کشورهاي غير متعهد (non_aligned stateotected countries)  

جنبش عدم تعهد عنوان کشورهاي در حال توسعه با هدف استعمار زدايي و مبارزه با امپرياليسم و نو استعمار، ايجاد وحدت و يکپارچگي ميان کشورهاي درحال توسعه، برقراري مناسبات سياسي و اقتصادي آزاد و مستقل از هر يک از قدرتهاي برزگ و کمک به برقراري صلح و امنيت بين کشورهاي عضو جنبش عدم تعهداست.

به کشورهاي عضو جنبش عدم تعهد، کشورهاي غير متعهد مي‎گويند. سران کشورهاي غير متعهد هر سه سال يکبار و کنفرانس وزراي امور خارجه غيرمتعهد در فاصله بين دو کنفرانس سران در پايتخت يکي از کشورهاي عضو جنبش برگزار مي‎شود.

اولين کنفرانس سران در سال 1961 با شرکت 25 کشور  در پايتخت يوگوسلاوي تشکيل شد رئيس کشور ميزبان تا اجلاس بعدي، رياست کشورهاي غير متعهد را عهده دار مي‎شود. پيروي از سياست همزيستي مسالمت‎آميز ، پشتيباني از جنبشهاي آزاديبخش ، عدم پيوستگي به هيچيک از پيمانهاي  نظامي در چارچوب اختلافات قدرتهاي بزرگ از جمله مشخصات کشورهاي غير متعهد است.

به دنبال فروپاشي شوروي و پيمان ورشو، بعضي از کشورها مثل آرژانتين از جنبش کناره گيري کردند و کشورهاي مثل هندوراس و تايلند به عضويت آن در آمدند. قرقيزستان به عنوان عضو ناظر و جمهوريهاي چک و اسلواکي نيز به عنوان ميهمان پذيرفته شدند. تا سال 1944 حدود 109 کشور عضو جنبش عدم تعهد بودند که مالت و قبرس از اروپا و بقيه از سه قارۀ آسيا ، آفريقا و آمريکاي لاتين بودند.

اعضاي اوليه جنبش عدم تعهد هند، يوگسلاوي، مصر و اندونزي بودند.

منابع:

1- آشوري، داريوش؛ دانشنامه سياسي، تهران، مرواريد   

2- فرهنگ علوم سياسي، مرکز اطلاعات و آمار ايران