وضعیت سیاسی تایوان

وضعیت سیاسی تایوان به درستی مشخص نیست. این جزیره از ۱۶۸۳ بخشی از امپراتوری چین بود. در ۱۸۹۵ (میلادی) پس از پایان جنگ چین و ژاپن به ژاپن واگذار شد. جمهوری چین از هنگام تأسیس خود در سال ۱۹۱۲ تایوان را بخشی از کشور چین می‌دانست و قرارداد الحاق تایوان را به استناد شرایط نابرابر بی اعتبار می‌دانست. با پایان جنگ جهانی دوم این جزیره از ژاپن بازپس گرفته شد و بخشی از جمهوری چین شد. در سال ۱۹۴۹ چیانگ کای‌شک رئیس جمهور چین با درگرفتن انقلاب کمونیستی در این کشور به تایوان گریخت و دولت تایوان از آن هنگام تاکنون اداره این سرزمین را برعهده دارد.

در مورد آینده سیاسی تایوان سه نظر اصلی وجود دارد؛ حکومت تایوان با نام جمهوری چین و دولت قانونی این کشور شناخته شود یا تایوان مجددا به سرزمین اصلی چین بپیوندد و بخشی از جمهوری خلق چین شود و یا به عنوان یک کشور مستقل اعلام موجودیت کند.

روابط دیپلماتیک

مجوز ورود هموطن تایوانی؛ مجوزی که اهالی تایوان با آن می‌توانند وارد سرزمین اصلی چین شوند. مقامات چینی گذرنامه جمهوری چین را به رسمیت نمی‌شناسند.

پس از اعطای کرسی نمایندگی چین در سازمان ملل به جمهوری خلق چین، اکثر کشورهای جهان این حکومت را به عنوان تنها دولت رسمی چین به رسمیت شناختند و روابط دیپلماتیک خود را با جمهوری چین قطع کردند به طوری که در سال ۲۰۰۸ تنها ۲۳ کشور (که به جز واتیکان بقیه از کشورهای کوچک آفریقا، اقیانوسیه و آمریکای جنوبی هستند) با جمهوری چین روابط دیپلماتیک دارند. هر چند روابط غیر رسمی تایوان با اکثر کشورهای دنیا برقرار است.

موضع رسمی

جمهوری چین هم‌اکنون علاوه بر جزیره تایوان بر پنگو، کینمن، ماتسو و تعدادی دیگر از جزایر کوچک دریای زرد اعمال حاکمیت می‌کند و خود را حکومت قانونی سرزمین اصلی چین، مغولستان بیرونی (جمهوری مغولستان)، تووا (جمهوری تووا در فدراسیون روسیه) و مناطقی از قزاقستان و میانمار که حاکمیت آن‌ها از سوی جمهوری خلق چین به رسمیت شناخته شده است، می‌داند. هر چند از ابتدای دهه ۱۹۹۰ ادعاهای این دولت نسبت به سرزمین اصلی چین کمتر مطرح می‌شود اما این دولت هرگز موضع رسمی خود را در این خصوص تغییر نداده است.