به نام خدا 

  ما هنر زیستن را در مدرسه یاد خواهیم گرفت . فرصتی برای تجربه کردن فراهم می آوریم تا نوگلان باغ زندگی رسم باغبانی را بیاموزند تا جهان را پر از گل کرده و تبدیل به گلستانی کنیم .  تا از یاوران صاحب زمان منجی عالم باشیم . 

نگاهي به نقش والدين در موفقيت‌هاي تحصيلي و رفتاري فرزندان

 نقش و جايگاه مدرسه به‌عنوان مهمترين شاخص جهت آموزش و پرورش و موفقيت دانش‌آموزان انكار ناپذير و حياتي است. اما نمي‌توان جايگاه والدين و ضرورت مشاركت آنها در آموزش و پرورش و موفقيت كودكان را نيز ناديده گرفت؛ نقشي حياتي و تأثير‌گذار كه بي‌شك بدون مشاركت والدين بخشي از اهداف آموزشي و پرورشي ناكام مانده و كودكان نيمي از آموزش‌هاي لازم را دريافت نمي‌كنند.پژوهشگران دپارتمان آموزش و علوم تربيتي دانشگاه ميشيگان و دپارتمان آموزش و علوم تربيتي دانشگاه جان‌هاپكينز، مواردي را به عنوان نكات كليدي براي برقراري ارتباط بيشتر و بهتر والدين و اولياي مدرسه و والدين و كودكان ارائه كرده‌اند كه با آنها آشنا مي‌شويم.

پژوهش‌ها نشان مي‌دهد دانش‌آموزان 70درصد از زمان مفيد خود را خارج از منزل و عمدتاً در مدرسه و يا در مراكز آموزشي- تفريحي مي‌گذرانند كه اين رقم خود به تنهايي گوياي اهميت برنامه‌ريزي درست براي آموزش و پرورش دانش‌آموزان است.

يكي از نكاتي كه بسياري از پژوهشگران علوم تربيتي بر آن اتّفاق نظر دارند، آموزش بر مبناي برنامه‌ريزي صحيح و از سنّ پايين است. از طرفي بخش عمده‌اي از آموزش نيز در منزل به اجرا در مي‌آيد؛ به عبارتي والدين خواسته يا ناخواسته تكميل كننده و يا مختل كننده آموزش‌هاي ارائه شده در مدرسه هستند، بنابراين والدين نيز به همان اندازه و يا شايد در مواردي بيشتر از اولياء مدرسه در آموزش و پرورش فرزندان دخيل هستند و اين يكي از دلايل و لزوم تسلّط والدين بر مسائل درسي و لزوم ارتباط مستمر آنها با مدرسه فرزندشان است.

                        حضور والدين

قريب به اتفاق پژوهشگران بر اين باورند كه والدين نقش مهمي در روند فراگيري و آموزش و پرورش دانش‌آموزان داشته و ارتباط آنها با اولياء مدرسه يكي از واجبات امر آموزش است، بنابراين معتقدند كه:

-1  عدم حضور والدين و ارتباط مستمر آنها با اولياء مدرسه يكي از بزرگترين معضلات آموزشي و موثر‌ترين عامل جهت ايجاد اختلال در روند آموزش است.

2 - پژوهش‌ها نشان مي‌دهد ارتباط مستمر اولياء دانش‌آموزان با اولياء مدرسه اثرات مثبتي به اين شرح به‌‌دنبال دارد:

الف/ افزايش موفقيّت تحصيلي دانش آموزان با كسب نمرات بالا، موفقيت در آزمون‌هاي مختلف به ويژه آزمون‌هاي سنجش هوش و استعداد تحصيلي و در نهايت رشد و بالندگي شخصيّتي دانش‌آموز.

ب/ علاقه به درس و مدرسه و توجّه دقيق به مسائل آموزشي- تربيتي از سوي دانش‌آموز.

ج/ افزايش چشمگير انگيزه دانش‌آموز براي فراگيري مباحث درسي و به‌دنبال آن كاهش خطر ترك تحصيل دانش آموز.

د /كاهش چشمگير امكان روي آوردن دانش‌آموز به مواد مخدر، سيگار، قرص‌هاي روان گردان و ... در سن بلوغ و پس از آن.

ه/ تعادل رفتار  و جلوگيري از بروز رفتارهاي نابهنجار به ويژه بيش فعّالي در فرزندان

 -3 تحصيلات بالاي والدين موفقيت دانش آموزرا تادو برابر افزايش مي‌دهد: كه اگر تحصيلات بالاي والدين با ارتقاء سطح اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي همراه شود (كه معمولاً نيز اين طور هست) احتمال موفقيت او راتاده برابرافزايش مي‌يابد.

 -4 به هر ميزان والدين روي مسئله آموزش و پرورش فرزندشان حساسيّت بيشتري داشته باشند-حساسيّت به جا و منطقي- به همان ميزان فرزند موفّق‌تري خواهند داشت.

 -5 ارتباط والدين با اولياء مدرسه بايد ارتباط مستمر و دوستانه باشد. اين ارتباط بايد در همه سطوح شامل تصميم‌گيري در مسائل آموزشي- پرورشي، مشاركت‌هاي اقتصادي، فرهنگي و... جلوه‌گر شود. به عبارتي ارتباط اولياء با مدرسه بايد در حدي باشد كه دانش آموز واقعاً مدرسه را خانه دوم خود دانسته و در مدرسه احساس اطمينان و آرامش كند.

 -6 توقع و انتظار والدين بايد به‌طور صحيح، كامل و واضح با فرزنددر ميان گذاشته شود تا او بر همان اساس، حركت كند.

- 7  والدين دانش آموزان موفق همواره برنامه‌ريزي دقيقي دارند، برنامه‌اي كه روي اجراي آن نيز تأكيد دارند. اما والدين دانش آموزان ناموفق يا برنامه‌ريزي صحيحي ندارند و يا اين كه اصراري بر اجراي برنامه‌ها نداشته و خود نيز دچار سهل‌انگاري هستند. بنابراين براي موفقيّت تحصيلي دانش‌آموزان بايد اوّلاًبا برنامه‌ريزي صحيح، هدف‌ها را مشخص كرد و ثانياً روي اجراي دقيق و كامل برنامه‌ها تاكيد كرد