتر منجر شد. پس از پايان جنگ جهاني دوم و برقراري صلح دانش پرواز، صنايع هواپيمايي تجاري را متحول كرد. توسعه موتور جت كه هوانوردي پس از جنگ به آن وابسـته اسـت، 20 ســال پيـش از پـرل هـار بر (Pearl Harbor) صورت گرفته بود. طرح يك موتور جت عملي براي اولين بار در مقاله اي در سال 1921 به چاپ رسيد. در سال 1930 فرانك ويتل (Frank Whittl) انگليسي اختراع توربو جت خود را به ثبت رساند. در سال 1935 نيز آلماني ها موتور جت ديگري ساختند. با اين همه در اواخر جنگ (سال 1944) اولين هواپيماهاي جت يعني هواپيماي Gloster Meteor انگليسي و Me262 آلماني وارد ميدان نبرد شدند. لاكهيد P-80 كه بعدها F-80 ناميده شد، اولين هواپيماي جت جنگنده آمريكا بود كه وارد خدمت شد، اماتا زمان جنگ كره در ميدان نبرد شركت نكرد.

ارزش تجاري

انگلستان پس از جنگ كوشيد، با استفاده از متخصصان جت گام بلندي در صنعت حمل و نقل تجاري بردارد و در سال 1949 اولين هواپيما از اين نوع را عرضه كرد. باتوجه به بروز مشكل غير منتظره خستگي فلزات (Metal Fatigue) منجر به يك رشته حوادث شد و در نهايت جت را از رده خارج كردند. در نهايت نيز بوئينگ با توجه به نبود اين گونه هواپيماها با معرفي مدل بسيار موفق 707 در اين راه گام برداشت.

انگلستان و فرانسه كه دريافتند رقابت با صنايع هواپيماسازي بزرگ آمريكا بي ثمر است، براي ساخت اولين هواپيماي مافوق صوت تجاري موفق با يكديگر متحد شدند. مسافرين با وضع مالي مناسب مي توانستند در مسافرت با هواپيماي مافوق صوت كنكورد كه در سال 1976 وارد خدمت شد، طي يك روز دوبار صبحانه بخورند، يكبار در لندن و بار ديگر در نيويورك. اما جهانگرداني كه از وضعيت مالي چندان مناسبي برخوردار نبودند مي توانستند با پرداخت قيمت يك جفت كفش خوب، برگاري همين مسير يعني بوئينگ عظيم الجثه 747 سوار شدند. هزينه هاي زيست محيطي سفرهاي مافوق صوت و مخصوصا مسائل ناشي از غرش اين گونه هواپيما از ابداعات بيشتر در زمينه پروازهاي سريعتر جلوگيري مي كند. هرچند كه اندازه هواپيماهاي مسافربري از زمان عرضه مدل 707 در چهل سال پيش تاكنون افزايش يافته است، اما كنكورد آخرين گام تكنولوژي بزرگ در اين زمينه محسوب مي شود. در صنايع هواپيماسازي لاكهيد مارتين مستقر در كاليفرنيا هواپيمايي ساخته شده است كه همانند ابداع برادران رايت انقلابي است. اين هواپيما كه X-33 نام گرفته است نسخه كوچك شده اي از هواپيماهاي مورد نظر ناسا به عنوان اولين هواپيماي فضايي (Venture Star) است. X-33 از اين توانايي برخوردار است كه بدون استفاده از سكوي پرتاب به مدار زمين برود. اين هواپيما در برگشت به زمين مي تواند درهر فرودگاه مخصوص هواپيماهاي كوتاه برد فرود آيد.



پيش به سوي فضا

اگرچه مي توان زمان دقيق اختراع هواپيما را به لحظه گريز پرنده برادران رايت از بند گرانش زمين نسبت داد، اما واقعا هيچ كس به درستي نمي داند كه موشك چه زماني اختراع شد. بعضي ها در مورد زمان ابداع موشك به طرح هاي جنگي چيني ها در قرن سيزدهم اشاره مي كنند كه طي آن پيكان هاي مجهز به موشك و بمب هاي خانمان برانداز مورد استفاده قرار مي گرفتند. اما گمان مي رود كه فكر استفاده از نيروي پيشرانش موشك به زمان هاي بسيار پيشتر برمي گردد. پيــش از آغـاز قـرن بيـستم، ويـليـام هيل (William Hale) مهندس انگليسي، مسئله مشكل ساز هدايت موشك ها در مسير مورد نظر را حل كرد. 

وي موشك هاي خود را به نوعي لوله هاي خروج گاز زاويه دار مجهز كرد، و در نتيجه اين موشك ها همانند گلوله اي كه از اسلحه اي شليك مي شود، طي مسير حركت خود مي چرخيد، تا در نهايت به هدف برخورد كند. تمام اين موشك هاي اوليه از نوعي محسوب مي شوند كه امروزه آنها را با نام موتورهايي با سوخت جامد مي شناسيم. سوخت و اكسيدكننده كه براي انجام عمل احتراق لازم است با يكديگر تركيب مي شود. 

به اصطلاح «وقتي كه شمع روشن مي شود» سوخت مي سوزد و از لوله هاي خروجي بيرون مي رود. در اين روش انرژي بيشتر و در زمان كمتر نسبت به موتور جت به دست مي آيد. چرا كه در موتورجت سوخت فقط متناسب با اكسيژن دريافتي از هوا مي سوزد.

علم واقعي موشك فقط در ابتداي قرن بيستم كه رابرت گودارد (Robert Goddard) آمريكايي مبتكر موشك، جزئيات مربوط به موتورهاي با سوخت مايع را عملا مورد بررسي قرار داد، آغاز كرد. برخلاف موشك هاي سوخت جامد اين موتورها را مي توان به طور دلخواه خاموش و روشن كرد.

با افزايش قابليت كنترل اين موشك ها و ساير جنبه هاي جديد دانشمندان مي توانستند ماهواره ها را دقيقا به مدار مورد نظر و فضاپيماها را به ايستگاه انتقال دهند. با اولين پرواز موفقيت آميز اين گونه موشك ها در 16 مارس 1926، عصر فضا آغاز شد، هر چند كه لازم بود سي سال ديگر بگذرد تا موشكي يك ماهواره را در مدار زمين قرار دهد. در سال 1969 بشر توانست روي كره ماه قدم بردارد.

مسابقه فضايي 

اگر چه توسعه موشك هاي قابل پرواز به فضا در آمريكا تا پس از جنگ جهاني دوم به تعويق افتاد، تلاش براي دستيابي به چنين فناوري در آلمان از اولويت ويژه اي برخودار بود. اين تلاش ها با ساخت V-2 كه شكل اوليه موشك هاي بالستيك قاره پيماي امروزي است به نقطه اوج خود رسيد. در روزهاي پاياني جنگ جهاني دوم روس ها و متفقين براي دستيابي به آنچه كه بتواند فناوري موشكي آلمان را برملا سازد، با يكديگر رقابت مي كردند. ورنر فون براون (Wernher von Braun) دانشمند برجسته موشكي نازي ها با آمريكا وارد مذاكره شد و به همراه اعضاي گروهش به آمريكا مهاجرت كرد. در ابتدا اعضاي گروه فون براون مجبور بودند در خانه اي در نيومكزيكو تحت مراقبت و به طور سري كار كنند تا آنكه نهايتا پس از جنگ مدل اصلاح شده موشك را تحويل دادند.

در سال 1957 اين توهم نزد افكار عمومي آمريكا پديد آمد كه شايد متخصصين آلماني موشك در اتحاد شوروي از متخصصين آلماني موشك در آمريكا برتر باشند، پرتاب اسپوتنيك 1، اولين ماهواره ساخت بشر به فضا، حاوي پيامي موذيانه براي كل جهان بود.مسابقه فضايي كه تا به امروز به طور كاملا سري انجام مي گيرد، به موضوع گفت وگوهاي روزمره بدل شده است. 

در نهايت نيز اولين ماهواره آمريكا با نام اكسپلورر1، (Explore1 ) در سال 1958 به فضا پرتاب شد.جان اف كندي مدت كوتاهي پس از آنكه به رياست جمهوري برگزيده شد، مسابقه فضايي را شتاب بيشتر بخشيد و آن را از دو مارتن به دو سرعت بدل كرد.

در مه 1961 وي به ناسا دستور داد تا يك مسافرت رفت و برگشت به ماه را طي همان دهه به پـايان برساند. در20 جولاي 1969نيــل آرمســترانـگ Neil Armstrong)) و ادويـن آلــدريــن (Edwin Aldrin) كاري را كه در ظاهر غير ممكن به نظر مي رسيد عملي ساختند. زماني كه آپولوي 11 در كره ماه فرود آمد، بشر روياي ديرينه خود را از زماني كه بشر اوليه چشمانش را به روي آسمان و ماه گشود، در روحش زبانه مي كشيد، حيات بخشيد. در نهايت نيز پس از آنكه ده ها نفر روي زمين خشك ولم يزرع ماه قدم گذاشتند، برنامه آپولو لغو شد. مشخص شد كه انجام عمليات در فضا براي زندگان بسيار پر هزينه است، آينده از آن روبات هاست.

از زماني كه كاوشگرهاي خودكار مسئوليت تحقيق در مريخ، زهره، مشتري و سيارات وراي آن را بر عهده گرفته اند، اكتشافات فضايي سرنشين دار به مسافرت تا مدار پائين زمين واستقرار در ايستگاه فضايي آمريكا، اسكاي لب (Skylab) محدود شد. در همين حين متخصصين موشك توجه خود را به نسل جديد فضا پيماهاي بزرگ آمريكا معطوف كردند. برخلاف ساتورن 5 (Saturn V) كه مأموريت آپولو براي سفر به ماه را به انجام رساند، فضاپيماهاي جديد از نوع شاتل بودند، يعني موشك هايي كه مي شد آن را بارها و بارها مورد استفاده قرار داد. اولين شاتل از كاروان جديد فضاپيماها كه كلمبيا نام داشت در 12 آوريل 1981 از مركز فضايي كندي در فلوريدا به فضا پرتاب شد.

پس از آنكه آتش جنگ سرد فروكش كرد، دستاوردهاي فضايي شوروي نيز كاهش يافت. حوادثي كه در چندين موشك پيچيده روي داد و پرونده آنها طي سال ها ناگشوده ماند، باعث شد كه اينگونه برنامه ها پس از فرود آپولو به حال خود رها شود. در سال 1999 روسيه كه برنامه هاي فضايي اتحاد شوروي را به ميراث برده بود، ايستگاه فضايي مير را بازنشسته كرد و به يكي از اجاره نشين هاي ايستگاه فضايي بين المللي كه تحت سرپرستي ناسا ساخته مي شود، تبديل شد. 

علي رغم اختلاف هاي زيادي كه بين اين دو فناوري وجود دارد، در پايان قرن بيستم فضاپيماهاي X-33 كه پيش از اين نيز ذكرش رفت، ظاهر شد و تحولي بنيادين در حمل و نقل فضايي ايجاد خواهد كرد. طي دهه هاي آينده ماشين هايي ساخته خواهند شد كه ما را به ماه و وراي آن ببرد.

درگستره اتم

اظهار نظر دوئل كارمند اداره ثبت اختراعات مبني بر اينكه ديگر چيزي براي اختراع باقي نمانده است، موجي از خشم و عصبانيت، مشابه خشمي كه در صورت بروز چنين نظري در اين روزگار ايجاد مي كند، به وجود نياورد. در حقيقت در آغاز قرن بيستم بسياري از دانشمندان واقعا بر اين عقيده بودند كه گذشته از افزودن چند رقم اعشاري ديگر به دقت ثابت هاي فيزيكي، ديگر كاري براي انجام دادن وجود ندارد. به نظر مي رسيد، فيزيك كه در حقيقت نقش شاهزاده علم را طي قسمت اعظم اين قرن برعهده داشته است، براي كار در زمينه مهندسي برق بسيار مناسب است.

البته لازم به ذكر است كه همه بر اين عقيده نبودند كه به پايان جاده علم رسيده ايم. تعداد كمي از فيزيكدانان عقيده داشتند ممكن است نكات بسيار با اهميتي در نتايج غير عادي بعضي از آزمايش هاي هوشمندانه آنان نهفته باشد. براي مثال، تلاش هاي انجام شده براي اندازه گيري سرعت زياد و باورنكردني نور نشان داد كه مقدار آن ثابت است و چه به سمت منبع نور حركت كنيم و چه از آن دور شويم، سرعت نور بدون تغيير مي ماند. اين مسئله بسيار مشكل ساز بود. 

زيرا رياضياتي را كه براي توصيف رفتار امواج به كار مي رفت، نقض مي كرد و نور هم به شكل موج حركت مي كند. مشكل ديگر به نور نشر شده از اجسام با دماي بالا مربوط مي شد، چرا كه نمي توانستند رنگ نور نشر شده را توجيه كنند. 

در آغاز شكاكين از اين نابهنجاري ها چشم پوشي مي كردند، چرا كه بر اين عقيده بودند كه از عدم دقت در كارهاي آزمايشگاهي به وجود آمده است. اما پس از آنكه اين آزمايش ها بارها و بارها تكرار شد و نتايج يكساني به دست آمد، عقايد نگران كننده اي گسترش پيدا كرد. شايد توصيف طبيعت كه موجب چنان پيشرفت هاي عظيمي در قرن نوزدهم شده بود و اقعا كامل نبود و همانند قسمت پيداي يك كوه يخ، فقط نشان دهنده قسمت كوچكي از تمام آن بود. 

تلاش هاي انجام شده براي درك لايه هاي عمقي تر طبيعت به دو انقلاب بزرگ علمي قرن بيستم، يعني نسبيت و تئوري كوانتوم منجر شده است. تئوري نسبيت تعبير تازه اي براي درك ما از ماده، انرژي، فضا و زمان ارائه مي دهد. درك مباني تئوري كوانتومي از آن هم مشكل تر است. 

آن قواعدي كه در حوزه قابل درك براي انسان معتبر است، در مراكز اتم اعتبار خود را از دست مي دهد. ايده هم ارزي ماده و انرژي كه در قالب تئوري نسبيت بيان شده است، در نيمه هاي قرن در سلاح هاي نظامي و نيروگاه ها به كار گرفته شد. مكانيك كوانتوم نيز، با توجه به كاربردهايش در ترانزيستورها و استفاده ده ها عدد ترانزيستور در راديو و تلويزيون و ميليون ها عدد از آن در كامپيوترهاي شخصي، تأثير شگرفي بر زندگي روزمره ما داشته است.

ليزر يكي ديگر از فناوري هايي است كه از تئوري كوانتوم ناشي شده است. پيش از پايان قرن بيستم به پركاربردترين ابزار همه ادوار تبديل شد. از جمله موارد كاربرد بسيار زياد آن مي توان به برش استيل، ضبط موسيقي و اعمال جراحي قلب اشاره كرد.

نسبيت

اگر به فهرست نام هاي دانشمندان توجه كنيم، اسمي را در صدر همه اين نام ها مي بينيم: آلبرت اينشتين. اينشتين در مجامع علمي از اعتبار ويژه اي برخوردار است، چرا كه وي با انجام رشته اي از اكتشاف هاي هوشمندانه، تصور ما از مفاهيم فضا و زمان و ماده و انرژي را تغيير داده است. براي بسياري از مردم نام وي با يك كلمه كه عموما اشتباه نيز درك شده است، گره خورده است: نسبيت.

نسبيت به ما مي گويد نحوه كاركرد ظاهري جهان- مواردي مثل اجسام با چه سرعتي حركت مي كنند، زمان با چه سرعتي عبور مي كند - به اين نكته بستگي دارد كه ما در كجا قرار داريم. اگر با سرعتي كاملا نزديك سرعت نور حركت كنيم ساعات كند مي شود. با سفر به مركز سياهچاله، كه در آن جرم ستاره رمبش (collapse) يافت است، زمان متوقف مي شود.

مشهورترين و در عين حال بدنامترين جنبه تئوري نسبيت، هم ارزي جرم (M) و انرژي (E) است. اين هم ارزي در رابطه اي خلاصه شده است كه حتي دانشجوي رشته ادبيات هم آن را مي داند:

E=MC2 قسمت وحشتناك داستان اين است كه ثابتC اين دو كميت را به يكديگر مربوط مي كند. اين ثابت سرعت نور يعني عددي بسيار بزرگ است و هنگامي كه در خود ضرب مي شود به عدد بسيار بزرگ تبديل مي شود كه تقريبا غير قابل درك است. كافي است فقط چند كيلوگرم جرم در يك آن به انرژي تبديل شود تا هيروشيما سوخته و به تلي از خاكستر تبديل شود. اما اگر جرم به آرامي به انرژي تبديل شود انرژي لازم براي حركت طولاني مدت يك زير دريايي در اعماق آب فراهم مي شود.

تئوري كوانتوم

تا سال 1911 چارچوب كلي ساختار اتم مشخص شده بود. قسمت اعظم جرم اتم در مركز آن كه منطقه اي بسيار كوچك است و هسته نام دارد متمركز بود. اوايل دانشمندان ساختار اتم را به منظومه شمسي كوچكي تشبيه مي كردند كه هسته داراي بار مثبت، نقش خورشيد را برعهده دارد. الكترون ها نيز كه ذرات باردار منفي هستند همانند سياراتي هستند كه به گرد خورشيد مي گردند. اين تشبيه براي تصور قلمروي كه آنچنان كوچك و غير قابل مشاهده است، كمك بسيار مؤثري محسوب مي شد، اما نمايش كاملا دقيقي از اتم به حساب نمي آمد. گام بزرگ بعدي را نظريه پرداز بزرگ دانماركي نيلزبور (Niels Bohr) برداشت. 

وي ايده هاي نو ماكس پلانك (Max Plank) فيزيكدان آلماني را كه مي گفت انرژي به صورت ذرات مجزا از هم، همانند دانه هاي شن يك ساعت شني منتقل مي شود و همانند عبور رودخانه به صورت قسمت هايي از يك جريان پيوسته نيست، به دنياي اتم وارد كرد. 

در سال 1913 تصور مي شد كه ابرهاي الكتروني، مدارهاي ثابتي را اشغال كرده اند و سطوح انرژي ثابتي دارند ، كه اين سطوح انرژي با جذب يا نشر يك ذره انرژي كه فوتون (Photon) نام دارد، تغيير مي كند. فيزيكداناني كه ساختار هسته اي را دقيقتر كاويدند، دريافتند كه هسته اتم يك جنگل تمام عيار از ذرات زير اتمي با طول عمر متفاوت جديد سامان يافت. اين تئوري فرض مي كند كه جهان از تعداد كمي ذرات مشخص كه كوآرك (quark) نام دارند، تشكيل شده است. بسته به آرايش اين ذرات و روش انجام آزمايش ها، كوآرك ها حضور خود را به شكل يكي از اين ذره زير اتمي آشكار مي سازند. هم اكنون، مفهومي كه مدل استاندارد (Standard Model) ناميده مي شود، اغلب (و البته نه همه) اسرار قلمرو كوانتوم را كشف مي كند. 

طي اين روند بود كه تمام انواع تجهيزات مفيد سربرآوردند: از تصوير برداري مغناطيسي هسته (MRI) كه قادر به شناسايي غده سرطاني موجود در قسمت هاي داخلي بدن است، گرفته تا ليزر كه مي توان آن را چنان دقيق تنظيم كرد كه سلول هاي سرطاني را از بين ببرد بدون آنكه به بافت هاي سالم اطراف آن آسيبي وارد كند. علي رغم همه اين پيشرفت هاي عظيم كه حاصل شده است، هنوز يك راز ناگشوده باقي مانده است. تئوري نسبيت مي تواند دنياي بسيار بزرگ اطراف ما و نحوه عملكرد نيروهاي گرانشي در گيتي را به شيوه اي بسيار عالي تشريح كند. تئوري كوانتوم هم براي تفسير قلمروهاي بسيار كوچك، يعني فواصل درون اتم به كار مي رود. 

چيزي كه هنوز حاصل نشده است و فيزيكدانان اميدوارند طــي آزمايش هاي قرن بيست و يكم بـه آن دسـت يـابـنـد، تئـوري هـمـه چيــز (Theory of every thing) نام دارد. پاداش عظيم دستيابي به اين بينش توانايي استفاده از الكترومغناطيس براي ايجاد گرانش است، همانطور كه با كليد مي توان چراغ را روشن و خاموش كرد.


پيشرفت هاي صورت گرفته در زمينه علوم پزشكي طي قرن بيستم مديون توصيفات غني و عميقي است كه از دنياي طبيعي توسط زيست شناسان طي 200 سال گذشته صورت گرفته است. اين مشاهدات عميق نهايتا منجر به كشف آنتي بيوتيك ها شد، كه همانند گلوله اي در مقابل آلودگي ها مي مانند و واكسن هايي كه عملا فلج اطفال را ريشه كن كردند، شد. بزرگترين شكاف موجود در آگاهي ما از سيستم زنده با كشف DNA، پر شد. با پر شدن اين شكاف، زيست شناسان توانستند با ارائه يك نظريه منسجم چگونگي تشكيل و عملكرد حيات را شرح دهند.

آنتي بيوتيك ها

آنتي بيوتيك ها به طور طبيعي در طبيعت يافت شده و قادرند در مقادير بسيار كم چرخه زندگي باكتري ها را از كار بيندازند. مكانيسم هاي به كاراندازنده آنتي بيوتيك ها متفاوت است اما تأثير نهايي آنها يكي است : مرگ ارگانيسم هاي مهاجر.نخستين آنتي بيوتيك مورد استفاده در دنياي پزشكي، پني سيلين بود. 

اين آنتي بيوتيك توسط ميكروب شناس اسكاتلندي، الكساندر فلمينگ (A.Fleming) در سال 1928 كشف شد. كشف اين آنتي بيوتيك يكي از معروف ترين و مبارك ترين اتفاقات به وقوع پيوسته در طول تاريخ است. فلمينگ، باكتري استافيلوكوك را در تعدادي محيط كشت رشد داد. در ادامه كار او متوجه شد در محيط كشتي كه در آن مقداري كپك رشد كرده بود اثري از باكتري ها باقي نمانده و همگي از بين رفته بودند. 

او براي اطمينان دوباره آزمايش خود را تكرار كرده و با كمال تعجب مشاهده كرد كه با رشد كپك ها در محيط كشت حاوي استافيلوكوك، رشد استافيلوكوك ها متوقف و از بين مي رفتند. فلمينگ توانسته بود در دنياي پزشكي انقلابي به پا كند و از آن پس مستقيما از كپك ها بر روي زخم ها استفاده مي كرد. متأسفانه در آن زمان، بيوشيميست ها قادر به جدا كردن اجزاي فعال موجود در كپك ها نبودند. تا اينكه، 10 سال قبل پژوهشگران دانشگاه آكسفورد موفق به جدا كردن فرم خالص پني سيلين شدند و از آن پس اين آنتي بيوتيك در تمامي كارخانه ها سنتز مي شود.

پني سيلين در مقابل تمامي باكتري ها مؤثر نيست. به عنوان مثال اين آنتي بيوتيك در مقابل باكتري مسئول توبركلوزيس بي اثر است. تحقيقات صورت گرفته در جهت شناسايي يك ماده مؤثر در مقابل اين بيماري منجربه كشف استرپتومايسين در سال 1944 شد. در دهه 1950، كمپاني هاي تهيه دارو تلاش هاي خود براي يافتن آنتي بيوتيك هايي كه قادر به نابود كردن باكتري هاي مقاوم به پني سيلين و استرپتومايسين بودند را گسترش دادند.

با توجه به اينكه روش تهيه آنتي بيوتيك ها بسيار ارزان قيمت بود طيف وسيعي از آنتي بيوتيك ها تهيه شد. اما اين طيف وسيع آنتي بيوتيك ها همانند يك شمشير دو لبه عمل مي كرد. طي ساليان جنگ، رساندن پني سيلين به ميدان جنگ بسيار با ارزش بود و گاه ديده مي شد كه اين آنتي بيوتيك به صورت دستبندي به مچ دست قاصدان بسته شده و به ميادين جنگ رسانده مي شد. 

پس از جنگ، يك مرتبه توليد پني سيلين افزايش يافته و كمپاني هاي توليد دارو در جست وجوي يافتن بازارهاي جديد برآمدند. آنتي بيوتيك ها به سرعت راه خود را به داخل غذاي حيوانات نيز باز كردند. اضافه كردن كمي آنتي بيوتيك به داخل علوفه گاو و گوسفندان باعث تشديد رشد آنان مي شد. 

علاوه بر اين با دادن دارو به ماكيان، سلامتي آنان تضمين شد. بسياري از فروشگاه هاي مربوط به حيوانات خانگي، آنتي بيوتيك هايي را براي درمان ماهي هاي بيمار به فروش مي رساندند. سرانجام اين اجزاي ضد باكتري راه خود را به داخل صابون ها نيز باز كردند. 

در دهه 1990 مشخص شد كه استفاده از آنتي بيوتيك ها بسيار افراطي و زياده از حد شده است.

به نقل از http://www.mohassel.com/science.htm

آیا چهره های بیگانه یوفو یك الگوی تشخیص چهره غریزی است

برخورد نزدیك از نوع چهره به چهره

توصیف چهره های بیگانه ای كه از لحاظ تاریخی توسط ربوده شدگان یوفوها، شیء پرنده ناشناس كه ما آن را به طور كلی در فارسی بشقاب پرنده می نامیم گزارش می شود، دیگر به طور ملال آوری یكنواخت شده است. در گذشته های دور «برخوردهای نزدیك» به عبارت رایجی در واژگان یوفوشناس ها تبدیل شده بود و ربوده شدگان مدعی، ربایندگان خود را انسان نماهایی با سر پیازی شكل و چشمانی بیش از حد درشت، سوراخ های قائم بینی و پوستی خاكستری توصیف می كردند. آیا در كنار دم دست ترین توضیح كه آنها را توصیف واقعی یك نژاد بیگانه می داند، توضیح دیگری برای این یكنواختی ظاهرشان وجود دارد

گزارش بیگانه ها
چهره كهن الگوی یك بیگانه كه اكثرا توسط ربوده شدگان گزارش شده، اغلب زمانی به یاد آورده می شود كه قربانی در یك حالت نیمه خواب یا تحت بازگشت هیپنوتیزمی است. شكل ۱ یك چهره الگو را نشان می دهد كه یك مدعی ربوده شدن در مصاحبه با «رابرت بیكر» 
Robert A.Baker روانشناس در سال ۱۹۹۳ كشید. شكل ۲ هم چهره الگوی دیگری را نشان می دهد كه یكی از مراجعان من كشیده است. من و همكارم «ریچارد كافمن» در سال ۱۹۷۹ پژوهشی را درباره ابعاد جسمی بیگانگان گزارش شده چاپ كردیم. نمونه های تصادفی از میان ۳۰ بیگانه نشان داد كه صددرصد آنها ظاهری انسان نما داشته اند با قد متوسط ۱۵۵ سانتی متری، یعنی قدی حدود یك زن متوسط. علاوه بر این ۸۰ درصد نمونه های ما چهره الگو را داشتند: چشم هایی تقریبا مورب و جهت دار، سوراخ بینی دوتایی و چهره ای برآمده كه یا نشانی از دهان در آن دیده نمی شود یا حضور كم اثری دارد.

الگوی غریزی شناخت دیداری
بسیاری از نوزادان جانوران از الگوهای غریزی شناخت دیداری برخوردارند. نیم قرن از زمانی كه «نیكو تینبرگن» Niko Tinbergen رفتار شناس دریافت جوجه های تازه از تخم درآمده، ناخودآگاه خود را در برابر سایه هایی شبیه شكارچی ها مثل قوش ها جمع و جور می كنند، گذشته است. همین جوجه ها نسبت به سایه هایی مشابه غیرشكارچی ها مثل غازها بی توجه بودند. شناخت چهره ای انسان توانایی بسیار تخصیص یافته ای است و به نظر می رسد پیش از تولد، در نواحی اختصاصی پردازش دیداری مغز شكل می گیرد. با این حال توانایی نوزاد انسان در تشخیص و تمایز بین چهره های آشنا و ناآشنا تا زمان دوماهگی گسترش نمی یابد. تا آن زمان نوزاد تقریبا به هر چهره نزدیكی خواه آشنا یا ناآشنا، طبیعی یا عجیب و غریب، مادر یا ماسك هالووین به دلخواه واكنش نشان می دهد. البته ظاهرا تمام این چهره های انسان وار، در دو ویژگی نسبتا عام و ناواضح مشتركند، بینی و یك جفت چشم.
به نظر می آید ظاهری غیرعادی كه توجه نوزاد را جلب می كند، حضور دو لكه درشت افقی یا «چشم ها» است. ظاهرا نوزادان نسبت به یك یا سه لكه بی توجه اند. علاوه بر این «اكارد هس» Eckhard Hess محقق پیشگام مردمك سنجی، می گوید نوزادان توجه خاصی به اندازه مردمك های میان این «چشم ها» دارند. آنها به مردمك های درشت تر نسبت به مردمك های كوچكتر بیشتر توجه نشان می دادند. نشانه دیداری كه بیش از همه توجه نوزادان را جلب كرد دو مردمك درشت ترسیمی شكل ۳ بود.

نخست الگوی چهره زن
«بوشنل» I.W.R.Bushnell به جای استفاده از لكه ها یا مردمك های ترسیمی، از یك «نخست الگوی» prototype چهره زن جوان بهره برد كه مو و گوش هایش را مثل شكل ۴ با یك پارچه سفید پوشانده بود. به نظر رسید نوزادان نورسیده نتوانستند بین این نخست الگوهای چهره تفاوتی بگذارند، اگرچه پس از آن به زودی فراگرفتند بین چهره ها با نشانه بیرونی موها تمایز قائل شوند. با این حال توانایی تشخیص این نخست الگوی بی گوش و بی مو ظاهرا در هیپوكامپ در ناحیه غیرقشری مغز قرار گرفته است. در ظاهر توانایی نوزاد در تشخیص یك چهره كلی، از لحاظ تكاملی كاملا بنیادی است. طبق این تحقیق نوزاد ابتدا با یك «نخست چهره» زن كه از لحاظ دیداری در مغز میانی تشكیل یافته آغاز می كند و پس از آن از نواحی قشری بهره می برد تا نشانه های اضافی تشخیصی دیداری مثل موها و گوش را هم بیفزاید.

نوزادان توانایی های دیداری محدودی دارند
در میان متون علمی بین اینكه نوزاد به شدت نزدیك بین متولد می شود یا دوربین اختلاف چشمگیری وجود دارد. به رغم ادعاهای متضاد، همه پذیرفته اند كه نوزاد به اشیای ۷ تا ۲۵ سانتی متری در مقابل چشمانش توجه می كند و نسبت به هر فعالیت خارج از این قلمرو عموما بی توجه است. با این حال قلمرو توجه نوزاد به سرعت افزایش می یابد و در ۱ تا ۲ روز پس از تولد شاید به ۱ متر و بیشتر می رسد. همچنین بینایی نوزاد اساسا مبهم است، مثل اینكه از میان مه نگاه می كند. با توجه به درك رنگ نوزاد كه بنا به زمانی كه تمركز دارند سنجیده می شود، توانایی تمایز بین رنگ ها را در یك زمان ندارند. به نظر می رسد بینایی آنها بیشتر متمایل به تشخیص بین سایه های خاكستری است. به گفته «آتكینسون» یك نوزاد «تشخیص رنگ ندارد یا تشخیصش ضعیف است.»
در نهایت هم «آتكینسون» می گوید آستیگماتیسم در میان نوزادان «بسیار شایع» است. بزرگسالان می دانند كه آستیگماتیسم خیلی آزاردهنده است و ظاهر محوی به تصویر می دهد. با این حال آستیگماتیسم نوزادان ظاهرا تنها محوی مشاهده حاشیه تمام تصاویر، در بیرون از محدوده تمركز است.
اولین چیزی كه نوزاد می بیند
یكی از اولین و بیشترین چیزهایی كه یك نوزاد می بیند و به خاطر می سپارد چهره مادرش است. در شكل ۶ چهره زن جوان شكل ۵ را به چهره ای تغییر دادم كه تصور می شود نوزاد آن را می بیند. چهره تغییریافته از فاصله نزدیكی نشان داده شده كه انتظار داریم نوزاد این گونه ببیند. خواننده را به مقایسه چهره «الگوی» بیگانه در شكل های قبل و چهره از دید «نوزاد» دعوت می كنیم. به عقیده من این چهره نشان می دهد كه یك چهره الگوی غریزی وجود دارد كه مشابه چهره بیگانه یوفو است.

تغییر چهره مادر به چهره بیگانه یوفو
من از كمك یك زن جوان سالم و حدودا ۳۰ ساله سن نمونه مادر یك نوزاد بهره بردم. از او با فلاش مستقیم و از رو به رو عكس گرفتیم تا سایه ها را كاهش دهیم و همچنین اثر موهایش را به حداقل برسانیم. بعد از آن عكس دیجیتالی اش را در مقیاس های خاكستری به حدود ۱۵۰ پیكسل و زاویه دید ۵۰ درجه تغییر دادیم. در نهایت چهره اش محو شد و چهره نهایی شبیه چیزی شد كه یك نوزاد درست پس از تولد می بیند شكل ۷.
به نظر می رسد اولین فرآیند شكل ۶ چهره ای می سازد كه در آن چشم ها و مردمك های مربوط به آن چشمگیرترین مشخصه هستند. محو بودن حاشیه و شبیه سازی وضوح كم آن، اثر هول برانگیزتری ایجاد می كند. چشم ها مایل به سمت بالا به نظر می رسند و برون آمده پنداشته می شوند. دوم، سوراخ های بینی حالت مدور خود را از دست می دهند و به صورت شكاف هایی قائم دیده می شوند. سوم هم دهان كمتر قابل تشخیص می شود.
تغییر در فرآیند نهایی شكل ۷، دهان را بیش از پیش غیرقابل تشخیص كرد، اما برخلاف آن تشخیص چهره را بهبود بخشید. در واقع تغییر به چهره بیگانه زمانی بیشتر احساس می شود كه مشاهده گر از گوشه چشم به تصویر نگاه كند.

زن سبز كوچك
در حقیقت نتایج تغییر تصاویر، پشتوانه این ادعا است كه آن چهره های بیگانه یوفو، به جای مردان سبز كوچك از آن زنان سبز كوچك است. قدرت تصور دیداری اغلب با واقعیت دیداری درهم می آمیزد. این به هم ریختگی قابل درك است چون تصور دیداری، نواحی مشابهی از قشر بینایی و نواحی زیرقشری را پیوسته اشغال یا برای آنها رقابت می كند. به نظر می رسد رقابت بین این تصاویر ذهنی و دیداری، در حالت رویا و نیمه خواب بیشتر از همیشه باشد یا به طور دقیق تر در نواحی هوشیاری كه این دو حالت با هم می آمیزند. بنابراین قابل انتظار است چهره بیگانه ای كه در حالات رویا مانند و نیمه خواب دیده می شود، از همان الگوی تشخیص چهره بنیادی ایجاد شده باشد. شگفت آور نیست اگر الگوی چهره یك زن یوفوشكل هم پیش از این در مغز ما انسان ها برنامه ریزی شده باشد، درست مانند سیستم تشخیص شكارچی در جوجه های تازه از تخم درآمده. تشخیص فوری «نخست الگوی» چهره یك زن و به خصوص مادر نوزاد، به احتمال قوی یك مزیت ماندگار مهم است.

www.Skeptic.com

فردریك مالمستروم
ترجمه: الهیار امیری

منبع : روزنامه شرق