موفقیت نهضت تنباکو از نظر سیاسی و اجتماعی چه اهمیتی داشت؟

پاسخ:

از نظر اجتماعی :

این نهضت نخستین حرکت جدی مردم برای رهایی از نفوذ و سلطه خارجی و ایستادگی در برابر ستم داخلی بود و حس اعتماد به نفس و ٔ روحیه مقاومت و مبارزه را در مردم تقویت کرد

 از نظر سیاسی:

به حکومت فهماند که مردم بیدارند.مردم نیز شهامت حضور در صحنه را با تبعیت از مرجعیت دینی به دست آوردند و استعمار گران به نقش مراجع و نفوذ آنها در مردم حتی بیشتر از حاکمان پی بردند.

 توضحیات :

از نظر اجتماعی :

این نهضت نخستین حرکت جدی مردم برای رهایی از نفوذ و سلطه خارجی و ایستادگی در برابر ستم داخلی بود و حس اعتماد به نفس و ٔ روحیه مقاومت و مبارزه را در مردم تقویت کرد

 از نظر سیاسی:

به حکومت فهماند که مردم بیدارند.مردم نیز شهامت حضور در صحنه را با تبعیت از مرجعیت دینی به دست آوردند و استعمار گران به نقش مراجع و نفوذ آنها در مردم حتی بیشتر از حاکمان پی بردند.

مطلب مرتبط:

سلسلهٔ قاجار در طول حیات خود دارای مشکلات عدیده‌ای بود که از میان آنها، مشکل استبداد و انحطاط اقتصادی از همه شاخص‌تر بود. قجرها که از یک سو با نفوذ استعمار انگلیس و از سوی دیگر با شکست‌های ایرانیان از روسیه رو به رو شده بودند، پیوسته تحت تأثیر بیگانگان و امپراتوری آلمان قرار داشتند.

در این بین رقابت سنتی انگلیس، روسیه و امپراتوری آلمان برای به دست آوردن امتیازات گوناگون در ایران به ویژه در دوران ناصرالدین‌شاه، به اوج خود رسید. مسافرت‌های شاه به خارج از کشور که اغلب به دلیل آشنایی وی با تجدد و شیوه‌های نوین حکومت‌داری صورت می‌گرفت، به دلیل فراهم نمودن هزینه‌های سفر، معمولاً با اعطای امتیازات بزرگی نیز به روس و انگلیس همراه بود.

میرزای شیرازی از همان ابتدا به واسطهٔ نامه‌هایی که از علمای ایران دریافت می‌کرد و از طریق اخباری که سید علی اکبر فال اسیری و آقامنیرالدین بروجردی اصفهانی به وی می‌رساندند،از این امتیاز مطلع شده بود.

از این رو میرزای شیرازی، هم‌زمان با شروع ناآرامی در تبریز در اول ذیحجه سال ۱۳۰۸ ه‍.ق با ارسال تلگراف مفصلی به شاه، ضمن اشاره به مضار و مفاسد اجازه مداخله خارجی‌ها در ایران به اعطای امتیازات نیز توجه نمود و همه آن‌ها را منافی صریح قرآن، نوامیس الهیه و استقلال ایران خواند. شاه به تلگراف میرزا پاسخ نداد و برای توجیه اقدامات دولت و ذکر دلایل اعطای امتیاز و مشکلات ناشی از لغو آن، میرزا محمود خان مشیرالوزاره کارپرداز ایران در بغداد را نزد میرزای شیرازی در سامرا فرستاد.