نمونه شهید پژوهی

شهید کرامت اله سلیمانی

تاریخ تولد  : 17/03/1344، فارسان

رشته تحصیلی : مدیریت دولتی / ورودی 1374

تاریخ شهادت : 18/01/1378، جانباز شمیایی در عملیات خیبر

آرامگاه : چهارمحال بختیاری، شهرستان فارسان، گلزار شهدا

فرازی از زندگی نامه شهید کرامت اله سلیمانی از زبان برادر شهید :

ایشان به عنوان بی سیم چی سردار شهید سهراب نوروزی در عملیات خیبر در اثر گازهای مخرب شیمیایی که توسط دولت های اروپایی در اختیار عراق گذاشته می شد مجروح شده و در آن عملیات بود که اوج ایثار خود را نشان داده و تا آخرین لحظه در کنار فرمانده ی شهیدش ماند.

سردار شهید سهراب نوروزی بر اثر جراحت شیمیایی به شهادت رسید اما کرامت به شدت مجروح و به تهران و سپس به آلمان اعزام شدند بعد از آن جراحت دوباره چند بار به جبهه اعزام شد و بعد از جنگ برای مداوا به آلمان رفت و سال 78 بود که به فیض عظیم شهادت نایل آمدند .

از زبان مادر شهید :

با جمعی از دوستان و فامیل به زیارت رفته بودیم (مشهد) داخل صحن که عکس می گرفتیم بعد از لحظاتی رفتیم بهشت زهرا آنجا که عکس می گرفتیم کرامت نزد قبر شهداء می ایستاد و عکس می گرفت از دستش ناراحت شده و بهش گفتم: تو رو خدا نرو آنجا چرا تو همه ی عکس ها را آنجا گرفته ای!

گفت : مادر یه روزی هم من می روم آنجا (آخرت ) یه روزی هم من شهید می شوم و مرا باید خاک کنند.

گفتم: نگو این حرف را نزن من ناراحت می شوم.

گفت: نه، پس من شهید نمی شوم ! چرا یک روز شهید می شوم اما نکند گریه کنی برای شهید که گریه نمی کنند. باید افتخار کنی که من شهید می شوم. وقتی که به خانه آمدیم و من ناراحت بودم. خندید و به مادر بزرگش گفت: من امروز به مادرم گفتم من شهید می شوم خیلی ناراحت است اما آخرش من شهید می شوم چرا که می دانم که تا روزهای آخری که به شهرستان آمده بودند انگار به او الهام شده بود که روزهای پایان زندگی اش می باشد. از آن جهت که تمام افراد فامیل را سرکشی کرده و دل جویی کردند. حتی امام جمعه سابق فارسان آقای توسلی نقل می کنند : چند سالی بود که من شهید کرامت را ندیده بودم و همان سال بود که به اصفهان آمده و من او را دیدم و همین بود که داغ او برایم سنگین تر شد. چون دوباره او را دیده و از محضرش استفاده کرده بودند.

دقیقاً ظواهر او نشان می داد که لحظات و روزهای پایانی دنیای خودش را می خواهد سپری کند. حتی نوع نگاه و صحبت هایش. علاوه بر اینکه در بدن او آثاری از پایان زندگی نبود و خیلی قریب الوقوع در صبحگاه فروردین 78 به شهادت رسید.

از زبان هم رزم :

بسم رب الشهدا و الصدیقین

ایشان از شهدای شیمیایی می باشند ما ایشان را در چند تا از عملیات که در خدمتشان بودیم واقعاً بزرگواری و کرامت های زیادی از ایشان می دیدیم ایشان انسانی بسیار صبور و توان بسیار بالایی برای تحلیل مسائل سیاسی روز و مطیع محض ولایت و انسانی بسیار گشاده رو و روح تعاون و همکاری و رسیدگی به امور سایر همرزمان در وجود مبارکشان بود. در عملیات والفجر یک که بعد از والفجر مقدماتی بود، آن موقع از این باند سید مهدی هاشمی در لشگر نجف اشرف از بچه های نجف آباد پیدا می شد اینها شروع کردند بچه های چهارمحال را و بخصوص همین عده ای که بودند در محضر شهید بزرگوار نوروزی بودیم، اذیت کردن به روشهای مختلف، گاهی اوقات طوری می شد که بچه ها عصبانی می شدند و می خواستند درگیر شوند، یکی از بچه هایی که باعث می شد بچه ها را به آرامش دعوت کند هم شهید شیمیایی بودند، یک روز قبل از شهادتش، ایشان تشریف آوردند سپاه و به ما امر فرمودند که می خواهیم ناهار با هم باشیم. ما هم اطاعت کردیم و رفتیم خدمت ایشان و ایشان یک سری نصیحت هایی به ما کردند، در حقیقت یک سری نصیحت هایی درباره ی مسائل سیاسی و جریانات و ضرورت حفظ و انجام بیشتر بچه ها را حول محور ولایت را به ما فرمودند که امروز بعد از چند سال از شهادتش می گذرد مثل این که این مسائل را به عین می دیدیم و به هر حال که ایشان مجروح شیمیایی بود با آن روح بزرگواری که داشت تحمل می کرد و هیچ وقت شکوه و شکایت نمی کرد. و همین طور که در عملیات ها هر موقع ماموریتی از فرمانده به ایشان سپرده می شد، فقط اطاعت می کرد و می پذیرفت.

 روحش شاد و یادش گرامی باد