قوانین ورزش هندبال

دسته بندي: تحقیق و پروژه رایگان,پروژه و تحقیق رایگان,دانش آموزی,تحقیق دانشجویی,

هندبال

قانون (1) زمين بازي

(1:1) زمين بازي، محوطه اي است به شکل مستطيل که طول آن 40 و عرض آن 20 متر مي باشد. اين زمين داراي دو محوطه دروازه (قانون 1:4 و قانون 6) و يک محوطه بازي است. دو خط بلند طولي را خطوط کناري و خطوط کوتاه انتهايي را خط دروازه (بين دو پايه دروازه) يا خط بيروني دروازه (دو طرف دروازه) مي نامند.

زمين بازي حداقل بايد در طول خطوط کناري، يک متر و در پشت خط بيروني دروازه، دو متر حريم داشته باشد. وضعيت زمين بازي نبايد به صورتي تغيير يابد که باعث کسب آوانتاژ يکي از تيمها شود.

(1:2) در وسط هر خط دروازه، يک دروازه قرار مي گيرد. دروازه ها بايد به خوبي در زمين يا ديوار پشت آن نصب شده باشند. ابعاد داخلي هر دروازه 2 متر ارتفاع و 3 متر طول دارد. هر دروازه داراي دو پايه است که به وسيله يک تير افقي به يکديگر متصل مي شوند. لبه پشتي پايه ها با لبه بيروني خط دروازه منطبق است. پايه ها و قطعه افقي بالاي آنها بايد مقطعي به ابعاد 8 سانتيمتر داشته باشند. بخش دروازه که از داخل زمين، نمايان است بايد سطوح آن با دو رنگ متفاوت که ضمناً با زمينه پشت دروازه اختلاف واضح داشته باشد، رنگ آميزي شود. دروازه ها بايد مجهز به تور باشند به نحوي که توپ پرتاب شده به دروازه، به سرعت از آن خارج نشود.

(1:3) کليه خطوط زمين، جزء قسمتي از منطقه اي است که آن را محدود مي کند. خط دروازه ها مابين دو پايه دروازه 8 سانتيمتر و مابقي خطوط 5 سانتيمتر پهنا دارد. خطوط بين دو منطقه مجاور را مي توان به وسيله رنگي متفاوت از کفپوش مجاور آن منطقه، جايگزين نمود.

(1:4) در مقابل هر دروازه، يک محوطه دروازه قرار دارد (قانون 6). محوطه دروازه به وسيله خط محوطه دروازه محدود و معين مي شود (خط 6 متر) که به شرح زير رسم مي گردد:

يک خط به طول 3 متر و به فاصله 6 متر موازي و قرينه با خط دورازه در داخل زمين کشيده مي شود (از لبه عقبي خط دروازه تا لبه جلويي خط محوطه دروازه) و اين خط از هر طرف با يک ربع دايره به شعاع 6 متر (به مرکز زاويه عقب داخلي پايه هاي دروازه به خط بيروني دروازه متصل مي شود).

(1:5) خط پرتاب آزاد (9 متر) يک خط مقطّع است که طول هر قطعه و فاصله بين قطعات، 15 سانتيمتر است. اين خط به فاصله 3 متر و موازي با خط منطقه دروازه رسم مي شود.

(1:6) خط 7 متر يک متر طول دارد و موازي با خط دورازه رسم مي شود. فاصله اين خط با لبه پشتي خط دروازه 7 متر است و دقيقاً در مرکز و مقابل دروازه کشيده مي شود.

(1:7) خط محدوديت دروازه بان (4 متر) به طول 15 سانتيمتر و موازي با خط دروازه کشيده مي شود و فاصله اين خط با لبه پشتي خط دروازه 4 متر و دقيقاً در مرکز و مقابل دروازه قرار دارد.

(1:8) خط وسط زمين نقاط مرکزي دو خط کناري را به يکديگر متصل مي نمايد.

(1:9) خط منطقه تعويض (بخشي از خط کناري) براي هر تيم به فاصله 5/4 متر از خط وسط تعيين شده است. نقطه انتهايي خط منطقه تعويض به وسيله خط موازي با خط وسط و به طول 15 سانتيمتر به سمت داخل خط کناري و 15 سانتيمتر به سمت خارج خط کناري مشخص مي گردد.

قانون (2) وقت بازي، علامت پاياني و تايم اوت

وقت بازي

(2:1) وقت عادي بازي براي تمامي تيمهايي که 16 سال به بالا دارند در دو نيمه و هر نيمه به مدت 30 دقيقه است که در بين آن 10 دقيقه استراحت داده مي شود. وقت عادي بازي براي تيمهاي جوانان، دو زمان 25 دقيقه اي براي گروه سني 12 تا 16 سال و دو وقت 20 دقيقه اي براي گروه سني 8 تا 12 سال مي باشد. در هر دوي اين موارد، زمان استراحت 10 دقيقه مي باشد.

(2:2) چنانچه مسابقاتي که برنده آن بايد معلوم شود، در پايان وقت عادي، مساوي تمام شود، پس از 5 دقيقه استراحت، بازي در وقت اضافي ادامه خواهد يافت. وقت اضافي شامل دو نيمه 5 دقيقه اي همراه با يک دقيقه استراحت در بين دو نيمه خواهد بود. چنانچه مسابقه پس از وقت اضافي اول مجدداً مساوي شود، پس از 5 دقيقه استراحت، وقت اضافي دوم انجام خواهد شد. اين وقت اضافي نيز شامل دو نيمه 5 دقيقه اي همراه با يک دقيقه استراحت بين دو نيمه خواهد بود. در صورتي که مسابقه همچنان مساوي باشد، برنده به وسيله مقررات خاص همان مسابقات، تعيين خواهد شد.

علامت پاياني

(2:3) وقت بازي با سوت داور براي اجراي پرتاب شروع، آغاز مي شود. بازي به وسيله علامت پاياني ساعت عمومي يا وقت نگهدار خاتمه مي يابد. اگر هيچ نوع علامتي داده نشد، داور براي اعلام پايان وقت، سوت خواهد زد (17:10).

توضيح: در صورتي که ساعت عمومي مجهز به علامت اتوماتيک پاياني در دسترس نباشد، وقت نگهدار از يک ساعت روميزي با يک کورنومتر استفاده کرده و خاتمه مسابقه را با علامتي که مي دهد اعلام خواهد کرد. چنانچه از ساعت اتوماتيک استفاده مي شود در صورت امکان بايد ترتيبي داده شود تا ساعت از صفر به سمت 30 دقيقه وقت را نشان دهد.

(2:4) خطاها و رفتار خلاف روحيه ورزشي که قبل يا همزمان با اعلام پايان وقت، به وقوع مي پيوندد، بايد جريمه شود (براي وقت استراحت بين دو نيمه يا پايان مسابقه) حتي اگر به علت همزماني اعلام پايان وقت و وقوع خطا، نتوان همان موقع خطا را اعلام نمود. داوران فقط پس از آنکه ضرورتاً پرتاب آزاد (به استثناي پرتاب آزاد) يا پرتاب 7 متر اجرا شده و نتيجه بلاواسطه آن به دست آمده باشد مسابقه را پايان خواهند داد.

(2:5) در حالي که پرتاب آزاد يا پرتاب 7 متر در حال اجرا بوده يا قبلاً اجرا شده و توپ در فضا مي باشد، اگر علامت پاياني وقت، به صدا درآيد (براي وقت استراحت بين دو نيمه يا پايان مسابقه) پرتاب بايد تکرار شود. قبل از آنکه داوران، پايان مسابقه را اعلام نمايند بايد نتيجه بلاواسطه پرتاب تکرار شده مشخص شود.

(2:6) در هنگام اجراي پرتاب آزاد يا پرتاب 7 متر با شرايط ذکر شده در قانونهاي 5ـ2:4 در صورتي که بازيکنان يا مسؤولين تيم، مرتکب تخلف يا رفتار خارج از روحيه ورزشي گردند با جريمه شخصي روبه رو مي شوند. به هر حال تخلف، در خلال اجراي چنين پرتابي نمي تواند منجر به يک پرتاب آزاد در جهت مخالف شود.

(2:7) چنانچه داوران، متوجه شوند که وقت نگهدار، زودتر از موعد، پايان مسابقه را اعلام کرده است (براي استراحت بين و نيمه و پايان مسابقه) آنها بايد بازيکنان را براي ادامه بازي در زمان باقيمانده در زمين نگهدارند. تيمي که در لحظه وقوع زود هنگام بازي، توپ را در اختيار داشته است، در شروع مجدد بازي نيز صاحب توپ خواهد بود. اگر توپ، قبلاً از جريان بازي خارج شده باشد بازي با پرتابي متناسب با آن، با موفقيت ادامه خواهد يافت. اگر توپ در جريان بازي باشد، بازي با يک پرتاب آزاد متناسب با قانون 13:4 الف، ب ادامه خواهد يافت. اگر نيمه اول (يا وقت اضافي) ديرتر از زمان مقرر به پايان برسد، نيمه دوم بايد به همان ميزان، کاهش يابد. اگر نيمه دوم (يا وقت اضافي) ديرتر از زمان مقرر به پايان برسد، داوران نمي توانند در اين وضعيت، تغييري ايجاد نمايند.

تايم اوت

(2:8) داوران تصميم مي گيرند که وقت بازي چه موقع و براي چه مدت متوقف شود (تايم اوت).

در موارد زير اعلام تايم اوت الزامي است:

الف) هنگام اعلام دو دقيقه تعليق، ديسکاليفه يا اکسکلود؛

ب) هنگام اعلام پرتاب 7 متر؛

ج) هنگام اعلام تايم اوت تيمي؛

د) هنگام خطاي تعويض با ورود بازيکن اضافي به زمين؛

ه) هنگامي که از سوي وقت نگهدار يا سرپرست فني سوت زده شود؛

و) هنگام ضرورت مشورت بين داوران، طبق قانون 17:8؛

در وضعيتهاي مسلم ديگر و متناسب با موقعيت، مي توان به صورت عادي نيز تايم اوت اعلام نمود (توضيحات پيرامون قوانين شماره 2). تخلفات در حال تايم اوت، نتيجه اي مشابه تخلفات در خلال وقت بازي را خواهد داشت (پاراگراف اول 16:3).

(2:9) در ارتباط با تايم اوت، داوران به وسيله علامتي به وقت نگهدار اعلام خواهند کرد چه زماني وقت بازي متوقف و چه زماني مجدداً شروع شود. توقف وقت بازي به وسيله 3 سوت کوتاه و علامت (شماره 16) به وقت نگهدار اطلاع داده خواهد شد. پس از تايم اوت همواره بايد شروع مجدد بازي به وسيله سوت اعلام شود.

(2:10) هر تيم، مجاز به استفاده از يک دقيقه تايم اوت تيمي در هر نيمه از وقت معمول بازي مي باشد (توضيحات پيرامون قوانين شماره 3).

قانون (3) توپ

(3:1) توپ، به شکل کروي و جنس آن از چرم و يا مواد مصنوعي است. سطح توپ نبايد براق و لغزنده باشد (3ـ17).

(3:2) اندازه توپ شامل محيط و وزن، در رده هاي مختلف تيمي به صورت متفاوت به شرح زير است:

* محيط 60ـ58 سانتيمتر و وزن 475ـ425 گرم (اندازه 3 فدراسيون جهاني هندبال) براي مردان و نوجوانان (بالاي 16سال)؛

* محيط 56ـ54 سانتيمتر و وزن 375ـ325 گرم (اندازه 25 فدراسيون جهاني هندبال) براي زنان و دختران جوان (بالاي 14 سال) و پسران جوان (16ـ12 سال)؛

*محيط 52ـ50 سانتيمتر و وزن 330ـ290 گرم (اندازه 1 فدراسيون جهاني هندبال) براي دختران جوان (14ـ8 سال) و پسران جوان (12 ـ8 سال).

توضيح: شرايط فني لازم براي توپهاي مورد استفاده در کليه مسابقات بين المللي رسمي در مقررات توپ فدراسيون جهاني هندبال آمده است. اندازه و وزن توپهاي مورد استفاده در ميني هندبال، در اين قوانين گنجانده نشده است.

(2:3) در هر بازي، حداقل بايد دو توپ در اختيار باشد. در جريان بازي، توپهاي ذخيره بايد در نزديکترين محل به ميز وقت نگهدار باشد. اين توپها بايد شرايط مشروحه در قانون 2ـ3:1 را داشته باشند.

(3:4) داوران تصميم مي گيرند چه زماني از توپ ذخيره استفاده شود. در چنين موقعيتي به منظور حداقل توقف اجتناب از اعلام تايم اوت، داوران بايد سريعاً توپ ذخيره را وارد بازي نمايند.

قانون (4) بازيکنان، ذخيره ها، تجهيزات و وسايل

بازيکنان

(4:1) يک تيم، شامل 12 بازيکن مي باشد. بيش از 7 بازيکن نمي توانند همزمان در داخل زمين باشند، مابقي بازيکنان، ذخيره مي باشند. در خلال بازي، همواره تيم بايد يک بازيکن داخل زمين خود را به عنوان دروازه بان معين کرده باشد. بازيکني که به عنوان دروازه بان تعيين شده است مي تواند در هر لحظه از بازي به عنوان بازيکن زمين فعاليت نمايد؛ همچنين بازيکنان زمين نيز مي توانند در هر لحظه از بازي به عنوان دروازه بان فعاليت نمايند (قانون 7:4،4:4). يک تيم در آغاز مسابقه حداقل بايد 5 بازيکن در زمين بازي داشته باشد، تعداد اعضا و تيم مي تواند در هر لحظه از بازي و همچنين وقت اضافي به 12 نفر برسد. (در مسابقات فدراسيون جهاني هندبال و قاره اي متناسب با مقررات خاص آن مسابقات عمل مي شود).

چنانچه در طول مسابقه تعداد بازيکنان يک تيم در زمين از 5 نفر کمتر شود، بازي مي تواند ادامه پيدا کند. اين بر عهده داوران است که اعلام نمايند تحت چه شرايطي و چه زماني بازي به صورت قطعي خاتمه يابد (13ـ17).

(4:2) در جريان بازي، يک تيم اجازه دارد حداکثر از چهار نفر مسؤول استفاده نمايد. اين مسؤولين نمي توانند در جريان يک دور مسابقه، تعويض شوند و يکي از اين نفرات بايد به عنوان (سرپرست مسؤول تيم) تعيين شود. فقط اين مسؤول مجاز خواهد بود با وقت نگهدار، منشي و در صورت امکان داوران صحبت نمايد (توضيحات پيرامون قوانين شماره 3).

در جريان بازي، مسؤولين تيم به صورت معمول اجازه ورود به زمين را ندارند؛ تخلف از اين قانون به عنوان رفتار خارج از روحيه ورزشي جريمه مي گردد. (قوانين 8:4، 16:1د، 16:3د، 16:6 ب شود). مجدداً بازي به وسيله پرتاب آزاد براي تيم مقابل خواهد بود (13:1 الف ـ ب همچنين توضيحات پيرامون قوانين شماره 9).

(4:3) بازيکن يا مسؤول تيم در صورتي واجد شرايط بازي است که در آغاز مسابقه حاضر بوده و نام او نيز در برگ مسابقه ثبت شده باشد. بازيکنان و مسؤولين تيم که پس از آغاز بازي حضور مي يابند، بايد براي شرکت در بازي از وقت نگهدار/ منشي اجازه گرفته و نام آنها در برگ مسابقه ثبت شود. اصولاً بازيکن واجد شرايط بازي، در هر لحظه مي تواند از طريق منطقه تعويض تيم خودي وارد زمين شود (قانونهاي 4:4 ، 4:6). بازيکني که واجد شرايط بازي نيست در صورت ورود به زمين بازي بايد ديکاليجه شود (16:6). در اين شرايط، بازي به وسيله پرتاب آزاد براي تيم مقابل ادامه خواهد يافت (13:1 الف، ب همچنين توضيحات پيرامون قوانين شماره 9).

بازيکنان ذخيره

(4:4) بازيکنان ذخيره مي توانند به صورت مکرر و در هر زمان بدون اطلاع وقت نگهدار/ منشي به زمين بازي وارد شوند، به شرط آنکه بازيکني که با وي تعويض مي شود قبلاً از زمين خارج شده باشد.

بازيکنان همواره بايد از منطقه تعويض خودي زمين را ترک يا به آن وارد شوند (4:5)؛ در خصوص تعويض دروازه بان هم اين شرايط بايد رعايت شود (7ـ4، 10ـ4).

(4:5) جريمه خطاي تعويض، 2 دقيقه تعليق براي بازيکن متخلف خواهد بود. اگر بيش از يک نفر از يک تيم به صورت همزمان مرتکب خطاي تعويض شوند فقط اولين بازيکني که مرتکب خطا شده است جريمه مي شود. بازي به وسيله پرتاب آزاد براي تيم مقابل ادامه پيدا مي کند (13:1 الف، ب. همچنين توضيحات پيرامون قوانين شماره 9).

(4:6) چنانچه بازيکني بدون اينکه تعويضي صورت گيرد به صورت اضافي وارد زمين بازي شود يا اينکه يکي از افراد ذخيره از منطقه تعويض به صورت غيرقانوني در بازي شرکت نمايد آن بازيکن بايد دو دقيقه تعليق شود. در اين حالت، يک بازيکن ديگر بايد زمين را ترک نمايد تا در مدت دو دقيقه تيم با نيروي کمتري بازي کند (مسلماً اين به غير از بازيکن اضافي وارد شده است که بايد زمين را ترک نمايد). چنانچه بازيکني قبل از پايان دو دقيقه تعليق خود به زمين وارد شود، بايد دو دقيقه ديگر تعليق شود. اين تعليق، بلافاصله انجام مي شود و يک بازيکن ديگر به مدت باقي مانده از دو دقيقه اول بايد زمين بازي را ترک نمايد. در هر دو حالت فوق، بازي به وسيله پرتاب آزاد براي تيم مقابل ادامه پيدا مي کند (1ـ13 الف، ب. همچنين توضيحات پيرامون قوانين شماره 9).

تجهيزات و وسايل

(4:7) همه بازيکنان يک تيم در زمين، بايد لباس مشابه و يکنواخت داشته باشند. ترکيب رنگها و طرح لباس دو تيم بايد به صورتي باشد که آنها را کاملاً از يکديگر متمايز نمايد. بازيکني که به عنوان دروازه بان مورد استفاده قرار مي گيرد، بايد براي لباس خود از رنگهايي استفاده کند که او را از بازيکنان هر دو تيم و همچنين دروازه بان تيم مقابل متمايز نمايد (3ـ17).

(4:8) شماره بازيکنان در پشت پيراهن بايد حداقل 20 سانتيمتر و در جلو، حداقل 10 سانتيمتر ارتفاع داشته باشد. بازيکنان مي توانند از شماره هاي 1 تا 20 استفاده نمايند. زنگ شماره ها بايد از رنگ و طرح پيراهن، کاملاً متمايز باشد. کاپيتان هر تيم بايد در قسمت بالاي بازو داراي بازوبند باشد. اين بازوبند بايد تقريباً 4 سانتيمتر پهنا داشته باشد و به رنگي متفاوت از لباس بازيکن باشد.

(4:9) بازيکنان بايد از کفش ورزشي استفاده نمايند. پوشيدن و همراه داشتن هر شيئي که براي بازيکنان خطرناک باشد مانند محافظ سر يا صورت، دستبند، ساعت، حلقه، انگشتري، گردن بند يا زنجير گردن، گوشواره، عينک بدون بند نگهدارنده و يا با قاب سخت و يا هر وسيله خطرناک ديگر ممنوع مي باشد (17:3)؛ استفاده از هر بند به شرطي که از مواد نرم قابل ارتجاع ساخته شده باشد، مجاز است. بازيکناني که اين شرايط را رعايت نکنند تا زماني که ايراد را رفع نکرده اند مجاز به شرکت در بازي نيستند.

(4:10) بازيکناني که خونريزي دارند و يا بدن يا لباس آنها خوني باشد سريعاً و داوطلبانه بايد زمين را ترک نمايند (از طريق يک تعويض معمولي)؛ چنين بازيکناني تا زماني که خونريزي آنها قطع نشود، زخم آنها پانسمان نشود و بدن و لباس آنها تميز نشود، نبايد به زمين بازي بازگردند. بازيکني که به توصيه هاي داوران در ارتباط با موارد ياد شده توجه ننمايد، عمل وي به عنوان رفتار خارج از روحيه ورزشي تلقي مي گردد.

(4:11) در هنگام آسيب ديدگي و در خلال تايم اوت، داوران مي توانند به دو نفر که واجد شرايط بازي باشند (4:3) براي امداد و کمک به بازيکن مصدوم تيم خود اجازه ورود به زمين دهند (با استفاده از علامت دست شماره 16و 17) (قانونهاي 4:20، 16:1د، 16:3د، 16:6 ب).

قانون (5) دروازه بان

دروازه بان، مجاز است که:

(5:1) در محوطه دروازه و در حالت دفاعي، توپ را با هر قسمت از بدن لمس نمايد.

(5:2) در داخل محوطه دروازه، همراه با توپ بدون محدوديتهاي بازيکنان زمين حرکت نمايد (قانون 4ـ7:2، 7:7). با اين وجود دروازه بان مجاز نيست در انجام پرتاب دروازه تأخير نمايد (6:5، 12:2، 15:3 ب).

(5:3) هنگامي که توپ را در اختيار ندارد محوطه دروازه را ترک نمايد و در بازي شرکت کند در اين حالت دروازه بان مشمول مقررات حاکم بر بازيکنان زمين خواهد بود. هنگامي دروازه بان خارج از محوطه دروازه محسوب مي شود که با يک قسمت از بدن زمين بازي را در خارج از خط محوطه دروازه لمس نمايد.

(5:4) همراه با توپ از محوطه دروازه خارج شود و در زمين بازي مجدداً با آن بازي کند به شرط آنکه توپ کاملاً در کنترل او نباشد دروازه بان مجاز نمي باشد که:

(5:5) در حالت دفاع بازيکن مهاجم را به خطر اندازد (8:2،8:5).

(5:6) در حالي که توپ را در اختيار دارد از محوطه دروازه خارج شود (پرتاب آزاد تحت قانون 1ـ13 الف اگر که داوران قبلاً براي اجراي پرتاب دروازه، سوت زده باشند، در غير اين صورت پرتاب دروازه تکرار مي گردد).

(5:7) پس از انجام پرتاب دروازه قبل از اينکه ساير بازيکنان، توپ را لمس کنند آن را در زمين بازي مجدداً لمس نمايد (1ـ13 الف).

(5:8) در حالي که داخل محوطه دروازه قرار دارد توپي را که روي زمين خارج از محوطه دروازه ساکن يا در حال غلتيدن است لمس نمايد (1ـ13 الف).

(5:9) توپي را که روي زمين خارج محوطه دروازه ساکن يا در حال غلتيدن است به داخل محوطه دروازه حمل کند (1ـ13 الف).

(5:10) همراه با توپ از زمين بازي به محوطه دروازه باز گردد (1ـ13 الف).

(5:11) توپي را که در محوطه دروازه ساکن است يا به سمت زمين بازي در حرکت مي باشد با پا يا ساق پايين تر از زانو لمس نمايد (1ـ13 الف).

(5:12) در هنگام اجراي پرتاب 7 متر قبل از اينکه توپ از دست پرتاب کننده رها شود، خط محدوديت دروازه بان (خط 4 متر) و يا امتداد آن را از دو طرف قطع نمايد (14:9).

توضيح: تا زماني که يک پاي دروازه بان در پشت يا روي خط محدوديت (4 متر) قرار دارد، او مي تواند پاي ديگر و يا هر قسمت از بدن خود را در فضا حرکت داده و از اين خط عبور دهد.

قانون (6) محوطه دروازه

(6:1) فقط دروازه بان حق ورود به محوطه دروازه را دارد (با اين وجود به قانون 6:3 مراجعه شود). ورود به محوطه دروازه که شامل خط منطقه دروازه نيز مي باشد، زماني محرز مي شود که بازيکن، اين محوطه يا خط آن را با هر قسمت از بدن لمس کند.

(6:2) هنگامي که بازيکن زمين وارد محوطه دروازه شود، تصميمات زير اتخاذ مي شود:

* پرتاب آزاد هنگامي که بازيکن زمين همراه با توپ وارد محوطه دروازه شود (13:1 الف).

* پرتاب آزاد وقتي که بازيکن زمين بدون توپ به محوطه دروازه وارد شود و از اين طريق آوانتاژي کسب نمايد (1ـ13 الف، ب همچنين 16:2 ج).

* پرتاب 7 متر هنگامي که بازيکن مدافع وارد محوطه دروازه شود و يک شانس مسلم گل را از بين ببرد (14:1 الف).

(6:3) در موارد زير بازيکن در ورود به منطقه جريمه نمي شود:

* وقتي بازيکن پس از بازي با توپ به محوطه دروازه وارد شود، ولي با اين عمل آوانتاژي را از تيم مقابل سلب ننمايد.

* وقتي بازيکن بدون توپ وارد محوطه دروازه شود و با اين عمل آوانتاژي کسب نکند.

* وقتي بازيکن مدافع، ضمن حرکت دفاعي يا در دنباله آن به محوطه دروازه وارد شود بدون آنکه آوانتاژي را از تيم مقابل، سلب نمايد.

(6:4) توپ در محوطه دروازه به دورازه بان تعلق دارد.

بازيکن زمين مجاز نيست توپي را که در محوطه دروازه ساکن يا در حال غلتيدن و يا در اختيار دروازه بان است لمس نمايد (1ـ13 الف، ب)؛ با اين وجود او مي تواند با توپي که در فضاي محوطه دروازه است بازي کند به استثناي زماني که پرتاب دروازه اجرا مي شود (12:2).

(6:5) دروازه بان بايد توپي را که وارد محوطه دروازه مي شود به وسيله پرتاب دروازه به بازي برگرداند (قانون 12).

(6:6) بازي بايد ادامه پيدا کند (به وسيله پرتاب دروازه طبق قانون 6:5) هرچند بازيکن تيم دفاعي ضمن عمل دفاع، توپ را لمس کرده و اين توپ به دروازه بان برسد و يا اينکه در محوطه دروازه متوقف شود.

(6:7) چنانچه بازيکني توپ را به محوطه دروازه خودي پرتاب نمايد به شرح ذيل اتخاذ تصميم مي شود:

الف) گل، در صورتي که توپ وارد دروازه شود.

ب) پرتاب آزاد، چنانچه توپ در محوطه دروازه متوقف شود يا اينکه دروازه بان توپ را لمس کند و توپ وارد دروازه نشود (1ـ13 ب).

ج) پرتاب اوت، اگر توپ از خط بيروني دروازه خارج شود (1ـ11).

د) بازي ادامه پيدا مي کند اگر توپ بدون آنکه به وسيله دروازه بان لمس شود از محوطه دروازه به زمين بازي برگردد.

(6:8) با برگشتن توپ از محوطه دروازه به زمين بازي جريان عادي بازي ادامه مي يابد.

قانون (7) بازي با توپ، بازي غيرفعال

بازي با توپ

ــ موارد ذيل، مجاز مي باشد:

(7:1) پرتاب کردن، دريافت کردن، متوقف کردن، هُل دادن و يا ضربه زدن به توپ با استفاده از دستها (باز و بسته) بازوها، سر، بالاتنه، رانها و زانوها.

(7:2) نگهداشتن توپ حداکثر براي مدت 3 ثانيه، همچنين اگر توپ روي زمين باشد.

(7:3) برداشتن حداکثر سه گام همراه با توپ (1ـ13 الف).

يک گام برداشته شده تلقي مي شود، وقتي که:

الف) بازيکن در حالت ايستاده روي دو پا بر روي زمين، توپ را دريافت کند و سپس يک پا را از زمين بردارد و دوباره به زمين بگذارد يا اينکه پا را از يک محل به محل ديگر جا به جا نمايد.

ب) فقط يک پاي بازيکن با زمين در تماس است و در اين حالت، توپ را دريافت مي کند و پس از آن پاي ديگر خود را بر زمين مي گذارد.

ج) بازيکن پس از پرش، فقط با يک پا روي زمين فرود آيد. پس از آن روي همان پا لي لي کند يا پاي ديگر او با زمين تماس پيدا کند.

د) بازيکن پس از پرش با هر دو پا به صورت همزمان فرود آيد و سپس يک پاي خود را بلند کرده و مجدداً بر زمين گذارد يا يک پاي خود را از محلي به محل ديگر حرکت دهد.

توضيح: اگر يک پا از نقطه اي به نقطه ديگر حرکت داده شود، مي توان پاي ديگر را تا نزديک پاي اول کشاند (فقط يک گام محسوب مي شود).

(7:4) در حالت ايستاده يا دويدن مي توان:

الف) توپ را براي يک مرتبه به زمين زد و مجدداً آن را با يک يا هر دو دست گرفت.

ب) توپ را به صورت مکرّر با يک دست به زمين زد (دريبل) يا آن را به صورت مکرّر با يک دست روي زمين غلتاند و سپس با يک يا هر دو دست آن را گرفت و يا از زمين بلند کرد. از لحظه گرفتن و کنترل توپ با يک يا دو دست، بايد ظرف مدت 3 ثانيه و حداکثر پس از 3 گام با آن بازي کرد (1ـ13 الف). زمين زدن يا دريبل کردن از زماني شروع شده محسوب مي شود که بازيکن، توپ را با هريک از قسمتهاي بدن خود لمس کرده و به زمين مي زند. پس از آنکه توپ با دروازه يا بازيکن ديگري تماس پيدا کرد بازيکن مي تواند مجدداً به آن ضربه بزند يا دريبل نمايد و يا آن را بگيرد.

(7:5) توپ را از يک دست به دست ديگر منتقل کرد.

(7:6) در حالت ايستاده روي دو زانو، نشسته يا درازکش با توپ بازي کرد.

ــ موارد زير مجاز نمي باشد:

(7:7) لمس توپ بيش از يک بار مگر در اين فاصله توپ با زمين بازيکن ديگر و يا دروازه، تماس پيدا کند (1ـ13 الف).

کورمال کردن توپ، جريمه ندارد.

توضيح: معني کورمال کردن اين است که بازيکن هنگامي که براي گرفتن يا متوقف کردن توپ تلاش مي کند نتوانند آن را به کنترل خود درآورد. اگر توپ قبلاً کنترل شده باشد آنگاه بازيکن پس از دريبل يا ضربه زدن به توپ نمي تواند بيش از يک بار توپ را لمس نمايد.

(7:8) لمس کردن توپ با پا و يا هر قسمت، پايين تر از زانو به استثناي وقتي که توپ توسط بازيکن مقابل پرتاب شده باشد (اـ13 الف، ب).

(7:9) در صورتي که توپ در زمين بازي، به داوران برخورد نمايد بازي ادامه خواهد يافت.

بازي غير فعال

(7:10) نگهداشتن توپ در مالکيت تيم، بدون هيچگونه تلاش آشکار و قابل تشخيص براي حمله يا شوت به طرف دروازه، مُجاز نمي باشد (توضيحات پيرامون قوانين شماره 4). اين عمل به عنوان بازي غيرفعال تلقي شده و با پرتاب آزاد عليه تيمي که مالکيت توپ را دارد جريمه مي شود (1ـ13 الف). پرتاب آزاد از محلي که توپ در هنگام قطع بازي قرار داشته است انجام مي شود.

(7:11) هنگامي که احتمال گرايش و تمايل به بازي غير فعال تشخيص داده شود، علامت هشدار دهنده نشان داده مي شود. اين هشدار به تيم صاحب توپ اين فرصت را مي دهد كه به منظور اجتناب از، از دست دادن توپ، روش حمله خود را تغيير دهد. پس از نشان دادن علامت هشدار دهنده اگر هيچگونه تغييري در روش حمله به وجود نيامد، يا شوت به طرف دروازه انجام نشد، آنگاه يک پرتاب آزاد عليه تيمي که مالکيت توپ را در اختيار دارد، اعلام مي شود (توضيحات پيرامون قوانين شماره 4).

در موقعيتهاي قطعي و مسلم، داوران مي توانند بدون هيچگونه علامت هشدار دهنده، يک پرتاب آزاد عليه تيم صاحب توپ اعلام نمايند. به عنوان مثال هنگامي که بازيکن تعمداً از تلاش براي استفاده از يک شانس مسلم گل خودداري مي نمايد.

قانون (8) خطاها و رفتار خارج از روحيه ورزشي

موارد ذيل مُجاز مي باشد:

(8:1):

الف) استفاده از دستها و بازوها به منظور سد کردن يا گرفتن توپ؛

ب) استفاده از دست باز به منظور دور کردن توپ از حريف در هر جهت؛

ج) استفاده از بدن براي سد کردن حريف حتي هنگامي که بازيکن مقابل، توپ را در مالکيت خود ندارد؛

د) ايجاد تماس بدني با حريف از روبه رو به وسيله دستهاي خم شده و حفظ اين تماس براي کنترل و تعقيب بازيکن مقابل؛

موارد ذيل مُجاز نمي باشد:

(8:2)

الف) کشيدن يا ضربه زدن به توپي که در دست بازيکن مقابل است؛

ب) سد کردن يا هل دادن حريف به وسيله بازوها و دستها يا پاها؛

ج) بغل کردن، گرفتن، هل دادن، دويدن يا پريدن بر روي حريف؛

د) به هر شکل، ممانعت يا به خطر انداختن بازيکن مقابل (با توپ يا بدون توپ) تخلف از قوانين است؛

(8:3) نقض قانون 8:2 در مواردي که به صورت کلي و يا انحصاري متوجه بازيکن مقابل است نه توپ، به صورت پيش رونده جريمه خواهد شد. جريمه پيش رونده بدين مفهوم است که پرتاب آزاد يا پرتاب 7 متر براي خطاهاي خاصي کافي نيست زيرا تخلفات، معمولاً در اثر تلاش براي به دست آوردن توپ، به وقوع مي پيوندد.

هر خطايي که مناسب و درخور تعريف جريمه پيش رونده باشد، مستلزم جريمه شخصي است که با اخطار (16:1 ب) آغاز شده و روند افزايش و رشد آن جريمه هاي شديدتري مي باشد (16:3 ب، 16:6 ز). اخطارها و تعليقهايي که براي ديگر تخلفات، داده مي شود نيز بايد در جريمه پيش رونده مورد محاسبه قرار گيرد.

(8:4) حالات و بيانات زباني و فيزيکي که با روحيه ورزشکاري منافات دارد به عنوان رفتار خارج از روحيه ورزشي تلقي مي شود (به عنوان مثال نگاه کنيد به توضيحات پيرامون قوانين شماره 5) اين، هم براي بازيکنان و هم براي مسؤولين تيم چه داخل يا خارج از زمين قابل اجرا مي باشد (16:1د، 16:3 ج، 16:6 ب، ز،ج).

(8:5) بازيکني که حرکات خطرناک عليه سلامتي حريف که در حال حمله است انجام دهد، بايد ديسکاليفه شود (16:6 ج)، علي الخصوص اگر مرتکب اعمال ذيل شود:

الف) از بغل يا از پشت زدن يا به عقب کشيدن دست پرتاب کننده بازيکني که در حال پرتاب يا پاس دادن توپ است.

ب) انجام هرگونه عملي که منجر به ضربه زدن به گردن يا سر حريف گردد.

ج) تعمداً ضربه زدن به بازيکن حريف به وسيله پا يا زانو و يا هر طريق ديگري.

د) هل دادن بازيکن مقابل که در حال دويدن يا پريدن يا حمله است. در هر جهت در حالي که بازيکن مقابل کنترل خود را از دست دهد اين موضوع شامل هنگامي که دروازه بان در ارتباط با ضد حمله حريف، محوطه دروازه را ترک مي کند نيز مي شود.

ه) زدن توپ به سر بازيکن مدافع در هنگام اجراي پرتاب آزاد که به صورت شوت مستقيم به طرف دروازه است، با فرض آنکه بازيکن مدافع قبلاً در حال حرکت نبوده يا به صورت مشابه زدن توپ به سر دروازه بان در هنگام اجراي پرتاب 7 متر با اين فرض که دروازه بان قبلاً در حال حرکت نبوده است.

(8:6) رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن يا مسؤول تيم داخل يا خارج از زمين بازي (به عنوان مثال نگاه کنيد به توضيحات پيرامون قوانين شماره 6) بايد به وسيله ديسکاليفه جريمه شود (16:6 د).

(8:7) بازيکني که در جريان بازي مرتکب درگيري بدني شود، بايد اکسکلود شود (11ـ16:9). درگيري بدني خارج از جريان بازي به وسيله ديسکاليفه جريمه مي شود (16:6ه،16:13 ب، د). مسؤول تيم که مرتکب درگيري بدني مي شود بايد ديسکاليفه گردد (16:6و).

توضيح: درگيري بدني از لحاظ اين قانون به مفهوم برخورد شديد بدني به صورت تعمدي عليه افراد ديگر مي باشد (بازيکن، داور، وقت نگهدار/ منشي، مسؤول تيم، نمايندگان، تماشاگران). به عبارت ديگر آن رفتار يک عکس العمل ساده يا نتيجه يک اشتباه نيست بلکه روشي افراطي مي باشد. در اين قانون آب دهان انداختن به افراد ديگر معادل درگيري بدني محسوب مي شود.

(8:8) اگر تخلف عليه قانونهاي 7ـ8:2 به صورت مستقيم يا غيرمستقيم باعث توقف بازي و موجب از بين رفتن يک شانس مسلم گل براي تيم مقابل شود منجر به پرتاب 7 متر براي آن تيم مي گردد (14:1) در غير اين صورت اين تخلف منجر به يک پرتاب آزاد براي تيم مقابل مي شود (قانون 13:1 الف همچنين نگاه کنيد به 3ـ13:2).

قانون 9 امتياز گل

(9:1) هنگامي يک گل، به ثمر مي رسد که تمام توپ از عرض خط دروازه عبور نمايد، مشروط بر آنکه در هنگام پرتاب يا قبل از آن، پرتاب کننده يا ديگر هم تيميهاي او مرتکب تخلف نشده باشند. داور خط دروازه، به وسيله دو سوت کوتاه و علامت ت شماره 12 به ثمر رسيدن گل را مورد تأييد قرار مي دهد. عليرغم خطاي مدافع، اگر توپ، وارد دروازه شود اين گل مورد قبول خواهد بود چنانچه قبل از عبور کامل توپ از خط دروازه، داور يا وقت نگهدار، بازي را متوقف کند گل، مورد پذيرش نخواهد بود. در صورتي که بازيکني توپ را به دروازه خودي وارد کند يک گل براي تيم مقابل به حساب خواهد آمد به استثناي زماني که دروازه بان در حال اجراي پرتاب دروازه باشد (پاراگراف دوم 12:2).

توضيح: اگر شخصي يا چيزي که حضور آن در زمين بازي مجاز نيست (تماشاچيان و غيره) مانع ورود توپ به دروازه گردند و داوران اعتماد داشته باشند که بدون دخالت آن عامل خارجي توپ وارد دروازه مي شد، گل را قبول خواهند کرد.

(9:2) گلي که قبلاً مورد قبول واقع شده پس از سوت داور براي اجراي پرتاب شروع، ديگر قابل برگشت و باطل شدن نخواهد بود چنانچه پس از ورود توپ به دروازه، علامت پايان نيمه بازي به صدا درمي آيد داوران بايد به صورت واضح و روشن نشان دهند که گل مورد قبول بوده ولي به علت پايان وقت پرتاب شروع انجام نخواهد شد.

توضيح: امتياز گلي که مورد تأييد داوران قرار مي گيرد را بايد بلافاصله در تابلو امتيازات ثبت نمود.

(9:3) تيمي که نسبت به تيم مقابل، امتياز گل بيشتري به ثمر رسانده باشد، برنده مسابقه خواهد بود. اگر هر دو تيم به تعداد برابر، گل به ثمر رسانده باشند يا اينکه هيچ گلي به ثمر نرسيده باشد، بازي مساوي خواهد بود.

قانون 10 پرتاب شروع

(10:1) در آغاز بازي، تيمي پرتاب شروع را انجام مي دهد که در قرعه کشي آغاز بازي، برنده شده و مالکيت توپ را شروع بازي انتخاب کرده باشد. در اين صورت، تيم ديگر مي تواند زمين را انتخاب نمايد. همچنين اگر تيمي که برنده قرعه کشي شده زمين را انتخاب نمايد آنگاه تيم ديگر پرتاب شروع را انجام خواهد داد. تيمها در نيمه دوم بازي، زمين را عوض مي نمايند. پرتاب شروع در ابتداي نيمه دوم توسط تيمي انجام مي شود که پرتاب شروع آغاز بازي را انجام نداده باشد. در آغاز هر دوره وقت اضافي نيز پرتاب سکه جديدي انجام مي شود و کليه مقررات فوق الذکر تحت قانون 10:1 در وقت اضافي نيز قابل اجرا مي باشد.

(10:2) پس از به ثمر رسيدن هر گل بازي با اجراي پرتاب شروع توسط تيمي که گل خورده است ادامه مي يابد (با وجود اين، به قانون 9:2 پاراگراف دوم نگاه کنيد.)

(10:3) پرتاب شروع از مرکز زمين و در همه جهات، انجام مي شود (از نقطه مرکز خط وسط به فاصله 5/1 متر به طرفين) اين پرتاب با علامت سوت و حداکثر ظرف 3 ثانيه بايد انجام شود (1ـ13الف) بازيکني که پرتاب شروع را انجام مي دهد تا هنگامي که توپ از دستش رها مي شود بايد يک پاي خود را روي خط وسط زمين نگهدارد (1ـ13الف) (همچنين نگاه کنيد به توضيحات پيرامون شماره 7). بازيکنان هم تيمي پرتاب کننده تا قبل از علامت سوت، مجاز نيستند خط وسط را قطع نمايند (پاراگرافهاي دوم و سوم15:1).

(10:4) بازيكنان بايد براي پرتاب شروع در آغاز هر نيمه، در زمين خودشان باشند. با اين وجود براي پرتاب شروع بعد از به ثمر رسيدن هر گل، بازيکنان تيم مقابل پرتاب کننده اجازه دارند که در هر دو نيمه زمين حضور داشته باشند. در هر دو حالت فوق، بازيکنان تيم حريف بايد حداقل 3 متر با بازيکني که قصد اجراي پرتاب شروع را دارد فاصله داشته باشند (15:7).

قانون 11 پرتاب اوت

(11:1) پرتاب اوت هنگامي اعلام مي شود که تمامي توپ از خطوط کناري، خارج شده يا قبل از عبور از خط بيروني دروازه توسط بازيکن زمين تيم دفاعي لمس شده باشد.

(11:2) پرتاب اوت از نقطه اي که توپ از خطوط کناري خارج شده يا اگر از خط بيروني دروازه خارج شده از محل تقاطع اين خط با خط کناري و در همان سمت، اجرا مي شود.

(11:3) تا زماني که توپ از دست پرتاب کننده رها نشده است يک پاي او بايد روي خط کناري قرار داشته باشد. پرتاب کننده نمي تواند توپ را روي زمين بگذارد و خودش آن را بردارد و يا اينکه توپ را به زمين بزند و مجدداً آن را بگيرد (13:1 الف).

(11:4) در هنگام اجراي پرتاب اوت، بازيکنان تيم مقابل بايد حداقل سه متر با پرتاب کننده فاصله داشته باشند.

در هر حال آنها حق دارند بلاواسطه در جلوي خط محوطه دروازه خود مستقر شوند حتي اگر در اين وضعيت فاصله بين آنها و پرتاب کننده از 3 متر هم کمتر شود.

قانون 12 پرتاب دروازه بان

(12:1) پرتاب دروازه اعلام مي شود:

هنگامي که دروازه بانان، توپ را در محوطه دروازه، کنترل نمايد (6:5) يا هنگامي که توپ از خط بيروني دروازه خارج شده در حاليکه آخرين بار توسط دروازه بان يا يک بازيکن از تيم مقابل لمس شده باشد. اين بدين مفهوم است که در هر دو موقعيت فوق، توپ خارج از بازي تلقي گرديده است و اگر پس از اعلام پرتاب دروازه و قبل از اجراي آن تخلفي از سوي دروازه بان به وقوع بپيوندد، قانون 13:3 قابل اجرا مي باشد.

(12:2) پرتاب دروازه بدون سوت داور از محوطه دروازه به سمت زمين بازي انجام مي شود (با وجود اين نگاه کنيد به 15:3 ب) پرتاب دروازه هنگامي اجرا شده تلقي مي شود که توپ پرتاب شده توسط دروازه بان از خط منطقه دروازه عبور نمايد. بازيکنان تيم ديگر مجاز مي باشند که بلاواسطه پشت خط منطقه دروازه قرار گيرند اما تا زماني که توپ از خط منطقه دروازه عبور نکرده باشد مجاز به لمس آن نيستند.

(12:3) پس از اجراي پرتاب دروازه، دروازه بان نمي تواند مجدداً با توپ، تماس پيدا کند مگر آنکه بازيکن ديگري آن را لمس کرده باشد (15:7، 13:1الف).

قانون (13) پرتاب آزاد

اعلام پرتاب آزاد

(13:1) اساساً داوران، بازي را متوقف ساخته و آن را مجدداً با پرتاب آزاد براي تيم حريف شروع خواهند کرد هنگامي که:

الف) تيم صاحب توپ، مرتکب تخلفي شود که بايد منجر به سلب مالکيت از آن تيم شود (نگاه کنيد به قوانين 3ـ4:2، 6ـ4:5، 11ـ5:6، 6:2 الف ـ ب،6:4، 6:7 ب، 4ـ7:2، 7:10، 8:8، 10:3،11:4، 12:3،8ـ13:7، 7ـ14:4و 5ـ15:2).

ب) تيم مدافع، مرتکب تخلفي شود که تيم صاحب توپ مالکيت توپ را از دست بدهد (نگاه کنيد به قوانين 3ـ4:2، 6ـ4:5، 5:5، 6:2 ب، 6:4، 6:7 ب، 7:8 و 8:8).

(13:2) داوران بايد در جهت تداوم و استمرار بازي، از قطع كردن پيش از موقع بازي به وسيله اعلام پرتاب آزاد، خودداري نمايند. اين بدين مفهوم است که طبق قانون 13:1 الف، اگر پس از خطاي تيم حمله، بلافاصله تيم دفاعي مالکيت توپ را به دست آورد، داوران نبايد اعلام پرتاب آزاد نمايند. به صورت مشابه طبق قانون 1ـ13 ب، تا زماني که تيم حمله کننده به سبب خطايي که توسط تيم دفاعي انجام مي شود، مالکيت توپ را از دست ندهد يا به حمله خود ادامه بدهد، داوران نبايد در بازي دخالت نمايند.

اگر به سبب تخلف از قوانين، يک جريمه شخصي در نظر گرفته شود آنگاه داوران در صورتي که بدين وسيله آوانتاژي را از تيم مقابل خطاکننده سلب ننمايند، مي توانند بلافاصله بازي را متوقف نمايند. در غير اين صورت، اين جريمه بايد تا زماني که موقعيت مورد نظر خاتمه يابد، به تأخير افتد. قانون 13:2 در خصوص موارد تخلف عليه قانون 3ـ4:2 يا 6ـ4:5 قابل اعمال نيست و بازي بايد بلافاصله متوقف شود که معمولاً به وسيله وقت نگهدار انجام مي شود.

(13:3) اگر تخلفي که به صورت معمول منجر به يک پرتاب آزاد تحت قانون 13:1 الف، ب مي شود، در شرايطي اتفاق بيفتد که توپ قبلاً از بازي خارج گرديده باشد، آنگاه بازي با پرتابي متناسب با علت توقف بازي، ادامه پيدا مي کند.

(13:4) علاوه بر موقعيت اشاره شده در قانون 13:1 الف، ب همچنين پرتاب آزاد به عنوان راهي براي شروع مجدد بازي در موقعيتهاي قطعي که بازي متوقف شده ولي هيچگونه تخلفي از قوانين به وقوع نپيوسته است استفاده مي شود (به عبارت ديگر وقتي که توپ در بازي است.)

الف: اگر يک تيم در هنگام قطع بازي مالکيت توپ را داشته است آن تيم در شروع مجدد نيز صاحب توپ خواهد بود.

ب: اگر هيچ تيمي توپ را در مالکيت خود نداشته است آنگاه تيمي که آخرين بار مالک توپ بوده در شروع مجدد نيز مالک توپ خواهد بود.

ج: هنگامي که بازي به خاطر برخورد توپ با سقف يا تجهيزات بالاي زمين متوقف شود، تيمي که آخرين بار توپ را لمس نکرده است، مالکيت توپ را به دست خواهد آورد. قانون آوانتاژ که در قانون 2ـ13 ذکر گرديده در موقعيت ذکر شده در قانون 4ـ13 قابل اعمال نمي باشد.

(13:5) اگر عليه تيمي که مالکيت توپ را در هنگام سوت داور در اختيار دارد يک پرتاب آزاد اعلام شود، آنگاه بازيکني که در آن لحظه توپ را در اختيار دارد بايد بلافاصله آن را رها كند يا در همان محلي که قرار دارد روي زمين بگذارد (16:3 ه).

اجراي پرتاب آزاد

(13:6) پرتاب آزاد به صورت معمول بدون سوت داور (عليرغم اين نگاه کنيد به 15:3 ب) و اساساً از محلي که خطا اتفاق افتاده است، انجام مي شود. موارد ذيل از اين قاعده مستثني مي باشند:

در موقعيت تشريح شده در قانون 13:4 الف، ب پرتاب آزاد پس از سوت داور و اصولاً از محلي که توپ در هنگام قطع بازي قرار داشته باشد، انجام مي شود. در موقعيت 13:4ج، پرتاب آزاد همچنان پس از سوت داور و اصولاً از مکاني زير محل برخورد توپ با سقف يا تجهيزات، انجام مي شود. اگر داور يا نماينده فني (فدراسيون جهاني هندبال و يا فدراسيون قاره اي، ملي) بازي را به علت تخلف بازيکن يا مسؤول تيم دفاعي متوقف کردند و آن منجر به يک تذکر شفاهي و يا جريمه شخصي گرديد، آنگاه پرتاب آزاد از محلي که توپ در هنگام قطع شدن بازي قرار داشته است اجرا مي شود، به شرط آنکه اين محل، موقعيت مناسب تري نسبت به محل وقوع خطا داشته باشد و به همين ترتيب، پاراگراف قبلي قابل اجرا خواهد بود در صورتي که وقت نگهدار بازي را به خاطر خطاي تعويض يا ورود غيرقانوني تحت قوانين 3ـ4:2 يا 6ـ4:5 متوقف سازد.

طبق موارد ذکر شده در قانون 7:10 پرتاب آزاد که به علت بازي غير فعال اعلام مي شود بايد از محلي که توپ در هنگام قطع بازي قرار داشته است، اجرا شود. عليرغم قاعده کلي و زيربنايي و روش قيد شده در پاراگرافهاي قبلي، پرتاب آزاد هرگز نمي تواند در داخل منطقه دروازه خود يا داخل محوطه پرتاب آزاد تيم مقابل اجرا شود. در هر موقعيتي از مکانهاي شرح داده شده در يکي از پاراگرافها شامل يکي از دو محوطه مذکور، محل اجراي پرتاب بايد به نزديکترين نقطه در بيرون آن محوطه خاص منتقل شود.

توضيح: اگر وضعيت صحيح براي پرتاب آزاد از محل محوطه خط پرتاب آزاد تيم دفاعي باشد، آنگاه لازم است که پرتاب از محل دقيق خود انجام شود. به هر حال هرچه از خط پرتاب آزاد تيم مدافع دورتر شويم، اجازه داده مي شود که پرتاب آزاد با فاصله بيشتري نسبت به محل وقوع خطا انجام شود. اين فاصله به تدريج بيشتر مي شود تا حداکثر 3 متر که در موقعيت انجام پرتاب آزاد از پشت محوطه دروازه خودي، قابل اجرا مي باشد. اين فاصله شرح داده شده، در موارد تخلف عليه قانون 13:5ه، اگر همراه با جريمه متناسب با قانون 16:3 باشد، به کار نمي رود. در چنين مواردي، پرتاب همواره بايد از محل دقيق خود انجام شود.

(13:7) بازيکنان تيم مهاجم قبل از اجراي پرتاب آزاد، نبايد خط پرتاب آزاد تيم مقابل را لمس يا قطع نمايند (15:1). داوران بايد موقعيت بازيکنان مهاجم را که در حين اجراي پرتاب آزاد بين خط پرتاب آزاد و خط محوطه دروازه قرار دارند تصحيح نمايند، به شرطي که اين وضعيت ناصحيح در بازي مؤثر باشد (15:1). پس از آن پرتاب آزاد بايد با علامت سوت اجرا شود (15:3ب).

در مواردي که اجراي پرتاب آزاد با سوت همراه باشد، اگر بازيکنان تيم مهاجم از رها شدن توپ از دست پرتاب کننده خط پرتاب آزاد را لمس يا قطع نمايند آنگاه يک پرتاب آزاد براي تيم مدافع اعلام مي شود (13:1 الف).

(13:9) در هنگام اجراي پرتاب آزاد، بازيکنان تيم مقابل بايد حداقل 3 متر از پرتاب کننده فاصله داشته باشند با اين وجود، در صورتي که پرتاب آزاد از پشت خط پرتاب آزاد انجام شود، بازيکنان مدافع مي توانند بلاواسطه در جلوي خط محوطه دروازه خود مستقر شوند.

قانون (15) دستورالعملهاي عمومي براي اجراي پرتابها

(پرتاب اوت، پرتاب دروازه بان، پرتاب آزاد، پرتاب 7 متر و پرتاب شروع)

(15:1) قبل از اجراي پرتاب، توپ بايد در دست پرتاب کننده باشد. کليه بازيکنان، بايد در وضعيت مقرر براي پرتاب مورد نظر قرار گيرند. بازيکنان، بايد تا زماني که توپ از دست پرتاب کننده رها شود، در وضعيت صحيح باقي بمانند، به استثناي موارد ذکر شده در پاراگراف دوم قانون 10:3 وضعيت نادرست اوليه بايد اصلاح شود (با وجود اين نگاه کنيد به پاراگراف دوم قانون 13:8 و 15:7).

(15:2) به استثناي موارد پرتاب دروازه بان در هنگام اجراي يک پرتاب، پرتاب کننده بايد قسمتي از يک پاي خود را در تماس دايم با زمين داشته باشد (1ـ13الف) پاي ديگر را مي توان به صورت مکرر بلند کرد و به زمين گذاشت.

(15:3) داوران بايد در موارد ذيل براي شروع مجدد بازي سوت بزنند:

الف) همواره براي پرتاب شروع (10:3) يا پرتاب 7 متر (14:4)؛

ب) در موارد پرتاب اوت، پرتاب دروازه بان يا پرتاب آزاد ذيل:

ــ براي شروع مجدد پس از تايم اوت؛

ــ براي شروع به وسيله پرتاب آزاد تحت قانون (13:4)؛

ــ هنگامي که در اجراي پرتاب، تأخير شود؛

ــ پس از اصلاح وضعيت بازيکن؛

ــ پس از تذکر شفاهي يا اخطار؛

ــ پس از علامت سوت، پرتاب کننده بايد ظرف 3 ثانيه پرتاب را انجام دهد (1ـ13الف).

(15:4) پرتاب، هنگامي انجام شده تلقي مي گردد كه توپ از دست پرتاب کننده رها شود. با وجود اين نگاه کنيد به قانون 12:2. هنگام اجراي پرتاب، توپ را نمي توان دست به دست کرد يا توسط يک بازيکن هم تيمي لمس شود.

(15:5) تا قبل از تماس توپ با بازيکن ديگري يا دروازه، پرتاب کننده نبايد مجدداً توپ را لمس نمايد (1ـ13الف).

(15:6) همه پرتابها مي توانند منجر به يک گل شوند (به استثناي پرتاب دروازه بان هنگامي که توپ به داخل دروازه خودي مي رود) (12:2).

(15:7) وضعيت ناصحيح بازيکنان دفاعي در هنگام اجراي پرتاب شروع، پرتاب اوت يا پرتاب آزاد اگر که آوانتاژ را از بازيکنان مهاجمي که مي خواهند سريعاً پرتاب را انجام دهند سلب نکنند نبايد توسط داوران اصلاح شود. در صورت سلب آوانتاژ، اين وضعيت بايد اصلاح شود (15:3ب).

چنانچه عليرغم وضعيت ناصحيح بازيکنان دفاعي حق خواهند داشت به صورت کامل در بازي مداخله نمايند بازيکني که با نزديک شدن و يا انجام ساير خطاها، پرتاب بازيکنان تيم مقابل را به تعويق اندازد يا در آن دخالت کند بايد اخطار بگيرد و در صورت تکرار او بايد تعليق شود (16:1ج، 16:3و).

قانون (16) جرائم

اخطار

(16:1) مي توان يک اخطار داد براي:

الف: در خطاها و تخلفات مشابه عليه حريف (5:5، 8:2) به شرطي که در رده خطاهاي پيش رونده تحت قانون (8:3) نباشد، بايد يک اخطار داد براي:

ب: هر نوع خطايي که بايد به صورت پيش رونده جريمه شود (8:3).

ج: تخلف هنگامي که بازيکنان مقابل در حال اجراي يک پرتاب رسمي هستند.

د: رفتار خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن يا مسؤول تيم (8:4).

توضيح: به يک بازيکن بيش از يک اخطار و به يک تيم بيش از 3 اخطار نمي توان داد. بازيکني که دو دقيقه تعليق شده است نمي تواند اخطار بگيرد، مجموعاً بيش از يک اخطار نمي توان به مسؤولين يک تيم داد.

(16:2) داور بايد به وسيله بالا آوردن کارت زرد، اخطار را به بازيکن متخلف يا مسؤول و وقت نگهدار/ منشي اعلام نمايد (علامت دست شماره 13). «کارت زرد» بايد داراي ابعاد 9712 سانتيمتر باشد.

تعليق

(16:3) يک تعليق (2 دقيقه) بايد داده شود:

الف) براي خطاي تعويض يا ورود غيرقانوني به زمين (6ـ4:5)؛

ب) براي تکرار خطاهايي که نوعاً بايد به صورت پيش رونده جريمه شوند (8:3)؛

ج) براي تکرار رفتار خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن داخل يا خارج از زمين بازي (8:4).

د) براي دومين مورد رفتار خارج از روحيه ورزشي توسط هر يک از مسؤولين يک تيم در حالي که آنها قبلاً يک اخطار تحت قانون 16:1 دريافت نموده اند (8:4).

ه) براي خودداري از انداختن يا گذاردن توپ روي زمين، هنگامي که يک پرتاب آزاد عليه تيمي که مالکيت توپ را دارد اعلام مي شود (13:5).

و) براي تکرار خطا هنگامي که بازيکنان تيم مقابل در حال اجراي يک پرتاب رسمي هستند (15:7).

ز) پس از ديسکاليفه يک بازيکن يا مسؤول در خلال وقت بازي.

ج) براي رفتار خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن پس از دريافت دو دقيقه تعليق و قبل از شروع مجدد بازي (16:22).

توضيح: عليرغم موارد شرح داده شده در ب، ج، د، که تعليق عموماً جهت موارد تکرار خطا يا رفتار خارج از روحيه ورزشي در نظر گرفته مي شود، در صورت انجام يک تخلف خاص، داوران مي توانند بلافاصله يک تعليق اعلام نمايند حتي اگر بازيکن قبلاً اخطار نگرفته باشد و مجموع اخطارهاي آن تيم نيز به 3 نرسيده باشد. به صورت مشابه، مسؤول تيم نيز مي تواند تعليق شود حتي اگر مسؤولين آن تيم قبلاً اخطار نگرفته باشند. هنگامي که بر طبق قانون 16:3 ب عليه مسؤول تيم، دو دقيقه تعليق اعلام مي شود، آن مسؤول مجاز خواهد بود در محوطه تعويض باقي بماند و به وظايف خود عمل نمايد، با اين وجود نيروي آن تيم در زمين به مدت دو دقيقه کاهش مي يابد.

(16:4) داور بايد پس از اعلام تايم اوت، تعليق را به صورت واضح و آشکار به بازيکن متخلف و وقت نگهدار/ منشي به وسيله علامت دست استاندارد، بلند کردن دست و نشان دادن دو انگشت باز شده اعلام نمايد.

(16:5) تعليق همواره براي مدت دو دقيقه از وقت بازي است. سومين تعليق يک بازيکن همواره منجر به ديسکاليفه وي مي شود (16:6ز).

بازيکن تعليقي در مدت تعليق خود حق شرکت در بازي را ندارد و تيم او نيز نمي تواند در اين مدت، از بازيکن ديگري در زمين به جاي وي استفاده نمايد. زمان تعليق از لحظه سوت داور براي شروع مجدد بازي آغاز مي شود. اگر دو دقيقه تعليق در پايان نيمه اول تکميل نشود، ادامه آن در نيمه دوم منظور مي شود. به همين ترتيب از وقت عادي به وقت اضافي در خلال وقت اضافي نيز قابل اجرا مي باشد.

ديسکاليفه

(16:6) يک ديسکاليفه بايد داده شود:

الف) اگر بازيکني که واجد شرايط بازي نيست وارد زمين شود (4:3).

ب) براي سومين مورد (يا ادامه آن، رفتار خارج از روحيه ورزشي به وسيله يک نفر از مسؤولين) يک تيم در حالي که يکي از آنها قبلاً تحت 16:3د، يک تعليق دو دقيقه اي گرفته باشد.

ج) براي خطاهايي که سلامتي حريف را به خطر مي اندازد (8:5).

د) براي رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن يا مسؤول تيم داخل يا خارج از زمين بازي.

ه) براي حمله و تهاجم بدني بازيکن خارج از وقت بازي (قبل از شروع بازي يا در خلال وقت استراحت بين دو نيمه) (8:7، 16:13 ب و د).

و) براي حمله و تهاجم بدني به وسيله مسؤول تيم.

ز) به علت سومين تعليق يک بازيکن زمين.

چ) براي تکرار رفتار خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن يا مسؤول تيم در خلال وقت استراحت بين دو نيمه (16:3د).

(16:7) پس از اعلام تايم اوت، داوران بايد واضح و روشن با بالا بردن کارت قرمز، ديسکاليته را به بازيکن متخلف يا مسؤول و وقت نگهدار/ منشي اعلام نمايند.

(16:8) ديسکاليفه بازيکن يا مربي تيم، همواره براي بقيه مدت بازي است. بازيکن يا مسؤول بايد فوراً زمين بازي و محوطه تعويض را ترک نمايد. بازيکن يا مسؤول، پس از ترک محوطه به هر شکل اجازه ارتباط با تيم را ندارد.

ديسکاليفه بازيکن يا مسؤول تيم داخل يا خارج از زمين در خلال وقت بازي همواره با دو دقيقه تعليق، براي آن تيم همراه خواهد بود. اين بدين مفهوم است که توانايي و قدرت آن تيم در زمين به اندازه يک نفر کاهش مي يابد (16:3ز). اين کاهش در زمين مي تواند براي چهار دقيقه باشد. چنانچه بازيکن بر طبق شرايطي که در قانون 16:12 اشاره شده ديسکاليفه شود، ديسکاليفه تعداد بازيکنان يا مسؤولين حاضر تيم را کاهش مي دهد (به استثناي 16:3ب). به هر حال آن تيم مجاز خواهد بود در پايان دو دقيقه تعليق، تعداد بازيکنان داخل زمين خود را مجدداً افزايش دهد.

ديسکاليفه اصولاً فقط براي مدت باقيمانده از همان بازي و طبق نظر داوران که بر پايه مشاهده حقايق اتخاذ شده، اعلام مي شود.

ديسکاليفه عواقب ديگري پس از آن بازي نخواهد داشت، به استثناي مواردي که ديسکاليفه به علت تهاجم و درگيري بدني اعلام شده (16:6ه، و) يا به هنگام رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي به وسيله بازيکن يا مسؤول تيم (16:6د) که مشمول رده الف يا، د، توضيحات پيرامون قوانين شماره 6 باشد. اين قبيل ديسکاليفه ها بايد در برگه مسابقه گزارش شوند (17:11).

اكسکلود

(16:9) يک اكسکلود بايد داده شود:

هنگامي که بازيکن در خلال وقت بازي (نگاه کنيد به پاراگراف اول قانون 16:13 و قانون 2:6) داخل يا خارج از زمين بازي مرتکب تهاجم و درگيري بدني شود (مشخص شده در قانون 8:7).

(16:10) داوران پس از اعلام تايم اوت بايد به صورت واضح و آشکار به وسيله علامت دست استاندارد، اكسکلود را به بازيکن مختلف و وقت نگهدار/ منشي، نشان دهند (داور، دستها را بالا برده و به صورت ضربدر در مقابل صورت خود نگه مي دارد).

(16:11) اكسکلود همواره براي تمامي وقت باقيمانده بازي بوده و آن تيم بايد با يک بازيکن کمتر در زمين، بازي را ادامه دهد. بازيکن اسکلود شده نمي تواند تعويض شود و بلافاصله بايد زمين بازي و محوطه تعويض را ترک نمايد. بازيکن پس از ترک محل، مُجاز نيست به هر شکل با تيم ارتباط داشته باشد. اكسکلود بايد توسط داوران در برگه مسابقه براي مرجع ذيصلاح گزارش شود.

بيش از يک تخلف، در يک موقعيت خاص

(16:12) اگر بازيکن يا مسؤول تيم، مرتکب بيش از يک تخلف به صورت همزمان يا سلسله وار شدند قبل از آنکه بازي مجدداً شروع شود و اين تخلفات، احکام جريمه متفاوتي داشته باشند، آنگاه فقط يکي از شديدترين جريمه ها را بايد اعلام نمود، اين همواره در شرايطي است که يکي از موارد تخلف، تهاجم و درگيري بدني باشد. عليرغم اين، در موارد استثنا شده ذيل، تيم بايد به مدت چهار دقيقه با نيروي کمتري در زمين بازي کند.

الف) اگر بازيکني که قبلاً تعليق گرفته است، قبل از آنکه بازي مجدداً شروع شود، مرتکب رفتار خارج از روحيه ورزشي شود، آنگاه آن بازيکن بار ديگر دو دقيقه تعليق مي شود (16:3ح) (اگر تعليق اضافه شده سومين آن باشد آنگاه بازيکن ديسکاليفه مي گردد).

ب) اگر بازيکني که قبلاً ديسکاليفه شده است (مستقيم يا به علت سومين تعليق) قبل از شروع مجدد بازي مرتکب رفتار خارج از روحيه ورزشي شود آنگاه به تيم، يک جريمه اضافه تعليق مي گيرد، در اين شرايط اين کاهش براي مدت چهار دقيقه خواهد بود.

ج) اگر بازيکني که قبلاً دو دقيقه تعليق گرفته است، قبل از شروع مجدد بازي مرتکب رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي شود، آنگاه آن بازيکن علاوه بر آن ديسکاليفه مي شود (16:6د) اين جريمه هاي ترکيبي منجر به چهار دقيقه کاهش مي شود (پاراگراف دوم16:8).

د) اگر بازيکني که قبلاً ديسکاليفه شده است (مستقيم يا به علت سومين تعليق) قبل از آنکه بازي، مجدداً شروع شود مرتکب رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي شود، آنگاه به تيم، يک جريمه اضافي تعلق مي گيرد؛ در اين شرايط اين کاهش به مدت چهار دقيقه خواهد بود.

تخلفات خارج از وقت بازي

(16:13) موقعيتهاي شرح داده شده در قوانين 16:1، 16:3، 16:6، 16:9 عموماً تخلفات در خلال وقت بازي را شامل مي شود. منظور از اين قوانين، وقت بازي به علاوه وقت اضافي و تايم اوت بوده ولي استراحت بين دو نيمه نمي باشد. رفتار خارج از روحيه ورزشي، رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي يا تهاجم يا درگيري بدني که توسط بازيکن يا مسؤول تيم در محوطه بازي و خارج از وقت بازي روي مي دهد، بايد به شرح ذيل جريمه شود:

قبل از مسابقه

الف) در مورد رفتار خارج از روحيه ورزشي يک اخطار بايد داده شود (16:1د).

ب) در موارد رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي يا تهاجم يا درگيري بدني (16:6د، و) يک ديسکاليفه بايد داده شود اما تيم اجازه دارد بازي را با 12 بازيکن و 4 مسؤول شروع نمايد.

در خلال وقت استراحت

ج ) در موارد رفتار خارج از روحيه ورزشي بايد يک اخطار داده شود (16:1د).

د) در صورت تکرار يا رفتار شديد خارج از روحيه ورزشي يا در موارد تهاجم و درگيري بدني (16:6ب، د و ج) بايد يک ديسکاليفه داده شود. در موارد تکرار رفتار خارج از روحيه ورزشي، مقررات تعيين شده علاوه بر قانونهاي (16:3ج، د) است که در خلال وقت بازي نيز قابل اجرا مي باشد. پس از ديسکاليفه در خلال وقت استراحت، تيم مي تواند بازي را با تعداد بازيکني برابر تعداد نفرات بلافاصله قبل از وقت استراحت ادامه دهد.

بعد از پايان مسابقه، پنج گزارش نوشته مي شود.

قانون (17) داوران

(17:1) دو داور، با اختيارات مساوي، مسؤوليت برگزاري هر مسابقه را بر عهده دارند. اين داوران را يک نفر وقت نگهدار و يک نفر منشي، همراهي مي کنند.

(17:2) داوران رفتار و حرکات بازيکنان را از لحظه ورود به محل مسابقه تا زماني که آن را ترک مي کنند، تحت نظارت و کنترل قرار مي دهند.

(17:3) داوران، مسؤوليت دارند قبل از شروع بازي، زمين بازي، دروازه ها و توپها را مورد بازرسي و کنترل قرار دهند. آنها تصميم مي گيرند کدام توپ مورد استفاده قرار گيرد (قانون1، 3:1). داوران همچنين حضور دو تيم را با لباس متحدالشکل و مناسب مورد کنترل و تأييد قرار مي دهند. آنها جدول مسابقه و وسايل بازيکنان را کنترل مي نمايند. آنها از تعداد مجاز بازيکنان و مسؤولين حاضر در محوطه تعويض، اطمينان حاصل کرده و همچنين هويت و حضور سرپرست مسؤول هر يک از تيمها را کنترل و تأييد مي نمايند. هرگونه موارد اختلاف بايد اصلاح شود (2ـ4:1، 9ـ4:7).

(17:4) پرتاب سکه را يکي از داوران در حضور داور ديگر و کاپيتانهاي هر دو تيم انجام مي دهد (1ـ10).

(17:5) در شروع مسابقه يکي از داوران با استقرار در پشت تيمي که پرتاب شروع را انجام مي دهد در موقعيت داور زمين، قرار مي گيرد. داور زمين با سوتي که براي پرتاب شروع، به صدا در مي آورد بازي را آغاز مي کند (10:3)، در ادامه وقتي که تيم ديگر مالکيت توپ را به دست آورد اين داور در موقعيت داور خط بيروني دروازه تيمي که اينک مدافع شده است قرار مي گيرد. داور ديگر که در شروع بازي به عنوان داور خط دروازه در موقعيت خط بيروني دروازه تيم مدافع قرار گرفته وقتي که اين تيم مالکيت توپ را به دست آورد، وي به داور زمين تبديل مي شود. در خلال مسابقه داوران بايد به تناوب، جاي خود را در زمين عوض نمايند.

(17:6) اصولاً مسابقه بايد با همان داوراني که شروع شده به پايان برسد و داوران، مسؤوليت دارند مراقبت نمايند که بازي بر طبق قوانين، انجام گردد و بايد هرگونه تخلف را جريمه نمايند (با وجود اين نگاه کنيد به 13:2، 14:2).

در صورتي که يکي از داوران نتواند تا پايان مسابقه به کار خود ادامه دهد، داور ديگر به تنهايي بازي را ادامه خواهد داد. (براي مسابقات فدراسيون جهاني هندبال و قاره اي اين موقعيت متناسب با مقررات خاص همان مسابقات انجام مي شود.)

(17:7) اگر هر دو داور براي اعلام خطايي سوت بزنند و هر دو درخصوص تيمي که بايد جريمه شود هم نظر باشند ولي عقايد متفاوتي در خصوص شدت جريمه داشته باشند، آنگاه جريمه شديدتر اجرا خواهد شد.

(17:8) اگر هر دو داور براي اعلام خطا سوت بزنند يا توپ از زمين خارج شود و دو داور نظريات متفاوتي در خصوص تيم صاحب توپ داشته باشند آنگاه يک تصميم مشترک که داوران پس از مشورت با يکديگر به دست مي آورند، قابل اجرا مي باشد. اگر داوران موفق به اتخاذ يک تصميم مشترک نشوند آنگاه نظر داور زمين قابل اجرا مي باشد. در اين شرايط، تايم اوت الزامي مي باشد. پس از مشورت داوران با يکديگر، آنها با علامت دست واضح و روشن و با سوت بازي را مجدداً شروع خواهند کرد (8:2 و 15:3ب).

(17:9) هر دو داور براي کنترل و حفظ نتايج، مسؤوليت دارند. آنها همچنين موارد اخطار، تعليق، ديسکاليفه و کسکلود را ثبت مي نمايند.

(17:10) هر دو داور مسؤولند که وقت بازي را کنترل نمايند. در صورت بروز هرگونه ترديد در اين باره، داوران به يک تصميم مشترک مي رسند (نگاه کنيد به قانون 2:3).

(17:11) داوران، مسؤوليت دارند در پايان بازي کنترل نمايند که برگ ثبت مسابقه، صحيح تنظيم شده باشد. اکسکلودها (16:11) و ديسکاليفه هاي از نوع موارد اشاره شده در پاراگراف چهارم قانون 16:8 بايد در برگه مسابقه توضيح داده شوند.

(17:12) تصميمات داوران که بر اساس مشاهده حقايق، اتخاذ مي شود، جنبه نهايي دارد. فقط عليه تصميماتي که با قوانين، انطباق ندارد مي توان درخواست رسيدگي نمود. در طول مسابقه فقط سرپرست مسؤول تيم مربوطه مي تواند داوران را مورد خطاب قرار دهد.

(17:13) داوران حق دارند مسابقه را به صورت دايم يا موقت معلق کنند. قبل از تصميم به تعليق دايم بازي، بايد براي ادامه آن همه گونه تلاش به عمل آيد.

(17:14) براي داوران در درجه اول لباس مشکي در نظر گرفته شده است.

قانون (18) وقت نگهدار / منشي

(18:1) اساساً مسؤوليت اصلي وقت نگهدار براي وقت بازي، تايم اوت ها و زمان تعليق بازيکنان تعليقي مي باشد. به صورت مشابه، مسؤوليت اصلي منشي براي فهرست اسامي تيم، جدول مسابقه، ورود بازيکناني که پس از شروع بازي رسيده اند و ورود بازيکناني که واجد شرايط بازي نيستند مي باشد. ديگر وظايف، همانند کنترل تعداد بازيکنان و مسؤولين تيم در محوطه تعويض و خروج و ورود بازيکنان به عنوان مسؤوليت مشترک، تلقي مي شود. به طور کلي فقط وقت نگهدار در صورت لزوم مي تواند بازي را قطع نمايد.

(18:2) اگر استفاده از ساعت تابلوي عمومي، امکان پذير نباشد، آنگاه وقت نگهدار بايد به صورت مرتب علي الخصوص در هنگام تايم اوت سرپرست مسؤول هر تيم را از وقتِ گذشته و وقتِ باقيمانده آگاه سازد. اگر استفاده از ساعت تابلوي عمومي مجهز به علامت پايان اتوماتيک امکان پذير نباشد، وقت نگهدار، مسؤوليت اعلام علامت نهايي را در پايان نيمه اول و پايان بازي بر عهده دارد (قانون2:3). اگر تابلوي عمومي، قابليت نشان دادن وقت تعليق را نداشته باشد، (در مسابقات رسمي فدراسيون جهاني هندبال حداقل 3 مورد براي هر تيم) وقت نگهدار بايد به وسيله کارت زمان، خاتمه هر تعليق به انضمام شماره پيراهن بازيکن را بر روي ميز نشان دهد.

علايم دست فدراسيون جهاني هندبال

هنگامي که يک پرتاب آزاد يا پرتاب اوت اعلام مي شود، داوران بايد بلافاصله جهتِ پرتاب را با استفاده از علايم 7 يا 9 نشان دهند. پس از آن، در صورت لزوم، جهت آگاهي افرادي که جريمه مي شوند بايد علايم دست مقتضي و مناسب اعلام شود.

اگر به نظر بيايد که بيان دليل اعلام پرتاب آزاد يا پرتاب 7 متر مفيد و سودمند مي باشد، آنگاه يکي از علايم مربوط 6، 1، 11 براي آگاهي نشان داده مي شود.

ليست علايم دست:

1- ورود به منطقه دروازه

2- دريبل غير قانوني

3- گامهاي اضافي يا نگهداشتن توپ بيش از سه ثانيه

4- بغل کردن، گرفتن، هل دادن

5- ضربه زدن

6- خطاي حمله

7- پرتاب اوت ـ جهت

8- پرتاب دروازه بان

9- پرتاب آزاد ـ جهت

10- رعايت فاصله سه متر