تحقیق درباره شهادت حضرت امام حسین (ع)

عاشورا وماه محرم

محرم اولین ماه از ماه های دوازده گانه سال هجری قمری به شمار میرود.  وجه تسمیه  آن محرم الحرام است که  در دوران جاهلیت قتال وکشتن بر مردم حرام بوده است. محرم در بین ماه های ذوالحجه وصفرقرار دارد؛ روز نهم موسوم به تاسوعا وروزدهم آن عاشورامیباشد. درین ماه واقعات بسیار مهم رخ داده است که ازجمله میتوان از شروع سال هجری ،عاشورا عهد حضرت موسی (ع) ،شهادت حضرت عمرفاروق (رض) شهادت حضرت امام حسین (رض)یادآوری نمود

روز عاشورا را حضرت محمد (ص) روزه میگرفتند و احادیث زیادی پیرامون بزرگی و روزه درروز عاشورا ثبت شده است.                                                        بی بی عایشه صدیقه (رض) روایت میکند « قریش در دوره جاهلی روز عاشورا را روزه میگرفتند و پیامبر (ص) نیز آن روز را روزه میگرفت . چون به مدینه آمد آنرا روزه میگرفت و روزه آنرا به مردم دستور میداد. آنگاه که روزه رمضان فرض گردید.فرمود: هر کس دلش خواست عاشورا را روزه بگیرد وهرکس نخواست افطارکند» متفق علیهازابن عباس روایت است « که چون پیامبر به مدینه آمد دریافت که یهودیان عاشورا را روزه میکیرند. گفت: چرا روزه میگیرند گفتند:روزیست مبارک که خداوند حضرت موسی وقوم اسرائیل را در آن روز از دست دشمن نجات داد پس حضرت موسی آنروزرا روزه میگرفت.پیامبر گفت:من به موسی ازشماشایسته تر ونزدیکتر میباشم  پس خود آنروز را روزه گرفت وبه مردم نیز دستور داد که روزه باشند»

ابن عباس روایت میکند :«ای رسول الله یهودیان ونصرانیان آنروزرا بزرگ میدانند. فرمودند: انشاالله در سال آینده روز نهم را نیز روزه خواهم گرفت. ولی سال آینده پیغمبروفات کرد«

دهم محرم ،عاشورا، با تاریخ کهن، که به دوران حضرت موسی (ع) پیوند میخورد ؛ در حقیقت روز پیروزی ، موفقیت ، آزادی ،استقلال ،جشن ،خوشی وشادمانی میباشد. به همین مناسبت  به پاس شکران الله سبحانه وتعالی و شکوفائی وبزرگداشت این روز ، یهود ونصارا دهم محرم ،عاشورا را روزه میگرفتند . حضرت محمد (ص) نیز اینروز را روزه میگرفتند وبه دیگران توسعه میکردند که روزعاشورا را روزه بگیرند .

محرم ماه اول سال هجری وشروع زندگی نوو استقبال از سال جدید و موسوم فخر ، مباهات ، خوشی وشادمانی میباشد . برعلاوه وجه تسمیه این ماه  محرم الحرام است؛یعنی ماهی که در آن قتال ، جنگ ،خونریزی ،ظلم ،ستم ،بیرحمی وجنایت حرام است . محرم الحرام ماه اتفاق، اتحاد ،صمیمیت ،دوستی وبر مسلمانان است که ازآن اعمال ،کردار وگفتاری که با این ماه سازندگی ندارد پرهیز وبه آن پدیده های که شایسته این ماه است ؛ توصل جویند .

شعرا زبان فارسی دری از این روزبا اشعار ناب استقبال ویک روزفرخنده ومبارک گفته اند .                                                                                 

جشن سده وسال نو وماه محرم           فرخنده کناد ایزد بر خسرو عالم    (فرخی)

گر زکاتی به محرم بدهی                 زآن خسیسان به صفرباز مگیر  (خاقانی)

از پس هر مبارکی شومی است           وز پی هر محرمی صفر است (خاقانی)

محرم بر حسود ملک وجاهت            که ماند زنده تا دیگر محرم   (سعدی)

عاشورا حسینی

دهم محرم را عاشورا حسینی نیزمیگویندوآن روزیست که نواسه پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) ،فرزند حضرت علی (ک)و بی بی فاطمه زهرا (رض) ، سیدالشهدا ، شباب الجنه حضرت امام حسین (رض) به کربلادرجهاد رویاروی درمقابل لشکریزید لعین جام شهادت نوشید و با جهاد وشهادت بی نظیر، صفحه درخشان وخاطرات فراموش ناشدنی درتاریخ اسلام به ارمغان گذاشت.                                                                                            

حضرت امام حسین (رض) مسلمان متقی ، پرهیزگار ، زاهد ، عابد ، مجاهد وشهید پروربود . او اولین درسهای هدایات قرآن مجید را از بهترین آدم وعالم پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) پدرکلان خود آموخته و زندگیش را با اساسات قرآن وحدیث عیار ساخته بود . امام حسین طفل خورد سالی بود که پدر کلان خود حضرت محمد (ص) را در عبادت ، رکوع وسجود میدید و کودکانه به آن بزرگمرد تاریخ بشریت نزدیک میشد وآنگاه که به رکوعمیرفتند توان وقدرت خود را میدید که به شانه های شان بالا شود واز آن بازی وساعت تیری کودکانه لذت ببرد . سرور کائنات که غرق جهانعبادت الله سبحانه وتعالی بودند و احساس میکردند که نواسه شان از بالا شدن برکتف وشانه های شان لذت میبردوخوش است  ؛ از محبت وعشقفراوانی که به نواسه شان داشتند به عبادت خود ادامه میدادند واز آن بازی که امام حسین  در آن سرگرم بود مانع نمیشدند.  

امام حسین در طفرلیت و نوجوانی از محمد (ص) حقیقت اسلام را عملا می آموخت ازپدرش حضرت علی (ک)علم وشجاعت واز مادرش بی بی فاطمهکبرا تقوی ، محبت و پاکیزگی و صد ها نیکوئی دیگر را آموخت . محیط زندگی او مدرسه عالی بودکه سعادت آنرا امام حسین تجربه میکردو از آن می آموخت و لذت میبرد. 

امام حسین (رض) مردی با عقیده مستحکم ، عقیده به الله سبحانه تعالی ، ملائکه،پیامبران وکتابهای آسمانی بود.اومتقیانه وشجاعانه میگفت« زندگی عبارت ازعقیده وبرای عقیده جهاد کردن است »  عقیده به هدایات قرآن مجید « به حبل المتین چنگ بزنید ومتفرق نشوید» عقیده به اتحاد واتفاق و مخالف تفرقه وجدائی در بین مسلمانان ... اوعقیده داشت که: « بهترین شما با تقوی ترین شماست » و« جهاد کنید به مال های خود وجان های خود در راه خدا این برای شما بهتر است اگرمردم دانا باشید»  راه او «فی سبیل الله » و« اهدنا الصراة المستقیم » زیرا او« انعمت» از انعام شده گان بود ... او اولیا ،صالح وشهید ...              

امام حسین (رض)جهادرا از پدرکلانش حضرت محمد (ص) به یاد داشت ؛ آنگاه که در غزوات احد ، بدر ... وفتح مکه معظمه برای دفاع از اسلام سینه درمقابل قریش وکفار سپرو به مراتب با شمشیر وخنجر دشمنان زخمی و خون آلود گردیده ودندان مبارک شهید گشته بود.  امام حسین (رض) شهادت بزرگان اسلام و نزدیکانش را ، شهداغزوات احد، بدر...وشهادت بی بی سمیه(رض) ، حضرت حمزه(رض)، حضرت عمر (رض) حضرت عثمان (رض)رادردلش حس میکرد و شهادت و لباس های خون آلودپدرش حضرت علی (ک) را به چشم سر دیده بود. عقیده مستحکم به اسلام ،آموزش وایمان به جهادوشهادت ، امام حسین رایک سربازواقعی اسلام ساخت.                                                           

امام حسین (رض) در زمانی دیده به جهان گشود وجوان وبزرگ شد که هنوز رهبران مذاهب اهل سنت جماعت و اهل تشیع امامان ابو حنیبه ، امام حنبل ،امام مالک ، امام شافعی وامام جعفرصادق دیده به جهان نگشوده بودند . امام حسین (رض) اسلام را از نص قرآن واحادیث حضرت محمد (ص) آموخت. او در زمانی زندگی میکرد که هرمشکل را از سرورکائنات محمد (ص) وخلفای راشدین حضرت ابوبکر صدیق (رض) حضرت عمرفاروق (رض) حضرت عثمان غنی(رض)وحضرت علی (ک)  میپرسدند وجواب قانع کننده میگرفتند . امام حسین (رض) در زمانی زندگی میکرد که خلفای راشدین چون چهاربرادر، چهار یار، چهارهمرزم وهمسنگرزندگی وبعد از رحلت حضرت محمد (ص) درخلافت اسلامی به ترتیب ابوبکر، عمر، عثمان وحیدر(رضی الله وتعالی اجمعین ) به هم بیعت نمودند. امام حسین در زمانی زندگی میکرد که خلفای راشدین با انتهای دوستی ،صمیمیت ومحبت با هم خویشاوندی نمودند. زندگی درسایه پیامبراسلام ،عقیده مستحکم به جهادوشهادت  در راه الله سبحانه وتعالی وشهامت ،دلاوری ،جان نثاری ،فداکاری  ،آزادمنشی  وده ها خصوصیت نیکو وپسندیده دیگر دست بدست هم داده  حضرت امام حسین را آماده قیام ،حرکت وجهاد نمود . به گواه تاریخ بعدازدرگذشت حضرت معاویه فرزندش یزید برمسند قدرت نشست . یزیدلعین اهلیت مقام رهبری مسلمانان را نداشت و حضرت امام حسین(رض) موافق حق ومخالف باطل به او بیعت نکرد واختلافات بین جانبین آغاز گردید. حضرت امام حسین با یارانش ازمدینه به مکه آمد و چند ماه در آنجا اقامت گزید . درین ایام پیروان حضرت علی (ک) در کوفه از امام حسین دعوت به قیام و خلافت نمودند وهمکاری خودرابا لشکری منظم برای سرنگونی یزیداعلان داشتند . حضرت امام حسین(رض) پسرعم خود مسلم ابن عقیل را برای گرفتن بیعت به کوفه فرستاد ومسلم موفق گردید بیعت 18000 نفر را کسب نماید وحضرت امام حسین بازنان ،وکودکان ونزدیک به هشتاد نفرازیاران به طرف عراق روان شدند. یزید ازین حرکت امام حسین(رض) آگاه شد ولشکری به سرکرده گی ابن زیاد از بصره به کوفه فرستاد و کوفه را تسخیر نمود ومسلم رابه شهادت رساند . یزید لشکرعظیم ومنظم به سرکرده گی عمر ابن سعد سر راه امام حسین(رض) فرستاد و درمنطقه کربلا با هم روبروشدند و به تاریخ روز جمعه دهم محرم سال 61 هجری در زد وخورد شدیدی که رخ داد ؛ حضرت امام حسین با هفتاد ودونفرازیارانشان جام شهادت نوشیدند .عمرابن سعد دیگر همراهان شانرا اسیرساخت وباسرخونین حضرت امام حسین به شام نزدیزیدفرستاد. یزیدبعدازمدتی زنان وکودکان اسیر را به مدینه روان نمود وسر امام حسین(رض) را دفن کرد . مدفن سر امام حسین را برخی درشهردمشق و بعضی در قاهره وبرخی درکربلاهمراه جسدشان گفته اندو تاامروزچندین زیارتگاه ومرقد درآن اماکن به نام حضرت امام حسین (رض)شهرت وزیارتگاه عام وخاص میباشدد.  جهاد وشهادت امام حسین(رض) سرمشق ، درس ، پند واندرز بزرگی برای نسل آینده میباشد؛ تا از آن سرمایه معنوی و اندوخته های جهاد وشهادت نیرو وانرژی گرفته راه امام حسین (رض) که فی سبیل الله بود؛ دوام داده وازآن بیاموزیم . راه امام حسین(رض) ایمان به اسلام وآنرادرزندگی خودعملی کردن است . میراث و پیام امام حسین (رض) عبادت ،جهاد ،شهادت،تقوی ،جانثاری ، فداکاری ،قیام، حرکت، شهامت، اتفاق ،اتحاد،دوستی ،محبت ،احترام ، شفقت ، پیروزی ،سعادت ، کامرانی ، کمک ، خوشی ،غرور ،سربلندی ... وصد هاپدیده نیکوی دیگر میباشد. پیام و میراث جهاد وشهادت امام حسین(رض) با سکون ، سکوت ، ظلم ،ستم ، توهین ،غیبت ،تهمت ،منافقت، تعرض ،کینه ، عداوت ،بیکاری ،تنبلی ، نوحه  ، بدعت، تن آزاری ،مردم آزاری وصدهاپدیده ناشایسته دیگرارتباط ،توافق وهمبستگی ندارد.برای بزرگداشت شهادت حضرت امام حسین(رض) وظیفه هرمسلمان است که در این مرحله حساس تاریخ که دست هر دوست نادان و دشمن بی رحم در بی اتفاقی و ویرانی مسلمانان شریک میباشد ؛ برادران وخواهران مسلمان اهل تسنن واهل تشیع برادرانه وصمیمانه دست بدست هم داده ؛از دست آورد های بزرگ جهاد وشهادت امام حسین(رض)  اندوخته و دراتحاد ،اتفاق وسربلندی مسلمانان انتهای سعی ، کوشش وجد وجهدنموده وانرژی رابه مصرف برسانندتاباشد که مخالف عقیده دشمنان اسلام دوباره آن شکوه وجلال در سایه لا اله الاا لله محمد رسول الله چون خورشیدی بدرخشد.