4 معجزه علمی قرآن کریم

4 معجزه علمی قرآن کریم 

1- ستونهای غیر مرئی آسمان: 

خدای بزرگ در آیه (2) از سوره مبارکه (رعد) می¬فرماید: 
اللهٌ الَّذِی رَفَعَ السَّموَاتِ بِغَیرِ عَمَدٍا تَرَونَهَا 
" خداوند ذاتی است که آسمانها را بدون ستونهایی که شما آنها را ببیند، بر افراشت. " 
این آیه مبارکه با نحوه نگارش قدما به آسمانها مطابقت دارد، زیرا مردم قدیم دنیای بزرگی را بالای سر خود مشاهده می کردند که بخودی خود برپا است و هیچگونه پایه و ستونی هم ندارد. امروز در عصر جدید هم ملاحظه می کنیم که مردم زمان ما در این آیه مبارکه تفسیر مشاهدات خود را می یابند. مشاهداتی که از یک سو نشان دهنده این امر است که اجرام آسمانی ظاهراً بدون هیچ ستونی در فضای بی نهایت برپا می باشند، اما از سوی دیگر برای آنها ستونهای غیر مرئی ای وجود دارد که این ستونهای غیر مرئی در قانون جاذبه تمثیل می شوند. در واقع امر این نیروی عظیم جاذبه است که به همه اجرام آسمانی کمک می کند تا در جاهای معین خود باقی مانده و در مدارهای منظم خویش سیر نمایند. 
اگر دقت کنیم، تعبیر قرآن از قانون جاذبه به ستونهای غیر مرئی تعبیر معجزانه ای است. زیرا اگر قرآن کریم کتاب پروردگار بزرگ نمی بود، در آن صورت هزارو چهارصد سال قبل که هیچ انسانی در روی زمین به وجود ستونی برای اجرام آسمانی معتقد نبود و حتی هیچ نظریه ای هم در این رابطه وجود نداشت، دیگر به ذکر جمله (بِغَیرِ عَمَدٍا تَرَونَهَا) که برای مخاطبین قرآن در عصر بعثت معنی و مفهوم خاصی را به همراه نداشت، هیچ لزومی احساس نمی شد. اما از آنجائیکه قرآن کریم تنها کتاب عصر بعثت نیست، بلکه کتاب معجز پروردگار تا یوم القیامه است، بنابراین تعابیر علمی به کار گرفته شده در آن نیز تا روز قیامت کارآئی خود را محفوظ نگه می دارند. 


2- حرکت منظم اجرام آسمانی: 

قرآن کریم در آیه (40) از سوره مبارکه (یس) درباره خورشید و ماه می گوید: 
وَ کُلٌ فِی فَلَکٍ یَسبَحُوُن 
هر کدام آنها در سپهری شناورند. 
انسان عصر قدیم، حرکت ستارگان را مشاهده می کرد و می دید که این موجودات آسمانی، در زمان معینی از یکدیگر فاصله گرفته یا به یکدیگر نزدیک می شوند. از این رو تعبیر قرآنی فوق الذکر هیچ تعجب یا استبعادی را بر نمی انگیخت. 
اما ره آوردهای علمی جدید، به این تعبیرات جامه نوی را پوشاند و ابعاد و اعماق جدیدی را بر آنها افزود. چه همان گونه که مشاهدات و مطالعات جدید علمی نشان دادند قرآن نه فقط برای حرکت این اجرام آسمانی تعبیرات دقیقی را به کار گرفته بلکه حتی با این تعبیرات، کلیدهای اصلی بحث¬های فلکی و نجومی را هم در اختیار دانش نوین بشری قرار داده است. 
طوریکه همه می دانیم، قرآن کریم در زمانی نازل گردید که علم نجوم به حقایق مطرح شده در قرآن به این ارتباط دسترسی پیدا نکرده بود، بلکه بررسی های علماء نجوم چندین قرن پس از نزول قرآن ادامه یافت تا سرانجام با اختراع آلات و ابزاری چون رصدخانه ها و تلسکوپها، بشر در یافته های جدید خویش از دانش فلکی به همان جائی رسید که قرآن کریم قرن ها قبل آن را مطرح کرده بود. 
هنگامیکه گالیله در سال 1609 به اختراع تلسکوپی موفق گردید که میتوانست اجسام واقع شده در فاصله های دور را سی بار و سطح آنها را هزار بار بیشتر به ساحه دید انسان نزدیک سازد، درست در این زمان بود که دانش نجوم امکام علمی آنرا یافت که به پاره ای از حقایق مهم در این زمینه دست پیدا نماید و از این جمله به این حقیقت که خورشید بر مدار خاص خویش شناور است، چه با ترصد خورشید به وسیله این تلسکوپ وجود مناطق سیاهی در کره فوق الذکر به ملاحظه رسید که این مناطق از یک کناره قرص خورشید به کناره دیگر آن در حال انتقال و حرکت بوده، سپس به مدت دو هفته کاملا ناپدید گردیده و باز مجدداً ظاهر می شدند. گالیله از طریق این مشاهدات به این نتیجه دست یافت که خورشید بر مدار خویش حرکت دورانی دارد. با ترصد سیارات دیگر نیز ثابت گردید که زمین نیز دارای حرکت دورانی است و چنانکه قبلا پنداشته می شد ساکن و بی حرکت نیست. به همین ترتیب دیری نگذشت که حرکت دورانی هر یک از خورشید و مهتاب در مدار خاص آنها نیز ثابت گردید و اینکه بر مبنای این حقیقت هرگز متصور نیست که خورشید بتواند مهتاب را دریابد و خود را به آن برساند. 
پس چرا نباید به اعجاز علمی قرآن کریم باور کنیم، در حالیکه در حدود 1029 سال قبل از آنکه گالیله و همکارانش به این نتایج نجومی دست پیدا کنند، قرآن کریم در آیه (40) از سوره مبارکه (یس) فرمود: 
لاَ الشَّمسُ یَنبَغِی لَهاَ اَن تُدُرِکَ القَمَرَ وَ لَا الََّیلُ سَابِقُ النَّهاَرِ وَ کُلُّ فِی فَلَکٍ یَسبَحُونُ 
نه در گردش منظم عالم خورشید را شاید که به ماه فرا رسد و نه شب بر روز سبقت می گیرد و هر یک در مدار معینی در فضای بی پایان شناورند. 
چنانکه قرآن یکهزار و چهارصد سال قبل نه فقط در یک آیه بلکه در آیات عدیده ای که بعداً روی آنها مروری خواهیم داشت حرکت دورانی منظم زمین را نیز به اثبات رسانید. 


3- وجود برزخ در میان دریاها: 

قرآن کریم در سوره های (فرقان و رحمان) قانونی را که مخصوص آب است ذکر میکند. در آیه (53) از سوره فرقان می گوید: 
(وَ هُوَالَّذِی مَرَجَ البَحرَینِ هَذَا عَذُبٌ فُراَتٌ وَ هَذَا مِلحٌ اُجاَجٌ وَ جَعَلَ بَینَهُمَا بَرزَخاً و حِجراً مَحجُورا – و او ذاتی است که دو دریا را به هم در آمیخت که این یکی دارای آب گوارا و شیرین، و آن دیگر شور و تلخ بود و بین این دو آب، در حین بهم آمیختن آنها واسطه و حایلی قرار دادکه همیشه از هم جدا باشند). 
و در سوره (رحمان) آیات (20 – 21) می¬گوید: 
(مَرَجَ البَحرَینَ یَلتَقِیاَنِ بَینَهُماَ بَرزَخٌ لاَ یَبغِیان – اوست که دو دریای شور و شیرین را به هم آمیخت به نحویکه در میان آنها پرده حایلی قرار دارد که با هم مخلوط نمی¬شوند). 
بی شک پدیده طبیعی ای را که قرآن در این آیات ذکر می کند در نزد انسان از قدیم ترین عصرها تا کنون شناخته شده بوده است. این پدیده طبیعی می گوید که هرگاه دو رودخانه در یک گذرگاه آبی با هم دیگر یکجا جمع شوند، آب یک رودخانه با دیگری در هم نمی¬آمیزد.
بطور مثال در شهر چانگام واقع پاکستان شرقی، دو رودخانه با هم یکجا گردیده و سپس مسیر خود را بسوی شهر اراکان در کشور برمه طی می کنند، وقتی هر بیننده ای بسوی این رودخانه نگاه کند، یک خط فاصلی را بعنوان مرز میان دو رودخانه در میان آن مشاهده می کند و بدینگونه ملاحظه می کند که هر یک از این رودخانه ها استقلال خویش را حفظ کرده اند. جالب توجه است که آب در یک پهلوی این رودخانه شیرین و در پهلوی دیگر آن نمکین می باشد. 
چنانکه گفتیم این پدیده در نزد انسانهای قدیم نیز شناخته شده بود اما بشر قانون مربوط به آن را فقط از چند دهه به این سو کشف کرد. زیرا مشاهدات و تجارب علمی نشان دادند که در اینجا قانونی هست که اشیاء سیال را تحت ضابطه خاصی نگه می¬دارد که آنرا بنام "کشش سطحی" می شناسند. این قانون حکم می کند که دو مایع سیال به دلیل اختلاف و تفاوتی که در کیفیت جذب و ذوبان آنها وجود دارد، در همدیگر آمیخته و یا به تعبیر دقیق تر ذوب نشوند. علم جدید از این قانون که قرآن آنرا بعنوان برزخ تعبیر نموده، فراوان بهره برده است و اگرچه ما با اطمینان نمیتوانیم بگوییم که مراد از برزخ در قرآن کریم همان قانون "کشش سطحی"ای است که در میان دو آب وجود داشته و مانع آمیخته شدن یک آب با آب دیگر می شود، اما کشف این قانون مسلما در راستای تفسیر آیات قرآنی فوق الذکر قرار دارد. 
قانون برزخ یا به تعبیر جدید (کشش سطحی) را میتوانیم با مثال ساده ای بیشتر روشن سازیم: اگر شما سورن آهنی ای را آهسته بر روی آب داخل پیاله ای قرار دهید، پرده ای که روی سطح آب تشکیل شده است مانع از غوطه ور شدن آن در پیاله شده و سوزن روی سطح آب باقی می ماند. همین پرده است که مانع اختلال آب و روغن و آب شیرین و آب شور با یکدیگر می شود. 


4- زوجیت در همه چیز: 

پروردگار متعال در آیه (49) از سوره (ذاریات) می¬فرماید: 
وَ مِن کُلِّ شَیٍ خَلَقنَا زَوجَینِ لَعَلَّمُ تَذَکَّرُوُنَ – و از هر چیزی دو گونه (یعنی نر و ماده) آفریدیم تا شاید که شما عبرت گیرید. 
معاصران نزول قرآن از این آیه مبارکه چنین استنباط میکردند که پروردگار به قدرت مطلقه خویش، اشیاء متنوع را در تقابل با هم آفریده است. از حسن تابعی روایت شده است که نامبرده زوجین را به شب و روز، آسمان و زمین ماه و خورشید، بر و بحر و زندگی و مرگ تفسیر نموده و در این قطار اشیا دیگری را نیز برشمرده و هر کدام آنها را زوج دیگری معرفی کرده است و در نهایت گفته است: فقط خدای عزو جل است که فرد میباشد و هیچ مثل و مانندی ندارد اما بقیه کائنات همه در برابر خود مقابلی دارند. 
در حالیکه این گونه برداشت از آیه مبارکه نیز نوعاً صحیح است، اما علم جدید می آید تا از آیه مبارکه تفسیر علمی نوینی ارائه نماید و آن این است که زوجین در این آیه مبارکه بر حقیقت خود حمل می شود و منظور از آن دو جنس مخالف از نظر نری و مادگی میباشد. زیرا هیچ چیزی در دایره هستی نیست مگر اینکه نر و ماده دارد، اعم از انسان و حیوان و نبات و جماد و غیره، چه آنها که ما میدانیم و چه آنها که ما نمیدانیم. چنانکه جدیدترین تئوری در اصل آفرینش نیز میگوید که: اصول تمام کائنات متشکل از دو زوج اند، که این دو زوج به زبان علم جدید، عبارت از (الکترون و پروتون) می باشند. 
بلی! همه موجودات، چه آنها که ما میدانیم و چه آنها که ما نمیدانیم، از زندگی به شیوه زوجیت، یا نرینگی و مادینگی، برخوردارند. چنانکه آیه مبارکه (36) از سوره (یس) نیز می گوید: 
سٌبحنَ الَّذِی خَلَقَ الأزواجَ کٌلَّها مِمّا تٌنبِتُ الأرضٌ وَ مِن أنفٌسِهِم وَ مِمّا لَا یَعلَمٌونَ – پاک خدایی که از آنچه زمین میرویاند و نیز خودشان و از آنچه نمیدانند، همه را نر و ماده گردانیده است. 
و این اعجاز علمی خیره کننده دیگری است که علم جدید با تمام خضوع در برابر آن به سجود افتاده است. 

منبع: جلوه هایی جدید از اعجاز علمی قرآن کریم - مؤلف: عبدالرئوف مخلص 

کلمات کلیدی: قرآن ، قرآن کریم ، معجزه علمی ، اعجاز قرآن ، معجزات ، اعجاز علمی ، معجزه